WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (trzecia izba)

z dnia 11 lutego 2009 r.

Sprawa F-7/08

Peter Schönberger

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Przyznanie punktów za osiągnięcia – Zasada równego traktowania

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której P. Schönberger żąda między innymi stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Parlamentu z dnia 15 stycznia 2007 r. w sprawie przyznania mu trzeciego punktu za osiągnięcia w ramach postępowania w sprawie oceny za 2003 r.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji, na których podstawie Parlament odmówił przyznania skarżącemu trzeciego punktu za osiągnięcia w ramach postępowania w sprawie oceny za 2003 r. Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Uznanie administracyjne – Granice

(regulamin pracowniczy, art. 45)

2.      Urzędnicy – Równość traktowania – Pojęcie

1.      W celu dokonania oceny osiągnięć, jakie powinny być uwzględnione w ramach decyzji w sprawie awansowania na mocy art. 45 regulaminu pracowniczego, organ powołujący korzysta z szerokiego zakresu uznania, a kontrola sądu wspólnotowego powinna się ograniczać do zbadania tego, czy w świetle sposobów i środków, przy zastosowaniu których administracja mogła dokonać oceny, utrzymała się ona w rozsądnych granicach i czy nie skorzystała ze swego uprawnienia w sposób oczywiście błędny. Sąd do spraw Służby Publicznej nie może tym samym zastąpić oceny kwalifikacji i osiągnięć kandydatów dokonanej przez organ powołujący swoją oceną.

Tak przysługujące administracji uznanie jest jednak ograniczone koniecznością porównania osiągnięć urzędników przy dochowaniu wszelkiej staranności i bezstronności, w interesie służby i zgodnie z zasadą równego traktowania. W praktyce porównanie powinno być prowadzone na zasadzie równości i na podstawie porównywalnych źródeł informacji.

Konieczność dokonania takiego porównania na zasadzie równości oraz ograniczona liczba punktów za osiągnięcia pozostająca do dyspozycji organu powołującego powoduje, że te punkty należałoby przyznać urzędnikom, którzy na nie najbardziej zasługują, w malejącym porządku według osiągnięć, do wyczerpania puli punktów. Jeżeli w trakcie dokonywanego w ten sposób porównania zostanie stwierdzone, że osiągnięcia niektórych urzędników są na równoważnym poziomie, wspomnianym urzędnikom należy przyznać identyczną liczbę punktów za osiągnięcia. W razie niewystarczającej liczby punktów przy wyborze między większą liczbą kandydatów zajmujących dane miejsce ex-aequo należy zastosować dodatkowe kryteria, takie jak staż pracy.

(zob. pkt 42–44)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑277/01 P Parlament przeciwko Samperowi, 3 kwietnia 2003 r., Rec. s. I‑3019, pkt 35

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑76/92 Tsirimokos przeciwko Parlamentowi, 30 listopada 1993 r., Rec. s. II‑1281, pkt 21; sprawa T‑262/94 Baiwir przeciwko Komisji, 6 czerwca 1996 r., RecFP s. I‑A‑257, II‑739, pkt 66; sprawa T‑134/02 Tejada Fernández przeciwko Komisji, 9 kwietnia 2003 r., RecFP s. I‑A‑125, II‑609, pkt 41; sprawa T‑353/03 Nielsen przeciwko Radzie, 13 kwietnia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑95, II‑443, pkt 58; sprawa T‑311/04 Buendía Sierra przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., Zb.Orz. s. II‑4137, pkt 93

2.      Naruszenie zasady równego traktowania ma miejsce wtedy, gdy dwie kategorie osób, których sytuacja faktyczna i prawna nie różni się w znaczący sposób, traktuje się odmiennie bądź też gdy sytuacje różne traktuje się identycznie. Tym samym naruszenie zasady równego traktowania stanowi wymóg, by urzędnik wykazał, celem uzyskania tej samej liczby punktów za osiągnięcia co urzędnicy, z którymi jest porównywany, że jego osiągnięcia są większe niż tych innych urzędników.

(zob. pkt 45, 49–59)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 817/79 Buyl i in. przeciwko Komisji, 4 lutego 1982 r., Rec. s. 245, pkt 29; sprawa 119/83 Appelbaum przeciwko Komisji, 11 lipca 1985 r., Rec. s. 2423, pkt 25

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑18/89 i T‑24/89 Tagaras przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 7 lutego 1991 r., Rec. s. II‑53, pkt 68