16.4.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 120/4

1)

Czy przy określaniu dla celów art. 22 pkt 2) i 25 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (zwanego dalej „rozporządzeniem brukselskim I”) (1), co jest przedmiotem postępowania oraz czego ono zasadniczo dotyczy, sąd krajowy powinien uwzględniać jedynie roszczenia zgłaszane przez powodów, czy też winien uwzględniać również zarzuty lub argumenty podnoszone przez pozwanych?

2)

Jeśli w postępowaniu, do którego zastosowanie znajduje art. 22 pkt 2) rozporządzenia brukselskiego I, strona podnosi zagadnienie takie jak zagadnienie ważności decyzji organu spółki lub innej osoby prawnej, czy musi to oznaczać, że zagadnienie to stanowi przedmiot postępowania oraz że postępowanie zasadniczo go dotyczy, jeśli zagadnienie to może mieć charakter rozstrzygający dla wyniku postępowania, bez względu na charakter oraz liczbę innych zagadnień podniesionych w postępowaniu, z których wszystkie lub niektóre mogą również mieć charakter rozstrzygający dla wyniku tego postępowania?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie, czy od sądu krajowego wymaga się, by w celu określenia przedmiotu postępowania oraz zagadnienia, którego postępowanie zasadniczo dotyczy, uwzględnił całość postępowania i sformułował całkowite rozstrzygnięcie w zakresie przedmiotu postępowania oraz zagadnienia, którego ono zasadniczo dotyczy, a jeśli nie to na podstawie jakich kryteriów sąd krajowy winien rozstrzygnąć powyższe kwestie?