KOMISJA EUROPEJSKA
Bruksela, dnia14.9.2016
COM(2016) 605 final
2016/0282(COD)
Wniosek
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2012/2002, rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1305/2013, (UE) nr 1306/2013, (UE) nr 1307/2013, (UE) nr 1308/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014, (UE) nr 283/2014, (UE) nr 652/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE
UZASADNIENIE
1.KONTEKST WNIOSKU
•Przyczyny i cele wniosku
Rozporządzenie finansowe określa zasady i procedury regulujące ustanawianie i wykonanie budżetu UE oraz kontrolę środków finansowych UE. W ciągu ostatnich 30 lat wyraźnie wzrosła liczba ogólnych zasad finansowych zawartych w rozporządzeniu finansowym. Ponadto pojawiło się wiele sektorowych zasad finansowych: zasady uczestnictwa w programie ramowym w zakresie badań naukowych i innowacji, wspólne przepisy dotyczące europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych i wspólne przepisy wykonawcze dla działań zewnętrznych.
Podmioty korzystające z unijnych środków finansowych wielokrotnie skarżyły się na mnożenie się przepisów zarówno na szczeblu ogólnym, jak i sektorowym, na ich niejednorodność i stopień skomplikowania w związku z faktem, że przepisy te są zgodne z architekturą programów i licznymi poziomami kontroli. Ponadto z powodu złożoności zbioru zasad finansowych spowolnił się proces wykonania środków finansowych UE i w efekcie stał się kosztowny i podatny na błędy.
Pierwszy krok w kierunku uspójnienia i uproszczenia zasad finansowych podjęto w 2012 r.: Komisja zgłosiła wnioski w sprawie programów objętych WRF 2014-2020, co pomogło zmniejszyć liczbę programów i instrumentów, zgrupowała je w obrębie jednolitych ram opartych na wspólnych zasadach, uprościła procedury stosowania i deklaracje kosztów składane przez beneficjentów końcowych, ułatwiła uruchamianie innowacyjnych instrumentów finansowych, umożliwiła korzystanie z unijnych funduszy powierniczych i poprawiła opłacalność kontroli. W wyniku niedawnych rewizji dostosowano rozporządzenie finansowe do wyników negocjacji w sprawie WRF 2014-2020 (przegląd w 2013 r.), a także do nowej dyrektywy w sprawie udzielania zamówień publicznych (przegląd w 2015 r.).
Możliwe jednak jest dalsze uproszczenie. Potwierdza to doświadczenie zdobywane od 2014 r. i praca grupy wysokiego szczebla niezależnych ekspertów ds. monitorowania uproszczenia dla beneficjentów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych. Konsultacje społeczne w sprawie przeglądu rozporządzenia finansowego pokazują także jednoznaczne oczekiwania zainteresowanych stron w tym obszarze.
Należy zatem w dalszym ciągu podejmować starania, by usunąć bariery, zapewnić synergię i wzajemne uzupełnianie się między europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi i pozostałymi funduszami UE, a także by poprawić skuteczność wymogów dotyczących realizacji i kontroli. Uproszczone i bardziej elastyczne zasady finansowe przyczynią się do zoptymalizowania wydatków i wpływu WRF 2014-2020 i będą stanowić jako takie jeden z kluczowych elementów inicjatywy Komisji, by zaprezentować „Budżet zorientowany na rezultaty” (BFOR), który ma zagwarantować, że zasoby przeznaczane są na cele priorytetowe i każde z działań zapewnia maksymalną efektywność i ma wartość dodaną. Dodatkowo obniży to koszty związane z wprowadzeniem w życie przepisów UE, a także ograniczy liczbę błędów.
Uproszczone i bardziej elastyczne zasady finansowe UE mają zasadnicze znaczenie dla zwiększenia zdolności budżetu unijnego do dostosowywania się do zmieniających się okoliczności i reagowania na nieoczekiwany rozwój wydarzeń.
Obecny wniosek ustawodawczy stanowi integralną część przeglądu śródokresowego wieloletnich ram finansowych (WRF) 2014-2020. Przyczynia się on do dwóch z najważniejszych celów WRF: uproszczenia i elastyczności.
Komisja wnosi zatem w jednolitym akcie o ambitny przegląd ogólnych zasad finansowych, któremu towarzyszą odpowiednie zmiany w sektorowych zasadach finansowych określonych w 15 akt ustawodawczych dotyczących wieloletnich programów. Uwzględnienie sektorowych zmian w tym samym wniosku ustawodawczym ma na celu zapewnienie spójnego procesu negocjacyjnego, a także ułatwienie szybkiego przyjęcia przez ustawodawcę. Nacisk położono na następujące kluczowe obszary:
1.
Uproszczenia dla odbiorców środków finansowych UE: wiele środków ma na celu uproszczenie życia odbiorcom unijnych środków finansowych. Uproszczenia te dotyczą dotacji (zniesienie kontroli zasady niełączenia dotacji w przypadku dotacji o niskiej wartości oraz zniesienie zasady niedochodowości; prostsze zasady dotyczące wyceny wkładu niepieniężnego; uznawanie pracy wolontariuszy; przyznawanie dotacji bez zaproszenia do składania wniosków w określonych warunkach) i uproszczonych form dotacji (tytuł VIII).
2.
Od wielu poziomów kontroli do wzajemnego uznawania wyników audytów, ocen lub zezwoleń, a także harmonizacji wymogów w zakresie sprawozdawczości: środki te mają na celu zachęcanie do polegania w miarę możliwości na jednym audycie, zezwoleniu lub jednej ocenie (np. w zakresie zgodności z zasadami pomocy państwa), gdy taki audyt, zezwolenie lub ocena spełnia niezbędne warunki, by zostać uwzględnionym w systemie UE. Ogólniej rzecz ujmując, zasady dotyczące partnerów wykonawczych (organizacji międzynarodowych, EBI/EFI, krajowych banków prorozwojowych, agencji krajowych, organizacji pozarządowych) zostaną uproszczone dzięki poleganiu w coraz większym stopniu na ich procedurach i politykach, pod warunkiem że zostaną pozytywnie ocenione. Ramowe umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) zawarte z długoletnimi partnerami umożliwią postępy w harmonizacji audytu, sprawozdawczości i innych wymogów administracyjnych wśród darczyńców (tytuł V art. 122, 123 i 126).
3.
Zezwolenie na stosowanie tylko jednego zbioru przepisów w odniesieniu do działań hybrydowych lub w przypadku łączenia środków lub instrumentów: celem wniosku jest osiągnięcie dalszych uproszczeń na rzecz partnerów UE za sprawą szeregu środków, które mają zapobiec równoległemu stosowaniu różnych przepisów i procedur, przede wszystkim przez łatwiejsze łączenie finansowania w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych z instrumentami finansowymi i Europejskim Funduszem na rzecz Inwestycji Strategicznych (tytuł V).
4.
Skuteczniejsze korzystanie z instrumentów finansowych: zoptymalizowanie korzystania ze środków powracających, zapewnienie równych warunków działania wśród najważniejszych unijnych partnerów wykonawczych, zmniejszenie uciążliwych wymogów związanych z publikacją indywidualnych danych ostatecznych odbiorców lub z kryteriami wykluczenia (tytuł X).
5.
Bardziej elastyczne zarządzanie budżetem: we wniosku określono szereg sposobów na zwiększenie elastyczności budżetowej, by umożliwić Unii bardziej skuteczne reagowanie na nieprzewidziane wyzwania i nowe zadania oraz szybsze zarządzanie kryzysowe – m.in. utworzenie „rezerwy elastyczności” na wypadek nieprzewidzianych potrzeb i nowych kryzysów w ramach budżetu instrumentów na rzecz finansowania działań zewnętrznych, wydajniejsze uruchamianie funduszy solidarności i dostosowania do globalizacji, a także rozszerzenie funduszy powierniczych, tak by obejmowały polityki wewnętrzne (art. 14 i 227), utworzenie unijnej rezerwy na wypadek kryzysu przez ponowne wykorzystanie umorzonych środków, a w odniesieniu do kolejnych wieloletnich ram finansowych, umożliwienie, by operacje finansowe inne niż instrumenty finansowe generowały zobowiązanie warunkowe dla Unii przekraczające aktywa finansowe przeznaczone na pokrycie zobowiązania finansowego Unii (art. 203) i utworzenie funduszu rezerw na pokrycie zobowiązań warunkowych obejmującego zasoby przeznaczone na operacje finansowe (art. 205). Niedawne inicjatywy (takie jak Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) lub Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (EFZR)) faktycznie wskazały na konieczność pełnego wykorzystania wpływu budżetu UE przez tworzenie niezabezpieczonych zobowiązań warunkowych. W tytule X określono ramy zatwierdzania i kontrolowania takiego ryzyka finansowego, a także zarządzania nim.
6.
Skoncentrowanie się na rezultatach i usprawnienie sprawozdawczości: położenie większego nacisku na wyniki dzięki zastosowaniu płatności ryczałtowych, nagród, płatności opartych na produkcie i rezultatach raczej niż płatności opartych na zwrocie kosztów czy płatności na warunkach, które należy spełnić (art. 121, tytuł XIII). Powinno się to przyczynić do dalszego obniżenia kosztów wykonania środków finansowych UE, a także do ograniczenia liczby błędów. Jeśli chodzi o sprawozdawczość, sprawozdania są gromadzone w związku z projektem budżetu i zintegrowanym pakietem sprawozdawczości finansowej, by zwiększyć wydajność i przejrzystość zarówno z myślą o ogóle społeczeństwa, jak i władzy budżetowej (art. 39 i 239-245).
7.
Uproszczona i uszczuplona administracja UE: ułatwienie zawierania umów lub tworzenia delegacji między instytucjami lub organami w celu zmobilizowania wspólnie wykonania środków administracyjnych w urzędach europejskich lub w ramach agencji wykonawczych (art. 57, 58, 64, 65 i 68); połączenie zespołów konsultacyjnych ds. nadużyć finansowych (art. 73 ust. 6) z zespołem ds. systemu wczesnego wykrywania i wykluczania (EDES) (art. 139) i odejście od rocznej decyzji w sprawie finansowania na rzecz wieloletniej decyzji w sprawie finansowania (art. 108).
8.
Zaangażowanie obywateli: wniosek przewiduje możliwość prowadzenia konsultacji z obywatelami w sprawie wykonywania budżetu unijnego przez Komisję, państwa członkowskie i wszelkie inne podmioty wykonujące budżet UE (art. 54).
Proponując uproszczenia i większą elastyczność zasad finansowych UE, obecny wniosek sprzyja tym samym przygotowaniu nowej generacji programów wydatkowania (po 2020 r.).
•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki
Opracowując uproszczone i bardziej elastyczne zasady finansowe UE, Komisja dopilnowała, by obecny wniosek nie osłabiał należytego zarządzania finansami będącego nadrzędnym celem. Wręcz przeciwnie, obecny wniosek wzmacnia również przepisy dotyczące unikania opodatkowania, które powinny być przestrzegane przez unijnych partnerów wykonawczych, i precyzuje, że obowiązek unikania konfliktów interesu w pełni dotyczy wszystkich trybów wykonania środków finansowych UE (w tym na poziomie państw członkowskich). Ponadto wniosek konsoliduje istniejące systemy mające chronić budżet UE przed oszustwami i nadużyciami finansowymi (dzięki zwiększeniu kompetencji urzędnika zatwierdzającego, tak by mógł podejmować działania w odniesieniu do systemu wczesnego wykrywania i wykluczania w przypadku wykonania bezpośredniego). Uproszczenie zasad finansowych UE przyczyni się również do zmniejszenia kosztów i skrócenia czasu koniecznych do wykonania środków finansowych UE, a także do ograniczenia liczby błędów. Wniosek powinien także spowodować zwiększenie wpływu polityk i ich rezultatów na poziomie lokalnym.
2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ
•Podstawa prawna
Podstawą wniosku jest art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w przypadku części dotyczącej rewizji rozporządzenia finansowego oraz sektorowe przepisy w przypadku aktów ustawodawczych zmienionych częścią drugą.
•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)
Przyjęcie ogólnych zasad finansowych UE i zaproponowanych zmian do sektorowych aktów ustawodawczych wchodzi w zakres wyłącznej kompetencji UE.
•Proporcjonalność
W niniejszym wniosku kładzie się nacisk na uproszczenie. Nie zawiera on przepisów, które nie byłyby konieczne do osiągnięcia celów traktatu. W szczególności zmiany w sektorowych aktach ustawodawczych zaproponowane w jego części zbiorczej ograniczają się do zmian niezbędnych do wprowadzenia uproszczeń zaproponowanych w rozporządzeniu finansowym, by osiągnąć pełny skutek na poziomie lokalnym.
3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW
•Konsultacje z zainteresowanymi stronami
Na przełomie kwietnia i maja 2016 r. przeprowadzono konsultacje społeczne w sprawie rewizji rozporządzenia finansowego. W konsultacjach wzięło udział wiele zainteresowanych stron i łącznie wpłynęło 111 odpowiedzi.
Wyrażono w nich ogólne poparcie dla uproszczenia (65 %) i uelastycznienia (79 %) zaproponowanych środków. W odniesieniu do uproszczenia unijnych przepisów dotyczących dotacji zainteresowane strony w dalszym ciągu preferują zwrot faktycznych kosztów, lecz nie sprzeciwiają się uproszczonemu zwrotowi w formie kosztów jednostkowych, płatności ryczałtowych lub stawek zryczałtowanych lub zwrotowi na podstawie z góry zdefiniowanych wyników, pod warunkiem że nie są one obowiązkowe. Kwestie te znajdują odzwierciedlenie we wniosku. W szczególności uproszczony zwrot kosztów pozostanie wyłącznie dodatkowym wariantem, z którego będzie mógł skorzystać urzędnik zatwierdzający przy uwzględnieniu charakteru wspieranych działań i odbiorców. Unijni partnerzy wykonawczy (krajowe agencje rozwoju, organizacje międzynarodowe, EBI/EFI, organizacje pozarządowe) żądają od Komisji, by ta bardziej polegała na ich przepisach i procedurach, które zostały pozytywnie ocenione. Skarżą się na liczne wcześniejsze oceny ich systemów, procedur lub na wielokrotne audyty tych samych działalności przez UE i innych darczyńców, gdy można by stosować zasadę wzajemnego uznawania wyników takich ocen i audytów. Ponadto krytykują oni rozbieżne wymogi dotyczące sprawozdawczości obowiązujące wśród darczyńców.
W dniu 6 kwietnia 2016 r. w Brukseli zorganizowano kampanię informacyjną, która miała na celu umożliwienie zainteresowanym stronom wyrażenie swoich obaw/sugestii w sprawie rozporządzenia finansowego. Zgłoszone uwagi są zbieżne z opiniami wyrażonymi podczas konsultacji społecznych.
Środki zaproponowane w niniejszym wniosku odnoszą się do tych obaw.
•Ocena skutków
Nie wykonano oceny skutków omawianej rewizji rozporządzenia finansowego. Rozporządzenie finansowe jako takie ma ograniczone skutki gospodarcze, środowiskowe i społeczne (przewiduje ogólne zasady wdrażania programów wydatkowania, ale konkretne gospodarcze lub społeczne skutki powstają, gdy podejmowane są wybory polityczne przy wdrażaniu programów sektorowych). Proponowane zmiany w sektorowych aktach ustawodawczych są jedynie konsekwencją uproszczeń zaproponowanych w rozporządzeniu finansowym.
•Sprawność regulacyjna i uproszczenie
Rewizja rozporządzenia finansowego i odpowiednie zmiany do sektorowych aktów ustawodawczych nie wchodzą w zakres programu sprawności regulacyjnej, jednak są one zgodne z Programem lepszego stanowienia prawa i znacznie przyczyniają się do jego realizacji: niniejszy wniosek w istocie zmniejsza całkowitą liczbę ogólnych zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu UE o blisko 25 % i porządkuje je w ramach jednolitego zbioru zasad, który zastąpi zarówno rozporządzenie finansowe, jak i jego zasady stosowania:
·kluczowe przepisy zasad stosowania zostają przeniesione do rozporządzenia finansowego, natomiast mniej istotne elementy zostaną włączone, w razie konieczności i w stosownych przypadkach, do wewnętrznych przepisów Komisji lub do wytycznych publikowanych przez Komisję.
·Szczegółowe przepisy dotyczące zamówień, mające zastosowanie do instytucji i organów UE, zostały skonsolidowane w załączniku do zmienionego rozporządzenia finansowego, które może zostać zmienione aktem delegowanym.
·Przepisy w części 2 rozporządzenia finansowego dotyczące przepisów szczególnych mających zastosowanie do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji, badań naukowych, działań zewnętrznych i innych specjalnych funduszy UE zostają włączone do stosownych części rozporządzenia finansowego, chyba że nie mają już znaczenia.
Wniosek w sprawie zmiany rozporządzenia finansowego zwraca również uwagę na podobieństwa i ogranicza specyficzne aspekty do minimum w celu ułatwienia stosowania przepisów przez użytkowników: nacisk położony jest na wspólne przepisy mające zastosowanie do wszystkich metod wykonania (bezpośredniego, pośredniego i dzielonego), jak również do wszystkich instrumentów prawnych przez uszeregowanie ich w ramach specjalnych rozdziałów. Przepisy dotyczące urzędów europejskich, agencji wykonawczych, agencji zdecentralizowanych i organów realizujących partnerstwo publiczno-prywatne, obecnie rozproszone w rozporządzeniu finansowym, są zebrane w jednym rozdziale. Przepisy dotyczące funduszy powierniczych UE, wsparcia budżetowego i ekspertów (w tym ekspertów w dziedzinie badań naukowych) są zgrupowane w obrębie nowego tytułu „Inne instrumenty wykonania budżetu”.
Ponadto we wniosku położono wyraźny nacisk na uzyskanie znacznych uproszczeń obecnych zasad finansowych UE. Jak wspomniano w pkt 1 powyżej, wniosek zawiera liczne elementy służące zmniejszeniu obciążeń administracyjnych po stronie wnioskodawców i odbiorców środków finansowych UE.
Wniosek nie wyłącza mikroprzedsiębiorstw z zakresu jego stosowania. Takie przedsiębiorstwa mogą być beneficjentami środków finansowych UE i dlatego muszą podlegać tym przepisom. W niektórych obszarach wniosek przyczynia się jednak do obniżenia kosztów po stronie przedsiębiorstw, którymi często są MŚP (w obszarze instrumentów finansowych publikowanie zagregowanych statystyk zamiast indywidualnych danych beneficjentów), a w bardziej ogólnym ujęciu, liczne środki upraszczające powinny przynieść korzyści wszystkim przedsiębiorstwom.
•Prawa podstawowe
Wniosek jest zgodny z przepisami w zakresie ochrony praw podstawowych.
4.WPŁYW NA BUDŻET
Wniosek nie ma wpływu na budżet.
•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku
1. Uproszczenia dla odbiorców środków finansowych UE
1.1. Uproszczenie korzystania z dotacji, płatności ryczałtowych i obliczeń kosztów
Wiele środków ma na celu uproszczenie życia odbiorcom unijnych środków finansowych. Dotyczą one treści wniosków o udzielenie dotacji, wartości wkładów niepieniężnych, uznania pracy wolontariuszy, warunków przyznawania dotacji bez zaproszenia do składania wniosków na rzecz państw członkowskich pod pewnymi warunkami, zasady niedochodowości, zasad niełączenia dotacji i decyzji w sprawie stopniowego wycofywania dotacji. Pozostałe środki świadczą o dążeniu do prostszej i uszczuplonej administracji.
1.1.1. Ogólne zasady finansowe
We wniosku promuje się stosowanie uproszczonych form dotacji, dostępnych w przypadku wszystkich programów finansowanych ze środków UE, jeśli charakter działań w ramach tych programów i wiążące się z nimi wydatki pozwalają na zastosowanie takiego otwartego podejścia (np. szkolenia i działania w zakresie mobilności, koszty podróży). Pozwoliłoby to ograniczyć obciążenia administracyjne, zwiększyć pewność co do kwoty zwracanej beneficjentom i zwiększać wykorzystanie uproszczonych form dotacji oraz ich kombinacji (art. 175).
Stosowanie oceny eksperckiej: stosowanie uproszczonych form dotacji jest utrudnione z powodu braku danych potrzebnych do ustalenia rozsądnej przybliżonej wielkości faktycznych kosztów. Często wynika to z innowacyjnego charakteru danych działań lub z faktu, że działania są wdrażane tylko w niektórych państwach, natomiast brakuje danych dotyczących innych państw. Aby zaradzić temu brakowi, proponuje się stosowanie oceny eksperckiej będącej uzupełnieniem danych statystycznych lub historycznych lub ich alternatywą, w zależności od charakteru danego działania (art. 175).
Uproszczenie zezwolenia na stosowanie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych i stawek zryczałtowanych: zastąpienie czasochłonnego i uciążliwego procesu zezwalania (decyzja kolegium w przypadku kwot powyżej 60 000 EUR dla jednej dotacji) w wyniku umożliwienia właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu podejmowania decyzji zezwalających na uproszczone formy. Poziom ten jest bardziej odpowiedni zważywszy na wysoce techniczną zawartość tych decyzji (metody obliczania, przegląd danych itp.) (art. 175).
Uproszczenie i doprecyzowanie treści wniosków o udzielenie dotacji, w tym towarzyszących im dokumentów potwierdzających: brak obowiązku przekazywania informacji wykazujących zdolność finansową i operacyjną wnioskodawców, jeżeli nie zostały one zweryfikowane (np. w przypadku organów publicznych); dostosowanie obowiązku przedstawienia sprawozdania z audytu do obowiązującego prawa unijnego i krajowego w dziedzinie rachunkowości (art. 189).
Uproszczenie zasady niełączenia dotacji: zasada te nie będzie stosowana wobec dotacji takich jak stypendia dla osób fizycznych, bezpośrednia pomoc dla uchodźców, bezrobotnych i innych osób najbardziej potrzebujących, ponieważ ich wartość jest z reguły dosyć niska (art. 185).
Zniesienie zasady niedochodowości: praktyczne znaczenie zasady niedochodowości poważnie zmalało: projekty generujące dochód są zasadniczo wspierane przy pomocy instrumentów finansowych. W odniesieniu do projektów, które z zasady nie przynoszą dochodów, zasada niedochodowości rodzi czynniki zniechęcające: beneficjenci nie są zachęcani do zagwarantowania, że ich projekty będą zrównoważone lub będą przynosić dochody. Ma to z kolei negatywny wpływ na gospodarkę.
Uproszczenie zasad określania wartości wkładów niepieniężnych: wkłady te nie stanowią kosztów kwalifikowalnych. Dlatego też ich dokładna wartość jest bez znaczenia. Mogą one jednak nadal być uznane za element współfinansowania. Wszelka wartość racjonalnie ustalona przez urzędnika zatwierdzającego w momencie akceptacji budżetu szacunkowego może wykazać, że istnieją inne źródła finansowania działań, oprócz dotacji UE, i że przestrzegana jest zasada współfinansowania (art. 184).
Uznawanie pracy wolontariuszy: aby ułatwić udział małych przedsiębiorstw we wdrażaniu polityki UE w sytuacji ograniczonej dostępności zasobów, konieczne jest uznanie wartości pracy wykonywanej przez wolontariuszy za koszty kwalifikowalne. W rezultacie takie przedsiębiorstwa mogą w większym stopniu polegać na pracy wolontariuszy, by zapewnić współfinansowanie działania (art. 175, 180 i 184).
Uproszczenie i harmonizacja warunków przyznawania dotacji bez zaproszenia do składania wniosków: proponuje się szersze zastosowanie opcji przyznawania bezpośrednich dotacji podmiotom upoważnionym przez państwa członkowskie także w przypadkach faktycznego monopolu lub monopolu z mocy prawa bądź w sytuacji, gdy bezpośredni beneficjenci zostali wybrani ze względu na swoje kompetencje techniczne, wysoki stopień specjalizacji lub uprawnienia administracyjne. Ponadto urzędnik zatwierdzający byłby upoważniony do połączenia sprawozdania z oceny i decyzji o udzieleniu dotacji w jeden dokument. Zmniejszy to obciążenie administracyjne i przyspieszy przyznawanie bezpośrednich dotacji (art. 188).
Prostsze przechowywanie dokumentacji: okres przechowywania wynosi pięć lat (trzy lata, w przypadku gdy kwota finansowania nie przekracza 60 000 EUR), również w przypadku wykonania pośredniego (art. 128).
Podejście założeniowe do dotacji: w przypadku dotacji wyrażonych wyłącznie jako wartość bezwzględna (nie jako odsetek kosztów kwalifikowalnych), kwalifikowalność kosztów jest weryfikowana najpóźniej w momencie dokonywania płatności salda końcowego (art. 180). W przypadku takiej weryfikacji można zastosować uproszczone („założeniowe”) podejście (art. 150). Stopniowe wycofywanie decyzji o udzieleniu dotacji: proponuje się stopniowe wycofywanie decyzji o udzielenie dotacji i stosowanie przede wszystkim umów o udzielenie dotacji, podlegających przeglądowi, z zamiarem dążenia do e-dotacji pod koniec obowiązywania obecnych WRF (art. 277).
1.1.2. Przepisy sektorowe
Ulepszenia dotyczące korzystania z uproszczonych opcji kosztów w rozporządzeniu finansowym zostały uzupełnione o wnioskowane zmiany w ustawodawstwie sektorowym, rozszerzające stosowanie uproszczonych opcji kosztów w
·rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013 ustanawiającym wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego,
·rozporządzeniu w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego (UE) nr 1304/2013,
·rozporządzeniu (UE) nr 223/2014 w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym.
2. Od wielu poziomów kontroli do wzajemnego uznawania wyników audytów, ocen lub zezwoleń, a także harmonizacji wymogów w zakresie sprawozdawczości
Środki te mają na celu zachęcanie do polegania w miarę możliwości na jednym audycie, zezwoleniu lub jednej ocenie (np. w zakresie zgodności z zasadami pomocy państwa), gdy taki audyt, zezwolenie lub ocena spełnia niezbędne warunki, by zostać uwzględnionym w systemie UE. By uniknąć wielu poziomów kontroli, Komisja wspiera uznawanie międzynarodowo uznanych norm lub najlepszych praktyk międzynarodowych w tym zakresie, jak również wspólne wymogi w zakresie sprawozdawczości wśród darczyńców:
·wzajemne uznawanie wyników ocen ex ante i kontroli odbiorców, przeprowadzonych już przez inne podmioty (darczyńców) z uwzględnieniem warunków równoważnych warunkom UE (art. 122).
·Zachęca się ponadto do wzajemnego uznawania wyników audytów przeprowadzonych zgodnie z uznanymi międzynarodowymi standardami zawsze w celu uniknięcia wielokrotnych audytów tych samych osób/podmiotów w zakresie tych samych działań. Dzięki temu Komisja mogłaby polegać na niezależnych kontrolach w sprawie wykorzystania funduszy UE przez partnerów międzynarodowych (ONZ, Bank Światowy itp.) i państwa członkowskie (art. 123).
·Harmonizacja jej wymogów w zakresie sprawozdawczości z wymogami innych darczyńców: Komisja popiera przyjęcie wspólnych wymogów w zakresie sprawozdawczości w drodze ramowych omów o partnerstwie (o charakterze finansowym) zawartych z jej głównymi partnerami międzynarodowymi (art. 126).
·Umożliwienie Komisji polegania na systemach i procedurach partnerów UE w ramach wykonania pośredniego, jeżeli partnerzy UE uzyskali pozytywną ocenę (art. 149) i wprowadzenie środków zaradczych, w przypadku gdy pewne zasady/procedury są niewystarczające, aby chronić interesy finansowe UE; w sytuacji gdy Komisja wymaga stosowania jej własnych lub specjalnych procedur, nie będzie przeprowadzana żadna ocena. We wszystkich przypadkach poziom nadzoru/kontroli należy dostosowywać zgodnie z zasadą proporcjonalności.
·Wzmocnienie ramowych umów o partnerstwie (o charakterze finansowym) (art. 126): takie umowy z zaufanymi partnerami w sprawie długoterminowej współpracy będą w przyszłości obejmować wszystkie działania w zakresie wykonania bezpośredniego i pośredniego i odzwierciedlać to, w jakim stopniu Komisja może polegać na pozytywnie ocenionych systemach i procedurach, a także stosowaniu jednego zbioru zasad dla wszystkich instrumentów prawnych. Umowy o partnerstwie długoterminowym będą przewidywać elastyczne ramy dotyczące wzajemnego uznawania wyników ocen i audytów w miarę możliwości, jak również harmonizacji audytu, sprawozdawczości i innych wymogów administracyjnych między darczyńcami.
3. Zezwolenie na stosowanie tylko jednego zbioru przepisów w odniesieniu do działań hybrydowych lub w przypadku łączenia środków lub instrumentów
Celem wniosku są dalsze ułatwienia dla partnerów UE w ramach wykonania pośredniego w możliwie największym stopniu.
3.1. Ogólne zasady finansowe
·W niektórych przypadkach dopuszczalne byłoby stosowanie wobec partnera wykonawczego Komisji tylko jednego zbioru przepisów zamiast dwóch zbiorów, niezależnie od charakteru działania i roli partnera jako zarządzającego środkami finansowymi lub „wykonawcy”. W przypadku gdy działania hybrydowe łączą wykonanie bezpośrednie i pośrednie i obecnie wiążą się ze stosowaniem dwóch zbiorów przepisów, dodatkowe elementy, które obecnie podlegają przepisom regulującym wykonanie bezpośrednie (bardzo często w przypadku pomocy technicznej), podlegałyby przepisom dotyczącym głównych elementów działania (np. stosowanie instrumentu finansowego z gwarancjami (art. 208 ust. 2)).
·W celu ułatwienia łączenia dotacji i instrumentów finansowych zastosowanie ma jednolity zbiór przepisów (tych dotyczących instrumentów finansowych) wobec dotacji uzupełniających instrumenty finansowe w przypadku łączenia ich w jedno działanie (art. 208 ust. 2);
·Okres przechowywania dokumentacji dotyczącej dotacji i instrumentów finansowych zostaje zrównany do pięciu lat (trzech lat w przypadku kwot do wysokości 60 000 EUR (art. 128)).
3.2. Przepisy sektorowe
·Ograniczenie weryfikacji pomocy państwa do kontroli zgodności pomocy państwa w przypadku instrumentów finansowych na poziomie UE przewidzianej w rozporządzeniu finansowym, gdy europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne zasilają instrumenty finansowe na poziomie UE (brak podwójnej weryfikacji): wkłady państw członkowskich na rzecz instrumentów finansowych na poziomie UE, które są dokonywane bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych warunków dotyczących wykorzystania takich wkładów, poza tymi dotyczącymi obszaru geograficznego wykorzystania takiego wkładu, nie wymagają innej weryfikacji pomocy państwa, gdyż dany instrument finansowy jest już zgodny z zasadami pomocy państwa na podstawie rozporządzenia finansowego. Powyższe zostanie doprecyzowane w formie stosownych wytycznych.
·Rozszerzenie inicjatywy na rzecz MŚP (SMEI), umożliwienie stosowania tej inicjatywy po roku 2016, umożliwienie państwom członkowskim przeznaczania środków finansowych na rzecz SMEI do 2020 r.
·Rozszerzenie i doprecyzowanie przepisów rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów, dotyczących łączenia instrumentów finansowych i dotacji w celu ułatwienia ich łącznego stosowania.
·Wprowadzenie nowej możliwości łączenia europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych/EFIS oraz nowej struktury łączenia europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych z EBI i EFI: programy dotyczące europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych powinny móc zasilać instrumenty finansowe w połączeniu z finansowaniem EBI w ramach EFIS.
4. Skuteczniejsze korzystanie z instrumentów finansowych
4.1. Ogólne zasady finansowe
Doświadczenie z instrumentami finansowymi, w szczególności wkład ze strony kluczowych partnerów wykonawczych (EBI/EFI), wskazuje na następujące możliwości dalszej poprawy zarządzania nimi i ich skuteczności:
·Wszelkie środki powracające (dochody + spłaty) wypracowane przez instrument finansowy należy przekazać na rzecz tego samego instrumentu w celu dążenia do większej wydajności; pełna przejrzystość jest gwarantowana przez sprawozdawczość (art. 202 ust. 2);
·EBI/EFI zachowałyby swój status kluczowych partnerów wykonawczych UE, ale należy zezwolić na bezpośrednie negocjacje między Komisją i większą liczbą potencjalnych podmiotów, aby zapewnić równe warunki działania między nimi (art. 149);
·Mając na uwadze niemożność nakładania obowiązku pełnego poszanowania przepisów UE, gdy UE uczestniczy w instrumencie finansowym jako udziałowiec mniejszościowy funduszu, proponuje się zamiast tego zezwolić na proporcjonalne stosowanie przepisów UE w takich przypadkach (art. 208 ust. 4);
·W miejsce indywidualnych danych odbiorców ostatecznych publikowano by dane statystyczne, zebrane według odpowiednich kryteriów zaproponowanych przez beneficjentów końcowych otrzymujących wsparcie UE poniżej 500 000 EUR (obszar polityki, rodzaj wsparcia, rodzaju beneficjenta, rozmieszczenie geograficzne (art. 36 ust. 5)).
·Beneficjenci końcowi i pośrednicy nie mają obowiązku przedstawiania oświadczenia potwierdzającego, że nie znajdują się w jednej z sytuacji wykluczenia, jeżeli partner wykonawczy realizuje politykę wykluczenia uznaną za odpowiadającą unijnej polityce wykluczenia (art. 131).
·Proponuje się dwie nowe sekcje w celu regulowania innych instrumentów obciążonych ryzykiem finansowym, takie jak gwarancje budżetowe i pomoc finansowa na rzecz państw członkowskich lub państw trzecich (tytuł X rozdział 2 sekcje 2 i 3).
·Wprowadzono przepisy dotyczące zatwierdzania i kontrolowania niezabezpieczonych zobowiązań warunkowych oraz zarządzania nimi (art. 203 – 206).
4.2. Przepisy sektorowe
Aby w jeszcze większym stopniu usprawnić zarządzanie instrumentami finansowymi i korzystanie z nich w ramach wykonania dzielonego, proponuje się zmiany do rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów (RWP) 1303/2013:
·Wyjaśnienie kwestii umożliwienia instytucjom zarządzającym w państwach członkowskich bezpośredniego udzielania zamówień, w tym w zakresie pomocy technicznej, EBI/EFI, innym międzynarodowym instytucjom finansowym oraz krajowym bankom prorozwojowym.
·Zarządzanie zasobami finansowymi: w przypadku gdy tymczasowa inwestycja środków z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych wpłaconych na poczet instrumentu finansowego przed inwestycjami w odbiorców ostatecznych przynosi ujemne odsetki, zezwala się na ich opłacenie ze zwróconych środków, gdy zrealizowano co najmniej jeden cykl inwestycji.
·Znosi się niektóre przepisy szczegółowe dotyczące działania w ramach EFRROW, które utrudniały programowanie instrumentów finansowych w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich i ich wykonanie przez zarządzających funduszem, by zwiększyć efekt dźwigni finansowania z EFRROW przez większe wykorzystanie instrumentów finansowych.
5. Bardziej elastyczne zarządzanie budżetem
5.1. Ogólne zasady finansowe
We wniosku przedstawiono szereg sposobów na zwiększenie elastyczności budżetowej, aby umożliwić Unii skuteczniejsze reagowanie na nieprzewidziane wyzwania i nowe zadania:
·Zezwolić na ustanawianie funduszy powierniczych UE również na potrzeby działań w sytuacjach nadzwyczajnych lub w następstwie takich sytuacji lub działań tematycznych w obrębie UE (a nie tylko w państwach trzecich). Niedawne wydarzenia w Unii Europejskiej wskazują na potrzebę większej elastyczności w zakresie finansowania w obrębie UE. W miarę jak coraz bardziej zacierają się granice między politykami zewnętrznymi i wewnętrznymi, zapewniłoby to również narzędzie służące reagowaniu na wyzwania transgraniczne (art. 227).
·Zwiększyć „rezerwę ujemną” z 200 mln EUR do 400 mln EUR i tym samym podjąć także działania w następstwie wniosku Rady w sprawie ograniczenia liczby projektów budżetów korygujących powiązanych z płatnościami (art. 48).
·Utworzyć rezerwę elastyczności na działania zewnętrzne przez przeniesienie nieprzydzielonych funduszy na rzecz Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II), Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (ENI) oraz Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI) na rok N +1 w granicach 10 % pierwotnych środków każdego instrumentu (art. 12).
·Przewidzieć większą elastyczność w sytuacjach kryzysowych i nadzwyczajnych i w odniesieniu do pomocy humanitarnej w formie dotacji: uproszczone zostają procedury administracyjne, by umożliwić szybkie i skuteczne reagowanie (np. o kwalifikowalności z mocą wsteczną przed złożeniem wniosku będzie decydować właściwy urzędnik zatwierdzający, art. 186).
·Procedury budżetowe zezwalałyby na stosowanie rachunków zaliczkowych w delegaturach Unii w przypadku płatności ograniczonych kwot. Pracownicy niezatrudnieni na etacie w dziedzinie zarządzania kryzysowego i pomocy humanitarnej mogliby zarządzać takimi rachunkami i podpisywać zobowiązania prawne realizowane z takich rachunków na kwotę nieprzekraczającą 2 500 EUR (art. 109).
·Zwiększyć elastyczność w przypadku autonomicznych przesunięć dokonywanych przez Komisję przez poszerzenie aktualnego zakresu, tj. przez umożliwienie również przesunięć wydatków operacyjnych między różnymi tytułami, jeżeli wchodzą w zakres tego samego aktu podstawowego, w tym rozdziały wsparcia, i z linii budżetowych na wsparcie administracyjne do odpowiednich linii dotyczących wydatków operacyjnych (art. 28).
·Prostsze uruchomienie Funduszu Solidarności UE (FSUE) przez autonomiczne przesunięcie środków z rezerwy do linii budżetowej po podjęciu przez Parlament Europejski i Radę decyzji o uruchomieniu (art. 28).
·Prostsze uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w drodze automatycznego zatwierdzenia przesunięć z rezerwy do linii budżetowej po przyjęciu przez władzę budżetową decyzji o uruchomieniu funduszu (art. 30).
·Doprecyzować, że kwoty odpowiadające środkom na zobowiązania na rezerwę na pomoc nadzwyczajną i Fundusz Solidarności UE (FSUE) są automatycznie przenoszone (art. 12).
·Znieść obowiązek wykorzystania w pierwszej kolejności ze środków zatwierdzonych na bieżący rok budżetowy aż do ich wyczerpania przed zastosowaniem środków przeniesionych.
·Zezwolić na wykorzystanie wewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel na inny cel niż ten, na jaki są przeznaczone w przypadku, gdy nie ma ustalonych potrzeb umożliwiających przeznaczenie takich dochodów na ten sam cel (art. 30 ust. 3).
·Umożliwić instytucjom i organom przyjmowanie sponsoringu korporacyjnego w formie rzeczowej na rzecz określonych wydarzeń lub działań (tj. z wykluczeniem przyjęć lub innych wydarzeń mających wyłącznie charakter towarzyski). Aby przepis ten mógł zostać wdrożony, każda instytucja zatwierdzałaby najpierw zasadę przyjmowania sponsoringu w formie rzeczowej i formułowałaby konkretne wytyczne obejmujące przede wszystkim aspekty etyczne (art. 24).
·Przewidzieć, że w ramach procedury zatwierdzania sprzedaży budynków lub gruntów władza budżetowa może uznać, w poszczególnych przypadkach, że wpływy z takiej sprzedaży uznaje się za dochód przeznaczony na określony cel, aby poprawić zarządzanie obiektami przez Komisję i ułatwić nabywanie innych budynków (art. 20 ust. 3 lit. g)).
·Utworzyć rezerwę kryzysową UE przez ponowne wykorzystanie umorzonych środków.
·W kontekście następnych wieloletnich ram finansowych zezwolić, by operacje finansowe inne niż instrumenty finansowe mogły tworzyć zobowiązanie warunkowe dla Unii przekraczające wartość aktyw finansowych przeznaczonych na pokrycie zobowiązania finansowego Unii (art. 203) i stworzyć wspólny fundusz tworzenia rezerw obejmujący zasoby przeznaczone na operacje finansowe (art. 205).
5.2 Przepisy sektorowe
·W rozporządzeniu (UE) nr 1305/2013 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich wprowadzono przepisy umożliwiające państwom członkowskim świadczenie pomocy również w przypadku katastrof spowodowanych przez człowieka, takich jak kryzys uchodźczy, i natychmiastowe skorzystanie z dostępnych funduszy (bez konieczności czekania na przedstawienie zmian do programu). Ponadto przewiduje się szczególny priorytet inwestycyjny w przypadku migrantów i uchodźców, by uprościć programowanie środków mających pomóc migrantom i uchodźcom w ramach rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (UE) nr 1301/2013.
·Program Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (rozporządzenie w sprawie EaSI nr 1296/2013): w celu zwiększenia zdolności dostosowawczych EaSI w sytuacji kryzysu i w obliczu zmieniających się priorytetów politycznych potrzebna jest elastyczność w odniesieniu do orientacyjnych poziomów wydatków przewidzianych dla każdej z trzech osi programu i dla każdego z priorytetów tematycznych w ramach tych osi. Ponadto z uwagi na obecny kontekst gospodarczy należy zachować odstępstwo pozwalające na wykorzystanie środków z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji na rzecz osób młodych niekształcących się, niepracujących ani nieszkolących się.
·Rozporządzenie nr 1316/2013 ustanawiające instrument „Łącząc Europę”: zważywszy na sukces wieloletnich programów prac konieczne jest zwiększenie elastyczności, tak by można przeznaczyć 95 % na wieloletnie programy i kolejne wspierane projekty o największej wartości dodanej dla transeuropejskiej sieci transportowej (korytarze sieci bazowej, projekty transgraniczne i projekty obejmujące pozostałe odcinki sieci bazowej).
·Zarządzanie wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (rozporządzenie (UE) nr 652/2014): zważywszy na pozytywne doświadczenie związane ze stosowaniem tego przepisu oraz na znaczne zmniejszenie obciążenia pracą po stronie beneficjentów i służb Komisji, proponuje się rozszerzenie możliwości stosowania zobowiązań budżetowych podzielonych na roczne raty.
·W rozporządzeniu (UE) nr 1305/2013 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich dozwolone jest ukierunkowanie funduszy wspólnego inwestowania na pomoc rolnikom w przypadku poważnego spadku dochodów w określonych sektorach i subsydiowanie kapitału założycielskiego takich funduszy.
6. Skoncentrowanie się na rezultatach i usprawnienie sprawozdawczości
Wniosek zawiera zestaw środków mających na celu lepsze ukierunkowanie budżetu na rezultaty, ustanowienie jasnych ram wykonania, zwiększenie przejrzystości i usprawnienie sprawozdawczości.
6.1 Skoncentrowanie się na rezultatach
Szereg wniosków jest otwartych na wszystkie obszary polityki i koncentruje się raczej na wynikach, a nie na tym, co już faktycznie wydano. Pokazują one zaangażowanie Komisji w tworzenie niezbędnych warunków sprzyjających podejściu, które jest zorientowane na wyniki:
·Umożliwienie płatności na podstawie spełnionych warunków, produktu lub wyników w przypadku wszystkich trybów zarządzania (np. płatności przypadające na przesiedlonego uchodźcę z AMIF lub wsparcie dla młodych rolników rozpoczynających działalność, art. 121). W takich przypadkach finansowanie projektów nie jest powiązane ze zwrotem kosztów poniesionych przez odbiorców środków finansowych UE: zależy ono bezpośrednio od wyników w terenie. Istotne jest spełnienie konkretnych warunków określonych ex ante w akcie podstawowym lub decyzjach Komisji lub osiągnięcie wyników mierzonych za pomocą wskaźników efektywności (ex post). Taki system zwiększa poczucie odpowiedzialności lub zaangażowania po stronie odbiorców środków finansowych, by osiągać wyniki. Umożliwiają one znaczne ograniczenie obciążenia administracyjnego i kosztów kontroli. Kontrole mogą bowiem ograniczać się do sprawdzenia, czy spełniono warunki lub osiągnięto uzgodnione wyniki, oraz sprawdzenia obciążenia administracyjnego. To z kolei ogranicza ryzyko błędów w zakresie legalności i prawidłowości. Opowiadał się za tym Europejski Trybunał Obrachunkowy pod nazwą „uprawnienia”.
·Uproszczenia dotyczące „nagród” (tytuł IX): tytuł „Nagrody” został skrócony i uproszczony; w miejsce obowiązku zgłaszania nagród o wartości 1 mln EUR lub powyżej w oświadczeniach dołączonych do projektu budżetu wprowadza się uprzednią informację podawaną przez Parlament Europejski i wyraźne zgłoszenie takich nagród w decyzji w sprawie finansowania.
·Jednorazowa płatność ryczałtowa (art. 176): „jednorazowa płatność ryczałtowa” mogłaby w przyszłości obejmować wszystkie koszty kwalifikowalne działania. Weryfikacje i kontrole będą koncentrować się wyłącznie na produktach/rezultatach. Jednorazowa płatność ryczałtowa opiera się na ocenie budżetu zaproponowanego przez wnioskującego o dotację w świetle zasad wydajności, oszczędności i skuteczności, w tym przez odniesienie do odpowiednich danych lub oceny eksperckiej.
·Pierwszeństwo dla uproszczonych form dotacji, w przypadku gdy płatność jest uruchamiana na podstawie produktów i rezultatów (art. 175): podejście oparte na nakładach należy rozpatrywać wyłącznie wtedy, gdy podejście oparte na produktach jest niemożliwe lub niewłaściwe. Obecne uproszczone formy dotacji wykorzystywane są głównie do pokrywania nakładów (np. liczba osobodni, liczba podróży, liczba dni spędzonych w podróży służbowej itp.). Zachęca się do tego, by umożliwić wypłacanie uproszczonych form dotacji na podstawie uzyskania konkretnych produktów (np. zorganizowanie konferencji, festiwalu lub stworzenie prototypu).
·Sprecyzowanie zakresu kontroli uproszczonych form dotacji oraz ich konsekwencji, jeżeli nie uzyskano produktów (art. 177): W trakcie kontroli kładzie się nacisk na spełnienie warunków uruchomienia płatności (np. czy europejski film, który uzyskał wsparcie finansowe, wyprodukowano przy zachowaniu wymaganej jakości i czy jest on dystrybuowany w wymaganej liczbie kopii, czy student korzystający z programu Erasmus faktycznie studiował za granicą). Nie jest wymagana żadna sprawozdawczość dotycząca kosztów faktycznie poniesionych przez beneficjenta. Jeżeli nie zostały spełnione warunki uruchomienia płatności lub uzgodnione działania zostały zrealizowane w niezadowalający sposób, częściowo lub z opóźnieniem, Komisja obniża kwotę dotacji proporcjonalnie do nieprawidłowości i by odzyskać kwoty nienależnie wypłacone.
6.2 Przejrzyste ramy wykonania
Jako uzupełnienie podejścia wyraźniej ukierunkowanego na rezultaty proponuje się przejrzyste ramy wykonania:
·Powiązanie efektywności, wyznaczania celów, wskaźników, rezultatów i zasad oszczędności, wydajności i skuteczności w odniesieniu do wykorzystania środków (art. 31).
·Przewidzenie opłat opartych na efektywności, by wynagradzać organizacje z tytułu zarządzania środkami finansowymi UE (art. 150);
·Uznanie dokumentów programowych za główne źródło informacji o efektywności programów (art. 39);
·Scalenie sprawozdań „Synteza” i „Art. 318 TFUE” w jedno „Sprawozdanie roczne z zarządzania i wyników dotyczące budżetu UE”, by dostarczać co roku jedno sprawozdanie z wykonania budżetu UE (począwszy od roku budżetowego 2015, art. 239).
·Dostosowanie terminologii dotyczącej oceny do postanowień porozumienia międzyinstytucjonalnego z 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa i tworzenie powiązań między ocenami ex ante zgodnie z rozporządzeniem finansowym i ocenami skutków (art. 32).
6.3 Usprawnienie sprawozdawczości
6.3.1. Ogólne zasady finansowe
Kolejne przeglądy rozporządzenia finansowego skutkowały znacznym wzrostem liczby sprawozdań i wymaganych informacji, w tym o sprawozdaniach finansowych: sprawozdawczość jest obecnie prowadzona za pomocą rozproszonych dokumentów i według różnych harmonogramów. W celu zwiększenia efektywności i przejrzystości nie tylko wobec władzy budżetowej, ale również wobec ogółu społeczeństwa, bez wpływu jednak na poziom obecnie dostępnych informacji, proponuje się:
·Scalić obowiązki sprawozdawcze wokół dwóch zasadniczych sytuacji: sprawozdania dołączone do
·projektu budżetu; wszystkie sprawozdania dotyczące instrumentów finansowych na poziomie UE zostałyby połączone w jeden dokument dołączony do projektu budżetu (art. 39);
·i te przedłożone w ramach procedury udzielania absolutorium: „zintegrowany pakiet sprawozdawczości finansowej” – oddzielny rozdział traktowałby o sprawozdawczości budżetowej i pozostałej sprawozdawczości finansowej (art. 239-245).
·Kluczowym elementem zintegrowanego pakietu sprawozdawczości jest stworzenie nowego rocznego sprawozdania z zarządzania i wyników dotyczącego budżetu UE, wynikającego z połączenia począwszy od roku budżetowego 2015 sprawozdań „Synteza” i „Art. 318 TFUE” (art. 239).
·Sprecyzować, że kontrola zewnętrzna prowadzona przez Trybunał Obrachunkowy uwzględnia wieloletni charakter programów (art. 247 ust. 1).
6.3.2. Sprawozdawczość:
·Uproszczono obowiązki sprawozdawcze dzięki wyeliminowaniu niektórych niepotrzebnych elementów (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów).
7.
Uproszczona i uszczuplona administracja UE
7.1.
Ogólne zasady finansowe
Szereg środków upraszczających ma umożliwić instytucjom UE bardziej efektywne działanie, zwłaszcza przez wspólne wprowadzenie środków administracyjnych w celu uzyskania korzyści skali:
·Zapewnienie wyraźnej podstawy prawnej dla umów o gwarantowanym poziomie usług (SLA) między departamentami instytucji UE, organami i urzędami europejskimi oraz umożliwienie wszystkim instytucjom zawierania porozumień o gwarantowanym poziomie usług, ułatwiających wykonanie środków administracyjnych. W przyszłości zakłada się także możliwość delegowania wdrożenia środków administracyjnych urzędowi utworzonemu przez Komisję.
·Doprecyzowanie rozróżnienia między obowiązkowymi i fakultatywnymi zadaniami urzędów (art. 64 i 65): obowiązkowe zadania muszą być pokrywane ze środków ujętych w sekcji budżetu dotyczącej danego urzędu. Zadania fakultatywne, które urząd zgadza się dobrowolnie wykonać na wniosek innej instytucji lub organu, pokrywane są z budżetu takiej instytucji lub takiego organu.
·Zezwolenie na wieloletnie decyzje w sprawie finansowania i zmniejszenie liczby obowiązkowych elementów zawartych w decyzji w sprawie finansowania (art. 108). Ponadto proponuje się, by decyzja w sprawie finansowania stanowiła jednocześnie roczny lub wieloletni program prac. Zmiany te przyspieszyłyby wykonanie budżetu w roku 2. i w latach następnych programu.
·Doprecyzowanie przepisów dotyczących agencji wykonawczych (art. 68): otrzymują one roczny wkład; dyrektor agencji wykonawczej działa jako delegowany urzędnik zatwierdzający przy wdrażaniu środków operacyjnych; przekazanie programu operacyjnego agencji wykonawczej może obejmować projekty pilotażowe i działania przygotowawcze, a także wykonywanie wydatków administracyjnych w celu osiągnięcia synergii i korzyści skali.
·Połączenie zespołu do spraw rozporządzenia finansowego (art. 139) z zespołem do spraw nieprawidłowości finansowych (art. 90): z uwagi na skuteczność zespół do spraw rozporządzenia finansowego zalecający wykluczenie i kary finansowe w odniesieniu do podmiotów gospodarczych zostałby także organem właściwym do spraw nadużyć finansowych, których dopuścili się pracownicy instytucji UE, natomiast Komisja Dyscyplinarna nadal wyciągałaby konsekwencje z tych nadużyć na podstawie regulaminu pracowniczego.
7.2. Przepisy branżowe
·Proponuje się szereg zmian do rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów, aby ułatwić zarządzanie programami i realizację ogólnokrajowych programów, a także wspólnych planów działania obejmujących projekty koncentrujące się na produktach i rezultatach.
·W zakresie płatności bezpośrednich dla rolników udzielane jest wsparcie rolnikom czynnym zawodowo i niektóre środki zakładają wsparcie przede wszystkim dla młodych rolników. Wprowadza się proporcjonalność w odniesieniu do korekt finansowych związanych z błędami w zamówieniach publicznych, by uniknąć twierdzenia za każdym razem, że takie błędy rzutują na 100 % danej pomocy.
8.
Pozostałe zmiany
Operacje po stronie dochodów: proponuje się wprowadzenie następujących zmian:
·Zmieniono przepis dotyczący ujemnych korekt środków własnych na potrzeby rachunkowości dla zachowania przejrzystości (art. 94).
·Nowy przepis określa termin przesłania noty debetowej do dłużnika (art. 96 ust. 2) zgodnie z najnowszym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości.
·Nowy art. 107 zawiera przepisy dotyczące stopy, która ma być stosowana do odsetek wyrównawczych w przypadkach, gdy kwota podlega zwrotowi w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub zawarcia ugody.
·Zmieniono przepis dotyczący grzywien, innych kar lub sankcji, by doprecyzować, że tymczasowo zainkasowane kwoty są zwracane zainteresowanej stronie trzeciej z uwzględnieniem zwrotu; oraz że grzywny nakładane przez instytucje inne niż Komisja (np. Radę zgodnie z rozporządzeniem 1173/2011) wchodzą również w zakres rozporządzenia finansowego (obecnie ograniczone do grzywien nakładanych przez Komisję, art. 106).
·Sformułowania dotyczące dochodów przeznaczonych na określony cel zostały zmodyfikowane tak, by odzwierciedlić wkłady na rzecz środków, takich jak Instrument Pomocy dla Uchodźców w Turcji (art. 20 ust. 2).
Wykaz aktów sektorowych zmienionych wnioskiem:
·Rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej (Dz.U. L 311 z 14.11.2002, s. 3).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1296/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych („EaSI”) i zmieniające decyzję nr 283/2010/UE ustanawiającą Europejski instrument mikrofinansowy na rzecz zatrudnienia i włączenia społecznego Progress (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 238).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1301/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i przepisów szczególnych dotyczących celu „Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia” oraz w sprawie uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 289–302).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1081/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 470).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487–548).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej i uchylające rozporządzenia Rady
(EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz. U. L 347 z 20.12.2013, s.549);
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 608);
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s.671);
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia
2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE)
nr 1927/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855–864);
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające instrument „Łącząc Europę”, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 Tekst mający znaczenie dla EOG (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 129–171).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 223/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (Dz.U. L 72 z 12.3.2014, s. 1–41).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 283/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie wytycznych dotyczących sieci transeuropejskich w dziedzinie infrastruktury telekomunikacyjnej, uchylające decyzję nr 1336/97/WE Tekst mający znaczenie dla EOG (Dz.U. L 86 z 21.3.2014, s. 14–26).
·Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014
z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin,
zmieniające dyrektywy Rady 98/56/WE, 2000/29/WE i 2008/90/WE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002, (WE) nr 882/2004 i
(WE) nr 396/2005, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE i
rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające decyzje Rady 66/399/EWG, 76/894/EWG i 2009/470/WE (Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 1–32);
·Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiająca ramy wsparcia obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych (Dz. U. L 158 z 27.5.2014, s. 227–234).
2016/0282 (COD)
Wniosek
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2012/2002, rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1305/2013, (UE) nr 1306/2013, (UE) nr 1307/2013, (UE) nr 1308/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014, (UE) nr 283/2014, (UE) nr 652/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42, 43 ust. 2), art. 46 lit. d), art. 149, 153 ust. 2 lit. a), art. 164, art. 168 ust. 4 lit. b), art. 172, 175, 177, 178, art. 189 ust. 2, art. 209 ust. 1, art. 212 ust. 2, art. 322 ust. 2 i art. 349, w związku z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów,
uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)W związku z tym, że po upływie trzech lat od wykonania w zasadach finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii mają zostać wprowadzone dalsze zmiany, by usunąć przeszkody we wdrażaniu przez zwiększanie elastyczności, by uprościć osiąganie celów zainteresowanym podmiotom i służbom i bardziej skoncentrować się na wynikach, należy uchylić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem.
(2)By zmniejszyć złożoność zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii („budżet”) i zawrzeć stosowne przepisy w jednym rozporządzeniu („jednolitym zbiorze przepisów”), należy uchylić rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012. Dla jasności należy włączyć główne przepisy rozporządzenia (UE) nr 1268/2012 do niniejszego rozporządzenia, natomiast pozostałe należy włączyć do wytycznych dla służb.
(3)Należy zachować podstawowe zasady budżetowe. Odstępstwa od tych podstawowych zasad dotyczących konkretnych obszarów takich jak badania naukowe, działania zewnętrzne i fundusze strukturalne należy poddać przeglądowi i możliwie jak najbardziej uprościć, biorąc pod uwagę ich niesłabnące znaczenie, wartość dodaną dla budżetu oraz obciążenie, jakie powodują dla zainteresowanych stron.
(4)Na początku roku budżetowego może pozostać nieprzydzielonych do 10 % środków z Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II), Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI), by umożliwić dodatkowe finansowanie w celu reagowania na poważne nieprzewidziane potrzeby, nowe sytuacje kryzysowe lub znaczące zmiany polityczne w państwach trzecich, oprócz już zaplanowanych kwot. Takie nieprzydzielone środki finansowe, o ile nie zaciągnięto na nie zobowiązań w danym roku, należy przenieść na mocy decyzji Komisji.
(5)Należy doprecyzować zasady przenoszenia, dokonując rozróżnienia między automatycznymi i nieautomatycznymi przeniesieniami.
(6)W celu optymalizacji wykonania budżetu ważne jest, aby umożliwić przenoszenie i korzystanie z zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel w odniesieniu do kolejnego programu lub działania. Przenoszenie wewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel powinno być możliwe tylko na jeden rok, chyba że niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej.
(7)Zasady przesuwania środków powinny umożliwiać większą elastyczność, aby zapewnić lepsze wykonanie budżetu. W tym celu ważne jest, by Komisja mogła decydować o przesunięciach w wysokości do 10 % środków operacyjnych między tytułami, jeśli wchodzą one w zakres tego samego aktu podstawowego. Komisja powinna również w sposób niezależny dokonywać przesunięć z linii budżetowych na wsparcie administracyjne do odpowiednich linii budżetowych dotyczących wydatków operacyjnych.
(8)Aby usprawnić wdrażanie instrumentów szczególnych, niezbędne są uproszczone procedury uruchamiania i przesunięć w przypadku środków z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji i Funduszu Solidarności Unii Europejskiej.
(9)Jeśli chodzi o wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel, należy wprowadzić odstępstwo od zasady specyfikacji w celu umożliwienia optymalnego wykorzystania wszystkich rodzajów dostępnych środków. W tym kontekście, jeśli nie zidentyfikowano potrzeb uzasadniających wykorzystanie takich dochodów do celów, do jakich są przypisane, należy zezwolić na ich wykorzystanie do innych celów.
(10)Instytucje Unii powinny być w stanie przyjmować wszelkie darowizny na rzecz Unii.
(11)Należy wprowadzić klauzulę dopuszczającą, aby umożliwić osobom prawnym sponsoring w formie rzeczowej na rzecz wydarzenia lub działania UE do celów promocyjnych lub związanych ze społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstw.
(12)Należy doprecyzować pojęcie „efektywności” w odniesieniu do budżetu UE. Efektywność należy opisać jako bezpośrednie stosowanie zasady należytego zarządzania finansami. Powinien istnieć związek między efektywnością, wyznaczaniem celów, wskaźników, wyników i oszczędnością, wydajnością i skutecznością w odniesieniu do wykorzystania środków. By uniknąć konfliktów z istniejącymi ramami wykonania różnych programów, odniesienia pod względem terminologii dotyczącej efektywności powinny ograniczać się do celów i postępów w monitorowaniu osiąganiu tych celów.
(13)Przepisy Unii powinny charakteryzować się wysoką jakością, koncentrować na obszarach, w których przynoszą największą wartość dodaną obywatelom Europy i powinny być możliwie jak najbardziej skuteczne i wydajne w osiąganiu wspólnych celów politycznych Unii. W osiągnięciu tych celów pomocne może być poddanie ocenie istniejących i nowych programów wydatkowania i działań pociągających za sobą znaczne wydatki.
(14)Zapisana w art. 15 TFUE zasada przejrzystości, która nakłada na instytucje obowiązek działania z jak największym poszanowaniem zasady otwartości, oznacza, że w kwestiach wykonywania budżetu obywatele mają dostęp do informacji o tym, gdzie i na jakie cele wydawane są środki finansowe Unii. Takie informacje sprzyjają demokratycznej debacie, zachęcają obywateli do udziału w procesie decyzyjnym Unii oraz poprawiają instytucjonalną kontrolę i nadzór nad wydatkami Unii. Cele te należy realizować przez publikowanie, w miarę możliwości z wykorzystaniem nowoczesnych metod komunikacji, istotnych informacji dotyczących wszystkich odbiorców środków unijnych, przy uwzględnieniu uzasadnionego prawa do poufności i bezpieczeństwa tych odbiorców, a w przypadku osób fizycznych – ich prawa do prywatności i ochrony ich danych osobowych. Instytucje powinny zatem stosować wybiórcze podejście przy publikacji informacji, zgodne z zasadą proporcjonalności. Decyzje o publikacji powinny być podejmowane na podstawie odpowiednich kryteriów, tak aby zapewnić dostęp do istotnych informacji.
(15)Informacje na temat wykorzystania unijnych funduszy wdrażanych w ramach wykonania bezpośredniego powinny być publikowane na stronie internetowej instytucji i powinny obejmować co najmniej imię i nazwisko lub nazwę odbiorcy, miejscowość, kwotę i cel, na jaki środki finansowe zostały przyznane. Informacje te powinny uwzględniać odpowiednie kryteria, takie jak okresowość, rodzaj i znaczenie tego środka.
(16)Należy publikować imię i nazwisko lub nazwę oraz miejscowość odbiorców unijnych środków finansowych w odniesieniu do nagród, dotacji i zamówień, które zostały przyznane lub udzielone w następstwie otwarcia procedury publicznej na konkurencję, jak ma to miejsce zwłaszcza w przypadku konkursów, zaproszeń do składania wniosków i zaproszeń do składania ofert, z poszanowaniem zasad TFUE, a w szczególności zasad przejrzystości, proporcjonalności, równego traktowania i niedyskryminacji. Ponadto taka publikacja powinna przyczyniać się do kontroli publicznych procedur wyboru przez kandydatów odrzuconych w ramach procedury konkurencyjnej.
(17)Okres publikacji danych osobowych dotyczących osób fizycznych nie powinien przekraczać okresu korzystania ze środków finansowych przez odbiorcę i w związku z tym dane te należy usuwać po dwóch latach. Powyższe powinno również mieć zastosowanie względem danych osobowych dotyczących osób prawnych, w przypadku których oficjalna nazwa określa jedną lub kilka osób fizycznych.
(18)W większości przypadków objętych niniejszym rozporządzeniem publikacja dotyczy osób prawnych.
(19)Jeśli chodzi o osoby fizyczne, taką publikację należy rozważać jedynie z poszanowaniem zasady proporcjonalności między wielkością przyznanej kwoty i potrzebą kontroli optymalnego wykorzystania środków finansowych. W przypadku osób fizycznych publikacja regionu na poziomie NUTS 2 jest spójna z celem publikacji informacji o odbiorcach, zapewnia równe traktowanie państw członkowskich różnych rozmiarów, nie naruszając przy tym prawa odbiorców do poszanowania życia prywatnego, a zwłaszcza do ochrony ich danych osobowych.
(20)Informacje dotyczące stypendiów i innego bezpośredniego wsparcia wypłacanego najbardziej potrzebującym osobom fizycznym powinny nadal być wyłączone z obowiązku publikacji.
(21)Aby zapewnić przestrzeganie zasady równego traktowania odbiorców, należy także zagwarantować publikację informacji dotyczących osób fizycznych zgodnie z ciążącym na państwach członkowskich obowiązkiem zagwarantowania szerokiej przejrzystości zamówień, których wartość przekracza kwotę określoną w dyrektywie 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.
(22)Nie należy publikować imienia i nazwiska lub nazwy oraz miejscowości odbiorcy ani kwoty i celu, na jaki środki finansowe zostały przyznane, jeśli taka publikacja stanowi zagrożenie dla integralności odbiorcy, chronionej Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, lub zaszkodziłaby uzasadnionym interesom handlowym odbiorcy.
(23)W przypadku wykonania pośredniego i dzielonego to do osób, podmiotów lub wyznaczonych organów wdrażających unijne środki finansowe należy udostępnianie informacji o odbiorcach i ostatecznych odbiorcach. W stosownych przypadkach poziom szczegółowości i kryteria należy określić w odpowiednich przepisach sektorowych i można je doprecyzować w ramowych umowach o partnerstwie (o charakterze finansowym). Komisja powinna udostępnić odniesienie do strony internetowej, na której można znaleźć informacje na temat odbiorców i ostatecznych odbiorców.
(24)W trosce o lepszą czytelność i przejrzystość danych na temat instrumentów finansowych wdrażanych w ramach wykonania pośredniego i bezpośredniego należy scalić wszystkie wymogi w zakresie sprawozdawczości w jeden dokument roboczy dołączony do projektu budżetu.
(25)Należy przewidzieć możliwość zawierania przez Komisję umów o gwarantowanym poziomie usług z innymi instytucjami w celu ułatwienia wdrażania środków administracyjnych, a także jednoznaczną możliwość zawierania takich umów pomiędzy departamentami instytucji, organami Unii, europejskimi urzędami, organami lub osobami, którym powierzono wykonanie określonych działań w ramach WPZiB na mocy tytułu V TUE i biurem sekretarza generalnego Rady Najwyższej Szkół Europejskich o świadczenie usług, dostawę produktów, wykonanie robót lub wykonanie zamówień dotyczących nieruchomości.
(26)Należy zdefiniować urzędy europejskie i stosować rozróżnienie między obowiązkowymi i nieobowiązkowymi zadaniami takich urzędów. Należy umożliwić instytucjom Unii, organom Unii i innym urzędom europejskim delegowanie uprawnień urzędnika zatwierdzającego dyrektorowi urzędu europejskiego. Urzędy europejskie powinny również mieć możliwość zawierania umów o gwarantowanym poziomie usług, które dotyczą świadczenia usług, dostawy produktów, wykonania robót lub wykonania zamówień dotyczących nieruchomości. Należy określić szczegółowe zasady dostarczania dokumentacji księgowej, przepisy upoważniające księgowego Komisji do delegowania niektórych swoich zadań pracownikom w takich urzędach i procedury operacyjne w zakresie rachunków bankowych, które urzędy europejskie mogą otworzyć w imieniu Komisji.
(27)Aby jeszcze bardziej zwiększyć opłacalność agencji wykonawczych i mając na uwadze praktyczne doświadczenia z innymi organami Unii, księgowy Komisji powinien mieć możliwość przejmowania, w całości lub częściowo, zadań księgowego agencji wykonawczej.
(28)Ze względu na pewność prawa konieczne jest doprecyzowanie, że dyrektorzy agencji wykonawczych pełnią obowiązki delegowanych urzędników zatwierdzających, gdy zarządzają środkami operacyjnymi programów, za które odpowiedzialność powierzono ich agencji. Aby uzyskać pełen efekt wzrostu wydajności wynikającego z globalnej centralizacji niektórych usług wsparcia należy wyraźnie zaznaczyć, że agencje wykonawcze mogą wykonywać wydatki administracyjne.
(29)Należy ustanowić zasady dotyczące uprawnień i zakresu odpowiedzialności podmiotów upoważnionych do działań finansowych, w szczególności urzędników zatwierdzających i księgowych.
(30)Parlament Europejski i Rada powinny być powiadamiane w terminie dwóch tygodni o powołaniu delegowanego urzędnika zatwierdzającego, audytora wewnętrznego i księgowego lub o zakończeniu pełnienia przez nich obowiązków.
(31)Urzędnicy zatwierdzający powinni brać pełną odpowiedzialność za wszelkie operacje po stronie dochodów i wydatków, wykonywane pod ich nadzorem, w tym w zakresie systemów kontroli wewnętrznej, a także powinni odpowiadać za swoje działania, w miarę potrzeby także w ramach postępowania dyscyplinarnego.
(32)Należy w związku z tym określić zadania, obowiązki i zasady procedur, które mają być przestrzegane. Należy także ustanowić przepis, zgodnie z którym delegowani urzędnicy zatwierdzający zapewniają, by subdelegowani urzędnicy zatwierdzający i ich personel otrzymywali informacje dotyczące standardów kontroli oraz odnośnych metod i technik oraz by podejmowano środki w celu zapewnienia funkcjonowania systemu kontroli, który powinien zastąpić obowiązek ustanowienia specjalnego kodeksu standardów zawodowych mających zastosowanie wyłącznie do kontroli finansowych. Rozliczenie z przyjętych obowiązków jest zawarte w rocznym sprawozdaniu przedkładanym instytucji. Sprawozdanie takie zawiera wymagane informacje finansowe i informacje dotyczące zarządzania na poparcie poświadczenia wiarygodności delegowanego urzędnika zatwierdzającego, dotyczącego wykonywanych przez niego obowiązków, w tym informacje na temat ogólnych wyników przeprowadzonych operacji. Należy przechowywać dokumenty potwierdzające dotyczące prowadzonych operacji. Ponadto wszystkie formy procedury negocjacyjnej stosowanej przy udzielaniu zamówień publicznych powinny być przedmiotem specjalnego sprawozdania dla instytucji oraz komunikatu do Parlamentu Europejskiego i Rady, ze względu na fakt, że zamówienia takie stanowią odstępstwa od zwykłych procedur udzielania zamówień.
(33)Należy mieć na uwadze podwójną rolę szefów delegatur Unii, a także ich zastępców w razie ich nieobecności: pełnią oni rolę subdelegowanych urzędników zatwierdzających dla Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (zwanej dalej „ESDZ”) oraz, w odniesieniu do środków operacyjnych, dla Komisji.
(34)Przekazanie uprawnień w zakresie wykonywania budżetu przez Komisję w odniesieniu do środków operacyjnych jej własnej sekcji zastępcom szefów delegatur zachodzi tylko w sytuacjach, gdy wykonywanie tych zadań przez zastępców szefów delegatur jest bezwzględnie konieczne, aby zapewnić ciągłość działalności w razie nieobecności szefów delegatur. Zastępcy szefów delegatur nie mogą wykonywać tych uprawnień w sposób systematyczny lub z powodu wewnętrznego podziału pracy.
(35)Księgowy nadal odpowiada za właściwą realizację płatności, ściąganie dochodów i windykację należności. Księgowy zarządza zasobami finansowymi, rachunkami bankowymi i aktami stron trzecich, prowadzi księgowość oraz odpowiada za sporządzanie sprawozdań finansowych instytucji. Księgowy Komisji jest jedyną osobą uprawnioną do określania reguł rachunkowości i ujednoliconego planu kont, natomiast księgowi wszystkich pozostałych instytucji Unii określają procedury księgowe obowiązujące w ich instytucjach.
(36)Należy także ustanowić zasady mianowania księgowego i zakończenia pełnienia obowiązków przez księgowego.
(37)Księgowy powinien ustanowić procedury, by zapewnić, by na rachunkach otwartych zgodnie z wymogami zarządzania zasobami finansowymi i rachunkach zaliczkowych nie było debetu.
(38)Należy również określić warunki korzystania z rachunków zaliczkowych, system zarządzania, który stanowi wyjątek od normalnych procedur budżetowych, a także zadania i obowiązki administratorów rachunków zaliczkowych oraz urzędników zatwierdzających i księgowych związane z kontrolą rachunków zaliczkowych. Należy informować Parlament Europejski i Radę o każdym mianowaniu lub zakończeniu pełnienia obowiązków. Ze względu na wydajność należy utworzyć rachunki zaliczkowe w delegaturach Unii dla środków zarówno z sekcji budżetu dotyczącej Komisji, jak i sekcji dotyczącej ESDZ. Należy również zezwolić– na szczególnych warunkach – na korzystanie z rachunków zaliczkowych w delegaturze Unii w odniesieniu do płatności ograniczonych kwot w ramach procedur budżetowych. Jeśli chodzi o wyznaczanie administratorów rachunków zaliczkowych, konieczne okazało się wybranie ich również spośród pracowników zatrudnionych przez Komisję w dziedzinie operacji z zakresu zarządzania kryzysowego i pomocy humanitarnej, ilekroć etatowi pracownicy Komisji nie są dostępni.
(39)By uwzględnić sytuację w dziedzinie operacji pomocy humanitarnej, ilekroć nie ma dostępnych etatowych pracowników Komisji kompetentnych w tej dziedzinie, a także występują trudności techniczne z podpisaniem wszystkich zobowiązań prawnych przez właściwego urzędnika zatwierdzającego, należy zezwolić personelowi zatrudnionemu przez Komisję w tej dziedzinie na podpisywanie zobowiązań prawnych o bardzo niskiej wartości nieprzekraczającej 2 500 EUR, które związane są z płatnościami dokonywanymi z rachunków zaliczkowych, a szefom delegatur Unii lub ich zastępcom na podpisywanie zobowiązań prawnych na polecenie właściwego urzędnika zatwierdzającego.
(40)Po określeniu zadań i obowiązków każdego z podmiotów upoważnionych do działań finansowych podmioty te mogą zostać pociągnięte do odpowiedzialności wyłącznie na warunkach określonych w Regulaminie pracowniczym urzędników Unii Europejskiej i warunkach zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. W instytucjach unijnych powołano wyspecjalizowane zespoły do spraw nieprawidłowości finansowych, jednak z uwagi na ograniczoną liczbę spraw, które zostały im przedłożone, i ze względu na wydajność, należy przekazać ich zadania nowo powołanemu zespołowi międzyinstytucjonalnemu, który powstał w celu rozpatrywania wniosków, kierowanych do niego przez Komisję lub inne instytucje i organy unijne, i wydawania zaleceń w sprawie nakładania sankcji administracyjnych (wykluczenie i kary finansowe). Takie przekazanie zadań ma także na celu zapobieganie powielaniu i ograniczenie ryzyka wynikającego ze sprzecznych zaleceń lub opinii w przypadkach, gdy zaangażowany jest zarówno podmiot gospodarczy, jak i pracownik UE. Należy zachować procedurę występowania przez urzędnika zatwierdzającego o potwierdzenie polecenia, które uznaje on za nieprawidłowe lub sprzeczne z zasadą należytego zarządzania finansami, co powoduje zwolnienie go z wszelkiej odpowiedzialności. Skład takiego zespołu powinien podlegać zmianie, kiedy wypełni swoją rolę.
(41)W odniesieniu do dochodów należy zająć się ujemnymi korektami zasobów własnych objętych rozporządzeniem Rady w sprawie udostępniania zasobów własnych Unii Europejskiej. Z wyjątkiem szczególnego przypadku zasobów własnych należy zachować zadania i kontrole wchodzące w zakres odpowiedzialności urzędników zatwierdzających na różnych etapach procedury: ustalanie prognoz należności, sporządzanie nakazu odzyskania środków, wysyłanie not debetowych informujących dłużnika, że należność została ustalona, obliczanie należnych odsetek za zwłokę, oraz, w stosownych przypadkach – podejmowanie decyzji o odstąpieniu od należności z zastrzeżeniem kryteriów gwarantujących zgodność z należytym zarządzaniem finansami w celu zapewnienia skutecznego poboru dochodów.
(42)Urzędnik zatwierdzający powinien móc całkowicie lub częściowo odstąpić od odzyskiwania ustalonej należności, jeśli dłużnik zawarł jakiekolwiek postępowanie upadłościowe w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego, w szczególności w przypadku układów sądowych, porozumień i analogicznych postępowań.
(43)Należy stosować szczegółowe przepisy dotyczące procedur korekty lub anulowania prognozy należności.
(44)Z uwagi na niedawne wydarzenia na rynkach finansowych oraz stopę EBC stosowaną do jego głównych operacji refinansowania konieczne jest dokonanie przeglądu przepisów dotyczących stopy procentowej stosowanej dla grzywien lub innych kar oraz ustanowienie zasad w przypadku ujemnej stopy procentowej.
(45)By odzwierciedlić szczególny charakter należności w postaci grzywien lub innych kar, nakładanych przez instytucje na mocy TFUE lub Traktatu Euratom, należy wprowadzić szczegółowe przepisy dotyczące stóp procentowych stosowanych wobec kwot należnych, ale jeszcze niewypłaconych, w przypadku gdy takie kwoty zostały zwiększone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
(46)Należy zarówno doprecyzować, jak i wzmocnić zasady odzyskiwania środków. W szczególności należy określić, że księgowy odzyskuje kwoty przez potrącenie ich również z kwot należnych dłużnikowi przez agencję wykonawczą przy wykonywaniu budżetu Unii.
(47)Ze względu na pewność prawa należy określić przepisy dotyczące opóźnień w sytuacji, gdy należy przesłać notę debetową.
(48)W celu zagwarantowania zarządzania aktywami przy jednoczesnym zapewnieniu wynagrodzenia finansowego konieczne jest, aby kwoty tymczasowo zainkasowane, takie jak zaskarżane grzywny za naruszenie zasad konkurencji, zostały zainwestowane w aktywa finansowe oraz aby ustalić przeznaczenie zwrotu z tych kwot. Jako że Komisja nie jest jedyną instytucją uprawnioną do nakładania grzywien lub innych kar, należy ustanowić przepisy dotyczące takich grzywien lub innych kar nakładanych przez inne instytucje oraz określić zasady ich odzyskania, które powinny odpowiadać zasadom dotyczącym grzywien lub kar nakładanych przez Komisję.
(49)Aby zagwarantować, że Komisja dysponuje wszelkimi informacjami niezbędnymi do przyjęcia decyzji w sprawie finansowania, konieczne jest ustanowienie minimalnych wymogów dotyczących treści decyzji w sprawie finansowania odnoszących się do dotacji, zamówień, funduszy powierniczych, nagród, instrumentów finansowych, instrumentów łączonych i gwarancji budżetowych. Jednocześnie aby zapewnić perspektywę długoterminową potencjalnym odbiorcom, konieczne jest zezwolenie, by decyzje w sprawie finansowania mogły być przyjmowane na okres dłuższy niż rok, ale ich realizacja była uzależniona od dostępności środków budżetowych na dany rok. Aby umożliwić taką perspektywę długoterminową, konieczne jest zmniejszenie liczby elementów niezbędnych do podjęcia decyzji w sprawie finansowania. Mając na względzie cel, jakim jest uproszczenie, decyzja w sprawie finansowania powinna jednocześnie stanowić roczny lub wieloletni program. Jako że wkład na rzecz organów, o których mowa w art. 69 i 70, jest już ujęty w budżecie rocznym, nie należy wymagać przyjęcia konkretnej decyzji w sprawie finansowania w tym zakresie.
(50)W odniesieniu do wydatków, w celu ustanowienia jasnych ram dla poszczególnych etapów wykonywania budżetu należy określić zależność między decyzjami w sprawie finansowania, zobowiązaniami globalnymi i zobowiązaniami indywidualnymi, jak również należy doprecyzować pojęcia niezapłacone grzywny za naruszenie zasad konkurencji.
(51)W celu uwzględnienia w szczególności liczby zobowiązań prawnych zaciągniętych w delegaturach i przedstawicielstwach Unii oraz wahań kursów wymiany walut odnotowanych przez delegatury i przedstawicielstwa Unii, tymczasowe zobowiązania powinny być możliwe również w przypadku, gdy znani są ostateczni odbiorcy i kwoty.
(52)W celu lepszego wykorzystania dostępnych środków na realizację działań zewnętrznych należy usunąć termin, w którym można zaciągać indywidualne zobowiązania prawne na podstawie ogólnego zobowiązania budżetowego, a także zobowiązanie do zawarcia umowy o przyznanie wkładu do dnia 31 grudnia roku N +1, w przypadku gdy umowa w sprawie finansowania z państwem trzecim stanowi globalne zobowiązanie budżetowe obejmujące również umowę o przyznanie wkładu.
(53)W odniesieniu do typologii płatności, których mogą dokonywać urzędnicy zatwierdzający, należy wyjaśnić różne rodzaje płatności zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami. Należy doprecyzować zasady rozliczania płatności zaliczkowych, zwłaszcza w sytuacjach, w których rozliczenie okresowe nie jest możliwe. W tym celu należy zawrzeć odpowiednie przepisy w podpisanych zobowiązaniach prawnych.
(54)Niniejsze rozporządzenie powinno określać, że płatności należy dokonywać w określonym terminie i że w przypadku niedotrzymania tego terminu wierzyciele, z wyjątkiem państw członkowskich i również Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego, będą mieli prawo do odsetek za zwłokę, które będą pokrywane z budżetu.
(55)Uznaje się za stosowne włączenie przepisów dotyczących poświadczania zasadności wydatków i ich zatwierdzenia w jednym artykule i wprowadzenie definicji umorzeń. Jako że transakcje realizowane są w systemach komputerowych, pojęcie „podpisanie dowodu kasowego formułą »płatność dopuszczona«” zastąpiono „elektronicznie zabezpieczonym podpisem” z wyjątkiem ograniczonej liczby przypadków. Należy również wyjaśnić, że poświadczanie zasadności wydatków ma zastosowanie do wszystkich kosztów kwalifikowalnych, tj. również takich, które nie są związane z wnioskiem o płatność, tak jak w przypadku rozliczania płatności zaliczkowych.
(56)Aby zmniejszyć złożoność, uprościć obowiązujące przepisy i poprawić czytelność przepisów niniejszego rozporządzenia, należy ustanowić przepisy wspólne dla więcej niż jednego instrumentu wykonania budżetu. W związku z powyższym należy uporządkować niektóre przepisy, ujednolicić brzmienie i zakres innych przepisów i usunąć zbędne powtórzenia i odesłania.
(57)Należy położyć większy nacisk na efektywność i rezultaty. Należy zatem określić dodatkową formę finansowania niezwiązaną z kosztami odnośnych operacji poza już dobrze ugruntowanymi formami wkładu Unii (zwrot faktycznie poniesionych kosztów kwalifikowalnych, koszt jednostkowy, płatności ryczałtowe i finansowanie według stawek zryczałtowanych). Ta forma finansowania powinna zależeć albo od spełnienia określonych warunków ex ante, albo od osiągnięcia rezultatów mierzonych przez odniesienie do wcześniej ustalonych celów pośrednich lub za pomocą wskaźników efektywności.
(58)Jeżeli Komisja dokonuje ocen zdolności operacyjnej i finansowej odbiorców środków finansowych UE lub ich systemów i procedur, powinna móc polegać na ocenach już przeprowadzonych przez inne podmioty lub darczyńców, takich jak organizacje międzynarodowe, w celu uniknięcia powielania ocen tych samych odbiorców. Należy korzystać z możliwości wzajemnego uznawania wyników ocen przeprowadzonych przez inne podmioty w przypadku, gdy oceny te dokonane były w odniesieniu do warunków odpowiadających warunkom określonym w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do stosowanej metody wykonywania. W związku z powyższym w celu promowania wzajemnego uznawania wyników ocen wśród darczyńców Komisja powinna promować uznawanie przyjętych na świecie norm lub międzynarodowych najlepszych praktyk.
(59)Ważne jest również, aby uniknąć sytuacji, w której odbiorcy środków finansowych UE są poddawani kontroli kilka razy przez różne jednostki w sprawie wykorzystania tych funduszy. Dlatego należy przewidzieć możliwość polegania na kontrolach przeprowadzonych już przez niezależnych audytorów, pod warunkiem że opierają się na uznanych na skalę międzynarodową normach, zapewniają wystarczającą pewność i zostały przeprowadzone w oparciu o sprawozdania finansowe i sprawozdania określające wykorzystanie wkładu Unii. Takie kontrole powinny następnie stanowić podstawę ogólnego zapewnienia dotyczącego wykorzystania środków finansowych UE.
(60)Ważne jest, aby zezwolić państwom członkowskim na żądanie, by przydzielone im zasoby w ramach wykonania dzielonego zostały przeniesione na poziomie Unii i wdrożone przez Komisję w ramach wykonania bezpośredniego lub pośredniego, w miarę możliwości z korzyścią dla danego państwa członkowskiego. Pozwoliłoby to zoptymalizować wykorzystanie tych zasobów i instrumentów ustanowionych na mocy niniejszego rozporządzenia lub na mocy rozporządzeń sektorowych, w tym rozporządzenia w sprawie EFIS, do których to instrumentów państwa członkowskie zażądałyby przeniesienia tych zasobów. W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia tych instrumentów należy przewidzieć, że w sytuacji gdy zasoby są przenoszone do instrumentów ustanowionych na mocy niniejszego rozporządzenia lub na mocy sektorowych rozporządzeń, w tym rozporządzenia w sprawie EFIS, zastosowanie mają przepisy tych rozporządzeń.
(61)Aby zapewnić długoterminowy mechanizm współpracy z odbiorcami unijnych środków finansowych, należy przewidzieć możliwość podpisania ramowych umów o partnerstwie (o charakterze finansowym). Ramowe umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) należy realizować za pomocą dotacji lub umów o współpracy z podmiotami wdrażającymi unijne środki finansowe. W tym celu należy określić minimalny zakres treści takich umów. Ramowe umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) nie powinny nadmiernie ograniczać dostępu do unijnych środków finansowych.
(62)Warunki i procedury zawieszenia, zakończenia i zmniejszenia wkładu Unii powinny zostać ujednolicone w ramach różnych instrumentów wykonania budżetu (np. dotacji, zamówień, wykonania pośredniego, nagród). Należy określić podstawy takiego zawieszenia, zakończenia lub zmniejszenia.
(63)W niniejszym rozporządzeniu należy ustalić standardowe okresy przechowywania przez odbiorców dokumentów związanych z wkładami Unii, tak by uniknąć rozbieżnych lub nieproporcjonalnych wymogów umownych, jednocześnie nadal zapewniając Komisji, Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i Trybunałowi Obrachunkowemu wystarczającą ilość czasu na uzyskanie dostępu do takich danych i dokumentów oraz na przeprowadzenie kontroli ex post i audytów. Ponadto uczestnicy i odbiorcy powinni mieć obowiązek współpracowania na rzecz ochrony interesów finansowych Unii.
(64)By dostarczać uczestnikom i beneficjentom stosowne informacje i zapewnić im możliwość korzystania z prawa do obrony, w niniejszym rozporządzeniu należy umożliwić uczestnikom i odbiorcom zgłaszanie uwag przed przyjęciem jakiegokolwiek środka negatywnie wpływającego na ich prawa i udostępnić im informacje o środkach prawnych, jakimi dysponują, by zaskarżyć taki środek.
(65)W celu ochrony interesów finansowych Unii Komisja powinna ustanowić jeden system wczesnego wykrywania i wykluczania.
(66)System wczesnego wykrywania i wykluczania powinien mieć zastosowanie do uczestników, odbiorców, podmiotów, na których zdolności kandydat lub oferent zamierzają polegać, lub do podwykonawców wykonawcy, dowolnej osoby lub podmiotu, otrzymujących unijne środki finansowe, gdy budżet jest wykonywany w ramach wykonania pośredniego, do dowolnej osoby lub podmiotu otrzymujących fundusze unijne w ramach instrumentów finansowych wdrażanych w bezpośredni sposób i uczestników lub odbiorców podmiotów wykonujących budżet w ramach wykonania dzielonego.
(67)Należy doprecyzować, że w przypadku gdy decyzja o zarejestrowaniu osoby lub podmiotu w bazie danych systemu wczesnego wykrywania i wykluczania podejmowana jest na podstawie sytuacji wykluczenia osoby fizycznej lub prawnej, która jest członkiem organów administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych takiej osoby lub takiego podmiotu lub która posiada uprawnienia do reprezentowania, uprawnienia decyzyjne lub kontrolne w odniesieniu do takiej osoby lub takiego podmiotu, lub sytuacji wykluczenia osoby fizycznej lub prawnej, która przyjmuje nieograniczoną odpowiedzialność za długi takiej osoby lub takiego podmiotu, lub osoby fizycznej, która jest niezbędna do udzielenia lub wykonania zobowiązania prawnego, informacje zarejestrowane w tej bazie danych obejmują informacje dotyczące tych osób.
(68)Decyzja o wykluczeniu osoby lub podmiotu z udziału w procedurze udzielania dotacji lub zamówienia lub nałożenie kary finansowej i decyzja o opublikowaniu odnośnej informacji powinny być podejmowane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego, w świetle jego niezależności w sprawach administracyjnych. Wobec braku prawomocnego wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej oraz w przypadkach związanych z poważnym naruszeniem umowy właściwy urzędnik zatwierdzający powinien podjąć stosowną decyzję z uwzględnieniem zalecenia zespołu na podstawie wstępnej kwalifikacji prawnej. Zespół powinien również oszacować czas trwania wykluczenia w przypadkach, gdy nie został on ustalony w prawomocnym wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej.
(69)Rolą zespołu powinno być zapewnienie spójnego funkcjonowania systemu wykluczania. W skład zespołu powinni wchodzić stały przewodniczący, przedstawiciele Komisji oraz przedstawiciel właściwego urzędnika zatwierdzającego.
(70)Wstępna kwalifikacja prawna nie przesądza o końcowej ocenie zachowania danej osoby lub danego podmiotu przez właściwe organy państw członkowskich w świetle prawa krajowego. W związku z tym zalecenie zespołu, jak również decyzja właściwego urzędnika zatwierdzającego powinny być przedmiotem przeglądu w następstwie powiadomienia o takiej końcowej ocenie.
(71)Właściwy urzędnik zatwierdzający powinien wykluczyć osobę lub podmiot po wydaniu prawomocnego wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej w sprawie poważnego wykroczenia zawodowego, niewypełnienia – umyślnego lub nieumyślnego – obowiązków dotyczących uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne lub zapłaty podatków, nadużycia finansowego na szkodę budżetu, korupcji, udziału w organizacji przestępczej, prania pieniędzy, finansowania terroryzmu, przestępstw związanych z terroryzmem, pracy dzieci lub innych form handlu ludźmi bądź nieprawidłowości. Osobę lub podmiot należy też wykluczyć w przypadku poważnego naruszenia zobowiązania prawnego lub w przypadku upadłości.
(72)Podejmując decyzję o wykluczeniu lub o nałożeniu kary finansowej oraz o ich publikacji lub o odrzuceniu osoby lub podmiotu, właściwy urzędnik zatwierdzający powinien zapewnić przestrzeganie zasady proporcjonalności, uwzględniając w szczególności powagę sytuacji, wpływ tej sytuacji na budżet, czas, jaki upłynął od danego zachowania, czas jego trwania i jego powtarzalność, umyślność lub stopień zaniedbania i stopień współpracy osoby lub podmiotu z odpowiednim właściwym organem w czasie dochodzenia oraz wkładu takiej osoby lub takiego podmiotu w dochodzenie.
(73)Właściwy urzędnik zatwierdzający powinien mieć również możliwość wykluczenia osoby lub podmiotu, w przypadku gdy osoba fizyczna lub prawna przyjmująca nieograniczoną odpowiedzialność za długi danego podmiotu gospodarczego znajduje się w stanie upadłości lub w podobnej sytuacji związanej z niewypłacalnością lub gdy wspomniana osoba fizyczna lub prawna nie wypełnia swoich obowiązków dotyczących uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne lub zapłaty podatków, w przypadku gdy ma to wpływ na sytuację finansową podmiotu gospodarczego.
(74)Decyzja o wykluczeniu nie powinna być wydawana w stosunku do osoby lub podmiotu w przypadku podjęcia przez nie środków naprawczych i wykazania tym samym swojej rzetelności. Możliwość ta nie powinna mieć zastosowania w przypadku najpoważniejszych przestępstw.
(75)W świetle zasady proporcjonalności należy rozróżnić przypadki, w których karę finansową można nałożyć jako alternatywę dla wykluczenia, oraz przypadki, w których poważny charakter zachowania danego odbiorcy odnośnie do usiłowania uzyskania w nienależyty sposób unijnych środków finansowych uzasadnia nałożenie kary finansowej oprócz wykluczenia, tak aby zapewnić skutek odstraszający. Należy także określić minimalną i maksymalną karę finansową, jaką może nałożyć instytucja zamawiająca.
(76)Kara finansowa powinna być nakładana wyłącznie na odbiorcę, a nie na uczestnika, zważywszy że kwotę nakładanej kary finansowej oblicza się na podstawie wartości danego zobowiązania prawnego.
(77)Należy zauważyć, że możliwość zastosowania kar administracyjnych lub finansowych na podstawie przepisów jest niezależna od możliwości zastosowania kar przewidzianych w umowie, takich jak ryczałtowe odszkodowanie.
(78)Czas trwania wykluczenia powinien być ograniczony podobnie jak w przypadku dyrektywy 2014/24/UE i powinien być zgodny z zasadą proporcjonalności.
(79)Konieczne jest określenie daty rozpoczęcia i czasu trwania okresu przedawnienia na potrzeby nakładania sankcji administracyjnych.
(80)Ważna jest możliwość wzmocnienia skutku odstraszającego osiąganego dzięki wykluczeniu i karze finansowej. W tym względzie skutek odstraszający należy wzmocnić poprzez możliwość publikowania informacji związanych z wykluczeniem lub karą finansową, przestrzegając przy tym w pełni wymogów w zakresie ochrony danych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (6) oraz w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7). Powinno to przyczynić się do zapewnienia, że takie zachowanie się nie powtórzy. Mając na uwadze pewność prawa i zgodnie z zasadą proporcjonalności, należy określić sytuacje, w których publikacja nie powinna mieć miejsca. Dokonując oceny, właściwy urzędnik zatwierdzający powinien mieć wzgląd na wszelkie zalecenia zespołu. W przypadku osób fizycznych dane osobowe należy publikować tylko w wyjątkowych przypadkach uzasadnionych powagą zachowania lub jego wpływem na interesy finansowe Unii.
(81)Informacje dotyczące wykluczenia lub kary finansowej należy publikować wyłącznie w przypadku poważnego wykroczenia zawodowego, nadużycia finansowego, znaczącego uchybienia w wypełnianiu najważniejszych obowiązków w ramach wykonywania umowy finansowanej z budżetu lub w przypadku nieprawidłowości.
(82)Kryteria wykluczenia powinny być wyraźnie oddzielone od kryteriów prowadzących do ewentualnego odrzucenia z danego postępowania.
