6.7.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 238/112

—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Mjanmy/Birmy i w sprawie sytuacji muzułmanów Rohindża, w szczególności rezolucję z dnia 7 lipca 2016 r. (1),

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 20 czerwca 2016 r. w sprawie strategii UE wobec Mjanmy/Birmy,

—

uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do Parlamentu Europejskiego i Rady pt. „Elementy strategii UE wobec Mjanmy/Birmy: szczególne partnerstwo na rzecz demokracji, pokoju i dobrobytu”,

—

uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini w sprawie ustanowienia rządu Republiki Związku Mjanmy,

—

uwzględniając oświadczenie rzecznika wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii z dnia 2 grudnia 2016 r. w sprawie niedawnej eskalacji przemocy w Mjanmie/Birmie,

—

uwzględniając wspólny komunikat prasowy z dnia 25 listopada 2016 r. w sprawie trzeciego dorocznego dialogu dotyczącego praw człowieka między UE a Mjanmą/Birmą,

—

uwzględniając konkluzje Rady w sprawie bezpaństwowości z dnia 4 grudnia 2015 r.,

—

uwzględniając niedawne briefingi wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka (OHCHR) oraz specjalnej sprawozdawczyni ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie z dni, odpowiednio, 29 i 18 listopada 2016 r. w sprawie pogarszania się sytuacji w zakresie praw człowieka w północnej części stanu Arakan,

—

uwzględniając raport wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych ds. praw człowieka z dnia 20 czerwca 2016 r. pt. „Sytuacja w zakresie praw człowieka muzułmańskiej mniejszości Rohindża oraz innych mniejszości w Mjanmie/Birmie”,

—

uwzględniając rezolucję przyjętą przez Radę Praw Człowieka ONZ w dniu 24 marca 2016 r. (31/24) pt. „Sytuacja w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie”,

—

uwzględniając raport specjalnej sprawozdawczyni ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie z dnia 18 marca 2016 r.,

—

uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców z 1951 r. oraz protokół do tej konwencji z 1967 r.,

—

uwzględniając Konwencję z 1954 r. dotyczącą statusu bezpaństwowców oraz Konwencję z 1961 r. o ograniczaniu bezpaństwowości,

—

uwzględniając globalny plan działań Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) na lata 2014–2024 na rzecz eliminacji bezpaństwowości,

—

uwzględniając art. 18–21 Powszechnej deklaracji praw człowieka (PDPC) z 1948 r.,

—

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r. oraz Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych z 1966 r.,

—

uwzględniając Kartę Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN),

—

uwzględniając sprawozdanie parlamentarzystów ASEAN działających na rzecz praw człowieka z kwietnia 2015 r. pt. „Kryzys związany z Rohindżami a zagrożenie aktami okrucieństwa w Mjanmie/Birmie”; wyzwanie dla ASEAN i apel o podjęcie działań”,

—

uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że w swoim raporcie z dnia 20 czerwca 2016 r. wysoki komisarz ONZ ds. praw człowieka Zeid Ra’ad Al Hussein opisał ciągłe poważne naruszenia praw Rohindżów, w tym arbitralne pozbawienie obywatelstwa, co czyni ich bezpaństwowcami, poważne ograniczenia swobody poruszania się, zagrożenia dla życia i bezpieczeństwa, odmawianie im prawa do opieki zdrowotnej i edukacji, pracę przymusową, przemoc seksualną oraz ograniczenia ich praw politycznych, „co może być równoznaczne ze zbrodniami przeciwko ludzkości”; mając na uwadze, że komisarz Al Hussein wskazał, iż Rohindżowie są wykluczeni z wykonywania wielu zawodów i muszą dopełniać szczególnych formalności w celu uzyskania dostępu do szpitali, czego skutkiem są opóźnienia oraz śmierć noworodków i ich matek w czasie porodów; mając na uwadze, że John McKissick, szef biura agencji ONZ ds. uchodźców w mieście Koks Badźar w Bangladeszu, niedawno powiedział publicznie, że Mjanma/Birma próbuje „dokonać czystki etnicznej w celu usunięcia muzułmańskiej mniejszości Rohindża ze swego terytorium”; mając na uwadze, że naruszenia praw człowieka wobec mniejszości Rohindża noszą znamiona kary zbiorowej;

