—

uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (C(2018)01194),

—

uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (1), w szczególności jego art. 11 ust. 2 oraz art. 46 ust. 5,

—

uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/118 z dnia 5 września 2016 r. ustanawiające środki ochronne rybołówstwa w celu ochrony środowiska morskiego w Morzu Północnym (2),

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Rybołówstwa,

—

uwzględniając art. 105 ust. 3 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że państwa członkowskie są zobowiązane do osiągnięcia dobrego stanu ekologicznego środowiska morskiego do 2020 r. zgodnie z art. 1 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (3), natomiast art. 2 ust. 5 lit. j) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wymaga, aby WPRyb przyczyniała się do realizacji tego celu;

B.

mając na uwadze, że we wnioskach zawartych w odnośnej opinii naukowej (4) Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) wyraził szereg zastrzeżeń dotyczących skuteczności środków proponowanych w odniesieniu do chronionych gatunków i siedlisk oraz integralności dna morskiego; mając na uwadze, że zastrzeżeń tych nie odzwierciedlono w pełni w motywach rozpatrywanego rozporządzenia delegowanego;

C.

mając na uwadze, że w ww. opinii naukowej STECF zauważył również, że dane liczbowe dotyczące omawianej działalności połowowej i będące podstawą proponowanych środków pochodzą z lat 2010–2012 i dlatego mogą być nieaktualne;

D.

mając na uwadze, że nieustalona liczba statków, które zostałyby objęte po części tymczasowymi wyłączeniami na mocy art. 3b, 3c i 3e rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/118 zmienionego rozpatrywanym rozporządzeniem delegowanym, mogłaby mieć wpływ na skuteczność proponowanych środków;

E.

mając na uwadze, że konieczne jest dalsze uściślenie definicji „alternatywnego narzędzia połowowego oddziałującego na dno morskie”określonej w art. 2 pkt 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/118 zmienionego rozpatrywanym rozporządzeniem delegowanym; mając na uwadze, że gdyby taka definicja obejmowała połowy z wykorzystaniem agregatu prądotwórczego, byłaby sprzeczna z mandatem negocjacyjnym przyjętym przez Parlament w dniu 16 stycznia 2018 r. (5) w ramach zwykłej procedury ustawodawczej dotyczącej przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych (6);

F.

mając na uwadze, że wpływ proponowanego „alternatywnego narzędzia połowowego oddziałującego na dno morskie”może być mimo to dużo większy niż innego, częściowo zakazanego narzędzia (niewody duńskie i szkockie);

G.

mając na uwadze, że klauzula przeglądowa i sprawozdawcza w ramach proponowanego aktu delegowanego nie ma zastosowania do nowo zaproponowanych stref ani do zarządzania nimi, tym samym uniemożliwiając dokonanie przejrzystej oceny skuteczności środków, zwłaszcza w odniesieniu do niedawno testowanych alternatywnych narzędzi połowowych oddziałujących na dno morskie;

1.

2.

3.

4.