—

uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Jørna Dohrmanna złożony przez ministra sprawiedliwości Królestwa Danii, przekazany w dniu 6 listopada 2018 r. przez stałego przedstawiciela Danii przy Unii Europejskiej i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 28 listopada 2018 r. w związku z postępowaniem karnym na mocy § 260 ust. 1 pkt 1, § 291 ust. 1 i § 293 ust. 1, w związku z § 21 duńskiego kodeksu karnego,

—

po wysłuchaniu wyjaśnień Jørna Dohrmanna zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

—

uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

—

uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. (1),

—

mając na uwadze § 57 Konstytucji Królestwa Danii,

—

uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0178/2019),

A.

mając na uwadze, że prokuratura okręgowa w Viborgu złożyła wniosek o uchylenie immunitetu Jørna Dohrmanna, posła do Parlamentu Europejskiego wybranego w Danii, w związku z przestępstwami w rozumieniu § 260 ust. 1 pkt 1, § 291 ust. 1 i § 293 ust. 1, w związku z § 21 duńskiego kodeksu karnego; mając w szczególności na uwadze, że postępowanie dotyczy domniemanego bezprawnego stosowania przymusu, wandalizmu oraz próby nieuprawnionego użycia przedmiotu należącego do innej osoby;

B.

mając na uwadze, że w dniu 26 kwietnia 2017 r. Jørn Dohrmann, przed swoim prywatnym miejscem zamieszkania w Vamdrup, wyrwał kamerę operatorowi, który filmował jego dom z odległości około 195 metrów w celu wykorzystania zarejestrowanych materiałów w dokumencie telewizyjnym na temat niektórych duńskich posłów do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że Jørn Dohrmann zagroził zniszczeniem kamery; mając na uwadze, że uszkodził on wspomnianą kamerę, w tym mikrofon, ekran i kabel; mając na uwadze, że wszedł on w posiadanie kamery i karty pamięci z zamiarem jej nieuprawnionego wykorzystania, tj. przejrzenia zarejestrowanej treści, co mu się jednak nie powiodło, ponieważ pod jego adres przybyła policja, która przejęła kamerę i kartę pamięci, którą uprzednio wyjął z urządzenia;

C.

mając na uwadze, że operatorowi najpierw postawiono zarzut naruszenia § 264a duńskiego kodeksu karnego w związku z filmowaniem bez zezwolenia osób znajdujących się na terenie prywatnym; mając na uwadze, że prokurator okręgowy zalecił odstąpienie od zarzutów ze względu na brak wymaganego elementu zamiaru, który uzasadniałby skazanie za naruszenie przepisów § 264a duńskiego kodeksu karnego;

D.

mając na uwadze, że policja regionu Jutlandia Południowo-Wschodnia wskazała, iż firma zatrudniająca dziennikarza, do której należała kamera, wystąpiła o odszkodowanie w wysokości 14 724,71 DKK w związku ze sprawą oraz że co do zasady sprawy o wandalizm, kradzież, przywłaszczenie itp., w których wnosi się o karę grzywny, muszą być rozstrzygane w sądzie, jeżeli strona poszkodowana domaga się odszkodowania;

E.

mając na uwadze, że początkowo w sprawie przeciwko Jørnowi Dohrmannowi prokuratura okręgowa zaleciła nałożenie grzywny w wysokości 20 000 DKK zamiast kary pozbawienia wolności, bez stawiania formalnych zarzutów;

F.

mając na uwadze, że Jørn Dohrmann zaprzeczył stawianym mu zarzutom; mając na uwadze, że zdaniem prokuratora krajowego niekonsekwencją byłoby rozstrzygnięcie sprawy w drodze propozycji przyjęcia grzywny pozasądowej;

G.

mając na uwadze, że w celu wszczęcia postępowania przeciwko Jørnowi Dohrmannowi właściwy organ złożył wniosek o uchylenie jego immunitetu;

H.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

I.

mając na uwadze, że zgodnie z § 57 akapit 1 duńskiej konstytucji żaden poseł do duńskiego parlamentu nie może być bez zgody tego ostatniego oskarżony lub podlegać jakiejkolwiek karze pozbawienia wolności, chyba że został złapany na gorącym uczynku; mając na uwadze, że przepis ten chroni wyłącznie w przypadku spraw z oskarżenia publicznego, nie zaś spraw z oskarżenia prywatnego; mając na uwadze, że jeżeli sprawę można rozstrzygnąć w drodze propozycji przyjęcia grzywny pozasądowej, zgoda duńskiego parlamentu nie jest wymagana;

J.

mając na uwadze, że zakres immunitetu przyznanego członkom duńskiego parlamentu w istocie odpowiada zakresowi immunitetu przyznanemu posłom do Parlamentu Europejskiego na mocy art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej; mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, iż poseł do Parlamentu Europejskiego może skorzystać z immunitetu, jeżeli wyraził opinię w czasie wykonywania obowiązków służbowych, z czego wynika tym samym wymóg związku między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi; mając na uwadze, że taki związek musi być bezpośredni i oczywisty;

K.

mając na uwadze, że zarzucane czyny nie dotyczą opinii wyrażonych lub głosów oddanych w ramach wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej i w związku z tym nie mają wyraźnego ani bezpośredniego wpływu na wykonywanie przez Jørna Dohrmanna mandatu posła do Parlamentu Europejskiego;

L.

mając na uwadze, że nie ma dowodów na fumus persecutionis ani powodów, by je podejrzewać;

1.

2.