Sprawa T‑9/07

Grupo Promer Mon Graphic, SA

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający okrągłą podstawkę do celów promocyjnych – Wcześniejszy wzór wspólnotowy – Podstawa unieważnienia – Kolizja – Brak innego całościowego wrażenia – Pojęcie kolizji – Rozpatrywany produkt – Stopień swobody twórcy – Poinformowany użytkownik – Artykuł 10 i art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 6/2002

Streszczenie wyroku

1.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Kolizja ze wzorem wcześniejszym – Pojęcie – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 10, art. 25 ust. 1 lit. d))

2.      Wzory wspólnotowe – Zgłoszenie do rejestracji – Warunki – Wskazanie produktów

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 36 ust. 2, 6)

3.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Kolizja ze wzorem wcześniejszym – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Poinformowany użytkownik – Pojęcie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 10 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. d))

4.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Kolizja ze wzorem wcześniejszym – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Kryteria oceny

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 10, art. 25 ust. 1 lit. d))

1.      Artykuł 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych należy interpretować w ten sposób, że wzór wspólnotowy koliduje ze wzorem wcześniejszym wówczas, gdy nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego, jeżeli uwzględnić stopień swobody twórcy przy jego opracowywaniu, całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór, na który się powołano.

Tylko ta wykładnia art. 25 ust. 1 lit. d) wspomnianego rozporządzenia może zapewnić ochronę praw właściciela wzoru korzystającego z pierwszeństwa takiego jak opisane w tym przepisie przed działaniem na szkodę tego wzoru związanym z istnieniem innego, późniejszego wzoru wspólnotowego, który wywiera na poinformowanym użytkowniku takie samo całościowe wrażenie. W przypadku odmiennej wykładni tego przepisu właściciel wcześniejszego prawa nie miałby bowiem możliwości zażądania unieważnienia takiego późniejszego wzoru i zostałby pozbawiony skutecznej ochrony przysługującej mu z tytułu jego wzoru na podstawie art. 10 rozporządzenia nr 6/2002 lub art. 9 dyrektywy 98/71 w sprawie prawnej ochrony wzorów.

(por. pkt 52, 53)

2.      Ponieważ zgodnie z art. 3 lit. a) rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych wzór stanowi postać całego lub części produktu, zgłoszenie wzoru wspólnotowego do rejestracji musi zawierać, na podstawie art. 36 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia, wskazanie produktów, w których wzór ma być zawarty lub zastosowany. Jednakże, chociaż wskazanie takich produktów w zgłoszeniu wzoru jest obowiązkowe, informacja ta nie narusza, na podstawie art. 36 ust. 6 przywołanego rozporządzenia, ochrony wzoru jako takiego.

W rezultacie z art. 36 ust. 6 rozporządzenia nr 6/2002 wynika, że przy określaniu produktu, w którym sporny wzór ma być zawarty lub zastosowany, należy uwzględnić wskazanie tego produktu zawarte w zgłoszeniu rozpatrywanego wzoru, ale także, w razie potrzeby, sam wzór – w zakresie, w jakim ukazuje on charakter produktu, jego przeznaczenie i funkcję. Uwzględnienie samego wzoru może bowiem pozwolić na umiejscowienie danego produktu w ramach szerszej kategorii towarów wskazanej przy rejestracji, a w konsekwencji na dokładne określenie poinformowanego użytkownika i stopnia swobody twórcy przy opracowywaniu danego wzoru.

(por. pkt 55, 56)

3.      Poinformowany użytkownik w rozumieniu art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych jest szczególnie uważny i dysponuje pewną wiedzą na temat stanu sztuki wzorniczej, to znaczy wcześniejszych wzorów związanych z danym produktem, które były udostępnione w dacie dokonania zgłoszenia spornego wzoru lub – w zależności od przypadku – w dacie zastrzeżonego pierwszeństwa.

(por. pkt 62)

4.      Stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru należy określać ze szczególnym uwzględnieniem wymagań związanych z właściwościami wynikającymi z funkcji technicznej danego produktu lub jego części, a także przepisów prawnych mających zastosowanie do takiego produktu. Wspomniane wymagania prowadzą do standaryzacji niektórych właściwości, które stają się w ten sposób wspólne wzorom stosowanym w danym produkcie.

W ramach dokonywanej ad casum oceny całościowego wrażenia wywieranego przez rozpatrywane wzory na poinformowanym użytkowniku, który posiada pewną wiedzę na temat wcześniejszego wzornictwa, należy brać pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu kwestionowanego wzoru. W rezultacie w zakresie, w jakim istniejące między rozpatrywanymi wzorami podobieństwa dotyczą wspólnych im cech, będą one jedynie w niewielkim stopniu wpływać na całościowe wrażenie wywierane przez wspomniane wzory na poinformowanym użytkowniku. Ponadto im bardziej ograniczona była swoboda twórcy przy opracowywaniu spornego wzoru, tym mniejsze różnice między rozpatrywanymi wzorami będą wystarczały do wywołania u poinformowanego użytkownika odmiennego całościowego wrażenia.

(por. pkt 67, 72)

WYROK SĄDU (piąta izba)

z dnia 18 marca 2010 r.(*)

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający okrągłą podstawkę do celów promocyjnych – Wcześniejszy wzór wspólnotowy – Podstawa unieważnienia – Kolizja – Brak innego całościowego wrażenia – Pojęcie kolizji – Rozpatrywany produkt – Stopień swobody twórcy – Poinformowany użytkownik – Artykuł 10 i art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 6/2002

W sprawie T‑9/07

Grupo Promer Mon Graphic, SA, z siedzibą w Sabadell (Hiszpania), reprezentowana przez adwokat R. Almaraz Palmero,

strona skarżąca,

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez A. Folliarda-Monguirala, działającego w charakterze pełnomocnika,

strona pozwana,

w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest

PepsiCo, Inc., z siedzibą w Nowym Jorku, Nowy Jork (Stany Zjednoczone), reprezentowana przez adwokatów E. Armija Chávarriego oraz A. Castána Péreza-Gómeza,

mającej za przedmiot skargę na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 27 października 2006 r. (sprawa R 1001/2005‑3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia między Grupo Promer Mon Graphic, SA a PepsiCo, Inc.,

SĄD (piąta izba),

w składzie: M. Vilaras, prezes, M. Prek i V.M. Ciucă (sprawozdawca), sędziowie,

sekretarz: J. Palacio González, główny administrator,

po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 9 stycznia 2007 r.,

po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 27 kwietnia 2007 r.,

po zapoznaniu się z odpowiedzią interwenienta na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 30 kwietnia 2007 r.,

po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 8 lipca 2009 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Ramy prawne

1.     Rozporządzenie (WE) nr 6/2002

1        Normy odnoszące się do wzorów wspólnotowych zostały ustanowione rozporządzeniem Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U. 2002, L 3, s. 1).

