1

W dniu 7 października 2003 r. interwenient, Zafra Marroquineros, SL, dokonała na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami, zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM).

2

Znakiem towarowym, o którego rejestrację wniesiono, było oznaczenie słowne CK CREACIONES KENNYA.

3

Towary, dla których wniesiono o rejestrację znaku towarowego, należą do klas 18 i 25 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają następującemu opisowi:

4

Zgłoszenie to zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 23/2004 z dnia 7 czerwca 2004 r.

5

W dniu 6 września 2004 r. skarżąca, Calvin Klein Trademark Trust, wniosła, na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego.

6

Sprzeciw został uzasadniony istnieniem następujących wcześniejszych znaków towarowych:

7

Sprzeciw został uzasadniony wszystkimi towarami i usługami objętymi wcześniejszymi znakami towarowymi i został skierowany wobec wszystkich towarów określonych w zgłoszeniu znaku towarowego.

8

Decyzją z dnia 22 grudnia 2005 r. Wydział Sprzeciwów OHIM oddalił sprzeciw w całości. Uznał on, że w odczuciu właściwego konsumenta nie istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku rozpatrywanych znaków towarowych.

9

W dniu 22 lutego 2006 r. skarżąca wniosła do OHIM na podstawie art. 57–62 rozporządzenia nr 40/94 odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów, podnosząc naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

10

Na mocy decyzji z dnia 29 marca 2007 r. (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”) Druga Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie i utrzymała w mocy decyzję Wydziału Sprzeciwów. Uznała ona, że rozpatrywane oznaczenia nie były wystarczająco do siebie podobne, aby stwierdzić, że w odczuciu danego kręgu odbiorców istniało prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

11

Skarżąca wnosi do Sądu o:

12

OHIM wnosi do Sądu o:

13

Interwenient wnosi do Sądu o:

14

Występując z drugim żądaniem, skarżąca zwraca się do Sądu o nakazanie OHIM odmowy rejestracji zgłoszonego znaku. W tym zakresie należy przypomnieć, iż zgodnie z art. 63 ust. 6 rozporządzenia nr 40/94 OHIM jest zobowiązany do podjęcia niezbędnych środków w celu zastosowania się do orzeczenia sądu wspólnotowego. W konsekwencji Sąd nie może kierować do OHIM wiążących nakazów. To OHIM zobowiązany jest zastosować się do zawartego w wyroku Sądu rozstrzygnięcia i jego uzasadnienia [zob. podobnie wyroki Sądu: z dnia 31 stycznia 2001 r. w sprawie T-331/99 Mitsubishi HiTec Paper Bielefeld przeciwko OHIM (Giroform), Rec. s. II-433, pkt 33 oraz z dnia 27 lutego 2002 r. w sprawie T-34/00 Eurocool Logistik przeciwko OHIM (EUROCOOL), Rec. s. II-683, pkt 12]. Drugie żądanie skarżącej jest zatem niedopuszczalne.

15

Skarżąca podnosi jeden zarzut oparty na naruszeniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94.

16

Skarżąca utrzymuje, że gdy chodzi o porównanie kolidujących ze sobą znaków towarowych i ocenę prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, to dokonana w tym względzie przez Izbę Odwoławczą analiza jest błędna.

17

Co się tyczy porównania kolidujących ze sobą znaków towarowych, skarżąca podnosi, że w przeciwieństwie do tego co zostało zaznaczone w zaskarżonej decyzji, element odróżniający kolidujących ze sobą znaków stanowi grupa liter „ck”.

18

Te dwie litery pojawiają się na pierwszym miejscu w zgłoszonym znaku towarowym w taki sposób, że są jako pierwsze postrzegane przez konsumenta i zwracają jego uwagę. Najbardziej odróżniające elementy kolidujących ze sobą znaków są zatem zbieżne, co prowadzi do podobieństwa fonetycznego między tymi znakami.

