This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62011CN0658
Case C-658/11: Action brought on 21 December 2011 — European Parliament v Council of the European Union
Sprawa C-658/11: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2011 r. — Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej
Sprawa C-658/11: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2011 r. — Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej
Dz.U. C 58 z 25.2.2012, p. 6–6
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
25.2.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 58/6 |
Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2011 r. — Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej
(Sprawa C-658/11)
2012/C 58/08
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: R. Passos, A. Caiola i M. Allik, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie nieważności decyzji 2011/640/WPZiB z dnia 12 lipca 2011 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu (1); |
— |
utrzymanie w mocy skutków decyzji Rady 2011/640/WPZiB z dnia 12 lipca 2011 r. do chwili jej zastąpienia; |
— |
obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Zdaniem Parlamentu Europejskiego decyzja Rady 2011/640/WPZiB z dnia 12 lipca 2011 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu jest nieważna, gdyż nie dotyczy ona wyłącznie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jak wyraźne przewiduje to art. 218 ust. 6 akapit drugi TFUE.
Parlament Europejski uważa, że umowa między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu dotyczy także współpracy sądowej w sprawach karnych, współpracy policyjnej oraz współpracy na rzecz rozwoju, obejmując dziedziny, do który ma zastosowanie zwykła procedura ustawodawcza.
Z tego względu umowa powinna zostać zawarta po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego zgodnie z art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt v) TFUE.
Tym samym Rada naruszyła traktaty poprzez pominięcie właściwej podstawy prawnej dla zawarcia tej umowy.
Ponadto Parlament Europejski uważa, że Rada naruszyła art. 218 ust. 10 TFUE, gdyż nie informowała Parlamentu w pełni i natychmiast na etapach negocjacji i zawarcia umowy.
W razie stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji przez Trybunał Sprawiedliwości Parlament Europejski wnosi, by Trybunał skorzystał ze swojego uprawnienia do utrzymania skutków zaskarżonej decyzji zgodnie z art. 264 akapit drugi TFUE do chwili zastąpienia tej decyzji.
(1) Dz.U. L 254, s. 1.