WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 24 kwietnia 2008 r.

Sprawa F‑74/06

Pavlos Longinidis

przeciwko

Europejskiemu Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop)

Służba publiczna – Członkowie personelu tymczasowego – Przeniesienie z urzędu – Komisja odwoławcza – Skład i regulamin – Nielojalne zachowanie – Zwolnienie – Uzasadnienie – Oczywisty błąd w ocenie – Nadużycie władzy

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której P. Longinidis żąda stwierdzenia nieważności: decyzji Cedefop z dnia 30 listopada 2005 r. o rozwiązaniu z nim umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego na czas nieokreślony, odmownej decyzji dyrekcji Cedefop z dnia 10 marca 2006 r. w sprawie wniosku o zawieszenie wykonania powyższej decyzji, decyzji dyrekcji Cedefop z dnia 9 grudnia 2005 r. w sprawie przeniesienia go z urzędu na stanowisko doradcy dyrekcji, decyzji komisji odwoławczej Cedefop z dnia 24 maja 2006 r. oddalającej zażalenie skarżącego zmierzające do uchylenia decyzji o zwolnieniu i przeniesieniu z urzędu, o których mowa powyżej, decyzji dyrekcji Cedefop z dnia 11 listopada 2005 r. w sprawie zmiany składu komisji odwoławczej, decyzji komisji odwoławczej Cedefop z dnia 14 listopada 2005 r. w sprawie zmiany jej regulaminu, decyzji komisji odwoławczej Cedefop z dnia 10 marca 2006 r. oddalającej zażalenie skarżącego na dwie ostatnie z powyższych decyzji, odmownej decyzji dyrekcji Cedefop z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie wniosku skarżącego o odsunięcie zastępcy dyrektora Cedefop od dochodzenia administracyjnego w jego sprawie oraz decyzji komisji odwoławczej Cedefop z dnia 9 marca 2006 r. dotyczącej zażalenia złożonego przez panią C., członka personelu tymczasowego Cedefop.

Orzeczenie: Skarga zostaje w części odrzucona jako niedopuszczalna, a w części oddalona jako bezzasadna. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Członkowie personelu tymczasowego – Rozwiązanie umowy na czas nieokreślony – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 11, art. 47 lit. c))

2.      Urzędnicy – Członkowie personelu tymczasowego – Rozwiązanie umowy na czas nieokreślony – Uznanie administracyjne

(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 47 lit. c), art. 49 ust. 1)

3.      Urzędnicy – Organizacja służb – Obsadzanie stanowisk

(regulamin pracowniczy, art. 7)

1.      Żaden nadrzędny interes nie pozwala na wykluczenie członków personelu tymczasowego z ochrony przed nieuzasadnionym zwolnieniem, szczególnie w sytuacji gdy wiąże ich umowa na czas nieokreślony lub wiąże ich umowa na czas określony, a pracodawca rozwiązuje ją przed jej wygaśnięciem. Zaś w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony w tym zakresie należy, po pierwsze, zapewnić zainteresowanym możliwość upewnienia się co do poszanowania ich interesów prawnych lub ich naruszenia, a także dokonania oceny, czy należy wnieść sprawę do sądu, a po drugie, należy zapewnić sądowi możliwość sprawowania kontroli, co oznacza, że należy uznać, iż na właściwym organie ciąży obowiązek uzasadnienia.

W przypadku zastosowania środka polegającego na zwolnieniu pracownika zatrudnionego na podstawie umowy na czas nieokreślony szczególną wagę przywiązuje się do tego, by uzasadnienie tego środka zostało co do zasady wyraźnie wskazane na piśmie, najlepiej w tekście samej decyzji w tej sprawie. To bowiem sam ten akt, którego zgodność z prawem podlega ocenie na dzień, w którym został wydany, urzeczywistnia decyzję instytucji. Jednakże można przyjąć, że obowiązek uzasadnienia zwolnienia został spełniony, jeśli zainteresowany został należycie poinformowany w trakcie rozmów z przełożonymi o przyczynach tego rozwiązania, a wkrótce po odbyciu tych rozmów organ uprawniony do zawierania umów wyda decyzję w tej sprawie. Organ ten może również w razie potrzeby uzupełnić takie uzasadnienie na etapie udzielania odpowiedzi na zażalenie zainteresowanego.

Organ uprawniony do zawierania umów ma szeroki zakres uznania w kwestii zwolnień, a zatem kontrola sądu wspólnotowego ogranicza się do sprawdzenia, iż nie występuje oczywisty błąd lub naruszenie prawa, lub też nadużycie władzy.

(zob. pkt 49, 51, 84)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑223/99 Dejaiffe przeciwko OHIM, 12 grudnia 2000 r., RecFP s. I‑A‑277, II‑1267, pkt 53; sprawa T‑7/01 Pyres przeciwko Komisji, 6 lutego 2003 r., RecFP s. I‑A‑37, II‑239, pkt 50

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑1/05 Landgren przeciwko ETF, 26 października 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑123, II‑A‑1‑459, odwołanie w toku przed Sądem Pierwszej Instancji, sprawa T‑404/06 P, pkt 73–75, 79

2.      Z uwagi na szeroki zakres uznania organu uprawnionego do zawierania umów, w razie popełnienia przez członka personelu tymczasowego przewinienia dającego podstawy do zwolnienia dyscyplinarnego, wspomniany organ nie ma żadnego obowiązku, by zamiast skorzystać z uprawnienia do jednostronnego rozwiązania umowy, o którym mowa w art. 47 lit. c) warunków zatrudnienia innych pracowników, wszczynał przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. Jedynie w sytuacji, gdy organ uprawniony do zawierania umów zamierza zwolnić członka personelu tymczasowego bez wypowiedzenia w przypadku poważnego niedopełnienia przez niego obowiązków, należy zgodnie z art. 49 ust. 1 warunków zatrudnienia innych pracowników wszcząć postępowanie dyscyplinarne określone w załączniku IX do regulaminu pracowniczego w odniesieniu do urzędników, mające odpowiednio zastosowanie do członków personelu tymczasowego. Ponadto nic nie stoi na przeszkodzie temu, by administracja wszczęła postępowanie dyscyplinarne nawet po rozwiązaniu z członkiem personelu tymczasowego umowy za wypowiedzeniem, jeżeli następnie okaże się, że zarzuty pod adresem tej osoby są wystarczająco poważne, by takie postępowanie zostało wszczęte.

(zob. pkt 115, 116)

3.      W razie zmiany zakresu obowiązków powierzonych urzędnikowi zasada zgodności grupy zaszeregowania ze stanowiskiem nie oznacza porównania aktualnych obowiązków zainteresowanego z obowiązkami poprzednimi, lecz jego obowiązków aktualnych z grupą zaszeregowania w hierarchii zawodowej.

Ponadto, aby środek polegający na przeniesieniu z urzędu naruszał zasadę zgodności między grupą zaszeregowania a stanowiskiem, nie wystarczy, że wiąże się on ze zmianą, a nawet jakimkolwiek zmniejszeniem zakresu obowiązków urzędnika, lecz całość jego nowych obowiązków musi pozostawać wyraźnie poniżej poziomu obowiązków odpowiadającego jego grupie zaszeregowania i stanowisku, zważywszy na ich rodzaj, wagę i zakres.

(zob. pkt 142, 143)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 19/87 Hecq przeciwko Komisji, 23 marca 1988 r., Rec. s. 1681, pkt 7

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑59/91 i T‑79/91 Eppe przeciwko Komisji, 10 lipca 1992 r., Rec. s. II‑2061, pkt 49; sprawy połączone T‑78/96 i T‑170/96 W przeciwko Komisji, 28 maja 1998 r., RecFP s. I‑A‑239, II‑745, pkt 104; sprawa T‑51/01 Fronia przeciwko Komisji, 16 kwietnia 2002 r., RecFP s. I‑A‑43, II‑187, pkt 53; sprawa T‑325/02 Soubies przeciwko Komisji, 21 września 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑241, II‑1067, pkt 55