EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52018PC0693
Proposal for a COUNCIL DECISION on the conclusion of the Investment Protection Agreement between the European Union and its Member States, of the one part, and the Socialist Republic of Viet Nam, of the other part
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony
COM/2018/693 final
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 17.10.2018
COM(2018) 693 final
2018/0358(NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony
UZASADNIENIE
1.KONTEKST WNIOSKU
•Przyczyny i cele wniosku
Dynamicznie rozwijające się gospodarki Azji Południowo-Wschodniej, z 600 milionami konsumentów i szybko rosnącą klasą średnią, są kluczowymi rynkami dla eksporterów i inwestorów z Unii Europejskiej. Z łączną kwotą 227,3 mld EUR w handlu towarami (2017 r.) i 77 mld EUR w handlu usługami (2016 r.) Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) jako całość jest trzecim co do wielkości partnerem handlowym UE spoza Europy – po Stanach Zjednoczonych i Chinach. Jednocześnie całkowita kwota 263 mld EUR bezpośrednich inwestycji zagranicznych (2016 r.) w ASEAN czyni z UE pierwszego bezpośredniego inwestora zagranicznego na tym obszarze; ASEAN jako całość jest z kolei drugim co do wielkości bezpośrednim azjatyckim inwestorem zagranicznym w UE – o łącznej wartości bezpośrednich inwestycji zagranicznych wynoszącej 116 mld EUR (2016 r.).
Wymiana handlowa między UE a Wietnamem w 2017 r. osiągnęła wartość 47,6 mld EUR, co oznacza, że Wietnam stał się drugim największym partnerem handlowym UE w ASEAN – po Singapurze, a przed Malezją. Wietnam jest jedną z najszybciej rosnących gospodarek w ASEAN; w ostatnim dziesięcioleciu średnia stopa wzrostu PKB w tym kraju wynosiła około 6 % i według prognoz poziom ten ma zostać utrzymany w przyszłości. Wietnam jest tętniącą życiem gospodarką liczącą ponad 90 mln mieszkańców, którą charakteryzuje najszybciej rosnąca klasa średnia w ASEAN oraz młoda i dynamiczna siła robocza. Ze względu na wysoki wskaźnik alfabetyzacji i poziom edukacji, stosunkowo niskie płace, dobrą jakość sieci połączeń oraz centralną lokalizację w ASEAN, coraz więcej zagranicznych inwestorów wybiera Wietnam na centralny węzeł obsługujący region Mekongu i inne.
Dnia 23 kwietnia 2007 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji w sprawie międzyregionalnej umowy o wolnym handlu z państwami ASEAN. Przy założeniu, że celem było wynegocjowanie umowy o wolnym handlu między regionami, upoważnienie dawało jednak możliwość negocjacji dwustronnych na wypadek, gdyby nie udało się osiągnąć porozumienia co do prowadzenia negocjacji wspólnie z grupą państw ASEAN. Z uwagi na trudności, jakie wystąpiły w trakcie negocjacji międzyregionalnych, obie strony uznały, że doszło do impasu, i zgodziły się na wstrzymanie rokowań.
Dnia 22 grudnia 2009 r. Rada zgodziła się na rozpoczęcie negocjacji dwustronnych z poszczególnymi państwami ASEAN, na podstawie upoważnienia i wytycznych negocjacyjnych z 2007 r., jednocześnie zachowując cel strategiczny, jakim jest umowa międzyregionalna. Rada upoważniła również Komisję do rozpoczęcia negocjacji dwustronnych najpierw z Singapurem, jako pierwszy krok do celu, jakim jest terminowe podjęcie takich negocjacji z innymi istotnymi państwami ASEAN. UE podjęła następnie negocjacje dwustronne w sprawie umów o wolnym handlu z Malezją (2010 r.), Wietnamem (2012 r.), Tajlandią (2013 r.), Filipinami (2015 r.) i Indonezją (2016 r.).
Dnia 15 października 2013 r., na podstawie nowej kompetencji UE przyznanej na mocy Traktatu z Lizbony, Rada upoważniła Komisję do rozszerzenia toczących się negocjacji dwustronnych z państwami ASEAN, aby objąć nimi również ochronę inwestycji.
Na podstawie wytycznych negocjacyjnych przyjętych przez Radę w 2007 r. i uzupełnionych w październiku 2013 r. o ochronę inwestycji Komisja wynegocjowała z Wietnamem ambitną i kompleksową umowę o wolnym handlu oraz umowę o ochronie inwestycji, by stworzyć nowe możliwości i zapewnić pewność prawa w celu sprzyjania rozwojowi handlu i inwestycji między obydwoma partnerami. Teksty obu umów, po weryfikacji prawnej, zostały upublicznione i znajdują się pod następującym adresem:
http://ec.europa.eu/trade/policy/countries-and-regions/countries/vietnam/
Komisja przedkłada następujące wnioski dotyczące decyzji Rady:
–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu;
–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu;
–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony oraz
–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony.
Wcześniej Komisja przedłożyła wniosek dotyczący horyzontalnego rozporządzenia ochronnego, które będzie obejmowało między innymi Umowę o wolnym handlu między UE a Wietnamem.
Załączony wniosek dotyczący decyzji Rady stanowi instrument prawny w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony.
•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki
Negocjacje Umowy o wolnym handlu i Umowy o ochronie inwestycji zostały poprzedzone prowadzonymi przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych negocjacjami Umowy o partnerstwie i współpracy (UPiW) między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, która to Umowa weszła w życie w październiku 2016 r. UPiW stanowi ramy prawne dla dalszego rozwoju już długotrwałego i silnego partnerstwa UE i Wietnamu w wielu różnych dziedzinach obejmujących: dialog polityczny, handel, energię, transport, prawa człowieka, edukację, naukę i technologię, wymiar sprawiedliwości, azyl i migrację.
Długotrwałe stosunki handlowe i gospodarcze UE i Wietnamu rozwijały się dotychczas bez szczegółowych ram prawnych. Wynegocjowane umowy – Umowa o wolnym handlu i Umowa o ochronie inwestycji – będą stanowić instrumenty szczegółowe nadające skuteczność przepisom UPiW dotyczącym handlu i inwestycji oraz będą integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych między UE a Wietnamem.
Od dnia wejścia w życie Umowa UE–Wietnam o ochronie inwestycji zastąpi dwustronne umowy między Wietnamem a państwami członkowskimi UE, które to umowy zostały wymienione w załączniku 6 (Wykaz umów inwestycyjnych) do Umowy o ochronie inwestycji.
•Spójność z innymi politykami Unii
Umowa o wolnym handlu i Umowa o ochronie inwestycji między UE a Wietnamem są w pełni spójne z polityką Unii i nie wymagają od UE zmiany jej zasad, przepisów ani standardów w żadnym z regulowanych obszarów. Ponadto, podobnie jak w przypadku wszystkich pozostałych umów handlowych i inwestycyjnych wynegocjowanych przez Komisję, Umowa o wolnym handlu oraz Umowa o ochronie inwestycji między UE a Wietnamem w pełni chronią usługi publiczne i zapewniają, aby prawo rządów do stanowienia przepisów w interesie publicznym było przez te umowy w pełni zachowane i stanowiło główną zasadę leżącą u ich podstaw.
2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ
•Podstawa prawna
W następstwie opinii 2/15 Trybunału Sprawiedliwości UE oraz w świetle szeroko zakrojonych dyskusji, jakie po niej nastąpiły wśród instytucji UE, na temat struktury umów handlowych i inwestycyjnych, Komisja przedstawia wyniki negocjacji z Wietnamem w postaci dwóch odrębnych umów: Umowy o wolnym handlu i Umowy o ochronie inwestycji, podobnie jak miało to miejsce w przypadku wyników negocjacji między UE i Singapurem.
W świetle opinii 2/15 oraz biorąc pod uwagę, że treść Umowy o wolnym handlu UE–Wietnam jest w zasadzie taka sama jak treść Umowy o wolnym handlu UE–Singapur, wszystkie obszary objęte Umową o wolnym handlu UE–Wietnam wchodziłyby w zakres kompetencji UE, a w szczególności art. 91, art. 100 ust. 2 i art. 207 TFUE. Analogicznie, wszystkie merytoryczne postanowienia dotyczące ochrony inwestycji na podstawie Umowy o ochronie inwestycji, w zakresie, w jakim odnoszą się do bezpośrednich inwestycji zagranicznych, byłyby objęte zakresem art. 207 TFUE.
W rezultacie Umowa o wolnym handlu UE–Wietnam ma zostać podpisana przez Unię na podstawie decyzji Rady wydanej na mocy art. 218 ust. 5 TFUE i zawarta przez Unię na podstawie decyzji Rady wydanej na mocy art. 218 ust. 6 TFUE, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego.
Umowa o ochronie inwestycji UE–Wietnam ma zostać podpisana przez Unię na podstawie decyzji Rady wydanej na podstawie art. 218 ust. 5 TFUE i zawarta przez Unię na podstawie decyzji Rady wydanej na podstawie art. 218 ust. 6 TFUE, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego i ratyfikacji przez państwa członkowskie zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.
•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)
Jak potwierdzono w opinii 2/15 dotyczącej Umowy o wolnym handlu UE–Singapur, przez analogię, Umowa o wolnym handlu UE–Wietnam w wersji przedstawionej Radzie nie obejmuje żadnych kwestii nienależących do wyłącznych kompetencji UE.
Jeżeli chodzi o Umowę o ochronie inwestycji, Trybunał potwierdził, że – zgodnie z art. 207 TFUE – UE ma wyłączne kompetencje w odniesieniu do wszystkich merytorycznych postanowień o ochronie inwestycji, w zakresie, w jakim odnoszą się one do bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Trybunał potwierdził także wyłączną kompetencję UE w odniesieniu do mechanizmu rozstrzygania sporów między państwami dotyczących ochrony inwestycji. Ponadto Trybunał stwierdził, że UE ma kompetencje dzielone w odniesieniu do inwestycji innych niż bezpośrednie i rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem (co zostało później zastąpione w Umowie o ochronie inwestycji systemem sądów ds. inwestycji), gdy stroną pozwaną są państwa członkowskie 1 .
Elementy te nie mogą zostać oddzielone w spójny sposób od postanowień materialnych ani od rozstrzygania sporów między państwami i w związku z tym powinny być włączane do umów na szczeblu UE.
•Proporcjonalność
Niniejszy wniosek jest zgodny z wizją określoną w strategii „Europa 2020” i przyczynia się do osiągnięcia celów Unii w dziedzinie handlu i rozwoju.
•Wybór instrumentu
Wniosek jest zgodny z art. 218 TFUE, który przewiduje, że to Rada przyjmuje decyzje dotyczące umów międzynarodowych. Nie istnieje żaden inny instrument prawny, który mógłby posłużyć do osiągnięcia celu wyrażonego w niniejszym wniosku.
3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW
•Oceny ex post/kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa
Po zakończeniu negocjacji z Wietnamem zespół pod kierunkiem głównego ekonomisty DG ds. Handlu przeprowadził analizę korzyści gospodarczych spodziewanych w związku z Umową.
Z analizy wynika, że zniesienie dwustronnych stawek celnych i podatków wywozowych wraz z ograniczeniem barier pozataryfowych, które wpływają na transgraniczną wymianę towarów i usług, znacznie ożywi handel dwustronny. Szacuje się, że do 2035 r. wartość wywozu z UE do Wietnamu wzrośnie o ponad 8 mld EUR, natomiast wywozu z Wietnamu do UE – o 15 mld EUR. Oznacza to wzrost w ujęciu względnym wywozu z UE do Wietnamu o blisko 29 %, zaś wywozu z Wietnamu do UE o prawie 18 %.
W oparciu o modelowanie ekonomiczne oszacowano również, że w efekcie Umowy o wolnym handlu do 2035 r. dochód narodowy UE mógłby wzrosnąć o ponad 1,9 mld EUR, natomiast dochód narodowy Wietnamu w tym samym okresie mógłby się zwiększyć o 6 mld EUR. Istotna różnica pod względem oczekiwanych korzyści jest wynikiem dużej różnicy między relatywnym znaczeniem UE i Wietnamu jako miejsca przeznaczenia wywozu dla drugiej strony.
Można uznać, że przedstawione powyżej wyniki analizy ilościowej zaniżają rzeczywiste skutki gospodarcze Umowy, ponieważ nie uwzględniają dających się przewidzieć korzyści związanych ze wzmocnieniem ochrony i egzekwowaniem praw własności intelektualnej lub liberalizacją bezpośrednich inwestycji zagranicznych w przemyśle wytwórczym oraz zamówień publicznych. Ponadto w modelu nie było możliwe uwzględnienie efektu synergii w globalnych łańcuchach dostaw, wynikającego z Umowy o wolnym handlu UE–Wietnam, zwłaszcza w szerszym kontekście starań o dalsze wzmocnienie stosunków gospodarczych UE z regionem ASEAN, można jednak oczekiwać, że taki efekt synergii będzie znaczący.
•Konsultacje z zainteresowanymi stronami
Przed rozpoczęciem negocjacji dwustronnych z Wietnamem wykonawca zewnętrzny przeprowadził ocenę wpływu Umowy o wolnym handlu między UE a ASEAN na zrównoważony rozwój 2 , by zbadać potencjalne skutki gospodarcze, społeczne i środowiskowe bliższej współpracy gospodarczej między tymi dwoma regionami.
W ramach przygotowania oceny wpływu Umowy na zrównoważony rozwój wykonawca zasięgnął opinii wewnętrznych i zewnętrznych ekspertów, zorganizował konsultacje publiczne w Brukseli i w Bangkoku oraz odbył dwustronne spotkania i rozmowy z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego w UE i ASEAN. Konsultacje przeprowadzone w ramach oceny wpływu Umowy na zrównoważony rozwój stworzyły platformę umożliwiającą włączenie kluczowych zainteresowanych podmiotów i społeczeństwa obywatelskiego do dialogu poświęconego polityce handlowej dotyczącej Azji Południowo-Wschodniej.
Zarówno sprawozdanie z oceny wpływu Umowy na zrównoważony rozwój, jak i konsultacje przeprowadzone w kontekście jej przygotowywania zapewniły Komisji dane, które miały duże znaczenie podczas wszystkich dwustronnych negocjacji handlowych i inwestycyjnych podjętych z poszczególnymi państwami ASEAN.
W czerwcu 2012 r. Komisja przeprowadziła ponadto konsultacje publiczne w sprawie przyszłej umowy dwustronnej z Wietnamem, obejmujące kwestionariusz przygotowany w celu uzyskania od zainteresowanych podmiotów informacji, które później pomogły Komisji w ustaleniu priorytetów i podejmowaniu decyzji w trakcie całego procesu negocjacyjnego. W trakcie konsultacji otrzymano 62 odpowiedzi, z których 43 pochodziły od federacji i stowarzyszeń branżowych, 16 od poszczególnych przedsiębiorstw, a trzy od państw członkowskich. Odpowiedzi dotyczyły szerokiego zakresu sektorów, w tym rolnictwa i żywności, ICT, wyrobów włókienniczych, usług, produktów leczniczych, chemikaliów, metali, zielonej energii, przemysłu motoryzacyjnego, maszynowego, drzewnego i papierniczego. Po konsultacjach pisemnych nastąpiły spotkania z wybraną liczbą respondentów, którzy odpowiedzieli na kwestionariusz i zostali wybrani jako reprezentujący najbardziej wrażliwe sektory w negocjacjach z Wietnamem (wyroby włókiennicze, napoje alkoholowe, produkty lecznicze, przemysł motoryzacyjny i ICT).
W maju 2015 r. zorganizowano spotkanie okrągłego stołu z zainteresowanymi podmiotami reprezentującymi prawa człowieka i zrównoważony rozwój w kontekście stosunków dwustronnych między UE a Wietnamem 3 . Komisja przeprowadziła następnie specjalną analizę 4 dotyczącą potencjalnego wpływu Umowy o wolnym handlu na prawa człowieka i zrównoważony rozwój.
Przed negocjacjami i w ich trakcie państwa członkowskie UE były również regularnie informowane i regularnie zasięgano ich opinii ustnie i pisemnie na temat różnych aspektów negocjacji za pośrednictwem działającego przy Radzie Komitetu ds. Polityki Handlowej. Także Parlament Europejski był regularnie informowany i zasięgano jego opinii za pośrednictwem Komisji Handlu Międzynarodowego (INTA), a przede wszystkim grupy monitorującej ds. umowy o wolnym handlu UE–Wietnam. Teksty stopniowo przygotowywane podczas negocjacji na bieżąco przedstawiano obu instytucjom.
•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej
Ocena wpływu Umowy o wolnym handlu między UE a ASEAN na zrównoważony rozwój została przeprowadzona przez zewnętrznego wykonawcę – firmę Ecorys.
•Ocena skutków
W ocenie wpływu Umowy o wolnym handlu między UE a ASEAN na zrównoważony rozwój, przeprowadzonej przez zewnętrznego wykonawcę i zakończonej w 2009 r., stwierdzono, że ambitna umowa o wolnym handlu UE–ASEAN przyniosłaby istotne pozytywne skutki (pod względem PKB, dochodu, handlu i zatrudnienia) zarówno dla UE, jak i dla Wietnamu. Skutki pod względem dochodu narodowego po stronie UE oszacowano na 13 mld EUR, a po stronie Wietnamu – na 7,6 mld EUR.
•Sprawność regulacyjna i uproszczenie
Umowa o wolnym handlu i Umowa o ochronie inwestycji między UE a Wietnamem nie są przedmiotem procedur REFIT. Zawierają jednak postanowienia, które uproszczą procedury handlowe i inwestycyjne, zmniejszą koszty związane z wywozem i inwestycjami i w związku z tym umożliwią większej liczbie małych firm prowadzenie działalności na obu rynkach. Do spodziewanych korzyści należą: mniej uciążliwe przepisy techniczne, wymogi zgodności, procedury celne i reguły pochodzenia, ochrona praw własności intelektualnej i obniżenie kosztów postępowania sądowego w ramach systemu sądów ds. inwestycji, gdy skarżącym są MŚP.
•Prawa podstawowe
Wniosek nie ma wpływu na ochronę praw podstawowych w Unii.
4.WPŁYW NA BUDŻET
Umowa o wolnym handlu UE–Wietnam będzie miała wpływ finansowy na budżet UE po stronie dochodów. Szacuje się, że z chwilą pełnego wykonania Umowy wartość niepobranych należności celnych może sięgnąć kwoty 1,7 mld EUR. Szacunki są oparte na średniej wielkości przywozu przewidywanego na 2035 r. w przypadku braku Umowy i odpowiadają rocznej utracie dochodów wynikającej ze zniesienia ceł nakładanych przez UE na przywóz pochodzący z Wietnamu.
Oczekuje się, że Umowa o ochronie inwestycji UE–Wietnam będzie miała wpływ finansowy na budżet UE po stronie wydatków. Umowa ta będzie trzecią umową UE (po kompleksowej umowie gospodarczo-handlowej UE–Kanada i umowie UE–Singapur), w której przewidziano system sądów ds. inwestycji do rozstrzygania sporów między inwestorami a państwami. Począwszy od 2019 r., przewiduje się dodatkowe roczne wydatki w kwocie 700 000 EUR (z zastrzeżeniem wejścia w życie Umowy) na sfinansowanie stałej struktury obejmującej sąd pierwszej instancji i sąd apelacyjny. Jednocześnie Umowa wiąże się z wykorzystaniem zasobów administracyjnych w ramach linii budżetowej XX 01 01 01 (Wydatki związane z pracującymi w instytucji urzędnikami i pracownikami zatrudnionymi na czas określony), biorąc pod uwagę, że według szacunków jeden administrator zostanie przypisany, w ramach ekwiwalentu pełnego czasu pracy, do zadań określonych w Umowie. Jest to opisane w ocenie skutków finansowych regulacji i podlega wskazanym tam warunkom.
5.ELEMENTY FAKULTATYWNE
•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania
Umowa o wolnym handlu UE–Wietnam i Umowa o ochronie inwestycji UE–Wietnam zawierają przepisy instytucjonalne określające strukturę organów wykonawczych, które mają stale monitorować wdrożenie, funkcjonowanie i skutki tych umów. Jako że umowy te są integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych UE i Wietnamu regulowanych umową o partnerstwie i współpracy (UPiW), wspomniane struktury stanowić będą część wspólnych ram instytucjonalnych z UPiW.
Rozdział Umowy o wolnym handlu dotyczący kwestii instytucjonalnych ustanawia Komitet ds. Handlu, którego głównym zadaniem jest nadzorowanie i ułatwianie wykonania i stosowania tej Umowy. Komitet ds. Handlu składa się z przedstawicieli UE i Wietnamu, którzy będą się spotykać co dwa lata lub na żądanie jednej ze stron. Komitet ds. Handlu będzie nadzorować pracę wszystkich specjalnych komitetów i grup roboczych ustanowionych na mocy Umowy (Komitet ds. Handlu Towarami, Komitet ds. Ceł; Komitet Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych; Komitet ds. Inwestycji, Handlu Usługami, Handlu Elektronicznego i Zamówień Rządowych; Komitet ds. Handlu i Zrównoważonego Rozwoju; grupa robocza ds. praw własności intelektualnej, w tym ds. oznaczeń geograficznych; grupa robocza ds. pojazdów silnikowych oraz części do nich).
Komitet ds. Handlu ma również za zadanie komunikowanie się z wszystkimi zainteresowanymi podmiotami, w tym z przedstawicielami sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego, w kwestiach dotyczących funkcjonowania i wykonania Umowy. Obie strony uznają w Umowie znaczenie przejrzystości i otwartości oraz zobowiązują się do brania pod uwagę opinii społecznej, aby przy wykonywaniu Umowy uwzględniać różne perspektywy.
Rozdział Umowy o ochronie inwestycji dotyczący kwestii instytucjonalnych ustanawia komitet, którego głównym zadaniem jest nadzorowanie i ułatwianie wykonania i stosowania tej Umowy. Oprócz innych zadań komitet ten może, pod warunkiem spełnienia przez każdą ze stron jej odpowiednich wymogów prawnych i dopełnienia procedur prawnych, podjąć decyzję o wyznaczeniu członków sądów ds. inwestycji, ustalić ich miesięczne wynagrodzenie oraz przyjąć wiążące interpretacje Umowy.
Jak podkreślono w komunikacie „Handel z korzyścią dla wszystkich”, Komisja przeznacza coraz większe zasoby na skuteczne wdrażanie i egzekwowanie umów w sprawie handlu i inwestycji. W 2017 r. Komisja opublikowała pierwsze roczne sprawozdanie z realizacji umów o wolnym handlu. Głównym celem sprawozdania jest przekazanie obiektywnego obrazu sytuacji w zakresie realizacji unijnych umów o wolnym handlu, z podkreśleniem poczynionych postępów i niedociągnięć, którymi należy się zająć. Sprawozdanie ma służyć za podstawę otwartej debaty oraz zaangażowania państw członkowskich, Parlamentu Europejskiego i szeroko rozumianego społeczeństwa obywatelskiego w funkcjonowanie umów o wolnym handlu i we wprowadzanie ich w życie. Coroczna publikacja sprawozdania pozwoli na regularne monitorowanie postępów, jak również na odnotowanie, w jaki sposób rozwiązano kwestie priorytetowe. Sprawozdanie obejmie Umowę o wolnym handlu UE–Wietnam od momentu jej wejścia w życie.
•Wdrożenie w UE
Konieczne będzie podjęcie określonych działań, by zapewnić wykonanie Umowy. Działania takie zostaną podjęte odpowiednio wcześnie w celu stosowania Umowy. Do działań tych należy rozporządzenie wykonawcze Komisji, które ma zostać przyjęte zgodnie z art. 58 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny, otwierające kontyngenty taryfowe przewidziane w Umowie.
•Dokumenty wyjaśniające (w przypadku dyrektyw)
Nie dotyczy
•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku
Negocjując Umowę o wolnym handlu UE–Wietnam, Komisja starała się osiągnąć dwa podstawowe cele: po pierwsze, zapewnić podmiotom gospodarczym z UE możliwie najlepsze warunki dostępu do wietnamskiego rynku; po drugie, zapewnić cenny drugi punkt odniesienia (po umowie z Singapurem) dla innych negocjacji prowadzonych przez UE w tym regionie.
Oba te cele zostały w pełni osiągnięte: Umowa wykracza poza istniejące zobowiązania podjęte w ramach WTO w wielu obszarach, takich jak usługi, zamówienia, bariery pozataryfowe oraz ochrona praw własności intelektualnej, w tym oznaczeń geograficznych. We wszystkich tych obszarach Wietnam zgodził się również przyjąć nowe zobowiązania, które znacznie wykraczają poza to, do czego zobowiązał się w innych umowach, w tym we wszechstronnym i progresywnym porozumieniu o partnerstwie transpacyficznym (CPTPP).
Zgodnie z celami przedstawionymi w wytycznych negocjacyjnych Komisja zapewniła:
1)kompleksową liberalizację rynków usług i inwestycji, w tym przekrojowe zasady wydawania pozwoleń i wzajemnego uznawania dyplomów oraz sektorowe przepisy mające na celu zapewnienie równych warunków działania dla przedsiębiorstw unijnych;
2)nowe możliwości przetargowe dla oferentów z UE w Wietnamie, który nie jest stroną Porozumienia w sprawie zamówień publicznych WTO;
3)zniesienie barier handlowych o charakterze technicznym i regulacyjnym, mających zastosowanie w handlu towarami, takich jak powielanie badań, w szczególności dzięki propagowaniu korzystania z norm technicznych i regulacyjnych znanych w UE w sektorach pojazdów silnikowych, produktów leczniczych i wyrobów medycznych, a także zielonych technologii;
4)ułatwiający handel system zatwierdzania europejskiej żywności na wywóz do Wietnamu w oparciu o normy międzynarodowe;
5)zobowiązanie Wietnamu do ograniczenia lub zniesienia ceł na przywóz z UE oraz tańszy dostęp dla europejskich przedsiębiorstw i konsumentów do produktów pochodzących z Wietnamu;
6)wysoki poziom ochrony praw własności intelektualnej, w tym w odniesieniu do egzekwowania tych praw, także na granicy, a także poziom ochrony oznaczeń geograficznych UE wykraczający poza postanowienia TRIPS (tzw. TRIPS-plus);
7)kompleksowy rozdział dotyczący handlu i zrównoważonego rozwoju, mający na celu zapewnienie, by handel wspierał prawa pracy, ochronę środowiska oraz rozwój społeczny, a także by propagował zrównoważoną gospodarkę leśną i zrównoważone zarządzanie zasobami rybnymi. Rozdział ten zawiera zobowiązania dotyczące skutecznego stosowania norm międzynarodowych oraz dotyczące wysiłków prowadzących do ratyfikacji szeregu konwencji międzynarodowych. Określa również, w jaki sposób partnerzy społeczni i społeczeństwo obywatelskie będą zaangażowani w jego wdrażanie i monitorowanie jego realizacji oraz
8)sprawne mechanizmy rozstrzygania sporów za pośrednictwem panelu arbitrażowego lub z pomocą mediatora.
Umowa o ochronie inwestycji UE–Wietnam zapewni wysoki poziom ochrony inwestycji, gwarantując jednocześnie UE i Wietnamowi prawa do stanowienia przepisów i realizacji uzasadnionych celów polityki publicznej, takich jak ochrona zdrowia publicznego, bezpieczeństwa i środowiska.
Umowa zawiera wszystkie innowacje związane z nowym podejściem UE do ochrony inwestycji i mechanizmy ich egzekwowania, które nie występują w 21 istniejących dwustronnych umowach inwestycyjnych zawartych przez Wietnam i państwa członkowskie UE. Bardzo istotną cechą Umowy o ochronie inwestycji jest to, że zastępuje ona, a tym samym poprawia, 21 istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych.
Zgodnie z celami zawartymi w wytycznych negocjacyjnych Komisja zadbała o to, by inwestorzy z UE i ich inwestycje w Wietnamie byli sprawiedliwie i równo traktowani i nie byli dyskryminowani w porównaniu z podobnymi inwestycjami wietnamskimi. Jednocześnie Umowa o ochronie inwestycji zapewnia inwestorom unijnym i ich inwestycjom w Wietnamie ochronę przed wywłaszczeniem, chyba że jest ono prowadzone w celach publicznych, zgodnie z odpowiednimi procedurami, w sposób niedyskryminujący i w zamian za szybką, odpowiednią i skuteczną rekompensatę według godziwej wartości rynkowej wywłaszczonej inwestycji.
Również zgodnie z wytycznymi negocjacyjnymi Umowa o ochronie inwestycji wynegocjowana przez Komisję będzie dawała inwestorom możliwość korzystania z nowoczesnego i zreformowanego mechanizmu rozstrzygania sporów dotyczących inwestycji. System ten zapewnia przestrzeganie przepisów dotyczących ochrony inwestycji i zmierza do zapewnienia równowagi między ochroną inwestorów w sposób przejrzysty a zagwarantowaniem państwu prawa do wprowadzania regulacji w celu realizacji celów polityki publicznej. Umowa ustanawia stały międzynarodowy i w pełni niezależny system rozstrzygania sporów, składający się ze stałego sądu pierwszej instancji i sądu apelacyjnego, które prowadzić będą postępowania dotyczące rozstrzygania sporów w sposób przejrzysty i bezstronny.
Komisja zdaje sobie sprawę, że ważne jest osiągnięcie równowagi między dalszymi działaniami zmierzającymi do reformy unijnej polityki inwestycyjnej a wątpliwościami państw członkowskich UE dotyczącymi ewentualnego wykonywania kompetencji dzielonych w tych kwestiach. Z tego względu Komisja nie zaproponowała tymczasowego stosowania Umowy o ochronie inwestycji. Jeżeli jednak państwa członkowskie chciałyby, aby Komisja przedstawiła wniosek w sprawie tymczasowego stosowania Umowy o ochronie inwestycji, Komisja jest gotowa to uczynić.
2018/0358 (NLE)
Wniosek
DECYZJA RADY
w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) pkt (v),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)Zgodnie z decyzją Rady nr [XX] 5 w dniu [XX XXX 2019 r.] podpisano Umowę o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony („Umowa”), z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.
(2)Umowę należy zatwierdzić w imieniu Unii.
(3)Zgodnie z art. 4.18 Umowa nie przyznaje w Unii praw osobom ani nie nakłada na osoby obowiązków innych niż prawa i obowiązki powstałe między Stronami na mocy międzynarodowego prawa publicznego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony („Umowa”).
Tekst Umowy dołącza się do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Przewodniczący Rady wyznacza osobę upoważnioną do wystosowania w imieniu Unii powiadomienia, o którym mowa w art. 4.13 ust. 2 Umowy, w celu poinformowania o wyrażeniu przez Unię zgody na przyjęcie zobowiązań wynikających z Umowy 6 .
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia […] r.
W imieniu Rady
Przewodniczący
OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI
1. STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY
1.1. Tytuł wniosku/inicjatywy
1.2. Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa
1.3. Charakter wniosku/inicjatywy
1.4. Cel(e)
1.5. Uzasadnienie wniosku/inicjatywy
1.6. Okres trwania działania i jego wpływ finansowy
1.7. Planowane tryby zarządzania
2. ŚRODKI ZARZĄDZANIA
2.1. Zasady nadzoru i sprawozdawczości
2.2. System zarządzania i kontroli
2.3. Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom
3. SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY
3.1. Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ
3.2. Szacunkowy wpływ na wydatki
3.2.1 Synteza szacunkowego wpływu na wydatki
3.2.2 Szacunkowy wpływ na środki operacyjne
3.2.3 Szacunkowy wpływ na środki administracyjne
3.2.4 Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi
3.2.5 Udział osób trzecich w finansowaniu
3.3. Szacunkowy wpływ na dochody
OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI
1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY
1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy
Umowa o ochronie inwestycji UE–Wietnam
1.2.Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa 7
20.02 – Polityka handlowa
1.3.Charakter wniosku/inicjatywy
☑ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania
◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 8
◻ Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania
◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania
1.4.Cel(e)
1.4.1Wieloletnie cele strategiczne Komisji wskazane we wniosku/inicjatywie
Niniejszy wniosek można ująć w ramach pierwszego z dziesięciu priorytetów przewodniczącego Junckera – tworzenie miejsc pracy, wzrost gospodarczy i inwestycje.
1.4.2Cele szczegółowe i działania ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa
Cel szczegółowy nr:
1
Działania ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa
20.02 – Polityka handlowa
1.4.3Oczekiwane wyniki i wpływ
Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.
Celem Umowy o ochronie inwestycji UE–Wietnam jest poprawa klimatu dla wzajemnych inwestycji między UE a Wietnamem. Umowa przyniesie korzyści europejskim inwestorom, ponieważ zapewni wysoki poziom ochrony ich inwestycji w Wietnamie, gwarantując jednocześnie UE prawa do stanowienia przepisów i realizacji uzasadnionych celów polityki publicznej, takich jak ochrona zdrowia publicznego, bezpieczeństwa i środowiska.
Umowa przewiduje ustanowienie systemu sądów ds. inwestycji, by spełnić ambitne oczekiwania obywateli i przemysłu co do uczciwszego, bardziej przejrzystego i zinstytucjonalizowanego systemu rozstrzygania sporów inwestycyjnych. Postanowienia Umowy o ochronie inwestycji UE–Wietnam, które mają wpływ na budżet UE, dotyczą właśnie kosztów ustanowienia i działania systemu sądów ds. inwestycji.
1.4.4Wskaźniki wyników i wpływu
Należy określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji wniosku/inicjatywy.
Umowa o ochronie inwestycji zapewnia przewidywalność i pewność prawa, które mają pomóc UE i Wietnamowi przyciągnąć i utrzymać inwestycje będące fundamentem ich gospodarki.
1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy
1.5.1Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej
Utrzymanie lub poprawa poziomu przepływów inwestycyjnych między UE a Wietnamem.
1.5.2Wartość dodana z tytułu zaangażowania UE
W 2016 r. wartość bezpośrednich inwestycji zagranicznych UE w Wietnamie sięgała 8,3 mld EUR. Jako jeden z największych inwestorów zagranicznych w tym państwie UE odniesie korzyści z lepszych warunków inwestowania, jakie zapewni Umowa o ochronie inwestycji. Umowa zawiera również wszystkie innowacje związane z nowym podejściem UE do ochrony inwestycji i mechanizmy ich egzekwowania, które nie występują w 21 istniejących dwustronnych umowach inwestycyjnych zawartych przez Wietnam i państwa członkowskie UE, które to umowy zostaną zastąpione przez Umowę o ochronie inwestycji.
1.5.3Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań
Nie dotyczy
1.5.4Spójność z innymi właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia
Nie dotyczy
1.6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy
◻ Wniosek/inicjatywa o ograniczonym okresie trwania
◻ Okres trwania wniosku/inicjatywy: od [DD/MM]RRRR r. do [DD/MM]RRRR r.
◻ Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r.
☑ Wniosek/inicjatywa o nieograniczonym okresie trwania
Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od 2019 r. (z zastrzeżeniem ratyfikacji w Radzie i Parlamencie Europejskim).
po którym następuje faza operacyjna.
