—

uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Álvara Amara, złożony 26 kwietnia 2021 r. przez sędziego sądu rejonowego w Guardzie w związku z postępowaniem karnym, ogłoszony na posiedzeniu plenarnym 7 czerwca 2021 r.,

—

uwzględniając wyjaśnienia Álvara Amara złożone zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

—

uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu z 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

—

uwzględniając wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r. (1),

—

uwzględniając art. 157 ust. 2 i 3 konstytucji Republiki Portugalskiej oraz art. 11 ustawy nr 7/93 z 1 marca 1993 r. regulującej statut przedstawicieli do portugalskiego Zgromadzenia Republiki,

—

uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0017/2022),

A.

mając na uwadze, że sędzia sądu rejonowego w Guardzie złożył wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego Álvara Amara, by móc wszcząć przeciwko niemu postępowanie karne w związku z przestępstwem sprzeniewierzenia środków publicznych przez osobę sprawującą urząd polityczny, czego Álvaro Amaro miał się dopuścić od połowy 2007 r. do połowy 2013 r., a co podlega karze na mocy art. 26 portugalskiego kodeksu karnego i art. 3 lit. i) oraz art. 11 portugalskiej ustawy nr 34/87 z 16 lipca 1987 r.;

B.

mając na uwadze, że Álvaro Amaro został wybrany na burmistrza Gouveii 9 października 2005 r. (na kadencję kończącą się w 2009 r.), a następnie ponownie 11 października 2009 r. (na kadencję ubiegającą w 2013 r.); mając na uwadze, że jako burmistrz miał on wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami złamać przepisy o kontroli budżetowej i zamówieniach publicznych oraz zasady niedyskryminacji, przejrzystości i właściwego zarządzania środkami publicznymi, naruszając tym samym obowiązki związane z pełnieniem funkcji publicznej, z domniemanym zamiarem zapewnienia korzyści sobie i pozostałym oskarżonym; mając ponadto na uwadze, że miał on złamać przepisy i zasady prawa administracyjnego, zwłaszcza dotyczące zamówień publicznych, by zapewnić niezgodne z prawem korzyści finansowe;

C.

mając na uwadze, że Álvaro Amaro został wybrany do Parlamentu Europejskiego w wyborach do Parlamentu Europejskiego, które odbyły się w maju 2019 r.;

D.

mając na uwadze, że zarzucane czyny nie dotyczą opinii wyrażonych ani głosów oddanych w ramach wykonywania przez Álvara Amara obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

E.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swoich państw z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

F.

mając na uwadze, że art. 157 ust. 2 i 3 konstytucji Portugalii stanowi:

G.

mając na uwadze, że decyzja o uchyleniu immunitetu w danej sprawie należy wyłącznie do Parlamentu; mając również na uwadze, że przy podejmowaniu decyzji o uchyleniu immunitetu Parlament może racjonalnie uwzględnić stanowisko posła (2); mając na uwadze, że podczas wysłuchania Álvaro Amaro oświadczył, iż nie sprzeciwia się uchyleniu immunitetu parlamentarnego;

H.

mając na uwadze, że immunitet parlamentarny ma chronić Parlament i posłów do niego przed postępowaniami sądowymi w związku z działaniami podejmowanymi w ramach wykonywania obowiązków parlamentarnych i niemożliwych do oddzielenia od tych obowiązków;

I.

mając na uwadze, że czyny zabronione, o których popełnienie oskarża się Álvara Amara, popełniono, zanim został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego;

J.

mając na uwadze, że w tym przypadku Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli okoliczności wskazujących, że dane postępowanie sądowe może być motywowane chęcią zaszkodzenia działalności politycznej posła, a tym samym Parlamentowi Europejskiemu;

K.

mając na uwadze, że z jednej strony Parlament nie może brać na siebie roli sądu, a z drugiej – w procedurze uchylenia immunitetu posła nie można uznawać za „oskarżonego” (3);

1.

2.