KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 11.10.2019
COM(2019) 458 final
2019/0218(NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, które ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu CETA utworzonego na mocy kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia decyzji w sprawie procedury przyjmowania wykładni zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) CETA jako załącznika do regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu
UZASADNIENIE
1.Przedmiot wniosku
Niniejszy wniosek dotyczy decyzji w sprawie stanowiska, które ma zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu CETA utworzonego na mocy kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, w związku z planowanym przyjęciem decyzji w sprawie procedury przyjmowania wykładni zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) CETA jako załącznika do regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu.
2.Kontekst wniosku
2.1.Kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony
Kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony („umowa”) ma na celu liberalizację i ułatwianie handlu i inwestycji oraz promowanie bliższych stosunków gospodarczych między Unią Europejską a Kanadą („strony”). Umowę podpisano dnia 30 października 2016 r. i jest ona stosowana tymczasowo od dnia 21 września 2017 r.
2.2.Wspólny Komitet CETA
Wspólny Komitet CETA ustanowiono na mocy art. 26.1 umowy, który stanowi, że Wspólny Komitet CETA składa się z przedstawicieli Unii Europejskiej i przedstawicieli Kanady, a przewodniczą mu wspólnie minister handlu międzynarodowego Kanady oraz członek Komisji Europejskiej odpowiedzialny za handel lub wyznaczone przez nich osoby. Wspólny Komitet CETA spotyka się raz do roku lub na wniosek jednej ze stron, uzgadnia harmonogram posiedzeń i ustala swój porządek obrad. Wspólny Komitet CETA odpowiada za wszystkie kwestie dotyczące wymiany handlowej i inwestycji dokonywanych między stronami oraz za wykonanie i stosowanie umowy. Strona może zwrócić się do Wspólnego Komitetu CETA o rozpatrzenie każdej kwestii dotyczącej wykonania i wykładni umowy lub każdej innej kwestii dotyczącej wymiany handlowej i inwestycji dokonywanych między stronami.
Zgodnie z art. 26.3 umowy Wspólny Komitet CETA jest upoważniony do podejmowania, za wzajemną zgodą, decyzji w odniesieniu do wszystkich spraw, jeżeli jest to zgodne z postanowieniami umowy. Decyzje podejmowane przez Wspólny Komitet CETA są wiążące dla stron, z zastrzeżeniem dopełnienia wszelkich niezbędnych wymogów i procedur wewnętrznych, i strony muszą je wykonać.
Zgodnie z art. 26.2 ust. 4 umowy specjalne komitety, w tym Komitet ds. Usług i Inwestycji, mogą przedstawiać projekty decyzji do przyjęcia przez Wspólny Komitet CETA.
Zgodnie z regułą 10 ust. 2 regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu CETA i komitetów specjalnych w okresie między posiedzeniami Wspólny Komitet CETA może przyjmować decyzje lub zalecenia w drodze procedury pisemnej za obopólną zgodą stron umowy. W tym celu, zgodnie z regułą 7, współprzewodniczący przesyłają tekst wniosku na piśmie członkom Wspólnego Komitetu CETA, wyznaczając termin na przesłanie wszelkich zastrzeżeń lub poprawek. Zgodnie z regułą 7, o przyjętych wnioskach informuje się po upływie tego terminu, a informacje o nich zapisuje się w protokole kolejnego posiedzenia.
2.3.Planowany akt Wspólnego Komitetu CETA
Wspólny Komitet CETA ma przyjąć decyzję w sprawie procedury przyjmowania wykładni zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) CETA jako załącznik do swojego regulaminu wewnętrznego („planowany akt”).
Celem planowanego aktu jest doprecyzowanie procedury przyjmowania przez Wspólny Komitet CETA wykładni postanowień umowy dotyczących inwestycji.
Planowany akt stanie się wiążący dla stron. Art. 26.3 ust. 2 umowy stanowi: „Decyzje podejmowane przez Wspólny Komitet CETA są wiążące dla Stron, z zastrzeżeniem dopełnienia wszelkich niezbędnych wymogów i procedur wewnętrznych, i Strony muszą je wykonać”.
3.Stanowisko, które ma być zajęte w imieniu Unii
Jak określono w pkt 6 lit. f) wspólnego instrumentu interpretacyjnego dotyczącego umowy, Unia Europejska i jej państwa członkowskie oraz Kanada postanowiły natychmiast rozpocząć dalsze prace nad wdrożeniem postanowień umowy dotyczących rozstrzygania sporów inwestycyjnych, tzw. „systemu trybunałów inwestycyjnych”.
Zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) umowy w przypadku pojawienia się poważnych wątpliwości dotyczących wykładni, która może mieć wpływ na inwestycję, Komitet ds. Usług i Inwestycji może – za zgodą stron oraz po dopełnieniu ich odpowiednich wymogów i procedur wewnętrznych – zalecić Wspólnemu Komitetowi CETA przyjęcie wykładni umowy. Wykładnia przyjęta przez Wspólny Komitet CETA jest wiążąca dla trybunałów ustanowionych na podstawie sekcji F („Rozstrzyganie sporów inwestycyjnych między inwestorami a państwami”) rozdziału ósmego („Inwestycje”) umowy. Wspólny Komitet CETA może zdecydować, że wykładnia ma moc wiążącą od określonej daty.
Pkt 6 lit. e) wspólnego instrumentu interpretacyjnego dotyczącego umowy stanowi: „Aby zagwarantować poszanowanie przez trybunały w każdej sytuacji zamiaru Stron wyrażonego w umowie, zawiera ona postanowienia umożliwiające Stronom wydawanie wiążących not interpretacyjnych. Kanada oraz Unia Europejska i jej państwa członkowskie zobowiązują się do stosowania tych postanowień, by uniknąć jakiejkolwiek błędnej interpretacji umowy przez trybunały lub ją skorygować”.
Należy w związku z tym precyzyjnie określić procedurę przyjmowania przez Wspólny Komitet CETA wykładni postanowień umowy dotyczących inwestycji.
Zgodnie z art. 26.1 ust. 4 lit. d) umowy Wspólny Komitet CETA przyjął swój regulamin wewnętrzny decyzją 001/2018 Wspólnego Komitetu CETA z dnia 26 września 2018 r. Zgodnie z jego regułą 14 ust. 4 regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu CETA stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian do specjalnych komitetów, w tym do Komitetu ds. Usług i Inwestycji, oraz do innych organów ustanowionych na mocy umowy, o ile dany komitet nie postanowił inaczej na mocy art. 26.2 ust. 4 umowy.
Wspólny Komitet CETA powinien przyjąć planowany akt jako załącznik do swojego regulaminu wewnętrznego.
Planowany akt zawiera szczegółowe przepisy dotyczące działań proceduralnych, które są niezbędne do przyjęcia wykładni umowy przez Wspólny Komitet CETA.
Niniejszy wniosek jest zgodny z innymi inicjatywami dotyczącymi wdrażania systemu trybunałów inwestycyjnych w ramach CETA. W szczególności Komisja współpracuje od czerwca 2018 r. z państwami członkowskimi w ramach Komitetu ds. Polityki Handlowej (usługi i inwestycje) Rady oraz z Kanadą w sprawie pakietu czterech projektów decyzji dotyczących:
–przepisów regulujących sprawy administracyjne i organizacyjne dotyczące funkcjonowania Trybunału Apelacyjnego zgodnie z art. 8.28 ust. 7 umowy;
–kodeksu postępowania członków Trybunału i członków Trybunału Apelacyjnego oraz mediatorów zgodnie z art. 8.44 ust. 2 umowy;
–zasad mediacji, które mają być stosowane przez strony sporu, zgodnie z art. 8.44 ust. 3 lit. c) umowy oraz
–zasad proceduralnych przyjmowania wykładni zgodnie z art. 8.31 ust. 3 oraz art. 8.44 ust. 3 lit. a) umowy.
Trwają dalsze prace nad innymi obszarami wdrażania systemu trybunałów inwestycyjnych. Zgodnie z pkt 6 lit. f) wspólnego instrumentu interpretacyjnego dotyczącego CETA „Wspólnym celem jest zakończenie prac do czasu wejścia w życie umowy”.
Należy w związku z tym określić stanowisko, które ma zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu CETA w odniesieniu do planowanego aktu, aby zapewnić skuteczne wdrożenie umowy.
4.Podstawa prawna
4.1.Proceduralna podstawa prawna
4.1.1.Zasady
Art. 218 ust. 9 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przewiduje decyzje ustalające „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.
Pojęcie „akty mające skutki prawne” obejmuje akty, które mają skutki prawne na mocy przepisów prawa międzynarodowego dotyczących danego organu. Obejmuje ono ponadto instrumenty, które nie są wiążące na mocy prawa międzynarodowego, ale mogą „w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów przyjętych przez prawodawcę Unii”.
4.1.2.Zastosowanie w niniejszym przypadku
Wspólny Komitet CETA jest organem utworzonym na mocy umowy, mianowicie kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony („umowa”).
Akt, który ma przyjąć Wspólny Komitet CETA, stanowi akt mający skutki prawne. Planowany akt będzie wiążący dla stron na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z art. 26.3 ust. 2 umowy.
Planowany akt nie uzupełnia ani nie zmienia ram instytucjonalnych umowy.
W związku z tym proceduralną podstawą prawną decyzji, której dotyczy wniosek, jest art. 218 ust. 9 TFUE.