19

Skarżąca kwestionuje, że grupa liter „ck” umiejscowiona we wcześniejszych znakach towarowych ma, jedynie z uwagi na jej szczególne przedstawienie graficzne, większy charakter odróżniający niż grupa liter „ck” umiejscowiona w zgłoszonym znaku towarowym.

20

Skarżąca twierdzi, że w przeciwieństwie do tego co zostało przyjęte w zaskarżonej decyzji, użycia grupy liter „ck” nie uzasadnia się za pomocą słów „creaciones” i „kennya”, które nie odpowiadają nazwie handlowej interwenienta, lecz tłumaczy raczej zamiarem upodobnienia się do wcześniejszego cieszącego się renomą znaku towarowego.

21

Skarżąca podkreśla, że ani słowo „creaciones”, ani słowo „kennya” nie posiadają charakteru odróżniającego. Pierwsze z nich używa się w sektorze mody celem odniesienia się do modeli odzieży. Drugie może kojarzyć się z afrykańskim krajem Kenia czy też z określeniem osoby.

22

Znak towarowy CK CREACIONES KENNYA będzie zatem postrzegany jako znak CK odnoszący się do gamy „creaciones” (modeli) zatytułowanej „kennya” (Kenia) bądź z uwagi na fakt, że wzoruje się ona na sztuce czy kolorach Kenii, bądź też ze względu na fakt że projektant rozpatrywanych towarów nosi to imię czy nazwisko. Nazwy krajów nie posiadają charakteru odróżniającego i nie mogą służyć jako elementy pozwalające na odróżnienie porównywanych ze sobą znaków towarowych. Skarżąca podnosi, że w niniejszej sprawie słowo „kennya” jest fałszywą wskazówką pochodzenia, ponieważ zgłaszającym sporny znak towarowy jest przedsiębiorca handlowy z hiszpańskiego miasta regionu Murcji, który nie ma żadnego związku z Kenią i którego towary nie zostały tym bardziej zakupione w tym kraju.

23

Rezultat byłby taki sam gdyby słowo „kennya” czyniło aluzję do imienia czy nazwiska osoby, ponieważ pospolite imię czy nazwisko również nie posiada samo w sobie charakteru odróżniającego. Powoduje to dodatkowe zamieszanie skłaniające do myślenia, że chodzi tu o znak towarowy będący pochodnym znaku towarowego CK, zaprojektowany przez osobę o imieniu czy nazwisku Kennya, co nie jest prawdą w tym przypadku. Skarżąca uważa zatem, że słowo „kennya” nie ma charakteru odróżniającego bądź posiada bardzo niewielki charakter odróżniający i że w konsekwencji konsument skupi swoją uwagę na elemencie „ck” zgłoszonego znaku towarowego, który składa się z tych samych liter, co te które tworzą wcześniejsze znaki towarowe.

24

Skarżąca zauważa, że wcześniejsze znaki towarowe cieszą się znaczną renomą, co powoduje wzmocnienie podobieństwa między spornymi znakami towarowymi, zwłaszcza z punktu widzenia wizualnego i fonetycznego. Podkreśla ona, że to właśnie oznaczenie graficzne CK jest tym, które jest faktycznie powszechnie znane.

25

W opinii skarżącej w sektorze mody przyjęte jest, że producentów odzieży identyfikuje się za pomocą liter, które tworzą akronim ich imienia i nazwiska. W konsekwencji fakt upodobnienia się do znaków towarowych, które składają się z liter akronimu jest wyraźnym zamiarem kopiowania znaku towarowego należącego do osoby trzeciej.

26

W sektorze mody jest również przyjęte, że to samo przedsiębiorstwo konfekcyjne używa pochodnych znaków towarowych, to znaczy znaków, które pochodzą od znaku głównego i które posiadają wraz z nim wspólny element dominujący w celu odróżnienia produktów pochodzących z odmiennych linii. Tak więc fakt, że grupa liter „ck” znajduje się we wszystkich rozpatrywanych znakach towarowych, nawet jeżeli litery te są przedstawione graficznie w różny sposób, może spowodować wprowadzenie w błąd konsumenta, który skłonny byłby uważać że oznaczenie CK CREACIONES KENNYA dotyczy produktów z określonej linii.