1.7.Planowane tryby zarządzania 9
◻ Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję
◻ w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;
◻ przez agencje wykonawcze
◻ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi
☑ Zarządzanie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:
◻ państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;
☑ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);
◻ EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;
◻ organom, o których mowa w art. 208 i 209 rozporządzenia finansowego;
◻ organom prawa publicznego;
◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile zapewniają one odpowiednie gwarancje finansowe;
◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego oraz które zapewniają odpowiednie gwarancje finansowe;
◻ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.
W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.
Uwagi
Jeżeli chodzi o obsługę finansową systemu sądów ds. inwestycji w ramach Umowy o ochronie inwestycji UE–Wietnam, środki zostaną przyznane „istniejącej strukturze” (czyli ICSID), tak aby odprowadzała wynagrodzenia należne sędziom wchodzącym w skład sądów ds. inwestycji. Wypłacenie wynagrodzenia za zarządzanie sprawą możliwe będzie wyłącznie w przypadku zaistnienia sporu; usługi ICSID jako sekretariatu są poza tym bezpłatne.
2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA
2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości
Określić częstotliwość i warunki
Jak w postanowieniach umowy ramowej zawartej z danym podmiotem.
2.2.System zarządzania i kontroli
2.2.1Zidentyfikowane ryzyko
Jak w postanowieniach umowy ramowej zawartej z danym podmiotem.
2.2.2Informacje dotyczące struktury wewnętrznego systemu kontroli
Jak w postanowieniach umowy ramowej zawartej z danym podmiotem. W szczególności obowiązujące przepisy dotyczące weryfikacji.
2.2.3Oszacowanie kosztów i korzyści wynikających z kontroli i ocena prawdopodobnego ryzyka błędu
Biorąc pod uwagę oszacowany wpływ finansowy, nie można stwierdzić znacznych kwantyfikowalnych kosztów ani korzyści. Wkład będzie częścią ogólnego systemu kontroli stosowanego przez DG ds. Handlu.
2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom
Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony
Jak w postanowieniach umowy ramowej zawartej z danym podmiotem. Ponadto zastosowanie będzie miała strategia DG ds. Handlu w zakresie zwalczania nadużyć finansowych, która zawiera rozdział na temat zarządzania finansami.
3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY
3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ
Istniejące linie budżetowe
Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych
|
Dział wieloletnich ram finansowych |
Linia budżetowa |
Rodzaj
|
Wkład |
|||
|
Numer
|
Zróżn. / niezróżn. 10 |
państw EFTA 11 |
krajów kandydujących 12 |
państw trzecich |
w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego |
|
|
20.0201. |
Zróżn. |
NIE |
NIE |
NIE |
NIE |
|
Nowe linie budżetowe, o których utworzenie się wnioskuje
Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych
|
Dział wieloletnich ram finansowych |
Linia budżetowa |
Rodzaj
|
Wkład |
|||
|
Numer
|
Zróżn. / niezróżn. |
państw EFTA |
krajów kandydujących |
państw trzecich |
w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego |
|
|
Nie dotyczy |
TAK/ NIE |
TAK/ NIE |
TAK/ NIE |
TAK/ NIE |
||
3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki
3.2.1Synteza szacunkowego wpływu na wydatki
w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)
|
Dział wieloletnich ram
|
Numer |
4 |
|
DG: TRADE |
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
SUMA |
|||||
|
• Środki operacyjne |
|||||||||||
|
Numer linii budżetowej 20.0201 |
Środki na zobowiązania |
1) |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
||||
|
Płatności |
2) |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||||
|
Numer linii budżetowej |
Środki na zobowiązania |
1a) |
- |
- |
- |
- |
|||||
|
Płatności |
2a) |
- |
- |
- |
- |
||||||
|
Środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne 13 |
0 |
0 |
0 |
0 |
|||||||
|
Numer linii budżetowej |
3) |
||||||||||
|
OGÓŁEM środki
|
Środki na zobowiązania |
=1+1a +3 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
||||
|
Płatności |
=2+2a +3 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||||
|
|
Środki na zobowiązania |
4) |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||
|
Płatności |
5) |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
||||
|
• OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne |
6) |
0 |
0 |
0 |
0 |
|||||
|
OGÓŁEM środki
|
Środki na zobowiązania |
=4 + 6 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||
|
Płatności |
=5 + 6 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
||||
Jeżeli wpływ wniosku/inicjatywy nie ogranicza się do jednego działu:
|
• OGÓŁEM środki operacyjne |
Środki na zobowiązania |
4) |
||||||||
|
Płatności |
5) |
|||||||||
|
• OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne |
6) |
|||||||||
|
OGÓŁEM środki
|
Środki na zobowiązania |
=4 + 6 |
||||||||
|
Płatności |
=5 + 6 |
|||||||||
|
Dział wieloletnich ram
|
5 |
„Wydatki administracyjne” |
w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
SUMA |
|||||
|
DG: TRADE |
||||||||||
|
• Zasoby ludzkie |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,572 |
|||||
|
• Pozostałe wydatki administracyjne |
0 |
0 |
0 |
0 |
||||||
|
OGÓŁEM DG TRADE |
Środki |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,572 |
||||
|
OGÓŁEM środki
|
(Środki na zobowiązania ogółem = środki na płatności ogółem) |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,572 |
w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
SUMA |
|||||
|
OGÓŁEM środki
|
Środki na zobowiązania |
0,843 |
0,843 |
0,843 |
0,843 |
3,372 |
||||
|
Płatności |
0,843 |
0,843 |
0,843 |
0,843 |
3,372 |
|||||
3.2.2Szacunkowy wpływ na środki operacyjne
◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych
☑ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:
Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)
|
Określić cele i produkty ⇩ |
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
SUMA |
||||||||||||
|
PRODUKT |
||||||||||||||||||
|
Rodzaj 14 |
Średni koszt |
Nie |
Koszt |
Nie |
Koszt |
Nie |
Koszt |
Nie |
Koszt |
Nie |
Koszt |
Nie |
Koszt |
Nie |
Koszt |
Liczba ogółem |
Koszt całkowity |
|
|
CEL SZCZEGÓŁOWY nr 1 15 ... |
Funkcjonowanie systemu sądów ds. inwestycji |
|||||||||||||||||
|
- Produkt |
Sekretariat |
1 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||||||||||
|
- Produkt |
Sprawa(-y) |
- |
p.m. |
p.m. |
p.m. |
|||||||||||||
|
- Produkt |
||||||||||||||||||
|
Cel szczegółowy nr 1 – suma cząstkowa |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||||||||||||
|
CEL SZCZEGÓŁOWY nr 2 |
||||||||||||||||||
|
- Produkt |
||||||||||||||||||
|
Cel szczegółowy nr 2 – suma cząstkowa |
||||||||||||||||||
|
KOSZT OGÓŁEM |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||||||||||||
3.2.3Szacunkowy wpływ na środki administracyjne
3.2.3.1.Streszczenie
◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych
☑ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:
w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
SUMA |
|
DZIAŁ 5
|
||||||||
|
Zasoby ludzkie |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,572 |
|||
|
Pozostałe wydatki administracyjne |
0 |
0 |
0 |
0 |
||||
|
Suma cząstkowa DZIAŁU 5
|
|
Poza DZIAŁEM 5
16
|
||||||||
|
Zasoby ludzkie |
||||||||
|
Pozostałe wydatki
|
||||||||
|
Suma cząstkowa
|
|
SUMA |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,143 |
0,572 |
Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne wydatki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.
3.2.3.2.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie
◻ Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.
☑ Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:
Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy
|
Rok
|
Rok
|
Rok 2021 |
Rok 2022 |
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
||||
|
• Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony) |
||||||||
|
XX 01 01 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji) |
1 |
1 |
1 |
1 |
||||
|
XX 01 01 02 (w delegaturach) |
||||||||
|
XX 01 05 01 (pośrednie badania naukowe) |
||||||||
|
10 01 05 01 (bezpośrednie badania naukowe) |
||||||||
|
• Personel zewnętrzny (w ekwiwalentach pełnego czasu pracy: EPC) 17 |
||||||||
|
XX 01 02 01 (CA, SNE, INT z globalnej koperty finansowej) |
||||||||
|
XX 01 02 02 (CA, LA, SNE, INT i JED w delegaturach) |
||||||||
|
XX 01 04 yy 18 |
- w centrali |
|||||||
|
- w delegaturach |
||||||||
|
XX 01 05 02 (CA, SNE, INT – pośrednie badania naukowe) |
||||||||
|
10 01 05 02 (CA, INT, SNE – bezpośrednie badania naukowe) |
||||||||
|
Inne linie budżetowe (określić) |
||||||||
|
SUMA |
1 |
1 |
1 |
1 |
||||
XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.
Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.
Opis zadań do wykonania:
|
Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony |
Monitorowanie funkcjonowania systemu sądów ds. inwestycji / rozpatrywanie spraw |
|
Personel zewnętrzny |
3.2.4Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi
☑ Wniosek/inicjatywa jest zgodny(-a) z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi.
◻ Wniosek/inicjatywa wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w wieloletnich ramach finansowych.
◻ Wniosek/inicjatywa wymaga zastosowania instrumentu elastyczności lub zmiany wieloletnich ram finansowych.
3.2.5Udział osób trzecich w finansowaniu
Wniosek/inicjatywa nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich
Wniosek/inicjatywa przewiduje współfinansowanie szacowane zgodnie z poniższym:
Środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
Ogółem |
|||
|
Określić organ współfinansujący: rząd Socjalistycznej Republiki Wietnamu |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||
|
OGÓŁEM środki objęte współfinansowaniem |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
0,700 |
2,800 |
|||
3.3.Szacunkowy wpływ na dochody
☑ Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.
◻ Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:
☑ wpływ na zasoby własne
◻ wpływ na dochody różne
w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)
|
Linia budżetowa po stronie dochodów |
Środki zapisane w budżecie na bieżący rok budżetowy (B2016) |
Wpływ wniosku/inicjatywy 19 |
||||||
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Rok
|
Wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) |
||||
|
Artykuł … |
…………… |
|||||||
W przypadku wpływu na dochody różne „przeznaczone na określony cel” należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.
[…]
Należy określić metodę obliczania wpływu na dochody.
[…]
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 17.10.2018
COM(2018) 693 final
ZAŁĄCZNIK
do
wniosku dotyczącego decyzji Rady
w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu,
z drugiej strony
UMOWA O OCHRONIE INWESTYCJI
MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ
I JEJ PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI, Z JEDNEJ STRONY,
A SOCJALISTYCZNĄ REPUBLIKĄ WIETNAMU,
Z DRUGIEJ STRONY
UNIA EUROPEJSKA,
zwana dalej „Unią”,
KRÓLESTWO BELGII,
REPUBLIKA BUŁGARII,
REPUBLIKA CZESKA,
KRÓLESTWO DANII,
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,
REPUBLIKA ESTOŃSKA,
IRLANDIA,
REPUBLIKA CHORWACJI,
REPUBLIKA GRECKA,
KRÓLESTWO HISZPANII,
REPUBLIKA FRANCUSKA,
REPUBLIKA WŁOSKA,
REPUBLIKA CYPRYJSKA,
REPUBLIKA ŁOTEWSKA,
REPUBLIKA LITEWSKA,
WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,
WĘGRY,
REPUBLIKA MALTY,
KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,
REPUBLIKA AUSTRII,
RZECZPOSPOLITA POLSKA,
REPUBLIKA PORTUGALSKA,
RUMUNIA,
REPUBLIKA SŁOWENII,
REPUBLIKA SŁOWACKA,
REPUBLIKA FINLANDII,
KRÓLESTWO SZWECJI oraz
ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,
z jednej strony, zwane dalej łącznie „Stroną UE”, oraz
SOCJALISTYCZNA REPUBLIKA WIETNAMU,
z drugiej strony, zwana dalej „Wietnamem”,
wspólnie zwane dalej „Stronami”,
UZNAJĄC swoje długotrwałe i silne partnerstwo oparte na wspólnych zasadach i wartościach odzwierciedlonych w Umowie ramowej o wszechstronnym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony podpisanej w Brukseli dnia 27 czerwca 2012 r. (dalej zwanej „Umową o partnerstwie i współpracy”), oraz swoje znaczące partnerstwo gospodarcze, handlowe i inwestycyjne, odzwierciedlone w Umowie o wolnym handlu między Unią Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, podpisanej w Brukseli dnia dd/mm/rrrr (dalej zwanej „Umową o wolnym handlu);
DĄŻĄC do dalszego zacieśnienia stosunków gospodarczych wpisujących się w ramy ich ogólnej współpracy międzynarodowej i w zgodzie z jej zasadami oraz przekonane, iż niniejsza Umowa stworzy nowe możliwości dla rozwoju inwestycji między wymienionymi Stronami;
UZNAJĄC, że niniejsza Umowa uzupełni wysiłki w zakresie regionalnej integracji gospodarczej i będzie im sprzyjać;
ZDECYDOWANE, by wzmocnić swoje więzi gospodarcze, handlowe i inwestycyjne zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju, w jego wymiarze gospodarczym, społecznym i środowiskowym, a także by promować inwestycje na podstawie niniejszej Umowy z uwzględnieniem wysokiego poziomu ochrony środowiska i pracy oraz właściwych standardów i umów międzynarodowych;
PRAGNĄC poprawić warunki życia, promować wzrost i stabilność gospodarczą, tworzyć nowe miejsca zatrudnienia i zwiększyć ogólny dobrobyt oraz potwierdzając w tym celu swoje zobowiązanie do promowania inwestycji;
POTWIERDZAJĄC swoje zaangażowanie na rzecz zasad zrównoważonego rozwoju w Umowie o wolnym handlu;
UZNAJĄC wagę transparentności, odzwierciedloną w zobowiązaniach Stron zawartych w Umowie o wolnym handlu;
POTWIERDZAJĄC swoje zobowiązania w ramach Karty Narodów Zjednoczonych podpisanej w San Francisco dnia 26 czerwca 1945 r. oraz mając na uwadze zasady sformułowane w Powszechnej deklaracji praw człowieka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 10 grudnia 1948 r.;
UWZGLĘDNIAJĄC swoje odpowiednie prawa i obowiązki wynikające z Porozumienia z Marrakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu, sporządzonego w Marrakeszu dnia 15 kwietnia 1994 r. (zwanego dalej „Porozumieniem WTO”) i innych wielostronnych, regionalnych i dwustronnych umów i uzgodnień, których są stronami, w szczególności Umowy o wolnym handlu;
PRAGNĄC wspierać konkurencyjność własnych przedsiębiorstw przez zapewnianie im przewidywalnych ram prawnych dla stosunków inwestycyjnych,
UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:
ROZDZIAŁ 1
CELE I OGÓLNE DEFINICJE
ARTYKUŁ 1.1
Cel
Celem niniejszej Umowy jest poprawa stosunków inwestycyjnych między Stronami zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.
ARTYKUŁ 1.2
Definicje
Do celów niniejszej Umowy:
a) „osoba fizyczna pochodząca z terytorium Strony” oznacza, w przypadku Strony UE, obywatela jednego z państw członkowskich Unii zgodnie z wewnętrznymi przepisami ustawowymi 1 i wykonawczymi tego państwa, a w przypadku Wietnamu, obywatela Wietnamu, zgodnie z wewnętrznymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi tego państwa;
b) „osoba prawna” oznacza jakikolwiek podmiot prawny właściwie ustanowiony lub w inny sposób zorganizowany zgodnie z obowiązującym prawem do celów komercyjnych lub innych, prywatny lub publiczny, w tym jakąkolwiek spółkę kapitałową, fundusz powierniczy, spółkę osobową, wspólne przedsięwzięcie, spółkę jednoosobową lub stowarzyszenie;
c) „osoba prawna pochodząca ze Strony” oznacza osobę prawną Strony UE lub osobę prawną Wietnamu, ustanowioną zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi odpowiednio państwa członkowskiego Unii lub Wietnamu, i zaangażowaną w znaczące operacje gospodarcze 2 na terytorium odpowiednio Unii lub Wietnamu;
osoba prawna jest:
(i) „własnością” osób fizycznych lub prawnych pochodzących z terytorium jednej ze Stron, jeśli ponad 50 % udziałów w jej kapitale jest własnością osób pochodzących odpowiednio z terytorium Strony UE lub z Wietnamu; lub
(ii) „kontrolowana” przez osoby fizyczne lub prawne pochodzące z terytorium jednej ze Stron, jeżeli osoby pochodzące odpowiednio ze Strony UE lub z Wietnamu mają uprawnienia do powołania większości zarządu albo mogą w inny uprawniony sposób kierować jej działaniami;
d) „usługi świadczone lub działania prowadzone w związku z wykonywaniem władzy publicznej” oznaczają wszelkie usługi lub działania, które nie są świadczone lub wykonywane na zasadach handlowych ani w ramach konkurencji z jednym podmiotem gospodarczym lub większą ich liczbą;
e) „działalność gospodarcza” obejmuje działalność o charakterze przemysłowym, handlowym i zawodowym oraz działalność rzemieślniczą, a nie obejmuje usług świadczonych lub działalności prowadzonej w związku z wykonywaniem władzy publicznej;
f) „realizacja” oznacza, w odniesieniu do inwestycji, prowadzenie i utrzymywanie inwestycji, zarządzanie nią, korzystanie z niej, a także jej sprzedaż lub rozporządzanie nią w inny sposób 3 ;
g) „środki wprowadzone lub utrzymane przez Stronę” oznaczają środki wprowadzone przez:
(i) administrację i władze stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego oraz
(ii) organy pozarządowe sprawujące władzę delegowaną przez administrację lub władze stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego;
h) „inwestycja” oznacza każdy rodzaj aktywów, które są własnością lub są kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez inwestora pochodzącego z terytorium Strony na terytorium 4 drugiej Strony, które to aktywa posiadają takie cechy charakterystyczne inwestycji, jak: zaangażowanie kapitału lub innych zasobów, przewidywanie zysków lub korzyści, założenie ryzyka i określony czas trwania; formy, jakie inwestycja może przyjąć to:
(i) materialna lub niematerialna, ruchoma lub nieruchoma własność, a także wszelkie inne prawa rzeczowe, takie jak najem, hipoteka, zatrzymanie i zastaw;
(ii) przedsiębiorstwo 5 , a także udziały, akcje i inne formy udziałów kapitałowych w przedsiębiorstwie, wraz z wynikającymi z nich prawami;
(iii) obligacje, skrypty dłużne, kredyty i pożyczki oraz inne instrumenty dłużne, wraz z prawami a nich wynikającymi;
(iv) projekty „pod klucz”, budowa, zarządzanie, produkcja, koncesja, podział dochodów i inne podobne umowy;
(v) roszczenia pieniężne lub dotyczące innych aktywów lub wykonania zobowiązań umownych, mające wartość ekonomiczną 6 ; oraz
(vi) prawa własności intelektualnej 7 oraz wartość firmy;
zwroty, które są inwestowane, są traktowane jako inwestycje, pod warunkiem posiadania cech inwestycji, a wszelka zmiana sposobu inwestowania lub reinwestowania aktywów nie ma wpływu na zakwalifikowanie ich jako inwestycji, o ile utrzymują cechy inwestycji;
i) „inwestor Strony” oznacza osobę fizyczną Strony lub osobę prawną Strony, która to osoba dokonała inwestycji na terytorium drugiej Strony;
j) „zwroty¨ oznaczają wszelkie kwoty uzyskane lub wynikające z inwestycji lub reinwestycji, w tym zyski, dywidendy, zyski kapitałowe, opłaty koncesyjne, odsetki, płatności związane z prawami własności intelektualnej, świadczenia rzeczowe i wszelkie inne legalne dochody;
k) „środek” oznacza wszelkie środki stosowane przez Stronę, w formie ustaw, rozporządzeń, reguł, procedur, decyzji, działań administracyjnych lub w jakiejkolwiek innej formie;
l) „osoba” oznacza osobę fizyczną albo osobę prawną;
m) „państwo trzecie” oznacza państwo lub terytorium, które nie są objęte terytorialnym zakresem stosowania niniejszej Umowy określonym w art. 4.22 (Terytorialny zakres stosowania);
n) „Strona UE” oznacza Unię lub jej państwa członkowskie, bądź też Unię i jej państwa członkowskie w ramach ich odpowiednich obszarów kompetencji wynikających z Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;
o) „Strona” oznacza Stronę UE lub Wietnam;
p) „wewnętrzne” oznacza środki dotyczące ustawodawstwa, prawa lub przepisów ustawowych i wykonawczych w przypadku Unii i jej państw członkowskich 8 , a w przypadku Wietnamu odpowiednio ustawodawstwo, prawo lub przepisy ustawowe i wykonawcze na poziomie centralnym, regionalnym lub lokalnym; oraz
q) „inwestycja objęta niniejszą Umową” oznacza inwestycję inwestora Strony na terytorium drugiej Strony, istniejącą w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy lub dokonaną bądź nabytą po tym terminie, która została zrealizowana zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami ustawowymi i wykonawczymi drugiej Strony.
ROZDZIAŁ 2
OCHRONA INWESTYCJI
ARTYKUŁ 2.1
Zakres
1. Niniejszy rozdział stosuje się do:
a) inwestycji objętych niniejszą Umową oraz
b) inwestorów Strony w odniesieniu do realizacji ich inwestycji objętych niniejszą Umową.
2. Art. 2.3 (Traktowanie narodowe) i art. 2.4 (Klauzula najwyższego uprzywilejowania) nie mają zastosowania do:
a) usług audiowizualnych
b) wydobywania, wytwarzania i przetwarzania 9 materiałów jądrowych;
c) produkcji broni, amunicji i materiałów wojskowych lub handlu nimi;
d) krajowego kabotażu morskiego 10 ;
e) krajowych i międzynarodowych usług transportu lotniczego, regularnego lub nieregularnego, oraz usług bezpośrednio związanych z wykonywaniem praw przewozowych, innych niż:
(i) usługi w zakresie naprawy i obsługi technicznej statku powietrznego, podczas których statek powietrzny jest wycofany z użytku;
(ii) sprzedaż i marketing usług transportu lotniczego;
(iii) usługi komputerowego systemu rezerwacji;
(iv) obsługa naziemna oraz
(v) usługi obsługi portów lotniczych;
oraz
f) usługi świadczone i działania przeprowadzane w związku z wykonywaniem władzy publicznej.
3. Art. 2.3 (Traktowanie narodowe) i art. 2.4 (Klauzula najwyższego uprzywilejowania) nie mają zastosowania do subsydiów przyznanych przez Strony 11 .
4. Niniejszego rozdziału nie stosuje się do odpowiednich systemów zabezpieczenia społecznego Stron ani do działań prowadzonych na terytorium każdej ze Stron, które związane są, nawet tylko sporadycznie, z wykonywaniem władzy publicznej.
5. Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do środków dotyczących osób fizycznych starających się o dostęp do rynku pracy Strony ani do środków dotyczących obywatelstwa, stałego pobytu lub stałego zatrudnienia.
6. Z wyjątkiem art. 2.1 (Zakres), art. 2.2 (Inwestycje a środki regulacyjne i cele) i art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) do art. 2.9 (Subrogacja), żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako ograniczające obowiązki Stron na podstawie rozdziału 9 (Zamówienia rządowe) Umowy o wolnym handlu lub nakładające jakiekolwiek dodatkowe obowiązki w odniesieniu do zamówień rządowych. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że środki odnoszące się do zamówień rządowych, które są zgodne z rozdziałem 9 (Zamówienia rządowe) Umowy o wolnym handlu, nie są uznawane za naruszenie art. 2.1 (Zakres), art. 2.2 (Inwestycje a środki regulacyjne i cele) i art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) do art. 2.9 (Subrogacja).
ARTYKUŁ 2.2
Inwestycje a środki regulacyjne i cele
1. Strony potwierdzają swoje prawo do wprowadzania regulacji na swoim terytorium w celu osiągania uzasadnionych celów polityki, takich jak ochrona zdrowia publicznego, bezpieczeństwa, środowiska lub moralności publicznej, ochrona socjalna lub ochrona konsumenta lub promowanie i ochrona różnorodności kulturowej.
2. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że niniejszego rozdziału nie można interpretować jako zobowiązania Strony, że nie zmieni ona swoich ram prawnych i regulacyjnych, w tym w sposób, który może negatywnie wpłynąć na realizację inwestycji lub oczekiwania inwestora w odniesieniu do zysków.
3. Należy wyjaśnić dla większej pewności i z zastrzeżeniem ust. 4, że decyzja Strony o tym, by nie udzielić, odnowić lub utrzymać subsydium lub dotacji nie stanowi naruszenia postanowień niniejszego rozdziału w następujących okolicznościach:
a) wobec braku jakichkolwiek szczegółowych zobowiązań względem inwestora Strony lub inwestycji objętej niniejszą Umową na mocy prawa lub umowy dotyczących udzielenia, odnowienia lub utrzymania takiego subsydium lub takiej dotacji; lub
b) zgodnie z wszelkimi warunkami, od których zależy udzielenie, odnowienie lub utrzymanie danego subsydium lub dotacji.
4. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie może być interpretowane jako uniemożliwiające Stronie zaprzestania udzielania subsydium 12 lub żądania jego zwrotu, lub zobowiązujące Stronę do zapewnienia rekompensaty inwestorowi z tego tytułu, jeżeli takie działanie zostało zarządzone przez jeden z jej właściwych organów wymienionych w załączniku 1 (Właściwe organy).
ARTYKUŁ 2.3
Traktowanie narodowe
1. Każda ze Stron przyznaje inwestorom pochodzącym z terytorium drugiej Strony i ich inwestycjom objętym niniejszą Umową, w odniesieniu do realizacji inwestycji objętych niniejszą Umową, traktowanie nie mniej korzystne niż to, które przyznaje jej własnym inwestorom i ich inwestycjom w podobnych sytuacjach.
2. Niezależnie od postanowień ust. 1 oraz, w przypadku Wietnamu, z zastrzeżeniem załącznika 2 (Zwolnienie dla Wietnamu dotyczące traktowania narodowego), Strona może wprowadzić lub utrzymać dowolny środek w odniesieniu do realizacji inwestycji objętej niniejszą Umową, chyba że taki środek jest niezgodny ze zobowiązaniami określonymi odpowiednio w załączniku 8-A (Wykaz szczegółowych zobowiązań Unii) lub załączniku 8-B (Wykaz szczegółowych zobowiązań Wietnamu) do Umowy o wolnym handlu, jeżeli środek ten:
a) został wprowadzony najpóźniej w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy;
b) jest środkiem, o którym mowa w lit. a), który został utrzymany, zastąpiony lub zmieniony po wejściu w życie niniejszej Umowy, pod warunkiem że środek ten jest nie mniej zgodny z postanowieniami ust. 1 po takim utrzymaniu, zastąpieniu lub zmianie niż przed utrzymaniem, zastąpieniem lub zmianą lub
c) nie jest objęty postanowieniami lit. a) ani b), pod warunkiem że nie jest stosowany wobec inwestycji prowadzonych na terytorium Strony przed wejściem w życie takiego środka ani nie jest stosowany w sposób powodujący straty lub szkody 13 dla takich inwestycji.
ARTYKUŁ 2.4
Klauzula najwyższego uprzywilejowania
1. Każda ze Stron przyznaje inwestorom pochodzącym z terytorium drugiej Strony i ich inwestycjom objętym niniejszą Umową, w odniesieniu do realizacji inwestycji objętych niniejszą Umową, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie, które przyznaje inwestorom z państw trzecich i ich inwestycjom w podobnych sytuacjach.
2. Ust. 1 nie ma zastosowania do następujących sektorów:
a) usługi łączności, z wyjątkiem usług pocztowych i telekomunikacyjnych;
b) usługi rekreacyjne, kulturowe i sportowe;
c) rybołówstwo i akwakultura;
d) leśnictwo i łowiectwo oraz
e) górnictwo, w tym wydobycie ropy i gazu ziemnego.
3. Ust. 1 nie należy interpretować jako zobowiązującego Stronę do rozszerzenia na inwestorów pochodzących z terytorium drugiej Strony lub ich inwestycje objęte niniejszą Umową korzyści wynikających z jakiegokolwiek traktowania przyznanego na podstawie jakiejkolwiek umowy dwustronnej, regionalnej lub międzynarodowej, która weszła w życie przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy.
4. Ust. 1 nie należy interpretować jako zobowiązującego Stronę do rozszerzenia na inwestorów pochodzących z terytorium drugiej Strony lub ich inwestycje objęte niniejszą Umową korzyści wynikających z:
a) jakiegokolwiek traktowania przyznanego na podstawie jakiejkolwiek umowy dwustronnej, regionalnej lub wielostronnej, która obejmuje zobowiązania do zniesienia zasadniczo wszelkich przeszkód dla inwestycji między stronami lub wymaga zbliżenia prawodawstwa stron w przynajmniej jednym sektorze gospodarki 14 ;
b) jakiegokolwiek traktowania przyznanego na podstawie umowy międzynarodowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania albo innej umowy międzynarodowej lub innego porozumienia międzynarodowego odnoszących się całkowicie lub głównie do opodatkowania lub
c) jakiegokolwiek traktowania przyznanego na podstawie środków gwarantujących uznanie kwalifikacji, licencji lub środków ostrożności zgodnie z art. VII Układu ogólnego w sprawie handlu usługami 15 lub jego załącznikiem dotyczącym usług finansowych.
5. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że termin „traktowanie”, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje procedur ani mechanizmów rozstrzygania sporów, takich jak te uwzględnione w rozdziale 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami), przewidzianych w innych umowach dwustronnych, regionalnych lub międzynarodowych. Obowiązki materialne wynikające z takich umów nie stanowią same w sobie „traktowania” i w związku z tym nie mogą być brane pod uwagę przy ocenie naruszenia niniejszego artykułu. Środki wprowadzane przez Stronę na podstawie tych obowiązków materialnych uznaje się za „traktowanie”.
6. Niniejszy artykuł należy interpretować zgodnie z zasadą ejusdem generis 16 .
ARTYKUŁ 2.5
Traktowanie inwestycji
1. Każda ze Stron zapewnia sprawiedliwe i równe traktowanie oraz pełną ochronę i bezpieczeństwo inwestorów pochodzących z terytorium drugiej Strony oraz inwestycji objętych niniejszą Umową zgodnie z ust. 2–7 i załącznikiem 3 (Porozumienie w sprawie traktowania inwestycji).
2. Strona nie wywiązuje się z obowiązku sprawiedliwego i równego traktowania, o którym mowa w ust. 1, jeżeli środek lub szereg środków stanowi:
a) odmowę ochrony prawnej w postępowaniu karnym, cywilnym lub administracyjnym;
b) podstawowe naruszenie zasad sprawiedliwości proceduralnej w postępowaniu sądowym i administracyjnym;
c) oczywistą arbitralność;
d) ukierunkowaną, całkowicie bezprawną dyskryminację, tj. dyskryminację ze względu na płeć, rasę lub religię;
e) niewłaściwe traktowanie, takie jak przymus, nadużycie władzy lub podobne działanie w złej wierze; lub
f) naruszenie jakichkolwiek dalszych elementów obowiązku sprawiedliwego i równego traktowania przyjętego przez Strony zgodnie z ust. 3.
3. Traktowanie niewymienione w ust. 2 może stanowić naruszenie sprawiedliwego i równego traktowania w przypadku, gdy Strony tak ustaliły zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 4.3 (Zmiany).
4. Stosując przepisy ust. 1–3, organ rozstrzygania sporów utworzony na mocy rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) może wziąć pod uwagę, czy Strona złożyła inwestorowi pochodzącemu z terytorium drugiej Strony szczególne oświadczenie, mające na celu doprowadzenie do realizacji inwestycji objętej niniejszą Umową, które stworzyło uzasadnione oczekiwania, i na którym inwestor oparł się przy podejmowaniu decyzji o zrealizowaniu lub utrzymaniu tej inwestycji, a których to oczekiwań Strona następnie nie spełniła.
5. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że określenie „pełna ochrona i bezpieczeństwo”, o którym mowa w ust. 1, odnosi się do obowiązków Strony w zakresie działania, jakie może być w uzasadniony sposób niezbędne do ochrony bezpieczeństwa fizycznego inwestorów i inwestycji objętych niniejszą Umową.
6. Jeżeli Strona zawarła pisemną umowę z inwestorami pochodzącymi z terytorium drugiej Strony lub inwestycjami objętymi niniejszą Umową, która to umowa spełnia wszystkie poniższe warunki, Strona ta nie narusza tej umowy, wykonując władzę publiczną. Warunki te są następujące:
a) pisemna umowa zostaje podpisana i wchodzi w życie po dniu wejścia w życie niniejszej Umowy 17 ;
b) inwestor opiera się na pisemnej umowie w podejmowaniu decyzji o zrealizowaniu lub utrzymaniu inwestycji objętej niniejszą Umową innej niż sama umowa na piśmie, a naruszenie powoduje faktyczne szkody dla tej inwestycji;
c) pisemna umowa 18 tworzy wymianę praw i obowiązków w związku ze wspomnianą inwestycją, wiążącą obie strony; oraz
d) w pisemnej umowie nie zawarto klauzuli dotyczącej rozstrzygania sporów między stronami tej umowy w drodze arbitrażu międzynarodowego.
7. Naruszenie innych postanowień niniejszej Umowy lub odrębnego porozumienia międzynarodowego nie oznacza, że nastąpiło naruszenie postanowień niniejszego artykułu.
ARTYKUŁ 2.6
Rekompensaty z tytułu strat
1. Inwestorzy Strony, których inwestycje objęte niniejszą Umową poniosły straty w wyniku wojny lub innego konfliktu zbrojnego, rewolucji, krajowego stanu wyjątkowego, buntu, powstania lub zamieszek na terytorium drugiej Strony, korzystają z traktowania przyznanego przez tę drugą Stronę w zakresie zwrotu, zadośćuczynienia, rekompensaty lub innej formy rozliczenia, które nie jest mniej korzystne od traktowania przyznanego przez tę drugą Stronę swoim własnym inwestorom lub inwestorom z jakiegokolwiek państwa trzeciego.
2. Nie naruszając postanowień ust. 1, inwestorzy Strony, którzy, w jakiejkolwiek sytuacji opisanej w ust. 1, ponieśli szkody na terytorium drugiej Strony, otrzymają od drugiej Strony niezwłoczny, odpowiedni i skuteczny zwrot lub rekompensatę, jeśli straty te wynikają z:
a) przejęcia inwestycji objętej niniejszą Umową lub jej części przez siły zbrojne lub władze drugiej Strony; lub
b) zniszczenia inwestycji objętej niniejszą Umową lub jej części przez siły zbrojne lub władze drugiej Strony,
które to zniszczenie nie było konieczne ze względu na sytuację.
ARTYKUŁ 2.7
Wywłaszczenie
1. Strona nie dokonuje nacjonalizacji ani wywłaszczenia inwestycji objętych niniejszą Umową inwestorów pochodzących z terytorium drugiej Strony, bezpośrednio lub pośrednio poprzez środki mające skutek równoważny z nacjonalizacją lub wywłaszczeniem (dalej zwane „wywłaszczeniem”), z wyjątkiem sytuacji, gdy:
a) dotyczy to celu publicznego;
b) jest to wynikiem rzetelnego postępowania sądowego;
c) nie ma to charakteru dyskryminacyjnego; oraz
d) zaoferowano w zamian szybką, odpowiednią i skuteczną rekompensatę.
