—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Białorusi,

—

uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i wszystkie konwencje o prawach człowieka, których stroną jest Białoruś,

—

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że w lutym 2016 r. UE zniosła większość środków ograniczających wobec białoruskich urzędników i osób prawnych, w geście dobrej woli zmierzającym do podjęcia polityki zaangażowania zachęcającej Białoruś do przestrzegania praw człowieka oraz zasad demokracji i praworządności;

B.

mając na uwadze, że UE wielokrotnie podkreślała, że postęp w stosunkach między UE a Białorusią możliwy jest tylko wtedy, gdy będą one opierać się na zaufaniu oraz na wartościach demokratycznych, praworządności i wolnościach podstawowych;

C.

mając na uwadze, że obecna polityka Białorusi narusza te wartości, a tym samym uniemożliwia UE zaoferowanie Białorusi szerszego uczestnictwa w Partnerstwie Wschodnim i bliższych stosunków czy też podpisanie priorytetów partnerstwa między UE a Białorusią;

D.

mając na uwadze, że sytuacja w zakresie wolności mediów i wolności słowa na Białorusi nadal się pogarsza, o czym świadczy dotkliwe nękanie niezależnych portali informacyjnych i dziennikarzy, np. w „sprawie BiełTA”;

E.

mając na uwadze, że władze białoruskie zainicjowały niedawno akcję masowego nękania i zastraszania dziennikarzy przez policję;

F.

mając na uwadze, że jak donoszą Reporterzy bez Granic, w 2017 r. aresztowano ponad 100 dziennikarzy, zwykle w związku z relacjonowaniem protestów opozycji; mając na uwadze, że nękanie dziennikarzy, którzy pracują jako freelancerzy dla mediów niezależnych z siedzibami za granicą osiągnęło bezprecedensową skalę, przy czym dziennikarze ci nie mogą otrzymać akredytacji;

G.

mając na uwadze, że czołowy niezależny portal informacyjny Karta „97 (charter97.org), który koncentruje się na prawach człowieka i działalności opozycji, a którego nazwa pochodzi od „Karty ”97”– deklaracji z 1997 r. zawierającej apel o demokrację na Białorusi i podpisanej przez dziennikarzy, polityków opozycji i obrońców praw człowieka – musiał przenieść siedzibę do Warszawy, gdzie działa od 2011 r., po tym, jak władze białoruskie wielokrotnie go blokowały, policja przeprowadziła dwa naloty na jego biura, a w tym samym roku skonfiskowano należący do niego sprzęt;

H.

mając na uwadze, że 24 stycznia 2018 r. dostęp do portalu Karta „97 został zablokowany na Białorusi na czas nieokreślony, bez procesu sądowego i pod niejasnymi zarzutami „zagrożeń dla interesu narodowego”; mając na uwadze, że według redaktor naczelnej Karty ’97 Natalli Radziny w ciągu miesiąca po zablokowaniu portalu Karta ’97 liczba jego użytkowników z Białorusi spadła o 70 %;

I.

mając na uwadze, że N. Radzinie grożono śmiercią;

J.

mając na uwadze, że 16 kwietnia 2018 r. dostęp do portalu Karta ’97 został zablokowany również przez władze rosyjskie na terytorium Federacji Rosyjskiej;

K.

mając na uwadze, że we wrześniu 2010 r. inicjatora Karty „97 Aleha Biabienina znaleziono powieszonego w jego domu niedaleko Mińska; mając na uwadze, że urodzony na Białorusi Pawieł Szaramiet, który był rzecznikiem organizacji stojącej za Kartą ’97, zginął w lipcu 2016 r. w stolicy Ukrainy Kijowie po wybuchu bomby podłożonej w samochodzie;

L.

mając na uwadze, że na początku sierpnia 2018 r. władze białoruskie dokonały przeszukań w niektórych redakcjach niezależnych mediów białoruskich, tj. najpierw Tut.by, a następnie BiełaPAN, realty.by, Biełaruskaja Nawuka oraz Kultura; mając na uwadze, że naloty te doprowadziły do aresztowań i zatrzymań dziennikarzy, w tym redaktor naczelnej Tut.by, pod zarzutem nielegalnego dostępu do informacji podawanych w internecie przez państwową agencją informacyjną BiełTA oraz wykorzystywania tych informacji;

