—

W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca podnosi, że naruszony został podział kompetencji przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 510/2006 (1), gdyż nie przeprowadzono żadnego postępowania krajowego w przedmiocie zarejestrowanego na mocy zaskarżonego rozporządzenia chronionego oznaczenia geograficznego „Edam Holland”

—

Strona skarżąca utrzymuje, że pierwotny wniosek dotyczył rejestracji wyrażenia „Hollandse Edam” i tylko w odniesieniu do tej nazwy przeprowadzono obowiązkowe krajowe postępowanie wstępne zgodnie z art. 5 rozporządzenia nr 510/2006.

—

W tym miejscu strona skarżąca podnosi, że sformułowanie „Edam Holland” nie jest wyrażeniem w języku niderlandzkim.

—

W ramach zarzutu trzeciego strona skarżąca utrzymuje, że zarejestrowana nazwa nie jest używana.

—

Strona skarżąca twierdzi, że dopuszczono się naruszenia art. 2 ust. 2 rozporządzenia nr 510/2006, gdyż „Edam Holland” nie jest „tradycyjną” nazwą niegeograficzną.

—

W ramach zarzutu piątego strona skarżąca podnosi, że naruszono art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 510/2006, gdyż oznaczenie „Edam Holland” nie posiada żadnych szczególnych cech charakterystycznych ani charakterystycznego wyglądu.

—

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że zaskarżone rozporządzenie w nieuzasadniony sposób narusza swobodę przepływu towarów ze względu na to, że mleko od hodowców krów mlecznych z terenu Niderlandów, które zostało dopuszczone do wytwarzania „Edam Holland” nie posiada szczególnych właściwości.

—

Strona skarżąca podnosi w tym miejscu w szczególności, że naruszono art. 2 ust. 2 w związku z art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 510/2006, jako że słowo „Holland” jest synonimem nazwy kraju „Niderlandy”. Ponadto nie zostały spełnione szczególne wymogi odnoszące się do rejestracji nazw krajów.

—

W tym względzie strona skarżąca twierdzi, że wobec wcześniejszego zarejestrowania oznaczenia „Noord-Hollandse Edammer g.U.” rejestracja oznaczenia „Edam Holland” została dokonana z naruszeniem uczciwych miejscowych zwyczajów i doprowadziła do powstania ryzyka wprowadzenia w błąd.

—

Strona skarżąca podnosi wreszcie, że strona pozwana nie wyjaśniła w zaskarżonym rozporządzeniu, że oznaczenie „Edam” jest nazwą rodzajową. Według strony skarżącej, w świetle orzecznictwa Trybunału i praktyki Komisji takie wyjaśnienie było możliwe, a w rozpatrywanym stanie rzeczy konieczne. Brak rzeczonego wyjaśnienia oznacza naruszenie zasady proporcjonalności i zasad postępowania, a także przekroczenie zakresu uznania.