—

w imieniu Interseroh Scrap and Metals Trading GmbH przez A. Oexlego, Rechtsanwalt,

—

w imieniu Sonderabfall-Management-Gesellschaft Rheinland-Pfalz mbH (SAM) przez C. v. der Lühego, Rechtsanwalt,

—

w imieniu rządu belgijskiego przez M. Jacobs oraz T. Materne’a, działających w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu rządu austriackiego przez C. Pesendorfer, działającą w charakterze pełnomocnika,

—

w imieniu rządu portugalskiego przez L. Fernandesa oraz M. João Lois, działających w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu Komisji Europejskiej przez G. Wilmsa oraz A. Marghelisa, działających w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 308/2009 z dnia 15 kwietnia 2009 r. (Dz.U. L 97, s. 8) (zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1013/2006”).

2

Wniosek ten został złożony w ramach postępowania wszczętego skargą wniesioną przez Interseroh Scrap and Metals Trading GmbH (zwaną dalej „Interseroh”), specjalizującą się w handlu odpadami ze stali i metalu, przeciwko Sonderabfall-Management-Gesellschaft Rheinland-Pfalz mbH (SAM) (zwanej dalej „SAM”), zobowiązanej przez kraj związkowy Nadrenia-Palatynat w szczególności do nadzorowania przepływu odpadów specjalnych w tym landzie, w przedmiocie informacji, jakie powinny być wymienione w dokumencie określonym w załączniku VII do rozporządzenia nr 1013/2006 (zwanym dalej „dokumentem przemieszczania”).

3

W motywie 7 rozporządzenia nr 1013/2006 przypomniano znaczenie zorganizowania i uregulowania nadzoru i kontroli przemieszczania odpadów w sposób, który uwzględnia potrzebę zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska i zdrowia ludzi oraz który sprzyja bardziej jednolitemu stosowaniu tego rozporządzenia na całym obszarze Unii Europejskiej.

4

Zgodnie z motywem 15 rozporządzenia nr 1013/2006 należy zapewnić minimalny poziom nadzoru i kontroli w odniesieniu do przemieszczania odpadów wymienionych w załącznikach III, IIIA lub IIIB do tego rozporządzenia i przeznaczonych do odzysku, poprzez wymóg, aby takim przemieszczaniom towarzyszyły określone informacje.

5

Zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 określa ono procedury i systemy kontroli w zakresie przemieszczania odpadów w zależności od pochodzenia, przeznaczenia i trasy przemieszczania odpadów, rodzaju przesyłanych odpadów oraz przewidzianego trybu postępowania z odpadami w miejscu przeznaczenia.

6

Z art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1013/2006 wynika, że przemieszczanie odpadów przeznaczonych do odzysku wymienionych w załącznikach III lub IIIB do tego rozporządzenia podlega ogólnym obowiązkom w zakresie informowania, określonym w art. 18 tego rozporządzenia, jeżeli ilość przemieszczanych odpadów przekracza 20 kg.

7

Załącznik III do rozporządzenia nr 1013/2006 obejmuje w ramach podtytułu „»Zielony« wykaz odpadów” między innymi odpady wymienione w załączniku IX do Konwencji o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych, podpisanej w Bazylei w dniu 22 marca 1989 r., która została zatwierdzona w imieniu Wspólnoty decyzją Rady 93/98/EWG z dnia 1 lutego 1993 r. (Dz.U. L 39, s. 1, zwanej dalej „konwencją bazylejską”).

8

Załącznik IX do konwencji bazylejskiej precyzuje, iż odpady niewymienione w tym załączniku nie są zasadniczo objęte art. 1 ust. 1 lit. a) tej konwencji, a zatem nie są zasadniczo uznawane za „odpady niebezpieczne” zgodnie z ową konwencją.

9

Kodem B1010 w tymże załączniku IX objęte są „Odpady metali i stopów metali w postaci metalicznej, nierozproszonej”, w szczególności złom żelaza i stali, chromu, złom miedziany, niklu, aluminium, cynku i cyny.

10

Artykuł 18 rozporządzenia nr 1013/2006, zatytułowany „Odpady, do których dołączane są określone informacje”, stanowi:

„1.   W przypadku odpadów określonych w art. 3 ust. 2 i 4, które mają zostać przesłane, należy dopełnić następujących wymogów proceduralnych:

2.   Umowa, o której mowa w załączniku VII, zawarta pomiędzy osobą, która organizuje przemieszczanie, oraz odbiorcą odpadów przeznaczonych do odzysku musi obowiązywać w momencie rozpoczęcia przemieszczania odpadów i obejmować zobowiązanie, że w przypadku gdy przemieszczanie odpadów lub ich odzysk nie zostaną zrealizowane zgodnie z planem albo też w przypadku gdy przemieszczanie będzie nielegalne, osoba, która organizuje przemieszczanie, lub odbiorca – w przypadku gdy osoba ta nie ma możliwości zakończenia przemieszczenia odpadów lub ich odzysku (np. z powodu niewypłacalności):

Osoba, która organizuje przemieszczanie, lub odbiorca przedstawia kopię powyższej umowy na żądanie zainteresowanego właściwego organu.

3.   Na potrzeby kontroli, egzekwowania przepisów, planowania i statystyki państwo członkowskie może zgodnie z przepisami krajowymi żądać informacji, o których mowa w ust. 1, dotyczących przemieszczeń podlegających przepisom niniejszego artykułu.

4.   Informacje, o których mowa w ust. 1, są traktowane jako poufne zgodnie z przepisami wspólnotowymi i krajowymi, jeśli przepisy tego wymagają”.

11

Artykuł 20 ust. 2 rozporządzenia nr 1013/2006 nakłada w szczególności na osobę organizującą przemieszczanie i na odbiorcę zobowiązanie przechowywania informacji określonych w art. 18 ust. 1 tego rozporządzenia przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.

12

Dokument przemieszczania wymieniony w załączniku VII do rozporządzenia nr 1013/2006 jest przedstawiony poniżej:

13

Zgodnie z przedstawionymi Trybunałowi przez Verwaltungsgericht Mainz informacjami Grundgesetz für die Bundesrepublik Deutschland (ustawa zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec, zwana dalej „ustawą zasadniczą”) gwarantuje ochronę tajemnicy handlowej na podstawie art. 12, dotyczącego wolności wykonywania zawodu, w związku z art. 14, dotyczącym prawa własności. Zgodnie z orzecznictwem Bundesverfassungsgericht (trybunału konstytucyjnego) źródła dostaw przedsiębiorstwa stanowią ponadto tajemnice handlowe, które podlegają ochronie tych praw podstawowych.

14

Interseroh jest spółką zależną spółki Interseroh SE, będącej jednym z największych w Europie przedsiębiorstw specjalizujących się w zbieraniu, przetwarzaniu i handlu surowcami wtórnymi, mianowicie złomem metalowym, makulaturą, odpadami plastikowymi i odpadami drzewnymi. Interseroh SE zatrudnia około 2000 współpracowników w blisko setce obiektów usytuowanych w trzynastu krajach.

15

Jako handlowiec Interseroh zapewnia swoim klientom – którymi są stalownie, odlewnie i huty metali – dostawę każdej zamówionej ilości odpadów metalowych różnego gatunku.

16

W tych okolicznościach Interseroh działa wyłącznie jako „handlowiec-pośrednik” („Streckenhändlerin”). Specyfiką tej szczególnej formy handlu jest to, że handlowiec kupuje towar wytwórców lub podmiotów zbierających i odsprzedaje go, nie wchodząc w fizyczne posiadanie towaru. Stosunki umowne zostają nawiązane jedynie między z jednej strony handlowcem i wytwórcą, a z drugiej strony między handlowcem i odbiorcą.

