—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Wenezueli, w szczególności rezolucję z dnia 31 stycznia 2019 r. (1), w której uznano Juana Guaidó za tymczasowego prezydenta Wenezueli,

—

uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w sprawie Wenezueli, w szczególności jego oświadczenie w imieniu UE z dnia 9 stycznia 2020 r. w sprawie najnowszych wydarzeń w Zgromadzeniu Narodowym, a także oświadczenie jego rzecznika z dnia 5 stycznia 2020 r. w sprawie wydarzeń w Zgromadzeniu Narodowym Wenezueli,

—

uwzględniając oświadczenie międzynarodowej grupy kontaktowej ds. Wenezueli z dnia 9 stycznia 2020 r.,

—

uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2019/1893 z dnia 11 listopada 2019 r. zmieniającą decyzję (WPZiB) 2017/2074 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Wenezueli (2), na mocy której przedłużono do 14 listopada 2020 r. stosowanie obowiązujących obecnie ukierunkowanych środków ograniczających,

—

uwzględniając oświadczenie Sekretariatu Generalnego Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) z dnia 5 stycznia 2020 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli oraz rezolucję Stałej Rady OPA z dnia 10 stycznia 2020 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Wenezueli,

—

uwzględniając oświadczenie Grupy z Limy z dnia 5 stycznia 2020 r.,

—

uwzględniając konstytucję Wenezueli,

—

uwzględniając Rzymski Statut Międzynarodowego Trybunału Karnego,

—

uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że UE, jej państwa członkowskie oraz Parlament Europejski powtarzają, że Zgromadzenie Narodowe jest jedynym prawomocnym i demokratycznie wybranym organem w Wenezueli; mając na uwadze, że zgodnie z art. 194 konstytucji Wenezueli Zgromadzenie Narodowe wybiera spośród swoich członków jednego przewodniczącego i prezydium wykonawcze na okres jednego roku;

B.

mając na uwadze, że w styczniu 2019 r. Juan Guaidó został wybrany na przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego, a następnie zaprzysiężony na tymczasowego prezydenta Wenezueli zgodnie z art. 233 konstytucji tego kraju; mając na uwadze, że został on uznany za tymczasowego prezydenta Wenezueli przez ponad 50 państw, w tym 25 państw członkowskich UE, a także przez samą UE;

C.

mając na uwadze, że wydarzenia towarzyszące planowanemu wyborowi przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Wenezueli w dniu 5 stycznia 2020 r. stanowiły parlamentarny zamach stanu zaplanowany przez nielegalny reżim Nicolása Maduro i że doszło wówczas do poważnych nieprawidłowości oraz aktów wymierzonych w demokratyczne i konstytucyjne funkcjonowanie Zgromadzenia Narodowego;

D.

mając na uwadze, że siły zbrojne brutalnie uniemożliwiły przewodniczącemu Zgromadzenia Narodowego Juanowi Guaidó przewodniczenie posiedzeniu, a niektórym parlamentarzystom, jak również prasie nie pozwolono na wstęp do budynku Zgromadzenia Narodowego;

E.

mając na uwadze, że próba mianowania Luisa Parry przewodniczącym nowego prezydium sprzyjającego Nicolásowi Maduro jest nieważna, ponieważ posiedzenie nie zostało oficjalnie otwarte, nikt mu nie przewodniczył, nie stwierdzono kworum i nie zweryfikowano formalnego głosowania imiennego, jak wymagają art. 7, 8 i 11 regulaminu Zgromadzenia Narodowego i art. 221 konstytucji Wenezueli;

F.

mając na uwadze, że kilka godzin później w sytuacji przymusowej zdecydowana większość parlamentarzystów odbyła posiedzenie nadzwyczajne w siedzibie gazety „El Nacional”, zgodnie z konstytucją Wenezueli i regulaminem Zgromadzenia Narodowego, które umożliwiają przeprowadzenie posiedzenia poza siedzibą ustawodawczą; mając na uwadze, że 100 spośród 167 parlamentarzystów, spełniając wymogi dotyczące kworum i głosowania imiennego określone w art. 221 konstytucji Wenezueli, zagłosowało za ponownym wyborem Juana Guaidó i jego prezydium na ostatni rok kadencji 2015–2020;

G.

mając na uwadze, że podczas oficjalnego posiedzenia Zgromadzenia Narodowego, które odbyło się 7 stycznia 2020 r., Juan Guaidó został zaprzysiężony na przewodniczącego, mimo że siły lojalne wobec reżimu Nicolása Maduro próbowały nie dopuścić do posiedzenia, między innymi przez utrudnianie wejścia do budynku i odcięcie w nim prądu;

H.

mając na uwadze, że członkowie Zgromadzenia Narodowego muszą być w stanie wykonywać swój mandat parlamentarny otrzymany od obywateli wenezuelskich w atmosferze wolnej od zastraszania i działań odwetowych;

I.

mając na uwadze, że wybory prezydenckie, które odbyły się 20 maja 2018 r., przeprowadzono niezgodnie z minimalnymi międzynarodowymi standardami wiarygodnego procesu wyborczego; mając na uwadze, że UE wraz z innymi organizacjami regionalnymi i państwami demokratycznymi nie uznała ani tych wyborów, ani władz powołanych w wyniku tego bezprawnego procesu;

J.

mając na uwadze, że utrzymujące się działania przeciwko członkom Zgromadzenia Narodowego – w tym nękanie i zastraszanie 59 posłów przez nielegalne grupy i przez organy bezpieczeństwa, 29 arbitralnych zatrzymań i 27 wymuszonych wyjazdów z kraju, a także tortury i wymuszone zaginięcia – utrudniają Zgromadzeniu Narodowemu wykonywanie jego zadań konstytucyjnych;

K.

mając na uwadze, że sytuacja w zakresie praw człowieka, praworządności i demokracji w Wenezueli poważnie się pogarsza od kilku lat, a zwłaszcza od czasu dojścia do władzy Nicolása Maduro w następstwie zakwestionowanych wyborów w 2013 r.; mając na uwadze, że w kraju zdecydowanie pogłębia się kryzys polityczny, gospodarczy, instytucjonalny i społeczny oraz wielowymiarowy kryzys humanitarny;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.