2        Artykuł 3 lit. a) rozporządzenia nr 6/2002 stanowi:

„Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)      »wzór« oznacza postać całego lub części produktu, wynikającą w szczególności z cech linii, konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury i/lub materiałów samego produktu i/lub jego ornamentacji”.

3        Zgodnie z art. 10 rozporządzenia nr 6/2002:

„1.      Zakres ochrony przyznany na zasadach wzoru wspólnotowego obejmuje każdy wzór, który nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego ogólnego [całościowego] wrażenia.

2.      Dla określenia zakresu ochrony należy wziąć pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru”.

4        Artykuł 25 rozporządzenia nr 6/2002, w brzmieniu mającym zastosowanie do okoliczności stanu faktycznego w niniejszej sprawie, przewiduje:

„1.      Wzór wspólnotowy może zostać uznany za nieważny tylko wtedy, gdy:

a)      wzór nie jest wzorem w rozumieniu definicji zawartej w art. 3 lit. a);

b)      nie spełnia wymogów art. 4–9;

c)      na mocy decyzji sądu właścicielowi prawa nie przysługuje prawo do wzoru wspólnotowego na podstawie art. 14;

d)      wzór wspólnotowy koliduje z wcześniejszym wzorem, który został publicznie udostępniony po dacie dokonania zgłoszenia lub, jeżeli zastrzeżono pierwszeństwo, po dacie pierwszeństwa wzoru wspólnotowego i który chroniony jest od daty wcześniejszej niż wyżej wymieniona data poprzez zarejestrowany wzór wspólnotowy lub poprzez dokonanie zgłoszenia na taki wzór, lub poprzez prawo z zarejestrowanego wzoru w państwie członkowskim, lub prawo z dokonania zgłoszenia takiego wzoru;

e)      oznaczenie posiadające zdolność odróżniającą zostało użyte w późniejszym wzorze, a prawo wspólnotowe lub prawo państwa członkowskiego, któremu podlega to oznaczenie, upoważnia właściciela [oznaczenia] prawa do tego znaku do zakazywania takiego używania;

f)      wzór stanowi niedozwolone używanie dzieła chronionego przez prawo autorskie państwa członkowskiego;

g)      wzór stanowi niewłaściwe używanie jednego z przedmiotów wymienionych w art. 6 bis [art. 6 ter] Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej, zwanej dalej »konwencją paryską«, oraz odznak, godeł i herbów innych niż wymienione w art. 6 bis [art. 6 ter], które są przedmiotem szczególnego interesu publicznego państwa członkowskiego.

[…]

3.      Na podstawę przewidzianą w ust. 1 lit. d), e) i f) może powoływać się wyłącznie zgłaszający lub właściciel wcześniejszego prawa.

[…]”.

5        Artykuł 36 rozporządzenia nr 6/2002 stanowi:

„[…]

2.      Ponadto zgłoszenie musi zawierać wskazanie produktów, w których wzór ma być zawarty lub zastosowany.

[…]

6.      Informacje, o których mowa w ust. 2 i w ust. 3 lit. a) i d), nie naruszają ochrony wzoru jako takiego”.

6        Zgodnie z art. 43 rozporządzenia nr 6/2002 skutkiem prawa pierwszeństwa jest „uznanie daty pierwszeństwa za datę dokonania zgłoszenia zarejestrowanego wzoru wspólnotowego w rozumieniu […] art. 25 ust. 1 lit. d) […]”.

7        Artykuł 52 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 przewiduje, że „[z] zastrzeżeniem art. 25 ust. 2, 3, 4 i 5, każda osoba fizyczna lub prawna, jak również upoważniony organ publiczny, może złożyć w [OHIM] wniosek o unieważnienie zarejestrowanego wzoru wspólnotowego”.

8        Na podstawie art. 61 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 „[d]ecyzje wydane przez izby odwoławcze są zaskarżalne do Trybunału Sprawiedliwości”.

9        Artykuł 62 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 6/2002 stanowi, że „[d]ecyzje [OHIM] zawierają określenie podstaw, na których są oparte”.

2.     Dyrektywa 98/71/WE

10      Artykuł 1 lit. a) dyrektywy 98/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. w sprawie prawnej ochrony wzorów (Dz.U. L 289, s. 28) stanowi:

„Do celów niniejszej dyrektywy:

a)      »wzór« oznacza całkowitą lub częściową postać produktu, wynikającą w szczególności z elementów linii, konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury i/lub materiałów samego produktu i/lub jego ornamentacji”.

11      Zgodnie z art. 9 dyrektywy 98/71:

„1.      Zakres ochrony przyznany przez zarejestrowanie wzoru obejmuje każdy wzór, który nie wywołuje u zorientowanego użytkownika innego ogólnego [całościowego] wrażenia.

2.      Dla określenia zakresu ochrony należy wziąć pod uwagę zakres swobody projektanta w tworzeniu wzoru [stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru]”.

 Okoliczności powstania sporu

12      W dniu 9 września 2003 r. interwenient, PepsiCo, Inc., dokonał w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenia wzoru wspólnotowego na podstawie rozporządzenia nr 6/2002. Przy dokonywaniu zgłoszenia zastrzeżono pierwszeństwo hiszpańskiego wzoru nr 157156, którego zgłoszenie, złożone w dniu 23 lipca 2003 r., zostało opublikowane w dniu 16 listopada 2003 r.

13      Ów wzór wspólnotowy został zarejestrowany pod numerem 74463-0001 dla produktu: „artykuły promocyjne do gier”. Wygląda on następująco:

14      W dniu 4 lutego 2004 r. skarżąca, Grupo Promer Mon Graphic, SA, złożyła wniosek o unieważnienie wzoru nr 74463-0001 (zwanego dalej „spornym wzorem”) na podstawie art. 52 rozporządzenia nr 6/2002.

15      Wniosek o unieważnienie został oparty na istnieniu wzoru wspólnotowego zarejestrowanego pod numerem 53186-0001 (zwanego dalej „wcześniejszym wzorem”), w przypadku którego datą zgłoszenia był dzień 17 lipca 2003 r. i dla którego zastrzeżono pierwszeństwo hiszpańskiego wzoru nr 157098, którego zgłoszenie, złożone w dniu 8 lipca 2003 r., zostało opublikowane w dniu 1 listopada 2003 r. Wcześniejszy wzór został zarejestrowany dla produktu: „metalowe płytki do gier”. Wygląda on następująco:

16      Podstawy przywołane na poparcie wniosku o unieważnienie dotyczyły tego, że sporny wzór pozbawiony był cechy nowości i indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002, jak również istnienia wcześniejszego prawa w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia.

17      W dniu 20 czerwca 2005 r. Wydział Unieważnień OHIM unieważnił sporny wzór na podstawie art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002.