4.2.Materialna podstawa prawna
4.2.1.Zasady
Materialna podstawa prawna decyzji przyjmowanej na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE zależy przede wszystkim od celu i treści planowanego aktu, w którego kwestii ma zostać zajęte stanowisko w imieniu Unii. Jeżeli planowany akt ma dwojaki cel lub dwa elementy składowe, a jeden z tych celów lub elementów da się określić jako główny, zaś drugi ma jedynie charakter pomocniczy, decyzja przyjmowana na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE musi mieć jedną materialną podstawę prawną, mianowicie tę, której wymaga główny lub dominujący cel lub element składowy.
4.2.2.Zastosowanie w niniejszym przypadku
Główny cel i treść planowanego aktu odnoszą się do wspólnej polityki handlowej.
W związku z tym materialną podstawą prawną decyzji, której dotyczy wniosek, stanowią art. 207 ust. 3 i art. 207 ust. 4 akapit pierwszy TFUE.
4.3.Wniosek
Podstawą prawną decyzji, której dotyczy wniosek, powinien być art. 207 ust. 3 oraz art. 207 ust. 4 akapit pierwszy TFUE w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.
5.Autentyczne wersje językowe i publikacja planowanego aktu
Ponieważ akt Wspólnego Komitetu CETA będzie stanowił wdrożenie umowy w zakresie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między inwestorami a państwami, powinien zostać przyjęty we wszystkich autentycznych wersjach językowych umowy, a po przyjęciu opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
2019/0218 (NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie stanowiska, które ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu CETA utworzonego na mocy kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia decyzji w sprawie procedury przyjmowania wykładni zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) CETA jako załącznika do regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 3 i art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 9,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)Decyzja Rady (UE) 2017/37 przewiduje podpisanie, w imieniu Unii Europejskiej, kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony („umowa”). Umowę podpisano dnia 30 października 2016 r.
(2)W decyzji Rady (UE) 2017/38 przewidziano tymczasowe stosowanie części umowy, w tym ustanowienie Wspólnego Komitetu CETA oraz Komitetu ds. Usług i Inwestycji. Umowa jest tymczasowo stosowana od dnia 21 września 2017 r.
(3)Zgodnie z art. 26.3 ust. 1 umowy na potrzeby osiągnięcia celów umowy Wspólny Komitet CETA jest upoważniony do podejmowania decyzji w odniesieniu do wszystkich spraw, jeżeli jest to zgodne z postanowieniami umowy.
(4)Zgodnie z art. 26.3 ust. 2 umowy decyzje podejmowane przez Wspólny Komitet CETA są wiążące dla stron, z zastrzeżeniem dopełnienia wszelkich niezbędnych wymogów i procedur wewnętrznych, i strony muszą je wykonać.
(5)Zgodnie z art. 26.1 ust. 4 lit. d) umowy Wspólny Komitet CETA ma przyjąć swój regulamin wewnętrzny.
(6)Zgodnie z art. 26.2 ust. 1 lit. b) umowy jednym ze specjalnych komitetów ustanowionych na mocy umowy jest Komitet ds. Usług i Inwestycji.
(7)Zgodnie z art. 26.2 ust. 4 umowy komitety specjalne ustanawiają i modyfikują swój własny regulamin wewnętrzny, jeżeli uznają to za właściwe.
(8)Reguła 14 ust. 4 regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu CETA (decyzja Wspólnego Komitetu CETA 001/2018 z dnia 26 września 2018 r.) stanowi, że komitety specjalne i inne organy ustanowione na mocy umowy stosują, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu CETA, o ile nie postanowiły inaczej na mocy art. 26.2 ust. 4 umowy.
(9)Zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) umowy w przypadku pojawienia się poważnych wątpliwości dotyczących wykładni, która może mieć wpływ na inwestycję, Komitet ds. Usług i Inwestycji może – za zgodą stron oraz po dopełnieniu ich odpowiednich wymogów i procedur wewnętrznych – zalecić Wspólnemu Komitetowi CETA przyjęcie wykładni umowy. Wykładnia przyjęta przez Wspólny Komitet CETA jest wiążąca dla trybunałów ustanowionych na podstawie sekcji F („Rozstrzyganie sporów inwestycyjnych między inwestorami a państwami”) rozdziału ósmego („Inwestycje”) umowy. Wspólny Komitet CETA może zdecydować, że wykładnia ma moc wiążącą od określonej daty.
(10)Należy zatem określić stanowisko, które ma zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu CETA na podstawie dołączonego projektu decyzji Wspólnego Komitetu CETA, aby zapewnić skuteczne wdrożenie umowy,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu CETA w odniesieniu do przyjęcia decyzji w sprawie procedury przyjmowania wykładni zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) CETA jako załącznika do jej regulaminu wewnętrznego, opiera się na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu CETA dołączonym do niniejszej decyzji Rady.
Artykuł 2
1.Decyzję Wspólnego Komitetu CETA przyjmuje się we wszystkich językach autentycznych umowy.
2.Decyzję Wspólnego Komitetu CETA publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia […] r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
