EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62008TN0404

Sprawa T-404/08: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2008 r. — Fluorsid i Minmet przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

Dz.U. C 301 z 22.11.2008, p. 52–53 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

22.11.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 301/52


Skarga wniesiona w dniu 20 września 2008 r. — Fluorsid i Minmet przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-404/08)

(2008/C 301/88)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Fluorsid SpA (Assemini, Włochy) i Minmet Co. (Lozanna, Szwajcaria) (przedstawiciele: L. Vasques i F. Perego, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2008) 3043 z dnia 25 czerwca 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE i art. 53 porozumienia EOG, sprawa COMP/39.180 — Fluorek Glinu, podanej do wiadomości spółek Fluorsid i Minmet odpowiednio w dniu 11 lipca 2008 r. i w dniu 9 lipca 2008 r., lub, tytułem ewentualnym, obniżenie kwoty grzywny nałożonej na Minmet i Fluorsid w ramach tej decyzji na podstawie art. 44 § 2 regulaminu Sądu.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząc niniejszą skargę, spółki Fluorsid i Minmet mają za cel podważenie decyzji, w drodze której Komisja Europejska stwierdziła naruszenie art. 81 ust. 1 traktatu i art. 53 ust. 1 porozumienia EOG, i, w konsekwencji, nałożyła na nie grzywnę w wysokości 1 600 000 (miliona sześciuset tysięcy) EUR, za którą spółki te odpowiadają solidarnie.

Swe żądania skarżące opierają na następujących zarzutach:

braku dowodów wskazujących na ewentualne naruszenie porozumienia EOG i art. 81 traktatu; w tym kontekście skarżące podkreślają, iż nie można było założyć, że cztery małe przedsiębiorstwa, z których jedno nawet nie prowadziło w 2000 r. sprzedaży na obszarze EOG, mogłyby — choćby w oderwaniu od realiów rynku — same narzucić ceny wielkim producentom aluminium (zwanym także „hutami”) na rynku, na którym decydujący wpływ na ceny ma podaż, a nie popyt;

naruszeniu obowiązku uzasadnienia w zakresie dotyczącym dowodów na bezprawne zachowanie stanowiącym naruszenie art. 253 traktatu i art. 2 rozporządzenia 1/2003 i polegającym na potajemnej zmianie zarzucanego naruszenia, w celu wprowadzenia ułatwień dla Komisji w zakresie spoczywającego na niej ciężaru dowodu; skarżące podnoszą w tym kontekście, że Komisja była w stanie uzyskać dowody wskazujące jedynie na wymianę informacji miedzy konkurentami, a nie na zawieranie wprowadzających ograniczenia na rynku porozumień. Taka zmiana przedmiotu bezprawnego zachowania była korzystna dla Komisji, która mogła powołać się — zdaniem skarżących niesłusznie — na mechanizmy per se rule przewidziane dla hard core restrictions, ułatwiając sobie w ten sposób przeprowadzenie dowodzenia w sprawie, a także stwarzając możliwość pominięcia faktu, iż zarzucane czyny nie wywołały żadnych skutków na rynku.

naruszeniu nie tylko art. 253 i art. 173 traktatu, ale także art. 27 rozporządzenia 1/2003 oraz prawa do obrony w zakresie w jakim, ze względu na brak uwzględnienia w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów wniosku o wzięcie pod uwagę współpracy (leniency) ze strony spółki Fluorsid, Komisja przeprowadziła niektóre czynności dochodzeniowe i włączyła niektóre dokumenty do akt postępowania już po wydaniu pisma w sprawie przedstawienia zarzutów oraz zarzuciła w końcowej decyzji bezprawne zachowanie inne niż to, które było przedmiotem pisma w sprawie przedstawienia zarzutów (naruszenie o charakterze ciągłym oraz czyn bezprawny trwający 6 miesięcy).

Skarżący podnoszą także, iż:

w decyzji końcowej, w celu poparcia tezy o współudziale Minmetu, Komisja powołała się na obciążające te spółkę dokumenty, które nie zostały w żaden sposób wskazane w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów;

Komisja, poza całkowitym pominięciem w piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów wniosku o wzięcie pod uwagę współpracy ze strony spółki Fluorsid, co stanowi naruszenie prawa do obrony, uwzględniła później w aktach sprawy zarówno wniosek o wzięcie pod uwagę współpracy ze strony skarżących, jak i załącznik do wniosku o wzięcie pod uwagę współpracy złożony już po wydaniu pisma w sprawie przedstawienia zarzutów; w ten sposób Komisja i) doprowadziła do stanu niepewności odnośnie współpracy, ujemnie wpływając na treść przysługującego skarżącym prawa do obrony i terminy go dotyczące, co stanowi naruszenie reguł zawartych w pkt 29 komunikatu Komisji w sprawie zwalniania z grzywien, ii) kontynuowała czynności dochodzeniowe po wydaniu pisma w sprawie przedstawienia zarzutów, włączając nowe dokumenty do akt, i naruszając w ten sposób podstawowe zasady postępowania ze szkodą dla wszystkich jego stron.

Komisja określiła rynek geograficzny fluorku glinu w sposób niespójny i pozbawiony należytego uzasadnienia oraz określiła w sposób całkowicie nielogiczny jego wartość.


Top