1

Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzenia do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230, str. 1, zwana dalej „dyrektywą”) ustanawia w szczególności wspólnotowy system mający zastosowanie w zakresie wydawania i cofania zezwoleń na dopuszczenie środków ochrony roślin do obrotu.

2

Dziewiąty motyw dyrektywy stanowi, że przepisy regulujące wydawanie zezwoleń na dopuszczenie do obrotu środków ochrony roślin powinny zapewniać wysoki poziom ochrony, w szczególności w celu uniknięcia tego, aby do obrotu były dopuszczane środki ochrony roślin, których szkodliwość dla zdrowia, wód gruntowych i środowiska nie była przedmiotem odpowiednich badań. Motyw ten ponadto wskazuje, że ochrona zdrowia ludzi i ochrona środowiska powinny być traktowane priorytetowo w stosunku do celu, jakim jest poprawa produkcji roślinnej.

3

Artykuł 2 dyrektywy definiuje środki ochrony roślin w szczególności jako substancje czynne przeznaczone do niszczenia niepożądanych roślin. Artykuł ten określa substancje czynne jako substancje lub drobnoustroje o ogólnym lub specyficznym działaniu na organizmy szkodliwe lub na rośliny, części roślin lub na produkty roślinne.

4

Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy przewiduje, że państwa członkowskie czuwają nad tym, aby środek ochrony roślin był dopuszczany do obrotu, tylko jeżeli substancje czynne wchodzące w jego skład są wymienione w załączniku I do dyrektywy.

5

W stosunku do substancji czynnych, które nie są wymienione w załączniku I do dyrektywy, można w niektórych przypadkach zastosować przewidujący odstępstwa system przejściowy. Zgodnie z art. 8 ust. 2 dyrektywy, państwo członkowskie może w okresie dwunastu lat od dnia notyfikacji dyrektywy zezwolić na wprowadzenie do obrotu na rynku krajowym środków ochrony roślin zawierających substancje czynne niewymienione w załączniku I, a znajdujące się w obrocie dwa lata po notyfikacji dyrektywy, czyli dnia 25 lipca 1993 r. Komisja winna rozpocząć program prac mających na celu stopniowe badanie tych substancji czynnych. Następnie powinna zapaść decyzja, czy daną substancję należy, czy też nie należy włączyć do załącznika I do dyrektywy. Państwa członkowskie winny zapewnić, aby odpowiednie zezwolenia były, w zależności od przypadku, udzielane, cofane lub zmieniane.

6

Zgodnie z tymi przepisami Komisja rozpoczęła program prac mających na celu stopniowe badanie substancji czynnych, w ramach którego zainteresowane strony ubiegające się o włączenie danej substancji do załącznika I winny przedstawić Komisji i państwom członkowskim wszelkie niezbędne dane w wyznaczonym terminie.

7

Rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającym szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac wskazanego w art. 8 ust. 2 dyrektywy (Dz.U. L 366, str. 10) określono procedurę oceny dla pierwszej partii substancji w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy.

8

Następnie rozporządzeniem (EWG) nr 451/2000 z dnia 28 lutego 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady realizacji drugiego i trzeciego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy (Dz.U. L 55, str. 25), Komisja przewidziała ocenę drugiej i trzeciej partii substancji czynnych w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy.

9

Wśród substancji czynnych należących do drugiej partii znajduje się będący przedmiotem niniejszego postępowania malation, środek przeciwpasożytniczy stosowany przede wszystkim w rolnictwie do zwalczania różnych insektów na wielu roślinach rolniczych i ogrodniczych jak również do zwalczania komarów, much i insektów domowych.

10

Procedura ustanowiona rozporządzeniem nr 451/2000 jest wszczynana zgłoszeniem przewidzianym w art. 4 ust. 1, które winno być przesłane najpóźniej do dnia 31 sierpnia 2000 r. do państwa członkowskiego pełniącego funkcję sprawozdawcy wyznaczonego w załączniku I do rozporządzenia, to jest Republiki Finlandii w przypadku malationu, przez producenta ubiegającego się o wpis do załącznika I do dyrektywy.

11

W myśl art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 451/2000 do każdego zgłaszającego się należy przekazanie państwu członkowskiemu pełniącemu funkcję sprawozdawcy dokumentacji podsumowującej i dokumentacji kompletnej, określonych w art. 6 ust. 2 i 3 tegoż rozporządzenia.

12

Termin przedłożenia tych dokumentacji oraz istotnych informacji mogących wpłynąć na ocenę substancji czynnych został ustalony na dzień 30 kwietnia 2002 r., w myśl przepisów art. 5 ust. 4 lit. c) i d) rozporządzenia nr 451/2000 w związku z art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 703/2001 z dnia 6 kwietnia 2001 r. określającego substancje czynne środków ochrony roślin poddane ocenie w drugim etapie programu pracy określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy oraz weryfikującego wykaz państw członkowskich wyznaczonych jako sprawozdawcy dla tych substancji (Dz.U. L 98, str. 6).

13

W myśl art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 451/2000 państwo członkowskie wyznaczone jako sprawozdawca winno przedstawić Komisji najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy po otrzymaniu wszystkich dokumentów dotyczących danej substancji czynnej sprawozdanie w sprawie kompletności przekazanej dokumentacji. W przypadku substancji czynnych będących przedmiotem dokumentacji uznanej za kompletną państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy przystępuje do oceny dokumentacji.

14

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 451/2000 w jego pierwotnym brzmieniu państwo członkowskie wyznaczone jako sprawozdawca winno przedstawić Komisji najszybciej jak to możliwe, a najpóźniej w ciągu dwunastu miesięcy od daty uznania dokumentacji za kompletną, sprawozdanie z oceny dokumentacji zawierające zalecenie włączenia lub niewłączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy.

15

Przepisy art. 8 rozporządzenia nr 451/2000 zostały zmienione art. 20 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1490/2002 z dnia 14 sierpnia 2002 r. ustanawiającego dalsze szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy i zmieniającego rozporządzenie nr 451/2000 (Dz.U. L 224, str. 23) w taki sposób, że wprowadzono dodatkowy etap postępowania.

16

Zatem państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy, wydając Komisji zalecenie włączenia lub niewłączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy, winno przedstawić Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) projekt sprawozdania z oceny przedłożonej dokumentacji tak szybko, jak to możliwe, a najpóźniej w ciągu dwunastu miesięcy od uznania dokumentacji za kompletną (art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 451/2000). Na tym etapie postępowania, chociaż przedkładanie nowych badań nie zostało zasadniczo przyjęte, państwo członkowskie wyznaczone jako sprawozdawca może zwrócić się do powiadamiających o przedłożenie dalszych danych niezbędnych do uszczegółowienia dokumentacji (art. 8 ust. 2 rozporządzenia nr 451/2000).

17

EFSA przekazuje wówczas projekt sprawozdania z oceny sporządzony przez państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy innym państwom członkowskim i może zorganizować konsultację ekspertów (ocena kolegialna). Na tym etapie postępowania nie zostało dopuszczone przedkładanie nowych badań, jednakże państwo członkowskie wyznaczone jako sprawozdawca może, w porozumieniu z EFSA, zwrócić się do powiadamiających o przedłożenie, w określonych terminach, dalszych danych uznanych przez państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy lub EFSA za niezbędne do wyjaśnienia dokumentacji (art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 451/2000).

18

EFSA bada projekt sprawozdania z oceny sporządzony przez państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy i w ciągu roku od otrzymania wspomnianego sprawozdania przekazuje Komisji swą opinię w sprawie spełnienia przez daną substancję czynną wymogów bezpieczeństwa dyrektywy. W takim przypadku EFSA może zaopiniować rozważane możliwości jako spełniające wymogi bezpieczeństwa (art. 8 ust. 7 rozporządzenia nr 451/2000).

19

Najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy po otrzymaniu opinii wydanej przez EFSA Komisja winna przedłożyć, stosownie do przypadku, decyzję o odmowie włączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy oraz mającą na celu cofnięcie przez państwa członkowskie zezwoleń na dopuszczenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających tę substancję lub przedłożyć dyrektywę mającą na celu włączenie tejże substancji do załącznika I do dyrektywy (art. 8 ust. 8 rozporządzenia nr 451/2000).

20

Końcowe sprawozdanie winno być przyjęte zgodnie z tak zwaną „procedurą komitologii” przewidzianą w przepisach decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184, str. 23) w związku z art. 19 dyrektywy oraz art. 2 lit. b) rozporządzenia nr 1490/2002, czyli zgodnie z opinią stałego komitetu ds. łańcucha pokarmowego i zdrowia zwierząt.

21

Stroną skarżącą jest Cheminova A/S, duńska spółka założona w 1938 r. zajmująca się zasadniczo produkcją i wprowadzaniem na rynek środków ochrony roślin. Swoje produkty spółka wprowadza na rynek na dwa sposoby: albo sprzedaje na rynku wspólnotowym bezpośrednio klientowi, korzystając z własnych zezwoleń krajowych, albo też decyduje się na sprzedaż za pośrednictwem filii, takich jak Cheminova Agro Italia Srl, Cheminova Bulgaria EOOD oraz Agrodan SA występujących jako strony skarżące w niniejszej sprawie bądź za pośrednictwem klientów. W drugim z wymienionych przypadków filie i klienci mogą również posiadać zezwolenia krajowe. Skarżące zajmują się również sprzedażą produktów klientom z rynków pozawspólnotowych, w szczególności z Ameryki Północnej i Afryki. Cheminova A/S, Cheminova Agro Italia, Cheminova Bulgaria i Agrodan (łącznie zwane dalej „czterema skarżącymi Cheminova”) należą do grupy, w której spółką dominującą jest Auriga Industries A/S nieprowadząca własnej działalności handlowej.

22

Skarżąca Lodi SAS jest spółką francuską specjalizującą się w produkcji i sprzedaży środków owadobójczych. Spółka posiada we Francji zezwolenia na wprowadzanie do obrotu dla wielu środków zawierających malation.

23

Dnia 24 sierpnia 2000 r. Cheminova A/S powiadomiła Komisję o swoim zamiarze ubiegania się o wpis malationu do załącznika I do dyrektywy. Komisja przyjęła to powiadomienie i wciągnęła nazwę Cheminova A/S na listę „powiadamiających”. Cheminova A/S przedłożyła Republice Finlandii, państwu członkowskiemu pełniącemu funkcję sprawozdawcy, dokumentację uproszczoną i dokumentację kompletną, wnosząc o dokonanie oceny stosowania dla czterech rodzajów upraw: jabłek, truskawek, lucerny oraz roślin ozdobnych (szklarniowych). Dnia 28 października 2002 r. Republika Finlandii poinformowała Komisję o kompletności dokumentacji przedłożonej przez Cheminova A/S.

