13.9.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 236/9

1)

Czy władza ustawodawcza państwa członkowskiego Unii Europejskiej może przyjąć przepisy prawne rzekomo mające za cel dokonanie autentycznej interpretacji, które jednak w rzeczywistości wprowadzają retroaktywnie zmiany merytoryczne a w szczególności wiążą z przepisami prawnymi rzekomo interpretowanymi skutki inne niż te, które przepisom tym przypisywała większość orzeczeń sądów rozpoznających sprawy, co do istoty i ujednolicone orzecznictwo sądu kasacyjnego?

2)

Czy czynnikiem wpływającym na odpowiedź na pytanie pierwsze może być możliwość zaklasyfikowania wspomnianych przepisów jako przepisów czysto interpretacyjnych a nie przepisów retroaktywnie wprowadzających zmiany, tak, aby odzwierciedlały one sposób, w jaki oryginalna wersja przepisów była interpretowana przez mniejszość orzeczeń sądów rozpoznających sprawy, co do istoty, mimo iż odmienną interpretację wielokrotnie przyjął sąd kasacyjny?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej, jakie skutki w kontekście oceny zgodności takich przepisów z prawem wspólnotowym a w szczególności z zasadami dotyczącymi rzetelności postępowań sądowych, wywołuje fakt, iż państwo członkowskie jest stroną postępowania i zastosowanie przepisów de facto obowiązujących wymaga od sądu rozpatrującego sprawę oddalenia żądań skierowanych przeciwko temu państwu członkowskiemu?

4)

Jakie wskazówki odnoszą się do „nadrzędnych względów interesu publicznego” mogących usprawiedliwić — choćby w drodze odstępstwa w stosunku do odpowiedzi, która zasadniczo powinna być udzielona na pytania 1, 2 i 3 — uznanie retroaktywnych skutków przepisu prawnego dotyczącego spraw cywilnoprawnych i stosunków prywatnoprawnych, aczkolwiek ustanowionych z organem administracji publicznej?

5)

Czy do względów tych zaliczyć można względy organizacyjne analogiczne w stosunku do tych, które zostały przywołane przez Corte di Cassazione Italiana (włoski sąd kasacyjny) w jego wyrokach nr 618/2008, 677/2008 i 11922/2008 w celu uzasadnienia — w szczególności ze względu na konieczność „regulacji daleko idącej restrukturyzacji organizacyjnej” — ustanowienia, 6 lat po dokonaniu przejęcia przez państwo ATA (personelu administracyjnego, technicznego i pomocniczego) zatrudnionego przez władze lokalne, przepisów mających za cel regulację tej kwestii?

6)

W każdym razie czy na sądzie krajowym spoczywa obowiązek określenia — w sytuacji, gdy prawo państwa członkowskiego nie zawiera w tej materii żadnych postanowień — „nadrzędnych względów interesu publicznego”, które — w zawisłej sprawie i jako odstępstwo od zasady równości broni w postępowaniu — mogą usprawiedliwić przyjęcie przepisów o działaniu retroaktywnym, mogących wpłynąć na wynik postępowania, czy też sąd krajowy powinien raczej ograniczyć się do oceny zgodności z prawem wspólnotowym względów, na które w sposób wyraźny powołuje się ustawodawca uzasadniając dokonany przez siebie wybór?