(83)Informacje dotyczące wczesnego wykrywania ryzyk oraz nakładania sankcji administracyjnych na osobę lub podmiot powinny być scentralizowane. W tym celu stosowne informacje powinny być przechowywane w bazie danych utworzonej i obsługiwanej przez Komisję będącą właścicielem scentralizowanego systemu. System ten powinien działać w pełnej zgodzie z prawem do prywatności i ochrony danych osobowych.
(84)Chociaż za utworzenie i obsługę systemu wczesnego wykrywania i wykluczania powinna odpowiadać Komisja, to inne instytucje i organy, jak również wszystkie podmioty wykonujące budżet w ramach wykonania pośredniego, bezpośredniego i dzielonego powinny uczestniczyć w tym systemie i przekazywać Komisji stosowne informacje. Właściwy urzędnik zatwierdzający i zespół powinni gwarantować podmiotom gospodarczym prawo do obrony. Takie samo prawo powinno zostać przyznane osobie lub podmiotowi w ramach wczesnego wykrywania, gdy czynność, jakiej zamierza dokonać urzędnik zatwierdzający, mogłaby negatywnie wpłynąć na prawa danej osoby lub danego podmiotu. W przypadkach nadużyć finansowych, korupcji lub wszelkiej innej nielegalnej działalności mającej wpływ na interesy finansowe Unii, które to działania nie są jeszcze przedmiotem prawomocnego wyroku, właściwy urzędnik zatwierdzający i zespół powinni móc odroczyć w czasie sposobność daną osobie lub podmiotowi przedstawienia przez nie uwag. Wstrzymanie takiej sposobności powinno być uzasadnione jedynie wówczas, gdy istnieją istotne uzasadnione przesłanki dla zachowania poufności dochodzenia.
(85)Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej powinien mieć nieograniczoną jurysdykcję w odniesieniu do kar nakładanych na mocy niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 261 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
(86)Aby ułatwić ochronę interesów finansowych Unii we wszystkich trybach wykonania, podmioty uczestniczące w wykonywaniu budżetu w ramach wykonania dzielonego i pośredniego powinny mieć możliwość brania pod uwagę, w stosownych przypadkach, wykluczeń będących następstwem decyzji podjętych przez właściwego urzędnika zatwierdzającego na szczeblu Unii.
(87)Niniejsze rozporządzenie powinno sprzyjać realizacji celu, jakim jest e-administracja, a w szczególności korzystaniu z elektronicznej wymiany informacji między instytucjami i osobami trzecimi.
(88)Postępom ku elektronicznej wymianie informacji i składaniu dokumentów drogą elektroniczną, które stanowią główny środek uproszczenia, powinny towarzyszyć jasne warunki akceptacji systemów, które mają być stosowane, tak aby stworzyć stabilne otoczenie prawne, zachowując jednocześnie elastyczność w zarządzaniu środkami finansowymi Unii na rzecz uczestników, odbiorców i urzędników zatwierdzających, jak przewiduje niniejsze rozporządzenie.
(89)Należy określić zasady dotyczące składu i zadań komisji odpowiedzialnej za ocenę dokumentacji wniosku w procedurze udzielania zamówień publicznych, procedurze udzielania dotacji i w konkursach o przyznanie nagrody. Komisja może składać się z ekspertów zewnętrznych, jeżeli tak przewidziano w akcie podstawowym.
(90)Zgodnie z zasadą dobrej administracji urzędnik zatwierdzający powinien wystąpić o wyjaśnienia lub brakujące dokumenty, przestrzegając jednocześnie zasady równego traktowania i bez wprowadzania istotnych zmian w dokumentacji wniosku. Urzędnik zatwierdzający może odstąpić od tego jedynie w należycie uzasadnionych przypadkach. Ponadto urzędnik zatwierdzający powinien mieć możliwość skorygowania oczywistego błędu pisarskiego lub zwrócić się do uczestnika o skorygowanie tego takiego błędu.
(91)Należyte zarządzanie finansami powinno wymagać, aby Komisja chroniła swoje interesy, żądając gwarancji w chwili dokonywania płatności zaliczkowych. Wymóg składania gwarancji przez wykonawców i beneficjentów nie powinien być automatyczny, lecz powinien opierać się na analizie ryzyka. Jeżeli podczas wykonania urzędnik zatwierdzający stwierdzi, że gwarant nie jest już uprawniony do wydawania gwarancji zgodnie z obowiązującym prawem krajowym, urzędnik zatwierdzający powinien móc zażądać zastąpienia gwarancji.
(92)Różne zbiory zasad dotyczących wykonania bezpośredniego i pośredniego, w szczególności określenie zadań związanych z wykonaniem budżetu, wywołały nieporozumienia i pociągnęły za sobą ryzyko błędów dotyczących kwalifikacji zarówno po stronie Komisji, jak i partnerów, i dlatego powinny być uproszczone i zharmonizowane.
(93)Należy poddać przeglądowi przepisy dotyczące oceny ex ante spełnienia wymogów dotyczących filarów, aby umożliwić Komisji oparcie się w możliwie najszerszym zakresie na systemach i procedurach partnerów, które uznano za równoważne w stosunku do systemów i procedur stosowanych przez Komisję. Ponadto ważne jest, aby doprecyzować, że jeżeli w toku oceny wykryte zostaną obszary, w których istniejące procedury nie są wystarczające, aby chronić interesy finansowe Unii, Komisja może podpisać umowy o przyznanie wkładu i nałożyć dodatkowe środki nadzoru. Istotne jest również, aby doprecyzować, w jakich sytuacjach Komisja nie wymaga oceny spełnienia wymogów dotyczących filarów, by podpisać umowę o przyznanie wkładu.
(94)Należy wskazać, że wynagrodzenie organizacji wykonujących budżet UE powinno, w stosownych przypadkach i w miarę możliwości, opierać się na efektywności.
(95)Komisja przystępuje do partnerstw z państwami trzecimi w drodze umów w sprawie finansowania. Ważne jest doprecyzowanie treści umowy w sprawie finansowania, w szczególności tych jej części, które są wdrażane przez państwo trzecie w ramach wykonania pośredniego.
(96)Istotne jest uwzględnienie specyfiki instrumentów łączonych, w sytuacji gdy Komisja łączy swój wkład z wkładem instytucji finansowych, a także wyjaśnienie stosowania tytułu X dotyczącego instrumentów finansowych.
(97)Przepisy dotyczące udzielania zamówień publicznych i zasady mające zastosowanie do zamówień publicznych udzielanych przez instytucje Unii na własny rachunek powinny opierać się na zasadach zawartych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE i dyrektywie 2014/24/UE.
(98)W przypadku zamówień mieszanych należy doprecyzować metodę stosowaną przez instytucje zamawiające w celu ustalenia obowiązujących przepisów.
(99)Konieczne jest doprecyzowanie środków upubliczniania ex ante i ex post niezbędnych do rozpoczęcia procedury udzielania zamówień publicznych w przypadku zamówień powyżej i poniżej progów określonych w dyrektywie 2014/24/UE i zamówień nieobjętych zakresem tej dyrektywy.
(100)Niniejsze rozporządzenie powinno zawierać wyczerpujący wykaz wszystkich rodzajów procedur udzielania zamówień publicznych, z jakich mogą korzystać instytucje Unii niezależnie od progów.
(101)W celu uproszczenia procedur administracyjnych oraz by zachęcić do udziału małe i średnie przedsiębiorstwa, należy przewidzieć procedury negocjacyjne przy zamówieniach o średniej wartości.
(102)Podobnie jak w przypadku dyrektywy 2014/24/UE niniejsze rozporządzenie powinno umożliwiać konsultacje rynkowe przed rozpoczęciem procedury udzielania zamówień publicznych. By zagwarantować, że partnerstwo innowacyjne jest stosowane wyłącznie w przypadkach, gdy pożądany produkt nie jest dostępny na rynku, w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić obowiązek przeprowadzenia takich wstępnych konsultacji rynkowych przed skorzystaniem z partnerstwa innowacyjnego.
(103)Należy sprecyzować, w jaki sposób instytucje zamawiające mogą przyczyniać się do ochrony środowiska i wspierania zrównoważonego rozwoju, zapewniając jednocześnie możliwość uzyskania przez te instytucje dla ich zamówień najlepszej jakości za daną cenę, zwłaszcza poprzez wymaganie określonych oznakowań lub stosowanie odpowiednich metod udzielania zamówień.
(104)W celu zapewnienia, aby w trakcie wykonywania umów podmioty gospodarcze wypełniały mające zastosowanie zobowiązania w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, ustanowione w prawie Unii, prawie krajowym, układach zbiorowych lub w obowiązujących międzynarodowych konwencjach w zakresie prawa socjalnego i prawa ochrony środowiska, wymienionych w załączniku X do dyrektywy 2014/24/UE, zobowiązania takie powinny być elementem minimalnych wymogów określanych przez instytucję zamawiającą i powinny stanowić integralną część umów podpisanych przez tę instytucję.
(105)Należy zidentyfikować i odrębnie traktować różne przypadki zwykle określane jako konflikt interesów. Pojęcie „konfliktu interesów” należy stosować jedynie w odniesieniu do przypadków, w których podmiot lub osoba odpowiedzialne za wykonanie budżetu, przeprowadzenie audytu lub kontroli albo urzędnik lub pracownik instytucji Unii znajdują się w takiej sytuacji. W przypadkach, gdy podmiot gospodarczy usiłuje w sposób nienależyty wpłynąć na postępowanie lub uzyskać informacje poufne, należy takie zachowanie traktować jako poważne wykroczenie zawodowe. Ponadto podmioty gospodarcze mogą znaleźć się w sytuacji, w której nie powinny zostać zakwalifikowane do wykonania umowy z powodu sprzeczności interesów zawodowych. Na przykład, przedsiębiorstwo nie powinno oceniać projektu, w którym brało udział, lub audytor nie powinien kontrolować rachunków, które wcześniej poświadczył.
(106)Zgodnie z dyrektywą 2014/24/UE powinna istnieć możliwość sprawdzenia w dowolnej kolejności, czy podmiot gospodarczy jest wykluczony, możliwość zastosowania kryteriów kwalifikacji i udzielenia zamówienia, jak również sprawdzenia zgodności z dokumentami zamówienia. W związku z tym powinna istnieć możliwość odrzucania ofert na podstawie kryteriów udzielenia zamówienia bez uprzedniego sprawdzenia kryteriów wykluczenia lub kryteriów kwalifikacji w odniesieniu do danego oferenta.
(107)Udzielanie zamówień powinno odbywać się na podstawie kryterium oferty najkorzystniejszej ekonomicznie zgodnie z art. 67 dyrektywy 2014/24/UE. Należy sprecyzować, że kryteria kwalifikacji są ściśle powiązane z oceną kandydatów lub oferentów, a kryteria udzielenia zamówienia są ściśle powiązane z oceną ofert.
(108)Udzielanie zamówień publicznych przez Unię powinno zapewniać skuteczne, przejrzyste i odpowiednie wykorzystywanie unijnych środków finansowych. W tym względzie elektroniczne zamówienia publiczne powinny przyczynić się do lepszego wykorzystania unijnych środków finansowych i zwiększyć dostęp podmiotów gosp. do zamówień.
(109)Należy doprecyzować istnienie fazy otwarcia i oceny w dowolnym postępowaniu. Decyzja o udzieleniu zamówienia powinna zawsze być wynikiem oceny.
(110)Przy powiadamianiu o wyniku procedury należy poinformować kandydatów i oferentów o podstawie, na jakiej podjęto decyzję, i przekazać im szczegółowe uzasadnienie na podstawie treści sprawozdania z oceny.
(111)Biorąc pod uwagę fakt, że kryteria stosowane są w dowolnej kolejności, należy przekazać odrzuconym oferentom, którzy złożyli oferty spełniające wymagania, informacje o cechach charakterystycznych i mających znaczenie zaletach zwycięskiej oferty, jeżeli wystąpią oni z takim wnioskiem.
(112)W przypadku umów ramowych obejmujących ponowne poddanie zamówienia procedurze konkurencyjnej, należy odstąpić od obowiązku informowania niewybranego wykonawcy o cechach charakterystycznych oraz mających znaczenie zaletach zwycięskiej oferty, gdyż otrzymanie takich informacji przez strony tej samej umowy ramowej w przypadku każdego ponownego poddania zamówienia procedurze konkurencyjnej mogłoby stać na przeszkodzie uczciwej konkurencji między nimi.
(113)Instytucja zamawiająca powinna mieć możliwość unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia przed podpisaniem umowy, bez prawa kandydatów lub oferentów do dochodzenia odszkodowania. Nie powinno to mieć wpływu na sytuacje, gdy instytucja zamawiająca działała w sposób, który może sprawić, że zostanie pociągnięta do odpowiedzialności za szkody zgodnie z zasadami ogólnymi prawa Unii.
(114)Podobnie jak w przypadku dyrektywy 2014/24/UE konieczne jest doprecyzowanie warunków, na jakich umowa może zostać zmieniona w trakcie jej wykonywania bez nowego postępowania o udzielenie zamówienia. W szczególności przypadki takie jak zmiany administracyjne, sukcesja uniwersalna oraz stosowanie jasnych i jednoznacznych klauzul przeglądowych lub opcji rewizji nie zmieniają minimalnych wymagań określonych we wstępnym postępowaniu. Nowe postępowanie o udzielenie zamówienia powinno być wymagane w przypadku istotnych zmian pierwotnej umowy, w szczególności w odniesieniu do zakresu i treści wzajemnych praw i obowiązków stron, w tym przyznania praw własności intelektualnej. Zmiany takie wskazują na zamiar stron dotyczący renegocjacji istotnych warunków tej umowy, w szczególności w sytuacji, gdy zmiany miałyby wpływ na wynik postępowania, gdyby zostały uwzględnione w pierwotnym postępowaniu.
(115)Konieczne jest wprowadzenie możliwości żądania zabezpieczenia należytego wykonania w odniesieniu do robót budowlanych, dostaw i złożonych usług w celu zagwarantowania przestrzegania znaczących zobowiązań umownych oraz zapewnienia prawidłowego wykonania w całym okresie obowiązywania umowy. Konieczne jest także wprowadzenie możliwości żądania gwarancji środków zatrzymanych, która obejmowałaby okres odpowiedzialności umownej, zgodnie ze zwyczajowymi praktykami w tych sektorach.
(116)Aby określić mające zastosowanie progi i procedury, konieczne jest doprecyzowanie, czy unijne instytucje, agencje wykonawcze i organy uznaje się za instytucje zamawiające. Nie należy ich uznawać za instytucje zamawiające w przypadkach, gdy dokonują zakupów od centralnej jednostki zakupującej. Ponadto instytucje Unii stanowią jeden podmiot prawny i nie mogą zawierać umów, lecz tylko umowy o gwarantowanym poziomie usług między swoimi departamentami.
(117)W niniejszym rozporządzeniu należy zawrzeć odesłanie do dwóch progów określonych w dyrektywie 2014/24/UE mających zastosowanie odpowiednio do robót budowlanych oraz do dostaw i usług. W celu uproszczenia i zapewnienia należytego zarządzania finansami progi te powinny mieć również zastosowanie do umów koncesji, przy uwzględnieniu specyfiki potrzeb instytucji Unii w zakresie zamówień. Korekta tych progów określonych w dyrektywie 2014/24/UE powinna mieć zatem bezpośrednie zastosowanie do zamówień udzielanych przez instytucje Unii.
(118)W ramach dążenia do harmonizacji i uproszczeń standardowe procedury obowiązujące przy udzielaniu zamówień publicznych powinny także mieć zastosowanie do zakupów w ramach tzw. łagodniejszego reżimu przewidzianego w dyrektywie 2014/24/UE. W związku z tym należy dostosować próg obowiązujący w przypadku zakupów w łagodniejszym reżimie do progu obowiązującego w przypadku zamówień na usługi.
(119)Konieczne jest doprecyzowanie warunków stosowania okresu zawieszenia.
(120)Przepisy mające zastosowanie do udzielania zamówień publicznych w dziedzinie działań zewnętrznych powinny być zgodne z zasadami ustanowionymi w dyrektywie 2014/23/UE i dyrektywie 2014/24/UE.
(121)Aby zmniejszyć złożoność, uprościć istniejące przepisy i poprawić czytelność przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych, konieczne jest uporządkowanie ogólnych przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych i szczegółowych przepisów mających zastosowanie do udzielania zamówień publicznych w ramach działań zewnętrznych oraz usunięcie zbędnych powtórzeń i odesłań.
(122)Należy sprecyzować, które podmioty gospodarcze mają dostęp do zamówień udzielanych przez instytucje Unii w zależności od miejsca prowadzenia przedsiębiorstwa, oraz wyraźnie przewidzieć możliwość takiego dostępu również dla organizacji międzynarodowych.
(123)Aby osiągnąć równowagę między potrzebą przejrzystości i większej spójności przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych, z jednej strony, a potrzebą zapewnienia elastyczności w odniesieniu do niektórych technicznych aspektów tych przepisów, z drugiej strony, należy zebrać przepisy techniczne dotyczące udzielania zamówień publicznych w załączniku do niniejszego rozporządzenia i delegować Komisji uprawnienie do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmian do tego załącznika.
(124)Należy także sprecyzować zakres tytułu dotyczącego dotacji, w szczególności w odniesieniu do rodzaju działania lub organu kwalifikującego się do otrzymania dotacji, jak również w odniesieniu do zobowiązań prawnych, które mogą być stosowane na pokrycie dotacji. W szczególności należy stopniowo wycofywać decyzje o udzielaniu dotacji ze względu na ich ograniczone zastosowanie i stopniowe wprowadzanie e-dotacji. Strukturę tę należy uprościć, przenosząc rezerwy na instrumenty niebędące dotacjami do innych części rozporządzenia. Należy doprecyzować charakter organów, które mogą otrzymywać dotacje na działalność, ponieważ pojęcie organów dążących do osiągnięcia celu leżącego w ogólnym interesie Unii pokrywa się z pojęciem organów, które realizują cel należący do polityki Unii i wspierają tę politykę. Ponadto należy usunąć zawężającą definicję organu dążącego do osiągnięcia celu leżącego w ogólnym interesie Unii.
(125)W celu uproszczenia procedur i poprawy czytelności niniejszego rozporządzenia należy uprościć i usprawnić przepisy dotyczące treści wniosku o udzielenie dotacji, treści zaproszeń do składania wniosków i umowy o udzielenie dotacji.
(126)W celu ułatwienia realizacji działań finansowanych przez wielu darczyńców, gdy łączne finansowanie działań nie jest znane w momencie zobowiązania do wniesienia wkładu Unii, konieczne jest wyjaśnienie sposobu definiowania wkładu Unii i metody weryfikacji jego wykorzystania.
(127)Doświadczenie zdobyte w zakresie stosowania płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych pokazuje, że takie formy finansowania znacząco uprościły procedury administracyjne i wyraźnie zmniejszyły ryzyko wystąpienia błędu. Płatności ryczałtowe, stawki zryczałtowane i koszty jednostkowe są odpowiednią formą finansowania niezależnie od obszaru interwencji Unii, w szczególności w przypadku ujednoliconych i powtarzających się działań, np. mobilność, partnerstwo instytucjonalne, szkolenia itp. W tym kontekście należy uelastycznić warunki korzystania z płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych i stawek zryczałtowanych. Konieczne jest wyraźne zapewnienie ustanowienia jednolitych płatności ryczałtowych obejmujących wszystkie koszty kwalifikowalne działania lub programu prac. Ponadto by promować skoncentrowanie się na wynikach, należy priorytetowo traktować finansowanie ukierunkowane na produkty. Oparte na nakładach płatności ryczałtowe, koszty jednostkowe i stawki zryczałtowane powinny nadal stanowić opcję, jeśli oparte na produktach płatności ryczałtowe, koszty jednostkowe i stawki zryczałtowane są niemożliwe lub niewłaściwe.
(128)Należy uprościć procedury administracyjne dotyczące zatwierdzania płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych i stawek zryczałtowanych i powierzyć uprawnienie do zatwierdzania urzędnikowi zatwierdzającemu. W stosownych przypadkach takie upoważnienie do zatwierdzania może być udzielone przez Komisję zważywszy na charakter działalności lub wydatki lub na liczbę danych urzędników zatwierdzających.
(129)By wypełnić braki w dostępności danych stosowanych przy ustalaniu płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych i stawek zryczałtowanych, należy zezwolić na stosowanie oceny eksperta.
(130)Należy doprecyzować zakres weryfikacji i kontroli w przeciwieństwie do okresowej oceny płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych. W trakcie takich weryfikacji i kontroli należy skoncentrować się na tym, czy spełnione zostały warunki powodujące wypłacenie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych, w tym, w stosownych przypadkach, warunek uzyskania produktów. Powyższe warunki nie powinny wymagać składania sprawozdań na temat kosztów faktycznie poniesionych przez beneficjenta. W przypadku gdy decyzje o kwotach płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych zostały podjęte ex ante przez właściwego urzędnika zatwierdzającego lub Komisję, nie należy ich podważać podczas kontroli ex post. Dokonanie oceny okresowej płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych może się wiązać z koniecznością uzyskania dostępu do ksiąg rachunkowych beneficjenta do celów statystycznych i metodologicznych. W wyniku oceny okresowej może dojść do aktualizacji płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych mających zastosowanie do przyszłych porozumień, lecz takich ocen okresowych nie należy wykorzystywać do podważania już uzgodnionych wartości płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych. Konieczny jest również dostęp do rachunków beneficjenta w celu zapobiegania nadużyciom finansowym i ich wykrywania.
(131)Aby ułatwić udział małych przedsiębiorstw we wdrażaniu polityki UE w sytuacji ograniczonej dostępności zasobów, konieczne jest uznanie wartości pracy wykonywanej przez wolontariuszy za koszty kwalifikowalne. W rezultacie takie organizacje mogą w większym stopniu polegać na pracy wolontariuszy, by zapewnić współfinansowanie działania. Bez uszczerbku dla maksymalnej stawki współfinansowania określonej w akcie podstawowym, w takich przypadkach dotacja z Unii musi ograniczać się do szacunkowych kosztów kwalifikowalnych innych niż te dotyczące pracy wolontariuszy. Jako że praca wolontariuszy jest świadczona przez strony trzecie i beneficjent nie wypłaca wolontariuszom wynagrodzenia, wspomniane wyżej ograniczenie pozwala uniknąć zwrotu kosztów, których beneficjent nie poniósł.
(132)Jako że nagrody stanowią cenną formę wsparcia finansowego niezwiązaną z przewidywalnymi kosztami, należy uprościć stosowanie nagród i doprecyzować obowiązujące zasady. Nagrody powinny być postrzegane jako uzupełnienie instrumentów finansowania takich jak dotacje, a nie jako ich forma zastępcza.
(133)By zezwolić na bardziej elastyczne stosowanie nagród, w miejsce obowiązku zgłaszania nagród o wartości 1 000 000 EUR lub powyżej w oświadczeniach dołączonych do projektu budżetu należy wprowadzić uprzednią informację podawaną przez Parlament Europejski i wyraźne zgłoszenie takich nagród w decyzji w sprawie finansowania.
(134)Nagrody powinny podlegać zasadom przejrzystości i równego traktowania. W tym kontekście należy określić minimalne cechy konkursów, zwłaszcza warunki wypłaty nagrody zwycięzcom w razie ich przyznania, oraz odpowiednie środki publikacji. Konieczne jest również ustanowienie wyraźnie określonej procedury przyznawania nagród, począwszy od nadsyłania zgłoszeń po informowanie wnioskodawców i powiadamianie zwycięskich wnioskodawców, co odzwierciedla procedurę przyznawania dotacji.
(135)Niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać zasady i warunki dotyczące instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych i pomocy finansowej oraz zasady ograniczania odpowiedzialności finansowej Unii, zwalczania nadużyć finansowych i prania pieniędzy, zakończenia korzystania z instrumentów finansowych i sprawozdawczości.
(136)W ostatnich latach Unia coraz częściej stosowała instrumenty finansowe umożliwiające większy wpływ budżetu UE, który ma zostać osiągnięty, ale zarazem stwarzające ryzyko finansowe dla tego budżetu. Wśród tych instrumentów finansowych są nie tylko instrumenty finansowe już objęte rozporządzeniem finansowym, ale również inne instrumenty, takie jak gwarancje budżetowe i pomoc finansowa, które wcześniej były regulowane tylko zasadami ustanowionymi w ich odnośnych aktach podstawowych. Ważne jest, aby ustanowić wspólne ramy zapewniające jednorodność zasad mających zastosowanie do tego zbioru instrumentów i uporządkować je w ramach nowego tytułu obejmującego sekcje dotyczące gwarancji budżetowych i pomocy finansowej na rzecz państw członkowskich lub państw trzecich, oprócz istniejących przepisów mających zastosowanie do instrumentów finansowych.
(137)Instrumenty finansowe mogą pomóc zwielokrotnić efekt osiągany dzięki unijnym środkom finansowym, kiedy środki te łączy się z innymi środkami finansowymi i przewiduje się efekt dźwigni. Instrumenty finansowe należy wdrażać tylko w przypadku, gdy nie istnieje ryzyko zakłócenia rynku lub niezgodności z zasadami pomocy państwa.
(138)W ramach środków rocznych zatwierdzonych przez Parlament Europejski i Radę, przeznaczonych na dany program z instrumentów finansowych należy korzystać na podstawie oceny ex ante wykazującej, że są one skuteczne w osiąganiu celów polityki Unii.
(139)Na instrumenty finansowe, gwarancje budżetowe i wsparcie finansowe powinien zezwalać akt podstawowy. Jeżeli w należycie uzasadnionych przypadkach instrumenty finansowe są tworzone bez aktu podstawowego, zezwolenie na nie powinien wydawać Parlament Europejski i Rada w ramach budżetu.
(140)Należy zdefiniować instrumenty, które mogą zostać objęte tytułem X, takie jak pożyczki, gwarancje, inwestycje kapitałowe, inwestycje quasi-kapitałowe i instrumenty oparte na podziale ryzyka. Definicja instrumentu opartego na podziale ryzyka powinna pozwolić na zapewnienie poprawy warunków kredytowania w przypadku obligacji projektowych, zabezpieczenia ryzyka obsługi długu w danym projekcie i zmniejszenia ryzyka kredytowego dla posiadaczy obligacji dzięki poprawie warunków kredytowania w formie pożyczki lub gwarancji.
(141)Wszelkie środki powracające z instrumentu finansowego należy wykorzystać na rzecz instrumentu, który je wypracował, w celu zwiększenia efektywności tego instrumentu i ewentualnie ograniczenia przydziału nowych środków z budżetu na rzecz tego instrumentu, o ile akt podstawowy nie stanowi inaczej.
(142)Należy uznać zbieżność interesów w dążeniu do osiągnięcia celów polityki Unii, w tym w szczególności, że Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Fundusz Inwestycyjny dysponują szczególną wiedzą fachową w zakresie wdrażania instrumentów finansowych.
(143)Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Fundusz Inwestycyjny, działając jako grupa, powinny mieć możliwość przenoszenia na siebie nawzajem części procesu wdrażania, w sytuacji gdy może to wpłynąć korzystnie na realizację danego działania, zgodnie ze szczegółowymi przepisami określonymi w odpowiedniej umowie z Komisją.
(144)Należy doprecyzować, że w przypadkach gdy instrumenty finansowe łączone są z innymi formami wsparcia z budżetu Unii, zastosowanie powinny mieć przepisy o instrumentach finansowych. Przepisy te należy uzupełnić, w stosownych przypadkach, o szczególne wymogi wynikające z prawodawstwa sektorowego.
(145)Ponadto wdrażanie instrumentów finansowych i gwarancji budżetowych powinno być zgodne z celami polityki podatkowej Unii i jej osiągnięciami dotyczącymi unikania opodatkowania, w szczególności dotyczącymi agresywnego planowania podatkowego i dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych. W tym względzie należy zwrócić uwagę na zalecenie Komisji w sprawie agresywnego planowania podatkowego (C(2012)8806), zalecenie Komisji dotyczące środków mających zachęcać państwa trzecie do stosowania minimalnych norm dobrych rządów w dziedzinie opodatkowania (C(2012)8805) i na komunikat Komisji zatytułowany „Pakiet środków przeciwdziałających unikaniu opodatkowania: kolejne kroki na drodze do zapewnienia skutecznego opodatkowania i zwiększenia przejrzystości podatkowej w UE (COM(2016)23), w tym w szczególności komunikat Komisji w sprawie strategii zewnętrznej na rzecz efektywnego opodatkowania (COM(2016)24), oraz na powiązane zmiany na poziomie Unii.
(146)Gwarancje budżetowe i pomoc finansową na rzecz państw członkowskich lub państw trzecich stanowią operacje pozabudżetowe, które mają znaczny wpływ na bilans Unii. Choć pozostają one operacjami pozabudżetowymi, ich włączenie do rozporządzenia finansowego zapewnia lepszą ochronę interesów finansowych Unii i bardziej przejrzyste zasady ich zatwierdzania i księgowania oraz zarządzania nimi.
(147)Unia rozpoczęła niedawno istotne inicjatywy oparte na gwarancjach budżetowych, takie jak Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) lub Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju. Instrumenty te charakteryzują się tym, że tworzą zobowiązanie warunkowe po stronie Unii i wiążą się z koniecznością tworzenia rezerw na środki w celu udostępnienia bufora płynnościowego, który pozwala budżetowi reagować w sposób uporządkowany na zobowiązania płatnicze mogące wynikać z tych zobowiązań warunkowych. By zagwarantować rating kredytowy Unii i tym samym zapewnić jej zdolność skutecznego finansowania, istotne jest, by zatwierdzenie, zabezpieczenie i monitorowanie zobowiązań warunkowych opierało się na solidnym zbiorze przepisów, które należy stosować do wszystkich gwarancji budżetowych.
(148)Zobowiązania warunkowe wynikające z gwarancji budżetowych mogą obejmować szerokie spektrum operacji w zakresie finansowania i inwestycji. Możliwości uruchomienia gwarancji budżetowej nie można z całą pewnością zaplanować w ujęciu rocznym, tak jak ma to miejsce w przypadku pożyczek, które mają określony harmonogram spłat. Konieczne jest zatem stworzenie ram zatwierdzania i monitorowania zobowiązań warunkowych, zapewniających całkowite przestrzeganie, w dowolnym momencie, rocznego pułapu płatności ustanowionych w decyzji (WE, Euratom) nr 2007/436 w sprawie systemu zasobów własnych Unii.
(149)Ramy te powinny także przewidywać zarządzanie i kontrolę, w tym regularne składanie sprawozdań na temat ekspozycji finansowej Unii. Wskaźnik tworzenia rezerw na zobowiązania finansowe powinien opierać się na odpowiedniej ocenie ryzyka finansowego wynikającego z odnośnego instrumentu. Co roku należy oceniać zrównoważony charakter zobowiązań warunkowych w ramach rocznej procedury budżetowej. Należy ustanowić mechanizm wczesnego ostrzegania w celu uniknięcia niedoborów rezerw na pokrycie zobowiązań finansowych.
(150)Coraz częstsze korzystanie z instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych i pomocy finansowej wymaga uruchomienia i zabezpieczenia znacznych środków na płatności. W celu osiągnięcia efektu dźwigni, zapewniając jednocześnie odpowiedni poziom ochrony przed zobowiązaniami finansowymi, ważne jest, aby zoptymalizować kwotę wymaganych rezerw i osiągnąć większą efektywność przez łączenie tych rezerw w ramach wspólnego funduszu tworzenia rezerw. Ponadto bardziej elastyczne stosowanie tych połączonych rezerw pozwala na uzyskanie efektywnego globalnego wskaźnika zasilenia funduszu rezerw, który zapewnia wymaganą ochronę przy optymalnej kwocie zasobów.
(151)Przepisy mające zastosowanie do tworzenia rezerw i wspólnego funduszu tworzenia rezerw powinny zapewniać solidne ramy kontroli wewnętrznej. Po zasięgnięciu opinii księgowego należy ustanowić wytyczne na szczeblu Komisji dotyczące zarządzania rezerwami. Urzędnicy zatwierdzający powinni aktywnie monitorować zobowiązania finansowe, za które odpowiadają, a urzędnik zatwierdzający odpowiedzialny za wspólny fundusz tworzenia rezerw powinien zarządzać gotówką i aktywami w funduszu zgodnie z przepisami i procedurami określonymi przez księgowego.
(152)Gwarancje budżetowe i pomoc finansowa powinny podlegać tym samym zasadom ustalonym uprzednio dla instrumentów finansowych. W szczególności gwarancje budżetowe powinny być zgodne z następującymi zasadami: powinny być nieodwołalne, bezwarunkowe i płatne na żądanie; powinny być wdrażane pośrednio lub, tylko w wyjątkowych przypadkach, bezpośrednio; mogą obejmować tylko operacje w zakresie finansowania i inwestycji, a ich partnerzy powinni wnosić wkład w postaci swoich własnych zasobów na rzecz operacji objętych gwarancją.
(153)Pomoc finansowa na rzecz państw członkowskich lub państw trzecich powinna mieć formę pożyczki, linii kredytowej lub innego instrumentu uznanego za stosowny, tak by zapewnić skuteczność wsparcia. Zapewniane środki są pożyczane od Komisji, która powinna być upoważniona w tym celu, na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych, aby uniknąć udziału Unii w jakiejkolwiek zmianie terminów wymagalności, która naraziłaby ją na ryzyko stopy procentowej lub inne ryzyko rynkowe.
(154)Przepisy dotyczące instrumentów finansowych powinny obowiązywać możliwie szybko, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2018 r., w celu osiągnięcia zamierzonych uproszczeń i skuteczności. Przepisy dotyczące gwarancji budżetowych i pomocy finansowej, a także wspólnego funduszu tworzenia rezerw, powinny obowiązywać począwszy od 2020 r., po okresie objętym wieloletnimi ramami finansowymi. Kalendarz ten umożliwi gruntowne przygotowanie nowych narzędzi służących do zarządzania zobowiązaniami warunkowymi. Umożliwi on również dostosowanie między sobą zasad określonych w tytule X, a także dostosowanie wniosku w sprawie wieloletnich ram finansowych po roku 2020, z jednej strony, i szczegółowych programów związanych z tymi ramami, z drugiej strony.
(155)W dniu 22 października 2014 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1141/2014 (5) uchylające rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2004/2003 i ustanawiające nowe zasady dotyczące między innymi finansowania partii politycznych i fundacji politycznych na poziomie europejskim, zwłaszcza w odniesieniu do warunków finansowania, przyznawania i podziału finansowania, darowizn i wkładów, finansowania kampanii wyborczych do Parlamentu Europejskiego, wydatków podlegających zwrotowi, zakazu finansowania, rachunków, sprawozdawczości i audytu, wykonania i kontroli, kar, współpracy między Urzędem ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych, urzędnikiem zatwierdzającym Parlamentu Europejskiego i państwami członkowskimi, jak również przejrzystości. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r.
(156)Należy uwzględnić przepisy dotyczące wkładów z budżetu ogólnego Unii na rzecz europejskich partii politycznych, jak przewidziano w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 1141/2014. Przepisy te powinny zapewniać partiom politycznym na poziomie europejskim większą elastyczność pod względem terminów wykorzystania tych wkładów, w przypadku gdy charakter ich działalności tego wymaga.
(157)Wsparcie finansowe udzielane europejskim partiom politycznym powinno przybrać formę specjalnego wkładu odpowiadającego specyficznym potrzebom europejskich partii politycznych.
(158)Mimo że wsparcie finansowe przyznawane jest bez wymogu przedstawienia rocznego programu prac, europejskie partie polityczne powinny wykazać ex post właściwe wykorzystanie finansowania unijnego. W szczególności właściwy urzędnik zatwierdzający powinien sprawdzić, czy finansowanie zostało wykorzystane na pokrycie podlegających zwrotowi wydatków, jak przewidziano w zaproszeniu do składania wniosków o przyznanie wkładu, w terminach określonych w niniejszym rozporządzeniu. Wkłady na rzecz europejskich partii politycznych powinny zostać wykorzystane do końca roku budżetowego następującego po roku ich przyznania; po upływie tego okresu wszelkie niewykorzystane finansowanie powinno zostać odzyskane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.
(159)Finansowanie unijne przyznane na finansowanie kosztów operacyjnych europejskich partii politycznych nie powinno być wykorzystywane do celów innych niż cele określone w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 1141/2014, zwłaszcza do bezpośredniego lub pośredniego finansowania innych podmiotów, takich jak krajowe partie polityczne. Europejskie partie polityczne powinny wykorzystywać wkłady na pokrycie części obecnych i przyszłych wydatków, a nie wydatków lub zadłużenia, jakie powstały, zanim złożyły one wnioski o przyznanie wkładu.
(160)Należy również uprościć zasady przyznawania wkładów i dostosować je do specyfiki europejskich partii politycznych, zwłaszcza poprzez zniesienie kryteriów kwalifikacji, wprowadzenie jako ogólnej zasady wypłacanej w pełnej kwocie jednej płatności zaliczkowej lub umożliwienie wykorzystania płatności ryczałtowych, stawek zryczałtowanych, finansowania kosztów jednostkowych oraz finansowania niezwiązanego z kosztami odnośnych operacji.
(161)Wkłady z budżetu ogólnego Unii powinny zostać zawieszone, zmniejszone lub ich przyznawanie zakończone, jeśli europejskie partie polityczne naruszają zobowiązania określone w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 1141/2014.
(162)Kary, których podstawą jest rozporządzenie finansowe i rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1141/2014, powinny być nakładane w spójny sposób i z poszanowaniem zasady ne bis in idem. Zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1141/2014 kary administracyjne lub finansowe przewidziane w rozporządzeniu finansowym nie mogą być nakładane w jednym z przypadków, w których kary zostały już nałożone na podstawie rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014.
(163)Niniejsze rozporządzenie powinno ustanawiać ogólne ramy, na podstawie których można udzielać wsparcia budżetowego jako instrumentu w działaniach zewnętrznych, w tym zobowiązanie państwa trzeciego do dostarczania Komisji stosownych i terminowych informacji na potrzeby oceny spełnienia uzgodnionych warunków i przepisów zapewniających ochronę interesów finansowych Unii.
(164)Komisja powinna być upoważniona do tworzenia funduszy powierniczych Unii i zarządzania nimi na potrzeby działań w sytuacjach nadzwyczajnych lub w następstwie takich sytuacji lub działań tematycznych nie tylko w kontekście działań zewnętrznych, ale również w kontekście działań wewnątrz UE. Niedawne wydarzenia w Unii Europejskiej wskazują na potrzebę większej elastyczności w zakresie finansowania w obrębie UE. W miarę jak coraz bardziej zacierają się granice między politykami zewnętrznymi i wewnętrznymi, zapewniłoby to również narzędzie służące reagowaniu na wyzwania transgraniczne. Należy określić zasady mające zastosowanie do wkładów na rzecz funduszy powierniczych Unii, sprecyzować zakres odpowiedzialności podmiotów upoważnionych do działań finansowych i rady funduszu powierniczego. Konieczne jest również określenie przepisów zapewniających odpowiednią reprezentację darczyńców w radzie funduszu powierniczego oraz wprowadzenie wymogu uzyskania zgody Komisji co do wykorzystania środków.
(165)Zgodnie z uproszczeniem obecnych przepisów i w celu uniknięcia zbędnych powtórzeń należy usunąć część drugą rozporządzenia finansowego poświęconą przepisom szczególnym mającym zastosowanie do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji, badań naukowych, działań zewnętrznych i specjalnych funduszy UE. Przepisy zawarte w tej części należy albo dodać do odnośnych części rozporządzenia finansowego, lub, w przypadku gdy przepisy nie są stosowane lub nie mają już znaczenia, po prostu usunąć.
(166)Należy uprościć i doprecyzować przepisy dotyczące przedstawiania sprawozdań finansowych i rachunkowości. Jest zatem istotne, aby zebrać wszystkie przepisy dotyczące rocznych sprawozdań finansowych i innych sprawozdań finansowych w konkretnym tytule.
(167)Należy zachować obecny sposób przedkładania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przez instytucje sprawozdań na temat przedsięwzięć z zakresu nieruchomości. Należy zezwolić instytucjom na finansowanie nowych przedsięwzięć z zakresu nieruchomości ze środków otrzymanych na sprzedane już budynki i tym samym dlatego należy wprowadzić odniesienie do dochodów przeznaczonych na określony cel. Umożliwi to sprostanie zmieniającym się potrzebom polityki budowlanej instytucji, umożliwiając jednocześnie oszczędności kosztowe i zapewniając większą elastyczność.
(168)W celu dostosowania aspektów technicznych i szczegółowych zasad dotyczących zamówień publicznych oraz zasad mających zastosowanie do niektórych organów Unii należy delegować Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do załącznika do niniejszego rozporządzenia, ramowego rozporządzenia finansowego dla organów ustanowionych na mocy TFUE i Traktatu Euratom oraz modelowego rozporządzenia finansowego dla organów realizujących partnerstwa publiczno-prywatne. Szczególnie ważne jest, aby Komisja prowadziła odpowiednie konsultacje podczas swych prac przygotowawczych, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te były prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a ich eksperci mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(169)Aby usprawnić wdrażanie instrumentów szczególnych, należy uprościć procedury uruchamiania i przesunięć, korzystając z przesunięć wewnętrznych dokonywanych przez Komisję na rzecz Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji i Funduszu Solidarności Unii Europejskiej.
(170)W celu zapewnienia, aby program Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI) szybko dostarczał odpowiednich zasobów na wspieranie zmieniających się priorytetów politycznych, orientacyjne udziały dla każdej z trzech osi oraz minimalne wartości procentowe dla każdego z priorytetów tematycznych w ramach poszczególnych osi powinny umożliwiać większą elastyczność. Powinno to przyczynić się do poprawy zarządzania wspomnianym wyżej programem i umożliwić skoncentrowanie zasobów budżetowych na działaniach dających lepsze wyniki w obszarze zatrudnienia i spraw społecznych.
(171)Aby ułatwić inwestycje w infrastrukturę kulturalną i infrastrukturę zrównoważonej turystyki, bez uszczerbku dla pełnego stosowania prawodawstwa UE w zakresie środowiska, zwłaszcza dyrektyw w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko i oceny oddziaływania na środowisko, w stosownych przypadkach, należy usunąć pewne ograniczenia, jeśli chodzi o zakres wsparcia na takie inwestycje.
(172)W celu reagowania na wyzwania związane z coraz większym napływem migrantów i uchodźców, należy wyznaczyć cele, do osiągnięcia których EFRR może się przyczynić, wspierając migrantów i uchodźców.
(173)Jako że zmiana przepisów rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady zapewnia korzystniejsze warunki w odniesieniu do niektórych operacji przynoszących dochód, dla których kwoty lub stawki wsparcia są określone w załączniku II do rozporządzenia w sprawie EFMR, konieczne jest ustalenie innej daty wejścia w życie tych przepisów w celu zapewnienia równego traktowania operacji wspieranych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.
(174)W celu ułatwienia przeprowadzenia operacji należy poszerzyć zakres potencjalnych beneficjentów. W związku z powyższym osoby fizyczne powinny kwalifikować się do pomocy w ramach polityki spójności.
(175)W celu zapewnienia należytego zarządzania środkami europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, którymi zarządza się w ramach wykonania dzielonego, a także w celu doprecyzowania zobowiązań państw członkowskich, zasady ogólne powinny wyraźnie odnosić się do zasad kontroli wewnętrznej wykonania budżetu i unikania konfliktu interesów, określonych w rozporządzeniu finansowym.
(176)W celu maksymalnego zwiększenia efektu synergii między wszystkimi funduszami Unii, by skutecznie sprostać wyzwaniom związanym z migracją i azylem, należy zapewnić, w sytuacji gdy cele tematyczne przekładają się na priorytety w przepisach dotyczących poszczególnych funduszy, że takie priorytety dotyczą odpowiedniego wykorzystania każdego funduszu na tych obszarach.
(177)Aby zapewnić spójność programowania, raz w roku należy dostosowywać umowy partnerstwa i programy operacyjne.
(178)W celu optymalizacji wykorzystania zasobów finansowych przeznaczonych dla państw członkowskich w ramach polityki spójności należy zezwolić państwom członkowskim na przenoszenie środków przydzielonych w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych do instrumentów ustanowionych na mocy rozporządzenia finansowego lub rozporządzeń sektorowych.
(179)Aby ułatwić przygotowanie i wdrożenie strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, należy umożliwić pokrycie kosztów działań przygotowawczych, kosztów bieżących i kosztów animowania z wiodącego funduszu.
(180)By ułatwić realizację inwestycji w zakresie rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność i zintegrowanych inwestycji terytorialnych, należy doprecyzować zadania i zakres odpowiedzialności lokalnych grup działania w przypadku strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność i władz lokalnych, organów rozwoju regionalnego lub organizacji pozarządowych w przypadku zintegrowanych inwestycji terytorialnych (ZIT) w odniesieniu do innych organów programu. Oznaczenie jako instytucja pośrednicząca powinno być wymagane wyłącznie w przypadkach, gdy właściwe organy wykonują zadania, które wykraczają poza te określone w odnośnym artykule, lub w przypadku, gdy wymagają tego przepisy dotyczące poszczególnych funduszy.
(181)Należy wyjaśnić, że instytucje zarządzające powinny mieć możliwość wdrażania instrumentów finansowych przez bezpośrednie udzielenie zamówienia EBI i międzynarodowym instytucjom finansowym.
(182)Wiele państw członkowskich ustanowiło publiczne banki lub instytucje finansowe, które działają na mocy publicznego mandatu politycznego i promują rozwój gospodarczy. Takie banki lub instytucje finansowe mają szczególne cechy, które odróżniają je od prywatnych banków komercyjnych pod względem ich struktury własności, ich mandatu dotyczącego rozwoju i faktu, że nie mają one na celu maksymalizacji zysków. Rola takich banków polega przede wszystkim na minimalizowaniu niedoskonałości rynku, w sytuacji gdy w niektórych regionach bądź w niektórych obszarach polityki lub sektorach banki komercyjne świadczą niedostateczne usługi finansowe. Wspomniane publiczne banki lub instytucje finansowe mają odpowiednie kompetencje, by wspierać dostęp do europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, zachowując przy tym neutralność w dziedzinie konkurencji. Ich szczególna rola i cechy charakterystyczne mogą umożliwić państwom członkowskim większe wykorzystanie instrumentów finansowych w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w celu zmaksymalizowania wpływu tych funduszy na gospodarkę realną. Taki wynik byłby zgodny z polityką Komisji mającą na celu ułatwienie takim bankom lub instytucjom wypełniania ich roli jako zarządzających funduszami, zarówno w zakresie wdrażania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, jak również łączenia europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych z finansowaniem z EFSI, jak określono w szczególności w planie inwestycyjnym dla Europy. Uzasadnione jest zatem, aby zezwolić instytucjom zarządzającym na bezpośrednie przyznawanie kontraktów takim publicznym bankom i instytucjom finansowym. Niemniej jednak aby zapewnić, by taka możliwość bezpośredniego przyznawania kontraktów pozostała zgodna z zasadami rynku wewnętrznego, należy ustanowić ściśle określone warunki, które publiczne banki lub instytucje muszą spełniać, by niniejszy przepis miał zastosowanie.
(183)By zachować możliwość inicjatywy na rzecz MŚP jako instrumentu mającego pomóc podnieść konkurencyjność MŚP, należy ustanowić przepis, zgodnie z którym państwa członkowskie będą mogły wnosić wkład do instrumentów finansowych dla MŚP dotyczących gwarancji nieograniczonych co do kwoty i sekurytyzacji podczas całego okresu programowania oraz należy aktualizować odpowiednie przepisy odnoszące się do tej możliwości, takie jak przepisy dotyczące ocen ex ante i analiz.
(184)Przyjmując rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych – Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) – dążono do tego, aby umożliwić państwom członkowskim korzystanie z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w celu wnoszenia wkładu w finansowanie kwalifikowalnych projektów wspieranych przez gwarancję UE pokrywaną z EFIS. Należy wprowadzić przepis szczegółowy określający warunki umożliwiające lepszą interakcję i komplementarność, które ułatwią łączenie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych z produktami finansowymi EBI w ramach unijnej gwarancji EFIS.
(185)W celu uproszczenia i zharmonizowania wymogów dotyczących kontroli i audytu oraz w celu poprawy rozliczalności w ramach instrumentów finansowych wdrażanych przez EBI i inne międzynarodowe instytucje finansowe należy zmienić przepisy dotyczące zarządzania i kontroli w odniesieniu do instrumentów finansowych, co pozwoli celu usprawnić proces poświadczania wiarygodności.
(186)By zapewnić jednolite warunki wykonania niniejszego rozporządzenia, należy nadać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do wzoru sprawozdań z kontroli oraz rocznych sprawozdań z audytu, jak określono w art. 40 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011.
(187)W celu zapewnienia spójności z podejściem do korekt finansowych w okresie programowania 2007 – 2013 należy doprecyzować, że w przypadku instrumentów finansowych należy umożliwić wprowadzanie w miejsce poszczególnych nieprawidłowości prawidłowych wydatków w ramach tej samej operacji, tak aby odnośna korekta finansowa nie skutkowała stratą netto dla danej operacji instrumentu finansowego.
(188)Aby zachęcić prywatnych inwestorów do współinwestowania w projekty polityki publicznej, należy wprowadzić koncepcję zróżnicowanego traktowania inwestorów, która zezwala na określonych warunkach, by europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne zajmowały podporządkowaną pozycję w stosunku do inwestora prywatnego i produktów finansowych EBI w ramach unijnej gwarancji EFIS. Jednocześnie należy określić warunki stosowania takiego zróżnicowanego traktowania przy wdrażaniu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych.
(189)Zważywszy na przewlekle niskie stopy procentowe oraz by w nieuzasadniony sposób nie karać podmiotów wdrażających instrumenty finansowe, konieczne jest, pod warunkiem aktywnego i starannego zarządzania środkami finansowymi, umożliwienie finansowania ujemnych odsetek powstałych w wyniku inwestycji europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych zgodnie z art. 43 rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów ze środków zwróconych na rzecz instrumentu finansowego.
(190)By dostosować wymogi w zakresie sprawozdawczości do nowego art. 43 lit. a) dotyczącego zróżnicowanego traktowania inwestorów i uniknąć powielania między „wartością inwestycji” w art. 46 ust. 2 lit. h) i „inwestycjami kapitałowymi” w art. 46 ust. 2 lit. i), należy aktualizować art. 46 rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów.
(191)By ułatwić wykonanie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, konieczne jest umożliwienie państwom członkowskim bezpośredniego udzielania zamówień na działania w zakresie pomocy technicznej realizowane przez EBI/EFI, inne międzynarodowe instytucje finansowe oraz publiczne banki lub instytucje finansowe.
(192)By ułatwić wdrażanie operacji przynoszących dochód, należy zezwolić na obniżenie stopy dofinansowania w dowolnym momencie wdrażania programu i należy zapewnić możliwość ustanowienia zryczałtowanych procentowych stawek dochodów netto na poziomie krajowym.
(193)Z uwagi na późne przyjęcie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 oraz fakt, że poziomy intensywności pomocy zostały ustanowione tym rozporządzeniem, konieczne jest ustanowienie pewnych zwolnień dotyczących EFMR w odniesieniu do operacji przynoszących dochód.
(194)W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego po stronie beneficjentów należy podnieść próg, który zwalnia niektóre operacje z obliczeń i brania pod uwagę dochodów generowanych w trakcie ich wdrażania.
(195)By ułatwić synergie między europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi a innymi instrumentami Unii, poniesione wydatki mogą być refundowane z innych funduszy strukturalnych i inwestycyjnych i instrumentów Unii według z góry uzgodnionego odsetka.
(196)By promować stosowanie płatności ryczałtowych i z uwagi na fakt, że płatności ryczałtowe muszą opierać się na rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metodzie obliczeń, która powinna zapewnić należyte zarządzanie finansami, należy usunąć obowiązujący górny limit stosowania takich płatności zryczałtowanych.
(197)W związku z dążeniem do ograniczenia obciążeń administracyjnych związanych z realizacją projektów przez beneficjentów należy wprowadzić nową formę uproszczonych opcji kosztów dla finansowania opartego na warunkach innych niż koszty operacji.
(198)Biorąc pod uwagę fakt, że zgodnie z art. 71 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 obowiązek zapewnienia trwałości operacji inwestycyjnych ma zastosowanie od daty płatności końcowej na rzecz beneficjenta i że jeżeli inwestycja polega na dzierżawie z opcją zakupu nowych maszyn i sprzętu, przy czym ostatnia płatność następuje na koniec okresu obowiązywania umowy, obowiązek ten nie powinien mieć zastosowania do tego rodzaju inwestycji.
(199)By zapewnić szerokie zastosowanie uproszczonych opcji kosztów, należy określić obowiązkowe stosowanie standardowej skali kosztów jednostkowych, płatności ryczałtowych lub stawek zryczałtowanych dla operacji poniżej pewnego progu w przypadku EFRR i EFS. Jednocześnie należy wprowadzić stosowanie projektów budżetów jako dodatkowej metody określania kosztów uproszczonych.
(200)W celu ułatwienia wcześniejszego i bardziej ukierunkowanego stosowania uproszczonych opcji kosztów należy delegować Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do określenia standardowej skali kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych, rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczeń, na podstawie której mogą one zostać ustanowione, oraz finansowania w oparciu raczej o wypełnianie warunków odnoszących się do postępów w realizacji lub do osiągania celów programów niż o koszty. Szczególnie ważne jest, aby Komisja prowadziła odpowiednie konsultacje podczas swych prac przygotowawczych, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te były prowadzone zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a ich eksperci mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(201)By zmniejszyć obciążenie administracyjne, należy zwiększyć wykorzystanie stawek zryczałtowanych, które nie wymagają od państw członkowskich ustanowienia metodologii. Należy zatem wprowadzić dwie dodatkowe stawki zryczałtowane: jedną do obliczania bezpośrednich kosztów personelu, a drugą do obliczania pozostałych kosztów kwalifikowalnych na podstawie kosztów personelu. Ponadto należy doprecyzować metody obliczania kosztów personelu.
(202)W celu poprawy skuteczności i wpływu operacji należy ułatwić wprowadzanie w życie ogólnokrajowych operacji lub operacji obejmujących różne obszary programowe i należy zwiększyć możliwości wydatków poza Unią na niektóre inwestycje.
(203)By zachęcić państwa członkowskie do korzystania z wyceny dużych projektów przez niezależnych ekspertów, należy zezwolić na deklarację wydatków dotyczących dużego projektu przedkładaną Komisji przed wydaniem pozytywnej oceny przez niezależnego eksperta, gdy tylko Komisja została poinformowana o przekazaniu odnośnych informacji niezależnemu ekspertowi.
(204)By promować stosowanie wspólnych planów działania, które zmniejszą obciążenia administracyjne po stronie beneficjentów, konieczne jest zmniejszenie wymogów regulacyjnych związanych z ustanowieniem wspólnego planu działania.
(205)By uniknąć niepotrzebnego obciążenia administracyjnego po stronie beneficjentów, przepisy w zakresie informacji i komunikacji powinny być zgodne z zasadą proporcjonalności. W związku z tym ważne jest, aby sprecyzować zakres stosowania przepisów w zakresie informacji i komunikacji.
(206)W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego i zapewnienia skutecznego korzystania z pomocy technicznej w ramach wszystkich funduszy i kategorii regionów należy zwiększyć elastyczność w zakresie obliczania i monitorowania odpowiednich limitów mających zastosowanie do pomocy technicznej państw członkowskich.
(207)W celu usprawnienia struktur wdrażania należy sprecyzować, że możliwość stanowienia przez instytucję zarządzającą, instytucję certyfikującą i instytucję audytową części tego samego organu publicznego jest również dostępna w odniesieniu do programów w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna”.
(208)Należy bardziej szczegółowo określić obowiązki instytucji zarządzających w zakresie weryfikacji wydatków, gdy stosowane są uproszczone opcje kosztów.
(209)Aby zapewnić, że beneficjenci będą mogli w pełni korzystać z uproszczeń, jakie niosą ze sobą rozwiązania w zakresie e-rządzenia we wdrażaniu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych i Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (FEAD), zwłaszcza w celu ułatwienia w pełni elektronicznego zarządzania dokumentami, konieczne jest sprecyzowanie, że dokumentacja w formie papierowej nie jest wymagana, o ile spełnione zostały określone warunki.
(210)By zapewnić równe traktowanie operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, konieczne jest określenie daty stosowania niektórych zmian do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013.
(211)By ułatwić dostęp pewnych grup docelowych do EFS, dane dotyczące niektórych wskaźników należy gromadzić na podstawie reprezentatywnych prób dwa razy w okresie programowania.
(212)By zagwarantować pewność prawa oraz zharmonizowane i niedyskryminacyjne wdrożenie wsparcia dla młodych rolników, należy ustanowić przepis, zgodnie z którym w kontekście rozwoju obszarów wiejskich „data rozpoczęcia działalności”, o której mowa w odnośnych przepisach, oznacza datę rozpoczęcia procesu poprzez działanie, które ma zostać zrealizowane przez wnioskodawcę, i że wniosek o udzielenie wsparcia należy przedłożyć w terminie 24 miesięcy od tej daty. Ponadto doświadczenia z negocjacji w sprawie programów pokazują, że należy sprecyzować zasady dotyczące wspólnego rozpoczynania działalności przez młodych rolników oraz progi umożliwiające gospodarstwom rolnym dostęp do wsparcia, o których mowa w art. 19 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, oraz należy uprościć przepisy dotyczące czasu trwania planu biznesowego.
(213)By zapewnić wystarczającą atrakcyjność dla sektora prywatnego niezbędne jest, by instrumenty finansowe były projektowane i wdrażane w elastyczny sposób. Z doświadczenia wynika jednak, że niektóre zasady kwalifikowalności dotyczące środków ograniczają wykorzystanie instrumentów finansowych w programach rozwoju obszarów wiejskich, jak również elastyczne stosowanie instrumentów finansowych przez zarządzających funduszami. Należy zatem ustanowić przepis, zgodnie z którym niektóre zasady kwalifikowalności dotyczące środków nie mają zastosowania do instrumentów finansowych. Z tego samego powodu należy również wprowadzić przepis, zgodnie z którym pomoc na rozpoczęcie działalności dla młodych rolników w ramach art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 może być także udzielana w formie instrumentów finansowych. Biorąc pod uwagę te zmiany, należy ustanowić przepis, zgodnie z którym w przypadku gdy wsparcie na rzecz inwestycji zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 przyznawane jest w formie instrumentów finansowych, inwestycja musi przyczyniać się do realizacji co najmniej jednego priorytetu unijnego w zakresie rozwoju obszarów wiejskich.
(214)Obecnie rolnicy narażeni są na rosnące ryzyko gospodarcze w wyniku rozwoju sytuacji rynkowej. Wspomniane ryzyko gospodarcze nie wpływa jednak w jednakowy sposób na wszystkie sektory rolnictwa. W konsekwencji państwa członkowskie powinny mieć możliwość, w należycie uzasadnionych przypadkach, wesprzeć rolników za pomocą sektorowych narzędzi stabilizacji dochodów, w szczególności w sektorach dotkniętych poważnym spadkiem dochodu, co miałoby znaczący wpływ ekonomiczny dla określonych obszarów wiejskich, pod warunkiem że przestrzegane są międzynarodowe zobowiązania Unii. Ponadto w celu monitorowania wydatków dokonanych w odniesieniu do tego nowego narzędzia należy dostosować zawartość planu finansowego programu. Ponadto konkretny wymóg w zakresie sprawozdawczości dotyczący środka zarządzania ryzykiem w 2018 r., o którym mowa w art. 36 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, został już uwzględniony w sprawozdaniu dla Parlamentu Europejskiego i Rady na temat monitorowania i ewaluacji WPR, o którym mowa w art. 110 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. W związku z powyższym w art. 36 ust. 5 należy skreślić akapit drugi.
(215)Jeśli chodzi o fundusze wspólnego inwestowania, wydaje się, że zakaz wnoszenia jakiegokolwiek wkładu ze środków publicznych do początkowego kapitału podstawowego, określonego w art. 38 ust. 3 i 39 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, utrudnia skuteczne funkcjonowanie tych funduszy. Należy zatem usunąć ten zakaz.
(216)Wsparcie inwestycji na rzecz przywrócenia potencjału produkcji po wystąpieniu klęsk żywiołowych i katastrof na mocy art. 18 ust. 1 lit. b) i art. 24 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 jest zazwyczaj przyznawane wszystkim kwalifikującym się wnioskodawcom. Dlatego państwa członkowskie nie powinny być zobowiązane do określania kryteriów kwalifikacji w odniesieniu do operacji w zakresie przywrócenia potencjału. Ponadto w należycie uzasadnionych przypadkach, gdy niemożliwe jest określenie kryteriów kwalifikacji z uwagi na charakter takich operacji, państwa członkowskie powinny mieć możliwość określenia alternatywnych metod kwalifikacji.
(217)Artykuł 59 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 określa maksymalną wysokość wkładu EFRROW. Aby zmniejszyć presję wywieraną na budżet krajowy niektórych państw członkowskich i przyśpieszyć niezbędne inwestycje na Cyprze, należy przedłużyć czas obowiązywania maksymalnej wysokości wkładu w wysokości 100 %, o którym mowa w art. 59 ust. 4 lit. f), do momentu zamknięcia programu. Ponadto odniesienie do konkretnej wysokości wkładu wprowadzone do rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do nowego instrumentu finansowego, o którym mowa w art. 38 ust. 1 lit. c) tego samego rozporządzenia, należy podać w art. 59 ust. 4.
(218)Zgodnie z art. 60 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 w przypadku środków nadzwyczajnych wynikających z klęsk żywiołowych kwalifikowalność wydatków związanych ze zmianami programu może rozpocząć się od daty wystąpienia klęski żywiołowej. Taką możliwość polegającą na ponoszeniu kwalifikowalnych wydatków przed złożeniem wniosku o zmianę programu należy rozszerzyć na inne okoliczności, takie jak katastrofy lub poważne i nagłe zmiany warunków społeczno-ekonomicznych danego państwa członkowskiego lub regionu, w tym nagłe i znaczące zmiany demograficzne wynikające z migracji lub przyjmowania uchodźców.
(219)Zgodnie z art. 60 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, w odniesieniu do inwestycji w sektorze rolnym jedynie wydatki poniesione po złożeniu wniosku są kwalifikowalne. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość określenia w swoich programach, że jeżeli inwestycja dotyczy środków nadzwyczajnych wynikających z klęsk żywiołowych, katastrof lub niekorzystnych zjawisk klimatycznych lub znacznych i nagłych zmian warunków społeczno-ekonomicznych danego państwa członkowskiego lub regionu, wydatki poniesione po wystąpieniu takiego zdarzenia są kwalifikowalne.
(220)W celu korzystania w większym zakresie z uproszczonych opcji kosztów, o których mowa w art. 67 ust. 1 lit. b) – d) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, należy ograniczyć szczegółowe zasady EFRROW ustanowione w art. 62 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 do pomocy przyznanej zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. a) i b), dotyczącej utraconego dochodu i kosztów utrzymania, oraz z art. 28 – 31, 33 i 34 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.
(221)Artykuł 74 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 zobowiązuje państwa członkowskie do podjęcia konsultacji z komitetem monitorującym program rozwoju obszarów wiejskich na podstawie kryteriów kwalifikacji w terminie czterech miesięcy od zatwierdzenia programu. Nakłada to na państwa członkowskie pośredni obowiązek określenia wszystkich kryteriów kwalifikacji do tego terminu, nawet w zaproszeniach do składania wniosków, które zostaną ogłoszone w późniejszym terminie. By ograniczyć zbędne obciążenia administracyjne i jednocześnie zagwarantować, że zasoby finansowe są wykorzystywane w najbardziej optymalny sposób, państwa członkowskie powinny mieć możliwość określenia kryteriów kwalifikacji i zwrócenia się do komitetu monitorującego o opinię w dowolnym momencie przed publikacją zaproszeń do składania wniosków.
(222)Dyscyplina finansowa ma na celu zapewnienie, by budżet przeznaczony na Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji spełniał odnośne pułapy roczne, i ustanowienie rezerwy przeznaczonej na sytuacje kryzysowe w sektorze rolnym. Ze względu na techniczny charakter ustalania współczynnika korygującego i jego nierozerwalne powiązania z preliminarzem wydatków Komisji określonym w jej rocznym projekcie budżetu należy uprościć procedurę ustalania współczynnika korygującego i upoważnić Komisję do przyjęcia jej zgodnie z procedurą doradczą. Nowe rozporządzenie finansowe nie zawiera definicji populacji beneficjentów kwalifikujących się do zwrotu środków w ramach dyscypliny finansowej. Obecne rozporządzenie należy dostosować do nowego rozporządzenia w tym względzie, zachowując obecną definicję kwalifikujących się beneficjentów.
(223)Aby zharmonizować przepisy dotyczące automatycznego umorzenia zgodnie z art. 87 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 i art. 38 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, należy dostosować termin, w jakim państwa członkowskie są zobowiązane do przekazywania Komisji informacji na temat wyjątków od umorzenia zobowiązań, o których mowa w art. 38 ust. 3.
(224)By zapewnić jasność prawa w odniesieniu do traktowania odzyskiwania należności uzyskiwanych z tymczasowych zmniejszeń na podstawie art. 41 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, tymczasowe zmniejszenia należy ująć w wykazie źródeł dochodów przeznaczonych na określony cel zgodnie z art. 43 tego rozporządzenia.
(225)Doświadczenie pokazuje, że zasada, wprowadzona najpierw w rozporządzeniu (UE) nr 1290/2005, dotycząca ponoszenia w równym stopniu przez budżet i państwa członkowskie ryzyka braku odzyskania kwot z tytułu nieprawidłowości, gdy kwoty te nie zostały odzyskane w rozsądnym terminie (tzw. zasada 50/50), skutecznie chroniła budżet. Taki system jednakże wiąże się z dużym obciążeniem administracyjnym, a także obciążeniem związanym z prowadzeniem księgowości zarówno po stronie Komisji Europejskiej, jak i państw członkowskich. Uznaje się zatem za właściwe wprowadzenie dalszych zmian w tym podejściu i nakładanie powiązanych kwot w całości na zainteresowane państwa członkowskie po upływie odnośnych terminów, pozwalając im, z drugiej strony, na zachowanie w swoich budżetach krajowych kwot odzyskanych na koniec odnośnych procedur odzyskiwania.
(226)By zapewnić, aby odmowa lub odzyskanie płatności, w przypadku których doszło do naruszenia przepisów dotyczących zamówień publicznych, odzwierciedlały wagę tego naruszenia i były zgodne z zasadą proporcjonalności, taka odmowa lub takie odzyskanie płatności powinny ograniczać się do poziomów ustalonych przez Komisję w odniesieniu do korekt finansowych, jakie należy wprowadzić w wydatkach w ramach wykonania dzielonego w przypadku nieprzestrzegania tych zasad. Ponadto należy wyjaśnić, że takie naruszenia rzutują na legalność i prawidłowość transakcji tylko do tego samego poziomu.
(227)Dotychczasowe doświadczenie pokazuje, że stosowanie trzech kryteriów, na podstawie których uważa się daną osobę za rolnika aktywnego zawodowo, wymienionych w art. 9 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013, okazało się trudne dla wielu państw członkowskich. By zmniejszyć obciążenie administracyjne związane ze stosowaniem powyższych trzech kryteriów, państwa członkowskie powinny mieć możliwość udostępnienia tylko jednego lub dwóch z nich. Z doświadczenia wynika również, że w niektórych państwach członkowskich koszty administracyjne stosowania w całości klauzuli dotyczącej rolników czynnych zawodowo przewyższają korzyści płynące z wyłączenia bardzo ograniczonej liczby beneficjentów niebędących czynnymi zawodowo z systemów wsparcia bezpośredniego. Aby umożliwić państwom członkowskim zaradzenie takim sytuacjom w przyszłych latach składania wniosków, stosowanie w całości art. 9 powinno stać się dla nich fakultatywne.
(228)Doświadczenie zdobyte w pierwszym roku wdrażania rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 pokazało, że niektóre państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej nie wykorzystały całej kwoty środków finansowych dostępnych w ramach pułapów budżetowych przewidzianych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 2015/1089. Państwa członkowskie stosujące system płatności podstawowej mają już możliwość, w określonych granicach, rozdzielenia uprawnień do płatności na wyższą wartość niż kwota dostępna w ramach ich systemu płatności podstawowej, aby zapewnić skuteczniejsze wykorzystanie środków finansowych. Państwa członkowskie stosujące system jednolitej płatności obszarowej powinny mieć również prawo, w tych samych wspólnych granicach i bez uszczerbku dla przestrzegania pułapów netto płatności bezpośrednich, do obliczania niezbędnej kwoty, o którą można podnieść ich pułap w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej.
(229)Aby zapewnić jak największy zasięg płatności dla młodych rolników zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1307/2013, państwa członkowskie powinny ograniczyć liczbę uprawnień do płatności lub hektarów kwalifikujących się do otrzymania pomocy, ale tylko w przypadkach, gdy ograniczenie to służy zapewnieniu przestrzegania stosownych przepisów w sprawie finansowania płatności dla młodych rolników.
(230)Zgodnie z art. 52 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 państwa członkowskie mogą, na pewnych warunkach, przyznawać rolnikom działającym w określonych sektorach rolnych lub prowadzącym określony rodzaj produkcji wsparcie związane z produkcją w zakresie, jaki jest niezbędny, aby zapewnić zachętę do utrzymania aktualnych poziomów produkcji w danych sektorach lub regionach. Aby uniknąć utrzymywania poziomów produkcji w przypadkach, gdy nie jest to właściwe ze względu na strukturalne zakłócenia równowagi na rynku, Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, które umożliwią wypłacanie dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją do 2020 r. na podstawie jednostek produkcyjnych, w odniesieniu do których wsparcie przyznano we wcześniejszym okresie referencyjnym. W związku z obecnym kryzysem celem tego tymczasowego odstępstwa jest osiągnięcie w perspektywie długoterminowej celu, jakim jest utrzymanie dzięki dobrowolnemu wsparciu powiązanemu z produkcją określonego poziomu produkcji na odpowiednich obszarach.
(231)Do głównych przeszkód na drodze do tworzenia organizacji producentów, przede wszystkim w państwach członkowskich, które są mniej zaawansowane pod względem stopnia organizacji, należy zaliczyć brak wzajemnego zaufania i doświadczenia z przeszłości. Istnienie tej przeszkody mógłby skompensować coaching, w ramach którego działające organizacje producentów dawałyby przykład innym organizacjom producentów, grupom producentów lub indywidualnym producentom owoców i warzyw, i powinien on w związku z tym zostać uwzględniony w celach organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw.
(232)Oprócz wycofywania w celu bezpłatnej dystrybucji, w ramach programów operacyjnych istniejących organizacji producentów należy także przyznać pełne finansowanie unijne na działania w zakresie coachingu, które mają zachęcać producentów do tworzenia organizacji spełniających kryteria umożliwiające ich uznanie.
(233)Należy w taki sposób rozszerzyć środki zapobiegania sytuacjom kryzysowym i zarządzania nimi, aby obejmowały one uzupełnianie funduszy wspólnego inwestowania, które jako nowe instrumenty mogłyby być pomocne w zwalczaniu kryzysów.
(234)W państwach członkowskich, w których organizacja produkcji w sektorze owoców i warzyw jest na niskim poziomie, należy dopuścić możliwość przyznania dodatkowych krajowych wkładów finansowych.
(235)Aby zapewnić wspieranie organizacji producentów i zrzeszeń tych organizacji w sektorze owoców i warzyw w sposób wydajny, ukierunkowany i trwały, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia pewnych aktów w odniesieniu do wykazu państw członkowskich, które mogą udzielać organizacjom producentów krajowej pomocy finansowej.
(236)W celu uproszczenia obecnej procedury – w ramach której najpierw upoważnia się państwa członkowskie do przyznania dodatkowej krajowej pomocy finansowej organizacjom producentów w regionach Unii, w których stopień zorganizowania jest szczególnie niski, a następnie zwraca się im część krajowej pomocy finansowej, o ile dalsze warunki są spełnione – można by stworzyć nowy system. Państwa członkowskie, w których stopień zorganizowania jest szczególnie niski i wynosił mniej niż 20 % na poziomie krajowym w 2013 r., mogłyby przyznawać pomoc krajową, która odpowiadałaby dodatkowemu odsetkowi wartości produkcji sprzedanej, w podobny sposób jak w przypadku obecnego systemu, obejmującego najpierw udzielenie zezwolenia, a następnie dokonanie zwrotu przez Unię. Komisja powinna dokonywać regularnych przeglądów wykazu państw członkowskich, które mogą przyznawać dodatkową pomoc krajową, aby zapewnić jego aktualność.
(237)Doświadczenia zdobyte dzięki stosowaniu art. 188 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 wskazują, że przyjmowanie aktów wykonawczych w celu zarządzania prostymi matematycznymi procesami związanymi ze sposobem przydziału kontyngentów jest uciążliwą koniecznością i pochłania znaczne zasoby, nie przynosząc przy tym żadnych konkretnych korzyści, które wynikałyby z takiego podejścia. Komisja w praktyce nie ma żadnej swobody decyzyjnej w tej sytuacji, zważywszy że odpowiedni wzór jest już określony przepisami art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) 1301/2006. Aby zmniejszyć związane z tym obciążenie administracyjne oraz usprawnić proces, należy wprowadzić przepisy, zgodnie z którymi Komisja będzie publikowała wyniki przydziału kontyngentów taryfowych na odpowiedniej stronie internetowej. Ponadto należy wprowadzić przepis szczegółowy, zgodnie z którym państwa członkowskie powinny wydawać zezwolenia dopiero po opublikowaniu wyników przydziału przez Komisję.
(238)Po dniu 31 grudnia 2017 r. EFG powinien w dalszym ciągu tymczasowo zapewniać pomoc młodym osobom niepracującym, niekształcącym się ani nieszkolącym się, które mieszkają w regionach kwalifikujących się w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, gdyż regiony te są nieproporcjonalnie dotknięte masowymi zwolnieniami.
(239)Aby zwiększyć wydajność interwencji, w ramach instrumentu „Łącząc Europę” będzie można utworzyć instrument łączony lub kilka takich instrumentów. Takie instrumenty łączone powinny finansować działania łączone, czyli takie, w których bezzwrotne formy wsparcia lub instrumenty finansowe z budżetu Unii, w tym skojarzone kapitałowe i dłużne instrumenty finansowe w ramach instrumentu „Łącząc Europę”, łączy się z finansowaniem zapewnianym przez grupę EBI, w tym finansowaniem zapewnianym przez EBI w ramach EFIS, jak również przez instytucje finansowania rozwoju lub inne instytucje finansowe oraz inwestorów.
(240)Instrument łączony w ramach instrumentu „Łącząc Europę” powinien mieć na celu zwiększenie efektu mnożnikowego wydatków unijnych przez przyciągnięcie dodatkowych zasobów od inwestorów prywatnych. Ponadto należy zapewnić, aby wspierane działania były ekonomicznie i finansowo opłacalne.
(241)Aby wspierać realizację projektów o największej wartości dodanej dla transeuropejskiej sieci transportowej, które dotyczą korytarzy sieci bazowej, projektów transgranicznych oraz projektów dotyczących innych odcinków sieci bazowej, konieczne jest zapewnienie elastyczności w korzystaniu z wieloletniego programu prac i dopuszczenie wykorzystania do 95 % finansowych zasobów budżetowych określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1316/2013.
(242)W obszarze infrastruktury usług cyfrowych można wykorzystywać jedynie dotacje i zamówienia publiczne. Aby zapewnić jak największą wydajność, na wspieranie tych działań należy także udostępnić instrumenty finansowe.
(243)Interwencje w obszarze infrastruktury usług cyfrowych powinny opierać się na prostych i elastycznych zasadach, tak by Unia mogła reagować na nowe priorytety polityczne i związane z nimi potrzeby w zakresie finansowania. W szczególności, aby osiągnąć cele interwencji w danym obszarze, konieczne może być finansowanie usług bramki, które łączyłyby jedną infrastrukturę krajową lub kilka rodzajów takiej infrastruktury z platformą lub platformami usług podstawowych obejmujących elementy danej infrastruktury usług cyfrowych: przetwarzanie, przechowywanie danych i zarządzanie nimi, łączność.
(244)Aby uniknąć nakładania na instytucje zarządzające zbędnych obciążeń administracyjnych, które mogłyby utrudnić wydajne wdrażanie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym, należy uprościć i ułatwić procedurę dotyczącą zmiany innych niż istotne elementów programów operacyjnych.
(245)Celem dalszego uproszczenia korzystania z Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym należy wprowadzić dodatkowe przepisy dotyczące kwalifikowalności wydatków, szczególnie jeżeli chodzi o korzystanie ze standardowej stawki jednostkowej, płatności ryczałtowych i stawek zryczałtowanych.
(246)Ażeby uniknąć niesprawiedliwego traktowania organizacji partnerskich, nieprawidłowości, które można przypisać jedynie organowi odpowiedzialnemu za zakup pomocy, nie powinny wpływać na kwalifikowalność wydatków organizacji partnerskich.
(247)Należy doprecyzować definicję „zasad kwalifikowalności”, aby zagwarantować pewność prawa w operacjach wspieranych przez Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym.
(248)Celem uproszczenia wdrażania Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym oraz uniknięcia niepewności prawa, należy doprecyzować niektóre obowiązki państw członkowskich dotyczące zarządzania i kontroli.
(249)W celu uproszczenia wdrażania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym, a także uniknięcia niepewności prawa, należy doprecyzować niektóre obowiązki państw członkowskich dotyczące zarządzania i kontroli.
(250)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014 przewiduje możliwość podziału zobowiązań budżetowych na transze roczne jedynie w przypadku zatwierdzenia wieloletnich programów krajowych dotyczących zwalczania i kontroli chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych i nadzoru nad nimi, programów kontroli występowania agrofagów oraz programów dotyczących kontroli agrofagów w najbardziej oddalonych regionach Unii. Dla uproszczenia oraz aby zmniejszyć obciążenie administracyjne, należy rozszerzyć tę możliwość na inne działania przewidziane w rozporządzeniu (UE) nr 652/2014.
(251)Ramy wsparcia obserwacji i śledzenia obiektów kosmicznych (SST) ustanowione decyzją nr 541/2014/UE są finansowane z budżetów trzech unijnych programów finansowania: programu Copernicus ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr 377/2014, programów nawigacji satelitarnej ustanowionych rozporządzeniem (UE) nr 1285/2013 oraz programu szczegółowego wdrażającego program „Horyzont 2020” ustanowionego decyzją Rady nr 2013/743/UE. Wskutek tego ramy wsparcia SST podlegały trzem zbiorom mających zastosowanie przepisów. W związku z tym ramy wdrażane były w sposób nieoptymalny, czemu towarzyszyło nieproporcjonalnie duże obciążenie administracyjne Komisji i beneficjentów. Wprawdzie konieczne jest poszanowanie celów i zakresu każdego z trzech programów finansowania, lecz do udzielania dotacji i zarządzania nimi w oparciu o ramy wsparcia SST powinien mieć zastosowanie tylko jeden zbiór przepisów, tak by ułatwić wdrażanie tych ram w przyszłości.
(252)Niniejsze rozporządzenie powinno podlegać rewizji tylko wtedy, gdy jest to niezbędne, a najpóźniej dwa lata przed końcem okresu ważności każdych wieloletnich ram finansowych. Zbyt częste rewizje są źródłem nieproporcjonalnych kosztów dostosowania struktur i procedur administracyjnych do nowych reguł. Ponadto zbyt krótki okres może uniemożliwić wyciągnięcie uzasadnionych wniosków ze stosowania obowiązujących zasad.
(253)Należy ustanowić przepisy przejściowe. Aby nie utrudniać stosowania odpowiednich przepisów sektorowych, które mogą odnosić się do decyzji o udzieleniu dotacji, należy doprecyzować, że decyzje o udzieleniu dotacji można nadal przyjmować zgodnie z aktem podstawowym, który się do nich odnosi. Aby zapewnić przejście na nowy mechanizm przyjmowania decyzji upoważniających do stosowania płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych, należy zezwolić właściwym urzędnikom zatwierdzającym na zmianę odpowiednich istniejących decyzji,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
CZĘŚĆ PIERWSZA
ROZPORZĄDZENIE FINANSOWE
TYTUŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady regulujące uchwalanie i wykonywanie budżetu ogólnego Unii Europejskiej i Euratomu oraz sposób prezentacji i badania sprawozdań finansowych.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
1.„wnioskodawca” oznacza osobę fizyczną lub podmiot, nawet niemające osobowości prawnej, które złożyły wniosek w procedurze udzielania dotacji lub konkursie o przyznanie nagrody;
2.„dokumentacja wniosku” oznacza ofertę, wniosek o dopuszczenie do udziału, wniosek o udzielenie dotacji lub wniosek o dopuszczenie do udziału w konkursie o przyznanie nagrody;
3.„procedura wyboru” oznacza postępowanie o udzielenie zamówienia, procedurę udzielania dotacji, konkurs o przyznanie nagrody lub procedurę selekcji ekspertów lub podmiotów wykonujących środki finansowe Unii na mocy art. 61 ust. 1 lit. c);
4.„akt podstawowy” oznacza akt prawny, który stanowi podstawę prawną do danego działania oraz do wykonania odpowiadających mu wydatków zapisanych w budżecie lub gwarancji budżetowych bądź pomocy finansowej ze wsparciem z budżetu.
Akt podstawowy może przyjąć jedną z następujących form:
a)przy wykonywaniu postanowień Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej („Traktat Euratom”) – formę rozporządzenia, dyrektywy lub decyzji w rozumieniu art. 288 TFUE; lub
b)przy wykonywaniu postanowień tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej („TUE”) – jedną z form, o których mowa w art. 28 ust. 1, art. 31 ust. 2, art. 33, art. 42 ust. 4 i art. 43 ust. 1 TUE.
Zalecenia i opinie nie stanowią aktów podstawowych;
5.„beneficjent” oznacza osobę fizyczną lub podmiot, nawet niemające osobowości prawnej, z którymi podpisano umowę o udzielenie dotacji;
6.„działanie łączone” oznacza działanie realizowane w ramach instrumentu łączonego, który łączy bezzwrotne formy wsparcia lub instrumenty finansowe z budżetu UE oraz instrumenty finansowe z instytucji finansowania rozwoju lub innych publicznych instytucji finansowych, a także z komercyjnych instytucji finansowych i od inwestorów. Działania łączone mogą obejmować działanie przygotowawcze prowadzące do potencjalnych inwestycji instytucji finansowych;
7.„instrument łączony” oznacza instrument ustanowiony w ramach współpracy między Komisją a instytucjami finansowania rozwoju lub innymi publicznymi instytucjami finansowymi, a także komercyjnymi instytucjami finansowymi i inwestorami, który ma służyć osiągnięciu określonych unijnych celów priorytetowych i polityk Unii z wykorzystaniem działań łączonych i innych działań indywidualnych;
8.„zobowiązanie budżetowe” oznacza operację, za pomocą której właściwy urzędnik zatwierdzający rezerwuje środki w budżecie na dokonywane następnie płatności;
9.„gwarancja budżetowa” oznacza zobowiązanie prawne Unii do wspierania programu działań przez przyjęcie przez budżet Unii zobowiązania finansowego na wypadek zaistnienia określonego zdarzenia w trakcie realizacji programu;
10.„umowy dotyczące nieruchomości” oznaczają umowy dotyczące kupna, długoterminowej dzierżawy, użytkowania, leasingu, najmu lub kupna na raty gruntu, budynków lub innych nieruchomości, z opcją zakupu lub bez takiej opcji. Obejmują zarówno istniejące budynki, jak i budynki przed ukończeniem, pod warunkiem że kandydat uzyskał ważne pozwolenie na budowę, z wyjątkiem przypadków, gdy budynek został zaprojektowany zgodnie ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia instytucji zamawiającej;
11.„kandydat” oznacza podmiot gospodarczy, który ubiegał się o zaproszenie lub został zaproszony do udziału w procedurze ograniczonej, procedurze konkurencyjnej z negocjacjami, dialogu konkurencyjnym, partnerstwie innowacyjnym, w konkursie lub procedurze negocjacyjnej;
12.„centralna jednostka zakupująca” oznacza instytucję zamawiającą, która realizuje scentralizowane działania zakupowe oraz, w stosownych przypadkach, pomocnicze działania zakupowe;
13.„weryfikacja” oznacza sprawdzenie konkretnego elementu operacji po stronie dochodów lub wydatków;
14.„umowa koncesji” oznacza umowę o charakterze odpłatnym zawartą na piśmie pomiędzy co najmniej jednym podmiotem gospodarczym a co najmniej jedną instytucją zamawiającą w rozumieniu art. 168 i 172 w celu powierzenia podmiotowi gospodarczemu wykonania robót budowlanych lub świadczenia usług i zarządzania nimi („koncesja”). Wynagrodzenie stanowi albo wyłącznie prawo do eksploatacji wykonanych obiektów budowlanych lub wykonywania usług, albo takie prawo wraz z płatnością. Udzielenie koncesji w drodze umowy wiąże się z przeniesieniem na koncesjonariusza ryzyka operacyjnego związanego z eksploatacją tych obiektów budowlanych lub wykonywaniem tych usług i obejmującego ryzyko związane z popytem lub z podażą, lub oba te rodzaje ryzyka. Uznaje się, że koncesjonariusz przejmuje ryzyko operacyjne, jeśli w normalnych warunkach funkcjonowania nie ma gwarancji odzyskania poniesionych nakładów inwestycyjnych lub kosztów poniesionych w związku z eksploatacją odnośnych obiektów budowlanych lub wykonywaniem odnośnych usług;
15.„zobowiązanie warunkowe” oznacza potencjalne zobowiązanie finansowe, którego wypełnienie jest uzależnione od zaistnienia określonego zdarzenia w przyszłości;
16.„umowa” oznacza umowę w sprawie zamówienia publicznego lub umowę koncesji;
17.„wykonawca” oznacza podmiot gospodarczy, z którym podpisano umowę w sprawie zamówienia publicznego;
18.„kontrola” oznacza wszelkie środki podjęte w celu uzyskania wystarczającej pewności co do skuteczności, wydajności i oszczędności operacji, wiarygodności sprawozdawczości, ochrony mienia i informacji, zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom oraz ich wykrywania oraz korygowania i monitorowania oraz odpowiedniego zarządzania ryzykiem w zakresie legalności i prawidłowości operacji podstawowych z uwzględnieniem wieloletniego charakteru programów, jak również charakteru płatności. Kontrole mogą prowadzić do różnych weryfikacji, a także wdrożenia wszelkich polityk i procedur prowadzących do osiągnięcia opisanych w pierwszym zdaniu celów;
19.„umowa o przyznanie wkładu” oznacza umowę zawartą z podmiotami i osobami na mocy art. 61 ust. 1 lit. c), ppkt (ii) do (viii);
20.„partner” oznacza druga stronę, której udziela się gwarancji budżetowej Unii;
21.„sytuacje kryzysowe” rozumie się jako sytuacje stanowiące bezpośrednie lub zbliżające się zagrożenie, które może przerodzić się w konflikt zbrojny lub grozić destabilizacją jakiegoś kraju. Sytuacje kryzysowe rozumie się także jako sytuacje spowodowane przez klęski żywiołowe, kryzysy wywołane przez człowieka, takie jak wojny i inne konflikty lub okoliczności nadzwyczajne o porównywalnych skutkach, związane między innymi ze zmianą klimatu, degradacją środowiska, niedostatecznym dostępem do energii i zasobów naturalnych lub skrajnym ubóstwem;
22.„dynamiczny system zakupów” oznacza w pełni elektroniczny proces do celów dokonywania bieżących zakupów;
23.„podmiot gospodarczy” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, w tym podmiot publiczny, lub grupę takich osób, które oferują dostawę produktów, wykonanie robót budowlanych lub świadczenie usług lub nieruchomość;
24.„inwestycje kapitałowe” oznaczają wniesienie do przedsiębiorstwa kapitału zainwestowanego pośrednio lub bezpośrednio, w zamian za całkowite lub częściowe udziały w strukturze własności tego przedsiębiorstwa, przy czym inwestor może sprawować pewną kontrolę nad zarządzaniem przedsiębiorstwem oraz może mieć udział w zyskach przedsiębiorstwa;
25.„ostateczna decyzja administracyjna” oznacza decyzję organu administracyjnego mającą charakter ostateczny i wiążący zgodnie z mającym zastosowanie prawem;
26.„składnik aktywów finansowych” oznacza każdy składnik stanowiący środki pieniężne, instrument kapitałowy innego podmiotu lub prawo wynikające z umowy do otrzymania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych od innego podmiotu;
27.„instrumenty finansowe” oznaczają unijne środki wsparcia finansowego przekazywane z budżetu w celu osiągnięcia określonego celu lub określonych celów polityki Unii. Instrumenty takie mogą przybierać formę inwestycji kapitałowych lub quasi-kapitałowych, pożyczek lub gwarancji lub innych instrumentów opartych na podziale ryzyka, a w stosownych przypadkach mogą być łączone z innymi formami wsparcia finansowego lub ze środkami podlegającymi wykonaniu dzielonemu lub środkami EFR;
28.„zobowiązanie finansowe” oznacza każde zobowiązanie, które jest zobowiązaniem do przekazania środków pieniężnych lub innego składnika aktywów finansowych innemu podmiotowi i które wynika z umowy;
29.„umowa ramowa” oznacza umowę w sprawie zamówienia publicznego zawartą pomiędzy co najmniej jednym podmiotem gospodarczym a co najmniej jedną instytucją zamawiającą, której celem jest określenie warunków dotyczących konkretnych zamówień, które w oparciu o nią zostaną udzielone w danym okresie, w szczególności w odniesieniu do ceny oraz, w stosownych przypadkach, przewidywanych ilości;
30.„gwarancja” oznacza pisemne zobowiązanie do przyjęcia odpowiedzialności za całość lub część długu lub zobowiązania osoby trzeciej lub za pomyślne wywiązanie się przez nią z zobowiązania, w sytuacji powodującej uruchomienie gwarancji, takiej jak niewywiązanie się z płatności z tytułu pożyczki;
31.„gwarancja płatna na żądanie” oznacza gwarancję, która musi zostać zrealizowana przez gwaranta na żądanie partnera, bez względu na braki dotyczące wykonalności zobowiązania bazowego;
32.„zobowiązanie prawne” oznacza czynność polegającą na tym, że właściwy urzędnik zatwierdzający zaciąga lub stwierdza zobowiązanie, którego skutkiem jest następnie dokonanie płatności oraz uznanie wydatku za wydatek pokrywany z budżetu. Do celów części I tytułu V, z wyjątkiem art. 134, „zobowiązanie prawne” obejmuje także ramowe umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) i inne umowy ramowe;
33.„efekt dźwigni” oznacza kwotę środków finansowych dla kwalifikujących się odbiorców końcowych podzieloną przez kwotę wkładu Unii;
34.„pożyczka” oznacza umowę zobowiązującą pożyczkodawcę do udostępnienia pożyczkobiorcy uzgodnionej kwoty w uzgodnionym czasie, zgodnie z którą pożyczkobiorca ma obowiązek spłacić tę kwotę w uzgodnionym terminie;
35.„dotacja o niskiej wartości” oznacza dotację nieprzekraczającą kwoty 60 000 EUR;
36.„metoda wykonywania” oznacza jedną z metod wykonywania budżetu opisanych w art. 61, 62 lub 149; tj. wykonanie bezpośrednie, pośrednie oraz wykonanie dzielone;
37.„działanie z udziałem wielu darczyńców” oznacza wszelkie działanie, w ramach którego środki finansowe Unii łączy się ze środkami od co najmniej jednego innego darczyńcy;
38.„efekt mnożnikowy” oznacza inwestycję dokonaną przez kwalifikujących się odbiorców końcowych podzieloną przez kwotę wkładu Unii;
39.„pari passu” oznacza równoważne roszczenie z tytułu określonego prawa;
40.„uczestnik” oznacza kandydata lub oferenta w postępowaniu o udzielenie zamówienia, wnioskodawcę w procedurze udzielania dotacji, eksperta w procedurze selekcji ekspertów, wnioskodawcę w konkursie o przyznanie nagrody lub podmiot bądź osobę uczestniczące w procedurze wykonywania środków finansowych Unii na podstawie art. 61 ust. 1) lit. c);
41.„dokumenty zamówienia” oznaczają wszelkie dokumenty, które wytworzyła lub do których odwołuje się instytucja zamawiająca w celu opisania lub określenia elementów postępowania o udzielenie zamówienia, w tym:
a)środki upubliczniania określone w art. 157;
b)zaproszenie do składania ofert;
c)specyfikację istotnych warunków zamówienia, która obejmuje specyfikacje techniczne i stosowne kryteria, lub dokumenty opisowe w przypadku dialogu konkurencyjnego;
d)projekt umowy;
42.„zamówienie publiczne” oznacza umowę o charakterze odpłatnym zawartą na piśmie pomiędzy co najmniej jednym podmiotem gospodarczym a co najmniej jedną instytucją zamawiającą w rozumieniu art. 168 i 172 w celu uzyskania, w zamian za zapłatę ceny wypłaconej w całości lub w części z budżetu, dostaw ruchomości lub nieruchomości, wykonania robót budowlanych lub świadczenia usług.