B.

mając na uwadze, że 9 października 2016 r. uzbrojeni napastnicy zaatakowali trzy posterunki policji w pobliżu granicy z Bangladeszem, w wyniku czego śmierć poniosło dziewięciu funkcjonariuszy, a także zaginęło wiele sztuk broni; mając na uwadze, że rząd Mjanmy/Birmy oświadczył, że uzbrojeni napastnicy byli bojówkarzami Rohindża, w wyniku czego ogłosił prowincję Maungdaw „strefą operacyjną”, z godziną policyjną i innymi surowymi obostrzeniami, w tym wobec dziennikarzy i obserwatorów z zewnątrz, którym nie zezwala się na wstęp na ten teren;

C.

mając na uwadze, że według organizacji praw człowieka źródła lokalne donoszą o poważnych naruszeniach praw człowieka przez siły rządowe w tzw. strefie operacyjnej; mając na uwadze, że rząd Mjanmy/Birmy poinformował o śmierci 69 rzekomych bojówkarzy oraz 17 funkcjonariuszy sił bezpieczeństwa, której to informacji nie można niezależnie zweryfikować z powodu ograniczeń dostępu;

D.

mając na uwadze, że 3 listopada 2016 r. doszło do drugiego ataku na przygraniczny posterunek policji, w wyniku czego śmierć poniósł jeden funkcjonariusz;

E.

mając na uwadze, że organizacje praw człowieka, w szczególności Human Rights Watch, donoszą – na podstawie zdjęć satelitarnych – że w północnej części stanu Arakan, obecnie niedostępnej dla organizacji pozarządowych i niezależnych obserwatorów, doszło do masowych wyburzeń domów mieszkalnych i innego rodzaju budynków;

F.

mając na uwadze, że w dniach 2 i 3 listopada 2016 r. rząd Mjanmy/Birmy zorganizował nadzorowaną przez siebie wizytę w niektórych miejscach w Maungdaw, których dotyczyły te doniesienia, z udziałem 9-osobowej delegacji zagranicznych ambasadorów, w tym koordynatora-rezydenta ONZ, którzy potwierdzili, że widzieli spalone budynki w niektórych miastach;

G.

mając na uwadze, że w ostatnich tygodniach co najmniej 25 000 Rohindżów uciekło do ościennego Bangladeszu, a około 30 000 mieszkańców stanu Arakan zostało przesiedlonych przemocą; mając na uwadze, że 56 000 Rohindżów jest obecnie zarejestrowanych przez Biuro UNHCR w Malezji;

H.

mając na uwadze, że od 2011 r. w Mjanmie/Birmie poczyniono kroki w kierunku reformy gospodarki i systemu politycznego; mając jednak na uwadze, że armia nadal sprawuje nieproporcjonalną kontrolę nad sprawami państwowymi; mając na uwadze, że w listopadzie 2015 r. wybrano nowy parlament krajowy, a w marcu 2016 r. powstał demokratycznie wybrany rząd krajowy;

I.

mając na uwadze, że w odpowiedzi UE i inne światowe podmioty zniosły sankcje i pozwoliły Mjanmie/Birmie na reintegrację ze światowymi strukturami politycznymi i gospodarczymi; mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie odegrały znaczącą rolę w procesie reformy i otwarcia oraz wniosły wkład taki jak m.in. znaczna pomoc rozwojowa, szkolenia i współpraca techniczna, promowanie kompleksowego ogólnokrajowego porozumienia o zawieszeniu broni oraz handel w ramach instrumentu „wszystko oprócz broni”; mając na uwadze, że UE i Mjanma/Birma prowadzą doroczny dialog dotyczący praw człowieka;

J.

mając na uwadze, że wiele problemów utrzymuje się jednak, w tym w obszarze praw człowieka, a w szczególności w odniesieniu do sytuacji muzułmańskiej mniejszości Rohindża; mając na uwadze, że ponad milion muzułmanów Rohindża mieszka w Mjanmie/Birmie od pokoleń, jednak obecnie są oni jedną z najbardziej prześladowanych mniejszości na świecie; mając na uwadze, że od wejścia w życie birmańskiej ustawy o obywatelstwie z 1982 r. oficjalnie są oni bezpaństwowcami; mając na uwadze, że władze Mjanmy/Birmy i państwa ościenne nie chcą Rohindżów, mimo że na terytorium niektórych z tych państw przebywają duże grupy uchodźców z tej mniejszości; mając na uwadze, że ramy prawne instytucjonalizują dyskryminację mniejszości, a w szczególności czynią Rohindżów bezpaństwowcami, gdyż ogłoszono, że ich tymczasowe dowody tożsamości („białe karty”) straciły ważność w marcu 2015 r., a od 2012 r. nie wydaje się metryk urodzenia dla ich dzieci;

K.

mając na uwadze, że władze Mjanmy/Birmy nadal odmawiają Rohindżom ich najbardziej podstawowych praw; mając na uwadze, że według sprawozdania parlamentarzystów ASEAN działających na rzecz praw człowieka z kwietnia 2015 r. w chwili, gdy redagowano to sprawozdanie, około 120 000 Rohindżów przebywało w ponad 80 obozach dla przesiedleńców wewnętrznych w stanie Arakan, z ograniczonym dostępem do pomocy humanitarnej, natomiast 100 000 innych uciekło w ostatnich latach do innych krajów drogą morską lub lądową, często oddając się w ręce przemytników ludzi, i wielu z nich zginęło podczas tych niebezpiecznych podróży;

L.

mając na uwadze, że według doniesień gwałt jest powszechnie wykorzystywany w Mjanmie/Birmie przez siły zbrojne jako narzędzie wojny w celu zastraszania mniejszości etnicznych, co ma druzgocące skutki dla ofiar; mając na uwadze, że specjalna przedstawiciel Sekretarza Generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej w konfliktach Zainab Hawa Bangura wyraziła głębokie zaniepokojenie tym problemem; mając na uwadze, że Międzynarodowy Trybunał Karny umieścił gwałt i inne formy przemocy na tle seksualnym w swoim wykazie aktów stanowiących zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości; mając na uwadze, że w szczególności kobiety Rohindża padają ofiarą różnorodnych form dyskryminacji, w tym wykorzystywania seksualnego i przymusowej sterylizacji;

M.

mając na uwadze, że istnieją poważne obawy dotyczące sytuacji społeczności LGBTI w Mjanmie/Birmie, do której to społeczności należą również Rohindżowie, a której członkowie wciąż są prześladowani i traktowani jak przestępcy na podstawie wykorzystywanego jako pretekst przepisu z epoki kolonialnej, tj. paragrafu 377 kodeksu karnego, oraz spotykają się z arbitralnymi aresztowaniami i przetrzymywaniem, zastraszaniem, fizycznymi napaściami i napaściami o charakterze seksualnym, a także odmową świadczeń zdrowotnych

N.

mając na uwadze, że Aung San Suu Kyi ogłosiła na spotkaniu ze specjalną sprawozdawczynią ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mjanmie/Birmie Yanghee Lee, że rząd nie będzie używał wyrazu „Rohindża” – nawiązując do polityki prowadzonej w czasach dyktatury wojskowej – ponieważ jest on uznawany, podobnie jak wyraz „Bengalczyk”, za obraźliwy, i że zamiast tego proponuje się nowy termin „społeczność muzułmańska w stanie Arakan”;

O.

mając na uwadze, że oprócz przygotowań do krajowej konferencji pokojowej Mjanma/Birma podjęła pewne starania, by dokonać postępów w procesie pokojowym; mając na uwadze, że kluczową kwestią jest utrzymanie krajowego zawieszenia broni oraz objęcie nim wszystkich etnicznych ugrupowań zbrojnych, aby zapewnić pokój, dobrobyt i jedność kraju;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.