—

uwzględniając swoją decyzję w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ósmego, dziewiątego, dziesiątego i jedenastego Europejskiego Funduszu Rozwoju za rok budżetowy 2021,

—

uwzględniając art. 99 i art. 100 tiret trzecie Regulaminu oraz załącznik V do Regulaminu,

—

uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Rozwoju,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0114/2023),

A.

mając na uwadze, że unijna współpraca na rzecz rozwoju, o której mowa w art. 208–210 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), funkcjonuje w kontekście globalnym, zdefiniowanym przez Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 Organizacji Narodów Zjednoczonych („Agendę 2030”) i jej cele zrównoważonego rozwoju (CZR);

B.

mając na uwadze, że Unia współpracuje z wieloma krajami rozwijającymi się, a głównym celem tych działań jest promowanie rozwoju gospodarczego, społecznego i w dziedzinie środowiska, w szczególności ograniczanie i eliminacja ubóstwa w perspektywie długoterminowej przez zapewnianie pomocy rozwojowej i technicznej krajom będącym beneficjentami;

C.

mając na uwadze, że celem unijnej współpracy na rzecz rozwoju jest umacnianie i propagowanie wartości i interesów Unii na całym świecie, tak aby dążyć do realizacji celów i zasad jej działań zewnętrznych, określonych w art. 3 ust. 5 oraz art. 8 i 21 Traktatu o Unii Europejskiej;

D.

mając na uwadze, że od 1959 r. do 2020 r. Europejskie Fundusze Rozwoju (EFR) stanowiły instrument pomocy w zakresie współpracy na rzecz rozwoju z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) oraz krajami i terytoriami zamorskimi (KTZ); mając na uwadze, że ramy regulujące stosunki Unii z państwami AKP i KTZ stanowiła umowa o partnerstwie podpisana w Kotonu („umowa z Kotonu”) 23 czerwca 2000 r. na okres 20 lat, przedłużony następnie do 30 czerwca 2022 r.;

E.

mając na uwadze, że jedenasty EFR osiągnął swój ostatni etap, ponieważ jego klauzula wygaśnięcia weszła w życie 31 grudnia 2020 r., a od 2021 r. programy EFR zostały włączone do wieloletnich ram finansowych (WRF) Unii; mając jednak na uwadze, że umowy szczegółowe dotyczące obowiązujących umów w sprawie finansowania będą nadal podpisywane do 31 grudnia 2023 r.;

F.

mając na uwadze, że w WRF na lata 2021–2027 pomoc w zakresie współpracy na rzecz rozwoju, którą Unia zapewnia państwom AKP, została włączona do Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej – „Globalny Wymiar Europy” („ISWMR – »Globalny Wymiar Europy«”), zaś pomoc w zakresie współpracy na rzecz rozwoju krajów i terytoriów zamorskich została objęta decyzją o stowarzyszeniu zamorskim, która dotyczy również Grenlandii (1);

G.

mając na uwadze, że ósmy, dziewiąty, dziesiąty i jedenasty EFR nie zostały włączone do budżetu ogólnego Unii, lecz są nadal wdrażane odrębnie i aż do momentu zamknięcia pozostaną przedmiotem odrębnych sprawozdań;

H.

mając na uwadze, że EFR są zarządzane prawie w całości przez Dyrekcję Generalną Komisji ds. Partnerstw Międzynarodowych (DG INTPA) (2), przy czym niewielką częścią (0,25 %) wydatków EFR w 2021 r. zarządza Dyrekcja Generalna ds. Europejskiej Ochrony Ludności i Pomocy Humanitarnej;

I.

mając na uwadze, że współpraca na rzecz rozwoju ewoluuje od bardziej tradycyjnej koncentracji na sektorach społecznych w kierunku większego nacisku na wzajemne interesy, w tym na inwestycje, handel i rozwój sektorów gospodarki o wysokiej wartości dodanej, zrównoważony rozwój, edukację i równouprawnienie płci;

J.

mając na uwadze, że w sektorze rolnictwa w rozwijających się krajach partnerskich potrzebne są zmiany strukturalne, w szczególności poprzez wzmocnienie pozycji lokalnych drobnych producentów rolnych, wspieranie ich w stosowaniu nowych technologii rolniczych, wdrażanie nowoczesnych metod gospodarki wodnej i ułatwianie dostępu do rynku;

K.

mając na uwadze, że dzięki podejściu „Drużyna Europy” (3) Unia współpracuje z państwami członkowskimi w terenie, z lokalnymi beneficjentami i innymi darczyńcami, aby wywrzeć namacalny wpływ i dokonać zmian transformacyjnych w krajach partnerskich; przypomina, że wsparcie budżetowe musi odpowiadać potrzebom krajów partnerskich, a także kluczowym strategiom politycznym Unii; przypomina, że konieczny jest również pomiar wyników programów i ich wpływu na kraje partnerskie i ludność cywilną;

L.

mając na uwadze, że współpraca na rzecz rozwoju należy do kompetencji dzielonych między państwa członkowskie i Unię, a art. 208 TFUE wyraźnie stanowi, że „polityka Unii i polityka państw członkowskich w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju uzupełniają się i wzmacniają wzajemnie”;

M.

mając na uwadze, że Unia i państwa członkowskie mogą podejmować wspólne działania i powinny się wzajemnie informować o działaniach podejmowanych w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju;

N.

mając na uwadze, że zrównoważony rozwój ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia wyznaczonych celów i wyników, a zwłaszcza dla długoterminowego wpływu pomocy rozwojowej;

O.

mając na uwadze, że tradycyjnie wdrażanie EFR, a także ogólnie rozwój, odbywa się w ryzykownym, złożonym i szybko zmieniającym się środowisku, które w 2021 r. uległo dodatkowo pogorszeniu przez pandemię COVID-19 oraz niestabilną sytuację polityczną w niektórych krajach partnerskich Unii, co utrudnia wdrażanie EFR i odpowiednie działania kontrolne;

P.

mając na uwadze, że coraz większa luka między funduszami potrzebnymi a dostępnymi w celu reagowania na pogłębiający się kryzys klimatyczny, głód, coraz większe zadłużenie, kryzys humanitarny i inne kryzysy pogłębiają nierówności między krajami uprzemysłowionymi a mniej rozwiniętymi oraz zwiększają poziom ubóstwa po raz pierwszy od dziesięcioleci;

Q.

mając na uwadze, że niezależnie od poprzedniego oświadczenia wspieranie przejrzystości, odpowiedzialności, należytej staranności w zakresie praw człowieka oraz walki z korupcją i nadużyciami finansowymi ma kluczowe znaczenie dla powodzenia operacji wsparcia budżetowego Unii;

R.

mając na uwadze, że pomoc humanitarna i rozwojowa jest wyrazem faktycznej światowej solidarności, zapisanej w traktatach i leżącej u podstaw wartości Unii;