2. Rekompensata, o której mowa w ust. 1, powinna być na poziomie godziwej wartości rynkowej inwestycji objętej niniejszą Umową określonej niezwłocznie przed tym, jak wywłaszczenie lub zbliżające się wywłaszczenie zostało podane do wiadomości publicznej, w zależności od tego, które z tych wydarzeń miało miejsce wcześniej, wraz z odsetkami opartymi na rozsądnych stopach rynkowych, które ustalono w warunkach rynkowych, uwzględniając czas, jaki upłynął od momentu wywłaszczenia do terminu wypłaty rekompensaty. Taka rekompensata jest faktycznie możliwa do uzyskania, daje się swobodnie transferować zgodnie z art. 2.8 (Transfer) i jest dokonywana niezwłocznie.
3. Niezależnie od ust. 1 i 2, w przypadku gdy Wietnam jest stroną wywłaszczającą, wszelkie środki dotyczące wywłaszczenia bezpośredniego odnoszące się do gruntów są:
a) środkami celowymi, zgodnie z mającymi zastosowanie wewnętrznymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi 19 ; oraz
b) w chwili wypłaty rekompensaty równoważne z wartością rynkową, przy jednoczesnym uznaniu obowiązujących wewnętrznych przepisów ustawowych i wykonawczych.
4. Wydawanie obowiązkowych licencji w odniesieniu do praw własności intelektualnej nie stanowi wywłaszczenia w rozumieniu ust. 1, w zakresie, w jakim takie wydanie licencji jest zgodne z Porozumieniem w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej zawartym w załączniku 1C do Porozumienia WTO (zwanym dalej „porozumieniem TRIPS”).
5. Inwestor, którego dotyka wywłaszczenie, ma prawo, zgodnie z przepisami Strony wywłaszczającej, do szybkiego rozpatrzenia swojego roszczenia i wyceny swojej inwestycji przez organ sądowy lub inny niezależny organ tej Strony.
6. Niniejszy artykuł należy interpretować zgodnie z załącznikiem 4 (Porozumienie w sprawie wywłaszczenia).
ARTYKUŁ 2.8
Transfer
Każda ze Stron zapewnia, aby wszelkie transfery odnoszące się do inwestycji objętych niniejszą Umową były dokonywane w walucie w pełni wymienialnej bez ograniczeń lub opóźnień i według rynkowego kursu wymiany obowiązującego w dniu transferu. Takie transfery obejmują:
a) wkłady kapitałowe, takie jak środki podstawowe i dodatkowe na utrzymanie, rozwój lub rozbudowę inwestycji;
b) zyski, dywidendy, zyski kapitałowe i inne zwroty, przychody ze sprzedaży całej lub części inwestycji albo z częściowej lub całkowitej likwidacji inwestycji;
c) płatności odsetek, opłat licencyjnych, opłat za zarządzanie i pomoc techniczną oraz innych opłat;
d) płatności dokonane w ramach umowy, której stroną jest inwestor lub inwestycja objęta niniejszą Umową, w tym płatności dokonane zgodnie z umową pożyczki;
e) przychody i inne wynagrodzenia personelu pochodzącego z zagranicy i pracującego przy inwestycji;
f) płatności dokonywane zgodnie z art. 2.6 (Rekompensaty z tytułu strat) i art. 2.7 (Wywłaszczenie); oraz
g) wypłaty odszkodowań na podstawie orzeczenia wydanego na mocy rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami).
ARTYKUŁ 2.9
Subrogacja
Jeżeli Strona lub jej agencja dokonuje płatności w ramach zabezpieczenia, gwarancji lub umowy ubezpieczenia, którą zawarła w odniesieniu do inwestycji przeprowadzonej przez jednego ze swoich inwestorów na terytorium drugiej Strony, druga Strona uznaje subrogację lub transfer wszystkich praw lub tytułów lub cesję wszelkich roszczeń dotyczących takiej inwestycji. Strona lub agencja ma prawo do egzekwowania praw lub roszczeń objętych cesją lub subrogacją w takim samym zakresie, w jakim miało to miejsce w przypadku pierwotnych praw lub roszczeń inwestora. Takie prawa mogą być egzekwowane przez Stronę lub jej agencję lub inwestora, wyłącznie jeżeli Strona lub jej agencja na to zezwoli.
ROZDZIAŁ 3
ROZSTRZYGANIE SPORÓW
SEKCJA A
ROZSTRZYGANIE SPORÓW MIĘDZY STRONAMI
PODSEKCJA 1
CEL I ZAKRES STOSOWANIA
ARTYKUŁ 3.1
Cel
Celem niniejszego rozdziału jest ustanowienie skutecznego i efektywnego mechanizmu unikania oraz rozstrzygania sporów między Stronami w zakresie wykładni i stosowania niniejszej Umowy z myślą o znalezieniu wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
ARTYKUŁ 3.2
Zakres
Niniejszy rozdział ma zastosowanie do unikania i rozstrzygania wszelkich sporów między Stronami dotyczących wykładni i stosowania postanowień niniejszej Umowy, chyba że w Umowie przewidziano inaczej.
PODSEKCJA 2
KONSULTACJE I MEDIACJA
ARTYKUŁ 3.3
Konsultacje
1. Strony dokładają starań, by rozstrzygać wszelkie spory, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), podejmując konsultacje prowadzone w dobrej wierze w celu znalezienia wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
2. Strona wnioskuje o przeprowadzenie konsultacji, kierując do drugiej Strony pisemny wniosek określający odnośny środek oraz stosowne postanowienia niniejszej Umowy, którego kopia zostaje przesłana Komitetowi ustanowionemu na mocy art. 4.1 (Komitet).
3. Konsultacje są przeprowadzane w ciągu 30 dni od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 2, i o ile Strony nie postanowiły inaczej, odbywają się na terytorium Strony, do której kierowany jest wniosek. Konsultacje uznaje się za zakończone w ciągu 45 dni od otrzymania wniosku, chyba że obie Strony postanowią je kontynuować. Konsultacje, w szczególności wszystkie ujawnione informacje i stanowiska, jakie Strony zajęły, są poufne i pozostają bez uszczerbku dla praw każdej ze Stron w dalszych postępowaniach.
4. Konsultacje w sprawach pilnych, w tym dotyczących towarów łatwo psujących się, towarów sezonowych lub usług sezonowych, przeprowadza się w terminie 15 dni od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 2. Konsultacje uznaje się za zakończone w ciągu 20 dni, chyba że obie Strony postanowią je kontynuować.
5. Strona, która zwróciła się o konsultacje, może odwołać się do art. 3.5 (Wszczęcie procedury arbitrażowej), jeżeli:
a) druga Strona nie odpowie na wniosek o konsultacje w terminie 15 dni od jego otrzymania;
b) konsultacje nie odbędą się w terminie określonym w ust. 3 lub 4;
c) Strony postanowią nie przeprowadzać konsultacji; lub
d) konsultacje zakończono bez wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
6. Podczas konsultacji każda ze Stron udziela wystarczających informacji opartych na faktach, aby umożliwić zbadanie tego, w jaki sposób dany środek może wpłynąć na funkcjonowanie i stosowanie niniejszej Umowy.
ARTYKUŁ 3.4
Mechanizm mediacji
Strony mogą w każdej chwili wyrazić zgodę na rozpoczęcie procedury mediacji na podstawie załącznika 9 (Mechanizm mediacji) w odniesieniu do wszelkich środków negatywnie wpływających na inwestycje między Stronami.
PODSEKCJA 3
PROCEDURY ROZSTRZYGANIA SPORÓW
ARTYKUŁ 3.5
Wszczęcie procedury arbitrażowej
1. W przypadku gdy Stronom nie udało się rozstrzygnąć sporu w drodze konsultacji przewidzianych w art. 3.3 (Konsultacje), Strona, która wniosła o konsultacje, może złożyć wniosek o powołanie organu arbitrażowego.
2. Wniosek o powołanie organu arbitrażowego przedkłada się na piśmie drugiej Stronie, a jego kopię – Komitetowi. Strona skarżąca określa we wniosku środek, którego dotyczy skarga, oraz wyjaśnia, w jaki sposób środek ten narusza postanowienia niniejszej Umowy, w taki sposób, że wyraźnie stanowi to podstawę prawną dla wniesienia skargi.
ARTYKUŁ 3.6
Zakres zadań organu arbitrażowego
O ile w ciągu 10 dni od dnia wyboru arbitrów Strony nie postanowią inaczej, zakres zadań organu arbitrażowego jest następujący:
„zbadanie, w świetle odpowiednich postanowień niniejszej Umowy przywołanych przez Strony, sprawy zgłoszonej we wniosku o powołanie organu arbitrażowego na podstawie art. 3.5 (Wszczęcie procedury arbitrażowej), w celu wydania orzeczenia w sprawie zgodności danego środka z postanowieniami, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), a także w celu przedstawienia w sprawozdaniu ustaleń faktycznych, ustaleń co do możliwości zastosowania odpowiednich postanowień oraz wydania podstawowego uzasadnienia wszelkich ustaleń i zaleceń, zgodnie z art. 3.10 (Sprawozdanie wstępne) i 3.11 (Sprawozdanie końcowe)”.
ARTYKUŁ 3.7
Powołanie organu arbitrażowego
1. W skład organu arbitrażowego wchodzi trzech arbitrów.
2. W ciągu 10 dni od otrzymania przez Stronę obwinioną wniosku o powołanie organu arbitrażowego, Strony konsultują się ze sobą w celu uzgodnienia składu organu arbitrażowego.
3. W przypadku gdy Strony nie osiągną porozumienia w kwestii składu organu arbitrażowego w terminie określonym w ust. 2, każda ze Stron może wyznaczyć arbitra spośród osób wskazanych w swojej części listy sporządzonej na podstawie art. 3.23 (Lista arbitrów) w ciągu 10 dni od upływu terminu określonego w ust. 2. Jeżeli Strona nie wyznaczy arbitra ze swojej części listy, arbitra wybiera w drodze losowania, na wniosek drugiej Strony, przewodniczący Komitetu lub osoba przez niego wyznaczona, spośród osób wskazanych w części listy dotyczącej tej Strony, sporządzonej na podstawie art. 3.23 (Lista arbitrów).
4. W przypadku gdy Strony nie osiągną porozumienia w kwestii przewodniczącego organu arbitrażowego w terminie określonym w ust. 2, przewodniczący Komitetu lub osoba przez niego wyznaczona wybiera przewodniczącego organu arbitrażowego w drodze losowania, na wniosek Strony, spośród osób wskazanych w części listy zawierającej kandydatów na przewodniczących, sporządzonej na podstawie art. 3.23 (Lista arbitrów).
5. Przewodniczący Komitetu lub osoba przez niego wyznaczona wybiera arbitrów w ciągu pięciu dni od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 3 lub 4.
6. Dniem powołania organu arbitrażowego jest dzień, w którym wszyscy trzej wybrani arbitrzy powiadomili Strony o przyjęciu tej roli zgodnie z załącznikiem 7 (Regulamin wewnętrzny).
7. Jeżeli do czasu złożenia wniosku na podstawie ust. 3 lub 4 którakolwiek z list przewidzianych w art. 3.23 (Lista arbitrów) nie została sporządzona lub nie zawiera wystarczającej liczby nazwisk, arbitrów wyłania się w drodze losowania spośród osób formalnie zaproponowanych przez obie Strony, a w przypadku gdy tylko jedna Strona przedstawiła swoje propozycje – przez jedną ze Stron.
ARTYKUŁ 3.8
Procedura rozstrzygania sporów przez organ arbitrażowy
1. Zasady i procedury ustanowione w niniejszym artykule, załącznikach 7 (Regulamin wewnętrzny) i 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) regulują procedury rozstrzygania sporów stosowane przez organ arbitrażowy.
2. O ile Strony nie postanowią inaczej, spotykają się one z organem arbitrażowym w ciągu 10 dni od dnia jego powołania w celu ustalenia wszelkich kwestii, które Strony lub organ arbitrażowy uznają za stosowne, włącznie z harmonogramem postępowania oraz wynagrodzeniem i wydatkami arbitrów, zgodnie z załącznikiem 7 (Regulamin wewnętrzny). Arbitrzy i przedstawiciele Stron mogą brać udział w tym spotkaniu za pośrednictwem telefonu lub wideokonferencji.
3. O miejscu rozprawy decydują Strony za obopólną zgodą. Jeżeli Strony nie uzgodnią miejsca rozprawy, odbywa się ona w Brukseli, gdy Stroną skarżącą jest Wietnam, a w Hanoi, gdy Stroną skarżącą jest Strona UE.
4. Wszelkie rozprawy mają charakter jawny, chyba że załącznik 7 (Regulamin wewnętrzny) stanowi inaczej.
5. Zgodnie z załącznikiem 7 (Regulamin wewnętrzny) Stronom daje się możliwość uczestnictwa w prezentacjach, oświadczenia, argumentach i replikach w ramach postępowania. Wszelkie informacje lub oświadczenia pisemne przedłożone organowi arbitrażowemu przez Stronę, w tym wszelkie uwagi dotyczące opisowej części sprawozdania wstępnego, odpowiedzi na pytania organu arbitrażowego oraz uwagi Strony dotyczące tych odpowiedzi, są udostępniane drugiej Stronie.
6. Jeżeli w ciągu trzech dni od dnia powołania organu arbitrażowego Strony nie uzgodnią inaczej, organ arbitrażowy może, zgodnie z załącznikiem 7 (Regulamin wewnętrzny), otrzymać od osoby fizycznej lub prawnej mającej siedzibę na terytorium Strony dobrowolne oświadczenia pisemne (amicus curiae).
7. Na potrzeby wewnętrznych obrad organ arbitrażowy spotyka się na posiedzeniu niejawnym, w którym uczestniczą wyłącznie arbitrzy. Organ arbitrażowy może również zezwolić na obecność w obradach swoich asystentów. Obrady organu arbitrażowego i przedstawione mu dokumenty są poufne.
ARTYKUŁ 3.9
Orzeczenie wstępne w pilnych przypadkach
Na wniosek Strony organ arbitrażowy wydaje orzeczenie wstępne stwierdzające, czy dana sprawa jest pilna, w ciągu 10 dni od dnia jego powołania.
ARTYKUŁ 3.10
Sprawozdanie wstępne
1. Organ arbitrażowy przedstawia Stronom sprawozdanie wstępne, zawierające ustalenia faktyczne, wskazanie możliwości zastosowania odpowiednich postanowień oraz podstawowe uzasadnienie każdego z ustaleń i zaleceń, nie później niż w ciągu 90 dni od dnia powołania organu arbitrażowego. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że nie zdoła dotrzymać tego terminu, przewodniczący organu arbitrażowego powiadamia o tym Strony i Komitet na piśmie, podając przyczyny opóźnienia oraz przewidywany termin przedstawienia sprawozdania wstępnego przez organ arbitrażowy. Organ arbitrażowy nie może w żadnym razie przedstawić sprawozdania wstępnego później niż 120 dni od dnia powołania organu arbitrażowego.
2. W ciągu 14 dni od otrzymania sprawozdania wstępnego Strona może złożyć pisemny wniosek do organu arbitrażowego o dokonanie przeglądu konkretnych aspektów sprawozdania i zawrzeć w tym wniosku swoje uwagi.
3. W pilnych przypadkach, w tym w przypadkach dotyczących towarów łatwo psujących się, towarów sezonowych lub usług sezonowych, organ arbitrażowy dokłada wszelkich starań, aby przekazać swoje sprawozdanie wstępne w ciągu 45 dni, a w żadnym przypadku nie później niż 60 dni od dnia powołania organu arbitrażowego. W ciągu siedmiu dni od otrzymania sprawozdania wstępnego Strona może złożyć pisemny wniosek do organu arbitrażowego o dokonanie przeglądu konkretnych aspektów sprawozdania i zawrzeć w tym wniosku swoje uwagi.
4. Po rozważeniu ewentualnych przedstawionych przez Strony pisemnych wniosków, w tym uwag, dotyczących sprawozdania wstępnego organ arbitrażowy może zmodyfikować swoje sprawozdanie oraz przeprowadzić wszelkie dalsze badania, jakie uzna za właściwe.
ARTYKUŁ 3.11
Sprawozdanie końcowe
1. W ciągu 120 dni od powołania organ arbitrażowy przekazuje Stronom oraz Komitetowi sprawozdanie końcowe. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że nie zdoła dotrzymać tego terminu, przewodniczący organu arbitrażowego powiadamia o tym Strony i Komitet na piśmie, podając przyczyny opóźnienia oraz przewidywany termin przedstawienia sprawozdania końcowego przez organ arbitrażowy. Organ arbitrażowy nie może w żadnym razie przedstawić sprawozdania końcowego później niż 150 dni od dnia powołania organu arbitrażowego.
2. W pilnych przypadkach, w tym w przypadkach dotyczących towarów łatwo psujących się, towarów sezonowych lub usług sezonowych, organ arbitrażowy dokłada wszelkich starań, aby przekazać swoje sprawozdanie końcowe w ciągu 60 dni od dnia powołania. Organ arbitrażowy nie może w żadnym razie przedstawić sprawozdania końcowego później niż 75 dni od dnia powołania organu arbitrażowego.
3. Sprawozdanie końcowe zawiera wystarczające omówienie argumentów przedstawionych na etapie przeglądu wstępnego oraz jasne odpowiedzi na uwagi Stron.
ARTYKUŁ 3.12
Zastosowanie się do sprawozdania końcowego
Strona obwiniona podejmuje wszelkie działania niezbędne do zastosowania się niezwłocznie i w dobrej wierze do sprawozdania końcowego.
ARTYKUŁ 3.13
Rozsądny termin na zastosowanie się do sprawozdania końcowego
1. Jeśli bezzwłoczne zastosowanie się do sprawozdania nie jest możliwe, Strony dokładają starań, aby wspólnie uzgodnić termin zastosowania się do sprawozdania końcowego. W takim przypadku Strona obwiniona nie później niż 30 dni od otrzymania sprawozdania końcowego powiadamia Stronę skarżącą oraz Komitet o tym, ile czasu potrzebuje na zastosowanie się do sprawozdania (dalej „rozsądny termin”).
2. W przypadku braku porozumienia między Stronami co do rozsądnego terminu zastosowania się do sprawozdania, w ciągu 20 dni od otrzymania przez Stronę obwinioną powiadomienia dokonanego zgodnie z ust. 1, Strona skarżąca składa pisemny wniosek do organu arbitrażowego ustanowionego na podstawie art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego) (zwanego dalej „organem arbitrażowym w pierwotnym składzie”) o ustalenie takiego rozsądnego terminu. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się Stronę obwinioną oraz Komitet.
3. Organ arbitrażowy przekazuje Stronom oraz Komitetowi swoją decyzję w sprawie rozsądnego terminu w ciągu 20 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2.
4. Strona obwiniona pisemnie informuje Stronę skarżącą o swoich postępach w wykonaniu sprawozdania końcowego nie później niż 30 dni przed upływem tego rozsądnego terminu.
5. Strony mogą uzgodnić przedłużenie wyznaczonego rozsądnego terminu.
ARTYKUŁ 3.14
Przegląd środków wprowadzonych w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego
1. Przed upływem wyznaczonego rozsądnego terminu Strona obwiniona powiadamia Stronę skarżącą oraz Komitet o wszelkich środkach, które wprowadziła w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego.
2. W przypadku braku porozumienia między Stronami co do istnienia środka lub zgodności środka wprowadzonego w celu zapewnienia zgodności z postanowieniami, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), i zgłoszonego na podstawie ust. 1, Strona skarżąca może wystąpić z pisemnym wnioskiem do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie orzeczenia w tej sprawie. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się Stronę obwinioną oraz Komitet. Strona skarżąca określa we wniosku środek, którego dotyczy skarga, oraz wyjaśnia, w jaki sposób środek ten narusza postanowienia określone w art. 3.2 (Zakres), w taki sposób, że wyraźnie stanowi to podstawę prawną dla wniesienia skargi.
3. Organ arbitrażowy przekazuje swoje orzeczenie Stronom oraz Komitetowi w ciągu 45 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2.
ARTYKUŁ 3.15
Tymczasowe środki zaradcze w przypadku niezastosowania się do sprawozdania końcowego
1. Jeżeli przed upływem wyznaczonego rozsądnego terminu Strona obwiniona nie powiadomi Strony skarżącej i Komitetu o jakimkolwiek środku wprowadzonym w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego lub jeżeli organ arbitrażowy uzna, że nie wprowadzono żadnego środka w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego lub że środek zgłoszony na podstawie art. 3.14 (Przegląd środków wprowadzonych w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego) ust. 1 jest sprzeczny z obowiązkami ciążącymi na tej Stronie na podstawie postanowień, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), Strona obwiniona na wniosek Strony skarżącej i po konsultacjach z nią, przedstawia ofertę rekompensaty.
2. Jeżeli Strona skarżąca zdecyduje się nie wnioskować o ofertę rekompensaty lub – w przypadku gdy złoży taki wniosek – jeżeli nie osiągnięto porozumienia w sprawie rekompensaty w ciągu 30 dni od upływu rozsądnego terminu lub od wydania orzeczenia przez organ arbitrażowy na podstawie art. 3.14 (Przegląd środków wprowadzonych w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego), w którym stwierdza się, że nie wprowadzono żadnego środka w celu zastosowania się do sprawozdania lub że wprowadzony środek jest sprzeczny z postanowieniami, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), Strona skarżąca jest uprawniona, po uprzednim powiadomieniu drugiej Strony i Komitetu, do przyjęcia właściwych środków, w ramach zobowiązań w zakresie handlu i inwestycji na warunkach preferencyjnych znajdujących zastosowanie pomiędzy Stronami, mających skutek równoważny poziomowi zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego naruszeniem postanowień. W powiadomieniu określa się takie środki. Strona skarżąca może zastosować takie środki w każdym momencie po upływie 10 dni od otrzymania powiadomienia przez Stronę obwinioną, chyba że Strona ta złoży wniosek o arbitraż na podstawie ust. 3 niniejszego artykułu.
3. Jeżeli Strona obwiniona uzna, że skutki środków przyjętych przez Stronę skarżącą nie odpowiadają zakresowi zniweczenia lub naruszenia korzyści spowodowanego naruszeniem postanowień, może wystąpić z pisemnym wnioskiem do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie o wydanie decyzji w tej sprawie. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się Stronę, przeciwko której wysunięto zarzut, oraz Komitet przed upływem okresu 10 dni, o którym mowa w ust. 2. W ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku organ arbitrażowy w pierwotnym składzie przekazuje Stronom oraz Komitetowi orzeczenie w sprawie środków wprowadzonych przez Stronę skarżącą. Zawieszenie zobowiązań nie może nastąpić przed przekazaniem orzeczenia organu arbitrażowego w pierwotnym składzie i musi być zgodne z tym orzeczeniem.
4. Środki określone w niniejszym artykule mają charakter tymczasowy i nie mogą być stosowane po tym jak:
a) Strony wypracowały wspólnie uzgodnione rozwiązanie zgodnie z art. 3.19 (Wspólnie uzgodnione rozwiązanie);
b) Strony osiągnęły porozumienie co do tego, że środek zgłoszony na podstawie art. 3.14 (Przegląd środków wprowadzonych w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego) ust. 1 zapewnia przestrzeganie przez Stronę obwinioną postanowień, o których mowa w art. 3.2 (Zakres); lub
c) jakikolwiek środek uznany za niezgodny z postanowieniami, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), został wycofany lub zmieniony w taki sposób, że stał się zgodny z tymi postanowieniami, zgodnie z orzeczeniem wydanym na podstawie art. 3.14 (Przegląd środków wprowadzonych w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego) ust. 3.
ARTYKUŁ 3.16
Przegląd środków wprowadzonych w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego po wprowadzeniu
tymczasowych środków zaradczych w wyniku niezapewnienia zgodności
1. Strona obwiniona powiadamia Stronę skarżącą i Komitet o wszelkich środkach, które wprowadziła w celu zastosowania się do sprawozdania organu arbitrażowego po wprowadzeniu środków przez Stronę skarżącą lub po zastosowaniu rekompensaty, w zależności od przypadku. Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 2, Strona skarżąca kończy stosowanie wprowadzonych środków zgodnie z art. 3.15 (Tymczasowe środki zaradcze w przypadku niezastosowania się do sprawozdania końcowego) w ciągu 30 dni od otrzymania powiadomienia. W przypadku gdy zastosowano rekompensatę, i z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 2, Strona obwiniona może zakończyć stosowanie takiej rekompensaty w ciągu 30 dni od powiadomienia, że zastosowała się do sprawozdania organu arbitrażowego.
2. Jeżeli w ciągu 30 dni od otrzymania takiego powiadomienia Strony nie osiągną porozumienia w kwestii tego, czy zgłoszony środek zapewnia Stronie obwinionej zgodność z postanowieniami, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), Strona skarżąca może zwrócić się do organu arbitrażowego w pierwotnym składzie z pisemnym wnioskiem o wydanie orzeczenia w tej sprawie. O złożeniu takiego wniosku powiadamia się Stronę obwinioną oraz Komitet.
3. W ciągu 45 dni od dnia złożenia wniosku organ arbitrażowy przekazuje swoje orzeczenie Stronom oraz Komitetowi. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że zgłoszony środek jest zgodny z postanowieniami, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), stosowanie środków, o których mowa w art. 3.15 (Tymczasowe środki zaradcze w przypadku niezastosowania się do sprawozdania końcowego), lub rekompensaty, w zależności od przypadku, zostaje zakończone. W stosownych przypadkach w świetle orzeczenia organu arbitrażowego dostosowuje się poziom zawieszenia zobowiązań lub poziom rekompensaty.
ARTYKUŁ 3.17
Zastępowanie arbitrów
Jeżeli w toku postępowania arbitrażowego organ arbitrażowy w pierwotnym składzie lub niektórzy jego członkowie nie mogą uczestniczyć w postępowaniu, wycofają się lub muszą zostać zastąpieni, ponieważ nie spełniają wymogów kodeksu postępowania określonego w załączniku 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów), zastosowanie ma procedura określona w art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego). Termin przekazania sprawozdań i orzeczeń, w zależności od przypadku, zostaje przedłużony o 20 dni.
ARTYKUŁ 3.18
Zawieszenie i zakończenie postępowania arbitrażowego
1. Na wniosek obu Stron organ arbitrażowy w dowolnej chwili zawiesza swoje prace na uzgodniony przez Strony okres, nieprzekraczający 12 kolejnych miesięcy. Organ wznawia prace przed końcem tego okresu zawieszenia na pisemny wniosek obu Stron. Strony odpowiednio informują Komitet. Organ arbitrażowy może również wznowić prace na koniec okresu zawieszenia na pisemny wniosek którejkolwiek ze Stron. Strona wnioskująca odpowiednio powiadamia Komitet oraz drugą Stronę. Jeżeli żadna ze Stron nie zawnioskuje o wznowienie prac organu arbitrażowego po upływie okresu zawieszenia, uprawnienia organu arbitrażowego dobiegają końca, a postępowanie zostaje zakończone. W przypadku zawieszenia prac organu arbitrażowego terminy określone w stosownych postanowieniach niniejszego rozdziału zostają przedłużone o okres odpowiadający okresowi zawieszenia prac organu arbitrażowego. Zawieszenie i zakończenie prac organu arbitrażowego pozostają bez uszczerbku dla praw każdej ze Stron w innych postępowaniach na podstawie art. 3.24 (Wybór sądu właściwego).
2. Strony mogą zgodnie postanowić o zakończeniu postępowania organu arbitrażowego w drodze wspólnego powiadomienia przesłanego przewodniczącemu organu arbitrażowego oraz Komitetowi w dowolnym czasie przed wydaniem przez organ arbitrażowy sprawozdania końcowego.
ARTYKUŁ 3.19
Wspólnie uzgodnione rozwiązanie
Strony mogą w dowolnym momencie wspólnie uzgodnić rozwiązanie sporu podlegającego niniejszemu rozdziałowi. Wspólnie powiadamiają o takim uzgodnieniu Komitet oraz, w stosownych przypadkach, przewodniczącego organu arbitrażowego. Jeżeli rozwiązanie wymaga zatwierdzenia w trybie odpowiednich wewnętrznych procedur którejkolwiek ze Stron, w powiadomieniu odwołuje się do tego wymogu, a procedura rozstrzygania sporu zostaje zawieszona. Jeżeli zatwierdzenie takie nie jest konieczne lub jeżeli powiadomiono o zakończeniu takich wewnętrznych procedur, procedura rozstrzygania sporu zostaje zakończona.
ARTYKUŁ 3.20
Informacje i porady techniczne
Na wniosek Strony lub z własnej inicjatywy organ arbitrażowy może zwracać się do dowolnego źródła, w tym również do Stron zaangażowanych w spór, o informacje, jakie uzna za stosowne do celów prowadzonego postępowania. Organ arbitrażowy ma również prawo, jeśli uzna to za stosowne, zwrócić się o opinię do ekspertów. Przed dokonaniem wyboru takich ekspertów organ arbitrażowy konsultuje się ze Stronami. Wszelkie informacje uzyskane na podstawie niniejszego artykułu są ujawniane i przedkładane Stronom w celu umożliwienia im przedstawienia uwag w terminie określonym przez organ arbitrażowy.
ARTYKUŁ 3.21
Reguły interpretacji
Organ arbitrażowy dokonuje wykładni postanowień, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), zgodnie ze zwyczajowymi zasadami wykładni międzynarodowego prawa publicznego, łącznie z tymi określonymi w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, sporządzonej w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r. (dalej zwanej „Konwencją wiedeńską”). Organ arbitrażowy uwzględnia również odpowiednie interpretacje zawarte w sprawozdaniach zespołów orzekających i Organu Apelacyjnego przyjętych przez Organ Rozstrzygania Sporów na podstawie załącznika 2 do Porozumienia WTO. Sprawozdania i orzeczenia organu arbitrażowego nie mogą rozszerzać ani ograniczać praw i obowiązków Stron przewidzianych w niniejszej Umowie.
ARTYKUŁ 3.22
Decyzje i orzeczenia organu arbitrażowego
1. Organ arbitrażowy dokłada wszelkich starań, aby podejmować decyzje w drodze konsensu. W przypadku gdy decyzja nie może zostać podjęta w drodze konsensusu, sprawa będąca przedmiotem decyzji rozstrzygana jest większością głosów. Zdania odrębne arbitrów nie są w żadnym wypadku publikowane.
2. Sprawozdania i orzeczenia organu arbitrażowego są bezwarunkowo przyjmowane przez Strony. Nie tworzą one jakichkolwiek praw ani obowiązków względem osób prawnych i fizycznych. Sprawozdania i orzeczenia zawierają ustalenia faktyczne, wskazanie możliwości zastosowania odpowiednich postanowień, o których mowa w art. 3.2 (Zakres), oraz podstawowe uzasadnienie wszelkich ustaleń i wniosków. Komitet podaje sprawozdania i orzeczenia organu arbitrażowego do wiadomości publicznej w całości w terminie 10 dni od ich wydania, chyba że postanowi inaczej w celu ochrony informacji poufnych.
PODSEKCJA 4
POSTANOWIENIA OGÓLNE
ARTYKUŁ 3.23
Lista arbitrów
1. Nie później niż sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszej Umowy Komitet sporządza listę przynajmniej 15 osób, które są skłonne i zdolne pełnić rolę arbitra. Lista składa się z trzech części:
a) części dotyczącej Wietnamu
b) części dotyczącej Unii i jej państw członkowskich; oraz
c) części złożonej z osób niebędących obywatelami żadnej ze Stron i niemających na terytorium żadnej ze Stron stałego miejsca zamieszkania, które są kandydatami do roli przewodniczącego organu arbitrażowego.
2. Każda część listy zawiera nazwiska co najmniej pięciu osób. Komitet zapewnia, aby na liście znajdowała się zawsze co najmniej taka liczba osób.
3. Arbitrzy posiadają udowodnioną wiedzę fachową i doświadczenie w dziedzinie prawa i handlu międzynarodowego. Powinny to być osoby niezależne, działające w imieniu własnym, niedziałające na polecenie żadnego rządu czy organizacji oraz niepowiązane z rządem żadnej ze Stron, a ich postępowanie powinno być zgodne z kodeksem postępowania, znajdującym się w załączniku 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów).
4. Komitet może sporządzić dodatkową listę 10 osób posiadających udowodnioną wiedzę fachową i doświadczenie w konkretnych sektorach objętych niniejszą Umową. Z zastrzeżeniem zgody Stron te dodatkowe listy wykorzystywane są do powoływania składu organu arbitrażowego zgodnie z procedurą określoną w art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego).
ARTYKUŁ 3.24
Wybór forum
1. Odwołanie się do procedury rozstrzygania sporów przewidzianej w niniejszym rozdziale pozostaje bez uszczerbku dla jakiegokolwiek działania w ramach Światowej Organizacji Handlu, w tym działania w zakresie rozstrzygania sporów, czy na podstawie innej umowy międzynarodowej, której obie Strony są stronami.
2. Na zasadzie odstępstwa od postanowień ust. 1 Strona nie może, w odniesieniu do konkretnego środka, dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia zasadniczo równoważnego zobowiązania na mocy niniejszej Umowy oraz na mocy Porozumienia WTO lub jakiejkolwiek innej umowy międzynarodowej, której obie Strony są stronami na odpowiednich forach. Po wszczęciu procedury rozstrzygania sporu Strony nie dochodzą na drugim forum roszczeń z tytułu naruszenia zasadniczo równoważnego zobowiązania na mocy drugiej umowy, chyba że z powodów proceduralnych lub jurysdykcyjnych forum wybrane jako pierwsze nie dokona ustaleń dotyczących roszczeń z tytułu naruszenia tego zobowiązania.
3. Na potrzeby niniejszego artykułu:
a) procedurę rozstrzygania sporów na podstawie Porozumienia WTO uznaje się za wszczętą z chwilą złożenia przez Stronę wniosku o ustanowienie zespołu orzekającego na podstawie art. 6 Uzgodnienia w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów;
b) procedurę rozstrzygania sporów na podstawie niniejszego rozdziału uznaje się za wszczętą z chwilą złożenia przez Stronę wniosku o powołanie organu arbitrażowego na podstawie art. 3.5 (Wszczęcie procedury arbitrażowej) ust. 1;
c) procedurę rozstrzygania sporów na podstawie innej umowy międzynarodowej uznaje się za wszczętą zgodnie z postanowieniami takiej umowy.
4. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie wyklucza możliwości wprowadzenia zawieszenia obowiązków przez jedną ze Stron, jeżeli zezwala na to Organ Rozstrzygania Sporów. Ani Porozumienie WTO, ani Umowa o wolnym handlu nie uniemożliwiają jednej ze Stron wprowadzenia odpowiednich środków zgodnie z art. 3.15 (Tymczasowe środki zaradcze w przypadku niezastosowania się do sprawozdania końcowego).
ARTYKUŁ 3.25
Terminy
1. Wszystkie terminy określone w niniejszej sekcji, łącznie z terminami przedstawiania przez organ arbitrażowy sprawozdań i orzeczeń, liczy się w dniach kalendarzowych od dnia następującego po wykonaniu czynności lub wystąpieniu zdarzenia, do którego się odnoszą, chyba że określono inaczej.
2. Każdy termin, o którym mowa w niniejszej sekcji, można zmienić za obopólnym porozumieniem stron sporu. Organ arbitrażowy może w dowolnej chwili zaproponować Stronom zmianę dowolnego terminu, o którym mowa w niniejszej sekcji, podając uzasadnienie.
ARTYKUŁ 3.26
Przegląd i zmiana
Komitet może dokonać przeglądu i zdecydować o zmianie załączników 7 (Regulamin wewnętrzny), 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) oraz 9 (Mechanizm mediacji).
SEKCJA B
Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami
PODSEKCJA 1
Zakres stosowania i definicje
ARTYKUŁ 3.27
Zakres
1. Niniejsza sekcja ma zastosowanie do sporów między skarżącym pochodzącym z terytorium jednej Strony a drugą Stroną w zakresie dowolnego środka 20 , który rzekomo narusza postanowienia rozdziału 2 (Ochrona inwestycji), a naruszenie to powoduje domniemaną stratę lub szkodę dla skarżącego lub, w przypadku gdy skarga zostaje wniesiona w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa będącego własnością lub kontrolowanego przez skarżącego, dla lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa.
2. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że skarżący nie przedkłada skargi na podstawie niniejszej sekcji, jeżeli jego inwestycja została przeprowadzona przez wprowadzenie w błąd, zatajenie, korupcję lub postępowanie stanowiące nadużywanie drogi sądowej.
3. Trybunał i Trybunał Apelacyjny ustanowione odpowiednio na podstawie art. 3.38 (Trybunał) i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) nie mogą orzekać w sprawie skarg, które wykraczają poza zakres niniejszego artykułu.
4. Skargę dotyczącą restrukturyzacji długu Strony należy rozpatrywać zgodnie z niniejszą sekcją i załącznikiem 5 (Dług publiczny).
ARTYKUŁ 3.28
Definicje
Jeżeli nie określono inaczej, do celów niniejszej sekcji:
a) „postępowanie” oznacza postępowanie przed Trybunałem lub Trybunałem Apelacyjnym na podstawie niniejszej sekcji;
b) „strony sporu” oznaczają skarżącego i pozwanego;
c) „skarżący pochodzący z terytorium Strony” oznacza:
(i) inwestora pochodzącego z terytorium Strony, o którym mowa w art. 2.1 (Zakres) ust. 1 lit. b), działającego we własnym imieniu; lub
(ii) inwestora pochodzącego z terytorium Strony, o którym mowa w art. 2.1 (Zakres) ust. 1 lit. b), działającego w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa, będącego własnością tego inwestora lub przez niego kontrolowanego; dla większej pewności należy wyjaśnić, że skargę przedłożoną na podstawie niniejszego podpunktu uważa się za odnoszącą się do sporu między Umawiającym się Państwem a obywatelem innego Umawiającego się Państwa do celów art. 25 ust. 1 konwencji ICSID;
d) „konwencja ICSID” oznacza Konwencję w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami a obywatelami innych państw, sporządzoną w Waszyngtonie dnia 18 marca 1965 r.;
e) „Strona niebędąca stroną sporu” oznacza Wietnam, w przypadku gdy pozwanymi są Unia lub państwo członkowskie Unii, bądź też Unia, gdy pozwanym jest Wietnam;
f) „pozwany” oznacza Wietnam albo, w przypadku Strony UE, Unię albo zainteresowane państwo członkowskie na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi);
g) „lokalnie utworzone przedsiębiorstwo” oznacza osobę prawną, utworzoną na terytoriom Strony, będącą własnością inwestora pochodzącego z terytorium drugiej Strony lub przez niego kontrolowaną;
h) „konwencja z Nowego Jorku z 1958 r.” oznacza Konwencję o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych, sporządzoną w Nowym Jorku dnia 10 czerwca 1958 r.;
i) „finansowanie przez osoby trzecie” oznacza wszelkie finansowanie zapewnione przez osobę fizyczną lub prawną, która nie jest stroną sporu, ale która zawiera umowę ze stroną sporu w celu pokrycia części lub całości kosztów postępowania w zamian za wynagrodzenie uzależnione od wyniku sporu lub wszelkie finansowanie zapewnione przez osobę fizyczną lub prawną, która nie jest stroną sporu, w formie darowizny lub dotacji;
j) „UNCITRAL” oznacza Komisję Narodów Zjednoczonych do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego; oraz
k) „zasady przejrzystości UNCITRAL” oznaczają zasady UNCITRAL dotyczące przejrzystości w umownych postępowaniach arbitrażowych między inwestorem a państwem.
PODSEKCJA 2
ALTERNATYWNE METODY ROZWIĄZYWANIA SPORÓW I KONSULTACJE
ARTYKUŁ 3.29
Polubowne rozstrzygnięcie sporu
Każdy spór powinien, w najszerszym możliwym zakresie, zostać rozstrzygnięty polubownie poprzez negocjacje lub mediację oraz, jeżeli jest to możliwe, przed złożeniem wniosku o konsultacje na podstawie art. 3.30 (Konsultacje). Taką ugodę można zawrzeć w dowolnym czasie, również po wszczęciu postępowania na podstawie niniejszej sekcji.
ARTYKUŁ 3.30
Konsultacje
1. Jeżeli spór nie może zostać rozstrzygnięty polubownie w sposób przewidziany w art. 3.29 (Polubowne rozstrzygnięcie sporu), skarżący pochodzący z terytorium jednej Strony, zarzucający naruszenie postanowień, o których mowa w art. 3.27 (Zakres) ust. 1, przedkłada wniosek o konsultacje drugiej Stronie. Wniosek zawiera następujące informacje:
a) imię, nazwisko i adres skarżącego oraz, w przypadku gdy wniosek jest przedkładany w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa, nazwę i adres oraz miejsce uzyskania zdolności prawnej lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa;
b) postanowienia, o których mowa w art. 3.27 (Zakres) ust. 1, które zostały rzekomo naruszone;
c) podstawę prawną i merytoryczną skargi, w tym środki, które rzekomo naruszyły postanowienia, o których mowa w art. 3.27 (Zakres) ust. 1;
d) przewidywaną rekompensatę i szacunkową kwotę szkody objętej skargą; oraz
e) dowody wskazujące, że skarżący jest inwestorem pochodzącym z terytorium drugiej Strony oraz że jest właścicielem inwestycji objętej niniejszą Umową, obejmującej, w stosownych przypadkach, lokalnie ustanowione przedsiębiorstwo, w odniesieniu do której złożono wniosek o konsultacje, lub ją kontroluje.
Jeżeli wniosek o konsultacje jest składany przez więcej niż jednego skarżącego, lub w imieniu więcej niż jednego lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa, informacje w ust. 1 lit. a) i e) przedstawia się odpowiednio dla każdego skarżącego lub lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa.
2. Wniosek o konsultacje jest przedkładany w ciągu:
a) trzech lat od dnia, w którym skarżący lub, w odpowiednim przypadku, lokalnie utworzone przedsiębiorstwo po raz pierwszy posiedli lub powinni byli posiąść wiedzę o środku rzekomo naruszającym postanowienia rozdziału 2 (Ochrona inwestycji) oraz wiedzę, że w związku z tym stratę lub szkodę ponieśli:
(i) skarżący, w przypadku skarg wniesionych przez inwestora działającego we własnym imieniu; lub
(ii) lokalnie utworzone przedsiębiorstwo, w przypadku skarg wniesionych przez inwestora działającego w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa; lub
b) dwóch lat od dnia, w którym skarżący lub, w odpowiednim przypadku, lokalnie utworzone przedsiębiorstwo, wycofuje skargę lub kończy postępowanie przed trybunałem lub sądem na podstawie prawa wewnętrznego i, w każdym przypadku, nie później niż siedem lat od dnia, w którym skarżący po raz pierwszy posiadł lub powinien był posiąść wiedzę o środku rzekomo naruszającym postanowienia rozdziału 2 (Ochrona inwestycji) oraz wiedzę, że w związku z tym stratę lub szkodę ponieśli:
(i) skarżący, w przypadku skarg wniesionych przez inwestora działającego we własnym imieniu; lub
(ii) lokalnie utworzone przedsiębiorstwo, w przypadku skarg wniesionych przez inwestora działającego w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa 21 .
3. O ile strony sporu nie postanowiły inaczej, konsultacje przeprowadzane są w:
a) Hanoi, jeśli konsultacje dotyczą środków Wietnamu;
b) Brukseli, jeśli konsultacje dotyczą środków Unii; lub
c) stolicy zainteresowanego państwa członkowskiego Unii, jeśli wniosek o konsultacje dotyczy wyłącznie środków tego państwa członkowskiego.
Konsultacje mogą również odbywać się w formie wideokonferencji lub za pomocą innych środków, w szczególności jeśli w sprawie uczestniczy małe lub średnie przedsiębiorstwo.
4. O ile strony sporu nie wyrażą zgody na dłuższy okres, konsultacje przeprowadza się w ciągu 60 dni od złożenia wniosku o konsultacje.
5. Jeżeli skarżący nie przedłożył skargi na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi) w okresie 18 miesięcy od złożenia wniosku o konsultacje, uznaje się, że skarżący wycofał się z postępowania na podstawie niniejszej sekcji i nie może przedłożyć skargi na podstawie niniejszej sekcji. Okres ten może zostać przedłużony za porozumieniem stron zaangażowanych w konsultacje.
6. Terminy określone w ust. 2 i 5 nie powodują niedopuszczalności skarg, jeżeli skarżący może wykazać, że niezłożenie wniosku o konsultacje lub nieprzedłożenie skargi wynika z braku możliwości podjęcia kroków przez skarżącego spowodowanego działaniami celowo przeprowadzonymi przez zainteresowaną Stronę, pod warunkiem że skarżący podjął działania tak szybko, jak to było racjonalnie możliwe, gdy tylko był w stanie je podjąć.
7. W przypadku gdy wniosek o konsultacje dotyczy rzekomego naruszenia umowy przez Unię lub przez państwo członkowskie Unii, zostaje on przesłany do Unii. Jeśli stwierdzone zostaną środki wprowadzone przez państwo członkowskie Unii, zawiadomienie należy również przesłać do zainteresowanego państwa członkowskiego.
ARTYKUŁ 3.31
Mediacja
1. Strony sporu mogą w każdym momencie zgodzić się na przystąpienie do mediacji.
2. Przeprowadzenie mediacji jest dobrowolne i pozostaje bez uszczerbku dla sytuacji prawnej każdej ze stron sporu.
3. Przeprowadzenie mediacji może być regulowane zasadami ustalonymi w załączniku 10 (Mechanizm mediacji stosowany w rozstrzyganiu sporów między inwestorami a Stronami). Każdy termin, o którym mowa w załączniku 10 (Mechanizm mediacji stosowany w rozstrzyganiu sporów między inwestorami a Stronami), może być zmieniony za obopólnym porozumieniem stron sporu.
4. Mediator jest wyznaczany za porozumieniem stron sporu. Takie wyznaczenie może obejmować wyznaczenie mediatora spośród członków Trybunału powołanych na podstawie art. 3.38 (Trybunał) lub członków Trybunału Apelacyjnego powołanych na podstawie art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny). Strony sporu mogą również zwrócić się do Prezesa Trybunału o wyznaczenie mediatora spośród członków Trybunału, którzy nie są obywatelami ani jednego z państw członkowskich Unii, ani Wietnamu.
5. Jeżeli strony sporu uzgodniły, że przeprowadzą mediację, terminy określone w art. 3.30 (Konsultacje) ust. 2 i 5, art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 6 oraz art. 3.54 (Procedura odwołania) ust. 5 zostają zawieszone między dniem, w którym uzgodniono przeprowadzenie mediacji, a dniem, w którym jedna ze stron sporu podejmie decyzję o zakończeniu mediacji w drodze pisma przesłanego mediatorowi i drugiej stronie sporu. Na wniosek obydwu stron sporu, jeżeli skład Trybunału został powołany na podstawie art. 3.38 (Trybunał), skład zawiesza postępowanie do dnia, w którym dowolna ze stron sporu podejmie decyzję o zakończeniu mediacji w drodze pisma przesłanego mediatorowi i drugiej stronie sporu.
PODSEKCJA 3
PRZEDKŁADANIE SKARGI I WARUNKI WSTĘPNE
ARTYKUŁ 3.32
Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi
1. Jeżeli spór nie może zostać rozstrzygnięty w terminie 90 dni od przedłożenia wniosku o konsultacje, skarżący może dostarczyć zawiadomienie o zamiarze, w którym wskazuje się na piśmie zamiar skarżącego dotyczący przedłożenia skargi w celu rozstrzygnięcia sporu na podstawie niniejszej sekcji i które zawiera następujące informacje:
a) imię, nazwisko i adres skarżącego oraz, w przypadku gdy wniosek jest przedkładany w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa, nazwę i adres oraz miejsce uzyskania zdolności prawnej lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa;
b) postanowienia, o których mowa w art. 3.27 (Zakres) ust. 1, które zostały rzekomo naruszone;
c) podstawę prawną i merytoryczną skargi, w tym środki, które rzekomo naruszyły postanowienia, o których mowa w art. 3.27 (Zakres) ust. 1; oraz
d) przewidywaną rekompensatę i szacunkową kwotę szkody objętej skargą.
Zawiadomienie o zamiarze jest przesyłane do Unii lub do Wietnamu, zależnie od przypadku. Jeśli stwierdzony zostaje środek wprowadzony przez państwo członkowskie Unii, zawiadomienie należy również przesłać do zainteresowanego państwa członkowskiego.
2. Gdy zawiadomienie o zamiarze zostało wysłane do Unii, Unia ustala pozwanego i, po dokonaniu takiego ustalenia, informuje skarżącego w ciągu 60 dni od otrzymania zawiadomienia o zamiarze o tym, czy Unia lub państwo członkowskie Unii jest pozwanym.
3. W przypadku gdy skarżący nie został poinformowany o ustaleniu pozwanego w ciągu 60 dni od otrzymania zawiadomienia o zamiarze:
a) jeśli środki wskazane w zawiadomieniu są środkami wyłącznie państwa członkowskiego Unii, to państwo członkowskie jest pozwanym; lub
b) jeśli środki wskazane w zawiadomieniu obejmują środki Unii, pozwanym jest Unia.
4. Skarżący może przedłożyć skargę na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi) na podstawie ustalenia, o którym mowa w ust. 2, lub, jeśli o takim ustaleniu nie poinformowano skarżącego w terminie przewidzianym w ust. 2, zgodnie z ust. 3.
5. Jeżeli Unia albo jej państwo członkowskie jest pozwanym w następstwie ustalenia poczynionego na podstawie ust. 2, ani Unia, ani zainteresowane państwo członkowskie nie mogą oceniać dopuszczalności skargi, braku właściwości Trybunału lub w inny sposób oceniać, że skarga lub orzeczenie są bezpodstawne lub nieważne w oparciu o argument, że właściwym pozwanym powinna być Unia, a nie państwo członkowskie lub odwrotnie.
6. Trybunał i Trybunał Apelacyjny są związane ustaleniem poczynionym na podstawie ust. 2.
7. Żadne z postanowień niniejszej Umowy lub obowiązujących zasad rozstrzygania sporów nie uniemożliwia wymiany między Unią i przedmiotowym państwem członkowskim wszystkich informacji na temat sporu.
ARTYKUŁ 3.33
Przedkładanie skargi
1. Jeżeli sporu nie można rozstrzygnąć w ciągu sześciu miesięcy od przedłożenia wniosku o konsultacje i upłynęły co najmniej trzy miesiące od przekazania zawiadomienia o zamiarze przedłożenia skargi na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi), skarżący, pod warunkiem spełniania wymogów określonych w art. 3.35 (Wymogi proceduralne i inne wymogi przedłożenia skargi), może przedłożyć skargę Trybunałowi powołanemu na podstawie art. 3.38 (Trybunał).
2. Skargę można przedłożyć do Trybunału na podstawie jednej z następujących zasad rozstrzygania sporów:
a) konwencji ICSID;
b) zasad dotyczących dodatkowego mechanizmu zarządzania postępowaniami (dalej zwanych „zasadami dotyczącymi dodatkowego mechanizmu ICSID”) przez Sekretariat Międzynarodowego Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (dalej zwany „sekretariatem ICSID”), w przypadku gdy nie mają zastosowania warunki dotyczące postępowań zgodnie z lit. a);
c) zasad arbitrażu UNCITRAL; lub
d) wszelkich innych zasad, jeśli zgodzą się na to strony sporu. W przypadku gdy skarżący proponuje szczególny zestaw zasad rozstrzygania sporów oraz jeżeli w ciągu 30 dni od otrzymania propozycji strony sporu nie wyraziły na piśmie zgody na takie przepisy, lub pozwany nie udzielił odpowiedzi skarżącemu, skarżący może przedłożyć skargę na zasadach określonych w lit. a), b) lub c).
3. Wszystkie skargi wymienione przez skarżącego podczas przedkładania skargi zgodnie z niniejszym artykułem muszą opierać się na środkach określonych we wniosku o konsultacje na podstawie art. 3.30 (Konsultacje) ust. 1 lit. c).
4. Zasady rozstrzygania sporów, o których mowa w ust. 2, stosuje się z zastrzeżeniem zasad określonych w niniejszej sekcji, uzupełnionych o wszelkie zasady przyjęte przez Komitet, Trybunał lub Trybunał Apelacyjny.
5. Skargę uznaje się za przedłożoną na podstawie niniejszego artykułu, jeżeli skarżący wszczął postępowanie na podstawie obowiązujących zasad rozstrzygania sporów.
6. Skargi przedłożone w imieniu grupy, w której skład wchodzi pewna liczba niezidentyfikowanych skarżących, lub przedłożone przez przedstawiciela, który zamierza prowadzić postępowanie w interesie określonej liczby zidentyfikowanych lub niezidentyfikowanych skarżących, którzy delegują wszystkie decyzje dotyczące postępowania w ich imieniu, nie są dopuszczalne.
ARTYKUŁ 3.34
Inne skargi
1. Skarżący nie może przedłożyć skargi do Trybunału, jeżeli skarżący przedłożył już do innego krajowego lub międzynarodowego sądu lub trybunału skargę dotyczącą tego samego środka, co środek, co do którego istnieje domniemanie, że jest niezgodny z postanowieniami, o których mowa w art. 3.27 (Zakres) ust. 1, i tej samej straty lub szkody, chyba że skarżący wycofa taką nierozpatrzoną skargę.
2. Skarżący działający we własnym imieniu nie może przedłożyć skargi do Trybunału, jeżeli jakakolwiek osoba, która, bezpośrednio lub pośrednio, posiada udziały własnościowe w skarżącym lub jest przez niego kontrolowana, przedłożyła już do Trybunału lub innego krajowego lub międzynarodowego sądu lub trybunału skargę dotyczącą tego samego środka, co środek, co do którego istnieje domniemanie, że jest niezgodny z postanowieniami, o których mowa w art. 3.27 (Zakres) ust. 1, i tej samej straty lub szkody, chyba że ta osoba wycofa taką nierozpatrzoną skargę.
3. Skarżący działający w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa nie może przedłożyć skargi do Trybunału, jeżeli jakakolwiek osoba, która, bezpośrednio lub pośrednio, posiada udziały własnościowe w lokalnie utworzonym przedsiębiorstwie lub jest przez nie kontrolowana, przedłożyła już do Trybunału lub innego krajowego lub międzynarodowego sądu lub trybunału skargę dotyczącą tego samego środka, co środek, co do którego istnieje domniemanie, że narusza postanowienia rozdziału 2 (Ochrona inwestycji), i tej samej straty lub szkody, chyba że ta osoba wycofa taką nierozpatrzoną skargę.
4. Przed przedłożeniem skargi skarżący przedstawia:
a) dowody, że on i, jeśli jest to uzasadnione na podstawie ust. 2 i 3, jakakolwiek osoba, która bezpośrednio lub pośrednio posiada udziały własnościowe w lokalnie utworzonym przedsiębiorstwie lub jest przez nie kontrolowana, wycofała wszystkie nierozpatrzone skargi, o których mowa w ust. 1, 2 lub 3; oraz
b) zrzeczenie się z przysługującego mu prawa, a w stosownych przypadkach, z prawa lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa, do przedkładania skarg, o których mowa w ust. 1.
5. Niniejszy artykuł stosuje się w związku z załącznikiem 12 (Równoległe postępowania).
6. Zrzeczenie przewidziane w ust. 4 lit. b) przestaje mieć zastosowanie w przypadku, gdy skarga zostaje odrzucona w wyniku niespełnienia wymogów obywatelstwa będących warunkiem przedłożenia skargi na podstawie niniejszej Umowy.
7. Ustępy od 1 do 4, włączając załącznik 12 (Równoległe postępowania), nie mają zastosowania w przypadku, gdy skargi są wnoszone do krajowego sądu lub trybunału wyłącznie w celu uzyskania tymczasowego nakazu sądowego lub wniosku o wydanie deklaratywnego orzeczenia ustalającego oraz nie wiążą się z wypłatą odszkodowań pieniężnych.
8. Gdy skargi są wnoszone zarówno na podstawie niniejszej sekcji, jak i sekcji A (Rozstrzyganie sporów między Stronami), lub zarówno na podstawie niniejszej sekcji, jak i innej umowy międzynarodowej dotyczącej tego samego traktowania, jak to, co do którego istnieje domniemanie, że jest niezgodne z postanowieniami rozdziału 2 (Ochrona inwestycji), skład Trybunału ustanowiony zgodnie z niniejszą sekcją, w najkrótszym możliwym terminie po wysłuchaniu stron sporu, uwzględnia w swojej decyzji, zarządzeniu lub orzeczeniu postępowanie na podstawie sekcji A (Rozstrzyganie sporów między Stronami) lub innej umowy międzynarodowej. W tym celu może on również, jeżeli uzna to za konieczne, zawiesić postępowanie. Działając na podstawie niniejszego postanowienia, Trybunał przestrzega postanowień art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 6.
ARTYKUŁ 3.35
Wymogi proceduralne i inne wymogi przedłożenia skargi
1. Skarga może zostać złożona do Trybunału na podstawie niniejszej sekcji wyłącznie, jeżeli:
a) przedłożeniu skargi towarzyszy pisemna zgoda skarżącego na rozstrzygnięcie sporu przez Trybunał zgodnie z procedurami określonymi w niniejszej sekcji oraz wskazanie przez skarżącego jednego ze zbiorów zasad rozstrzygania sporów, o których mowa w art. 3.33 (Przedkładanie skargi) ust. 2, jako mających zastosowanie zasad rozstrzygania sporów;
b) upłynęło przynajmniej sześć miesięcy od przedłożenia wniosku o konsultacje zgodnie z art. 3.30 (Konsultacje) i upłynęły przynajmniej trzy miesiące od przekazania zawiadomienia o zamiarze przedłożenia skargi na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi);
c) wniosek o konsultacje oraz zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi spełniają wymogi wskazane odpowiednio w art. 3.30 (Konsultacje) ust. 1 i 2 oraz w art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi) ust. 1;
d) prawna i merytoryczna podstawa sporu była wcześniej przedmiotem konsultacji na podstawie art. 3.30 (Konsultacje);
e) wszystkie skargi wymienione podczas przedkładania skargi do Trybunału na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi) opierają się na środku lub środkach określonych w zawiadomieniu o zamiarze przedłożenia skargi na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi); oraz
f) spełnione są warunki określone w art. 3.34 (Inne skargi).
2. Niniejszy artykuł nie narusza innych wymogów jurysdykcyjnych wynikających z odpowiednich zasad rozstrzygania sporów.
ARTYKUŁ 3.36
Zgoda
1. Pozwany zgadza się na przedłożenie skargi na podstawie niniejszej sekcji.
2. Skarżący udziela swojej zgody zgodnie z procedurami przewidzianymi w niniejszej sekcji w momencie przedkładania skargi na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi).
3. Zgoda na podstawie ust. 1 i 2 wymaga, by:
a) strony sporu powstrzymały się od egzekwowania orzeczenia wydanego na podstawie niniejszej sekcji przed uprawomocnieniem się takiego orzeczenia na podstawie art. 3.55 (Ostateczne orzeczenie); oraz
b) strony sporu powstrzymały się od dążenia do odwołania, rewizji, uchylenia, unieważnienia lub zmiany orzeczenia ani nie wszczynały innej podobnej procedury przed międzynarodowym bądź krajowym sądem lub trybunałem, w odniesieniu do orzeczenia wydanego na podstawie niniejszej sekcji 22 .
4. Uznaje się, że zgoda na podstawie ust. 1 i 2 spełnia wymogi:
a) art. 25 konwencji ICSID oraz zasad dotyczących dodatkowego mechanizmu ICSID, w zakresie pisemnej zgody stron sporu; oraz
b) art. II konwencji z Nowego Jorku z 1958 r. w odniesieniu do pisemnej umowy.
ARTYKUŁ 3.37
Finansowanie przez osoby trzecie
1. W przypadku finansowania przez osoby trzecie strona sporu, która z niego korzysta, powiadamia drugą stronę sporu i skład Trybunału, lub Prezesa Trybunału, jeżeli skład Trybunału nie został powołany, o istnieniu i charakterze mechanizmu finansowania oraz podaje nazwisko lub nazwę i adres udzielającej finansowania strony trzeciej.
2. Powiadomienia takiego dokonuje się w momencie przedłożenia skargi lub, jeżeli umowa o finansowanie zostaje zawarta bądź darowizna lub dotacja zostaje przekazana po przedłożeniu skargi, niezwłocznie po tym, jak umowa o finansowanie zostaje zawarta bądź darowizna lub dotacja zostaje przekazana.
3. Stosując art. 3.48 (Zabezpieczenie kosztów), Trybunał bierze pod uwagę, czy istnieje finansowanie przez osoby trzecie. Przy podejmowaniu decyzji w sprawie kosztów postępowania na podstawie art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 4 Trybunał bierze pod uwagę, czy spełniono wymogi przewidziane w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.
PODSEKCJA 4
SYSTEM TRYBUNAŁÓW INWESTYCYJNYCH
ARTYKUŁ 3.38
Trybunał
1. Trybunał zostaje niniejszym utworzony do rozpatrywania skarg złożonych na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi).
2. Na podstawie art. 4.1 (Komitet) ust. 5 lit. a) Komitet, po wejściu w życie niniejszej Umowy, mianuje dziewięciu członków Trybunału. Trzech członków musi być obywatelami państwa członkowskiego Unii, trzech obywatelami Wietnamu, a trzech obywatelami państw trzecich 23 .
3. Komitet może zadecydować o zwiększeniu lub zmniejszeniu liczby członków Trybunału o liczbę będącą wielokrotnością liczby trzy. Powołanie dodatkowych członków odbywa się na takich samych zasadach, jak określono w ust. 2.
4. Członkowie Trybunału posiadają kwalifikacje wymagane w swoich państwach do powołania na stanowisko sędziego lub są prawnikami o uznanej kompetencji. Wykazali się posiadaniem wiedzy eksperckiej z zakresu międzynarodowego prawa publicznego. Zaleca się, by członkowie Trybunału posiadali wiedzę fachową, w szczególności w zakresie międzynarodowego prawa inwestycyjnego, międzynarodowego prawa handlowego i rozstrzygania sporów związanych z międzynarodowymi umowami inwestycyjnymi lub handlowymi.
5. Członkowie Trybunału są mianowani na czteroletnią kadencję, z możliwością jednokrotnego przedłużenia. Jednakże w przypadku pięciu z dziewięciu osób powołanych niezwłocznie po wejściu w życie niniejszej Umowy, wskazanych w drodze losowania, kadencję wydłuża się do sześciu lat. Powstające wakaty będą uzupełniane w miarę ich pojawiania się. Osoba wyznaczona do zastąpienia osoby, której kadencja nie wygasła, będzie sprawować urząd przez okres, jaki pozostał do końca kadencji jej poprzednika. Osoba, która odbywa służbę w składzie Trybunału, w chwili upływu swojej kadencji może za zgodą Prezesa Trybunału kontynuować pełnienie służby w tym składzie do czasu zamknięcia postępowań w tym składzie i, wyłącznie do tego celu, będzie w dalszym ciągu uznawana za członka Trybunału.
6. Trybunał rozpatruje sprawy w składach złożonych z trzech członków, spośród których jeden jest obywatelem państwa członkowskiego Unii, jeden obywatelem Wietnamu, a jeden obywatelem państwa trzeciego. Składowi przewodniczy członek będący obywatelem państwa trzeciego.
7. W terminie 90 dni od złożenia skargi na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi) Prezes Trybunału w systemie rotacyjnym powołuje członków będących częścią składu Trybunału rozpatrującego sprawę, zapewniając, by składy wybierane były losowo i w sposób nieprzewidywalny, dając przy tym wszystkim członkom równe szanse orzekania.
8. Prezes i Wiceprezes Trybunału odpowiadają za kwestie organizacyjne, są mianowani na dwuletnią kadencję i są losowani spośród członków będących obywatelami państw trzecich. Pełnią oni służbę w systemie rotacyjnym, w kolejności ustalonej w drodze losowania przez współprzewodniczących Komitetu lub ich odpowiednich przedstawicieli. Wiceprezes zastępuje Prezesa, gdy ten nie jest dostępny.
9. Niezależnie od ust. 6, strony sporu mogą wyrazić zgodę na wysłuchanie przez jednego członka będącego obywatelem państwa trzeciego, który zostanie wybrany przez Prezesa Trybunału. Pozwany przychylnie rozpatruje taką propozycję skarżącego, zwłaszcza jeżeli skarżący jest małym lub średnim przedsiębiorstwem lub jeżeli rekompensata albo szkoda objęta skargą jest stosunkowo niewielka. Wniosek taki należy złożyć równocześnie ze skargą składaną na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi).
10. Trybunał może ustalić własne procedury robocze. Procedury robocze muszą być zgodne z mającymi zastosowanie zasadami rozstrzygania sporów i niniejszą sekcją. Jeżeli Trybunał podejmie taką decyzję, Prezes Trybunału opracowuje projekt procedur roboczych w porozumieniu z pozostałymi członkami Trybunału i przedstawia Komitetowi projekt procedur roboczych. Komitet przyjmuje projekt procedur roboczych. Jeżeli projekt procedur roboczych nie zostanie przyjęty przez Komitet w ciągu trzech miesięcy od daty jego przedstawienia, Prezes Trybunału dokonuje niezbędnej zmiany projektu procedur roboczych, biorąc pod uwagę opinie wyrażone przez Strony. Prezes Trybunału przedstawia następnie Komitetowi zmieniony projekt procedur roboczych. Zmieniony projekt procedur roboczych uznaje się za przyjęty, chyba że Komitet podejmie decyzję o odrzuceniu zmienionego projektu procedur roboczych w terminie trzech miesięcy od jego przedstawienia.
11. W przypadku pojawienia się kwestii proceduralnych, których nie obejmują postanowienia niniejszej sekcji, zasady uzupełniające przyjęte przez Komitet lub procedury robocze przyjęte na podstawie ust. 10, właściwy skład Trybunału może przyjąć odpowiednią procedurę, która jest zgodna z tymi postanowieniami.
12. Skład Trybunału dokłada wszelkich starań, aby podejmować decyzje w drodze konsensu. W przypadku gdy decyzja nie może zostać podjęta w drodze konsensusu, skład Trybunału podejmuje decyzję większością głosów wszystkich swoich członków. Opinie wyrażone przez poszczególnych członków składu Trybunału są anonimowe.
13. Członkowie są dostępni przez cały czas i w krótkim terminie i posiadają aktualne informacje na temat działań związanych z rozstrzyganiem sporów w ramach niniejszej Umowy.
14. Aby zapewnić ich dostępność, członkowie otrzymują miesięczne wynagrodzenie za gotowość do służby, ustalone przez Komitet w drodze decyzji. Ponadto Prezes Trybunału i, w stosownych przypadkach, Wiceprezes, pobiera dzienne wynagrodzenie w wysokości wynagrodzenia ustalonego na podstawie art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 16 za każdy dzień pracy polegający na wypełnianiu funkcji Prezesa Trybunału na podstawie niniejszej sekcji.
15. Wynagrodzenie za gotowość do służby oraz dzienne wynagrodzenie, o których mowa w ust. 14, są wpłacane przez obie Strony, z uwzględnieniem ich odpowiedniego poziomu rozwoju, na rachunek zarządzany przez Sekretariat ICSID. W przypadku niedokonania przez jedną ze Stron wpłaty wynagrodzenia za gotowość do służby lub dziennego wynagrodzenia, druga Strona może zdecydować o uiszczeniu tej płatności zamiast pierwszej ze Stron. Wszelkie takie zaległe płatności pozostają należne, z naliczeniem odpowiednich odsetek.
16. O ile Komisja nie przyjmie decyzji zgodnie z ust. 17, kwoty innych honorariów i wydatków członków w ramach składu Trybunału są określane na podstawie przepisu 14 pkt 1 rozporządzeń administracyjnych i finansowych konwencji ICSID obowiązujących w dniu złożenia skargi i rozdzielane przez Trybunał między strony sporu zgodnie z postanowieniami art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 4.
17. Wynagrodzenie za gotowość do służby, dzienne diety oraz inne honoraria i wydatki mogą zostać trwale przekształcone decyzją Komitetu w regularne wynagrodzenie. W takim przypadku członkowie Trybunału pełnią swoje funkcje w pełnym wymiarze czasu pracy i nie mogą wykonywać żadnej innej zarobkowej lub niezarobkowej działalności zawodowej, chyba że w drodze wyjątku wyrazi na to zgodę Prezes Trybunału. Komitet ustala ich wynagrodzenia i związane z nimi kwestie organizacyjne.
18. Sekretariat ICSID pełni funkcję sekretariatu Trybunału i zapewnia mu odpowiednie wsparcie. Wydatki na ten cel są rozdzielane przez Trybunał pomiędzy strony sporu zgodnie z postanowieniami art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 4.
ARTYKUŁ 3.39
Trybunał Apelacyjny
1. Niniejszym ustanowiony zostaje stały Trybunał Apelacyjny, którego zadaniem jest rozpatrywanie odwołań od orzeczeń wydanych przez Trybunał.
2. Trybunał Apelacyjny składa się z sześciu członków, z których dwóch musi być obywatelami państwa członkowskiego Unii, dwóch obywatelami Wietnamu, a dwóch obywatelami państw trzecich.
3. Na podstawie art. 4.1 (Komitet) ust. 5 lit. a) Komitet, po wejściu w życie niniejszej Umowy, mianuje sześciu członków Trybunału Apelacyjnego 24 .
4. Komitet może zadecydować o zwiększeniu lub zmniejszeniu liczby członków Trybunału Apelacyjnego o liczbę będącą wielokrotnością liczby trzy. Powołanie dodatkowych członków odbywa się na takich samych zasadach, jak określono w ust. 2 i 3.
5. Członkowie Trybunału Apelacyjnego są mianowani na czteroletnią kadencję, z możliwością jednokrotnego przedłużenia. Jednakże w przypadku trzech z sześciu osób powołanych niezwłocznie po wejściu w życie niniejszej Umowy, wskazanych w drodze losowania, kadencję wydłuża się do sześciu lat. Powstające wakaty będą uzupełniane w miarę ich pojawiania się. Osoba wyznaczona do zastąpienia osoby, której kadencja nie wygasła, będzie sprawować urząd przez okres, jaki pozostał do końca kadencji jej poprzednika.
6. Trybunał Apelacyjny posiada Prezesa i Wiceprezesa, którzy są wybierani w drodze losowania na dwuletnią kadencję spośród członków będących obywatelami państw trzecich. Pełnią oni służbę w systemie rotacyjnym, w kolejności ustalonej w drodze losowania przez przewodniczącego Komitetu. Wiceprezes zastępuje Prezesa, gdy ten nie jest dostępny.
7. Członkowie Trybunału Apelacyjnego posiadają wiedzę ekspercką z zakresu międzynarodowego prawa publicznego i kwalifikacje wymagane w swoich państwach do powołania na najwyższe stanowiska sędziowskie lub są prawnikami o uznanej kompetencji. Zaleca się, by członkowie Trybunału posiadali wiedzę fachową w zakresie międzynarodowego prawa inwestycyjnego, międzynarodowego prawa handlowego i rozstrzygania sporów związanych z międzynarodowymi umowami inwestycyjnymi lub handlowymi.
8. Trybunał Apelacyjny rozpoznaje odwołania w składach złożonych z trzech członków, spośród których jeden jest obywatelem państwa członkowskiego Unii, jeden obywatelem Wietnamu, a jeden obywatelem państwa trzeciego. Składowi przewodniczy członek będący obywatelem państwa trzeciego.
9. Prezes Trybunału Apelacyjnego w systemie rotacyjnym powołuje skład rozpatrujący odwołanie, oddzielnie dla każdej sprawy, zapewniając, by każdy skład wybierany był losowo i w sposób nieprzewidywalny, dając przy tym wszystkim członkom równe szanse orzekania. Osoba, która odbywa służbę w składzie Trybunału Apelacyjnego, w chwili upływu swojej kadencji może za zgodą Prezesa Trybunału Apelacyjnego kontynuować pełnienie służby w tym składzie do czasu zamknięcia postępowań w tym składzie i, wyłącznie do tego celu, będzie w dalszym ciągu uznawana za członka Trybunału Apelacyjnego.
10. Trybunał Apelacyjny ustala własne procedury robocze. Procedury robocze są zgodne z niniejszą sekcją i instrukcjami zawartymi w załączniku 13 (Procedury robocze Trybunału Apelacyjnego). Prezes Trybunału Apelacyjnego opracowuje projekt procedur roboczych w porozumieniu z pozostałymi członkami Trybunału Apelacyjnego i przedstawia Komitetowi projekt procedur roboczych w terminie jednego roku od daty wejścia w życie niniejszej Umowy. Projekt procedur roboczych jest przyjmowany przez Komitet. Jeżeli projekt procedur roboczych nie zostanie przyjęty przez Komitet w ciągu trzech miesięcy od daty jego przedstawienia, Prezes Trybunału Apelacyjnego dokonuje niezbędnej zmiany projektu procedur roboczych, biorąc pod uwagę opinie wyrażone przez Strony. Prezes Trybunału Apelacyjnego przedstawia następnie Komitetowi zmieniony projekt procedur roboczych. Zmieniony projekt procedur roboczych uznaje się za przyjęty, chyba że Komitet podejmie decyzję o odrzuceniu zmienionego projektu procedur roboczych w terminie trzech miesięcy od jego przedstawienia.
11. W przypadku pojawienia się kwestii proceduralnych, których nie obejmują postanowienia niniejszej sekcji, zasady uzupełniające przyjęte przez Komitet lub procedury robocze przyjęte na podstawie ust. 10, właściwy skład Trybunału Apelacyjnego może przyjąć odpowiednią procedurę, która jest zgodna z tymi postanowieniami.
12. Skład Trybunału Apelacyjnego dokłada wszelkich starań, aby podejmować decyzje w drodze konsensu. W przypadku gdy decyzja nie może zostać podjęta w drodze konsensusu, skład Trybunału Apelacyjnego podejmuje decyzję większością głosów wszystkich swoich członków. Opinie wyrażone przez poszczególnych członków składu Trybunału Apelacyjnego są anonimowe.
13. Członkowie Trybunału Apelacyjnego są dostępni przez cały czas i w krótkim terminie i posiadają aktualne informacje na temat innych działań związanych z rozstrzyganiem sporów w ramach niniejszej Umowy.
14. Członkowie Trybunału Apelacyjnego otrzymują miesięczne wynagrodzenie za gotowość do służby, ustalone przez Komitet w drodze decyzji. Ponadto Prezes Trybunału Apelacyjnego i, w stosownych przypadkach, Wiceprezes, pobiera dzienne wynagrodzenie w wysokości wynagrodzenia ustalonego na podstawie ust. 16 za każdy dzień pracy polegający na wypełnianiu funkcji Prezesa Trybunału Apelacyjnego na podstawie niniejszej sekcji.
15. Wynagrodzenie za gotowość do służby oraz dzienne wynagrodzenie, o których mowa w ust. 14, są wpłacane przez obie Strony, z uwzględnieniem ich odpowiedniego poziomu rozwoju, na rachunek zarządzany przez Sekretariat ICSID. W przypadku niedokonania przez jedną ze Stron wpłaty wynagrodzenia za gotowość do służby lub dziennego wynagrodzenia, druga Strona może zdecydować o uiszczeniu tej płatności zamiast pierwszej ze Stron. Wszelkie takie zaległe płatności pozostają należne, z naliczeniem odpowiednich odsetek.
16. Z chwilą wejścia w życie niniejszej Umowy, Komitet przyjmuje decyzję, w której określa kwotę innych honorariów i kosztów członków składu Trybunału Apelacyjnego. Takie honoraria i koszty są rozdzielane przez Trybunał lub, w stosownych przypadkach, przez Trybunał Apelacyjny, pomiędzy strony sporu zgodnie z postanowieniami art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 4.
17. Wynagrodzenie za gotowość do służby, dzienne diety oraz inne honoraria i wydatki mogą zostać trwale przekształcone decyzją Komitetu w regularne wynagrodzenie. W takim przypadku członkowie Trybunału Apelacyjnego pełnią swoje funkcje w pełnym wymiarze czasu pracy i nie mogą wykonywać żadnej innej zarobkowej lub niezarobkowej działalności zawodowej, chyba że w drodze wyjątku wyrazi na to zgodę Prezes Trybunału Apelacyjnego. Komitet ustala ich wynagrodzenia i związane z nimi kwestie organizacyjne.
18. Sekretariat ICSID pełni funkcję sekretariatu Trybunału Apelacyjnego i zapewnia mu odpowiednie wsparcie. Wydatki na ten cel są rozdzielane przez Trybunał Apelacyjny pomiędzy strony sporu zgodnie z postanowieniami art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 4.
ARTYKUŁ 3.40
Etyka
1. Członkowie Trybunału i Trybunału Apelacyjnego są wybierani spośród osób, których niezależność jest niekwestionowana. Nie mogą być oni powiązani z żadnym rządem 25 . Nie przyjmują instrukcji od żadnego rządu ani organizacji w sprawach związanych ze sporem. Nie uczestniczą oni w rozpatrywaniu żadnego sporu, który powodowałby bezpośrednio lub pośrednio konflikt interesów. Muszą oni przy tym spełniać wymogi załącznika 11 (Kodeks postępowania członków Trybunału, członków Trybunału Apelacyjnego i mediatorów). Ponadto, po mianowaniu, wstrzymują się oni od działania w charakterze pełnomocnika lub wyznaczonych przez stronę ekspertów lub świadków w jakimkolwiek toczącym się lub nowym sporze dotyczącym ochrony inwestycji w ramach niniejszej Umowy lub innej umowy lub wewnętrznych przepisów ustawowych i wykonawczych.
2. Jeżeli strona sporu uważa, że członek znajduje się w sytuacji konfliktu interesów, przesyła zawiadomienie o sprzeciwie wobec mianowania tego członka odpowiednio do Prezesa Trybunału lub Prezesa Trybunału Apelacyjnego. Zawiadomienie o sprzeciwie należy przesłać w terminie 15 dni od daty przekazania stronie sporu składu Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego lub w ciągu 15 dni od daty faktycznego uzyskania przez stronę sporu odpowiednich informacji, jeżeli racjonalnie nie mogły być one znane w momencie ustanowienia składu. Zawiadomienie o sprzeciwie zawiera uzasadnienie sprzeciwu.
3. Jeżeli w terminie 15 dni od dnia zawiadomienia o sprzeciwie, członek, którego dotyczy sprzeciw, podjął decyzję o nieskładaniu rezygnacji ze składu, odpowiednio Prezes Trybunału lub Prezes Trybunału Apelacyjnego, po wysłuchaniu stron sporu i po zapewnieniu członkowi możliwości przedłożenia uwag, wydaje decyzję w terminie 45 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o sprzeciwie oraz powiadamia odpowiednio strony sporu i innych członków składu.
4. W przypadku sprzeciwu wobec powołania do składu Prezesa Trybunału decyzję podejmuje Prezes Trybunału Apelacyjnego i vice versa.
5. Na podstawie uzasadnionego zalecenia Prezesa Trybunału Apelacyjnego, bądź z ich wspólnej inicjatywy, Strony, w drodze decyzji Komitetu, mogą podjąć decyzję o usunięciu członka z Trybunału lub członka z Trybunału Apelacyjnego, gdy zachowanie tego członka jest niezgodne z obowiązkami określonymi w ust. 1 i nie do pogodzenia z jego dalszym członkostwem w Trybunale lub Trybunale Apelacyjnym. Jeżeli przedmiotowe zachowanie zarzucane jest Prezesowi Trybunału Apelacyjnego, to Prezes Trybunału przekazuje uzasadnione zalecenie. Art. 3.38 (Trybunał) ust. 2 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 3 stosuje się odpowiednio do obsadzania wolnych stanowisk, które mogą powstać na podstawie niniejszego ustępu.
ARTYKUŁ 3.41
Wielostronne mechanizmy rozstrzygania sporów
Strony przystępują do negocjacji dotyczących umowy międzynarodowej przewidującej wielostronny trybunał inwestycyjny w połączeniu z wielostronnym mechanizmem odwoławczym mającym zastosowanie do sporów wynikających z niniejszej Umowy lub oddzielnie od tego mechanizmu. Strony mogą w związku z tym uzgodnić niestosowanie odpowiednich części niniejszej sekcji. Komitet może przyjąć decyzję określającą wszelkie niezbędne uregulowania przejściowe.
PODSEKCJA 5
PROWADZENIE POSTĘPOWAŃ
ARTYKUŁ 3.42
Obowiązujące prawo i reguły interpretacji
1. Trybunał i Trybunał Apelacyjny decydują, czy środki będące przedmiotem skargi naruszają postanowienia rozdziału 2 (Ochrona inwestycji), jak zarzuca skarżący.
2. Przy podejmowaniu decyzji Trybunał i Trybunał Apelacyjny stosują postanowienia rozdziału 2 (Ochrona inwestycji) i inne postanowienia niniejszej Umowy, w zależności od przypadku, a także inne przepisy lub zasady prawa międzynarodowego obowiązujące między Stronami oraz uwzględniają wszelkie właściwe prawo wewnętrzne strony sporu.
3. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że Trybunał i Trybunał Apelacyjny są związane interpretacją prawa wewnętrznego dokonaną przez sądy lub organy właściwe do interpretacji odpowiedniego prawa wewnętrznego, a wszelkie znaczenie nadane odpowiednim przepisom prawa wewnętrznego przez Trybunał i Trybunał Apelacyjny nie jest wiążące dla sądów i organów poszczególnych Stron. Trybunał i Trybunał Apelacyjny nie jest właściwy do określania zgodności z prawem środka, który rzekomo narusza postanowienia niniejszej Umowy, na podstawie wewnętrznych przepisów ustawowych i wykonawczych strony sporu.
4. Trybunał i Trybunał Apelacyjny dokonują wykładni niniejszej Umowy zgodnie ze zwyczajowymi zasadami wykładni międzynarodowego prawa publicznego określonymi w Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów zawartej w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r.
5. W przypadku poważnych obaw w zakresie interpretacji, które mogą mieć wpływ na kwestie dotyczące niniejszej sekcji, Komitet może przyjąć interpretację postanowień niniejszej Umowy. Każda taka interpretacja jest wiążąca dla Trybunału i Trybunału Apelacyjnego. Komitet może zdecydować, że interpretacja ma wiążące skutki od konkretnej daty.
ARTYKUŁ 3.43
Przeciwdziałanie obchodzeniu środków
Dla większej pewności należy wyjaśnić, że Trybunał stwierdza brak swojej właściwości, jeżeli spór powstał lub był z dużą dozą prawdopodobieństwa możliwy do przewidzenia w czasie, gdy skarżący nabył własność inwestycji będącej przedmiotem sporu lub prawo do jej kontroli, a Trybunał ustalił na podstawie faktów w sprawie, że skarżący nabył własność takiej inwestycji lub prawo do jej kontroli w wyłącznym celu przedłożenia skargi na podstawie niniejszej sekcji. Możliwość stwierdzenia braku właściwości w takich okolicznościach pozostaje bez uszczerbku dla innych zastrzeżeń jurysdykcyjnych, które mogłyby zostać zgłoszone przez Trybunał.
ARTYKUŁ 3.44
Wstępne sprzeciwy
1. Pozwany może złożyć sprzeciw, zgodnie z którym skarga jest wyraźnie pozbawiona uzasadnienia z punktu widzenia prawa, nie później niż 30 dni po ustanowieniu składu Trybunału na podstawie art. 3.38 (Trybunał) ust. 7 oraz w każdym razie przed pierwszym posiedzeniem składu Trybunału lub 30 dni po zapoznaniu się przez pozwanego z faktami, na których oparty jest sprzeciw.
2. Pozwany jak najdokładniej wskazuje podstawę sprzeciwu.
3. Po umożliwieniu stronom sporu przedstawienia uwag na temat sprzeciwu Trybunał wydaje, na pierwszym posiedzeniu składu Trybunału lub niezwłocznie potem, decyzję lub tymczasowe orzeczenie w sprawie sprzeciwu, podając jego uzasadnienie. Jeżeli sprzeciw zostanie wniesiony po pierwszym posiedzeniu składu Trybunału, Trybunał wydaje taką decyzję lub tymczasowe orzeczenie w możliwie najkrótszym terminie, nie później jednak niż w terminie 120 dni od daty wniesienia sprzeciwu. Wydając decyzję, Trybunał przyjmuje domniemane fakty jako prawdziwe, a także może wziąć pod uwagę wszelkie istotne fakty, które nie są rozstrzygane w ramach sporu.
4. Decyzja Trybunału jest bez uszczerbku dla prawa strony sporu do zgłoszenia sprzeciwu, na podstawie art. 3.45 (Skargi nieuzasadnione ze względów prawnych) lub w trakcie postępowania, wobec podstawy prawnej skargi, oraz jest bez uszczerbku dla właściwości Trybunału do rozpatrywania innych sprzeciwów jako zagadnienia prejudycjalnego. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że taki sprzeciw może zawierać zastrzeżenie, że spór lub dowolna dodatkowa skarga nie leży w obszarze właściwości Trybunału lub, z innych powodów, nie wchodzi w zakres kompetencji Trybunału.
ARTYKUŁ 3.45
Skargi nieuzasadnione ze względów prawnych
1. Bez uszczerbku dla właściwości Trybunału do rozpatrywania innych sprzeciwów jako zagadnienia prejudycjalnego, takich jak sprzeciw dotyczący tego, że spór lub jakakolwiek skarga dodatkowa pozostaje poza właściwością Trybunału lub, z innych powodów, nie znajduje się w kompetencjach Trybunału, i bez uszczerbku dla prawa pozwanego do zgłaszania takich sprzeciwów w każdym właściwym momencie, Trybunał podejmuje decyzję w trybie prejudycjalnym w odniesieniu do jakiegokolwiek sprzeciwu zgłoszonego przez pozwanego, zgodnie z którym ze względów prawnych skarga lub jakakolwiek jej część, złożona na podstawie niniejszej sekcji, nie jest skargą, w przypadku której możliwe jest wydanie orzeczenia korzystnego dla skarżącego na podstawie art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie), nawet jeżeli by przyjęto, że domniemane fakty były prawdziwe. Trybunał może również uwzględnić wszelkie odpowiednie fakty niebędące przedmiotem sporu.
2. Sprzeciw na podstawie ust. 1 jest przedkładany Trybunałowi w jak najkrótszym terminie po ustanowieniu składu Trybunału i w każdym razie przed dniem, w którym Trybunał wyznaczy pozwanemu termin na przedłożenie jego odpowiedzi na zarzuty i skargę, lub w przypadku zmiany skargi, przed dniem, w którym Trybunał wyznaczy pozwanemu termin na przedłożenie jego odpowiedzi dotyczącej zmiany. Ten sprzeciw nie zostaje przedłożony tak długo, jak toczą się postępowania zgodnie z art. 3.44 (Wstępne sprzeciwy), chyba że Trybunał umożliwi złożenie skargi na podstawie niniejszego artykułu, po należytym uwzględnieniu okoliczności sprawy.
3. Po otrzymaniu sprzeciwu na podstawie ust. 1 i jeżeli Trybunał nie stwierdzi, że sprzeciw jest wyraźnie nieuzasadniony, Trybunał zawiesza wszelkie postępowania dotyczące kwestii merytorycznych, ustala terminarz rozpatrzenia sprzeciwu, który jest spójny z innymi terminarzami dotyczącymi rozpatrzenia pozostałych zagadnień prejudycjalnych, oraz wydaje decyzję lub tymczasowe orzeczenie w sprawie sprzeciwu, wskazując ich podstawę.
ARTYKUŁ 3.46
Przejrzystość postępowań
1. Zasady przejrzystości UNCITRAL mają zastosowanie do sporów prowadzonych na podstawie niniejszej sekcji, z zastrzeżeniem ust. 2–8.
2. Wniosek o konsultacje na podstawie art. 3.30 (Konsultacje), zawiadomienie o zamiarze na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi) ust. 1, ustalenie na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi) ust. 2, zawiadomienie o sprzeciwie oraz decyzję w sprawie tego sprzeciwu na podstawie art. 3.40 (Etyka) oraz wniosek o połączenie skarg na podstawie art. 3.59 (Połączenie skarg) zamieszcza się w wykazie dokumentów, o którym mowa w art. 3 ust. 1 zasad przejrzystości UNCITRAL.
3. Z zastrzeżeniem art. 7 zasad przejrzystości UNCITRAL Trybunał może, z własnej inicjatywy lub na wniosek dowolnej osoby oraz po przeprowadzeniu konsultacji ze stronami sporu, zdecydować, czy i w jaki sposób udostępnić wszelkie inne dokumenty przekazane Trybunałowi lub wydane przez Trybunał, nieobjęte art. 3 ust. 1 i 2 zasad przejrzystości UNCITRAL. Może to obejmować dowody, jeżeli respondent wyraża na to zgodę.
4. Niezależnie od art. 2 zasad przejrzystości UNCITRAL Unia lub Wietnam, w zależności od przypadku, po otrzymaniu stosownych dokumentów na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu niezwłocznie przekazuje te dokumenty Stronie niebędącej stroną sporu i podaje je do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem przeredagowania informacji poufnych lub chronionych 26 .
5. Dokumenty, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, mogą być udostępniane publicznie w drodze przekazania do repozytorium, o którym mowa w zasadach przejrzystości UNCITRAL lub w inny sposób.
6. Nie później niż trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy Komitet dokonuje przeglądu funkcjonowania postanowień ust. 3. Na wniosek jednej ze Stron Komitet może przyjąć decyzję na podstawie art. 4.1 (Komitet) ust. 5 lit. c), zgodnie z którą zamiast przepisów ust. 3 niniejszego artykułu zastosowanie znajduje art. 3 ust. 3 zasad przejrzystości UNCITRAL.
7. Z zastrzeżeniem decyzji Trybunału dotyczącej sprzeciwu w odniesieniu do wskazania informacji, co do których utrzymywano, że są informacjami poufnymi lub chronionymi, ani strony sporu, ani Trybunał nie ujawniają żadnej Stronie niebędącej stroną sporu ani opinii publicznej żadnych informacji chronionych, jeżeli strona sporu, która je dostarczyła, wyraźnie oznaczyła je jako takie 27 .
8. Strona sporu może ujawnić innym osobom mającym związek z postępowaniem, w tym świadkom i ekspertom, takie niezredagowane dokumenty, jakie uzna za konieczne w toku postępowania na podstawie niniejszej sekcji. Strona sporu zapewnia jednak, by osoby te chroniły informacje poufne lub chronione zawarte w tych dokumentach.
ARTYKUŁ 3.47
Tymczasowe decyzje
Trybunał może zarządzić tymczasowy środek ochronny w celu ochrony praw strony sporu lub zapewnienia pełnej skuteczności właściwości Trybunału, w tym wydać zarządzenie w celu zabezpieczenia dowodów będących w posiadaniu lub pod kontrolą strony sporu lub w celu ochrony właściwości Trybunału. Trybunał nie może zarządzić zajęcia mienia, ani uniemożliwić stosowania traktowania, co do którego istnieje domniemanie, że stanowi naruszenie. Do celów niniejszego ustępu zarządzenie obejmuje zalecenie.
ARTYKUŁ 3.48
Zabezpieczenie kosztów
1. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że Trybunał może, na wniosek, nakazać skarżącemu zabezpieczenie całości lub części kosztów, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że skarżący może nie być w stanie wykonać ewentualnej decyzji w sprawie kosztów wydanej przeciwko skarżącemu.
2. Jeżeli zabezpieczenie kosztów nie zostanie złożone w całości w terminie 30 dni od wydania zarządzenia przez Trybunał, lub w innym terminie wyznaczonym przez Trybunał, Trybunał informuje o tym strony sporu. Trybunał może zarządzić zawieszenie lub zakończenie postępowania.
ARTYKUŁ 3.49
Umorzenie
Jeżeli po przedłożeniu skargi na podstawie niniejszej sekcji skarżący nie podejmie żadnych działań w ramach postępowania w ciągu kolejnych 180 dni lub w takich okresach, jakie uzgodnią strony sporu, uznaje się, że skarżący wycofał swoją skargę i zaprzestał postępowania. Na wniosek pozwanego i po zawiadomieniu stron sporu Trybunał wydaje zarządzenie o umorzeniu postępowania i wydaje orzeczenie w sprawie kosztów. Po wydaniu takiego zarządzenia wygasa kompetencja Trybunału do rozstrzygnięcia sporu. Skarżący nie może następnie przedłożyć skargi w tej samej sprawie.
ARTYKUŁ 3.50
Język postępowania
1. Strony sporu uzgadniają język, który ma być używany w postępowaniu.
2. Jeżeli strony sporu nie osiągną porozumienia na podstawie ust. 1 w terminie 30 dni od powołania składu Trybunału na podstawie art. 3.38 (Trybunał) ust. 7, Trybunał określa język, który ma być używany w postępowaniu. Trybunał określa język po konsultacji ze stronami sporu w celu zapewnienia ekonomicznej efektywności postępowania oraz po zapewnieniu, że określenie języka nie niesie za sobą żadnych niepotrzebnych obciążeń dla zasobów stron sporu i Trybunału 28 .
ARTYKUŁ 3.51
Strona niebędąca stroną sporu
1. W terminie 30 dni od otrzymania wszelkich dokumentów, o których mowa w lit. a) i b), lub niezwłocznie po wyjaśnieniu wszelkich sporów dotyczących informacji poufnych lub chronionych, pozwany dostarcza Stronie niebędącej stroną sporu:
a) wniosek o konsultacje, o którym mowa w art. 3.30 (Konsultacje), zawiadomienie o zamiarze na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi) ust. 1, ustalenie na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi) ust. 2 i skargę, o której mowa w art. 3.33 (Przedkładanie skargi); oraz
b) na wniosek, wszelkie dokumenty podawane do publicznej wiadomości zgodnie z art. 3.46 (Przejrzystość postępowań).
2. Strona niebędąca stroną sporu ma prawo do uczestnictwa w przesłuchaniach na podstawie niniejszej sekcji oraz do złożenia ustnych wyjaśnień w związku z interpretacją niniejszej Umowy.
ARTYKUŁ 3.52
Opinie ekspertów
Trybunał, na wniosek strony sporu lub, po konsultacji ze stronami sporu, z własnej inicjatywy, może wyznaczyć jednego lub większą liczbę ekspertów do składania pisemnych sprawozdań w kwestiach dotyczących środowiska naturalnego, zdrowia, bezpieczeństwa lub w innych kwestiach podniesionych przez stronę sporu w ramach postępowania.
ARTYKUŁ 3.53
Tymczasowe orzeczenie
1. Jeżeli Trybunał stwierdzi, że środek stanowiący przedmiot sporu narusza którekolwiek z postanowień rozdziału 2 (Ochrona inwestycji), Trybunał może, na podstawie wniosku skarżącego i po zapoznaniu się ze stanowiskiem stron sporu, orzec, oddzielnie lub łącznie, jedynie:
a) odszkodowanie pieniężne i należne odsetki; oraz
b) zwrot mienia, w którym to przypadku orzeczenie dopuszcza możliwość wypłaty odszkodowania pieniężnego i należnych odsetek przez pozwanego zamiast zwrotu mienia, wskazany w sposób spójny z odpowiednimi postanowieniami rozdziału 2 (Ochrona inwestycji).
W przypadku gdy skargę złożono w imieniu lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa, każde orzeczenie na podstawie niniejszego ustępu stanowi, że:
a) odszkodowanie pieniężne i należne odsetki wypłaca się lokalnie utworzonemu przedsiębiorstwu; oraz
b) wszelkie zwroty dokonywane są na rzecz lokalnie utworzonego przedsiębiorstwa.
Trybunał nie może nakazać uchylenia przedmiotowego traktowania.
2. Odszkodowanie pieniężne nie może przewyższać straty poniesionej przez skarżącego lub, odpowiednio, jego lokalnie utworzone przedsiębiorstwo, w wyniku naruszenia postanowień rozdziału 2 (Ochrona inwestycji) i jest pomniejszone o wszelkie wcześniejsze odszkodowania lub rekompensaty przekazane przez zainteresowaną Stronę. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że w przypadku gdy inwestor przedkłada skargę we własnym imieniu, może on odzyskać jedynie wartość straty lub szkody poniesionej przez inwestora w odniesieniu do inwestycji objętej niniejszą Umową realizowanej przez tego inwestora.
3. Trybunał nie może orzekać odszkodowań karnych.
4. Trybunał zarządza, by koszty postępowania 29 zostały poniesione przez stronę przegrywającą spór. W nadzwyczajnych okolicznościach Trybunał może podzielić koszty między strony sporu, jeżeli ustali, że taki podział jest właściwy w danych okolicznościach sprawy. Inne uzasadnione koszty, w tym uzasadnione koszty reprezentacji i pomocy prawnej, są ponoszone przez stronę przegrywającą spór, chyba że Trybunał ustali, że taki podział jest nieuzasadniony w danych okolicznościach sprawy. Jeżeli tylko pewne części skarg zostały pozytywnie rozpatrzone, koszty są korygowane proporcjonalnie do liczby lub zakresu części skarg, które zostały pozytywnie rozpatrzone. Trybunał Apelacyjny zajmuje się kosztami zgodnie z niniejszym artykułem.
5. Komitet może przyjąć dodatkowe zasady w sprawie opłat do celów określenia maksymalnej kwoty kosztów reprezentacji i pomocy prawnej, które mogą być ponoszone przez określone kategorie stron przegrywających spór. Takie dodatkowe zasady uwzględniają zasoby finansowe skarżącego, który jest osobą fizyczną bądź małym lub średnim przedsiębiorstwem. Komitet dąży do przyjęcia takich dodatkowych zasad w terminie jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy.
6. Trybunał wydaje tymczasowe orzeczenie w ciągu 18 miesięcy od daty złożenia skargi. Jeżeli nie jest możliwe dotrzymanie tego terminu, Trybunał przyjmuje decyzję w tej sprawie, w której podaje przyczyny takiego opóźnienia.
ARTYKUŁ 3.54
Procedura odwołania
1. Każda ze stron sporu może odwołać się od tymczasowego orzeczenia do Trybunału Apelacyjnego w ciągu 90 dni od jego wydania. Podstawy odwołania są następujące:
a) Trybunał dopuścił się błędu w interpretacji lub stosowaniu obowiązującego prawa;
b) Trybunał popełnił oczywisty błąd w ocenie faktów, w tym w ocenie odpowiedniego prawa wewnętrznego; lub
c) podstawy przewidziane w art. 52 konwencji ICSID, w takim zakresie, w jakim nie są one objęte lit. a) i b).
2. Trybunał Apelacyjny oddala odwołanie, jeśli stwierdzi, że jest ono bezzasadne. Może on również oddalić odwołanie w trybie przyspieszonym, gdy oczywiste jest, że odwołanie jest wyraźnie bezzasadne.
3. Jeśli Trybunał Apelacyjny stwierdzi, że odwołanie jest zasadne, Trybunał Apelacyjny zmienia lub odrzuca w swojej decyzji ustalenia prawne i wnioski zawarte w tymczasowym orzeczeniu w całości lub w części. W decyzji wskazuje on dokładnie w jaki sposób zmienił lub odrzucił odnośne ustalenia i wnioski Trybunału.
4. Jeżeli pozwalają na to fakty ustalone przez Trybunał, Trybunał Apelacyjny stosuje swoje własne ustalenia prawne i wnioski w odniesieniu do takich faktów i podejmuje ostateczną decyzję. Jeżeli nie jest to możliwe, przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Trybunał.
5. Co do zasady postępowania odwoławcze nie przekraczają 180 dni obliczanych od dnia formalnego ogłoszenia przez stronę sporu jej decyzji złożenia odwołania do dnia, w którym Trybunał Apelacyjny wyda swoją decyzję. Jeżeli Trybunał uzna, że nie może wydać decyzji w ciągu 180 dni, informuje na piśmie strony sporu o przyczynach zwłoki, podając równocześnie przypuszczalny termin wydania decyzji. O ile nie wymagają tego wyjątkowe okoliczności, postępowanie w żadnym przypadku nie może przekraczać 270 dni.
6. Strona sporu, która wnosi odwołanie, składa zabezpieczenie, w tym tytułem kosztów postępowania odwoławczego, jak również uzasadnioną kwotę, która zostanie określona przez Trybunał Apelacyjny w świetle okoliczności danej sprawy.
7. Artykuły: 3.37 (Finansowanie przez osoby trzecie), 3.46 (Przejrzystość postępowań), 3.47 (Tymczasowe decyzje), 3.49 (Umorzenie), 3.51 (Strona niebędąca stroną sporu), 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) i 3.56 (Odszkodowanie lub inna rekompensata) stosuje się odpowiednio w odniesieniu do procedury odwołania.
ARTYKUŁ 3.55
Ostateczne orzeczenie
1. Tymczasowe orzeczenie wydane na podstawie niniejszej sekcji staje się ostateczne, jeżeli żadna ze stron sporu nie wniosła odwołania od tymczasowego orzeczenia na podstawie art. 3.54 (Procedura odwołania) ust. 1.
2. W przypadku gdy złożono odwołanie od tymczasowego orzeczenia, a Trybunał Apelacyjny oddalił odwołanie na podstawie art. 3.54 (Procedura odwołania) ust. 2, tymczasowe orzeczenie staje się ostateczne w dniu oddalenia odwołania przez Trybunał Apelacyjny.
3. W przypadku gdy złożono odwołanie od tymczasowego orzeczenia, a Trybunał Apelacyjny wydał ostateczną decyzję, tymczasowe orzeczenie w formie zmienionej lub odrzuconej przez Trybunał Apelacyjny staje się ostateczne w dniu wydania ostatecznej decyzji Trybunału Apelacyjnego.
4. W sytuacji gdy złożono odwołanie od orzeczenia tymczasowego, a Trybunał Apelacyjny zmienił lub odrzucił ustalenia prawne i wnioski płynące z tymczasowego orzeczenia i przekazał sprawę z powrotem do Trybunału, Trybunał, po wysłuchaniu w stosownych przypadkach stron sporu, poddaje swoje tymczasowe orzeczenie rewizji w celu odzwierciedlenia ustaleń i wniosków Trybunału Apelacyjnego. Ustalenia Trybunału Apelacyjnego są wiążące dla Trybunału. Trybunał dąży do wydania zmienionego orzeczenia w terminie 90 dni od otrzymania decyzji Trybunału Apelacyjnego. Zmienione tymczasowe orzeczenie staje się ostateczne w ciągu 90 dni od jego wydania.
5. Do celów niniejszej sekcji termin „ostateczne orzeczenie” obejmuje wszelkie ostateczne decyzje Trybunału Apelacyjnego wydane na podstawie art. 3.54 (Procedura odwołania) ust. 4.
ARTYKUŁ 3.56
Odszkodowanie lub inna rekompensata
Trybunał nie może przyjąć jako obowiązującej strategii obrony, odpowiedzi na zarzuty lub skargę, przeprowadzania kompensat lub podobnego argumentu faktu, że inwestor otrzymał lub otrzyma odszkodowanie lub inną rekompensatę na podstawie umowy ubezpieczeniowej lub gwarancyjnej w odniesieniu do całej rekompensaty lub części rekompensaty będącej przedmiotem sporu wszczętego na podstawie niniejszej sekcji.
ARTYKUŁ 3.57
Wykonywanie ostatecznych orzeczeń
1. Ostateczne orzeczenia wydane na podstawie niniejszej sekcji:
a) są wiążące dla stron sporu i w odniesieniu do przedmiotowej sprawy; oraz
b) nie podlegają apelacji, rewizji, uchyleniu, unieważnieniu ani żadnym innym środkom zaradczym.
2. Każda ze Stron uznaje ostateczne orzeczenie wydane na podstawie niniejszej sekcji za wiążące i egzekwuje na swoim terytorium zobowiązania pieniężne, tak jakby było ono prawomocnym wyrokiem sądu tej Strony.
3. Niezależnie od ust. 1 i 2, w okresie, o którym mowa w ust. 4, uznanie i wykonanie ostatecznego orzeczenia w sprawie sporu, w którym Wietnam jest pozwanym, odbywa się zgodnie z konwencją z Nowego Jorku z 1958 r. W tym czasie ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu oraz art. 3.36 (Zgoda) ust. 3 lit. b) nie mają zastosowania do sporów, w których pozwanym jest Wietnam.
4. W przypadku ostatecznego orzeczenia, w którym Wietnam jest pozwanym, ust. 1 lit. b) i ust. 2 stosuje się po upływie pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy lub po dłuższym okresie określonym przez Komitet, jeżeli uzasadniają to warunki.
5. Wykonanie orzeczenia podlega przepisom dotyczącym wykonania wyroków lub orzeczeń, które obowiązują w chwili wystąpienia o takie wykonanie orzeczenia.
6. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że postanowienia art. 4.14 (Brak bezpośredniego stosowania) nie uniemożliwiają uznania, wykonania i egzekwowania orzeczeń wydanych na podstawie niniejszej sekcji.
7. Do celów art. 1 konwencji z Nowego Jorku z 1958 r. uznaje się, że ostatecznymi orzeczeniami wydanymi na podstawie niniejszej sekcji są orzeczenia arbitrażowe i odnoszą się do skarg powstałych w wyniku stosunków lub transakcji handlowych.
8. Dla większej pewności i zgodnie z ust. 1 lit. b), w przypadku gdy skargę przedłożono na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi) ust. 2 lit. a), ostateczne orzeczenie wydane na podstawie niniejszej sekcji kwalifikuje się jako orzeczenie na podstawie rozdziału IV sekcja 6 konwencji ICSID.
ARTYKUŁ 3.58
Rola Stron Umowy
1. Strony nie udzielają ochrony dyplomatycznej ani nie wnoszą skargi międzynarodowej wobec sporu, który został przedłożony na podstawie niniejszej sekcji, chyba, że druga Strona nie zastosowała i nie przestrzegała orzeczenia wydanego w takim sporze. Ochrona dyplomatyczna, do celów niniejszego ustępu, nie obejmuje nieoficjalnej wymiany dyplomatycznej w wyłącznym celu ułatwienia rozstrzygnięcia sporu.
2. Ustęp 1 nie wyklucza możliwości rozstrzygania sporu na podstawie sekcji A (Rozstrzyganie sporów między Stronami) w odniesieniu do środka o zastosowaniu ogólnym, jeżeli ten środek rzekomo narusza postanowienia Umowy i w odniesieniu do którego został wszczęty spór dotyczący konkretnej inwestycji na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi). Nie narusza to postanowień art. 3.51 (Strona niebędąca stroną sporu) lub art. 5 zasad przejrzystości UNCITRAL.
ARTYKUŁ 3.59
Połączenie skarg
1. W przypadku gdy co najmniej dwie skargi przedłożone na podstawie niniejszej sekcji dotyczą tej samej kwestii prawnej lub faktycznej oraz powstały w wyniku takich samych wydarzeń lub okoliczności, pozwany może złożyć do Prezesa Trybunału wniosek o połączenie takich skarg lub ich części. We wniosku określa się:
a) imiona, nazwiska lub nazwy i adresy stron sporu dotyczącego skarg, które mają zostać połączone;
b) zakres wnioskowanego połączenia; oraz
c) uzasadnienie wniosku.
Pozwany dostarcza wniosek do każdego skarżącego, który przedłożył skargę, którą pozwany stara się połączyć.
2. Jeżeli wszystkie strony sporu, które złożyły skargi, które mają być połączone, zgadzają się na połączenie skarg, strony sporu składają wspólny wniosek do Prezesa Trybunału na podstawie ust. 1. Po otrzymaniu takiego wspólnego wniosku Prezes Trybunału ustanawia nowy skład Trybunału na podstawie art. 3.38 (Trybunał) (zwany dalej „składem połączonych skarg”), który jest właściwy dla wszystkich lub części skarg, które są przedmiotem wspólnego wniosku o połączenie.
3. Jeżeli strony sporu, o których mowa w ust. 2, nie osiągnęły porozumienia w sprawie połączenia skarg w ciągu 30 dni od otrzymania wniosku o połączenie, o którym mowa w ust. 1, przez ostatniego skarżącego, który otrzymał wniosek, Prezes Trybunału ustanawia skład połączonych skarg na podstawie art. 3.38 (Trybunał). Skład połączonych skarg staje się właściwy dla wszystkich lub części skarg jeżeli, po rozpatrzeniu opinii stron sporu, zdecyduje on, że będzie to w interesie uczciwego i skutecznego rozstrzygania skarg, w tym w interesie spójnego wydawania orzeczeń.
4. Skład połączonych skarg prowadzi swoje postępowanie zgodnie z zasadami rozstrzygania sporów wybranymi w drodze porozumienia skarżących spośród tych zasad, o których mowa w art. 3.33 (Przedkładanie skargi) ust. 2.
5. Jeżeli skarżący nie uzgodnili zasad rozstrzygania sporów w ciągu 30 dni od daty otrzymania przez ostatniego skarżącego wniosku o połączenie, skład połączonych skarg prowadzi swoje postępowanie zgodnie z zasadami arbitrażu UNCITRAL.
6. Składy Trybunału ustanowione na podstawie art. 3.38 (Trybunał) nie są już właściwe, by podejmować decyzje o skardze lub częściach skargi, w odniesieniu do których właściwy stał się skład połączonych skarg, a postępowania takich składów są zawieszane. Orzeczenie składu połączonych skarg dotyczące części skarg, w stosunku do których skład ten ma właściwość, jest wiążące dla składów, które mają właściwość w stosunku do reszty skarg, począwszy od dnia, w którym orzeczenie staje się ostateczne na podstawie art. 3.55 (Ostateczne orzeczenie).
7. Skarżący może wycofać skargę lub jej część, które są objęte postanowieniem o połączeniu skarg, z postępowania w ramach rozstrzygania sporu na podstawie niniejszego artykułu, a taka skarga lub jej część nie może zostać ponownie przedłożona na podstawie art. 3.33 (Przedkładanie skargi).
8. Na wniosek pozwanego skład połączonych skarg, na tej samej podstawie i z tym samym skutkiem, jako określono w ust. 3 i 6, może zdecydować, czy stać się właściwym dla całości lub części skargi objętej zakresem ust. 1, którą przedłożono po wszczęciu postępowania dotyczącego połączonych skarg.
9. Na wniosek jednego ze skarżących skład połączonych skarg może podjąć właściwe działania, aby zapewnić poufność informacji chronionych dotyczących tego skarżącego wobec innych skarżących. Takie działania mogą obejmować przedkładanie innym skarżącym odpowiednio zredagowanych wersji dokumentów zawierających informacje chronione lub uzgodnienia dotyczące nieupubliczniania części przesłuchań.
ROZDZIAŁ 4
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE, OGÓLNE I KOŃCOWE
ARTYKUŁ 4.1
Komitet
1. Niniejszym Strony ustanawiają Komitet składający się z przedstawicieli Strony UE oraz Wietnamu.
2. Komitet zbiera się raz w roku, chyba że Komitet postanowi inaczej lub, w pilnych przypadkach, na wniosek dowolnej ze Stron. Posiedzenia Komitetu odbywają się na przemian w Unii i Wietnamie, chyba że Strony uzgodnią inaczej. Komitetowi przewodniczą wspólnie minister planowania i inwestycji Wietnamu oraz członek Komisji Europejskiej odpowiedzialny za handel lub ich odpowiedni przedstawiciele. Komitet uzgadnia swój harmonogram posiedzeń i porządek obrad.
3. Komitet:
a) zapewnia prawidłowe funkcjonowanie niniejszej Umowy;
b) nadzoruje i ułatwia wykonanie i stosowanie niniejszej Umowy oraz wspiera jej ogólne cele;
c) rozpatruje kwestie dotyczące niniejszego rozdziału kierowane do niego przez Strony;
d) bada trudności, które mogą wynikać z wykonania rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami);
e) rozważa możliwe ulepszenia rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami), w szczególności w świetle doświadczeń i rozwoju sytuacji na innych forach międzynarodowych;
f) na wniosek dowolnej ze Stron, bada wdrażanie wspólnie uzgodnionego rozwiązania w odniesieniu do sporu na mocy rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami);
g) bada projekty procedur roboczych opracowane przez Prezesa Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego na podstawie art. 3.38 (Trybunał) ust. 10 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 10;
h) nie naruszając postanowień rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów), dąży do rozwiązania problemów, które mogą powstać w dziedzinach objętych niniejszą Umową, lub rozstrzygania sporów, które mogą wyniknąć w związku z wykładnią lub stosowaniem niniejszej Umowy oraz
i) rozpatruje wszelkie inne istotne sprawy dotyczące dziedzin objętych niniejszą Umową.
4. Zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszej Umowy Komitet może:
a) komunikować się w kwestiach objętych zakresem niniejszej Umowy ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, w tym z sektorem prywatnym, partnerami społecznymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego;
b) rozpatrywać i zalecać Stronom zmiany do niniejszej Umowy lub, w przypadkach wyraźnie określonych w niniejszej Umowie, zmieniać, w drodze decyzji, postanowienia niniejszej Umowy;
c) przyjmować wykładnię postanowień niniejszej Umowy, w tym na podstawie art. 3.42 (Obowiązujące prawo i reguły interpretacji) ust. 4, która jest wiążąca dla Stron i wszystkich organów utworzonych na mocy niniejszej Umowy, w tym organów arbitrażowych, o których mowa w rozdziale 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami), oraz trybunałów ustanowionych na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami);
d) przyjmować decyzje lub wydawać zalecenia, jak przewidziano w niniejszej Umowie;
e) przyjąć swój regulamin wewnętrzny
f) podejmować wszelkie inne działania związane z wykonywaniem swoich funkcji zgodnie z niniejszą Umową.
5. Zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszej Umowy i po spełnieniu odpowiednich wymogów i procedur prawnych Stron Komitet może:
a) przyjmować decyzje o mianowaniu członków Trybunału i członków Trybunału Apelacyjnego na podstawie art. 3.38 (Trybunał) ust. 2 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 3; zwiększać lub zmniejszać liczbę członków na podstawie art. 3.38 (Trybunał) ust. 3 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 4; oraz usuwać członków z Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego na podstawie art. 3.40 (Etyka) ust. 5;
b) przyjmować, a następnie zmieniać zasady uzupełniające obowiązujące zasady rozstrzygania sporów, o których mowa w art. 3.33 (Przedkładanie skarg) ust. 4; takie zasady i zmiany są wiążące dla Trybunału i Trybunału Apelacyjnego;
c) przyjąć decyzję stanowiącą, że art. 3 ust. 3 zasad przejrzystości UNCITRAL stosuje się zamiast postanowień art. 3.46 (Przejrzystość postępowań) ust. 3;
d) ustalać wysokość wynagrodzenia za gotowość do służby, o której mowa w art. 3.38 (Trybunał) ust. 14 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 14, a także innych honorariów i wydatków członków składu Trybunału Apelacyjnego oraz Prezesów Trybunału i Trybunału Apelacyjnego na podstawie art. 8.28 (Trybunał) ust. 14 i 16 oraz art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 14 i 16;
e) przekształcić wynagrodzenie za gotowość do służby oraz inne honoraria i wydatki członków Trybunału i Trybunału Apelacyjnego w stałe wynagrodzenie na podstawie art. 3.38 (Trybunał) ust. 17 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 17;
f) przyjmować lub odrzucać projekty procedur roboczych Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego na podstawie art. 3.38 (Trybunał) ust. 10 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 10;
g) przyjąć decyzję określającą wszelkie niezbędne przepisy przejściowe zgodnie z art. 3.41 (Wielostronne mechanizmy rozstrzygania sporów); oraz
h) przyjmować dodatkowe zasady dotyczące honorariów na podstawie art. 3.53 (Tymczasowe orzeczenie) ust. 5.
ARTYKUŁ 4.2
Podejmowanie decyzji przez Komitet
1. Na potrzeby osiągnięcia celów niniejszej Umowy Komitet uprawniony jest do podejmowania decyzji w przypadkach w niej przewidzianych. Podjęte decyzje są wiążące dla Stron, które wprowadzają środki niezbędne do wykonania tych decyzji.
2. Komitet może formułować odpowiednie zalecenia dla Stron.
3. Wszelkie decyzje i zalecenia Komitetu są podejmowane w drodze konsensusu.
ARTYKUŁ 4.3
Zmiany
1. Strony mogą wprowadzać zmiany do niniejszej Umowy. Zmiana wchodzi w życie po wymianie przez Strony pisemnych powiadomień poświadczających, że zakończyły swoje odpowiednie obowiązujące procedury prawne, jak określono w art. 4.9 (Wejście w życie).
2. Niezależnie od postanowień ust. 1 i w przypadkach przewidzianych w niniejszej Umowie, Strony mogą przyjąć w ramach Komitetu decyzję zmieniającą niniejszą Umowę. Pozostaje to bez uszczerbku dla zakończenia mających zastosowanie procedur prawnych każdej ze Stron.
ARTYKUŁ 4.4
Podatki
1. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie ma wpływu na prawa i obowiązki Unii lub któregokolwiek z jej państw członkowskich ani Wietnamu na mocy jakiejkolwiek umowy podatkowej między którymkolwiek państwem członkowskim Unii a Wietnamem. W przypadku rozbieżności między niniejszą Umową a jakąkolwiek umową podatkową pierwszeństwo w zakresie dotyczącym tej rozbieżności mają postanowienia umowy podatkowej.
2. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako uniemożliwiające Stronom, przy stosowaniu odpowiednich przepisów ich własnego prawodawstwa podatkowego, zróżnicowane traktowanie podatników znajdujących się w odmiennej sytuacji, w szczególności pod względem ich miejsca zamieszkania lub miejsca, gdzie inwestują swój kapitał.
3. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako uniemożliwiające wprowadzenie lub egzekwowanie jakiegokolwiek środka mającego na celu zapobieganie unikaniu opodatkowania lub uchylaniu się od płacenia podatków wynikających z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowywania lub innych porozumień podatkowych lub wewnętrznego prawodawstwa podatkowego.
ARTYKUŁ 4.5
Wyłączenie ze względów ostrożnościowych
1. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako stanowiące przeszkodę dla wprowadzenia lub utrzymywania przez Stronę ze względów ostrożnościowych środków takich jak:
a) ochrona inwestorów, deponentów, ubezpieczonych lub osób, względem których usługodawca finansowy ma obowiązek powierniczy lub
b) zapewnienie integralności i stabilności systemu finansowego Strony.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, nie mogą być bardziej uciążliwe niż to konieczne do osiągnięcia ich celu.
3. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako nakładające na Stronę obowiązek ujawnienia informacji odnoszących się do interesów i rachunków indywidualnych klientów ani jakiejkolwiek informacji poufnej lub zastrzeżonej będącej w posiadaniu podmiotów publicznych.
ARTYKUŁ 4.6
Wyjątki o charakterze ogólnym
Z zastrzeżeniem, że takie środki nie mogą być stosowane w sposób, który stanowiłby środek arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między państwami w podobnych warunkach lub ukryte ograniczenie dla inwestycji objętej niniejszą Umową, żadne z postanowień art. 2.3 (Traktowanie narodowe) i art. 2.4 (Klauzula najwyższego uprzywilejowania) nie może być interpretowane jako uniemożliwiające wprowadzanie lub egzekwowanie przez którąkolwiek ze Stron środków:
a) niezbędnych do ochrony bezpieczeństwa publicznego lub moralności publicznej bądź utrzymania porządku publicznego;
b) niezbędnych do ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin;
c) odnoszących się do zachowania wyczerpywalnych zasobów naturalnych, jeżeli środki te stosowane są w połączeniu z ograniczeniami dotyczącymi krajowych inwestorów lub krajowej podaży lub konsumpcji usług;
d) niezbędnych do ochrony narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej;
e) niezbędnych do zapewnienia przestrzegania przepisów ustawowych i wykonawczych, które nie są sprzeczne z art. 2.3 (Traktowanie narodowe) i art. 2.4 (Klauzula najwyższego uprzywilejowania), w tym przepisów odnoszących się do:
(i) zapobiegania działaniom o charakterze oszukańczym i nadużyciom lub postępowania ze skutkami niewykonania umów;
(ii) ochrony życia prywatnego osób w zakresie przetwarzania i rozpowszechniania danych osobowych oraz ochrony poufności indywidualnych rejestrów i rachunków; lub
(iii) bezpieczeństwa;
lub
f) niezgodnych z art. 2.3 (Traktowanie narodowe) ust. 1, pod warunkiem że zróżnicowane traktowanie ma na celu zapewnienie skutecznego lub sprawiedliwego nakładania lub poboru podatków bezpośrednich w odniesieniu do działalności gospodarczej lub inwestorów pochodzących z terytorium drugiej Strony 30 .
ARTYKUŁ 4.7
Szczególne wyjątki
Żadne z postanowień rozdziału 2 (Ochrona inwestycji) nie ma zastosowania do niedyskryminujących środków o zasięgu ogólnym stosowanych przez podmiot publiczny w wykonywaniu polityki pieniężnej lub kursowej. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na obowiązki Strony wynikające z art. 2.8 (Transfer).
ARTYKUŁ 4.8
Wyjątki ze względów bezpieczeństwa
Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako:
a) wymagające od Strony dostarczenia informacji, których ujawnienie uważa ona za sprzeczne z jej podstawowymi interesami bezpieczeństwa;
b) uniemożliwiające Stronie przeprowadzenie jakiegokolwiek działania uznanego przez nią za niezbędne do ochrony jej podstawowych interesów bezpieczeństwa:
(i) związanego z produkcją broni lub handlem bronią, amunicją i sprzętem wojskowym oraz odnoszącego się do handlu innymi towarami i materiałami oraz do działalności gospodarczych, które są prowadzone bezpośrednio lub pośrednio w celu zaopatrzenia obiektów wojskowych;
(ii) odnoszącego się do świadczenia usług prowadzonego bezpośrednio lub pośrednio do celów zaopatrzenia obiektów wojskowych;
(iii) odnoszącego się do materiałów rozszczepialnych i materiałów do syntezy jądrowej lub materiałów służących do ich uzyskania lub
(iv) podjętego w czasie wojny lub w obliczu innego zagrożenia w stosunkach międzynarodowych
c) uniemożliwiające Stronie podjęcie jakiegokolwiek działania w celu wywiązania się z obowiązków wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych przyjętej w San Francisco dnia 26 czerwca 1945 r., mających na celu utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.
ARTYKUŁ 4.9
Stosowanie przepisów ustawowych i wykonawczych
Art. 2.8 (Transfer) nie można interpretować jako uniemożliwiającego Stronie stosowanie, w sposób sprawiedliwy i niedyskryminujący oraz niestanowiący ukrytego ograniczenia dla inwestycji, jej przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących:
a) upadłości, niewypłacalności, naprawy oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków, ochrony praw wierzycieli lub nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami finansowymi;
b) emisji instrumentów finansowych oraz handlu i obrotu nimi;
c) sprawozdawczości finansowej lub przechowywania zapisów dotyczących transferów kapitału, w przypadku gdy jest to konieczne do wspierania organów egzekwowania prawa lub organów regulacyjnych w dziedzinie finansów;
d) czynów zabronionych, oszukańczych praktyk lub nadużyć;
e) zapewnienia wykonania wyroków wydanych w postępowaniu rozstrzygającym spór lub
f) ochrony socjalnej, publicznych systemów emerytalnych lub obowiązkowych programów oszczędnościowych.
ARTYKUŁ 4.10
Tymczasowe środki ochronne
W wyjątkowych okolicznościach, w przypadku poważnych trudności w funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej Unii lub, w przypadku Wietnamu, w funkcjonowaniu polityki pieniężnej i kursu walutowego albo w przypadku groźby ich wystąpienia zainteresowana Strona może zastosować środki ochronne, które są absolutnie niezbędne w odniesieniu do transferów, na okres nieprzekraczający jednego roku.
ARTYKUŁ 4.11
Ograniczenia w przypadku trudności w zakresie bilansu płatniczego lub finansów zagranicznych
1. W przypadku gdy Strona napotyka poważne trudności w zakresie bilansu płatniczego lub finansów zagranicznych lub jest tym zagrożona, może wprowadzić lub utrzymać środki ochronne w odniesieniu do transferów, które:
a) są niedyskryminujące w porównaniu ze środkami wprowadzanymi w państwach trzecich w podobnych sytuacjach;
b) nie wykraczają poza to, co jest niezbędne do naprawienia sytuacji w zakresie bilansu płatniczego lub finansów zagranicznych;
c) są zgodne, w stosownych przypadkach, z postanowieniami Umowy o Międzynarodowym Funduszu Walutowym;
d) nie prowadzą do zbędnych szkód dla handlowych, gospodarczych lub finansowych interesów drugiej Strony oraz
e) mają charakter tymczasowy i są stopniowo znoszone w miarę poprawy sytuacji.
2. Strona, która przyjęła lub utrzymuje środki, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie powiadamia o nich drugą Stronę i przedstawia, najszybciej jak to możliwe, harmonogram ich zniesienia.
3. W przypadku przyjęcia lub utrzymywania ograniczeń zgodnie z ust. 1 niezwłocznie odbywają się konsultacje w ramach Komitetu, chyba że konsultacje odbywają się na innych forach. W toku konsultacji dokonuje się oceny trudności w zakresie bilansu płatniczego lub finansów zagranicznych, które doprowadziły do wprowadzenia odpowiednich środków, uwzględniając między innymi takie czynniki, jak:
a) charakter i zakres trudności;
b) zewnętrzne warunki gospodarcze i handlowe lub
c) ewentualne dostępne alternatywne środki korygujące.
W ramach konsultacji omawia się zgodność wszelkich środków ograniczających z postanowieniami ust. 1. Przyjmowane są wszelkie istotne ustalenia statystyczne i faktyczne przedstawione przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, a we wnioskach uwzględnia się dokonaną przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy ocenę bilansu płatniczego i sytuacji w zakresie finansów zagranicznych danej Strony.
ARTYKUŁ 4.12
Ujawnianie informacji
1. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako wymagające od Strony udostępnienia informacji poufnych, których ujawnienie utrudniłoby egzekwowanie prawa lub w inny sposób byłoby sprzeczne z interesem publicznym lub które zaszkodziłoby uzasadnionym interesom handlowym poszczególnych przedsiębiorstw, państwowych lub prywatnych, z wyjątkiem sytuacji, w których organ arbitrażowy lub zespół orzekający potrzebuje informacji poufnych w procedurze rozstrzygania sporów na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami). W takich przypadkach organ lub zespół zapewnia pełną ochronę poufności.
2. W przypadku gdy Strona przedkłada Komitetowi informacje, które są uważane za poufne zgodnie z jej przepisami ustawowymi i wykonawczymi, druga Strona traktuje te informacje jako poufne, chyba że Strona przedkładająca informacje postanowi inaczej.
ARTYKUŁ 4.13
Wejście w życie
1. Strony zatwierdzają niniejszą Umowę zgodnie z własnymi odpowiednimi procedurami prawnymi.
2. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca od dnia, w którym Strony wymienią powiadomienia o zakończeniu swoich obowiązujących procedur prawnych dotyczących wejścia w życie niniejszej Umowy. Strony mogą uzgodnić inny termin.
3. Powiadomienia przesyła się do Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej i Ministerstwa Spraw Zagranicznych Wietnamu.
4. Jeżeli Strony tak uzgodnią, niniejsza Umowa może być tymczasowo stosowana. W tym przypadku Umowę stosuje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po terminie, w którym Unia i Wietnam powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu swych odpowiednich procedur prawnych niezbędnych do tymczasowego stosowania Umowy. Strony mogą uzgodnić inny termin.
5. W przypadku gdy niektórych postanowień niniejszej Umowy nie można stosować tymczasowo, Strona, która nie może ich stosować tymczasowo, powiadamia drugą Stronę o postanowieniach, których nie można stosować tymczasowo. Niezależnie od postanowień ust. 4, o ile druga Strona dopełniła mających zastosowanie procedur prawnych w zakresie tymczasowego stosowania i nie wyraziła sprzeciwu wobec tymczasowego stosowania w ciągu 10 dni od powiadomienia, że niektórych postanowień nie można stosować tymczasowo, postanowienia niniejszej Umowy, które nie zostały notyfikowane, są tymczasowo stosowane od pierwszego dnia miesiąca następującego po powiadomieniu.
6. Strona może zakończyć tymczasowe stosowanie w drodze pisemnego zawiadomienia drugiej Strony. Zakończenie takie staje się skuteczne w pierwszym dniu drugiego miesiąca następującego po powiadomieniu.
7. W przypadku gdy niniejszą Umowę lub niektóre jej postanowienia stosuje się tymczasowo, wyrażenie „wejście w życie niniejszej Umowy” należy rozumieć jako dzień rozpoczęcia jej tymczasowego stosowania. Komitet i inne organy ustanowione na mocy niniejszej Umowy mogą sprawować swoje funkcje podczas tymczasowego stosowania niniejszej Umowy. Wszelkie decyzje przyjęte podczas sprawowania tych funkcji przestaną obowiązywać dopiero jeżeli tymczasowe stosowanie niniejszej Umowy zostanie zakończone, a niniejsza Umowa nie wejdzie w życie.
ARTYKUŁ 4.14
Czas obowiązywania
1. Niniejsza Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony.
2. Unia lub Wietnam mogą powiadomić na piśmie drugą Stronę o zamiarze wypowiedzenia niniejszej Umowy. Wypowiedzenie staje się skuteczne z końcem szóstego miesiąca następującego po powiadomieniu.
ARTYKUŁ 4.15
Wypowiedzenie
W przypadku wypowiedzenia niniejszej Umowy na podstawie art. 4.10 (Czas obowiązywania), postanowienia rozdziału 1 (Cele i definicje ogólne), art. 2.1 (Zakres), art. 2.2 (Inwestycje a środki regulacyjne i cele) i art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) do art. 2.9 (Subrogacja), odpowiednie postanowienia rozdziału 4 oraz postanowienia rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami) nadal obowiązują przez okres kolejnych 15 lat od daty wypowiedzenia, w odniesieniu do inwestycji przeprowadzonych przed dniem wypowiedzenia niniejszej umowy, o ile Strony nie postanowią inaczej. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku gdy tymczasowe stosowanie niniejszej Umowy zostanie zakończone, a niniejsza Umowa nie wejdzie w życie.
ARTYKUŁ 4.16
Wypełnianie zobowiązań
1. Strony wprowadzają wszelkie ogólne lub szczególne środki wymagane w celu wypełnienia ich zobowiązań w ramach niniejszej Umowy. Dopilnowują osiągnięcia celów określonych w niniejszej Umowie.
2. Jeżeli którakolwiek ze Stron uzna, że druga Strona dopuściła się istotnego naruszenia umowy o partnerstwie i współpracy, może zastosować odpowiednie środki w odniesieniu do niniejszej Umowy zgodnie z art. 57 umowy o partnerstwie i współpracy.
ARTYKUŁ 4.17
Osoby wykonujące delegowaną władzę publiczną
O ile w niniejszej Umowie nie określono inaczej, każda ze Stron zapewnia, aby każda osoba – w tym przedsiębiorstwo państwowe, przedsiębiorstwo posiadające szczególne prawa lub przywileje lub wyznaczony monopolista – której Strona oddelegowała uprawnienia regulacyjne, administracyjne lub inny rodzaj władzy publicznej na szczeblu rządu określonym w ustawodawstwie wewnętrznym, w trakcie wykonywania tych uprawnień działała zgodnie ze zobowiązaniami Strony wynikającymi z niniejszej Umowy.
ARTYKUŁ 4.18
Brak bezpośredniego stosowania
Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako przyznające osobom prawa lub nakładające na osoby obowiązki inne niż prawa i obowiązki powstałe między Stronami na podstawie międzynarodowego prawa publicznego. Wietnam może postanowić inaczej we własnym prawie wewnętrznym.
ARTYKUŁ 4.19
Załączniki
Załączniki do niniejszej Umowy stanowią jej integralną część.
ARTYKUŁ 4.20
Stosunek do innych umów
1. Jeżeli w niniejszej Umowie nie przewidziano inaczej, niniejsza Umowa nie zastępuje ani nie powoduje wygaśnięcia poprzednich umów między Unią lub jej państwami członkowskimi a Wietnamem.
2. Niniejsza Umowa stanowi element ogólnych stosunków między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Wietnamem, z drugiej strony, zgodnie z umową o partnerstwie i współpracy, i stanowi część wspólnych ram instytucjonalnych.
3. Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako wymagające od którejkolwiek ze Stron działania w sposób niezgodny z jej obowiązkami w ramach Porozumienia z Marrakeszu ustanawiającego Światową Organizację Handlu, sporządzonego dnia 15 kwietnia 1994 r.
4. Po wejściu w życie niniejszej Umowy, umowy między państwami członkowskimi Unii a Wietnamem wymienione w załączniku 6 (Wykaz umów inwestycyjnych), włącznie z prawami i obowiązkami z nich wynikającymi, zostają rozwiązane i przestają obowiązywać lub zostają zastąpione niniejszą Umową 31 .
5. W przypadku tymczasowego stosowania na podstawie art. 4.13 (Wejście w życie) ust. 4 stosowanie postanowień umów wymienionych w załączniku 6 (Wykaz umów inwestycyjnych) oraz praw i obowiązków z nich wynikających zostaje zawieszone od dnia tymczasowego stosowania 32 . Jeżeli tymczasowe stosowanie niniejszej Umowy zostanie zakończone, a niniejsza Umowa nie wejdzie w życie, zawieszenie przestaje obowiązywać, a umowy wymienione w załączniku 6 (Wykaz umów inwestycyjnych) stają się skuteczne 33 .
6. Niezależnie od postanowień ust. 4 i 5, skarga może zostać przedłożona na podstawie umowy wymienionej w załączniku 6 (Wykaz umów inwestycyjnych), zgodnie z zasadami i procedurami ustanowionymi w tej umowie, pod warunkiem że:
a) skarga wynika z rzekomego naruszenia tej umowy, które miało miejsce przed dniem zawieszenia stosowania umowy na podstawie ust. 5 lub – jeżeli stosowanie umowy nie zostało zawieszone na podstawie ust. 5 – przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy; oraz
b) upłynęły nie więcej niż trzy lata od dnia zawieszenia stosowania umowy na podstawie ust. 5 lub – jeżeli stosowanie umowy nie zostało zawieszone na podstawie ust. 5 – od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy do dnia przedłożenia skargi.
7. Niezależnie od postanowień ust. 4 i 5, jeżeli tymczasowe stosowanie niniejszej Umowy zakończy się i niniejsza Umowa nie wejdzie w życie, skarga może zostać przedłożona na podstawie niniejszej Umowy, zgodnie z zasadami i procedurami ustanowionymi w niniejszej Umowie, pod warunkiem że:
a) skarga wynika z rzekomego naruszenia niniejszej Umowy, które miało miejsce w okresie tymczasowego stosowania niniejszej Umowy; oraz
b) upłynęły nie więcej niż trzy lata od dnia zakończenia tymczasowego stosowania do dnia przedłożenia skargi.
8. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że żadna skarga nie może zostać przedłożona na podstawie niniejszej Umowy i zgodnie z zasadami i procedurami ustanowionymi w niej, jeśli skarga wynika z rzekomego naruszenia niniejszej Umowy, które miało miejsce przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy lub, w sytuacji, gdy niniejsza Umowa jest tymczasowo stosowana, przed dniem rozpoczęcia tymczasowego stosowania.
9. Do celów niniejszego artykułu definicja „wejścia w życie niniejszej Umowy” wskazana w art. 4.13 (Wejście w życie) ust. 7 nie ma zastosowania.
ARTYKUŁ 4.21
Przyszłe przystąpienia do Unii
1. Unia niezwłocznie powiadamia Wietnam o każdym wniosku w sprawie przystąpienia państwa trzeciego do Unii.
2. Podczas negocjacji w sprawie przystąpienia między Unią a krajem kandydującym Unia stara się:
a) przekazać, na wniosek Wietnamu oraz w możliwym zakresie, informacje dotyczące wszelkich kwestii objętych niniejszą Umową oraz
b) uwzględnić kwestie poruszone przez Wietnam.
3. Unia powiadamia Wietnam o wejściu w życie każdej umowy dotyczącej przystąpienia do Unii.
4. Komitet bada, z odpowiednim wyprzedzeniem przed dniem przystąpienia państwa trzeciego do Unii, wszelkie skutki, jakie przystąpienie takie może mieć dla niniejszej Umowy.
5. Każde nowe państwo członkowskie Unii staje się stroną niniejszej Umowy z dniem przystąpienia do Unii, w drodze klauzuli zawartej w Akcie Przystąpienia do Unii. Jeżeli w Akcie Przystąpienia do Unii nie przewidziano automatycznego przystąpienia państwa członkowskiego Unii do niniejszej Umowy, zainteresowane państwo członkowskie Unii przystępuje do niniejszej Umowy, przedkładając akt przystąpienia do niniejszej Umowy Sekretarzowi Generalnemu Rady Unii i ministrowi spraw zagranicznych Wietnamu lub organom będącym ich następcami. Strony mogą, decyzją Komitetu, wprowadzić wszelkie konieczne dostosowania lub uzgodnienia przejściowe.
ARTYKUŁ 4.22
Terytorialny zakres stosowania
Niniejsza Umowa ma zastosowanie:
a) w przypadku Strony UE – do terytoriów, na których stosuje się Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na warunkach określonych w tych traktatach; oraz
b) w przypadku Wietnamu – do jego terytorium.
Odniesienia do „terytorium” zawarte w niniejszej Umowie są rozumiane w taki sposób, chyba że wyraźnie zaznaczono inaczej.
ARTYKUŁ 4.23
Teksty autentyczne
Niniejszą Umowę sporządzono w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, rumuńskim, węgierskim, włoskim i wietnamskim, a każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.
KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia 17.10.2018
COM(2018) 693 final
ZAŁĄCZNIK
do
wniosku dotyczącego decyzji Rady
w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu,
z drugiej strony
ZAŁĄCZNIKI
DO UMOWY O OCHRONIE INWESTYCJI
MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ I JEJ PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI, Z JEDNEJ STRONY,
A SOCJALISTYCZNĄ REPUBLIKĄ WIETNAMU, Z DRUGIEJ STRONY:
Załącznik 1: Właściwe organy
Załącznik 2: Zwolnienie dla Wietnamu dotyczące traktowania narodowego
Załącznik 3: Porozumienie w sprawie traktowania inwestycji
Załącznik 4: Porozumienie w sprawie wywłaszczenia
Załącznik 5: Dług publiczny
Załącznik 6: Wykaz umów inwestycyjnych
Załącznik 7: Regulamin wewnętrzny
Załącznik 8: Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów
Załącznik 9: Mechanizm mediacji
Załącznik 10:
Mechanizm mediacji stosowany w rozstrzyganiu sporów między inwestorami a Stronami
Załącznik 11: Kodeks postępowania członków Trybunału, członków Trybunału Apelacyjnego i mediatorów
Załącznik 12: Równoległe postępowania
Załącznik 13: Procedury robocze Trybunału Apelacyjnego
ZAŁĄCZNIK 1
WŁAŚCIWE ORGANY
W przypadku Strony UE właściwymi organami uprawnionymi do zarządzenia działań, o których mowa w art. 2.2 (Inwestycje a środki regulacyjne i cele) ust. 4, są Komisja Europejska, Trybunał Sprawiedliwości lub, stosując przepisy prawa Unii dotyczące pomocy państwa, administracja, organ, sąd lub trybunał państwa członkowskiego. W przypadku Wietnamu właściwymi organami uprawnionymi do zarządzenia działań, o których mowa w art. 2.2 (Inwestycje a środki regulacyjne i cele) ust. 4, są rząd Wietnamu lub premier Wietnamu, administracja, organ lub sąd.
________________
ZAŁĄCZNIK 2
ZWOLNIENIE DLA WIETNAMU DOTYCZĄCE TRAKTOWANIA NARODOWEGO
1. W następujących sektorach, podsektorach lub działaniach Wietnam może wprowadzić lub utrzymać jakiekolwiek środki odnoszące się do realizacji inwestycji objętej niniejszą Umową, które to środki nie są zgodne z art. 2.3 (Traktowanie narodowe), pod warunkiem że takie środki nie są niezgodne ze zobowiązaniami określonymi w Załączniku 8-B (Wykaz szczegółowych zobowiązań Wietnamu) do Umowy o wolnym handlu:
a) gazety, agencje gromadzenia materiałów informacyjnych, działalność wydawnicza, drukowanie, programy radiowe i telewizyjne, w dowolnej formie;
b) produkcja i rozpowszechnianie produktów kulturowych, w tym nagrań wideo;
c) produkcja, rozpowszechnianie i projekcja programów telewizyjnych i dzieł kinematograficznych;
d) usługi detektywistyczne i ochroniarskie;
e) geodezja i kartografia;
f) usługi szkolnictwa podstawowego i średniego;
g) poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja ropy naftowej, gazu, minerałów i zasobów naturalnych;
h) energia hydroelektryczna i energia jądrowa; przesył lub dystrybucja energii;
i) usługi transportu kabotażowego;
j) rybołówstwo i akwakultura;
k) leśnictwo i łowiectwo;
l) loteria, zakłady i gry hazardowe;
m) usługi administracji sądowej, obejmujące między innymi usługi związane z obywatelstwem;
n) egzekwowanie prawa w postępowaniu cywilnym;
o) produkcja sprzętu lub materiałów wojskowych;
p) prowadzenie działalności portów rzecznych, portów morskich i portów lotniczych oraz zarządzanie nimi; oraz
q) subsydia.
2. Jeśli Wietnam wprowadzi lub utrzyma taki środek po dniu wejścia w życie niniejszej Umowy, nie może wymagać od inwestora ze Strony UE ze względu na jego przynależność państwową, by sprzedał lub zbył w inny sposób inwestycję istniejącą w chwili, gdy ten środek wchodzi w życie.
________________
ZAŁĄCZNIK 3
POROZUMIENIE W SPRAWIE TRAKTOWANIA INWESTYCJI
Strony potwierdzają, iż wspólnie uznają kwestię stosowania art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) ust. 6:
1. Niezależnie od warunku określonego w art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) ust. 6 lit. a) inwestor, który uczestniczy w sporze objętym zakresem rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami) ze Stroną, z którą zawarł pisemną umowę, a umowa ta została podpisana i weszła w życie przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy, może żądać korzyści wynikającej z art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) ust. 6 zgodnie z procedurami i warunkami określonymi w niniejszym załączniku.
2. Umowy pisemne, które zostały zawarte i które weszły w życie przed dniem wejścia w życie niniejszej Umowy i spełniają warunki określone w niniejszym ustępie, mogą zostać zgłoszone w terminie jednego roku od dnia wejścia w życie niniejszej Umowy. Takie pisemne umowy:
a) spełniają wszystkie warunki określone w art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) ust. 6 lit. b)–d); oraz
b) zostały zawarte:
(i) przez Wietnam z inwestorami z państw członkowskich Unii, o których mowa w pkt8 niniejszego załącznika, lub ich inwestycjami objętymi niniejszą Umową; lub
(ii) przez jedno z państw członkowskich Unii, o których mowa w pkt 8 niniejszego załącznika, z inwestorami z Wietnamu lub ich inwestycjami objętymi niniejszą Umową.
3. Procedurę zgłaszania pisemnych umów, o których mowa w pkt 1, ustala się następująco:
a) zgłoszenie zawiera:
(i) nazwę, obywatelstwo i adres inwestora, który jest stroną pisemnej umowy będącej przedmiotem zgłoszenia, charakter inwestycji inwestora objętej niniejszą Umową oraz, w przypadku gdy pisemna umowa zawierana jest przez inwestycję tego inwestora objętą niniejszą Umową, nazwę, adres i miejsce ustanowienia inwestycji; oraz
(ii) kopię pisemnej umowy, w tym jej wszystkich instrumentów;
oraz
b) pisemne umowy są zgłaszane na piśmie następującym właściwym organom:
(i) w przypadku Wietnamu – Ministerstwu Planowania i Inwestycji; oraz
(ii) w przypadku Strony UE – Komisji Europejskiej.
4. Zgłoszenie, o którym mowa w pkt 2 i 3, nie powoduje powstania jakichkolwiek praw podmiotowych inwestora, który jest stroną takiej zgłoszonej pisemnej umowy lub jego inwestycji.
5. Właściwe organy, o których mowa w pkt 3 lit. b), sporządzają wykaz pisemnych porozumień, które zgłoszono, zgodnie z pkt 2 i 3.
6. W przypadku pojawienia się sporu w związku z jedną ze zgłoszonych pisemnych umów odpowiedni właściwy organ sprawdza, czy umowa spełnia wszystkie warunki określone w art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) ust. 6 lit. b)–d) i procedury określone w niniejszym załączniku.
7. Inwestor nie utrzymuje, że art. 2.5 (Traktowanie inwestycji) ust. 6 ma zastosowanie do umowy pisemnej, jeżeli wskutek weryfikacji przeprowadzonej zgodnie z pkt 6 niniejszego załącznika zostanie stwierdzone, że wymogi, o których mowa w tym ustępie, nie są spełnione.
8. Państwami członkowskimi Unii, o których mowa w pkt 2 lit. b) niniejszego załącznika, są Niemcy, Hiszpania, Niderlandy, Austria, Rumunia i Zjednoczone Królestwo.
________________
ZAŁĄCZNIK 4
POROZUMIENIE W SPRAWIE WYWŁASZCZENIA
Strony potwierdzają, iż wspólnie uznają porozumienie w sprawie wywłaszczenia:
1. Wywłaszczenie, o którym mowa w art. 2.7 (Wywłaszczenie) ust. 1, może być bezpośrednie lub pośrednie w następujący sposób:
a) bezpośrednie wywłaszczenie następuje, gdy inwestycja jest znacjonalizowana lub w inny sposób bezpośrednio wywłaszczona poprzez oficjalne przeniesienie tytułu własności lub bezwarunkowe przejęcie; oraz
b) pośrednie wywłaszczenie następuje, gdy środek lub seria środków wprowadzonych przez Stronę ma skutek równoważny bezpośredniemu wywłaszczeniu, polegający na pozbawieniu inwestora podstawowych atrybutów prawa własności w zakresie jego inwestycji, takich jak prawo użytkowania inwestycji, korzystania z niej i rozporządzania nią, bez oficjalnego przeniesienia tytułu własności lub bezwarunkowego przejęcia.
2. Aby określić, czy w konkretnej sytuacji faktycznej środek lub szereg środków wprowadzony przez Stronę stanowi wywłaszczenie pośrednie, należy przeprowadzić indywidualne i oparte na faktach dochodzenie, obejmujące między innymi następujące kwestie:
a) skutki gospodarcze środka lub szeregu środków; jednakże sam fakt, że środek lub szereg środków wprowadzony przez Stronę ma niekorzystny wpływ na wartość gospodarczą inwestycji, nie oznacza, że miało miejsce takie wywłaszczenie;
b) czas obowiązywania środka lub szeregu środków lub czas trwania ich skutków; oraz
c) charakter środka lub szeregu środków, w szczególności ich przedmiot, kontekst i cel.
3. Niedyskryminacyjne środki lub szereg środków wprowadzone przez Stronę w celu ochrony uzasadnionych celów polityki publicznej nie stanowią wywłaszczenia pośredniego, z wyjątkiem rzadkich przypadków, w których wpływ takiego środka lub szeregu środków jest tak poważny w świetle celu, że wydaje się on wyraźnie nadmierny.
________________
ZAŁĄCZNIK 5
DŁUG PUBLICZNY
1. Nie można przedkładać żadnych skarg w sprawie naruszenia poprzez restrukturyzację długu Strony obowiązku na podstawie rozdziału 2 (Ochrona inwestycji), a jeśli już taka skarga została przedłożona, nie jest możliwe jej rozpatrzenie na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami), w przypadku gdy restrukturyzacja stanowi negocjowaną restrukturyzację w momencie przedkładania skargi lub staje się negocjowaną restrukturyzacją po takim przedłożeniu, z wyjątkiem skarg w sprawie naruszenia art. 2.3 (Traktowanie narodowe) lub art. 2.4 (Klauzula najwyższego uprzywilejowania) przez restrukturyzację.
2. Niezależnie od postanowień rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami) art. 3.33 (Przedkładanie skargi) i z zastrzeżeniem pkt 1 niniejszego załącznika, inwestor nie przedkłada skargi na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami) w sprawie naruszenia przez restrukturyzację długu Strony art. 2.3 (Traktowanie narodowe) lub art. 2.4 (Klauzula najwyższego uprzywilejowania) 1 lub jakiegokolwiek obowiązku na mocy rozdziału 2 (Ochrona inwestycji), chyba że upłynęło 270 dni od daty złożenia przez skarżącego pisemnego wniosku o konsultacje zgodnie z art. 3.30 (Konsultacje).
3. Do celów niniejszego załącznika:
a) „negocjowana restrukturyzacja” oznacza restrukturyzację lub odroczenie spłaty długu Strony, które następują poprzez:
(i) modyfikację lub zmianę instrumentów dłużnych, jak przewidziano w ich warunkach, włącznie z przepisami je regulującymi; lub
(ii) wymianę instrumentów dłużnych lub podobny proces, w ramach którego posiadacze przynajmniej 66 % łącznej kwoty głównej długu pozostającego do spłaty, który podlega restrukturyzacji, z wyłączeniem długu zatrzymanego przez tę Stronę lub przez podmioty będące jej własnością lub przez nią kontrolowane, zgodzili się na taką wymianę długu lub inny proces;
oraz
b) „przepisy regulujące” dla instrumentu dłużnego oznaczają ramy prawne i regulacyjne danego państwa mające zastosowanie do takiego instrumentu dłużnego.
4. Dla większej pewności należy wyjaśnić, że „dług Strony” obejmuje, w przypadku Strony UE, zadłużenie rządu państwa członkowskiego Unii lub samorządu w państwie członkowskim Unii na szczeblu centralnym, regionalnym lub lokalnym.
________________
ZAŁĄCZNIK 6
WYKAZ UMÓW INWESTYCYJNYCH
|
Umowy |
„Klauzule wygaśnięcia” |
|
|
1 |
Umowa między Socjalistyczną Republiką Wietnamu i Republiką Austrii w sprawie wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 27 marca 1995 r. |
Art. 11 ust. 3 |
|
2 |
Umowa między Belgijsko-Luksemburską Unią Gospodarczą i Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 24 stycznia 1991 r. |
Art. 14 ust. 2 |
|
3 |
Umowa między Rządem Republiki Bułgarii i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wzajemnego wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 19 września 1996 r. |
Art. 13 ust. 2 |
|
4 |
Umowa między Rządem Republiki Czeskiej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 25 listopada 1997 r., zmieniona dnia 21 marca 2008 r. |
Art. 10 ust. 3 |
|
5 |
Umowa między Rządem Królestwa Danii i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 25 sierpnia 1993 r. |
Art. 16 ust. 2 |
|
6 |
Umowa między Rządem Republiki Estońskiej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 24 września 2009 r., zmieniona dnia 3 stycznia 2011 r. |
Art. 16 ust. 3 |
|
7 |
Umowa między Rządem Republiki Finlandii i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 21 lutego 2008 r. |
Art. 16 ust. 4 |
|
8 |
Umowa między Rządem Republiki Francuskiej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 26 maja 1992 r. |
Art. 12 |
|
9 |
Umowa między Republiką Federalną Niemiec i Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 3 kwietnia 1993 r. |
Art. 13 ust. 3 |
|
10 |
Umowa między Rządem Republiki Greckiej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 13 października 2008 r. |
Art. 13 ust. 3 |
|
11 |
Umowa między Republiką Węgierską i Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 26 sierpnia 1994 r. |
Art. 12 ust. 3 |
|
12 |
Umowa między Republiką Włoską i Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 18 maja 1990 r. |
Art. 14 ust. 2 |
|
13 |
Umowa między Rządem Republiki Łotewskiej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 6 listopada 1995 r. |
Art. 13 ust. 4 |
|
14 |
Umowa między Rządem Republiki Litewskiej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 27 września 1995 r. |
Art. 13 ust. 4 |
|
15 |
Umowa o wspieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji między Królestwem Niderlandów a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, podpisana dnia 10 marca 1994 r. |
Art. 14 ust. 3 |
|
16 |
Umowa między Rzecząpospolitą Polską i Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 31 sierpnia 1994 r. |
Art. 12 ust. 3 |
|
17 |
Umowa między Rządem Rumunii i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 1 września 1994 r. |
Art. 11 ust. 2 |
|
18 |
Umowa między Rządem Republiki Słowackiej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 17 grudnia 2009 r. |
Art. 14 ust. 4 |
|
19 |
Umowa między Rządem Królestwa Szwecji i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 8 września 1993 r. |
Art. 11 ust. 3 |
|
20 |
Umowa między Królestwem Hiszpanii i Socjalistyczną Republiką Wietnamu w sprawie wspierania i wzajemnej ochrony inwestycji, podpisana dnia 20 lutego 2006 r. |
Art. 13 ust. 3 |
|
21 |
Umowa między Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie wspierania i ochrony inwestycji, podpisana dnia 1 sierpnia 2002 r. |
Art. 14 |
________________
ZAŁĄCZNIK 7
REGULAMIN WEWNĘTRZNY
Postanowienia ogólne
1. Do celów rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami) i niniejszego regulaminu wewnętrznego (zwanego dalej „regulaminem”):
a) „doradca” oznacza osobę wyznaczoną przez Stronę sporu w celu doradzania lub pomocy tej Stronie w związku z postępowaniem organu arbitrażowego;
b) „organ arbitrażowy” oznacza organ ustanowiony na podstawie art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego);
c) „arbiter” oznacza członka organu arbitrażowego powołanego na podstawie art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego);
d) „asystent” oznacza osobę, która zgodnie z zasadami powołania arbitra prowadzi badania lub pomaga temu arbitrowi;
e) „Strona skarżąca” oznacza Stronę wnoszącą o powołanie organu arbitrażowego na podstawie art. 3.5 (Wszczęcie procedury arbitrażowej);
f) „dzień” oznacza dzień kalendarzowy;
g) „Strona obwiniona”, oznacza Stronę, w stosunku do której istnieje domniemanie, że dopuściła się naruszenia postanowień, o których mowa w art. 3.2 (Zakres);
h) „postępowanie”, o ile nie wskazano inaczej, oznacza procedurę rozstrzygania sporów przez organ arbitrażowy na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami); oraz
i) „przedstawiciel Strony” oznacza pracownika lub inną osobę powołaną przez departament lub agencję rządową lub jakikolwiek inny podmiot publiczny Strony, który reprezentuje Stronę w toku sporu rozstrzyganego na podstawie niniejszej Umowy.
2. Strona obwiniona odpowiada za administrację logistyczną posiedzeniami, chyba że uzgodniono inaczej. Strony wspólnie ponoszą wydatki wynikające z kwestii organizacyjnych, w tym koszty wynagrodzenia i wydatki arbitrów.
Powiadamianie
3. Każda ze Stron oraz organ arbitrażowy przekazują drugiej Stronie pocztą elektroniczną wszelkie wnioski, zawiadomienia, oświadczenia pisemne lub inne dokumenty oraz przekazują pocztą elektroniczną wszystkim arbitrom oświadczenia pisemne i wnioski w ramach arbitrażu. Organ arbitrażowy również przekazuje Stronom dokumenty pocztą elektroniczną. Wiadomość przesłaną pocztą elektroniczną uznaje się za otrzymaną w dniu jej wysłania, chyba że zostaną przedstawione przeciwne dowody. Jeżeli rozmiar któregokolwiek z dokumentów przekracza 10 megabajtów, przekazuje się go drugiej Stronie i w stosowanych przypadkach każdemu z arbitrów w innym formacie elektronicznym w ciągu dwóch dni od przesłania wiadomości pocztą elektroniczną.
4. Kopię dokumentów przekazanych zgodnie z pkt 3 przekazuje się drugiej stronie i w stosowanych przypadkach każdemu z arbitrów w dniu przesłania wiadomości pocztą elektroniczną faksem, listem poleconym, kurierem, za potwierdzeniem odbioru albo przy pomocy innego środka komunikacji, który zapewnia rejestrację wysłania przesyłki.
5. Wszystkie powiadomienia są adresowane odpowiednio do Ministerstwa Przemysłu i Handlu Wietnamu oraz do Dyrekcji Generalnej ds. Handlu Komisji Unii Europejskiej.
6. Niewielkie błędy pisarskie występujące we wniosku, zawiadomieniu, oświadczeniu pisemnym lub innym dokumencie związanym z postępowaniem organu arbitrażowego można poprawić, dostarczając nowy dokument, w którym jasno zaznaczono te zmiany.
7. Jeśli ostatni dzień na dostarczenie dokumentu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy w Wietnamie lub w Unii, dokument uznaje się za dostarczony następnego dnia roboczego.
Rozpoczęcie arbitrażu
8. Jeżeli na podstawie art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego) oraz pkt 22, 23 i 49 arbiter jest wybierany w drodze losowania, losowanie odbywa się w czasie i miejscu określonym przez Stronę skarżącą; a Stronę obwinioną należy niezwłocznie powiadomić o czasie i miejscu losowania. Strona obwiniona może postanowić, że będzie obecna podczas losowania. W każdym wypadku losowanie przeprowadza się w obecności Strony lub Stron.
9. Jeżeli na podstawie art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego) oraz pkt 22, 23 i 49 arbiter jest wybierany w drodze losowania, a Komitet ma dwóch przewodniczących, losowanie przeprowadzają obaj przewodniczący lub osoby przez nich upoważnione, a w przypadku gdy jeden z przewodniczących lub osoba przez niego upoważniona nie zgadza się na udział w losowaniu, losowanie przeprowadza samodzielnie drugi przewodniczący.
10. Strony informują wybranych arbitrów o ich powołaniu.
11. Arbiter, który został powołany zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego), informuje Komitet w ciągu pięciu dni od dnia, w którym został poinformowany o powołaniu, czy będzie mógł pełnić obowiązki arbitra.
12. Wynagrodzenie i zwrot wydatków arbitrów będą zgodne ze standardami WTO. Wynagrodzenie asystenta arbitra nie przekracza 50 % wynagrodzenia tego arbitra.
13. Strony muszą przekazać organowi arbitrażowemu uzgodniony zakres zadań, o którym mowa w art. 3.6 (Zakres zadań organu arbitrażowego), w ciągu trzech dni od dokonania uzgodnień.
Oświadczenia pisemne
14. Strona skarżąca składa oświadczenie pisemne nie później niż 20 dni od dnia powołania organu arbitrażowego. Strona obwiniona doręcza pisemną odpowiedź nie później niż 20 dni od dnia otrzymania oświadczenia pisemnego złożonego przez Stronę skarżącą.
Działanie organów arbitrażowych
15. Wszystkie posiedzenia organu arbitrażowego prowadzi jego przewodniczący. Organ arbitrażowy może przekazać przewodniczącemu upoważnienie do podejmowania decyzji administracyjnych i proceduralnych.
16. O ile w rozdziale 3 (Rozstrzyganie sporów) nie postanowiono inaczej, organ arbitrażowy może wykonywać swoje działania przy użyciu wszelkich środków, włącznie z telefonem, faksem i łączami komputerowymi.
17. Za sporządzenie orzeczenia odpowiada wyłącznie organ arbitrażowy; sporządzenie orzeczenia nie podlega przekazaniu uprawnień.
18. W przypadku pojawienia się kwestii proceduralnych, których nie obejmują postanowienia rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami) ani załączników 7 (Regulamin wewnętrzny), 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) i 9 (Mechanizm mediacji), organ arbitrażowy, po konsultacji ze Stronami, może przyjąć odpowiednią procedurę, która jest zgodna z tymi postanowieniami.
19. Jeżeli organ arbitrażowy uzna, że w ramach postępowania konieczna jest zmiana jakiegokolwiek terminu innego niż terminy określone w rozdziale 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami) lub dokonanie innych zmian proceduralnych lub administracyjnych, informuje Strony na piśmie o powodach takich zmian lub dostosowań, wskazując termin lub konieczną zmianę.
Zastępstwo
20. Jeżeli arbiter nie może uczestniczyć w postępowaniach arbitrażowych, wycofuje się z udziału w nich lub musi zostać zastąpiony, ponieważ nie spełnia wymogów określonych w załączniku 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów), zastępcę wybiera się zgodnie z art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego) i pkt 8–11.
21. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że arbiter nie spełnia wymogów załącznika 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, Strona ta powinna powiadomić drugą Stronę w ciągu 15 dni od uzyskania dowodów wskazujących na okoliczności dotyczące istotnego naruszenia przez arbitra postanowień załącznika 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów).
22. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że arbiter inny niż przewodniczący nie spełnia wymogów załącznika 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, Strony konsultują się i za obopólnym porozumieniem wybierają nowego arbitra zgodnie z art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego) i pkt 8–11.
Jeżeli Strony nie dojdą do porozumienia co do potrzeby zastąpienia arbitra, każda ze Stron może wnioskować o przekazanie sprawy przewodniczącemu organu arbitrażowego, którego decyzja będzie ostateczna.
Jeżeli w następstwie takiego wniosku przewodniczący uzna, że arbiter nie spełnia wymogów określonych w załączniku 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, nowego zastępcę wybiera się zgodnie z art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego) i pkt 8–11.
23. Jeżeli jedna ze Stron uzna, że przewodniczący organu arbitrażowego nie spełnia wymogów załącznika 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, Strony konsultują się i za obopólnym porozumieniem wybierają nowego przewodniczącego zgodnie z art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego) i pkt 8–11.
Jeśli Strony nie dojdą do porozumienia w kwestii potrzeby zastąpienia przewodniczącego, każda ze Stron może wystąpić z wnioskiem o przekazanie sprawy jednej z pozostałych osób z części listy zawierającej przewodniczących sporządzonej na podstawie art. 3.23 (Lista arbitrów) ust. 1 lit. c). Nazwisko tej osoby jest losowane przez przewodniczącego Komitetu ds. Handlu lub osobę przez niego upoważnioną. Decyzja tej osoby dotycząca potrzeby zastąpienia przewodniczącego jest ostateczna.
Jeżeli osoba ta uzna, że poprzedni przewodniczący nie spełnia wymogów określonych w załączniku 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) i w związku z tym powinien zostać zastąpiony, osoba ta wybiera nowego przewodniczącego w drodze losowania spośród innych osób pozostających w części listy zawierającej przewodniczących sporządzonej na podstawie art. 3.23 (Lista arbitrów) ust. 1 lit. c). Wyboru nowego przewodniczącego dokonuje się w ciągu pięciu dni od dnia podjęcia decyzji przewidzianej w niniejszym punkcie.
24. Prowadzone przez organ arbitrażowy postępowanie zawiesza się na okres potrzebny do przeprowadzenia procedur przewidzianych w pkt 21–23.
Posiedzenia
25. Przewodniczący organu arbitrażowego wyznacza dzień i godzinę posiedzenia w porozumieniu ze Stronami i arbitrami. Przewodniczący potwierdza Stronom na piśmie wyznaczoną datę i godzinę. Informację taką udostępnia również publicznie Strona odpowiedzialna za administrację logistyczną posiedzeniami, chyba że posiedzenie ma charakter zamknięty. O ile jedna ze Stron nie postanowi inaczej, organ arbitrażowy może podjąć decyzję o nieorganizowaniu posiedzenia.
26. Organ arbitrażowy może zwoływać dodatkowe posiedzenia, jeżeli Strony tak uzgodnią.
27. W całości wszystkich posiedzeń uczestniczą wszyscy arbitrzy.
28. W posiedzeniu mogą brać udział następujące osoby, niezależnie od tego, czy postępowanie ma charakter otwarty, czy nie:
a) przedstawiciele Stron;
b) doradcy Stron;
c) eksperci:
d) personel administracyjny, tłumacze ustni i pisemni, sprawozdawcy sądowi oraz
e) asystenci arbitrów.
29. Do organu arbitrażowego zwracać się mogą wyłącznie przedstawiciele i doradcy Stron oraz eksperci.
30. Każda ze Stron, nie później niż w ciągu pięciu dni przed dniem rozpoczęcia posiedzenia, dostarcza organowi arbitrażowemu listę nazwisk osób, które przedstawią na posiedzeniu argumenty ustne lub oświadczenia w imieniu danej Strony i innych przedstawicieli lub doradców, którzy wezmą udział w posiedzeniu.
31. Organ arbitrażowy prowadzi posiedzenie w następujący sposób, zapewniając, że Stronie skarżącej oraz Stronie obwinionej przyznano równą ilość czasu:
Argument
a) argument Strony skarżącej,
b) argument Strony obwinionej.
Argumenty odpierające
a) odpowiedź Strony skarżącej,
b) odpowiedź Strony obwinionej.
32. Organ arbitrażowy może kierować pytania do Stron lub ekspertów w dowolnym momencie posiedzenia.
33. Organ arbitrażowy zapewnia przygotowanie zapisu każdego posiedzenia i jego bezzwłoczne dostarczenie Stronom. Strony mogą zgłaszać uwagi dotyczące zapisu, a organ arbitrażowy może te uwagi uwzględnić.
34. W terminie 10 dni od daty posiedzenia każda ze Stron może przedstawić dodatkowe oświadczenie pisemne dotyczące wszelkich kwestii, które pojawiły się w trakcie posiedzenia.
Pytania pisemne
35. Organ arbitrażowy może w każdym momencie postępowania zwracać się z pytaniami w formie pisemnej do jednej Strony lub do obu Stron. Każda ze Stron otrzymuje kopię pytań zadanych przez organ arbitrażowy.
36. Strona dostarcza drugiej Stronie kopię swoich pisemnych odpowiedzi na pytania organu arbitrażowego. Każdej ze Stron umożliwia się przedstawienie pisemnych uwag do odpowiedzi drugiej Strony w ciągu pięciu dni od dnia otrzymania takiej odpowiedzi.
Poufność
37 Każda ze Stron i jej doradcy traktują jako poufne wszelkie informacje przedłożone organowi arbitrażowemu i określone jako poufne przez drugą Stronę. Przedstawiając organowi arbitrażowemu poufną wersję oświadczeń pisemnych, Strona, na wniosek drugiej Strony, przedstawia również niemające poufnego charakteru streszczenie informacji znajdujących się w takich oświadczeniach, które może być ujawnione publicznie, nie później niż w ciągu 15 dni od dnia złożenia wniosku lub oświadczenia, w zależności od tego, co nastąpiło później, oraz objaśnienie, dlaczego informacje niejawne mają charakter poufny. Żadne z postanowień niniejszego regulaminu nie wyklucza możliwości publicznego ujawnienia przez Stronę jej własnego stanowiska w zakresie, w którym odnosząc się do informacji przedstawionych przez drugą Stronę, Strona nie ujawnia żadnych informacji, które druga Strona uznała za poufne. Posiedzenia organu arbitrażowego odbywają się przy drzwiach zamkniętych, jeżeli oświadczenia lub argumenty Strony zawierają informacje poufne. Strony i ich doradcy zapewniają poufność posiedzeń organu arbitrażowego jeżeli odbywają się one przy drzwiach zamkniętych.
Kontakty ex parte
38. Organ arbitrażowy nie spotyka się ani nie kontaktuje się ze Stroną pod nieobecność drugiej Strony.
39. Arbiter nie omawia jakichkolwiek aspektów związanych z przedmiotem postępowania ze Stroną ani z obiema Stronami pod nieobecność innych arbitrów.
Oświadczenia amicus curiae
40. W przypadku braku innych ustaleń Stron w ciągu trzech dni od dnia powołania organu arbitrażowego organ ten może otrzymać dobrowolne oświadczenia pisemne od osób fizycznych lub prawnych mających siedzibę na terytorium Strony, niezależnych od rządów Stron, pod warunkiem że oświadczenia te zostały złożone w ciągu 10 dni od dnia powołania organu arbitrażowego, są zwięzłe, a w każdym razie nie przekraczają 15 stron maszynopisu z podwójnymi odstępami między wierszami, i mają bezpośredni związek z zagadnieniami faktycznymi i prawnymi rozpatrywanymi przez organ arbitrażowy.
41. Oświadczenie takie zawiera opis osoby je składającej, niezależnie od tego, czy jest to osoba fizyczna czy prawna, w tym narodowość lub siedzibę, opis charakteru jej działalności, status prawny, ogólne cele oraz źródła finansowania, oraz określa, jaki dana osoba ma interes w danym postępowaniu arbitrażowym. Oświadczenie sporządza się w językach wybranych przez Strony zgodnie z pkt 39 i 40.
42. Organ arbitrażowy wymienia w swoim orzeczeniu wszystkie otrzymane oświadczenia, które spełniają wymogi pkt 41 i 42. Organ arbitrażowy nie jest zobowiązany odnosić się w swoim orzeczeniu do argumentów przedstawionych w tych oświadczeniach. Wszelkie takie oświadczenia przedkłada się Stronom, które mogą przedstawić swoje uwagi. Strony przedkładają swoje uwagi w ciągu 10 dni, a organ arbitrażowy uwzględnia wszelkie takie uwagi.
Sprawy pilne
43. W sprawach pilnych, o których mowa w rozdziale 3 (Rozstrzyganie sporów), sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami) organ arbitrażowy po konsultacji ze Stronami odpowiednio dostosowuje terminy określone w niniejszym regulaminie i powiadamia Strony o tych dostosowaniach.
Tłumaczenia ustne i pisemne
44. Podczas konsultacji, o których mowa w art. 3.3 (Konsultacje), a najpóźniej na posiedzeniu, o którym mowa w art. 3.8 ust. 2 (Procedura rozstrzygania sporów przez organ arbitrażowy), Strony dokładają wszelkich starań, by ustalić wspólny język roboczy postępowania przed organem arbitrażowym.
45. Jeśli Strony nie są w stanie uzgodnić wspólnego języka roboczego, każda ze Stron składa swoje oświadczenia pisemne w wybranym języku, który jest jednym z języków roboczych WTO.
46. Orzeczenia organu arbitrażowego zostają wydane w języku lub językach, jakie wybiorą Strony.
47. Każda ze Stron może przedstawić uwagi dotyczące poprawności tłumaczenia dowolnej przetłumaczonej wersji dokumentu przygotowanej zgodnie z niniejszym regulaminem.
48. Strony ponoszą w równym stopniu wszelkie koszty przygotowania tłumaczenia decyzji organu arbitrażowego.
Pozostałe procedury
49. Niniejszy regulamin ma również zastosowanie do postępowań w trybie art. 3.3 (Konsultacje), art. 3.13 (Rozsądny termin na zastosowanie się do sprawozdania końcowego), art. 3.14 (Przegląd środków zastosowanych w celu zastosowania się do sprawozdania końcowego), art. 3.15 (Tymczasowe środki zaradcze w przypadku niezastosowania się do sprawozdania końcowego), art. 3.16 (Przegląd środków zastosowanych w celu zapewnienia zgodności po wprowadzeniu tymczasowych środków zaradczych związanych z niezapewnieniem zgodności). W takim przypadku terminy określone w niniejszym regulaminie dostosowuje się jednak do specjalnych terminów przewidzianych przy wydawaniu orzeczenia przez organ arbitrażowy w ramach tych innych procedur.
________________
ZAŁĄCZNIK 8
KODEKS POSTĘPOWANIA ARBITRÓW I MEDIATORÓW
Definicje
1. Do celów niniejszego kodeksu postępowania:
a) „arbiter” oznacza członka organu arbitrażowego powołanego na podstawie art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego);
b) „asystent” oznacza osobę, która zgodnie z zasadami powołania arbitra prowadzi badania lub pomaga temu arbitrowi;
c) „kandydat” oznacza osobę, której nazwisko znajduje się na liście arbitrów, o której mowa w art. 3.23 (Lista arbitrów), i którą bierze się pod uwagę przy wyborze członków organu arbitrażowego na podstawie art. 3.7 (Powołanie organu arbitrażowego);
d) „mediator” oznacza osobę, która prowadzi procedurę mediacji zgodnie z załącznikiem 9-A (Mechanizm mediacji);
e) „postępowanie”, o ile nie wskazano inaczej, oznacza procedurę rozstrzygania sporów przez organ arbitrażowy na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami); oraz
f) „pracownicy”, w odniesieniu do arbitra, oznaczają osoby, którymi kieruje i które kontroluje arbiter, inne niż asystenci.
Obowiązki
2. Każdy kandydat i arbiter unika niewłaściwych zachowań lub ich znamion, jest osobą niezależną i bezstronną, unika bezpośrednich i pośrednich konfliktów interesów i przestrzega wysokich standardów postępowania, aby zachować rzetelność i niezależność mechanizmu rozstrzygania sporów. Byli arbitrzy przestrzegają zobowiązań wynikających z pkt 15–18 niniejszego kodeksu postępowania.
Obowiązek ujawnienia informacji
3. Przed powołaniem na arbitra na mocy rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami) kandydat ujawnia wszelkie interesy, związki lub kwestie, które mogą mieć wpływ na jego niezależność lub bezstronność, lub które w normalnych okolicznościach mogą wywoływać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości w trakcie postępowań. W tym celu kandydat podejmuje wszelkie stosowne wysiłki, aby rozpoznać takie interesy, związki lub kwestie.
4. Kandydat lub arbiter informuje na piśmie Komitet o kwestiach dotyczących faktycznego lub potencjalnego naruszenia kodeksu postępowania, a kwestie te są następnie rozważane przez Strony.
5. Powołany arbiter w dalszym ciągu podejmuje wszelkie stosowne wysiłki, aby rozpoznać wszelkie interesy, związki lub kwestie, o których mowa w pkt 3 niniejszego kodeksu postępowania, oraz ujawnia je poprzez przekazanie informacji na piśmie Komitetowi w celu rozważenia przez Strony. Obowiązek ich ujawnienia ma charakter ciągły, co oznacza, że arbiter jest zobowiązany ujawniać wszelkie interesy, związki lub kwestie, które mogą wyniknąć na dowolnym etapie postępowania.
Obowiązki arbitrów
6. Arbiter powinien móc wykonywać i wykonuje swoje obowiązki w sposób dokładny i sprawny w toku całego postępowania, przestrzegając przy tym zasad uczciwości i staranności.
7. Arbiter rozważa jedynie kwestie poruszane w trakcie postępowania i konieczne do wydania decyzji i nie zleca wykonania tego obowiązku innej osobie.
8. Arbiter podejmuje wszystkie właściwe kroki w celu zapewnienia, aby jego asystent i pracownicy znali pkt 2, 3, 4, 5, 16, 17 i 18 niniejszego kodeksu postępowania oraz ich przestrzegali.
9. Arbiter nie bierze udziału w kontaktach ex parte dotyczących postępowania.
Niezależność i bezstronność arbitrów
10. Arbiter unika stwarzania wrażenia stronniczości i nie działa pod wpływem własnych interesów, nacisków z zewnątrz, względów politycznych, żądań społecznych i lojalności w stosunku do jednej ze Stron lub obawy przed krytyką.
11. Arbiter nie podejmuje w sposób bezpośredni ani pośredni jakichkolwiek zobowiązań ani nie przyjmuje korzyści mogących w jakikolwiek sposób zakłócić właściwe wykonywanie jego obowiązków lub stworzyć wrażenie zakłócenia ich właściwego wykonywania.
12. Arbiter nie może wykorzystywać swojego stanowiska w organie arbitrażowym do realizacji jakichkolwiek osobistych lub prywatnych interesów i unika podejmowania działań, które mogą sprawiać wrażenie, że inne osoby mogą wywierać na niego wpływ ze względu na swoją szczególną sytuację.
13. Arbiter nie może pozwolić na to, aby powiązania lub obowiązki finansowe, handlowe, zawodowe, osobiste lub społeczne miały wpływ na jego postępowanie lub osąd.
14. Arbiter unika nawiązywania kontaktów lub uzyskiwania korzyści finansowych, które mogą mieć wpływ na jego bezstronność lub mogą stwarzać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości.
Obowiązki byłych arbitrów
15. Wszyscy byli arbitrzy unikają działań mogących stwarzać wrażenie, że wykonując swoje obowiązki, byli stronniczy lub odnosili korzyści z decyzji lub orzeczeń organu arbitrażowego.
Poufność
16. Żaden arbiter ani były arbiter w żadnym momencie nie ujawnia ani nie wykorzystuje jakichkolwiek niedostępnych publicznie informacji dotyczących postępowań lub uzyskanych w trakcie postępowań, z wyjątkiem ich ujawnienia lub wykorzystania do celów tych postępowań, i w żadnym przypadku nie ujawnia ani nie wykorzystuje takich informacji do uzyskania osobistych korzyści lub korzyści dla innych lub aby zaszkodzić interesom innych.
17. Arbiter nie ujawnia decyzji organu arbitrażowego ani jej części przed jej opublikowaniem zgodnie z rozdziałem 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja A (Rozstrzyganie sporów między Stronami).
18. Arbiter ani były arbiter w żadnym momencie nie ujawnia treści obrad organu arbitrażowego ani poglądów innego arbitra.
Koszty
19. Każdy arbiter rejestruje czas poświęcony postępowaniu i sporządza końcowe rozliczenie czasu oraz poniesionych wydatków, a także czasu i wydatków swojego asystenta i pracowników.
Mediatorzy
20. Niniejszy kodeks postępowania stosuje się odpowiednio do mediatorów.
________________
ZAŁĄCZNIK 9
MECHANIZM MEDIACJI
ARTYKUŁ 1
Cel
Celem niniejszego załącznika jest ułatwienie znalezienia wspólnie uzgodnionych rozwiązań w drodze kompleksowej i szybkiej procedury przy pomocy mediatora, o którym mowa w art. 3.4 (Mechanizm mediacji).
SEKCJA A
PROCEDURA MEDIACJI
ARTYKUŁ 2
Wezwanie do udzielenia informacji
1. Przed rozpoczęciem procedury mediacji Strona może w każdej chwili zażądać na piśmie informacji dotyczących środka negatywnie wpływającego na inwestycje między Stronami. Strona, wobec której przedstawiono takie wezwanie, w ciągu 20 dni przekazuje pisemną odpowiedź zawierającą jej uwagi do informacji zawartych w wezwaniu.
2. Jeżeli Strona odpowiadająca uzna, że odpowiedź w ciągu 20 dni nie jest możliwa, informuje Stronę wnioskującą o przyczynach opóźnienia oraz wskazuje przewidywany najkrótszy czas, w którym będzie w stanie przedstawić swoją odpowiedź.
ARTYKUŁ 3
Wszczęcie procedury mediacji
1. Strona może w każdym momencie zwrócić się o rozpoczęcie procedury mediacji między Stronami. Taki wniosek składa się drugiej Stronie w formie pisemnej. Wniosek musi być wystarczająco szczegółowy, by jasno przedstawić zastrzeżenia Strony wnioskującej oraz:
a) wskazywać konkretny środek, będący przedmiotem wniosku;
b) zawierać zestawienie domniemanych negatywnych skutków dla inwestycji między Stronami, które dany środek, zdaniem Strony wnioskującej, powoduje lub mógłby spowodować w przyszłości; oraz
c) zawiera wyjaśnienie, w jaki sposób według Strony wnioskującej takie skutki są związane z danym środkiem.
2. Procedurę mediacji można wszcząć wyłącznie za obopólnym porozumieniem Stron. Strona, do której wniosek jest skierowany zgodnie z ust. 1, przychylnie go rozważa i udziela odpowiedzi, uznając lub odrzucając wniosek na piśmie w ciągu 10 dni od jego otrzymania.
ARTYKUŁ 4
Wybór mediatora
1. Po wszczęciu procedury mediacji Strony dokładają starań, by wyznaczyć mediatora nie później niż w ciągu 15 dni od dnia otrzymania odpowiedzi, o której mowa w art. 3 (Wszczęcie procedury mediacji) ust. 2 niniejszego załącznika.
2. Jeżeli Strony nie są w stanie wyznaczyć mediatora w terminie określonym w ust. 1, każda ze Stron może zwrócić się do przewodniczącego Komitetu lub do osoby przez niego upoważnionej z wnioskiem o wybranie mediatora w drodze losowania z listy sporządzonej na podstawie art. 3.23 (Lista arbitrów). Przedstawiciele Stron są zapraszani do uczestnictwa w losowaniu z odpowiednim wyprzedzeniem. W każdym wypadku losowanie przeprowadza się w obecności Strony lub Stron.
3. Przewodniczący Komitetu lub osoba przez niego upoważniona wyznacza mediatora w ciągu pięciu dni roboczych od przedłożenia odpowiedzi, o której mowa w ust. 2., przez jedną ze Stron.
4. Jeżeli lista, o której mowa w art. 3.23 (Lista arbitrów), nie zostanie sporządzona do czasu złożenia wniosku na podstawie art. 3 (Wszczęcie procedury mediacji) niniejszego załącznika, mediator zostanie wybrany losowo spośród osób formalnie zaproponowanych przez jedną ze Stron lub obie Strony.
5. O ile Strony nie uzgodnią inaczej, mediator nie może być obywatelem żadnej ze Stron.
6. Mediator w bezstronny i przejrzysty sposób pomaga Stronom w osiągnięciu jasności w odniesieniu do środka i jego możliwych skutków dla handlu oraz w opracowaniu wspólnie uzgodnionego rozwiązania. Załącznik 8 (Kodeks postępowania arbitrów i mediatorów) stosuje się odpowiednio do mediatorów. Stosuje się także odpowiednio pkt 3–7 (Zawiadomienia) oraz 44–48 (Tłumaczenie pisemne i ustne) załącznika 7 (Regulamin wewnętrzny).
ARTYKUŁ 5
Zasady dotyczące procedury mediacji
1. W ciągu 10 dni od dnia wyznaczenia mediatora Strona, która wszczęła procedurę mediacji, przedstawia mediatorowi i drugiej Stronie w formie pisemnej szczegółowy opis problemu, a zwłaszcza opis stosowania problematycznego środka i jego skutków dla handlu. W ciągu 20 dni od dnia dostarczenia takiego opisu druga Strona może w formie pisemnej przedstawić swoje uwagi do niego. W opisie lub w uwagach każda ze Stron może zawrzeć wszelkie informacje, które uzna za istotne.
2. Mediator może podjąć decyzję w sprawie najwłaściwszego sposobu osiągnięcia jasności w odniesieniu do środka i jego możliwych skutków dla handlu. Mediator może w szczególności organizować spotkania między Stronami, konsultować się ze Stronami wspólnie lub indywidualnie, zwrócić się o pomoc do odpowiednich ekspertów i zainteresowanych stron lub konsultować się z nimi oraz zapewnić dodatkowe wsparcie, o które wystąpią Strony. Zanim mediator zwróci się o pomoc do odpowiednich ekspertów i zainteresowanych stron lub skonsultuje się z nimi, przeprowadza konsultacje ze Stronami.
3. Mediator może zaoferować doradztwo i zaproponować rozwiązanie do rozważenia przez Strony, które mogą zaakceptować lub odrzucić proponowane rozwiązanie lub porozumieć się co do innego rozwiązania. Mediator nie doradza i nie przedstawia uwag w sprawie zgodności spornego środka.
4. Procedura mediacji zostaje przeprowadzona na terytorium Strony, do której skierowany był wniosek, lub w innym wspólnie uzgodnionym miejscu lub w dowolny inny wspólnie uzgodniony sposób.
5. Strony dokładają starań, aby osiągnąć wspólnie uzgodnione rozwiązanie w ciągu 60 dni od dnia wyznaczenia mediatora. W oczekiwaniu na ostateczne porozumienie Strony mogą rozważyć potencjalne rozwiązania tymczasowe zwłaszcza w sytuacji, gdy środek dotyczy towarów łatwo psujących się.
6. Rozwiązanie może zostać przyjęte w drodze decyzji Komitetu. Każda ze Stron może uzależnić takie rozwiązanie od zakończenia niezbędnych procedur wewnętrznych. Wspólnie uzgodnione rozwiązania są udostępniane publicznie. Wersja dostępna publicznie może nie zawierać informacji oznaczonych jako poufne przez jedną ze Stron.
7. Na wniosek Stron mediator przedstawia im w formie pisemnej projekt sprawozdania merytorycznego zawierający streszczenie:
a) środka stanowiącego przedmiot procedury mediacji;
b) przeprowadzonych procedur; oraz
c) wszelkich wspólnie uzgodnionych rozwiązań stanowiących ostateczny rezultat procedury mediacji, w tym potencjalnych rozwiązań tymczasowych.
Mediator daje Stronom 15 dni na przygotowanie uwag do projektu sprawozdania merytorycznego. Po rozpatrzeniu uwag przedstawionych przez Strony w wyznaczonym terminie mediator przekazuje Stronom w ciągu 15 dni w formie pisemnej ostateczne sprawozdanie merytoryczne. Sprawozdanie merytoryczne nie zawiera interpretacji postanowień niniejszej Umowy.
8. Procedura mediacji zostaje zakończona:
a) poprzez przyjęcie przez Strony wspólnie uzgodnionego rozwiązania, w dniu jego przyjęcia;
b) za obopólną zgodą Stron na jakimkolwiek etapie procedury mediacji, z dniem zawarcia takiego porozumienia;
c) poprzez wydanie przez mediatora po konsultacji ze Stronami pisemnego oświadczenia stwierdzającego, że dalsze próby mediacji nie przyniosłyby żadnych skutków, z dniem wydania oświadczenia; lub
d) poprzez wydanie przez Stronę pisemnego oświadczenia po przeanalizowaniu wspólnie uzgodnionych rozwiązań w ramach procedury mediacji oraz po rozważeniu wszelkich opinii doradczych i rozwiązań proponowanych przez mediatora, z dniem wydania oświadczenia.
SEKCJA B
WDROŻENIE
ARTYKUŁ 6
Wdrożenie wspólnie uzgodnionego rozwiązania
1. Jeżeli Strony uzgodniły rozwiązanie, każda ze Stron wprowadza wszelkie środki niezbędne do wdrożenia takiego wspólnie uzgodnionego rozwiązania w uzgodnionym terminie.
2. Wdrażająca Strona informuje drugą Stronę na piśmie o wszelkich krokach lub działaniach podjętych w celu wdrożenia wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
SEKCJA C
POSTANOWIENIA OGÓLNE
ARTYKUŁ 7
Poufność i związek z rozstrzyganiem sporów
1. O ile Strony nie uzgodnią inaczej oraz nie naruszając postanowień art. 5 (Zasady dotyczące procedury mediacji) ust. 6 niniejszego załącznika, wszystkie etapy procedury mediacji, w tym doradztwo i zaproponowane rozwiązanie, są poufne. Każda ze Stron może jednak podać do wiadomości publicznej informację o toczącej się mediacji.
2. Procedura mediacji nie narusza praw i obowiązków Stron wynikających z rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) lub innego porozumienia.
3. Konsultacje na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) nie są wymagane przed wszczęciem procedury mediacji. Przed wszczęciem procedury mediacji Strona powinna jednak skorzystać z innych stosownych postanowień dotyczących współpracy lub konsultacji zawartych w niniejszej Umowie.
4. W ramach innych postępowań mających na celu rozstrzygnięcie sporu na mocy niniejszej Umowy lub jakiegokolwiek innego porozumienia organ nie bierze pod uwagę, a Strona nie przedstawia jako dowodu ani nie opiera się na żadnej z następujących kwestii:
a) stanowiska zajęte przez drugą Stronę w ramach procedury mediacji lub informacje zgromadzone na podstawie art. 5 (Zasady dotyczące procedury mediacji) ust. 2 niniejszego załącznika;
b) fakt, że druga Strona wykazała gotowość do akceptacji rozwiązania w stosunku do środka objętego mediacją; lub
c) rady udzielone lub propozycje złożone przez mediatora.
5. Mediator nie może być arbitrem ani członkiem zespołu ekspertów w postępowaniach mających na celu rozstrzygnięcie sporu na mocy niniejszej Umowy lub porozumienia WTO obejmujących ten sam przedmiot, w sprawie którego był on mediatorem.
ARTYKUŁ 8
Terminy
Każdy termin, o którym mowa w niniejszym załączniku, można zmienić za obopólnym porozumieniem Stron.
ARTYKUŁ 9
Koszty
1. Każda ze Stron ponosi własne wydatki wynikające z udziału w procedurze mediacji.
2. Strony dzielą między siebie na równych zasadach wydatki wynikające z kwestii organizacyjnych, w tym koszty wynagrodzenia i wydatki mediatora. Wynagrodzenie mediatora musi być zgodne z postanowieniami dotyczącymi przewodniczącego organu arbitrażowego w pkt 12 załącznika 7 (Regulamin wewnętrzny).
________________
ZAŁĄCZNIK 10
MECHANIZM MEDIACJI STOSOWANY W ROZSTRZYGANIU SPORÓW
MIĘDZY INWESTORAMI A STRONAMI
ARTYKUŁ 1
Cel
Celem niniejszego mechanizmu mediacji jest ułatwienie znalezienia wspólnie uzgodnionego rozwiązania w drodze kompleksowej i szybkiej procedury przy pomocy mediatora, o którym mowa w art. 3.31 (Mediacja).
SEKCJA A
PROCEDURA W RAMACH MECHANIZMU MEDIACJI
ARTYKUŁ 2
Wszczęcie procedury
1. Każda ze stron sporu może w każdym momencie zwrócić się o rozpoczęcie procedury mediacji. Taki wniosek składa się drugiej stronie w formie pisemnej.
2. Jeżeli wniosek dotyczy domniemanego naruszenia postanowień niniejszej Umowy przez organy Unii lub organy państwa członkowskiego Unii, kieruje się go do pozwanego ustalonego na podstawie art. 3.32 (Zawiadomienie o zamiarze przedłożenia skargi). Jeżeli nie ustalono, kto jest pozwanym, wniosek jest kierowany do Unii. W przypadku gdy wniosek zostaje przyjęty, określa on, czy stroną mediacji jest Unia, czy państwo członkowskie Unii, którego dotyczy postępowanie 2 .
3. Strona sporu, do której skierowany jest wniosek, przychylnie go rozważa i przyjmuje lub odrzuca wniosek na piśmie w terminie 45 dni lub, jeżeli taki wniosek zostanie złożony po złożeniu wniosku o konsultację na podstawie art. 3.30 (Konsultacje), w terminie 30 dni roboczych od jego otrzymania.
4. Wniosek ten zawiera:
a) streszczenie różnic lub sporów, w tym, w stosownych przypadkach, wskazanie odpowiednich instrumentów prawnych wystarczających do ustalenia sprawy będącej przedmiotem wniosku;
b) nazwy i dane kontaktowe strony wnioskującej i jej przedstawicieli; oraz
c) odniesienie do porozumienia dotyczącego przystąpienia do mediacji albo zaproszenie skierowane do drugiej strony lub stron sporu w celu mediacji w ramach tego mechanizmu mediacji.
ARTYKUŁ 3
Wybór mediatora
1. Jeżeli obie strony sporu zgadzają się na procedurę mediacji, strony sporu dokładają wszelkich starań, by ustalić wybór mediatora w terminie 15 dni roboczych od otrzymania odpowiedzi na wniosek.
2. Jeżeli strony sporu nie mogą dojść do porozumienia w kwestii wyboru mediatora w ustalonym terminie, każda ze stron sporu może zwrócić się do Prezesa Trybunału o dokonanie wyboru w drodze losowania i wyznaczenie mediatora spośród członków Trybunału, którzy nie są obywatelami ani jednego z państw członkowskich Unii, ani Wietnamu.
3. Prezes Trybunału wyznacza mediatora w ciągu pięciu dni od złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2.
4. Mediator w bezstronny i przejrzysty sposób pomaga stronom sporu w znalezieniu wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
ARTYKUŁ 4
Zasady dotyczące procedury mediacji
1. W najkrótszym możliwym terminie po wyznaczeniu mediatora mediator omawia ze stronami sporu osobiście, telefonicznie lub za pomocą innych środków komunikacji:
a) przeprowadzenie mediacji, w szczególności wszelkie zaległe kwestie proceduralne, takie jak języki i miejsce spotkań mediacyjnych;
b) orientacyjny harmonogram prowadzenia mediacji;
c) prawny obowiązek ujawnienia informacji, które mogą być istotne dla przeprowadzenia mediacji;
d) czy strony sporu chcą uzgodnić na piśmie, że nie rozpoczynają ani nie kontynuują innych procedur rozstrzygania sporów dotyczących różnic lub sporów, które są przedmiotem przedmiotowej mediacji w czasie, gdy mediacja jest w toku;
e) czy należy dokonać szczególnych ustaleń odnoszących się do zatwierdzenia umowy ugody; oraz
f) uzgodnienia finansowe, takie jak obliczanie i wypłata honorariów i wydatków mediatora zgodnie z art. 8 (Koszty) niniejszego załącznika.
2. Mediator może podjąć decyzję w sprawie najwłaściwszego sposobu osiągnięcia jasności w odniesieniu do spornego środka. Mediator może w szczególności organizować spotkania między stronami sporu, konsultować się ze stronami sporu wspólnie lub indywidualnie, zwrócić się o pomoc do odpowiednich ekspertów i zainteresowanych stron lub konsultować się z nimi oraz zapewnić dodatkowe wsparcie, o które wystąpią strony sporu. Zanim jednak mediator zwróci się o pomoc do odpowiednich ekspertów i zainteresowanych stron lub skonsultuje się z nimi, przeprowadza konsultacje ze stronami sporu.
3. Mediator może zaoferować doradztwo i zaproponować rozwiązanie do rozważenia przez strony sporu, które mogą zaakceptować lub odrzucić proponowane rozwiązanie lub porozumieć się co do innego rozwiązania. Mediator nie doradza jednak i nie przedstawia uwag w sprawie zgodności spornego środka z niniejszą Umową.
4. Procedura zostaje przeprowadzona na terytorium przedmiotowej Strony lub w innym wspólnie uzgodnionym miejscu lub w dowolny inny wspólnie uzgodniony sposób.
5. Z zastrzeżeniem ust. 1 lit. b) strony sporu dokładają starań, aby osiągnąć wspólnie uzgodnione rozwiązanie w ciągu 60 dni od dnia wyznaczenia mediatora. Do czasu osiągnięcia ostatecznego porozumienia strony sporu mogą rozważyć ewentualne rozwiązania tymczasowe.
6. Unia, państwo członkowskie Unii lub Wietnam, działając jako strona procedury mediacji, może udostępnić publicznie wspólnie uzgodnione rozwiązania, z zastrzeżeniem przeredagowania wszelkich informacji uznanych za poufne lub chronione.
7. Procedura zostaje zakończona:
a) poprzez przyjęcie przez strony sporu wspólnie uzgodnionego rozwiązania, w dniu jego przyjęcia;
b) poprzez wydanie przez mediatora po konsultacji ze stronami sporu pisemnego oświadczenia stwierdzającego, że dalsze próby mediacji nie przyniosłyby żadnych skutków; lub
c) poprzez pisemne zawiadomienie strony sporu.
SEKCJA B
WDROŻENIE
ARTYKUŁ 5
Wdrożenie wspólnie uzgodnionego rozwiązania
1. Jeżeli uzgodniono rozwiązanie, każda ze stron sporu wprowadza wszelkie środki niezbędne do wdrożenia takiego wspólnie uzgodnionego rozwiązania w ustalonym terminie.
2. Wdrażająca strona sporu informuje drugą stronę sporu na piśmie o wszelkich krokach lub środkach podjętych w celu wdrożenia wspólnie uzgodnionego rozwiązania.
3. Na wniosek stron sporu mediator przedstawia im na piśmie projekt sprawozdania merytorycznego zawierający krótki opis:
a) spornego środka stanowiącego przedmiot procedur;
b) przeprowadzonych procedur; oraz
c) wszelkich wspólnie uzgodnionych rozwiązań stanowiących ostateczny rezultat tych procedur, w tym potencjalnych rozwiązań tymczasowych.
4. Mediator daje stronom sporu 15 dni roboczych na przygotowanie uwag do projektu sprawozdania merytorycznego. Po rozpatrzeniu uwag przedstawionych przez strony sporu w wyznaczonym terminie mediator przekazuje stronom sporu w ciągu 15 dni roboczych w formie pisemnej ostateczne sprawozdanie merytoryczne. Sprawozdanie merytoryczne nie zawiera interpretacji postanowień niniejszej Umowy.
SEKCJA C
POSTANOWIENIA OGÓLNE
ARTYKUŁ 6
Związek z kwestią rozstrzygania sporów
1. Celem procedury w ramach niniejszego mechanizmu mediacji nie jest stanowienie podstawy procedur rozstrzygania sporów zgodnie z niniejszą Umową lub jakąkolwiek inną umową. W ramach takich postępowań mających na celu rozstrzygnięcie sporu organ rozstrzygający nie bierze pod uwagę, a strona sporu nie przedstawia jako dowodu ani nie opiera się na żadnej z następujących kwestii:
a) stanowisk zajętych przez stronę sporu w toku procedury mediacji;
b) faktu, że strona sporu wykazała gotowość do akceptacji rozwiązania dotyczącego środka objętego mediacją; lub
c) rad udzielonych lub propozycji złożonych przez mediatora.
2. Z zastrzeżeniem wszelkich umów zawartych na mocy art. 4 (Zasady dotyczące procedury mediacji) ust. 1 lit. d) niniejszego załącznika mechanizm mediacji pozostaje bez uszczerbku dla praw i obowiązków Stron i stron sporu na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów).
3. O ile strony sporu nie uzgodnią inaczej oraz nie naruszając postanowień art. 4 (Zasady dotyczące procedury mediacji) ust. 6 niniejszego załącznika, wszystkie etapy procedury, w tym doradztwo lub zaproponowane rozwiązanie, są poufne. Każda strona sporu może jednak podać do wiadomości publicznej informację o toczącej się mediacji.
ARTYKUŁ 7
Terminy
Każdy termin, o którym mowa w niniejszym załączniku, można zmienić za obopólnym porozumieniem stron sporu.
ARTYKUŁ 8
Koszty
1. Każda ze stron sporu ponosi własne wydatki wynikające z udziału w procedurze mediacji.
2. Strony sporu dzielą między siebie na równych zasadach wydatki wynikające z kwestii organizacyjnych, w tym koszty wynagrodzenia i wydatki mediatora. Wynagrodzenie mediatora jest zgodne z wynagrodzeniem przewidzianym dla członków Trybunału w art. 3.38 (Trybunał) ust. 16.
________________
ZAŁĄCZNIK 11
KODEKS POSTĘPOWANIA CZŁONKÓW TRYBUNAŁU, CZŁONKÓW
TRYBUNAŁU APELACYJNEGO I MEDIATORÓW
ARTYKUŁ 1
Definicje
Do celów niniejszego kodeksu postępowania:
a) „Członek” oznacza członka Trybunału lub członka Trybunału Apelacyjnego ustanowionego na mocy sekcji B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami);
b) „mediator” oznacza osobę, która przeprowadza procedurę mediacji zgodnie z art. 3.31 (Mediacja) i załącznikiem 10 (Mechanizm mediacji stosowany w rozstrzyganiu sporów między inwestorami a Stronami);
c) „kandydat” oznacza osobę, która jest brana pod uwagę przy wyborze członka Trybunału lub członka Trybunału Apelacyjnego;
d) „asystent” oznacza osobę, która zgodnie z zasadami powołania członka pomaga temu członkowi w prowadzeniu badań lub wykonywaniu jego obowiązków;
e) „pracownicy”, w odniesieniu do członka, oznaczają osoby, którymi kieruje i które kontroluje członek, inne niż asystenci.
ARTYKUŁ 2
Odpowiedzialność procesowa
Każdy kandydat i każdy członek unika niewłaściwych zachowań lub ich znamion, jest osobą niezależną i bezstronną, unika bezpośrednich lub pośrednich konfliktów interesów.
ARTYKUŁ 3
Obowiązek ujawnienia informacji
1. Przed powołaniem na członka kandydaci ujawniają Stronom wszelkie przeszłe lub bieżące interesy, związki lub kwestie, które mogą mieć wpływ na ich niezależność lub bezstronność, lub które w normalnych okolicznościach mogą wywoływać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości. W tym celu kandydat podejmuje wszelkie stosowne wysiłki, aby rozpoznać takie interesy, związki lub kwestie.
2. Członkowie informują strony sporu o kwestiach dotyczących faktycznego lub potencjalnego naruszenia niniejszego kodeksu postępowania na piśmie.
3. Członkowie stale podejmują wszelkie wysiłki, aby rozpoznać wszystkie interesy, związki lub kwestie opisane w ust. 1 niniejszego kodeksu postępowania. Członkowie ujawniają takie interesy, związki lub kwestie stronom sporu 3 .
ARTYKUŁ 4
Obowiązki członków
1. Członkowie w toku postępowań wykonują należące do nich obowiązki w sposób dokładny i sprawny, przestrzegając przy tym zasad uczciwości i staranności.
2. Członkowie rozważają jedynie te kwestie poruszane w trakcie postępowań, które są konieczne do wydania orzeczenia, i nie zlecają wykonania tego obowiązku innej osobie.
3. Członkowie podejmują wszystkie właściwe kroki w celu zapewnienia, aby ich asystenci i pracownicy znali pkt 2, 3, 5 i 7 niniejszego kodeksu postępowania oraz ich przestrzegali.
4. Członkowie nie omawiają żadnych aspektów przedmiotu postępowania ze stroną sporu lub stronami sporu w przypadku nieobecności innych członków składu Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego.
ARTYKUŁ 5
Niezależność i bezstronność członków
1. Członkowie muszą być niezależni i bezstronni oraz unikać stwarzania wrażenia stronniczości lub niewłaściwego zachowania; nie działają pod wpływem własnych interesów, nacisków z zewnątrz, względów politycznych, żądań społecznych, lojalności w stosunku do jednej ze Stron lub strony sporu lub z obawy przed krytyką.
2. Członkowie nie podejmują w sposób bezpośredni ani pośredni jakichkolwiek zobowiązań ani nie przyjmują korzyści mogących w jakikolwiek sposób zakłócić właściwe wykonywanie ich obowiązków lub stworzyć wrażenie zakłócenia ich właściwego wykonywania.
3. Członkowie nie wykorzystują swoich stanowisk członków do realizacji jakichkolwiek osobistych lub prywatnych interesów i unikają podejmowania działań, które mogą sprawiać wrażenie, że inne osoby mogą wywierać na nich wpływ ze względu na swoją szczególną sytuację.
4. Członkowie nie pozwalają na to, aby powiązania lub obowiązki finansowe, handlowe, zawodowe, osobiste lub społeczne miały wpływ na ich postępowanie lub osąd.
5. Członkowie unikają nawiązywania kontaktów lub uzyskiwania korzyści finansowych, które mogą mieć wpływ na ich bezstronność lub mogą stwarzać wrażenie niewłaściwego zachowania lub stronniczości 4 .
ARTYKUŁ 6
Obowiązki byłych członków
1. Wszyscy byli członkowie unikają działań mogących stwarzać wrażenie, że wykonując swoje obowiązki, byli stronniczy lub odnosili korzyści z decyzji lub orzeczeń Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego.
2. Nie naruszając postanowień art. 3.38 (Trybunał) ust. 5 i art. 3.39 (Trybunał Apelacyjny) ust. 9, członkowie zobowiązują się, że po zakończeniu swoich kadencji nie będą angażować się w:
a) spory dotyczące inwestycji, które toczyły się przed Trybunałem lub przed Trybunałem Apelacyjnym przed upływem ich kadencji;
b) spory dotyczące inwestycji, którymi zajmowali się jako członkowie Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego oraz inne spory, w których rozstrzyga się okoliczności faktyczne wspólne z takimi sporami, lub które powstają z tego samego powodu i w tych samych okolicznościach, co wspomniane spory.
3. Członkowie zobowiązują się, że przez okres trzech lat po zakończeniu swoich kadencji nie będą działać jako przedstawiciele jednej ze stron sporu w sporach dotyczących inwestycji przed Trybunałem lub przed Trybunałem Apelacyjnym.
4. Jeżeli Prezes Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego zostaje poinformowany lub w inny sposób wchodzi w posiadanie informacji, że odpowiednio były członek Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego rzekomo nie przestrzegał obowiązków określonych w ust. 1–3, Prezes analizuje sprawę, zapewnia byłemu członkowi możliwość złożenia wyjaśnień i po dokonaniu weryfikacji informuje o powyższym:
a) organizację zawodową lub inną taką instytucję, z którą związany jest były członek;
b) Strony; oraz
c) Prezesa każdego innego właściwego trybunału inwestycyjnego lub trybunału apelacyjnego, ze względu na wprowadzenie właściwych środków.
Prezes Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego podaje do publicznej wiadomości decyzję o podjęciu wszelkich działań, o których mowa w lit. a)–c), wraz z jej uzasadnieniem.
ARTYKUŁ 7
Poufność
1. Żaden członek ani były członek w żadnym momencie nie ujawnia ani nie wykorzystuje jakichkolwiek niedostępnych publicznie informacji dotyczących postępowania lub uzyskanych w trakcie postępowania, z wyjątkiem ich ujawnienia lub wykorzystania do celów takiego postępowania, i w żadnym przypadku nie ujawnia ani nie wykorzystuje takich informacji do uzyskania osobistych korzyści lub korzyści dla innych lub aby zaszkodzić interesom innych.
2. Członkowie nie ujawniają decyzji ani orzeczenia ani ich części przed ich opublikowaniem zgodnie z przepisami w zakresie przejrzystości w art. 3.36 (Przejrzystość postępowań).
3. Członkowie lub byli członkowie w żadnym momencie nie ujawniają treści obrad Trybunału ani Trybunału Apelacyjnego ani poglądów innego członka, bez względu na treść tych obrad i poglądów.
ARTYKUŁ 8
Koszty
Każdy członek rejestruje czas poświęcony postępowaniu i poniesione wydatki oraz sporządza końcowe rozliczenie tego czasu i wydatków.
ARTYKUŁ 9
Mediatorzy
Zasady opisane w niniejszym kodeksie postępowania jako mające zastosowanie do członków lub byłych członków stosuje się odpowiednio do mediatorów.
ARTYKUŁ 10
Zespół doradczy
1. Prezes Trybunału i prezes Trybunału Apelacyjnego wspierani są przez zespół doradczy w celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego kodeksu postępowania, art. 3.40 (Etyka) oraz w celu wykonania wszelkich innych zadań, jeśli tak przewidziano.
2. Zespół doradczy składa się z właściwych Wiceprezesów i dwóch najwyższych rangą członków Trybunału lub Trybunału Apelacyjnego.
________________
ZAŁĄCZNIK 12
RÓWNOLEGŁE POSTĘPOWANIA
1. Niezależnie od postanowień art. 3.34 (Inne skargi) ust. 1 inwestor Strony UE nie przedkłada do Trybunału na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami) skargi, że Wietnam naruszył przepis, o którym mowa w art. 2.1 (Zakres), jeżeli inwestor przedłożył skargę zarzucającą naruszenie tego samego przepisu, o którym mowa w art. 2.1 (Zakres), w postępowaniu przed sądem lub trybunałem administracyjnym w Wietnamie lub w ramach jakiegokolwiek międzynarodowego arbitrażu 5 .
2. Niezależnie od postanowień art. 3.34 (Inne skargi) ust. 2 i 3, w przypadku gdy Wietnam jest pozwanym, inwestor Strony UE nie przedkłada do Trybunału na podstawie rozdziału 3 (Rozstrzyganie sporów) sekcja B (Rozstrzyganie sporów między inwestorami a Stronami) skargi, że dany środek jest niezgodny z postanowieniami rozdziału 2, jeżeli jakakolwiek osoba, która bezpośrednio lub pośrednio kontroluje inwestora lub jest bezpośrednio lub pośrednio przez inwestora kontrolowana (zwana dalej „osobą powiązaną”), przedłożyła skargę do Trybunału lub innego sądu lub trybunału krajowego lub międzynarodowego zarzucającą naruszenie tych samych przepisów w odniesieniu do tej samej inwestycji oraz:
a) do skargi tej osoby powiązanej odniesiono się w formie orzeczenia, wyroku, decyzji lub innego porozumienia; lub
b) procedura w sprawie skargi tej osoby powiązanej jest w toku i osoba ta nie wycofała nierozpatrzonej skargi.
3. Skargi, które nie wchodzą w zakres stosowania pkt 1 lub 2 niniejszego załącznika, podlegają art. 3.34 (Inne skargi).
________________
ZAŁĄCZNIK 13
PROCEDURY ROBOCZE TRYBUNAŁU APELACYJNEGO
1. Procedury robocze Trybunału Apelacyjnego ustanowionego na mocy art. 3.29 (Trybunał Apelacyjny) ust. 10 obejmują między innymi następujące kwestie i do nich się odnoszą:
a) ustalenia praktyczne dotyczące obrad składów Trybunału Apelacyjnego oraz komunikacji między członkami Trybunału Apelacyjnego;
b) ustalenia dotyczące doręczania dokumentów i dokumentów potwierdzających, w tym przepisy dotyczące korekty błędów pisarskich w takich dokumentach;
c) aspekty proceduralne związane z tymczasowym zawieszeniem postępowania w przypadku śmierci, rezygnacji, niezdolności do pracy lub odwołania członka Trybunału Apelacyjnego ze składu lub z Trybunału Apelacyjnego;
d) ustalenia dotyczące usuwania błędów pisarskich w decyzjach składów Trybunału Apelacyjnego;
e) ustalenia dotyczące połączenia co najmniej dwóch odwołań odnoszących się do tego samego tymczasowego orzeczenia; oraz
f) ustalenia dotyczące języka postępowania odwoławczego, które co do zasady przeprowadza się w tym samym języku, w którym toczy się postępowanie przed Trybunałem, który wydał orzeczenie tymczasowe podlegające odwołaniu.
2. Procedury robocze mogą również obejmować zasady przewodnie w odniesieniu do następujących aspektów, które mogą następnie zostać uwzględnione w drodze postanowień proceduralnych składów Trybunału Apelacyjnego:
a) orientacyjny harmonogram i kolejność przedkładania skarg do składów Trybunału Apelacyjnego oraz kolejność przesłuchań składów Trybunału Apelacyjnego;
b) aspekty logistyczne związane z prowadzeniem postępowań, takie jak miejsca obrad i przesłuchań składów Trybunału Apelacyjnego i zasady reprezentowania stron sporu; oraz
c) wstępne konsultacje proceduralne i ewentualne konferencje przed przesłuchaniem między składem a stronami sporu.
________________