18      W dniu 18 sierpnia 2005 r. interwenient wniósł do OHIM na podstawie art. 55–60 rozporządzenia nr 6/2002 odwołanie od decyzji Wydziału Unieważnień.

19      Decyzją z dnia 27 października 2006 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Trzecia Izba Odwoławcza OHIM uchyliła decyzję Wydziału Unieważnień i oddaliła wniosek o unieważnienie. Odrzuciwszy argument skarżącej, jakoby interwenient działał w złej wierze, Izba Odwoławcza stwierdziła zasadniczo, że sporny wzór nie kolidował z wcześniejszym prawem skarżącej oraz że przesłanki art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002 nie zostały w związku z tym spełnione. W tym zakresie Izba Odwoławcza stwierdziła, że produkty, których dotyczą rozpatrywane wzory, należą do szczególnej kategorii artykułów promocyjnych, a mianowicie „tazos” lub „rappers”, oraz że w wyniku tego swoboda twórcy odpowiedzialnego za zaprojektowanie takich artykułów promocyjnych jest „istotnie ograniczona”. Izba Odwoławcza wywiodła z tego, że występująca między rozpatrywanymi wzorami różnica w profilu wystarczy, aby uznać, że wywierają one na poinformowanym użytkowniku inne całościowe wrażenie.

 Przebieg postępowania i żądania stron

20      Skarżąca wnosi do Sądu o:

–        stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

–        obciążenie OHIM i interwenienta kosztami postępowania przed Sądem oraz przed Trzecią Izbą Odwoławczą.

21      OHIM i interwenient wnoszą do Sądu o:

–        oddalenie skargi;

–        obciążenie skarżącej kosztami postępowania.

 Co do prawa

1.     W przedmiocie dokumentów przedstawionych po raz pierwszy w postępowaniu przed Sądem

22      OHIM i interwenient kwestionują dopuszczalność dokumentów zawartych w załącznikach nr 6–9 do skargi, które nie zostały przedstawione na wcześniejszym etapie postępowania. Załącznik nr 6 zawiera wyciągi ze strony internetowej OHIM dotyczące dwóch rejestracji wzorów wspólnotowych opublikowanych w dniu 9 marca 2004 r. i przedstawiających części do gry w kształcie sześciokąta. Załącznik nr 7 stanowi wyciąg z prywatnoprawnej umowy między skarżącą a inną spółką. Załącznik nr 8 obejmuje wyciąg ze strony internetowej zawierającej informacje na temat „pogs” i „tazos”. Załącznik nr 9 jest dokumentem ukazującym gamę towarów skarżącej zwaną „BEYBLADE^TM SPINNERS”.

23      W odpowiedzi na pytanie Sądu skarżąca potwierdziła, że dokumenty zawarte w załącznikach nr 6–9 zostały przedstawione po raz pierwszy na etapie postępowania sądowego, precyzując, że załączyła je w reakcji na uzasadnienie zaskarżonej decyzji i jej rozstrzygnięcie.

24      Dokumenty te, przedstawione po raz pierwszy w postępowaniu przed Sądem, nie mogą zostać wzięte pod uwagę. Skarga do Sądu ma bowiem na celu dokonanie kontroli zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych w rozumieniu art. 61 rozporządzenia nr 6/2002, a zatem zadaniem Sądu nie jest ponowne rozpoznanie stanu faktycznego w świetle dokumentów przedłożonych przed nim po raz pierwszy. Należy więc odrzucić wskazane powyżej dokumenty, bez potrzeby zbadania ich mocy dowodowej [zob. podobnie i analogicznie wyrok Sądu z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie T‑346/04 Sadas przeciwko OHIM – LTJ Diffusion (ARTHUR ET FELICIE), Zb.Orz. s. II‑4891, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo].

25      Ponadto wniosku tego nie podważa wysunięty przez skarżącą podczas rozprawy argument, zgodnie z którym przedstawiła ona rzeczone dokumenty w reakcji na treść zaskarżonej decyzji.

2.     Co do istoty

26      Skarżąca podnosi trzy zarzuty dotyczące, po pierwsze, działania przez interwenienta w złej wierze i dokonanej w zaskarżonej decyzji zawężającej wykładni rozporządzenia nr 6/2002, po drugie, okoliczności, że sporny wzór pozbawiony jest cechy nowości i po trzecie, naruszenia art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002.

 W przedmiocie zarzutu dotyczącego działania przez interwenienta w złej wierze i dokonanej w zaskarżonej decyzji zawężającej wykładni rozporządzenia nr 6/2002

27      Skarżąca kwestionuje zaskarżoną decyzję w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza dokonała zawężającej wykładni rozporządzenia nr 6/2002, nie uwzględniając tego, że interwenient działał w złej wierze. Skarżąca powołuje się w tym zakresie na „prywatne i poufne” „udostępnienie” swego wcześniejszego wzoru interwenientowi w piśmie z dnia 21 lutego 2003 r. w ramach rozmów handlowych oraz wskazuje na odtworzenie podstawowych zarysów wspomnianego wzoru w spornym wzorze, który został zgłoszony później. W rezultacie zdaniem skarżącej nie ma dużego znaczenia, kiedy wcześniejszy wzór został udostępniony publicznie, a z uwagi na niepewny charakter dat publikacji w niniejszej sprawie należy skupić się wyłącznie na tym, czy wcześniejszy wzór został zgłoszony przed spornym wzorem oraz czy zastrzeżona data pierwszeństwa jest wcześniejsza.

28      OHIM i interwenient kwestionują argumenty skarżącej.

29      Izba Odwoławcza stwierdziła w pkt 25 zaskarżonej decyzji, że argument dotyczący działania przez właściciela spornego wzoru w złej wierze nie ma znaczenia, ponieważ istotą niniejszej sprawy nie jest to, czy jeden z zakwestionowanych wzorów stanowi imitację innego wzoru, ale to, czy wywierają one takie samo całościowe wrażenie.

30      Sąd zauważa, że art. 25 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 ustanawia wykaz podstaw unieważnienia wzoru wspólnotowego. Wykaz ten należy uznać za wyczerpujący, ponieważ wspomniany artykuł stanowi, że wzór wspólnotowy może zostać unieważniony tylko w przypadku zaistnienia jednej z przewidzianych w nim podstaw. Należy stwierdzić, że zła wiara właściciela zakwestionowanego wzoru nie figuruje w tym wykazie.

31      Ponadto należy przypomnieć, że skarżąca powołała się w swym wniosku o unieważnienie na to, że sporny wzór pozbawiony jest cechy nowości i indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002, jak również na istnienie wcześniejszego prawa w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia. W rezultacie w ramach rozpatrywania tych podstaw unieważnienia należy uznać, że kwestia zarzucanego interwenientowi przez skarżącą działania w złej wierze jest pozbawiona znaczenia, ponieważ istotą niniejszej sprawy nie jest orzeczenie w przedmiocie zachowania właściciela spornego wzoru.

32      Wreszcie wbrew twierdzeniom skarżącej to data publicznego udostępnienia wzoru przywoływanego na poparcie wniosku o unieważnienie stanowi jedno z kryteriów stosowania art. 25 ust. 1 lit. b) i d) rozporządzenia nr 6/2002. Skarżąca wskazuje, że wcześniejszy wzór został „udostępniony” interwenientowi „prywatnie i poufnie” w piśmie z dnia 21 lutego 2003 r. i udostępniony publicznie w dniu 1 listopada 2003 r. W związku z tym należy uznać, że wspomniany wzór nie został udostępniony publicznie w dniu 21 lutego 2003 r. oraz że na to „udostępnienie” nie można powoływać się do celów stosowania art. 25 ust. 1 lit. b) i d) rozporządzenia nr 6/2002.

33      W konsekwencji zarzut dotyczący działania przez interwenienta w złej wierze i dokonanej w zaskarżonej decyzji zawężającej wykładni rozporządzenia nr 6/2002 należy oddalić.

34      Należy przystąpić następnie do rozpoznania zarzutu dotyczącego naruszenia art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002.

 W przedmiocie zarzutu dotyczącego naruszenia art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002

 Argumenty stron

35      Po pierwsze, skarżąca utrzymuje, że „tazos” lub „rappers” nie stanowią same w sobie kategorii towarów, tylko należą do kategorii artykułów promocyjnych do gier. Skarżąca zarzuca Izbie Odwoławczej, że w pkt 16–18 zaskarżonej decyzji odnosiła się do produktów znanych pod nazwami „tazos”, „pogs” lub „rappers” tak, jakby chodziło o identyczne towary, oraz że stwierdziła, iż słowo „tazos” stanowi hiszpańskie tłumaczenie angielskiego terminu „rappers”. Tymczasem „pogs”, datowane na lata 20. XX wieku, stanowią dwuwymiarowe bardzo płaskie części z tektury, które jest bardzo trudno poruszyć lub obrócić. Natomiast „rappers” mają metaliczną powierzchnię umożliwiającą ich łatwe poruszanie lub obracanie. Ich centralna część i metaliczna powierzchnia sprawiają, że są one całkowicie różne od „pogs” lub „tazos”, stworzonych w latach 1994–1998, i pozwalają na inne sposoby gry.

36      Po drugie, odnosząc się do kategorii artykułów promocyjnych do gier, skarżąca kwestionuje zawartą w pkt 20 zaskarżonej decyzji ocenę, zgodnie z którą swoboda twórcy przy opracowaniu spornego wzoru była „istotnie ograniczona”.

37      Po trzecie, zdaniem skarżącej poinformowanym użytkownikiem w niniejszym przypadku jest dziecko w wieku około 5–10 lat, a nie dyrektor marketingu, jak wskazano w pkt 16 zaskarżonej decyzji. W jej przekonaniu dyrektor w sektorze przemysłu żywnościowego nie jest końcowym użytkownikiem i przewyższa stopniem specjalizacji zwykłego użytkownika.

38      Po czwarte, rozpatrywane tu wzory wywierają takie samo całościowe wrażenie, ponieważ wbrew analizie przeprowadzonej w pkt 22 i 24 zaskarżonej decyzji różnice w profilu tych wzorów nie są oczywiste, a ich wykrycie wymaga szczególnego skupienia i uważnej obserwacji krążka. Skarżąca wątpi w to, że małe dziecko będzie bardzo uważnie badać profil tych krążków w celu wykrycia dzielących ich różnic.

39      Po pierwsze, OHIM utrzymuje, że na stronach ciąży obowiązek dostarczenia informacji dotyczących konkretnego charakteru danego produktu, specyfiki danego rynku oraz sposobu postrzegania rozpatrywanych wzorów na tym rynku przez poinformowanego użytkownika. W postępowaniu przed Izbą Odwoławczą interwenient przedstawił informacje dotyczące rozpatrywanego produktu i „stało się natychmiast jasne”, że „pogs” stanowią szczególną kategorię towarów mających swój własny rynek, których szczególny sposób użycia ma wpływ na ich kształt i właściwości. Powołując się na pkt 17 zaskarżonej decyzji, OHIM utrzymuje, że interwenient przedstawił dowód na okoliczność, iż poinformowany użytkownik jest zapoznany z okrągłymi i płaskimi częściami do gry, rozprowadzanymi ewentualnie jako artykuły promocyjne, na przykład w sektorze żywnościowym.

40      Po drugie, OHIM przypomina, że zgodnie z pkt 20 zaskarżonej decyzji wszystkie dostarczone przez strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą „pogs” były płaskimi krążkami z tworzywa sztucznego lub z tektury, na których nadrukowane zostały obrazy i których uniesiona część centralna wytwarza dźwięk przy jej naciśnięciu. OHIM dodaje, że aby wytwarzać dźwięk, ta centralna, uniesiona część krążka musi być z metalu, że pozwala ona na łatwiejsze obracanie się krążka w celu wprowadzenia do gry elementu przypadkowości oraz że jej forma nie może odbiegać od podstawowego kształtu, tak aby nie zdeformować obrazu pokrywającego „pogs”. Ze względów bezpieczeństwa krawędzie muszą być zaokrąglone, a centralna, uniesiona powierzchnia nie powinna znajdować się wyżej niż brzegi, aby umożliwić nakładanie poszczególnych „pogs” jednego na drugi. W rezultacie wniosek Izby Odwoławczej, zgodnie z którym swoboda twórcy była ograniczona tymi wymaganiami, jest zasadny. Wreszcie OHIM dodaje, że zawarty w pkt 24 zaskarżonej decyzji wniosek jest zasadny, jeżeli Sąd zgodzi się z tym, iż w dacie pierwszeństwa wcześniejszego wzoru poinformowany użytkownik oczekiwał od produktu takiego jak „pog” lub innego produktu z tej szczególnej kategorii towarów, że będzie miał kształt krążka, ponieważ stanowiło to normę w rozpatrywanym sektorze przemysłu.

41      Po trzecie, zdaniem OHIM poinformowany użytkownik posiada pewne informacje, a zatem jest uważny, i dysponuje określoną wiedzą na temat wcześniejszych wzorów i trendów w zakresie produktów na rozpatrywanym rynku, jednak nie jest on twórcą ani producentem danego produktu. Poinformowany użytkownik ma w szczególności możliwość dokonania bezpośredniego porównania rozpatrywanych wzorów. W odpowiedzi na argument skarżącej OHIM wskazuje, że w niniejszym przypadku dziecko w wieku 5–10 lat jest równie uważne, jeśli nie bardziej, niż jakakolwiek kategoria dorosłych.

42      Po czwarte, zdaniem OHIM skarżąca przyłącza się do analizy przeprowadzonej w pkt 22 i 23 zaskarżonej decyzji, zgodnie z którą porównanie wzorów musi ograniczać się do ich przedstawienia graficznego. Fakt, że rozpatrywane wzory mają znajdować zastosowanie w metalowych krążkach, nie ma znaczenia wobec braku takiej wzmianki w rejestrze. Zaskarżona decyzja wspomina o różnicach w profilu rozpatrywanych wzorów, ponieważ widok z góry nie pozwala na dokładne zapoznanie się z tymi wzorami. Zważywszy na ograniczony stopień swobody twórcy, nawet stosunkowo niewielkie różnice wystarczają, by stworzyć inne całościowe wrażenie. Rozpatrywane wzory wykazują tymczasem różnice w dwóch podstawowych aspektach, w których wyraża się swoboda twórcy, a mianowicie w doborze motywu zdobniczego w centralnej części „pogs” i w jego dokładnym umieszczeniu na tej uniesionej powierzchni.

43      Zdaniem interwenienta, po pierwsze, „tazos” lub „rappers” tworzą szczególną kategorię artykułów promocyjnych, do których należą metaliczne „tazos” lub „rappers”. Interwenient od ponad 10 lat zajmuje się sprzedażą tego rodzaju towarów. Ponadto fakt, że dane produkty są z metalu, nie ma znaczenia, ponieważ wymaga tego ich funkcjonalność.

44      Po drugie, wszystkie próbki „tazos” lub „rappers” przedłożone OHIM przez strony ukazują, że rozprowadzane przez skarżącą i interwenienta produkty są płaskie, mają okrągły kształt z zaokrągloną krawędzią i są pokryte kolorowym obrazem. W przypadku rozpatrywanych produktów stopień swobody twórcy jest bardzo nieduży i drobne szczegóły wystarczą, by stworzyć inne całościowe wrażenie.

45      Po trzecie, co się tyczy poinformowanego użytkownika, niezależnie od tego, czy mowa tu o dziecku, czy o dyrektorze marketingu, istotne jest, zdaniem interwenienta, by był on świadom fenomenu „tazos” lub „rappers”, co zostało podkreślone przez Izbę Odwoławczą w pkt 17 i 19 zaskarżonej decyzji. Jako że wspomniany użytkownik jest w stanie odkryć wszystkie niewielkie różnice między poszczególnymi rodzajami „tazos” lub „rappers” odbiegającymi od normy, spółki zajmujące się marketingiem oferują na rynku wysoce wymyślne postaci tych produktów.

46      Po czwarte, rozpatrywane wzory wywierają inne całościowe wrażenie, co zostało wykazane przez Izbę Odwoławczą w pkt 21–26 zaskarżonej decyzji. Górne powierzchnie rozpatrywanych wzorów, czyli strony najbardziej widoczne dla ich użytkowników, wykazują istotne różnice, w związku z czym nie można uznać, że są one mało znaczące, i to tym bardziej dla poinformowanego użytkownika.

 Ocena Sądu

47      Zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002 wzór wspólnotowy może zostać unieważniony, jeżeli koliduje z wcześniejszym wzorem, który został publicznie udostępniony po dacie dokonania zgłoszenia lub, jeżeli zastrzeżono pierwszeństwo, po dacie pierwszeństwa wzoru wspólnotowego i który chroniony jest od daty wcześniejszej niż wyżej wymieniona data z tytułu rejestracji lub zgłoszenia wzoru wspólnotowego albo z tytułu rejestracji lub zgłoszenia wzoru w państwie członkowskim.

48      Ponieważ pojęcie kolizji nie zostało jako takie zdefiniowane w rozporządzeniu nr 6/2002, należy je bliżej określić. W pkt 14 i 15 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza uznała, podobnie jak Wydział Unieważnień, że dwa wzory kolidują ze sobą, jeżeli wywierają na poinformowanym użytkowniku to samo całościowe wrażenie, przy czym należy także brać pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu zakwestionowanego wzoru.

49      Do celów dokonania wykładni art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002 należy przypomnieć, że na podstawie art. 10 rozporządzenia nr 6/2002, odnoszącego się do wzoru wspólnotowego, i art. 9 dyrektywy 98/71, odnoszącej się do wzoru zarejestrowanego w państwie członkowskim, zakres ochrony z tytułu rejestracji wzoru wspólnotowego obejmuje każdy wzór, który nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia, oraz że w celu określania tego zakresu ochrony należy wziąć pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru.

50      W tym względzie należy zauważyć przede wszystkim, że brzmienie art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002, podobnie jak art. 9 ust. 1 dyrektywy 98/71, w większości wersji językowych wskazuje, że chodzi tutaj o „inne ogólne [całościowe] wrażenie”. Dwie wersje językowe (a mianowicie francuska i rumuńska) w przypadku art. 10 rozporządzenia nr 6/2002 i tylko jedna (a mianowicie francuska) w przypadku art. 9 dyrektywy nr 98/71 stanowią, że chodzi tu o „inne całościowe wrażenie na płaszczyźnie wizualnej”. Zważywszy jednak na to, że wzór stanowi jedynie, zgodnie z art. 3 lit. a) rozporządzenia nr 6/2002 i z art. 1 lit. a) dyrektywy 98/71, postać całego lub części produktu, należy stwierdzić, że całościowe wrażenie, do którego odnosi się art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 i art. 9 ust. 1 dyrektywy 98/71, może być tylko wizualne. W rezultacie występująca między poszczególnymi wersjami językowymi różnica w brzmieniu nie nadaje omawianym przepisom odmiennego znaczenia w tym zakresie.

51      Z art. 10 ust. 2 rozporządzenia 6/2002 i z art. 9 ust. 2 dyrektywy 98/71 wynika następnie, że dokonując oceny, czy dany wzór koliduje z wcześniejszym wzorem, należy wziąć pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru.

52      W konsekwencji art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002 należy interpretować w ten sposób, że wzór wspólnotowy koliduje ze wzorem wcześniejszym wówczas, gdy nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego, jeżeli uwzględnić stopień swobody twórcy przy jego opracowywaniu, całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór, na który się powołano. Izba Odwoławcza miała zatem rację, przyjmując taką wykładnię.

53      Należy zauważyć, że tylko ta wykładnia art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002 może zapewnić ochronę praw właściciela wzoru korzystającego z pierwszeństwa takiego jak opisane w tym przepisie przed działaniem na szkodę tego wzoru związanym z istnieniem innego, późniejszego wzoru wspólnotowego, który wywiera na poinformowanym użytkowniku takie samo całościowe wrażenie. W przypadku odmiennej wykładni art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002 właściciel wcześniejszego prawa nie miałby bowiem możliwości zażądania unieważnienia takiego późniejszego wzoru i zostałby pozbawiony skutecznej ochrony przysługującej mu z tytułu jego wzoru na podstawie art. 10 rozporządzenia nr 6/2002 lub art. 9 dyrektywy 98/71.

–       W przedmiocie produktu, w którym sporny wzór ma być zawarty lub zastosowany

54      Skarżąca nie zgadza się z zaskarżoną decyzją w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza zdefiniowała kategorię produktów, do których odnoszą się rozpatrywane wzory, jako kategorię obejmującą „pogs”, „rappers” lub „tazos”, podczas gdy produkty te nie stanowią jednolitej kategorii towarów. Zdaniem skarżącej Izba Odwoławcza powinna była mieć na względzie kategorię artykułów promocyjnych do gier.

55      W tym zakresie należy zauważyć, że ponieważ zgodnie z art. 3 lit. a) rozporządzenia nr 6/2002 wzór stanowi postać całego lub części produktu, zgłoszenie wzoru wspólnotowego do rejestracji musi zawierać, na podstawie art. 36 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia, wskazanie produktów, w których wzór ma być zawarty lub zastosowany. Należy jednak uściślić, że chociaż wskazanie takich produktów w zgłoszeniu wzoru jest obowiązkowe, informacja ta nie narusza, na podstawie art. 36 ust. 6 rozporządzenia nr 6/2002, ochrony wzoru jako takiego.

56      W rezultacie z art. 36 ust. 6 rozporządzenia nr 6/2002 wynika, że przy określaniu produktu, w którym sporny wzór ma być zawarty lub zastosowany, należy uwzględnić wskazanie tego produktu zawarte w zgłoszeniu rozpatrywanego wzoru, ale także, w razie potrzeby, sam wzór – w zakresie, w jakim ukazuje on charakter produktu, jego przeznaczenie i funkcję. Uwzględnienie samego wzoru może bowiem pozwolić na umiejscowienie danego produktu w ramach szerszej kategorii towarów wskazanej przy rejestracji, a w konsekwencji na dokładne określenie poinformowanego użytkownika i stopnia swobody twórcy przy opracowywaniu danego wzoru.

57      Należy przypomnieć, że w pkt 16 i 20 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, iż produkty, w których rozpatrywane wzory miały być zawarte lub zastosowane, nazywają się „pogs” lub „rappers”, w języku angielskim, lub „tazos”, w języku hiszpańskim, podczas gdy Wydział Unieważnień przy dokonywaniu oceny wziął pod uwagę kategorię artykułów promocyjnych do gier.

58      W niniejszej sprawie sporny wzór został zarejestrowany dla następujących produktów: „artykuły promocyjne do gier”.

59      O ile między stronami bezsporne jest, że sporny wzór ma być stosowany, podobnie jak wcześniejszy wzór, w artykułach promocyjnych do gier, o tyle analiza tego wzoru ukazuje, że chodzi tu o szczególną kategorię artykułów promocyjnych do gier. Ponadto, jak zauważyła Izba Odwoławcza w pkt 17 zaskarżonej decyzji, interwenient przedstawił w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą dokumenty odnoszące się do omawianych produktów, a zwłaszcza informacje dotyczące „tazos”, których sprzedażą zajmuje się on od 1995 r. A zatem Izba Odwoławcza miała podstawy, by uznać, że interwenient umożliwił dokładne określenie charakteru i funkcji produktów, którymi są części do gier znane pod nazwami „pogs”, „rappers” lub „tazos”. Poza tym w pkt 16 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza sprecyzowała, że owe specyficzne artykuły promocyjne do gier były przeznaczone dla małych dzieci i że służyły głównie promowaniu herbatników lub przekąsek ziemniaczanych, czego również strony nie kwestionują.

60      W rezultacie należy stwierdzić, że Izba Odwoławcza prawidłowo uznała, iż omawiany produkt należał – w ramach szerokiej kategorii artykułów promocyjnych do gier – do szczególnej kategorii, jaką tworzą części do gier znane pod nazwami „pogs”, „rappers” lub „tazos”.

–       W przedmiocie poinformowanego użytkownika

61      Skarżąca kwestionuje zaskarżoną decyzję w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza uznała, że poinformowanym użytkownikiem mógł być również dyrektor marketingu, podczas gdy w tym przypadku rzeczonym użytkownikiem jest dziecko w wieku około 5–10 lat.

62      W odniesieniu do poinformowanego użytkownika należy stwierdzić, że nie jest nim ani wytwórca, ani sprzedawca produktów, w których rozpatrywane wzory mają być zawarte lub zastosowane. Poinformowany użytkownik jest szczególnie uważny i dysponuje pewną wiedzą na temat stanu sztuki wzorniczej, to znaczy wcześniejszych wzorów związanych z danym produktem, które były udostępnione w dacie dokonania zgłoszenia spornego wzoru lub – w zależności od przypadku – w dacie zastrzeżonego pierwszeństwa.

63      W tym zakresie należy stwierdzić, że chociaż Izba Odwoławcza nie zdefiniowała dokładnie poinformowanego użytkownika w niniejszym przypadku, nie wykluczyła ona również, wbrew twierdzeniom skarżącej, że może nim być dziecko w wieku około 5–10 lat.

64      Izba Odwoławcza doszła w pkt 16 i 17 zaskarżonej decyzji do prawidłowego wniosku, że poinformowanym użytkownikiem może być dziecko w wieku około 5–10 lat lub dyrektor marketingu w jednej ze spółek wytwarzających produkty, których promocja ma zostać zapewniona dzięki dołączaniu do nich „pogs”, „rappers” lub „tazos”. Z przybliżonej w pkt 62 powyżej definicji poinformowanego użytkownika wynika bowiem, że w niniejszej sprawie – mając na uwadze, że produktami, w których ma być zastosowany sporny wzór, są „pogs”, „rappers” lub „tazos” – należy uznać, iż poinformowany użytkownik dysponuje pewną wiedzą na temat wcześniejszych wzorów związanych z tymi produktami. Co więcej, jeżeli chodzi o części do gier przeznaczone bardziej konkretnie dla dzieci, użytkownikiem tym może być, jak wskazała Izba Odwoławcza w zaskarżonej decyzji, dziecko w wieku około 5–10 lat, czego OHIM ani interwenient nie kwestionują. Z kolei, jeżeli chodzi o artykuły promocyjne, poinformowanym użytkownikiem mógłby być w niniejszym przypadku dyrektor marketingu w jednej ze spółek wykorzystujących ten rodzaj produktów w celu promocji swych własnych wyrobów.

65      Jak to zostało podkreślone przez Izbę Odwoławczą w pkt 16 i 17 zaskarżonej decyzji, nie ma znaczenia, czy poinformowanym użytkownikiem jest dziecko w wieku około 5–10 lat, czy też dyrektor marketingu w jednej ze spółek wytwarzających produkty, których promocja ma zostać zapewniona dzięki dołączaniu do nich „pogs”, „rappers” lub „tazos”, ważne jest, by te dwie kategorie osób znały fenomen „rappers”.

–       W przedmiocie stopnia swobody twórcy

66      Skarżąca, opierając się na fakcie, że sporny wzór odnosi się do ogólnej kategorii artykułów promocyjnych, kwestionuje zaskarżoną decyzję w zakresie, w jakim Izba Odwoławcza uznała w jej pkt 20, że swoboda twórcy była w tym przypadku „istotnie ograniczona”.

67      W tym zakresie należy zauważyć, że stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru należy określać ze szczególnym uwzględnieniem wymagań związanych z właściwościami wynikającymi z funkcji technicznej danego produktu lub jego części, a także przepisów prawnych mających zastosowanie do takiego produktu. Wspomniane wymagania prowadzą do standaryzacji niektórych właściwości, które stają się w ten sposób wspólne wzorom stosowanym w danym produkcie.

68      W pkt 18 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza wskazała, że wszystkie „rappers” lub „tazos” poddane analizie w niniejszej sprawie były małymi, płaskimi, lekko wypukłymi krążkami z tworzywa sztucznego lub z metalu. Wywiodła z tego w pkt 20 zaskarżonej decyzji, że swoboda, jaką dysponował twórca odpowiedzialny za opracowanie takiego produktu, była „istotnie ograniczona”, ponieważ w przypadku tego rodzaju produktu „paradygmat stanowi mały, płaski lub prawie płaski krążek, na którym może być nadrukowany obraz w kolorze, przy czym często taki krążek jest wypukły w centralnej części, tak aby przy naciskaniu tej części palcem przez dziecko wydobywał się dźwięk”, ze świadomością, że „»rapper«, który nie posiada tych właściwości, ma niewielkie szanse powodzenia na rynku”.

69      W tym zakresie należy stwierdzić, że „pogs”, „rappers” lub „tazos” mają okrągły kształt oraz że w dacie dokonania zgłoszenia spornego wzoru do rejestracji, w tym przypadku w dacie zastrzeżonego dla tego wzoru pierwszeństwa, „pogs”, „rappers” lub „tazos” wykazywały wspólne właściwości, które musiały zostać uwzględnione przez twórcę, takie jak te opisane w pkt 18 i 20 zaskarżonej decyzji i przypomniane w pkt 68 powyżej. Stwierdzenie to nie zostało zresztą zakwestionowane przez strony.

70      W rezultacie należy uznać za prawidłowe dokonane przez Izbę Odwoławczą w zaskarżonej decyzji stwierdzenie, zgodnie z którym w dacie pierwszeństwa zastrzeżonego dla spornego wzoru swoboda twórcy była „istotnie ograniczona”, ponieważ musiał on uwzględnić te wspólne cechy w opracowywanym przez siebie wzorze rozpatrywanego produktu. Poza tym, co zostało podkreślone przez Izbę Odwoławczą w pkt 20 zaskarżonej decyzji, swoboda twórcy była również ograniczona ze względu na to, że miały to być wyroby niedrogie, bezpieczne dla dzieci i nadające się do dołączenia ich do promowanych towarów.

–       W przedmiocie całościowego wrażenia wywieranego przez rozpatrywane wzory na poinformowanym użytkowniku

71      Skarżąca kwestionuje wyciągnięty przez Izbę Odwoławczą w zaskarżonej decyzji wniosek, zgodnie z którym rozpatrywane wzory wywołują u poinformowanego użytkownika inne całościowe wrażenie.

72      W ramach dokonywanej ad casum oceny całościowego wrażenia wywieranego przez rozpatrywane wzory na poinformowanym użytkowniku, który posiada pewną wiedzę na temat wcześniejszego wzornictwa, należy brać pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu kwestionowanego wzoru. W rezultacie, jak wskazała Izba Odwoławcza w pkt 19 zaskarżonej decyzji, w zakresie, w jakim istniejące między rozpatrywanymi wzorami podobieństwa dotyczą wspólnych im cech, takich jak opisane w pkt 67 powyżej, będą one jedynie w niewielkim stopniu wpływać na całościowe wrażenie wywierane przez wspomniane wzory na poinformowanym użytkowniku. Ponadto im bardziej ograniczona była swoboda twórcy przy opracowywaniu spornego wzoru, tym mniejsze różnice między rozpatrywanymi wzorami będą wystarczały do wywołania u poinformowanego użytkownika odmiennego całościowego wrażenia.

73      Jak zostało przypomniane w pkt 68 powyżej, określiwszy w pkt 18 i 20 zaskarżonej decyzji wymagania, którymi związany był twórca przy opracowywaniu spornego wzoru, Izba Odwoławcza stwierdziła, że swoboda ta była w niniejszym przypadku „istotnie ograniczona”.

74      W pkt 19 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza sprecyzowała również w odniesieniu do oceny całościowego wrażenia wywieranego przez rozpatrywane wzory na poinformowanym użytkowniku, że ten ostatni automatycznie pomija elementy, „które są typowe i wspólne wszystkim tego rodzaju produktom”, i koncentruje się na właściwościach, „które są wyrazem twórczej swobody lub odbiegają od normy”.

75      W pkt 21–24 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza porównała następnie rozpatrywane wzory, przedstawiając opis z jednej strony wzoru wcześniejszego i z drugiej strony spornego wzoru, i stwierdziła na tej podstawie „różnicę w konturach uniesionej centralnej części krążków”. Wywiodła ona z tego w pkt 24 zaskarżonej decyzji, że z uwagi na ograniczony stopień swobody twórcy przy opracowywaniu spornego wzoru ta różnica w profilu wystarczy, by stwierdzić, iż wywołują one u poinformowanego użytkownika inne całościowe wrażenie.

76      To właśnie w świetle kryteriów określonych w pkt 72 powyżej należy przeprowadzić porównanie rozpatrywanych wzorów, dokonując analizy występujących między nimi podobieństw i różnic, tak aby ustalić – mając wzgląd na stopień swobody twórcy przy opracowywaniu spornego wzoru – czy Izba Odwoławcza mogła, nie popełniając błędu, uznać, że wywierają one na poinformowanym użytkowniku inne całościowe wrażenie.

77      Co się tyczy podobieństw między rozpatrywanymi wzorami, po pierwsze, Izba Odwoławcza wskazała w pkt 22 zaskarżonej decyzji, że oba te wzory stanowią prawie płaskie krążki. Należy jednak stwierdzić, że ponieważ w zastrzeżonej dla spornego wzoru dacie pierwszeństwa była to wspólna cecha wzorów odnoszących się do tego rodzaju produktów co rozpatrywany, jak to zauważyła Izba Odwoławcza w pkt 18 i 20 zaskarżonej decyzji, podobieństwo to nie będzie miało wpływu na całościowe wrażenie wywarte przez rozpatrywane wzory na poinformowanym użytkowniku.

78      Po drugie, Izba Odwoławcza wskazała również, w pkt 22 zaskarżonej decyzji, że oba rozpatrywane wzory zawierają bardzo blisko krawędzi koncentryczny okrąg, który ma sprawiać wrażenie, że krążek jest zaokrąglony na całej długości krawędzi. Należy zauważyć, że rozpatrywane wzory mogą znajdować zastosowanie w produkcie wytworzonym z metalu, czego skarżąca ani interwenient nie kwestionują. Ponieważ produkt ten jest przeznaczony w szczególności dla dzieci, wspomniana zaokrąglona krawędź może stanowić dla twórcy wymaganie związane ze względami bezpieczeństwa, mające na celu uniknięcie ostrych kantów w przypadku wytworzenia tego produktu z metalu, ale także z tworzywa sztucznego czy tektury. W rezultacie, jako że stwierdzone podobieństwo między rozpatrywanymi wzorami dotyczące ich właściwości może wynikać z wymagań, którymi związany był twórca, nie będzie ono przykuwać uwagi poinformowanego użytkownika.

79      Po trzecie, oba rozpatrywane wzory zawierają koncentryczny okrąg umieszczony mniej więcej w jednej trzeciej odległości między krawędzią a środkiem krążka. W pkt 22 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza zwróciła uwagę na to podobieństwo, wskazując, że okrąg ten miał sprawiać wrażenie, iż centralna część jest lekko uniesiona. Należy jednak stwierdzić, że ta centralna część może zostać wydzielona za pomocą innego kształtu niż koło. Dowód na to stanowi załączone do przekazanych Sądowi akt sprawy przed OHIM zgłoszenie spornego wzoru, w którym zastrzeżono pierwszeństwo hiszpańskiego wzoru nr 157156 mającego trzy warianty, w ramach których, w zależności od wariantu, wspomniana uniesiona część centralna została wydzielona za pomocą koła, trójkąta i sześciokąta. Ponadto stwierdzenia tego nie podważa wysunięty przez OHIM na rozprawie argument, zgodnie z którym forma ta nie może odbiegać od podstawowego kształtu, tak aby nie zdeformować obrazu, którym można pokryć krążek, ponieważ trójkątny, sześciokątny, a nawet kwadratowy lub owalny kształt, który można by zastosować zamiast koła, również nie naruszałby obrazu. Stwierdzenia tego nie podważa również inny argument OHIM, że musi to być koło, ażeby uniesiona centralna część mogła być wypukła, ponieważ można by w tym celu użyć formy owalnej.

80      Po czwarte, rozpatrywane wzory wykazują podobieństwo wynikające z tego, że zaokrąglona krawędź krążka jest umieszczona powyżej jego części środkowej, znajdującej się między tą krawędzią a uniesioną częścią centralną.

81      Po piąte, rozpatrywane wzory wykazują podobieństwo pod względem proporcji zastosowanych w uniesionej części centralnej i części środkowej krążka, znajdującej się między krawędzią a rzeczoną uniesioną częścią centralną.

82      Wobec braku jakichkolwiek szczególnych wymagań postawionych twórcy podobieństwa wskazane w pkt 79–81 powyżej dotyczą elementów, w przypadku których dysponował on nieograniczoną swobodą przy opracowywaniu spornego wzoru. Wynika stąd, że będą one zwracać uwagę poinformowanego użytkownika, tym bardziej że – co zostało podniesione przez samego interwenienta – górne powierzchnie są w niniejszym przypadku najbardziej widoczne dla tego użytkownika.

83      Co się tyczy różnic dzielących rozpatrywane wzory, jak wskazała Izba Odwoławcza w pkt 23 zaskarżonej decyzji, sporny wzór ma, jeśli spojrzeć na niego z góry, o dwa koncentryczne okręgi więcej niż wcześniejszy wzór. Z profilu oba rozpatrywane wzory różnią się od siebie, ponieważ sporny wzór cechuje się dużo większą wypukłością. Należy jednak stwierdzić, że z uwagi na to, iż stopień wypukłości jest niewielki, zważywszy na grubość krążków, która również jest nieznaczna, wypukłość ta nie będzie łatwo dostrzegalna dla poinformowanego użytkownika, szczególnie gdy będzie patrzył na ten krążek z góry, co znajduje potwierdzenie w produktach rzeczywiście rozprowadzanych, które zostały załączone do przekazanych Sądowi akt sprawy przed OHIM.

84      Mając na względzie podobieństwa wymienione w pkt 79–81 powyżej, należy uznać, że stwierdzone przez Izbę Odwoławczą w pkt 23 zaskarżonej decyzji (zob. pkt 83 powyżej) różnice nie wystarczają do tego, by sporny wzór mógł wywrzeć na poinformowanym użytkowniku inne całościowe wrażenie niż to wywoływane przez wcześniejszy wzór.

85      Zważywszy na ogół powyższych rozważań, Izba Odwoławcza błędnie stwierdziła w zaskarżonej decyzji, że rozpatrywane wzory wywierają na poinformowanym użytkowniku inne całościowe wrażenie i że nie kolidują one ze sobą w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. d) rozporządzenia nr 6/2002. Wynika z tego, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem wspomnianego przepisu i należy stwierdzić jej nieważność bez potrzeby rozpatrywania ostatniego z zarzutów podniesionych przez skarżącą.

 W przedmiocie kosztów

86      Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponadto zgodnie z tym przepisem, jeżeli więcej niż jedna strona przegrała sprawę, Sąd rozstrzyga o rozdziale kosztów.

87      Ponieważ OHIM i interwenient przegrali niniejszą sprawę, należy – zgodnie z żądaniem skarżącej – obciążyć ich poniesionymi przez nią kosztami postępowania.

88      Ponadto skarżąca wniosła o obciążenie OHIM i interwenienta kosztami poniesionymi przez nią w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą. W tym zakresie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 136 § 2 regulaminu niezbędne koszty poniesione przez strony w związku z postępowaniem przed izbą odwoławczą uznaje się za koszty podlegające zwrotowi. W rezultacie, ponieważ OHIM i interwenient przegrali sprawę, należy obciążyć ich również – zgodnie z żądaniem skarżącej – kosztami poniesionymi przez nią w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą.

Z powyższych względów

SĄD (piąta izba)

orzeka, co następuje:

1)      Stwierdza się nieważność decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 27 października 2006 r. (sprawa R 1001/2005‑3).

2)      OHIM i PepsiCo, Inc. pokrywają koszty własne oraz koszty poniesione przez Grupo Promer Mon Graphic, SA w postępowaniu przed Sądem.

3)      OHIM i PepsiCo pokrywają koszty własne oraz koszty poniesione przez Grupo Promer Mon Graphic w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

Vilaras

Prek

Ciucă

Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 18 marca 2010 r.

Podpisy

---

* Język postępowania: angielski.