43.Zamówienia publiczne obejmują:
a)umowy dotyczące nieruchomości;
b)zamówienia na dostawy;
c)zamówienia na roboty budowlane;
d)zamówienia na usługi;
44.„nagroda” oznacza wkłady finansowe przyznawane po przeprowadzeniu konkursu;
45.„zamówienie” oznacza nabycie – w drodze umowy – robót budowlanych, dostaw lub usług oraz nabycie lub najem gruntu, budynków lub innych nieruchomości przez co najmniej jedną instytucję zamawiającą od podmiotów gospodarczych wybranych przez te instytucje zamawiające;
46.„inwestycje quasi-kapitałowe” oznaczają rodzaj finansowania mieszczący się między finansowaniem kapitałowym a finansowaniem dłużnym, o poziomie ryzyka wyższym niż dług uprzywilejowany, a niższym niż kapitał podstawowy. Inwestycje quasi-kapitałowe mogą mieć taką strukturę jak dług, zazwyczaj niezabezpieczony i podporządkowany, a w niektórych przypadkach wymienialny na udziały, lub jak udziały preferencyjne;
47.„odbiorca” oznacza beneficjenta, wykonawcę, wynagradzanego eksperta zewnętrznego, każdą osobę lub każdy podmiot, które otrzymują nagrody lub środki finansowe w ramach instrumentu finansowego lub wykonują środki finansowe Unii na podstawie art. 61 ust. 1) lit. c);
48.„umowa z udzielonym przyrzeczeniem odkupu” oznacza sprzedaż papierów wartościowych w zamian za środki pieniężne z umową odkupu tych papierów wartościowych w określonym terminie w przyszłości lub na żądanie;
49.„środki przeznaczone na badania i rozwój technologiczny” oznaczają środki zapisane w jednym z tytułów budżetowych odnoszących się do obszarów polityki związanej z „pośrednimi badaniami naukowymi” oraz „bezpośrednimi badaniami naukowymi” albo w rozdziale odnoszącym się do działań badawczych w innym tytule;
50.„instrument oparty na podziale ryzyka” oznacza instrument finansowy umożliwiający podział określonego ryzyka na co najmniej dwa podmioty, w stosownych przypadkach za uzgodnioną opłatą;
51.„zamówienia na usługi” oznaczają zamówienia obejmujące wszystkie usługi intelektualne i nieintelektualne, inne niż te objęte zamówieniami na dostawy, zamówieniami na roboty budowlane oraz umowami dotyczącymi nieruchomości;
52.„regulamin pracowniczy” oznacza regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej ustanowiony rozporządzeniem Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68;
53.„podwykonawca” oznacza podmiot gospodarczy, którego kandydat, oferent lub wykonawca proponują do realizacji części zamówienia, lub którego beneficjent proponuje do wykonania części zadań dofinansowywanych z dotacji;
54.„składki” oznaczają kwoty wpłacane na rzecz organów, których Unia jest członkiem, zgodnie z decyzjami budżetowymi oraz warunkami płatności określonymi przez dany organ;
55.„zamówienia na dostawy” oznaczają zamówienia obejmujące kupno, leasing, najem lub kupno na raty produktów, z opcją zakupu lub bez takiej opcji. Zamówienie na dostawę może obejmować dodatkowo rozmieszczenie i instalację;
56.„pomoc techniczna” oznacza, bez uszczerbku dla przepisów sektorowych, działania w zakresie wsparcia i budowania potencjału niezbędne do realizacji programu lub działania, w szczególności działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, monitorowania, oceny, audytu i kontroli;
57.„oferent” oznacza podmiot gospodarczy, który złożył ofertę;
58.„Unia” oznacza Unię Europejską, Europejską Wspólnotę Energii Atomowej lub obydwie, w zależności od kontekstu;
59.„instytucja Unii” oznacza Parlament Europejski, Radę Europejską, Radę, Komisję Europejską, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Trybunał Obrachunkowy, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komitet Regionów, Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, Europejskiego Inspektora Ochrony Danych oraz Europejską Służbę Działań Zewnętrznych („ESDZ”); Europejskiego Banku Centralnego nie uznaje się za instytucję Unii;
60.„sprzedawca” oznacza podmiot gospodarczy zarejestrowany w wykazie sprzedawców zapraszanych do składania wniosków o dopuszczenie do udziału lub do składania ofert;
61.„obiekt budowlany” oznacza wynik całości robót budowlanych w zakresie budownictwa lub inżynierii lądowej i wodnej, który może samodzielnie spełniać funkcję gospodarczą lub techniczną;
62.„zamówienia na roboty budowlane” oznaczają zamówienia obejmujące wykonanie lub zarówno wykonanie, jak i zaprojektowanie obiektu(-ów) budowlanego(-ych), związanych z jednym z rodzajów działalności, o których mowa w załączniku II do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych, lub wykonanie, za pomocą dowolnych środków, obiektu budowlanego odpowiadającego wymogom określonym przez instytucję zamawiającą mającą decydujący wpływ na rodzaj lub projekt obiektu.
Artykuł 3
Zgodność prawa wtórnego z niniejszym rozporządzeniem
1.Przepisy dotyczące wykonania dochodów i wydatków budżetowych zawarte w akcie podstawowym są zgodne z zasadami budżetowymi ustanowionymi w tytule II.
2.Nie naruszając przepisów ust. 1, w każdym wniosku lub zmianie do wniosku przedkładanych władzy ustawodawczej, a zawierających odstępstwa od przepisów innych niż te zawarte w tytule II lub aktów delegowanych przyjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, wyraźnie wskazuje się te odstępstwa oraz podaje w preambule i w uzasadnieniu konkretne, uzasadniające je powody.
Artykuł 4
Okresy, daty i terminy
Jeżeli nie przewidziano inaczej, do terminów określonych w niniejszym rozporządzeniu zastosowanie ma rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71.
Artykuł 5
Ochrona danych osobowych
Dane osobowe gromadzone na mocy niniejszego rozporządzenia przetwarza się zgodnie z dyrektywą 95/46/WE i rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.Kandydaci lub oferenci w postępowaniu o udzielenie zamówienia, wnioskodawcy w procedurze udzielania dotacji, eksperci w procedurze selekcji ekspertów, wnioskodawcy w konkursie o przyznanie nagrody lub podmioty bądź osoby uczestniczące w procedurze wykonywania środków finansowych Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c), a także beneficjenci, wykonawcy, wynagradzani eksperci lub wszelkie osoby bądź wszelkie podmioty, które otrzymują nagrody lub wykonują środki finansowe Unii na podstawie art. 61 ust. 1 lit. c), zostają o tym poinformowani.
TYTUŁ II
BUDŻET I ZASADY BUDŻETOWE
Artykuł 6
Poszanowanie dla zasad budżetowych
Budżet uchwala się i wykonuje zgodnie z zasadami jedności, rzetelności budżetowej, jednoroczności, równowagi, jednostki rozliczeniowej, uniwersalności, specyfikacji, zasadą należytego zarządzania finansami, która wymaga skutecznej i wydajnej kontroli wewnętrznej, oraz zasadą przejrzystości określoną w niniejszym rozporządzeniu, chyba że przepisy niniejszego rozporządzenia stanowią inaczej.
ROZDZIAŁ 1
Zasady jedności i rzetelności budżetowej
Artykuł 7
Zakres budżetu
1.Budżet na każdy rok budżetowy służy do prognozowania i zatwierdzania wszelkich dochodów i wydatków uznanych za niezbędne dla Unii. Budżet obejmuje:
a)dochody i wydatki Unii, łącznie z wydatkami administracyjnymi wynikającymi z postanowień TUE odnoszących się do wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, a także łącznie z wydatkami operacyjnymi poniesionymi przy wykonywaniu tych postanowień, jeżeli są one pokrywane z budżetu;
b)dochody i wydatki Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.
2.Budżet zawiera środki zróżnicowane – na które składają się środki na zobowiązania oraz środki na płatności – oraz środki niezróżnicowane.
Na środki zatwierdzone na rok budżetowy składają się:
a)środki przewidziane w budżecie, w tym w budżetach korygujących;
b)środki przeniesione;
c)środki udostępnione ponownie zgodnie z art. 14;
d)środki wynikające ze spłaty płatności zaliczkowych zgodnie z art. 12 ust. 3 lit. b);
e)środki pochodzące z niewykorzystanych dochodów przeznaczonych na określony cel, które wpłynęły w ciągu roku budżetowego lub w ciągu poprzednich lat budżetowych.
3.Środki na zobowiązania pokrywają łączny poziom zobowiązań prawnych zaciągniętych w roku budżetowym, z zastrzeżeniem art. 112 ust. 2.
4.Środki na płatności pokrywają płatności z tytułu zobowiązań prawnych zaciągniętych w roku budżetowym lub w poprzednich latach budżetowych.
5.Ustępy 2 i 3 niniejszego artykułu nie stanowią przeszkody dla zaciągania zobowiązań globalnych ani też dla zaciągania zobowiązań budżetowych w rocznych ratach, jak przewidziano odpowiednio w art. 110 ust. 1 lit. b) oraz w art. 110 ust. 2.
Artykuł 8
Reguły szczególne dotyczące zasad jedności i rzetelności budżetowej
1.Wszystkie dochody i wydatki zapisuje się w odpowiedniej linii budżetowej.
2.Nie można zaciągać żadnych zobowiązań ani zatwierdzać żadnych wydatków przekraczających poziom zatwierdzonych środków.
3.Odsetki narosłe od płatności zaliczkowych wypłaconych z budżetu nie są należne Unii, chyba że umowy o przyznanie wkładu lub umowy w sprawie finansowania stanowią inaczej.
ROZDZIAŁ 2
Zasada jednoroczności
Artykuł 9
Rok budżetowy
Środki w budżecie są zatwierdzane na okres jednego roku budżetowego, który trwa od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.
Artykuł 10
Rachunkowość budżetowa dla dochodów i środków
1.Dochody danego roku budżetowego zapisuje się w księgach rachunkowych na ten rok budżetowy na podstawie kwot pobranych w ciągu tego roku budżetowego. Zasoby własne za styczeń kolejnego roku budżetowego mogą jednak zostać udostępnione z góry na podstawie rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 609/2014.
2.Zapisy odnoszące się do zasobów własnych z tytułu podatku od wartości dodanej i zasobów własnych opartych na dochodzie narodowym brutto można korygować zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 609/2014
3.Zobowiązania zapisuje się w księgach rachunkowych na podstawie zobowiązań prawnych zaciągniętych do dnia 31 grudnia. W drodze wyjątku globalne zobowiązania budżetowe, o których mowa w art. 110 ust. 4, zapisuje się w księgach rachunkowych na podstawie zobowiązań budżetowych zaciągniętych do dnia 31 grudnia.
4.Płatności zapisuje się w księgach rachunkowych na dany rok budżetowy na podstawie płatności dokonanych przez księgowego do dnia 31 grudnia tego roku.
5.W drodze odstępstwa od ust. 3 i 4:
a)wydatki Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji („EFRG”) księguje się w danym roku budżetowym na podstawie spłat dokonywanych przez Komisję na rzecz państw członkowskich do dnia 31 grudnia tego roku budżetowego, pod warunkiem że księgowy otrzyma zlecenie płatnicze do dnia 31 stycznia kolejnego roku budżetowego;
b)wydatki, którymi zarządza się w ramach wykonania dzielonego, z wyjątkiem EFRG, ujmuje się w rachunkach za dany rok budżetowy na podstawie zwrotów dokonywanych przez Komisję na rzecz państw członkowskich do dnia 31 grudnia tego roku budżetowego, w tym wydatków pokrywanych do dnia 31 stycznia kolejnego roku budżetowego, jak określono w art. 28 i 29.
Artykuł 11
Zaciąganie zobowiązań
6.Ze środków zapisanych w budżecie można zaciągać zobowiązania ze skutkiem od dnia 1 stycznia, gdy tylko budżet zostanie przyjęty.
7.Od dnia 15 października roku budżetowego zobowiązania z tytułu zwykłych wydatków administracyjnych i zwykłych wydatków na zarządzanie EFRG mogą być zaciągane z góry ze środków przewidzianych na kolejny rok budżetowy.
Zobowiązania te nie przekraczają jednak:
a)jednej czwartej środków przyjętych przez Parlament Europejski i Radę w odpowiedniej linii budżetowej na bieżący rok budżetowy na zwykłe wydatki administracyjne, pod warunkiem że wydatki zostały zatwierdzone w ostatnim należycie przyjętym budżecie;
b)trzech czwartych łącznych środków przyjętych przez Parlament Europejski i Radę w odpowiedniej linii budżetowej na bieżący rok budżetowy na zwykłe wydatki na zarządzanie EFRG, pod warunkiem że zasada mająca zastosowanie do tych środków została określona w istniejącym akcie podstawowym.
Artykuł 12
Anulowanie i przenoszenie środków
1.Środki niewykorzystane na koniec roku budżetowego, na który zostały zapisane, zostają anulowane, chyba że zostają przeniesione zgodnie z ust. 2 i 3.
2.Środki mogą zostać przeniesione, lecz tylko na kolejny rok budżetowy, decyzją podjętą przez zainteresowaną instytucję do dnia 15 lutego, w odniesieniu do:
a)kwot odpowiadających środkom na zobowiązania i środkom niezróżnicowanym, co do których większość wstępnych etapów procedury zaciągania zobowiązań zakończono do dnia 31 grudnia. Kwoty te można następnie wykorzystać na zaciąganie zobowiązań do dnia 31 marca kolejnego roku, przy czym wyjątek stanowią środki niezróżnicowane związane z przedsięwzięciami z zakresu nieruchomości, z których to środków można zaciągać zobowiązania do dnia 31 grudnia kolejnego roku budżetowego;
b)kwot niezbędnych w związku z faktem, że władza ustawodawcza przyjęła akt podstawowy w ostatnim kwartale roku budżetowego, a Komisja do dnia 31 grudnia nie zdążyła zaciągnąć zobowiązań ze środków przewidzianych na ten cel. Z takich kwot można zaciągać zobowiązania do dnia 31 grudnia kolejnego roku budżetowego;
c)środków na płatności, które są potrzebne do pokrycia istniejących zobowiązań lub zobowiązań powiązanych z przeniesionymi środkami na zobowiązania, jeżeli środki na płatności przewidziane w odpowiednich liniach budżetowych na kolejny rok budżetowy nie są wystarczające na pokrycie potrzeb;
d)niewykorzystanych środków odnoszących się do działań, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013.
Przeniesienie takie nie przekracza kwoty dostosowania płatności bezpośrednich zastosowanego zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w ostatnim roku budżetowym, do wysokości 2 % pierwotnych środków przyjętych w głosowaniu przez władzę budżetową. Przeniesione środki zwracane są do linii budżetowych obejmujących działania, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
e)środków, które pozostają nieprzydzielone na początku roku budżetowego i są związane ze środkami finansowymi, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 231/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiającym Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II), rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 232/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiającym Europejski Instrument Sąsiedztwa oraz rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 233/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiającym Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju na lata 2014–2020, do wysokości 10 % pierwotnych środków w ramach każdego instrumentu.
Zainteresowana instytucja do dnia 15 marca powiadamia Parlament Europejski i Radę o podjętej przez siebie decyzji w sprawie przeniesienia. Określa także, dla każdej linii budżetowej, w jaki sposób do każdego przeniesienia zastosowano kryteria określone w lit. a), b) i c).
3.Środki przenosi się automatycznie w odniesieniu do:
a)kwot odpowiadających środkom na zobowiązania i środkom na płatności związanym z rezerwą na pomoc nadzwyczajną i rezerwą Unii Europejskiej na wypadek kryzysów oraz środkom na zobowiązania związanym z Funduszem Solidarności Unii Europejskiej;
b)kwot odpowiadających wewnętrznym dochodom przeznaczonym na określony cel;
Kwoty, o których mowa w lit. a) i b), można przenieść wyłącznie na kolejny rok budżetowy, a zobowiązania można z nich zaciągać do dnia 31 grudnia, przy czym wyjątek stanowią wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel pochodzące z najmu i sprzedaży budynków i gruntów, o których mowa w art. 20 ust. 3 lit. g), które można przenosić do czasu całkowitego wykorzystania. Środki na zobowiązania, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013 oraz w rozporządzeniu (UE) nr 514/2014, dostępne w dniu 31 grudnia i wynikające ze spłat płatności zaliczkowych, można przenosić do czasu zamknięcia programu oraz wykorzystywać w razie potrzeby, pod warunkiem że inne środki na zobowiązania nie są już dostępne;
c)kwot odpowiadających zewnętrznym dochodom przeznaczonym na określony cel.
Kwoty te są przenoszone automatycznie i muszą zostać całkowicie wykorzystane do czasu zakończenia wszystkich operacji związanych z programem lub działaniem, na które są one przeznaczone, lub mogą zostać przeniesione i wykorzystane na kolejny program lub kolejne działanie.
Nie dotyczy to dochodów, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. g) pkt (iii) i w przypadku których środki niewykorzystane do zaciągnięcia zobowiązań w okresie pięciu lat zostają anulowane.
Postępowanie z zewnętrznymi dochodami przeznaczonymi na określony cel wynikającymi z udziału państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) w niektórych programach Unii, o którym mowa w art. 20 ust. 2 lit. e), jest zgodne z protokołem 32 dołączonym do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienie EOG);
d)środków na płatności związanych z EFRG, wynikających z zawieszeń płatności zgodnie z art. 41 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
4.Środki niezróżnicowane, z których zaciągnięto prawne zobowiązania na koniec roku budżetowego, wypłaca się do końca kolejnego roku budżetowego.
5.Bez uszczerbku dla przepisów ust. 3 nie przenosi się środków umieszczonych w rezerwie i środków na wydatki na personel. Na użytek niniejszego artykułu wydatki na personel obejmują wynagrodzenia i dodatki dla członków i pracowników instytucji podlegających przepisom regulaminu pracowniczego.
Artykuł 13
Umorzenie środków
1.Jeżeli środki są umarzane w którymkolwiek roku budżetowym następującym po roku, w którym zostały z nich zaciągnięte zobowiązania, w wyniku całkowitego lub częściowego niewykonania działań, na które zostały przeznaczone, środki te zostają anulowane, chyba że przepisy ust. 3 i art. 14 stanowią inaczej.
2.W przypadku kwot, z których zobowiązania muszą zostać zaciągnięte do dnia 31 marca zgodnie z art. 12 ust. 2, gdy odpowiednie środki zostają umorzone po dniu 31 marca, zostają one anulowane.
3.Środki, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013, zostają automatycznie umorzone zgodnie z tym rozporządzeniem.
4.Środki, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 514/2014, zostają automatycznie umorzone zgodnie z tym rozporządzeniem.
5.Ustępy 1, 2 i 3 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 20 ust. 2.
Artykuł 14
Ponowne udostępnienie umorzonych środków
1.Umorzone środki, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013 i rozporządzeniu (UE) nr 223/2014, mogą zostać ponownie udostępnione w przypadku oczywistego błędu, który można przypisać wyłącznie Komisji.
W tym celu Komisja bada umorzenia dokonane w ciągu poprzedniego roku budżetowego i do dnia 15 lutego bieżącego roku budżetowego podejmuje decyzję na podstawie zapotrzebowania, czy niezbędne jest ponowne udostępnienie tych środków.
2.Umorzone środki udostępnia się ponownie w przypadku:
a)umorzenia środków z programu na mocy ustaleń dotyczących wykorzystania rezerwy wykonania ustanowionej w art. 20 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013;
b)umorzenia środków z programu poświęconego szczególnemu instrumentowi finansowemu na rzecz MŚP po zakończeniu udziału danego państwa członkowskiego w tym instrumencie finansowym, o czym mowa w art. 39 ust. 2 akapit siódmy rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.
3.Bez uszczerbku dla ust. 1 i 2 umorzone środki przyznane w roku n-2 zostają ponownie udostępnione na rzecz rezerwy Unii Europejskiej na wypadek kryzysów w ramach procedury budżetowej na rok budżetowy n.
Gdy Komisja uzna, że konieczne jest uruchomienie rezerwy, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek o przesunięcie środków z rezerwy do odpowiednich linii budżetowych zgodnie z art. 30 ust. 4.
4.Środki na zobowiązania odpowiadające kwocie środków umorzonych w wyniku całkowitego lub częściowego braku realizacji odpowiednich projektów badawczych mogą być również ponownie udostępnione na rzecz programu badawczego, do którego należą projekty, bądź następcy takiego programu w ramach rocznej procedury budżetowej.
Artykuł 15
Zasady mające zastosowanie w przypadku opóźnionego przyjęcia budżetu
1.Jeżeli budżet nie zostanie ostatecznie przyjęty na początku roku budżetowego, zastosowanie ma procedura określona w art. 315 akapit pierwszy TFUE (system dwunastych części środków tymczasowych). Zobowiązania i płatności mogą być dokonywane w ramach limitów ustanowionych w ust. 2 niniejszego artykułu.
2.Zobowiązania można zaciągać w poszczególnych rozdziałach do wysokości jednej czwartej łącznej kwoty środków zatwierdzonych w odpowiednim rozdziale na poprzedni rok budżetowy, powiększonych o jedną dwunastą dla każdego upływającego miesiąca.
Nie można przekroczyć limitu środków przewidzianych w projekcie budżetu.
Płatności można dokonywać miesięcznie w poszczególnych rozdziałach do wysokości jednej dwunastej kwoty środków zatwierdzonych w odpowiednim rozdziale na poprzedni rok budżetowy. Suma ta nie może jednak przekraczać jednej dwunastej kwoty środków przewidzianych w odpowiednim rozdziale w projekcie budżetu.
3.Przez środki zatwierdzone w odpowiednim rozdziale na poprzedni rok budżetowy, o których mowa w ust. 1 i 2, rozumie się środki przyjęte w głosowaniu nad budżetem, w tym nad budżetami korygującymi, po skorygowaniu o przesunięcia dokonane w tym roku budżetowym.
4.Jeżeli wymaga tego zapewnienie ciągłości działania Unii, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może zatwierdzić wydatki przekraczające jedną dwunastą kwoty środków tymczasowych, ale, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, nieprzekraczające łącznie czterech dwunastych kwoty środków tymczasowych, z wyłączeniem jednej dwunastej udostępnianej automatycznie, zarówno w zakresie zobowiązań, jak i płatności, wykraczające poza środki udostępnione automatycznie zgodnie z ust. 1 i 2. Rada bezzwłocznie przekazuje Parlamentowi Europejskiemu decyzję o zatwierdzeniu środków.
Decyzja, o której mowa w akapicie pierwszym, wchodzi w życie 30 dni po jej przyjęciu, o ile Parlament Europejski nie podejmie dowolnego z następujących działań:
a)stanowiąc większością głosów wchodzących w jego skład posłów, zdecyduje w powyższym terminie o ograniczeniu tych wydatków; w takim przypadku Komisja przedstawia nowy wniosek;
b)poinformuje Radę i Komisję, że nie zamierza ograniczać wydatków; w takim przypadku decyzja wchodzi w życie przed upływem 30 dni.
Dodatkowe dwunaste części są zatwierdzane w całości i są niepodzielne.
5.Jeżeli w danym rozdziale zatwierdzenie czterech dwunastych części środków tymczasowych zgodnie z ust. 4 nie wystarcza do pokrycia wydatków niezbędnych do zapobieżenia przerwaniu ciągłości działalności Unii w obszarze objętym tym rozdziałem, to w drodze wyjątku można zatwierdzić przekroczenie kwoty środków zapisanych w odpowiednim rozdziale budżetu na poprzedni rok budżetowy. Parlament Europejski i Rada stanowią zgodnie z procedurami przewidzianymi w ust. 4. W żadnym wypadku nie można jednak przekroczyć łącznej kwoty środków dostępnych w budżecie na poprzedni rok budżetowy lub w przedstawionym projekcie budżetu.
ROZDZIAŁ 3
Zasada równowagi
Artykuł 16
Definicja i zakres
1.Dochody i środki na płatności muszą znajdować się w równowadze.
2.Unia oraz organy Unii, o których mowa w art. 69 i 70, nie mogą zaciągać pożyczek w ramach budżetu.
Artykuł 17
Saldo roku budżetowego
1.Saldo danego roku budżetowego zapisuje się w budżecie na kolejny rok budżetowy jako dochody, w przypadku nadwyżki, lub jako środki na płatności, w przypadku deficytu.
2.Szacunki takich dochodów lub środków na płatności zapisuje się w budżecie w trakcie procedury budżetowej oraz w liście w sprawie poprawek przedkładanym na podstawie art. 40. Szacunki te przygotowuje się zgodnie z art. 1 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 608/2014.
3.Po prezentacji wstępnych sprawozdań rachunkowych za dany rok budżetowy wszelkie rozbieżności między tymi sprawozdaniami rachunkowymi a szacunkami zapisuje się w budżecie na kolejny rok budżetowy w formie budżetu korygującego. W takim przypadku Komisja przedstawia projekt budżetu korygującego jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w ciągu 15 dni po przedłożeniu wstępnych sprawozdań rachunkowych.
ROZDZIAŁ 4
Zasada jednostki rozliczeniowej
Artykuł 18
Stosowanie euro
1.Wieloletnie ramy finansowe i budżet sporządza się i wykonuje w euro, w euro prezentuje się również sprawozdania finansowe. Jednakże do celów przepływów pieniężnych, o których mowa w art. 76, księgowy i, w przypadku rachunków zaliczkowych, administratorzy rachunków zaliczkowych, oraz – na użytek zarządzania administracyjnego Komisji i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych – właściwy urzędnik zatwierdzający są upoważnieni do przeprowadzenia operacji w innych walutach.
2.Bez uszczerbku dla przepisów szczególnych wynikających ze stosowania regulacji sektorowych lub z poszczególnych umów w sprawie zamówień publicznych, umów o udzielenie dotacji, umów o przyznanie wkładu i umów w sprawie finansowania, przeliczenie między euro a inną walutą dokonywane jest przez właściwego urzędnika zatwierdzającego według dziennego kursu wymiany euro, publikowanego w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej w dniu, w którym departament zatwierdzający wystawił zlecenie płatnicze lub nakaz odzyskania środków.
W przypadku gdy taki dzienny kurs nie został opublikowany, właściwy urzędnik zatwierdzający stosuje kurs, o którym mowa w ust. 3.
3.Do celów związanych z prowadzeniem kont, o których mowa w art. 80 i 81, dokonywanie przeliczeń między euro a inną walutą odbywa się według miesięcznego księgowego kursu euro. Kurs księgowy ustalany jest przez księgowego Komisji przy wykorzystaniu wszelkich źródeł informacji, jakie uznaje się za wiarygodne, na podstawie kursu wymiany obowiązującego w przedostatnim dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, dla którego ustala się kurs.
4.Przeliczeń walutowych dokonuje się w taki sposób, aby uniknąć wywierania znaczącego wpływu na poziom dofinansowania przez Unię lub szkodliwego wpływu na budżet Unii. W stosownych przypadkach kurs wymiany między euro a innymi walutami może być obliczany z zastosowaniem średniego dziennego kursu wymiany w danym okresie.
ROZDZIAŁ 5
Zasada uniwersalności
Artykuł 19
Zakres
Bez uszczerbku dla przepisów art. 20 suma dochodów pokrywa sumę środków na płatności. Bez uszczerbku dla przepisów art. 25, wszystkie dochody i wydatki zapisuje się w pełnej wysokości, nie wprowadzając żadnych korekt między nimi.
Artykuł 20
Dochody przeznaczone na określony cel
1.Zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel oraz wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel przeznacza się na finansowanie szczególnych pozycji wydatków.
2.Zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel stanowią:
a)wkłady finansowe państw członkowskich, państw trzecich oraz organów, które nie zostały ustanowione na mocy TFUE i Traktatu Euratom, na rzecz niektórych działań lub programów finansowanych przez Unię, a także na rzecz dodatkowych programów w zakresie badań i rozwoju technologicznego, zarządzane w ich imieniu przez Komisję;
b)środki odnoszące się do dochodów generowanych przez Fundusz Badawczy Węgla i Stali, ustanowiony protokołem nr 37 w sprawie skutków finansowych wygaśnięcia Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS) i w sprawie Funduszu Badawczego Węgla i Stali, załączonym do TUE i TFUE;
c)odsetki od depozytów i kar, przewidziane w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1467/97;
d)dochody, które są przeznaczone na określony cel, takie jak dochody z fundacji, subwencji, darów i zapisów na cele dobroczynne, w tym dochody przeznaczone na określony cel właściwe dla poszczególnych instytucji;
e)wkłady finansowe na działania Unii, pochodzące od państw trzecich lub od organów nieunijnych, nieujęte w lit. b);
f)wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel, o których mowa w ust. 3, w zakresie, w jakim uzupełniają one inne dochody określone w niniejszym ustępie;
g)dochody z działań o charakterze komercyjnym prowadzonych przez Wspólne Centrum Badawcze (JRC), na które składają się:
(i)procedury udzielania dotacji i udzielania zamówień, w których uczestniczy JRC;
(ii)działania JRC prowadzone w imieniu osób trzecich;
(iii)działania podejmowane na mocy porozumienia administracyjnego z innymi instytucjami lub innymi służbami Komisji zgodnie z art. 57 w celu zapewnienia usług techniczno-naukowych.
3.Wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel stanowią:
a)dochody od podmiotów trzecich z tytułu dostarczonych im na zamówienie towarów, usług lub wykonanych robót budowlanych;
b)wpływy ze sprzedaży pojazdów, sprzętu, instalacji, materiałów, aparatury naukowej i technicznej;
c)dochody pochodzące ze zwrotów nienależnie wypłaconych kwot, zgodnie z art. 99;
d)dochody pochodzące z odsetek od płatności zaliczkowych, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 3;
e)wpływy z tytułu dostarczenia towarów, świadczenia usług i wykonania robót budowlanych na rzecz innych departamentów w ramach jednej instytucji, instytucji lub organów, w tym dokonane przez inne instytucje czy organy zwroty dodatków delegacyjnych wypłaconych w ich imieniu;
f)rozliczenia roszczeń ubezpieczeniowych;
g)dochody z najmu i sprzedaży budynków i gruntu;
h)dochody ze sprzedaży publikacji i filmów, w tym zapisanych na nośnikach elektronicznych;
i)dochody i spłaty wynikające z operacji finansowych innych niż operacje zaciągania i udzielania pożyczek oraz związanych z nimi aktywów będących w posiadaniu wspólnego funduszu rezerw;
j)dochody wynikające z późniejszych zwrotów podatku zgodnie z art. 25 ust. 3 lit. b). Dochody przeznaczone na określony cel są przenoszone i przesuwane zgodnie z przepisami art. 12 ust. 3 lit. b) i c) oraz art. 30.
4.Dochody można przypisać określonym pozycjom wydatków także na podstawie aktu podstawowego. Takie dochody stanowią wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel, chyba że akt podstawowy stanowi inaczej.
5.Budżet zawiera linie pozwalające uwzględnić zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel i wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel oraz, jeżeli to możliwe, wskazuje ich kwotę.
Artykuł 21
Struktura mająca na celu uwzględnienie dochodów przeznaczonych na określony cel i zapewnienie odpowiadających im środków
1.Bez uszczerbku dla przepisów ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu oraz art. 22 struktura mająca na celu uwzględnienie w budżecie dochodów przeznaczonych na określony cel obejmuje:
a)w zestawieniu dochodów w sekcji dotyczącej każdej instytucji – linię budżetową, w której mają być ujmowane dochody;
b)w zestawieniu wydatków – uwagi do budżetu, w tym ogólne uwagi wskazujące, w których liniach można zapisać środki odpowiadające udostępnionym dochodom przeznaczonym na określony cel.
W przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), stosuje się zapis symboliczny „pro memoria”, a w uwagach podaje się do wiadomości informację o szacowanych dochodach.
2.Środki odpowiadające dochodom przeznaczonym na określony cel udostępnia się automatycznie, zarówno jako środki na zobowiązania, jak i środki na płatności, jeżeli instytucja otrzymała dochody, z wyjątkiem któregokolwiek z następujących przypadków:
a)w sytuacji przewidzianej w art. 20 ust. 2 lit. a) w przypadku państw członkowskich oraz gdy umowa o przyznanie wkładu jest wyrażona w euro, środki na zobowiązania mogą zostać udostępnione po podpisaniu przez państwo członkowskie umowy o przyznanie wkładu;
b)w sytuacji przewidzianej w art. 20 ust. 2 lit. b) oraz art. 20 ust. 2 lit. g) ppkt (i) oraz (iii) środki na zobowiązania zostają udostępnione zaraz po oszacowaniu kwoty należnej;
c)w sytuacji przewidzianej w art. 20 ust. 2 lit. c) zapisanie tych kwot w zestawieniu dochodów stanowi podstawę zapewnienia, w zestawieniu wydatków, środków na zobowiązania i środków na płatności.
Środki, o których mowa w lit. c) niniejszego ustępu, wykonywane są zgodnie z art. 19.
3.Szacunki kwot należnych, o których mowa w art. 20 ust. 2 lit. b) oraz w art. 20 ust. 2 lit. h), przesyłane są księgowemu w celu zapisania w księgach.
Artykuł 22
Dochody przeznaczone na określony cel wynikające z udziału państw EFTA w niektórych programach Unii
1.Struktura budżetu mająca na celu uwzględnienie dochodów przewidzianych w art. 20 ust. 2 lit. e) jest następująca:
a)w zestawieniu dochodów wprowadza się linię z zapisem symbolicznym „pro memoria” w celu uwzględnienia pełnej kwoty wkładu państw EFTA na dany rok budżetowy;
b)w zestawieniu wydatków, w załączniku, stanowiącym integralną część budżetu, określa się wszystkie linie obejmujące działania Unii, w których uczestniczą państwa EFTA.
2.Na mocy art. 82 Porozumienia EOG kwoty z tytułu rocznego udziału państw EFTA, potwierdzone Komisji przez Wspólny Komitet Europejskiego Obszaru Gospodarczego zgodnie z art. 1 ust. 5 protokołu 32 dołączonego do Porozumienia EOG, stanowią podstawę zapewnienia na początku roku budżetowego pełnych kwot odpowiadających im środków na zobowiązania i środków na płatności.
Artykuł 23
Darowizny
1.Instytucje Unii mogą przyjąć wszelkie darowizny na rzecz Unii, takie jak dochody z fundacji, subwencje, dary i zapisy na cele dobroczynne.
2.Przyjęcie darowizny o wartości nie mniejszej niż 50 000 EUR, które pociąga za sobą obciążenia finansowe, w tym koszty następcze, przekraczające 10 % wartości darowizny, wymaga uzyskania zgody Parlamentu Europejskiego i Rady. W celu wydania takiej zgody Parlament Europejski i Rada stanowią w tej sprawie w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania wniosku od Komisji. Jeżeli w tym okresie nie zostanie zgłoszony sprzeciw, instytucje Unii podejmują ostateczną decyzję w sprawie przyjęcia darowizny. Instytucje Unii dokonują oszacowania obciążeń finansowych związanych z przyjęciem darowizn na rzecz Unii.
Artykuł 24
Sponsoring korporacyjny
1.Sponsoring korporacyjny oznacza umowę, na podstawie której osoba prawna wspiera rzeczowo wydarzenie lub działanie w celach promocyjnych lub w celach związanych ze społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstw.
2.Na podstawie szczególnych zasad wewnętrznych instytucje i organy Unii mogą w drodze wyjątku przyjąć sponsoring korporacyjny w formie rzeczowej, po warunkiem że:
a)należycie uwzględnia się zasady niedyskryminacji, proporcjonalności, równego traktowania i przejrzystości;
b)przyczynia się on do tworzenia pozytywnego wizerunku Unii i jest bezpośrednio związany z podstawowym celem wydarzenia lub działania;
c)nie wywołuje konfliktu interesów ani nie dotyczy wyłącznie wydarzeń towarzyskich.
Artykuł 25
Zasady dotyczące odpisów oraz korekt z tytułu różnic kursowych
1.Od wniosków o płatność, które następnie stanowią podstawę do wypłaty kwoty netto, można odpisać następujące kwoty:
a)kary nałożone na strony umów w sprawie zamówienia publicznego lub na beneficjentów;
b)zniżki, zwroty i rabaty z poszczególnych faktur i zestawień kosztów;
c)odsetki od płatności zaliczkowych;
d)korekty nienależnie wypłaconych kwot.
Korekt, o których mowa w lit. d) akapit pierwszy, można dokonywać, odpisując odpowiednie kwoty bezpośrednio od kolejnej płatności okresowej lub od wypłaty salda dla tego samego odbiorcy płatności, w rozdziale, artykule i roku budżetowym, którego dotyczy nadpłata.
Do odpisów, o których mowa w lit. c) i d) akapit pierwszy, zastosowanie mają reguły rachunkowości Unii.
2.Koszty dostarczanych Unii produktów lub świadczonych na jej rzecz usług, zawierające podatki zwracane przez państwa członkowskie na mocy Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, pokrywane są z budżetu w kwocie pomniejszonej o kwotę podatku.
3.Koszty dostarczanych Unii produktów lub świadczonych na jej rzecz usług, zawierające podatki zwracane przez państwa trzecie na podstawie odpowiednich umów, mogą być pokrywane z budżetu w dowolnej z poniższych kwot:
a)w kwocie pomniejszonej o kwotę podatku;
b)w kwocie zawierającej podatek. W takim przypadku późniejsze zwroty podatku traktowane są jak wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel.
4.Można dokonywać korekt z tytułu różnic kursowych występujących przy wykonywaniu budżetu. Końcowy zysk lub stratę uwzględnia się w saldzie za dany rok.
ROZDZIAŁ 6
Zasada specyfikacji
Artykuł 26
Przepisy ogólne
1.Środki przeznaczane są na określone cele według tytułów i rozdziałów. Rozdziały następnie dzielą się na artykuły i pozycje.
2.Komisja oraz inne instytucje mogą przesuwać środki w ramach budżetu z zastrzeżeniem szczególnych warunków określonych w art. 27–30.
Przesunięcia środków można dokonywać tylko do tych linii budżetowych, w których zatwierdzono środki lub które oznaczono jako „pro memoria” (p.m.).
Wartości procentowe, o których mowa w art. 27 i 28, oblicza się w momencie złożenia wniosku o przesunięcie w odniesieniu do środków przewidzianych w budżecie, w tym w budżetach korygujących.
Kwota, która ma być uwzględniona, jest sumą przesunięć, jakie mają być dokonane w linii, z której dokonywane są przesunięcia, po skorygowaniu o wcześniej dokonane przesunięcia. Nie uwzględnia się kwoty odpowiadającej przesunięciom, których Komisja lub dana instytucja dokonuje samodzielnie bez decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady.
Bez uszczerbku dla dodatkowych warunków dotyczących wniosków w sprawie przesunięć określonych w art. 30, wnioskom w sprawie przesunięć oraz wszelkim informacjom kierowanym do Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącym przesunięć dokonywanych na podstawie art. 27, 28 i 29 towarzyszą właściwe i szczegółowe dokumenty potwierdzające, przedstawiające najbardziej aktualne dostępne informacje dotyczące wykonania środków i szacunkowe zapotrzebowanie do końca roku budżetowego, zarówno w odniesieniu do linii, do których środki mają zostać przesunięte, jak i w odniesieniu do linii, z których mają one zostać przesunięte.
Artykuł 27
Przesunięcia dokonywane przez instytucje inne niż Komisja
1.Każda instytucja inna niż Komisja może w ramach własnej sekcji budżetu dokonywać przesunięć środków:
a)między tytułami – do wysokości 10 % środków zapisanych na dany rok w tej linii budżetowej, z której dokonywane jest przesunięcie;
b)między rozdziałami – bez ograniczeń.
2.W terminie trzech tygodni przed dokonaniem przesunięcia, o którym mowa w ust. 1, instytucja powiadamia Parlament Europejski i Radę o zamiarze dokonania takiego przesunięcia. Jeżeli w tym terminie Parlament Europejski lub Rada przedstawi należycie uzasadnione powody, zastosowanie ma procedura określona w art. 29.
3.Każda instytucja inna niż Komisja może w ramach własnej sekcji budżetu przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek w sprawie przesunięć między tytułami przekraczających limit 10 % środków zapisanych na dany rok budżetowy w linii budżetowej, z której ma zostać dokonane przesunięcie. Do przesunięć tych zastosowanie ma procedura określona w art. 29.
4.Każda instytucja inna niż Komisja może w ramach własnej sekcji budżetu dokonywać przesunięć środków w ramach artykułów i w ramach poszczególnych rozdziałów bez wcześniejszego powiadamiania o tym Parlamentu Europejskiego i Rady. Może także dokonywać przesunięć między rozdziałami w ramach tego samego tytułu do wysokości 10 % środków zapisanych na dany rok budżetowy w linii budżetowej, z której ma zostać dokonane przesunięcie, bez powiadamia Parlamentu Europejskiego i Rady.
Artykuł 28
Przesunięcia dokonywane przez Komisję
1.Komisja może, w ramach własnej sekcji budżetu, w sposób niezależny:
a)dokonywać przesunięć środków w ramach poszczególnych rozdziałów;
b)w odniesieniu do wydatków na personel i wydatków administracyjnych wspólnych dla kilku tytułów – dokonywać przesunięć środków między tytułami do wysokości 10 % środków zapisanych na dany rok w linii budżetowej, z której dokonywane jest przesunięcie, oraz do wysokości 30 % środków zapisanych na dany rok w linii budżetowej, do której dokonywane jest przesunięcie;
c)w odniesieniu do wydatków operacyjnych – dokonywać przesunięć środków między rozdziałami w ramach jednego tytułu lub między różnymi tytułami objętymi tym samym aktem podstawowym, w tym rozdziałami dotyczącymi wsparcia administracyjnego, do wysokości 10 % środków zapisanych na dany rok w linii budżetowej, z której dokonywane jest przesunięcie;
d)w odniesieniu do środków na badania i rozwój technologiczny wykonywanych przez JRC – w ramach tytułu budżetowego odnoszącego się do obszaru polityki „Bezpośrednie badania naukowe” dokonywać przesunięć między rozdziałami do wysokości 15 % środków znajdujących się w linii budżetowej, z której dokonywane jest przesunięcie;
e)w odniesieniu do Funduszu Solidarności Unii Europejskiej (FSUE) – dokonywać przesunięć środków z rezerwy do linii budżetowej po podjęciu przez Parlament Europejski i Radę decyzji o uruchomieniu funduszu;
f)w odniesieniu do wydatków operacyjnych funduszy zarządzanych w ramach wykonania dzielonego, z wyjątkiem EFRG – dokonywać przesunięć środków z jednego tytułu do drugiego, pod warunkiem że dane środki przeznaczone są na ten sam cel w rozumieniu właściwego rozporządzenia lub stanowią wydatki na pomoc techniczną;
g)dokonywać przesunięć środków z pozycji w budżecie dotyczącej jednej gwarancji budżetowej do pozycji w budżecie dotyczącej innej gwarancji budżetowej, jeżeli zasoby przewidziane we wspólnym funduszu rezerw odnoszącym się do tej drugiej gwarancji są niewystarczające do jej uruchomienia.
Na użytek ust. 1 lit. c) zezwala się na autonomiczne przesunięcia z linii przeznaczonych na wsparcie administracyjne do odpowiednich linii dotyczących wydatków operacyjnych.
Komisja podejmuje decyzje do dnia 31 stycznia kolejnego roku budżetowego.
Wydatki, o których mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, obejmują, w odniesieniu do każdego obszaru polityki, pozycje, o których mowa w art. 45 ust. 3.
Jeżeli Komisja dokonuje przesunięcia środków EFRG na podstawie ust. 1 po dniu 31 grudnia, podejmuje decyzję do dnia 31 stycznia kolejnego roku budżetowego. W ciągu dwóch tygodni od podjęcia decyzji w sprawie tych przesunięć Komisja powiadamia o niej Parlament Europejski i Radę.
W terminie trzech tygodni przed dokonaniem przesunięć, o których mowa w ust. 1 lit. b), Komisja powiadamia Parlament Europejski i Radę o zamiarze dokonania takich przesunięć. Jeżeli w tym terminie Parlament Europejski lub Rada przedstawi należycie uzasadnione powody, zastosowanie ma procedura określona w art. 29.
W drodze wyjątku od akapitu drugiego Komisja może – w dwóch ostatnich miesiącach roku budżetowego – w sposób niezależny dokonywać między tytułami przesunięć środków dotyczących wydatków na personel, personel zewnętrzny i innych pracowników, do wysokości łącznie 5 % środków na dany rok. W ciągu dwóch tygodni od podjęcia decyzji w sprawie tych przesunięć Komisja powiadamia o niej Parlament Europejski i Radę.
2.W ramach własnej sekcji budżetu Komisja może decydować o następujących przesunięciach środków między tytułami, pod warunkiem że bezzwłocznie informuje o tej decyzji Parlament Europejski i Radę:
a)przesunięcie środków z tytułu „środki tymczasowe”, o którym mowa w art. 47 niniejszego rozporządzenia, jeżeli jedynym warunkiem uruchomienia rezerwy jest przyjęcie aktu podstawowego zgodnie z art. 294 TFUE;
b)w należycie uzasadnionych wyjątkowych przypadkach takich jak międzynarodowe katastrofy i kryzysy humanitarne mające miejsce po dniu 1 grudnia danego roku budżetowego – przesunięcie niewykorzystanych środków na ten rok budżetowy, nadal dostępnych w tytułach budżetowych należących do działu 4 wieloletnich ram finansowych, do tytułów budżetowych dotyczących operacji pomocy w zarządzaniu kryzysowym i pomocy humanitarnej.
Wnioskom w sprawie przesunięć i wszelkim informacjom kierowanym do Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącym przesunięć dokonanych na podstawie art. 27 i 28 towarzyszą właściwe i szczegółowe dokumenty potwierdzające, przedstawiające wykonanie środków i szacunkowe zapotrzebowanie do końca roku budżetowego, zarówno w odniesieniu do linii, do których środki mają zostać przesunięte, jak i w odniesieniu do linii, z których mają one zostać przesunięte.
Artykuł 29
Wnioski w sprawie przesunięcia przedkładane Parlamentowi Europejskiemu
i Radzie przez instytucje
1.Każda instytucja przedkłada swój wniosek w sprawie przesunięcia jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
2.Komisja może, do dnia 10 stycznia kolejnego roku budżetowego, przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wnioski w sprawie przesunięcia środków na płatności do funduszy zarządzanych w samach wykonania dzielonego, z wyjątkiem EFRG. Przesunięcia środków na płatności można dokonać z dowolnej pozycji w budżecie. Okres sześciu tygodni, o którym mowa w ust. 3, skraca się do trzech tygodni.
Jeżeli przesunięcia nie zostały zatwierdzone lub zostały zatwierdzone tylko częściowo przez Parlament Europejski i Radę, to odpowiednią część wydatków, o których mowa w art. 10 ust. 5 lit. b), zalicza się w ciężar środków płatności na kolejny rok budżetowy.
3.Decyzje w sprawie przesunięć środków podejmują Parlament Europejski i Rada zgodnie z ust. 4–8.
4.Z wyjątkiem pilnych sytuacji Parlament Europejski i Rada, która stanowi większością kwalifikowaną, rozpatrują każdy wniosek w sprawie przesunięcia środków w ciągu sześciu tygodni, licząc od dnia, w którym obie instytucje otrzymały wniosek.
5.W przypadkach gdy Komisja dokonuje przesunięcia środków EFRG zgodnie z niniejszym artykułem, przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wnioski w sprawie przesunięcia środków do dnia 10 stycznia kolejnego roku budżetowego.
Okres sześciu tygodni, o którym mowa w ust. 4, skraca się do trzech tygodni.
6.Wniosek w sprawie przesunięcia środków zostaje zatwierdzony, jeżeli w ciągu sześciu tygodni zaistnieje jedna z poniższych sytuacji:
a)Parlament Europejski i Rada zatwierdzą wniosek;
b)wniosek zatwierdzi Parlament Europejski albo Rada, a druga instytucja wstrzyma się od działania;
c)zarówno Parlament Europejski, jak i Rada wstrzymają się od działania lub nie podejmą decyzji o zmianie lub odrzuceniu wniosku w sprawie przesunięcia środków.
7.Jeżeli ani Parlament Europejski, ani Rada nie zwrócą się z odmiennym wnioskiem, okres sześciu tygodni, o którym mowa w ust. 4, skraca się do trzech tygodni w następujących przypadkach:
a)przesunięcie dotyczy kwoty mniejszej niż 10 % środków zapisanych w linii budżetowej, z której dokonuje się przesunięcia, lub nie przekracza 5 000 000 EUR;
b)przesunięcie dotyczy wyłącznie środków na płatności, a łączna kwota przesunięcia nie przekracza 100 000 000 EUR.
8.Jeżeli Parlament Europejski albo Rada dokona zmian w kwocie przesunięcia, a druga instytucja je zatwierdzi lub wstrzyma się od działania, bądź gdy zarówno Parlament Europejski, jak i Rada dokonają zmian w kwocie przesunięcia, za zatwierdzoną uznaje się niższą z dwóch kwot, chyba że zainteresowana instytucja wycofa swój wniosek w sprawie przesunięcia.
Artykuł 30
Przesunięcia podlegające zasadom szczególnym
1.Środki odpowiadające dochodom przeznaczonym na określony cel można przesuwać tylko pod warunkiem wykorzystania tych dochodów na cel, na który zostały przeznaczone.
2.Zapis bez środków zatwierdzonych w ramach określonego wniosku Komisji opatruje się zapisem symbolicznym „pro memoria”. Zasady przyjmowania wniosków Komisji określono w art. 29.
3.Ustęp 1 nie dotyczy wewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel, jeśli nie zidentyfikowano potrzeb uzasadniających wykorzystanie takich dochodów do celów, na jakie są przeznaczone.
4.Decyzje w sprawie przesunięć środków mających umożliwić wykorzystanie rezerwy na pomoc nadzwyczajną i rezerwy Unii Europejskiej na wypadek kryzysów podejmuje Parlament Europejski i Rada na wniosek Komisji.
Do celów niniejszego ustępu zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 29 ust. 3 i 4. Jeżeli Parlament Europejski i Rada nie wyrażą zgody na wniosek Komisji i nie osiągną wspólnego stanowiska w sprawie wykorzystania tej rezerwy, wstrzymują się od stanowienia w sprawie wniosku Komisji o przesunięcie środków.
Wnioskom w sprawie przesunięć z rezerwy na pomoc nadzwyczajną i rezerwy Unii Europejskiej na wypadek kryzysów towarzyszą właściwe i szczegółowe dokumenty potwierdzające, które zawierają:
a)najbardziej aktualne dostępne informacje dotyczące wykonania środków i szacunkowe zapotrzebowanie do końca roku budżetowego w odniesieniu do linii, do których środki mają zostać przesunięte;
b)analizę możliwości realokacji środków.
5.Przesunięcia z rezerwy na Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji uznaje się za zatwierdzone przez Parlament Europejski i Radę po przyjęciu decyzji o uruchomieniu funduszu.
ROZDZIAŁ 7
Zasada należytego zarządzania finansami i wyniki
Artykuł 31
Wyniki oraz zasady oszczędności, wydajności i skuteczności
1.Środki podlegają zasadzie należytego zarządzania finansami i należy je wykonywać zgodnie z następującymi zasadami:
a)zgodnie z zasadą oszczędności zasoby wykorzystywane przez instytucję w celu wykonywania jej działalności powinny być udostępniane w odpowiednim czasie, we właściwej ilości i jakości oraz po najlepszej cenie;
b)zasada wydajności wiąże się z jak najkorzystniejszą relacją pomiędzy wykorzystanymi zasobami a osiągniętymi celami;
c)zasada skuteczności wiąże się ze stopniem, w jakim zamierzone cele zostały osiągnięte.
2.Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami wykorzystanie środków musi być ukierunkowane na wyniki i w związku z tym:
a)cele programów i działań ustala się ex ante;
b)postępy w osiąganiu celów monitoruje się przy pomocy wskaźników efektywności;
c)osiągnięcia zamieszcza się w sprawozdaniach składanych Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zgodnie z art. 39 ust. 3 lit. h) i art. 239 ust. 1 lit. b) ppkt (ii).
Artykuł 32
Ocena
1.Programy i działania, które pociągają za sobą znaczne wydatki, poddaje się ocenie ex ante i ocenie retrospektywnej („ocena”), która jest proporcjonalna do celów i wydatków.
2.Oceny ex ante wykorzystywane przy przygotowaniu programów i działań opierają się na dowodach potwierdzających wyniki programów lub działań, których dotyczą; w ocenach wskazuje się i analizuje kwestie, na które należy zwrócić uwagę, europejską wartość dodaną, cele, spodziewane skutki różnych wariantów oraz zasady monitorowania i oceny.
3.W ocenie retrospektywnej ocenia się wyniki programu lub działania, w tym takie aspekty, jak skuteczność, wydajność, spójność, znaczenie i europejska wartość dodana. Oceny te przeprowadzane są okresowo i w odpowiednim czasie, aby możliwe było uwzględnienie ustaleń w ocenach ex ante, które wykorzystuje się przy przygotowaniu związanych z nimi programów i działań.
Artykuł 33
Obowiązkowa ocena skutków finansowych
1.Do każdego wniosku lub inicjatywy, które są przedkładane władzy ustawodawczej przez Komisję, Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („Wysoki Przedstawiciel”) lub państwo członkowskie i mogą mieć wpływ na budżet, włącznie ze zmianami liczby stanowisk, musi być dołączona ocena skutków finansowych oraz ocena ex ante przewidziana w art. 32.
Do każdej zmiany, która dotyczy wniosku lub inicjatywy przedłożonych władzy ustawodawczej i która może mieć znaczny wpływ na budżet, włącznie ze zmianami liczby stanowisk, musi być dołączona ocena skutków finansowych przygotowana przez instytucję proponującą daną zmianę.
Ocena skutków finansowych zawiera dane finansowe i gospodarcze potrzebne władzy ustawodawczej do oceny zapotrzebowania na działanie Unii. Zapewnia ona odpowiednie informacje dotyczące spójności z innymi działaniami Unii i wszelkich możliwych efektów synergii.
W przypadku operacji wieloletnich ocena skutków finansowych zawiera możliwy do przewidzenia harmonogram rocznego zapotrzebowania w zakresie środków i stanowisk, w tym personelu zewnętrznego, oraz ocenę ich średnioterminowego wpływu finansowego.
2.W czasie procedury budżetowej Komisja dostarcza informacje niezbędne do porównania zmian w poziomie wymaganych środków z pierwotnymi prognozami przedstawionymi w ocenie skutków finansowych, w świetle postępów w pracach nad wnioskiem lub inicjatywą przedłożonymi władzy ustawodawczej.
3.W celu ograniczenia ryzyka nadużyć finansowych, nieprawidłowości i nieosiągnięcia celów ocena skutków finansowych, o której mowa w ust. 1, zawiera informacje dotyczące utworzonego systemu kontroli wewnętrznej oraz szacunki kosztów i korzyści związanych z kontrolami wprowadzonymi w tym systemie, a także ocenę spodziewanego poziomu ryzyka błędu oraz informacje na temat istniejących i planowanych środków zapobiegania nadużyciom finansowym i środków ochronnych.
Analiza ta uwzględnia prawdopodobną skalę i rodzaj błędów oraz specyfikę danego obszaru polityki i mające zastosowanie przepisy.
4.Przedstawiając zmienione lub nowe wnioski w sprawie wydatkowania środków, Komisja szacuje koszty i korzyści wiążące się z systemami kontroli oraz poziom ryzyka błędu, o którym mowa w ust. 3.
Artykuł 34
Wewnętrzna kontrola wykonania budżetu
1.Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami budżet wykonuje się przy zapewnieniu skutecznej i wydajnej kontroli wewnętrznej dostosowanej do danej metody wykonywania budżetu oraz zgodnie ze stosownymi przepisami sektorowymi.
2.Do celów wykonania budżetu kontrolę wewnętrzną definiuje się jako proces stosowany na wszystkich szczeblach zarządzania i mający zapewnić wystarczającą pewność co do osiągnięcia następujących celów:
a)skuteczności, wydajności i oszczędności w odniesieniu do operacji;
b)wiarygodności sprawozdawczości;
c)ochrony mienia i informacji;
d)zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom oraz ich wykrywania, korygowania i monitorowania;
e)odpowiedniego zarządzania ryzykiem w zakresie legalności i prawidłowości operacji podstawowych, z uwzględnieniem wieloletniego charakteru programów, jak również charakteru danych płatności.
3.Skuteczna kontrola wewnętrzna opiera się na najlepszej praktyce międzynarodowej i obejmuje w szczególności:
a)podział obowiązków;
b)właściwe zarządzanie ryzykiem i strategię kontroli, w tym kontrole na szczeblu odbiorców;
c)unikanie konfliktu interesów;
d)odpowiednią ścieżkę audytu i integralność danych w systemach danych;
e) procedury monitorowania skuteczności i wydajności oraz procedury prowadzenia działań następczych w przypadku stwierdzenia słabych punktów oraz wyjątków w systemie kontroli wewnętrznej;
f)okresową ocenę prawidłowego funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej.
4.Wydajna kontrola wewnętrzna opiera się na następujących elementach:
a)wdrożeniu właściwej strategii zarządzania ryzykiem i strategii kontroli skoordynowanej przez odpowiednich uczestników łańcucha kontroli;
b)dostępności rezultatów przeprowadzonych kontroli dla wszystkich odpowiednich uczestników łańcucha kontroli;
c)bazowaniu, w stosownych przypadkach, na deklaracjach zarządczych partnerów wykonujących oraz na opiniach z niezależnych audytów, pod warunkiem że jakość pracy wykonanej w celu sporządzenia tych dokumentów jest wystarczająca i możliwa do zaakceptowania oraz że praca ta została wykonana przy zastosowaniu uzgodnionych norm;
d)wdrażaniu bez zbędnej zwłoki środków naprawczych, w tym – w stosownych przypadkach – odstraszających kar;
e)jasnych i jednoznacznych przepisach dotyczących poszczególnych polityk;
f)eliminowaniu wielokrotnych kontroli;
g)poprawie korzystnej relacji kosztów do korzyści związanych z działaniami kontrolnymi.
5.Jeżeli w czasie realizacji działania utrzymuje się wysoki poziom błędów, to Komisja wskazuje słabe punkty systemów kontroli, analizuje koszty i korzyści wynikające z ewentualnych środków naprawczych oraz podejmuje lub proponuje stosowne działania, takie jak uproszczenie mających zastosowanie przepisów, udoskonalenie systemów kontroli i modyfikacja programu lub systemów realizacji.
ROZDZIAŁ 8
Zasada przejrzystości
Artykuł 35
Publikacja sprawozdań rocznych, budżetów
1.Budżet uchwala się i wykonuje, a sprawozdania roczne prezentuje zgodnie z zasadą przejrzystości.
2.Przewodniczący Parlamentu Europejskiego nakazuje opublikowanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej budżetu i wszelkich budżetów korygujących w formie, w jakiej zostały ostatecznie przyjęte.
Budżety publikuje się w terminie trzech miesięcy od daty stwierdzenia ich ostatecznego przyjęcia.
W oczekiwaniu na oficjalną publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, najszybciej, jak to możliwe, i nie później niż cztery tygodnie po ostatecznym przyjęciu budżetu ostateczne szczegółowe dane budżetowe publikowane są we wszystkich językach na stronach internetowych instytucji, z inicjatywy Komisji.
Skonsolidowane sprawozdanie roczne publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 36
Publikacja informacji o odbiorcach i innych informacji
1.Komisja w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie udostępnia posiadane informacje o odbiorcach oraz o charakterze i celu działania finansowanego z budżetu, w przypadku bezpośredniego wykonywania budżetu zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. a).
Obowiązek określony w akapicie pierwszym ma zastosowanie również do pozostałych instytucji, kiedy wykonują one budżet Unii.
Informacje o odbiorcach środków unijnych podlegających wykonaniu bezpośredniemu publikowane są na stronie internetowej instytucji Unii nie później niż do dnia 30 czerwca roku następującego po roku budżetowym, w którym z tych środków zaciągnięto zobowiązania prawne.
2.Informacje, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, udostępnia się z należytym uwzględnieniem wymogów dotyczących poufności i bezpieczeństwa, a szczególnie ochrony danych osobowych; informacje te obejmują:
a)imię i nazwisko lub nazwę odbiorcy,
b)miejscowość odbiorcy,
c)kwotę zobowiązania prawnego,
d)charakter i cel środka.
Do celów lit. b) termin „miejscowość” w akapicie pierwszym w oznacza:
(i)adres odbiorcy, jeśli jest on osobą prawną;
(ii)region na poziomie NUTS 2, jeśli odbiorca jest osobą fizyczną.
Informacje te publikowane są jedynie w odniesieniu do nagród, dotacji i zamówień, które zostały przyznane lub udzielone w wyniku konkursów, procedur udzielania dotacji lub procedur udzielania zamówień publicznych oraz w odniesieniu do ekspertów, którzy zostali wybrani na podstawie art. 230 ust. 2. Nie publikuje się informacji dotyczących:
a)wsparcia na rzecz kształcenia dla osób fizycznych oraz innego wsparcia bezpośredniego wypłacanego osobom fizycznym najbardziej potrzebującym, o których mowa w art. 185 ust. 4 lit. b);
b)zamówień o bardzo niskiej wartości przyznawanych ekspertom wybranym na podstawie art. 230 ust. 2, a także zamówień o bardzo niskiej wartości, niższej od kwoty, o której mowa w pkt 14.4 załącznika do niniejszego rozporządzenia.
Na stronie internetowej instytucji Unii zamieszcza się co najmniej adres strony internetowej, na której dostępne są takie informacje, jeśli nie są one publikowane bezpośrednio w przeznaczonym do tego miejscu na stronie internetowej instytucji Unii.
3.W przypadku osób fizycznych publikacja ogranicza się do ujawnienia nazwiska odbiorcy, miejscowości, kwoty zobowiązania prawnego i celu środka. Decyzja o ujawnieniu tych danych jest podejmowana w oparciu o odpowiednie kryteria, takie jak okresowość środka, jego rodzaj lub znaczenie. W przypadku danych osobowych informacje są usuwane dwa lata po zakończeniu roku budżetowego, w którym na daną kwotę zaciągnięto zobowiązanie prawne. Ma to zastosowanie również w odniesieniu do danych osobowych dotyczących osób prawnych, w przypadku których oficjalna nazwa wskazuje na jedną lub kilka osób fizycznych.
4.Od publikacji odstępuje się, jeśli takie ujawnienie stanowi zagrożenie dla praw i wolności zainteresowanych osób, chronionych Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej lub szkodzi interesom handlowym odbiorców.
5.Osoby lub podmioty wykonujące środki finansowe Unii na podstawie art. 61 ust. 1 lit. c) oraz organy wyznaczone na podstawie art. 62 ust. 3 w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie udostępniają informacje o odbiorcach tych środków.
Informacje o odbiorcach końcowych środków finansowych zapewnianych za pośrednictwem instrumentów finansowych, otrzymujących wsparcie z budżetu Unii na kwotę niższą niż 500 000 EUR, ogranicza się do danych statystycznych, zagregowanych zgodnie z odpowiednimi kryteriami, takimi jak położenie geograficzne, typologia ekonomiczna odbiorców, rodzaj otrzymanego wsparcia oraz obszar polityki Unii, w ramach którego udzielono wsparcia.
W stosownych przypadkach poziom szczegółowości i kryteria należy określić w odpowiednich przepisach sektorowych i można je doprecyzować w ramowych umowach o partnerstwie (o charakterze finansowym).
Komisja w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie udostępnia informacje o stronie internetowej zawierającej informacje, o których mowa w akapicie pierwszym.
TYTUŁ III
UCHWALANIE I STRUKTURA BUDŻETU
ROZDZIAŁ 1
Uchwalanie budżetu
Artykuł 37
Preliminarz dochodów i wydatków
1.Każda instytucja inna niż Komisja sporządza preliminarz swoich dochodów i wydatków, który do dnia 1 lipca każdego roku przesyła Komisji, a równocześnie przekazuje do wiadomości Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
2.Wysoki Przedstawiciel przeprowadza konsultacje z członkami Komisji odpowiedzialnymi za politykę rozwojową, politykę sąsiedztwa i współpracę międzynarodową, pomoc humanitarną i reagowanie kryzysowe, stosownie do zakresu kompetencji każdego z nich.
3.Komisja sporządza swój preliminarz, który przesyła także, bezpośrednio po przyjęciu, do Parlamentu Europejskiego i Rady.
Przygotowując preliminarz, Komisja korzysta z informacji, o których mowa w art. 38.
Artykuł 38
Preliminarze budżetowe organów, o których mowa w art. 69
Do dnia 31 stycznia każdego roku każdy organ, o którym mowa w art. 69, zgodnie ze swoim aktem ustanawiającym, przesyła Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie projekt jednolitego dokumentu programowego.
Artykuł 39
Projekt budżetu
1.Komisja przedkłada wniosek zawierający projekt budżetu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 1 września roku poprzedzającego rok, w którym budżet ma zostać wykonany. Wniosek ten jest również przekazywany przez Komisję do wiadomości parlamentom narodowym.
Projekt budżetu zawiera skrócone ogólne zestawienie dochodów i wydatków Unii oraz stanowi konsolidację preliminarzy, o których mowa w art. 37. Może również zawierać preliminarze inne niż te, które sporządziły instytucje.
Struktura i prezentacja projektu budżetu są zgodne z zasadami określonymi w art. 45–50.
Każda sekcja projektu budżetu poprzedzona jest wprowadzeniem sporządzonym przez daną instytucję.
Komisja sporządza ogólne wprowadzenie do projektu budżetu. Ogólne wprowadzenie zawiera tabele finansowe obejmujące najważniejsze dane według tytułów oraz uzasadnienie zmian wysokości środków w porównaniu z poprzednim rokiem budżetowym według kategorii wydatków zapisanych w wieloletnich ramach finansowych.
2.Aby zapewnić bardziej precyzyjne i wiarygodne prognozy skutków budżetowych obowiązujących przepisów i rozpatrywanych wniosków ustawodawczych, Komisja załącza do projektu budżetu orientacyjne programowanie finansowe na kolejne lata, z podziałem na kategorie wydatków, obszary polityki i linie budżetowe. Kompletne programowanie finansowe obejmuje wszystkie kategorie wydatków z wyjątkiem rolnictwa, polityki spójności i administracji, w odniesieniu do których podaje się tylko dane sumaryczne.
Po przyjęciu budżetu orientacyjne programowanie finansowe jest aktualizowane w celu uwzględnienia wyników procedury budżetowej i wszelkich innych stosownych decyzji.
3.Komisja załącza do projektu budżetu:
a)wyjaśnienie przyczyn, dla których projekt budżetu zawiera preliminarze odmienne od tych, które sporządziły inne instytucje;
b)wszelkie dokumenty robocze, które uzna za użyteczne w związku z planami zatrudnienia instytucji; każdy taki dokument roboczy, zawierający ostatni zatwierdzony plan zatrudnienia, przedstawia:
(i)informacje na temat wszystkich pracowników zatrudnionych przez Unię, w podziale na rodzaj umowy;
(ii)oświadczenie dotyczące polityki w zakresie stanowisk i personelu zewnętrznego oraz równowagi płci;
(iii)liczbę stanowisk rzeczywiście obsadzonych na początku roku, w którym przedstawiany jest projekt budżetu, w podziale na grupy zaszeregowania i jednostki administracyjne;
(iv)wykaz stanowisk w podziale na obszary polityki;
(v)dla każdej kategorii personelu zewnętrznego – wstępnie szacowaną liczbę ekwiwalentów pełnego czasu pracy na podstawie zatwierdzonych środków oraz liczbę osób faktycznie zatrudnionych na początku roku, w którym przedstawiany jest projekt budżetu, w podziale na grupy funkcyjne i – w stosownych przypadkach – grupy zaszeregowania;
c)dla organów, o których mowa w art. 69–70, dokument roboczy przedstawiający dochody i wydatki, a także wszelkie informacje na temat personelu, o których mowa w lit. b) ppkt (i)–(v).
W przypadkach gdy partnerstwa publiczno-prywatne korzystają z instrumentów finansowych, informacje dotyczące tych instrumentów zawarte są w dokumencie roboczym, o którym mowa w ust. 4;
d)dokument roboczy dotyczący planowanego wykonania środków na dany rok budżetowy oraz zobowiązań pozostających do spłaty;
e)w odniesieniu do środków na administrację – dokument roboczy przedstawiający wydatki administracyjne, których wykonaniem zajmuje się Komisja w ramach sekcji budżetu, która jej dotyczy;
f)dokument roboczy dotyczący projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, zawierający także ocenę rezultatów oraz opis planowanych działań następczych;
g)w odniesieniu do finansowania organizacji międzynarodowych – dokument roboczy zawierający:
(i)zestawienie wszystkich wkładów w podziale na programy lub fundusze Unii oraz na poszczególne organizacje międzynarodowe;
(ii)wyjaśnienie powodów, dla których bardziej wydajne było dla Unii finansowanie organizacji międzynarodowych niż bezpośrednie działanie;
h)dokumenty programowe lub wszelkie inne stosowne dokumenty zawierające:
(i)informację na temat polityk i celów Unii, do których realizacji lub osiągnięcia program ma się przyczynić;
(ii)jasne uzasadnienie interwencji na szczeblu Unii zgodnie m.in. z zasadą pomocniczości;
(iii)aktualne informacje na temat postępów w osiąganiu celów programu;
(iv)pełne uzasadnienie zawierające analizę kosztów i korzyści dla proponowanych zmian wysokości środków;
(v)informacje o wskaźnikach wykonania programu w bieżącym i poprzednim roku;
i)skrócone zestawienie harmonogramu należnych płatności w kolejnych latach budżetowych na pokrycie zobowiązań budżetowych zaciągniętych w poprzednich latach budżetowych.
4.Jeżeli Komisja wykorzystuje instrumenty finansowe, to załącza do projektu budżetu dokument roboczy przedstawiający dla każdego instrumentu finansowego następujące elementy:
a)odniesienie do instrumentu finansowego i aktu podstawowego, na którym on się opiera, oraz ogólny opis instrumentu, jego wpływu na budżet oraz wartości dodanej wkładu Unii;
b)instytucje finansowe uczestniczące we wdrażaniu, w tym wszelkie kwestie dotyczące stosowania art. 150 ust. 2;
c)wkład instrumentu finansowego w osiąganie celów danego programu mierzone ustalonymi wskaźnikami, w tym, w stosownych przypadkach, dywersyfikację geograficzną;
d)planowane operacje, w tym ich docelową wielkość na podstawie planowanej dźwigni finansowej lub, jeśli jest niedostępna, na podstawie efektu dźwigni wynikającego z istniejących instrumentów finansowych;
e)linie budżetowe odpowiadające odpowiednim operacjom oraz zagregowane zobowiązania budżetowe i płatności z budżetu;
f)średni czas od zaciągnięcia zobowiązania budżetowego dotyczącego instrumentów finansowych do zobowiązań prawnych w formie kapitału lub zadłużenia dotyczących poszczególnych projektów, jeżeli czas ten przekracza trzy lata. Komisja wyjaśnia przyczyny tego stanu rzeczy i w stosownych przypadkach przedstawia plan działań mający na celu skrócenie tego czasu w trakcie rocznej procedury udzielania absolutorium;
g)dochody i spłaty na mocy art. 202 ust. 2, wraz z oceną ich wykorzystania;
h)wartość inwestycji kapitałowych w odniesieniu do poprzednich lat;
i)łączną kwotę rezerw na zabezpieczenie przed ryzykiem i na zobowiązania oraz wszelkie informacje na temat ekspozycji Unii na ryzyko finansowe;
j)utratę wartości aktywów i wypłacone gwarancje, ze wskazaniem danych liczbowych zarówno za poprzedni rok, jak i odpowiednich skumulowanych danych;
k)wyniki instrumentu finansowego, w tym zrealizowane inwestycje, planowany i uzyskany efekt dźwigni;
l)przewidziane zasoby we wspólnym funduszu rezerw oraz, w stosownych przypadkach, saldo na rachunku powierniczym.
Ten dokument roboczy zawiera także zestawienie wydatków administracyjnych wynikających z opłat za zarządzanie instrumentami finansowymi oraz wydatków poniesionych w celu pokrycia innych kosztów finansowych i operacyjnych związanych z tym zarządzaniem, w ujęciu ogólnym oraz w podziale na podmioty zarządzające i instrumenty finansowe.
5.Jeżeli Komisja udzieliła gwarancji budżetowej, załącza do projektu budżetu dokument roboczy przedstawiający dla każdej gwarancji budżetowej i dla wspólnego funduszu rezerw następujące informacje:
a)odniesienie do gwarancji budżetowej i aktu podstawowego, na którym ona się opiera, oraz ogólny opis gwarancji, jej wpływu na zobowiązania finansowe dla budżetu oraz wartości dodanej wsparcia z Unii;
b)informacje o partnerach w przypadku gwarancji, w tym wszelkie kwestie dotyczące stosowania art. 150 ust. 2;
c)wkład gwarancji budżetowej w osiąganie celów danej gwarancji mierzone ustalonymi wskaźnikami, w tym, w stosownych przypadkach, dywersyfikację geograficzną oraz uruchomienie zasobów z sektora prywatnego;
d)informacje na temat operacji objętych gwarancją w ujęciu zagregowanym z podziałem na sektory, kraje i instrumenty, w tym, w stosownych przypadkach, portfolia i wsparcie łączone z innymi działaniami Unii;
e)kwotę finansową przekazaną beneficjentom, a także ocenę efektu dźwigni osiągniętego w ramach projektów wspartych dzięki gwarancji;
f)informacje zagregowane w taki sam sposób jak w lit. d), dotyczące gwarancji, strat, zwrotów, kwot odzyskanych oraz innych otrzymanych płatności;
g)informacje na temat zarządzania finansami, wyników oraz ryzyka dla wspólnego funduszu gwarancyjnego na koniec poprzedniego roku kalendarzowego;
h)wskaźnik zasilenia funduszu rezerw wspólnego funduszu gwarancyjnego oraz, w stosownych przypadkach, późniejsze przesunięcia zgodnie z art. 206 ust. 3;
i)przepływy finansowe w ramach wspólnego funduszu rezerw w poprzednim roku kalendarzowym oraz znaczące transakcje i wszelkie istotne informacje na temat ekspozycji Unii na ryzyko finansowe;
j)zgodnie z art. 203 ust. 3 ocenę stabilności poziomu zobowiązań warunkowych obciążających budżet Unii, wynikających z operacji finansowych.
6.W przypadkach gdy Komisja korzysta z funduszy powierniczych Unii, załącza do projektu budżetu dokument roboczy dotyczący działań wspieranych za pomocą funduszy powierniczych Unii, ich wdrażania oraz wyników.
7.Komisja załącza również do projektu budżetu wszelkie inne dokumenty robocze, które jej zdaniem mogą uzasadniać jej wnioski budżetowe.
8.Zgodnie z art. 8 ust. 5 decyzji Rady 2010/427/UE oraz aby zapewnić przejrzystość budżetową w obszarze działań zewnętrznych Unii, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, wraz z projektem budżetu, dokument roboczy kompleksowo przedstawiający:
a)wszystkie finansowane z budżetu wydatki administracyjne i operacyjne dotyczące działań zewnętrznych Unii, w tym zadań wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) oraz wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony;
b)łączne wydatki administracyjne ESDZ za poprzedni rok z podziałem na wydatki poszczególnych delegatur Unii i wydatki na administrację centralną ESDZ; wraz z wydatkami operacyjnymi z podziałem na obszary geograficzne (regiony, kraje), obszary tematyczne, delegatury Unii i misje.
9.Dokument roboczy, o którym mowa w ust. 6, przedstawia również:
a)liczbę stanowisk w każdej grupie zaszeregowania w każdej kategorii oraz liczbę stanowisk stałych i czasowych, w tym pracowników kontraktowych i miejscowych, zatwierdzonych w granicach środków poszczególnych delegatur Unii, a także w administracji centralnej ESDZ;
b)wszelkie zwiększenia lub zmniejszenia liczby stanowisk w stosunku do poprzedniego roku budżetowego w poszczególnych grupach zaszeregowania i kategoriach, w administracji centralnej ESDZ i we wszystkich delegaturach Unii.
Artykuł 40
List w sprawie poprawek do projektu budżetu
Na podstawie wszelkich nowych informacji, które nie były dostępne w chwili uchwalania projektu budżetu, Komisja może z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej z pozostałych instytucji, w odniesieniu do dotyczących ich sekcji, przedłożyć równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie listy w sprawie poprawek do projektu budżetu, zanim zwołany zostanie komitet pojednawczy, o którym mowa w art. 314 TFUE. Listy mogą obejmować list w sprawie poprawek aktualizujący w szczególności preliminarz wydatków na rolnictwo.
Artykuł 41
Obowiązki państw członkowskich wynikające z przyjęcia budżetu
1.Przewodniczący Parlamentu Europejskiego ogłasza ostateczne przyjęcie budżetu zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 314 ust. 9 TFUE i w art. 106a Traktatu Euratom.
2.Po ogłoszeniu ostatecznego przyjęcia budżetu każde państwo członkowskie – od dnia 1 stycznia kolejnego roku budżetowego lub od dnia ogłoszenia ostatecznego przyjęcia budżetu, jeżeli nastąpiło to po dniu 1 stycznia – ma obowiązek przekazać Unii należności wymienione w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 609/2014.
Artykuł 42
Projekty budżetów korygujących
1.Komisja może przedłożyć projekty budżetów korygujących dotyczące przede wszystkim dochodów w następujących okolicznościach:
a)w celu rozliczenia salda z poprzedniego roku budżetowego zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17;
b)w celu zmiany prognozy zasobów własnych w związku z aktualizacją na podstawie prognoz gospodarczych;
c)w celu uwzględnienia aktualizacji prognoz zasobów własnych i innych dochodów oraz dokonania przeglądu dostępności i zapotrzebowania na środki na płatności.
W miarę możliwości oraz w uzasadnionych przypadkach Komisja może zaproponować korekty dotyczące wydatków w połączeniu z korektami dotyczącymi dochodów, o których mowa w akapicie pierwszym.
W przypadku niemożliwych do uniknięcia, wyjątkowych lub nieprzewidzianych okoliczności Komisja może przedłożyć projekty budżetów korygujących, które dotyczą głównie wydatków.
2.Wnioski w sprawie budżetów korygujących przedkładane przez instytucje inne niż Komisja w takich samych okolicznościach jak te, o których mowa w ust. 1, są przesyłane Komisji.
Przed przedłożeniem projektu budżetu korygującego Komisja i pozostałe instytucje analizują możliwość realokacji stosownych środków, ze szczególnym uwzględnieniem wszelkich spodziewanych przypadków niepełnego wykonania środków.
Do budżetów korygujących zastosowanie ma art. 41. Budżety korygujące są uzasadniane poprzez odniesienie do budżetu, którego preliminarze zmieniają.
3.Z wyjątkiem należycie uzasadnionych wyjątkowych okoliczności Komisja przedkłada projekt budżetu korygującego równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej do dnia 15 października każdego roku budżetowego. Do wniosków w sprawie budżetów korygujących od pozostałych instytucji Komisja może załączyć opinię.
4.Projektom budżetów korygujących towarzyszą uzasadnienia i informacje dotyczące wykonania budżetu za poprzednie lata budżetowe i bieżący rok budżetowy, dostępne w chwili ich uchwalania.
Artykuł 43
Wcześniejsze przekazanie preliminarzy i projektów budżetów
Komisja oraz Parlament Europejski i Rada mogą porozumieć się w sprawie przyspieszenia niektórych terminów przekazania preliminarzy oraz przyjęcia i przekazania projektu budżetu. Porozumienie to nie może jednak powodować skrócenia ani wydłużenia okresów przewidzianych na analizę tych tekstów na mocy art. 314 TFUE i art. 106a Traktatu Euratom.
ROZDZIAŁ 2
Struktura i prezentacja budżetu
Artykuł 44
Struktura budżetu
Budżet składa się z:
a)ogólnego zestawienia dochodów i wydatków;
b)oddzielnych sekcji dla każdej instytucji, podzielonych na zestawienia dochodów i wydatków, z wyjątkiem Rady Europejskiej i Rady, które figurują w tej samej sekcji.
Artykuł 45
Nomenklatura budżetowa
1.Parlament Europejski i Rada klasyfikują dochody Komisji oraz dochody i wydatki pozostałych instytucji zgodnie z ich rodzajem lub przeznaczeniem w ramach tytułów, rozdziałów, artykułów i pozycji.
2.Zestawienie wydatków w sekcji dotyczącej Komisji sporządza się na podstawie nomenklatury przyjętej przez Parlament Europejski i Radę i klasyfikuje według celu.
Każdy tytuł odpowiada obszarowi polityki, a każdy rozdział co do zasady odpowiada danemu programowi lub danej działalności.
Każdy tytuł może zawierać środki operacyjne i środki administracyjne. Środki administracyjne na dany tytuł grupuje się w jednym rozdziale.
Nomenklatura budżetowa jest zgodna z zasadami specyfikacji, przejrzystości i należytego zarządzania finansami. Gwarantuje ona jasność i przejrzystość niezbędną w procesie budżetowym, ułatwiając identyfikację głównych celów określonych w odnośnych podstawach prawnych i umożliwiając wybór priorytetów politycznych oraz wydajne i skuteczne wykonywanie.
3.Jeżeli środki administracyjne w poszczególnych tytułach są przedstawiane w podziale na cele, należy je klasyfikować następująco:
a)wydatki na pracowników zatwierdzonych w planie zatrudnienia: kwota środków i liczba stanowisk w planie zatrudnienia odpowiadających tym wydatkom;
b)wydatki na personel zewnętrzny i inne wydatki, o których mowa w art. 28 ust. 1 lit. b) akapit pierwszy i które są finansowane z działu „administracja” wieloletnich ram finansowych;
c)wydatki na budynki i inne związane z tym wydatki, łącznie ze sprzątaniem i utrzymaniem, czynszem i kosztami wynajmu, telekomunikacji, wody, gazu i energii elektrycznej;
d)personel zewnętrzny i wsparcie techniczne bezpośrednio związane z realizacją programów.
Wydatki administracyjne Komisji o charakterze wspólnym dla kilku tytułów są klasyfikowane według rodzaju i ujmowane w odrębnym skróconym zestawieniu.
Artykuł 46
Dochody ujemne
1.Budżet nie zawiera dochodów ujemnych, chyba że wynikają one z ujemnego oprocentowania depozytów.
2.Zasoby własne wpłacane na mocy decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej są kwotami netto i w takiej postaci wykazuje się je w skróconym zestawieniu dochodów w budżecie.
Artykuł 47
Środki tymczasowe
1.Każda sekcja budżetu może zawierać tytuł „środki tymczasowe”. Środki zapisuje się w ramach takiego tytułu w każdym z następujących przypadków:
a)w chwili uchwalania budżetu nie istnieje akt podstawowy dla danego działania;
b)istnieją poważne wątpliwości co do adekwatności środków lub co do tego, czy środki zapisane w danych liniach budżetowych można uruchomić zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami.
Środki w tym tytule mogą być wykorzystane dopiero po dokonaniu przesunięcia zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 28 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy niniejszego rozporządzenia, jeżeli przyjęcie aktu podstawowego podlega procedurze ustanowionej w art. 294 TFUE, a w pozostałych przypadkach zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29 niniejszego rozporządzenia.
2.W przypadku poważnych trudności z wykonaniem Komisja może zaproponować przesunięcie środków do tytułu „środki tymczasowe” w czasie trwania roku budżetowego. Decyzję w sprawie tych przesunięć podejmują Parlament Europejski i Rada zgodnie z art. 29.
Artykuł 48
Rezerwa ujemna
Sekcja budżetu dotycząca Komisji może obejmować „rezerwę ujemną” ograniczoną do maksymalnej wysokości 400 000 000 EUR. Taka rezerwa, którą zapisuje się w oddzielnym tytule, zawiera wyłącznie środki na płatności.
Ta rezerwa ujemna musi być wykorzystana przed końcem roku budżetowego w drodze przesunięcia środków zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 28 i 29.
Artykuł 49
Rezerwa na pomoc nadzwyczajną i rezerwa Unii Europejskiej na wypadek kryzysów
1.Sekcja budżetu dotycząca Komisji obejmuje rezerwę na pomoc nadzwyczajną dla państw trzecich i rezerwę Unii Europejskiej na wypadek kryzysów.
2.Rezerwy, o których mowa w ust. 1, wykorzystywane są przed końcem roku budżetowego w drodze przesunięcia środków zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 28 i 30.
Artykuł 50
Prezentacja budżetu
1.W budżecie wykazuje się:
a)w ogólnym zestawieniu dochodów i wydatków:
(i)szacowane dochody Unii na dany rok budżetowy („rok n”);
(ii)szacowane dochody za poprzedni rok budżetowy oraz dochody za rok n–2;
(iii)środki na zobowiązania i środki na płatności na rok n;
(iv)środki na zobowiązania i środki na płatności za poprzedni rok budżetowy;
(v)zobowiązania zaciągnięte i wydatki zrealizowane w roku n–2, przy czym wydatki wyraża się również jako procent budżetu na rok n;
(vi)odpowiednie uwagi na temat poszczególnych części, zgodnie z art. 45 ust. 1. Uwagi do budżetu obejmują odniesienia do aktu podstawowego, w przypadku gdy taki akt istnieje, jak również wszystkie stosowne wyjaśnienia dotyczące charakteru i celu środków;
b)w każdej sekcji dochody i wydatki uwzględnia się według struktury opisanej w lit. a);
c)w odniesieniu do personelu:
(i)dla każdej sekcji – plan zatrudnienia określający liczbę stanowisk w poszczególnych grupach zaszeregowania dla poszczególnych kategorii i służb, a także liczbę stanowisk stałych i czasowych zatwierdzonych w granicach środków;
(ii)plan zatrudnienia dotyczący personelu wynagradzanego ze środków na działania bezpośrednie w obszarze badań i rozwoju technologicznego oraz plan zatrudnienia dotyczący personelu wynagradzanego z tych samych środków na działania pośrednie; plany zatrudnienia klasyfikuje się według kategorii i grup zaszeregowania z rozróżnieniem na stanowiska stałe i czasowe, zatwierdzone w granicach środków budżetowych;
(iii)plan zatrudnienia określający liczbę stanowisk w podziale na grupy zaszeregowania i kategorie dla każdego organu, o którym mowa w art. 69, otrzymującego dotacje pokrywane z budżetu; w planie zatrudnienia oprócz liczby stanowisk zatwierdzonych na dany rok budżetowy wykazuje się liczbę stanowisk zatwierdzonych na poprzedni rok. Personel Agencji Dostaw Euratomu ujmuje się odrębnie w planie zatrudnienia Komisji;
d)w odniesieniu do pomocy finansowej i gwarancji budżetowych:
(i)w ogólnym zestawieniu dochodów linie budżetowe odpowiadające odpowiednim operacjom, w których zapisuje się wszelkie zwroty otrzymane od odbiorców, którzy początkowo nie wykonali zobowiązań wynikających z umowy. Linie te oznacza się zapisem symbolicznym „pro memoria” (p.m.) wraz z odpowiednimi uwagami;
(ii)w sekcji dotyczącej Komisji:
–linie budżetowe obejmujące gwarancje Unii w odniesieniu do danych operacji. Linie te oznacza się zapisem symbolicznym „pro memoria”, o ile nie powstało żadne rzeczywiste obciążenie, które należy pokryć z ostatecznych zasobów;
–uwagi odnoszące się do aktu podstawowego oraz wielkości przewidywanych operacji, czasu ich trwania oraz gwarancji finansowej udzielonej przez Unię w odniesieniu do tych operacji;
(iii)w dokumencie załączonym do sekcji dotyczącej Komisji, orientacyjnie, również informacje o powiązanych rodzajach ryzyka:
–bieżące operacje kapitałowe i obsługę zadłużenia,
–operacje kapitałowe i obsługę zadłużenia na rok n;
e)w odniesieniu do finansowania wykonywanego przez podmioty zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c):
(i)odniesienie do aktu podstawowego danego programu;
(ii)odpowiednie linie budżetowe;
(iii)ogólny opis działania, w tym czas jego trwania i jego wpływ na budżet;
f)łączną kwotę wydatków na WPZiB zapisaną w jednym rozdziale, zatytułowanym „WPZiB” i zawierającym szczegółowe artykuły; artykuły te obejmują wydatki na WPZiB i zawierają szczegółowe linie, w których ujęte są co najmniej najważniejsze misje.
2.Oprócz dokumentów określonych w ust. 1 Parlament Europejski i Rada mogą załączyć do budżetu wszelkie inne stosowne dokumenty.
Artykuł 51
Zasady dotyczące planów zatrudnienia personelu
1.Plany zatrudnienia, o których mowa w art. 50 ust. 1 lit. c), określają bezwzględny limit dla każdej instytucji lub każdego organu. Poza ustalonym limitem nie można zatrudniać dodatkowego personelu.
Z wyjątkiem grup zaszeregowania AD 16, AD 15 i AD 14 każda instytucja lub każdy organ może jednak zmienić plany zatrudnienia o maksymalnie 10 % zatwierdzonych stanowisk, pod następującymi warunkami:
a)utrzymania na niezmienionym poziomie środków na personel przewidzianych na cały rok budżetowy;
b)nieprzekroczenia limitu łącznej liczby stanowisk zatwierdzonych w poszczególnych planach zatrudnienia;
c)udziału danej instytucji lub danego organu w analizie porównawczej z innymi instytucjami i organami Unii, co zainicjowała Komisja, dokonując przeglądu swojego stanu zatrudnienia.
W terminie trzech tygodni przed dokonaniem zmian, o których mowa w akapicie drugim, instytucja powiadamia Parlament Europejski i Radę o zamiarze dokonania takich zmian. Jeżeli w tym terminie Parlament Europejski lub Rada przedstawi należycie uzasadnione powody, instytucja powstrzyma się od dokonywania zmian, a zastosowanie ma procedura, o której mowa w art. 42.
2.Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 akapit pierwszy skutki zatrudnienia w niepełnym wymiarze godzin zatwierdzonego przez organ powołujący zgodnie z regulaminem pracowniczym mogą być kompensowane zatrudnieniem dodatkowego personelu.
ROZDZIAŁ 3
Dyscyplina budżetowa
Artykuł 52
Zgodność z wieloletnimi ramami finansowymi
Budżet jest zgodny z wieloletnimi ramami finansowymi.
Artykuł 53
Zgodność aktów Unii z budżetem
Jeżeli wykonanie aktu Unii wiąże się z przekroczeniem kwoty środków dostępnych w budżecie, wykonanie tego aktu pod względem finansowym jest możliwe dopiero po dokonaniu odpowiedniej korekty budżetu.
TYTUŁ IV
WYKONANIE BUDŻETU
ROZDZIAŁ 1
Przepisy ogólne
Artykuł 54
Wykonywanie budżetu zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami i opinią obywateli
1.Komisja wykonuje dochody i wydatki budżetowe zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, na własną odpowiedzialność i w granicach zatwierdzonych środków.
2.Państwa członkowskie współpracują z Komisją w taki sposób, aby środki były wykorzystywane zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami.
3.Komisja, państwa członkowskie lub wszelkie inne podmioty wykonujące budżet Unii mogą przeprowadzić konsultacje z obywatelami w sprawie wykonywania budżetu Unii.
Artykuł 55
Informacje dotyczące przekazywania danych osobowych do celów audytu
We wszystkich zaproszeniach publikowanych w związku z procedurami udzielania dotacji, zamówień lub przyznawania nagród przeprowadzanymi w ramach wykonania bezpośredniego, potencjalnych beneficjentów, kandydatów, oferentów i uczestników informuje się, zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady, że na użytek ochrony interesów finansowych Unii ich dane osobowe mogą zostać przekazane służbom audytu wewnętrznego, Trybunałowi Obrachunkowemu lub Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i między urzędnikami zatwierdzającymi Komisji oraz agencjami wykonawczymi i organami Unii, o których mowa w art. 70.
Artykuł 56
Akt podstawowy oraz wyjątki
1.Środki przewidziane w budżecie na jakiekolwiek działanie Unii mogą zostać wykorzystane dopiero po przyjęciu aktu podstawowego.
2.Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 następujące środki można wykonać bez aktu podstawowego, pod warunkiem że działania, które mają one finansować, podlegają kompetencji Unii:
a)środki na projekty pilotażowe o charakterze eksperymentalnym mające na celu zbadanie wykonalności działania i jego użyteczności. Odpowiednie środki na zobowiązania można zapisać w budżecie na nie więcej niż dwa kolejne lata budżetowe.
Łączna kwota środków na projekty pilotażowe nie może przekroczyć 40 000 000 EUR w jednym roku budżetowym;
b)środki na działania przygotowawcze w obszarze zastosowania TFUE i Traktatu Euratom, mające na celu przygotowanie wniosków z myślą o podjęciu przyszłych działań. Działania przygotowawcze są spójne i mogą przyjmować różne formy. Odpowiednie środki na zobowiązania można zapisać w budżecie na nie więcej niż trzy kolejne lata budżetowe. Procedura w sprawie przyjęcia odpowiedniego aktu podstawowego musi zakończyć się przed końcem trzeciego roku budżetowego; w toku tej procedury zaciąganie zobowiązań uwzględnia charakter działań przygotowawczych do planowanych działań, osiąganych celów i odbiorców. W związku z powyższym środki wykonane nie odpowiadają co do wielkości środkom przewidzianym na finansowanie właściwego działania.
Łączna kwota środków na nowe działania przygotowawcze, o których mowa w niniejszej literze, nie może przekroczyć 50 000 000 EUR w jednym roku budżetowym, a łączna kwota zobowiązań faktycznie zaciągniętych na działania przygotowawcze nie może przekroczyć 100 000 000 EUR;
c)środki na działania przygotowawcze w obszarze tytułu V TUE. Działania te są ograniczone do krótkiego okresu i ukierunkowane na stworzenie warunków do podejmowania przez Unię działań służących osiąganiu celów WPZiB oraz do przyjęcia niezbędnych instrumentów prawnych.
W przypadku operacji Unii związanych z zarządzaniem kryzysowym celem działań przygotowawczych jest między innymi ocena wymogów operacyjnych, szybkie dostarczenie środków w fazie początkowej lub przygotowanie na miejscu warunków do rozpoczęcia operacji.
Do podjęcia działań przygotowawczych konieczna jest zgoda Rady wyrażona na wniosek Wysokiego Przedstawiciela.
W celu zapewnienia szybkiego podjęcia działań przygotowawczych Wysoki Przedstawiciel jak najszybciej informuje Parlament Europejski i Komisję o zamiarze zainicjowania przez Radę działania przygotowawczego, podając w szczególności szacunkową wysokość potrzebnych do tego celu zasobów. Komisja podejmuje wszelkie środki niezbędne do zapewnienia szybkiej wypłaty środków finansowych.
Finansowanie środków przyjmowanych przez Radę w celu przygotowania operacji Unii w zakresie zarządzania kryzysowego na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej obejmuje koszty dodatkowe (w tym koszty ubezpieczenia od wysokiego ryzyka, koszty podróży i zakwaterowania oraz płatności z tytułu diet) wynikające bezpośrednio z konkretnego rozmieszczenia w terenie misji lub zespołu, w skład których wchodzą między innymi pracownicy instytucji Unii;
d)środki na działania jednorazowe lub też na działania o nieokreślonym czasie trwania, prowadzone przez Komisję w ramach zadań wynikających z jej instytucjonalnych prerogatyw przewidzianych w TFUE i Traktacie Euratom, innych niż prawo inicjatywy ustawodawczej, o którym mowa w lit. b), oraz w ramach kompetencji szczególnych, które zostały jej przyznane bezpośrednio w tych traktatach i które mają być wymienione w aktach delegowanych przyjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
e)środki na funkcjonowanie poszczególnych instytucji w ramach ich autonomii administracyjnej.
Artykuł 57
Wykonywanie budżetu przez instytucje inne niż Komisja
1.Komisja przyznaje pozostałym instytucjom uprawnienia wymagane do wykonywania ich sekcji budżetu.
2.Komisja może zawierać porozumienia z innymi instytucjami Unii w celu ułatwienia wykonania środków, w szczególności porozumienia administracyjne regulujące świadczenie usług, dostawy produktów, wykonanie robót budowlanych lub wykonanie umów dotyczących nieruchomości.
3.Takie umowy o gwarantowanym poziomie usług mogą być również zawierane między departamentami instytucji Unii, organami Unii, europejskimi urzędami, organami lub osobami, którym powierzono wykonanie określonych działań w ramach WPZiB na mocy tytułu V TUE i biurem sekretarza generalnego Rady Najwyższej Szkół Europejskich. Umowy takie umożliwiają odzyskanie kosztów poniesionych w związku z ich wykonaniem.
Artykuł 58
Delegowanie uprawnień do wykonywania budżetu
1.Komisja i każda z pozostałych instytucji może, w ramach swoich służb, delegować swoje uprawnienia do wykonywania budżetu zgodnie z warunkami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu oraz w swoich przepisach wewnętrznych, w granicach, które zostaną określone w akcie o delegowaniu uprawnień. Podmioty, na które zostały delegowane uprawnienia, mogą działać wyłącznie w ich granicach.
