WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (druga izba)

z dnia 26 października 2004 r.

Sprawa T-55/03

Philippe Brendel

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Powołanie – Zaszeregowanie do grupy i zaklasyfikowanie na stopień – Zaklasyfikowanie na wyższym stopniu – Skarga o odszkodowanie

Pełny tekst w języku francuskim II - 0000

Przedmiot:         Skarga mająca za przedmiot wniosek o uchylenie decyzji Komisji o zaszeregowaniu skarżącego do grupy A7, stopień 2 oraz wniosek o odszkodowanie z tytułu szkody, jaką miał ponieść skarżący

Orzeczenie:         Komisja jest zobowiązana wypłacić odsetki za zwłokę należne od kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy należnym skarżącemu wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania A7, stopniowi 3 a wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania A7, stopniowi 2 od dnia 16 kwietnia 2001 r. Odsetki te będą liczone od różnych terminów, w jakich każda płatność miała być dokonana według regulaminu pracowniczego aż do pełnej płatności. Stopa procentowa, która powinna być zastosowana, zostanie obliczona na podstawie stopy ustalonej przez Europejski Bank Centralny dla głównych operacji refinansowych, mającej zastosowanie do różnych faz odpowiedniego okresu czasu, powiększonej o dwa punkty. Postępowanie w sprawie wniosku o wypłacenie różnicy pomiędzy należnym skarżącemu wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania A7, stopniowi 3 a wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania A7, stopniowi 2 począwszy od 16 marca 2001 r. zostaje umorzone. Skarga zostaje oddalona w pozostałej części. Komisja poniesie własne koszty i trzy czwarte kosztów skarżącego. Skarżący poniesie jedną czwartą własnych kosztów.

Streszczenie

1.     Urzędnicy – Skarga – Dopuszczalność – Akt zastępujący w trakcie postępowania zaskarżony akt – Obowiązek przeprowadzenia postępowania poprzedzającego wniesienie skargi – Odstępstwo

(regulamin pracowniczy, art. 90 i 91)

2.     Urzędnicy – Nabór – Powołanie do grupy zaszeregowania i zaklasyfikowanie na stopień – Powołanie do wyższej grupy zaszeregowania – Uznanie organu powołującego – Kontrola sądowa – Granice – Obowiązek, w niektórych przypadkach, zbadania możliwości dokonania takiego powołania – Prawo bycia powołanym do wyższej grupy zaszeregowania – Brak

(regulamin pracowniczy, art. 31 ust. 2)

3.     Urzędnicy – Nabór – Powołanie do grupy zaszeregowania i zaklasyfikowanie na stopień – Powołanie do wyższej grupy zaszeregowania – Określenie doświadczenia zawodowego – Uwzględnienie rodzaju poprzednio zajmowanego stanowiska pracy – Udowodnienie przez zainteresowanego rzeczywistego większego doświadczenia – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 31 ust. 2)

4.     Urzędnicy – Nabór – Powołanie do grupy zaszeregowania i zaklasyfikowanie na stopień – Powołanie do wyższej grupy zaszeregowania – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

5.     Urzędnicy – Obowiązek staranności spoczywający na administracji – Zakres – Granice

6.     Urzędnicy – Pozaumowna odpowiedzialność instytucji – Niezgodne z prawem zaklasyfikowanie na stopień przy zatrudnieniu – Późniejsze sprostowanie ze skutkiem wstecznym – Szkoda wynikająca z opóźnienia wypłaty wynagrodzenia – Przyznanie odsetek za zwłokę

1.     Ze względu na ekonomię postępowania, jeśli zaskarżony akt zostaje zastąpiony w trakcie postępowania aktem mającym ten sam przedmiot, to ten ostatni stanowi nowy element umożliwiający skarżącym dostosowanie swoich żądań i zarzutów.

Z drugiej strony, z art. 90 i art. 91 regulaminu pracowniczego wynika, że skarga na akt niekorzystny, jakim jest decyzja organu powołującego jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy zainteresowany złożył uprzednio zażalenie do wspomnianego organu i gdy to zażalenie zostało w sposób wyraźny lub dorozumiany oddalone, dotyczy to również nowej decyzji zastępującej, po ponownym zbadaniu, decyzję wcześniejszą.

Jednakże, skoro wniesienie skargi na akt, który został następnie zastąpiony innym aktem zostało poprzedzone zażaleniem spełniającym wymogi art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego i skoro akt odtąd zaskarżony, który w trakcie postępowania zastąpił ze skutkiem wstecznym akt pierwotny, opiera się na tych samych ustaleniach faktycznych i prawnych co akt, na który została początkowo wniesiona skarga, to należy uznać za spełniony, w tym w odniesieniu do nowego aktu zaskarżonego, spoczywający na urzędnikach obowiązek wniesienia zażalenia do organu powołującego na akty, które naruszają ich prawa lub szkodzą ich interesom, co zgodnie z art. 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego stanowi przesłankę dopuszczalności skargi.

(zob. pkt od 50 do 52 i 56)

Odesłanie: Trybunał, sprawa 14/81 Alpha Steel przeciwko Komisji, 3 marca 1982 r., Rec. str. 749, pkt 8; Trybunał, sprawa 293/87 Vainker przeciwko Parlamentowi, 17 stycznia 1989 r., Rec. str. 23, pkt 7; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-23/96 De Persio przeciwko Komisji, 15 września 1998 r., RecFP str. I‑A-483 i II-1413, pkt 32; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-161/00 Tsarnavas przeciwko Komisji, 6 lipca 2001 r., RecFP str. I-A-155 i II-721, pkt 30

2.     Artykuł 31 ust. 2 regulaminu pracowniczego przewiduje możliwość wyjątku od zasady, zgodnie z którą wszyscy urzędnicy są powoływani do bazowej grupy zaszeregowania w ramach właściwej im kategorii. Decyzja o zaklasyfikowaniu oparta na art. 31 ust. 2 regulaminu pracowniczego, należy, z zastrzeżeniem warunków zaszeregowania, jakie organ powołujący ewentualnie nakłada w ogłoszeniu o naborze, do szerokiego uznania tego organu. W ramach kontroli wykonywanej w tej dziedzinie, Sąd nie może zastąpić uznania organu powołującego swoją oceną. Powinien on jedynie ograniczyć się do sprawdzenia czy nie miało miejsca naruszenie istotnych wymogów proceduralnych, czy organ powołujący nie oparł swojej decyzji na niedokładnych lub niekompletnych ustaleniach faktycznych lub czy nie nadużyto władzy przy jej podjęciu, czy nie jest ona dotknięta oczywistym błędem w ocenie lub czy nie jest niewystarczająco uzasadniona.

Organ powołujący jest zobowiązany, w obliczu szczególnych okoliczności, takich jak wyjątkowe kwalifikacje kandydata, dokonać ścisłej oceny ewentualnego zastosowania art. 31 ust. 2 regulaminu pracowniczego, jako że obowiązek taki powstaje zwłaszcza wtedy, gdy szczególne potrzeby służby wymagają zatrudnienia urzędnika o wyjątkowych kwalifikacjach lub gdy zatrudniana osoba posiada wyjątkowe kwalifikacje i wnosi o zastosowanie wobec niej tych przepisów. Jednakże nowo zatrudnieni urzędnicy, nawet jeśli spełniają warunki zaszeregowania do wyższej grupy, nie mają prawa podmiotowego do takiego zaszeregowania.

(zob. pkt 60 i 61)

Odesłanie: Trybunał, sprawa C-298/93 P Klinke przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 29 czerwca 1994 r., Rec. str. I-3009, pkt 31; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-17/95 Alexopoulou przeciwko Komisji, 5 października 1995 r., RecFP str. I-A-227 i II-683, pkt 21; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-195/96 Alexopoulou przeciwko Komisji, 13 lutego 1998 r., RecFP str. I-A-51 i II-117, pkt 38, 39 i 44, potwierdzony przez Trybunał, C-155/98 P Alexopoulou przeciwko Komisji, 1 lipca 1999 r., Rec. p. I-4069 i przywołane tam orzecznictwo; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-381/00 Wasmeier przeciwko Komisji, 11 lipca 2002 r., RecFP str. I-A-125 i II-677, pkt 56; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-133/02 Chawdhry przeciwko Komisji, 17 grudnia 2003 r., RecFP str. I-A-329 i II-1617, pkt 44

3.     Administracja nie przekracza przy zaszeregowaniu granic swojego szerokiego uznania, jeśli w celu określenia doświadczenia zawodowego nabytego przed wstąpieniem do służby odwołuje się do rodzaju poprzednio zajmowanych stanowisk pracy. Jednakże, urzędnik dla celów zaszeregowania w związku z jego zatrudnieniem, powinien mieć możliwość wykazania, że zadania, jakich się podejmował w instytucji były poważniejsze niż zadania odpowiadające kategorii, do której należał.

(zob. pkt 93 i 94)

Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-79/98 Carrasco Benítez przeciwko EMEA, 11 lutego 1999 r., RecFP str. I-A-29 i II-127, pkt 45 i 46

4.     Obowiązek uzasadnienia decyzji o zaszeregowaniu do grupy może być właściwie wypełniony na etapie decyzji w kwestii zażalenia i wystarczy, że uzasadnienie dotyczy spełnienia prawnych przesłanek, od których spełnienia regulamin pracowniczy uzależnia prawidłowość procedury zaszeregowania, natomiast nie jest wymagane przedstawienie porównawczej oceny, jakiej organ powołujący dokonał. Wystarczy, aby organ powołujący wskazał danemu urzędnikowi indywidualną i należytą przyczynę uzasadniającą decyzję podjętą wobec niego. Instytucja nie jest zobowiązana dostarczyć zainteresowanemu szczegółowych danych statystycznych dotyczących zaszeregowania do grupy i zaklasyfikowania na stopień innych urzędników, którzy byli laureatami porównywalnych konkursów. Takie szczegółowe dane nie są właściwe, aby sprawdzić prawidłowość oceny kwalifikacji zainteresowanego, zważywszy na szczególny charakter tej oceny oraz ograniczenia w szczególnym przypadku.

(zob. pkt 120, 123 i 124)

Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, ww. sprawa Alexopoulou przeciwko Komisji, 5 października 1995 r., pkt 27; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-230/99 McAuley przeciwko Radzie, 14 czerwca 2001 r., RecFP str. I-A-127 i II-583, pkt 52 i przywołane tam orzecznictwo; ww. sprawa Chawdhry przeciwko Komisji, pkt od 119 do 122

5.     Obowiązek staranności administracji w stosunku do jej pracowników odzwierciedla równowagę wzajemnych praw i obowiązków, jaką regulamin pracowniczy ustanowił w stosunkach pomiędzy władzą publiczną a pracownikami służby publicznej. Obowiązek ten oznacza w szczególności, że przy podejmowaniu decyzji w odniesieniu do urzędnika lub pracownika, władza publiczna uwzględnia wszystkie elementy, które mogą wpłynąć na jej decyzję i że zważa przy tym nie tylko na interes służby, lecz także na interes danego urzędnika. Ochrona praw i interesów urzędników musi jednakże być ograniczona przestrzeganiem obowiązujących norm.

(zob. pkt 133)

Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T-203/97 Forvass przeciwko Komisji, 6 lipca 1999 r., RecFP str. I-A-129 i II-705, pkt 53 i 54 i przywołane tam orzecznictwo

6.     Urzędnik, którego zaklasyfikowanie na stopień zostało początkowo dokonane niezgodnie z prawem, przed sprostowaniem decyzją ze skutkiem wstecznym, ma prawo do odsetek za zwłokę od kwot należnych w związku z tym sprostowaniem począwszy od dnia, gdy organ powołujący dysponował wszystkimi informacjami, aby dokonać właściwego zaklasyfikowania.

(zob. pkt od 153 do 155)