27

Na poparcie tej tezy skarżąca cytuje niektóre orzeczenia sądów wspólnotowych, sądów hiszpańskich, jak również decyzje OHIM i hiszpańskiego urzędu do spraw patentów i znaków towarowych.

28

OHIM i interwenient kwestionują zasadność argumentacji skarżącej. Uważają oni w szczególności, iż ocena Izby Odwoławczej, zgodnie z którą rozpatrywane oznaczenia stwarzają odmienne całościowe wrażenie, jest prawidłowa. OHIM podkreśla również, że z uwagi na to że, chodzi tu o oznaczenie graficzne CK, posiadające już ze względu na jego szczególne przedstawienie graficzne, samoistny charakter odróżniający, które jest powszechnie znane, nie należy uznać, że grupa liter „ck” napisanych standardowymi literami czy też jej brzmienie cieszą się taką samą powszechną znajomością jaką stwierdziła Izba Odwoławcza w przypadku wcześniejszych znaków towarowych.

29

Ponadto OHIM i interwenient uważają, że jeżeli chodzi o zgłoszony znak towarowy, to wyrażenie „creaciones kennya” jest elementem dominującym zarówno pod względem wizualnym, z uwagi na jego długość, jak i pod względem koncepcyjnym, z uwagi na jego fantazyjny składnik, podczas gdy grupa spółgłosek „ck” tworzy, z uwagi na jej szczególne przedstawienie graficzne, element dominujący wcześniejszych znaków towarowych.

30

Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli z powodu identyczności lub podobieństwa do wcześniejszego znaku towarowego i z powodu identyczności lub podobieństwa oznaczonych tymi dwoma znakami towarów lub usług istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd odbiorców na terytorium, na którym wcześniejszy znak towarowy jest chroniony.

31

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem prawdopodobieństwem wprowadzenia w błąd jest prawdopodobieństwo, że odbiorcy przekonani będą o pochodzeniu określonych towarów lub usług od tego samego przedsiębiorstwa lub, ewentualnie, od przedsiębiorstw powiązanych gospodarczo [wyrok Sądu z dnia 23 października 2002 r. w sprawie T-104/01 Oberhauser przeciwko OHIM — Petit Liberto (Fifties), Rec. s. II-4359, pkt 25; zob. także analogicznie wyroki Trybunału: z dnia 29 września 1998 r. w sprawie C-39/97 Canon, Rec. s. I-5507, pkt 29 oraz z dnia 22 czerwca 1999 r. w sprawie C-342/97 Lloyd Schuhfabrik Meyer, Rec. s. I-3819, pkt 17].

32

Ponadto zgodnie z tym orzecznictwem prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd powinno być oceniane całościowo zgodnie ze sposobem postrzegania danych oznaczeń i towarów lub usług przez właściwy krąg odbiorców oraz przy uwzględnieniu wszystkich istotnych czynników występujących w danym przypadku, a zwłaszcza współzależności między podobieństwem oznaczeń a podobieństwem oznaczonych nimi towarów lub usług [zob. wyrok Sądu z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie T-162/01 Laboratorios RTB przeciwko OHIM — Giorgio Beverly Hills (GIORGIO BEVERLY HILLS), Rec. s. II-2821, pkt 31 i 32 i wskazane tam orzecznictwo].

33

Ponadto im bardziej odróżniający jest wcześniejszy znak towarowy, tym większe jest prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. A zatem znaki towarowe, które mają charakter wysoce odróżniający — samoistny lub wynikający z ich znajomości na rynku — cieszą się większą ochroną niż te, których charakter jest mało odróżniający (zob. analogicznie ww. wyrok w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 20).