2.Komisja może jednak delegować swoje uprawnienia w kwestii wykonywania budżetu w odniesieniu do środków operacyjnych ujętych w jej sekcji na szefów delegatur Unii, oraz, dla zapewnienia ciągłości działania podczas ich nieobecności, na zastępców szefów delegatur. Szefowie delegatur Unii, działając w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających Komisji, oraz ich zastępcy w razie nieobecności szefów delegatur Unii, stosują przepisy Komisji dotyczące wykonania budżetu i podlegają tym samym obowiązkom i zasadom rozliczalności, co wszyscy inni subdelegowani urzędnicy zatwierdzający Komisji.
Komisja może wycofać delegowane uprawnienia zgodnie z własnymi przepisami.
Do celów akapitu pierwszego Wysoki Przedstawiciel podejmuje środki niezbędne do ułatwienia współpracy między delegaturami Unii a służbami Komisji.
3.ESDZ może w wyjątkowych przypadkach delegować swoje uprawnienia w kwestii wykonywania budżetu w odniesieniu do środków administracyjnych ujętych w jej sekcji na personel Komisji w delegaturach, o ile jest to konieczne dla zapewnienia ciągłości administracji delegatur w przypadku braku właściwego urzędnika zatwierdzającego ESDZ. W wyjątkowych przypadkach, gdy personel Komisji w delegaturach Unii działa w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających ESDZ, stosuje przepisy wewnętrzne ESDZ dotyczące wykonania budżetu i podlega tym samym obowiązkom i zasadom rozliczalności, którym podlegają wszyscy pozostali subdelegowani urzędnicy zatwierdzający ESDZ.
ESDZ może wycofać delegowane uprawnienia zgodnie z własnymi przepisami.
Artykuł 59
Konflikt interesów
1.Wszystkim podmiotom upoważnionym do działań finansowych zdefiniowanym w tytule IV rozdział 4 oraz wszystkim innym osobom uczestniczącym w wykonywaniu budżetu oraz zarządzaniu budżetem w ramach wykonania bezpośredniego, pośredniego i dzielonego, w tym w działaniach przygotowawczych, a także w audycie lub kontroli budżetu zakazuje się podejmowania jakichkolwiek działań, które mogą spowodować powstanie konfliktu ich interesów z interesami Unii. Spoczywa na nich także obowiązek podejmowania wszelkich odpowiednich środków, aby zapobiegać powstawaniu konfliktu interesów w ramach funkcji wchodzących w zakres ich odpowiedzialności, oraz zaradzenia sytuacjom, które obiektywnie można postrzegać jako źródło konfliktu interesów.
2.Do celów ust. 1 konflikt interesów istnieje wówczas, gdy bezstronne i obiektywne pełnienie funkcji podmiotu upoważnionego do działań finansowych lub innej osoby, o których mowa w ust. 1, jest zagrożone z uwagi na względy rodzinne, emocjonalne, sympatie polityczne lub przynależność państwową, interes gospodarczy lub jakiekolwiek inne bezpośrednie lub pośrednie interesy osobiste.
Artykuł 60
Konflikt interesów pracowników
W razie wystąpienia ryzyka, że członek personelu podlegający regulaminowi pracowniczemu może znaleźć się w sytuacji konfliktu interesów, o którym mowa w art. 59, dana osoba przekazuję sprawę delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu, który stwierdza na piśmie, czy istnieje konflikt interesów. Dany członek personelu informuje również swojego przełożonego. W przypadku stwierdzenia istnienia konfliktu interesów organ powołujący zwalnia urzędnika z odpowiedzialności za daną sprawę. Delegowany urzędnik zatwierdzający osobiście zapewnia podjęcie dalszych właściwych działań.
ROZDZIAŁ 2
Metody wykonywania
Artykuł 61
Metody wykonywania budżetu
1.Komisja wykonuje budżet według dowolnej z następujących metod:
a)bezpośrednio („wykonanie bezpośrednie”), przy pomocy swoich służb, w tym swojego personelu w delegaturach Unii pod kierownictwem odpowiedniego szefa delegatury, zgodnie z art. 58 ust. 2, lub za pośrednictwem agencji wykonawczych, o których mowa w art. 68;
b)w trybie wykonania dzielonego z państwami członkowskimi („wykonanie dzielone”);
c)pośrednio („wykonanie pośrednie”), jeżeli przewiduje to akt podstawowy lub w przypadkach, o których mowa w art. 56 ust. 2 akapit pierwszy lit. a)–d), z:
(i)państwami trzecimi lub organami przez nie wyznaczonymi;
(ii)organizacjami międzynarodowymi lub ich agencjami zgodnie z definicją w art. 151;
(iii)Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI) lub Europejskim Funduszem Inwestycyjnym (grupa EBI);
(iv)organami, o których mowa w art. 69 i 70;
(v)podmiotami prawa publicznego;
(vi)podmiotami prawa prywatnego realizującymi misję publiczną, o ile przedstawią one odpowiednie gwarancje finansowe;
(vii)podmiotami prawa prywatnego państwa członkowskiego, którym powierza się realizację partnerstwa publiczno-prywatnego i które przedstawią odpowiednie gwarancje finansowe;
(viii)podmiotami lub osobami, którym powierza się wykonanie określonych działań w ramach WPZiB na mocy tytułu V TUE, określonymi we właściwym akcie podstawowym.
2.Komisja ponosi odpowiedzialność za wykonanie budżetu zgodnie z art. 317 TFUE i nie deleguje wykonania budżetu na osoby trzecie, jeżeli takie zadania wiążą się z dużym zakresem swobody w podejmowaniu decyzji politycznych.
Komisja nie zleca na zewnątrz, na podstawie umów zgodnie z tytułem VII, zadań wiążących się ze sprawowaniem władzy publicznej i korzystaniem ze swobody decyzyjnej.
Artykuł 62
Wykonanie dzielone z państwami członkowskimi
1.W przypadkach gdy budżet wykonuje się w ramach wykonania dzielonego, Komisja i państwa członkowskie przestrzegają zasad należytego zarządzania finansami, przejrzystości i niedyskryminacji oraz zapewniają widoczność działań Unii na zewnątrz. W tym celu Komisja i państwa członkowskie wypełniają swoje odpowiednie obowiązki kontroli i audytu oraz przyjmują wynikające z tych obowiązków zadania określone w niniejszym rozporządzeniu. Przepisy uzupełniające ustanawia się w przepisach sektorowych.
2.Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki, w tym środki ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne, by chronić interesy finansowe Unii, w szczególności przez:
a)zapewnianie prawidłowego i skutecznego wykonywania działań finansowanych z budżetu, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami sektorowymi, i w tym celu wyznaczanie zgodnie z ust. 3 i nadzorowanie organów odpowiedzialnych za zarządzanie środkami finansowymi Unii i ich kontrolę;
b)zapobieganie nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, wykrywanie ich i korygowanie.
W celu ochrony interesów finansowych Unii państwa członkowskie – zgodnie z zasadą proporcjonalności oraz niniejszym artykułem i właściwymi przepisami sektorowymi – prowadzą kontrole ex ante i ex post, w tym, w stosownych przypadkach, kontrole na miejscu na reprezentatywnych lub wybranych na podstawie oceny stopnia ryzyka próbkach transakcji. Odzyskują również nienależnie wypłacone środki finansowe, a w razie konieczności wszczynają postępowanie sądowe w tym zakresie.
Państwa członkowskie nakładają na odbiorców skuteczne, odstraszające i proporcjonalne kary, jeżeli zostały one przewidziane w przepisach sektorowych i w szczegółowych przepisach krajowych.
W ramach oceny ryzyka i zgodnie z przepisami sektorowymi Komisja monitoruje systemy zarządzania i kontroli wprowadzone w państwach członkowskich. W prowadzonych badaniach Komisja przestrzega zasady proporcjonalności i uwzględnia poziom ocenionego ryzyka zgodnie z przepisami sektorowymi.
3.Zgodnie z kryteriami i procedurami określonymi w przepisach sektorowych państwa członkowskie wyznaczają na odpowiednim szczeblu organy, które mają być odpowiedzialne za zarządzanie środkami finansowymi Unii i ich kontrolę. Organy te mogą również wykonywać zadania niezwiązane z zarządzaniem unijnymi środkami finansowymi i powierzać niektóre ze swoich zadań innym organom, w tym organom wskazanym w art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) oraz (iii).
Państwa członkowskie mogą opierać decyzję o wyznaczeniu organów na tym, czy systemy zarządzania i kontroli są zasadniczo takie same jak systemy już istniejące w poprzednim okresie i czy funkcjonowały one skutecznie.
Jeżeli wyniki audytów i kontroli wykazują, że wyznaczone organy nie spełniają już kryteriów ustalonych w przepisach sektorowych, państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia naprawienia uchybień we wdrażaniu zadań tych organów, w tym przez odwołanie ich wyznaczenia zgodnie z przepisami sektorowymi.
Przepisy sektorowe określają rolę Komisji w procesie określonym w niniejszym ustępie.
4.Organy wyznaczone zgodnie z ust. 3:
a)wprowadzają skuteczny i wydajny system kontroli wewnętrznej i zapewniają jego funkcjonowanie;
b)stosują system rachunkowości, który dostarcza rzetelnych, kompletnych i wiarygodnych informacji we właściwym czasie;
c)dostarczają informacji wymaganych na mocy ust. 5;
d)zapewniają publikację ex post zgodnie z art. 36 ust. 2. Wszelkie przetwarzanie danych osobowych musi być zgodne z krajowymi przepisami wdrażającymi dyrektywę 95/46/WE.
5.Do dnia 15 lutego kolejnego roku budżetowego organy wyznaczone zgodnie z ust. 3 przekazują Komisji:
a)zestawienie wydatków poniesionych w ramach wykonywania swoich zadań w danym okresie referencyjnym określonym w przepisach sektorowych, które to wydatki przedstawiły Komisji w celu uzyskania zwrotu kosztów. Zestawienie to obejmuje płatności zaliczkowe oraz sumy, w odniesieniu do których prowadzone są lub zakończone zostały procedury odzyskania. Zestawieniu towarzyszy deklaracja zarządcza potwierdzająca, że w opinii osób odpowiedzialnych za zarządzanie środkami finansowymi:
(i)informacje są prawidłowo przedstawione, kompletne i dokładne;
(ii)wydatki zostały wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem określonym w przepisach sektorowych;
(iii)wprowadzone systemy kontroli dają niezbędne gwarancje legalności i prawidłowości operacji podstawowych;
b)roczne podsumowanie końcowych sprawozdań z audytu i przeprowadzonych kontroli, w tym analizę charakteru i zakresu błędów i uchybień stwierdzonych w systemach, jak również podjętych lub planowanych działań naprawczych.
Zestawieniu, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), oraz podsumowaniu, o którym mowa w lit. b) akapit pierwszy, towarzyszy opinia niezależnego organu kontrolnego, sporządzona zgodnie z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym standardami audytu. W opinii tej stwierdza się, czy rachunki przedstawiają prawdziwy i rzetelny obraz sytuacji, czy wydatki, w odniesieniu do których zwrócono się do Komisji o zwrot kosztów, są legalne i prawidłowe oraz czy wprowadzone systemy kontroli funkcjonują prawidłowo. Opinia ta wskazuje również, czy przeprowadzone badanie podaje w wątpliwość stwierdzenia zawarte w deklaracji zarządczej, o której mowa w akapicie pierwszym lit. a).
W wyjątkowych przypadkach Komisja może na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego przesunąć termin ustalony na dzień 15 lutego do dnia 1 marca.
Państwa członkowskie mogą na odpowiednim szczeblu publikować informacje, o których mowa w niniejszym ustępie.
Ponadto państwa członkowskie mogą przedstawiać oświadczenia podpisane na odpowiednim szczeblu i oparte na informacjach, o których mowa w niniejszym ustępie.
6.W celu zapewnienia wykorzystywania środków finansowych Unii zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami Komisja:
a)stosuje procedury badania i zatwierdzania sprawozdań finansowych wyznaczonych organów, zapewniając kompletność, rzetelność i prawidłowość tych sprawozdań;
b)wyłącza z wydatków finansowanych przez Unię wypłaty środków, które nastąpiły z naruszeniem mających zastosowanie przepisów;
c)wstrzymuje bieg terminów płatności lub zawiesza płatności, jeżeli przewidują to przepisy sektorowe.
Komisja kończy lub w części wstrzymuje bieg terminów płatności lub zawieszenie płatności po przedstawieniu uwag przez państwo członkowskie i niezwłocznie po podjęciu przez nie wszelkich niezbędnych środków. Roczne sprawozdanie z działalności, o którym mowa w art. 73 ust. 9, zawiera informacje o wszystkich obowiązkach wymienionych w niniejszym akapicie.
7.Przepisy sektorowe uwzględniają specyfikę programów europejskiej współpracy terytorialnej, zwłaszcza jeśli chodzi o treść deklaracji zarządczych, proces, o którym mowa w ust. 3, oraz funkcję audytu.
8.Komisja sporządza wykaz organów odpowiedzialnych, zgodnie z odnośnymi rozporządzeniami sektorowymi, za zarządzanie, certyfikację i działania w zakresie audytu.
Aby propagować najlepsze praktyki w zakresie wdrażania funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, EFRG oraz Europejskiego Funduszu Rybackiego, Komisja może, w celach informacyjnych, udostępnić organom odpowiedzialnym za zarządzanie i działania w zakresie kontroli przewodnik metodyczny przedstawiający jej własną strategię kontroli oraz podejście do niej, a także zawierający listy kontrolne oraz przykłady najlepszych praktyk. Przewodnik ten jest aktualizowany zawsze, gdy jest to konieczne.
9.Zasoby przydzielone państwom członkowskim w ramach wykonania dzielonego mogą także zostać wykorzystane w połączeniu z operacjami realizowanymi i instrumentami wdrażanymi na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013.
ROZDZIAŁ 3
URZĘDY EUROPEJSKIE I ORGANY UNII
Sekcja 1
Urzędy europejskie
Artykuł 63
Definicja i zakres
1.„Urzędy europejskie” oznaczają struktury administracyjne powołane przez Komisję lub Komisję oraz co najmniej jedną instytucję w celu wykonywania szczególnych zadań przekrojowych, pod warunkiem że jest to uzasadnione analizą kosztów i korzyści i oceną związanego z tym ryzyka.
2.W ramach swoich kompetencji urzędy europejskie:
a)wykonują zadania obowiązkowe przewidziane w ich akcie ustanawiającym lub w innych przepisach Unii;
b)mogą wykonywać zadania nieobowiązkowe za zgodą swoich komitetów zarządzających po rozważeniu kosztów i korzyści oraz związanego tym ryzyka dla zaangażowanych stron. Na użytek wykonania tych zadań urząd może uzyskać, w drodze delegowania, uprawnienia urzędnika zatwierdzającego lub może zawrzeć umowy ad hoc o gwarantowanym poziomie usług z instytucjami Unii, organami Unii, innymi urzędami europejskimi lub osobami trzecimi.
3.Niniejsza sekcja ma zastosowanie do działalności Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, z wyjątkiem ust. 4 niniejszego artykułu, art. 65 oraz art. 66 ust. 1, 2 i 3.
4.Audytor wewnętrzny Komisji wykonuje wszystkie obowiązki ustanowione w rozdziale 8 niniejszego tytułu.
Artykuł 64
Środki finansowe dla urzędów europejskich
5.Środki zatwierdzone na wykonywanie zadań obowiązkowych każdego urzędu europejskiego ujmuje się w określonej linii budżetowej w sekcji budżetu odnoszącej się do Komisji i określa szczegółowo w załączniku do tej sekcji.
Załącznik, o którym mowa w akapicie pierwszym, sporządza się w formie zestawienia dochodów i wydatków, z takim samym podziałem jaki przyjęto dla sekcji budżetu.
Środki zapisane w tym załączniku:
a)obejmują wszystkie potrzeby finansowe każdego z urzędów europejskich związane z wykonywaniem zadań obowiązkowych przewidzianych w akcie ustanawiającym dany urząd lub w innych przepisach Unii;
b)mogą obejmować potrzeby finansowe urzędu europejskiego związane z zadaniami, o których wykonywanie zwracają się instytucje Unii, organy Unii, urzędy europejskie i agencje ustanowione Traktami lub na ich podstawie i które są zatwierdzone zgodnie z aktem ustanawiającym urząd.
6.Komisja, w odniesieniu do środków zapisanych w załączniku dotyczącym poszczególnych urzędów europejskich, deleguje na dyrektora danego urzędu europejskiego uprawnienia urzędnika zatwierdzającego zgodnie z art. 72.
7.Plan zatrudnienia każdego z urzędów europejskich stanowi załącznik do planu zatrudnienia Komisji.
8.Dyrektor każdego z urzędów europejskich podejmuje decyzje w sprawie przesunięć środków w ramach załącznika, o którym mowa w ust. 1. Komisja powiadamia Parlament Europejski i Radę o takich przesunięciach.
Artykuł 65
Zadania nieobowiązkowe
W przypadku zadań nieobowiązkowych, o których mowa w art. 63 ust. 2 lit. b), urząd europejski może:
a)uzyskać delegowanie uprawnień na dyrektora urzędu przez instytucje Unii, organy Unii oraz inne urzędy europejskie, wraz z uprawnieniami urzędnika zatwierdzającego w odniesieniu do środków zapisanych w sekcji budżetu dotyczącej danej instytucji Unii, danego organu Unii lub innego urzędu europejskiego. Instytucje Unii, organy Unii oraz inne odpowiednie urzędy europejskie określają zakres i warunki tego delegowania uprawnień. Takie delegowanie uzgadnia się zgodnie z aktem ustanawiającym urząd europejski, a w szczególności z przepisami dotyczącymi warunków i sposobów delegowania;
b)zawierać umowy ad hoc o gwarantowanym poziomie usług. W takich przypadkach dyrektor urzędu europejskiego przyjmuje, zgodnie z aktem ustanawiającym urząd, szczegółowe przepisy regulujące wykonywanie tych zadań, odzyskiwanie poniesionych kosztów oraz prowadzenie odpowiednich ksiąg rachunkowych. Urząd zawiadamia instytucje, organy Unii lub inne odpowiednie urzędy europejskie o stanie rozliczeń w tych księgach.
Artykuł 66
Sprawozdania finansowe urzędów europejskich
1.Każdy urząd europejski sporządza dokumentację księgową swoich wydatków, umożliwiającą ustalenie, jaka część wykonanych przez urząd usług przypada na poszczególne instytucje, organy Unii lub inne urzędy europejskie. Po zatwierdzeniu przez komitet zarządzający danego urzędu europejskiego jego dyrektor ustala kryteria, na których opiera się dokumentacja księgowa.
2.Uwagi dotyczące określonej linii budżetowej, w której zapisano łączną kwotę środków budżetowych dla każdego urzędu europejskiego, na który delegowano uprawnienia urzędnika zatwierdzającego zgodnie z art. 65 lit. a), zawierają prognozę kosztów usług wykonywanych przez ten urząd na rzecz instytucji Unii, organów Unii i innych odpowiednich urzędów europejskich. Sporządza się ją na podstawie dokumentacji księgowej przewidzianej w ust. 1 niniejszego artykułu.
3.Każdy urząd europejski, który uzyskał, w drodze delegowania, uprawnienia urzędnika zatwierdzającego zgodnie z art. 65 lit. a), zawiadamia instytucje Unii, organy Unii i inne odpowiednie urzędy europejskie o stanie rozliczeń w dokumentacji księgowej przewidzianej w ust. 1 niniejszego artykułu.
4.Sprawozdania finansowe każdego z urzędów europejskich włączane są do sprawozdań Unii zgodnie z art. 234.
5.Księgowy Komisji, działając na wniosek komitetu zarządzającego danego urzędu europejskiego, może delegować na członka personelu urzędu niektóre ze swoich zadań odnoszących się do poboru dochodów i realizacji wydatków, dokonywanych bezpośrednio przez dany urząd europejski.
6.W celu zaspokojenia potrzeb urzędu europejskiego w zakresie środków pieniężnych rachunki bankowe lub pocztowe rachunki przelewowe (giro) mogą być otwierane w jego imieniu przez Komisję, działającą na wniosek komitetu zarządzającego. Ostateczny stan środków pieniężnych na każdy rok jest uzgadniany i korygowany przez dany urząd europejski i Komisję na koniec roku budżetowego.
Sekcja 2
Organy Unii
Artykuł 67
Możliwość stosowania do Agencji Dostaw Euratomu
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wykonywania budżetu Agencji Dostaw Euratomu.
Artykuł 68
Agencje wykonawcze
1.Komisja może delegować uprawnienia na agencje wykonawcze w celu realizacji całości lub części programu lub projektu Unii, w tym projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, oraz wykonania wydatków administracyjnych, w imieniu Komisji i na jej odpowiedzialność zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 58/2003. Agencje wykonawcze są ustanawiane na mocy decyzji Komisji i są osobami prawnymi na mocy prawa Unii. Otrzymują one roczny wkład.
2.Dyrektorzy agencji wykonawczych działają w charakterze delegowanych urzędników zatwierdzających w odniesieniu do wykonywania środków operacyjnych związanych z programami Unii, którymi zarządzają w części lub całości.
3.Komitet sterujący agencji wykonawczych może uzgodnić z Komisją, że księgowy Komisji będzie również działał w charakterze księgowego agencji wykonawczej. Biorąc pod uwagę relację kosztów do korzyści, komitet sterujący może także powierzyć księgowemu Komisji część zadań księgowego agencji wykonawczej. W obu przypadkach podejmuje się konieczne kroki, aby uniknąć jakichkolwiek konfliktów interesów.
Artykuł 69
Organy ustanowione na podstawie TFUE i Traktatu Euratom
1.Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 261, aktów delegowanych w celu uzupełnienia rozporządzenia finansowego o ramowe rozporządzenie finansowe dla organów, które zostały utworzone na mocy TFUE i Traktatu Euratom, mają osobowość prawną i otrzymują wkłady finansowe obciążające budżet.
2.Ramowe rozporządzenie finansowe zostanie oparte na zasadach i przepisach określonych w niniejszym rozporządzeniu.
3.Przepisy finansowe tych organów nie mogą odbiegać od ramowego rozporządzenia finansowego, z wyjątkiem przypadków, gdy wymagają tego ich specyficzne potrzeby i po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji.
4.Absolutorium z wykonania budżetu organów, o których mowa w ust. 1, udziela Parlament Europejski na podstawie zalecenia Rady. Organy, o których mowa w ust. 1, w pełni współpracują z instytucjami uczestniczącymi w procedurze udzielania absolutorium i w stosownych przypadkach przekazują wszelkie dodatkowe niezbędne informacje, w tym biorą udział w posiedzeniach odpowiednich organów.
5.Audytor wewnętrzny Komisji wykonuje względem organów, o których mowa w ust. 1, te same uprawnienia, jakie wykonuje względem Komisji.
6.Niezależny audytor zewnętrzny sprawdza, czy roczne sprawozdanie finansowe każdego z organów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, prawidłowo przedstawia jego przychody, wydatki i sytuację finansową, zanim przeprowadzona zostanie konsolidacja w końcowym sprawozdaniu finansowym Komisji. Jeżeli akt podstawowy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie przewiduje inaczej, Trybunał Obrachunkowy przygotowuje specjalne sprawozdania roczne dotyczące poszczególnych organów zgodnie z wymogami art. 287 ust. 1 TFUE. Przygotowując to sprawozdanie, Trybunał uwzględnia audyt przeprowadzony przez niezależnego audytora zewnętrznego oraz działania podjęte w odpowiedzi na ustalenia audytora.
Artykuł 70
Organy realizujące partnerstwa publiczno-prywatne
Ustanowione aktem podstawowym organy mające osobowość prawną, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego, przyjmują swoje przepisy finansowe.
Przepisy te obejmują zestaw zasad niezbędnych do zapewnienia należytego zarządzania środkami finansowymi Unii.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 261, aktów delegowanych w celu uzupełnienia rozporządzenia finansowego o model rozporządzenia finansowego ustanawiającego zasady, które są niezbędne do zapewnienia należytego zarządzania finansowego środkami finansowymi Unii i opierają się na art. 149.
Przepisy finansowe tych organów nie mogą odbiegać od modelowego rozporządzenia finansowego, chyba że wymagają tego ich specyficzne potrzeby i po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji.
Art. 69 ust. 2, 3 i 4 ma zastosowanie do organów realizujących partnerstwo publiczno-prywatne.
ROZDZIAŁ 4
Podmioty upoważnione do działań finansowych
SEKCJA 1
ZASADA ROZDZIELENIA OBOWIĄZKÓW
Artykuł 71
Rozdzielenie obowiązków
1.Obowiązki urzędnika zatwierdzającego i księgowego są rozdzielone i nie mogą być łączone.
2.Każda instytucja zapewnia każdemu podmiotowi upoważnionemu do działań finansowych zasoby wymagane do wykonywania jego obowiązków i statut opisujący szczegółowo jego zadania, prawa i obowiązki.
SEKCJA 2
URZĘDNIK ZATWIERDZAJĄCY
Artykuł 72
Urzędnik zatwierdzający
1.Każda instytucja wykonuje obowiązki urzędnika zatwierdzającego.
2.Do celów niniejszego tytułu termin „pracownicy” odnosi się do osób, do których ma zastosowanie regulamin pracowniczy.
3.Każda instytucja deleguje, zgodnie ze swoimi przepisami wewnętrznymi, obowiązki urzędnika zatwierdzającego na pracowników odpowiedniego szczebla. W swoich wewnętrznych przepisach administracyjnych wskazuje pracowników, na których deleguje wspomniane obowiązki, zakres delegowanych uprawnień oraz możliwość subdelegowania tych uprawnień przez osobę, na którą je delegowano.
4.Uprawnienia urzędnika zatwierdzającego są delegowane lub subdelegowane jedynie na pracowników.
5.Właściwi urzędnicy zatwierdzający działają w granicach ustanowionych w akcie o delegowaniu lub subdelegowaniu uprawnień. Właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu może pomagać przynajmniej jeden pracownik, któremu na jego odpowiedzialność powierzono wykonywanie niektórych operacji wymaganych do wykonania budżetu i przedstawienia informacji dotyczących finansów i zarządzania.
6.Każda instytucja lub każdy organ, o którym mowa w art. 69, w terminie dwóch tygodni informuje Trybunał Obrachunkowy, Parlament Europejski, Radę i księgowego Komisji o powołaniu lub zwolnieniu z obowiązków delegowanych urzędników zatwierdzających, audytorów wewnętrznych i księgowych oraz o wszelkich przepisach wewnętrznych przyjętych w odniesieniu do spraw finansowych.
7.Każda instytucja informuje Trybunał Obrachunkowy o powołaniu administratorów rachunków zaliczkowych i o decyzjach o delegowaniu uprawnień zgodnie z art. 78 i 85.
Artykuł 73
Uprawnienia i obowiązki urzędnika zatwierdzającego
1.Urzędnik zatwierdzający w każdej z instytucji jest odpowiedzialny za wykonanie dochodów i wydatków zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami oraz za zapewnienie przestrzegania wymogów legalności i prawidłowości oraz równego traktowania odbiorców w ramach programu.
2.Do celów ust. 1 niniejszego artykułu delegowany urzędnik zatwierdzający – zgodnie z art. 34 i minimalnymi normami przyjętymi przez poszczególne instytucje oraz z należytym uwzględnieniem ryzyka związanego ze środowiskiem zarządzania i charakterem finansowanych działań – wprowadza strukturę organizacyjną i systemy kontroli wewnętrznej odpowiednie do wykonywanych przez niego obowiązków. Ustanowienie takiej struktury i takich systemów opiera się na kompleksowej analizie ryzyka uwzględniającej ich opłacalność.
3.W celu wykonania wydatków właściwy urzędnik zatwierdzający zaciąga zobowiązania budżetowe i prawne, poświadcza zasadność wydatków, zatwierdza płatności i podejmuje działania wstępne niezbędne do wykonania środków.
4.Na wykonanie dochodów składa się sporządzanie prognoz należności, ustalanie należności do odzyskania i wystawianie nakazów odzyskania środków. Obejmuje ono także odstąpienie, w stosownych przypadkach, od odzyskania ustalonych należności.
5.Każda operacja podlega co najmniej kontroli ex ante dotyczącej operacyjnych i finansowych aspektów operacji, przeprowadzanej na podstawie wieloletniej strategii kontroli, w której uwzględniono ryzyko. Celem kontroli ex ante jest zapobiegnięcie błędom i nieprawidłowościom przed zatwierdzeniem operacji.
Zakres kontroli ex ante pod względem częstotliwości i intensywności określa właściwy urzędnik zatwierdzający, biorąc pod uwagę wyniki wcześniejszych kontroli, a także względy ryzyka i gospodarności. W przypadku wątpliwości urzędnik zatwierdzający odpowiedzialny za poświadczenie zasadności danej operacji zwraca się z wnioskiem o przedstawienie informacji dodatkowych lub przeprowadza kontrolę na miejscu w celu uzyskania wystarczającej pewności w ramach kontroli ex ante.
Sprawdzenia danej operacji dokonują pracownicy inni niż ci, którzy zainicjowali tę operację. Pracownicy którzy dokonują sprawdzenia, nie mogą podlegać pracownikom, którzy zainicjowali operację.
6.Delegowany urzędnik zatwierdzający może wprowadzić kontrole ex post w celu wykrywania i korygowania błędów i nieprawidłowości lub operacji po ich zatwierdzeniu. Kontrole takie mogą być przeprowadzane na wybranych próbach w zależności od występującego ryzyka i muszą uwzględniać wyniki wcześniejszych kontroli i względy gospodarności.
Kontrole ex post przeprowadzają pracownicy, którzy nie są odpowiedzialni za kontrole ex ante. Pracownicy odpowiedzialni za kontrole ex post nie podlegają pracownikom odpowiedzialnym za kontrole ex ante.
Jeżeli delegowany urzędnik zatwierdzający prowadzi audyty finansowe beneficjentów jako kontrole ex post, to odpowiednie zasady audytu są jasne, spójne i przejrzyste oraz zapewniają poszanowanie praw zarówno Komisji, jak i podmiotów poddanych audytowi.
7.Właściwi urzędnicy zatwierdzający i pracownicy odpowiedzialni za wykonanie budżetu muszą posiadać niezbędne umiejętności zawodowe.
W każdej instytucji delegowany urzędnik zatwierdzający ma obowiązek zapewnić, aby:
a)subdelegowani urzędnicy zatwierdzający i ich personel otrzymywali regularnie aktualizowane i odpowiednie informacje dotyczące standardów kontroli oraz metod i technik dostępnych w tym celu;
b)w razie potrzeby podejmowane były środki w celu zagwarantowania skutecznego i wydajnego funkcjonowania systemów kontroli zgodnie z ust. 2.
8.Jeżeli pracownik uczestniczący w zarządzaniu finansami i kontroli transakcji uzna, że decyzja, którą jego przełożony nakazuje mu wykonać lub na którą nakazuje mu on wyrazić zgodę, jest nieprawidłowa lub sprzeczna z zasadami należytego zarządzania finansami lub zasadami zawodowymi, których ten pracownik ma przestrzegać, powiadamia on o tym odpowiednio swojego przełożonego. Jeżeli pracownik dokonuje powiadomienia w formie pisemnej, przełożony odpowiada w formie pisemnej. Jeżeli przełożony nie podejmie żadnych działań lub potwierdzi pierwotną decyzję lub polecenie, a pracownik uważa, że potwierdzenie to nie stanowi wystarczającej reakcji na jego obawy, pracownik powiadamia delegowanego urzędnika zatwierdzającego w formie pisemnej. Jeżeli urzędnik ten nie udzieli odpowiedzi w rozsądnym terminie, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, a w każdym wypadku w okresie nieprzekraczającym miesiąca, pracownik powiadamia odpowiedni zespół, o którym mowa w art. 139.
W przypadku jakiejkolwiek nielegalnej działalności, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii, pracownicy powiadamiają władze i organy wyznaczone w regulaminie pracowniczym oraz decyzjach instytucji Unii dotyczących warunków dochodzeń wewnętrznych w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nielegalnym działaniom szkodzącym interesom Unii. Umowy z audytorami zewnętrznymi prowadzącymi audyty zarządzania finansowego Unii nakładają na audytorów zewnętrznych obowiązek informowania delegowanego urzędnika zatwierdzającego o wszelkich podejrzeniach nielegalnej działalności, nadużyć finansowych lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii.
9.Delegowany urzędnik zatwierdzający składa swojej instytucji sprawozdanie z wykonywanych obowiązków w postaci rocznego sprawozdania z działalności, zawierającego informacje finansowe oraz informacje dotyczące zarządzania, w tym wyniki kontroli, zapewniając, że o ile w ewentualnych zastrzeżeniach co do określonych dochodów i wydatków nie wskazano inaczej, ma on wystarczającą pewność, że:
a)informacje zawarte w sprawozdaniu przedstawiają prawdziwy i rzetelny obraz sytuacji;
b)zasoby przeznaczone na działania opisane w sprawozdaniu zostały wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem oraz zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami;
c)wprowadzone procedury kontroli dają niezbędne gwarancje legalności i prawidłowości operacji podstawowych.
Roczne sprawozdanie z działalności obejmuje informacje o przeprowadzonych działaniach w odniesieniu do celów ustalonych w planach strategicznych, różnych rodzajów ryzyka związanego z tymi działaniami, wykorzystania zapewnionych zasobów oraz skuteczności i wydajności systemów kontroli wewnętrznej. Zawiera ono też ogólną ocenę kosztów i korzyści z kontroli, jak również ocenę tego, w jakim zakresie zatwierdzone wydatki operacyjne przyczyniły się do osiągnięcia celów politycznych UE i wygenerowały europejską wartość dodaną. Komisja przygotowuje podsumowanie rocznych sprawozdań z działalności za poprzedni rok.
10. W odniesieniu do każdego roku budżetowego delegowany urzędnik zatwierdzający rejestruje umowy zawarte w ramach procedur negocjacyjnych, o których mowa w pkt 11.1 lit. a)–f) oraz pkt 39 załącznika do niniejszego rozporządzenia. Jeżeli stosunek procedur negocjacyjnych do liczby zamówień udzielonych przez tego samego delegowanego urzędnika zatwierdzającego znacząco wzrasta w odniesieniu do lat poprzednich lub jeżeli stosunek ten jest wyraźnie wyższy niż średnia odnotowana w odniesieniu do danej instytucji, właściwy urzędnik zatwierdzający zgłasza ten fakt instytucji, przedstawiając wszelkie środki podjęte w celu odwrócenia tej tendencji. Każda instytucja przesyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie procedur negocjacyjnych. W przypadku Komisji sprawozdanie to załącza się do podsumowania rocznych sprawozdań z działalności, o którym mowa w ust. 9 niniejszego artykułu.
Artykuł 74
Przechowywanie dokumentów potwierdzających przez urzędników zatwierdzających
Urzędnik zatwierdzający tworzy systemy przechowywania oryginałów dokumentów potwierdzających, w wersji papierowej lub elektronicznej, dotyczących wykonania budżetu i działań związanych z wykonywaniem budżetu oraz powstałych w ich wyniku. Takie dokumenty przechowywane są przez co najmniej pięć lat od dnia, w którym Parlament Europejski udziela absolutorium za rok budżetowy, którego dokumenty te dotyczą.
Dokumenty odnoszące się do operacji, które nie zostały ostatecznie zamknięte, są przechowywane do końca roku następującego po roku, w którym operacje zostały zamknięte.
Dane osobowe figurujące w dokumentach potwierdzających są w miarę możliwości usuwane, jeżeli nie są one niezbędne do celów absolutorium z wykonania budżetu, kontroli i audytu. Do przechowywania danych o ruchu stosuje się przepisy art. 37 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001.
Artykuł 75
Uprawnienia i obowiązki szefów delegatur Unii
1.Działając w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających zgodnie z
art. 58 ust. 2
, szefowie delegatur Unii podlegają Komisji jako instytucji odpowiedzialnej za określanie, wykonywanie, monitorowanie i ocenę zadań i obowiązków spoczywających na nich jako na subdelegowanych urzędnikach zatwierdzających i ściśle współpracują z Komisją w odniesieniu do właściwego wykonania środków finansowych, by zapewnić w szczególności legalność i prawidłowość transakcji finansowych, poszanowanie zasady należytego zarządzania finansami w zarządzaniu środkami finansowymi oraz skuteczną ochronę interesów finansowych Unii. Szefów delegatur Unii obowiązują przepisy wewnętrzne Komisji oraz zbiór zasad Komisji dotyczących wykonywania subdelegowanych na nich zadań w zakresie zarządzania finansami. Personel Komisji może pomagać szefom delegatur Unii w wykonywaniu obowiązków.
W tym celu szefowie delegatur podejmują środki niezbędne do zapobiegania wszelkim sytuacjom, które mogłyby narazić Komisję na odpowiedzialność za niewłaściwe wykonanie budżetu, które powierza im się w drodze subdelegowania, a także wszelkim konfliktom priorytetów mogącym mieć wpływ na wykonanie subdelegowanych na nich zadań związanych z zarządzaniem finansami.
Jeżeli wystąpi sytuacja lub konflikt, o których mowa w akapicie drugim, szefowie delegatur Unii niezwłocznie informują o tym odpowiedzialnych w tych kwestiach dyrektorów generalnych Komisji i ESDZ. Dyrektorzy generalni podejmują odpowiednie kroki w celu przeciwdziałania tej sytuacji.
2.Jeżeli szefowie delegatur Unii znajdą się w sytuacji, o której mowa w art. 73 ust. 8, przekazują sprawę zespołowi, o którym mowa w art. 139. W przypadku jakiejkolwiek nielegalnej działalności, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii, powiadamiają oni władze i organy, określone w mających zastosowanie przepisach.
3.Działając w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających zgodnie z
art. 58 ust. 2
, szefowie delegatur Unii składają sprawozdania swojemu delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu, by mógł on włączyć je do swojego rocznego sprawozdania z działalności, o którym mowa w art. 73 ust. 9. Sprawozdania szefów delegatur Unii zawierają informacje dotyczące wydajności i skuteczności systemów kontroli wewnętrznej wprowadzonych w ich delegaturze, a także zarządzania operacjami, które zostały na nich subdelegowane, a także poświadczenie, o którym mowa w
art. 89 ust. 5 akapit trzeci
. Sprawozdania te załącza się do rocznego sprawozdania z działalności delegowanego urzędnika zatwierdzającego oraz udostępnia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownych przypadkach z należytym uwzględnieniem ich poufnego charakteru.
Szefowie delegatur Unii w pełni współpracują z instytucjami uczestniczącymi w procedurze udzielania absolutorium i w stosownych przypadkach dostarczają wszelkich niezbędnych dodatkowych informacji. W tym kontekście może być od nich wymagany udział w posiedzeniach stosownych organów i wspieranie właściwego delegowanego urzędnika zatwierdzającego.
Działając w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających zgodnie z
art. 58, szefowie delegatur Unii odpowiadają na wszelkie pytania kierowane przez delegowanego urzędnika zatwierdzającego Komisji na jej wniosek lub – w kontekście udzielania absolutorium – na wniosek Parlamentu Europejskiego.
Komisja dba o to, by subdelegowanie uprawnień nie wpływało ujemnie na procedurę udzielania absolutorium zgodnie z art. 319
TFUE
.
4.Ust. 1, 2 i 3 mają także zastosowanie do zastępców szefów delegatur Unii, kiedy działają oni w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających w razie nieobecności szefów tych delegatur.
SEKCJA 3
KSIĘGOWY
Artykuł 76
Uprawnienia i obowiązki księgowego
Każda z instytucji wyznacza księgowego, który jest odpowiedzialny w tej instytucji za:
a)właściwe wykonywanie płatności, pobór dochodów i odzyskiwanie ustalonych należności;
b)przygotowanie i prezentację sprawozdań finansowych zgodnie z tytułem XIII;
c)prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z art. 80 i 81;
d)określanie reguł rachunkowości, procedur oraz planu kont zgodnie z art. 79–81;
e)określanie i walidację systemów rachunkowości i w stosownych przypadkach walidację systemów ustanowionych przez urzędnika zatwierdzającego w celu dostarczania lub uzasadniania informacji księgowych; w tym celu księgowy jest upoważniony do sprawdzania w dowolnym czasie przestrzegania kryteriów walidacji;
f)zarządzanie środkami pieniężnymi.
Zakres odpowiedzialności księgowego ESDZ obejmuje wyłącznie sekcję „ESDZ” budżetu, którą wykonuje ESDZ. Za całą sekcję budżetu dotyczącą Komisji, włącznie z operacjami księgowymi dotyczącymi środków subdelegowanych na szefów delegatur Unii, odpowiedzialny pozostaje księgowy Komisji.
Księgowy Komisji działa również jako księgowy ESDZ w odniesieniu do wykonania sekcji „ESDZ” budżetu.
Artykuł 77
Powołanie księgowego i zakończenie przez niego pełnienia obowiązków
1.Każda instytucja powołuje księgowego spośród urzędników podlegających regulaminowi pracowniczemu urzędników Unii Europejskiej.
Księgowy jest wybierany przez instytucję na podstawie swoich szczególnych kwalifikacji potwierdzonych dyplomem lub równoważnym doświadczeniem zawodowym.
2.Kilka instytucji lub organów może powołać tego samego księgowego.
W takim przypadku podejmują one konieczne kroki, aby uniknąć jakichkolwiek konfliktów interesów.
3.W przypadku zakończenia pełnienia obowiązków przez księgowego bezzwłocznie sporządzane jest zestawienie obrotów i sald.
4.Zestawienie obrotów i sald wraz z protokołem przekazania obowiązków jest przekazywane nowemu księgowemu przez księgowego kończącego pełnienie swych obowiązków lub – w przypadku gdy jest to niemożliwe – urzędnika z tego samego departamentu.
Nowy księgowy podpisuje przyjęcie zestawienia obrotów i sald w ciągu miesiąca od daty jego przekazania, z prawem do zgłoszenia zastrzeżeń.
Protokół przekazania obowiązków zawiera również wynik zestawienia obrotów i sald oraz wszelkie zastrzeżenia.
Artykuł 78
Uprawnienia, które mogą być delegowane przez księgowego
Księgowy może przy wykonywaniu swoich obowiązków delegować niektóre zadania na podlegających mu pracowników oraz administratorów rachunków zaliczkowych powołanych zgodnie z art. 86 ust. 1.
Zadania te określa akt o delegowaniu uprawnień.
Artykuł 79
Reguły rachunkowości
1.Reguły rachunkowości, które mają być stosowane przez wszystkie instytucje Unii, urzędy europejskie, o których mowa w rozdziale 3 sekcja 1 niniejszego tytułu, oraz organy Unii, o których mowa w art. 234, oparte są na przyjętych na szczeblu międzynarodowym standardach rachunkowości sektora publicznego. Księgowy Komisji przyjmuje te reguły po konsultacji z księgowymi pozostałych instytucji Unii, urzędów europejskich i organów Unii.
2.Księgowy może odejść od tych standardów, jeżeli uzna to za niezbędne do rzetelnej prezentacji aktywów i pasywów, obciążeń, dochodów i przepływów pieniężnych. Jeżeli dana reguła rachunkowości w istotny sposób odbiega od tych standardów, to fakt ten wraz z uzasadnieniem podaje się w informacjach dodatkowych do sprawozdań finansowych.
3.Reguły rachunkowości, o których mowa w ust. 1, określają strukturę i treść sprawozdania finansowego, a także zasady rachunkowości, na których muszą opierać się rozliczenia.
4.Konta budżetowe, o których mowa w art. 234, są zgodne z zasadami budżetowymi ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. Zapewniają one szczegółową ewidencję wykonania budżetu. Na kontach budżetowych ujmowane są wszystkie operacje budżetowe po stronie dochodów i wydatków przewidziane w niniejszym tytule, co daje prawdziwy ich obraz.
Artykuł 80
Prowadzenie ksiąg rachunkowych
1.Księgowy Komisji jest odpowiedzialny za określenie ujednoliconego planu kont, który będzie stosowany przez wszystkie instytucje unijne, urzędy europejskie, o których mowa w rozdziale 3 sekcja 1 niniejszego tytułu, oraz organy Unii, o których mowa w art. 234.
2.Księgowi uzyskują od urzędników zatwierdzających wszelkie informacje niezbędne do sporządzania sprawozdań finansowych dających rzetelną prezentację sytuacji finansowej instytucji oraz wykonania budżetu. Urzędnicy zatwierdzający gwarantują wiarygodność tych informacji.
3.Księgowy podpisuje sprawozdania przed ich przyjęciem przez instytucję lub organ, o którym mowa w
art.
69, zaświadczając tym samym, że ma wystarczającą pewność co do rzetelnej prezentacji zawartych w nich informacji na temat sytuacji finansowej instytucji lub organu, o którym mowa w
art.
69.
W tym celu księgowy sprawdza, czy sprawozdania finansowe zostały przygotowane zgodnie z regułami rachunkowości, o których mowa w
art.
79, i z procedurami księgowymi, o których mowa w art. 76 akapit pierwszy lit. d), oraz czy w sprawozdaniach finansowych ujęto wszystkie dochody i wydatki.
4.Delegowany urzędnik zatwierdzający przesyła księgowemu, zgodnie z przyjętymi przez księgowego regułami, wszelkie informacje dotyczące finansów i zarządzania, wymagane do wykonywania obowiązków księgowego.
Księgowy regularnie, a co najmniej w momencie zamknięcia rozliczeń, otrzymuje od urzędnika zatwierdzającego informacje o odpowiednich danych finansowych dotyczących rachunków powierniczych, aby umożliwić odzwierciedlenie wykorzystania środków finansowych Unii w rozliczeniach Unii.
Urzędnicy zatwierdzający ponoszą pełną odpowiedzialność za właściwe wykorzystanie zarządzanych przez nich środków finansowych, za legalność i prawidłowość kontrolowanych przez nich wydatków oraz za kompletność i rzetelność informacji przekazywanych księgowemu.
5.Właściwy urzędnik zatwierdzający zawiadamia księgowego o wszelkich zmianach lub znaczących modyfikacjach systemu zarządzania finansami, systemu inwentaryzacji lub systemu wyceny aktywów i pasywów, jeśli są one źródłem danych do rozliczeń instytucji lub są wykorzystywane do uzasadnienia takich danych, tak aby księgowy mógł sprawdzić zgodność z kryteriami walidacji.
Księgowy może w każdej chwili dokonać ponownej analizy zatwierdzonego już systemu zarządzania finansami i wnieść o sporządzenie przez właściwego urzędnika zatwierdzającego planu działania w celu usunięcia odpowiednio wcześnie możliwych niedociągnięć.
Właściwy urzędnik zatwierdzający jest odpowiedzialny za kompletność informacji przekazywanych księgowemu.
6.Księgowy jest upoważniony do sprawdzania otrzymanych informacji, jak również do przeprowadzania wszelkich innych weryfikacji, które uzna za niezbędne do podpisania sprawozdań.
W razie potrzeby księgowy zgłasza zastrzeżenia, szczegółowo wyjaśniając ich charakter i zakres.
7.System rachunkowości instytucji jest systemem służącym do strukturyzowania informacji budżetowych i finansowych w taki sposób, aby dane liczbowe mogły być zapisywane, klasyfikowane i rejestrowane.
8.Na system rachunkowości składają się konta księgi głównej i konta budżetowe. Konta te prowadzone są w euro w układzie roku kalendarzowego.
9.Delegowany urzędnik zatwierdzający może również prowadzić szczegółową rachunkowość zarządczą.
10.Dokumenty potwierdzające dotyczące systemu rachunkowości oraz przygotowania sprawozdań, o których mowa w
art. 234
, przechowywane są co najmniej przez pięć lat od dnia, w którym Parlament Europejski udziela absolutorium za rok budżetowy, którego dokumenty te dotyczą.
Dokumenty odnoszące się do operacji, które nie zostały ostatecznie zamknięte, są przechowywane do końca roku następującego po roku, w którym operacje zostały zamknięte. Do przechowywania danych o ruchu stosuje się przepisy
art. 37 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001
.
Artykuł 81
Konta księgi głównej
1.Na kontach księgi głównej księgowane są, w porządku chronologicznym i przy wykorzystaniu metody podwójnego zapisu, wszelkie zdarzenia i operacje wpływające na sytuację gospodarczą i finansową oraz aktywa i pasywa instytucji i organów, o których mowa w art. 234.
2.Zmiany na kontach oraz salda ujmowane są w księgach rachunkowych.
3.Wszelkie zapisy rachunkowe, włącznie z zapisami korygującymi na rachunkach, oparte są na dokumentach potwierdzających, do których się odnoszą.
4.System rachunkowości umożliwia pozostawienie jednoznacznej ścieżki audytu wszystkich zapisów księgowych.
Artykuł 82
Rachunki bankowe
1.Na potrzeby zarządzania zasobami pieniężnymi księgowy może otwierać rachunki w imieniu instytucji w instytucjach finansowych lub krajowych bankach centralnych lub doprowadzać do otwarcia takich rachunków. Księgowy jest również odpowiedzialny za zamykanie tych rachunków lub zapewnienie, aby zostały one zamknięte.
2.Warunki dotyczące otwierania i obsługi rachunków bankowych oraz korzystania z nich przewidują, w zależności od wymagań w zakresie kontroli wewnętrznej, że czeki, polecenia przelewu bankowego i wszelkie inne operacje bankowe muszą być podpisane przez co najmniej jednego należycie upoważnionego pracownika. Instrukcje są podpisywane przez co najmniej dwóch należycie upoważnionych pracowników lub osobiście przez księgowego.
3.W ramach realizacji programu lub działania można otwierać w imieniu Komisji rachunki powiernicze, by umożliwić zarządzanie nimi jednemu z podmiotów zgodnie z
art. 61 ust. 1 lit. c)
ppkt (ii), (iii), (v) lub (vi).
Rachunki te otwiera się na odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego odpowiedzialnego za realizację programu lub działania, w porozumieniu z księgowym Komisji.
Zarządzanie takimi rachunkami odbywa się na odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego.
4.Księgowy Komisji określa zasady otwierania rachunków powierniczych, zarządzania nimi, zamykania ich i korzystania z nich.
Artykuł 83
Zarządzanie środkami pieniężnymi
1.O ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, tylko księgowy jest upoważniony do zarządzania środkami pieniężnymi i ich ekwiwalentami. Księgowy jest odpowiedzialny za ich bezpieczne przechowywanie.
2.Księgowy zapewnia, aby jego instytucja miała do dyspozycji wystarczające środki na pokrycie potrzeb gotówkowych wynikających z wykonania budżetu w ramach przepisów obowiązujących ram regulacyjnych, i ustanawia procedury mające zagwarantować, aby na żadnym z rachunków otwartych zgodnie z art. 82 ust. 1 i art. 86 ust. 2 nie było debetu.
3.Płatności są dokonywane przelewem bankowym, czekiem lub z rachunków zaliczkowych lub, jeżeli zezwoli na to urzędnik zatwierdzający, kartą debetową, poleceniem zapłaty lub za pomocą innych sposobów płatności, zgodnie z zasadami określonymi przez księgowego.
4.Księgowy może dokonać płatności wyłącznie jeżeli wcześniej instytucja, za którą jest odpowiedzialny, wprowadziła do wspólnych akt informacje dotyczące podmiotu prawnego odbiorcy płatności oraz szczegóły płatności.
Przed zaciągnięciem zobowiązania wobec osób trzecich urzędnik zatwierdzający określa podmiot prawny odbiorcy płatności i szczegóły płatności oraz wprowadza je do wspólnych akt instytucji, za którą jest odpowiedzialny, w celu zapewnienia przejrzystości, rozliczalności oraz należytego wykonania płatności.
Przed zatwierdzeniem płatności urzędnicy zatwierdzający informują księgowego o wszelkich zmianach w danych prawnych oraz danych dotyczących płatności przekazanych im przez odbiorcę płatności oraz sprawdzają ich ważność.
Artykuł 84
Ewidencja aktywów
1.Wszystkie instytucje i organy unijne, o których mowa w art. 234, prowadzą ewidencję wykazującą w ujęciu ilościowym i wartościowym stan wszystkich unijnych środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz aktywów finansowych według wzoru opracowanego przez księgowego Komisji.
Wszystkie instytucje i organy unijne, o których mowa w art. 234, weryfikują, czy zapisy zawarte w ewidencji są zgodne ze stanem faktycznym.
Wszystkie nabyte składniki majątku o terminie użytkowania dłuższym niż jeden rok, które nie są towarami konsumpcyjnymi i których cena zakupu lub koszt produkcji są wyższe niż wartości wskazane w procedurach księgowych, o których mowa w art. 76, wprowadzane są do ewidencji i zapisywane na kontach aktywów trwałych.
2.Sprzedaż unijnych aktywów trwałych wymaga zamieszczenia odpowiednich ogłoszeń.
3.Każda z instytucji i każdy z organów unijnych, o których mowa w art. 234, przyjmuje przepisy dotyczące zabezpieczenia aktywów uwzględnionych w ich odpowiednich bilansach i podejmuje decyzję, które jednostki administracyjne odpowiedzialne są za system ewidencji.
SEKCJA 4
ADMINISTRATOR RACHUNKÓW ZALICZKOWYCH
Artykuł 85
Rachunki zaliczkowe
1.Rachunki zaliczkowe mogą być ustanawiane w celu poboru dochodów innych niż zasoby własne oraz w celu realizacji wydatków, w przypadku których ze względu na ich niewielkie kwoty przeprowadzenie operacji płatności z zastosowaniem procedur budżetowych jest praktycznie niemożliwe lub nieefektywne.
W przypadku operacji związanych z pomocą w zakresie zarządzania kryzysowego i pomocą humanitarną rachunki zaliczkowe można jednak wykorzystywać bez żadnych ograniczeń co do kwoty, przy jednoczesnym przestrzeganiu poziomu środków przyjętego przez Parlament Europejski i Radę w odpowiedniej linii budżetowej na bieżący rok budżetowy i zgodnie z wewnętrznymi zasadami Komisji.
W delegaturach Unii rachunki zaliczkowe można również wykorzystywać do wykonywania płatności niewielkich kwot z zastosowaniem procedur budżetowych, jeżeli takie działanie jest skuteczne i efektywne pod kątem wymagań lokalnych.
2.W delegaturach Unii tworzy się rachunki zaliczkowe do celów realizacji wydatków zarówno z sekcji budżetu dotyczącej Komisji, jak i sekcji dotyczącej ESDZ, zapewniając pełną identyfikowalność wydatków.
Artykuł 86
Tworzenie rachunków zaliczkowych i administrowanie nimi
1.Utworzenie rachunku zaliczkowego i wyznaczenie jego administratora podlega decyzji księgowego instytucji w oparciu o odpowiednio uzasadniony wniosek właściwego urzędnika zatwierdzającego. Decyzja ta określa obowiązki i zobowiązania administratora rachunków zaliczkowych i urzędnika zatwierdzającego.
Administratorzy rachunków zaliczkowych wybierani są spośród urzędników, lub jeżeli zajdzie taka potrzeba i jedynie w należycie uzasadnionych przypadkach, spośród innych pracowników lub, z zastrzeżeniem zasad wewnętrznych Komisji, spośród pracowników zatrudnionych przez Komisję w obszarze operacji obejmujących zarządzanie kryzysowe oraz pomoc humanitarną, o ile umowy o pracę tych pracowników gwarantują poziom ochrony pod względem odpowiedzialności równoważny poziomowi obowiązującemu w odniesieniu do pracowników zgodnie z art. 93. Administratorzy rachunków zaliczkowych wybierani są na podstawie ich wiedzy, umiejętności i szczególnych kwalifikacji potwierdzonych dyplomem lub odpowiednim doświadczeniem zawodowym, lub po odbyciu odpowiedniego programu szkoleń.
Przy podejmowaniu decyzji o stworzeniu rachunku zaliczkowego księgowy określa warunki operacyjne dotyczące wykorzystywania rachunku zaliczkowego.
Zmiany warunków obsługi rachunku zaliczkowego również podlegają decyzji księgowego w oparciu o odpowiednio uzasadniony wniosek właściwego urzędnika zatwierdzającego.
2.Bankowe rachunki zaliczkowe są otwierane przez księgowego, który zatwierdza również przekazywanie uprawnień do składania podpisów w związku z tymi rachunkami na podstawie uzasadnionego wniosku urzędnika zatwierdzającego.
3.Rachunki zaliczkowe zasila księgowy instytucji, a odpowiedzialność za nie ponoszą administratorzy rachunków zaliczkowych.
4.Po dokonanych płatnościach następują formalne ostateczne decyzje o poświadczeniu zasadności lub zlecenia płatnicze podpisane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.
Transakcje zaliczkowe są rozliczane przez urzędnika zatwierdzającego nie później niż do końca następnego miesiąca, tak aby saldo księgowe i saldo rachunku bankowego mogły być uzgodnione.
5.Księgowy przeprowadza samodzielnie kontrole lub zleca ich przeprowadzenie specjalne do tego celu uprawnionemu pracownikowi z jego własnego departamentu lub z departamentu zajmującego się zatwierdzaniem wydatków. Kontrole takie muszą z zasady być wykonywane na miejscu i, w stosownych przypadkach, bez uprzedzenia, aby zweryfikować istnienie środków finansowych, przydzielonych administratorom środków zaliczkowych i prowadzenie ksiąg rachunkowych oraz aby sprawdzić, czy transakcje zaliczkowe są rozliczane w ustalonym terminie. Księgowy przekazuje wyniki tych kontroli właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu.
ROZDZIAŁ 5
Odpowiedzialność podmiotów upoważnionych do działań finansowych
SEKCJA 1
ZASADY OGÓLNE
Artykuł 87
Wycofanie uprawnień delegowanych na podmioty upoważnione do działań finansowych i ich zawieszenie w wykonywaniu obowiązków
1.Organ, który wyznaczył właściwych urzędników zatwierdzających, może w dowolnym czasie wycofać, czasowo lub na stałe, delegowane na nich uprawnienia.
2.Organ, który wyznaczył księgowego lub administratora rachunków zaliczkowych, może w dowolnym czasie, czasowo lub na stałe, zawiesić ich w wykonywaniu obowiązków.
3.Ust. 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla jakiegokolwiek postępowania dyscyplinarnego wszczętego wobec podmiotów upoważnionych do działań finansowych, o których to podmiotach mowa w tych ustępach.
Artykuł 88
Odpowiedzialność podmiotów upoważnionych do działań finansowych za nielegalną działalność, nadużycia finansowe lub korupcję
1.Niniejszy rozdział pozostaje bez uszczerbku dla wszelkiego rodzaju odpowiedzialności na mocy prawa karnego, jaką mogą ponosić podmioty upoważnione do działań finansowych, o których to podmiotach mowa w art. 87, zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym oraz z obowiązującymi przepisami w sprawie ochrony interesów finansowych Unii oraz zwalczania korupcji wśród urzędników Unii lub urzędników państw członkowskich.
2.Bez uszczerbku dla przepisów art. 89, 92 i 93 niniejszego rozporządzenia, każdy właściwy urzędnik zatwierdzający, księgowy lub administrator rachunków zaliczkowych podlega postępowaniu dyscyplinarnemu i obowiązkowi zapłaty odszkodowania, ustanowionym w regulaminie pracowniczym lub, w przypadku pracowników, o których mowa w art. 86, w ich umowach zatrudnienia. W przypadku jakiejkolwiek nielegalnej działalności, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii, sprawa jest przedkładana władzom i organom wyznaczonym w mających zastosowanie przepisach, w szczególności Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych.
SEKCJA 2
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WŁAŚCIWYCH URZĘDNIKÓW ZATWIERDZAJĄCYCH
Artykuł 89
Zasady mające zastosowanie do urzędników zatwierdzających
1.Właściwy urzędnik zatwierdzający jest zobowiązany do zapłaty odszkodowania zgodnie z przepisami regulaminu pracowniczego.
2.Obowiązek zapłaty odszkodowania ma zastosowanie w szczególności, gdy właściwy urzędnik zatwierdzający, umyślnie lub w wyniku rażącego zaniedbania ze swojej strony:
a)ustala należności do odzyskania lub wystawia nakazy odzyskania środków, zaciąga zobowiązania lub podpisuje zlecenie płatnicze niezgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
b)nie sporządza dokumentu ustalającego należność, nie wystawia nakazu odzyskania środków lub wystawia taki nakaz lub zlecenie płatnicze z opóźnieniem, narażając tym samym instytucję na powództwo cywilne ze strony osób trzecich.
3.Delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający, który uzna, że decyzja, do której podjęcia jest zobowiązany, jest nieprawidłowa lub sprzeczna z zasadami należytego zarządzania finansami, powiadamia na piśmie organ, który delegował na niego uprawnienia. Jeżeli organ, który delegował uprawnienia, wyda wówczas delegowanemu lub subdelegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu uzasadnione polecenie na piśmie, aby podjął tę decyzję, to urzędnik zatwierdzający nie jest pociągany do odpowiedzialności.
4.W przypadku subdelegowania uprawnień w ramach swoich służb delegowany urzędnik zatwierdzający pozostaje odpowiedzialny za wydajność i skuteczność wprowadzonych wewnętrznych systemów zarządzania i kontroli oraz za wybór subdelegowanego urzędnika zatwierdzającego.
5.W przypadku subdelegowania uprawnień na szefów delegatur Unii i ich zastępców odpowiedzialność za określenie wprowadzanych wewnętrznych systemów zarządzania i kontroli oraz za ich wydajność i skuteczność ponosi delegowany urzędnik zatwierdzający. Szefowie delegatur Unii są odpowiedzialni za odpowiednie uruchomienie i funkcjonowanie tych systemów zgodnie z instrukcjami delegowanego urzędnika zatwierdzającego, a także za zarządzanie środkami finansowymi oraz operacjami, które wykonują oni w obrębie delegatury Unii, za którą ponoszą odpowiedzialność. Przed objęciem funkcji muszą oni ukończyć specjalne szkolenia dotyczące zadań i obowiązków urzędników zatwierdzających oraz wykonywania budżetu.
Zgodnie z art. 75 ust. 3 szefowie delegatur Unii składają sprawozdania z wykonania swoich obowiązków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.
Co roku szefowie delegatur Unii przekazują delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu Komisji poświadczenie dotyczące wewnętrznych systemów zarządzania i kontroli wprowadzonych w ich delegaturach, a także zarządzania subdelegowanymi na nich operacjami i ich wyników, aby umożliwić urzędnikowi zatwierdzającemu sporządzenie poświadczenia wiarygodności zgodnie z art. 73 ust. 9.
Niniejszy ustęp ma także zastosowanie do zastępców szefów delegatur Unii, kiedy działają oni w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających w razie nieobecności szefów tych delegatur.
Artykuł 90
Traktowanie nadużyć finansowych ze strony pracowników
1.Bez uszczerbku dla uprawnień Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych wszelkie naruszenie przepisów rozporządzenia finansowego lub przepisów dotyczących zarządzania finansami lub kontroli operacji wynikające z działania lub zaniechania działania ze strony pracownika należy zgłosić zespołowi, o którym mowa w art. 139 niniejszego rozporządzenia, w celu uzyskania opinii jednego z następujących podmiotów:
a)organu powołującego odpowiedzialnego za kwestie dyscyplinarne;
b)pracownika zgodnie z art. 73 ust. 8. W takim przypadku zespół przekazuje akta organowi powołującemu i informuje o tym pracownika. Organ powołujący może zwrócić się do zespołu o wydanie opinii w takiej sprawie;
c)właściwego urzędnika zatwierdzającego, w tym szefów delegatur Unii i ich zastępców pełniących w razie ich nieobecności funkcję subdelegowanego urzędnika zatwierdzającego zgodnie z art. 58 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.
2.W przypadkach określonych w ust. 1 zespół, o którym mowa w art. 139 niniejszego rozporządzenia, jest właściwy do stwierdzenia, czy wystąpiła nieprawidłowość finansowa. Na podstawie opinii zespołu, o którym mowa w art. 139, w przypadkach wymienionych w ust. 1 zainteresowana instytucja podejmuje decyzję w sprawie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub obowiązku zapłaty odszkodowania. Jeżeli zespół stwierdzi problemy systemowe, wydaje zalecenie urzędnikowi zatwierdzającemu i delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu, chyba że ten ostatni jest pracownikiem mającym związek z daną sprawą, a także audytorowi wewnętrznemu.
3.Przed przyjęciem opinii w przypadkach nieprawidłowości, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zespół zapewnia pracownikowi możliwość przekazania uwag.
4.Jeżeli zespół wydaje opinię, o której mowa w ust. 1, musi mieć skład zgodny z wymogami art. 139 ust. 2, obejmujący ponadto dwóch dodatkowych członków:
a)przedstawiciela organu powołującego odpowiedzialnego za kwestie dyscyplinarne przedmiotowej instytucji lub przedmiotowego organu oraz
b)innego członka wyznaczonego przez komitet pracowniczy przedmiotowej instytucji lub przedmiotowego organu. Przy wyznaczaniu powyższych dodatkowych członków należy uwzględnić konieczność uniknięcia konfliktu interesów.
5.Jeżeli zespół wydaje opinię, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, musi ona być skierowana do komisji dyscyplinarnej ustanowionej przez każdą instytucję lub każdy organ zgodnie z ich regulaminami wewnętrznymi.
6.Państwa członkowskie w pełni wspierają Unię w egzekwowaniu wszelkich zobowiązań nałożonych na podstawie art. 22 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej na pracowników czasowych, do których ma zastosowanie art. 2 lit. e) warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.
Artykuł 91
Potwierdzanie poleceń
1.Delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający, otrzymujący wiążące polecenie, które uznaje za nieprawidłowe lub sprzeczne z zasadą należytego zarządzania finansami, w szczególności ponieważ polecenie to nie może zostać wykonane z wykorzystaniem przydzielonych mu zasobów, pisemnie powiadamia o tym organ, który delegował lub subdelegował na niego uprawnienia. Jeżeli polecenie to jest potwierdzone pisemnie, a potwierdzenie takie zostało otrzymane w odpowiednim czasie i jest wystarczająco jasne, tj. odnosi się wyraźnie do punktów, które delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający zakwestionował, delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności z tytułu wykonania takiego polecenia. Wykonuje on takie polecenie, chyba że jest ono w sposób oczywisty niezgodne z prawem lub stanowi naruszenie norm bezpieczeństwa.
2.Ust. 1 stosuje się również w przypadkach, w których urzędnik zatwierdzający dowiaduje się, w trakcie wykonywania wiążącego polecenia, że okoliczności danego przypadku mogą spowodować wyniknięcie nieprawidłowości.
Wszelkie polecenia potwierdzone w okolicznościach opisanych w art. 89 ust. 3 są odnotowywane przez właściwego delegowanego urzędnika zatwierdzającego oraz ujmowane w jego rocznym sprawozdaniu z działalności.
SEKCJA 3
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO KSIĘGOWYCH ORAZ ADMINISTRATORÓW RACHUNKÓW ZALICZKOWYCH
Artykuł 92
Zasady mające zastosowanie do księgowych
Księgowy podlega postępowaniu dyscyplinarnemu i obowiązkowi zapłaty odszkodowania ustanowionym w regulaminie pracowniczym zgodnie z określonymi w nim procedurami. Księgowy może w szczególności zostać pociągnięty do odpowiedzialności, jeżeli dopuszcza się któregokolwiek z następujących uchybień:
a)doprowadzenia do utraty lub zmniejszenia wartości powierzonych mu środków finansowych, składników majątku lub dokumentów;
b)dokonania nieuprawnionej zmiany na rachunkach bankowych lub pocztowych rachunkach przelewowych (giro);
c)odzyskania należności lub dokonanie płatności kwot niezgodnych z nakazami odzyskania środków lub zleceniami płatniczymi;
d)niedokonania poboru należnych dochodów.
Artykuł 93
Zasady mające zastosowanie do administratorów rachunków zaliczkowych
Bez uszczerbku dla art. 88 ust. 2 administrator rachunków zaliczkowych może w szczególności zostać pociągnięty do odpowiedzialności, jeżeli dopuszcza się któregokolwiek z następujących uchybień:
a)doprowadzenia do utraty lub zmniejszenia wartości powierzonych mu środków finansowych, składników majątku lub dokumentów;
b)nieprzedstawienia właściwych dokumentów potwierdzających dotyczących dokonywanych przez niego płatności;
c)dokonania płatności na rzecz osób innych niż uprawnione do otrzymania takich płatności;
d)niedokonania poboru należnych dochodów.
ROZDZIAŁ 6
Operacje po stronie dochodów
SEKCJA 1
UDOSTĘPNIANIE ZASOBÓW WŁASNYCH
Artykuł 94
Zasoby własne
1.Prognozowane dochody, na które składają się zasoby własne, o których mowa w decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej, zapisuje się w budżecie w euro. Są one udostępniane zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) nr 609/2014.
2.Urzędnik zatwierdzający opracowuje harmonogram wskazujący, kiedy zasoby własne określone w decyzji w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej zostaną udostępnione Komisji.
Zasoby własne są ustalane i odzyskiwane zgodnie z regułami przyjętymi na mocy decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym.
Na potrzeby księgowości urzędnik zatwierdzający wydaje nakaz odzyskania środków w odniesieniu do przychodów i rozchodów na rachunek przeznaczony do wpłacania zasobów własnych, o którym mowa w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 609/2014.
SEKCJA 2
PROGNOZA NALEŻNOŚCI
Artykuł 95
Prognoza należności
1.Kiedy właściwy urzędnik zatwierdzający dysponuje wystarczającymi i wiarygodnymi informacjami na temat środka lub sytuacji, które mogą doprowadzić do powstania kwoty należnej Unii, sporządza prognozę należności.
2.Właściwy urzędnik zatwierdzający dokonuje korekty prognozy należności, gdy tylko uzyska wiedzę o zdarzeniu skutkującym zmianą środka lub sytuacji, które były podstawą sporządzenia prognozy.
Sporządzając nakaz odzyskania środków w odniesieniu do środka lub sytuacji, na podstawie których wcześniej sporządzono prognozę należności, właściwy urzędnik zatwierdzający odpowiednio koryguje tę prognozę.
Jeżeli nakaz odzyskania środków sporządza się na taką samą kwotę jak w pierwotnej prognozie, prognozę tę obniża się do zera.
3.Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 prognozy należności nie sporządza się, zanim państwa członkowskie nie udostępnią Komisji kwoty zasobów własnych określonych w decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej, wpłacanych w ustalonych odstępach czasowych przez państwa członkowskie. Właściwy urzędnik zatwierdzający wystawia nakaz odzyskania środków w odniesieniu do tych kwot.
SEKCJA 3
USTALANIE NALEŻNOŚCI
Artykuł 96
Ustalanie należności
1.Ustalanie należności to czynność polegająca na tym, że urzędnik zatwierdzający:
a)sprawdza istnienie długu;
b)określa lub sprawdza stan faktyczny i kwotę długu;
c)sprawdza warunki, zgodnie z którymi dług jest wymagalny.
Stanowi to uznanie prawa Unii w odniesieniu do dłużnika oraz ustalenie prawa do żądania od dłużnika spłaty długu.
2.Wszelkie należności uznane za pewne, o określonej wartości i wymagalne są ustalane nakazem odzyskania środków przekazywanym księgowemu. Następnie wystawiana jest nota debetowa, którą przesyła się dłużnikowi, z wyjątkiem przypadków, w których niezwłocznie uruchamiana zostaje procedura odstąpienia od odzyskania należności. Nakaz odzyskania środków i notę debetową sporządza właściwy urzędnik zatwierdzający.
Urzędnik zatwierdzający przesyła notę debetową niezwłocznie po ustaleniu należności, a najpóźniej w okresie pięciu lat od momentu, kiedy instytucja zwyczajnie mogła dochodzić swej wierzytelności. Ten okres nie obowiązuje w przypadkach, gdy właściwy urzędnik zatwierdzający stwierdza, że, pomimo podjętych przez instytucję starań, opóźnienie w działaniu należy przypisywać dłużnikowi, a zwłaszcza jego działaniom opóźniającym i jego złej wierze.
Wystawienie nakazu odzyskania środków jest operacją, za pomocą której właściwy urzędnik zatwierdzający zleca księgowemu odzyskanie ustalonej kwoty.
3.W celu ustalenia należności właściwy urzędnik zatwierdzający zapewnia, aby:
a)należność była pewna, czyli nie podlegała żadnym warunkom;
b)należność opiewała na ustaloną kwotę, dokładnie wyrażoną w środkach pieniężnych;
c)należność była należna i nie podlegała żadnemu terminowi płatności;
d)dane dłużnika były poprawne;
e)kwota, która ma zostać odzyskana, była zapisana we właściwej pozycji budżetu;
f)dokumenty towarzyszące były prawidłowe, oraz
g)przestrzegana była zasada należytego zarządzania finansami, w szczególności w odniesieniu do kryteriów, o których mowa w art. 99 ust. 2 akapit drugi lit. a) lub b).
4.Nota debetowa ma na celu powiadomienie dłużnika, że:
a)Unia ustaliła należność;
b)jeżeli spłata zadłużenia następuje przed terminem określonym w nocie debetowej, nie nalicza się odsetek za zwłokę;
c)w przypadku niedokonania spłaty w terminie, o którym mowa w lit. b), zadłużenie obciążone zostaje odsetkami naliczanymi według stopy procentowej, o której mowa w art. 97, bez uszczerbku dla jakichkolwiek mających zastosowanie przepisów szczególnych;
d)w przypadku niedokonania spłaty w terminie, o którym mowa w lit. b), instytucja odzyskuje należności przez kompensowanie lub wyegzekwowanie wszelkich uprzednio wniesionych zabezpieczeń;
e)księgowy może w wyjątkowych okolicznościach, po uprzednim zawiadomieniu dłużnika o przyczynach i terminie odzyskiwania przez kompensowanie, odzyskać w ten sposób należności przed upływem terminu, o którym mowa w lit. b), jeśli jest to konieczne do ochrony interesów finansowych Unii i gdy ma on uzasadnione powody, aby przypuszczać, że kwota należna Komisji zostałaby w przeciwnym razie utracona;
f)jeżeli, po podjęciu wszystkich kroków, o których mowa w lit. a)–e) niniejszego akapitu, kwota nie została w pełni odzyskana, instytucja odzyskuje ją przez wykonanie decyzji wydanej na mocy art. 98 ust. 2 lub w wyniku postępowania spornego.
Jeżeli po weryfikacji danych dłużnika lub na podstawie innych mających znaczenie informacji dostępnych w danym momencie oczywiste jest, że dług stanowi przypadek, o którym mowa w art. 99 ust. 2 akapit drugi lit. a) lub b), lub że nota debetowa nie została przesłana zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, urzędnik zatwierdzający może, po ustaleniu należności, podjąć decyzję o bezpośrednim wszczęciu procedury odstąpienia od odzyskania należności zgodnie z przepisami określonymi w art. 99, nie przesyłając noty debetowej, w porozumieniu z księgowym.
We wszystkich innych przypadkach urzędnik zatwierdzający drukuje notę debetową i przesyła ją dłużnikowi. Księgowy jest powiadamiany o wysłaniu noty przez system informacji finansowej.
5.Kwoty wypłacone nienależnie podlegają odzyskaniu.
Artykuł 97
Odsetki od zaległych płatności
1.Bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczególnych zapisów wynikających ze stosowania przepisów szczegółowych, wszelkie należności niespłacone w terminie, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), są obciążone odsetkami zgodnie z ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.
2.Z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, stopą procentową dla należności niespłaconych w terminie, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), jest stopa stosowana przez Europejski Bank Centralny do jego głównych operacji refinansujących, publikowana w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązująca pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, w którym przypada termin płatności, powiększona o:
a)osiem punktów procentowych, w przypadku gdy zdarzeniem obligującym jest zamówienie publiczne na dostawy i usługi, o którym mowa w tytule V;
b)trzy i pół punktu procentowego we wszystkich innych przypadkach.
3.Odsetki naliczane są począwszy od dnia kalendarzowego następującego po terminie, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), i określonym w nocie debetowej, do dnia kalendarzowego, w którym zadłużenie zostaje spłacone w całości.
Nakaz odzyskania środków z tytułu odsetek za zwłokę wystawiany jest z chwilą faktycznego otrzymania tych odsetek.
4.W przypadku grzywien lub innych kar stopą procentową dla należności niespłaconych w terminie, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), jest stopa stosowana przez Europejski Bank Centralny do jego głównych operacji refinansujących, publikowana w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązująca pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, w którym przyjęto decyzję nakładającą grzywnę lub inną karę, powiększona o:
a)półtora punktu procentowego, jeżeli dłużnik przedłoży zabezpieczenie finansowe, które zostanie zaakceptowane przez księgowego zamiast płatności;
b)trzy i pół punktu procentowego we wszystkich innych przypadkach.
Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wykonując swoje uprawnienia wynikające z art. 261 TFUE, zwiększy kwotę grzywny lub innej kary, odsetki od kwoty zwiększenia nalicza się od daty wydania odnośnego wyroku przez Trybunał.
W przypadku gdy całkowita stopa procentowa byłaby ujemna, zostaje ona ustalona na poziomie zero punktów procentowych.
SEKCJA 4
ZEZWOLENIE NA ODZYSKANIE ŚRODKÓW
Artykuł 98
Zezwolenie na odzyskanie środków
1.Zezwolenie na odzyskanie środków to czynność polegająca na tym, że właściwy urzędnik zatwierdzający zleca księgowemu, wystawiając nakaz odzyskania środków, odzyskanie kwoty należnej ustalonej przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.
2.Instytucja może formalnie ustalić, że dana kwota jest należna od osób innych niż państwa członkowskie, w drodze decyzji, która stanowi tytuł egzekucyjny w rozumieniu art. 299 TFUE.
Jeżeli wymaga tego wydajna i terminowa ochrona interesów finansowych Unii, Komisja może również w wyjątkowych okolicznościach przyjąć tego rodzaju decyzję stanowiącą tytuł egzekucyjny na rzecz innych instytucji na ich wniosek w odniesieniu do roszczeń powstających w związku z pracownikami, do których zastosowanie ma regulamin pracowniczy, lub w związku z członkami lub byłymi członkami instytucji unijnej.
Wyjątkowe okoliczności zachodzą wówczas, gdy zainteresowana instytucja wyczerpała możliwości odzyskania długu w drodze płatności dobrowolnej lub przez kompensowanie, jak określono w art. 99 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, a kwota długu jest znacząca. W takim przypadku zainteresowane instytucje, inne niż te, o których mowa w art. 299 TFUE, mogą zwrócić się do Komisji o przyjęcie decyzji stanowiącej tytuł egzekucyjny.
We wszystkich przypadkach tytuł egzekucyjny określa, że roszczenia zapisuje się w sekcji budżetu odpowiadającej danej instytucji, która działa w charakterze urzędnika zatwierdzającego. Taki dochód zapisuje się jako dochód ogólny, chyba że można go zaliczyć do określonych rodzajów dochodów przeznaczonych na określony cel, jak przewidziano w art. 20 ust. 3.
Przedmiotowa instytucja informuje Komisję o wszelkich zdarzeniach mogących wpłynąć na odzyskanie długu oraz wspiera Komisję w przypadku zaskarżenia tytułu egzekucyjnego.
Komisja i zainteresowane instytucje uzgadniają praktyczne metody wykonania przepisów niniejszego artykułu.
SEKCJA 5
ODZYSKIWANIE ŚRODKÓW
Artykuł 99
Zasady dotyczące odzyskiwania środków
1.Księgowy działa na podstawie nakazów odzyskania środków na należne kwoty należycie ustalone przez właściwego urzędnika zatwierdzającego. Księgowy z należytą starannością zapewnia pobór dochodów Unii i ochronę jej praw.
Częściowa spłata należności przez dłużnika, w stosunku do którego wydano kilka nakazów odzyskania środków, zaliczana jest w pierwszej kolejności na poczet najstarszych należności, o ile dłużnik nie określi inaczej. Wszelkie płatności częściowe w pierwszej kolejności pokrywają odsetki.
Księgowy odzyskuje kwoty należne budżetowi Unii przez potrącenie ich z kwot należnych dłużnikowi ze strony Unii lub agencji wykonawczej wykonującej budżet Unii. Roszczenia odnoszące się do tych kwot muszą być pewne, o określonej wartości i wymagalne.
2.Jeżeli właściwy urzędnik zatwierdzający zamierza odstąpić lub częściowo odstąpić od odzyskania ustalonej należności, upewnia się, że odstąpienie to jest prawidłowe i zgodne z zasadą należytego zarządzania finansami i zasadą proporcjonalności. Decyzja o odstąpieniu musi być uzasadniona. Urzędnik zatwierdzający może delegować uprawnienia związane z decyzją o odstąpieniu.
Właściwy urzędnik zatwierdzający może odstąpić od odzyskania całości lub części ustalonej należności wyłącznie w następujących przypadkach:
a)jeżeli przewidywany koszt odzyskania należności przekraczałby kwotę, która ma zostać odzyskana, a odstąpienie nie zaszkodziłoby wizerunkowi Unii;
b)jeżeli nie można odzyskać należności ze względu na jej wiek, opóźnienie w przesłaniu noty debetowej według warunków określonych w art. 96 ust. 2 lub upadłość dłużnika, lub w wyniku wszelkiego innego postępowania upadłościowego;
c)jeżeli odzyskanie należności jest niezgodne z zasadą proporcjonalności.
3.W przypadku, o którym mowa w ust. 2 lit. c), właściwy urzędnik zatwierdzający działa zgodnie z wcześniej określonymi procedurami ustanowionymi w ramach każdej instytucji i stosuje następujące kryteria, które są obowiązkowe i mają zastosowanie we wszystkich okolicznościach:
a)stan faktyczny, uwzględniając wagę nieprawidłowości stanowiącej podstawę ustalenia należności (nadużycie finansowe, ponowne popełnienie danego przestępstwa, zamiar, staranność, dobra wiara, oczywisty błąd);
b)wpływ, jaki odstąpienie od odzyskania należności miałoby na funkcjonowanie Unii i jej interesy finansowe (zaangażowane kwoty, ryzyko stworzenia precedensu, podważenie autorytetu prawa).
4.W zależności od okoliczności właściwy urzędnik zatwierdzający może również być zmuszony uwzględnić następujące kryteria dodatkowe:
a)wszelkie zakłócenie konkurencji, które wynikłoby z odstąpienia od odzyskania należności;
b)szkody gospodarcze i społeczne, które wystąpiłyby, jeżeli zadłużenie zostałoby odzyskane w całości.
5.Co roku każda instytucja przesyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat przypadków odstąpień, o których mowa w niniejszym ustępie, obejmujących kwotę 100 000 EUR lub więcej. W przypadku Komisji sprawozdanie to załącza się do podsumowania sprawozdań rocznych z działalności, o którym mowa w art. 73 ust. 9.
6.Właściwy urzędnik zatwierdzający może anulować ustaloną należność w części lub w całości. Częściowe anulowanie ustalonej należności nie oznacza odstąpienia od pozostałego ustalonego prawa Unii do należności.
W przypadku błędu właściwy urzędnik zatwierdzający anuluje w całości lub w części ustaloną kwotę należności, podając odpowiednie uzasadnienie.
Każda instytucja określa w swoich przepisach wewnętrznych warunki i procedurę delegowania uprawnień do anulowania ustalonej należności.
7.Państwa członkowskie są w pierwszej kolejności odpowiedzialne za prowadzenie kontroli i audytów oraz za odzyskiwanie kwot wypłaconych nienależnie, zgodnie z przepisami sektorowymi. W zakresie, w jakim państwa członkowskie same wykryją i skorygują nieprawidłowości, są zwolnione z nakładanych przez Komisję korekt finansowych w odniesieniu do danych nieprawidłowości.
8.Komisja stosuje wobec państw członkowskich korekty finansowe w celu wykluczenia z finansowania przez Unię wydatków dokonanych z naruszeniem mających zastosowanie przepisów. Komisja opiera korekty finansowe na wskazaniu kwot wypłaconych nienależnie i na ich skutkach finansowych dla budżetu. Jeżeli kwot tych nie można dokładnie ustalić, Komisja może zastosować ekstrapolację korekty lub korekty ryczałtowe zgodnie z przepisami sektorowymi.
Podejmując decyzję w sprawie kwoty korekty finansowej, Komisja uwzględnia charakter i wagę naruszenia mających zastosowanie przepisów oraz skutki finansowe dla budżetu, także w przypadku uchybień w systemach zarządzania i kontroli.
Kryteria ustalania korekt finansowych i stosowaną procedurę określa się w przepisach sektorowych.
9.Metodologię ekstrapolacji korekt lub korekt ryczałtowych określa się zgodnie z przepisami sektorowymi w celu umożliwienia Komisji ochrony interesów finansowych Unii.
Artykuł 100
Odzyskiwanie przez kompensowanie
1.W przypadku gdy dłużnik posiada roszczenie względem Unii lub względem agencji wykonawczej wykonującej budżet Unii, które jest pewne w rozumieniu art. 96 ust. 3 lit. a), opiewa na ustaloną kwotę i jest należne, a także odnosi się do kwoty określonej w zleceniu płatniczym, księgowy, po upływie terminu, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), odzyskuje ustalone kwoty należne przez kompensowanie.
W wyjątkowych okolicznościach księgowy odzyskuje należności przez kompensowanie przed upływem terminu, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), jeśli jest to konieczne do ochrony interesów finansowych Unii i gdy ma on uzasadnione powody, aby przypuszczać, że kwota należna Unii zostałaby w przeciwnym razie utracona.
Księgowy odzyskuje również należności przez kompensowanie przed upływem terminu, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), za zgodą dłużnika.
2.Każdorazowo przed odzyskaniem należności zgodnie z ust. 1 księgowy konsultuje się z właściwym urzędnikiem zatwierdzającym oraz informuje zainteresowanych dłużników, w tym o środkach odwoławczych zgodnie z art. 129.
W przypadku gdy dłużnik jest organem krajowym lub jedną z jego jednostek administracyjnych, o zamiarze przystąpienia do odzyskania środków poprzez kompensowanie księgowy informuje także zainteresowane państwo członkowskie przynajmniej 10 dni roboczych wcześniej. W porozumieniu z państwem członkowskim lub zainteresowaną jednostką administracyjną księgowy może jednak przystąpić do odzyskania należności przez kompensowanie przed upływem tego terminu.
3.Kompensowanie, o którym mowa w ust. 1, ma taki sam skutek jak płatność, zapewniając Unii spłatę kwoty zadłużenia, w stosownych przypadkach wraz z należnymi odsetkami.
Artykuł 101
Procedura odzyskiwania należności w przypadku braku dobrowolnej płatności
1.Nie naruszając przepisów art. 100, jeżeli nie odzyskano pełnej kwoty należności w terminie, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), określonym w nocie debetowej, księgowy powiadamia właściwego urzędnika zatwierdzającego oraz bezzwłocznie wszczyna procedurę mającą na celu odzyskanie należności przy wykorzystaniu wszelkich dostępnych środków prawnych, w tym, w stosownych przypadkach, przez wyegzekwowanie wszelkich uprzednio wniesionych zabezpieczeń.
2.Nie naruszając przepisów art. 100, w przypadku gdy metoda odzyskania środków, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie może być wykorzystana, a dłużnik nie dokonał płatności w odpowiedzi na formalne upomnienie przesłane przez księgowego, księgowy zapewnia wykonanie decyzji nakazującej odzyskanie środków, wydanej na mocy art. 98 ust. 2 lub w wyniku postępowania spornego.
Artykuł 102
Dodatkowy termin płatności
Księgowy we współpracy z właściwym urzędnikiem zatwierdzającym może przyznać dodatkowy termin na spłatę, wyłącznie na pisemny wniosek dłużnika zawierający odpowiednie uzasadnienie oraz z zastrzeżeniem spełnienia dwóch następujących warunków:
a)dłużnik zobowiązuje się zapłacić odsetki według stopy określonej w art. 97 za cały przyznany dodatkowo okres, począwszy od terminu, o którym mowa w art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b);
b)w celu ochrony praw Unii dłużnik składa zabezpieczenie finansowe obejmujące niespłacone zadłużenie, zarówno w zakresie kwoty głównej, jak i odsetek, które jest przyjmowane przez księgowego instytucji.
Zabezpieczenie, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), może zostać zastąpione solidarną gwarancją przez osobę trzecią, zatwierdzoną przez księgowego instytucji.
W wyjątkowych okolicznościach, na wniosek dłużnika, księgowy może odstąpić od wymogu złożenia zabezpieczenia, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), jeśli w jego ocenie dłużnik może i chce dokonać płatności w dodatkowym terminie, ale nie jest w stanie złożyć takiej gwarancji i znajduje się w trudnej sytuacji.
Artykuł 103
Okres przedawnienia
1.Bez uszczerbku dla przepisów szczegółowych oraz zastosowania decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej okres przedawnienia kwot należnych Unii od osób trzecich oraz kwot należnych osobom trzecim od Unii wynosi pięć lat.
2.Bieg okresu przedawnienia dla należności Unii od osób trzecich rozpoczyna się wraz z upływem terminu, o którym dłużnik został poinformowany w nocie debetowej, zgodnie z art. 96 ust. 4 akapit pierwszy lit. b).
Bieg okresu przedawnienia dla należności osób trzecich od Unii rozpoczyna się w dniu, w którym należności osoby trzeciej stają się wymagalne zgodnie z odpowiednim zobowiązaniem prawnym.
3.Bieg okresu przedawnienia należności Unii od osób trzecich zostaje przerwany na podstawie jakiegokolwiek zgłoszonego osobie trzeciej działania instytucji lub państwa członkowskiego działającego na wniosek instytucji, mającego na celu odzyskanie należności.
Bieg okresu przedawnienia należności osób trzecich od Unii zostaje przerwany na podstawie jakiegokolwiek działania zgłoszonego Unii przez jej wierzycieli lub w imieniu jej wierzycieli, mającego na celu odzyskanie należności.
4.Bieg nowego pięcioletniego okresu przedawnienia rozpoczyna się w dniu następującym po dniu, w którym doszło do przerwania biegu terminów, o którym mowa w ust. 3.
5.Wszelkie działania prawne dotyczące należności, o których mowa w ust. 2, w tym powództwa wniesione do sądu, który następnie oświadcza, że nie jest sądem właściwym, przerywają bieg okresu przedawnienia. Bieg nowego pięcioletniego okresu przedawnienia rozpoczyna się dopiero po wydaniu prawomocnego wyroku lub zawarciu pozasądowej ugody między stronami danego postępowania.
6.Przyznanie dłużnikowi przez księgowego dodatkowego terminu na spłatę zgodnie z art. 102 uznaje się za przerwanie biegu okresu przedawnienia. Bieg nowego pięcioletniego okresu przedawnienia rozpoczyna się w dniu następującym po upływie dodatkowego terminu na spłatę.
7.Należności Unii nie są odzyskiwane po upływie terminu przedawnienia określonego w ust. 2–6.
Artykuł 104
Traktowanie należności Unii na szczeblu krajowym
W przypadku postępowania upadłościowego należności Unii traktowane są na tych samych preferencyjnych zasadach, co należności tego samego rodzaju wobec organów publicznych w państwach członkowskich, w których prowadzona jest procedura odzyskiwania środków.
Artykuł 105
Grzywny, kary, sankcje i narosłe odsetki nałożone przez instytucje
1.Kwoty uzyskane z tytułu grzywien, kar i sankcji oraz wszelkie narosłe odsetki lub inne dochody przez nie wygenerowane nie są ujmowane jako dochody budżetowe, dopóki decyzja o ich nałożeniu może zostać uchylona przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
2.Kwoty, o których mowa w ust. 1, są ujmowane jako dochody budżetowe jak najszybciej, nie później niż w roku następującym po wyczerpaniu wszelkich środków prawnych. Kwoty zwracane zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej podmiotowi, który je wpłacił, nie są ujmowane jako dochody budżetowe.
3.Ust. 1 nie ma zastosowania do decyzji dotyczących rozliczeń rachunków lub korekt finansowych.
Artykuł 106
Odzyskanie grzywien, innych kar lub sankcji nałożonych przez instytucje
1.W przypadku wniesienia do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej skargi na decyzję instytucji o nałożeniu grzywny lub innej kary na mocy TFUE lub traktatu EURATOM i do czasu, kiedy wykorzystane zostaną wszystkie środki ochrony prawnej, dłużnik tymczasowo dokonuje płatności odnośnych kwot na rachunek bankowy wskazany przez księgowego Komisji bądź wnosi zabezpieczenie finansowe możliwe do przyjęcia przez księgowego Komisji. Zabezpieczenie jest niezależne od obowiązku zapłaty grzywny lub innych kar i jest płatne na pierwsze żądanie. Zabezpieczenie obejmuje kwotę główną roszczenia wraz z należnymi odsetkami, zgodnie z art. 97 ust. 4.
2.Komisja zabezpiecza tymczasowo zainkasowane kwoty poprzez zainwestowanie ich w aktywa finansowe, zapewniając w ten sposób bezpieczeństwo i płynność środków pieniężnych, jednocześnie mając na celu osiągnięcie dodatniego zwrotu.
3.Po wyczerpaniu wszystkich środków ochrony prawnej oraz w przypadku gdy grzywna lub kara została potwierdzona, podejmuje się którykolwiek z następujących środków:
a)tymczasowo pobrane kwoty wraz ze zwrotem z tych kwot zapisywane są w budżecie zgodnie z art. 105, najpóźniej w roku budżetowym następującym po roku, w którym wszystkie środki ochrony prawnej zostały wyczerpane;
b)w przypadku gdy wniesione zostało zabezpieczenie finansowe, jest ono egzekwowane, a odnośne kwoty są zapisywane w budżecie.
Jeżeli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zwiększył kwotę grzywny lub kary, zastosowanie ma akapit pierwszy lit. a) i b) niniejszego ustępu do kwot ustalonych w pierwotnej decyzji instytucji lub, w stosownych przypadkach, do kwoty określonej w poprzednim wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydanym w toku tego samego postępowania. Księgowy Komisji dokonuje poboru kwoty odpowiadającej zwiększeniu oraz należnych odsetek, jak określono w art. 97 ust. 4, które zostaną uwzględnione w budżecie.
4.Po wyczerpaniu wszystkich środków ochrony prawnej oraz w przypadku gdy grzywna lub kara została umorzona lub zmniejszona, podejmuje się którykolwiek z następujących środków:
a)kwoty tymczasowo zainkasowane lub ich część, przy uwzględnieniu wszelkich zwrotów, należy wypłacić odnośnej osobie trzeciej;
b)w przypadku gdy wniesione zostało zabezpieczenie finansowe, jest ono odpowiednio zwalniane.
Artykuł 107
Odsetki wyrównawcze
Bez uszczerbku dla przepisów art. 97 ust. 2 i w przypadkach innych niż wymienione w art. 105, kiedy kwotę należy zwrócić w wyniku wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub w ramach ugody, stopa oprocentowania jest równa stopie stosowanej przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowanej w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującej pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca, liczona od dnia wpłaty tej kwoty do dnia, w którym należny jest zwrot, powiększona o zero punktów procentowych.
