Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62008TN0436

Sprawa T-436/08: Skarga wniesiona w dniu 3 października 2008 r. — Studio Vacanze przeciwko Komisji

Dz.U. C 301 z 22.11.2008, p. 58–59 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

22.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 301/58


Skarga wniesiona w dniu 3 października 2008 r. — Studio Vacanze przeciwko Komisji

(Sprawa T-436/08)

(2008/C 301/96)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Studio Vacanze (Budoni, Włochy) (przedstawiciel: M. Cannata, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

Tytułem żądania głównego:

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 2 lipca 2008 r.;

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Tytułem żądania posiłkowego:

stwierdzenie nieważności art. 2 ust. 2 zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim Komisja nakazuje w niej ona odzyskanie pomocy uznanej za niezgodną (ze wspólnym rynkiem) wraz z odsetkami liczonymi począwszy od dnia, w którym środki te zostały wypłacone beneficjentom, aż do dnia ich faktycznego zwrotu.

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżoną decyzją w niniejszej sprawie jest ta sama decyzja, której dotyczą sprawy T-394/08 Regione Sardegna przeciwko Komisji i T-408/08 S. F. Turistico Immobiliare przeciwko Radzie i Komisji.

Na poparcie swoich żądań skarżąca podnosi:

naruszenie art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (1), bowiem przepis ten zezwala na wszczęcie formalnego postępowania wyjaśniającego jedynie w przypadku „pomocy świadczonej niezgodnie z przeznaczeniem”, a nie w przypadku „przyznania pomocy sprzecznej z prawem”; z powyższego wynika, zdaniem skarżącej, niezgodność z prawem formalnego postępowania wyjaśniającego jako całości;

niewystarczające uzasadnienie zmiany przedmiotu postępowania wszczętego z tytułu stosowania systemu pomocy nr 278/99 i „rozszerzenia”, które było podstawą wydania zaskarżonej decyzji;

naruszenie art. 88 ust. 2 WE w zakresie dotyczącym twierdzenia zawartego w pkt 74 decyzji, dotyczącego sprzecznego z prawem stosowania rzeczonej pomocy i jej nadużywania;

naruszenie zasady przejrzystości;

niewystarczające uzasadnienie z punktu widzenia zasady rozsądnego terminu w odniesieniu do etapu formalnego postępowania wyjaśniającego;

decyzja dotycząca odzyskania już wypłaconej pomocy nakłada na Komisję obowiązek uzasadnienia tego punktu, który ma szczególne znaczenie również w świetle zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i niezgodnego z prawem przedłużenia postępowania;

naruszenie zasady „de minimis”, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (2).


(1)  Dz.U. L 83 z dnia 27 marca 1999 r., s. 1.

(2)  Dz.U. L 10 z dnia 13 stycznia 2001 r., s. 30.


Top