14.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 212/14

1.

Rezolucję Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 21 maja 2014 r. w sprawie planu prac Unii Europejskiej w dziedzinie sportu na lata 2014–2017, w którym za jeden z trzech głównych priorytetów uznano uczciwość w sporcie;

2.

Zasady dobrego zarządzania w sporcie, opracowane przez grupę ekspercką ds. dobrego zarządzania w 2013 r., oraz zasady przewodnie dotyczące demokracji, praw człowieka i praw pracowniczych, zwłaszcza w kontekście procedury przyznawania prawa do organizacji dużych imprez sportowych, opracowane przez tę grupę w styczniu 2016 r. (1);

3.

Zalecenia dotyczące dużych imprez sportowych, w szczególności w zakresie aspektów związanych ze spuścizną tych imprez z naciskiem na społeczną, gospodarczą i środowiskową zrównoważoność, wydane przez grupę ekspercką ds. gospodarczego wymiaru sportu w styczniu 2016 r. (2);

4.

Globalne inicjatywy (3), w tym inicjatywy międzynarodowego ruchu sportowego takie jak Olimpijska Agenda 2020 przyjęta 12 grudnia 2014 r. przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski na jego 127. sesji, zawierającą zalecenia, w których szczególną uwagę zwraca się na kwestie uczciwości i uczynienia zrównoważonego rozwoju integralną częścią dużych imprez sportowych, w tym igrzysk olimpijskich (4);

5.

Duże imprezy sportowe (5) to dobre okazje do tego, by cieszyć się z dokonań sportowych, dawać wyraz wartościom płynącym ze sportu i celebrować jego korzyści w kontekście krajowym i międzynarodowym. Imprezy tego typu mogą być pozytywną wizytówką sportu, wzbudzając ogromne zainteresowanie sportowców, interesariuszy i ogółu społeczeństwa, i mogą inspirować dorosłych i dzieci do uczestnictwa w sporcie;

6.

Duże imprezy sportowe mogą odgrywać ważną rolę w rozwoju regionu lub miasta oraz generować niebagatelne korzyści w sferze gospodarczej, społecznej i środowiskowej, jeśli na najwcześniejszym możliwym etapie przeprowadzone zostanie staranne planowanie w tym zakresie. Spuścizna i zrównoważoność dużych imprez sportowych może mieć znaczenie zarówno dla zasadności istnienia tych imprez, jak i poparcia dla nich;

7.

W kontekście tego typu imprez znaczenie mają istotne kwestie związane z uczciwością i zarządzaniem, takie jak demokratyczne i przejrzyste procesy decyzyjne, rozliczalność, zrównoważony rozwój i pozytywna spuścizna, prawa człowieka, w tym prawa dzieci i pracowników, oraz równość płci, a także zapobieganie wszelkim formom dyskryminacji i zagrożeniom dla uczciwości w sporcie, takim jak doping, ustawianie wyników zawodów sportowych i przemoc;

8.

Ze względu na zainteresowanie, jakie wzbudzają, oraz zaangażowane duże nakłady finansowe i gospodarcze, duże imprezy sportowe są podatne na procesy, które mogą negatywnie wpłynąć na uczciwość w sporcie – imprezy te są więc nie tylko okazją do dyskusji, lecz także ważnym sprawdzianem uczciwości, przejrzystości i dobrego zarządzania, w tym w zakresie zrównoważoności i spuścizny;

9.

Wyzwań, przed jakimi stoją organizacje sportowe, organy publiczne na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, przedsiębiorstwa, media i inni partnerzy, aby zapewnić zrównoważony charakter zasobów i obiektów oraz zawierać odpowiednie uzgodnienia na wszystkich etapach realizacji dużej imprezy sportowej (studium wykonalności, procedura składania ofert w zakresie organizacji, przygotowanie, organizacja, ocena, spuścizna);

10.

W niektórych przypadkach ograniczonej przejrzystości w procedurach i procesach decyzyjnych we wszystkich fazach dużych imprez sportowych, zarówno w odniesieniu do podmiotów przyznających prawo do organizacji, jak i podmiotów składających oferty oraz ograniczonego stosowania zasad dobrego zarządzania przez międzynarodowe federacje sportowe;

11.

Wymogów finansowych, technicznych, politycznych i legislacyjnych oraz powiązanych z tym kosztów (6) dużych imprez sportowych, a także coraz większej konkurencyjności ofert w zakresie organizacji i ewentualnego zawyżania ofert, a co za tym idzie eskalacji kosztów związanych ze statusem gospodarza imprezy, co w efekcie często wyklucza mniejsze państwa i miasta UE z kandydowania do goszczenia imprezy i z organizacji takich imprez;

12.