W przypadku, gdy całkowita stopa procentowa byłaby ujemna, zostaje ona ustalona na poziomie zero punktów procentowych.
ROZDZIAŁ 7
Operacje po stronie wydatków
Artykuł 108
Decyzja w sprawie finansowania
1.Zobowiązanie budżetowe jest poprzedzone decyzją w sprawie finansowania przyjętą przez instytucję lub organy, na które instytucja delegowała odnośne uprawnienia. Ten zapis nie obowiązuje w przypadku środków budżetowych przeznaczonych na operacje każdej instytucji w ramach ich autonomii administracyjnej, które mogą być realizowane bez aktu podstawowego zgodnie z art. 56 ust. 2 akapit pierwszy lit. e), wydatków na wsparcie administracyjne i wkładów na rzecz organów, o których mowa w art. 69 i 70. Decyzje w sprawie finansowania mogą dotyczyć jednego roku lub wielu lat.
2.Decyzje w sprawie finansowania stanowią jednocześnie roczny lub wieloletni program prac i są przyjmowane jak najszybciej po przyjęciu projektu budżetu, co do zasady nie później niż do dnia 31 marca roku wykonania. Część zawierająca program prac jest publikowana na stronie internetowej odnośnej instytucji niezwłocznie po jej przyjęciu i przed jej wdrożeniem. W decyzji w sprawie finansowania należy wskazać całkowitą kwotę, której dotyczy decyzja, oraz zawrzeć opis działań objętych finansowaniem. W decyzji należy wyszczególnić:
a)akt podstawowy i linię budżetową;
b)cele do osiągnięcia i przewidywane wyniki;
c)metody wykonywania;
d)wszelkie dodatkowe informacje wymagane w akcie podstawowym dotyczącym programu prac.
Ponadto w decyzji należy określić:
a)w przypadku dotacji: rodzaj wnioskodawców, do których skierowane jest zaproszenie do składania wniosków lub którym udzielana jest bezpośrednio dotacja; całkowitą pulę środków budżetowych przeznaczonych na dotacje;
b)w przypadku zamówień publicznych: całkowitą pulę środków budżetowych przeznaczonych na dane zamówienia;
c)w przypadku wkładów na rzecz funduszy powierniczych, o których mowa w art. 227: środki zarezerwowane na fundusz powierniczy w danym roku wraz z kwotami zaplanowanymi na okres jego istnienia;
d)w przypadku nagród: rodzaj uczestników, do których skierowany jest konkurs, całkowitą pulę środków budżetowych przeznaczonych na dany konkurs oraz szczególne odniesienie do nagród o jednostkowej wartości wynoszącej co najmniej 1 000 000 EUR;
e)w przypadku instrumentów finansowych: kwotę przeznaczoną na dany instrument finansowy;
f)w przypadku wykonania pośredniego: podmiot lub osobę zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub kryteria stosowane do selekcji takiego podmiotu lub takiej osoby:
g)w przypadku wkładów na rzecz instrumentów łączonych: kwotę przeznaczoną na instrument łączony oraz wykaz podmiotów uczestniczących w instrumencie łączonym;
h)w przypadku gwarancji budżetowych: kwotę rocznych rezerw i, w stosownych przypadkach, kwotę gwarancji budżetowej, którą należy zwolnić.
Delegowany urzędnik zatwierdzający może dodać wszelkie dalsze informacje, które uzna za właściwe, w odpowiedniej decyzji w sprawie finansowania stanowiącej program prac lub w jakimkolwiek innym dokumencie opublikowanym na stronie internetowej instytucji.
Wieloletnia decyzja w sprawie finansowania jest spójna z programowaniem finansowym, o którym mowa w art. 39 ust. 2, i należy w niej wskazać, że wykonanie decyzji zależy od dostępności środków budżetowych dla odpowiedniego roku budżetowego po przyjęciu budżetu rocznego lub jak określono w systemie dwunastych części środków tymczasowych, chyba że stanowi ona podstawę zobowiązań budżetowych rozłożonych na roczne raty, jak określono w art. 110 ust. 2.
3.Bez uszczerbku dla żadnego przepisu szczegółowego aktu podstawowego, każda istotna zmiana w przyjętej już decyzji w sprawie finansowania wymaga zastosowania tej samej procedury, co w przypadku początkowej decyzji.
Artykuł 109
Operacje po stronie wydatków
1.Na każdą pozycję wydatków zaciągane jest zobowiązanie, poświadcza się zasadność tego wydatku, zatwierdza się go i realizuje.
Na koniec okresów, o których mowa w art. 112, niewykorzystane saldo zobowiązań budżetowych podlega umorzeniu.
Przy wykonywaniu operacji właściwy urzędnik zatwierdzający zapewnia, aby wydatki były zgodne z Traktatami, budżetem, niniejszym rozporządzeniem i innymi aktami i rozporządzeniami przyjętymi na mocy Traktatów, jak również z zasadą należytego zarządzania finansami.
2.Zobowiązania budżetowe oraz zobowiązania prawne przyjmuje ten sam urzędnik zatwierdzający, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków. W szczególności w obszarze operacji dotyczących pomocy przeznaczonej na zarządzanie kryzysowe i operacji pomocy humanitarnej zobowiązania prawne mogą być podpisywane przez szefów delegatur Unii lub, w razie ich nieobecności, przez ich zastępców, na polecenie właściwego urzędnika zatwierdzającego Komisji, który ponosi pełną odpowiedzialność za transakcję będącą podstawą takiego zobowiązania. Pracownicy zatrudnieni przez Komisję w obszarze operacji dotyczących pomocy przeznaczonej na zarządzanie kryzysowe i operacji pomocy humanitarnej mogą podpisywać zobowiązania prawne powiązane z płatnością dokonaną z rachunków zaliczkowych o wartości nieprzekraczającej 2 500 EUR.
Właściwy urzędnik zatwierdzający dokonuje zobowiązania budżetowego przed zaciągnięciem zobowiązania prawnego z osobą trzecią lub przeniesieniem środków do funduszu powierniczego, o którym mowa w art. 227.
Obowiązek ten nie ma zastosowania:
a)do zobowiązań prawnych zaciągniętych po ogłoszeniu sytuacji kryzysowej w ramach planu ciągłości działania, zgodnie z procedurami przyjętymi przez Komisję lub jakąkolwiek inną instytucję w ramach jej autonomii administracyjnej;
b)w przypadku operacji w dziedzinie pomocy humanitarnej, ochrony ludności i pomocy w zakresie zarządzania kryzysowego, jeżeli zapewnienie skutecznej interwencji Unii wymaga, aby Unia natychmiast zaciągnęła zobowiązanie prawne wobec osób trzecich, a nie jest możliwe wcześniejsze zaciągnięcie indywidualnego zobowiązania budżetowego. Zobowiązanie budżetowe jest zaciągane niezwłocznie po zaciągnięciu zobowiązania prawnego wobec osób trzecich.
3.Poświadczanie zasadności wydatków jest czynnością polegającą na tym, że właściwy urzędnik zatwierdzający akceptuje obciążenie pozycją wydatków, po sprawdzeniu dokumentów potwierdzających należność wobec wierzyciela zgodnie z warunkami określonymi w zobowiązaniu prawnym, jeżeli takie zobowiązanie istnieje. W tym celu właściwy urzędnik zatwierdzający:
a)sprawdza istnienie należności wobec wierzyciela;
b)określa lub weryfikuje prawdziwość i kwotę roszczenia za pomocą adnotacji „potwierdzenie za zgodność”;
c)sprawdza warunki, zgodnie z którymi płatność stała się wymagalna.
Niezależnie od powyższego poświadczanie zasadności wydatków nie ogranicza się do wydatków, którymi obciążany jest budżet. Ma ono zastosowanie również w odniesieniu do okresowych i końcowych sprawozdań niezwiązanych z wnioskiem o płatność, w którym to przypadku skutki dla systemu księgowego będą ograniczone do kont księgi głównej. Decyzja o poświadczeniu zasadności wydatków jest wydawana przy użyciu elektronicznie zabezpieczonego podpisu, o którym mowa w art. 141, przez właściwego urzędnika zatwierdzającego lub pracownika o odpowiednich kompetencjach technicznych należycie umocowanego w drodze formalnej decyzji przez urzędnika zatwierdzającego lub, w wyjątkowych przypadkach, w odniesieniu do obiegu dokumentów w wersji papierowej, decyzja ta wyrażona jest w formie stempla zawierającego taki podpis.
Za pomocą adnotacji „potwierdzenie za zgodność” właściwy urzędnik zatwierdzający lub pracownik o odpowiednich kompetencjach technicznych należycie umocowany przez właściwego urzędnika zatwierdzającego poświadcza, że:
a)w przypadku płatności zaliczkowych – spełnione zostały warunki wymagane w zobowiązaniu prawnym dotyczącym dokonania płatności zaliczkowej;
b)w przypadku płatności okresowych i płatności salda odnoszących się do zamówień – usługi będące przedmiotem zamówienia zostały prawidłowo wykonane, dostawy zostały należycie zapewnione, a prace zostały prawidłowo przeprowadzone;
c)w przypadku płatności okresowych i płatności salda odnoszących się do dotacji – działanie lub program prac realizowane przez beneficjenta są pod każdym względem zgodne z postanowieniami umowy o udzielenie dotacji, w tym, w stosownych przypadkach, koszty zadeklarowane przez beneficjenta są kwalifikowalne. Ta sama zasada ma zastosowanie do okresowych i końcowych sprawozdań niezwiązanych z wnioskiem o płatność.
4.Zatwierdzenie wydatku to czynność polegająca na tym, że właściwy urzędnik zatwierdzający, po sprawdzeniu dostępności środków i przez wystawienie zlecenia płatniczego, poleca księgowemu dokonanie płatności z tytułu wydatku, którego zasadność została uprzednio poświadczona.
Jeżeli okresowo dokonywane są płatności z tytułu świadczonych usług, w tym usług najmu, lub z tytułu dostaw towarów, to urzędnik zatwierdzający może, na podstawie przeprowadzonej przez siebie analizy ryzyka, zarządzić stosowanie systemu bezpośredniego polecenia zapłaty z rachunku zaliczkowego, lub – jeżeli zostało to wyraźnie zezwolone przez księgowego – na podstawie art. 83 ust. 3.
5.Umorzenie jest czynnością polegającą na tym, że właściwy urzędnik zatwierdzający anuluje całość lub część rezerwy środków dokonanej uprzednio w związku z zobowiązaniem budżetowym.
Artykuł 110
Rodzaje zobowiązań budżetowych
1.Zobowiązania budżetowe należą do jednej z poniższych kategorii:
a)indywidualne: gdy odbiorca oraz kwota wydatków są znane;
b)globalne: gdy co najmniej jeden z elementów potrzebnych do określenia zobowiązania indywidualnego pozostaje nieznany;
c)tymczasowe: aby pokryć zwykłe wydatki na zarządzanie EFRG, o których mowa w art. 11 ust. 2, oraz zwykłe wydatki administracyjne, w przypadku których kwota lub końcowi odbiorcy płatności nie są ostatecznie znani.
Zwykłe wydatki administracyjne odnoszące się do delegatur i przedstawicielstw Unii mogą być jednak pokrywane w ramach tymczasowych zobowiązań budżetowych również w przypadkach, gdy kwota i końcowy odbiorca płatności są znani.
2.Zobowiązania budżetowe z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy można rozbić na kilka rocznych rat tylko wtedy, gdy przewiduje to akt podstawowy, lub w przypadku, gdy dotyczą one wydatków administracyjnych.
3.Globalne zobowiązania budżetowe zaciągane są na podstawie decyzji w sprawie finansowania.
Globalne zobowiązanie budżetowe zaciągane jest najpóźniej przed podjęciem decyzji w sprawie odbiorców i kwot oraz w przypadku, gdy realizacja środków, których to dotyczy, obejmuje przyjęcie programu prac, najwcześniej po przyjęciu tego programu.
4.Globalne zobowiązania budżetowe wykonywane są przez zawarcie jednego lub kilku zobowiązań prawnych lub też przez zawarcie umowy w sprawie finansowania, która przewiduje późniejsze zawarcie jednego lub kilku zobowiązań prawnych.
Umowy w sprawie finansowania w obszarze bezpośredniej pomocy finansowej na rzecz państw trzecich, w tym wsparcia budżetowego, które stanowią zobowiązanie prawne, mogą stanowić podstawę płatności bez zawierania innych zobowiązań prawnych.
W przypadku gdy zobowiązanie globalne wykonywane jest przez zawarcie umowy w sprawie finansowania, ust. 3 akapit drugi nie ma zastosowania.
5.Każde indywidualne zobowiązanie prawne przyjęte w następstwie globalnego zobowiązania budżetowego jest przed podpisaniem ujmowane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego na rachunkach budżetu centralnego i w globalnym zobowiązaniu budżetowym.
6.Tymczasowe zobowiązania budżetowe są wykonywane przez zawarcie jednego lub kilku zobowiązań prawnych stanowiących podstawę uprawnienia do późniejszych płatności. W przypadkach związanych z wydatkami na zarządzanie personelem lub na realizowaną przez instytucje działalność związaną z komunikacją, zmierzającą do informowania o wydarzeniach unijnych, lub w przypadkach, o których mowa w pkt 14.5 załącznika do niniejszego rozporządzenia, tymczasowe zobowiązania budżetowe mogą być jednak wykonane bezpośrednio w drodze płatności.
Artykuł 111
Zobowiązania dotyczące środków finansowych EFRG
1.Na każdy rok budżetowy środki finansowe EFRG obejmują środki niezróżnicowane, z wyjątkiem wydatków związanych ze środkami, o których mowa w art. 4 ust. 2 i art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1306/2013, z wyjątkiem środków finansowanych w ramach nieoperacyjnej pomocy technicznej i wkładów na rzecz agencji wykonawczych, które pokrywane są ze środków zróżnicowanych.
2.Decyzje Komisji określające wysokość zwrotów tego rodzaju wydatków stanowią tymczasowe zobowiązania globalne, które nie mogą przekroczyć łącznej wartości środków zapisanych na EFRG.
3.Tymczasowe zobowiązania globalne w ramach EFRG, które zaciągnięto na dany rok budżetowy i które nie spowodowały powstania zobowiązania w określonych liniach nomenklatury budżetowej do dnia 1 lutego kolejnego roku budżetowego, zostają anulowane w odniesieniu do danego roku budżetowego.
4.Wydatki dokonane przez władze i organy, o których mowa w przepisach odnoszących się do EFRG, są wprowadzane jako zobowiązania w poszczególnych rozdziałach, artykułach i pozycjach, w terminie dwóch miesięcy od otrzymania deklaracji wydatków przesłanych przez państwa członkowskie. Tego rodzaju
5.zobowiązania można zaciągać po upływie dwumiesięcznego terminu, jeśli niezbędna jest procedura przesunięcia środków w przypadku określonych linii budżetowych. Z wyjątkiem przypadków, gdy państwa członkowskie nie dokonały jeszcze płatności lub gdy istnieje wątpliwość co do kwalifikowalności, kwoty te zostają w tym samym dwumiesięcznym terminie zapisane jako płatności.
Zobowiązania, o których mowa w akapicie pierwszym, odpisuje się od globalnego zobowiązania tymczasowego, o którym mowa w ust. 1.
6.Ust. 2 i 3 stosuje się z uwzględnieniem badania i zatwierdzania sprawozdań finansowych.
Artykuł 112
Terminy przedstawiania zobowiązań
1.Z zastrzeżeniem art. 109 ust. 2 i art. 256 ust. 3 zobowiązania prawne odnoszące się do indywidualnych lub tymczasowych zobowiązań budżetowych zaciągane są do dnia 31 grudnia roku n.
2.Globalne zobowiązania budżetowe pokrywają łączny koszt odpowiadających im zobowiązań prawnych zaciągniętych do dnia 31 grudnia roku n+1.
Jeżeli globalne zobowiązanie budżetowe stanowi podstawę przyznania nagrody, o której mowa w tytule IX, zobowiązanie prawne, o którym mowa w art. 200 ust. 4, należy zawrzeć do dnia 31 grudnia roku n+3.
W działaniach zewnętrznych, w przypadku których globalne zobowiązanie budżetowe stanowi podstawę umowy w sprawie finansowania zawieranej z państwem trzecim, umowę w sprawie finansowania należy zawrzeć do dnia 31 grudnia roku n+1, przy czym rok n jest rokiem, w którym zaciągnięto zobowiązanie budżetowe. W takim przypadku w ramach globalnego zobowiązania budżetowego pokrywane są koszty zobowiązań prawnych realizujących zawartą umowę w sprawie finansowania do końca okresu realizacji umowy w sprawie finansowania.
3.Ostateczny termin wykonania indywidualnych i tymczasowych zobowiązań budżetowych zaciągniętych z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy, z wyjątkiem wydatków na personel, ustala się zgodnie warunkami określonymi w zobowiązaniach prawnych, których dotyczą, oraz z zasadą należytego zarządzania finansami.
4.Wszelkie części zobowiązań budżetowych, które nie zostały wykonane w drodze płatności w ciągu sześciu miesięcy po tym ostatecznym terminie wykonania, zostają umorzone zgodnie z art. 13.
5.Kwota zobowiązania budżetowego, w odniesieniu do którego nie dokonano płatności w rozumieniu art. 113 w ciągu dwóch lat od podpisania zobowiązania prawnego, zostaje umorzona, z wyjątkiem przypadku, gdy kwota ta wynika ze spraw będących przedmiotem sporu przed sądami lub organami arbitrażowymi, w których to sprawach zobowiązanie prawne ma postać umowy w sprawie finansowania z państwem trzecim, lub gdy istnieją szczególne przepisy sektorowe.
Artykuł 113
Rodzaje płatności
1.Księgowy realizuje wydatki w granicach dostępnych środków.
2.Płatność obejmuje przynajmniej jedną z następujących operacji:
a)płatność całej kwoty należnej;
b)płatność kwoty należnej na jeden z następujących sposobów:
(i)płatności zaliczkowe zapewniające finansowanie z góry, które mogą być podzielone na szereg płatności, zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami, i wypłacane na podstawie zamówienia, umowy lub aktu podstawowego, lub też na podstawie dokumentów potwierdzających, które umożliwiają sprawdzenie, czy spełnione są warunki danego zamówienia lub danej umowy;
(ii)przez jedną lub kilka płatności okresowych odpowiadających częściowemu wykonaniu działania lub wykonaniu zamówienia. Może ona rozliczyć płatności zaliczkowe w całości lub częściowo, nie naruszając przepisów aktu podstawowego;
(iii)przez płatność salda kwot należnych, jeżeli działanie lub zamówienie zostały w pełni wykonane;
c)przez wpłatę rezerwy do wspólnego funduszu rezerw, ustanowionego zgodnie z art. 205.
Płatność salda nie może się powtarzać i rozlicza wszystkie poprzednie wydatki; aby odzyskać niewykorzystane kwoty, należy wystawić nakaz odzyskania środków.
3.W momencie dokonywania każdej z płatności w rachunkowości budżetowej dokonuje się rozróżnienia na poszczególne rodzaje płatności, o których mowa w ust. 2.
4.Reguły rachunkowości, o których mowa w art. 79, obejmują reguły rozliczania płatności zaliczkowych w księgach rachunkowych oraz uznawania kwalifikowalności kosztów.
5.Właściwy urzędnik zatwierdzający regularnie rozlicza płatności zaliczkowe zgodnie z ekonomicznym charakterem projektu, którego dotyczą, i najpóźniej na koniec projektu. Rozliczenie zostanie dokonane na podstawie informacji dotyczących poniesionych kosztów lub potwierdzenia, że spełniono warunki płatności zgodnie z art. 121, co poświadcza urzędnik zatwierdzający zgodnie z art. 109 ust. 3.
W przypadku umów o udzielenie dotacji, zamówień lub umów o przyznanie wkładu, których wartość przekracza 5 000 000 EUR, urzędnik zatwierdzający powinien uzyskać na koniec każdego roku co najmniej informacje wymagane do określenia racjonalnego szacunku tych kosztów. Mimo że nie można tego wykorzystać w przypadku rozliczania płatności zaliczkowych, umożliwia to urzędnikowi zatwierdzającemu i księgowego przestrzeganie obowiązków określonych w art. 80 ust. 2.
Do celów akapitu drugiego do podpisywanych zobowiązań prawnych należy włączyć odpowiednie zapisy.
Artykuł 114
Terminy płatności
1.Płatności dokonywane są w terminie:
a)90 dni kalendarzowych w przypadku umów o przyznanie wkładu, zamówień oraz umów o udzielenie dotacji, dotyczących usług technicznych lub działań szczególnie trudnych do wyceny, w przypadku których płatności zależą od zatwierdzenia sprawozdania lub świadectwa;
b)60 dni kalendarzowych w przypadku wszelkich innych umów o przyznanie wkładu, zamówień oraz umów o udzielenie dotacji, w przypadku których płatności zależą od zatwierdzenia sprawozdania lub świadectwa;
c)30 dni kalendarzowych w przypadku wszelkich innych umów o przyznanie wkładu, zamówień oraz umów o udzielenie dotacji.
2.Termin na dokonanie płatności obejmuje poświadczanie zasadności wydatków, ich zatwierdzanie oraz płatność.
Termin zaczyna biec w dniu, w którym otrzymano wniosek o płatność.
Upoważniony departament właściwego urzędnika zatwierdzającego jak najszybciej rejestruje wniosek o płatność, który uznaje się za otrzymany w dniu zarejestrowania.
Za datę płatności uznaje się dzień, w którym dokonano obciążenia rachunku instytucji.
Wniosek o płatność zawiera następujące istotne elementy:
a)wskazanie wierzyciela;
b)kwotę;
c)walutę;
d)datę.
Jeżeli brakuje co najmniej jednego istotnego elementu, wniosek o płatność jest odrzucany.
O odrzuceniu wniosku oraz jego powodach wierzyciela informuje się na piśmie jak najszybciej, a w każdym razie w ciągu 30 dni kalendarzowych od daty otrzymania wniosku o płatność.
3.Właściwy urzędnik zatwierdzający może zawiesić termin płatności, jeżeli:
a)kwota figurująca we wniosku o płatność nie jest należna; lub
b)nie przedstawiono odpowiednich dokumentów potwierdzających.
Jeżeli do właściwego urzędnika zatwierdzającego dotarła informacja podająca w wątpliwość kwalifikowalność wydatków figurujących we wniosku o płatność, może on zawiesić termin płatności w celu sprawdzenia, w tym kontroli na miejscu, że wydatki są faktycznie kwalifikowalne. Pozostały termin na dokonanie płatności ponownie zaczyna biec od dnia, w którym otrzymano wymagane informacje lub zmienione dokumenty lub w którym przeprowadzono konieczną dalszą weryfikację, w tym kontrole na miejscu.
Danych wierzycieli informuje się pisemnie o powodach tego zawieszenia.
4.Z wyjątkiem przypadku państw członkowskich, Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego po upływie terminów płatności określonych w ust. 1 wierzyciel ma prawo do odsetek zgodnie z następującymi warunkami:
a)wysokość odsetek odpowiada stopom procentowym określonym w art. 97 ust. 2;
b)odsetki są płatne za okres, który upłynął od dnia kalendarzowego następującego po upływie terminu płatności określonego w ust. 1 do dnia zapłaty.
W przypadku gdy odsetki obliczone zgodnie z akapitem pierwszym są jednak równe kwocie 200 EUR bądź niższe od tej kwoty, są one wypłacane wierzycielowi jedynie na wniosek przedłożony w ciągu dwóch miesięcy od dnia otrzymania spóźnionej płatności.
5.Każda instytucja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dotrzymania oraz zawieszenia biegu terminów przewidzianych w ust. 1–4 niniejszego artykułu. Sprawozdanie Komisji załączane jest do podsumowania sprawozdań rocznych z działalności, o których mowa w art. 73 ust. 9.
Rozdział 8
Audytor wewnętrzny
Artykuł 115
Powoływanie audytora wewnętrznego
1.Każda instytucja ustanawia funkcję audytu wewnętrznego, która musi być wykonywana zgodnie z odpowiednimi standardami międzynarodowymi. Audytor wewnętrzny powołany przez instytucję odpowiada przed nią za sprawdzenie właściwego działania systemów i procedur wykonywania budżetu. Audytorem wewnętrznym nie może być ani urzędnik zatwierdzający, ani księgowy.
2.Na potrzeby audytu wewnętrznego ESDZ działalność szefów delegatur Unii w charakterze subdelegowanych urzędników zatwierdzających zgodnie z art. 58 ust. 2 jest przedmiotem wykonywania uprawnień kontrolnych przez audytora wewnętrznego Komisji w odniesieniu do subdelegowanego na nich zarządzania finansami.
Audytor wewnętrzny Komisji działa również jako audytor wewnętrzny ESDZ w odniesieniu do wykonania sekcji „ESDZ” budżetu.
3.Każda instytucja powołuje swojego audytora wewnętrznego zgodnie z ustaleniami dostosowanymi do jej szczególnych cech i wymogów. Instytucja powiadamia Parlament Europejski i Radę o powołaniu audytora wewnętrznego.
4.Każda instytucja ustala, zgodnie ze swoimi szczególnymi cechami i wymogami, zakres zadań audytora wewnętrznego oraz ustanawia szczegółowo cele i procedury wykonywania audytu wewnętrznego z należytym poszanowaniem międzynarodowych norm dotyczących audytu wewnętrznego.
5.Instytucja może powołać na stanowisko audytora wewnętrznego – ze względu na szczególne kompetencje – urzędnika lub innego pracownika objętego regulaminem pracowniczym, wybranego spośród obywateli państw członkowskich.
6.Jeżeli dwie lub więcej instytucji powołuje tego samego audytora wewnętrznego, dokonują one niezbędnych uzgodnień dotyczących odpowiedzialności tego audytora za jego działania, zgodnie z art. 119.
7.Instytucja powiadamia Parlament Europejski i Radę o zakończeniu pełnienia obowiązków przez audytora wewnętrznego.
Artykuł 116
Uprawnienia i obowiązki audytora wewnętrznego
1.Audytor wewnętrzny doradza swojej instytucji w kwestii postępowania w obszarach ryzyka, wydając niezależne opinie na temat jakości systemów zarządzania i kontroli oraz zalecenia służące poprawie warunków wykonywania operacji oraz propagowania należytego zarządzania finansami.
Audytor wewnętrzny jest odpowiedzialny w szczególności za:
a)ocenę adekwatności i skuteczności wewnętrznych systemów zarządzania oraz działania służb w zakresie realizacji polityk, programów i działań pod kątem związanych z nimi rodzajów ryzyka;
b)ocenę skuteczności i wydajności systemów kontroli wewnętrznej i audytu wewnętrznego mających zastosowanie do każdej operacji w ramach wykonywania budżetu.
2.Audytor wewnętrzny wykonuje swoje obowiązki w odniesieniu do wszystkich działań i służb instytucji. Korzysta z pełnego i nieograniczonego dostępu do wszystkich informacji niezbędnych do wykonywania swoich obowiązków, w razie potrzeby na miejscu, także w państwach członkowskich oraz w państwach trzecich.
Audytor wewnętrzny bierze pod uwagę sprawozdania roczne urzędników zatwierdzających i wszelkie inne określone informacje.
3.Audytor wewnętrzny składa instytucji sprawozdanie dotyczące swoich ustaleń i zaleceń. Instytucja zapewnia podjęcie działań w sprawie zaleceń wynikających z audytów. Audytor wewnętrzny składa instytucji również sprawozdanie roczne dotyczące audytu wewnętrznego, wykazując liczbę i rodzaj przeprowadzonych audytów wewnętrznych, przedstawione zalecenia i działania podjęte na ich podstawie.
Każda instytucja rozważa, czy zalecenia zawarte w sprawozdaniach jej audytora wewnętrznego są odpowiednie do podzielenia się nimi z innymi instytucjami w ramach wymiany najlepszych praktyk.
4.Audytor wewnętrzny składa instytucji również sprawozdanie roczne dotyczące audytu wewnętrznego, wykazując liczbę i rodzaj przeprowadzonych audytów wewnętrznych, główne przedstawione zalecenia i działania podjęte na ich podstawie.
W sprawozdaniu rocznym określa się również wszelkie problemy systemowe wykryte przez zespół utworzony na podstawie art. 139, w przypadku których wydaje się opinię, o której mowa w art. 90.
5.Sporządzając sprawozdanie, audytor wewnętrzny zwraca szczególną uwagę na ogólną zgodność z zasadą należytego zarządzania finansami oraz zapewnia podjęcie odpowiednich środków mających systematycznie poprawiać i zwiększać stosowanie tej zasady.
6.Co roku, w związku z procedurą udzielania absolutorium oraz zgodnie z art. 319 TFUE, Komisja przekazuje na wniosek swoje sprawozdanie roczne dotyczące audytu wewnętrznego w rozumieniu ust. 3 niniejszego artykułu, z należytym uwzględnieniem wymogów dotyczących poufności.
7.Instytucja udostępnia dane kontaktowe audytora wewnętrznego każdej osobie fizycznej lub prawnej uczestniczącej w operacjach po stronie wydatków do celów kontaktowania się z nim z zachowaniem poufności.
8.Każdego roku instytucja sporządza sprawozdanie zawierające zestawienie liczby i rodzaju przeprowadzonych audytów wewnętrznych, przedstawionych zaleceń i działań podjętych na ich podstawie oraz przekazuje to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, jak przewidziano w art. 239.
9.Sprawozdania i ustalenia audytora wewnętrznego oraz sprawozdanie instytucji są udostępniane publicznie dopiero po zatwierdzeniu przez audytora wewnętrznego działań podjętych w celu wykonania zawartych w nich zaleceń.
10.Instytucja zapewnia audytorowi wewnętrznemu zasoby wymagane do właściwego wykonywania jego obowiązków związanych z kontrolą oraz kartę obowiązków zawierającą szczegóły dotyczące jego zadań, obowiązków i zobowiązań.
Artykuł 117
Program prac audytora wewnętrznego
1.Audytor wewnętrzny przyjmuje swój program prac i przedstawia go instytucji.
2.Instytucja może zwrócić się do audytora wewnętrznego o przeprowadzenie kontroli niewłączonych do programu prac, o którym mowa w ust. 1.
Artykuł 118
Niezależność audytora wewnętrznego
1.Audytor wewnętrzny jest całkowicie niezależny w odniesieniu do przeprowadzania kontroli. Szczegółowe zasady mające zastosowanie do audytora wewnętrznego są ustanawiane przez instytucję w taki sposób, aby gwarantowały całkowitą niezależność audytora wewnętrznego w wykonywaniu jego obowiązków oraz określały zakres odpowiedzialności audytora wewnętrznego.
2.Nie może on otrzymywać żadnych poleceń ani nie może być w żaden sposób ograniczany, jeżeli chodzi o wykonywanie funkcji, które w wyniku powołania są mu powierzone na podstawie rozporządzenia finansowego.
3.Jeżeli audytor wewnętrzny jest pracownikiem instytucji, zachowuje on pełną niezależność w wykonywaniu swoich wyłącznych funkcji audytorskich i ponosi odpowiedzialność określoną w regulaminie pracowniczym i aktach delegowanych, przyjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Artykuł 119
Odpowiedzialność audytora wewnętrznego
Audytor wewnętrzny może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za swoje działania, jako urzędnik lub inny pracownik podlegający regulaminowi pracowniczemu, wyłącznie przez instytucję, działającą zgodnie z niniejszym artykułem.
Instytucja podejmuje uzasadnioną decyzję o wszczęciu dochodzenia. Decyzja ta jest przekazywana zainteresowanej stronie. Instytucja może powierzyć dochodzenie, za które pozostaje bezpośrednio odpowiedzialna, jednemu lub większej liczbie urzędników z grupy zaszeregowania równej lub wyższej niż grupa zaszeregowania odnośnego pracownika. W trakcie dochodzenia odbywa się wysłuchanie zainteresowanej strony.
Sprawozdanie z dochodzenia jest przekazywane zainteresowanej stronie, która zostaje następnie wysłuchana przez instytucję w sprawie objętej sprawozdaniem.
Na podstawie sprawozdania i wysłuchania instytucja przyjmuje uzasadnioną decyzję kończącą postępowanie lub uzasadnioną decyzję zgodnie z art. 22, 86 oraz załącznikiem IX do regulaminu pracowniczego. Decyzje nakładające środki dyscyplinarne lub kary finansowe zgłaszane są zainteresowanym stronom i przekazywane do celów informacyjnych innym instytucjom oraz Trybunałowi Obrachunkowemu.
Zainteresowana strona może wnieść skargę na takie decyzje do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z przepisami regulaminu pracowniczego.
Artykuł 120
Skarga do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Bez uszczerbku dla środków zaskarżenia dopuszczonych przez regulamin pracowniczy audytor wewnętrzny może wnieść skargę bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach wszelkich czynności odnoszących się do wykonywania swoich obowiązków jako audytora wewnętrznego. Skarga ta musi zostać wniesiona w ciągu trzech miesięcy od dnia kalendarzowego, w którym odnośna czynność została notyfikowana.
Skargi są badane i rozpatrywane w trybie przewidzianym w art. 91 ust. 5 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.
TYTUŁ V
WSPÓLNE PRZEPISY
ROZDZIAŁ 1
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WYKONANIA BEZPOŚREDNIEGO, POŚREDNIEGO I DZIELONEGO
Artykuł 121
Formy wkładu Unii
1.Wkłady Unii w przypadku wykonania bezpośredniego, dzielonego i pośredniego przyczyniają się do osiągania celów politycznych Unii i określonych wyników i mogą przyjąć jedną z następujących form:
a)zwrot faktycznie poniesionych kosztów kwalifikowalnych;
b)koszty jednostkowe, które obejmują wszystkie koszty kwalifikowalne lub pewne szczególne ich kategorie, które są ściśle określone z góry poprzez odniesienie do stawki jednostkowej;
c)płatności ryczałtowe, które obejmują ogólnie wszystkie koszty kwalifikowalne lub pewne szczególne ich kategorie, które są ściśle określone z góry;
d)finansowanie ryczałtowe, obejmujące szczególne kategorie kosztów kwalifikowalnych, które określa się jasno z wyprzedzeniem z zastosowaniem wielkości procentowej;
e)finansowanie niepowiązane z kosztami właściwych operacji oparte na:
(i)spełnieniu warunków określonych w przepisach sektorowych lub decyzjach Komisji lub
(ii)osiągnięciu rezultatów mierzonych przez odniesienie do uprzednio określonych celów pośrednich lub za pomocą wskaźników efektywności;
f) połączenie form wkładów, o których mowa w lit. a)–e).
Wkłady Unii określone w lit. b), c) i d) są ustanawiane zgodnie z art. 175 lub przepisami sektorowymi. Wkłady Unii określone w lit. e) są ustanawiane zgodnie z art. 175, przepisami sektorowymi lub decyzją Komisji.
2.Określając odpowiednią formę wkładu, w jak największym możliwym stopniu uwzględnia się interesy i metody rachunkowości potencjalnych odbiorców.
Artykuł 122
Wzajemne uznawanie wyników ocen
Komisja może w pełni lub częściowo opierać się na swoich ocenach lub ocenach dokonanych przez inne podmioty, w tym darczyńców, w zakresie, w jakim te oceny przeprowadzono w odniesieniu do warunków równoważnych z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu dla zastosowanej metody wykonania budżetu. W tym celu Komisja propaguje uznawanie przyjętych na szczeblu międzynarodowym standardów lub międzynarodowych najlepszych praktyk.
Artykuł 123
Wzajemne uznawanie wyników audytów
W przypadku gdy audytor zewnętrzny przeprowadził – w oparciu o przyjęte na szczeblu międzynarodowym standardy – zapewniający wystarczającą pewność audyt sprawozdania finansowego i sprawozdań, w których przedstawiono wykorzystanie wkładów Unii, audyt ten tworzy podstawę ogólnej pewności, szczegółowo określonej, w stosownych przypadkach, w przepisach sektorowych.
Artykuł 124
Współpraca w celu ochrony interesów finansowych Unii
1.Osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii i – jako warunek otrzymania środków – przyznają konieczne prawa i dostęp wymagane dla właściwego urzędnika zatwierdzającego, Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i Trybunału Obrachunkowego oraz, w stosownych przypadkach, właściwych organów krajowych, aby mogli oni w pełni wykonywać swoje odpowiednie uprawnienia. W przypadku OLAF-u obejmuje to prawo do przeprowadzenia kontroli, w tym kontroli na miejscu i inspekcji.
2.Osoba lub podmiot, które otrzymują środki unijne w ramach wykonania bezpośredniego lub pośredniego, wyrażają zgodę na piśmie na przyznanie koniecznych praw zgodnie z ust. 1. Obejmuje to zobowiązanie stron trzecich uczestniczących w wykonaniu środków finansowych Unii do zapewnienia praw równoważnych.
Artykuł 125
Przeniesienie zasobów do instrumentów ustanowionych na mocy niniejszego rozporządzenia lub regulacji sektorowych
Zasoby przydzielone państwom członkowskim w ramach wykonania dzielonego mogą, na wniosek tych państw, zostać przeniesione do instrumentów ustanowionych na mocy niniejszego rozporządzenia lub regulacji sektorowych Komisja wykonuje te zasoby zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. a) lub c), w miarę możliwości na rzecz odnośnego państwa członkowskiego. Ponadto zasoby przydzielone państwom członkowskim w ramach wykonania dzielonego mogą, na wniosek tych państw, zostać wykorzystane do zwiększenia zdolności do ponoszenia ryzyka przez EFIS. W takich przypadkach zastosowanie mają przepisy dotyczące EFIS.
ROZDZIAŁ 2
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WYKONANIA BEZPOŚREDNIEGO I POŚREDNIEGO
Sekcja 1
ZASADY DOTYCZĄCE PROCEDUR I WYKONANIA
Artykuł 126
Partnerstwo na podstawie umowy ramowej (o charakterze finansowym)
1.Komisja może zawierać ramowe umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) w celu długookresowej współpracy z osobami i podmiotami wykonującymi środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub z beneficjentami. Ramowe umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) podlegają przeglądowi co najmniej raz w okresie objętym poszczególnymi wieloletnimi ramami finansowymi, nie naruszając przepisów ust. 4 lit. c). Na mocy takich umów można podpisywać umowy o przyznanie wkładu lub umowy o udzielenie dotacji.
2.W ramowej umowie o partnerstwie (o charakterze finansowym) określa się formę współpracy finansowej, wspólne cele współpracy, jak również zasady regulujące taką współpracę między Komisją a osobami i podmiotami wykonującymi środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub beneficjentami. W umowie tej odzwierciedlony jest również zakres, w jakim Komisja może polegać na systemach i procedurach, w tym procedurach audytu, stosowanych przez osoby lub podmioty wykonujące środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub beneficjentów.
3.W celu zoptymalizowania kosztów i korzyści audytów oraz ułatwienia koordynacji umowy dotyczące audytu lub weryfikacji można zawierać z osobami lub podmiotami wykonującymi środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub beneficjentami. W przypadku Europejskiego Banku Inwestycyjnego zastosowanie ma umowa trójstronna zawarta z Komisją i Trybunałem Obrachunkowym.
4.W przypadku ramowych umów o partnerstwie (o charakterze finansowym) wykonywanych za pomocą konkretnych dotacji:
a)oprócz elementów wymienionych w ust. 2 w umowie należy określić:
(i)charakter przewidywanych działań lub programów prac;
(ii)procedurę udzielania poszczególnych dotacji, zgodnie z zasadami i przepisami proceduralnymi określonymi w tytule VIII;
b)postanowienia ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) oraz postanowienia umowy o udzielenie poszczególnej dotacji łącznie muszą spełniać wymogi art. 194;
c)czas trwania umowy nie może przekraczać czterech lat, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków;
d)partnerstwo na podstawie umowy ramowej (o charakterze finansowym) należy stosować zgodnie z zasadą przejrzystości i równego traktowania wnioskodawców;
e)partnerstwo na podstawie umowy ramowej (o charakterze finansowym) traktowane jest jak dotacja pod względem programowania, publikacji ex ante i udzielania;
f)poszczególne dotacje w ramach tego partnerstwa podlegają procedurze publikacji ex post, o której mowa w art. 183 ust. 2.
5.Ramowa umowa o partnerstwie (o charakterze finansowym) wykonywana za pomocą poszczególnych dotacji może zakładać poleganie na systemach i procedurach beneficjenta zgodnie z ust. 2, jeżeli te systemy i oceny oceniono zgodnie z art. 149 ust. 2, 3 i 4. W takim przypadku art. 189 ust. 1 lit. d) nie ma zastosowania. Jeżeli procedury beneficjenta dotyczące zapewnienia finansowania osobom trzecim, o których mowa w art. 149 ust. 4 lit. d), oceniono pozytywnie, art. 197 i 198 nie ma zastosowania.
6.W przypadku ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) wykonywanej za pośrednictwem poszczególnych dotacji weryfikacji zdolności operacyjnej i finansowej, o której mowa w art. 191, dokonuje się przez podpisaniem ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym). Komisja może polegać na równoważnej weryfikacji zdolności finansowej i operacyjnej przeprowadzonej przez innych darczyńców.
7.W przypadku partnerstwa na podstawie umowy ramowej (o charakterze finansowym) realizowanego za pośrednictwem umowy o przyznanie wkładu postanowienia ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) i umowy o przyznanie wkładu łącznie muszą spełniać wymogi art. 150 ust. 4 i art. 124.
8.Komisja dokłada starań, aby ujednolicić swoje wymogi w zakresie sprawozdawczości z wymogami innych darczyńców.
Artykuł 127
Zawieszenie, zakończenie i obniżenie
1.W przypadku gdy w procedurze wyboru wystąpiły nieprawidłowości lub nadużycia finansowe, właściwy urzędnik zatwierdzający zawiesza procedurę i może podjąć wszelkie niezbędne środki, łącznie z unieważnieniem procedury. Właściwy urzędnik zatwierdzający natychmiast zgłasza Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych podejrzenia o nadużyciach finansowych.
2.Jeżeli po wyborze okaże się, że w trakcie procedury wyboru doszło do nieprawidłowości lub nadużyć finansowych, właściwy urzędnik zatwierdzający może:
a)odmówić podpisania zobowiązania prawnego lub unieważnić przyznanie nagrody;
b)zawiesić płatności;
c)zawiesić wykonanie zobowiązania prawnego;
d)w stosownych przypadkach zakończyć obowiązywanie zobowiązania prawnego w całości lub w odniesieniu do jednego odbiorcy.
3.Właściwy urzędnik zatwierdzający może również zawiesić płatności lub wykonanie zobowiązania prawnego, jeżeli:
a)okaże się, że w trakcie wykonywania zobowiązania prawnego doszło do nieprawidłowości, nadużyć finansowych lub naruszenia obowiązków;
b)konieczna jest weryfikacja, czy domniemane nieprawidłowości, nadużycia finansowe lub naruszenia obowiązków rzeczywiście wystąpiły;
c)nieprawidłowości, nadużycia finansowe lub naruszenia obowiązków podważają wiarygodność lub skuteczność systemów kontroli wewnętrznej podmiotu lub osoby wykonujących środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub legalność i prawidłowość transakcji będącej podstawą zobowiązania.
Jeżeli rzekome nieprawidłowości, nadużycia finansowe lub naruszenia obowiązków, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), nie zostaną potwierdzone, należy jak najszybciej wznowić wykonanie zobowiązania lub płatności.
Właściwy urzędnik zatwierdzający może zakończyć obowiązywanie zobowiązania prawnego w całości lub w odniesieniu do jednego odbiorcy w przypadkach, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i c).
4.Oprócz środków, o których mowa w ust. 2 lub 3, właściwy urzędnik zatwierdzający może obniżyć wysokość dotacji, nagrody, wkładu wynikającego z umowy o przyznanie wkładu lub cenę w zamówieniu proporcjonalnie do powagi nieprawidłowości, nadużycia finansowego lub naruszenia obowiązków, w tym w przypadkach, gdy odnośne działania nie zostały zrealizowane lub zostały zrealizowane w niewłaściwy sposób, częściowo lub z opóźnieniem.
W przypadkach finansowania, o których mowa w art. 121 ust. 1 lit. e), właściwy urzędnik zatwierdzający może proporcjonalnie obniżyć wysokość wkładu, jeżeli rezultaty osiągnięto w niewłaściwy sposób, częściowo lub z opóźnieniem lub odpowiednie warunki nie zostały spełnione.
5.Ust. 2 lit. b), c) i d) oraz ust. 3 nie mają zastosowania w odniesieniu do wnioskodawców uczestniczących w konkursie o przyznanie nagrody.
Artykuł 128
Przechowywanie dokumentacji
1.Odbiorcy przechowują dokumentację, dokumenty potwierdzające, dane statystyczne i inne dokumenty dotyczące finansowania, w tym dane i dokumenty w formie elektronicznej, przez okres pięciu lat po dokonaniu płatności salda lub, jeżeli brak takiej płatności, po przeprowadzeniu transakcji. Okres ten wynosi trzy lata, jeżeli kwota finansowania wynosi 60 000 EUR lub mniej.
2.Dane i dokumenty dotyczące audytów, odwołań, postępowań sądowych, dochodzenia roszczeń związanych z zobowiązaniem prawnym lub dochodzeń Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, jeżeli odbiorca został o nich powiadomiony, należy przechowywać do zakończenia tych audytów, odwołań, postępowań sądowych, dochodzenia roszczeń lub dochodzeń.
3.Dane i dokumenty przechowuje się bądź w formie oryginałów, bądź ich uwierzytelnionych odpisów lub na powszechnie uznanych nośnikach danych, w tym jako elektroniczne wersje dokumentów oryginalnych lub dokumenty istniejące wyłącznie w wersji elektronicznej. W tym drugim przypadku oryginały nie są wymagane, jeżeli te dokumenty spełniają obowiązujące wymogi prawne, aby można było je uznać za zgodne z oryginałami i polegać na nich do celów audytowych.
Artykuł 129
Postępowanie kontradyktoryjne i środki odwoławcze
1.Przed przyjęciem środka negatywnie wpływającego na prawa uczestnika lub odbiorcy właściwy urzędnik zatwierdzający zapewnia uczestnikowi lub odbiorcy możliwość przedstawienia uwag.
2.Jeżeli środek wprowadzony przez urzędnika zatwierdzającego negatywnie wpływa na prawa uczestnika lub odbiorcy, to wskazuje się w akcie ustanawiającym ten środek dostępne administracyjne lub sądowe środki odwoławcze umożliwiające zaskarżenie tego środka.
Artykuł 130
Obniżone stopy oprocentowania i dotacje na opłaty gwarancyjne
1.Obniżone stopy oprocentowania i dotacje na opłaty gwarancyjne są przyznawane zgodnie z tytułem X, tj. są połączone w jeden środek z instrumentami finansowymi.
2.Obniżone stopy oprocentowania i dotacje na opłaty gwarancyjne, które nie są połączone w jeden środek z instrumentami finansowymi, mogą być przyznawane zgodnie z tytułem VI lub tytułem VIII.
Sekcja 2
SYSTEM WCZESNEGO WYKRYWANIA I WYKLUCZANIA
Artykuł 131
Ochrona interesów finansowych Unii za pomocą wykrywania ryzyk i nakładania sankcji administracyjnych
1.Aby chronić interesy finansowe Unii, Komisja utworzy system wczesnego wykrywania i wykluczania w odniesieniu do uczestników i odbiorców oraz będzie go obsługiwać.
Celem takiego systemu jest ułatwianie:
a)wczesnego wykrywania uczestników i odbiorców, którzy stanowią zagrożenie dla interesów finansowych Unii;
b)wykluczania uczestników i odbiorców, którzy znajdują się w jednej z sytuacji wykluczenia wymienionych w art. 132 ust. 1;
c) nałożenia kary finansowej na odbiorcę na mocy art. 134.
System wczesnego wykrywania i wykluczania ma również zastosowanie wobec:
a)podmiotów, na których zdolności kandydat lub oferent zamierza polegać, lub podwykonawców wykonawcy;
b)wszelkich osób lub podmiotów otrzymujących środki finansowe Unii, jeżeli budżet jest wykonywany zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) na podstawie informacji zgłoszonych zgodnie z art. 150 ust. 4. W przypadku instrumentów finansowych, gdy nie istnieją zasady i procedury w pełni równoważne z zasadami i procedurami, o których mowa w art. 149 ust. 4 lit. d), ostateczni odbiorcy i pośrednicy przedstawiają osobom lub podmiotom wykonującym środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) podpisane oświadczenie potwierdzające, że nie znajdują się oni w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. a), b), c) i d) lub art. 137 ust. 1 lit. b) i c), lub w sytuacji uznanej za równoważną w wyniku oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 149 ust. 4;
c)wszelkich osób lub podmiotów otrzymujących środki finansowe Unii w ramach instrumentów finansowych wyjątkowo wykonywanych zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. a). Odbiorcy końcowi przedstawiają pośrednikom finansowym podpisane oświadczenie potwierdzające, że nie znajdują się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. a), b), c) i d) lub w art. 137 ust. 1 lit. b) i c);
d)uczestników lub odbiorców, w odniesieniu do których podmioty wykonujące budżet zgodnie z art. 62 przedstawiły informacje zgodnie z art. 138 ust. 2 lit. d).
2.Decyzję o zarejestrowaniu informacji o wczesnym wykryciu, o wykluczeniu lub o nałożeniu kary finansowej podejmuje właściwy urzędnik zatwierdzający. Informacje dotyczące takich decyzji rejestrowane są w bazie danych, o której mowa w art. 138 ust. 1. Jeżeli taka decyzja jest podejmowana na podstawie art. 132 ust. 4, informacje zarejestrowane w bazie danych obejmują informacje dotyczące osób, o których mowa w art. 132 ust. 4.
3.Decyzja o wykluczeniu lub nałożeniu kar finansowych może się opierać na prawomocnym wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej w sytuacjach, o których mowa w art. 132 ust. 1, lub na wstępnej kwalifikacji prawnej dokonanej przez zespół, o którym mowa w art. 139, w sytuacjach, o których mowa w art. 132 ust. 2, aby zapewnić scentralizowaną ocenę takich sytuacji. W przypadkach, o których mowa w art. 137, właściwy urzędnik zatwierdzający odrzuca uczestnika z danego postępowania.
Artykuł 132
Kryteria wykluczenia i sankcje administracyjne
1.Właściwy urzędnik zatwierdzający wyklucza osobę lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, z uczestnictwa w procedurach wyboru regulowanych niniejszym rozporządzeniem lub z selekcji w celu wykonania środków finansowych Unii, jeżeli:
a)osoba lub podmiot znajduje się w stanie upadłości, prowadzone jest wobec niego postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne, w przypadku gdy jego aktywami zarządza likwidator lub sąd, w przypadku zawarcia układu z wierzycielami, w przypadku gdy jego działalność gospodarcza jest zawieszona lub w przypadku gdy znajduje się on w jakiejkolwiek analogicznej sytuacji wynikającej z podobnej procedury przewidzianej w unijnych lub krajowych przepisach ustawowych lub wykonawczych;
b)stwierdzono – w drodze prawomocnego wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej – że osoba lub podmiot naruszyły swoje obowiązki dotyczące uiszczania podatków lub składek na ubezpieczenie społeczne wynikające z obowiązującego prawa;
c)stwierdzono – w drodze prawomocnego wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej – że dana osoba lub dany podmiot dopuściły się poważnego wykroczenia zawodowego poprzez naruszenie mających zastosowanie przepisów ustawowych lub wykonawczych lub norm etycznych grupy zawodowej, do której ta osoba lub ten podmiot należy, lub poprzez każde bezprawne zachowanie, które ma wpływ na jego zawodową wiarygodność, gdy tego rodzaju zachowanie wskazuje na bezprawny zamiar lub rażące niedbalstwo, w tym w szczególności poprzez następujące zachowanie:
(i)przedstawienie informacji wymaganych do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub do weryfikacji spełnienia kryteriów kwalifikowalności lub kwalifikacji lub w ramach realizacji zobowiązania prawnego, które to informacje w wyniku nieuczciwości lub zaniedbania wprowadzały w błąd;
(ii)zawarcie porozumienia z innymi osobami lub podmiotami w celu zakłócenia konkurencji;
(iii)naruszenie praw własności intelektualnej;
(iv)próby wpłynięcia na proces podejmowania decyzji przez właściwego urzędnika zatwierdzającego w trakcie procedury wyboru;
(v)próby pozyskania poufnych informacji, które mogą dać danej osobie lub danemu podmiotowi nienależną przewagę w procedurze wyboru;
d)stwierdzono – w drodze prawomocnego wyroku – że dana osoba lub dany podmiot dopuściły się jednego z następujących czynów:
(i)nadużycia finansowego w rozumieniu art. 1 Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich ustanowionej aktem Rady z dnia 26 lipca 1995 r.;
(ii)korupcji, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 Konwencji w sprawie zwalczania korupcji, w którą zaangażowani są urzędnicy Wspólnot Europejskich lub urzędnicy państw członkowskich Unii Europejskiej, ustanowionej aktem Rady z dnia 26 maja 1997 r., i w art. 2 ust. 1 decyzji ramowej Rady 2003/568/WSiSW, jak również korupcji zdefiniowanej w obowiązującym prawie;
(iii)udziału w organizacji przestępczej, zgodnie z definicją w art. 2 decyzji ramowej Rady 2008/841/WSiSW;
(iv)prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zgodnie z definicją w art. 1 dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady;
(v)przestępstw terrorystycznych lub przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną, zgodnie z definicją zawartą odpowiednio w art. 1 i 3 decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW, lub podżegania do popełnienia przestępstwa, pomocnictwa, współsprawstwa lub usiłowania popełnienia takich przestępstw, o których to czynach mowa w art. 4 tej decyzji;
(vi)pracy dzieci lub innych form handlu ludźmi, zgodnie z definicją w art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE;
e)dana osoba lub dany podmiot dopuściły się znaczących uchybień, jeżeli chodzi o przestrzeganie obowiązków związanych z realizacją zobowiązania prawnego finansowanego z budżetu;
f)stwierdzono – w drodze prawomocnego wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej – że dana osoba lub dany podmiot dopuściły się nieprawidłowości w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95.
2.Jeżeli brak jest prawomocnego wyroku lub, stosownie do sytuacji, ostatecznej decyzji administracyjnej w przypadkach, o których mowa w ust. 1 lit. c), d) i f), lub w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. e), właściwy urzędnik zatwierdzający wyklucza osobę lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, na podstawie wstępnej kwalifikacji prawnej zachowania, o którym mowa w tych literach, z uwzględnieniem stwierdzonych faktów lub innych ustaleń zawartych w zaleceniu zespołu, o którym mowa w art. 139.
Wstępna kwalifikacja, o której mowa w akapicie pierwszym, nie ma wpływu na ocenę zachowania danej osoby lub danego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, przez właściwe organy państw członkowskich na podstawie prawa krajowego. Właściwy urzędnik zatwierdzający dokonuje przeglądu swojej decyzji o wykluczeniu danej osoby lub danego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, lub nałożeniu na odbiorcę kary finansowej niezwłocznie po otrzymaniu powiadomienia o prawomocnym wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej. W przypadkach gdy prawomocny wyrok lub ostateczna decyzja administracyjna nie określają czasu trwania wykluczenia, właściwy urzędnik zatwierdzający określa ten czas trwania na podstawie stwierdzonych faktów i ustaleń oraz z uwzględnieniem zalecenia zespołu, o którym mowa w art. 139.
W przypadku gdy taki prawomocny wyrok lub ostateczna decyzja administracyjna stanowią, że dana osoba lub dany podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, nie dopuściły się zachowania będącego przedmiotem wstępnej kwalifikacji prawnej, na podstawie której zostały wykluczone, właściwy urzędnik zatwierdzający niezwłocznie stwierdza koniec obowiązywania tego wykluczenia lub zwraca, stosownie do sytuacji, ewentualną nałożoną karę finansową.
Fakty i ustalenia, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują w szczególności:
a)fakty stwierdzone w ramach kontroli lub dochodzeń przeprowadzonych przez Trybunał Obrachunkowy, Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych lub w ramach audytu wewnętrznego lub też wszelkich innych inspekcji, audytów lub kontroli prowadzonych na odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego;
b)decyzje administracyjne inne niż ostateczne, które mogą obejmować środki dyscyplinarne podjęte przez właściwy organ nadzorczy odpowiedzialny za weryfikację stosowania norm etyki zawodowej;
c)decyzje podmiotów i osób wykonujących środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub podmiotów wykonujących budżet zgodnie z art. 62;
d)decyzje Komisji dotyczące naruszenia unijnych reguł konkurencji lub decyzje właściwego organu krajowego dotyczące naruszenia prawa konkurencji Unii lub krajowego prawa konkurencji.
3.Wszelkie decyzje właściwego urzędnika zatwierdzającego na mocy art. 131–138 lub, w stosownych przypadkach, wszelkie zalecenia zespołu, o którym mowa w art. 139, podejmuje się w zgodzie z zasadą proporcjonalności, uwzględniając w szczególności:
a)powagę sytuacji, w tym wpływ na interesy finansowe Unii oraz wizerunek Unii;
b)czas, który upłynął, od odnośnego zachowania;
c)czas trwania i powtarzanie się naruszenia;
d)umyślność lub stopień zaniedbania;
e)nieznaczną kwotę w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu;
f)dowolne inne okoliczności łagodzące, takie jest stopień współpracy odnośnej osoby lub odnośnego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, z odpowiednim właściwym organem oraz ich wkład w dochodzenie uznany przez właściwego urzędnika zatwierdzającego, lub ujawnienie sytuacji wykluczenia za pomocą oświadczenia, o którym mowa w art. 133 ust. 1.
4.Właściwy urzędnik zatwierdzający wyklucza osobę lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, jeżeli:
a)osoba fizyczna lub prawna, która jest członkiem organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, lub która posiada uprawnienia do reprezentowania, uprawnienia decyzyjne lub kontrolne w odniesieniu do tych osób lub podmiotów, znajduje się w co najmniej jednej z sytuacji, o których mowa w ust. 1 lit. c)–f);
b)osoba fizyczna lub prawna ponosząca nieograniczoną odpowiedzialność za długi osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, znajduje się w co najmniej jednej z sytuacji, o których mowa w ust. 1 lit. a) lub b);
c)osoba fizyczna, która pełni kluczową funkcję w procedurze wyboru lub w wykonania zobowiązania prawnego, znajduje się w co najmniej jednej z sytuacji, o których mowa w ust. 1 lit. c)–f).
5.W przypadkach, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, właściwy urzędnik zatwierdzający może tymczasowo wykluczyć podmiot lub osobę, o których mowa w art. 131 ust. 1, bez uprzedniego zalecenia zespołu, o którym mowa w art. 139, jeżeli udział danego podmiotu lub danej osoby w procedurze wyboru lub ich selekcja w celu wykonania środków finansowych Unii stanowiłyby poważne i bezpośrednie zagrożenie dla interesów finansowych Unii. W takich przypadkach właściwy urzędnik zatwierdzający niezwłocznie przedkłada daną sprawę zespołowi i podejmuje ostateczną decyzję nie później niż 14 dni po otrzymaniu tego zalecenia.
6.Właściwy urzędnik zatwierdzający, w stosownych przypadkach uwzględniając zalecenie zespołu, o którym mowa w art. 139, nie wyklucza osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, z udziału w procedurze wyboru lub selekcji w celu wykonania środków finansowych Unii, jeżeli:
a)osoba lub podmiot podjęły środki zaradcze, o których mowa w ust. 7, w zakresie, w jakim są one wystarczające, by wykazać rzetelność tej osoby lub tego podmiotu. Niniejszej litery nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. d) niniejszego artykułu;
b)jest to niezbędne, aby zapewnić ciągłość usług, w ograniczonym okresie i w oczekiwaniu na przyjęcie środków naprawczych określonych w ust. 7;
c)takie wykluczenie byłoby nieproporcjonalne w oparciu o kryteria, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.
Ponadto ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu nie ma zastosowania do zakupu dostaw na szczególnie korzystnych warunkach od dostawcy definitywnie likwidującego swoją działalność albo od likwidatorów w postępowaniu upadłościowym, w wyniku układu z wierzycielami lub podobnej procedury na mocy unijnych lub krajowych przepisów i regulacji.
W przypadkach braku wykluczenia, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim niniejszego ustępu, właściwy urzędnik zatwierdzający podaje powody, ze względu na które nie doszło do wykluczenia osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, i informuje o tych powodach zespół, o którym mowa w art. 139.
7.Środki, o których mowa w ust. 6, służące naprawie sytuacji wykluczenia mogą obejmować w szczególności:
a)środki służące wskazaniu przyczyn sytuacji prowadzących do wykluczenia oraz konkretne techniczne, organizacyjne i kadrowe środki w obrębie danego obszaru działalności gospodarczej lub działalności osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, odpowiednie do skorygowania zachowania i zapobieżenia jego wystąpieniu w przyszłości;
b)dowód podjęcia przez osobę lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, środków mających na celu zrekompensowanie lub naprawienie szkody wyrządzonej interesom finansowym Unii w związku z podstawowymi faktami prowadzącymi do sytuacji wykluczenia;
c)dowód, że osoba lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, uiściły lub zabezpieczyły płatność ewentualnej grzywny nałożonej przez właściwy organ lub wszelkich podatków lub składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w ust. 1 lit. b).
8.Właściwy urzędnik zatwierdzający, mając w stosownych przypadkach na uwadze zmienione zalecenie zespołu, o którym mowa w art. 139, niezwłocznie zmienia, ex officio lub na wniosek wykluczonej osoby lub wykluczonego podmiotu, swoją decyzję o wykluczeniu osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, jeżeli podjęły one środki naprawcze wystarczające, aby wykazać swoją rzetelność, lub przedstawiły nowe elementy wykazujące, że sytuacja wykluczenia, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, już nie istnieje.
Artykuł 133
Oświadczenie i dowód braku przesłanek do wykluczenia
1.Uczestnik oświadcza, czy znajduje się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 lub art. 137 ust. 1, oraz – w stosownych przypadkach – czy podjął środki naprawcze, o których mowa w art. 132 ust. 6 lit. a).
Kandydat lub oferent przedstawia takie samo oświadczenie podpisane przez podwykonawcę lub dowolny inny podmiot, na którego zdolności zamierza polegać, w zależności od przypadku. Jeżeli podmiot, na którego zdolności zamierza polegać kandydat lub oferent, lub podwykonawca wykonawcy znajdują się w sytuacji wykluczenia, właściwy urzędnik zatwierdzający żąda od kandydata lub oferenta, aby zastąpili ten podmiot lub tego podwykonawcę.
Właściwy urzędnik zatwierdzający nie wymaga takiego oświadczenia, jeżeli zostało ono już przedłożone do celów innej procedury wyboru, o ile sytuacja się nie zmieniła, a od wydania takiego oświadczenia nie upłynął więcej niż rok.
Właściwy urzędnik zatwierdzający może odstąpić od wymogów określonych w akapicie pierwszym i drugim w przypadku zamówień o bardzo niskiej wartości, które zostaną określone w załączniku.
2.Jeżeli wymaga tego właściwy urzędnik zatwierdzający i jest to konieczne, aby zapewnić właściwy przebieg procedury, uczestnik, podmiot, na którego zdolności zamierza polegać kandydat lub oferent, lub podwykonawca takiego kandydata lub oferenta przedkłada:
a)odpowiednie dowody na to, że nie jest to jedna z sytuacji wykluczenia, o których mowa w art. 132 ust. 1;
b)informacje na temat osób fizycznych lub prawnych, które są członkami organów administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych uczestnika lub które posiadają uprawnienia do reprezentowania, uprawnienia decyzyjne lub kontrolne w odniesieniu do tego uczestnika, oraz stosowne dowody na to, że żadna z tych osób nie znajduje się w jednej z sytuacji wykluczenia, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. c)–f);
c)odpowiednie dowody na to, że osoby fizyczne lub prawne, które przyjmują nieograniczoną odpowiedzialność za długi danego uczestnika, nie znajdują się w jednej z sytuacji wykluczenia, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. a) lub b).
3.Za wystarczający dowód potwierdzający, że uczestnik lub podmiot, o których mowa w ust. 2, nie znajduje się w żadnej z sytuacji opisanych w art. 132 ust. 1 lit. a), c), d) lub f), właściwy urzędnik zatwierdzający uznaje aktualny wyciąg z rejestru sądowego lub – w razie jego braku – aktualny równoważny dokument, wystawiony przez organ sądowy lub administracyjny państwa siedziby, wskazujący, że wymogi te są spełnione.
Za wystarczający dowód potwierdzający, że uczestnik lub podmiot, o których mowa w ust. 2, nie znajduje się w żadnej z sytuacji opisanych w art. 132 ust. 1 lit. a) lub b), właściwy urzędnik zatwierdzający uznaje aktualne zaświadczenie wydane przez właściwy organ danego państwa. Jeżeli zaświadczenie nie jest wydawane w danym państwie, uczestnik może przedstawić oświadczenie złożone pod przysięgą przed organem sądowym lub notariuszem lub, jeżeli to niemożliwe, uroczyste oświadczenie, złożone przed organem administracyjnym lub właściwą organizacją zawodową w kraju siedziby.
4.Właściwy urzędnik zatwierdzający zwalnia uczestnika lub podmiot, o którym mowa w ust. 2, z obowiązku przedłożenia dokumentów, o których mowa w ust. 2 i 3:
a)jeżeli ma on bezpłatny dostęp do tych dokumentów za pośrednictwem krajowej bazy danych;
b)jeżeli takie dokumenty już przedłożono do celów innej procedury, o ile są one jeszcze ważne, a od ich wydania nie upłynął więcej niż rok;
c)jeżeli nie ma faktycznej możliwości dostarczenia takich dokumentów, co potwierdza właściwy urzędnik zatwierdzający.
5.Ust. 1–4 nie mają zastosowania do osób lub podmiotów wykonujących środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub do organów w rozumieniu art. 69 i 70.
Artykuł 134
Kary finansowe
1.Aby zapewnić efekt odstraszający, właściwy urzędnik zatwierdzający może, po uwzględnieniu w stosownych przypadkach zalecenia zespołu, o którym mowa w art. 139, nałożyć karę finansową na odbiorcę, z którym zawarto zobowiązanie prawne i który znajduje się w sytuacji, o której mowa w art. 132 ust. 1 lit. c), d), e) lub f).
W odniesieniu do sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. c), d), e) i f), można nałożyć karę finansową jako alternatywne rozwiązanie dla decyzji o wykluczeniu odbiorcy, gdy takie wykluczenie byłoby nieproporcjonalne na podstawie kryteriów, o których mowa w ust. 132 ust. 3.
W odniesieniu do sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. c), d), e) i f) – oprócz wykluczenia, które jest niezbędne do ochrony interesów finansowych Unii, gdy odbiorca zachowuje się w sposób systemowy i powtarzający się z zamiarem nienależytego uzyskania unijnych środków finansowych – można nałożyć karę finansową.
2.Kwota kary finansowej nie przekracza 10 % całkowitej wartości zobowiązania prawnego. W przypadku umowy o udzielenie dotacji podpisanej z większą liczbą beneficjentów kara finansowa nie przekracza 10 % kwoty dotacji, do której uprawniony jest odnośny beneficjent zgodnie z umową o udzielenie dotacji.
Artykuł 135
Czas trwania wykluczenia i okres przedawnienia
1.Czas trwania wykluczenia nie może przekraczać żadnego z poniższych:
a)czasu trwania, o ile taki jest, określonego prawomocnym wyrokiem lub ostateczną decyzją administracyjną państwa członkowskiego;
b)pięciu lat w przypadkach, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. d);
c)trzech lat w przypadkach, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. c), e) i f).
Osoba lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, pozostają wykluczone przez cały okres, w jakim znajdują się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. a) i b).
2.Okres przedawnienia dotyczący wykluczenia podmiotu lub osoby, o których mowa w art. 131 ust. 1, lub nałożenia na nich kar finansowych wynosi pięć lat od któregokolwiek z poniższych dni:
a)dnia zachowania prowadzącego do wykluczenia lub – w przypadku ciągłych lub wielokrotnych działań – dnia, w którym dane zachowanie ustało, w przypadkach, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. b), c), d) i e);
b)dnia wydania przez sąd krajowy prawomocnego wyroku lub podjęcia ostatecznej decyzji administracyjnej w przypadkach, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. b), c) i d).
Wszelkie czynności organu krajowego, Komisji, Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, zespołu, o którym mowa w art. 139, lub dowolnego podmiotu zaangażowanego w proces wykonania budżetu, o ile osoba lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, zostały o nich powiadomione, i które to czynności dotyczą dochodzenia lub postępowania sądowego, przerywają bieg okresu przedawnienia. Bieg nowego okresu przedawnienia rozpoczyna się w dniu następującym po dniu, w którym doszło do przerwania biegu poprzedniego okresu przedawnienia.
Na użytek art. 132 ust. 1 lit. f) zastosowanie ma okres przedawnienia dotyczący wykluczenia lub nałożenia kar finansowych na osobę lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, przewidziany w art. 3 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 2988/95.
Jeżeli zachowanie odnośnej osoby lub odnośnego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, kwalifikuje się z kilku przyczyn wymienionych w art. 132 ust. 1, stosuje się okres przedawnienia mający zastosowanie do najpoważniejszej z tych przyczyn.
Artykuł 136
Publikacja informacji dotyczących wykluczenia i nałożenia kar finansowych
1.W celu wzmocnienia – gdy jest to konieczne – skutku odstraszającego wykluczenia lub kary finansowej, Komisja, z zastrzeżeniem decyzji właściwego urzędnika zatwierdzającego, publikuje na swojej stronie internetowej następujące informacje dotyczące wykluczenia oraz, stosownie do sytuacji, kary finansowej w przypadkach, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. c), d), e) i f):
a)imię i nazwisko odnośnej osoby lub nazwa odnośnego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1;
b)sytuacja wykluczenia;
c)czas trwania wykluczenia lub kwotę kary finansowej.
W przypadku gdy decyzja o wykluczeniu lub karze finansowej została podjęta na podstawie wstępnej kwalifikacji, zgodnie z art. 132 ust. 2, w publikacji wskazuje się, że brak jest prawomocnego wyroku lub, stosownie do sytuacji, ostatecznej decyzji administracyjnej. W tych przypadkach niezwłocznie publikuje się informacje o ewentualnych środkach zaskarżenia, ich statusie i wyniku, jak również ewentualną zmienioną decyzję właściwego urzędnika zatwierdzającego. W przypadku nałożenia kary finansowej w publikacji wskazuje się także, czy kara ta została zapłacona.
Decyzja o opublikowaniu informacji jest podejmowana przez właściwego urzędnika zatwierdzającego w następstwie stosownego prawomocnego wyroku lub, w stosownych przypadkach, ostatecznej decyzji administracyjnej albo w następstwie zalecenia zespołu, o którym mowa w art. 139, w zależności od przypadku. Decyzja ta staje się ona skuteczna trzy miesiące po powiadomieniu o niej odnośnej osoby lub odnośnego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1.
Opublikowane informacje są usuwane niezwłocznie po ustaniu wykluczenia. W przypadku kary finansowej opublikowane informacje usuwa się sześć miesięcy po zapłaceniu tej kary.
Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 w przypadku gdy chodzi o dane osobowe, właściwy urzędnik zatwierdzający informuje daną osobę lub dany podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, o prawach przysługujących im na mocy obowiązujących przepisów dotyczących ochrony danych oraz o procedurach umożliwiających skorzystanie z tych praw.
2.Informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie publikuje się w żadnej z poniższych sytuacji:
a)gdy jest to konieczne dla zachowania poufnego charakteru dochodzenia lub krajowego postępowania sądowego;
b)gdy publikacja wyrządziłaby niewspółmierną szkodę danej osobie lub danemu podmiotowi, o których mowa w art. 131 ust. 1, lub byłaby w inny sposób nieproporcjonalna ze względu na kryteria proporcjonalności określone w art. 132 ust. 3 oraz kwotę kary finansowej;
c)gdy chodzi o osobę fizyczną, chyba że publikacja danych osobowych jest wyjątkowo uzasadniona między innymi ciężarem zachowania lub jego wpływem na interesy finansowe Unii. W takich przypadkach decyzja o opublikowaniu informacji uwzględnia w sposób należyty prawo do prywatności i inne prawa przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 45/2001.
Artykuł 137
Odrzucenie z danej procedury wyboru
1.Właściwy urzędnik zatwierdzający może odrzucić z danej procedury wyboru uczestnika, który:
a)znajduje się w sytuacji wykluczenia, ustalonej zgodnie z art. 132;
b)przedstawił informacje wymagane jako warunek udziału w postępowaniu, które to informacje wprowadzały w błąd, lub wcale nie przedstawił tych informacji;
c)był wcześniej zaangażowany w przygotowanie dokumentów wykorzystanych w procedurze wyboru, jeżeli jest to związane z naruszeniem zasady równego traktowania, w tym zakłóceniem konkurencji, które nie może być usunięte w inny sposób.
Właściwy urzędnik zatwierdzający przekazuje innym uczestnikom w procedurze wyboru mające znaczenie informacje, których wymiany dokonano w kontekście lub w wyniku zaangażowania uczestnika w przygotowanie procedury wyboru, o czym mowa w lit. c). Właściwy urzędnik zatwierdzający ustala odpowiednie terminy składania ofert lub wniosków. Przed takim odrzuceniem uczestnikowi zapewnia się możliwość udowodnienia, że jego zaangażowanie w przygotowanie procedury wyboru nie narusza zasady równego traktowania.
2.Art. 129 ust. 1 ma zastosowanie, chyba że odrzucenie jest uzasadnione zgodnie z ust. 1 lit. a) decyzją o wykluczeniu podjętą w odniesieniu do uczestnika, po rozpatrzeniu przedłożonych przez niego uwag.
Artykuł 138
System wczesnego wykrywania i wykluczania
1.Informacje wymieniane w ramach systemu wczesnego wykrywania i wykluczania, o którym mowa w art. 131, są scentralizowane w bazie danych utworzonej przez Komisję (zwanej dalej „bazą danych”) i są zarządzane zgodnie z prawem do prywatności i innymi prawami przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 45/2001.
Właściwy urzędnik zatwierdzający zapisuje w bazie danych informacje dotyczące wczesnego wykrywania, wykluczania lub kar finansowych, po uprzednim powiadomieniu danej osoby lub danego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1. Wyjątkowo można wstrzymać się z takimi powiadomieniem, jeżeli istnieją istotne uzasadnione przesłanki do zachowania poufności dochodzenia lub krajowego postępowania sądowego, dopóki takie istotne uzasadnione przesłanki do zachowania poufności nie ustaną.
Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 każda osoba lub każdy podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, objęte systemem wczesnego wykrywania i wykluczania mają prawo być poinformowane o danych przechowywanych w bazie danych, na wniosek przedłożony Komisji.
Informacje zawarte w bazie danych są aktualizowane, w stosownych przypadkach, po poprawieniu lub usunięciu lub ewentualnej modyfikacji danych. Informacje te są publikowane wyłącznie zgodnie z art. 136.
2.System wczesnego wykrywania i wykluczania, o którym mowa w art. 131 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, opiera się na informacjach, o których mowa w art. 132 ust. 2 akapit czwarty, oraz na przekazywaniu Komisji informacji, w szczególności przez:
a)Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013, w przypadku gdy z trwającego lub zakończonego dochodzenia prowadzonego przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych wynika, że wskazane może być podjęcie środków lub działań zapobiegawczych w celu ochrony interesów finansowych Unii, przy należytym poszanowaniu praw procesowych i praw podstawowych oraz z należytym uwzględnieniem zasady ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia;
b)urzędnika zatwierdzającego Komisji, urzędu europejskiego ustanowionego przez Komisję lub agencji wykonawczej;
c)instytucję, urząd europejski lub agencję, inne niż te, o których mowa w lit. b) niniejszego ustępu, oraz organ lub osobę, którym powierzono realizację działań w ramach WPZiB;
d)podmioty wykonujące budżet zgodnie z art. 62 w przypadkach wykrytych nadużyć finansowych lub nieprawidłowości oraz związanych z nimi działań następczych, gdy jest to wymagane przez przepisy sektorowe;
e)podmioty lub osoby wykonujące środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) w przypadkach wykrycia nadużycia finansowego lub nieprawidłowości oraz działań następczych z nimi związanych.
3.Z wyjątkiem przypadków gdy informacje mają być przedłożone zgodnie z przepisami sektorowymi, informacje przedkładane na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu obejmują:
a)wskazanie danego podmiotu lub danej osoby;
b)zestawienie wykrytych ryzyk lub odnośnych faktów;
c)informacje, które mogłyby pomóc urzędnikowi zatwierdzającemu w przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, lub podjęciu decyzji o wykluczeniu, o której mowa w art. 132 ust. 1 lub 2, lub decyzji o nałożeniu kary finansowej, o której mowa w art. 134;
d)w stosownych przypadkach wszelkie specjalne środki niezbędne, aby zapewnić poufność przekazywanych informacji, łącznie ze środkami zabezpieczania dowodów w celu ochrony dochodzenia lub krajowego postępowania sądowego.
4.Komisja niezwłocznie przekazuje informacje, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, swoim urzędnikom zatwierdzającym i urzędnikom zatwierdzającym swoich agencji wykonawczych, wszystkich innych instytucji, organów, europejskich urzędów i agencji, za pośrednictwem bazy danych, o której mowa w ust. 1, aby umożliwić im przeprowadzenie niezbędnej weryfikacji w odniesieniu do toczących się procedur wyboru oraz istniejących zobowiązań prawnych.
Prowadząc taką weryfikację, właściwy urzędnik zatwierdzający wykonuje swoje uprawnienia zgodnie z art. 73 oraz nie wykracza poza to, co przewidziano w warunkach określonych w procedurze wyboru i w postanowieniach umownych.
Okres przechowywania informacji związanych z wczesnym wykryciem przekazanych zgodnie z ust. 3 nie przekracza jednego roku. Jeżeli w tym okresie właściwy urzędnik zatwierdzający zwróci się do zespołu o wydanie zalecenia w sprawie dotyczącej wykluczenia lub kary finansowej, okres przechowywania może zostać przedłużony do czasu podjęcia decyzji przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.
5.Właściwy urzędnik zatwierdzający może podjąć decyzję o wykluczeniu lub nałożeniu kary finansowej oraz decyzję o opublikowaniu informacji o nich wyłącznie po uzyskaniu zalecenia zespołu, gdy decyzja taka jest oparta na wstępnej kwalifikacji, o której mowa w art. 132 ust. 2.
6.Komisja udziela wszystkim podmiotom uczestniczącym w wykonywaniu budżetu zgodnie z art. 61 dostępu do informacji dotyczących decyzji o wykluczeniu na podstawie art. 132, aby umożliwić im sprawdzenie, czy w systemie odnotowano wykluczenie, z myślą o wzięciu takich informacji pod uwagę, stosownie do sytuacji i na ich własną odpowiedzialność, przy udzielaniu zamówień w ramach wykonywania budżetu.
7.W ramach swojego rocznego sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady, zgodnie z art. 325 ust. 5 TFUE, Komisja przedstawia zagregowane informacje na temat decyzji podjętych przez właściwych urzędników zatwierdzających na podstawie art. 131–138. W sprawozdaniu tym przedstawia się także dalsze informacje na temat wszelkich decyzji podjętych przez właściwych urzędników zatwierdzających na podstawie art. 132 ust. 6 lit. b) i art. 136 ust. 2 oraz na temat wszelkich decyzji właściwych urzędników zatwierdzających, odmiennych od zalecenia zespołu zgodnie z art. 139 ust. 6 akapit ostatni.
Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przedstawia się z należytym uwzględnieniem wymogów dotyczących poufności; informacje te w szczególności nie mogą pozwalać na zidentyfikowanie danej osoby lub danego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1.
Artykuł 139
Zespół
1.Zespół zwoływany jest na wniosek urzędnika zatwierdzającego instytucji, organów unijnych, urzędów europejskich oraz organów i osób, którym powierzono realizację konkretnych działań w ramach WPZiB zgodnie z tytułem V TUE.
2.W skład zespołu wchodzą:
a)stały, niezależny przewodniczący wysokiego szczebla powołany przez Komisję;
b)dwóch stałych przedstawicieli Komisji jako właściciela systemu, którzy przedstawiają wspólne stanowisko; oraz
c)jeden przedstawiciel wnioskującego urzędnika zatwierdzającego.
Skład zespołu zapewnia odpowiednią fachową wiedzę prawną i techniczną. Zespół jest wspomagany przez stały sekretariat, zapewniany przez Komisję, który zapewnia zespołowi stałe wsparcie administracyjne.
3.Przewodniczący jest wybierany spośród byłych członków Trybunału Obrachunkowego, Trybunału Sprawiedliwości lub byłych urzędników, którzy osiągnęli rangę przynajmniej dyrektora generalnego w instytucji unijnej innej niż Komisja. Osoba ta jest wybierana na podstawie kwalifikacji osobistych i zawodowych, szerokiego doświadczenia w zakresie kwestii prawnych i finansowych oraz udokumentowanych kompetencji, niezależności i uczciwości. Kadencja trwa pięć lat i nie ulega odnowieniu. Przewodniczący zostaje powołany w charakterze specjalnego doradcy w rozumieniu art. 5 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. Przewodniczący zespołu przewodniczy wszystkim jego posiedzeniom. Osoba ta jest niezależna w wykonywaniu swoich obowiązków. Nie może ona znajdować się w sytuacji konfliktu interesów między obowiązkami, które pełni jako przewodniczący zespołu, a innymi oficjalnymi obowiązkami.
4.Regulamin wewnętrzny zespołu przyjmuje Komisja.
5.Zespół stoi na straży prawa odnośnej osoby lub odnośnego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, do przedłożenia uwag na temat faktów lub ustaleń, o których mowa w art. 132 ust. 2, i na temat ich wstępnej klasyfikacji prawnej, przed przyjęciem zaleceń zespołu. Wyjątkowo można wstrzymać możliwość przedstawienia uwag, jeżeli istnieją istotne uzasadnione przesłanki do zachowania poufności dochodzenia lub krajowego postępowania sądowego, dopóki takie uzasadnione przesłanki nie ustaną.
6.Zalecenie zespołu dotyczące wykluczenia lub nałożenia kary finansowej zawiera, w stosownych przypadkach, następujące elementy:
a)fakty lub ustalenia, o których mowa w art. 132 ust. 2, oraz ich wstępną kwalifikację prawną;
b)ocenę potrzeby nałożenia kary finansowej i jej kwoty;
c)ocenę potrzeby wykluczenia danej osoby lub danego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, oraz, w takim przypadku, sugerowany czas trwania takiego wykluczenia;
d)ocenę potrzeby opublikowania informacji dotyczących danej osoby lub danego podmiotu, o których mowa w art. 131 ust. 1, które zostały wykluczone lub na które nałożono karę finansową;
e)ocenę ewentualnych środków naprawczych wprowadzonych przez osobę lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1.
W przypadku gdy właściwy urzędnik zatwierdzający zamierza podjąć surowszą decyzję niż zalecana przez zespół, zapewnia podjęcie takiej decyzji z należytym poszanowaniem prawa do bycia wysłuchanym i przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.
W przypadku gdy właściwy urzędnik zatwierdzający zadecyduje odmiennie od zalecenia zespołu, podaje zespołowi uzasadnienie takiej decyzji.
7.Zespół zmienia swoje zalecenie w czasie trwania okresu wykluczenia na wniosek właściwego urzędnika zatwierdzającego w przypadkach, o których mowa w art. 132 ust. 8, lub w następstwie powiadomienia o prawomocnym wyroku lub ostatecznej decyzji administracyjnej ustalających podstawy wykluczenia, jeżeli taki wyrok lub decyzja nie określają czasu trwania wykluczenia, o czym mowa w art. 132 ust. 2 akapit drugi.
8.Zespół niezwłocznie powiadamia o zmienionym zaleceniu wnioskującego urzędnika zatwierdzającego, który dokonuje następnie przeglądu swojej decyzji.
9.Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ma nieograniczoną jurysdykcję do dokonania przeglądu decyzji, na mocy której urzędnik zatwierdzający wykluczył osobę lub podmiot, o których mowa w art. 131 ust. 1, lub nałożył karę finansową na odbiorcę, łącznie z anulowaniem wykluczenia, skróceniem lub wydłużeniem czasu trwania wykluczenia lub anulowaniem, obniżeniem lub zwiększeniem nałożonej kary finansowej. Art. 22 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 58/2003 nie ma zastosowania, jeżeli decyzja urzędnika zatwierdzającego o wykluczeniu lub nałożeniu kary finansowej została podjęta na podstawie zalecenia zespołu.
Artykuł 140
Wyjątki mające zastosowanie do Wspólnego Centrum Badawczego
Art. 131–139 nie mają zastosowania do Wspólnego Centrum Badawczego.
Sekcja 3
SYSTEMY INFORMATYCZNE I E-ADMINISTRACJA
Artykuł 141
Zarządzanie operacjami przy użyciu systemów elektronicznych
1.Jeżeli do zarządzania operacjami po stronie dochodów i wydatków oraz wymianą dokumentów wykorzystuje się systemy komputerowe, to podpisy na dokumentach można składać z wykorzystaniem procedur skomputeryzowanych lub elektronicznych, umożliwiających odpowiednie uwierzytelnienie osoby składającej podpis. Takie systemy komputerowe zawierają pełny i aktualny opis systemu, w którym określono zawartość wszystkich pól danych, opisano, w jaki sposób traktowane są poszczególne operacje, oraz szczegółowo wyjaśniono, w jaki sposób system komputerowy gwarantuje pełną ścieżkę audytu dla każdej operacji.
2.Z zastrzeżeniem uprzedniej zgody zainteresowanych instytucji i państw członkowskich przekazywanie wszelkich dokumentów między nimi może odbywać się drogą elektroniczną.
Artykuł 142
e- Administracja
1.Instytucje, agencje wykonawcze i organy, o których mowa w art. 69 i 70, ustanawiają i stosują jednolite normy elektronicznej wymiany informacji z uczestnikami. W szczególności w jak największym zakresie opracowują one i stosują rozwiązania z zakresu dostarczania, przechowywania i przetwarzania danych przedłożonych w ramach procedur wyboru, i wyznaczają w tym celu jeden elektroniczny obszar wymiany danych dla uczestników.
2.W trybie wykonania dzielonego wszelka oficjalna wymiana informacji między państwami członkowskimi a Komisją odbywa się przy użyciu środków wskazanych w przepisach sektorowych. Przepisy te przewidują interoperacyjność danych zgromadzonych lub otrzymanych i przekazanych w ramach zarządzania budżetem.
Artykuł 143
Elektroniczne systemy wymiany informacji
1.Wszelka wymiana informacji z odbiorcami, w tym zaciąganie zobowiązań prawnych oraz wprowadzanie do nich zmian, może odbywać się z wykorzystaniem elektronicznych systemów wymiany informacji.
2.Elektroniczne systemy wymiany informacji muszą spełniać następujące wymogi:
a)dostęp do systemów oraz dokumentów przekazywanych za ich pośrednictwem mogą mieć jedynie osoby upoważnione;
b)jedynie osoby upoważnione mogą elektronicznie podpisać dokument lub przekazać go za pomocą systemu;
c)osoba upoważniona musi zostać uwierzytelniona za pośrednictwem systemu ustalonymi środkami;
d)czas i data transakcji elektronicznej muszą być ściśle określone;
e)musi zostać zachowana integralność dokumentów;
f)musi zostać utrzymana dostępność dokumentów;
g)w stosownych przypadkach musi zostać zachowana poufność dokumentów;
h)należy zapewnić ochronę danych osobowych zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 45/2001.
3.Dane przesyłane lub otrzymywane za pośrednictwem takiego systemu korzystają z prawnego domniemania integralności oraz dokładności dnia i godziny ich wysłania lub otrzymania wskazanych w systemie.
Dokumenty przesłane lub zgłoszone za pośrednictwem takiego systemu uznaje się za równoważne wersji papierowej, dopuszcza się jako dowody w postępowaniu sądowym, uznaje za oryginały, przyjmując prawne domniemanie ich autentyczności i integralności, o ile nie zawierają one żadnych elementów dynamicznych, które mogą automatycznie je zmieniać.
Podpisy elektroniczne, o których mowa w ust. 2 lit. b), są równoważne pod względem skutków prawnych podpisom własnoręcznym.
Artykuł 144
Składanie dokumentacji wniosku
1.Zasady składania dokumentacji wniosku są określane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego, który może wybrać wyłączny sposób ich złożenia.
Wybrane środki komunikacji gwarantują prawdziwą konkurencję oraz spełnienie następujących warunków:
a)każdy złożony wniosek zawiera wszelkie informacje niezbędne do jego oceny;
b)integralność danych zostaje zachowana;
c)poufność dokumentacji wniosku zostaje zachowana;
d)zapewniona jest ochrona danych osobowych zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 45/2001.
2.Za pomocą właściwych środków i zgodnie z art. 142 ust. 1 Komisja zapewnia uczestnikom możliwość przedłożenia dokumentacji wniosku oraz wszelkich dokumentów potwierdzających w formie elektronicznej. Każdy system komunikacji elektronicznej stosowany do obsługi komunikacji i wymiany informacji musi być niedyskryminujący, ogólnie dostępny i interoperacyjny z produktami technologii informacyjnych i komunikacyjnych będącymi w powszechnym użyciu i nie może ograniczać dostępu uczestników do procedury wyboru.
3.Urządzenia do elektronicznego otrzymywania dokumentacji wniosku gwarantują, za pomocą środków technicznych i odpowiednich procedur, że:
a)tożsamość uczestnika może być potwierdzona w sposób pewny;
b)dokładny czas i data złożenia dokumentacji wniosku mogą zostać precyzyjnie ustalone;
c)jedynie upoważnione osoby mają dostęp do danych przekazanych zgodnie z tymi wymogami i mogą ustalać lub zmieniać daty ich otwarcia;
d)podczas poszczególnych etapów procedury wyboru dostęp do wszystkich przedłożonych danych mogą mieć jedynie osoby uprawnione i tylko te osoby mogą udzielać dostępu do danych potrzebnych do przeprowadzenia procedury;
e)możliwe jest w praktyce zapewnienie wykrycia wszelkich prób naruszenia warunków określonych w lit. a)–e).
Akapit pierwszy nie ma zastosowania do zamówień o wartości poniżej progów określonych w art. 169 ust. 1.
4.W przypadku gdy właściwy urzędnik zatwierdzający zezwala na składanie dokumentacji wniosku drogą elektroniczną, przyjmuje się, że dokumenty elektroniczne przedłożone za pośrednictwem tego systemu są oryginałami.
5.W przypadku przekazywania dokumentacji wniosku listownie, uczestnicy mogą ją składać:
a)albo za pośrednictwem poczty lub firmy kurierskiej; w takim przypadku dowodem jest stempel pocztowy lub data na potwierdzeniu nadania;
b)albo dostarczając ją do siedziby właściwego urzędnika zatwierdzającego osobiście lub przez pośrednika; w takim przypadku dowodem jest potwierdzenie odbioru.
6.Przy składaniu dokumentacji wniosku uczestnicy wyrażają zgodę na otrzymywanie powiadomień o wyniku procedury drogą elektroniczną.
7.Ustępy 1–6 nie mają zastosowania do selekcji osób lub podmiotów wykonujących środki finansowe Unii zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c).
ROZDZIAŁ 3
ZASADY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WYKONANIA BEZPOŚREDNIEGO
Artykuł 145
Komisja oceniająca
1.Dokumentacja wniosku jest poddawana ocenie przez komisję oceniającą.
2.Komisja oceniająca wyznaczana jest przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.
Składa się co najmniej z trzech osób.
3.Członkowie komisji oceniającej wnioski o dotację lub oferty reprezentują co najmniej dwie jednostki organizacyjne instytucji lub organów, o których mowa w art. 67, 69 i 70, niemające między sobą żadnych powiązań hierarchicznych, z których co najmniej jedna nie podlega właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu. W przypadku przedstawicielstw i jednostek lokalnych poza Unią oraz organów, o których mowa w art. 67, 69 i 70, jeżeli nie ma oddzielnych podmiotów, wymóg dotyczący podmiotów organizacyjnych bez powiązań hierarchicznych między nimi nie ma zastosowania. Jednostkę lokalną stanowi na przykład delegatura Unii, urząd lub oddział w państwie trzecim.
Decyzją właściwego urzędnika zatwierdzającego komisję mogą wspierać zewnętrzni eksperci.
Członkami komisji mogą być eksperci zewnętrzni, jeżeli taka możliwość jest przewidziana w akcie podstawowym.
4.Członkami komisji oceniającej wnioski w konkursie o przyznanie nagrody mogą być osoby, o których mowa w ust. 3 akapit pierwszy, lub eksperci zewnętrzni.
5.Członkowie komisji oceniającej i eksperci zewnętrzni przestrzegają obowiązków określonych w art. 59.
Artykuł 146
Wyjaśnienie i korekta dokumentacji wniosku
Właściwy urzędnik zatwierdzający może poprawiać oczywiste błędy pisarskie w dokumentacji wniosku po potwierdzeniu zamierzonej korekty przez uczestnika.
Jeżeli uczestnik nie przedstawił dowodów lub nie złożył oświadczeń, komisja oceniająca lub – w stosownych przypadkach – właściwy urzędnik zatwierdzający zwraca się do uczestnika o dostarczenie brakujących informacji lub wyjaśnienie dokumentów potwierdzających, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.
Takie informacje, wyjaśnienia lub potwierdzenia nie mogą istotnie zmieniać dokumentacji wniosku.
Artykuł 147
Zabezpieczenia
1.Z wyjątkiem zamówień o niskiej wartości i dotacji o niskiej wartości właściwy urzędnik zatwierdzający może, jeżeli jest to proporcjonalne i oparte na analizie ryzyka, wymagać przedłożenia zabezpieczenia:
a)przez wykonawców i beneficjentów w celu ograniczenia ryzyka finansowego związanego z wypłatą zaliczek („zabezpieczenie zaliczek”);
b)przez wykonawcę, aby zapewnić zgodność z istotnymi zobowiązaniami umownymi w przypadku robót budowlanych, dostaw lub złożonych usług („zabezpieczenie należytego wykonania umowy”);
c)przez wykonawcę, aby zapewnić pełne wykonanie umowy w okresie odpowiedzialności umownej („gwarancja środków zatrzymanych”).
JRC jest zwolnione ze składania zabezpieczenia.
Alternatywnie do wymogu złożenia zabezpieczenia zaliczek w przypadku dotacji właściwy urzędnik zatwierdzający może podjąć decyzję o podziale płatności na kilka rat.
2.Właściwy urzędnik zatwierdzający decyduje, czy zabezpieczenie będzie denominowane w euro, czy w walucie zamówienia lub umowy o udzielenie dotacji.
3.Zabezpieczenie wystawia bank lub upoważniona instytucja finansowa uznawane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.
Na wniosek wykonawcy lub beneficjenta i o ile zostanie to zaakceptowane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego:
a)zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), b) i c), może zostać zastąpione solidarną gwarancją przez osobę trzecią;
b)zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1 lit. a), może być zastąpione solidarnym, nieodwołalnym i bezwarunkowym zabezpieczeniem beneficjentów, którzy są stroną tej samej umowy o udzielenie dotacji.
4.Skutkiem zabezpieczenia jest udzielenie przez bank lub instytucję finansową lub osobę trzecią nieodwołalnego zabezpieczenia lub występowanie przez te podmioty lub osoby w charakterze odpowiadającego w pierwszej kolejności poręczyciela zobowiązań wykonawcy lub beneficjenta.
5.Jeżeli w trakcie wykonywania zamówienia lub umowy o udzielenie dotacji właściwy urzędnik zatwierdzający stwierdzi, że poręczyciel nie jest już uprawniony do wydawania zabezpieczeń zgodnie z obowiązującym prawem krajowym, żąda od wykonawcy lub beneficjenta, aby wymienili oni zabezpieczenie przedłożone przez takiego poręczyciela.
Artykuł 148
Zabezpieczenie płatności zaliczkowych
1.Kwota zabezpieczenia nie przekracza kwoty płatności zaliczkowych.
2.Zabezpieczenie jest zwalniane po odliczeniu płatności zaliczkowych od płatności okresowych lub płatności salda dokonanych na rzecz wykonawcy lub beneficjenta, zgodnie z warunkami zamówienia lub warunkami umowy o udzielenie dotacji.
Tytuł VI
Wykonanie pośrednie
Artykuł 149
Wykonanie pośrednie
1.Selekcja osób i podmiotów wykonujących środki finansowe Unii lub gwarancje budżetowe zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) jest przejrzysta, uzasadniona charakterem działania i nie prowadzi do powstania konfliktu interesów. W przypadku podmiotów wymienionych w art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (ii), (v), (vi) i (vii) w trakcie selekcji należycie uwzględnia się ich zdolność operacyjną i finansową.
Jeżeli podmiot lub osoba są wskazane w akcie podstawowym, to ocena skutków finansowych, o której mowa w art. 33, zawiera odpowiednie uzasadnienie wyboru tego konkretnego podmiotu lub osoby.
W przypadkach wdrażania za pomocą sieci, wymagającego wyznaczenia przez państwo członkowskie lub zainteresowane państwo co najmniej jednego organu lub podmiotu, organ lub podmiot wyznaczany jest przez państwo członkowskie lub zainteresowane państwo zgodnie z aktem podstawowym. We wszystkich innych przypadkach Komisja wyznacza te organy lub podmioty w porozumieniu z państwami członkowskimi lub zainteresowanymi państwami.
2.Podmioty i osoby wykonujące środki finansowe Unii lub gwarancje budżetowe zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) przestrzegają zasad należytego zarządzania finansami, przejrzystości, niedyskryminacji i widoczności działań Unii na zewnątrz. W przypadkach gdy Komisja sporządza umowy o partnerstwie finansowym zgodnie z art. 126, zasady te należy szczegółowo opisać w takich umowach.
3.Przed podpisaniem umowy o przyznanie wkładu, umowy w sprawie finansowania lub umowy gwarancyjnej Komisja zapewnia poziom ochrony interesów finansowych Unii równoważny poziomowi ochrony w przypadku wykonywania przez Komisję środków finansowych zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. a). Dokonuje tego, przeprowadzając ocenę systemów i procedur podmiotów lub osób wykonujących środki finansowe Unii – jeżeli zamierza na nich polegać w odniesieniu do realizacji działania – lub stosując odpowiednie środki nadzorcze.
4.Komisja ocenia, zgodnie z zasadą proporcjonalności i z należytym uwzględnieniem charakteru działania i związanego z nim ryzyka finansowego, czy podmioty i osoby wykonujące środki finansowe UE zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c):
a)ustanowiły skuteczny i wydajny system kontroli wewnętrznej oparty na międzynarodowych najlepszych praktykach i umożliwiający w szczególności wykrywanie i usuwanie nieprawidłowości i nadużyć finansowych i zapobieganie im, oraz czy zapewniają funkcjonowanie takiego systemu;
b)stosują system rachunkowości, który dostarcza rzetelnych, kompletnych i wiarygodnych informacji we właściwym czasie;
c)podlegają niezależnym audytom zewnętrznym prowadzonym zgodnie z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym standardami audytu przez audytora funkcjonalnie niezależnego od danego podmiotu lub danej osoby;
d)stosują odpowiednie zasady i procedury w celu zapewnienia finansowania osobom trzecim, w tym odpowiednie procedury przeglądu, zasady odzyskiwania nienależnie wypłaconych środków oraz zasady wykluczenia z dostępu do finansowania;
e)podają do wiadomości publicznej odpowiednie informacje dotyczące odbiorców środków;
f)zapewniają poziom ochrony danych osobowych równoważny poziomowi, o którym mowa w art. 5.
Ponadto, w porozumieniu z odnośnymi podmiotami lub osobami, Komisja może ocenić inne zasady i procedury, takie jak praktyka księgowania kosztów administracyjnych przez podmioty. Na podstawie rezultatów takiej oceny Komisja zadecyduje, czy zamierza polegać na tych zasadach i procedurach.
Podmioty lub osoby, które zostały poddane ocenie zgodnie z powyższymi wymogami, informują Komisję bez zbędnej zwłoki, jeżeli wprowadzono istotne zmiany w odniesieniu do zasad, systemów lub procedur podmiotu lub osoby, które mogą podważyć wiarygodność oceny dokonanej przez Komisję.
5.Jeżeli te podmioty lub osoby jedynie częściowo spełniają wymogi, o których mowa w ust. 4, Komisja podejmuje stosowne środki nadzoru, aby zapewnić ochronę interesów finansowych Unii. Takie środki należy wyszczególnić w stosownych umowach.
6.Nie można wymagać oceny ex ante:
a)w przypadku organów, o których mowa w art. 69 i 70, oraz w przypadku osób, o których mowa w art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (viii), które przyjęły zasady finansowe po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji;
b)w przypadku państw trzecich lub organów, które te państwa wyznaczają, w zakresie, w jakim Komisja zachowuje swoje obowiązki w zakresie zarządzania finansami, które gwarantują wystarczającą ochronę interesów finansowych Unii; lub
c)w przypadku procedur bezpośrednio wymaganych przez Komisję, w tym jej własnych procedur lub procedur określonych w aktach podstawowych.
7.Jeżeli systemy lub procedury podmiotów lub osób, o których mowa w art. 61 ust. 1 lit. c), zostaną ocenione jako odpowiednie, wkłady Unii na rzecz tych podmiotów lub osób mogą być wdrażane zgodnie z niniejszym tytułem. Jeżeli takie podmioty lub osoby składają wniosek w ramach zaproszenia do składania wniosków, przestrzegają one zasad obowiązujących w odniesieniu do zaproszenia do składania wniosków zgodnie z tytułem VIII. W takim przypadku urzędnik zatwierdzający może podjąć decyzję o podpisaniu umowy o przyznanie wkładu lub umowy w sprawie finansowania zamiast umowy o udzielenie dotacji.
Artykuł 150
Wykonanie
1.Podmioty i osoby wykonujące środki finansowe UE lub gwarancje budżetowe przekazują Komisji:
a)sprawozdanie z wykonania środków finansowych Unii lub gwarancji budżetowych, w tym z realizacji warunków lub rezultatów, o których mowa w art. 121 ust. 1 lit. e);
b)jeżeli wydatki są zwracane za pomocą wkładu, zestawienie poniesionych wydatków;
c)deklarację zarządczą, w której zawarto informacje, o których mowa w lit. a) i, w stosownych przypadkach, w lit. b), potwierdzającą, że
(i)informacje są prawidłowo przedstawione, kompletne i dokładne;
(ii)wkład UE został wykorzystany zgodnie z przeznaczeniem określonym w umowach o przyznanie wkładu, umowach w sprawie finansowania lub, w stosownych przypadkach, w odpowiednich przepisach sektorowych;
(iii)wprowadzone systemy kontroli dają niezbędne gwarancje legalności i prawidłowości operacji podstawowych;
d)streszczenie końcowych sprawozdań z audytu i przeprowadzonych kontroli, w tym analizę charakteru i zakresu błędów i uchybień stwierdzonych w systemach, jak również podjętych lub planowanych działań naprawczych.
W przypadku działań zakończonych przed upływem danego roku budżetowego sprawozdanie końcowe dotyczące takiego działania może zastąpić deklarację zarządczą, o której mowa w lit. c), pod warunkiem że jest ono przedłożone przed dniem 15 lutego roku następującego po tym roku budżetowym.
Dokumentom, o których mowa w akapicie pierwszym, towarzyszy opinia niezależnego organu kontrolnego, sporządzona zgodnie z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym standardami audytu. W opinii stwierdza się, czy obowiązujące systemy kontroli funkcjonują właściwie i są racjonalne pod względem kosztów oraz czy transakcje leżące u podstaw rozliczeń są legalne i prawidłowe. Opinia ta wskazuje również, czy przeprowadzone badanie podaje w wątpliwość stwierdzenia zawarte w deklaracji zarządczej, o której mowa w lit. c) akapit pierwszy. Jeżeli brak takiej opinii, urzędnik zatwierdzający może zapewnić równoważny poziom pewności za pomocą innych niezależnych środków.
Dokumenty, o których mowa w akapicie pierwszym, są przedstawiane Komisji do dnia 15 lutego kolejnego roku budżetowego. Opinię, o której mowa w akapicie trzecim, przedstawia się Komisji do dnia 15 marca.
Obowiązki określone w niniejszym ustępie pozostają bez uszczerbku dla umów zawartych z grupą EBI, organizacjami międzynarodowymi oraz państwami trzecimi. W odniesieniu do deklaracji zarządczej w umowach tych uwzględnia się co najmniej spoczywający na takich podmiotach obowiązek przekazania co roku Komisji oświadczenia, że w danym roku budżetowym wkład Unii został wykorzystany i rozliczony zgodnie z wymogami określonymi w art. 149 ust. 3 i 4 oraz z obowiązkami ustanowionymi w takich umowach. Takie oświadczenie może być włączone do sprawozdania końcowego, jeżeli czas trwania realizowanego działania jest ograniczony do 18 miesięcy.
2.Podmioty i osoby wykonujące środki finansowe UE lub gwarancje budżetowe:
a)przestrzegają odpowiednich norm i mających zastosowanie przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy, zwalczania terroryzmu, oszustw podatkowych oraz uchylania się od opodatkowania;
b)nie wykorzystują struktur służących unikaniu opodatkowania, w szczególności systemów agresywnego planowania podatkowego, ani praktyk niezgodnych z kryteriami dobrego zarządzania podatkowego, określonymi w przepisach unijnych lub komunikatach i zaleceniach oraz wszelkich formalnych ogłoszeniach Komisji, ani nie uczestniczą w tych strukturach i praktykach;
c)nie są ustanawiane i – w odniesieniu do wdrażania instrumentów finansowych i gwarancji budżetowych – nie utrzymują relacji biznesowych z podmiotami istniejącymi w jurysdykcjach, które nie współpracują z Unią w odniesieniu do stosowania międzynarodowo uzgodnionych norm podatkowych dotyczących przejrzystości i wymiany informacji.
3.Komisja sprawdza, czy środki finansowe lub gwarancje budżetowe Unii zostały wykorzystane zgodnie z warunkami określonymi w stosownych umowach. Jeżeli koszty poniesione przez podmiot lub osobę są zwracane w oparciu o uproszczone opcje kosztów zgodnie z art. 121 lit. b)–d), zastosowanie mają mutatis mutandis art. 175 ust. 1–4 oraz art. 176–178. Jeżeli środki finansowe lub gwarancje budżetowe Unii zostały wykorzystane z naruszeniem obowiązków określonych w stosownych umowach, zastosowanie ma art. 127.
4.W przypadku działań z udziałem wielu darczyńców, jeżeli wydatki są zwracane za pomocą wkładu Unii, procedura, o której mowa w ust. 3, obejmuje sprawdzenie, czy kwota odpowiadająca kwocie wypłaconej przez Komisję w związku z odnośnym działaniem została wykorzystana przez podmiot zgodnie z warunkami określonymi w odpowiedniej umowie o udzielenie dotacji, umowie o przyznanie wkładu lub umowie w sprawie finansowania.
5.W umowach o przyznanie wkładu, umowach w sprawie finansowania lub umowach gwarancyjnych należy jasno określić zadania i obowiązki podmiotu wykonującego środki finansowe UE, w tym obowiązki, o których mowa w art. 124, warunki wpłaty wkładu, jak również, w miarę potrzeby, wynagrodzenie, które w stosownych przypadkach powinno być oparte na wynikach. Te umowy powinny także zawierać zasady dotyczące składania Komisji sprawozdań dotyczących postępów w wykonywaniu działań, oczekiwanych rezultatów, w tym wskaźników mierzących wyniki oraz ciążącego na podmiocie wykonującym środki finansowe UE obowiązku powiadamiania Komisji bez zbędnej zwłoki o przypadkach wykrycia nadużyć finansowych i nieprawidłowości oraz podjętych w związku z tym działaniach.
6.Wszelkie umowy o przyznanie wkładu, umowy w sprawie finansowania i umowy gwarancyjne są udostępniane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na ich wniosek.
7.Art. 150 nie ma zastosowania do środków przekazanych przez Unię podmiotom, które podlegają odrębnej procedurze udzielania absolutorium na mocy art. 69 i 70, z wyjątkiem możliwych doraźnych umów o przyznanie wkładu.
Artykuł 151
Wykonanie pośrednie z udziałem organizacji międzynarodowych
1.Jako organizacje międzynarodowe określane są międzynarodowe organizacje sektora publicznego utworzone na podstawie porozumień międzynarodowych oraz wyspecjalizowane agencje utworzone przez takie organizacje. Umowy te są przekazywane Komisji w ramach przeprowadzonej przez Komisję oceny, o której mowa w art. 149 ust. 3.
2.Z organizacjami międzynarodowymi zrównuje się następujące organizacje:
a)Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża;
b)Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.
3.Komisja może przyjąć należycie uzasadnioną decyzję zrównującą organizację o charakterze niekomercyjnym z organizacją międzynarodową, o ile spełnia ona następujące warunki:
a)ma własną osobowość prawną i niezależne organy zarządzające;
b)została utworzona, aby wykonywać określone zadania leżące w ogólnym interesie międzynarodowym;
c)członkami organizacji o charakterze niekomercyjnym jest co najmniej sześć państw członkowskich;
d)organizacja zapewnia odpowiednie zabezpieczenie finansowe;
e)organizacja działa w oparciu o trwałą strukturę i stosuje systemy, zasady i procedury, które można poddać ocenie zgodnie z art. 149 ust. 3.
4.W przypadku gdy organizacje międzynarodowe wykonują środki finansowe w ramach wykonania pośredniego, zastosowanie mają zawarte z nimi umowy dotyczące weryfikacji.
Artykuł 152
Wykonanie pośrednie z udziałem państw trzecich
1.Komisja może wykonywać budżet w ramach partnerstwa z państwem trzecim, o którym mowa w art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (i), w drodze podpisania umowy w sprawie finansowania, w której opisana zostanie interwencja Unii w państwie trzecim oraz określona zostanie metoda wykonywania w odniesieniu do każdej strony działania.
2.W odniesieniu do części działania wykonywanej pośrednio przez państwo trzecie lub organy, które to państwo wyznaczyło, w umowie w sprawie finansowania, oprócz elementów, o których mowa w art. 150 ust. 4, jasno określa się rolę i zadania państwa trzeciego i Komisji w procesie wykonania środków finansowych. W umowie w sprawie finansowania określa się również zasady i procedury stosowane przez państwo trzecie przy wykonywaniu środków finansowych UE.
Artykuł 153
Działania łączone
1.Działania łączone to działania finansowane za pomocą instrumentów lub platform łączonych.
2.W przypadkach gdy instrumenty finansowe są wdrażane w ramach instrumentu łączonego, zastosowanie ma tytuł X.
3.W przypadku instrumentów finansowych w ramach instrumentów łączonych uznaje się, że spełniono przepisy art. 202 ust. 1 lit. h), jeżeli przed ustanowieniem stosownego instrumentu łączonego przeprowadzono ocenę ex ante.
4.Sprawozdania roczne zgodnie z art. 241 sporządza się na poziomie instrumentu łączonego, uwzględniając wszystkie instrumenty finansowe nim objęte.
TYTUŁ VΠ
ZAMÓWIENIA PUBLICZNE I KONCESJE
ROZDZIAŁ 1
Przepisy wspólne
Artykuł 154
Zasady mające zastosowanie do zamówień publicznych i ich zakres
1.Wszystkie zamówienia publiczne finansowane w całości lub części z budżetu są zgodne z zasadami przejrzystości, proporcjonalności, równego traktowania i niedyskryminacji.
2.Do wszystkich zamówień stosuje się w jak najszerszym zakresie tryb konkurencyjny, z wyjątkiem sytuacji, w których stosuje się procedurę, o której mowa w art. 158 ust. 1 lit. d).
Szacunkowej wartości zamówienia nie można określać w celu obejścia mających zastosowanie przepisów; zamówienia nie można też w tym celu dzielić.
Instytucja zamawiająca dokonuje podziału zamówienia na części każdorazowo, gdy jest to stosowne, z należytym uwzględnieniem szerokiej konkurencji.
3.Instytucje zamawiające nie mogą wykorzystywać umów ramowych w sposób niewłaściwy ani w taki sposób, aby ich celem lub skutkiem było uniemożliwianie, ograniczanie lub zakłócanie konkurencji.
4.JRC może być finansowane ze środków innych niż środki przeznaczone na badania i rozwój technologiczny w odniesieniu do jego udziału w procedurze udzielenia zamówień publicznych finansowanym w całości lub części z budżetu.
5.Zasady dotyczące udzielania zamówień określone w niniejszym rozporządzeniu nie mają zastosowania do działań JRC prowadzonych w imieniu osób trzecich, z wyjątkiem zasady przejrzystości i zasady równego traktowania.
Artykuł 155
Załącznik dotyczący udzielania zamówień publicznych i wykonywania przekazanych uprawnień
Szczegóły dotyczące procedur udzielania zamówień publicznych znajdują się w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych w celu zmiany załącznika zgodnie z art. 261.
Artykuł 156
Zamówienia mieszane i wspólny słownik zamówień
1.Zamówień mieszanych obejmujących co najmniej dwa rodzaje zamówień (roboty budowlane, dostawy lub usługi) lub koncesji (roboty budowlane lub usługi), bądź obejmujących jednocześnie zamówienie i koncesję, udziela się zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do rodzaju zamówienia, który odpowiada głównemu przedmiotowi danego zamówienia.
2.W przypadku zamówień mieszanych składających się z dostaw i usług główny przedmiot zamówienia określa się przez porównanie wartości odnośnych dostaw lub usług.
W przypadku zamówień (roboty budowlane, dostawy lub usługi) i koncesji (roboty budowlane lub usługi), które obejmują jeden rodzaj zamówienia lub koncesji, udziela się ich zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do danego zamówienia publicznego.
3.Niniejszy tytuł nie ma zastosowania do zamówień dotyczących pomocy technicznej zawartych z EBI lub Europejskim Funduszem Inwestycyjnym.
4.Wszelkie odniesienia do nomenklatur w kontekście zamówień publicznych są dokonywane z wykorzystaniem Wspólnego Słownika Zamówień zawartego w rozporządzeniu (WE) nr 2195/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady.
Artykuł 157
Środki upubliczniania
1.W przypadku postępowań o wartości równej lub przekraczającej progi, o których mowa w art. 169 ust. 1 lub art. 172, instytucja zamawiająca publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej:
a)ogłoszenie o zamówieniu w celu rozpoczęcia postępowania, z wyjątkiem procedury, o której mowa w art. 158 ust. 1 lit. d);
b)ogłoszenie o udzieleniu zamówienia dotyczące wyników postępowania.
2.Postępowania o wartości poniżej progów, o których mowa w art. 169 ust. 1 lub art. 172, są podawane do wiadomości publicznej przy użyciu odpowiednich środków.
3.Z publikacji można wyłączyć pewne informacje dotyczące udzielenia zamówienia, jeżeli ich ujawnienie mogłoby utrudnić egzekwowanie prawa lub w inny sposób byłoby sprzeczne z interesem publicznym, mogłoby zaszkodzić uzasadnionym interesom handlowym podmiotów gospodarczych lub mogłoby zaszkodzić uczciwej konkurencji pomiędzy podmiotami gospodarczymi.
Artykuł 158
Procedury udzielania zamówień
1.Procedury udzielania zamówień dotyczące udzielania koncesji w drodze umów lub zamówień publicznych, w tym umów ramowych, przyjmują jedną z następujących form:
a)procedura otwarta;
b)procedura ograniczona, w tym poprzez dynamiczny system zakupów;
c)konkurs;
d)procedura negocjacyjna, w tym bez uprzedniej publikacji;
e)dialog konkurencyjny;
f)procedura konkurencyjna z negocjacjami;
g)partnerstwo innowacyjne;
h)procedury obejmujące zaproszenie do wyrażenia zainteresowania.
2.W procedurze otwartej każdy zainteresowany podmiot gospodarczy może złożyć ofertę.
3.W procedurze ograniczonej, dialogu konkurencyjnym, procedurze konkurencyjnej z negocjacjami i w partnerstwie innowacyjnym każdy podmiot gospodarczy może złożyć wniosek o dopuszczenie do udziału, przedstawiając informacje wymagane przez instytucję zamawiającą. Instytucja zamawiająca zaprasza wszystkich kandydatów, którzy spełniają kryteria kwalifikacji i którzy nie znajdują się w którejkolwiek z sytuacji określonych w art. 132 i 137, do złożenia oferty.
Niezależnie od akapitu pierwszego instytucja zamawiająca może ograniczyć liczbę kandydatów, których zaprosi do udziału w postępowaniu, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów kwalifikacji wskazanych w ogłoszeniu o zamówieniu lub w zaproszeniu do wyrażenia zainteresowania. Liczba zaproszonych kandydatów musi być wystarczająca, aby zapewnić prawdziwą konkurencję.
4.We wszystkich procedurach obejmujących negocjacje instytucja zamawiająca negocjuje z oferentami wstępne i wszystkie późniejsze oferty lub ich części – z wyjątkiem ostatecznych ofert – w celu ulepszenia ich treści. Minimalne wymagania i kryteria określone w dokumentach zamówienia nie podlegają negocjacjom.
Instytucja zamawiająca może udzielić zamówienia na podstawie wstępnej oferty bez negocjacji, w przypadku gdy wskazała, w dokumentach zamówienia, że zastrzega sobie taką możliwość.
5.Instytucja zamawiająca może zastosować:
a)procedurę otwartą lub ograniczoną do każdego zakupu;
b)procedury obejmujące zaproszenie do wyrażenia zainteresowania w przypadku zamówień o wartości poniżej progów, o których mowa w art. 169 ust. 1, aby wstępnie zakwalifikować kandydatów, którzy zostaną zaproszeni do złożenia ofert w odpowiedzi na przyszłe ograniczone zaproszenia do składania ofert, lub aby zgromadzić wykaz sprzedawców, którzy zostaną zaproszeni do złożenia wniosków o dopuszczenie do udziału lub do składania ofert;
c)konkurs w celu nabycia planu lub projektu wybranego przez sąd konkursowy po przeprowadzeniu postępowania konkursowego;
d)partnerstwo innowacyjne w celu opracowania innowacyjnego produktu lub usługi lub innowacyjnych robót budowlanych oraz późniejszego zakupu wynikających dostaw, usług lub robót budowlanych;
e)procedurę konkurencyjną z negocjacjami lub dialog konkurencyjny w przypadku umów koncesji, zamówień na usługi, o których mowa w załączniku XIV do dyrektywy 2014/24/UE, w przypadkach, w których w następstwie zastosowania procedury otwartej lub procedury ograniczonej – po zakończeniu wstępnego postępowania – złożono tylko oferty nieprawidłowe lub niedopuszczalne, a także w przypadkach uzasadnionych szczególnymi okolicznościami związanymi między innymi z charakterem lub złożonością przedmiotu zamówienia lub ze specyficznym rodzajem zamówienia, zgodnie z przepisami szczególnymi zawartymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia;
f)procedurę negocjacyjną w przypadku zamówień o wartości poniżej progów, o których mowa w art. 169 ust. 1, lub procedurę negocjacyjną bez uprzedniej publikacji – wyłącznie w przypadku określonych rodzajów zakupów pozostających poza zakresem stosowania dyrektywy 2014/24/UE lub w przypadku wyraźnie określonych wyjątkowych okoliczności, zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
6.Dynamiczny system zakupów jest otwarty przez cały czas jego trwania dla każdego podmiotu gospodarczego, który spełnia kryteria kwalifikacji.
Instytucja zamawiająca stosuje się do zasad procedury ograniczonej w przypadku zamówień realizowanych w drodze dynamicznego systemu zakupów.
Artykuł 159
Międzyinstytucjonalne i wspólne udzielanie zamówień
1.Jeżeli zamówienie lub umowa ramowa są przedmiotem zainteresowania co najmniej dwóch instytucji, agencji wykonawczych lub organów, o których mowa w art. 69 i 70, oraz każdorazowo gdy istnieje możliwość osiągnięcia większej efektywności, dane instytucje zamawiające mogą przeprowadzić postępowanie i zarządzać późniejszą umową lub umową ramową w trybie międzyinstytucjonalnym, pod przewodnictwem jednej z instytucji zamawiających.
Organy i osoby, którym powierza się wykonanie określonych działań w ramach WPZiB na mocy tytułu V TUE, a także Biuro Sekretarza Rady Najwyższej Szkół Europejskich mogą również brać udział w procedurach międzyinstytucjonalnych.
Warunki umowy ramowej mogą mieć zastosowanie wyłącznie pomiędzy tymi instytucjami zamawiającymi, które określono w tym celu w dokumentach zamówienia, i tymi podmiotami gospodarczymi, które są stronami umowy ramowej.
2.W przypadku gdy zamówienie lub umowa ramowa są konieczne do realizacji wspólnego działania jednej z instytucji i co najmniej jednej instytucji zamawiającej z państwa członkowskiego, postępowanie o udzielenie zamówienia może być przeprowadzone wspólnie przez daną instytucję i odnośne instytucje zamawiające.
Wspólne udzielanie zamówień można prowadzić z państwami EFTA i krajami kandydującymi do Unii, jeżeli możliwość taka została wyraźnie przewidziana w umowach dwu- lub wielostronnych.
W przypadku wspólnego postępowania o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy proceduralne mające zastosowanie do instytucji.
W przypadku gdy udział w ogólnej szacunkowej wartości zamówienia, który przypada na instytucję zamawiającą państwa członkowskiego lub którym taka instytucja zarządza, jest równy 50 % lub wyższy, bądź w innych należycie uzasadnionych przypadkach, dana instytucja może zdecydować, że do wspólnego udzielania zamówień stosuje się zasady proceduralne mające zastosowanie do instytucji zamawiającej z państwa członkowskiego, pod warunkiem że zasady te można uznać za równoważne zasadom proceduralnym danej instytucji.
Dana instytucja oraz instytucja zamawiająca z państwa członkowskiego, państwa EFTA lub kraju kandydującego do Unii, zainteresowane wspólnym udzieleniem zamówienia, dokonują, w szczególności, szczegółowych praktycznych porozumień dotyczących oceny wniosków o dopuszczenie do udziału lub oceny ofert, a także udzielenia zamówienia, prawa mającego zastosowanie do danej umowy oraz sądu właściwego do rozstrzygania sporów.
Artykuł 160
Przygotowanie postępowania o udzielenie zamówienia
1.Przed rozpoczęciem postępowania o udzielenie zamówienia, w celu przygotowania postępowania, instytucja zamawiająca może przeprowadzić wstępne konsultacje rynkowe.
2.W dokumentach zamówienia instytucja zamawiająca określa przedmiot zamówienia, przedstawiając opis swoich potrzeb i cechy charakterystyczne niezbędne w odniesieniu do robót budowlanych, dostaw lub usług, które mają zostać kupione, oraz określa mające zastosowanie kryteria wykluczenia, kwalifikacji i wyboru. Instytucja zamawiająca wskazuje również, które elementy stanowią minimalne wymagania, jakie muszą spełnić wszystkie oferty. Minimalne wymagania obejmują przestrzeganie mających zastosowanie obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy ustanowionych w prawie Unii, prawodawstwie krajowym, układach zbiorowych lub w obowiązujących międzynarodowych konwencjach w dziedzinie prawa socjalnego i prawa ochrony środowiska wymienionych w załączniku X do dyrektywy 2014/24/UE.
Artykuł 161
Udzielanie zamówień
1.Zamówienia udzielane są na podstawie kryteriów wyboru, pod warunkiem że instytucja zamawiająca zweryfikowała, co następuje:
a)oferta spełnia minimalne wymagania określone w dokumentach zamówienia;
b)kandydat lub oferent nie zostali wykluczeni na podstawie art. 132 ani odrzuceni na podstawie art. 137;
c)kandydat lub oferent spełniają kryteria kwalifikacji określone w dokumentach zamówienia oraz nie dotyczy ich sprzeczność interesów, która mogłaby negatywnie wpłynąć na realizację zamówienia.
2.Instytucja zamawiająca stosuje kryteria kwalifikacji, aby ocenić zdolność kandydata lub oferenta. Kryteria kwalifikacji mogą dotyczyć wyłącznie prawnej i regulacyjnej zdolności do prowadzenia działalności zawodowej, zdolności ekonomicznej i finansowej oraz zdolności technicznej i zawodowej. Zakłada się, że JRC spełnia wymogi dotyczące potencjału finansowego.
3.Instytucja zamawiająca stosuje kryteria wyboru, aby ocenić ofertę.
4.Instytucja zamawiająca opiera udzielenie zamówienia na ofercie najkorzystniejszej ekonomicznie, stosując metodę udzielania zamówień opartą na jednym z trzech kryteriów: najniższej cenie, najniższym koszcie lub najlepszej relacji jakości do ceny.
W przypadku metody najniższego kosztu instytucja zamawiająca stosuje podejście oparte na efektywności kosztowej, w tym rachunek kosztów cyklu życia.
W przypadku najlepszej relacji jakości do ceny instytucja zamawiająca bierze pod uwagę cenę lub koszt oraz inne kryteria jakościowe związane z przedmiotem zamówienia.
Artykuł 162
Składanie, komunikacja elektroniczna i ocena
1.Instytucja zamawiająca określa terminy składania ofert i wniosków o dopuszczenie do udziału zgodnie z pkt 24 załącznika oraz biorąc pod uwagę złożoność zakupu, zapewniając podmiotom gospodarczym odpowiedni czas na przygotowanie ofert.
2.Instytucja zamawiająca może, o ile uzna to za właściwe i proporcjonalne, zażądać od oferentów wniesienia zabezpieczenia, aby zapobiec wycofywaniu złożonych ofert przed podpisaniem umowy. Żądane zabezpieczenie stanowi od 1 do 2 % ogólnej szacunkowej wartości zamówienia.
3.Instytucja zamawiająca otwiera wszystkie wnioski o dopuszczenie do udziału i oferty. Niemniej jednak odrzuca:
a)wnioski o dopuszczenie do udziału i oferty, w przypadku których nie dotrzymano terminu składania, bez otwierania tych wniosków i ofert;
b)oferty, które zostały otrzymane już otwarte, bez badania ich treści.
4.Instytucja zamawiająca ocenia wszystkie wnioski o dopuszczenie do udziału lub oferty nieodrzucone w trakcie fazy otwarcia, o której mowa w ust. 3, na podstawie kryteriów określonych w dokumentach zamówienia, z myślą o udzieleniu zamówienia lub przeprowadzeniu aukcji elektronicznej.
5.Urzędnik zatwierdzający może odstąpić od powołania komisji oceniającej, o której mowa w art. 145 ust. 2, w następujących przypadkach:
a)wartość zamówienia jest niższa od progów określonych w art. 169 ust. 1;
b)na podstawie analizy ryzyka w przypadkach określonych w pkt 11.1 lit. c), e), f) ppkt (i), lit. f) ppkt (iii) i lit. h) załącznika;
c)na podstawie analizy ryzyka przy ponownym poddaniu zamówienia procedurze konkurencyjnej pomiędzy stronami umowy ramowej;
d)procedur w dziedzinie działań zewnętrznych o wartości nieprzekraczającej 20 000 EUR.
6.Wnioski o dopuszczenie do udziału i oferty, które nie spełniają wszystkich minimalnych wymagań określonych w dokumentach zamówienia, zostają odrzucone.
Artykuł 163
Kontakty w czasie trwania postępowania o udzielenie zamówienia
1.Przed upływem terminu składania wniosków o dopuszczenie do udziału lub ofert instytucja zamawiająca może przekazać informacje dodatkowe na temat dokumentów zamówienia, jeżeli wykryje błąd lub pominięcie w tekście lub na wniosek kandydatów lub oferentów. Przekazane informacje zostaną ujawnione wszystkim kandydatom lub oferentom.
2.Po upływie terminu składania wniosków o dopuszczenie do udziału lub ofert w każdym przypadku nawiązania kontaktu oraz w należycie uzasadnionych przypadkach nienawiązania kontaktu, o których mowa w art. 146, odnotowuje się ten fakt w aktach dotyczących postępowania o udzielenie zamówienia.
Artykuł 164
Decyzja o udzieleniu zamówienia oraz informowanie kandydatów lub oferentów
1.Właściwy urzędnik zatwierdzający decyduje o tym, komu ma być udzielone zamówienie, zgodnie z kryteriami kwalifikacji i kryteriami wyboru określonymi w dokumentach zamówienia.
2.Instytucja zamawiająca powiadamia wszystkich kandydatów lub oferentów, których wnioski o dopuszczenie do udziału lub oferty zostały odrzucone, o podstawach podjęcia takiej decyzji oraz o okresie zawieszenia, o którym mowa w art. 169 ust. 2.
W przypadku udzielania konkretnych zamówień na podstawie umowy ramowej z ponownym poddaniem zamówienia procedurze konkurencyjnej, instytucja zamawiająca informuje oferentów o wynikach oceny.
3.Każdemu oferentowi nie znajdującemu się w sytuacji wykluczenia, który nie został odrzucony na podstawie art. 137, którego oferta jest zgodna z dokumentami zamówienia i który występuje z pisemnym wnioskiem, instytucja zamawiająca przekazuje wszelkie informacje dotyczące:
a)imienia i nazwiska lub nazwy oferenta lub – w przypadku umowy ramowej – oferentów, którym udzielono zamówienia, oraz, z wyjątkiem przypadku konkretnego zamówienia na podstawie umowy ramowej z ponownym poddaniem zamówienia procedurze konkurencyjnej, charakterystyki i mających znaczenie zalet zwycięskiej oferty, zapłaconej ceny lub wartości zamówienia, stosownie do sytuacji;
b)postępów w negocjacjach i dialogu z oferentami.
Instytucja zamawiająca może jednak zadecydować o nieujawnianiu niektórych informacji, jeżeli ich ujawnienie mogłoby utrudnić egzekwowanie prawa, byłoby sprzeczne z interesem publicznym lub mogłoby zaszkodzić uzasadnionym interesom handlowym podmiotów gospodarczych, bądź mogłoby zakłócić uczciwą konkurencję między nimi.
Artykuł 165
Unieważnienie postępowania o udzielenie zamówienia
Instytucja zamawiająca może przed podpisaniem umowy unieważnić postępowanie o udzielenie zamówienia, przy czym kandydaci ani oferenci nie są uprawnieni do dochodzenia jakiegokolwiek odszkodowania.
Decyzja musi być uzasadniona i jak najszybciej przekazana kandydatom lub oferentom.
Artykuł 166
Wykonanie i zmiany umowy
1.Realizacja zamówienia nie może rozpocząć się przed podpisaniem umowy.
2.Instytucja zamawiająca może dokonać zmiany umowy lub umowy ramowej bez przeprowadzania postępowania o udzielenie zamówienia tylko w przypadkach przewidzianych w ust. 3 oraz pod warunkiem, że dana zmiana nie zmienia przedmiotu umowy lub umowy ramowej.
3.Umowę, umowę ramową lub umowę w sprawie konkretnego zamówienia udzielonego na podstawie umowy ramowej można zmienić bez nowego postępowania o udzielenie zamówienia w następujących przypadkach:
a)w przypadku dodatkowych robót budowlanych, dostaw lub usług wykonywanych przez pierwotnego wykonawcę, które stały się niezbędne i które nie były uwzględnione w pierwotnym zamówieniu, jeżeli spełnione są następujące warunki:
(i)zmiana wykonawcy nie może zostać dokonana z przyczyn technicznych związanych z wymogami dotyczącymi zamienności lub interoperacyjności w odniesieniu do istniejącego sprzętu, usług lub instalacji;
(ii)zmiana wykonawcy spowodowałaby znaczne zwiększenie kosztów dla instytucji zamawiającej;
(iii)jakikolwiek wzrost ceny, w tym łączna wartość netto kolejnych zmian, nie przekracza 50 % pierwotnej wartości zamówienia;
b)gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:
(i)konieczność zmiany spowodowana jest okolicznościami, których instytucja zamawiająca, działająca z należytą starannością, nie mogła przewidzieć;
(ii)jakikolwiek wzrost ceny nie przekracza 50 % pierwotnej wartości zamówienia;
c)gdy wartość zmiany jest niższa od poniższych progów:
(i)progów, o których mowa w art. 169 ust. 1 i w pkt 38 załącznika do niniejszego rozporządzenia, w dziedzinie działań zewnętrznych, które to wartości mają zastosowanie w chwili dokonywania zmiany;
(ii)10 % pierwotnej wartości zamówienia w przypadku zamówień publicznych na usługi i dostawy oraz umów koncesji na roboty budowlane lub usługi i 15 % pierwotnej wartości zamówienia w przypadku zamówień publicznych na roboty budowlane;
d)gdy nie są zmieniane minimalne wymagania pierwotnego postępowania o udzielenie zamówienia. W takim przypadku każda zaistniała zmiana wartości musi spełniać warunki określone w lit. c) niniejszego akapitu, chyba że taka zmiana wartości wynika ze ścisłego stosowania dokumentów zamówienia lub postanowień umownych.
Pierwotna wartość zamówienia nie uwzględnia korekt cen.
Łączna wartość netto kilku kolejnych zmian dokonanych na podstawie lit. c) akapitu pierwszego niniejszego ustępu nie może przekraczać żadnego progu, o którym mowa w tej literze.
Instytucja zamawiająca podejmuje środki upubliczniania ex post określone w art. 157.
Artykuł 167
Zabezpieczenia należytego wykonania i gwarancje środków zatrzymanych
1.Kwota zabezpieczenia należytego wykonania wynosi maksymalnie 10 % całkowitej wartości zamówienia.
Zabezpieczenie zostanie w całości zwolnione po końcowym odbiorze robót budowlanych, dostaw lub złożonych usług w terminie, który zostanie określony w umowie z zastrzeżeniem przepisów art. 114 ust. 1. Może ono zostać zwolnione w całości lub w części po tymczasowym odbiorze robót budowlanych, dostaw lub złożonych usług.
2.Gwarancję środków zatrzymanych na maksymalną kwotę 10 % całkowitej wartości zamówienia mogą stanowić odliczenia od płatności okresowych w miarę ich dokonywania lub odliczenie od płatności salda końcowego.
Gwarancja środków zatrzymanych nie jest stosowana w umowach, w przypadku których zażądano i nie zwolniono zabezpieczenia należytego wykonania.
3.Z zastrzeżeniem zgody instytucji zamawiającej wykonawca może zażądać zastąpienia gwarancji środków zatrzymanych zabezpieczeniem, o którym mowa w art. 147.
4.Instytucja zamawiająca zwalnia gwarancję środków zatrzymanych po upływie okresu odpowiedzialności umownej w terminie, który zostanie określony w umowie z zastrzeżeniem przepisów art. 114 ust. 1.
ROZDZIAŁ 2
Przepisy mające zastosowanie do zamówień udzielanych przez instytucje na ich własny rachunek
Artykuł 168
Instytucja zamawiająca
1.Instytucje unijne, agencje wykonawcze i organy w rozumieniu art. 69 i 70 uznaje się za instytucje zamawiające w przypadku zamówień udzielanych na ich własny rachunek, z wyjątkiem przypadków gdy dokonują zakupów od centralnej jednostki zakupującej. Służb tych instytucji nie uznaje się za instytucje zamawiające, w przypadku gdy zawierają one między sobą umowy o gwarantowanym poziomie usług.
Instytucje te delegują, zgodnie z art. 58, uprawnienia niezbędne do sprawowania funkcji instytucji zamawiającej.
2.Każdy delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający w ramach każdej instytucji ocenia, czy progi ustanowione w art. 169 ust. 1 zostały osiągnięte.
Artykuł 169
Progi mające zastosowanie oraz okres zawieszenia
1.Udzielając zamówień publicznych i koncesji, przy wyborze procedury określonej w art. 158 ust. 1 niniejszego rozporządzenia instytucja zamawiająca respektuje progi określone w art. 4 lit. a) i b) dyrektywy 2014/24/UE. Progi te decydują o środkach upubliczniania, które określono w art. 157 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia.
2.Z zastrzeżeniem wyjątków i warunków, które zostaną określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w przypadku zamówień, których wartość przekracza progi, o których mowa w ust. 1, instytucja zamawiająca podpisuje umowę lub umowę ramową ze zwycięskim oferentem dopiero po upływie okresu zawieszenia.
3.Okres zawieszenia wynosi 10 dni w przypadku stosowania elektronicznych środków komunikacji, a w przypadku stosowania innych środków – 15 dni.
Artykuł 170
Przepisy regulujące dostęp do zamówień
1.W postępowaniach o udzielenie zamówienia uczestniczyć mogą na równych warunkach wszystkie osoby fizyczne i prawne objęte zakresem stosowania Traktatów oraz wszystkie osoby fizyczne i prawne prowadzące przedsiębiorstwo w państwach trzecich, które zawarły specjalne porozumienie z Unią w dziedzinie zamówień publicznych, na warunkach określonych w tym porozumieniu. W postępowaniach tych mogą również uczestniczyć organizacje międzynarodowe.
2.Do celów art. 154 ust. 4 JRC uznawane jest za osobę prawną z siedzibą w państwie członkowskim.
Artykuł 171
Przepisy Światowej Organizacji Handlu dotyczące zamówień
Jeżeli zastosowanie ma wielostronne Porozumienie w sprawie zamówień rządowych zawarte w ramach Światowej Organizacji Handlu, postępowanie o udzielenie zamówienia jest również otwarte dla podmiotów gospodarczych w państwach, które ratyfikowały to porozumienie, na warunkach w nim ustanowionych.
ROZDZIAŁ 3
Przepisy mające zastosowanie do udzielania zamówień w dziedzinie działań zewnętrznych
Artykuł 172
Udzielanie zamówień w ramach działań zewnętrznych
1.Przepisy zawarte w tytule VII rozdział 1 odnoszące się do przepisów ogólnych dotyczących zamówień mają zastosowanie do zamówień objętych zakresem niniejszego rozdziału z zastrzeżeniem przepisów szczególnych odnoszących się do ustaleń w sprawie udzielania zamówień zewnętrznych, ustanowionych w załączniku. Art. 168–171 nie mają zastosowania do zamówień określonych w niniejszym rozdziale.
Art. 157 oraz art. 158 ust. 1 lit. a) i b) stosuje się tylko od wartości:
a)300 000 EUR w przypadku zamówień na usługi i dostawy,
b)5 000 000 EUR w przypadku zamówień na roboty budowlane.
2.Niniejszy rozdział ma zastosowanie do:
a)udzielania zamówień, w przypadku gdy Komisja nie udziela zamówień na własny rachunek;
b)udzielania zamówień przez podmioty lub osoby zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c), w przypadku gdy jest to przewidziane w umowie o przyznanie wkładu lub umowie w sprawie finansowania, o których mowa w art. 149.
3.Procedury udzielania zamówień są ustanowione w umowach w sprawie finansowania, o których mowa w art. 152.
4.Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do działań podejmowanych na podstawie sektorowych aktów podstawowych dotyczących pomocy w zarządzaniu kryzysem humanitarnym oraz operacji ochrony ludności i operacji pomocy humanitarnej.
Artykuł 173
Przepisy regulujące dostęp do zamówień
1.W postępowaniach o udzielenie zamówienia uczestniczyć mogą na jednakowych warunkach wszystkie osoby objęte zakresem stosowania Traktatów oraz wszelkie inne osoby fizyczne lub prawne zgodnie z przepisami szczegółowymi zawartymi w instrumentach podstawowych regulujących dany sektor współpracy. W postępowaniach tych mogą również uczestniczyć organizacje międzynarodowe.
2.W przypadkach, o których mowa w art. 56 ust. 2, w wyjątkowych okolicznościach, należycie uzasadnionych przez właściwego urzędnika zatwierdzającego, możliwe jest podjęcie decyzji o zezwoleniu obywatelom państw trzecich innym niż ci, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na uczestnictwo w postępowaniach o udzielenie zamówienia.
3.Jeżeli zastosowanie ma umowa w sprawie poszerzenia rynku zamówień na towary lub usługi, której Unia jest stroną, postępowania o udzielenie zamówień w przypadku umów finansowanych z budżetu są również otwarte dla osób fizycznych i prawnych mających siedzibę w państwie trzecim innych niż te, o których mowa w ust. 1 i 2, na warunkach ustanowionych w tej umowie.
TYTUŁ VIII
DOTACJE
ROZDZIAŁ 1
Zakres i formy dotacji
Artykuł 174
Zakres i formy dotacji
1.Niniejszy tytuł ma zastosowanie do dotacji udzielanych w ramach wykonania bezpośredniego.
2.Dotacje są bezpośrednimi wkładami finansowymi przyznawanymi z budżetu na zasadzie darowizny na finansowanie dowolnego spośród następujących rodzajów działań:
a)działania mającego przyczynić się do osiągnięcia celu stanowiącego część polityki Unii („dotacje na działania”);
b)funkcjonowania podmiotu, który realizuje cel należący do polityki Unii lub wspierający tę politykę („dotacje na działalność”).
W przypadku dotacji na działalność dotacja przyjmuje formę wkładu finansowego w program prac podmiotu.
3.Dotacje mogą przyjmować dowolną z form określonych w art. 121 ust. 1. Jeśli dotacja ma formę, o której mowa w art. 121 ust. 1 lit. e), nie stosuje się przepisów dotyczących kwalifikowalności i weryfikacji kosztów ustanowionych w niniejszym tytule.
4.Każda instytucja może udzielać dotacji na działania w zakresie komunikacji, w przypadkach gdy jest to uzasadnione charakterem tych działań.
5.Wspólne Centrum Badawcze (JRC) może być finansowane ze środków innych niż środki przeznaczone na badania i rozwój technologiczny w odniesieniu do jego udziału w procedurach udzielania dotacji finansowanych w całości lub części z budżetu. W takich przypadkach zastosowania nie mają art. 191 ust. 4, jeśli chodzi o zdolności finansowe, ani art. 189 ust. 1 lit. a)–d).
Artykuł 175
Płatności ryczałtowe, koszty jednostkowe i finansowanie według stawek zryczałtowanych
1.Niniejszy artykuł ma zastosowanie do dotacji, które przybierają formę płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych, o których mowa w art. 121 ust. 1 lit. b), c) lub d).
2.W stosownych przypadkach i w miarę możliwości płatności ryczałtowe, koszty jednostkowe lub stawki zryczałtowane ustala się w taki sposób, aby umożliwić ich wypłacenie po osiągnięciu konkretnych wyników.
3.O ile w akcie podstawowym nie stwierdzono inaczej, właściwy urzędnik zatwierdzający działający zgodnie z wcześniej określoną procedurą ustanowioną w ramach każdej instytucji zezwala na stosowanie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych.
4.Zezwolenie obejmuje przynajmniej następujące informacje:
a)uzasadnienie stosowności takich form finansowania w odniesieniu do charakteru wspieranych działań lub programów prac, a także ryzyk nieprawidłowości i nadużyć finansowych oraz kosztów kontroli;
b)wskazanie kosztów lub kategorii kosztów pokrywanych w drodze płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych, z wykluczeniem kosztów niekwalifikowalnych zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami Unii;
c)opis metod ustalania płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych. Metody te opierają się na:
(i) danych statystycznych, podobnych obiektywnych środkach lub ocenie eksperckiej; lub
(ii)indywidualnym podejściu do beneficjentów przez odniesienie do zatwierdzonych lub mogących podlegać audytowi danych historycznych dotyczących beneficjenta lub do jego zwyczajowej praktyki księgowania kosztów;
d)jeśli to możliwe, najważniejsze warunki, których spełnienie powoduje dokonanie płatności, w tym, w stosownych przypadkach, warunek osiągnięcia wyników;
e)opis warunków, które zapewnią przestrzeganie zasady należytego zarządzania finansami, a także zachowanie wystarczającej zgodności z zasadą współfinansowania;
f)w przypadku gdy płatności ryczałtowe, koszty jednostkowe i stawki zryczałtowane nie opierają się na osiągniętych wynikach, uzasadnienie, dlaczego podejście oparte na wynikach nie jest możliwe lub odpowiednie.
5.Zezwolenie stosuje się w okresie trwania programu lub programów, chyba że decyzja o zezwoleniu stanowi inaczej.
Zezwolenie może uwzględniać stosowanie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych poza danym programem finansowania, jeśli charakter działań lub wydatków umożliwia przyjęcie wspólnego podejścia. Decyzję o zezwoleniu mogą przyjąć następujące podmioty:
a)właściwi urzędnicy zatwierdzający w przypadku gdy wszystkie przedmiotowe działania należą do ich kompetencji;
b)Komisja, jeśli jest to właściwe przy uwzględnieniu charakteru działań lub wydatków lub biorąc pod uwagę liczbę zaangażowanych urzędników zatwierdzających.
6.Właściwy urzędnik zatwierdzający może zezwolić na finansowanie kosztów pośrednich beneficjenta na podstawie stawek zryczałtowanych maksymalnie do wysokości 7 % łącznych kwalifikowalnych bezpośrednich kosztów danego działania lub wymagać takiego finansowania. Komisja może zezwolić na stosowanie wyższej stawki zryczałtowanej w drodze uzasadnionej decyzji.
7.Właściciele MŚP i inne osoby fizyczne nieotrzymujące wynagrodzenia mogą zadeklarować kwalifikowalne koszty personelu za pracę wykonaną przez siebie w ramach danego działania lub programu prac w oparciu o koszty jednostkowe, w odniesieniu do których wydano zezwolenie zgodnie z ust. 1–6.
8.Beneficjenci mogą zadeklarować koszty personelu za pracę wykonaną przez wolontariuszy w ramach danego działania lub programu prac w oparciu o koszty jednostkowe, w odniesieniu do których wydano zezwolenie zgodnie z ust. 1–6.
Artykuł 176
Jednorazowe płatności ryczałtowe
1.Płatność ryczałtowa może obejmować całość kosztów kwalifikowalnych danego działania lub programu prac („jednorazowa płatność ryczałtowa”).
2.Jednorazowe płatności ryczałtowe można określać na podstawie budżetu szacunkowego. Budżet ten musi być zgodny z zasadami oszczędności, wydajności i skuteczności. Zgodność z wymienionymi zasadami jest weryfikowana ex ante podczas oceny wniosku o udzielenie dotacji.
3.Udzielając zezwolenia na jednorazowe płatności ryczałtowe, właściwy urzędnik zatwierdzający ma obowiązek zachować zgodność z przepisami art. 175.
Artykuł 177
Weryfikacje i kontrole beneficjentów związane z płatnościami ryczałtowymi, kosztami jednostkowymi i stawkami zryczałtowanymi
1.Właściwy urzędnik zatwierdzający kontroluje, najpóźniej przed dokonaniem płatności salda, czy warunki, których spełnienie powoduje wypłacenie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych, w tym, w stosownych przypadkach, warunek osiągnięcia wyników, zostały w istocie spełnione. Spełnienie tych warunków może dodatkowo podlegać kontrolom ex post.
Kwot płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych określonych ex ante z wykorzystaniem metod, w odniesieniu do których właściwy urzędnik zatwierdzający lub Komisja wydali zezwolenie zgodnie z art. 175, nie podważa się w ramach kontroli ex post bez uszczerbku dla prawa właściwego urzędnika zatwierdzającego do zmniejszenia dotacji zgodnie z art. 127 ust. 4. Jeśli płatności ryczałtowe, koszty jednostkowe i stawki zryczałtowane zostały określone na podstawie zwyczajowej praktyki księgowania kosztów przez beneficjenta, zastosowanie ma art. 179 ust. 2.
2.W odniesieniu do warunków, których spełnienie powoduje wypłacenie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych, nie istnieje wymóg sprawozdawczości dotyczącej kosztów rzeczywiście poniesionych przez beneficjenta.
3.Wypłata dotacji na podstawie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych nie wpływa na prawo dostępu do dokumentacji ustawowej beneficjentów do celów przewidzianych w art. 178 i art. 124.
Artykuł 178
Okresowa ocena płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych
Metoda określania płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych, dane stanowiące podstawę tych obliczeń oraz uzyskane kwoty podlegają okresowym ocenom, a w stosownych przypadkach, korektom zgodnie z art. 175.
Artykuł 179
Zwyczajowa praktyka księgowania kosztów przez beneficjenta
1.W przypadku zezwolenia na wykorzystanie zwyczajowej praktyki księgowania kosztów przez beneficjenta właściwy urzędnik zatwierdzający może dokonać oceny ex ante zgodności tej praktyki z warunkami określonymi w art. 175 ust. 4 lub zastosować odpowiednią strategię kontroli ex post.
2.Jeżeli zgodność zwyczajowej praktyki księgowania kosztów przez beneficjenta z warunkami, o których mowa w art. 175 ust. 4, ustalono ex ante, to kwot płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub finansowania według stawek zryczałtowanych określonych przez zastosowanie tej praktyki nie podważa się w kontrolach ex post. Powyższe nie wpływa na prawo właściwego urzędnika zatwierdzającego do zmniejszenia dotacji zgodnie z art. 127 ust. 4.
3.Właściwy urzędnik zatwierdzający może uznać, że zwyczajowa praktyka księgowania kosztów przez beneficjenta jest zgodna z warunkami, o których mowa w art. 175 ust. 4, jeżeli jest ona akceptowana przez organy krajowe w porównywalnych systemach finansowania.
Artykuł 180
Koszty kwalifikowalne
1.Dotacje nie przekraczają ogólnego pułapu wyrażonego jako wartość bezwzględna ustanowiona, jeśli jest to możliwe, na podstawie szacunkowych kosztów kwalifikowalnych. Nie naruszając przepisów aktu podstawowego, dotacje można dodatkowo wyrażać jako odsetek szacunkowych kosztów kwalifikowalnych.
W przypadku gdy ze względu na specyfikę działań dotacje mogą jedynie być wyrażane jako wartość bezwzględna, weryfikację kosztów kwalifikowalnych przeprowadza się zgodnie z art. 150 ust. 3.
2.Bez uszczerbku dla maksymalnej stopy dofinansowania określonej w akcie podstawowym:
a)dotacja nie może przekraczać kosztów kwalifikowalnych;
b)jeśli szacunkowe koszty kwalifikowalne obejmują koszty pracy wykonanej przez wolontariuszy, o których mowa w art. 175 ust. 8, dotacja nie może przekraczać szacunkowych kosztów kwalifikowalnych innych niż koszty pracy wykonanej przez wolontariuszy.
3.Koszty kwalifikowalne to faktycznie poniesione przez beneficjenta dotacji koszty spełniające wszystkie poniższe kryteria:
a)zostały poniesione w czasie trwania działania lub programu prac, z wyjątkiem kosztów powiązanych ze sprawozdaniami końcowymi i świadectwami audytu;
b)są wskazane w szacunkowym łącznym budżecie danego działania lub programu prac;
c)są niezbędne do realizacji działania lub programu prac, na które przyznano dotację;
d)możliwa jest ich identyfikacja i weryfikacja; w szczególności są one ujmowane w zapisach księgowych beneficjenta i ustalane zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości kraju, w którym beneficjent ma siedzibę, oraz zgodnie ze zwyczajową praktyką księgowania kosztów przez beneficjenta;
e)są zgodne z wymogami mających zastosowanie przepisów podatkowych i socjalnych;
f)są racjonalne, uzasadnione i zgodne z zasadą należytego zarządzania finansami, w szczególności jeżeli chodzi o oszczędność i wydajność.
4.W zaproszeniach do składania wniosków określa się kategorie kosztów uznawanych za kwalifikujące się do finansowania przez Unię.
Jeśli w akcie podstawowym i w uzupełnieniu ust. 3 nie ustalono inaczej, następujące kategorie kosztów są kwalifikowalne, jeżeli właściwy urzędnik zatwierdzający za takie je uzna w zaproszeniu do składania wniosków:
a)koszty związane z zabezpieczeniem płatności zaliczkowych wniesionym przez beneficjenta dotacji, jeżeli takiego zabezpieczenia wymaga właściwy urzędnik zatwierdzający zgodnie z art. 147 ust. 1;
b)koszty związane z poświadczeniami sprawozdania finansowego i sprawozdaniami z weryfikacji operacyjnej, w przypadku gdy takich poświadczeń lub sprawozdań wymaga właściwy urzędnik zatwierdzający;
c)podatek od wartości dodanej („VAT”), jeżeli nie podlega odzyskaniu zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi o VAT i został uiszczony przez beneficjenta innego niż osoba niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy Rady 2006/112/WE;
Podatek VAT jest uznawany za niepodlegający odzyskaniu, jeżeli zgodnie z przepisami krajowymi można go przypisać do któregoś z następujących działań:
(i)działań zwolnionych bez prawa do odliczenia;
(ii)działań niepodlegających podatkowi VAT;
(iii)działań, o których mowa w ppkt (i) lub (ii), w odniesieniu do których VAT nie podlega odliczeniu, lecz jest zwracany poprzez specjalne systemy zwrotu lub fundusze kompensacyjne nieprzewidziane dyrektywą 2006/112/WE, nawet jeżeli taki system lub fundusz jest ustanowiony przepisami krajowymi o VAT.
Podatek VAT dotyczący działań wymienionych w art. 13 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE uznaje się za zapłacony przez beneficjenta innego niż osoba niebędąca podatnikiem, zdefiniowana w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy tej dyrektywy, bez względu na to, czy te działania są uważane przez dane państwo członkowskie za działania, które podejmują podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów publicznych.
d)koszty amortyzacji, pod warunkiem że zostały faktycznie poniesione przez beneficjenta;
e)koszty wynagrodzenia pracowników administracji krajowej w zakresie, w jakim są one powiązane z kosztami działalności, której dany organ publiczny by nie wykonywał, gdyby dany projekt nie był realizowany.
5.Koszty poniesione przez podmioty stowarzyszone z beneficjentem, o których mowa w art. 181, mogą zostać zaakceptowane jako kwalifikowalne, chyba że właściwy urzędnik zatwierdzający uzna je za niekwalifikowalne w ramach zaproszenia do składania wniosków. Zastosowanie mają łącznie następujące warunki:
a)dane podmioty są wskazane w umowie o udzielenie dotacji;
b)dane podmioty przestrzegają zasad mających zastosowanie do beneficjenta zgodnie z umową o udzielenie dotacji w odniesieniu do kwalifikowalności kosztów, a także praw do prowadzenia weryfikacji i audytu przysługujących Komisji, Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i Trybunałowi Obrachunkowemu.
Artykuł 181
Podmioty stowarzyszone i pojedynczy beneficjent
1.Do celów niniejszego tytułu następujące podmioty uznaje się za podmioty stowarzyszone z beneficjentem:
a)podmioty tworzące razem jednego beneficjenta zgodnie z ust. 2;
b)podmioty spełniające kryteria kwalifikowalności i które nie znajdują się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 i art. 137 ust. 1, oraz które mają związki z beneficjentem, zwłaszcza związki prawne lub kapitałowe, nieograniczone do danego działania, i które nie zostały nawiązane wyłącznie w celu jego realizacji.
Tytuł V rozdział 2 sekcja 2 również stosuje się do podmiotów stowarzyszonych.
2.Jeżeli kilka podmiotów spełnia kryteria udzielenia dotacji, a razem tworzą one jeden podmiot, podmiot ten można traktować jak pojedynczego beneficjenta, również w przypadku gdy podmiot ten został utworzony specjalnie w celu realizacji działania finansowanego w drodze dotacji.
ROZDZIAŁ 2
Zasady
Artykuł 182
Ogólne zasady mające zastosowanie do dotacji
Dotacje podlegają zasadom:
a)równego traktowania,
b)przejrzystości,
c)współfinansowania,
d)niełączenia dotacji i zakazu podwójnego finansowania,
e)niedziałania wstecz.
Artykuł 183
Przejrzystość
1.Dotacji udziela się w następstwie publikacji zaproszenia do składania wniosków, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 188.
2.Informacje o wszystkich dotacjach udzielonych w ciągu roku budżetowego są publikowane zgodnie z art. 36 ust. 1–4.
3.W następstwie publikacji, o której mowa w ust. 1 i 2, na wniosek Parlamentu Europejskiego i Rady Komisja przedkłada tym instytucjom sprawozdanie zawierające informacje na temat:
a)liczby wnioskodawców w minionym roku,
b)liczby oraz odsetka wybranych wniosków w ramach każdego zaproszenia do składania wniosków,
c)średniego czasu trwania procedury od dnia zamknięcia przyjmowania wniosków do dnia udzielenia dotacji,
d)liczby i kwoty dotacji, w przypadku których odstąpiono od obowiązku publikacji ex post w minionym roku zgodnie z art. 36 ust. 4.
Artykuł 184
Współfinansowanie
1.Dotacje wiążą się ze współfinansowaniem. Oznacza to, że zasoby konieczne do realizacji działania lub programu prac nie mogą pochodzić w całości z dotacji.
Współfinansowanie może mieć postać zasobów własnych beneficjenta, przychodów wygenerowanych przez dane działanie lub program prac lub wkładów finansowych bądź rzeczowych od osób trzecich.
2.Wkłady rzeczowe od osób trzecich w postaci pracy wykonywanej przez wolontariuszy, o której mowa w art. 175 ust. 8, są wyszczególniane w szacunkowym budżecie jako koszty kwalifikowalne. Należy je przedstawiać odrębnie od pozostałych kosztów kwalifikowalnych.
Pozostałe wkłady rzeczowe od osób trzecich są wyszczególniane odrębnie od wkładów w koszty kwalifikowalne w szacunkowym budżecie. W szacunkowym budżecie wskazuje się ich przybliżoną wartość, która nie podlega późniejszym zmianom.
3.W drodze wyjątku od przepisów ust. 1 działanie zewnętrzne może być w pełni sfinansowane z dotacji wtedy, gdy ma to zasadnicze znaczenie dla możliwości przeprowadzenia tego działania. W takim przypadku w decyzji o udzieleniu dotacji podaje się uzasadnienie.
4.Ust. 1, 2 i 3 nie stosuje się do obniżonych stóp oprocentowania i dotacji na opłaty gwarancyjne.
Artykuł 185
Zasada niełączenia dotacji i zakaz podwójnego finansowania
1.Każde działanie może być podstawą przyznania tylko jednej dotacji budżetowej jednemu beneficjentowi, chyba że właściwe akty podstawowe stanowią inaczej.
W ciągu roku budżetowego danemu beneficjentowi można przyznać z budżetu tylko jedną dotację na działalność.
Działanie może być finansowane wspólnie z oddzielnych linii budżetowych przez różnych właściwych urzędników zatwierdzających.
2.Wnioskodawca bezzwłocznie powiadamia urzędników zatwierdzających o wszelkich wielokrotnych wnioskach i wielokrotnych dotacjach odnoszących się do tego samego działania lub do tego samego programu prac.
3.W żadnych okolicznościach te same koszty nie mogą być dwukrotnie finansowane z budżetu.
4.Ust. 1, 2 i 3 nie stosuje się do:
a)wsparcia w przypadku nauki, badań, szkoleń lub na rzecz kształcenia wypłacanego osobom fizycznym,
b)wsparcia bezpośredniego wypłacanego osobom fizycznym najbardziej potrzebującym, takim jak bezrobotni i uchodźcy.
Artykuł 186
Zasada niedziałania wstecz
1.Dotacji nie przyznaje się z mocą wsteczną, chyba że niniejszy artykuł stanowi inaczej.
2.Dotacji można udzielić na działanie, które już się rozpoczęło, pod warunkiem że wnioskodawca może wykazać konieczność rozpoczęcia działania przed podpisaniem umowy o udzielenie dotacji.
W takich przypadkach koszty poniesione przed dniem przedłożenia wniosku o udzielenie dotacji nie są kwalifikowalne z wyjątkiem:
a)należycie uzasadnionych sytuacji wyjątkowych przewidzianych w akcie podstawowym, lub
b)nagłych przypadków zapotrzebowania na środki, o których mowa w art. 188 lit. a) lub b) i w których to przypadkach wczesne zaangażowanie się Unii może mieć zasadnicze znaczenie. W takich przypadkach koszty poniesione przez beneficjenta przed datą złożenia wniosku kwalifikują się do finansowania przez Unię przy spełnieniu następujących warunków:
(i)przyczyny tego rodzaju odstępstwa zostały należycie uzasadnione przez właściwego urzędnika zatwierdzającego;
(ii)w umowie o udzielenie dotacji wyraźnie określono, że termin rozpoczynający okres kwalifikowalności przypada przed terminem złożenia wniosków.
3.Nie można przyznać z mocą wsteczną dotacji na działania już zakończone.
4.W przypadku dotacji na działalność umowa o udzielenie dotacji jest podpisywana w ciągu sześciu miesięcy po rozpoczęciu roku budżetowego beneficjenta. Koszty kwalifikujące się do finansowania nie mogą zostać poniesione przed złożeniem wniosku o udzielenie dotacji ani przed rozpoczęciem roku budżetowego beneficjenta.
ROZDZIAŁ 3
Procedura udzielania dotacji i umowa o udzielenie dotacji
Artykuł 187
Treść i publikacja zaproszeń do składania wniosków
1.W zaproszeniach do składania wniosków określa się:
a)zamierzone cele,
b)kryteria kwalifikowalności, wykluczenia, kwalifikacji i wyboru oraz odpowiednie dokumenty potwierdzające,
c)warunki dotyczące finansowania przez Unię, w szczególności formy dotacji,
d)tryb i ostateczny termin składania wniosków,
e) planowany termin przekazania wszystkim wnioskodawcom informacji o wynikach oceny ich wniosków oraz orientacyjną datę podpisania umów o udzielenie dotacji.
2.Daty, o których mowa w ust. 1 lit. e), ustala się w oparciu o następujące okresy:
a)w przypadku informowania wszystkich wnioskodawców o wynikach oceny ich wniosków, maksimum sześć miesięcy od ostatecznego terminu składania kompletnych wniosków;
b)w przypadku podpisywania umów o udzielenie dotacji z wnioskodawcami, maksimum trzy miesiące od daty poinformowania wnioskodawców, że zostali wybrani.
Okresy te mogą być dostosowane w celu uwzględnienia czasu potrzebnego na dopełnienie procedur szczególnych, jakich może wymagać akt podstawowy zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011, a w wyjątkowych, należycie uzasadnionych przypadkach mogą być przekroczone, zwłaszcza w przypadku działań złożonych, jeżeli wpłynęła duża liczba wniosków lub wystąpiły opóźnienia, które można przypisać wnioskodawcom.
Delegowany urzędnik zatwierdzający w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności podaje długość średniego okresu, jaki upływa do momentu poinformowania wnioskodawców i podpisania umów o udzielenie dotacji. W razie przekroczenia okresów, o których mowa w akapicie pierwszym, delegowany urzędnik zatwierdzający podaje powody, a jeżeli sytuacja ta nie jest należycie uzasadniona zgodnie z akapitem trzecim, proponuje działania naprawcze.
3.Zaproszenia do składania wniosków publikowane są na stronie internetowej instytucji unijnych oraz, oprócz publikacji na stronie internetowej, za pośrednictwem innych właściwych środków, w tym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, gdy jest to konieczne w celu zapewnienia dodatkowego rozpowszechnienia wśród potencjalnych beneficjentów. Mogą one być publikowane, z zastrzeżeniem przyjęcia decyzji w sprawie finansowania, o której mowa w art. 108, w tym w roku poprzedzającym rok wykonania budżetu. Wszelkie zmiany w treści zaproszeń do składania wniosków są publikowane na tych samych warunkach.
Artykuł 188
Wyjątki od zaproszeń do składania wniosków
Dotacje mogą być udzielane bez zaproszenia do składania wniosków wyłącznie w następujących przypadkach:
a)do celów pomocy humanitarnej, operacji wsparcia w sytuacjach nadzwyczajnych, działań z zakresu ochrony ludności lub pomocy przeznaczonej na zarządzanie kryzysowe;
b)w innych wyjątkowych i należycie uzasadnionych nagłych przypadkach;
c)organom, które mają monopol faktyczny lub z mocy prawa lub organom wyznaczonym przez państwa członkowskie na ich odpowiedzialność, jeżeli te państwa członkowskie znajdują się w sytuacji faktycznego monopolu lub monopolu z mocy prawa;
d)organom wskazanym jako beneficjenci dotacji w akcie podstawowym w rozumieniu art. 56 lub organom wyznaczonym przez państwa członkowskie na ich odpowiedzialność, jeżeli te państwa członkowskie są wskazane w akcie podstawowym jako beneficjenci dotacji;
e)w przypadku badań i rozwoju technologicznego – podmiotom określonym w programie prac, o którym mowa w art. 108, o ile akt podstawowy wyraźnie przewiduje taką możliwość oraz pod warunkiem że projekt nie wchodzi w zakres zaproszenia do składania wniosków;
f)na działania i działalność o cechach szczególnych, wymagające określonego rodzaju podmiotu ze względu na jego kompetencje techniczne, wysoki stopień specjalizacji lub uprawnienia administracyjne, pod warunkiem że odnośne działania i działalność nie wchodzą w zakres zaproszenia do składania wniosków. Jeśli wspomnianym określonym rodzajem podmiotu jest państwo członkowskie, dotacja może zostać udzielona także bez zaproszenia do składania wniosków podmiotowi wyznaczonemu przez państwo członkowskie na jego odpowiedzialność w celu wykonania działania;
g) EBI lub Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu na działania z zakresu pomocy technicznej. W takich przypadkach nie ma zastosowania art. 189 ust. 1 lit. a)–d).
Przypadki, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c) i f), muszą być należycie uzasadnione w decyzji o udzieleniu dotacji.
Artykuł 189
Treść wniosków o udzieleniu dotacji
1.Wniosek o udzielenie dotacji zawiera, co następuje:
a)informacje na temat statusu prawnego wnioskodawcy;
b)oświadczenie wnioskodawcy zgodnie z art. 133 ust. 1 oraz dotyczące spełnienia kryteriów kwalifikowalności i kryteriów kwalifikacji;
c)informacje niezbędne do wykazania finansowej i operacyjnej zdolności do realizacji proponowanego działania lub programu prac oraz, w oparciu o decyzję właściwego urzędnika zatwierdzającego podjętą na podstawie oceny ryzyka, dokumenty potwierdzające te informacje, takie jak rachunek zysków i strat, a także bilans za ostatni rok budżetowy, za który zamknięto rozliczenia.
Wspomnianych informacji i dokumentów potwierdzających nie wymaga się od wnioskodawców, których nie dotyczy weryfikacja finansowa i operacyjna zgodnie z art. 191 ust. 5. Dokumentów potwierdzających nie można ponadto wymagać w przypadku dotacji o niskiej wartości;
d)jeżeli wniosek dotyczy dotacji na działanie, której kwota przekracza 750 000 EUR, lub dotacji na działalność przekraczającej 100 000 EUR, przedkłada się sprawozdanie z badania sporządzone przez zatwierdzonego audytora zewnętrznego, jeśli sprawozdanie jest dostępne i każdorazowo w przypadkach, w których badanie ustawowe wymagane jest na mocy prawa unijnego lub krajowego. Sprawozdanie takie poświadcza sprawozdanie finansowe za ostatni dostępny rok budżetowy. We wszystkich pozostałych przypadkach wnioskodawca przedkłada oświadczenie własne podpisane przez upoważnionego przedstawiciela, w którym poświadcza się prawidłowość sprawozdania finansowego za ostatni dostępny rok budżetowy.
Akapit pierwszy stosuje się wyłącznie do pierwszego wniosku złożonego przez beneficjenta do właściwego urzędnika zatwierdzającego w dowolnym roku budżetowym.
W przypadku umów między Komisją a kilkoma beneficjentami progi określone w akapicie pierwszym mają zastosowanie do każdego beneficjenta.
W przypadku partnerstw, o których mowa w art. 126 ust. 4, przed podpisaniem ramowej umowy o partnerstwie (o charakterze finansowym) musi zostać sporządzone sprawozdanie z badania, o którym mowa w akapicie pierwszym, obejmujące ostatnie dwa dostępne lata budżetowe.
Właściwy urzędnik zatwierdzający może, w zależności od oceny ryzyka, zwolnić z obowiązku, o którym mowa w akapicie pierwszym, instytucje zajmujące się kształceniem i szkoleniem oraz, w przypadku umów z kilkoma beneficjentami, tych beneficjentów, którzy przyjęli na siebie odpowiedzialność solidarną lub którzy nie ponoszą żadnej odpowiedzialności finansowej.
Akapitu pierwszego nie stosuje się do instytucji publicznych i organizacji międzynarodowych, o których mowa w art. 151.
e)opis działania lub programu prac i szacunkowy budżet, który, o ile to możliwe:
(i)zawiera dochody i wydatki, które znajdują się w równowadze, oraz
(ii)wskazuje szacunkowe łączne koszty kwalifikowalne danego działania lub programu prac.
Jako wyjątek od ppkt (i), w należycie uzasadnionych przypadkach, szacunkowy budżet może obejmować rezerwy na nieprzewidziane zdarzenia lub ewentualne zmiany kursowe;
f)wskazanie źródeł i kwot finansowania unijnego, które otrzymano lub o które wnioskowano na to samo działanie lub jego część bądź na jego funkcjonowanie w tym samym roku budżetowym, a także wszelkiego innego finansowania, które otrzymano lub o które wnioskowano na to samo działanie.
2.Wniosek może zostać podzielony na kilka części, które mogą być przedkładane na różnych etapach zgodnie z art. 193 ust. 2.
Artykuł 190
Kryteria kwalifikowalności
1.Kryteria kwalifikowalności określają warunki udziału w zaproszeniu do składania wniosków.
2.Każdy z następujących wnioskodawców kwalifikuje się do udziału w zaproszeniu do składania wniosków:
a)osoby prawne;
b)osoby fizyczne, jeśli wymaga tego rodzaj lub charakter działania lub cel realizowany przez wnioskodawcę;
c)podmioty nieposiadające osobowości prawnej na podstawie mającego zastosowanie prawa krajowego, pod warunkiem że ich przedstawiciele są uprawnieni do podejmowania w imieniu danego podmiotu zobowiązań prawnych oraz dają gwarancje ochrony interesów finansowych Unii równorzędne z gwarancjami, jakie dają osoby prawne. Wnioskodawca taki posiada w szczególności zdolność finansową i operacyjną równoważną zdolności osoby prawnej. Przedstawiciele wnioskodawcy wykazują, że wspomniane warunki zostały spełnione.
3.W zaproszeniu do składania wniosków mogą zostać określone dodatkowe kryteria kwalifikowalności, ustalane przy należytym uwzględnieniu celów działania oraz zgodne z zasadami przejrzystości i niedyskryminacji.
4.Do celów art. 174 ust. 4 oraz niniejszego artykułu JRC uznawane jest za osobę prawną z siedzibą w państwie członkowskim.
Artykuł 191
Kryteria kwalifikacji
1.Kryteria kwalifikacji pozwalają ocenić możliwość zrealizowania przez wnioskodawcę proponowanego działania lub programu prac.
2.Wnioskodawca musi posiadać stabilne i wystarczające źródła finansowania, tak aby utrzymać działalność przez cały okres, na który dotacja została udzielona, oraz aby móc uczestniczyć w finansowaniu („zdolność finansowa”).
3.Wnioskodawca musi mieć kompetencje i kwalifikacje zawodowe wymagane do zrealizowania proponowanego działania lub programu prac, chyba że akt podstawowy wyraźnie stanowi inaczej („zdolność operacyjna”).
4.Zdolność finansowa i operacyjna weryfikowane są w szczególności na podstawie analizy wszelkich informacji lub dokumentów potwierdzających, o których mowa w art. 189.
Jeśli w zaproszeniu do składania wniosków nie zawarto wymogu przedłożenia dokumentów potwierdzających, natomiast właściwy urzędnik zatwierdzający ma wątpliwości co do zdolności finansowej lub operacyjnej wnioskodawcy, zwraca się on do wnioskodawcy o dostarczenie odpowiednich dokumentów.
W przypadku partnerstw weryfikacja ta wykonywana jest zgodnie z art. 126 ust. 6.
5.Weryfikacji zdolności finansowej nie stosuje się wobec:
a)osób fizycznych otrzymujących wsparcie na rzecz kształcenia,
b)najbardziej potrzebujących osób fizycznych oraz osób fizycznych otrzymujących wsparcie bezpośrednie,
c)organów publicznych,
d)organizacji międzynarodowych,
e)osób lub podmiotów wnioskujących o obniżone stopy oprocentowania i dotacje na opłaty gwarancyjne, jeśli celem tych obniżonych stóp i subwencji jest poprawa zdolności finansowej beneficjenta lub wygenerowanie dochodów.
6.Właściwy urzędnik zatwierdzający może, stosownie do oceny ryzyka, odstąpić od obowiązku weryfikacji zdolności operacyjnej organów publicznych lub organizacji międzynarodowych.
Artykuł 192
Kryteria wyboru
Kryteria wyboru umożliwiają:
a)ocenę jakości przedłożonych wniosków w świetle wyznaczonych celów i priorytetów;
b)udzielenie dotacji na działania lub programy prac, które maksymalizują ogólną skuteczność unijnego finansowania.
Artykuł 193
Procedura oceny
1.W celu wyłonienia wniosków, które mogą uzyskać finansowanie, są one oceniane na podstawie wcześniej ogłoszonych kryteriów kwalifikacji i wyboru.
2.W stosownych przypadkach właściwy urzędnik zatwierdzający dokonuje podziału tej procedury na kilka etapów. Zasady regulujące wspomnianą procedurę ogłaszane są w zaproszeniu do składania wniosków.
Wnioskodawcy, których wnioski zostały odrzucone na którymkolwiek etapie procedury, zostają o tym powiadomieni zgodnie z ust. 7.
W toku jednej procedury nie wymaga się więcej niż jeden raz tych samych dokumentów i informacji.
3.Komisja oceniająca, o której mowa w art. 145, bądź, w stosownych przypadkach, właściwy urzędnik zatwierdzający mogą zwrócić się do wnioskodawcy z prośbą o dostarczenie dodatkowych informacji lub o wyjaśnienia do dokumentów potwierdzających złożonych zgodnie z art. 146. Urzędnik zatwierdzający prowadzi odpowiedni rejestr wszelkich kontaktów z wnioskodawcami w toku procedury.
4.W momencie ukończenia pracy członkowie komisji oceniającej podpisują wykaz wszystkich przeanalizowanych wniosków, zawierający ocenę ich jakości i określający te, które mogą otrzymać finansowanie.
W miarę potrzeby wykaz ten zawiera klasyfikację przeanalizowanych wniosków, zalecenia dotyczące maksymalnej kwoty dotacji oraz ewentualne mniej istotne zmiany we wniosku o dotację.
Wykaz jest przechowywany do wglądu.
5.Właściwy urzędnik zatwierdzający może zwrócić się do wnioskodawcy o dostosowanie wniosku zgodnie z zaleceniami komisji oceniającej. Właściwy urzędnik zatwierdzający prowadzi odpowiedni rejestr kontaktów z wnioskodawcami w toku procedury.
6.Właściwy urzędnik zatwierdzający podejmuje na podstawie oceny decyzję, podając co najmniej:
a)przedmiot i całkowitą kwotę decyzji;
b)imiona i nazwiska lub nazwy wybranych wnioskodawców, tytuł działań, przyjęte kwoty i uzasadnienie wyboru, włączając przypadki, w których jest on niezgodny z opinią komisji oceniającej;
c)imiona i nazwiska lub nazwy odrzuconych wnioskodawców i przyczyny odrzucenia.
7.Właściwy urzędnik zatwierdzający powiadamia wnioskodawców na piśmie o decyzji w sprawie ich wniosków. W przypadku nieudzielenia dotacji dana instytucja podaje powody odrzucenia wniosku. Odrzuceni wnioskodawcy są powiadamiani o wyniku oceny ich wniosków w najkrótszym możliwym terminie i nie później niż w terminie 15 dni kalendarzowych od przesłania informacji wybranym wnioskodawcom.
8.W przypadku dotacji na mocy art. 188 zastosowanie ma, co następuje:
a)ust. 2 i 4 niniejszego artykułu i art. 145 nie są obowiązkowe,
b)właściwy urzędnik zatwierdzający może połączyć treść sprawozdania z oceny i decyzji o udzieleniu dotacji w jeden dokument i go podpisać.
Artykuł 194
Umowa o udzielenie dotacji
1.Dotacje są udzielane na podstawie pisemnej umowy.
2.W umowie o udzielenie dotacji uwzględnia się co najmniej:
a)opis działania lub, w przypadku dotacji na działalność, opis programu prac wraz z opisem spodziewanych wyników;
b)maksymalną kwotę funduszy unijnych wyrażoną w euro, szacunkowy budżet działania lub programu prac oraz formę dotacji;
c)zasady dotyczące sprawozdawczości i płatności oraz przepisy dotyczące udzielania zamówień publicznych, o których mowa w art. 198;
d)przyjęcie przez beneficjenta zobowiązań, o których mowa w art. 124;
e)przepisy dotyczące eksponowania informacji o wsparciu finansowym Unii, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, gdy publiczna prezentacja informacji nie jest możliwa lub właściwa;
f)obowiązujące prawo, którym jest prawo Unii, w razie potrzeby uzupełnione przepisami krajowymi wskazanymi w umowie o udzielenie dotacji. Odstępstwa są możliwe w umowach zawieranych z organizacjami międzynarodowymi;
g)sąd lub trybunał arbitrażowy właściwy do rozstrzygania sporów.
3.Zobowiązania pieniężne podmiotów lub osób innych niż państwa wynikające z realizacji umowy o udzielenie dotacji podlegają egzekucji zgodnie z art. 98 ust. 2.
4.Zmiany w umowach o udzielenie dotacji nie mogą mieć na celu dokonywania w umowach modyfikacji, które podważałyby decyzję o udzieleniu dotacji lub które byłyby sprzeczne z zasadą równego traktowania kandydatów, ani też nie mogą skutkować wprowadzaniem takich modyfikacji.
ROZDZIAŁ 4
Realizacja dotacji
Artykuł 195
Kwota dotacji i rozszerzenie ustaleń z audytu
1.Kwota dotacji nie jest ostateczna do momentu zatwierdzenia przez właściwego urzędnika zatwierdzającego końcowych sprawozdań i, w stosownych przypadkach, sprawozdań finansowych, bez uszczerbku dla kolejnych audytów, kontroli i dochodzeń przeprowadzanych przez daną instytucję, Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i Trybunał Obrachunkowy. Art. 127 ust. 4 ma zastosowanie nawet po tym, gdy kwota dotacji stanie się ostateczna.
2.Jeżeli kontrole lub audyty wykażą systemowe lub powtarzające się nieprawidłowości, nadużycia finansowe lub naruszenia obowiązków, które można przypisać beneficjentowi i które mają istotny wpływ na inne dotacje udzielane temu beneficjentowi na podobnych warunkach, to właściwy urzędnik zatwierdzający może zawiesić wykonywanie umów o udzielenie dotacji lub płatności w ramach wszystkich odnośnych dotacji lub, w stosownych przypadkach, rozwiązać odnośne umowy o udzielenie dotacji zawarte z tym beneficjentem, proporcjonalnie do wagi ustaleń.
Właściwy urzędnik zatwierdzający może ponadto obniżyć dotacje, odrzucić niekwalifikowalne koszty lub odzyskać, w razie konieczności, kwoty wypłacone nienależnie w odniesieniu do wszystkich dotacji, których dotyczą systemowe lub powtarzające się nieprawidłowości, nadużycia finansowe lub naruszenia obowiązków, o których mowa w akapicie pierwszym i które mogą podlegać audytom, kontrolom i dochodzeniom zgodnie z umowami o udzielenie dotacji.
3.Właściwy urzędnik zatwierdzający określa wysokość kwot, o które dotacja ma być obniżona lub kwot do odzyskania, jeżeli jest to możliwe i wykonalne, na podstawie kosztów nienależnie zadeklarowanych jako kwalifikowalne w odniesieniu do każdej odnośnej dotacji, po zatwierdzeniu poprawionych sprawozdań i sprawozdań finansowych przedłożonych przez beneficjenta.
4.Jeżeli dokładne określenie kwot kosztów niekwalifikowalnych nie jest możliwe lub wykonalne w odniesieniu do każdej odnośnej dotacji, to obniżane lub odzyskiwane kwoty można określić, ekstrapolując stawkę obniżenia lub odzyskania zastosowaną do dotacji, w przypadku których wykazano systemowe lub powtarzające się nieprawidłowości, nadużycia finansowe lub naruszenia obowiązków lub – jeżeli koszty niekwalifikowalne nie mogą posłużyć za podstawę do określenia obniżanych lub odzyskiwanych kwot – stosując stawkę zryczałtowaną z uwzględnieniem zasady proporcjonalności. Beneficjentowi umożliwia się zaproponowanie należycie uzasadnionej alternatywnej metody lub stawki przed przystąpieniem do obniżenia dotacji lub odzyskania środków.
Artykuł 196
Dokumenty potwierdzające dołączane do wniosków o płatność
1.Właściwy urzędnik zatwierdzający określa dokumenty potwierdzające, które należy dołączyć do wniosku o płatność.
2.W przypadku każdej dotacji płatności zaliczkowe mogą zostać podzielone na kilka rat zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami. Do wniosku o kolejną ratę w ramach płatności zaliczkowych należy dołączyć oświadczenie beneficjenta o zużyciu wcześniejszej płatności zaliczkowej. Warunkiem wypłaty pełnej kwoty raty jest wykorzystanie przynajmniej 70 % całkowitej kwoty ewentualnej wcześniejszej płatności zaliczkowej. W przeciwnym razie rata zostanie zmniejszona o kwoty, które nadal mają być zużyte, do chwili osiągnięcia wspomnianego progu.
3.Bez uszczerbku dla obowiązku dostarczenia dokumentów potwierdzających beneficjent składa oświadczenie, że informacje zawarte we wnioskach o płatność są pełne, wiarygodne i prawdziwe. Beneficjent poświadcza również, że poniesione koszty są kwalifikowalne zgodnie z postanowieniami umowy o udzielenie dotacji oraz że wnioski o płatność są poparte stosownymi dokumentami potwierdzającymi, które mogą zostać zweryfikowane.
4.Na poparcie wszelkich płatności okresowych lub płatności salda w dowolnej kwocie właściwy urzędnik zatwierdzający może zażądać poświadczenia sprawozdania finansowego dotyczącego działania lub programu prac oraz ksiąg rachunkowych stanowiących jego podstawę. Wspomnianego poświadczenia wymaga się na podstawie oceny ryzyka uwzględniającej, w szczególności, kwotę dotacji, kwotę płatności, rodzaj beneficjenta i charakter wspieranej działalności.
Poświadczenie sprawozdania finansowego zostaje sporządzone przez zatwierdzonego audytora zewnętrznego lub, w przypadku organów publicznych, przez właściwego i niezależnego urzędnika publicznego.
Poświadczenie potwierdza, zgodnie z metodyką zatwierdzoną przez właściwego urzędnika zatwierdzającego i na podstawie uzgodnionych procedur zgodnych z międzynarodowymi standardami, że koszty zadeklarowane przez beneficjenta w sprawozdaniu finansowym, na którym oparty jest wniosek o płatność, są rzeczywiste, prawidłowo ujęte oraz kwalifikowalne zgodnie z umową o udzielenie dotacji. W szczególnych i należycie uzasadnionych przypadkach właściwy urzędnik zatwierdzający może zwrócić się o poświadczenie w postaci opinii lub w innej formie zgodnej z międzynarodowymi standardami.
5.Na poparcie wszelkich płatności właściwy urzędnik zatwierdzający może zażądać, na podstawie oceny ryzyka, sprawozdania z weryfikacji operacyjnej, sporządzonego przez niezależną osobę trzecią zatwierdzoną przez właściwego urzędnika zatwierdzającego. W sprawozdaniu z weryfikacji stwierdza się, że weryfikacja operacyjna została przeprowadzona zgodnie z metodyką zatwierdzoną przez właściwego urzędnika zatwierdzającego oraz określa się, czy działanie lub program prac zostały faktycznie zrealizowane zgodnie z warunkami określonymi w umowie o udzielenie dotacji.
Artykuł 197
Wsparcie finansowe dla osób trzecich
Jeżeli realizacja działania lub programu prac wymaga udzielenia wsparcia finansowego osobom trzecim, beneficjent może udzielić takiego wsparcia, jeśli warunki jego udzielenia są ściśle określone w umowie o udzielenie dotacji między beneficjentem a Komisją, aby zapobiec swobodzie decyzyjnej po stronie beneficjenta.
Swobodę decyzyjną uznaje się za wyczerpaną, jeśli w umowie o udzielenie dotacji wyszczególniono, co następuje:
a)maksymalną kwotę wsparcia finansowego, jaką można wypłacić osobie trzeciej, nieprzekraczającą 60 000 EUR, oraz kryteria określenia dokładnej kwoty. Próg ten można przekroczyć w przypadku, gdy osiągnięcie celów działania byłoby w przeciwnym razie niemożliwe lub nadmiernie trudne;
b)różne rodzaje działalności, na które można przyznać takie wsparcie finansowe, na podstawie wyczerpującego wykazu;
c)definicję osób lub kategorii osób, które mogą otrzymać tego rodzaju wsparcie finansowe, oraz kryteria jego udzielania.
Artykuł 198
Umowy dotyczące realizacji
1.Bez uszczerbku dla stosowania przepisów dyrektywy 2014/24/UE i 2014/25/UE, w przypadku gdy wykonanie działania lub programu prac wymaga udzielenia zamówienia, wówczas beneficjent może udzielić zamówienia zgodnie ze swoimi zwyczajowymi praktykami nabywczymi, pod warunkiem że zamówienia udziela się oferentowi przedstawiającemu ofertę najkorzystniejszą ekonomicznie lub – w stosownych przypadkach – oferentowi, którego oferta zawiera najniższą cenę, unikając jednocześnie konfliktu interesów.
2.W przypadku gdy realizacja działania lub programu prac wymaga udzielenia zamówienia o wartości przekraczającej 60 000 EUR, właściwy urzędnik zatwierdzający może zażądać, jeśli jest to należycie uzasadnione, aby beneficjent przestrzegał szczególnych zasad, oprócz tych, o których mowa w ust. 1.
Szczególne zasady oparte są na zasadach zawartych w niniejszym rozporządzeniu oraz są proporcjonalne do wartości przedmiotowych zamówień, względnej wielkości wkładu unijnego w stosunku do całkowitego kosztu działania oraz ryzyka. Tego rodzaju szczególne zasady zostają włączone do umowy o udzielenie dotacji.
TYTUŁ IX
NAGRODY
Artykuł 199
Zasady ogólne
1.Przyznawanie nagród jest zgodne z zasadami przejrzystości i równego traktowania oraz wspiera realizację celów polityk Unii.
2.Nagrody nie mogą być przyznawane bezpośrednio, bez przeprowadzenia konkursu.
Konkursy, w których jednostkowa wartość nagród wynosi co najmniej 1 000 000 EUR, mogą być publikowane tylko wtedy, gdy nagrody te zostały uwzględnione w decyzji w sprawie finansowania, o której mowa w art. 108, i po przedłożeniu informacji o tych nagrodach Parlamentowi Europejskiemu.
3.Kwota nagrody nie jest powiązana z kosztami poniesionymi przez zwycięzcę.
4.Jeżeli realizacja działania lub programu prac wymaga przyznania nagród osobom trzecim przez beneficjenta dotacji unijnej, beneficjent ten może przyznać takie nagrody, pod warunkiem że kryteria kwalifikowalności i kryteria wyboru, kwota nagród oraz sposoby wypłacenia są określone w umowie o udzielenie dotacji zawartej między beneficjentem a Komisją i nie pozostawiają miejsca na swobodę decyzyjną.
Artykuł 200
Zasady konkursu, dokonywania wyboru i publikacji
1.Zasady konkursów:
a)określają kryteria kwalifikowalności;
b)określają zasady i ostateczny termin rejestracji wnioskodawców, jeżeli jest wymagany, oraz przesyłania wniosków;
c)określają kryteria wykluczenia;
d)przewidują wyłączną odpowiedzialność wnioskodawcy w przypadku roszczeń dotyczących działań wykonywanych w ramach konkursu;
e)przewidują akceptację przez zwycięzców obowiązków, o których mowa w art. 124, oraz obowiązków dotyczących upubliczniania, jak wskazano w zasadach konkursu;
f)określają prawo Unii, w razie potrzeby uzupełnione przepisami krajowymi wskazanymi w zasadach konkursu, jako prawo stosowane do konkursu;
g)określają sąd lub trybunał arbitrażowy właściwy do rozstrzygania sporów;
h)kryteria wyboru, które umożliwiają ocenę jakości wniosków pod kątem zamierzonych celów oraz spodziewanych wyników, a także obiektywne określenie, czy dany wniosek może zostać uznany za zwycięski;
i)kwotę nagrody lub nagród;
j)zasady wypłaty nagród zwycięzcom po ich przyznaniu.
Na użytek akapitu pierwszego lit. a) do udziału kwalifikują się beneficjenci dotacji unijnych, chyba że zasady konkursu stanowią inaczej.
Na użytek akapitu pierwszego lit. f) można dokonać odstępstwa w przypadku udziału organizacji międzynarodowych.
Art. 187 ust. 3 stosuje się odpowiednio do publikacji konkursów.
2.Zasady konkursów mogą określać warunki unieważnienia konkursu, w szczególności gdy jego celów nie można osiągnąć.
3.Właściwy urzędnik zatwierdzający przyznaje nagrody na podstawie oceny dokonanej przez komisję oceniającą, o której mowa w art. 145.
Art. 193 ust. 6 stosuje się odpowiednio do decyzji o przyznaniu nagród.
4.Wnioskodawcy są powiadamiani o wyniku oceny ich wniosku w najkrótszym możliwym terminie i nie później niż w ciągu 15 dni kalendarzowych od podjęcia przez urzędnika zatwierdzającego decyzji o przyznaniu nagród.
Zwycięski wnioskodawca jest powiadamiany o decyzji o przyznaniu nagrody, która stanowi zobowiązanie prawne.
5.Informacje o wszystkich nagrodach przyznanych w konkursie w ciągu roku budżetowego są publikowane zgodnie z art. 36 ust. 1–4.