24

Republika Finlandii przystąpiła do oceny malationu i, nie żądając od Cheminova A/S przedłożenia dalszych danych naukowych, w dniu 2 lutego 2004 r. przekazała EFSA swój projekt sprawozdania z oceny w celu przeprowadzenia oceny kolegialnej. Projekt sprawozdania z oceny, zalecający włączenie malationu do załącznika I do dyrektywy z ograniczeniem jego zastosowania do szklarniowych roślin ozdobnych, był przedmiotem oceny kolegialnej dokonanej przez państwa członkowskie i EFSA. Ocena była przeprowadzana od dnia 2 lutego 2004 r. do 13 stycznia 2006 r. i ani EFSA, ani Republika Finlandii nie zażądały od Cheminova A/S przedłożenia dalszych danych naukowych. W okresie od dnia 4 kwietnia do dnia 24 listopada 2005 r. Cheminova A/S z własnej inicjatywy przekazała EFSA i Republice Finlandii dokumentację naukową dotyczącą malationu.

25

W dniu 13 stycznia 2006 r. EFSA przedstawiła Komisji swoje „wnioski dotyczące kolegialnej oceny szkodliwego działania malationu jako substancji czynnej pestycydu”. Następnie państwa członkowskie i Komisja przystąpiły, w ramach prac stałego komitetu ds. łańcucha pokarmowego i zdrowia zwierząt, do zbadania tej kwestii. W dniach 17 marca i 31 lipca 2006 r. Cheminova A/S przekazała Komisji kolejną dokumentację naukową dotyczącą malationu. W dniu 29 września 2006 r. Komisja sporządziła sprawozdanie z oceny malationu, w którym zasugerowała, aby nie włączyć malationu do załącznika I do dyrektywy.

26

Wreszcie zgodnie z opinią stałego komitetu ds. łańcucha pokarmowego i zdrowia zwierząt w dniu 6 czerwca 2007 r. Komisja wydała decyzję 2007/389/WE dotyczącą niewłączenia malationu do załącznika I do dyrektywy i cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję (Dz.U. L 146, str. 19, zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”), której rozstrzygnięcie brzmi następująco:

„Artykuł 1

Malation nie zostaje włączony jako substancja czynna do załącznika I do dyrektywy […].

Artykuł 2

Państwa członkowskie zapewnią, aby:

Artykuł 3

Jakikolwiek dodatkowy okres udzielony przez państwo członkowskie zgodnie z przepisami art. 4 ust. 6 dyrektywy […] jest możliwie jak najkrótszy i upływa najpóźniej dnia 6 grudnia 2008 r.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich”.

27

Zaskarżona decyzja uzasadnia niewłączenie malationu jako substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy faktem, że podczas przeprowadzania oceny tej substancji czynnej zidentyfikowano kilka obszarów dających powody do obaw, a mianowicie genotoksyczność izomalationu, której nie można wykluczyć, oraz skutki działania pewnych metabolitów, istotnych z toksykologicznego punktu widzenia, co nie pozwalało na stwierdzenie, w oparciu o dostępne informacje, czy malation spełnia kryteria włączenia do załącznika I do dyrektywy (motyw 5).

28

W ten sposób zaskarżona decyzja wyjaśnia, że z powodu obecności izomalationu w materiale technicznym, który jest zanieczyszczeniem mającym duży wpływ na profil toksyczności malationu i którego genotoksyczności nie można wykluczyć, niemożliwe było określenie poziomu ryzyka dla użytkowników, pracowników i osób trzecich. Wskazuje ona, że ponadto w oparciu o dostępne informacje nie zostało wykazane, że szacowane narażenie konsumentów wynikające z krótkoterminowego i długoterminowego pobrania z produktów roślinnych jest dopuszczalne, co wynika z niedostatecznych informacji na temat skutków działania pewnych metabolitów, istotnych z toksykologicznego punktu widzenia (motyw 5).

29

Mimo argumentów przedstawionych przez Cheminova A/S (w okresie od dnia 4 kwietnia 2005 r. do dnia 31 lipca 2006 r.) w odniesieniu do izomalationu i metabolitów Komisja uznała, że nadal występowały zagadnienia wzbudzające obawy. Stwierdziła ona, że oceny dokonane na podstawie informacji przedłożonych i rozpatrzonych podczas posiedzeń ekspertów EFSA nie wykazały, by w proponowanych warunkach stosowania środki ochrony roślin zawierające malation zasadniczo spełniały wymogi ustanowione w dyrektywie (motyw 6).

30

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 30 sierpnia 2007 r. skarżące wniosły skargę o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.

31

Odrębnym pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 5 września 2007 r. skarżące wniosły niniejszy wniosek o zastosowanie środka tymczasowego, w którym wnoszą do prezesa Sądu o:

32

W uwagach pisemnych przedłożonych w sekretariacie Sądu w dniu 24 września 2007 r. Komisja wnosi do prezesa Sądu o:

33

W dniu 31 października 2007 r. sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zwrócił się do stron z kilkoma pytaniami, na które strony udzieliły odpowiedzi na piśmie w wyznaczonym terminie.

34

W myśl przepisów art. 242 WE i 243 WE w związku z art. 225 ust. l WE Sąd może, jeśli uzna, że okoliczności tego wymagają, zarządzić zawieszenie wykonania zaskarżonego przed nim aktu lub zarządzić niezbędne środki tymczasowe.

35

Artykuł 104 § 2 regulaminu Sądu przewiduje, że wnioski o zarządzenie środków tymczasowych winny określać przedmiot sporu, wskazywać okoliczności niecierpiące zwłoki, a także uprawdopodabniać z faktycznego i prawnego punktu widzenia (fumus boni iuris) konieczność zastosowania środka. Zatem aby sędzia zawiesił wykonanie aktu i zarządził środki tymczasowe, należy uprawdopodobnić z faktycznego i prawnego punktu widzenia konieczność zastosowania środków (fumus boni iuris) i wykazać ich pilny charakter, a mianowicie, że ich ustanowienie i obowiązywanie przed wydaniem orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie jest niezbędne w celu uniknięcia poważnej i nieodwracalnej szkody dla interesów skarżącego. Przesłanki te muszą zostać spełnione kumulatywnie, wobec czego wniosek o zarządzenie środka tymczasowego zostaje oddalony w przypadku braku spełnienia którejkolwiek z przesłanek [postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 października 1996 r. w sprawie C-268/96 P(R) SCK i FNK przeciwko Komisji, Rec. str. I-4971, pkt 30]. Sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych dokonuje także, w danym przypadku, wyważenia wchodzących w grę interesów (zob. postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 23 lutego 2001 r. w sprawie C-445/00 R Austria przeciwko Radzie, Rec. str. I-1461, pkt 73 oraz cytowane tam orzecznictwo).

36

Ponadto sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych korzysta z szerokiego zakresu swobodnej oceny w ramach całościowej analizy i ma swobodę w określeniu — w świetle szczególnych okoliczności danego przypadku — sposobu, w jaki różne przesłanki powinny być zbadane, oraz kolejności ich badania, gdyż żaden przepis prawa wspólnotowego nie narzuca mu z góry określonego schematu postępowania przy ocenie konieczności zarządzenia środków tymczasowych [postanowienia Prezesa Trybunału z dnia 19 lipca 1995 r. w sprawie C-149/95 P(R) Komisja przeciwko Atlantic Container Line i in., Rec. str. I-2165, pkt 23 oraz z dnia 3 kwietnia 2007 r. w sprawie C-459/06 P(R) Vischim przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, Zb.Orz. str. I-53*, pkt 25].

37

W świetle materiału zgromadzonego w aktach sprawy, a w szczególności w świetle odpowiedzi stron na przedstawione pytania, sędzia orzekający w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych uznał, że dysponuje wszystkimi informacjami niezbędnymi do wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie niniejszego wniosku o zastosowanie środków tymczasowych, w związku z czym nie jest konieczne uprzednie wysłuchanie wyjaśnień stron.

38

Komisja twierdzi, że wniosek o zastosowanie środka tymczasowego jest niedopuszczalny, ponieważ nie spełnia wymogów formalnych art. 104 § 2 i 3 regulaminu Sądu. Ogranicza się on bowiem zasadniczo do odesłania do bardzo obszernego tekstu skargi w sprawie głównej oraz jako taki praktycznie nie pozwala na zrozumienie zarzutów wobec zaskarżonej decyzji. I tak zarzuty podniesione we wniosku o zastosowanie środka tymczasowego w celu wykazania fumus boni iuris zostały przedstawione tylko w dziewięciu punktach, podczas gdy skarga w sprawie głównej zawierała 88 punktów poświęconych zarzutom dotyczącym nieważności. Tymczasem sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych nie powinien brać pod uwagę zarzutów, które nie zostały przedstawione w samym wniosku o zastosowanie środka tymczasowego.

39

Komisja dodaje, że zaskarżona decyzja, która jest aktem powszechnie obowiązującym skierowanym wyłącznie do państw członkowskich, w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE nie dotyczy indywidualnie żadnej ze skarżących poza Cheminova A/S. Pozostałe skarżące są zwykłymi sprzedawcami lub użytkownikami środka będącego przedmiotem postępowania. Tymczasem jak wynika z trzech wykazów załączonych do uwag Komisji, poza skarżącymi istnieje wiele podmiotów, które stosują malation lub są uprawnione do jego sprzedaży. W związku z powyższym skarga i, co za tym idzie, wniosek o zastosowanie środka tymczasowego winny zostać uznane za niedopuszczalne w odniesieniu do tych skarżących.

40

W opinii skarżących skarga w postępowaniu głównym jest dopuszczalna zgodnie z art. 230 akapit czwarty WE, ponieważ jest skierowana przeciwko aktowi wywołującemu obligatoryjne skutki prawne, który dotyczy ich bezpośrednio i indywidualnie. Wniesienie skargi w ramach postępowania w sprawie głównej przez Cheminova A/S jako składającą powiadomienie dotyczące malationu jest bez wątpienia dopuszczalne. Otóż jeśli chodzi o ustalenie dopuszczalności wniesienia jednej i tej samej skargi przez wielu skarżących oraz tego, czy skarga jest dopuszczalna w odniesieniu do jednego z nich, nie ma potrzeby badać legitymacji procesowej pozostałych skarżących [zob. postanowienie Prezesa Sądu z dnia 19 lipca 2007 r. w sprawie T-31/07 R Du Pont de Nemours (Francja) i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. str. II-2767, pkt 113 oraz cytowane tam orzecznictwo].

41

Ponadto co się tyczy skarżących innych niż Cheminova A/S, to każda z nich posiada legitymację procesową do wniesienia skargi w postępowaniu głównym, ponieważ każda z nich posiada wszelkie zezwolenia krajowe udzielone im przez właściwe władze państw członkowskich, na wprowadzanie do obrotu środków ochrony roślin zawierających malation. Jako że nie jest możliwe obecnie uzyskanie takiego zezwolenia na wprowadzenie do obrotu przez jakikolwiek inny podmiot, to skarżące te należą do zamkniętego kręgu podmiotów. Wszelkie posiadane przez nie zezwolenia zostaną cofnięte najpóźniej w dniu 6 grudnia 2007 r., co jest bezpośrednią konsekwencją zaskarżonej decyzji.

42

W myśl postanowień art. 104 § 1 regulaminu Sądu wniosek o zastosowanie środków tymczasowych jest dopuszczalny tylko wtedy, gdy pochodzi od strony sprawy rozpatrywanej przez Sąd. Zasada ta implikuje, że skarga w postępowaniu głównym, na której opiera się wniosek o zastosowanie środka tymczasowego, może być skutecznie zbadana przez Sąd.

43

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w ramach postępowania w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego nie należy co do zasady dokonywać analizy dopuszczalności skargi złożonej w postępowaniu głównym, by nie przesądzać o wyniku postępowania głównego. Niemniej jednak w sytuacji, w której zarzuca się oczywistą niedopuszczalność skargi w postępowaniu głównym, na podstawie której to skargi złożono wniosek o zastosowanie środka tymczasowego, może się okazać, że konieczne jest ustalenie istnienia pewnych czynników, które pozwalają uprawdopodobnić, że skarga jest dopuszczalna [postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 12 października 2000 r. w sprawie C-300/00 P(R) Federación de Cofradías de Pescadores de Guipúzcoa i in. przeciwko Radzie, Rec. str. I-8797, pkt 34; postanowienia Prezesa Sądu z dnia 15 stycznia 2001 r. w sprawie T-236/00 R Stauner i in. przeciwko Parlamentowi i Komisji, Rec. str. II-15, pkt 42 oraz z dnia 8 sierpnia 2002 r. w sprawie T-155/02 R VVG International i in. przeciwko Komisji, Rec. str. II-3239, pkt 18].

44

Ze względu na pilny charakter postępowania w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego taka analiza dopuszczalności skargi w postępowaniu głównym jest z konieczności skrótowa (ww. w pkt 43 postanowienie w sprawie Federación de Cofradías de Pescadores de Guipúzcoa i in. przeciwko Radzie, pkt 35).

45

W ramach rozpoznawania wniosku o zastosowanie środka tymczasowego dopuszczalność skargi w postępowaniu głównym może być bowiem oceniana tylko prima facie, gdyż celem tej analizy jest stwierdzenie, czy skarżący przedstawił okoliczności wystarczające, aby uzasadnić a priori, że dopuszczalność skargi w postępowaniu głównym nie jest wykluczona. Sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych musi uznać ten wniosek za niedopuszczalny wyłącznie wtedy, gdy zostanie całkowicie wykluczona dopuszczalność skargi w postępowaniu głównym. Rozstrzyganie bowiem o dopuszczalności na etapie postępowania w przedmiocie środka tymczasowego w sytuacji, gdy nie została ona prima facie całkowicie wykluczona, przesądzałoby o orzeczeniu Sądu w sprawie głównej (postanowienia Prezesa Sądu z dnia 17 stycznia 2001 r. w sprawie T-342/00 R Petrolessence i SG2R przeciwko Komisji, Rec. str. II-67, pkt 17, z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawach połączonych T-195/01 R i T-207/01 R Government of Gibraltar przeciwko Komisji, Rec. str. II-3915, pkt 47 oraz z dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie T-37/04 R Região autónoma dos Açores przeciwko Radzie, Zb.Orz. str. II-2153, pkt 110).

46

W niniejszym przypadku Komisja podważa dopuszczalność skargi w postępowaniu głównym. Należy zatem zbadać, czy istnieją jednak okoliczności pozwalające uprawdopodobnić, że skarga w postępowaniu głównym jest dopuszczalna w niniejszej sprawie.

47

W tym względzie należy najpierw stwierdzić, że mimo zakwestionowania legitymacji procesowej pozostałych skarżących poza Cheminova A/S do wniesienia skargi w postępowaniu głównym, Komisja wyraźnie uznaje za dopuszczalne wniesienie skargi przez tę ostatnią. Ponieważ Cheminova A/S jako składająca powiadomienie dotyczące malationu rzeczywiście uczestniczyła w postępowaniu w sprawie oceny substancji czynnej przewidzianym w dyrektywie i korzystała z gwarancji proceduralnych przewidzianych przez stosowne przepisy, nie można prima facie wykluczyć, że zaskarżona decyzja dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE oraz że wniesiona przez nią skarga w postępowaniu głównym jest dopuszczalna [ww. w pkt 40 postanowienie w sprawie Du Pont de Nemours (Francja) i in. przeciwko Komisji, pkt 112].

48

W tych okolicznościach, jeśli chodzi o jedną i tę samą skargę w postępowaniu głównym, nie ma prima facie potrzeby badania legitymacji procesowej pozostałych skarżących (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 24 marca 1993 r. w sprawie C-313/90 CIRFS i in. przeciwko Komisji, Rec. str. I-1125, pkt 31 oraz wyrok Sądu z dnia 8 lipca 2003 r. w sprawie T-374/00 Verband der freien Rohrwerke i in. przeciwko Komisji, Rec. str. II-2275, pkt 57; ponadto zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 6 lipca 1995 r. w sprawach połączonych od T-447/93 do T-449/93 AITEC i in. przeciwko Komisji, Rec. str. II-1971, pkt 82). Orzecznictwo to oparte na względach ekonomii procesowej uzasadnia się tym, iż nawet przy założeniu, że niektóre z tych skarżących nie posiadają legitymacji procesowej, Sąd powinien jednak zbadać istotę przedstawionych zarzutów nieważności jako całość (zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 9 lipca 2007 r. w sprawie T-282/06 Sun Chemical Group i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. str. II-2149, pkt 52).

49

Należy jednak podkreślić, że wspomniane w pkt 48 powyżej orzecznictwo, o ile w danym przypadku winno być uwzględnione w ramach postępowania w sprawie głównej, to nie ma zastosowania w odniesieniu do kwestii oceny pilnego charakteru w ramach postępowania w przedmiocie zastosowania środka tymczasowego.

50

Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem pilny charakter należy oceniać pod kątem konieczności wydania tymczasowego orzeczenia w celu uniknięcia poniesienia przez stronę wnoszącą o zastosowanie środka tymczasowego poważnej i nieodwracalnej szkody. Strona ta winna przedstawić dowód, że oczekiwanie na rozstrzygnięcie postępowania głównego narazi ją osobiście na szkodę powodującą poważne i nieodwracalne dla niej skutki (postanowienia Prezesa Trybunału z dnia 15 czerwca 1987 r. w sprawie 142/87 R Belgia przeciwko Komisji, Rec. str. 2589, pkt 23 oraz z dnia 8 maja 1991 r. w sprawie C-356/90 R Belgia przeciwko Komisji, Rec. str. I-2423, pkt 20 i 23).

51

Z powyższego wynika, że tylko strona posiadająca legitymację do wniesienia skargi w postępowaniu głównym, na którym opiera się wniosek o zastosowanie środka tymczasowego, może wskazać pilny charakter sprawy, podnosząc, że poniosłaby osobiście poważną i nieodwracalną szkodę w przypadku, gdyby zastosowanie środka tymczasowego nie zostało zarządzone. W przypadku braku takiego ograniczenia do uzyskania środka tymczasowego wystarczyłoby, aby przedsiębiorstwa, których dotyczy wspólnotowy akt prawny, wspólnie wniosły zbiorową skargę o stwierdzenie nieważności wraz z wnioskiem o zastosowanie środka tymczasowego złożonym przez skarżących, z których tylko jeden posiadałby legitymację procesową w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE, podczas gdy pozostali mogliby wykazać jedynie, że ponieśli poważną i nieodwracalną szkodę.

52

W tej sytuacji należy zbadać, czy wniesienie do Sądu skargi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w postępowaniu głównym przez skarżące inne niż Cheminova A/S byłoby prima facie oczywiście niedopuszczalne.

53

W myśl art. 230 akapit czwarty WE każda osoba fizyczna lub prawna może wnieść skargę na decyzje, które mimo przyjęcia w formie rozporządzenia lub decyzji skierowanej do innej osoby dotyczą jej bezpośrednio i indywidualnie.

54

Co się tyczy kwestii, czy zaskarżona decyzja — skierowana wyłącznie do państw członkowskich (ust. 4 zaskarżonej decyzji) — dotyczy prima facie indywidualnie skarżących innych niż Cheminova A/S, należy przede wszystkim stwierdzić, że zaskarżona decyzja jest prima facie aktem o charakterze generalnym w zakresie, w jakim ma ona zastosowanie w obiektywnie określonych przypadkach i wywołuje skutki prawne względem kategorii osób określonych w sposób generalny i abstrakcyjny. Artykuły 1–3 zaskarżonej decyzji dotyczą bowiem substancji czynnej, malationu, oraz podmiotów gospodarczych posiadających zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, określonych w sposób generalny i abstrakcyjny. Stąd w świetle wspomnianych przepisów oraz pod warunkiem, że podmioty gospodarcze, o których mowa, posiadają szczególne dla nich cechy, zaskarżona decyzja dotyczy tych podmiotów prima facie w ten sam sposób i znajdują się one w takiej samej sytuacji.

55

Jednakże nie jest wykluczone, że w pewnych okolicznościach przepisy aktu o charakterze generalnym mogą dotyczyć indywidualnie niektórych z tych podmiotów (zob. wyroki Trybunału z dnia 16 maja 1991 r. w sprawie C-358/89 Extramet Industrie przeciwko Radzie, Rec. str. I-2501, pkt 13 oraz z dnia 18 maja 1994 r. w sprawie C-309/89 Codorníu przeciwko Radzie, Rec. str. I-1853, pkt 19, a także z dnia 25 lipca 2002 r. w sprawie C-50/00 P Unión de Pequeños Agricultores przeciwko Radzie, Rec. str. I-6677, pkt 36).

56

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem osoba fizyczna lub prawna, inna niż adresat aktu, może stwierdzić, iż dany akt dotyczy jej indywidualnie, w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE, tylko wtedy, gdy ma on wpływ na jej sytuację ze względu na pewne szczególne dla niej cechy charakterystyczne lub na sytuację faktyczną, która odróżnia ją od wszelkich innych osób i w związku z tym indywidualizuje w sposób podobny jak adresata decyzji (wyroki Trybunału z dnia 15 lipca 1963 r. w sprawie 25/62 Plaumann przeciwko Komisji, Rec. str. 197, 223; ww. w pkt 55 w sprawie Codorníu przeciwko Radzie, pkt 20; ww. w pkt 55 w sprawie Unión de Pequeños Agricultores przeciwko Radzie, pkt 36, a także z dnia 1 kwietnia 2004 r. w sprawie C-263/02 P Komisja przeciwko Jégo-Quéré, Rec. str. I-3425, pkt 45).

57

W tym względzie możliwość określenia z mniejszą lub większą dokładnością liczby czy nawet tożsamości podmiotów prawa, w stosunku do których dany środek ma zastosowanie, w żadnym razie nie oznacza, że środek ten dotyczy indywidualnie tych podmiotów, o ile pozostaje bezsporne, że akt podlega zastosowaniu ze względu na zaistnienie pewnej obiektywnej sytuacji prawnej lub faktycznej w nim wskazanej (postanowienie Trybunału z dnia 24 maja 1993 r. w sprawie C-131/92 Arnaud i in. przeciwko Radzie, Rec. str. I-2573, pkt 13; zob. również postanowienie Trybunału z dnia 18 grudnia 1997 r. w sprawie C-409/96 P Sveriges Betodlares i Henrikson przeciwko Komisji, Rec. str. I-7531, pkt 37 oraz wyrok Sądu z dnia 22 lutego 2000 r. w sprawie T-138/98 ACAV i in. przeciwko Radzie, Rec. str. II-341, pkt 64).

58

W niniejszym przypadku wydaje się, że zaskarżona decyzja dotyczy skarżących innych niż Cheminova A/S, które nie są zindywidualizowane poprzez szczególne dla nich cechy, w takim samym stopniu jak wszystkich innych sprzedawców czy użytkowników malationu znajdujących się w takiej samej sytuacji. Zaskarżona decyzja nie zawiera żadnego konkretnego elementu pozwalającego stwierdzić, że została wydana z uwzględnieniem szczególnej sytuacji, w której znajdują się skarżące inne niż Cheminova A/S. Wydaje się zatem, że to wyłącznie ze względu na ich obiektywną cechę bycia podmiotami gospodarczymi, o których mowa w zaskarżonej decyzji, skarżące te mogą utrzymywać, że zaskarżona decyzja ich dotyczy. Tymczasem takie oddziaływanie nie wystarcza, aby stwierdzić, że akt dotyczy danego podmiotu indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE. Żaden z wysuniętych przez skarżące kontrargumentów nie pozwala podważyć takiej oceny.

59

Co się tyczy okoliczności posiadania przez skarżące inne niż Cheminova A/S zezwoleń krajowych na wprowadzenie do obrotu malationu, wystarczy zauważyć, że samo istnienie takich praw do wprowadzenia do obrotu, potencjalnie zakwestionowane przez zaskarżoną decyzję, nie może indywidualizować posiadającego wspomniane prawo, jeśli bezsprzecznie to samo prawo jest przyznane w myśl przepisu ogólnego i abstrakcyjnego obiektywnie określonym podmiotom (zob. podobnie postanowienie Sądu z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie T-94/04 EEB i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. str. II-4919, pkt 53–55). Otóż Komisja wykazała, załączając trzy wykazy do swoich uwag, że istnieje wiele przedsiębiorstw innych niż skarżące, które również sprzedają i używają malationu, a zatem posiadają takie samo prawo do wprowadzenia do obrotu jak skarżące. W odpowiedzi na pytanie zadane przez sędziego rozpatrującego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych skarżące nie zakwestionowały obecności na rynku przedsiębiorstw wspomnianych przez Komisję.

60

W odpowiedzi na pytanie zadane przez sędziego rozpatrującego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych skarżące przedstawiły ponadto pisma przyznające skarżącym innym niż Cheminova A/S prawo dostępu do danych będących w posiadaniu tej ostatniej; pisma, których zadaniem było ułatwienie im otrzymania zezwoleń krajowych na wprowadzenie do obrotu malationu. Powołując się na wyrok Sądu z dnia 11 września 2002 r. w sprawie T-13/99 Pfizer Animal Health przeciwko Radzie, Rec. str. II-3305, pkt 98, skarżące utrzymują, że pisma przyznawały specyficzne prawa podobne do tych, z których mogło korzystać skarżące przedsiębiorstwo w wyżej wymienionej w pkt 55 sprawie Codorníu przeciwko Komisji, pkt 21.

61

W tym względzie wystarczy zauważyć, że rozpatrywane pisma przyznające prawo dostępu ani nie miały na celu, ani nie prowadziły do przyznania przedsiębiorstwom, do których były skierowane, specjalnej pozycji prawnej, w jakiej znajdowała się Cheminova A/S. Ponieważ pisma te ograniczały się do ułatwienia otrzymania zezwoleń krajowych na wprowadzenie do obrotu malationu, zasięg ich zastosowania nie przekraczał zasięgu zastosowania samych zezwoleń. Tymczasem jak stwierdzono w pkt 59 powyżej, nie mogą one indywidualizować skarżących innych niż Cheminova A/S. Co do powołania się na ww. w pkt 60 wyrok w sprawie Pfizer Animal Health przeciwko Radzie, to nie ma ono znaczenia dla sprawy, ponieważ skarga w sprawie, w której wydano ten wyrok, została uznana za dopuszczalną wyłącznie ze względu na ogół elementów stanowiących o szczególnej pozycji procesowej charakteryzującej skarżącą, polegającej w szczególności na tym, że była ona odpowiedzialna za pierwsze wprowadzenie do obrotu danego środka (ww. wyrok w sprawie Pfizer Animal Health przeciwko Radzie, pkt 97, 98 i 105). Tymczasem nie jest tak w przypadku pozycji procesowej skarżących innych niż Cheminova A/S.

62

Nawet przy założeniu, że zaskarżona decyzja może powodować odmienne skutki dla poszczególnych zainteresowanych sprzedawców lub użytkowników, okoliczność ta nie może być wystarczająca do wykazania, że skarżące inne niż Cheminova A/S posiadają szczególne cechy lub znajdują się w sytuacji faktycznej, która je odróżnia od podmiotów wymienionych w wykazach przedstawionych przez Komisję. Skarżące bowiem nie sprecyzowały we wniosku o zastosowanie środka tymczasowego, w jakim zakresie negatywne konsekwencje wynikające z zaskarżonej decyzji wpłynęłyby na posiadane przez nie prawa do wprowadzenia do obrotu, i to w sposób, który odróżniałby je od wszystkich innych podmiotów tej samej kategorii, o której mowa (zob. podobnie postanowienie Sądu z dnia 11 września 2007 r. w sprawie T-28/07 Fels-Werke i in. przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, Zb.Orz. str. II-98*, pkt 63).

63

Wreszcie argumentacja dotycząca przynależności skarżących innych niż Cheminova A/S do zamkniętego kręgu przedsiębiorstw mających utracić posiadane przez nie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu najpóźniej z dniem 6 grudnia 2007 r. winna również być oddalona. Aby istnienie takiego kręgu mogło stanowić element pozwalający indywidualizować dane osoby prywatne w świetle aktu o charakterze generalnym, trzeba bowiem, według utrwalonego orzecznictwa, by instytucja wydająca zaskarżony akt była zobligowana, przy ustanawianiu tego aktu, do uwzględnienia szczególnej sytuacji, w jakiej znajdują się te osoby (zob. ww. w pkt 43 postanowienie w sprawie Federación de Cofradías de Pescadores de Guipúzcoa i in. przeciwko Radzie i Komisji, pkt 46 oraz cytowane tam orzecznictwo; wyrok Sądu z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie T-489/93 Unifruit Hellas przeciwko Komisji, Rec. str. II-1201, pkt 25; postanowienie Sądu z dnia 3 czerwca 1997 r. w sprawie T-60/96 Merck i in. przeciwko Komisji, Rec. str. II-849, pkt 58 oraz wyrok Sądu z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie T-166/99 Andres de Dios i in. przeciwko Radzie, Rec. str. II-1857, pkt 54). Tymczasem w niniejszym przypadku nie nałożono na Komisję takiego obowiązku w odniesieniu do wydania zaskarżonej decyzji.

64

Z powyższych rozważań wynika, że nie można prima facie uznać, że zaskarżona decyzja dotyczy indywidualnie skarżących innych niż Cheminova A/S. Powołanie przez te skarżące ich własnej indywidualnej sytuacji celem wskazania pilnego charakteru sprawy nie jest zatem dopuszczalne. W konsekwencji wniesienie przez nie niniejszego wniosku o zastosowanie środka tymczasowego również nie jest dopuszczalne.

65

Ponieważ Komisja twierdzi, że wniosek o zastosowanie środka tymczasowego nie spełnia wymogów formalnych określonych w art. 104 § 2 i 3 regulaminu Sądu, należy przypomnieć, że w myśl tego przepisu wniosek o zarządzenie środków tymczasowych winien wskazywać w szczególności zarzuty dotyczące stanu faktycznego i prawnego uzasadniające prima facie przyznanie wnioskowanego środka oraz być przedłożony jako odrębny dokument i zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 43 i 44 tegoż regulaminu.

66

W tym względzie z utrwalonego orzecznictwa wynika, że wniosek o zastosowanie środków tymczasowych winien sam w sobie pozwolić stronie pozwanej na przygotowanie uwag, a sędziemu rozpatrującemu ten wniosek na rozstrzygnięcie w jego wniosku, w odpowiednim wypadku, bez konieczności pozyskiwania dodatkowych informacji, ponieważ istotne elementy stanu faktycznego i prawnego, na których się ona opiera, winny być przedstawione w sposób spójny i zrozumiały w samym tekście wniosku [ww. w pkt 43 postanowienie Prezesa Sądu w sprawie Stauner i in. przeciwko Parlamentowi i Komisji, pkt 34; postanowienia z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie T-306/01 R Aden i in. przeciwko Radzie i Komisji, Rec. str. II-2387, pkt 52; z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie T-175/03 R Schmitt przeciwko Europejskiej Agencji Odbudowy (EAO), RecFP str. I-A-175 i II-883, pkt 18 oraz z dnia 23 maja 2005 r. w sprawie T-85/05 R Dimos Ano Liosion i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. str. II-1721, pkt 37].

67

W niniejszym przypadku należy stwierdzić, że chociaż wniosek o zastosowanie środka tymczasowego można rzeczywiście uznać za niekompletny, jeśli chodzi o zarzuty podniesione jako uzasadnienie istnienia fumus boni iuris, zawiera on jednak elementy pozwalające sędziemu rozpatrującemu wniosek o zastosowanie środków tymczasowych na ich zbadanie. Wynika z niego bowiem, że skarżące zasadniczo podnoszą, iż zaskarżona decyzja jest bezzasadna, ponieważ nie uwzględnia istotnych danych naukowych, które Cheminova A/S przedstawiła właściwym władzom w odpowiednim czasie. Ponadto podnoszą one zarzut bezprawności rozporządzenia nr 1490/2002 ze względu na to, że dopuściło ono włączenie się ze skutkiem wstecznym przez EFSA do postępowania w sprawie oceny malationu, podczas gdy ta była już w toku.

68

W tych okolicznościach nie można uznać, że wniosek o zastosowanie środka tymczasowego nie spełnia przesłanek wskazanych w art. 104 § 2 regulaminu Sądu. Z powyższego wynika, że wniosek jest dopuszczalny w odniesieniu do Cheminova A/S.

69

W opinii skarżących pilny charakter uwzględnienia niniejszego wniosku wynika z faktu, że zaskarżona decyzja naraża je na poważną i nieodwracalną szkodę. Szkoda ta polega na utracie zezwoleń na sprzedaż środków zawierających malation najpóźniej do dnia 6 grudnia 2007 r., na utracie klientów oraz na nieodwracalnej utracie udziałów w rynku na korzyść potężnych i już obecnych na rynku konkurencyjnych przedsiębiorstw. Ponadto zaskarżona decyzja nieodwołalnie zniszczyłaby reputację kluczowych produktów czterech skarżących Cheminova. Wreszcie zaskarżona decyzja spowodowałaby uszczerbek na reputacji innych, starszych znaków towarowych należących do skarżących, jaką cieszyły się na rynku.

70

W kwestii ciężaru dowodu, jaki na nich spoczywa, skarżące powołują się na postanowienie Prezesa Sądu z dnia 21 października 2003 r. w sprawie C-365/03 P(R) Industrias Químicas del Vallés przeciwko Komisji, Rec. str. I-12389, pkt 6, na poparcie tego, że wystarczy wykazać, że „prawdopodobnie” poniosłyby one poważną i nieodwracalną szkodę ze względu na „trudność, jaką przedstawia zaoferowanie” ich klientom substytutu środka, oraz że „ryzykują” one nieodwracalną utratę udziałów w rynku z uwagi na warunki konkurencji na rozpatrywanym rynku. Dodają one, że to ustalenie poziomu wymogu w kwestii dowodu zostało potwierdzone w wyżej wymienionym w pkt 40 postanowieniu w sprawie Du Pont de Nemours (Francja) i in. przeciwko Komisji.

71

Ponadto skarżące nie muszą wykazywać, że w razie braku zarządzenia zawieszenia wykonania zaskarżonej decyzji doszłoby prawdopodobnie do ich upadłości, lecz wystarczy, aby wykazały, że z powodu braku zarządzenia takiego środka znalazłyby się w sytuacji mogącej „nieodwracalnie zmienić ich udziały w rynku” (postanowienie Prezesa Sądu z dnia 11 kwietnia 2003 r. w sprawie T-392/02 R Solvay Pharmaceuticals przeciwko Radzie, Rec. str. II-1825, pkt 107 oraz z dnia 5 sierpnia 2003 r. w sprawie T-158/03 R Industrias Químicas del Vallés przeciwko Komisji, Rec. str. II-3041, pkt 69) lub też że wpłynęłoby to na ich „pozycję na rynku” albo na ich reputację (postanowienie Prezesa Sądu z dnia 20 lipca 2000 r. w sprawie T-169/00 R Esedra przeciwko Komisji, Rec. str. II-2951, pkt 45).

72

W niniejszym przypadku skarżące wskazują, że Cheminova A/S produkuje trzy różne rodzaje środków ochrony roślin: środki owadobójcze, chwastobójcze oraz grzybobójcze. Na rynku środków owadobójczych dokonuje ona sprzedaży rozmaitych substancji czynnych, w tym właśnie malationu, chloropiryfosu i dimetoatu.

73

Główne europejskie rynki, na których Cheminova A/S za pośrednictwem filii Cheminova Agro Italia oraz Agrodan wprowadza do obrotu malation, to Włochy i Hiszpania. Cheminova A/S sprzedaje również środki zawierające malation spółce Cheminova Bulgaria oraz swym filiom w Polsce i w Wielkiej Brytanii. Co się tyczy pozostałych państw Wspólnoty, to Cheminova A/S dokonuje sprzedaży swoich produktów bezpośrednio klientom.

74

W kwestii nieuchronnego i nieodwracalnego charakteru szkody, to jest on oczywisty ze względu na fakt, że w myśl zaskarżonej decyzji państwa członkowskie będą musiały cofnąć zezwolenia na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin posiadane przez cztery skarżące Cheminova najpóźniej do dnia 6 grudnia 2007 r. Cofnięcie tych zezwoleń spowoduje nieodwracalną utratę wszystkich udziałów w rynku skarżących i ich klientów w odniesieniu do malationu, a ich udział w rynku wspólnotowym malationu jest szacowany na około [poufne] ( 1 ).

75

Co się tyczy substytucyjności malationu, to z punktu widzenia technicznego nie ma identycznych substancji czynnych. Z powodu braku doskonałej substytucyjności klienci skarżących musieliby wziąć pod uwagę parametry techniczne substytutu, zanim go wybiorą zamiast malationu. Z prawnego punktu widzenia skarżące winny posiadać krajowe zezwolenie na używanie i wprowadzanie do obrotu substancji zastępczej. Ponieważ uzyskanie takich zezwoleń jest długotrwałe, prawdopodobnie w tym czasie rynek zostanie przejęty przez przedsiębiorstwa konkurencyjne. Wprowadzenie nowej substancji czynnej przez skarżące zabierze około dziesięciu lat prac badawczych i rozwojowych i będzie bardzo kosztowne. Z handlowego punktu widzenia nie jest rozsądne wymagać od skarżących, aby rozprowadzały środki innych producentów. Ze strukturalnego punktu widzenia rynek właściwy charakteryzuje się dużą konkurencją, ponieważ skarżące muszą stawiać czoła silnym konkurentom oferującym nie tylko bezpośrednie substytuty środków, lecz również wszelkie środki zwalczające szkodliwe chwasty oraz choroby.

76

Co się tyczy konkurencyjnych dla malationu środków, skarżący przedstawili tabelę zawierającą 22 możliwe substytuty, w tym chloropiryfos i abamektynę, które są wprowadzane na obrotu przez potentatów takich jak Dow, Bayer, DuPont, Syngenta czy BASF. Ci ostatni będą mieli do dyspozycji po pierwsze środki znanych marek spełniające potrzeby klientów, którym sprzedaż środków zawierających malation przez skarżące nie będzie już dozwolona, a po drugie znaczne środki finansowe przeznaczone na niezbędną reklamę towarzyszącą takiej sprzedaży. Zatem będą mogli przejąć rynek utracony przez cztery skarżące Cheminova oraz umocnić swoją pozycję na tym rynku.

77

W tym kontekście skarżące powołują się na oświadczenia klientów Cheminova A/S, według których głównymi produktami, którymi byliby zainteresowani ci klienci w przypadku braku malationu, byłyby chloropiryfos, fosmet i dimetoat.

78

Co się tyczy ewentualnego powrotu malationu na rynek, skarżące powołują się na sondaż przeprowadzony wśród niektórych z ich głównych klientów. Dziewięć odpowiedzi otrzymanych od klientów pochodzących z sześciu państw członkowskich Wspólnoty potwierdza prawdopodobieństwo nieodwracalnej utraty udziałów w rynku oraz klientów.

79

Co do możliwości kompensacji skarżącym Cheminova utraty środków zawierających malation poprzez zastąpienie ich innymi środkami z ich własnej oferty, podnoszą one, że taka zamiana jest możliwa wyłącznie w wypadku chloropiryfosu etylowego i dimetoatu.

80

Jednakże środki z ich oferty zawierające chloropiryfos i dimetoat nie mogą być uznane za substytuty środków zawierających malation. Nie posiadają one bowiem zezwoleń krajowych wymaganych w każdym z państw członkowskich, w których obecnie prowadzą działalność. W tym kontekście tabela wykazuje brak związku ze środkami zawierającymi dimetoat i chloropiryfos w Hiszpanii, która jest ich głównym wspólnotowym rynkiem. Zatem tylko [poufne]% utraconych możliwości zastosowań środka może być teoretycznie odzyskane w Hiszpanii poprzez sprzedaż substytutów znajdujących się w ofercie skarżących. Liczba ta odpowiada [poufne]% wysokości obrotu uzyskanego ze sprzedaży malationu przez skarżącą Agrodan.

81

Przypominając, że przez około 40 lat malation był używany na rynku wspólnotowym w pełni bezpiecznie, skarżące dodają, że zaskarżona decyzja wpływa na ich ogólną reputację i zaufanie, jakim darzono malation. Poniosą one poważną szkodę na rynku szczególnie wrażliwym na kwestie dotyczące zdrowia i środowiska, co pociągnie poważne konsekwencje przekładające się na trudności nie tylko w relacjach handlowych z klientami, ale również w relacjach z osobami, które w nie zainwestowały jako akcjonariusze. W szczególności Cheminova A/S jest posiadaczem znaku towarowego Fyfanon®™, zarejestrowanego od 1969 r., który stanowi istotę jej działalności związanej z wprowadzaniem malationu do obrotu od około 40 lat. Cheminova A/S posiada również inne znaki towarowe właściwe dla malationu, których reputację i „good-will” zniweczy zaskarżona decyzja.

82

Skarżące twierdzą ponadto, że gdyby malation rzeczywiście został włączony do załącznika I do dyrektywy, to art. 13 dyrektywy pozwala Cheminova A/S jako powiadamiającemu na odmowę udostępnienia jej konkurentom i klientom informacji zdobytych dużym kosztem w celu uzyskania jego włączenia do załącznika. Zazwyczaj dostęp konkurentów i klientów do takich informacji, które są niezbędne do uzyskania zezwoleń krajowych dla rozpatrywanych środków ochrony roślin, jest dozwolony jedynie za opłatą wyliczoną w sposób pozwalający powiadamiającemu na pokrycie poniesionych kosztów. Natomiast z powodu niewłączenia malationu do załącznika I do dyrektywy Cheminova A/S poniesie szkodę polegającą na odmowie skorzystania z prawa do ochrony danych wynikającego z takiego włączenia.

83

Co się tyczy poważnego charakteru szkody spowodowanej przez zaskarżoną decyzję, skarżące wskazują, że wysokość obrotu osiągniętego przez skarżącą Cheminova A/S, łącznie z obrotem uzyskanym przez skarżące Cheminova Agro Italia, Cheminova Bulgaria i Agrodan, stanowi około [poufne]% całkowitej wysokości obrotu osiągniętego przez grupę w roku 2006. Według skarżących ze sprawozdania sporządzonego przez Deloitte & Touche (załączonego do wniosku o zastosowanie środka tymczasowego) wynika, że wysokość obrotu uzyskanego ze sprzedaży malationu w roku kalendarzowym 2006 wyniosła blisko [poufne] milionów euro, co odpowiada [poufne]% całkowitej wysokości obrotu osiągniętego przez cztery skarżące Cheminova. [Poufne]% wysokości tego obrotu osiągnięto na rynku wspólnotowym. Całkowita wysokość obrotu osiągniętego w państwach, których dotyczy zaskarżona decyzja, wyniosła blisko [poufne] milionów euro w 2006 r., co stanowi [poufne]% całkowitej wysokości obrotu uzyskanego ze sprzedaży malationu.

84

Uściślają one, że sprzedaż dokonywana wewnątrz Wspólnoty zostanie utracona w wyniku cofnięcia zezwoleń krajowych. Jeśli chodzi o sprzedaż w krajach trzecich, sprawozdanie Deloitte & Touche wykazuje szkodę na kilku płaszczyznach. Tak więc pewne państwa trzecie stosują przepisy wspólnotowe i odmowa włączenia substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy spowoduje zakaz stosowania tej substancji w tych państwach, co potwierdza sprawozdanie sporządzone przez Phillips McDougall (załączone do wniosku o zastosowanie środka tymczasowego). Ponadto, zgodnie z art. 5 Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami (Dz.U. 2003, L 63, str. 29), państwa sygnatariusze mają obowiązek powiadamiać o zakazach w ciągu 90 dni po ich wydaniu. Takie powiadomienie może zakończyć się włączeniem substancji do załącznika III do konwencji, w wyniku czego dana substancja jest objęta procedurą zgody po uprzednim poinformowaniu w przypadku wywozu poza Wspólnotę. Komisja przygotowała takie powiadomienie.

85

Ponadto po wydaniu decyzji o niewłączeniu substancji takiej jak zaskarżona decyzja zazwyczaj następuje ustanowienie nowych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (zwanych dalej „NDP”) dla danej substancji w środkach pochodzenia roślinnego. Ustanowienie NDP w praktyce sprowadza się do wprowadzenia zakazu przywozu do Wspólnoty zbiorów lub wyrobów, w stosunku do których zastosowano malation poza Wspólnotą. W każdym razie niepewność związana z NDP wystarczy, aby wzbudzić wątpliwości u klientów spoza Wspólnoty, jak to potwierdza wiadomość elektroniczna otrzymana od Fundecitrus, organizacji hodowców cytrusów w Brazylii. Elementy te zostały uwzględnione przez Deloitte & Touche w ocenie szkody wynikającej z zaprzestania sprzedaży malationu poza Wspólnotą.

86

Ponadto sprawozdanie Deloitte & Touche oszacowało utracone korzyści wynikające ze spodziewanego wzrostu w ramach „projektu rzepak” — ponieważ Cheminova A/S zmierzała zaopatrzyć w malation sektor rzepaku najpóźniej do 2009 r., przewidziano, że „projekt rzepak” znacznie wpłynie na wzrost wysokości obrotu oraz na zyski osiągnięte ze sprzedaży środków zawierających malation. Szacunki utraconych korzyści dokonane przez Deloitte & Touche wskazują na kwotę przekraczającą [poufne] milionów euro do 2011 r.

87

Uwzględniając wszystkie okoliczności faktyczne niezbędne do oceny powagi szkody, Deloitte & Touche oszacowało całkowitą wysokość szkody wyrządzonej czterem skarżącym Cheminova przez zaskarżoną decyzję na blisko [poufne] milionów euro.

88

Co się tyczy skarżącej Lodi, to skarżące utrzymują, że także poniosłaby poważną i nieodwracalną szkodę w przypadku braku zarządzenia środka tymczasowego.

89

Komisja twierdzi, że szkoda powołana przez skarżące ma charakter czysto pieniężny. Zasadniczo taka szkoda nie może być uznana za nieodwracalną z uwagi na fakt, że może następnie zostać zrekompensowana poprzez wypłatę odszkodowania.

90

Co się tyczy poważnego charakteru powołanej szkody, Komisja przyznaje, że zaskarżona decyzja spowoduje utratę przez skarżące sprzedaży, zysków oraz udziałów w rynku. Jednakże udział w rynku nie jest celem samym w sobie: przedsiębiorstwo może ciągnąć z niego zyski wyłącznie, o ile przynosi mu on korzyści. Aby ocenić, czy utrata udziału w rynku ma charakter poważny, czy nie, należy przeliczyć ten udział na kategorie finansowe, uwzględniając przy tym wielkość całego przedsiębiorstwa. W niniejszym przypadku zaskarżona decyzja nie dotyczy znacznej części sprzedaży malationu dokonanej przez cztery skarżące Cheminova ze względu na to, że tylko [poufne]% ich sprzedaży malationu miało miejsce na rynku wspólnotowym.

91

Szkoda, którą można by uwzględnić, wynosiłaby jedynie [poufne]% wysokości obrotu grupy Cheminova w ciągu trzech najbliższych lat. Otóż nie można takiej szkody uznać za poważną. W tej kwestii Komisja powołuje się na postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 23 maja 1990 r. w sprawach połączonych C-51/90 R i C-59/90 R Cosmos-Tank i in. przeciwko Komisji, Rec. str. I-2167.

92

W opinii Komisji skarżące niesłusznie uwzględniają straty sprzedaży i zysków dotyczące okresu po 2010 r. przy szacowaniu szkody. Straty te są bowiem zbyt odległe w czasie, aby mogły uzasadniać zastosowanie środka tymczasowego. Ponadto skarżące nie traktują oddzielnie sprzedaży dokonanej na rynku wspólnotowym i sprzedaży na rynkach spoza Wspólnoty. Tymczasem skutki zaskarżonej decyzji dotyczą jedynie rynku wspólnotowego, a nie rynków państw trzecich.

93

Co się tyczy nieodwracalnego charakteru powołanej szkody, Komisja podkreśla, że skarżące winny były udowodnić, że przeszkody natury strukturalnej lub prawnej nie pozwalają im na odzyskanie znacznej części ich udziałów w rynku, w szczególności za pomocą stosownej reklamy. Otóż nie przedstawiają one żadnego dowodu na poparcie tej tezy i ograniczają się do stwierdzenia, że konkurenci posiadają duże udziały w rynku. Jednakże okoliczność ta nie jest sama w sobie przeszkodą natury strukturalnej dla możliwości odzyskania udziałów w rynku przez skarżące.

94

Niniejszy wniosek o zastosowanie środka tymczasowego jest ponadto wewnętrznie sprzeczny w odniesieniu do substancji czynnych mogących zastąpić malation. Tak więc dwa sprawozdania przedstawione przez skarżące na poparcie ich argumentów prowadzą do diametralnie różnych wniosków. Ponadto oświadczenia klientów przywołane celem wykazania, że powrót malationu na rynek nie będzie w ogóle możliwy, nie mogą być w żaden sposób interpretowane tak pesymistycznie, jak czynią to skarżące. Wręcz przeciwnie, taki powrót wydaje się całkiem realny.

95

Ponadto skarżące twierdzą, że substancje mogące zastąpić malation nie są jego doskonałymi substytutami. To dowodzi, że w przypadku ponownego dopuszczenia malationu do obrotu będzie on mógł odzyskać swój udział w rynku dzięki jego swoistym właściwościom. W konsekwencji Komisja stwierdza, że skarżące nie przedstawiły dowodów na istnienie przeszkód nie do pokonania, które nie pozwoliłyby im na odzyskanie znacznej części udziału w rynku.

96

Komisja z powyższego wywodzi, że w niniejszym przypadku pilny charakter sprawy nie został wykazany.

97

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pilny charakter należy oceniać pod kątem konieczności wydania orzeczenia tymczasowego w celu uniknięcia poniesienia przez stronę wnoszącą o zastosowanie środka tymczasowego poważnej i nieodwracalnej szkody. Nieuchronność szkody nie musi być ustalona z całkowitą pewnością; wystarczy — w szczególności gdy powstanie szkody uzależnione jest od zaistnienia szeregu czynników — by była ona przewidywalna z wystarczającym stopniem prawdopodobieństwa (zob. postanowienie prezesa Sądu z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie T-346/06 R IMS przeciwko Komisji, Zb.Orz. str. II-1781, pkt 121 i 123 oraz przywołane tam orzecznictwo). Jednakże strona, która się na to powołuje, zobowiązana jest do udowodnienia faktów, które uzasadniałyby perspektywę poważnej i nieodwracalnej szkody [postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 14 grudnia 1999 r. w sprawie C-335/99 P(R) HFB i in. przeciwko Komisji, Rec. str. I-8705, pkt 67; postanowienia Prezesa Sądu z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie T-151/01 R Duales System Deutschland przeciwko Komisji, Rec. str. II-3295, pkt 188 oraz z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie T-34/02 R B przeciwko Komisji, Rec. str. II-2803, pkt 86].

98

Z utrwalonego orzecznictwa również wynika, że szkoda o charakterze finansowym jedynie w wyjątkowych okolicznościach może zostać uznana za nieodwracalną lub trudną do naprawienia ze względu na to, że zazwyczaj może ona zostać następnie naprawiona poprzez wypłatę odszkodowania [postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 11 kwietnia 2001 r. w sprawie C-471/00 P(R) Komisja przeciwko Cambridge Healthcare Supplies, Rec. str. I-2865, pkt 113; postanowienie Prezesa Sądu z dnia 15 czerwca 2001 r. w sprawie T-339/00 R Bactria przeciwko Komisji, Rec. str. II-1721, pkt 94].

99

Zastosowanie środka tymczasowego jest uzasadnione wyłącznie wtedy, gdy w braku takiego środka skarżąca znalazłaby się w sytuacji zagrażającej jej istnieniu przed zapadnięciem orzeczenia kończącego postępowanie główne (postanowienie Prezesa Sądu z dnia 3 grudnia 2002 r. w sprawie T-181/02 R Neue Erba Lautex przeciwko Komisji, Rec. str. II-5081, pkt 84). Ponieważ nieuchronność zniknięcia z rynku istotnie stanowi poważną i nieodwracalną szkodę, zastosowanie środka tymczasowego jest uzasadnione w takiej sytuacji.

100

Jakkolwiek uwzględniono również fakt, że w braku środka tymczasowego, o który wystąpiono, udziały w rynku skarżących zostałyby zmienione w sposób nieodwracalny [postanowienia Prezesa Sądu z dnia 30 czerwca 1999 r. w sprawie T-13/99 R Pfizer Animal Health przeciwko Radzie, Rec. str. II-1961, pkt 138; ww. w pkt 71 w sprawie Solvay Pharmaceuticals przeciwko Radzie, pkt 107 oraz ww. w pkt 40 w sprawie Du Pont de Nemours (Francja) i in. przeciwko Komisji, pkt 175], to należy uściślić, że taki przypadek może być traktowany na równi z ryzykiem zniknięcia z rynku i uzasadniać zastosowanie rozpatrywanego środka tymczasowego wyłącznie wtedy, gdy niedająca się naprawić zmiana udziałów w rynku ma również charakter poważny. Zatem nie wystarczy, by udział w rynku, jakkolwiek byłby minimalny, został zagrożony nieodwracalną utratą, lecz istotne jest, by udział ten był wystarczająco duży. Skarżący, który powołuje się na utratę takiego udziału w rynku, winien ponadto wykazać, że odzyskanie jego znacznej części, w szczególności za pomocą stosownej reklamy, jest niemożliwe ze względu na przeszkody natury strukturalnej lub prawnej (zob. podobnie ww. w pkt 98 postanowienie w sprawie Komisja przeciwko Cambridge Healthcare Supplies, pkt 110 i 111 oraz postanowienie Prezesa Sądu z dnia 26 lutego 2007 r. w sprawie T-416/06 R Sumitomo Chemical Agro Europe przeciwko Komisji, niepublikowane w Zbiorze, Zb.Orz. str. II-18*, pkt 59 i 60).

101

W świetle powyższych rozważań należy zatem zbadać elementy przedstawione przez skarżące w celu ustalenia, czy Cheminova A/S poniesie poważną i nieodwracalną szkodę w przypadku braku zarządzenia zawieszenia wykonania zaskarżonej decyzji. W tym kontekście należy przypomnieć, że z badania należy wyłączyć argumentację dotyczącą skarżących Lodi, Cheminova Agro Italia, Cheminova Bulgaria i Agrodan (zob. pkt 64 powyżej).

102

Przede wszystkim należy zbadać, czy można uznać powołaną szkodę za poważną, w szczególności w świetle wielkości przedsiębiorstwa i wysokości jego obrotu oraz charakteru grupy, do której przedsiębiorstwo to należy [zob. ww. w pkt 91 postanowienie w sprawie Cosmos-Tank i in. przeciwko Komisji, pkt 26; ww. w pkt 40 postanowienie w sprawie Du Pont de Nemours (Francja) i in. przeciwko Komisji, pkt 196 i 203 oraz przywołane tam orzecznictwo].

103

W tym względzie skarżące wskazują, że średnia wysokość obrotu osiągniętego w ciągu trzech lat — 2004, 2005 i 2006 — przez grupę, do której należy Cheminova, wynosiła 5,248 mld koron duńskich (DKK), czyli ponad 700 mln EUR. Według skarżących na powagę szkody wskazuje zwłaszcza fakt, że wysokość obrotu uzyskanego ze sprzedaży malationu w roku 2006 wyniosła blisko [poufne] milionów euro, „co odpowiada [poufne]% całkowitej wysokości obrotu osiągniętego przez skarżące Cheminova”. Skarżące uściślają, że „[poufne]% wysokości tego obrotu osiągnięto na rynku Unii Europejskiej”.

104

Z powyższego wynika, że według danych liczbowych przedstawionych przez skarżące roczna wysokość szkody wyrządzonej zaskarżoną decyzją na rynku wspólnotowym wynosi mniej niż 1% wysokości obrotu osiągniętego przez grupę.

105

Tymczasem wartość dowodowa elementów, na których opiera się podana liczba wynosząca mniej niż 1%, jest znacznie osłabiona faktem, że dane liczbowe przedstawione przez skarżące należy zrelatywizować z dwóch względów.

106

Po pierwsze wielkości procentowe podane we wniosku o zastosowanie środka tymczasowego zostały wyliczone w odniesieniu do wysokości obrotu osiągniętego przez cztery skarżące Cheminova, podczas gdy winny były zostać obliczone w odniesieniu do wysokości — wyższego — obrotu grupy, do której należą. Po drugie, jak stwierdzono powyżej (pkt 64 i 101), jedynie dowody dotyczące Cheminova A/S mogą być uwzględnione w celu wskazania pilnego charakteru sprawy. Tymczasem dane przedstawione we wniosku o zastosowanie środka tymczasowego odnoszą się do czterech skarżących Cheminova i nie pozwalają na identyfikację danych liczbowych dotyczących Cheminova A/S, podczas gdy dane te winny znajdować się w samej treści wniosku o zastosowanie środka tymczasowego (zob. pkt 66 powyżej).

107

Z powyższego wynika, że przedstawione przez skarżące dane liczbowe dotyczące szkody poniesionej na rynku wspólnotowym nie są wystarczająco dokładne, aby wykazać pilny charakter sprawy w odniesieniu do Cheminova A/S.

108

Tytułem uzupełnienia, orientacyjne szacunki szkody wyrządzonej w skali roku przez zaskarżoną decyzję samej tylko spółce Cheminova A/S na rynku wspólnotowym wskazują na rząd wielkości o wiele niższy od podanej wartości wynoszącej mniej niż 1% wysokości obrotu grupy Cheminova.

109

Ponieważ skarżące powołują się na zmniejszenie ich sprzedaży w państwach niebędących członkami Wspólnoty jako konsekwencję zaskarżonej decyzji z uwagi na to, że niektóre państwa trzecie stosują przepisy wspólnotowe, należy stwierdzić, że takie zachowanie nie jest podnoszone w wypadku rynków w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie, na których skarżące sprzedają, według sprawozdania Deloitte & Touche, [poufne]% oferowanych przez nie środków zawierających malation. Zgodnie z samym wspomnianym sprawozdaniem niewłączenie malationu do załącznika I do dyrektywy prawdopodobnie w ogóle nie ma wpływu na oba te rynki. Podnoszony negatywny wpływ zaskarżonej decyzji na sprzedaż w państwach trzecich jest w konsekwencji o wiele mniejszy w świetle informacji przedstawionych przez same skarżące.

110

Co się tyczy innych państw trzecich, w których skarżące miałyby dokonywać sprzedaży środków zawierających malation, to skarżące nie wykazały, że rozpatrywany środek tymczasowy, przy założeniu, że zostałby zarządzony, przeszkodziłby władzom danych państw w wydaniu zakazu wprowadzenia do obrotu malationu na ich terytorium. W konsekwencji nie wykazały one, że zawieszenie wykonania zaskarżonej decyzji pozwoliłoby na uniknięcie podnoszonej szkody. W każdym razie taki zakaz wprowadzania na rynek malationu nie jest bezpośrednią konsekwencją zaskarżonej decyzji, lecz decyzji wydanej przez władze każdego z państw trzecich sprawujących suwerenną władzę (zob. podobnie ww. w pkt 100 postanowienie w sprawie Pfizer Animal Health przeciwko Radzie, pkt 160).

111

Powołanie przez skarżące art. 5 konwencji rotterdamskiej (zob. pkt 84 powyżej) również nie jest tego rodzaju, by w sposób wystarczający wykazać, że obowiązek informowania i powiadomienia spoczywający na Wspólnocie w myśl tego przepisu może narazić Cheminova A/S na przewidywalną i dającą się wyrazić liczbowo szkodę w danym państwie trzecim w czasie trwania postępowania w sprawie głównej. Jakkolwiek skarżące wskazały, że malation został włączony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1376/2007 z dnia 23 listopada 2007 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 304/2003 dotyczącego wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów (Dz.U. L 307, str. 14) w części 1 załącznika I do tegoż rozporządzenia nr 304/2003, które wdraża konwencję rotterdamską, to wystarczy stwierdzić, że w myśl art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 304/2003 jedyną konsekwencją tego zapisu jest ustanowienie obowiązku informowania ewentualnych państw importujących. W konsekwencji skarżące nie wykazały, że mechanizm konwencji rotterdamskiej spowoduje bezpośrednio i w sposób nieunikniony straty sprzedaży środków zawierających malation na rynkach danych państw trzecich. Przeciwnie, w odpowiedzi na pytanie zadane przez sędziego rozpatrującego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych przyznały one, że decyzja dotycząca przywozu danych środków spoczywa wyłącznie na państwie trzecim.

112

Ponadto skarżące twierdzą, że po wydaniu decyzji o niewłączeniu substancji takiej jak zaskarżona decyzja zazwyczaj następuje ustanowienie nowych NDP dla danej substancji w wyrobach pochodzenia roślinnego, co w praktyce sprowadza się do zakazu przywozu do Wspólnoty zbiorów lub produktów, do których zastosowano malation poza Wspólnotą i wzbudza wątpliwości u klientów spoza Wspólnoty. W odpowiedzi na pytanie zadane przez sędziego rozpatrującego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych uściśliły one, że związek pomiędzy zaskarżoną decyzją a ustanowieniem NDP polega na ich wpływie na sprzedaż środków zawierających malation w państwach trzecich.

113

W tym względzie, jeśli chodzi o rzekome negatywne skutki nowych NDP na handel z państwami trzecimi, jest oczywiste, że skarżące sprzedają [poufne]% oferowanych przez nie środków zawierających malation na rynkach w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Tymczasem, zgodnie ze sprawozdaniem Deloitte & Touche, kwestia NDP prawdopodobnie wcale nie wpłynie na te dwa rynki. Co się tyczy innych rynków, wystarczy przypomnieć, że decyzja dotycząca przywozu środków zawierających malation spoczywa wyłącznie na danych państwach trzecich (zob. pkt 110 i 111 powyżej).

114

Tak samo na rynku wspólnotowym, gdyby zaskarżona decyzja mogła rzeczywiście spowodować ustanowienie nowych NDP dla malationu, szkoda rzekomo poniesiona z powodu tychże NDP nie byłaby bezpośrednią konsekwencją zaskarżonej decyzji. Jak bowiem skarżące przyznały, wspólnotowa procedura ustanawiania NDP jest przeprowadzana niezależnie od decyzji o niewłączeniu malationu do załącznika I do dyrektywy. Ponadto skarżące nie wykazały w wystarczający sposób, że niewłączenie malationu do załącznika I do dyrektywy prowadzi nieuchronnie, ze względu na nowe, bardziej rygorystyczne NDP, do zakazu przywozu do Wspólnoty wyrobów, w stosunku do których zastosowano tę substancję. W szczególności nie przedstawiły one powodów, które nie pozwalałyby prawodawcy wspólnotowemu na ustanowienie, w celu ułatwienia wymiany międzynarodowej, „tolerancji przywozowej” pozwalającej na przywóz żywności pochodzenia roślinnego, w odniesieniu do której miały zastosowanie stare NDP dla malationu.

115

Z powyższego wynika, że stwierdzenia skarżących dotyczące kwestii NDP nie mają znaczenia dla wykazania wagi szkody rzekomo wyrządzonej Cheminova A/S przez zaskarżoną decyzję.

116

Ponieważ skarżące powołują się na „projekt rzepak”, w ramach którego Cheminova A/S zamierzała zaopatrzyć w malation sektor rzepaku, spodziewając się znacznego zwiększenia wysokości obrotu oraz zysków osiągniętych ze sprzedaży środków zawierających malation, wystarczy zauważyć, że wspomniane w tym kontekście utracone korzyści opierają się wyłącznie na nadziejach, ponieważ wniosek o zastosowanie środka tymczasowego nie zawiera wzmianki o żadnej podpisanej umowie lub wstępnej umowie dostawy dotyczącej realizacji tego projektu przez Cheminova A/S, którego wykonanie mogłoby być zagrożone przez zaskarżoną decyzję. Zatem „projekt rzepak” nie skonkretyzował się jeszcze na tyle, aby go uznać za uprawnienie nabyte Cheminova A/S.

117

Wspomniana szkoda związana z „projektem rzepak” winna zostać zatem uznana za hipotetyczną. Tymczasem szkoda o charakterze czysto hipotetycznym, ponieważ zależy od zdarzeń przyszłych i niepewnych, nie może uzasadniać zastosowania środków tymczasowych (ww. w pkt 45 powyżej postanowienie Prezesa Sądu w sprawie Government of Gibraltar przeciwko Komisji, pkt 101 oraz postanowienie z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie T-422/03 R Enviro Tech Europe i Enviro Tech International przeciwko Komisji, Rec. str. II-469, pkt 65). W związku z powyższym stwierdzenia przedstawione przez skarżące w tym kontekście również nie są tej natury, by wykazać wagę szkody rzekomo wyrządzonej Cheminova A/S przez zaskarżoną decyzję.

118

W kwestii szkody spowodowanej pozbawieniem praw do ochrony danych rzekomo przyznanych przez art. 13 dyrektywy należy stwierdzić, że skarżące we wniosku o zastosowanie środka tymczasowego całkowicie pominęły wyrażenie w danych liczbowych tego elementu szkody wynikającego z niewłączenia malationu do załącznika I do dyrektywy, nie twierdząc przy tym, że podanie takich danych jest niemożliwe. Zatem stwierdzenie dotyczące ochrony danych również winno zostać oddalone.

119

W świetle powyższego żaden z elementów przedstawionych celem wykazania wagi szkody poniesionej przez Cheminova A/S nie może zostać uwzględniony.

120

Ponadto od szkody tej, oszacowanej w przybliżeniu na mniej niż 1% wysokości obrotu grupy Cheminova (zob. pkt 108 powyżej), należy jeszcze dokonać potrąceń, ponieważ skarżące przyznały, że są w stanie zrównoważyć część sprzedaży oferowanych przez nie środków zawierających malation przez sprzedaż innych środków, które są przez nie produkowane lub na sprzedaż których posiadają zezwolenia, uściślając, że [poufne]% utraconych zastosowań produktu można odzyskać w Hiszpanii poprzez sprzedaż substytutów znajdujących się w ofercie skarżących.

121

Powyższe stwierdzenia pozwalają orzec, że szkoda wyrządzona Cheminova A/S przez zaskarżoną decyzję wynosi w każdym razie znacznie mniej niż 1% wysokości obrotu grupy Cheminova, a zatem nie można jej uznać za poważną, nawet bez konieczności określenia wszystkich substytutów oraz należnych potrąceń, co byłoby skądinąd niemożliwe ze względu na brak danych liczbowych dotyczących wyłącznie Cheminova A/S.

122

Wniosek ten nie może zostać podważony przez ocenę wszystkich okoliczności faktycznych powołanych przez skarżące, w szczególności faktu, że Cheminova A/S rozpoczęła produkcję malationu w 1968 r. pod znakiem towarowym Fyfanon®™, w 1991 r. została głównym producentem malationu, była zatem obecna na rynku malationu przez około 40 lat i korzystała z pozwoleń na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających malation mających rozmaite zastosowanie w dziesięciu państwach członkowskich Wspólnoty. Rozważania natury historycznej nie mogą być bowiem uwzględniane, jeśli nie wynikają z nich żadne wyrażone w liczbach dane ekonomiczne i finansowe, które można byłoby uwzględnić w celu oceny szkody mogącej uzasadnić zastosowanie środka tymczasowego.

123

Ponadto skarżące nie wykazały w sposób wystarczający pod względem prawnym, że powyżej oszacowana w przybliżeniu szkoda może być uznana za nieodwracalną.

124

W tym względzie wystarczy stwierdzić, że chociaż skarżące utrzymują, że grozi im utrata posiadanych udziałów w rynku i reputacji, zyskanych we Wspólnocie dzięki malationowi, to nie udało im się w sposób wystarczający pod względem prawnym wykazać, że odzyskanie utraconej reputacji oraz udziałów w rynku przez Cheminova A/S jest niemożliwe, gdyby postępowanie główne zakończyło się stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji. Zawartość akt sprawy dotyczącej wniosku o zastosowanie środka tymczasowego nie pozwala bowiem stwierdzić, że strata ta będzie nieodwracalna, a odzyskanie wcześniejszego statusu przez malation będzie niemożliwe.

125

Po pierwsze skarżące same podkreślają, że z technicznego punktu widzenia znalezienie doskonałego i pozbawionego wad substytutu malationu będzie niemożliwe. Po drugie podkreślają one, że jedną z głównych zalet malationu jest jego wszechstronne zastosowanie oraz to, że hodowcy mogą go nabyć za względnie niską cenę. Wreszcie skarżące wyraźnie zwróciły uwagę na oświadczenia trzech jednostek reprezentatywnych dla ich europejskich klientów, podkreślające znaczenie malationu, jego niezbędność w palecie środków chemicznych przeznaczonych do zwalczania szkodliwych owadów oraz zapobiegania rozwojowi odporności, jak również negatywne konsekwencje wynikające z niewłączenia malationu do załącznika I do dyrektywy.

126

Z powyższego wynika, że zalety malationu są najwyraźniej bardzo doceniane przez klientów skarżących oraz że nie ma on doskonałego substytutu. Czynniki te potwierdzają również możliwość powrotu na rynek przez malation w przypadku gdyby nie zarządzono zawieszenia wykonania zaskarżonej decyzji i gdyby w postępowaniu głównym stwierdzono jej nieważność.

127

Ustalenie to znajduje potwierdzenie w wynikach sondażu przeprowadzonego wśród niektórych z ich głównych klientów, a dotyczącego ewentualnego powrotu malationu po wydaniu nowego zezwolenia dla tej substancji. Żaden z klientów poddanych sondażowi nie wykluczył bowiem z całą pewnością wszelkiej możliwości odzyskania przez malation utraconych udziałów w rynku.

128

W tym względzie należy uściślić, że jeden z dziewięciu klientów przyznał bez zastrzeżeń, że powrót malationu na rynek jest możliwy. Choć inny klient oświadczył, że taki powrót wydaje się trudny z uwagi na to, że rynek zostanie częściowo przejęty przez inne środki, to moc dowodowa tej odpowiedzi jest osłabiona, ponieważ udzieliła jej Lodi, strona skarżąca, której nie można uznać za bezstronne źródło informacji w kwestii odzyskania przez malation wcześniejszego statusu, co właśnie utrzymuje ona w ramach niniejszego postępowania. Trzeci klient odpowiedział, że chociaż malation i jego substytuty są porównywalne, jeśli chodzi o skuteczność i cenę, to trudno sobie wyobrazić, aby rolnicy ponownie zaczęli stosować malation. Klient ten jednakże dodał, że ponownie sprzedawałby malation w przypadku jego powrotu na rynek. Inni klienci uzależniali powrót malationu na rynek od skuteczności środka i konkurencyjności jego ceny.

129

Tymczasem skarżące nie stwierdziły, że malation jest mniej skuteczny od substytutów, które miały zająć udziały w rynku utracone na skutek zaskarżonej decyzji. Co się tyczy poziomu ceny, to skarżące same wspomniały względnie wysoką marżę nałożoną na niektóre z oferowanych przez nie środków zawierających malation, mianowicie [poufne]%, co pozwala na obniżanie cen celem wsparcia ponownego wprowadzenia na rynek tych środków.

130

Z powyższego wynika, że chociaż odzyskanie przez malation utraconych udziałów w rynku z powodu zaskarżonej decyzji może być ekonomicznie i finansowo dość kosztowne, to taki powrót na rynek, łącznie z odzyskaniem reputacji przez malation, nie wydaje się niemożliwy (zob. podobnie ww. w pkt 100 postanowienie w sprawie Pfizer Animal Health przeciwko Radzie, pkt 161–165).

131

Nie można zatem uznać szkody rzekomo poniesionej przez Cheminova A/S z powodu zaskarżonej decyzji za nieodwracalną i nie ma potrzeby badania innych kwestii podniesionych w kontekście pilnego charakteru sprawy, w szczególności substytucyjności.

132

Z powyższych rozważań wynika, że skarżące nie wykazały na tym etapie postępowania, że Cheminova A/S poniosłaby poważną i nieodwracalną szkodę, w przypadku gdyby nie zarządzono zawieszenia wykonania zaskarżonej decyzji.

133

W związku z powyższym wniosek o zastosowanie środka tymczasowego należy oddalić z powodu braku pilnego charakteru i nie ma potrzeby badania, czy pozostałe przesłanki zarządzenia zawieszenia wykonania zostały spełnione.

Z powyższych względów

PREZES SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI

postanawia, co następuje: