—

w imieniu Foselev Sud-Ouest SARL przez adwokata L. Menestriera,

—

w imieniu rządu francuskiego przez G. de Berguesa oraz L. Butela, działających w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu rządu włoskiego przez R. Adama, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez F. Arenę, avvocato dello Stato,

—

w imieniu Komisji Wspólnot Europejskich przez D. Maidani, działającą w charakterze pełnomocnika,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 1999/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz.U. L 187, s. 42) oraz decyzji Komisji 2005/449/WE z dnia dotyczącej wniosku o zwolnienie z pobierania opłat od pojazdów silnikowych złożonego przez Francję na mocy art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 1999/62 (Dz.U. L 158, s. 23).

2

Wniosek ten został złożony w ramach skargi wniesionej przez Foselev Sud-Ouest SARL (zwaną dalej „Foselev”) w celu uzyskania zasądzenia od administration des douanes et droits indirects (urząd ds. ceł i podatków pośrednich) zapłaty kwoty 1973,74 EUR, którą uiściła ona, jej zdaniem nienależnie, w okresie od dnia 20 czerwca 2005 r. do dnia z tytułu podatku od osi pojazdów silnikowych o ciężarze równym 12 ton lub większym, które nie są skonstruowane specjalnie do przewozu osób, powiększonej o odsetki, koszty postępowania i wydatki.

3

Artykuł 6 ust. 2 dyrektywy 1999/62 stanowi:

„Państwa członkowskie mogą stosować stawki ulgowe i zwolnienia w stosunku do:

[…]

4

Sentencja decyzji 2005/449 brzmi następująco:

„Artykuł 1

Zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy Komisja niniejszym zatwierdza zwolnienie, do dnia 31 grudnia 2009 r., z podatku od pojazdów silnikowych o ciężarze równym 12 ton lub większym, wykorzystywanych wyłącznie do przewozu sprzętu zamontowanego na stałe w ramach robót publicznych i przemysłowych na terenie Francji: […]

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej”.

5

Dekretem nr 2006-818 z dnia 7 lipca 2006 r., zmieniającym dekret nr 70-1285 z dnia w sprawie przeniesienia określenia i poboru szczególnego podatku od pojazdów silnikowych na organy celne (JORF z dnia , s. 10311) władze francuskie wprowadziły w życie decyzję 2005/449.

6

Z postanowienia odsyłającego wynika, że Foselev prowadzi działalność w następujących sektorach: podnoszenie, obróbka, transport, konserwacja przemysłowa, czyszczenie przemysłowe, rury przemysłowe oraz konstrukcje modułowe. Spółka ta jest zdania, że podatek od osi nie jest już należny od dnia 20 czerwca 2005 r., czyli od daty decyzji 2005/449 w odniesieniu do pojazdów, których ona dotyczy.

7

Administration des douanes et droits indirects uważa natomiast, że zwolnienie, na które powołuje się Foselev, weszło w życie dopiero z dniem publikacji w Journal officiel de la République française dekretu nr 2006-818, tj. od dnia 9 lipca 2006 r.

8

Uznając, że zawisły przed nim spór porusza pytanie, czy decyzja 2005/449, która upoważnia Republikę Francuską do zwolnienia niektórych określonych pojazdów z podatku od osi, zawiera zobowiązanie tego państwa członkowskiego do wprowadzenia zatwierdzonego zwolnienia, a zatem może mieć skutek bezpośredni w stosunkach pomiędzy francuskimi organami podatkowymi a spółką Fosselev, tribunal d’instance de Bordeaux postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 1999/62 […] przewiduje możliwość zwolnienia przez państwo członkowskie [z określonych w niej podatków] niektórych kategorii pojazdów? Czy w tym kontekście zgoda udzielona [Republice Francuskiej] w decyzji Komisji [2005/449] na zwolnienie [z podatku od osi] niektórych kategorii pojazdów jest bezpośrednio skuteczna w stosunku do jednostki, czy też, będąc decyzją adresowaną do [Republiki Francuskiej], wymaga ona krajowego przepisu dokonującego transpozycji?”.

9

W swoim pytaniu sąd krajowy zasadniczo zmierza do ustalenia, czy decyzja 2005/449 udzielająca zgody, na podstawie art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 1999/62, na zaplanowane przez Republikę Francuską zwolnienie z podatku od osi, może być powołana przez jednostkę wobec tego państwa członkowskiego w celu skorzystania z tego zwolnienia od chwili notyfikacji lub publikacji tej decyzji.

10

W tym względzie art. 249 akapit czwarty WE przewiduje, że decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. W niniejszej sprawie należy stwierdzić, że adresatem decyzji 2005/449 jest Republika Francuska.

11

Ponadto należy przypomnieć, iż Trybunał orzekł po pierwsze, że byłoby sprzeczne ze skutkiem wiążącym, jaki art. 189 traktatu EWG (następnie art. 189 traktatu WE, obecnie art. 249 WE) przyznaje decyzji, wykluczenie co do zasady, aby przewidziany przez nią obowiązek mógł być powoływany przez zainteresowanych, a po drugie, że przepis decyzji skierowany do państwa członkowskiego może być powoływany wobec tego państwa członkowskiego, jeżeli nakłada on na adresata bezwarunkowe oraz dostatecznie wyraźne i dokładne zobowiązanie (wyrok z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie C-156/91 Hansa Fleisch Ernest Mundt, Rec. s. I-5567, pkt 12 i 13 oraz powołane tam orzecznictwo).

12

Należy zatem zbadać, czy decyzja 2005/449 nakłada na Republikę Francuską bezwarunkowe oraz dostatecznie wyraźne i dokładne zobowiązanie.

13

W tym zakresie należy stwierdzić, że podstawą prawną tej decyzji jest art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 1999/62, który przewiduje dla państwa członkowskiego możliwość zwolnienia z podatku od pojazdów silnikowych określonych pojazdów lub objęcia ich obniżoną stawką opodatkowania.

14

Ponadto zgodnie z tym przepisem skorzystanie z tej możliwości przez państwo członkowskie jest uzależnione od zgody Komisji na projektowane przedsięwzięcie.

15

Wystarczy zatem stwierdzić, że mimo działania Komisji państwa członkowskie dysponują szerokim zakresem swobodnego uznania w dziedzinie zarówno ich decyzji o skorzystaniu z tej możliwości, jak i treści zamierzonego działania, przy czym ze zgody Komisji udzielonej na to działanie nie może wynikać jakiekolwiek zobowiązanie do skorzystania z tej możliwości.

16

Zatem celem i skutkiem decyzji 2005/449 nie jest zmuszenie Republiki Francuskiej do przyznania zwolnienia planowanego w ramach jej wniosku o udzielenie zgody, lecz upoważnienie jej do wprowadzenia w życie tego zwolnienia, jeśli taka jest jej wola.

17

Ponadto okoliczność, że decyzja 2005/449 nie określa daty, od której ma być stosowana i ogranicza się do określenia daty wygaśnięcia zatwierdzonego zwolnienia w dniu 31 grudnia 2009 r., nie może mieć wpływu na zakres i skutki tej decyzji.

18

Zatem zgodnie z postanowieniami art. 254 ust. 3 WE decyzja 2005/449 stała się skuteczna z datą jej notyfikowania adresatowi, w tym przypadku Republice Francuskiej. Niemniej jednak skuteczność taka polega na umożliwieniu zwolnienia, które w niniejszej sprawie jeszcze nie istnieje i które do wejścia w życie wymaga wydania aktu krajowego, ale w żadnym wypadku nie stanowi zobowiązania do takiego zwolnienia.

19

W świetle powyższego na przedstawione pytanie należy odpowiedzieć, że jednostka nie może powoływać się na decyzję 2005/449 wobec Republiki Francuskiej, adresata tej decyzji, w celu skorzystania ze zwolnienia zatwierdzonego tą decyzją od chwili jej notyfikacji lub publikacji.

20

Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż poniesione przez strony postępowania przed sądem krajowym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (druga izba) orzeka, co następuje:

Jednostka nie może powoływać się na decyzję Komisji 2005/449/WE z dnia 20 czerwca 2005 r. dotyczącą wniosku o zwolnienie z pobierania opłat od pojazdów silnikowych złożonego przez Francję na mocy art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 1999/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe wobec Republiki Francuskiej, adresata tej decyzji, w celu skorzystania ze zwolnienia zatwierdzonego tą decyzją od chwili jej notyfikacji lub publikacji.