EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62008TN0083
Case T-83/08: Action brought on 19 February 2008 — Denki Kagaku Kogyo and Denka Chemicals v Commission
Sprawa T-83/08: Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2008 r. — Denki Kagaku Kogyo i Denka Chemicals przeciwko Komisji
Sprawa T-83/08: Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2008 r. — Denki Kagaku Kogyo i Denka Chemicals przeciwko Komisji
Dz.U. C 107 z 26.4.2008, p. 35–36
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
26.4.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 107/35 |
Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2008 r. — Denki Kagaku Kogyo i Denka Chemicals przeciwko Komisji
(Sprawa T-83/08)
(2008/C 107/60)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Denki Kagaku Kogyo K.K. (Tokio, Japonia) i Denka Chemicals GmbH (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: G. Van Gerven, T. Franchoo i D. Fessenko, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
— |
Stwierdzenie nieważności art. 1, 2 i 3 decyzji Komisji z dnia 5 grudnia 2007 r. C(2007)5910 wersja ostateczna w sprawie COMP/F/38.629 — Kauczuk chloroprenowy; |
— |
ewentualnie, znaczne obniżenie grzywny nałożonej na skarżące zgodnie z art. 2 tej decyzji; |
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
W drodze skargi skarżące żądają stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 5 grudnia 2007 r. C(2007)5910 wersja ostateczna (sprawa COMP/F/38.629 — Kauczuk chloroprenowy) dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 porozumienia EOG w zakresie, w jakim Komisja stwierdziła, że skarżące naruszyły art. 81 WE oraz nałożyła na nie grzywnę, żądając od nich, by zakończyły natychmiast podnoszone naruszenie.
Na poparcie swoich żądań skarżące podnoszą sześć zarzutów:
W ramach zarzutów pierwszego i drugiego skarżące twierdzą po pierwsze, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, stwierdzając, iż skarżące uczestniczyły w naruszeniu art. 81 WE, gdyż ani nie udowodniła, że skarżące podzielały wspólny cel z innymi producentami chloroprenu w celu utworzenia kartelu, ani nie udowodniła, że skarżące uczestniczyły w uzgodnionej praktyce.
Po drugie, skarżące utrzymują, iż Komisja naruszyła ich prawo do obrony oraz naruszyła art. 253 WE i zasadę dobrej administracji, ponieważ nie umożliwiła dostępu do oświadczeń Bayer przedstawionych na posiedzeniu niejawnym.
W ramach zarzutów trzeciego, czwartego, piątego i szóstego skarżące wnoszą do Sądu o znaczne obniżenie grzywny nałożonej przez Komisję na podstawie art. 2 zaskarżonej decyzji.
W zarzucie trzecim skarżące podnoszą bowiem, że Komisja naruszyła zasady pewności prawa i niedziałania prawa wstecz, obliczając grzywnę na podstawie wytycznych w sprawie grzywien z 2006 r., zamiast na podstawie wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien z 1998 r.
W zarzucie czwartym skarżące utrzymują, iż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie w odniesieniu do obliczenia wartości sprzedaży przy ustalaniu podstawowej kwoty grzywny. Ponadto, zdaniem skarżących, Komisja naruszyła podobno zasadę proporcjonalności, ponieważ skarżące zostały ukarane dwa razy.
W zarzucie piątym skarżące twierdzą, iż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie w odniesieniu do czasu trwania kartelu.
Wreszcie w zarzucie szóstym skarżące podnoszą, iż Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła art. 253 WE oraz zasady proporcjonalności i równego traktowania, jako że nie obniżyła ona z tytułu okoliczności łagodzących grzywny nałożonej na skarżące.