34

Ponadto sposób postrzegania znaków towarowych przez przeciętnych konsumentów danych towarów lub usług odgrywa w całościowej ocenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd decydującą rolę. Przeciętny konsument postrzega zwykle znak towarowy jako całość i nie dokonuje analizy jego poszczególnych detali (wyroki Trybunału: z dnia 11 listopada 1997 r. w sprawie C-251/95 SABEL, Rec. s. I-6191, pkt 23 oraz ww. wyrok w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 25). Dla potrzeb tej całościowej oceny przyjmuje się, że przeciętny konsument danych towarów jest właściwie poinformowany, dostatecznie uważny i rozsądny (ww. wyrok w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 26).

35

W niniejszej sprawie należy wstępnie zwrócić uwagę na fakt, że strony nie kwestionują identyczności rozpatrywanych towarów.

36

Ponadto z zaskarżonej decyzji, która nie jest kwestionowana w tym względzie, wynika, że o ile wcześniejszymi znakami towarowymi są dwa zarejestrowane w Hiszpanii znaki towarowe i jeden wspólnotowy znak towarowy oraz o ile rozpatrywane towary przeznaczone są do dla masowego odbiorcy, właściwy krąg odbiorców składa się z przeciętnych konsumentów tych towarów w Hiszpanii i we Wspólnocie.

37

Skarżąca kwestionuje natomiast ocenę, jakiej dokonała Izba Odwoławcza, gdy chodzi o podobieństwo spornych oznaczeń oraz wniosek jaki został z tego wyciągnięty w odniesieniu do prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. Należy zatem zbadać czy Izba Odwoławcza błędnie uznała, że między kolidującymi ze sobą oznaczeniami istniały wystarczające różnice, aby wykluczyć w odczuciu właściwego kręgu odbiorów istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

38

Jeżeli chodzi o podobieństwo wizualne, fonetyczne lub koncepcyjne kolidujących ze sobą oznaczeń, całościowa ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd powinna opierać się na wywieranym przez nie całościowym wrażeniu, przy szczególnym uwzględnieniu ich elementów odróżniających i dominujących [zob. wyrok Sądu z dnia 14 października 2003 r. w sprawie T-292/01 Phillips-Van Heusen przeciwko OHIM — Pash Textilvertrieb und Einzelhandel (BASS), Rec. s. II-4335, pkt 47 i wskazane tam orzecznictwo].

39

Ponadto zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, złożony znak towarowy oraz inny znak, identyczny lub wykazujący podobieństwo do jednego ze składników złożonego znaku towarowego, mogą być uznane za podobne jedynie wówczas, gdy składnik ten stanowi element dominujący w całościowym wrażeniu wywoływanym przez złożony znak towarowy. Jest tak, w przypadku gdy składnik ten jest w stanie zdominować wywoływane przez ten znak towarowy wrażenie, które właściwy krąg odbiorców zachowuje w pamięci, w związku z czym wszystkie pozostałe składniki tego znaku towarowego są bez znaczenia w całościowym wrażeniu przez niego wywołanym [wyroki Sądu: z dnia 23 października 2002 r. w sprawie T-6/01 Matratzen Concord przeciwko OHIM — Hukla Germany (MATRATZEN), Rec. s. II-4335, pkt 33 i z dnia 18 października 2007 r. w sprawie T-28/05 Ekabe International przeciwko OHIM — Ebro Puleva (OMEGA3), Zb.Orz. s. II-4307, pkt 43].

40

Jednakże nie należy uwzględniać tylko jednego z elementów złożonego znaku towarowego i porównywać go z innym znakiem. Przeciwnie, takiego porównania należy dokonać, przeprowadzając analizę rozpatrywanych znaków, postrzeganych każdy jako całość (wyroki Trybunału: z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie C-334/05 P OHIM przeciwko Shaker, Zb.Orz. s. I-4529, pkt 41; z dnia 20 września 2007 r. w sprawie C-193/06 P Nestlé przeciwko OHIM i Quick, pkt 35 oraz ww. wyrok w sprawie MATRATZEN, pkt 34).