17

Rodzaje metali, jakie wprowadzał do obrotu Interseroh, zostały uznane za „odpady” objęte kodem B1010 konwencji bazylejskiej, wymienione w załączniku IX do tej konwencji, i efektem tego „zielonym” wykazem odpadów, ustalonym w załączniku III do rozporządzenia nr 1013/2006. Ich transgraniczne przemieszczanie podlegało w konsekwencji wymogom w zakresie informacji ustanowionym w art. 18 tego rozporządzenia.

18

Zdaniem SAM na osobie, która organizuje przemieszczanie – w niniejszej sprawie jest to Interseroh – ciąży zgodnie z art. 18 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1013/2006 obowiązek zapewnienia, aby do odpadów dołączony był w czasie transportu dokument przemieszczania. Na podstawie art. 18 ust. 1 lit. b) i art. 20 ust. 2 rozporządzenia nr 1013/2006 dokument ten powinien być podpisany i przechowywany przez odbiorcę dostawy przez okres przynajmniej trzech lat.

19

Praktycznym skutkiem powyższej wykładni jest to, iż handlowiec taki jak Interseroh jest zobowiązany, uwzględniając dane, jakie powinny być umieszczone w polu 6 wskazanego dokumentu, ujawnić swoim klientom swoje źródła dostaw, a rzeczeni klienci mają w rezultacie możliwość nawiązania bezpośredniego kontaktu z wytwórcą lub podmiotem zbierającym odpady i zawarcia kolejnych umów z pominięciem usług handlowca-pośrednika.

20

Interseroh uważa, że obowiązek ujawnienia swoim klientom swoich źródeł dostaw narusza przysługujące jej prawo do ochrony tajemnicy handlowej i poważnie utrudnia wykonywanie jej działalności gospodarczej handlowca-pośrednika. Ponadto obowiązek ten wyrządza jej szkodę majątkową, gdyż informacje dotyczące jej źródeł dostaw stanowią znaczną część jej wiedzy i wartości jej przedsiębiorstwa. Wreszcie Interseroh twierdzi, że z uwagi na zobowiązanie do ujawnienia swoich źródeł dostaw już straciła wielu klientów.

21

W tych okolicznościach Interseroh postanowiła określić samą siebie w polu 6 dokumentu przemieszczania jako wytwórcę lub podmiot zbierający lub wcale już nie wypełniać tego pola, i to w ramach wielu transportów odpadów. Tymczasem, ponieważ tożsamość faktycznego wytwórcy lub podmiotu zbierającego wynika z dowodów dostawy i ważenia, które również powinny być dołączone do transportu odpadów i przedstawione w przypadku kontroli, przeciwko kierownikowi Interseroh wszczęto postępowania dotyczące wykroczeń w związku z oczywistą sprzecznością między dowodami dostawy i ważenia a polem 6 dokumentu przemieszczania.

22

Stało się tak w szczególności w trakcie kontroli pojazdu na autostradzie A3 w pobliżu Montabauru w dniu 7 maja 2009 r. W decyzji z dnia 5 sierpnia 2009 r. SAM nałożyła na kierownika Interseroh grzywnę w wysokości 150 EUR. W następstwie odwołania od tej decyzji obecnie postępowanie zawisłe jest przed Staatsanwaltschaft Mainz (prokuraturą w Moguncji).

23

W związku z powyższym Interseroh w dniu 18 grudnia 2009 r. wniosła do sądu krajowego skargę, w której domaga się stwierdzenia, że występując w charakterze handlowca-pośrednika, nie jest zobowiązana do wskazania tożsamości wytwórcy odpadów w polu 6 dokumentu przemieszczania.

24

Sąd krajowy uważa, że poufne traktowanie informacji dotyczących wytwórcy odpadów jest zasadniczo zagwarantowane w ustawie zasadniczej na podstawie jej art. 12 w związku z art. 14, ponieważ jest ogólnie przyjęte, że źródła dostaw przedsiębiorstwa stanowią tajemnicę handlową, która objęta jest zakresem ochrony praw podstawowych.

25

W tych okolicznościach Verwaltungsgericht Mainz postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:

26

Sąd krajowy wychodzi z założenia, że art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 zobowiązuje zasadniczo osobę, która organizuje przemieszczanie odpadów objęte tym przepisem, do wypełnienia dokumentu przemieszczania w całości i do przekazania go odbiorcy odpadów w celu podpisania i przechowania. Zobowiązanie to skutkuje ujawnieniem tożsamości wytwórcy odpadów ich odbiorcy z ewentualnie szkodliwymi skutkami dla handlowca-pośrednika w położeniu Interseroh, takimi jak opisane w pkt 20 i 21 niniejszego wyroku.

27

W tych okolicznościach sąd krajowy zastanawia się, czy handlowiec-pośrednik, taki jak skarżąca, organizujący przemieszczanie odpadów, może skutecznie powoływać się na art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006, który umożliwia poufne traktowanie danych w niektórych okolicznościach, lub ewentualnie na ogólną zasadę prawa Unii, taką jak zasada ochrony tajemnicy handlowej, aby uniknąć ujawnienia tożsamości wytwórcy odpadów ich odbiorcy za pośrednictwem dokumentu przemieszczania.

28

Z wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, jak również z uwag przedłożonych Trybunałowi wynika, że każde przemieszczanie będące przedmiotem niniejszej sprawy dotyczy surowców takich jak metale różnej jakości, które są kupowane i odsprzedawane przez pośrednika i które stanowią odpady objęte „zielonym” wykazem, odnoszącym się do odpadów innych niż niebezpieczne.

29

W pytaniach pierwszym, trzecim i czwartym, które należy zbadać łącznie, sąd krajowy zastanawia się w istocie, czy art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006 należy interpretować w ten sposób, że pozwala on handlowcowi-pośrednikowi organizującemu przemieszczanie odpadów na nieujawnianie tożsamości wytwórcy odpadów ich odbiorcy, jeżeli to nieujawnienie byłoby konieczne do ochrony tajemnicy handlowej pośrednika.

30

Artykuł 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006 stanowi, że informacje, o których mowa w art. 18 ust. 1, mianowicie informacje zawarte w dokumencie przemieszczania, są traktowane jako poufne zgodnie z przepisami wspólnotowymi i krajowymi, jeśli przepisy tego wymagają.

31

Co się tyczy tożsamości osób, które mogą podlegać obowiązkowi zachowania poufności, o którym mowa w art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006, z literalnej i systemowej wykładni tego przepisu wynika, że obowiązek zachowania poufności może spoczywać na każdej osobie posiadającej dane informacje, co dotyczy zarówno organów miejsca wysyłki lub przeznaczenia, jak i wszystkich osób fizycznych lub prawnych uczestniczących w procesie przemieszczania odpadów.

32

Brzmienie art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006 nie dokonuje bowiem rozróżnienia między osobami, które mogą być w posiadaniu danych informacji, i w szczególności nie odsyła do art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1013/2006, dotyczącego konkretnie organów państwowych.

33

Jednakże z art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006 wynika również, że obowiązek zachowania poufności, o którym mowa w art. 18 ust. 4, nie może sprzeciwiać się przekazywaniu między przedsiębiorstwami będącymi uczestnikami procesu przemieszczania informacji określonych w załączniku VII do tego rozporządzenia.

34

Z jednej strony art. 18 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1013/2006 przewiduje sporządzenie dokumentu przemieszczania, który powinien być obowiązkowo dołączony do każdego przemieszczania odpadów, do którego ma zastosowanie ten przepis. Podmiot organizujący takie przemieszczanie jest zatem zobowiązany wypełnić w szczególności pole 6 dokumentu przemieszczania, przewidzianego w załączniku VII do tego rozporządzenia, w którym należy podać nazwę wytwórcy odpadów.

35

Z drugiej strony art. 18 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1013/2006 stanowi, że dokument przemieszczania powinien być podpisany przez podmiot organizujący przemieszczanie oraz przez odbiorcę odpadów, podczas gdy art. 20 ust. 2 tego rozporządzenia wymaga, aby podmiot organizujący przemieszczanie i odbiorca przechowywali informacje określone w art. 18 ust. 1 tego rozporządzenia przez okres przynajmniej trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania.

36

Wyżej wspomniane przepisy nieuchronnie prowadzą do tego, że odbiorca odpadów uzyska wszystkie informacje zawarte w dokumencie przemieszczania, a zatem między innymi dowie się o tożsamości wytwórcy odpadów, który jest określony, jak wymaga tego załącznik VII do tego rozporządzenia, w polu 6 tego dokumentu.

37

Ewentualny obowiązek poufnego traktowania na podstawie art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006 nie może mieć wpływu w tym względzie, ponieważ, jak podnosi zasadniczo rzecznik generalny w pkt 50 opinii, założenie poufnego traktowania informacji zawartych w dokumencie przemieszczania pojawia się dopiero po sporządzeniu i przekazaniu owego dokumentu. Artykuł 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006 może mieć zastosowanie, wyłącznie gdy informacje były wcześniej podane w dokumencie przemieszczania, zgodnie z wymogiem określonym w art. 18 ust. 1 w związku z załącznikiem VII do tego rozporządzenia.

38

Wobec tego, jak podnosi rzecznik generalny w pkt 64 opinii, zakres takiego obowiązku zachowania poufności jest z konieczności ograniczony do relacji, jakie z osobami trzecimi utrzymują osoby mające dostęp do dokumentu przemieszczania, a mianowicie właściwe organy administracyjne i osoby uczestniczące w tym przemieszczaniu.

39

Wykładnię tę potwierdza brzmienie art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006, który wyraźnie wskazuje na „poufne traktowanie” informacji podanych w dokumencie przemieszczania, a nie na hipotetyczne odstępstwo od obowiązku umieszczenia wszystkich wymaganych danych w dokumencie przemieszczania. Wykładnię tę potwierdza również przypis 3 w załączniku VII do tego rozporządzenia, który podkreśla, że jeśli osoba, która zorganizowała przemieszczanie, nie jest wytwórcą lub podmiotem zbierającym odpady, należy przedstawić informacje dotyczące wytwórcy lub podmiotu zbierającego.

40

Na pytania pierwsze, trzecie i czwarte należy zatem odpowiedzieć, że art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006 należy interpretować w ten sposób, iż nie pozwala on handlowcowi-pośrednikowi będącemu podmiotem organizującym przemieszczanie odpadów na nieujawnienie tożsamości wytwórcy odpadów ich odbiorcy, jak ustanowiono w art. 18 ust. 1 w związku z załącznikiem VII do tego rozporządzenia, nawet jeżeli to nieujawnienie byłoby konieczne do ochrony tajemnicy handlowej tego handlowca-pośrednika.

41

Pytanie drugie zostało zadane jedynie na wypadek, gdyby art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 1013/2006 nie umożliwiał handlowcowi-pośrednikowi, który organizuje przemieszczanie odpadów, uniknięcia ujawnienia tożsamości wytwórcy odpadów ich odbiorcy. Sąd krajowy zaznacza, że ustawa zasadnicza gwarantuje, jak wyjaśniono w pkt 13 niniejszego wyroku, ochronę tajemnicy handlowej, która obejmuje w szczególności źródła dostaw przedsiębiorstwa. Zdaniem sądu krajowego nie istnieje obowiązujący przepis krajowy umożliwiający ograniczenie rozpatrywanych praw podstawowych. W tym kontekście sąd krajowy zastanawia się, czy tajemnice handlowe są chronione w prawie pierwotnym Unii, które ograniczałoby zakres art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006.

42

Należy zatem rozumieć, że w swoim pytaniu prejudycjalnym sąd krajowy zasadniczo zmierza do ustalenia, czy art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on w ramach przemieszczania odpadów objętego tym przepisem handlowca-pośrednika do wypełnienia pola 6 dokumentu przemieszczania i do przekazania go odbiorcy, bez możliwości ograniczenia zakresu tego obowiązku przez prawo do ochrony tajemnicy handlowej.

43

W tym względzie art. 15 ust. 1, 16 i 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ustanawiają, odpowiednio, prawo do podejmowania pracy oraz do wykonywania swobodnie wybranego lub zaakceptowanego zawodu, wolność prowadzenia działalności gospodarczej i prawo własności. Ponadto zarówno swobodne wykonywanie działalności zawodowej, jak i prawa własności zaliczają się zgodnie z utrwalonym orzecznictwem do ogólnych zasad prawa Unii (zob. wyroki: z dnia 5 października 1994 r. w sprawie C-280/93 Niemcy przeciwko Radzie, Rec. s. I-4973, pkt 78; z dnia 10 lipca 2003 r. w sprawach połączonych C-20/00 i C-64/00 Booker Aquaculture i Hydro Seafood, Rec. s. I-7411, pkt 68; z dnia 12 lipca 2005 r. w sprawach połączonych C-154/04 i C-155/04 Alliance for Natural Health i in., Zb. Orz. s. I-6451, pkt 126; z dnia 6 grudnia 2005 r. w sprawach połączonych C-453/03, C-11/04, C-12/04 i C-194/04 ABNA i in., Zb. Orz. s. I-10423, pkt 87). Ponadto ochrona tajemnicy handlowej stanowi, jak również wynika z utrwalonego orzecznictwa, ogólną zasadę prawa Unii (zob. wyrok z dnia 14 lutego 2008 r. w sprawie C-450/06 Vare, Zb. Orz. s. I-581, pkt 49 i przytoczone tam orzecznictwo).

44

Należy jednak zaznaczyć, że nawet zakładając, iż obowiązek ujawnienia tożsamości wytwórcy odpadów ich odbiorcy stanowi naruszenie ochrony tajemnicy handlowej handlowców-pośredników, stwierdzenie takie nie mogłoby skutkować ograniczeniem zakresu przepisu prawa wtórnego, który jest jednoznaczny i bezwarunkowy.

45

Otóż jak wyjaśniono w pkt 33–40 niniejszego wyroku, mechanizm monitorowania administracyjnego ustanowiony w art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006 siłą rzeczy prowadzi do tego, że odbiorca przemieszczenia pozna tożsamość wytwórcy odpadów, a z brzmienia rozporządzenia nie można wywnioskować żadnego odstępstwa.

46

W tych okolicznościach nieuzasadnione naruszenie ochrony tajemnicy handlowej, przy założeniu, że możliwe jest jego stwierdzenie, nie ograniczałoby zakresu art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006, lecz podważałoby ważność tego przepisu. Tymczasem sąd krajowy nie zwrócił się do Trybunału z pytaniem dotyczącym ważności art. 18 rozporządzenia nr 1013/2006 ani nie wyraził nawet wątpliwości w tym względzie, a Trybunał nie dysponuje wystarczającą wiedzą o okolicznościach faktycznych, by móc dokonać oceny ważności tego przepisu.

47

Na pytanie drugie należy zatem odpowiedzieć, że art. 18 ust. 1 rozporządzenia nr 1013/2006 należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on w ramach przemieszczania odpadów objętego tym przepisem handlowca-pośrednika do wypełnienia pola 6 dokumentu przemieszczania i do przekazania go odbiorcy, przy czym zakres tego obowiązku nie może być ograniczony przez prawo do ochrony tajemnicy handlowej.

48

Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż poniesione przez strony postępowania przed sądem krajowym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (czwarta izba) orzeka, co następuje: