KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 19.7.2016

COM(2016) 477 final

2016/0229(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 952/2013 ustanawiające kodeks celny w odniesieniu do towarów, które czasowo opuściły obszar celny Unii drogą morską lub powietrzną

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (UKC) 1 ma na celu ułatwienie legalnej wymiany handlowej przy jednoczesnym zapewnieniu należytego dozoru celnego i zwalczania nadużyć.

UKC wszedł w życie w dniu 30 października 2013 r., ale stosuje się go w całości od dnia 1 maja 2016 r.

Niniejszy wniosek ma na celu zmianę art. 136 UKC, aby zapewnić skuteczne stosowanie przepisów UKC, zwłaszcza w zakresie dozoru celnego. Proponowana zmiana powinna wejść w życie jak najszybciej, aby mogła przyczynić się do skutecznego dozoru celnego.

W celu ułatwienia przepływów handlowych, art. 136 UKC stanowi, że niektóre przepisy (w szczególności przepisy regulujące obowiązki przedstawienia przywozowej deklaracji skróconej, powiadomienia o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego, przewozu towarów i przedstawienia ich organom celnym po wyładunku lub przeładunku oraz czekania na pozwolenie organów celnych przed rozładowaniem lub przeładowaniem towarów, a także przepisy regulujące czasowe składowanie) nie mają zastosowania do towarów, które czasowo opuściły obszar celny Unii podczas przemieszczania bezpośrednią drogą morską lub powietrzną pomiędzy dwoma miejscami znajdującymi się na tym obszarze, bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii. Zaprzestanie stosowania tych przepisów może jednak zmniejszyć skuteczność dozoru celnego nad tymi towarami.

Art. 136 UKC nie usuwa wymogu określonego w art. 134 UKC, zgodnie z którym towary wprowadzane na obszar celny Unii muszą podlegać dozorowi celnemu oraz, w stosownych przypadkach, kontrolom celnym. Ze względu na obecne brzmienie art. 136 nie istnieje jednak wyraźna podstawa prawna, w oparciu o którą organy celne mogłyby żądać przedstawienia tych towarów. Nieprzedstawianie towarów może utrudnić organom celnym dozór nad towarami nieunijnymi i towarami unijnymi, których status wymaga dowiedzenia.

Organy celne w tych kolejnych portach morskich lub portach lotniczych muszą mieć możliwość zapewnienia pełnego i prawidłowego nałożenia należności celnych przywozowych i innych opłat lub właściwego zastosowania środków niefiskalnych (np. kontroli weterynaryjnych i fitosanitarnych), a także identyfikacji ryzyka wiążącego się z towarami przybywającymi w ich portach morskich lub lotniczych.

W związku z powyższym, w celu zapewnienia prawidłowego stosowania pozostałych przepisów UKC, zwłaszcza w zakresie dozoru celnego, konieczne jest przedstawienie wniosku w sprawie następującej zmiany zakresu art. 136 UKC, która odróżniałaby sytuację towarów nieunijnych i towarów unijnych.

1)Po pierwsze, jedynymi przepisami, które nie powinny mieć zastosowania w odniesieniu do towarów nieunijnych powrotnie wprowadzanych na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru bezpośrednią drogą morską lub powietrzną, są:

(1)przepisy regulujące obowiązek przedstawienia przywozowej deklaracji skróconej (art. 127–130 UKC); i

(2)przepisy regulujące obowiązek zgłoszenia przybycia statku morskiego lub statku powietrznego urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia na obszar celny Unii (art. 133 UKC);

(3)w takich sytuacjach powinno się natomiast stosować przepisy regulujące obowiązki przewozu towarów do określonego miejsca, przedstawienia ich organom celnym po wyładunku lub przeładunku, czekania na pozwolenie organów celnych przed rozładunkiem lub przeładunkiem oraz przepisy dotyczące czasowego składowania, umożliwiając w ten sposób należyty dozór celny.

2)Po drugie, podobnie traktowane powinny być towary unijne, których status wymaga dowiedzenia zgodnie z art. 153 ust. 2 UKC, ponieważ organy celne muszą być w stanie skontrolować dowód potwierdzający ich status unijny.

3)Po trzecie, do przepisów niemających zastosowania do towarów unijnych, które zachowały swój status na mocy art. 155 ust. 2 UKC, można dołączyć przepisy regulujące obowiązek przedstawienia towarów organom celnym po ich wyładunku lub przeładunku oraz obowiązek czekania na pozwolenie organów celnych przed rozładowaniem lub przeładowaniem towarów (art. 139–140 UKC). Jest to związane z faktem, że nawet jeśli towary te opuściły czasowo obszar celny Unii, to ich status nie uległ zmianie i nie jest konieczne jego wykazanie.

4)Ostatnie proponowane zmiany dotyczą skreślenia następujących odniesień zawartych w art. 136 UKC:

(1)należy skreślić odniesienie do art. 135 ust. 1 i art. 137 UKC, ponieważ towary powinny być w każdym wypadku przewiezione do miejsca wyznaczonego przez organy celne;

(2)należy skreślić odniesienie do art. 141 UKC, ponieważ przepisy art. 141 ust. 1 powinny w dalszym ciągu być stosowane do towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu, gdy są powrotnie wprowadzane do unii celnej;

(3)należy skreślić odniesienia do art. 144–149 UKC, ponieważ przepisy dotyczące czasowego składowania nie mają w żadnym przypadku zastosowania do towarów unijnych, a ich stosowanie w odniesieniu do towarów nieunijnych zostało wyłączone pomyłkowo.

•Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Podstawę prawną stanowi art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

•Pomocniczość

Wniosek jest przedmiotem wyłącznej kompetencji Unii, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

•Proporcjonalność

Wniosek nie wiąże się z żadnymi nowymi zmianami polityki w stosunku do aktu ustawodawczego, który ma zmienić; ma on na celu tylko zmianę jednego przepisu, tak aby zapewnić prawidłowe stosowanie pozostałych przepisów tego rozporządzenia. Ponieważ rozporządzenie (WE) nr 952/2013 jest unijnym aktem prawnym, może zostać zmienione jedynie w drodze równoważnego aktu prawnego. Państwa członkowskie nie mogą działać pojedynczo.

3.WYNIKI OCEN EX-POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

Proponowana zmiana nie zmienia zasadniczej treści rozporządzenia (UE) nr 952/2013, w związku z czym wyniki wcześniejszych konsultacji z zainteresowanymi stronami, które poprzedziły przyjęcie tego rozporządzenia, pozostają aktualne.

Przedmiotową zmianę przedyskutowano również z państwami członkowskimi i z przedstawicielami sektora handlu na kilku wspólnych posiedzeniach grupy ekspertów ds. celnych i Grupy Kontaktowej ds. Handlu, podczas których uzyskano konsens w sprawie treści merytorycznej proponowanej wersji.

4.WPŁYW NA BUDŻET

2016/0229 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 952/2013 ustanawiające kodeks celny w odniesieniu do towarów, które czasowo opuściły obszar celny Unii drogą morską lub powietrzną

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)W celu ułatwienia przepływów handlowych, art. 136 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 2 wyłącza stosowanie niektórych przepisów tego rozporządzenia w odniesieniu do towarów, które czasowo opuściły obszar celny Unii podczas przemieszczania pomiędzy dwoma unijnymi portami morskimi lub lotniczymi bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii. Przepisy te zawierają zasady regulujące obowiązek przedstawienia przywozowej deklaracji skróconej, obowiązek powiadomienia o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego, obowiązek przewozu towarów do określonych miejsc i przedstawienia ich organom celnym w punkcie ich wyładunku lub przeładunku, oraz zasady regulujące czasowe składowanie.

(2)W rezultacie nie istnieje podstawa prawna do żądania przedstawienia towarów, które są wyładowywane lub przeładowywane, w punkcie, gdzie towary te są powrotnie wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru. Nieprzedstawienie towarów może utrudnić organom celnym zapewnienie dozoru nad tymi towarami i wiąże się z groźbą nieprawidłowego nałożenia należności celnych przywozowych i innych opłat oraz niewłaściwego stosowania środków niefiskalnych, takich jak kontrole weterynaryjne i fitosanitarne.

(3)Należy zatem zmienić art. 136 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, aby uwzględnić odmienną sytuację towarów nieunijnych i towarów unijnych.

(4)Aby zapewnić skuteczny dozór celny nad towarami nieunijnymi, przepisy regulujące obowiązki przewozu towarów do określonych miejsc, przedstawienia ich organom celnym po wyładunku lub przeładunku, czekania na pozwolenie organów celnych przed rozładowaniem lub przeładowaniem towarów, a także przepisy regulujące czasowe składowanie powinny być w dalszym ciągu stosowane do towarów nieunijnych. Art. 136 powinien zatem stanowić, że w odniesieniu do towarów nieunijnych wyłącza się stosowanie tylko przepisów regulujących obowiązek przedstawienia przywozowej deklaracji skróconej i obowiązek powiadomienia o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego.

(5)W celu zapewnienia skutecznego dozoru nad towarami unijnymi w art. 136 należy odróżnić sytuację towarów unijnych, których status wymaga dowiedzenia zgodnie z art. 153 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, od sytuacji towarów unijnych, które zachowały swój status na mocy art. 155 ust. 2 tego rozporządzenia.

(6)W przypadku towarów unijnych, których status wymaga dowiedzenia zgodnie z art. 153 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, należy wyłączyć stosowanie tylko przepisów regulujących obowiązek przedstawienia przywozowej deklaracji skróconej i obowiązek powiadomienia o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego, umożliwiając w ten sposób należyty dozór celny.

(7)Zasady określone w art. 139 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, regulujące obowiązek przedstawienia towarów organom celnym po ich wyładunku lub przeładunku, a także obowiązek czekania na pozwolenie organów celnych przed rozładowaniem lub przeładowaniem towarów określony w art. 140 tego rozporządzenia nie powinny być stosowane również w odniesieniu do towarów unijnych, które zachowały swój status na mocy art. 155 ust. 2 tego rozporządzenia, z uwagi na fakt, że nawet jeśli towary te opuściły czasowo obszar celny Unii, ich status nie uległ zmianie i nie jest konieczne jego wykazanie.

(8)Należy skreślić z art. 136 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 odniesienia do art. 135 ust. 1 i art. 137 tego rozporządzenia w celu zobowiązania osoby wprowadzającej towary na obszar celny Unii do ich przewozu do miejsca wyznaczonego przez organy celne, tak aby miały one w razie potrzeby możliwość sprawdzenia, czy towary są towarami unijnymi, czy też nieunijnymi.

(9)Należy skreślić z art. 136 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 odniesienie do art. 141 tego rozporządzenia, aby sprecyzować, że art. 141 ust. 1, w którym wyłącza się stosowanie niektórych przepisów w odniesieniu do towarów przemieszczanych w procedurze tranzytu, stosuje się również w przypadku, gdy towary są powrotnie wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru bezpośrednią drogą morską lub powietrzną.

(10)Z art. 136 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 należy również skreślić odniesienie do art. 144–149 tego rozporządzenia dotyczących czasowego składowania. Przepisy te nie mają w żadnym przypadku zastosowania do towarów unijnych, a wyłączenie ich stosowania w odniesieniu do towarów jest pomyłką, którą należy poprawić.

(11)Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie jak najszybciej, aby bez dalszej zwłoki zapewnić skuteczny dozór celny nad towarami,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

 W rozporządzeniu (UE) nr 952/2013 art. 136 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 136

Towary, które czasowo opuściły obszar celny Unii drogą morską lub powietrzną 

1.    Przepisów art. 127–130 i art. 133 nie stosuje się do towarów nieunijnych, które są wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru drogą morską lub powietrzną i przewiezieniu drogą bezpośrednią bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii.

2.    Przepisów art. 127–130 i art. 133 nie stosuje się do towarów unijnych, których unijny status celny wymaga dowiedzenia zgodnie z art. 153 ust. 2, w przypadku gdy są one wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru drogą morską lub powietrzną i przewiezieniu drogą bezpośrednią bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii.

3.    Przepisów art. 127–130 i art. 133, 139 i 140 nie stosuje się do towarów unijnych przemieszczanych bez zmiany ich statusu celnego zgodnie z art. 155 ust. 2, w przypadku gdy są one wprowadzane na obszar celny Unii po czasowym opuszczeniu tego obszaru drogą morską lub powietrzną i przewiezieniu drogą bezpośrednią bez zatrzymywania się poza obszarem celnym Unii.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

(1) Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).