41

W niniejszej sprawie należy podkreślić, że z pkt 7 zaskarżonej decyzji wynika, iż oznaczenia graficzne będące przedmiotem wcześniejszych rejestracji składają się z grupy liter „ck” napisanych dużymi i drukowanymi literami, w której druga litera „k” jest dłuższa i szersza od litery pierwszej „c”, która usytuowana jest pośrodku w odniesieniu do litery „k”. Wcześniejszy wspólnotowy znak towarowy zawiera również słowa „calvin klein” napisane drukowanymi o wiele mniejszymi literami niż litery „c” i „k”. Ponadto zgłoszony znak towarowy jest słownym znakiem towarowym składającym się z trzech elementów, a mianowicie grupy liter „ck”, po której następują słowa „creaciones” i „kennya”.

42

Skarżąca twierdzi, że element „ck” stanowi odróżniający i dominujący element zgłoszonego znaku towarowego. Należy jednak stwierdzić, jak podnosi OHIM, że słowa „creaciones kennya” zajmują, ze względu na ich rozmiar, o wiele bardziej istotną pozycję niż grupa liter „ck” i tworzą jednostkę syntaktyczną i koncepcyjną, która dominuje nad całością tego znaku towarowego.

43

W istocie, mimo iż dokładne znaczenie elementu „creaciones kennya” nie jest pewne, jako że może być zrozumiane zarówno jako odnoszące się do imienia czy nazwiska projektanta mody, czy też jako wyrażenie czysto fantazyjne, posiada ono oznaczony charakter odróżniający w odniesieniu do artykułów odzieżowych i dodatków odzieżowych należących do klasy 18 i 25. Ponadto tego charakteru odróżniającego nie można kwestionować z uwagi na powiązanie, jakie zostanie stworzone w odczuciu danego kręgu odbiorców między słowem „kennya” a krajem Kenia, uwzględniając odmienną ortografię obydwu tych pojęć. Argumenty skarżącej kwestionujące charakter odróżniający elementu „creaciones kennya” winny być zatem oddalone.

44

Ponadto jak podkreśliła Izba Odwoławcza w pkt 26 zaskarżonej decyzji, element „ck” jest odpowiednikiem pierwszych liter słów „creaciones” i „kennya”, które definiują w ten sposób jego pochodzenie i tłumaczą jego obecność. Jak ukazano w zgłoszeniu znaku towarowego element „ck” zajmuje w konsekwencji miejsce dodatkowe w stosunku do elementu „creaciones kennya”.

45

Wynika z tego, że dany konsument zapamięta przede wszystkim słowa „creaciones kennya”, na których skupi on w dużym stopniu swoją uwagę. Podniesiona przez skarżącą kwestia, że grupa liter „ck” pojawia się na początku zgłoszonego znaku towarowego nie zmienia tego wnioskowania. O ile prawdą jest, że przeciętny konsument zwraca generalnie większą uwagę na elementy usytuowane na początku znaku towarowego, okoliczności szczególne dla niektórych znaków towarowych mogą stanowić wyjątek od tej reguły [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 20 listopada 2007 r. w sprawie T-149/06 Castellani przeciwko OHIM — Markant Handels und Service (CASTELLANI), Zb.Orz. s. II-4755, pkt 54]. W tym przypadku, z uwagi na przedstawione w pkt 42–44 powyżej uzasadnienie jedynie kwestia usytuowania na początku zgłoszonego znaku towarowego grupy liter „ck” nie wystarczy do tego, aby uczynić z niej element dominujący w całościowym wrażeniu wywieranym przez ten znak towarowy.

46

Jeżeli chodzi o podobieństwo oznaczeń pod kątem wizualnym, to należy w konsekwencji podkreślić, iż Izba Odwoławcza słusznie uznała, że sporne znaki towarowe są różne. W istocie, chociaż wcześniejsze znaki towarowe składają się z jedynego lub dominującego elementu „ck” ukazującego szczególne przedstawienie graficzne, które jak podkreśliła Izba Odwoławcza w pkt 22 zaskarżonej decyzji, nadaje tym znakom towarowym samoistny charakter odróżniający, całościowe wrażenie wywierane przez zgłoszony znak towarowy jest zdominowane przez element „creaciones kennya”.

47

A zatem samo podobieństwo wizualne między jedynym lub dominującym elementem graficznym „ck” wcześniejszych znaków towarowych a elementem „ck” zgłoszonego znaku towarowego nie pozwala na stworzenie podobieństwa wizualnego między spornymi znakami towarowymi, biorąc pod uwagę po pierwsze całościowe wrażenie wywierane przez znak towarowy CK CREACIONES KENNYA i po drugie szczególne przedstawienie graficzne, które charakteryzuje wcześniejsze znaki towarowe, a mianowicie mniejszy rozmiar i środkowe usytuowanie litery „c” w stosunku do litery „k”.

48

W tym zakresie należy zaznaczyć, jak uczyniła to Izba Odwoławcza w pkt 23 zaskarżonej decyzji, że badanie podobieństwa spornych znaków towarowych pociąga za sobą uwzględnianie tych znaków w całości, tak jak zostały one zarejestrowane czy zgłoszone do rejestracji. Słowny znak towarowy jest znakiem składającym się wyłącznie z liter, słów, czy skojarzeń słów napisanych drukowanymi literami, zwykłą czcionką bez szczególnego elementu graficznego. Ochrona, która wynika z rejestracji słownego znaku towarowego dotyczy słowa zaznaczonego we wniosku o rejestrację a nie szczególnych postaci graficznych czy stylistycznych, które mógłby ten znak ewentualnie przybierać. Nie należy zatem uwzględniać, do celów badania podobieństwa, przedstawienia graficznego, które mógłby przyjąć zgłoszony znak towarowy w przyszłości [zob. podobnie wyroki Sądu: z dnia 20 kwietnia 2005 r. w sprawie T-211/03 Faber Chimica przeciwko OHIM — Nabersa (Faber), Zb.Orz. s. II-1297, pkt 36 i 37; z dnia 13 lutego 2007 r. w sprawie T-353/04 Ontex przeciwko OHIM — Curon Medical (CURON), pkt 74 oraz z dnia 22 maja 2008 r. w sprawie T-254/06 Radio Regenbogen Hörfunk in Baden przeciwko OHIM (RadioCom), pkt 43].

49

Z punktu widzenia fonetycznego Izba Odwoławcza również słusznie uznała, że sporne znaki towarowe nie są do siebie podobne. Jak zaobserwował OHIM odniesienie do wcześniejszych znaków towarowych następuje poprzez grupę liter „ck” czy też poprzez słowa „calvin klein”, nawet jeśli nie pojawiają się one we wcześniejszym oznaczeniu, ponieważ jasne jest, iż oznaczenie graficzne CK, swoim charakterystycznym przedstawieniem graficznym, stanowi odniesienie do producenta czy cieszącego się renomą projektanta artykułów odzieżowych Calvina Kleina.

50

Natomiast odniesienie do zgłoszonego znaku towarowego nastąpi poprzez wymówienie jedynie słów „creaciones kennya” czy też całego wyrażenia „ck creaciones kennya”. W każdym bądź razie jest mało prawdopodobne, by odniesienie do zgłoszonego znaku towarowego ck creaciones kennya następowało poprzez wymówienie jedynie grupy liter „ck”, ponieważ z uwagi na ich małą znajomość, należało będzie odnosić się wyraźnie do słów „creaciones kennya”.

51

Z punktu widzenia koncepcyjnego Izba Odwoławcza nie popełniła błędu, uznając, iż słowa „creaciones kennya”, z których wywodzi się grupa liter „ck” różnią się pod względem koncepcyjnym w stosunku do wcześniejszych znaków towarowych. Jak zaznaczyła Izba Odwoławcza w pkt 27 zaskarżonej decyzji, podczas gdy grupa liter „ck” umiejscowiona w zgłoszonym znaku towarowym pochodzi od słów „creaciones kennya”, grupa liter „ck”, z której składają się wcześniejsze znaki towarowe odnosi się do producenta i cieszącego się renomą projektanta artykułów odzieżowych Calvina Kleina.

