This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52021DC0754
Proposal for a COUNCIL RECOMMENDATION amending Council Recommendation (EU) 2020/912 on the temporary restriction on non-essential travel into the EU and the possible lifting of such restriction
Wniosek ZALECENIE RADY zmieniające zalecenie Rady (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia
Wniosek ZALECENIE RADY zmieniające zalecenie Rady (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia
COM/2021/754 final
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 25.11.2021
COM(2021) 754 final
2021/0397(NLE)
Wniosek
ZALECENIE RADY
zmieniające zalecenie Rady (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia
UZASADNIENIE
1.KONTEKST WNIOSKU
•Przyczyny i cele wniosku
Od czasu ostatniej zmiany do zalecenia (UE) 2020/912, którą Rada przyjęła 20 maja 2021 r. 1 , Parlament i Rada przyjęły rozporządzenie (UE) 2021/953 w sprawie ram wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID) w celu ułatwienia swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19 oraz rozporządzenie (UE) 2021/954 w sprawie ram wydawania obywatelom państw trzecich legalnie przebywającym lub zamieszkującym na terytoriach państw członkowskich w czasie pandemii COVID-19 interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID), oraz weryfikowania i uznawania takich zaświadczeń.
Biorąc pod uwagę fakt, że szczepienia odegrały ważną rolę w przywróceniu możliwości podróżowania do UE, Komisja proponuje zmianę zalecenia (UE) 2020/912, aby ustanowić wyraźne powiązanie między zaleceniem a unijnym cyfrowym zaświadczeniem COVID, tak aby pomóc organom państw członkowskich w weryfikacji autentyczności, ważności i integralności zaświadczeń wydawanych przez państwa trzecie.
Ponadto 22 października 2021 r. Rada Europejska wezwała do dalszej koordynacji, aby ułatwić podróżowanie do UE. Proponuje się w związku z tym podwyższenie progu „14-dniowego wskaźnika łącznych zgłoszonych przypadków COVID-19” z 75 do 100 (średni wskaźnik w UE/EOG w dniu 14 listopada 2021 r. wynosił 473,8 na 100 000 mieszkańców), przy jednoczesnym zwiększeniu tygodniowego wskaźnika przeprowadzonych testów z 300 do 600 na 100 000 mieszkańców, aby uwzględnić ogólny wzrost zdolności przeprowadzania testów (średni tygodniowy wskaźnik w UE/EOG w dniu 14 listopada 2021 r. wynosił powyżej 5 000 testów na 100 000 mieszkańców).
Biorąc pod uwagę wytyczne ECDC dotyczące podawania dawek przypominających po 6 miesiącach od zakończenia serii szczepień pierwotnych, a równocześnie zapewniając dodatkowy okres trzech miesięcy, w którym krajowe kampanie szczepień mogą zostać dostosowane, a obywatele mogą zyskać dostęp do dawek przypominających, proponuje się standardowy okres uznawania wynoszący dziewięć miesięcy od zakończenia serii szczepień pierwotnych. Aby zapewnić skoordynowane podejście, państwa członkowskie nie powinny uznawać zaświadczeń o szczepieniu wydanych po zakończeniu serii szczepień pierwotnych, jeżeli upłynęło więcej niż 9 miesięcy od podania wskazanej w nich dawki.
Ponadto, mimo że wskaźnik wyszczepienia nadal rośnie na całym świecie, a kilka państw trzecich stopniowo otwiera swoje granice dla podróżnych międzynarodowych, którzy są w pełni zaszczepieni, co UE umożliwiła już 20 maja 2021 r., Komisja uważa, że pełne i natychmiastowe przejście z obecnego podejścia hybrydowego opartego na państwach i osobach do podejścia opartego wyłącznie na osobach byłoby przedwczesne, ponieważ penalizowałoby podróżnych z państw trzecich o niskim wskaźniku wyszczepienia. W związku z tym załącznik I („Państwa trzecie, specjalne regiony administracyjne oraz inne jednostki i władze terytorialne, których rezydentów nie powinno dotyczyć tymczasowe ograniczenie na granicach zewnętrznych dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE”) powinien zostać wycofany, a odnośne przepisy uchylone dopiero w dniu 1 maja 2022 r. Uprości to treść zalecenia i zmniejszy obciążenie administracyjne związane z jego wdrażaniem.
•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki
Celem niniejszego wniosku dotyczącego zalecenia jest wdrożenie przepisów obowiązujących w przedmiotowym obszarze polityki, a mianowicie w obszarze prowadzenia kontroli osób i skutecznego monitorowania przekraczania granic zewnętrznych.
•Spójność z innymi politykami Unii
Niniejsze zalecenie jest zgodne z innymi politykami Unii, w tym z politykami odnoszącymi się do stosunków zewnętrznych i zdrowia publicznego.
2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ
•Podstawa prawna
Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit b) i e) oraz art. 292 zdania pierwsze i drugie.
•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)
Zapewnienie należytego funkcjonowania obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych między państwami członkowskimi jest wspólnym przedsięwzięciem i wspólną odpowiedzialnością, które wymaga spójnego i skoordynowanego podejścia, w tym w szczególności w odniesieniu do ograniczeń dotyczących innych niż niezbędne podróży do UE. Cel zapewnienia skoordynowanego podejścia nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające samodzielnie, natomiast możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii.
•Proporcjonalność
Niniejszy wniosek uwzględnia zmieniającą się sytuację epidemiologiczną i wszystkie stosowne dostępne dowody. Proponowane zmiany do zalecenia Rady 2020/912 przyczynią się do zmniejszenia obciążeń administracyjnych dzięki złagodzeniu obowiązujących ograniczeń podróży, a ostatecznie odejściu od podejścia opartego na państwach, którego wyrazem jest załącznik I do zalecenia. W związku z tym wniosek jest odpowiedni do osiągnięcia zamierzonego celu i nie wykracza poza to, co jest konieczne i proporcjonalne.
•Wybór instrumentu
Celem niniejszego wniosku jest zmiana zalecenia Rady 2020/912. Cel ten wymaga przyjęcia innego zalecenia Rady.
3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW
•Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa
Nie dotyczy.
•Konsultacje z zainteresowanymi stronami
W niniejszym wniosku uwzględniono dyskusje z państwami członkowskimi prowadzone od czasu pierwszego wprowadzenia tymczasowych ograniczeń podróży innych niż niezbędne. Nie przeprowadzono oceny skutków, jednak we wniosku uwzględniono zmieniającą się sytuację epidemiologiczną i wszystkie stosowne dostępne dowody.
•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej
Niniejszy wniosek opiera się na rosnącej wiedzy naukowej na temat wirusa SARS-CoV-2, sposobu jego rozprzestrzeniania się, jego mutacji w szczepy bardziej zaraźliwe i ostre (warianty będące przedmiotem zainteresowania i warianty budzące obawy), a także na temat skuteczności szczepień i pozafarmaceutycznych środków ograniczających rozprzestrzenianie się wirusa. Wykorzystane dowody naukowe pochodzą głównie z Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) oraz Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).
4.WPŁYW NA BUDŻET
Brak.
2021/0397 (NLE)
Wniosek
ZALECENIE RADY
zmieniające zalecenie Rady (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. b) i e) oraz art. 292 zdanie pierwsze i drugie,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)W dniu 30 czerwca 2020 r. Rada przyjęła zalecenie (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia 2 .
(2)W dniu 2 lutego 2021 r. Rada zmieniła zalecenie (UE) 2020/912 w sprawie tymczasowego ograniczenia innych niż niezbędne podróży do UE oraz ewentualnego zniesienia takiego ograniczenia 3 w celu aktualizacji kryteriów stosowanych na potrzeby dokonania oceny, czy podróż inna niż niezbędna z państw trzecich jest bezpieczna i czy należy na nią zezwolić.
(3)Tą samą zmianą wprowadzono mechanizmy ograniczające rozprzestrzenianie się w UE 4 wariantów wirusa SARS-CoV-2 budzących obawy.
(4)W dniu 20 maja 2021 r. Rada zmieniła zalecenie (UE) 2020/912 5 w celu uwzględnienia wprowadzenia i pozytywnego wpływu kampanii szczepień na powstrzymanie rozprzestrzeniania się wirusa, a także w celu dalszego ograniczenia przenoszenia i rozprzestrzeniania się w UE nowych wariantów będących przedmiotem zainteresowania i wariantów budzących obawy.
(5)W dniu 14 czerwca 2021 r. Parlament i Rada przyjęły rozporządzenia (UE) 2021/953 6 i (UE) 2021/954 7 w sprawie unijnego cyfrowego zaświadczenia COVID. Unijne cyfrowe zaświadczenie COVID dowiodło swojej skuteczności jako podstawowe narzędzie pomagające przywrócić możliwość podróżowania w obrębie UE.
(6)Od czasu przyjęcia rozporządzenia (UE) 2021/953 Komisja przyjęła szereg aktów wykonawczych stanowiących, że zaświadczenia COVID-19 wydawane przez określone państwo trzecie należy uznawać za równoważne z zaświadczeniami wydawanymi przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem. Zaświadczenia o szczepieniu, o powrocie do zdrowia i o wyniku testu objęte takimi aktami wykonawczymi mogą zatem być w sposób bezpieczny i wiarygodny uwierzytelnione. W związku z tym unijne cyfrowe zaświadczenie COVID, a w szczególności decyzje wykonawcze przyjęte na tej podstawie, ułatwiły również bezpieczne wznowienie podróży z państw trzecich do UE 8 .
(7)Biorąc pod uwagę rozwój pandemii, a także rosnący wskaźnik wyszczepienia i stopniowe znoszenie ograniczeń w podróżowaniu na całym świecie, należy zaktualizować obecne podejście określone w zaleceniu (UE) 2020/912, aby uwzględnić ustanowienie unijnego cyfrowego zaświadczenia COVID.
(8)22 października 2021 r., w świetle rozwoju sytuacji epidemiologicznej, Rada Europejska w swoich konkluzjach wezwała do dalszej koordynacji w celu ułatwienia swobodnego przemieszczania się w obrębie UE i podróżowania do UE oraz do zmiany obu zaleceń, w tym zalecenia Rady (UE) 2020/912.
(9)Standardowy okres uznawania zaświadczeń o szczepieniu wydawanych po zakończeniu serii szczepień pierwotnych należy ustalić na 9 miesięcy. W ten sposób uwzględnia się wytyczne ECDC dotyczące podawania dawek przypominających po 6 miesiącach od zakończenia serii szczepień pierwotnych, a równocześnie zapewnia się dodatkowy okres trzech miesięcy na dostosowanie krajowych kampanii szczepień i umożliwienie obywatelom dostępu do dawek przypominających. Aby zapewnić skoordynowane podejście, państwa członkowskie nie powinny uznawać zaświadczeń o szczepieniu wydanych po zakończeniu serii szczepień pierwotnych, jeżeli upłynęło więcej niż 9 miesięcy od podania wskazanej w nich dawki.
(10)Aby jeszcze bardziej ułatwić bezpieczne podróżowanie do UE, próg 14-dniowego wskaźnika łącznych zgłoszonych przypadków COVID-19 powinien zostać podwyższony z 75 do 100 na 100 000 mieszkańców. Jednocześnie, aby uwzględnić zwiększone możliwości przeprowadzania testów prawie dwa lata po pojawieniu się wirusa, należy również zwiększyć wymagany minimalny tygodniowy wskaźnik przeprowadzonych testów z 300 do 600 testów na 100 000 mieszkańców. Powinno to jeszcze bardziej zwiększyć wiarygodność danych wykorzystywanych do określenia, w jakim stopniu należy umożliwić inne niż niezbędne podróże z danego państwa trzeciego.
(11)Aby lepiej umożliwić inne niż niezbędne podróże do Unii oraz zwiększyć przewidywalność dla podróżnych z państw trzecich, państwa członkowskie powinny uznawać nie tylko szczepionki przeciwko COVID-19, którym przyznano pozwolenie na dopuszczenie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady 9 , ale również te, w odniesieniu do których Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała nadzwyczajne pozwolenie na stosowanie.
(12)Ponadto, jako alternatywę dla szczepień, państwa członkowskie powinny zezwolić na podróże inne niż niezbędne osobom, które powróciły do zdrowia po przebyciu COVID-19 w ciągu 180 dni przed podróżą do UE i które posiadają unijne cyfrowe zaświadczenie COVID lub zaświadczenie uznane za równoważne.
(13)Jednocześnie, aby jeszcze bardziej ograniczyć ryzyko przenoszenia wirusa SARS-CoV-2, państwa członkowskie powinny również wymagać ważnego dowodu negatywnego wyniku testu łańcuchowej reakcji polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym (RT-PCR) przed wyjazdem od podróżnych, którzy: (i) otrzymali szczepionkę przeciwko COVID-19, w odniesieniu do której WHO wydało nadzwyczajne pozwolenie na stosowanie, ale która nie figuruje w wykazie szczepionek dopuszczonych w UE na podstawie rozporządzenia (WE) nr 726/2004, albo (ii) powrócili do zdrowia po przebyciu COVID-19 w ciągu 180 dni przed podróżą do UE.
(14)Dzieci w wieku powyżej 6 lat i poniżej 18 lat powinny mieć możliwość podróżowania pod warunkiem uzyskania negatywnego wyniku testu RT-PCR przed wyjazdem. W takich przypadkach państwa członkowskie mogą wymagać przeprowadzenia dodatkowego testu po przybyciu, poddania się kwarantannie lub samoizolacji.
(15)Mając na uwadze rosnący wskaźnik wyszczepienia na świecie, uznaje się za właściwe stopniowe przejście od obecnego podejścia hybrydowego opartego na państwach i osobach do podejścia opartego wyłącznie na osobach, a w związku z tym usunięcie załącznika I i oparcie zniesienia ograniczeń w podróżowaniu wyłącznie na statusie w zakresie szczepień lub na funkcji bądź konieczności uzasadniającej podróż. Obecnie jednak nadal istnieją państwa trzecie o ograniczonym dostępie do szczepionek lub niskim wskaźniku wyszczepienia. W związku z tym, aby dać państwom trzecim czas na zwiększenie wskaźników wyszczepienia oraz po przeprowadzeniu uprzedniej ogólnej oceny sytuacji w zakresie szczepień w państwach trzecich na podstawie danych dostarczonych między innymi przez delegatury UE, załącznik I i odnośne przepisy zalecenia (UE) 2020/912 należy uchylić z dniem 1 marca 2022 r. Wycofanie załącznika I powinno uprościć zalecenie (UE) 2020/912 i zmniejszyć obciążenie administracyjne związane z jego wdrażaniem.
(16)Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego zalecenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania powinna – w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego zalecenia – podjąć decyzję, czy dokona jego transpozycji.
(17)Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 10 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(18)W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 11 , które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE 12 .
(19)W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 13 , które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 14 .
(20)W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 15 , które to przepisy wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji 2011/350/UE 16 .
(21)Status prawny niniejszego zalecenia, jak wspomniano w motywach 15–19, pozostaje bez uszczerbku dla konieczności skoordynowanego podjęcia przez wszystkie państwa członkowskie, w interesie właściwego funkcjonowania strefy Schengen, decyzji o zniesieniu ograniczenia innych niż niezbędne podróży do Unii,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
W zaleceniu (UE) 2020/912 wprowadza się następujące zmiany:
1)od dnia 10 stycznia 2022 r. w pkt 2 akapit drugi liczbę „75” zastępuje się liczbą „100”, a liczbę „300” zastępuje się liczbą „600”;|
2)od dnia 10 stycznia 2022 r. w pkt 6a akapity pierwszy, drugi i trzeci otrzymują brzmienie:
„Bez uszczerbku dla pkt 6 lit. a) i b), w przypadku gdy państwa członkowskie akceptują dowód szczepienia w celu uchylenia ograniczeń podróży wprowadzonych, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się COVID-19, państwa członkowskie powinny co do zasady znieść tymczasowe ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE w odniesieniu do tych podróżnych, którzy nie później niż 14 dni przed wjazdem na obszar UE+ otrzymali ostatnią zalecaną dawkę jednej ze szczepionek przeciwko COVID-19 dopuszczonych w UE na podstawie rozporządzenia (WE) nr 726/2004*, pod warunkiem że upłynęło mniej niż 9 miesięcy od podania dawki wskazanej w zaświadczeniu o szczepieniu w celu zakończenia serii szczepień pierwotnych lub otrzymano dodatkową dawkę po zakończeniu serii szczepień pierwotnych.
Państwa członkowskie powinny również znieść tymczasowe ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE w odniesieniu do tych podróżnych, którzy nie później niż 14 dni przed wjazdem na obszar UE+ otrzymali ostatnią zalecaną dawkę jednej ze szczepionek przeciwko COVID-19, w odniesieniu do których WHO wydało nadzwyczajne pozwolenie na stosowanie, pod warunkiem że upłynęło mniej niż 9 miesięcy od podania dawki wskazanej w zaświadczeniu o szczepieniu w celu zakończenia serii szczepień pierwotnych lub otrzymano dodatkową dawkę po zakończeniu serii szczepień pierwotnych.
Państwa członkowskie powinny również znieść tymczasowe ograniczenie dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE w odniesieniu do tych podróżnych, którzy powrócili do zdrowia po przebyciu COVID-19 w ciągu 180 dni przed podróżą do UE.
W tym celu podróżny, który chce odbyć podróż inną niż niezbędna do państwa członkowskiego, powinien posiadać:
a) ważny dowód szczepienia przeciwko COVID-19 wydany po zaszczepieniu szczepionką przeciw COVID-19 dopuszczoną w UE na podstawie rozporządzenia (WE) nr 726/2004 albo
b) ważny dowód szczepienia przeciwko COVID-19 wydany po zaszczepieniu szczepionką przeciw COVID-19, w odniesieniu do której WHO wydało nadzwyczajne pozwolenie na stosowanie, ale która nie figuruje w wykazie szczepionek dopuszczonych w UE na podstawie rozporządzenia (WE) nr 726/2004, albo
c) ważny dowód powrotu do zdrowia.
Od podróżnych objętych zakresem lit. b) i c) powyżej państwo członkowskie powinno również wymagać ważnego dowodu negatywnego wyniku testu łańcuchowej reakcji polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym (RT-PCR) przeprowadzonego nie wcześniej niż 72 godziny przed wyjazdem.
Oprócz unijnych cyfrowych zaświadczeń COVID państwa członkowskie powinny uznawać takie dowody szczepienia przeciwko COVID-19 lub powrotu do zdrowia po przebyciu COVID-19, jeżeli odpowiadają one zaświadczeniom uznanym za równoważne z zaświadczeniami wydanymi zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/953** w akcie wykonawczym przyjętym przez Komisję na podstawie art. 8 tego rozporządzenia.
W przypadku gdy nie przyjęto takiego aktu dotyczącego zaświadczeń wydanych przez dane państwo trzecie, państwa członkowskie, na podstawie swojego prawa krajowego, mogłyby uznawać dowody przeprowadzenia testów i szczepienia wydawane przez to państwa trzecie, z uwzględnieniem konieczności dysponowania możliwością weryfikacji autentyczności, ważności i integralności zaświadczenia oraz tego, czy zawiera ono wszystkie istotne dane, jak określono w rozporządzeniu (UE) 2021/953.
Dzieci w wieku co najmniej 6 lat i poniżej 18 lat powinny mieć możliwość odbycia innej niż niezbędna podróży do państwa członkowskiego, jeżeli posiadają ważny dowód negatywnego wyniku testu łańcuchowej reakcji polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym (RT-PCR) przeprowadzonego nie wcześniej niż 72 godziny przed wyjazdem. W takich przypadkach państwa członkowskie mogą wymagać przeprowadzenia dodatkowego testu po przybyciu, a także poddania się kwarantannie lub samoizolacji.”;
____________
* Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiające wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję Leków (Dz.U. L 136 z 30.4.2004, s. 1).
** Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/953 z dnia 14 czerwca 2021 r. w sprawie ram wydawania, weryfikowania i uznawania interoperacyjnych zaświadczeń o szczepieniu, o wyniku testu i o powrocie do zdrowia w związku z COVID-19 (unijne cyfrowe zaświadczenie COVID) w celu ułatwienia swobodnego przemieszczania się w czasie pandemii COVID-19 (Dz.U. L 211 z 15.6.2021, s. 1).
3)od dnia 1 marca 2022 r.:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Tymczasowe ograniczenia dotyczące innych niż niezbędne podróży do UE powinny być znoszone w odniesieniu do rezydentów państw trzecich zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym zaleceniu.”;
b) uchyla się pkt 2–5, pkt 9 i załącznik I.
Sporządzono w Brukseli dnia […] r.
W imieniu Rady
Przewodniczący