Wycofywania się pewnej liczby miast i państw kandydujących do organizacji dużych imprez sportowych w UE; malejącej liczby dużych imprez sportowych odbywających się w UE i spadku poziomu poparcia europejskich obywateli dla goszczenia takich imprez (7);

13.

Zwiększonego zainteresowania państw UE i federacji sportowych w zakresie wspólnej organizacji niektórych dużych imprez sportowych przez kilka państw, regionów lub miast;

14.

Rolę krajowych, regionalnych i lokalnych organów publicznych zaangażowanych w duże imprezy sportowe, na przykład w zakresie finansowania, infrastruktury, ochrony środowiska, bezpieczeństwa i ochrony, a także planowania i zapewniania zrównoważonego charakteru i spuścizny dużych imprez sportowych;

15.

Że od organizacji sportowych oczekuje się, iż będą zarządzać swoimi dyscyplinami zgodnie z podstawowymi i uznanymi zasadami dobrego zarządzania, takimi jak przejrzystość, procesy demokratyczne, mechanizmy kontroli i równowagi oraz solidarność, z uwagi na zasadniczo samoregulacyjny charakter organizacji sportu;

16.

Znaczenie wzmocnionego, ciągłego dialogu i współpracy między organami publicznymi a organizacjami sportowymi, wspartych odpowiednim dialogiem pomiędzy UE a międzynarodowym ruchem sportowym, prowadzących do wspólnych wartości w odniesieniu do uczciwości, przejrzystości, dobrego zarządzania i zrównoważonego rozwoju, a także wspólnych porozumień i uzgodnień z uwzględnieniem obowiązków i interesów poszczególnych stron;

17.

Promowały i wdrażały zasady uczciwości, przejrzystości i dobrego zarządzania w odniesieniu do dużych imprez sportowych we wszystkich ich fazach (studium wykonalności, procedura składania ofert w zakresie organizacji, przygotowanie, organizacja, ocena, spuścizna), w tym również w okresie po zakończeniu imprezy, odnosząc się do wszystkich interesariuszy występujących w roli partnerów podczas imprezy, poprzez inicjatywy takie jak:

18.

Zapewniały trwałą i pozytywną spuściznę dużych zawodów sportowych – w ramach dobrego zarządzania, a także społeczną, gospodarczą i środowiskową zrównoważoność w kontekście miejskiego i regionalnego rozwoju w państwach członkowskich UE;

19.

Uwzględniały kwestie uczciwości, przejrzystości, dobrego zarządzania, zrównoważoności i spuścizny dużych imprez sportowych w przyszłych dotyczących sportu pracach na szczeblu UE, w tym ułatwiały wymianę informacji i omawianie istotnych zagadnień w odniesieniu do dużych imprez sportowych;

20.

Wspierały wdrożenie kryteriów i procedur dotyczących uczciwości, przejrzystości i dobrego zarządzania, w tym zrównoważoności i spuścizny, w odniesieniu do dużych imprez sportowych, w stosownych przypadkach opierając się na istniejących wytycznych i zaleceniach, oraz zgodnie z uznanymi międzynarodowymi deklaracjami i standardami, które mogłyby być wykorzystywane przez państwa członkowskie i samorządy terytorialne jako punkty odniesienia przy udzielaniu publicznego wsparcia dużym imprezom sportowym;

21.

Zidentyfikowały i rozwijały modele współpracy publiczno-prywatnej i wymiany dobrych praktyk w zakresie takiej współpracy, z których mogłyby korzystać państwa członkowskie i władze lokalne przy zawieraniu umów partnerskich na organizację dużych imprez sportowych, ze szczególnym uwzględnieniem imprez sportowych odbywających się w kilku krajach, regionach i miastach;

22.

Zainicjowała badanie na temat organizacji dużych imprez sportowych na terenie kilku unijnych krajów i regionów, z uwzględnieniem potencjalnych przeszkód administracyjnych i prawnych na poziomie krajowym i europejskim oraz oczekiwanego oddziaływania takich imprez;

23.

W ramach unijnych programów finansowania, takich jak Erasmus+ i „Horyzont 2020”, wspierała ponadnarodowe projekty i, w stosownych przypadkach, niezależne badania dotyczące uczciwości, przejrzystości i dobrego zarządzania w odniesieniu do dużych imprez sportowych, uwzględniające również aspekty zrównoważoności i spuścizny;

24.

Zachęcała do wymiany i publikacji dobrych praktyk i doświadczeń i ułatwiała transfer wiedzy między państwami członkowskimi UE a ruchem sportowych w zakresie uczciwości, przejrzystości i dobrego zarządzania odnośnie do dużych imprez sportowych, w tym w aspektach zrównoważoności i spuścizny, a także wspierała i stymulowała identyfikację, a w stosownych przypadkach tworzenie, metod i narzędzi, w tym:

25.