M.

mając na uwadze, że 7 sierpnia 2018 r. białoruska komisja śledcza wszczęła postępowanie karne na podstawie art. 349 ust. 2 kodeksu karnego, przewidującego karę do dwóch lat pozbawienia wolności (nielegalny dostęp do informacji cyfrowych umotywowany interesem osobistym, powodujący znaczne szkody), przeciwko dziennikarzom i redaktorom szeregu mediów internetowych oraz aresztowała 18 dziennikarzy, z których 7 zatrzymano na trzy dni jako podejrzanych; mając na uwadze, że odnotowano przypadki nacisków na dziennikarzy i ich rodziny oraz zmuszania ich do współpracy ze służbami wywiadowczymi i policją;

N.

mając na uwadze, że ostatnie zmiany w ustawie o środkach masowego przekazu, przyjęte w czerwcu 2018 r., rozciągają kontrolę rządową na media internetowe; mając na uwadze, że zmiany, które wejdą w życie 1 grudnia 2018 r., stworzą dalsze przeszkody biurokratyczne utrudniające rejestrowanie stron internetowych jako oficjalnych mediów internetowych;

O.

mając na uwadze, że strony internetowe, które nie zostaną zarejestrowane pomimo nowych przepisów lub które nie spełnią nowych kryteriów, nie otrzymają akredytacji od instytucji rządowych, co stanowi dalszą cenzurę prasy; mając na uwadze, że zarówno zarejestrowane, jak i niezarejestrowane media internetowe będą też zobowiązane do rejestrowania nazwisk osób zamieszczających komentarze; mając na uwadze, że właściciele zarejestrowanych mediów internetowych będą ponosić odpowiedzialność prawną za treść takich komentarzy;

P.

mając na uwadze że nowe przepisy będą wymagały, by autorzy wszystkich wpisów i komentarzy na forach internetowych byli identyfikowani oraz by właściciele stron internetowych moderowali takie komentarze;

Q.

mając na uwadze, że specjalny sprawozdawca ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka na Białorusi Miklós Haraszti oraz przedstawiciel OBWE ds. wolności mediów Harlem Désir wyrazili opinię, że te zmiany prawne w niedopuszczalny sposób ograniczają wolność słowa i dostęp do informacji;

R.

mając na uwadze, że w 2017 r. Białoruś zajęła 155. miejsce w opracowanym przez Reporterów bez Granic światowym rankingu wolności prasy, w którym corocznie ocenia się poziom wolności prasy w 180 państwach;

S.

mając na uwadze, że od początku 2018 r. dziennikarze białoruscy, których prawo do gromadzenia, przechowywania i upowszechniania informacji gwarantuje konstytucja, ponad 70 razy karani byli za nieautoryzowaną współpracę z zagranicznymi mediami grzywnami na kwotę łącznie ponad 60 000 BYN; mając na uwadze, że art. 22.9 kodeksu wykroczeń administracyjnych stał się poręcznym instrumentem nękania niezależnych dziennikarzy i mediów, takich jak telewizja Biełsat, której programy od 2011 r. nadawane są z Polski;

T.

mając na uwadze, że Białoruś pozostaje jedynym krajem w Europie, w którym wciąż wykonuje się karę śmierci;

U.

mając na uwadze, że niektóre grupy osób są poddawane na Białorusi szykanom w postaci bezprawnego przetrzymywania i arbitralnego zatrzymania, odmowy należytej opieki i kontaktu z rodziną po zatrzymaniu, sterowanej przez państwo przemocy fizycznej i psychicznej, prześladowań i wyroków wydawanych na podstawie nikłych lub sfałszowanych dowodów, nieproporcjonalnych kar finansowych, sankcji administracyjnych i innych form represji ze strony władz białoruskich; mając na uwadze, że do tych grup osób należą więźniowie polityczni (zwłaszcza Michaił Żamczużny i Dzmitryj Palienka), znani członkowie opozycji, obrońcy praw człowieka, organizacje społeczeństwa obywatelskiego, działacze organizacji ochrony środowiska, organizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego, niezależni blogerzy, dziennikarze i redaktorzy, pokojowi demonstranci reprezentujący różne środowiska, a zwłaszcza działacze niezależnych związków zawodowych (przede wszystkim Hienadź Fiadynicz i Ihar Komlik);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.