Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 52019IR0974

    Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Afrykański pomór świń a europejski rynek wieprzowiny

    Dz.U. C 39 z 5.2.2020, p. 62–64 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    5.2.2020   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 39/62


    Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Afrykański pomór świń a europejski rynek wieprzowiny

    (2020/C 39/13)

    Sprawozdawca

    :

    Sławomir SOSNOWSKI (PL/EPL), radny województwa lubelskiego

    EUROPEJSKI KOMITET REGIONÓW

    Kontekst polityczny

    1.

    Zauważa, że afrykański pomór świń (ASF) stanowi zagrożenie i wyzwanie na poziomie lokalnym, regionalnym, krajowym oraz europejskim i dlatego też konieczne jest ustosunkowanie się do tego problemu przez Europejski Komitet Regionów jako instytucję będącą głosem wspólnot regionalnych i lokalnych w Unii Europejskiej, a także zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron na rzecz zwalczania tego bardzo niebezpiecznego wirusa.

    2.

    Podkreśla, że epidemia ASF stanowi zagrożenie dla środowiska, gospodarki, a co najważniejsze – ludzi żyjących na obszarach wiejskich i zajmujących się produkcją trzody chlewnej głównie w Europie Środkowej i Wschodniej.

    3.

    Jest zdania, że walka z ASF łączy cele polityczne w dziedzinie wspólnej polityki rolnej i środowiska oraz w innych obszarach polityki i programach finansowania, które dotyczą m.in. wyzwań społecznych i rozwoju regionalnego, a tym samym zapewnia spójne podejście w różnych sektorach. Jeśli chodzi o zasoby finansowe z budżetu na 2020 r. przeznaczone na wsparcie rolnictwa w świetle afrykańskiego pomoru świń, popiera propozycję przeznaczenia 50 mln EUR na środki nadzwyczajne i 28 mln EUR na rozwój szczepionek i leków przeciwko ASF.

    4.

    Dostrzega, że afrykański pomór świń to wyzwanie międzynarodowe. Regiony europejskie powinny okazać solidarność w temacie zagrożenia, jakim jest ASF dla obszarów wiejskich, gospodarki rolnej i przemysłu przetwórstwa rolnego. Tempo rozprzestrzeniania się wirusa na dotychczasowym poziomie może doprowadzić do załamania się europejskiego rynku wieprzowiny i pozbawienia źródła przychodu setek tysięcy rolników. Jest to problem, który przestał mieć charakter lokalny czy regionalny i stał się zagrożeniem ogólnoeuropejskim. Obecnie choroba występuje w kilku krajach europejskich:

    Polska (1 492 przypadki i 1 ognisko),

    Litwa (728 przypadków choroby u dzików),

    Łotwa (286 przypadków),

    Estonia (150 przypadków),

    Ukraina (26 przypadków, 22 ogniska u świń),

    Czechy (25 przypadków),

    Włochy (24 przypadki, 2 ogniska),

    Rumunia (3 ogniska)

    * dane za okres 1 stycznia – 15 kwietnia 2018 r.

    5.

    Uważa, że dotacja, o której mowa w art. 5 ust. 3 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014 (1), w przypadku stwierdzenia wystąpienia ASF powinna każdorazowo wynosić 100 %, gdyż ASF jest zagrożeniem, które ma poważny wpływ na zdrowie publiczne oraz powoduje zakłócenia gospodarcze.

    6.

    Zwraca szczególną uwagę na potrzebę prowadzenia współpracy transgranicznej w stopniu intensywności, jaki jest przyjmowany w przypadku wystąpienia klęsk żywiołowych. Wskazuje, że problem dotyczy obszaru granic zewnętrznych UE, lecz uważa, że wzmożenie współpracy transgranicznej jest nieodzowne i konieczne. Wskazuje, że istnieje dalsza i nieustanna potrzeba współdziałania ponad granicami w celu stabilizowania sytuacji w krajach sąsiadujących z UE (Federacja Rosyjska, Ukraina, Białoruś, Mołdawia).

    7.

    Dostrzega szereg zagrożeń o charakterze ekonomiczno-społecznym, które może pociągnąć za sobą kryzys wywołany ASF. Obok obaw dotyczących zdrowia publicznego oraz wpływu na rynek wieprzowiny i związanych z tym poważnych zmian strukturalnych w produkcji wieprzowiny należy pamiętać o tym, że w UE ucierpieć mogą inne gałęzie gospodarki, jak: turystyka, leśnictwo, przetwórstwo mięsne, handel. Występowanie ASF wpływa również na wizerunek poszczególnych krajów, ale również całej UE.

    Proponowane działania

    8.

    Aprobuje działania Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej w zakresie zwalczania ASF, podejmowane w obecnej perspektywie finansowej, jednak uważa, że konieczne jest zaplanowanie dodatkowych środków w kolejnych wieloletnich ramach finansowych, w tym również znacznych nakładów na badania naukowe mające na celu opracowanie skutecznej szczepionki przeciwko temu wirusowi.

    9.

    Wzywa do wyasygnowania specjalnej, dedykowanej dotacji transgranicznej na zwalczanie ASF w ramach projektów realizowanych wspólnie przez co najmniej dwa państwa.

    10.

    Uważa, że na poziomie władz państw członkowskich oraz Komisji Europejskiej należy podjąć intensywne rozmowy z ww. państwami trzecimi w sprawie wspólnego, spójnego działania w walce z ASF oraz rozpatrzyć możliwość wsparcia tych działań poprzez programy transgraniczne, w działaniu: bezpieczeństwo żywności. CORLEAP mógłby być odpowiednim forum do omówienia takich działań transgranicznych.

    11.

    Wzywa i zachęca wszystkich interesariuszy:

    a)

    władze lokalne i regionalne;

    b)

    myśliwych i rolników;

    c)

    służby weterynaryjne;

    d)

    władze poszczególnych państw członkowskich;

    e)

    media;

    do czynnego i aktywnego włączenia się w proces zwalczania ASF pod przewodnictwem Komisji Europejskiej i Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w Europie.

    12.

    Apeluje o zwiększenie nakładów finansowych na działania edukacyjne i informacyjne wśród interesariuszy, których celem będzie podniesienie świadomości społecznej na temat choroby, jej zapobiegania i zwalczania, gdyż afrykański pomór świń stanowi ogromne zagrożenie dla rozwoju obszarów wiejskich, lokalnej i regionalnej gospodarki, środowiska, hodowli zwierząt, a w konsekwencji szczególnie dla ludzi i zdrowia publicznego.

    13.

    Zachęca władze lokalne i regionalne do rozpowszechniania informacji na temat zastosowania środków należytej staranności, aby uniknąć rozpowszechniania się choroby, oraz do ciągłej współpracy w upowszechnianiu bioasekuracji, szczególnie w małych gospodarstwach, a także do dalszego współdziałania w przypadku wystąpienia ogniska w strefach przygranicznych. Informacje te powinny być kierowane do każdego posiadacza trzody chlewnej i wszystkich innych osób mających kontakt z dzikami.

    14.

    Apeluje do myśliwych o wzmocnienie nadzoru epidemiologicznego dzikiej fauny na obszarze zakażonym oraz o zwiększenie polowań tam, gdzie dziki występują w nadmiernej liczbie. Dostrzega, że ludzie, a przede wszystkim myśliwi, choć nie są dotknięci chorobą, mogą powodować rozprzestrzenianie się choroby poprzez:

    wszelki kontakt z zakażonymi żywymi i martwymi zwierzętami (zwłokami),

    kontakt z przedmiotami skażonymi wirusem (np. odzieżą, pojazdami, innym wyposażeniem),

    karmienie zwierząt mięsem lub produktami mięsnymi z zakażonych zwierząt (np. kiełbasą lub mięsem niepoddanym obróbce cieplnej) lub odpadami zawierającymi zakażone mięso (np. odpadami kuchennymi, zlewkami, w tym podrobami).

    15.

    Uważa, że skuteczność w walce z chorobą w głównej mierze zależy od wielkości populacji dzika. Dlatego też należy podejmować działania zmierzające do ograniczenia populacji dzików w dotkniętych regionach do wielkości właściwych dla danego regionu. Należy promować programy współpracy między sektorem rolnictwa i środowiska (zarządzanie łowiectwem, zakaz dodatkowego żywienia – z wyjątkiem przynęt niezbędnych do polowań (nęciska), praktyki rolnicze) dostosowane do konkretnej sytuacji państw członkowskich.

    16.

    Docenia dotychczasowe działania Komisji Europejskiej podjęte w celu zwalczania ASF i sugeruje jednocześnie, aby KE zaplanowała kolejne granty, również w nowym programie „Horyzont Europa”, na działania w tym obszarze, gdyż aktualnie wszystkie konkursy dot. ASF w ramach programu „Horyzont 2020” są zamknięte.

    17.

    Uważa, że poszkodowanym przez ASF gospodarstwom należy w sposób szczególny udzielać wsparcia unijnego, które powinno przejawiać się w postaci:

    a)

    zwrotu równowartości utylizowanych stad bez nakładania dodatkowych warunków;

    b)

    zastosowania mechanizmu dopłat historycznych, przez okres 5 lat od zaprzestania produkcji, którego powodem była depopulacja stada;

    c)

    pomocy finansowej przy reorganizacji swojego gospodarstwa na inny kierunek produkcji;

    d)

    pomocy we wprowadzaniu pełnej bioasekuracji tym gospodarstwom, które dalej produkują trzodę chlewną i prowadzą chów tuczników, a w przypadku kryzysu także w pokrywaniu kosztów wynikających z zarządzonych działań (badań, zabezpieczeń w zakresie transportu itp.);

    e)

    pomocy z tytułu utraconych przychodów dla producentów trzody chlewnej i tuczników z powodu zdestabilizowanego rynku wieprzowiny;

    f)

    pomocy tym gospodarstwom, które chcą zwiększyć produkcję trzody chlewnej, stosując biooasekurację w swoich gospodarstwach;

    g)

    pomocy dla gospodarstw prowadzących produkcję roślinną, dotkniętych środkami ograniczającymi wynikającymi z ASF;

    h)

    pomocy dla gospodarstw, które prowadziły ubój gospodarczy i produkowały na małą skalę;

    i)

    usuwania wszystkich padłych dzików na koszt państwa.

    18.

    Jest zaniepokojony dalszym rozprzestrzenianiem się wirusa ASF i apeluje do Komisji Europejskiej o kontynuowanie wysiłków, monitorowanie i ewaluację działań w walce z ASF na poziomie UE z udziałem władz regionalnych i lokalnych.

    Bruksela, dnia 9 października 2019 r.

    Karl-Heinz LAMBERTZ

    Przewodniczący

    Europejskiego Komitetu Regionów


    (1)  Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 1.


    Top