52

Z powyższego wynika, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu, stwierdzając, że sporne znaki towarowe nie są do siebie podobne. Badanie znaków towarowych pod kątem wizualnym, fonetycznym i koncepcyjnym ukazuje bowiem, iż całościowe wrażenie wywierane przez wcześniejsze znaki towarowe jest zdominowane przez jedyny lub dominujący element „ck”, podczas gdy wrażenie to wywierane przez zgłoszony znak towarowy jest zdominowane przez element „creaciones kennya”. Brak podobieństwa kolidujących ze sobą oznaczeń wynika zatem ze stwierdzonych powyżej różnic wizualnych, fonetycznych i koncepcyjnych.

53

W świetle przeprowadzonego badania podobieństwa między spornymi znakami towarowymi, Izba Odwoławcza słusznie uznała, że należy dojść do wniosku, iż prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd nie istnieje.

54

Identyczność towarów oznaczonych kolidującymi ze sobą znakami towarowymi nie zmienia tej oceny, ponieważ rozpatrywane oznaczenia nie są do siebie podobne. Jak zaznaczyła Izba Odwoławcza w pkt 28 zaskarżonej decyzji, ze zgłoszonego znaku towarowego wynika wyraźnie, że grupa liter „ck” odnosi się do słów „creaciones kennya”, które bez dwuznaczności odróżniają zgłoszony znak towarowy od wcześniejszych znaków towarowych. Skoro podobieństwo między kolidującymi ze sobą oznaczeniami stanowi przesłankę uznania prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, ustalenie braku takiego podobieństwa stoi na przeszkodzie stwierdzeniu takiego prawdopodobieństwa [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie T-16/07 Torres przeciwko OHIM — Sociedad Cooperativa del Campo San Ginés (TORRE DE BENÍTEZ), pkt 74].

55

Należy jeszcze zaznaczyć, że skarżąca powołuje się na renomę elementu graficznego CK, który jest wspólny wcześniejszym znakom towarowym i charakteryzuje się szczególnym przedstawieniem graficznym. Mimo iż orzecznictwo uznaje, że znaki towarowe, które posiadają wysoce odróżniający charakter z uwagi na ich renomę cieszą się szerszą ochroną (zob. pkt 33 powyżej), uznanie w niniejszej sprawie renomy wcześniejszych znaków towarowych nie poddaje w wątpliwość zasadności oceny dokonanej przez Izbę Odwoławczą, zgodnie z którą szczególnie ze względu na rozbieżność ich odpowiednich elementów dominujących sporne znaki towarowe wywierają zbyt odmienne całościowe wrażenie, aby stwierdzić, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.

56

Jeżeli chodzi o argument skarżącej oparty na tym, że docelowy krąg odbiorców mógłby postrzegać zgłoszony znak towarowy jako jeden z jej znaków pochodnych, należy zaobserwować, jak zaznacza to sama skarżąca, że pochodne znaki towarowe charakteryzują się oznaczeniami pochodzącymi od znaku głównego i posiadającymi z nim wspólny element dominujący [wyrok Sądu z dnia 6 października 2004 r. w sprawach połączonych od T-117/03 do T-119/03 i T-171/03 New Look przeciwko OHIM- Naulover (NLSPORT, NLJEANS, NLACTIVE i NLCollection, Zb.Orz. s. II-3471, pkt 51]. W niniejszej sprawie sporne znaki towarowe nie posiadają wspólnego elementu dominującego. W istocie, jak stwierdzono to kilkukrotnie powyżej, wcześniejsze znaki towarowe są zdominowane czy składają się wyłącznie z elementu graficznego CK, podczas gdy zgłoszony znak towarowy, jest jako taki, zdominowany przez słowny element odróżniający „creaciones kennya”.

57

Z powyższego wynika, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu, dochodząc do wniosku, że nie istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w przypadku zgłoszonego znaku towarowego i wcześniejszych znaków towarowych. Skargę należy zatem oddalić.

58

Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy — zgodnie z żądaniem OHIM i interwenienta — obciążyć ją kosztami postępowania.

Z powyższych względów

SĄD (szósta izba)

orzeka, co następuje: