EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62009TN0115

Sprawa T-115/09: Skarga wniesiona w dniu 24 marca 2009 r. — Electrolux przeciwko Komisji

Dz.U. C 113 z 16.5.2009, p. 42–42 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

16.5.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 113/42


Skarga wniesiona w dniu 24 marca 2009 r. — Electrolux przeciwko Komisji

(Sprawa T-115/09)

2009/C 113/84

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: AB Electrolux (Sztokholm, Szwecja) (przedstawiciele: F. Wijckmans, H. Burez, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości ze względu na okoliczność niespełnienia jednego lub kilku (kumulatywnych) warunków określonych w Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, a w każdym razie ze względu na to, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób spełnienia każdego z tych warunków;

w drugiej kolejności stwierdzenie nieważności tej decyzji w całości, ze względu na niespełnienie obowiązku uzasadnienia przewidzianego w art. 253 WE;

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2008) 5995 wersja ostateczna z dnia 21 października 2008 r. uznającej za zgodną ze wspólnym rynkiem — z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków — pomoc przeznaczoną na restrukturyzację, jaką władze francuskie zamierzają przyznać przedsiębiorstwu FagorBrandt [C 44/2007 (ex N 460/2007)]. Skarżąca jest podmiotem konkurencyjnym względem beneficjenta pomocy i uczestniczyła w dochodzeniu, które doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji.

Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza art. 87 ust. 3 lit. c) WE oraz Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (1). Według skarżącej decyzja ta jest błędna pod względem prawnym ze względu na to, iż nie spełniono jednego lub kilku kumulatywnych warunków określonych w tych wytycznych, a w każdym razie ze względu na to, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób spełnienia każdego z tych warunków. Skarżąca podnosi w szczególności, że Komisja nie spełniła:

warunku „pierwszego i ostatniego razu”;

warunku, zgodnie z którym pomoc nie może służyć sztucznemu utrzymywaniu przedsiębiorstwa na rynku;

warunków dotyczących oceny pomocy uprzednio przyznanej bezprawnie;

warunku, zgodnie z którym beneficjent pomocy winien być nowoutworzonym przedsiębiorstwem;

warunku, zgodnie z którym pomoc winna umożliwiać jej beneficjentowi odzyskanie długoterminowej rentowności;

warunku nakazującego wprowadzenie środków wyrównawczych w celu uniknięcia nieuzasadnionych zakłóceń będących skutkiem przyznania pomocy przeznaczonej na restrukturyzację; oraz

warunku nakazującego, by pomoc była ograniczona do minimum oraz by grupa kapitałowa wniosła rzeczywisty wkład (nieobjęty pomocą).

Ponadto skarżąca utrzymuje, że w zaskarżonej decyzji naruszono obowiązek uzasadnienia ustanowiony w art. 253 WE, w szczególności zaś w odniesieniu do przedstawionych przez skarżącą argumentów dotyczących strukturalnej nadprodukcji w rozpatrywanym sektorze, wymogu wniesienia przez beneficjenta „możliwie najwyższego” wkładu w koszty planu restrukturyzacji oraz obowiązku zwrotu pomocy uprzednio przyznanej bezprawnie.


(1)  Dz.U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.


Top