—

uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Marie-Christine Boutonnet przekazany w dniu 14 kwietnia 2017 r. przez Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Francuskiej na podstawie wniosku Prokuratora Generalnego przy Sądzie Apelacyjnym w Paryżu i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 26 kwietnia 2017 r. w związku z postępowaniem prowadzonym przez sędziów śledczych w Sądzie Wielkiej Instancji w Paryżu („pôle financier”) pod zarzutem m.in. nadużycia zaufania w odniesieniu do środków pieniężnych otrzymanych na podstawie umowy o pracę w charakterze asystenta parlamentarnego zawartej z konkretną osobą,

—

po wysłuchaniu wyjaśnień Jeana-François Jalkha, który wystąpił w zastępstwie Marie-Christine Boutonnet, zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

—

uwzględniając art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

—

uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. (1),

—

uwzględniając art. 26 Konstytucji Republiki Francuskiej,

—

uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8–0259/2017),

Α.

mając na uwadze, że sędziowie śledczy w Sądzie Wielkiej Instancji w Paryżu złożyli wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego Marie-Christine Boutonnet, żeby wysłuchać jej wyjaśnień w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa;

Β.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

C.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 26 francuskiej konstytucji „żaden członek parlamentu nie może być aresztowany ani poddany pozbawieniu lub ograniczeniu wolności w sprawach dotyczących zbrodni lub występku bez zgody prezydium izby, do której należy. Zgoda taka nie jest wymagana w przypadku schwytania na gorącym uczynku w związku z popełnieniem zbrodni lub występku lub skazania prawomocnym wyrokiem”;

D.

mając na uwadze, że sędziowie śledczy uznają, że czynności podejmowane w ramach wstępnego dochodzenia i postępowania sądowego zdają się potwierdzać początkowe podejrzenia Parlamentu Europejskiego, które odnosiły się do pewnej liczby asystentów parlamentarnych posłów do Parlamentu Europejskiego z Frontu Narodowego;

E.

mając w szczególności na uwadze, że z analizy schematu organizacyjnego Frontu Narodowego, opublikowanego w lutym 2015 r., wynika, że 15 posłów do Parlamentu Europejskiego, 21 krajowych asystentów parlamentarnych i 5 akredytowanych asystentów parlamentarnych figurowało w tym schemacie; mając na uwadze, że pewna liczba asystentów parlamentarnych zgłaszała, że miejscem ich pracy – niekiedy w pełnym wymiarze czasu pracy – jest siedziba Frontu Narodowego w Nanterre; mając na uwadze, że większość umów w sprawie zatrudnienia asystentów parlamentarnych zawierała opis identycznych i standardowych zadań, które nie miały cech szczególnych;

F.

mając na uwadze, że w wyniku podjętych czynności stwierdzono także trzy sytuacje budzące wątpliwości co do faktycznego charakteru działalności w Parlamencie Europejskim danych asystentów:

G.

mając na uwadze, że podczas przeszukania w siedzibie Frontu Narodowego, którego dokonano w lutym 2016 r., przejęto pewną liczbę dokumentów z biura skarbnika Frontu Narodowego, z których wynika, że ta partia chciała poczynić „oszczędności” dzięki przejęciu przez Parlament Europejski wynagrodzeń pracowników partii w związku z ich statusem asystentów parlamentarnych;

H.

mając na uwadze, że sędziowie śledczy uznają za konieczne uzyskanie wyjaśnień Marie-Christine Boutonnet w sprawie środków otrzymanych na podstawie umowy z określonym asystentem parlamentarnym; mając na uwadze, że w dniu 6 marca 2017 r. asystentowi temu postawiono zarzut zatuszowania nadużycia zaufania w okresie od września 2014 r. do lutego 2015 r.; mając na uwadze, że na przesłuchaniu przez dwóch sędziów śledczych asystent powołał się na prawo do odmowy składania zeznań;

I.

mając na uwadze, że Marie-Christine Boutonnet odmówiła stawienia się na wezwania funkcjonariuszy oraz sędziów śledczych w związku z postępowaniem mającym na celu ustalenie czy zasadne jest postawienie jej zarzutów nadużycia zaufania w okresie od września 2009 r. do lutego 2015 r.;

J.

mając na uwadze, że okazuje się, iż w międzyczasie Marie-Christine Boutonnet złożyła zeznania przed sędziami śledczymi w Paryżu;

K.

mając na uwadze, że jednak zasadne jest uchylenie immunitetu posłanki, skoro tylko Parlament jest uprawniony do uchylenia immunitetu poselskiego,

L.

mając na uwadze, że sprawa niewątpliwie wymaga udzielenia odpowiedzi na wniosek o uchylenie immunitetu i że nie ma dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, w szczególności dlatego, że postępowania na podstawie podobnych zarzutów prowadzone są wobec posłów należących do innych grup politycznych i posiadających inne obywatelstwo;

1.

2.