Rozwijała system miękkiego monitorowania na przykład poprzez zastosowanie wykazu zobowiązań lub wykorzystanie inicjatywy ONZ Global Compact w celu mierzenia postępów w zakresie uczciwości, przejrzystości i dobrego zarządzania w odniesieniu do organizacji prowadzących duże imprezy sportowe w państwach członkowskich UE;

26.

Nadal organizował dostępne i atrakcyjne duże imprezy sportowe będące wizytówką pozytywnych wartości sportu i jego roli w społeczeństwie i sprzyjające spójności społecznej;

27.

Zachęcał do wprowadzania w życie podstawowych zasad dobrego zarządzania prowadzących do przejrzystości, procesów demokratycznych, mechanizmów kontroli i równowagi oraz solidarności w odniesieniu do organizacji dużych imprez sportowych oraz do przestrzegania uznanych międzynarodowych standardów i do uczestnictwa w inicjatywach takich jak oenzetowski Global Compact, wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, ISO 26000 i 20121;

28.

Promował, wdrażał i monitorował uczciwość, przejrzystość i dobre zarządzanie w odniesieniu do dużych imprez sportowych w ich poszczególnych fazach, w tym w trakcie studium wykonalności, procedury składania ofert w zakresie organizacji, przygotowania, organizacji, oceny i spuścizny, odnosząc się do wszystkich interesariuszy występujących w roli partnerów podczas imprezy;

29.

Stosował przejrzyste i demokratyczne procedury we wszystkich fazach dużych imprez sportowych i wymagał tego samego od wszystkich partnerów, ze szczególnym naciskiem na informowanie i angażowanie krajowych, regionalnych i lokalnych organizacji sportowych, ogółu społeczeństwa, na niezależną sprawozdawczość, przeprowadzanie audytów i ocen oraz na rozliczalność;

30.

Tworzył i publikował wykaz realistycznych wymogów dla fazy składania ofert w zakresie organizacji dużych imprez sportowych, w tym przejrzyste procedury wyboru, oraz stosowne kryteria wyboru w zakresie przyznawania organizacji takich imprez – w kontekście szczególnych kwestii związanych z uczciwością, takich jak: prawa człowieka, w tym prawa dzieci i pracowników, równość płci, a także zapobieganie wszelkim formom dyskryminacji i zagrożeniom dla uczciwości w sporcie, takim jak doping, ustawianie wyników zawodów sportowych i przemoc;

31.

Aktywnie promował społeczną, gospodarczą i środowiskową zrównoważoność oraz trwałą i pozytywną spuściznę dużych zawodów sportowych jako elementów dobrego zarządzania w kontekście wymogów dotyczących umowy z organizacją prowadzącą imprezę sportową i monitorowania imprezy (8);

32.

Kontynuowali i intensyfikowali dialog między państwami członkowskimi, Komisją Europejską i ruchem sportowym na temat uczciwości, przejrzystości i dobrego zarządzania, w tym na temat zrównoważoności i spuścizny dużych imprez sportowych;

33.

Uzgodnili wspólny program działań, zaczynając w pierwszym rzędzie od ruchu olimpijskiego i właściwych międzynarodowych organizacji piłki nożnej – z myślą o jego rozszerzeniu na inne międzynarodowe federacje sportowe – który poprawiłby uczciwość, dobre zarządzanie i przejrzystość we wszystkich fazach dużych imprez sportowych, oraz odnosiłby się do wszystkich interesariuszy uczestniczących w partnerstwie koniecznym do organizacji tych imprez, a tym samym wyzwalał pozytywny potencjał, wytwarzający zrównoważony charakter i trwałą spuściznę przedmiotowych imprez, a także przywrócił zaufanie obywateli UE;

34.

Podejmowali wspólne działania, takie jak:

35.

Zorganizowali regularny dialog wysokiego szczebla, w ramach usystematyzowanego unijnego dialogu w dziedzinie sportu (9), z przedstawicielami rządów, przedstawicielami europejskiego i międzynarodowego ruchu olimpijskiego oraz przedstawicielami europejskich i międzynarodowych federacji sportowych zaangażowanych w duże imprezy sportowe, oraz w stosownych przypadkach, z niezależnymi ekspertami. W oparciu o wspólny plan i działania, o których mowa w pkt 34, można by prowadzić dyskusje dotyczące tematów związanych z dużymi imprezami sportowymi oraz wymianę informacji, w zakresie w jakim rządy i organizacje sportowe ponoszą wspólną odpowiedzialność.