Po publikacji Komisja, na wniosek Parlamentu Europejskiego i Rady, przekazuje im sprawozdanie uwzględniające:
a)liczbę wnioskodawców w minionym roku;
b)liczbę wnioskodawców oraz odsetek wybranych wniosków w każdym konkursie;
c)wykaz ekspertów, którzy uczestniczyli w pracach komisji oceniającej w minionym roku wraz z odniesieniem do procedury, na podstawie której zostali wybrani.
TYTUŁ X
INSTRUMENTY FINANSOWE, GWARANCJE BUDŻETOWE I POMOC FINANSOWA
ROZDZIAŁ 1
Przepisy wspólne
Artykuł 201
Zakres i wdrażanie
1.Unia może tworzyć instrumenty finansowe lub zapewniać gwarancje budżetowe bądź pomoc finansową w oparciu o budżet ogólny w drodze aktu podstawowego.
2.Państwa członkowskie mogą wnosić wkład w unijne instrumenty finansowe, gwarancje budżetowe lub pomoc finansową. Inne osoby trzecie mogą także wnieść taki wkład, o ile zezwala się na to w akcie podstawowym.
3.W przypadkach gdy instrumenty finansowe są wdrażane w ramach wykonania dzielonego z państwami członkowskimi, zastosowanie mają przepisy sektorowe, bez uszczerbku dla przepisów art. 208 ust. 2 akapit drugi.
4.W przypadkach gdy instrumenty finansowe lub gwarancje budżetowe są wdrażane pośrednio, Komisja zawiera umowy z podmiotami na podstawie art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (ii), (iii), (v) i (vi). Podmioty te mogą, w zakresie swoich kompetencji, zawierać umowy z pośrednikami finansowymi wybranymi w toku procedur równoważnych procedurom obowiązującym w przypadku Komisji. W przedmiotowych umowach transponują one wymogi zgodnie z art. 150 ust. 2.
Na mocy aktu podstawowego możliwe jest wyznaczenie kwalifikowalnych podmiotów lub partnerów wdrażających z odnośnych państw trzecich, jeśli państwa te wnoszą wkład do instrumentów finansowych lub gwarancji budżetowych zgodnie z ust. 2.
Artykuł 202
Zasady i warunki mające zastosowanie do instrumentów finansowych i gwarancji budżetowych
1.Instrumenty finansowe lub gwarancje budżetowe:
a)służą zaradzeniu niedoskonałościom lub niedostatecznemu poziomowi inwestycji na rynku i zapewniają wsparcie, w sposób proporcjonalny, tylko tym odbiorcom końcowym, których uznaje się za potencjalnie rentowych ekonomicznie w momencie udzielania im wsparcia finansowego Unii;
b)mają charakter dodatkowy, co oznacza, że nie zastępują potencjalnego wsparcia z innych źródeł publicznych lub rynkowych;
c)nie zakłócają konkurencji na rynku wewnętrznym i są spójne z przepisami dotyczącymi pomocy państwa;
d)przynoszą efekt dźwigni lub efekt mnożnikowy przez uruchomienie łącznej inwestycji przekraczającej wielkość wkładu lub gwarancji Unii. Docelowy zakres wartości określających efekt dźwigni i efekt mnożnikowy opiera się na ocenie ex ante danego instrumentu finansowego lub gwarancji budżetowej;
e)zapewniają istnienie wspólnego interesu zaangażowanych we wdrażanie podmiotów lub partnerów w realizacji celów polityki określonych w danym akcie podstawowym, dzięki przepisom dotyczącym współinwestowania, wymogów podziału ryzyka lub zachęt finansowych, przy równoczesnym zapobieganiu konfliktom interesów z innymi działaniami podmiotów lub partnerów;
f)zapewniają zgodność wynagrodzenia Unii z podziałem ryzyka pomiędzy uczestników działań finansowych i celami polityki, których osiągnięciu mają służyć instrumenty finansowe lub gwarancje budżetowe;
g)przewidują, że wszelkie wynagrodzenie podmiotów lub partnerów zaangażowanych we wdrażanie będzie oparte na wynikach. Opłaty oparte na wynikach obejmują opłaty administracyjne mające stanowić wynagrodzenie dla podmiotu lub partnera za pracę związaną z wdrażaniem instrumentu finansowego lub gwarancji budżetowej oraz, w stosownych przypadkach, zachęty związane z polityką, mające wspierać realizację celów polityki lub stanowić zachętę do osiągnięcia odpowiednich wyników finansowych w ramach instrumentu finansowego lub gwarancji budżetowej. Wyjątkowe wydatki mogą podlegać zwrotowi;
h)opierają się na ocenach ex ante, wykonywanych indywidualnie lub w ramach programu, zgodnie z art. 32. Ocena ex ante obejmuje wyjaśnienia dotyczące wyboru rodzaju operacji finansowej z uwzględnieniem realizowanych celów polityki i powiązanego ryzyka finansowego oraz oszczędności dla budżetu Unii.
2.O ile w akcie podstawowym nie określono inaczej, wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z art. 20 ust. 3 lit. i) są zgodne z następującymi zasadami:
a)są wykorzystywane na ten sam instrument finansowy lub tę samą gwarancję budżetową w trakcie całego okresu wdrażania, bez uszczerbku dla przepisów art. 208 ust. 5;
b)po zakończeniu okresu wdrażania instrumentu finansowego lub gwarancji budżetowej wszelkie pozostałe kwoty pochodzące z budżetu Unii zostają zwrócone do budżetu Unii;
c)bez uszczerbku dla przepisów lit. b), pozostała kwota dochodów przeznaczonych na określony cel, zatwierdzonych na mocy aktu podstawowego, który ma zostać uchylony lub przestaje obowiązywać, może zostać uwzględniona przy określaniu kwoty zasobów na inny instrument finansowy w odnoszącym się do niego akcie podstawowym;
d)są uwzględniane przy określaniu przydziału środków na instrument finansowy lub gwarancję budżetową w budżecie rocznym.
Dochód przeznaczony na instrument finansowy lub gwarancję budżetową może zostać przeniesiony na inny instrument finansowy lub inną gwarancję budżetową w drodze aktu podstawowego.
3.Właściwy urzędnik zatwierdzający odpowiedzialny za instrument finansowy, gwarancję budżetową lub pomoc finansową tworzy sprawozdanie finansowe obejmujące okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia zgodne z art. 232 oraz z regułami rachunkowości, o których mowa w tytule XIII i z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości Sektora Publicznego.
W przypadku instrumentów finansowych i gwarancji budżetowych podlegających wykonaniu pośredniemu właściwy urzędnik zatwierdzający zapewnia, aby zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (ii), (iii), (v) i (vi) podmioty przedstawiły do dnia 15 lutego następnego roku niezbadane sprawozdania finansowe obejmujące okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia, przygotowane zgodnie z regułami rachunkowości, o których mowa w art. 79 oraz z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości Sektora Publicznego, a także wszelkie informacje niezbędne do sporządzenia sprawozdań finansowych zgodnie z art. 80 ust. 2, a zbadane sprawozdania finansowe – do dnia 15 maja następnego roku.
Artykuł 203
Zakres odpowiedzialności finansowej Unii
1.Zakres odpowiedzialności finansowej Unii w żadnym wypadku nie przekracza:
a)w przypadku instrumentów finansowych: kwoty zaciągniętego na nie zobowiązania budżetowego;
b)w przypadku gwarancji budżetowych: kwoty gwarancji budżetowej przewidzianej w akcie podstawowym;
c)w przypadku pomocy finansowej: maksymalnej kwoty pożyczki, jaką Komisja może zaciągnąć na sfinansowanie pożyczki przewidzianej w akcie podstawowym, oraz odpowiednich odsetek.
2.Gwarancje budżetowe i pomoc finansowa mogą generować zobowiązanie warunkowe dla Unii przekraczające aktywa finansowe mające odpowiadać zakresowi odpowiedzialności finansowej Unii.
3.Przewidzianej w art. 39 ust. 5 lit. j) rocznej oceny stabilności poziomu zobowiązań warunkowych wynikających z gwarancji budżetowych lub pomocy finansowej, obciążających budżet Unii, należy dokonywać w granicach wyznaczonych w rozporządzeniu określającym wieloletnie ramy finansowe, o którym mowa w art. 312 ust. 2 TFUE, oraz pułapu rocznych środków na pokrycie płatności określonego w art. 3 ust. 1 decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej.
Artykuł 204
Tworzenie rezerw na zobowiązania finansowe
1.W przypadku gwarancji budżetowych i pomocy finansowej na rzecz państw trzecich w akcie podstawowym należy określić wskaźnik tworzenia rezerw jako odsetek kwoty zatwierdzonego zobowiązania finansowego.
W akcie podstawowym stanowi się, że przegląd wskaźnika tworzenia rezerw będzie przeprowadzany co najmniej co trzy lata.
2.Określając wskaźnik tworzenia rezerw, należy kierować się dokonaną przez Komisję oceną ilościową i jakościową ryzyka finansowego związanego z gwarancją budżetową lub pomocą finansową na rzecz państwa trzeciego przy zachowaniu zasady ostrożności, zgodnie z którą nie należy zawyżać wysokości aktywów i zysków, ani nie zaniżać wysokości zobowiązań i strat.
3.W odpowiednich przypadkach w odniesieniu do instrumentów finansowych należy stworzyć rezerwę umożliwiającą dokonanie w przyszłości płatności, które mogą wyniknąć z zobowiązania budżetowego w ramach danego instrumentu finansowego.
4.Przy tworzeniu rezerw uwzględnia się następujące zasoby:
a)wkłady z budżetu ogólnego Unii;
b)zwroty z zainwestowanych środków;
c)kwoty odzyskane od dłużników zalegających ze spłatami, zgodnie z procedurą odzyskiwania określoną w umowie dotyczącej gwarancji lub umowie pożyczki;
d)przychody i inne płatności otrzymane przez Unię zgodnie z umową dotyczącą gwarancji lub umową pożyczki;
e)w stosownych przypadkach wkłady pieniężne państw członkowskich oraz osób trzecich zgodnie z art. 201 ust. 2.
5.Rezerwy wykorzystuje się na płatności za:
a)uruchomienie gwarancji budżetowej;
b)zobowiązania płatnicze związane ze zobowiązaniem budżetowym w przypadku instrumentu finansowego;
c)zobowiązania finansowe wynikające z pożyczania środków pieniężnych zgodnie z art. 213 ust. 1;
d)w stosownych przypadkach pozostałe wydatki związane z wdrażaniem instrumentów finansowych i gwarancji budżetowych oraz pomocy finansowej na rzecz państw trzecich.
6.Wysokość łącznych wkładów, o których mowa w ust. 3 lit. a), nie przekracza kwoty wskazanej w art. 211 ust. 1 lit. a).
7.Jeśli rezerwy na gwarancję budżetową przekraczają kwotę rezerw, o której mowa w ust. 1, to w celu przywrócenia początkowej wysokości gwarancji budżetowej w ramach kwalifikowalnego okresu przewidzianego w akcie podstawowym i nie naruszając przepisów art. 206 ust. 3, wykorzystuje się zasoby, o których mowa w ust. 3 lit. b), c) i d) dotyczące danej gwarancji.
8.Komisja bezzwłocznie powiadamia Parlament Europejski i Radę oraz może zaproponować odpowiednie działania służące uzupełnieniu środków lub zwiększenie wskaźnika tworzenia rezerw w przypadku gdy:
a)w wyniku uruchomienia gwarancji budżetowej poziom rezerw w przypadku tej gwarancji budżetowej zmniejsza się do poziomu poniżej 30 % wskaźnika tworzenia rezerw, o którym mowa w ust. 1, lub może, zgodnie z oceną ryzyka dokonaną przez Komisję, zmniejszyć się do poziomu poniżej tego wskaźnika w ciągu roku;
b)państwo korzystające z pomocy finansowej ze strony Unii nie dokona płatności w terminie wymagalności.
Artykuł 205
Wspólny fundusz rezerw
1.Rezerwy przewidziane na pokrycie zobowiązań finansowych wynikających z instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych lub pomocy finansowej znajdują się we wspólnym funduszu rezerw, który Komisja wdraża bezpośrednio.
2.Ogólne zyski lub straty z inwestycji zasobów dzieli się proporcjonalnie pomiędzy odnośnymi instrumentami finansowymi, gwarancjami finansowymi lub pomocą finansową.
Komisja zachowuje minimalną kwotę zasobów funduszu w formie środków pieniężnych lub ekwiwalentów środków pieniężnych zgodnie z wymogami ostrożnościowymi i prognozami dotyczącymi płatności przedstawianymi przez urzędników zatwierdzających w przypadku instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych lub pomocy finansowej.
Komisja może zawierać umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu, wykorzystując jako zabezpieczenie aktywa wspólnego funduszu rezerw, aby dokonywać płatności z funduszu, jeśli można zasadnie oczekiwać, że taka procedura będzie korzystniejsza dla budżetu Unii niż zbycie aktywów w terminie realizacji wniosku o płatność. Czas obowiązywania lub okres odnawiania umów z udzielonym przyrzeczeniem odkupu związany z płatnością zostaje ograniczony do niezbędnego minimum w celu zminimalizowania strat dla budżetu.
3.Zgodnie z art. 76 akapit pierwszy lit. d) i art. 83 ust. 1 i 2 księgowy tworzy procedury, które należy stosować w odniesieniu do operacji związanych z przychodami i wydatkami oraz aktywów i pasywów w ramach wspólnego funduszu rezerw.
Artykuł 206
Wskaźnik zasilenia funduszu rezerw
1.Tworzenie rezerw na użytek gwarancji budżetowych i pomocy finansowej na rzecz państw trzecich w ramach wspólnego funduszu rezerw opiera się na wskaźniku zasilenia funduszu rezerw. Wskaźnik ten zapewnia pewien poziom ochrony względem zobowiązań finansowych Unii równy poziomowi, jaki zapewniałyby stosowne wskaźniki tworzenia rezerw, gdyby zasoby gromadzono oddzielnie i oddzielnie by nimi zarządzano.
Do celów ust. 2 i 3 stosowne wskaźniki tworzenia rezerw są proporcjonalnie dostosowywane do wskaźnika zasilenia funduszu rezerw.
2.Komisja oblicza wskaźnik zasilenia funduszu rezerw corocznie, biorąc pod uwagę, w stosownych przypadkach, początkowy etap tworzenia rezerwy zgodnie z art. 204 ust. 1. Jest on odniesieniem dla obliczania wkładów z budżetu ogólnego Unii zgodnie z art. 204 ust. 4 lit. a).
3.Po obliczeniu rocznego wskaźnika zasilenia funduszu rezerw zgodnie z art. 39 ust. 5 lit. h) należy dokonać następujących przesunięć w kontekście rocznej procedury budżetowej:
a)nadwyżkę rezerw na gwarancję budżetową lub pomoc finansową na rzecz państwa trzeciego przesuwa się na inne gwarancje budżetowe lub pomoc finansową na rzecz państw trzecich, jeśli rezerwy na te gwarancje lub pomoc są niewystarczające;
b)wszelką nadwyżkę salda funduszu przesuwa się do budżetu ogólnego Unii;
c)wszelkich uzupełnień środków funduszu dokonuje się w rocznych transzach w okresie maksymalnie trzech lat, nie naruszając przepisów art. 204 ust. 7.
4.Po zasięgnięciu opinii księgowego Komisja przedstawia wytyczne mające zastosowanie do określania wskaźnika zasilenia funduszu rezerw oraz do zarządzania aktywami zgodnie z odpowiednimi wymogami ostrożnościowymi i z pominięciem transakcji instrumentami pochodnymi do celów spekulacyjnych.
Niezależna ocena adekwatności wytycznych jest przeprowadzana co trzy lata.
Artykuł 207
Sprawozdanie roczne
Komisja składa co roku sprawozdania w sprawie instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych, pomocy finansowej, zobowiązań warunkowych i wspólnego funduszu rezerw zgodnie z art. 242.
ROZDZIAŁ 2
Przepisy szczegółowe
Sekcja 1
Instrumenty finansowe
Artykuł 208
Zasady i wdrażanie
1.Niezależnie od przepisów art. 201 ust. 1 instrumenty finansowe w należycie uzasadnionych przypadkach mogą być wprowadzane bez zezwolenia w akcie podstawowym, pod warunkiem że instrumenty takie zapisano w budżecie zgodnie z art. 50 ust. 1 lit. e).
2.Jeśli instrumenty finansowe są połączone w ramach jednej umowy z dodatkowym wsparciem z budżetu Unii, obejmującym dotacje, niniejszy tytuł stosuje się do całego środka. Sprawozdania są przygotowywane zgodnie z art. 242.
Jeśli instrument finansowy został stworzony w celu wdrożenia przepisów art. 39 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 za pomocą wkładu z gwarancji budżetowej Unii, zastosowanie ma niniejszy tytuł z wyjątkiem art. 201 ust. 1. Należy go wdrożyć zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c).
3.Komisja zapewnia ujednolicone zarządzanie instrumentami finansowymi, zwłaszcza pod względem rachunkowości, sprawozdawczości, monitorowania oraz zarządzania ryzykiem finansowym.
4.Jeśli Unia uczestniczy w instrumencie finansowym jako udziałowiec mniejszościowy, Komisja zapewnia zgodność z niniejszym tytułem na zasadzie proporcjonalności, na podstawie wielkości i wartości udziału Unii w tym instrumencie. Niezależnie od powyższego, Komisja zapewnia zgodność z art. 124.
5.Jeżeli Parlament Europejski lub Rada uzna, że dany instrument finansowy nie osiągnął w skuteczny sposób swoich celów, może zwrócić się do Komisji o przedłożenie wniosku w sprawie zmiany aktu podstawowego w celu zamknięcia tego instrumentu. W razie zamknięcia instrumentu finansowego wszelkie nowe kwoty wpłacone na rzecz tego instrumentu zgodnie z art. 202 ust. 2 uznaje się za dochody ogólne i zwraca do budżetu.
6.Cel instrumentów finansowych lub grupy instrumentów finansowych na poziomie instrumentu oraz – w stosownych przypadkach – ich szczególną formę prawną i miejsce rejestracji publikuje się na stronie internetowej Komisji.
7.Podmioty wdrażające instrumenty finansowe mogą otwierać rachunki powiernicze w rozumieniu art. 82 ust. 3 w imieniu Unii. Podmioty te przesyłają właściwym służbom Komisji odpowiednie wyciągi z rachunków. Komisja dokonuje wpłat na rachunki powiernicze na podstawie wniosków o płatność należycie uzasadnionych prognozami wypłat, z uwzględnieniem salda dostępnego na rachunkach powierniczych i konieczności uniknięcia nadmiernego salda na takich rachunkach.
Artykuł 209
Instrumenty finansowe wdrażane bezpośrednio przez Komisję
1.Instrumenty finansowe mogą być wdrażane bezpośrednio na mocy art. 61 ust. 1 lit. a) poprzez:
a)specjalny instrument inwestycyjny, w którym Komisja uczestniczy wraz z inwestorami publicznymi lub prywatnymi w celu zwiększenia efektu dźwigni wkładu Unii;
b)pożyczki, gwarancje, udziały w kapitale własnym oraz inne instrumenty oparte na podziale ryzyka, niebędące inwestycjami w specjalne instrumenty inwestycyjne, udostępniane bezpośrednio odbiorcom końcowym lub przez pośredników finansowych.
2.Specjalne instrumenty inwestycyjne zgodne z lit. a) ustanawia się na mocy przepisów państwa członkowskiego. W obszarze działań zewnętrznych mogą one także być ustanowione zgodnie z prawem kraju innego niż państwo członkowskie. Zarządcy takich instrumentów są zobowiązani z mocy prawa lub umowy do działania ze starannością profesjonalnego zarządcy i w dobrej wierze.
3.Zarządców specjalnych instrumentów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 2, oraz pośredników finansowych lub odbiorców końcowych instrumentów finansowych wybiera się z należytym uwzględnieniem charakteru instrumentu finansowego podlegającego wdrażaniu, doświadczenia oraz zdolności operacyjnej i finansowej danych podmiotów oraz efektywności ekonomicznej projektów odbiorców końcowych. Wybór ten jest przejrzysty, uzasadniony obiektywnymi względami i nie może prowadzić do powstania konfliktu interesów.
Artykuł 210
Traktowanie wkładów w ramach wykonania dzielonego
1.Oddzielną dokumentację prowadzi się dla wkładów do instrumentów finansowych ustanowionych zgodnie z niniejszą sekcją z funduszy objętych wykonaniem dzielonym.
2.Wkłady z funduszy wdrażanych w ramach wykonania dzielonego umieszcza się na odrębnych rachunkach i wykorzystuje zgodnie z celami odpowiednich funduszy na wspieranie działań i odbiorców końcowych, zgodnymi z programem lub programami, z których wkłady pochodzą.
3.Jeśli chodzi o wkłady z funduszy objętych wykonaniem dzielonym do instrumentów finansowych ustanowionych w zgodne z niniejszą sekcją, zastosowanie mają przepisy sektorowe. Niezależnie od powyższego, instytucje zarządzające mogą polegać na istniejącej ocenie ex ante, przeprowadzonej zgodnie z art. 202 ust. 1 lit. h) przed wniesieniem wkładu na rzecz istniejącego instrumentu finansowego.
Sekcja 2
Gwarancje budżetowe
Artykuł 211
Przepisy dotyczące gwarancji budżetowych
1.W akcie podstawowym definiuje się:
a)kwotę gwarancji budżetowej, której w żadnym razie nie należy przekroczyć, nie naruszając przepisów art. 201 ust. 2;
b)rodzaje operacji objęte gwarancją budżetową.
2.Państwa członkowskie mogą wnosić wkłady na rzecz gwarancji budżetowych zgodnie z art. 201 ust. 2 w postaci gwarancji lub środków pieniężnych.
W imieniu Unii przyznaje się kwotę przekraczającą kwotę określoną w ust. 1 lit. a). Wnoszące wkład państwa członkowskie lub osoby trzecie dokonują, w razie potrzeby, płatności związanych z uruchomieniem gwarancji na zasadzie równorzędności. Komisja podpisuje z wnoszącymi wkład umowę, która obejmuje w szczególności postanowienia w zakresie warunków płatności.
Artykuł 212
Wdrażanie gwarancji budżetowych
1.Gwarancje budżetowe są nieodwołalne, bezwarunkowe i na żądanie w przypadku wszystkich rodzajów operacji, które obejmują.
2.Gwarancje budżetowe wdraża się zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) lub, w wyjątkowych przypadkach, zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. a).
3.Gwarancja budżetowa może obejmować tylko te operacje z zakresu finansowania i inwestycji, które spełniają warunki określone w art. 202 ust. 1 lit. a)–d).
4.Partnerzy wnoszą wkład w postaci zasobów własnych na rzecz operacji objętych gwarancją budżetową.
5.Komisja zawiera umowę dotyczącą gwarancji z partnerem. Udzielenie gwarancji budżetowej zależy od wejścia w życie umowy dotyczącej gwarancji.
6.Partnerzy przedstawiają Komisji raz na rok:
a)ocenę ryzyka i klasyfikację dotyczące operacji objętych gwarancją budżetową oraz zobowiązania, które zgodnie z przewidywaniami mogą nie zostać wykonane;
b)pozostające do spłacenia zobowiązanie finansowe Unii, które wynikają z gwarancji budżetowej, w podziale na poszczególne operacje, określone zgodnie z regułami rachunkowości Unii, o których mowa w art. 79, lub zgodnie z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym standardami dla sektora publicznego;
c)ogół zysków lub strat związanych z operacjami objętymi daną gwarancją budżetową.
Sekcja 3
Pomoc finansowa
Artykuł 213
Przepisy i wdrażanie
1.Pomocy finansowa Unii na rzecz państw członkowskich lub państw trzecich przyjmuje formę pożyczki lub linii kredytowej lub jakiegokolwiek innego instrumentu, który uznaje się za odpowiedni do zapewnienia skuteczności wsparcia. W tym celu we właściwym akcie podstawowym upoważnia się Komisję do pożyczenia niezbędnych środków finansowych w imieniu Unii na rynkach kapitałowych lub od instytucji finansowych.
2.Zaciąganie i udzielanie pożyczek nie wiąże się dla Unii ze zmianą terminów wymagalności ani nie naraża jej na żadne ryzyko stopy procentowej lub inne ryzyko handlowe.
3.Pomoc finansową przekazuje się w euro, o ile w uzasadnionych przypadkach nie postanowiono inaczej.
4.Pomoc finansowa podlega bezpośredniemu wykonaniu przez Komisję.
5.Komisja zawiera umowę z krajem będącym beneficjentem, która obejmuje postanowienia:
a)zapewniające, aby kraj będący beneficjentem regularnie sprawdzał, czy dostarczone środki finansowe zostały właściwie wykorzystane, podejmował odpowiednie środki zapobiegające nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz, w razie konieczności, podejmował działania prawne zmierzające do odzyskania wszelkich środków dostarczonych w ramach pomocy finansowej Unii, które zostały sprzeniewierzone;
b)zapewniające ochronę interesów finansowych Unii;
c)wyraźnie upoważniające Komisję, OLAF i Trybunał Obrachunkowy do wykonywania przysługujących im praw zgodnie z art. 124;
d)zapewniające, aby Unia była uprawniona do żądania wcześniejszej spłaty pożyczki, w przypadku gdy stwierdzono, że w związku z zarządzaniem unijną pomocą finansową kraj będący beneficjentem uczestniczył w czynności stanowiącej nadużycie finansowe lub korupcję lub w innej nielegalnej działalności naruszającej interesy finansowe Unii;
e)zapewniające, aby państwo będące beneficjentem pokryło wszystkie poniesione przez Unię koszty związane z pomocą finansową.
6.W razie potrzeby Komisja wypłaca pożyczki w formie rat w zależności od spełnienia warunków związanych z pomocą finansową. Jeśli przedmiotowe warunki nie zostaną spełnione, Komisja tymczasowo zawiesza lub anuluje wypłatę pomocy finansowej.
7.Zebranych środków finansowych, które nie zostały jeszcze wypłacone, nie można wykorzystać do celów innych niż świadczenie pomocy finansowej na rzecz danego państwa będącego beneficjentem. Zgodnie z art. 83 ust. 1 i 2 księgowy ustanawia procedury dotyczące przechowywania środków finansowych.
TYTUŁ XI
WKŁADY NA RZECZ EUROPEJSKICH PARTII POLITYCZNYCH
Artykuł 214
Przepisy ogólne
1.Do celów niniejszego rozporządzenia europejskie partie polityczne oznaczają podmioty zarejestrowane jako takie zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1141/2014 Parlamentu Europejskiego i Rady.
2.Europejskim partiom politycznym można przyznawać bezpośrednie wkłady finansowe z budżetu, aby mogły przyczyniać się one do kształtowania europejskiej świadomości politycznej i wyrażania woli politycznej obywateli Unii zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1141/2014.
Artykuł 215
Zasady
1.Wkłady wykorzystywane są jedynie do dokonywania zwrotu przewidzianego w art. 17 ust. 4 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014 odsetka kosztów operacyjnych europejskich partii politycznych bezpośrednio związanych z celami tych partii, jak określono w art. 17 ust. 5 i art. 21 tego rozporządzenia.
2.Wkłady mogą być wykorzystywane do dokonywania zwrotu wydatków związanych z umowami zawieranymi przez europejskie partie polityczne, pod warunkiem że przy zawieraniu tych umów nie występował konflikt interesów.
3.Wkłady nie mogą być wykorzystywane do przyznawania jakichkolwiek bezpośrednich lub pośrednich korzyści osobistych, pieniężnych lub rzeczowych, jakiemukolwiek indywidualnemu członkowi lub pracownikowi europejskiej partii politycznej. Wkłady nie mogą być wykorzystywane do bezpośredniego lub pośredniego finansowania działalności osób trzecich, zwłaszcza krajowych partii politycznych lub fundacji politycznych na poziomie europejskim lub krajowym, czy to w formie dotacji, darowizn, pożyczek czy jakichkolwiek innych podobnych umów. Wkłady nie mogą być wykorzystywane do celów wykluczonych na mocy art. 22 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014.
4.Wkłady podlegają zasadom przejrzystości i równego traktowania zgodnie z kryteriami określonymi w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 1141/2014.
5.Wkłady przyznawane są przez Parlament Europejski raz w roku, a informacje o nich publikowane są zgodnie z art. 36 ust. 2 niniejszego rozporządzenia oraz art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014.
6.Europejskie partie polityczne otrzymujące wkład nie mogą otrzymywać bezpośrednio lub pośrednio innych środków z budżetu. W szczególności zabronione są darowizny pochodzące z budżetów grup politycznych w Parlamencie Europejskim. W żadnych okolicznościach te same koszty nie mogą być dwukrotnie finansowane z budżetu.
7.Jeżeli europejska fundacja polityczna w rozumieniu rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014 na koniec roku budżetowego, na który udzielono jej dotacji na działalność, osiągnie nadwyżkę dochodów nad wydatkami, to część tej nadwyżki odpowiadającą maksimum 25 % łącznych przychodów w danym roku można przenieść na kolejny rok, pod warunkiem że zostanie ona wykorzystana przed końcem pierwszego kwartału tego kolejnego roku.
Artykuł 216
Aspekt budżetowy
Wkłady wypłacane są z sekcji budżetu dotyczącej Parlamentu Europejskiego. Środki przeznaczone na niezależne organy kontroli zewnętrznej lub ekspertów, o których mowa w art. 23 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014, pobierane są bezpośrednio z budżetu Parlamentu Europejskiego.
Artykuł 217
Zaproszenie do składania wniosków o przyznanie wkładu
1.Wkłady przyznawane są w drodze zaproszeń do składania wniosków o przyznanie wkładu publikowanych co roku przynajmniej na stronie internetowej Parlamentu Europejskiego.
2.Europejskiej partii politycznej można przyznać tylko jeden wkład rocznie.
3.Europejska partia polityczna może otrzymać wkład jedynie, jeśli ubiega się o finansowanie na warunkach określonych w zaproszeniu do składania wniosków o przyznanie wkładu.
4.W zaproszeniu do składania wniosków o przyznanie wkładu określa się warunki, zgodnie z którymi wnioskodawca może otrzymać wkład na podstawie przepisów przedstawionych w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 1141/2014, oraz kryteria wykluczające.
5.W zaproszeniu do składania wniosków o przyznanie wkładu określa się przynajmniej charakter wydatków, które mogą być zwracane za pomocą wkładu.
6.Zaproszenie do składania wniosków o przyznanie wkładu wymaga budżetu szacunkowego.
Artykuł 218
Procedura wyboru
1.Wnioski o przyznanie wkładu przedkładane są na piśmie w należyty sposób i terminowo, w tym, w stosownych przypadkach, w bezpiecznym formacie elektronicznym.
2.Wkładów nie przyznaje się wnioskodawcom, którzy w trakcie procedury wyboru znajdują się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 132 ust. 1 i art. 137, ani wnioskodawcom zarejestrowanym jako wykluczeni w bazie danych systemu wczesnego wykrywania i wykluczania, o którym mowa w art. 138.
3.Wnioskodawcy zobowiązani są zaświadczyć, że nie znajdują się w żadnej z sytuacji, o których mowa w ust. 2.
4.W ocenie wniosków o przyznanie wkładu właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu może pomagać komitet. Właściwy urzędnik zatwierdzający określa zasady dotyczące składu, mianowania członków i funkcjonowania takiego komitetu oraz zasady mające na celu zapobieganie wszelkim konfliktom interesów.
5.Wnioski, które spełniają kryteria kwalifikowalności i kryteria wykluczenia, zostają wybrane na podstawie kryteriów przyznawania określonych w art. 19 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014.
6.W decyzji właściwego urzędnika zatwierdzającego w sprawie wniosków określa się przynajmniej:
a)przedmiot i całkowitą kwotę wkładów;
b)imiona i nazwiska lub nazwy wybranych wnioskodawców, oraz przyjęte kwoty w przypadku każdego z nich;
c)imiona i nazwiska lub nazwy odrzuconych wnioskodawców i przyczyny odrzucenia.
7.Właściwy urzędnik zatwierdzający powiadamia wnioskodawców na piśmie o decyzji w sprawie ich wniosków. W przypadku odrzucenia wniosku o finansowanie lub nieprzyznania całości lub części kwot, o które wnioskowano, właściwy urzędnik zatwierdzający podaje powody odrzucenia wniosku lub nieprzyznania kwot, o które wnioskowano, odnosząc się w szczególności do kryteriów kwalifikowalności i wyboru, o których mowa w ust. 1 i art. 217 ust. 4. W przypadku odrzucenia wniosku właściwy urzędnik zatwierdzający informuje wnioskodawcę o dostępnych administracyjnych lub sądowych środkach odwoławczych przewidzianych w art. 129 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.
8.Wkłady będą objęte pisemną umową.
Artykuł 219
Formy wkładów
1.Wkłady mogą mieć następujące formy:
a)zwrot odsetka faktycznie poniesionych wydatków, które podlegają zwrotowi;
b)zwrot na podstawie kosztów jednostkowych;
c)płatności ryczałtowe;
d)finansowanie według stawek zryczałtowanych;
e)finansowanie niezwiązane z kosztami odnośnych operacji na podstawie któregokolwiek z następujących kryteriów:
(i) spełnienie określonych warunków ex ante;
(ii) osiągnięcie rezultatów zmierzonych przez odniesienie do uprzednio określonych celów pośrednich lub za pomocą wskaźników efektywności;
f) połączenie form wkładów, o których mowa w lit. a)–e).
2.Zwracane mogą być jedynie wydatki, które spełniają kryteria określone w zaproszeniach do składania wniosków o przyznanie wkładu i które nie zostały poniesione przed dniem złożenia wniosku.
3.Umowa, o której mowa w art. 218 ust. 8, zawiera przepisy pozwalające na skontrolowanie, czy spełniono warunki dotyczące przyznania płatności ryczałtowych, finansowania według stawek zryczałtowanych, kosztów jednostkowych lub finansowania niezwiązanego z kosztami.
4.Wkłady wypłacane są w pełni w formie jednej płatności zaliczkowej, chyba że w należycie uzasadnionych przypadkach właściwy urzędnik zatwierdzający zadecyduje inaczej.
Artykuł 220
Zabezpieczenia
Właściwy urzędnik zatwierdzający może, o ile uzna to za właściwe i proporcjonalne, na podstawie analizy poszczególnych przypadków i z zastrzeżeniem analizy ryzyka, zażądać od europejskiej partii politycznej uprzedniego wniesienia zabezpieczenia w celu ograniczenia ryzyka finansowego związanego z wypłatą płatności zaliczkowej, jedynie jeśli w świetle jego analizy ryzyka istnieje bezpośrednie zagrożenie, że europejska partia polityczna znajdzie się w jednej z sytuacji opisanych w art. 132 ust. 1 lit. a) i d) niniejszego rozporządzenia, lub jeśli decyzja Urzędu ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych stworzonego na mocy art. 6 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014 („Urząd”) została przekazana Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zgodnie z art. 10 ust. 4 tego rozporządzenia.
Art. 148 stosuje się odpowiednio do zabezpieczeń, które mogą być wymagane w przypadkach określonych w ustępie pierwszym niniejszego artykułu w odniesieniu do płatności zaliczkowych na rzecz europejskich partii politycznych.
Artykuł 221
Wykorzystanie wkładów
1.Wkłady wykorzystywane są zgodnie z art. 215.
2.Wszelkie części wkładu niewykorzystane w roku budżetowym objętym tym wkładem (rok n) wykorzystywane są na pokrycie wszelkich podlegających zwrotowi wydatków poniesionych do dnia 31 grudnia roku n+1. Pozostała część wkładu, która nie została wykorzystana przed upływem tego terminu, jest odzyskiwana zgodnie z rozdziałem 6 tytułu IV.
3.Europejskie partie polityczne przestrzegają maksymalnych stóp dofinansowania ustanowionych w art. 17 ust. 4 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014. Kwoty wkładów pozostałe z poprzedniego roku nie mogą być wykorzystywane do finansowania części, którą europejskie partie polityczne muszą zapewnić z zasobów własnych. Wkładów wnoszonych przez osoby trzecie na poczet organizowanych wspólnie wydarzeń nie uznaje się za część zasobów własnych europejskiej partii politycznej.
4.Europejskie partie polityczne wykorzystują najpierw część wkładu, która nie została wykorzystana w roku budżetowym objętym wkładem, a następnie wkłady przyznane po tym roku.
5.Wszelkie odsetki od płatności zaliczkowych uznaje się za część wkładu.
Artykuł 222
Sprawozdanie na temat wykorzystania wkładów
1.Europejska partia polityczna, zgodnie z art. 23 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014, przedkłada swoje sprawozdanie roczne na temat wykorzystania wkładu i roczne sprawozdanie finansowe do zatwierdzenia właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu.
2.Roczne sprawozdanie z działalności, o którym mowa w art. 73 ust. 9 niniejszego rozporządzenia, jest sporządzane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego na podstawie sprawozdania rocznego i rocznego sprawozdania finansowego, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Do celów sporządzenia przedmiotowego sprawozdania mogą być wykorzystywane inne dokumenty potwierdzające.
Artykuł 223
Kwota wkładu
1.Kwota wkładu nie jest ostateczna do momentu zatwierdzenia przez właściwego urzędnika zatwierdzającego sprawozdania rocznego i rocznego sprawozdania finansowego, o których mowa w art. 222 ust. 1. Zatwierdzenie sprawozdania rocznego i rocznego sprawozdania finansowego jest bez uszczerbku dla dalszych weryfikacji przez Urząd.
2.Wszelkie niewykorzystane kwoty płatności zaliczkowych nie są ostateczne do momentu wykorzystania ich przez europejską partię polityczną na pokrycie podlegających zwrotowi wydatków, które spełniają kryteria określone w zaproszeniu do składania wniosków o przyznanie wkładu.
3.W przypadku gdy europejska partia polityczna nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań w zakresie wykorzystania wkładu, wkład zostaje zawieszony, zmniejszony lub jego przyznawanie zakończone, po umożliwieniu europejskiej partii politycznej przedstawienia swoich uwag.
4.Przed dokonaniem płatności właściwy urzędnik zatwierdzający sprawdza, czy europejska partia polityczna jest wciąż zarejestrowana w rejestrze, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014, i czy nie podlegała żadnym karom przewidzianym w art. 27 tego rozporządzenia w okresie od momentu złożenia wniosku do końca roku budżetowego objętego wkładem.
5.Jeśli europejska partia polityczna nie jest już zarejestrowana w rejestrze, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014, lub podlegała jakimkolwiek karom przewidzianym w art. 27 tego rozporządzenia, właściwy urzędnik zatwierdzający może zawiesić, zmniejszyć lub zakończyć przyznawanie wkładu i odzyskać kwoty nienależnie wypłacone z tytułu umowy, o której mowa w art. 218 ust. 8, proporcjonalnie do powagi błędów, nieprawidłowości, nadużyć finansowych lub innego naruszenia obowiązków w zakresie wykorzystywania wkładu, po umożliwieniu europejskiej partii politycznej przedstawienia swoich uwag.
Artykuł 224
Kontrola i kary
1.Każda umowa, o której mowa w art. 215 ust. 8, wyraźnie przewiduje, że Parlament Europejski wykonuje swoje uprawnienia kontrolne w odniesieniu do dokumentów i pomieszczeń, a Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych i Trybunał Obrachunkowy wykonują swoje odnośne kompetencje uprawnienia, o których mowa w art. 124, wobec wszystkich europejskich partii politycznych, wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymali finansowanie unijne.
2.Właściwy urzędnik zatwierdzający może nakładać skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary administracyjne i finansowe, zgodnie z art. 132 i 133 niniejszego rozporządzenia oraz z art. 27 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014.
3.Kary, o których mowa w ust. 2, mogą zostać nałożone także na europejskie partie polityczne, które w momencie składania wniosku o przyznanie wkładu lub po otrzymaniu wkładu złożyły nieprawdziwe oświadczenia, podając informacje wymagane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego, lub nie podały tych informacji.
Artykuł 225
Przechowywanie dokumentacji
1.Europejskie partie polityczne przechowują całą dokumentację oraz wszystkie dokumenty potwierdzające dotyczące wkładu przez pięć lat po dokonaniu ostatniej płatności związanej z wkładem.
2.Dokumentacja dotycząca audytów, odwołań, sporów lub zaspokajania roszczeń wynikających z wykorzystania wkładu lub dotycząca dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych pod warunkiem powiadomienia odbiorcy jest przechowywana do momentu zakończenia takich audytów, odwołań, sporów, zaspokajania roszczeń lub dochodzeń.
Artykuł 226
Wyłanianie organów kontroli zewnętrznej lub ekspertów
Niezależne organy kontroli zewnętrznej lub eksperci, o których mowa w art. 23 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014, są wyłaniani w drodze procedury udzielania zamówień publicznych. Okres obowiązywania ich umowy nie może przekraczać pięciu lat. Po dwóch następujących po sobie okresach należy uznać, że reprezentują oni sprzeczne interesy, co może wpłynąć niekorzystnie na prowadzenie kontroli.
Tytuł XII
Inne instrumenty wykonania budżetu
Artykuł 227
Fundusze powiernicze
1.Na potrzeby działań w sytuacjach nadzwyczajnych lub w następstwie takich sytuacji lub działań tematycznych Komisja, po poinformowaniu Parlamentu Europejskiego i Rady, może tworzyć fundusze powiernicze Unii na podstawie umowy zawartej z innymi darczyńcami. Cele każdego funduszu powierniczego określone są w jego akcie ustanawiającym. Decyzja Komisji w sprawie utworzenia funduszu powierniczego obejmuje opis celów funduszu, uzasadnienie jego utworzenia zgodnie z ust. 3, wskazanie okresu jego funkcjonowania oraz wstępne umowy z innymi darczyńcami.
2.Komisja przedkłada projekt decyzji w sprawie utworzenia, przedłużenia i zlikwidowania funduszu powierniczego Unii właściwemu komitetowi, jeżeli jest o nim mowa w akcie podstawowym przewidującym wkład Unii w dany fundusz powierniczy Unii.
3.Fundusze powiernicze Unii spełniają następujące warunki:
a)istnieje wartość dodana interwencji Unii: fundusze powiernicze są tworzone i wdrażane na szczeblu Unii tylko wtedy, gdy ich cele, w szczególności ze względu na ich skalę lub możliwe skutki, mogą być lepiej osiągnięte na szczeblu Unii niż na szczeblu krajowym;
b)fundusze powiernicze Unii przynoszą widoczność działań politycznych Unii na zewnątrz oraz korzyści w zarządzaniu oraz umożliwiają Unii lepszą kontrolę ryzyka i wydatkowania wkładów Unii i innych darczyńców. Fundusze nie powinny być tworzone, jeżeli tylko powielają one inne, istniejące kanały finansowania lub podobne instrumenty, nie wnosząc żadnych dodatkowych elementów.
4.Dla każdego funduszu powierniczego Unii ustanawia się radę funduszu pod przewodnictwem Komisji, by zapewnić reprezentację darczyńców i – w charakterze obserwatorów – państw członkowskich niewnoszących wkładów do tych funduszy oraz podejmować decyzje o wykorzystaniu środków. Zasady dotyczące składu rady i jej regulamin wewnętrzny określone są w akcie ustanawiającym fundusz powierniczy, przyjętym przez Komisję i przestrzeganym przez darczyńców. Zasady te nakładają wymóg uzyskania zgody Komisji co do ostatecznej decyzji o wykorzystaniu środków.
5.Fundusze powiernicze Unii tworzone są na czas określony w ich akcie ustanawiającym. Okres ten może zostać przedłużony decyzją Komisji na wniosek rady właściwego funduszu powierniczego.
Parlament Europejski lub Rada mogą zwrócić się do Komisji o zaprzestanie zasilania danego funduszu powierniczego lub o dokonanie przeglądu aktu ustanawiającego, by w stosownych przypadkach zlikwidować dany fundusz powierniczy. W takim przypadku wszelkie pozostałe środki finansowe są zwracane proporcjonalnie do budżetu jako dochody ogólne oraz państwom członkowskim wnoszącym wkład w ten fundusz i innym darczyńcom.
Artykuł 228
Wdrażanie funduszy powierniczych
1.Fundusze powiernicze Unii wdrażane są zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami, przejrzystości, proporcjonalności, niedyskryminacji i równego traktowania, jak również zgodnie z celami szczegółowymi określonymi w poszczególnych aktach ustanawiających.
2.Działania finansowane w ramach funduszy powierniczych Unii mogą być wdrażane bezpośrednio przez Komisję zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. a) lub w ramach wykonania pośredniego z podmiotami zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (i), (ii), (iii), (v) i (vi).
3.W ramach funduszy zobowiązania zaciągają i środki wypłacają podmioty upoważnione do działań finansowych w ramach Komisji, w rozumieniu rozdziału 4 tytułu IV. Księgowym funduszu powierniczego Unii jest księgowy Komisji. Odpowiada on za ustanowienie procedur księgowych oraz planu kont, wspólnych dla wszystkich funduszy powierniczych Unii. Audytor wewnętrzny Komisji, Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych oraz Trybunał Obrachunkowy wykonują w stosunku do funduszu powierniczego te same uprawnienia co w odniesieniu do innych działań realizowanych przez Komisję.
4.Wkłady Unii i darczyńców nie są włączane do budżetu i są deponowane na specjalnym rachunku bankowym. Księgowy otwiera i zamyka specjalny rachunek bankowy funduszu powierniczego. Wszystkie transakcje przeprowadzane na rachunku bankowym, o którym mowa w akapicie trzecim, w ciągu roku są prawidłowo rozliczane w księgach rachunkowych funduszu powierniczego.
Wkłady Unii przekazywane są na ten rachunek na podstawie wniosków o płatność należycie uzasadnionych prognozami wypłat, z uwzględnieniem salda dostępnego na rachunku i wynikającego stąd zapotrzebowania na dodatkowe płatności. Prognozy wypłat są dostarczane raz w roku lub – w stosownych przypadkach – co pół roku.
Wkłady innych darczyńców są uwzględniane z chwilą wpłaty na specjalny rachunek bankowy funduszu powierniczego, w kwocie w euro wynikającej z przeliczenia przy wpłynięciu środków na specjalny rachunek bankowy. Odsetki narosłe na specjalnym rachunku bankowym funduszu powierniczego inwestuje się w fundusz powierniczy, chyba że akt ustanawiający fundusz stanowi inaczej.
5.Komisja jest upoważniona do wykorzystania maksymalnie 5 % kwot zebranych w funduszu powierniczym w celu pokrycia swoich kosztów zarządzania począwszy od roku, w którym zaczęto wykorzystywać te wkłady, o których mowa w ust. 4. Przez okres funkcjonowania funduszu powierniczego te opłaty za zarządzanie są traktowane jak dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b).
Dwa razy w roku urzędnik zatwierdzający sporządza sprawozdania finansowe dotyczące operacji realizowanych przez poszczególne fundusze powiernicze.
Co roku fundusze powiernicze poddawane są niezależnym audytom zewnętrznym.
Artykuł 229
Wykorzystanie wsparcia budżetowego
1.Jeśli przewidują to właściwe akty podstawowe, Komisja może udzielać wsparcia budżetowego państwu trzeciemu, o ile spełnione są następujące warunki:
a)zarządzanie finansami publicznymi w państwie trzecim jest wystarczająco przejrzyste, rzetelne i skuteczne;
b)państwo trzecie wprowadziło wystarczająco wiarygodne i właściwe polityki sektorowe lub krajowe;
c)państwo trzecie wprowadziło polityki makroekonomiczne ukierunkowane na stabilność;
d)państwo trzecie wprowadziło wystarczający i terminowy dostęp do wyczerpujących i rzetelnych informacji budżetowych.
2.Płatność wkładu Unii opiera się na spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1, w tym poprawie zarządzania finansami publicznymi. Ponadto niektóre płatności mogą być również uwarunkowane osiągnięciem celów pośrednich, mierzonych za pomocą obiektywnych wskaźników efektywności, odzwierciedlających rezultaty i postępy reform w czasie w danym sektorze.
3.Odpowiednie umowy w sprawie finansowania zawarte z państwem trzecim zawierają:
a)zobowiązanie państwa trzeciego do przekazywania Komisji wiarygodnych informacji we właściwym czasie, umożliwiających Komisji stwierdzenie, czy warunki, o których mowa w ust. 2, zostały spełnione;
b)właściwe przepisy, zgodnie z którymi państwo trzecie zobowiązuje się do natychmiastowego zwrotu całości lub części finansowania danej operacji w przypadku stwierdzenia poważnych nieprawidłowości dotyczących płatności danych środków Unii, które to nieprawidłowości można przypisać temu państwu.
W celu dokonania zwrotu, o którym mowa w akapicie pierwszym, zastosowanie może mieć art. 99 ust. 1 akapit drugi.
4.Komisja wspiera rozwój kontroli parlamentarnej i zdolności audytu oraz zwiększenie przejrzystości i publicznego dostępu do informacji w państwach trzecich.
Artykuł 230
Eksperci zewnętrzni otrzymujący wynagrodzenie
1.W przypadku wartości poniżej progów określonych w art. 169 ust. 1 eksperci zewnętrzni otrzymujący wynagrodzenie mogą zostać wybrani w ramach procedury określonej w ust. 3 do pomocy instytucjom przy ocenie wniosków o udzielenie dotacji, projektów oraz ofert przetargowych oraz w celu zapewnienia opinii i doradztwa w szczególnych przypadkach.
2.Ekspertom takim wypłaca się wynagrodzenie w ustalonej z góry kwocie i są oni wybierani na podstawie swoich umiejętności zawodowych. Selekcja dokonywana jest w oparciu o kryteria kwalifikacji zgodne z zasadami niedyskryminacji, równego traktowania i braku konfliktu interesów.
3.Zaproszenie do wyrażenia zainteresowania publikowane jest na stronie internetowej danej instytucji.
Zaproszenie do wyrażenia zainteresowania zawiera opis zadań, ich czas trwania oraz stałe warunki wynagrodzenia.
W następstwie zaproszenia do wyrażenia zainteresowania sporządza się listę ekspertów. Zachowuje ona ważność co najwyżej przez pięć lat od dnia publikacji lub do końca okresu realizacji programu wieloletniego, którego odnośne zadania dotyczą.
4.Każda zainteresowana osoba fizyczna może złożyć wniosek w dowolnym momencie w okresie ważności zaproszenia do wyrażenia zainteresowania, poza trzema ostatnimi miesiącami tego okresu.
5.Eksperci opłacani ze środków przeznaczonych na badania i rozwój technologiczny zatrudniani są zgodnie z procedurami ustanowionymi przez Parlament Europejski i Radę w momencie przyjmowania każdego z ramowych programów badań lub zgodnie z odpowiadającymi zasadami uczestnictwa. Do celów sekcji 2 rozdziału 2 tytułu V przedmiotowi eksperci są traktowani jako odbiorcy w rozumieniu art. 2.
Artykuł 231
Eksperci nieotrzymujący wynagrodzenia
Instytucje mogą zwracać wydatki na podróże i koszty pobytu poniesione przez osoby zaproszone lub upoważnione przez te instytucje lub, w stosownych przypadkach, wypłacać takim osobom wszelkie innego rodzaju rekompensaty.
Artykuł 232
Składki członkowskie i inne płatności z tytułu składek
Unia może wnosić wkłady będące składkami na rzecz organów, których jest członkiem lub w których jest obserwatorem.
Artykuł 233
Inne instrumenty
Z pozostałych instrumentów można korzystać, aby opłacić:
a)wydatki na członków personelu instytucji, w tym wkłady na rzecz stowarzyszeń byłych i obecnych posłów do Parlamentu Europejskiego oraz wkłady na rzecz szkół europejskich;
b)wydatki związane z rynkami rybołówstwa, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej;
c)środki pomocowe w ramach pomocy makrofinansowej.
TYTUŁ XIII
ROCZNE SPRAWOZDANIE FINANSOWE I POZOSTAŁA SPRAWOZDAWCZOŚĆ FINANSOWA
ROZDZIAŁ 1
Roczne sprawozdanie finansowe
Sekcja 1: Standardy rachunkowości
Artykuł 234
Struktura sprawozdań finansowych
Roczne sprawozdanie finansowe przygotowuje się za każdy rok budżetowy, który trwa od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia. Przedmiotowe sprawozdanie finansowe składa się z:
a)sprawozdań finansowych, przedstawiających informacje finansowe zgodnie z regułami rachunkowości, o których mowa w art. 79;
b)sprawozdań budżetowych, przedstawiających informacje zawarte na kontach budżetowych instytucji;
c)skonsolidowanego rocznego sprawozdania finansowego, przedstawiającego zgodnie z regułami rachunkowości, o których mowa w art. 79, a w szczególności zgodnie z zasadą istotności, skonsolidowane informacje finansowe zawarte w sprawozdaniach finansowych i budżetowych organów, o których mowa w art. 69, i innych organów spełniających kryteria skonsolidowanej rachunkowości.
Artykuł 235
Sprawozdania finansowe
1.Sprawozdania finansowe sporządzane są w milionach euro. Zgodnie z regułami rachunkowości, o których mowa w art. 79, sprawozdania te składają się z:
a)bilansu, przedstawiającego wszystkie aktywa i pasywa oraz sytuację finansową na dzień 31 grudnia poprzedniego roku;
b)sprawozdania z finansowych wyników działalności przedstawiającego rezultaty gospodarcze za poprzedni rok;
c)rachunku przepływów pieniężnych wykazującego kwoty pobrane i wydatkowane w ciągu roku oraz końcową sytuację finansową;
d)zestawienia zmian w aktywach netto przedstawiającego przegląd zmian stanu rezerw w ciągu roku oraz skumulowane wyniki.
2.W informacjach dodatkowych do sprawozdań finansowych uzupełnia się i komentuje informacje przedstawione w sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1, oraz dostarcza wszelkie dodatkowe informacje zalecane w regułach rachunkowości, o których mowa w art. 79.
3.Po zamknięciu roku budżetowego i do czasu przekazania kont księgi głównej księgowy wprowadza wszelkie korekty, które nie pociągają za sobą żadnych wypłat ani wpłat w odniesieniu do tego roku, a są niezbędne do przedstawienia prawdziwych i rzetelnych kont. Korekty te są zgodne z regułami rachunkowości, o których mowa w art. 79.
Sekcja 2
Sprawozdania budżetowe
Artykuł 236
Sprawozdania budżetowe
Sprawozdania budżetowe przedstawia się w milionach euro. Obejmują one:
a)sprawozdania, które przedstawiają zbiorczo wszystkie operacje budżetowe po stronie dochodów i wydatków w danym roku;
b)wynik budżetowy, który oblicza się na podstawie określonej w odnośnym obowiązującym rozporządzeniu w sprawie zasobów własnych;
c)informacje dodatkowe, które uzupełniają i komentują informacje przedstawione w sprawozdaniach.
Sekcja 3
Harmonogram rocznego sprawozdania finansowego
Artykuł 237
Wstępne sprawozdania finansowe
1.Do dnia 1 marca kolejnego roku księgowi pozostałych instytucji oraz organów, o których mowa w art. 234, przesyłają swoje wstępne sprawozdania finansowe księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu.
2.Księgowi pozostałych instytucji oraz organów, o których mowa w art. 234, przesyłają również księgowemu Komisji najpóźniej dnia 1 marca następnego roku wymagane informacje księgowe w sposób i w formacie ustanowionym przez księgowego Komisji na potrzeby konsolidacji.
3.Księgowy Komisji dokonuje konsolidacji tych wstępnych sprawozdań finansowych ze wstępnym sprawozdaniem finansowym Komisji i przesyła drogą elektroniczną wstępne sprawozdanie finansowe Komisji oraz wstępne skonsolidowane sprawozdania finansowe Unii Trybunałowi Obrachunkowemu do dnia 31 marca kolejnego roku.
Artykuł 238
Zatwierdzenie końcowego sprawozdania finansowego
1.Trybunał Obrachunkowy do dnia 1 czerwca przedstawia swoje uwagi na temat wstępnych sprawozdań finansowych instytucji innych niż Komisja i poszczególnych organów, o których mowa w art. 234, a do dnia 15 czerwca – uwagi na temat wstępnego sprawozdania finansowego Komisji oraz wstępnego skonsolidowanego sprawozdania finansowego Unii.
2.Księgowi pozostałych instytucji oraz organów, o których mowa w art. 234, przesyłają księgowemu Komisji do dnia 15 czerwca wymagane informacje księgowe w sposób i w formacie ustanowionym przez księgowego Komisji na potrzeby konsolidacji.
Instytucje inne niż Komisja i każdy z organów, o których mowa w art. 234, przesyłają końcowe sprawozdania finansowe księgowemu Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej dnia 1 lipca.
3.Księgowy każdej instytucji i organu, o których mowa w art. 234, przesyła również Trybunałowi Obrachunkowemu, z kopią do księgowego Komisji, w tym samym dniu, w którym przekazuje swoje końcowe sprawozdanie finansowe, oświadczenie dotyczące tego sprawozdania końcowego.
Do końcowego sprawozdania finansowego dołączane jest oświadczenie księgowego Komisji, w którym stwierdza on, że sprawozdanie to zostało sporządzone zgodnie z niniejszym tytułem oraz obowiązującymi zasadami, przepisami i metodami rachunkowości określonymi w informacjach dodatkowych do sprawozdań finansowych.
4.Księgowy Komisji sporządza końcowe skonsolidowane sprawozdanie finansowe na podstawie informacji dostarczonych mu zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu przez instytucje inne niż Komisja i organy, o których mowa w art. 234. Do końcowego skonsolidowanego sprawozdania finansowego dołączane jest oświadczenie księgowego Komisji, w którym stwierdza on, że sprawozdanie to zostało sporządzone zgodnie z niniejszym tytułem oraz zasadami, przepisami i metodami rachunkowości określonymi w informacjach dodatkowych do sprawozdań finansowych.
5.Po zatwierdzeniu końcowego skonsolidowanego sprawozdania finansowego oraz swojego własnego końcowego sprawozdania finansowego Komisja przesyła je drogą elektroniczną Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Trybunałowi Obrachunkowemu do dnia 31 lipca.
W tym samym terminie księgowy Komisji przekazuje Trybunałowi Obrachunkowemu oświadczenie dotyczące końcowego skonsolidowanego sprawozdania finansowego.
6.Końcowe skonsolidowane sprawozdanie finansowe publikowane jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wraz z poświadczeniem wiarygodności wydanym przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 287 TFUE oraz art. 106a Traktatu Euratom do dnia 15 listopada.
ROZDZIAŁ 2
Zintegrowana sprawozdawczość finansowa i sprawozdawczość w zakresie rozliczalności
Artykuł 239
Zintegrowana sprawozdawczość finansowa i sprawozdawczość w zakresie rozliczalności
1.Do dnia 31 lipca kolejnego roku Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie zintegrowany zestaw sprawozdań finansowych i sprawozdań w zakresie rozliczalności, który obejmuje:
a)skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe, o którym mowa w art. 238;
b)sprawozdanie roczne z zarządzania i wyników uwzględniające:
(i)streszczenie rocznych sprawozdań z działalności za poprzedni rok wraz z rocznymi sprawozdaniami z działalności każdego delegowanego urzędnika zatwierdzającego, o których mowa w art. 73 ust. 9;
(ii)ocenę finansów Unii w oparciu o osiągnięte rezultaty, o której mowa w art. 318 TFUE;
c)sprawozdanie na temat działań naprawczych i zapobiegawczych dotyczących budżetu UE, w którym zostaną uwzględnione skutki finansowe działań podjętych w celu ochrony budżetu UE przed wydatkami dokonanymi z naruszeniem prawa;
d)sprawozdanie na temat ochrony interesów finansowych Unii (zwalczanie nadużyć finansowych), o którym mowa w art. 325 TFUE, stworzone we współpracy z państwami członkowskimi w sprawie środków służących zwalczaniu nadużyć finansowych i wszelkich innych działań nielegalnych naruszających interesy finansowe Unii.
e)sprawozdanie na temat audytów wewnętrznych, o którym mowa w art. 116 ust. 7;
f)sprawozdanie na temat działań następczych podjętych po absolutorium, o którym mowa w art. 253 ust. 3.
2.Zintegrowany zestaw sprawozdań finansowych i sprawozdań w zakresie rozliczalności, o którym mowa w ust. 1, zostaje udostępniony Trybunałowi Obrachunkowemu.
ROZDZIAŁ 3
Sprawozdawczość budżetowa i pozostała sprawozdawczość finansowa
Artykuł 240
Miesięczne sprawozdania z wykonania budżetu
Oprócz sprawozdań rocznych i sprawozdań przewidzianych w art. 235 i 236 księgowy Komisji raz w miesiącu przesyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie dane liczbowe dotyczące wykonania budżetu zarówno po stronie dochodów, jak i wydatków, w odniesieniu do wszystkich dostępnych środków.
Dane liczbowe są udostępniane na stronie internetowej Komisji w terminie 10 dni roboczych następujących po końcu każdego miesiąca.
Artykuł 241
Roczne sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami
1.Każda instytucja oraz organ, o których mowa w art. 234, przygotowuje sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami w danym roku budżetowym.
Przedmiotowe instytucje i organy udostępniają to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz Trybunałowi Obrachunkowemu do dnia 31 marca roku następującego po danym roku budżetowym.
2.Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przedstawia zestawienie informacji dotyczących przesunięć środków między poszczególnymi pozycjami w budżecie.
Artykuł 242
Roczne sprawozdanie na temat instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych i pomocy finansowej.
Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie roczne sprawozdanie na temat instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych i pomocy finansowej, zobowiązań warunkowych i wspólnego funduszu rezerw zgodnie z art. 39 ust. 4 i 5 oraz art. 50 ust. 1 lit. d). Jednocześnie informacje te są udostępniane Trybunałowi Obrachunkowemu.
Artykuł 243
Sprawozdanie na temat statusu zagadnień z zakresu rachunkowości
Do dnia 15 września każdego roku księgowy przesyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające informacje na temat odnotowanego ryzyka bieżącego, zaobserwowanych ogólnych tendencji, występujących nowych zagadnień z zakresu rachunkowości, postępów w sprawach dotyczących rachunkowości, w tym w sprawach poruszonych przez Trybunał Obrachunkowy, a także informacje na temat odzyskiwania środków.
Artykuł 244
Sprawozdawczość w zakresie funduszy powierniczych
Zgodnie z art. 39 ust. 5 Komisja corocznie przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z działań wspieranych przez fundusze powiernicze Unii, z ich wykonania i wyników, oraz z ich rozliczeń finansowych.
Rada funduszu powierniczego zatwierdza sprawozdanie roczne funduszu powierniczego sporządzone przez urzędnika zatwierdzającego. Ponadto zatwierdza ona końcowe sprawozdanie finansowe sporządzane przez księgowego. W ramach procedury udzielania absolutorium Komisji Rada funduszu powierniczego przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie końcowe sprawozdanie finansowe sporządzone przez księgowego.
Artykuł 245
Publikacja informacji o odbiorcach
Komisja publikuje informacje o odbiorcach zgodnie z art. 36.
TYTUŁ XIV
KONTROLA ZEWNĘTRZNA I UDZIELENIE ABSOLUTORIUM
ROZDZIAŁ 1
Kontrola zewnętrzna
Artykuł 246
Kontrola zewnętrzna prowadzona przez Trybunał Obrachunkowy
Parlament Europejski, Rada i Komisja jak najszybciej powiadamiają Trybunał Obrachunkowy o wszystkich decyzjach i przepisach szczegółowych przyjętych na podstawie art. 12, 15, 20, 27, 28, 30 i 41.
Artykuł 247
Zasady i procedura kontroli
1.Badanie prowadzone przez Trybunał Obrachunkowy w celu ustalenia, czy wszystkie dochody zostały uzyskane, a wszystkie wydatki poniesione zgodnie z prawem i w odpowiedni sposób, uwzględnia postanowienia Traktatów, budżet, niniejsze rozporządzenie, akty delegowane przyjęte na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz wszelkie inne akty przyjęte na mocy Traktatów. Badanie to uwzględnia wieloletni charakter programów i powiązanych systemów nadzoru i kontroli.
2.Wykonując swoje zadania, Trybunał Obrachunkowy ma prawo wglądu, w trybie przewidzianym w art. 249, do wszystkich dokumentów i informacji dotyczących zarządzania finansami służb lub organów w odniesieniu do operacji finansowanych lub dofinansowanych przez Unię. Trybunał ma uprawnienia do wysłuchania każdego urzędnika odpowiedzialnego za operacje po stronie dochodów lub wydatków oraz do stosowania dowolnych procedur kontroli odpowiednio dostosowanych do wyżej wspomnianych służb lub organów. Kontrola w państwach członkowskich prowadzona jest w kontakcie z krajowymi instytucjami kontrolnymi lub, jeżeli nie posiadają one niezbędnych uprawnień, z właściwymi służbami krajowymi. Trybunał Obrachunkowy oraz krajowe instytucje kontrolne państw członkowskich współpracują w duchu wzajemnego zaufania, zachowując równocześnie swoją niezależność.
W celu uzyskania wszystkich informacji niezbędnych do wykonania zadania powierzonego mu na mocy Traktatów lub aktów przyjętych na ich podstawie, Trybunał Obrachunkowy może być obecny, na swój wniosek, przy działaniach kontrolnych prowadzonych w ramach wykonywania budżetu przez jakąkolwiek instytucję lub w jej imieniu.
Na wniosek Trybunału Obrachunkowego każda instytucja upoważnia instytucje finansowe przechowujące depozyty Unii do tego, aby umożliwiły Trybunałowi Obrachunkowemu upewnienie się, czy dane zewnętrzne są zgodne z księgami rachunkowymi.
3.W celu wykonania swojego zadania Trybunał Obrachunkowy przedkłada instytucjom i organom, do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, nazwiska pracowników Trybunału, którzy są upoważnieni do ich kontroli.
Artykuł 248
Weryfikacje dotyczące papierów wartościowych i środków pieniężnych
Trybunał Obrachunkowy zapewnia, aby wszystkie papiery wartościowe i środki pieniężne znajdujące się w depozycie lub w kasie były porównywane z dowodami podpisanymi przez depozytariuszy lub z oficjalnymi notami dotyczącymi posiadanych środków pieniężnych i papierów wartościowych. Trybunał może przeprowadzać takie weryfikacje samodzielnie.
Artykuł 249
Prawo dostępu Trybunału Obrachunkowego
1.Komisja, pozostałe instytucje, organy zarządzające dochodami lub wydatkami w imieniu Unii oraz odbiorcy zapewniają Trybunałowi Obrachunkowemu wszelką pomoc oraz udzielają mu wszelkich informacji, jakie Trybunał uzna za niezbędne do wykonania swoich zadań. Udostępniają oni Trybunałowi Obrachunkowemu wszelkie dokumenty dotyczące udzielania i wykonywania zamówień finansowanych z budżetu oraz wszelkie rozliczenia środków pieniężnych lub materiałów, wszelkie zapisy księgowe lub dokumenty potwierdzające oraz związane z nimi dokumenty administracyjne, wszelkie dokumenty dotyczące dochodów i wydatków, wszelkie ewidencje, wszelkie schematy organizacyjne służb, które Trybunał Obrachunkowy uzna za niezbędne do kontroli sprawozdania budżetowego i sprawozdania na temat wyniku finansowego na podstawie zapisów lub kontroli na miejscu, jak również, do tych samych celów, wszelkie dokumenty i dane utworzone lub przechowywane w formacie elektronicznym.
Organy audytu wewnętrznego i inne służby organów administracji krajowej zapewniają Trybunałowi Obrachunkowemu wszelką pomoc, jaką Trybunał uzna za niezbędną do wykonania swoich zadań.
2.Urzędnicy, których działania są kontrolowane przez Trybunał Obrachunkowy:
a)okazują prowadzoną przez siebie ewidencję środków pieniężnych w kasie, innych środków pieniężnych, papierów wartościowych i wszelkiego rodzaju materiałów oraz dokumentów potwierdzających dotyczących gospodarowania powierzonymi im środkami, jak również wszystkie księgi, rejestry i inne związane z nimi dokumenty;
b)przedstawiają korespondencję oraz wszelkie inne dokumenty niezbędne do pełnej realizacji kontroli, o której mowa w art. 247.
Informacji dostarczanych na podstawie akapitu pierwszego lit. b) może żądać tylko Trybunał Obrachunkowy.
3.Trybunał Obrachunkowy ma prawo badać pod kątem dochodów i wydatków Unii dokumenty będące w posiadaniu służb instytucji oraz, w szczególności, służb odpowiedzialnych za decyzje dotyczące tych dochodów i wydatków, organów zarządzających dochodami lub wydatkami w imieniu Unii, a także osób fizycznych lub prawnych otrzymujących płatności z budżetu.
4.Zadanie ustalenia, czy uzyskanie dochodów i poniesienie wydatków nastąpiło zgodnie z prawem i w odpowiedni sposób oraz czy zarządzanie finansami było należyte, obejmuje kwestię wykorzystania przez organy spoza instytucji unijnych środków finansowych otrzymanych w formie wkładów.
5.Wypłata unijnych środków finansowych odbiorcom spoza instytucji warunkowana jest wyrażeniem na piśmie zgody przez tych odbiorców lub, w przypadku braku zgody z ich strony, przez wykonawców lub podwykonawców, na przeprowadzenie przez Trybunał Obrachunkowy kontroli wykorzystania przyznanych środków finansowych.
6.Komisja udostępnia Trybunałowi Obrachunkowemu, na jego wniosek, wszelkie informacje dotyczące operacji zaciągania i udzielania pożyczek.
7.Wykorzystanie zintegrowanych systemów komputerowych nie powoduje ograniczenia dostępu Trybunału Obrachunkowego do dokumentów potwierdzających.
Artykuł 250
Sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego
1.Trybunał Obrachunkowy przekazuje Komisji i właściwym instytucjom, do dnia 15 czerwca, wszelkie uwagi, których charakter wymaga jego zdaniem zamieszczenia ich w sprawozdaniu rocznym. Uwagi te pozostają poufne i podlegają postępowaniu kontradyktoryjnemu. Każda instytucja kieruje swoją odpowiedź do Trybunału Obrachunkowego do dnia 15 października. Odpowiedzi instytucji innych niż Komisja są równocześnie przesyłane Komisji.
2.Sprawozdanie roczne zawiera ocenę pod kątem należytego zarządzania finansami.
3.Sprawozdanie roczne zawiera sekcje dotyczące każdej instytucji. Trybunał Obrachunkowy może dodać sprawozdanie podsumowujące lub ogólne uwagi, które należy jego zdaniem zamieścić.
Trybunał Obrachunkowy podejmuje wszelkie czynności niezbędne do zapewnienia opublikowania odpowiedzi każdej z instytucji na jego uwagi obok lub po każdej z uwag, do których się odnoszą.
4.Trybunał Obrachunkowy przekazuje organom odpowiedzialnym za udzielenie absolutorium oraz pozostałym instytucjom, do dnia 15 listopada, swoje sprawozdanie roczne wraz z odpowiedziami instytucji oraz zapewnia jego opublikowanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 251
Sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego
1.Trybunał Obrachunkowy przekazuje zainteresowanej instytucji lub zainteresowanemu organowi wszelkie dotyczące ich uwagi, których charakter wymaga jego zdaniem zamieszczenia ich w sprawozdaniu specjalnym. Uwagi te pozostają poufne i podlegają postępowaniu kontradyktoryjnemu.
Zainteresowana instytucja lub zainteresowany organ informują Trybunał Obrachunkowy, na ogół w terminie sześciu tygodni od przekazania tych uwag, o wszelkich odpowiedziach, jakich chce udzielić na te uwagi. Bieg tego okresu zawiesza się w należycie uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy – w trakcie postępowania kontradyktoryjnego – właściwa instytucja lub właściwy organ muszą uzyskać informacje od państw członkowskich w celu zakończenia przygotowania swojej odpowiedzi.
Odpowiedzi zainteresowanej instytucji lub zainteresowanego organu odnoszą się bezpośrednio i wyłącznie do uwag Trybunału Obrachunkowego.
Trybunał Obrachunkowy zapewnia, aby sprawozdania specjalne były sporządzane i przyjmowane w odpowiednim terminie, który na ogół nie przekracza 13 miesięcy.
Sprawozdania specjalne, wraz z odpowiedziami zainteresowanych instytucji lub zainteresowanych organów, są niezwłocznie przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, które decydują – każde z osobna – w stosownych przypadkach wspólnie z Komisją, jakie działania należy podjąć w odpowiedzi.
Trybunał Obrachunkowy podejmuje wszelkie czynności niezbędne do zapewnienia opublikowania odpowiedzi każdej zainteresowanej instytucji lub każdego zainteresowanego organu na jego uwagi obok lub po każdej z uwag, do których się odnoszą, oraz do opublikowania harmonogramu sporządzania sprawozdania specjalnego.
2.Opinie, o których mowa w art. 287 ust. 4 akapit drugi TFUE, które nie odnoszą się do wniosków lub projektów objętych legislacyjną procedurą konsultacji, mogą być opublikowane przez Trybunał Obrachunkowy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Trybunał Obrachunkowy podejmuje decyzję w sprawie opublikowania po konsultacji z instytucją, która zwróciła się do niego o wydanie opinii, lub instytucją, której ta opinia dotyczy. Do opublikowanych opinii załącza się wszelkie uwagi zainteresowanych instytucji.
ROZDZIAŁ 2
Absolutorium
Artykuł 252
Harmonogram procedury udzielania absolutorium
1.Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, w terminie przed dniem 15 maja roku n + 2 udziela Komisji absolutorium z wykonania budżetu za rok n.
2.Jeżeli termin przewidziany w ust. 1 nie może być dotrzymany, Parlament Europejski lub Rada powiadamia Komisję o przyczynach jego odroczenia.
3.Jeżeli Parlament Europejski odroczy wydanie decyzji o udzieleniu absolutorium, Komisja dokłada wszelkich starań w celu jak najszybszego podjęcia środków zmierzających do usunięcia lub ułatwienia usunięcia przeszkód w podjęciu tej decyzji.
Artykuł 253
Procedura udzielania absolutorium
1.Decyzja o udzieleniu absolutorium obejmuje konta, na których ujmowane są wszystkie dochody i wydatki Unii, ich salda oraz aktywa i pasywa Unii wykazane w bilansie.
2.W celu udzielenia absolutorium Parlament Europejski, po wykonaniu tych czynności przez Radę, bada rozliczenia, sprawozdania finansowe oraz sprawozdanie oceniające finanse, o których mowa w art. 318 TFUE. Bada on również sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego wraz z odpowiedziami kontrolowanych instytucji, wszelkie sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego odnoszące się do danego roku budżetowego oraz wydane przez Trybunał Obrachunkowy poświadczenie wiarygodności dotyczące rozliczeń oraz legalności i prawidłowości operacji podstawowych.
3.Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego zastosowania procedury udzielania absolutorium za dany rok budżetowy, zgodnie z art. 319 TFUE.
Artykuł 254
Środki następcze
1.Zgodnie z art. 319 TFUE oraz art. 106a Traktatu Euratom Komisja, pozostałe instytucje i organy, o których mowa w art. 69 i 70 niniejszego rozporządzenia, podejmują wszelkie stosowne działania w celu uwzględnienia uwag towarzyszących decyzji Parlamentu Europejskiego o udzieleniu absolutorium oraz komentarzy towarzyszących przyjętemu przez Radę zaleceniu w sprawie absolutorium.
2.Na wniosek Parlamentu Europejskiego lub Rady instytucje i organy, o których mowa w ust. 1, składają sprawozdanie na temat środków podjętych w odpowiedzi na te uwagi i komentarze, w szczególności na temat instrukcji, jakich udzieliły swoim służbom odpowiedzialnym za wykonanie budżetu. Państwa członkowskie współpracują z Komisją, informując ją o środkach, jakie podjęły w odpowiedzi na te uwagi, tak aby Komisja mogła uwzględnić je przy sporządzaniu swojego sprawozdania. Sprawozdania instytucji są również przekazywane Trybunałowi Obrachunkowemu.
Artykuł 255
Przepisy szczegółowe dotyczące ESDZ
ESDZ podlega procedurom przewidzianym w art. 319 TFUE oraz art. 252, 253 i 254 niniejszego rozporządzenia. ESDZ w pełni współpracuje z instytucjami zaangażowanymi w procedurę udzielania absolutorium i w stosownych przypadkach przekazuje wszelkie niezbędne dodatkowe informacje, w tym poprzez udział w posiedzeniach właściwych organów.
TYTUŁ XV
ŚRODKI ADMINISTRACYJNE
Artykuł 256
Przepisy ogólne
1.Środki administracyjne są środkami niezróżnicowanymi.
2.Środki administracyjne objęte niniejszym tytułem to środki określone w art. 45 ust. 3.
Zobowiązania budżetowe odpowiadające środkom administracyjnym o charakterze wspólnym dla kilku tytułów, które zarządzane są globalnie, mogą być zapisywane globalnie w rachunkowości budżetowej po uprzednim skrótowym sklasyfikowaniu ich według charakteru, zgodnie z art. 45 ust. 3.
Odnośne wydatki zapisuje się w liniach budżetowych każdego tytułu według takiego samego systemu rozdziału jak środki.
3.Wydatki administracyjne wynikające z zamówień obejmujących okresy dłuższe niż rok budżetowy, zgodnie z lokalnymi praktykami bądź też odnoszące się do dostawy wyposażenia, obciążają budżet w roku budżetowym, w którym są dokonywane.
4.Zabezpieczenie najmu wnoszone przez instytucje przyjmuje formę gwarancji bankowej lub depozytu na zablokowanym rachunku bankowym w imieniu instytucji i wynajmującego, denominowanym w euro, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.
Jeżeli jednak w odniesieniu do transakcji dokonywanych w państwach trzecich niemożliwe jest zastosowanie żadnej z wymienionych form zabezpieczenia najmu, właściwy urzędnik zatwierdzający może przyjąć inne formy zabezpieczenia, pod warunkiem że zapewniają one równoważny poziom ochrony interesów finansowych Unii.
5.Zaliczki mogą być wypłacane, zgodnie z warunkami ustanowionymi w regulaminie pracowniczym i w przepisach szczegółowych dotyczących członków instytucji, pracownikom i członkom instytucji.
Artykuł 257
Płatności dokonywane z góry
Wydatki, o których mowa w art. 11 ust. 2 i które muszą zostać zapłacone z góry, zgodnie z przepisami prawa lub postanowieniami umowy, na przykład czynsze, mogą być podstawą dokonywania płatności począwszy od dnia 1 grudnia, które zapisywane są w ciężar środków przewidzianych na kolejny rok budżetowy. W tym przypadku nie ma zastosowania limit, o którym mowa w art. 11 ust. 2.
Artykuł 258
Przepisy szczegółowe dotyczące przedsięwzięć z zakresu nieruchomości
1.Każda instytucja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 1 czerwca każdego roku dokument roboczy dotyczący jej polityki w zakresie nieruchomości, zawierający następujące informacje:
a)w odniesieniu do każdego budynku – wydatki i powierzchnie, których dotyczą środki z odpowiednich linii budżetowych. Wydatki obejmują koszty związane z wyposażeniem budynków. Nie obejmują one opłat;
b)spodziewaną ewolucję ogólnego planu powierzchni i lokalizacji na najbliższe lata, wraz z opisem już zidentyfikowanych, będących w fazie projektowania przedsięwzięć z zakresu nieruchomości;
c)ostateczne warunki i koszty, a także istotne informacje dotyczące realizacji nowych przedsięwzięć z zakresu nieruchomości uprzednio przedłożonych Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w ramach procedury ustanowionej w ust. 2 i 3, a nieuwzględnionych w dokumentach roboczych z poprzedniego roku.
2.W odniesieniu do wszelkich przedsięwzięć z zakresu nieruchomości mogących przynieść znaczne skutki finansowe dla budżetu dana instytucja jak najwcześniej informuje Parlament Europejski i Radę o potrzebnej powierzchni budynków i wstępnym harmonogramie, zanim przystąpi do ewentualnego badania lokalnego rynku w przypadku umów dotyczących nieruchomości lub zanim ogłosi zaproszenie do składania ofert w przypadku robót budowlanych.
3.W odniesieniu do wszelkich przedsięwzięć z zakresu nieruchomości mogących przynieść znaczne skutki finansowe dla budżetu dana instytucja przedstawia przedsięwzięcie z zakresu nieruchomości, a zwłaszcza szczegółowe szacunki kosztów i informacje na temat finansowania w tym wszelkie możliwości wykorzystania dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 20 ust. 3 lit. g), oraz wykaz projektów umów, które zamierza wykorzystać, i zwraca się do Parlamentu Europejskiego i Rady o zatwierdzenie, zanim zawrze umowy. Na wniosek instytucji przedłożone dokumenty dotyczące przedsięwzięcia z zakresu nieruchomości są traktowane jako poufne.
Z wyjątkiem wystąpienia siły wyższej Parlament Europejski i Rada rozpatrują propozycję przedsięwzięcia z zakresu nieruchomości w terminie czterech tygodni od dnia, w którym obie instytucje otrzymały projekt.
Przedsięwzięcie z zakresu nieruchomości uznaje się za zatwierdzone po upływie wspomnianego czterotygodniowego terminu, chyba że w tym terminie Parlament Europejski lub Rada podejmą decyzję przeciwną propozycji przedsięwzięcia.
Jeżeli Parlament Europejski lub Rada we wspomnianym czterotygodniowym terminie przedstawią należycie uzasadnione obawy, to termin ten przedłuża się jednokrotnie o dwa tygodnie.
Jeżeli Parlament Europejski lub Rada podejmą decyzję przeciwną propozycji przedsięwzięcia z zakresu nieruchomości, to dana instytucja wycofuje swoją propozycję i może przedłożyć nową propozycję.
4.W razie wystąpienia siły wyższej informacje przewidziane w ust. 2 można przedłożyć wraz z przedsięwzięciem z zakresu nieruchomości. Parlament Europejski i Rada rozpatrują propozycję przedsięwzięcia z zakresu nieruchomości w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym obie instytucje otrzymały projekt. Przedsięwzięcie z zakresu nieruchomości uznaje się za zatwierdzone po upływie wspomnianego dwutygodniowego terminu, chyba że w tym terminie Parlament Europejski lub Rada podejmą decyzję przeciwną propozycji przedsięwzięcia.
5.Za przedsięwzięcia z zakresu nieruchomości mogące przynieść znaczne skutki finansowe dla budżetu uznaje się:
a)wszelkie przypadki nabycia gruntów;
b)nabycie, sprzedaż, przebudowę, budowę lub wszelkie przedsięwzięcia łączące te elementy i przewidziane do wdrożenia w tym samym czasie, przekraczające kwotę 3 000 000 EUR;
c)wszelkie nowe umowy dotyczące nieruchomości (w tym użytkowania, dzierżawy długoterminowej i przedłużenia obowiązujących umów dotyczących nieruchomości na mniej korzystnych warunkach) nieobjęte lit. b), w których opłaty roczne wynoszą co najmniej 750 000 EUR;
d)przedłużenie lub odnowienie obowiązujących umów dotyczących nieruchomości (w tym użytkowania i dzierżawy długoterminowej) na takich samych lub korzystniejszych warunkach, w których opłaty roczne wynoszą co najmniej 3 000 000 EUR.
Niniejszy ustęp ma zastosowanie również do przedsięwzięć z zakresu nieruchomości o charakterze międzyinstytucjonalnym oraz do delegatur Unii.
Progi wynoszące 750 000 EUR lub 3 000 000 EUR, o których mowa w lit. b), c) i d), obejmują koszty związane z wyposażeniem budynku. W przypadku umów najmu i użytkowania w progach tych uwzględnia się koszty związane z wyposażeniem budynku, ale nie inne opłaty.
6.Bez uszczerbku dla przepisów art. 16 projekt nabycia budynku może być finansowany z wykorzystaniem pożyczki pod warunkiem uprzedniego zatwierdzenia przez Parlament Europejski i Radę.
Pożyczki są zaciągane i spłacane zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansowego i z należytym uwzględnieniem najlepszych interesów finansowych Unii.
Jeżeli dana instytucja proponuje sfinansowanie nabycia z wykorzystaniem pożyczki, to w planie finansowania przedkładanym przez daną instytucję wraz z wnioskiem o uprzednie zatwierdzenie określa się w szczególności maksymalny poziom finansowania, jego okres, rodzaj i warunki oraz oszczędności w porównaniu z innymi rodzajami warunków umownych.
Parlament Europejski i Rada rozpatrują wniosek o uprzednie zatwierdzenie w terminie czterech tygodni od dnia, w którym obie instytucje otrzymały projekt, z możliwością jednokrotnego przedłużenia tego terminu o dwa tygodnie. Projekt nabycia z wykorzystaniem pożyczki uznaje się za odrzucony, jeżeli Parlament Europejski i Rada nie zatwierdzą go wyraźnie we wspomnianym terminie.
Artykuł 259
Procedura wczesnego informowania i procedura uprzedniego zatwierdzenia
1.Procedura wczesnego informowania, o której mowa w art. 258 ust. 2, oraz procedura uprzedniego zatwierdzania, określona w art. 258 ust. 3, nie mają zastosowania do nabywania gruntów nieodpłatnie lub za symboliczną kwotę.
2.Procedura wczesnego informowania oraz procedura uprzedniego zatwierdzania określone w art. 258 ust. 1–5 nie mają zastosowania do budynków mieszkalnych. Parlament Europejski i Rada mogą zwrócić się do właściwej instytucji o wszelkie informacje dotyczące budynków mieszkalnych.
3.W wyjątkowych lub pilnych okolicznościach politycznych wczesne informacje, o których mowa w art. 258 ust. 2, dotyczące przedsięwzięć z zakresu nieruchomości związanych z delegaturami lub urzędami Unii w państwach trzecich, można przedkładać łącznie z informacjami o przedsięwzięciach z zakresu nieruchomości objętych art. 258 ust. 3. W takich przypadkach procedury wczesnego informowania oraz uprzedniego zatwierdzania przeprowadza się możliwie jak najszybciej.
4.Procedura uprzedniego zatwierdzania, określona w art. 258 ust. 3 i 4, nie ma zastosowania do umów wstępnych lub badań przygotowawczych mających na celu ocenę szczegółowych kosztów i finansowania przedsięwzięć z zakresu nieruchomości.
TYTUŁ XVI PRZEPISY KOŃCOWE I PRZEJŚCIOWE
Artykuł 260
Wnioski o udzielenie informacji kierowane przez Parlament Europejski i Radę
Parlament Europejski i Rada są uprawnione do uzyskania wszelkich informacji lub wyjaśnień dotyczących kwestii budżetowych w zakresie swoich kompetencji.
Artykuł 261
Wykonywanie przekazanych uprawnień
1.Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 155, 69 i 70, podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2.Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierza się Komisji na okres, który kończy się w dniu 31 grudnia 2020 r. Najpóźniej dwa lata przed tą datą Komisja sporządzi sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na okresy obowiązywania kolejnych wieloletnich ram finansowych, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu ważności odpowiednich wieloletnich ram finansowych.
3.Parlament Europejski lub Rada mogą w dowolnym momencie odwołać przekazanie uprawnień. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.
4.Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
5.Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.
6.Akt delegowany wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
CZĘŚĆ DRUGA
ZMIANY W PRAWODAWSTWIE SEKTOROWYM
Artykuł 262
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 2012/2002
W rozporządzeniu Rady (WE) nr 2012/2002 wprowadza się następujące zmiany:
1.art. 4 ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„Gdy Komisja stwierdzi, że zostały spełnione warunki udzielenia wkładu finansowego z Funduszu, niezwłocznie przesyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski dotyczące uruchomienia Funduszu. Wnioski te zawierają:
a)
wszystkie dostępne informacje, o których mowa w ust. 1;
b)
wszystkie inne istotne informacje będące w posiadaniu Komisji;
c)
dowody na spełnienie warunków określonych w art. 2; oraz
d)
uzasadnienie proponowanych kwot.”;
2.w art. 4 ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:
„4. Po przyjęciu przez Parlament Europejski i Radę decyzji w sprawie uruchomienia Funduszu Komisja przyjmuje decyzję, w drodze aktu wykonawczego, przyznającą wkład finansowy z Funduszu oraz niezwłocznie wypłaca taki wkład finansowy w formie jednej transzy państwu beneficjentowi. Jeśli wypłacona została zaliczka zgodnie z art. 4a, wypłacana jest tylko pozostała kwota.”.
Artykuł 263
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1296/2013
W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1296/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W odniesieniu do realizacji działań w ramach osi określonych w art. 3 ust. 1 stosuje się średnio przez cały czas trwania programu kwoty odpowiadające poniższym orientacyjnym wartościom procentowym:
a)
co najmniej 18 % na oś Progress;
b)
co najmniej 18 % na oś EURES;
c)
co najmniej 18 % na oś mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej.”;
2.w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Oś Progress wspiera działania w co najmniej jednej z sekcji tematycznych wyszczególnionych w lit. a), b) i c).
a)
zatrudnienie, w szczególności w celu zwalczania bezrobocia osób młodych;
b)
ochrona socjalna, włączenie społeczne oraz zapobieganie ubóstwu i jego ograniczanie;
c)
warunki pracy.”;
b)w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:
„2. W ramach całkowitych przydziałów na oś Progress znaczną ich część przeznacza się na promowanie eksperymentów społecznych jako metody testowania i oceny innowacyjnych rozwiązań w celu zwiększenia ich zastosowania.”;
3.art. 19 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 19
Sekcje tematyczne i finansowanie
Oś EURES wspiera działania w co najmniej jednej z sekcji tematycznych wyszczególnionych w lit. a), b) i c):
a)
przejrzystość ofert pracy, wniosków o zatrudnienie i wszystkich powiązanych informacji dla kandydatów i pracodawców;
b)
opracowanie usług w zakresie rekrutacji i zatrudniania pracowników poprzez zestawianie wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie na szczeblu Unii, w szczególności ukierunkowane programy wspierania mobilności;
c)
partnerstwa transgraniczne.”;
4.art. 25 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 25
Sekcje tematyczne i finansowanie
Oś mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej wspiera działania w co najmniej jednej z sekcji tematycznych wyszczególnionych w lit. a) i b):
a)
mikrofinanse dla grup w trudnej sytuacji i mikroprzedsiębiorstw;
b)
przedsiębiorczość społeczna.”;
5.skreśla się art. 33.
Artykuł 264
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1301/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 1301/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.art. 3 ust. 1 lit. e) otrzymuje brzmienie:
„inwestycje w rozwój potencjału endogenicznego poprzez trwałe inwestycje w wyposażenie i infrastrukturę, w tym infrastrukturę kulturalną i infrastrukturę zrównoważonej turystyki, usługi dla przedsiębiorstw, wsparcie podmiotów zajmujących się badaniami i innowacjami oraz inwestycje w technologie i badania stosowane w przedsiębiorstwach;”;
2.w art. 5 ust. 9 dodaje się lit. e) w brzmieniu:
„e) wspieranie przyjmowania oraz integracji społecznej i gospodarczej migrantów i uchodźców;”.
3.W tabeli w załączniku I część tekstu rozpoczynająca się od słów „Infrastruktura społeczna” do końca tabeli otrzymuje brzmienie:
„Infrastruktura społeczna
|
Opieka nad dziećmi i edukacja
|
osoby
|
Potencjał objętej wsparciem infrastruktury w zakresie opieki nad dziećmi lub infrastruktury edukacyjnej
|
|
Zdrowie
|
osoby
|
Ludność objęta ulepszonymi usługami zdrowotnymi
|
|
Mieszkalnictwo
|
jednostki mieszkalne
|
Wyremontowane budynki mieszkalne
|
|
|
jednostki mieszkalne
|
Wyremontowane budynki mieszkalne, w tym dla migrantów i uchodźców (poza ośrodkami recepcyjnymi)
|
|
Migranci i uchodźcy
|
osoby
|
Potencjał infrastruktury służącej wsparciu migrantów i uchodźców (innej niż w obrębie mieszkalnictwa)
|
Konkretne wskaźniki rozwoju obszarów miejskich
|
|
osoby
|
Ludność mieszkająca na obszarach objętych zintegrowanymi strategiami rozwoju obszarów miejskich
|
|
|
metry kwadratowe
|
Otwarta przestrzeń utworzona lub rekultywowana na obszarach miejskich
|
|
|
metry kwadratowe
|
Budynki publiczne lub komercyjne wybudowane lub wyremontowane na obszarach miejskich”.
|
Artykuł 265
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:
a)pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„(10) »beneficjent« oznacza podmiot publiczny lub prywatny lub osobę fizyczną, odpowiedzialne za inicjowanie lub inicjowanie i wdrażanie operacji; w kontekście programów pomocy państwa, w rozumieniu pkt 13 niniejszego artykułu, »beneficjent« oznacza podmiot, który otrzymuje pomoc; w kontekście instrumentów finansowych na mocy części drugiej tytuł IV niniejszego rozporządzenia »beneficjent« oznacza podmiot, który wdraża instrument finansowy albo, w stosownych przypadkach, fundusz funduszy;”;
b)pkt 31 otrzymuje brzmienie:
„(31) »strategia makroregionalna« oznacza zintegrowane ramy, które mogą otrzymywać wsparcie m.in. w ramach EFSI, aby dany obszar geograficzny mógł sprostać wspólnym wyzwaniom, przed którymi stoi i które odnoszą się do państw członkowskich i państw trzecich znajdujących się na tym samym obszarze geograficznym, korzystającym tym samym ze wzmocnionej współpracy na rzecz osiągnięcia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej;”;
2.w art. 4 ust. 7 odniesienie do „art. 59 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 rozporządzenia finansowego”;
3.art. 4 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Komisja i państwa członkowskie stosują zasadę należytego zarządzania finansami zgodnie z art. 31, art. 34 ust. 1 i art. 59 rozporządzenia finansowego.”;
4.w art. 9 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Priorytety określone w przypadku każdego z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w przepisach dotyczących poszczególnych funduszy dotyczą w szczególności odpowiedniego wykorzystania każdego funduszu w obszarach migracji i azylu.”;
5.w art. 16 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. W stosownych przypadkach państwo członkowskie przedkłada każdego roku do dnia 31 stycznia zmienioną umowę partnerstwa w następstwie zatwierdzenia przez Komisję zmian w jednym programie lub większej ich liczbie w poprzednim roku kalendarzowym zgodnie z art. 30 ust. 2 akapit drugi.
Każdego roku do dnia 31 marca Komisja przyjmuje decyzję potwierdzającą, że zmiany w umowie partnerstwa odzwierciedlają zmiany w jednym programie lub w większej ich liczbie zatwierdzone przez Komisję w poprzednim roku kalendarzowym.
Decyzja ta może uwzględniać zmianę pozostałych elementów umowy partnerstwa zgodnie z propozycją, o której mowa w ust. 4, pod warunkiem, że propozycja ta zostanie przedstawiona Komisji do dnia 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego.”;
6.dodaje się art. 30a w brzmieniu:
„Artykuł 30a
1. Część środków przydzielonych państwu członkowskiemu w ramach EFSI może, na wniosek tego państwa członkowskiego i w porozumieniu z Komisją, zostać przeniesiona do jednego instrumentu stworzonego na podstawie rozporządzenia finansowego bądź rozporządzeń sektorowych lub kilku takich instrumentów, lub w celu zwiększenia zdolności do ponoszenia ryzyka przez EFSI zgodnie z art. 125 rozporządzenia finansowego. Wniosek dotyczący przeniesienia środków przydzielonych w ramach EFSI należy złożyć do dnia 30 września.
2. Przeniesieniu mogą podlegać jedynie środki finansowe uwzględnione w planie finansowym programu na przyszłe lata.
3. Do wniosku należy dołączyć propozycję zmiany programu lub programów, z których nastąpi przeniesienie. Analogiczne zmiany, które określają łączną kwotę przekazywaną każdego roku Komisji, należy wprowadzić w programie i umowie partnerstwa zgodnie z art. 30 ust. 2.”;
7.art. 32 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W przypadku gdy ustanowiona na mocy art. 33 ust. 3 komisja odpowiedzialna za wybór strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność stwierdzi, że realizacja wybranej strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność wymaga wsparcia ze strony więcej niż jednego funduszu, może ona wyznaczyć – zgodnie z krajowymi przepisami i procedurami – fundusz główny w celu uzyskania dofinansowania na pokrycie wszystkich kosztów przygotowania, kosztów bieżących i kosztów animacji na mocy art. 35 ust. 1 lit. a), d) i e) związanych z daną strategią rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność.”;
8.art. 34 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zadania lokalnych grup działania obejmują:
a)
rozwijanie zdolności podmiotów lokalnych do opracowywania i wdrażania operacji, w tym rozwijania ich zdolności zarządzania projektami;
b)
opracowanie niedyskryminującej i przejrzystej procedury wyboru, która pozwala uniknąć konfliktu interesów, gwarantuje, że co najmniej 50 % głosów w decyzjach dotyczących wyboru pochodzi od partnerów niebędących instytucjami publicznymi i umożliwia wybór w drodze procedury pisemnej;
c)
opracowanie i zatwierdzenie niedyskryminujących, obiektywnych kryteriów wyboru operacji, które zapewnią zachowanie spójności ze strategią rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność dzięki uszeregowaniu tych operacji w zależności od ich wkładu w realizację celów tej strategii;
d)
opracowanie i publikowanie naborów wniosków lub ciągłej procedury składania projektów;
e)
przyjmowanie i dokonywanie oceny wniosków o dofinansowanie;
f)
wybór operacji i ustalanie kwoty wsparcia oraz przedkładanie wniosków podmiotowi odpowiedzialnemu za ostateczną weryfikację kwalifikowalności przed ich zatwierdzeniem;
g)
monitorowanie wdrażania strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność i operacji będących przedmiotem wsparcia oraz przeprowadzanie szczegółowych działań ewaluacyjnych związanych z tą strategią.
Jeśli lokalne grupy działania wykonują zadania nieobjęte lit. a)–g), za które odpowiadają instytucja zarządzająca, instytucja certyfikująca lub agencja płatnicza, grupy te zostają wyznaczone jako instytucje pośredniczące zgodnie z przepisami dotyczącymi poszczególnych funduszy.”;
9.art. 36 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Państwo członkowskie lub instytucja zarządzająca mogą oddelegować pewne zadania zgodnie z przepisami dotyczącymi poszczególnych funduszy na jedną z instytucji pośredniczących lub kilka takich instytucji, w tym władze lokalne, podmioty zajmujące się rozwojem regionalnym lub organizacje pozarządowe, związane z zarządzaniem i wdrażaniem ZIT.”;
10.w art. 37 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) szacunki dotyczące dodatkowych zasobów publicznych i prywatnych, które mogą zostać potencjalnie zgromadzone w ramach instrumentu finansowego aż do poziomu ostatecznego odbiorcy (oczekiwany efekt dźwigni), w tym – w stosownych przypadkach – ocenę zapotrzebowania na zróżnicowane traktowanie i jego poziom, by przyciągnąć odpowiadające wsparciu z funduszy środki pochodzące od inwestorów prywatnych, lub opis mechanizmów, które będą stosowane, by określić zapotrzebowanie na takie zróżnicowane traktowanie i jego zakres, takie jak konkurencyjny lub odpowiednio niezależny proces oceny;”;
b) ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„W ocenie ex ante, o której mowa w ust. 2, można brać pod uwagę ocenę ex ante przeprowadzoną zgodnie z art. 202 ust. 1 lit. h) rozporządzenia finansowego i może zostać ona przeprowadzona etapami. W każdym razie powinna jednak zostać zakończona przed podjęciem przez instytucję zarządzającą decyzji o dokonaniu wkładów z programu do instrumentu finansowego.”;
11.w art. 38 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 1 dodaje się literę c) w brzmieniu:
„c) instrumentów finansowych umożliwiających połączenie takiego wkładu z produktami finansowymi EBI w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych.”;
b)w ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:
(i) w akapicie pierwszym wprowadza się następujące zmiany:
- lit. b) i c) otrzymują brzmienie:
„b)
powierzyć zadania wdrożeniowe przez bezpośrednie udzielenie zamówienia:
(i)
EBI;
(ii)
międzynarodowym instytucjom finansowym, w których państwo członkowskie posiada akcje lub udziały;
(iii) bankowi publicznemu lub publicznej instytucji finansowej, ustanowionym jako podmioty prawne prowadzące profesjonalną działalność finansową, które spełniają wszystkie następujące warunki:
–nie ma bezpośredniego udziału kapitału prywatnego, z wyjątkiem form udziału kapitału prywatnego o charakterze niekontrolującym i nieblokującym, wymaganych na mocy przepisów prawa krajowego, zgodnie z Traktatami, oraz nie wywierających decydującego wpływu na dany bank lub instytucję;
–w ramach mandatu polityki publicznej przyznanego przez właściwy organ państwa członkowskiego na szczeblu krajowym lub regionalnym prowadzi działalność w zakresie rozwoju gospodarczego służącą realizacji celów EFSI;
–przeprowadza działania rozwojowe w regionach, obszarach i sektorach polityki, w odniesieniu do których dostęp do finansowania ze źródeł rynkowych jest ogólnie niedostępny lub niewystarczający;
–prowadzi działalność na niezarobkowej zasadzie maksymalizacji w celu zapewnienia stabilności finansowania w długiej perspektywie;
–nie jest bezpośrednim odbiorcą depozytów od ludności; oraz
–podlega nadzorowi niezależnego organu zgodnie z prawem krajowym;
c)
powierzyć zadania wdrożeniowe innemu podmiotowi prawa publicznego lub prywatnego; lub”;
- dodaje się lit. d) w brzmieniu:
„d): bezpośrednio podjąć się zadań wdrożeniowych, w przypadku instrumentów finansowych obejmujących wyłącznie pożyczki lub gwarancje. W takim przypadku instytucja zarządzająca jest uznawana za beneficjenta, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 10.”;
(ii) akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„Wdrażając instrument finansowy, podmioty, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a)–d), zapewniają zgodność z obowiązującymi przepisami prawa, w tym z przepisami dotyczącymi EFSI, pomocy państwa, zamówień publicznych oraz odpowiednimi normami i mającym zastosowanie prawem w zakresie zapobiegania praniu pieniędzy, zwalczania terroryzmu, oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania. Podmioty te nie mogą korzystać ze struktur służących unikaniu opodatkowania, w szczególności systemów agresywnego planowania podatkowego i praktyk niezgodnych z kryteriami dobrej administracji podatkowej określonymi w prawodawstwie UE obejmującym zalecenia Komisji oraz komunikaty lub wszelkie wezwania przez nią przesłane, ani nie mogą w tych strukturach, systemach i praktykach uczestniczyć. Podmioty te nie mogą być ustanawiane na terytoriach jurysdykcji, które nie współpracują z Unią w odniesieniu do stosowania międzynarodowo uzgodnionych norm podatkowych dotyczących przejrzystości i wymiany informacji, i w przypadku wykonywania operacji finansowych nie utrzymują relacji biznesowych z podmiotami zarejestrowanymi na takich terytoriach. Podmioty te mogą, na własną odpowiedzialność, zawierać umowy z pośrednikami finansowymi w celu wdrożenia operacji finansowych. Wprowadzają oni wymogi, o których mowa w niniejszym ustępie, w swoich umowach z pośrednikami finansowymi wybranymi do udziału w wykonaniu operacji finansowych w ramach przedmiotowych umów.”;
c) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5.
Podmioty, o których mowa w ust. 4 akapit pierwszy lit. a), b) i c), kiedy wdrażają instrumenty finansowe poprzez fundusz funduszy, mogą dalej powierzyć część swoich zadań wdrożeniowych pośrednikom finansowym, pod warunkiem że takie podmioty zapewniają na własną odpowiedzialność, że pośrednicy finansowi spełniają kryteria określone w art. 150 ust. 2 oraz art. 202 ust. 2 i 4 rozporządzenia finansowego. Pośrednicy finansowi są wybierani na podstawie otwartych, przejrzystych, proporcjonalnych i niedyskryminujących procedur, niedopuszczających do konfliktów interesów.
6.
Podmioty, o których mowa w ust. 4 akapit pierwszy lit. b) i c), którym powierzono zadania wdrożeniowe, otwierają rachunki powiernicze w swoim imieniu oraz w imieniu instytucji zarządzającej lub ustanawiają instrument finansowy jako oddzielny blok finansowy w ramach instytucji finansowej. W przypadku oddzielnego bloku finansowego księgowa rozdzielność jest ustanawiana między zasobami programu zainwestowanymi w dany instrument finansowy a innymi zasobami dostępnymi w instytucji finansowej. Aktywa przechowywane na rachunkach powierniczych oraz takie oddzielne bloki finansowe są zarządzane zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami i zgodnie z właściwymi zasadami ostrożności i charakteryzują się odpowiednią płynnością.”;
d) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8.
W przypadku instrumentów finansowych wdrażanych na mocy ust. 4 akapit pierwszy lit. d) zasady i warunki dotyczące wkładów do instrumentów finansowych na mocy programów są ustanawiane zgodnie z załącznikiem IV w dokumencie strategicznym, który zostanie poddany rozpatrzeniu przez komitet monitorujący.”;
12.w art. 39 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 2 akapit pierwszy formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
„Państwa członkowskie mogą wykorzystywać EFRR i EFRROW w okresie kwalifikowalności określonym w art. 65 ust. 2 w celu zapewnienia wkładu finansowego na rzecz instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia, wdrażanych pośrednio przez Komisję z EBI zgodnie z art. 61 ust. 1 lit. c) ppkt (iii) oraz art. 201 ust. 4 rozporządzenia finansowego, w odniesieniu do następujących działań:”;
b)w ust. 4:
(i)lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a) na zasadzie odstępstwa od art. 37 ust. 2 jego podstawą jest ocena ex ante przeprowadzona przez EBI i Komisję na poziomie unijnym lub, jeżeli dostępne są bardziej aktualne dane, krajowa lub regionalna ocena ex ante przeprowadzona przez uczestniczące państwo członkowskie.
Na podstawie dostępnych źródeł danych na temat bankowego finansowania dłużnego i MŚP ocena ex ante obejmie, między innymi, analizę potrzeb MŚP w zakresie finansowania na odpowiednim poziomie, warunki finansowania i potrzeby MŚP, a także wskazanie luki w finansowaniu MŚP, profil sytuacji gospodarczej i finansowej sektora MŚP na odpowiednim poziomie, minimalną masę krytyczną dla połączonych wkładów, zakres szacowanego łącznego wolumenu pożyczek generowanego przez takie wkłady i ocenę wartości dodanej;”;
(ii)lit. b) otrzymuje brzmienie:
„b) jest on wnoszony przez każde uczestniczące państwo członkowskie jako część oddzielnej osi priorytetowej w ramach programu w przypadku wkładu EFRR lub w postaci odrębnego programu krajowego stworzonego oddzielnie w odniesieniu do każdego z wkładów finansowych z EFRR i EFRROW, przeznaczonego na realizację celu tematycznego określonego w art. 9 akapit pierwszy pkt 3;”;
c)
[nie dotyczy polskiej wersji językowej];
d) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. W momencie zamknięcia programu wydatki kwalifikowalne, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. a) i b), określa się jako łączną kwotę wkładów w ramach programu wpłaconą do instrumentu finansowego odpowiadającą:
a)
w przypadku działalności, o której mowa w ust. 2 akapit pierwszy lit. a) niniejszego artykułu, środkom, o których mowa w art. 42 ust. 1 akapit pierwszy lit. b);
b)
w przypadku działalności, o której mowa w ust. 2 akapit pierwszy lit. b), łącznej kwocie nowego finansowania dłużnego wynikającej z transakcji sekurytyzacyjnych, wypłaconej kwalifikowalnym MŚP lub na rzecz kwalifikowalnych MŚP w okresie kwalifikowalności, o którym mowa w art. 65 ust. 2.”;
13.dodaje się art. 39a w brzmieniu:
„Artykuł 39a
Wkłady EFSI na rzecz instrumentów finansowych pozwalających na łączenie takich wkładów z produktami finansowymi EBI w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych
1. Państwa członkowskie mogą wykorzystywać EFSI w celu zapewnienia wkładu finansowego na rzecz instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. c), aby przyciągnąć dodatkowe inwestycje sektora prywatnego.
2. Wkład, o którym mowa w ust. 1, nie przekracza 25 % łącznego wsparcia udzielanego odbiorcom ostatecznym. W regionach słabiej rozwiniętych, o których mowa w art. 120 ust. 3 lit. b), wkład finansowy może przekraczać 25 % w przypadkach należycie uzasadnionych oceną ex ante, ale nie może przekraczać 50 %. Łączne wsparcie, o którym mowa w niniejszym ustępie, obejmuje łączną kwotę nowych pożyczek i gwarantowanych pożyczek oraz inwestycji kapitałowych i quasi-kapitałowych udzielonych ostatecznym odbiorcom. Pożyczki gwarantowane, o których mowa w niniejszym ustępie, uwzględnia się jedynie w zakresie, w jakim zasoby EFSI zostały przeznaczone na umowy gwarancyjne, wyliczanym na podstawie ostrożnej oceny ex ante ryzyka i pokrywającym wielokrotność kwoty przeznaczonej na nowe pożyczki.
3. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 37 ust. 2 wkłady na mocy ust. 1 mogą być oparte na ocenie przygotowawczej, obejmującej badanie due diligence, przeprowadzanej przez EBI do celów jego wkładu na rzecz instrumentów finansowych w ramach EFIS.
4. Sprawozdawczość instytucji zarządzających na mocy art. 46 dotycząca operacji obejmujących instrumenty finansowe określone w niniejszym artykule opiera się na informacjach przechowywanych przez EBI do celów własnej sprawozdawczości zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie EFIS, uzupełnionych o dodatkowe informacje wymagane na mocy art. 46 ust. 2.
5. Wnosząc wkład do instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. c), instytucja zarządzająca może podjąć każde z poniższych działań:
a)
inwestować w kapitał istniejącego lub nowo utworzonego podmiotu prawnego zajmującego się wdrażaniem inwestycji na rzecz ostatecznych odbiorców, zgodnie z celami odpowiednich EFSI, który to podmiot podejmie się zadań wdrożeniowych;
b)
powierzyć zadania wdrożeniowe instytucji finansowej, która otwiera rachunek powierniczy w swoim imieniu oraz w imieniu instytucji zarządzającej albo ustanawia oddzielny blok finansowy w ramach instytucji finansowej przeznaczony na wkład z programu. W przypadku oddzielnego bloku finansowego księgowa rozdzielność jest ustanawiana między zasobami programu zainwestowanymi w dany instrument finansowy a innymi zasobami dostępnymi w instytucji finansowej. Aktywa przechowywane na rachunkach powierniczych oraz takie oddzielne bloki finansowe są zarządzane zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami i zgodnie z właściwymi zasadami ostrożności i charakteryzują się odpowiednią płynnością.
Dla celów niniejszego artykułu instrument finansowy może też mieć postać albo być częścią platformy inwestycyjnej zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia w sprawie EFIS, pod warunkiem że platforma inwestycyjna ma postać spółki celowej lub rachunku zarządzanego.
6. Wdrażając instrumenty finansowe na mocy art. 38 ust. 1 lit. c), podmioty, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, zapewniają zgodność z obowiązującymi przepisami prawa, w tym z przepisami dotyczącymi EFSI, pomocy państwa, zamówień publicznych i odpowiednich norm oraz mającego zastosowanie prawa w zakresie zapobiegania praniu pieniędzy, zwalczania terroryzmu, oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania. Podmioty te nie mogą wykorzystywać struktur służących unikaniu opodatkowania, w szczególności systemów agresywnego planowania podatkowego, ani praktyk niezgodnych z kryteriami dobrego zarządzania podatkowego określonymi w przepisach unijnych, w tym w zaleceniach, komunikatach i wszelkich formalnych ogłoszeniach Komisji, ani w tych strukturach i praktykach uczestniczyć. Podmioty te nie są ustanawiane i – w odniesieniu do wykonywania operacji finansowych – nie utrzymują relacji biznesowych z podmiotami istniejącymi w jurysdykcjach, które nie współpracują z Unią w odniesieniu do stosowania międzynarodowo uzgodnionych norm podatkowych dotyczących przejrzystości i wymiany informacji. Podmioty te mogą, na swoją odpowiedzialność, zawierać umowy z pośrednikami finansowymi w sprawie realizacji operacji finansowych. Wprowadzają wymogi, o których mowa w niniejszym ustępie, do swoich umów z pośrednikami finansowymi wybranymi do udziału w wykonywaniu operacji finansowych na mocy takich umów.
7. Podmioty, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, kiedy wdrażają instrumenty finansowe poprzez fundusz funduszy, mogą dalej powierzyć część swoich zadań wdrożeniowych pośrednikom finansowym, pod warunkiem że takie podmioty zapewniają na własną odpowiedzialność, że pośrednicy finansowi spełniają kryteria określone w art. 201 ust. 4 oraz art. 202 ust. 1 i 2 rozporządzenia finansowego. Pośrednicy finansowi są wybierani na podstawie otwartych, przejrzystych, proporcjonalnych i niedyskryminujących procedur, niedopuszczających do konfliktów interesów.
8. Jeżeli instytucje zarządzające zasilają zasobami programu objętego EFSI instrument istniejący na mocy art. 38 ust. 1 lit. c), którego zarządzający funduszem został już wybrany przez EBI, międzynarodową instytucję finansową, w której państwo członkowskie posiada akcje lub udziały, publiczny bank lub instytucję finansową, zarejestrowane jako podmiot prawny prowadzący profesjonalną działalność finansową i spełniające warunki określone na mocy art. 38 ust. 4 lit. b) ppkt (iii), powierzają one zadania wdrożeniowe temu zarządzającemu funduszem przez bezpośrednie udzielenie zamówienia.
9. W drodze odstępstwa od przepisów art. 41 ust. 1 i 2 w odniesieniu do wkładów na rzecz instrumentów finansowych na mocy ust. 8 niniejszego artykułu wnioski o płatność okresową składane są stopniowo zgodnie z harmonogramem płatności określonym w umowie o finansowaniu. Harmonogram płatności, o którym mowa w pierwszym zdaniu, odpowiada harmonogramowi płatności uzgodnionemu w odniesieniu do innych inwestorów w ramach tego samego instrumentu finansowego.
10. Zasady i warunki dotyczące wkładów na podstawie art. 38 ust. 1 lit. c) określa się w umowach o finansowaniu zgodnie z załącznikiem IV na następujących poziomach:
a)
w stosownych przypadkach – między właściwie umocowanymi przedstawicielami instytucji zarządzającej i podmiotu, który wdraża fundusz funduszy;
b)
między właściwie umocowanymi przedstawicielami instytucji zarządzającej, lub – w stosownych przypadkach – między podmiotem, który wdraża fundusz funduszy, a podmiotem, który wdraża instrument finansowy.
11. W przypadku wkładów wnoszonych na podstawie ust. 1 na rzecz platform inwestycyjnych, które otrzymują wkłady z instrumentów utworzonych na szczeblu Unii, należy zapewnić przestrzeganie zasad pomocy państwa zgodnie z art. 202 ust. 2 lit. c) rozporządzenia finansowego.
12. W przypadku instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. c) i które mają postać instrumentu gwarancyjnego, EFSI mogą być przeznaczane na transze junior lub mezzanine portfeli pożyczek objętych również unijną gwarancją w ramach EFIS.
13. W przypadku EFRR, EFS, Funduszu Spójności i EFMR w ramach programu można ustanowić oddzielny priorytet, a w przypadku EFRROW oddzielny rodzaj operacji, o stopie dofinansowania do 100 %, w celu wspierania operacji wdrażanych za pomocą instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. c).
14. Niezależnie od przepisów art. 70 i art. 93 ust. 1 wkłady wnoszone zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu mogą być wykorzystywane do zapoczątkowania nowego finansowania dłużnego i kapitałowego na całym terytorium danego państwa członkowskiego, bez względu na kategorie regionów, chyba że w umowie o finansowaniu przewidziano inaczej.
15. Przed końcem 2019 r. Komisja przeprowadza przegląd stosowania niniejszego artykułu i w razie potrzeby przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy.”;
14.w art. 40 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Instytucje desygnowane zgodnie z art. 124 niniejszego rozporządzenia oraz art. 65 rozporządzenia EFRROW nie przeprowadzają żadnych kontroli na miejscu na szczeblu EBI ani innych międzynarodowych instytucji finansowych, w których państwo członkowskie posiada akcje lub udziały, w odniesieniu do wdrażanych przez nie instrumentów finansowych.
Instytucje desygnowane przeprowadzają jednak kontrole zgodnie z art. 125 ust. 5 na szczeblu innych podmiotów wdrażających instrumenty finansowe w jurysdykcji odpowiedniego państwa członkowskiego oraz, w stosownych przypadkach, na szczeblu ostatecznego odbiorcy.
EBI lub inne międzynarodowe instytucje finansowe, w których państwo członkowskie posiada akcje lub udziały, przekazują instytucjom desygnowanym sprawozdania z kontroli wraz z każdym wnioskiem o płatność. Przekazują również Komisji oraz instytucjom desygnowanym roczne sprawozdanie z audytu sporządzone przez audytorów zewnętrznych tych podmiotów.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu wykonawczego dotyczącego wzorów sprawozdań z kontroli i rocznych sprawozdań z audytu, o których mowa w pierwszym akapicie niniejszego ustępu.
Akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 150 ust. 2.
2. Nie naruszając przepisów art. 127 i art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, podmioty odpowiedzialne za audyt programów nie przeprowadzają audytów na szczeblu EBI ani innych międzynarodowych instytucji finansowych, w których państwo członkowskie posiada akcje lub udziały, w odniesieniu do wdrażanych przez nie instrumentów finansowych.
Podmioty odpowiedzialne za audyt programów przeprowadzają audyty operacji oraz systemów zarządzania i kontroli na szczeblu innych podmiotów wdrażających instrumenty finansowe w odpowiednich państwach członkowskich oraz na szczeblu ostatecznych odbiorców, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 40 ust. 3.
Komisja może przeprowadzać audyty na szczeblu podmiotów, o których mowa w ust. 1, jeżeli uważa, że z uwagi na stwierdzone ryzyko jest to niezbędne do uzyskania wystarczającej pewności.”;
b)dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 143 ust. 4 niniejszego rozporządzenia oraz art. 56 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w operacjach obejmujących instrumenty finansowe wkład anulowany zgodnie z art. 143 ust. 2 niniejszego rozporządzenia lub zgodnie z art. 56 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w wyniku pojedynczej nieprawidłowości może zostać ponownie wykorzystany w ramach tej samej operacji na następujących warunkach:
a)
jeżeli nieprawidłowość będąca powodem anulowania wkładu została stwierdzona na szczeblu odbiorcy ostatecznego, anulowany wkład może zostać ponownie wykorzystany wyłącznie na rzecz innych odbiorców ostatecznych w ramach tego samego instrumentu finansowego;
b)
jeżeli nieprawidłowość będąca powodem anulowania wkładu została stwierdzona na szczeblu pośrednika finansowego w ramach funduszu funduszy, anulowany wkład może zostać ponownie wykorzystany wyłącznie na rzecz innych pośredników finansowych lub innych odbiorców ostatecznych w ramach tego samego instrumentu finansowego.
Jeżeli nieprawidłowość będąca powodem anulowania wkładu została stwierdzona na szczeblu organu wdrażającego fundusz funduszy, anulowany wkład nie może zostać ponownie wykorzystany w ramach tej samej operacji.
W przypadku korekty finansowej dokonanej w odniesieniu do nieprawidłowości systemowej anulowany wkład nie może zostać ponownie wykorzystany na żadną operację finansową, której dotyczy nieprawidłowość systemowa.”;
15.w art. 41 ust. 1 akapit pierwszy formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
„1. W odniesieniu do instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. a) i c), i instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. b), wdrażanych zgodnie z art. 38 ust. 4 lit. a) i b), wnioski o płatności okresowe dla wkładów z programu wypłacane na rzecz danego instrumentu finansowego w okresie kwalifikowalności, określonym w art. 65 ust. 2 („okres kwalifikowalności”), składane są stopniowo, zgodnie z następującymi warunkami:”;
16.art. 42 ust. 5 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„Jeżeli koszty zarządzania i opłaty za zarządzanie, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. d) i ust. 2 niniejszego artykułu, są pobierane przez podmiot wdrażający fundusz funduszy lub podmioty wdrażające instrumenty finansowe zgodnie z art. 38 ust. 1 lit. c) oraz art. 38 ust. 4 lit. a) i b), nie przekraczają one progów określonych w akcie delegowanym, o którym mowa w ustępie 6 niniejszego artykułu. O ile koszty zarządzania obejmują pozycje kosztów bezpośrednich lub pośrednich wypłaconych na podstawie dowodów poniesienia wydatków, w stosownych przypadkach opłaty za zarządzanie odnoszą się do uzgodnionej ceny świadczonych usług ustalonej w konkurencyjnym procesie rynkowym. Koszty zarządzania i opłaty za zarządzanie są wyliczane według metodyki opartej na wynikach.”;
17.dodaje się art. 43a w brzmieniu:
„Artykuł 43a
Zróżnicowane traktowanie inwestorów
1. Wsparcie z EFSI na rzecz instrumentów finansowych zainwestowanych w odbiorców ostatecznych oraz zyski i inne dochody, takie jak odsetki, opłaty gwarancyjne, dywidendy, zyski kapitałowe lub wszelkie inne wpływy wygenerowane przez te inwestycje, które mogą być przypisane do wsparcia z EFSI, mogą być wykorzystane na zróżnicowane traktowanie inwestorów prywatnych, a także EBI w przypadku stosowania gwarancji UE zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/1017. Takie zróżnicowane traktowanie powinno być uzasadnione potrzebą przyciągnięcia środków uzupełniających pochodzących od inwestorów prywatnych.
2. Potrzebę i poziom zróżnicowanego traktowania, o którym mowa w ust. 1, określa się w ocenie ex ante.
3.
Zróżnicowane traktowanie nie wykracza poza to, co jest konieczne do stworzenia zachęt do przyciągnięcia środków uzupełniających pochodzących od inwestorów prywatnych. Nie powinno ono powodować nadmiernego wynagradzania prywatnych inwestorów ani EBI w przypadku stosowania gwarancji UE zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/1017. Zgodność interesów zapewnia się poprzez właściwy podział ryzyka i zysków.
4. Zróżnicowane traktowanie inwestorów prywatnych pozostaje bez uszczerbku dla unijnych zasad pomocy państwa.”;
18.art. 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Nie naruszając przepisów art. 43a, środki zwrócone do instrumentów finansowych z inwestycji lub z uwolnienia zasobów przeznaczonych na umowy gwarancyjne – w tym zwroty kapitału i zysków oraz inne dochody, takie jak odsetki, opłaty gwarancyjne, dywidendy, zyski kapitałowe lub wszelkie inne wpływy wygenerowane przez inwestycję, przypisane do wsparcia z EFSI, są ponownie wykorzystywane do poniższych celów, do wysokości koniecznych kwot oraz w kolejności uzgodnionej we właściwych umowach o finansowaniu:
a)
dalsze inwestycje, za pośrednictwem tych samych lub innych instrumentów finansowych, zgodnie z celami szczegółowymi określonymi w ramach priorytetu;
b)
w stosownych przypadkach pokrycie w kwocie nominalnej straty wkładu EFSI na rzecz instrumentów finansowych wynikającej z ujemnych odsetek, o ile strata ta nastąpiła pomimo aktywnego zarządzania środkami finansowymi przez podmioty wdrażające instrumenty finansowe;
c)
w stosownych przypadkach refundacja poniesionych kosztów zarządzania i opłat za zarządzanie instrumentem finansowym.”;
19.w art. 46 ust. 2 akapit pierwszy lit. g) i h) otrzymują brzmienie:
„g) odsetki oraz inne zyski generowane ze wsparcia udzielanego z EFSI na rzecz instrumentu finansowego i środki programu zwrócone do instrumentów finansowych z inwestycji zgodnie z art. 43 i 44 oraz kwoty wykorzystane na zróżnicowane traktowanie, o którym mowa w art. 43a;h) postępy w osiąganiu spodziewanego efektu dźwigni z inwestycji dokonywanych w ramach instrumentu finansowego i uczestnictwa;”;
20.w art. 56 skreśla się ust. 5;
21.w art. 57 skreśla się ust. 3;
22.w art. 58 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
a)odniesienie do „art. 60 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 149 rozporządzenia finansowego”;
b)na końcu ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:
„W zależności od ich celu środki, o których mowa w niniejszym artykule, mogą być finansowane jako wydatki operacyjne albo administracyjne.”;
23.w art. 59 wprowadza się następujące zmiany:
a)dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„Każdy europejski fundusz strukturalny i inwestycyjny może wspierać operacje pomocy technicznej kwalifikowalne w ramach któregokolwiek z pozostałych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych.”;
b)dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„Nie naruszając przepisów ust. 2, państwa członkowskie mogą realizować działania, o których mowa w ust. 1, przez bezpośrednie udzielenie zamówienia:
(i)
Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu;
(ii)
międzynarodowej instytucji finansowej, w której państwo członkowskie posiada akcje lub udziały;
(iii)
publicznemu bankowi lub instytucji finansowej, określonym w art. 38 ust. 4 lit. b) ppkt (iii).”;
24.w art. 61 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 3 po lit. a) dodaje się lit. aa) w brzmieniu:
„zastosowanie zryczałtowanej procentowej stawki dochodów określonej przez państwo członkowskie dla sektora lub podsektora, które nie wchodzą w zakres lit. a). Przed zastosowaniem zryczałtowanej stawki odpowiednia instytucja audytowa upewnia się, że zryczałtowana stawka została określona na podstawie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody, w oparciu o dane historyczne lub obiektywne kryteria;”;
b)ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„Jako rozwiązanie alternatywne wobec stosowania metod określonych w ust. 3 maksymalna stopa dofinansowania, o której mowa w art. 60 ust. 1, może na wniosek państwa członkowskiego zostać zmniejszona w odniesieniu do priorytetu lub środka, w ramach którego wszystkie operacje, które mają być wspierane w ramach tego priorytetu lub środka, mogłyby stosować jednolitą stawkę zryczałtowaną zgodnie z ust. 3 akapit pierwszy lit. a). Zmniejszenie to nie może być mniejsze niż wartość obliczona przez pomnożenie maksymalnej unijnej stopy dofinansowania mającej zastosowanie na mocy przepisów właściwych dla danego funduszu przez odnośną stawkę zryczałtowaną, o której mowa w ust. 3 akapit pierwszy lit. a).”;
c)ust. 7 lit. h) otrzymuje brzmienie:
„operacji, dla których kwoty lub stawki wsparcia są określone w załączniku II do rozporządzenia w sprawie EFRROW lub w rozporządzeniu w sprawie EFMR.”;
25.w art. 65 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 8:
(i)lit. h) otrzymuje brzmienie:
„h) operacji, dla których kwoty lub stawki wsparcia są określone w załączniku II do rozporządzenia w sprawie EFRROW lub w rozporządzeniu w sprawie EFMR, z wyjątkiem operacji, w przypadku których następuje odesłanie do niniejszego ustępu na mocy rozporządzenia w sprawie EFMR; lub”;
(ii)lit. i) otrzymuje brzmienie:
„i) operacji, dla których łączne koszty kwalifikowalne nie przekraczają 100 000 EUR.”;
b)ust. 11 otrzymuje brzmienie:
„11. Operacja może otrzymać wsparcie pochodzące z przynajmniej jednego EFSI lub z przynajmniej jednego programu oraz z innych instrumentów unijnych, pod warunkiem że wydatki zadeklarowane we wniosku o płatność z jednego z EFSI nie są objęte ani wsparciem z innego unijnego funduszu lub instrumentu unijnego, ani wsparciem z tego samego funduszu w ramach innego programu. Kwotę wydatków, którą należy podać we wniosku o płatność z jednego z EFSI, można wyliczyć w odniesieniu do każdego EFSI proporcjonalnie, zgodnie z dokumentem określającym warunki wsparcia.”;
26.w art. 67 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
(i)lit. c) otrzymuje brzmienie:
„kwot ryczałtowych;”;
(ii) dodaje się lit. e) w brzmieniu:
„e) finansowania niepowiązanego z kosztami danych operacji, lecz opartego na wypełnianiu warunków odnoszących się do postępów w realizacji lub do osiągania celów programów. Szczegółowe warunki dotyczące warunków finansowania i ich stosowania określa się w aktach delegowanych przyjmowanych zgodnie z uprawnieniem przewidzianym w ust. 5.”;
b)dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. W przypadku operacji lub projektów nieobjętych zakresem ust. 4 zdanie pierwsze, które otrzymują wsparcie z EFRR i EFS, dotacje i pomoc zwrotna, w przypadku których wsparcie publiczne nie przekracza 100 000 EUR, przyjmują formę standardowych stawek jednostkowych, kwot ryczałtowych lub finansowania w oparciu o stawki ryczałtowe, z wyjątkiem operacji otrzymujących wsparcie w ramach programu pomocy państwa, które nie stanowi pomocy de minimis.”;
c)w ust. 5 wprowadza się następujące zmiany:
(i) lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a) za pomocą rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczeń w oparciu o:
(i)
dane statystyczne bądź inne obiektywne informacje;
(ii)
zweryfikowane dane historyczne poszczególnych beneficjentów;
(iii)
zastosowanie zwykłej praktyki księgowania kosztów poszczególnych beneficjentów; lub
(iv)
projekty budżetu sporządzane oddzielnie dla każdego przypadku i uzgodnione ex ante przez instytucję zarządzającą, w przypadkach gdy wsparcie publiczne nie przekracza 100 000 EUR;”;
(ii)dodaje się akapit w brzmieniu:
„Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 149, dotyczących definicji standardowych stawek jednostkowych lub finansowania w oparciu o stawki ryczałtowe, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. b) i d), powiązanych metod, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) niniejszego ustępu, oraz form wsparcia, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. e).”;
27.art. 68 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 68
Finansowanie w oparciu o stawki ryczałtowe w przypadku kosztów pośrednich w odniesieniu do dotacji i pomocy zwrotnej
W przypadku gdy realizacja operacji prowadzi do powstania kosztów pośrednich, mogą one być obliczone według stawki ryczałtowej w jeden z następujących sposobów:
a)
według stawki ryczałtowej w wysokości do 25 % bezpośrednich kosztów kwalifikowalnych, pod warunkiem że stawka ta jest obliczana na podstawie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczeń lub metody stosowanej w ramach systemów dotacji finansowanych w całości przez państwo członkowskie w przypadku podobnego rodzaju operacji i beneficjenta;
b)
według stawki ryczałtowej w wysokości do 15 % bezpośrednich kwalifikowalnych kosztów personelu, przy czym państwo członkowskie nie jest zobowiązane do dokonania żadnych obliczeń w celu ustalenia stawki mającej zastosowanie;
c)
według stawki ryczałtowej stosowanej do bezpośrednich kosztów kwalifikowalnych na podstawie istniejących metod i odpowiednich stawek stosowanych w ramach innych polityk Unii w przypadku podobnego rodzaju operacji i beneficjenta.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 149, dotyczących definicji stawki ryczałtowej i powiązanych metod, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c) niniejszego ustępu.”;
28.dodaje się art. 68a i 68b w brzmieniu:
„Artykuł 68a
Koszty personelu w odniesieniu do dotacji i pomocy zwrotnej
1. Bezpośrednie koszty personelu danej operacji można obliczać według stawki ryczałtowej w wysokości do 20 % kosztów bezpośrednich innych niż koszty personelu tej operacji.
2. Do celów określenia wysokości kosztów personelu stawka godzinowa może zostać obliczona poprzez podzielenie ostatnich udokumentowanych rocznych kosztów zatrudnienia brutto przez 1 720 godzin w przypadku osób pracujących w pełnym wymiarze czasu pracy lub przez odpowiedni proporcjonalny odsetek 1 720 godzin w przypadku osób pracujących w niepełnym wymiarze czasu. Łączna liczba zadeklarowanych godzin na osobę nie może przekraczać liczby godzin stosowanej do obliczenia stawki godzinowej.
3. Jeżeli roczne koszty zatrudnienia brutto nie są dostępne, można je wyliczyć na podstawie dostępnych udokumentowanych kosztów zatrudnienia brutto lub umowy o pracę, odpowiednio dostosowanych do 12-miesięcznego okresu.
4. Koszty personelu dotyczące osób, które wykonują zlecenia dotyczące operacji w niepełnym wymiarze czasu pracy przez określoną liczbę godzin miesięcznie, można obliczyć jako stały odsetek kosztów zatrudnienia brutto proporcjonalny do stałego odsetka godzin przepracowanych przy danej operacji, bez obowiązku ustanawiania oddzielnego systemu rejestracji czasu pracy. Pracodawca wydaje w odniesieniu do każdego pracownika dokument określający stały odsetek godzin przepracowanych przy danej operacji.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania do programów w ramach celu »Europejska współpraca terytorialna«.
Artykuł 68b
Finansowanie w oparciu o stawki ryczałtowe w przypadku kosztów innych niż koszty personelu
1. Stawka ryczałtowa w wysokości do 40 % bezpośrednich kwalifikowalnych kosztów personelu może zostać wykorzystana do pokrycia pozostałych kosztów kwalifikowalnych operacji, przy czym państwo członkowskie nie jest zobowiązane do wykonywania żadnych obliczeń w celu ustalenia stawki mającej zastosowanie. W przypadku operacji wspieranych w ramach EFS wynagrodzenia i dodatki wypłacane uczestnikom uznaje się za dodatkowe koszty kwalifikowalne nieobjęte stawką ryczałtową.
2. Stawka ryczałtowa, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie ma zastosowania, jeżeli koszty personelu obliczono na podstawie stawki ryczałtowej.”;
29.w art. 70 wprowadza się następujące zmiany:
a)dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Operacje dotyczące świadczenia usług na rzecz obywateli lub przedsiębiorstw, obejmujące całe terytorium danego państwa członkowskiego, uznaje się za zlokalizowane we wszystkich obszarach objętych programem w tym państwie członkowskim. W takich przypadkach wydatki przydziela się do odpowiedniego obszaru objętego programem proporcjonalnie, w oparciu o obiektywne kryteria inne niż przydział środków budżetowych do obszarów objętych programem.
Niniejszego ustępu nie stosuje się do programu krajowego, o którym mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, ani do szczególnego programu utworzenia i funkcjonowania krajowej sieci obszarów wiejskich, o którym mowa w art. 54 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.”;
b)ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:
„b) łączna kwota alokowana w ramach programu na operacje zlokalizowane poza obszarem objętym programem nie przekracza 15 % wsparcia z EFRR, Funduszu Spójności, EFRROW i EFMR na poziomie priorytetu w momencie zgody komitetu monitorującego, o której mowa w lit. c);”;
c)dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. W przypadku funduszy i EFMR, jeżeli operacje wdrażane poza obszarem objętym programem zgodnie z ust. 2 przynoszą korzyść zarówno poza obszarem objętym programem, jak i na tym obszarze, wydatki alokuje się do tych obszarów proporcjonalnie, w oparciu o obiektywne kryteria inne niż przydział środków budżetowych do obszarów objętych programem.”;
d)ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku operacji dotyczących pomocy technicznej lub działań komunikacyjnych i promocyjnych oraz operacji w ramach celu tematycznego dotyczącego wspierania badań naukowych, rozwoju technologicznego i innowacji wydatki mogą być ponoszone poza terytorium Unii, jeśli spełnione są warunki określone w ust. 2 lit. a) oraz wymogi dotyczące zarządzania, kontroli i audytu operacji.
Ponadto w przypadku operacji w ramach celu tematycznego dotyczącego wspierania badań naukowych, rozwoju technologicznego i innowacji spełnione muszą być warunki określone w ust. 2 lit. b).”;
30.art. 71 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Ust. 1, 2 i 3 nie mają zastosowania do wkładów na rzecz instrumentów finansowych, wkładów dokonywanych przez te instrumenty, kosztów leasingu na mocy art. 45 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 ani żadnej operacji, w przypadku której zaprzestano działalności produkcyjnej z powodu upadłości niewynikającej z oszukańczego bankructwa.”;
31.w art. 75 ust. 1 odniesienie do „art. 59 ust. 5 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 rozporządzenia finansowego”;
32.w art. 76 wprowadza się następujące zmiany:
a)w akapicie drugim odniesienie do „art. 84 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 108 rozporządzenia finansowego”;
b)w akapicie czwartym odniesienie do „art. 16 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 15 rozporządzenia finansowego”;
33.w art. 79 ust. 2 odniesienie do „art. 68 ust. 3 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 80 ust. 2 rozporządzenia finansowego”;
34.w art. 83 ust. 1 lit. c) odniesienie do „art. 59 ust. 5 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 rozporządzenia finansowego”;
35.w art. 84 odniesienie do „art. 59 ust. 6 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 6 rozporządzenia finansowego”;
36.art. 98 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„EFRR i EFS mogą finansować, w komplementarny sposób oraz z zastrzeżeniem ograniczenia w wysokości do 10 % unijnego finansowania w odniesieniu do każdej osi priorytetowej programu operacyjnego, część operacji, w przypadku której koszty kwalifikują się do wsparcia z drugiego funduszu w oparciu o zasady stosowane do tego funduszu, pod warunkiem że koszty te są konieczne do odpowiedniej realizacji operacji i są bezpośrednio z nią związane.”;
37.w art. 102 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Wydatki związane z dużym projektem można uwzględnić we wniosku o płatność po przedłożeniu do zatwierdzenia, o którym mowa w ust. 2. Jeżeli Komisja nie zatwierdzi dużego projektu wybranego przez instytucję zarządzającą, należy po wycofaniu wniosku przez państwo członkowskie lub po decyzji Komisji odpowiednio skorygować deklarację wydatków.”;
b)dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
„6a. Jeżeli duży projekt jest oceniany przez niezależnych ekspertów zgodnie z ust. 1, wydatki związane z tym dużym projektem można uwzględnić we wniosku o płatność po powiadomieniu Komisji przez instytucję zarządzającą, że niezależnym ekspertom przedłożono informacje wymagane na mocy art. 101.
Jeżeli niezależnego przeglądu jakości nie zgłoszono Komisji w ciągu 6 miesięcy od przedłożenia tych informacji niezależnym ekspertom albo jeżeli dana ocena jest negatywna, odpowiednie wydatki należy wycofać, a deklarację wydatków odpowiednio skorygować.”;
38.art. 104 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2.
Wkład publiczny przyznany na wspólny plan działania wynosi co najmniej 5 000 000 EUR lub 5 % wsparcia publicznego programu operacyjnego lub jednego z programów, z których pochodzą środki, w zależności od tego, która wartość jest niższa.
3. Ust. 2 nie ma zastosowania do operacji wspieranych w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, do pierwszego wspólnego planu działania przedłożonego przez państwo członkowskie w ramach celu »Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia« ani do pierwszego planu działania przedłożonego przez program w ramach celu »Europejska współpraca terytorialna«.”;
39.w art. 105 ust. 2 skreśla się zdanie drugie;
40.w art. 106 w akapicie pierwszym wprowadza się następujące zmiany:
a)pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) opis celów wspólnego planu działania oraz tego, w jaki sposób przyczynia się on do osiągnięcia celów programu lub realizację odpowiednich zaleceń dla poszczególnych krajów oraz ogólnych wytycznych polityki gospodarczej państw członkowskich i Unii zgodnie z art. 121 ust. 2 TFUE, a także stosownych zaleceń Rady, które państwa członkowskie mają uwzględniać w swoich politykach zatrudnienia zgodnie z art. 148 ust. 4 TFUE;”;
b)skreśla się pkt 2;
c)pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) opis planowanych projektów lub typów projektów oraz, w stosownych przypadkach, wartości pośrednie, a także wartości końcowe dotyczące produktów oraz rezultatów związanych ze wspólnymi wskaźnikami, w razie potrzeby z podziałem na osie priorytetowe;”;
d)skreśla się pkt 6 i 7;
e)pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) przepisy wykonawcze dotyczące wspólnego planu działania, w tym:
a)
informacje dotyczące wyboru wspólnego planu działania przez instytucję zarządzającą zgodnie z art. 125 ust. 3;
b)
rozwiązania dotyczące komitetu sterującego wspólnym planem działania, zgodnie z art. 108;
c)
rozwiązania dotyczące monitorowania i ewaluacji wspólnego planu działania, w tym rozwiązania dotyczące zapewnienia jakości, gromadzenia i przechowywania danych na temat osiągania wartości pośrednich, produktów oraz rezultatów;”;
e)w pkt 9 skreśla się lit. b);
41.art. 107 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, wskazuje się beneficjenta oraz cele wspólnego planu działania, w stosownych przypadkach wartości pośrednie, wartości końcowe dotyczące produktów oraz rezultatów, koszty osiągnięcia tych wartości pośrednich i końcowych dotyczących produktów oraz rezultatów, a także plan finansowy według programu operacyjnego i osi priorytetowych, w tym całkowitą kwotę wydatków kwalifikowalnych i kwotę wydatków publicznych, okres wdrażania wspólnego planu działania oraz, w stosownych przypadkach, zasięg geograficzny i grupy docelowe objęte wspólnym planem działania.”;
42.art. 108 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„Państwo członkowskie lub instytucja zarządzająca powołuje komitet sterujący wspólnego planu działania, który może być odrębny od komitetu monitorującego stosownych programów operacyjnych. Komitet sterujący zbiera się co najmniej dwa razy w roku i przedkłada sprawozdania instytucji zarządzającej. W stosownych przypadkach instytucja zarządzająca informuje właściwy komitet monitorujący o wynikach prac przeprowadzonych przez komitet sterujący oraz postępach we wdrażaniu wspólnego planu działania zgodnie z art. 110 ust. 1 lit. e) oraz art. 125 ust. 2 lit. a).”;
43.art. 109 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Płatności na rzecz beneficjenta wspólnego planu działania są traktowane jako kwoty ryczałtowe lub standardowe stawki jednostkowe.”;
44.art. 110 ust. 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a) metodykę i kryteria wyboru operacji, nie naruszając przepisów art. 34 ust. 3 lit. c);”;
45.w art. 114 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Plan ewaluacji jest sporządzany przez instytucję zarządzającą lub państwo członkowskie dla jednego lub kilku programów operacyjnych. Plan ewaluacji przedstawiany jest komitetowi monitorującemu nie później niż rok po przyjęciu programu operacyjnego. W przypadku odrębnych programów, o których mowa w art. 39 ust. 4 akapit pierwszy lit. b), przyjętych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, plan ewaluacji przedkłada się komitetowi monitorującemu nie później niż rok od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.”;
b)skreśla się ust. 4;
46.art. 115 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Szczegółowe zasady dotyczące działań informacyjnych i komunikacyjnych dla opinii publicznej oraz działań informacyjnych dla potencjalnych beneficjentów i beneficjentów określono w załączniku XII.”;
47.w art. 119 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„Kwota funduszy polityki spójności alokowanych na pomoc techniczną jest ograniczona do poziomu 4 % całkowitej kwoty funduszy alokowanych na programy operacyjne w momencie przyjmowania programów operacyjnych w państwach członkowskich w ramach celu »Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia«.”;
b)w ust. 2 skreśla się zdanie pierwsze;
c)ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W odniesieniu do funduszy strukturalnych, w przypadku gdy alokacje, o których mowa w ust. 1, są wykorzystywane do wspierania operacji z zakresu pomocy technicznej, które łącznie dotyczą więcej niż jednej kategorii regionu, te wydatki mogą być ponoszone w ramach osi priorytetowej łączącej różne kategorie regionów i przyporządkowane proporcjonalnie, z uwzględnieniem odpowiednich alokacji do różnych kategorii regionów programu operacyjnego albo z uwzględnieniem udziału alokacji każdej z kategorii w całkowitej alokacji dla państwa członkowskiego.”;
48.art. 122 ust. 2 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:
„Jeżeli kwoty nienależnie wypłacone beneficjentowi nie mogą być odzyskane i jest to wynikiem błędu lub zaniedbania ze strony państwa członkowskiego, dane państwo członkowskie jest odpowiedzialne za zwrot takiej kwoty do budżetu Unii. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieodzyskiwaniu nienależnie wypłaconej kwoty, jeżeli kwota, która ma zostać odzyskana od beneficjenta, nie przekracza – bez odsetek – 250 EUR tytułem wkładu z funduszy polityki spójności na operację w roku budżetowym.”;
49.art. 123 ust. 5 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„W przypadku funduszy polityki spójności oraz w przypadku EFMR, pod warunkiem przestrzegania zasady rozdzielności funkcji, instytucja zarządzająca, w stosownych przypadkach instytucja certyfikująca oraz instytucja audytowa mogą stanowić część tej samej instytucji publicznej lub podmiotu publicznego.”;
50.w art. 125 ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:
a)lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a) kontroluje, czy dofinansowane produkty i usługi zostały dostarczone, czy operacja spełnia obowiązujące przepisy prawa, wymagania programu operacyjnego, warunki wsparcia operacji oraz:
(i)
jeżeli koszty mają zostać zwrócone zgodnie z art. 67 akapit pierwszy lit. a) – czy kwota wydatków zadeklarowana przez beneficjentów w odniesieniu do tych kosztów została zapłacona;
(ii)
jeżeli koszty mają zostać zwrócone zgodnie z art. 67 akapit pierwszy lit. b), c) i d) – czy warunki zwrotu kosztów beneficjentowi zostały spełnione;”;
b)w lit. e) odniesienie do „art. 59 ust. 5 lit. a) i b) rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 lit. a) i b) rozporządzenia finansowego”;
51.w art. 126 akapit pierwszy lit. b) odniesienie do „art. 59 ust. 5 lit. a) rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 lit. a) rozporządzenia finansowego”;
52.w art. 127 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 1 akapit trzeci odniesienie do „art. 59 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia finansowego”; b)w ust. 5 lit. a) odniesienie do „art. 59 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia finansowego”;
53.w art. 134 ust. 1a akapit drugi odniesienie do „art. 21 ust. 3 lit. c) rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 20 ust. 3 lit. c) rozporządzenia finansowego”;
54.w art. 137 ust. 1 odniesienie do „art. 59 ust. 5 lit. a) rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 lit. a) rozporządzenia finansowego”;
55.w art. 138 odniesienie do „art. 59 ust. 5 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 rozporządzenia finansowego”;
56.w art. 139 ust. 7 odniesienie do „art. 177 ust. 3 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 20 ust. 3 lit. c) rozporządzenia finansowego”;
57.w art. 140 ust. 3 dodaje się zdanie w brzmieniu:
„Jeżeli dokumenty przechowuje się na powszechnie akceptowanych nośnikach danych zgodnie z procedurą określoną w ust. 5, dokumenty oryginalne nie są wymagane.”;
58.w art. 145 ust. 7 lit. a) odniesienie do „art. 59 ust. 5 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 62 ust. 5 rozporządzenia finansowego”;
59.w art. 147 ust. 1 odniesienie do „art. 73 rozporządzenia finansowego” zastępuje się słowami „art. 89 rozporządzenia finansowego”;
60.w art. 152 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„Jeżeli zaproszenie do składania wniosków ogłoszono przed wejściem w życie rozporządzenia XXX/YYY zmieniającego niniejsze rozporządzenie, instytucja zarządzająca (lub komitet monitorujący w przypadku programów w ramach celu »Europejska współpraca terytorialna«) może podjąć decyzję o niestosowaniu wymogu określonego w art. 67 ust. 2a przez maksymalnie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia XXX/YYY. Jeżeli dokument określający warunki wsparcia przekazano beneficjentowi w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia XXX/YYY, instytucja zarządzająca może podjąć decyzję o niestosowaniu zmienionych przepisów.”;
61.w załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:
a)w sekcji 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
„Jeżeli instrument finansowy jest wdrażany na mocy art. 39a oraz art. 38 ust. 4 lit. a) i b), umowa o finansowaniu obejmuje zasady i warunki dokonywania wkładów z programu do instrumentu finansowego oraz zawiera przynajmniej następujące elementy:”;
b)w sekcji 1 lit. i) otrzymuje brzmienie:
„przepisy dotyczące ponownego wykorzystania środków związanych ze wsparciem z EFSI do końca okresu kwalifikowalności zgodnie z art. 44 oraz, w stosownych przypadkach, przepisy dotyczące zróżnicowanego traktowania, o którym mowa w art. 43a;”;
c) w sekcji 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) wykorzystanie i ponowne wykorzystanie środków związanych ze wsparciem z EFSI zgodnie z art. 43, 44 i 45 oraz, w stosownych przypadkach, przepisami dotyczącymi zróżnicowanego traktowania, o którym mowa w art. 43a;”;
62.w załączniku XII wprowadza się następujące zmiany:
a)w podsekcji 2.2 dodaje się punkt w brzmieniu:
„6. Obowiązki określone na mocy niniejszej podsekcji stosuje się od momentu przekazania beneficjentowi dokumentu określającego warunki wsparcia dla operacji, o którym mowa w art. 125 ust. 3 lit. c).”;
b)w podsekcji 3.1 pkt 2 lit. f) otrzymuje brzmienie:
„f)
odpowiedzialności beneficjentów za poinformowanie opinii publicznej o celu operacji i wsparciu operacji z funduszy zgodnie z podsekcją 2.2 od momentu przekazania beneficjentowi dokumentu określającego warunki wsparcia dla operacji, o którym mowa w art. 125 ust. 3 lit. c). Instytucja zarządzająca może zwrócić się do potencjalnych beneficjentów o przedstawienie we wnioskach orientacyjnej propozycji działań komunikacyjnych proporcjonalnych do wielkości operacji.”.
Artykuł 266
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1304/2013
W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 13 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Jeżeli operacje wchodzące w zakres akapitu pierwszego lit. a) przynoszą korzyść również dla obszaru objętego programem, w którym są wdrażane, wydatki alokuje się do tych obszarów proporcjonalnie, w oparciu o obiektywne kryteria inne niż przydział środków budżetowych do obszarów objętych programem.”;
2.w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:
a)skreśla się ust. 2;
b)skreśla się ust. 4;
3.w załączniku I pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) Wspólne wskaźniki produktu dotyczące uczestników
Przez »uczestników« rozumie się osoby korzystające bezpośrednio z interwencji EFS, które to osoby można zidentyfikować na podstawie ich cech charakterystycznych i poprosić je o podanie informacji na temat tych cech, i dla których przeznaczono konkretne środki. Inne osoby nie będą uznawane za uczestników. Wszystkie dane pogrupowane są według płci.
Wspólne wskaźniki produktu dotyczące uczestników są następujące:
— bezrobotni, w tym długotrwale bezrobotni*;
— długotrwale bezrobotni*;
— osoby bierne zawodowo*;
— osoby bierne zawodowo, nieuczestniczące w kształceniu lub szkoleniu*;
— osoby pracujące, łącznie z prowadzącymi działalność na własny rachunek*;
— osoby poniżej 25 lat*;
— osoby powyżej 54 lat*;
— osoby powyżej 54 lat, które są bezrobotne, łącznie z długotrwale bezrobotnymi, lub są bierne zawodowo i nie uczestniczą w kształceniu ani szkoleniu*;
— osoby z wykształceniem podstawowym (ISCED 1) lub średnim I stopnia (ISCED 2)*;
— osoby z wykształceniem na poziomie ponadgimnazjalnym (ISCED 3) lub policealnym (ISCED 4)*;
— osoby z wykształceniem wyższym (ISCED 5 do 8)*;
— migranci, uczestnicy obcego pochodzenia, mniejszości (w tym społeczności marginalizowane, takie jak Romowie)**;
— uczestnicy z niepełnosprawnościami **;
— inne osoby w niekorzystnej sytuacji społecznej**;
Łączna liczba uczestników będzie obliczana automatycznie na podstawie wskaźników produktu.
Te dane dotyczące uczestników biorących udział w operacji objętej wsparciem EFS będą podawane w rocznych sprawozdaniach z wdrażania, o których mowa w art. 50 ust. 1 i 2 i art. 111 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.
— osoby bezdomne lub dotknięte wykluczeniem z dostępu do mieszkań*;
— osoby pochodzące z obszarów wiejskich*;
— uczestnicy żyjący w gospodarstwie domowym bez osób pracujących*;
— uczestnicy żyjący w gospodarstwie domowym bez osób pracujących, z dziećmi pozostającymi na utrzymaniu*;
— uczestnicy żyjący w gospodarstwie domowym składającym się z jednej osoby dorosłej i dzieci pozostających na utrzymaniu*;
Dane dotyczące uczestników objętych pierwszymi dwoma wskaźnikami wymienionymi powyżej będą podawane w rocznych sprawozdaniach z wdrażania, o których mowa w art. 50 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013. Dane dotyczące uczestników objętych ostatnimi trzema wskaźnikami wymienionymi powyżej będą podawane w sprawozdaniach, o których mowa w art. 50 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013. Dane dotyczące pięciu wskaźników wymienionych powyżej są gromadzone na podstawie reprezentatywnej próby uczestników w ramach każdego priorytetu inwestycyjnego. Należy zapewnić wewnętrzną ważność tak, aby zebrane dane mogły być uogólnione na poziomie priorytetu inwestycyjnego.”.
Artykuł 267
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1305/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 1305/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 2 ust. 1 akapit drugi wprowadza się następujące zmiany:
a)lit. n) otrzymuje brzmienie:
„n) »młody rolnik« oznacza osobę, która w chwili składania wniosku ma nie więcej niż 40 lat, posiada odpowiednie umiejętności i kwalifikacje zawodowe i po raz pierwszy rozpoczyna działalność w gospodarstwie rolnym jako kierujący tym gospodarstwem rolnym; rozpoczynanie działalności może odbywać się samodzielnie lub wspólnie z innymi rolnikami;”;
b) lit. r) otrzymuje brzmienie:
„r) »las« oznacza obszar gruntu obejmujący ponad 0,5 ha z drzewami o wysokości powyżej 5 metrów, o zwarciu drzewostanu ponad 10 %, lub z drzewami, które są w stanie osiągnąć te progi in situ; pojęcie to nie obejmuje gruntu, który jest użytkowany przede wszystkim w celach rolniczych lub urbanistycznych, z zastrzeżeniem ust. 2;”;
c)dodaje się lit. s) w brzmieniu:
„s) »data rozpoczęcia działalności« oznacza datę rozpoczęcia procesu zaczynania działalności poprzez działanie, które ma zostać zrealizowane przez wnioskodawcę.”;
2.art. 8 ust. 1 lit. h) ppkt (ii) otrzymuje brzmienie:
3.„(ii) tabeli wyszczególniającej, w odniesieniu do każdego działania, dla każdego rodzaju operacji wraz z określoną wielkością wkładu EFRROW, dla rodzaju operacji, o którym mowa w art. 39a, i dla pomocy technicznej, całkowity zaplanowany wkład Unii oraz mający zastosowanie udział wkładu EFRROW. W stosownych przypadkach tabela ta wskazuje oddzielnie udział wkładu EFRROW dla regionów słabiej rozwiniętych oraz dla innych regionów;”;art. 16 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„Wsparcie w ramach tego działania może również obejmować koszty wynikające z działań informacyjnych i promocyjnych prowadzonych przez grupy producentów, dotyczących produktów objętych systemami jakości i otrzymujących wsparcie zgodnie z ust. 1. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 70 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 działania te mogą być wdrażane jedynie na rynku wewnętrznym.”;
4.art. 17 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
„b) dotyczą przetwarzania, wprowadzania do obrotu lub rozwoju produktów rolnych objętych załącznikiem I do TFUE lub bawełny, z wyjątkiem produktów rybołówstwa. Produktem procesu produkcyjnego może być produkt nieobjęty tym załącznikiem; jeżeli wsparcie udzielane jest w formie instrumentów finansowych, materiałem wyjściowym może również być produkt nieobjęty załącznikiem I do TFUE, pod warunkiem że inwestycja przyczynia się do osiągnięcia co najmniej jednego celu Unii dotyczącego rozwoju obszarów wiejskich;”;
5.w art. 19 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wniosek o wsparcie na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (i) składa się w terminie 24 miesięcy od daty rozpoczęcia działalności.
Wsparcie na mocy ust. 1 lit. a) uzależnione jest od przedłożenia planu biznesowego. Realizacja planu biznesowego musi rozpocząć się najpóźniej w terminie dziewięciu miesięcy od daty decyzji o przyznaniu pomocy. Plan biznesowy obejmuje maksymalnie pięć lat.
W przypadku młodych rolników otrzymujących wsparcie na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (i) realizacja planu biznesowego rozpoczyna się po dacie rozpoczęcia działalności. Plan biznesowy przewiduje, że młody rolnik musi spełnić wymogi art. 9 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 w odniesieniu do definicji rolników aktywnych zawodowo w terminie 18 miesięcy od daty decyzji o przyznaniu pomocy.
Państwa członkowskie definiują działania, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. s), w programach rozwoju obszarów wiejskich.
Państwa członkowskie określają górne i dolne progi umożliwiające beneficjentom dostęp do wsparcia na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz (iii). Niższy próg wsparcia na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (i) musi przewyższać górny próg dla wsparcia na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (iii). Wsparcie jest ograniczone do gospodarstw rolnych spełniających definicję mikroprzedsiębiorstw oraz małych przedsiębiorstw.”;
b)dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 wsparcie na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (i) może być udzielane również w postaci instrumentów finansowych lub połączenia dotacji i instrumentów finansowych.”;
c)ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Wsparcie na mocy ust. 1 lit. a) jest wypłacane w co najmniej dwóch ratach. Raty mogą mieć charakter degresywny. Wypłacenie ostatniej raty na mocy ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz (ii) uzależnione jest od prawidłowej realizacji planu biznesowego.”;
6.w art. 20 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Ust. 2 i 3 nie mają zastosowania, jeżeli wsparcie udzielane jest w postaci instrumentów finansowych.”;
7.w art. 36 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
(i) lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) narzędzie stabilizacji dochodów w postaci wkładu finansowego na rzecz funduszy wspólnego inwestowania, zapewniające rekompensatę dla rolników ze wszystkich sektorów za poważny spadek dochodów;”;
(ii)dodaje się lit. d) w brzmieniu:
„d) narzędzie stabilizacji dochodów w postaci wkładu finansowego na rzecz funduszy wspólnego inwestowania, zapewniające rekompensatę dla rolników z określonego sektora za poważny spadek dochodów.”;
b)ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do celów ust. 1 lit. b), c) i d) »fundusz wspólnego inwestowania« oznacza system akredytowany przez państwo członkowskie zgodnie z jego prawem krajowym, który umożliwia stowarzyszonym rolnikom ubezpieczanie się i za pomocą którego
wypłacane są tym rolnikom rekompensaty za straty gospodarcze spowodowane niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi, wystąpieniem choroby zwierząt lub roślin, inwazją szkodników lub incydentem środowiskowym bądź za poważny spadek dochodów.”;
c)w ust. 5 skreśla się akapit drugi;
8.w art. 38 ust. 3 skreśla się akapit trzeci;
9.w art. 39 wprowadza się następujące zmiany:
a)nagłówek art. 39 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 39
Narzędzie stabilizacji dochodów dla rolników ze wszystkich sektorów”;
b) w ust. 4 lit. b) skreśla się ostatnie zdanie;
10.dodaje się art. 39a w brzmieniu:
„Artykuł 39a
Narzędzie stabilizacji dochodów dla rolników z określonego sektora
„1. Wsparcie na mocy art. 36 ust. 1 lit. d) przyznaje się jedynie w należycie uzasadnionych przypadkach oraz jeżeli spadek dochodu przekracza 20 % średniego rocznego dochodu indywidualnego rolnika z poprzednich trzech lat lub średniej z trzech lat obliczonej na podstawie pięciu wcześniejszych lat, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej. Do celów art. 36 ust. 1 lit. d) dochód odnosi się do sumy przychodów, jakie uzyskuje rolnik z rynku, w tym wszelkich form wsparcia publicznego, po odjęciu kosztów produkcji. Płatności z funduszu wspólnego inwestowania na rzecz rolników rekompensują mniej niż 70 % utraconych dochodów w roku, w którym producent zaczyna się kwalifikować do otrzymania tego wsparcia.
2. Art. 39 ust. 2–5 mają zastosowanie do celów wsparcia na mocy art. 36 ust. 1 lit. d).”;
11.w art. 45 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Kapitał roboczy, który ma charakter dodatkowy i jest związany z nową inwestycją, która otrzymuje wsparcie z EFRROW poprzez instrument finansowy ustanowiony zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, może stanowić wydatek kwalifikowalny. Takie wydatki kwalifikowalne nie mogą przekraczać 30 % całkowitej kwoty wydatków kwalifikowalnych na inwestycje. Stosowny wniosek musi być należycie uzasadniony.”;
b)dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
„7.
Ust. 1, 2 i 3 nie mają zastosowania, jeżeli wsparcie udzielane jest w postaci instrumentów finansowych.”;
12.w art. 49 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Na zasadzie odstępstwa, w wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach, gdy określenie kryteriów wyboru jest niemożliwe ze względu na charakter danego rodzaju operacji, instytucja zarządzająca może określić inną metodę wyboru, opisaną w programie rozwoju obszarów wiejskich po konsultacji z komitetem monitorującym.”;
b)ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Organ państwa członkowskiego odpowiedzialny za wybór operacji zapewnia wybór operacji, z wyjątkiem operacji na mocy art. 18 ust. 1 lit. b), art. 24 ust. 1 lit. d), art. 28–31, art. 33–34 i art. 36–39a, zgodnie z kryteriami wyboru, o których mowa w ust. 1, oraz zgodnie z przejrzystą i należycie udokumentowaną procedurą.”;
c)dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania, jeżeli wsparcie udzielane jest w postaci instrumentów finansowych.”;
13.w art. 59 ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:
a)lit. f) otrzymuje brzmienie:
„f) 100 % dla kwoty 100 mln EUR, według cen z 2011 r., przyznanej Irlandii, dla kwoty 500 mln EUR, według cen z 2011 r., przyznanej Portugalii oraz dla kwoty 7 mln EUR, według cen z 2011 r., przyznanej Cyprowi;”;
b) w lit. g) ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie:
„Wysokości wkładu EFRROW, jaka miałaby zastosowanie bez tego odstępstwa, przestrzega się jednakże w odniesieniu do całkowitej kwoty wydatków publicznych dokonanych w okresie programowania;”;
c)dodaje się lit. h) w brzmieniu:
„h) wielkość wkładu, o której mowa w art. 39a ust. 13 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, w przypadku instrumentów finansowych, o których mowa w art. 38 ust. 1 lit. c) tego samego rozporządzenia.”;
14.w art. 60 wprowadza się następujące zmiany:
a)ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W drodze odstępstwa od art. 65 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 w przypadku środków nadzwyczajnych wynikających z klęsk żywiołowych, katastrof lub niekorzystnych zjawisk klimatycznych lub znacznej i nagłej zmiany warunków społeczno-ekonomicznych danego państwa członkowskiego lub regionu, w tym znacznych i nagłych zmian demograficznych wynikających z migracji lub przyjmowania uchodźców, program rozwoju obszarów wiejskich może przewidywać, że kwalifikowalność wydatków związanych ze zmianami programu może rozpocząć się od daty wystąpienia danego wydarzenia.”;
b)ust. 2 akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„Z wyjątkiem kosztów ogólnych określonych w art. 45 ust. 2 lit. c), w przypadku operacji inwestycyjnych w ramach działań objętych zakresem art. 42 TFUE, za wydatki kwalifikowalne uważa się tylko wydatki poniesione po przedłożeniu wniosku właściwemu organowi. Państwa członkowskie mogą jednak przewidzieć w swoich programach, że kwalifikowalne są również wydatki związane ze środkami nadzwyczajnymi wynikającymi z klęsk żywiołowych, katastrof lub niekorzystnych zjawisk klimatycznych lub znacznej i nagłej zmiany warunków społeczno-ekonomicznych danego państwa członkowskiego lub regionu, w tym znacznych i nagłych zmian demograficznych wynikających z migracji lub przyjmowania uchodźców, poniesione przez beneficjenta po wystąpieniu danego wydarzenia.”;
15.art. 62 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W przypadku gdy pomocy udziela się na podstawie kosztów standardowych lub dodatkowych kosztów i utraconych dochodów zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia (w odniesieniu do utraconych dochodów i kosztów utrzymania) oraz art. 28–31, art. 33 i art. 34 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, państwa członkowskie zapewniają, aby odpowiednie obliczenia były adekwatne i dokładne oraz określone z wyprzedzeniem na podstawie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej metody obliczeń. W tym celu podmiot funkcjonalnie niezależny od organów odpowiedzialnych za wdrożenie programu i posiadający odpowiednią wiedzę fachową przeprowadza obliczenia lub potwierdza adekwatność i dokładność obliczeń. Oświadczenie potwierdzające adekwatność i dokładność obliczeń włącza się do programu rozwoju obszarów wiejskich.”;
16.art. 74 lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a)
jest konsultowany i wydaje opinię, przed publikacją odpowiedniego zaproszenia do składania wniosków, w sprawie kryteriów wyboru finansowanych operacji, które podlegają przeglądowi zgodnie z potrzebami programowania;”.
Artykuł 268
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1306/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 1306/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 26 wprowadza się następujące zmiany:
a)skreśla się ust. 2;
b)ust. 3, 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„3. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustalające współczynnik korygujący do dnia 30 czerwca roku kalendarzowego, do którego dany współczynnik korygujący ma zastosowanie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 116 ust. 2.
4. Do dnia 1 grudnia roku kalendarzowego, do którego dany współczynnik korygujący ma zastosowanie, Komisja może na podstawie nowych informacji przyjąć akty wykonawcze dostosowujące współczynnik korygujący ustalony zgodnie z ust. 3. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 116 ust. 2.
5. Państwa członkowskie zwracają środki przeniesione zgodnie z art. 12 ust. 2 lit. d) rozporządzenia finansowego odbiorcom końcowym, w odniesieniu do których w roku budżetowym, na który przeniesiono środki, zastosowano współczynnik korygujący.
Zwrot środków, o którym mowa w akapicie pierwszym, stosuje się jedynie wobec beneficjentów końcowych w tych państwach członkowskich, w których w poprzednim roku budżetowym stosowano dyscyplinę finansową.”;
2.art. 38 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku postępowania sądowego lub odwoławczego postępowania administracyjnego mającego skutek zawieszający, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, z upływem którego następuje automatyczne anulowanie, zostaje zawieszony w odniesieniu do kwoty odpowiadającej danym operacjom na czas trwania tego postępowania sądowego lub odwoławczego postępowania administracyjnego, pod warunkiem że Komisja otrzyma od państwa członkowskiego do dnia 31 stycznia roku N + 4 uzasadnione powiadomienie.”;
3.art. 43 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a) kwoty, które na podstawie art. 40, art. 41 ust. 2 i art. 51 w odniesieniu do wydatków w ramach EFRG oraz na podstawie art. 52 i 54 muszą zostać wpłacone do budżetu Unii, wraz z odsetkami;”;
4.art. 54 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli odzyskanie nie nastąpi w ciągu czterech lat od daty wystąpienia o zwrot należności lub w ciągu ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, konsekwencje finansowe wynikające z nieodzyskania kwot ponosi dane państwo członkowskie, bez uszczerbku dla wymogu, zgodnie z którym dane państwo członkowskie musi kontynuować procedury odzyskiwania należności zgodnie z art. 58.
W przypadku gdy w procedurze odzyskiwania należności instrumentem administracyjnym lub prawnym charakterze ostatecznym stwierdzony zostanie brak jakiejkolwiek nieprawidłowości, obciążenia finansowe poniesione przez dane państwo członkowskie zgodnie z akapitem pierwszym deklarowane są wobec funduszy jako wydatki.
Jednakże w przypadku, gdy z przyczyn niezależnych od danego państwa członkowskiego odzyskanie nie jest możliwe w terminie określonym w akapicie pierwszym, a kwota, która ma zostać odzyskana, przekracza 1 milion EUR, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego, przedłużyć ten termin o okres nie dłuższy niż połowa pierwotnego okresu.”;
5.w art. 63 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:
„W przypadku nieprzestrzegania krajowych lub unijnych przepisów dotyczących zamówień publicznych część pomocy, która nie jest wypłacana lub która ma zostać zwrócona, jest określana w zależności od powagi nieprzestrzegania przepisów oraz zgodnie z zasadą proporcjonalności, z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych Komisji w sprawie korekt finansowych, jakie należy wprowadzić w wydatkach finansowanych przez Unię w ramach wykonania dzielonego w przypadku nieprzestrzegania przepisów dotyczących zamówień publicznych. Ma to wpływ na legalność i prawidłowość transakcji jedynie do wysokości części pomocy, która nie jest wypłacana lub która ma zostać zwrócona.”.
Artykuł 269
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 1307/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 6 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:
„W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 36 ust. 4 akapit drugi, krajowy pułap określony w załączniku II dla tego państwa członkowskiego na odpowiedni rok może zostać przekroczony o kwotę obliczoną zgodnie z tym akapitem.”;
2.w art. 9 dodaje się ust. 7 i 8 w brzmieniu:
„7. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję, że od 2018 r. osoby lub grupy osób objęte zakresem ust. 2 akapit pierwszy i drugi mogą powołać się tylko na jedno lub dwa z trzech kryteriów wymienionych w ust. 2 akapit trzeci w celu wykazania, że są aktywnymi rolnikami. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takiej decyzji do dnia 1 sierpnia 2017 r.
8. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zaprzestaniu stosowania przepisów niniejszego artykułu od 2018 r. Powiadamiają Komisję o takiej decyzji do dnia 1 sierpnia 2017 r.”;
3.w art. 36 ust. 4 dodaje się akapity w brzmieniu:
„W odniesieniu do każdego z państw członkowskich kwota obliczana zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu może zostać podwyższona o maksymalnie 3 % odpowiedniego rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II po odjęciu kwoty wynikającej z zastosowania art. 47 ust. 1 dla danego roku. W przypadku gdy państwo członkowskie stosuje takie podwyższenie, podwyższenie to jest uwzględniane przez Komisję przy ustanawianiu rocznego pułapu krajowego dla systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu. W tym celu państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 sierpnia 2017 r. o rocznych wartościach procentowych, o jakie należy podwyższyć kwotę obliczaną zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu w odniesieniu do każdego roku kalendarzowego począwszy od 2018 r.
Państwa członkowskie mogą dokonywać corocznie przeglądu swojej decyzji, o której mowa w akapicie drugim, i powiadamiają Komisję o każdej decyzji opartej na takim przeglądzie do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego jej stosowanie.”;
4.w art. 50 skreśla się ust. 9;
5.art. 51 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku gdy łączna kwota płatności dla młodych rolników, w odniesieniu do której złożono wnioski w państwie członkowskim w danym roku, przewyższa pułap 2 % określony w ust. 1 niniejszego artykułu, państwo członkowskie określa maksymalny limit stosowany do liczby uprawnień do płatności aktywowanych przez danego rolnika lub liczby kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych przez danego rolnika, aby zachować zgodność z pułapem 2 % określonym w ust. 1 niniejszego artykułu. Stosując art. 50 ust. 6, 7 i 8, państwa członkowskie przestrzegają tego limitu.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich limitach stosowanych zgodnie z akapitem pierwszym najpóźniej do dnia 15 września roku następującego po roku, w którym złożono wnioski o pomoc, w odniesieniu do których zastosowano limity.”;
6.w art. 52 dodaje się ust. 10 w brzmieniu:
„10. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 70 dotyczących środków mających zapobiegać sytuacji, w której beneficjenci dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją utrzymują poziom produkcji pomimo strukturalnych zaburzeń równowagi na rynku w sektorze, pozwalających, by takie wsparcie mogło być nadal wypłacane do 2020 r. na podstawie jednostek produkcyjnych, w odniesieniu do których dobrowolne wsparcie związane z produkcją przyznano we wcześniejszym okresie referencyjnym.”.
Artykuł 270
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 33 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 1 lit. f) otrzymuje brzmienie: „f) zapobieganie sytuacjom kryzysowym i zarządzanie kryzysowe, w tym coaching dla innych organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów, grup producentów i producentów indywidualnych;”;
b)w ust. 3 dodaje się lit. i) w brzmieniu:
„i) coaching dla innych organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów, grup producentów i producentów indywidualnych.”;
2.art. 34 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Limit 50 % przewidziany w ust. 1 podwyższa się do 100 % w następujących przypadkach:
a)
wycofania z rynku owoców i warzyw, których ilość nie przekracza 5 % wielkości produkcji sprzedanej każdej organizacji producentów oraz których zbywanie odbywa się w drodze:
(i)
bezpłatnej dystrybucji wśród organizacji charytatywnych i fundacji, zatwierdzonych w tym celu przez państwa członkowskie, do wykorzystania w ich działalności służącej pomocy osobom, których prawo do otrzymywania pomocy społecznej jest uznane w prawie krajowym, w szczególności w związku z tym, że osoby te nie posiadają środków utrzymania;
(ii)
bezpłatnej dystrybucji w zakładach karnych, szkołach i instytucjach szkolnictwa publicznego, na obozach wypoczynkowych dla dzieci oraz w szpitalach i domach spokojnej starości wyznaczonych przez państwa członkowskie, które podejmują wszelkie niezbędne kroki dla zagwarantowania, że dystrybuowane w ten sposób ilości produktów stanowią uzupełnienie ilości normalnie kupowanych przez placówki tego rodzaju;
b)
działań związanych z coachingiem innych organizacji producentów, grup producentów lub producentów indywidualnych z państw członkowskich, o których mowa w art. 35 ust. 1.”;
3.art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 35
Krajowa pomoc finansowa
1. Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Estonia, Finlandia, Grecja, Węgry, Litwa, Luksemburg, Malta, Polska, Rumunia, Słowacja i Słowenia mogą przyznać organizacjom producentów, na ich wniosek, krajową pomoc finansową wynoszącą maksymalnie 1 % wartości ich produkcji sprzedanej. Pomoc ta stanowi uzupełnienie funduszu operacyjnego.
2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 227, zmieniających ust. 1 w celu dodania państw członkowskich, w których stopień zorganizowania producentów w sektorze owoców i warzyw jest szczególnie niski, oraz skreślenia państw członkowskich, w których sytuacja taka już nie występuje.”;
4.art. 188 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 188
Proces przydziału kontyngentów taryfowych
1. Komisja podaje do wiadomości publicznej, za pomocą odpowiedniej publikacji w internecie, wyniki przydziału kontyngentów taryfowych dla zgłoszonych wniosków, z uwzględnieniem dostępnych kontyngentów taryfowych i zgłoszonych wniosków.
2. Publikacja, o której mowa w ust. 1, w stosownych przypadkach zawiera również odniesienie do konieczności odrzucenia nierozpatrzonych wniosków, zawieszenia składania wniosków lub przydziału niewykorzystanych ilości.
3. Państwa członkowskie wydają pozwolenie na przywóz ilości, w odniesieniu do których złożono wniosek, w ramach kontyngentów taryfowych na przywóz, z zastrzeżeniem odpowiednich współczynników przydziału oraz po ich podaniu do wiadomości publicznej przez Komisję zgodnie z ust. 1.”.
Artykuł 271
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1309/2013
W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W drodze odstępstwa od art. 2 państwa członkowskie składające wniosek mogą świadczyć zindywidualizowane usługi współfinansowane przez EFG na rzecz osób niepracujących, niekształcących się ani nieszkolących się, które w dniu złożenia wniosku nie przekroczyły 25 roku życia lub, w przypadku gdy państwo członkowskie tak postanowi, 30 roku życia, w liczbie równej liczbie objętych pomocą beneficjentów, przy czym priorytetowo traktowane są osoby, które zostały zwolnione lub zaprzestały prowadzenia działalności, pod warunkiem że przynajmniej niektóre z tych zwolnień w rozumieniu art. 3 miały miejsce w regionach na poziomie NUTS 2, w których stopa bezrobocia osób młodych w wieku 15–24 lat wynosiła ponad 25 % w 2012 r., a w przypadku państw członkowskich, w których stopa bezrobocia osób młodych wzrosła o ponad 30 % w 2012 r., w regionach na poziomie NUTS 2, w których stopa bezrobocia osób młodych wynosiła ponad 20 % w 2012 r. Wsparcie może być udzielane osobom niekształcącym się, niepracującym ani nieszkolącym się, które nie przekroczyły 25 roku życia lub, w przypadku gdy państwo członkowskie tak postanowi, 30 roku życia, w tych regionach na poziomie NUTS 2, w których stopa bezrobocia osób młodych w wieku 15–24 lat wynosiła ponad 25 % w 2012 r., a w przypadku państw członkowskich, w których stopa bezrobocia osób młodych wzrosła o ponad 30 % w 2012 r., w regionach na poziomie NUTS 2, w których stopa bezrobocia osób młodych wynosiła ponad 20 % w 2012 r.”;
2.art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„Zadania określone w ust. 1 są realizowane zgodnie z rozporządzeniem finansowym.”;
3.art. 15 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Jeżeli Komisja uzna, że warunki przyznania wkładu finansowego z EFG zostały spełnione, przedstawia wniosek w sprawie jego uruchomienia. Decyzja o uruchomieniu środków z EFG podejmowana jest wspólnie przez Parlament Europejski i Radę w terminie jednego miesiąca od przedstawienia im sprawy. Rada stanowi większością kwalifikowaną, a Parlament Europejski – większością głosów swoich członków i trzech piątych głosów oddanych.
Przesunięcia związane z EFG dokonywane są zgodnie z art. 30 ust. 5 rozporządzenia finansowego.”.
Artykuł 272
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1316/2013
W rozporządzeniu (UE) nr 1316/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1.dodaje się rozdział w brzmieniu:
„Rozdział Va
Łączenie
Artykuł 16a
Instrumenty łączone w ramach instrumentu »Łącząc Europę«
1. Instrumenty łączone zgodnie z art. 153 rozporządzenia finansowego można ustanawiać na mocy niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do jednego sektora objętego instrumentem »Łącząc Europę« lub większej ich liczby.
2. Instrumenty łączone w ramach instrumentu »Łącząc Europę« wdraża się zgodnie z art. 6 ust. 3.
3. Ogólny wkład z budżetu unijnego w instrumenty łączone w ramach instrumentu »Łącząc Europę« nie przekracza 10 % całkowitej puli środków finansowych instrumentu »Łącząc Europę«, o której mowa w art. 5 ust. 1.
4. Wsparcie udzielane w ramach instrumentów łączonych w ramach instrumentu »Łącząc Europę« w postaci dotacji musi spełniać warunki kwalifikowalności i pomocy finansowej określone w art. 7. Kwotę wsparcia finansowego, która ma zostać przyznana operacjom łączonym wspieranym przez instrumenty łączone w ramach instrumentu »Łącząc Europę«, dostosowuje się w oparciu o analizę kosztów i korzyści oraz konieczność maksymalnego zwiększenia efektu dźwigni finansowania unijnego.
5. Unia, każde z państw członkowskich lub inni inwestorzy mogą wnosić wkłady do instrumentów łączonych w ramach instrumentu »Łącząc Europę«, pod warunkiem że Komisja wyrazi zgodę na wszelkie doprecyzowanie warunków kwalifikowalności operacji łączonych lub strategii inwestycyjnej instrumentu, jakie może być konieczne ze względu na dodatkowy wkład. Dodatkowe zasoby są wdrażane przez Komisję zgodnie z ust. 2.
6. Operacje łączone wspierane za pomocą instrumentów łączonych w ramach instrumentu »Łącząc Europę« są wybierane na podstawie stopnia zaawansowania projektu i służą dywersyfikacji sektorowej zgodnie z art. 3 i 4, a także równowadze geograficznej w państwach członkowskich. Muszą one:
a) stanowić europejską wartość dodaną;
b) przyczyniać się do osiągnięcia celów strategii »Europa 2020«.
7. Operacje łączone w państwach trzecich mogą być wspierane przez instrumenty łączone w ramach instrumentu »Łącząc Europę« – Transport, jeżeli są niezbędne do wdrożenia projektu będącego przedmiotem wspólnego zainteresowania.”;
2.art. 17 ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„Pula środków finansowych mieści się w przedziale 80–95 % zasobów budżetowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a).”;
3.w art. 22 po akapicie drugim dodaje się akapit w brzmieniu:
„Poświadczanie wydatków, o którym mowa powyżej, nie jest obowiązkowe w przypadku dotacji przyznanych na podstawie rozporządzenia nr 283/2014 w sprawie wytycznych dotyczących sieci transeuropejskich w dziedzinie infrastruktury telekomunikacyjnej.”.
Artykuł 273
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 223/2014
W rozporządzeniu (UE) nr 223/2014 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 9 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4.
Ust. 1–3 nie mają zastosowania co celów zmiany elementów programu operacyjnego objętych odpowiednimi podsekcjami 3.5 i 3.6 oraz sekcją 4 wzorów prezentacji programu operacyjnego określonych w załączniku I.
Państwo członkowskie powiadamia Komisję o wszelkich decyzjach wchodzących w zakres akapitu pierwszego w terminie jednego miesiąca od daty danej decyzji. Decyzja określa datę jej wejścia w życie, która nie może być wcześniejsza niż data jej przyjęcia.”;
2.w art. 25 ust. 3 dodaje się lit. e) w brzmieniu:
„e) zasad stosowania odpowiednich kosztów jednostkowych, płatności ryczałtowych i stawek zryczałtowanych stosowanych w ramach innych dziedzin polityki Unii w przypadku podobnego rodzaju operacji i beneficjenta.”;
3.w art. 26 wprowadza się następujące zmiany:
a)w ust. 2 lit. d) i e) otrzymują brzmienie:
„d) koszty organizacji partnerskich dotyczące gromadzenia, transportu, magazynowania i dystrybucji darów żywnościowych i bezpośrednio związane z działaniami podnoszącymi świadomość społeczną;
e) koszty środków towarzyszących podejmowanych i zadeklarowanych przez organizacje partnerskie świadczące pomoc żywnościową lub podstawową pomoc materialną bezpośrednio lub za pośrednictwem umów o współpracy osobom najbardziej potrzebującym, w zryczałtowanej wysokości 5 % kosztów, o których mowa w lit. a), lub 5 % wartości produktów żywnościowych zbywanych zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.”;
b)dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Niezależnie od przepisów ust. 2 zmniejszenie kosztów kwalifikowalnych, o których mowa w ust. 2 lit. a), ze względu na nieprzestrzeganie obowiązujących przepisów przez podmiot odpowiedzialny za zakup żywności lub podstawową pomoc materialną nie prowadzi do zmniejszenia kosztów kwalifikowalnych innych podmiotów, o których to kosztach mowa w art. 26 ust. 2 lit. c) i e).”;
4.w art. 30 ust. 2 akapit czwarty otrzymuje brzmienie:
„Jeżeli kwoty nienależnie wypłacone beneficjentowi nie mogą być odzyskane i jest to wynikiem błędu lub zaniedbania ze strony państwa członkowskiego, dane państwo członkowskie jest odpowiedzialne za zwrot takiej kwoty do budżetu Unii. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieodzyskiwaniu nienależnie wypłaconej kwoty, jeżeli kwota, która ma zostać odzyskana od beneficjenta, nie przekracza – bez odsetek – 250 EUR tytułem wkładu z Funduszu na operację w roku budżetowym.”;
5.w art. 32 ust. 4 wprowadza się następujące zmiany:
a)lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a)
weryfikuje, czy współfinansowane produkty i usługi zostały dostarczone, czy operacje spełniają wymagania obowiązującego prawa, programu operacyjnego oraz warunki wsparcia operacji, oraz – jeżeli koszty mają zostać zwrócone zgodnie z art. 25 akapit pierwszy lit. a) – czy wydatki deklarowane przez beneficjentów w odniesieniu do tych kosztów zostały zapłacone;”;
b) po lit. a) dodaje się lit. aa) w brzmieniu:
„aa)
weryfikuje, w przypadku kosztów zwracanych na podstawie art. 25 akapit pierwszy lit. b), c) i d), czy spełniono warunki zwrotu wydatków beneficjentowi;”;
6.art. 42 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3.
Termin płatności, o którym mowa w ust. 2, może zostać zawieszony przez instytucję zarządzającą w należycie uzasadnionych przypadkach, gdy:
a)
kwota ujęta we wniosku o płatność jest nienależna lub odpowiednie dokumenty towarzyszące, w tym dokumenty niezbędne do weryfikacji zarządzania na mocy art. 32 ust. 4 lit. a), nie zostały przedłożone;
b)
wszczęto dochodzenie w związku z ewentualnymi nieprawidłowościami mającymi wpływ na dane wydatki.
Zainteresowany beneficjent jest informowany na piśmie o zawieszeniu i o jego przyczynach.”;
7.art. 51 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Dokumenty przechowuje się bądź w formie oryginałów, bądź ich uwierzytelnionych odpisów lub na powszechnie uznanych nośnikach danych, w tym jako elektroniczne wersje dokumentów oryginalnych lub dokumenty istniejące wyłącznie w wersji elektronicznej. Jeżeli dokumenty przechowuje się na powszechnie akceptowanych nośnikach danych zgodnie z procedurą określoną w ust. 5, dokumenty oryginalne nie są wymagane.”.
Artykuł 274
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 283/2014
W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 283/2014 wprowadza się następujące zmiany:
1.art. 2 ust. 1 lit. e) otrzymuje brzmienie:
„»usługi ogólne« oznaczają usługi bramki łączące infrastrukturę krajową lub większą liczbę takich infrastruktur z jedną lub kilkoma platformami usług podstawowych oraz usługi zwiększające przepustowość infrastruktury usług cyfrowych poprzez zapewnienie dostępu do wysokowydajnych systemów obliczeniowych, systemów przechowywania danych i zarządzania danymi;”;
2.art. 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Działania wchodzące w skład projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie infrastruktury usług cyfrowych są wspierane przez:
a)
zamówienia,
b)
dotacje, lub
c)
instrumenty finansowe określone w art. 5 ust. 5.”.
Artykuł 275
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 652/2014
W rozporządzeniu (UE) nr 652/2014 wprowadza się następujące zmiany:
1.w art. 4 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. W przypadku zatwierdzenia działań wieloletnich zobowiązania budżetowe mogą być podzielone na transze roczne. W przypadku gdy zobowiązania budżetowe są w ten sposób podzielone, Komisja przydziela poszczególne transze roczne, uwzględniając stopień zaawansowania działań, przewidywane potrzeby oraz dostępność zasobów budżetowych.”;
2.w art. 13 skreśla się ust. 5;
3.w art. 22 skreśla się ust. 5;
4.w art. 27 skreśla się ust. 5.
Artykuł 276
Zmiany w decyzji nr 541/2014/UE
W art. 4 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 541/2014/UE dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Programy finansowania ustanowione rozporządzeniem (UE) nr 377/2014, rozporządzeniem (UE) nr 1285/2013 oraz decyzją 2013/743/UE mogą uczestniczyć w finansowaniu działań, o których mowa w ust. 1, w zakresie tych programów oraz zgodnie z ich założeniami i celami. Dofinansowanie takie powinno być wydawane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 377/2014.”.
CZĘŚĆ TRZECIA
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Artykuł 277
Przepisy przejściowe
Zobowiązania prawne dotyczące dotacji w zakresie wykonania budżetu UE w ramach wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 nadal mogą mieć postać decyzji o udzieleniu dotacji. Przepisy tytułu VIII mające zastosowanie do umów o udzielenie dotacji stosują się mutatis mutandis do decyzji o udzieleniu dotacji. Komisja dokona przeglądu stosowania decyzji o udzieleniu dotacji w ramach wieloletnich ram finansowych na okres po 2020 r., w szczególności w kontekście postępów osiągniętych do tego czasu w odniesieniu do podpisu elektronicznego i elektronicznego zarządzania dotacjami.
Wraz z wejściem w życie niniejszego rozporządzenia decyzje Komisji upoważniające do stosowania płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych lub stawek zryczałtowanych, przyjęte zgodnie z art. 124 rozporządzenia nr 966/2012, zostaną zmienione przez odpowiedniego urzędnika zatwierdzającego zgodnie z art. 175 niniejszego rozporządzenia.
Istniejące umowy ramowe mogą zostać poddane przeglądowi w celu zapewnienia zgodności z art. 126.
W stosownych przypadkach do dnia 31 grudnia 2018 r. państwa członkowskie przedkładają do Komisji wniosek o zmianę programu rozwoju obszarów wiejskich w celu zapewnienia zgodności z art. 2 ust. 1 lit. s) oraz art. 19 ust. 4 i ust. 4a rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.
Artykuł 278
Przegląd
Niniejsze rozporządzenie podlega przeglądowi zawsze wtedy, gdy okaże się to niezbędne, a w każdym razie najpóźniej w terminie dwóch lat przed końcem każdych wieloletnich ram finansowych.
Przegląd taki obejmuje między innymi wdrożenie przepisów części pierwszej tytuł VIII oraz dochowanie terminów określonych w art. 251.
Artykuł 279
Uchylenie
Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 i rozporządzenie delegowane (UE) nr 1268/2012 tracą moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 20XX r.
Odesłania do uchylonych rozporządzeń odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku 2.
Artykuł 280
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 20XX r.
Na zasadzie odstępstwa od przepisów akapitu drugiego niniejszego artykułu przepisy art. 265 ust. 11 lit. b) oraz c), art. 265 ust. 12 lit. a), lit. b) ppkt (i), lit. c) oraz d), art. 265 ust. 14 lit. b), art. 265 ust. 17, 18, 20 oraz 21, art. 265 ust. 24 lit. c), art. 265 ust. 25 lit. a) ppkt (i), art. 265 ust. 46, art. 265 ust. 48, art. 265 ust. 49, art. 50 lit. a), art. 265 ust. 62, art. 266 ust. 3 oraz art. 273 ust. 3 lit. b) stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.
Na zasadzie odstępstwa od przepisów akapitu drugiego niniejszego artykułu art. 201–207 mają zastosowanie do gwarancji budżetowych i pomocy finansowej, a art. 205 i 206 mają zastosowanie do instrumentów finansowych od dnia wejścia w życie wieloletnich ram finansowych na okres po 2020 r.
Na zasadzie odstępstwa od przepisów akapitu drugiego niniejszego artykułu przepisy art. 2 pkt 9 oraz art. 39 ust. 5, art. 211, 212 oraz 213 stosuje się od dnia wejścia w życie wieloletnich ram finansowych na okres po 2020 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich.
