52015DC0100

Wprowadzenie

Realizację strategii „Europa 2020” – całościowej, długoterminowej strategii UE na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia – rozpoczęto w 2010 r. Założeniem strategii jest osiągnięcie inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu w Europie, w którym to celu wyznaczono pięć głównych celów dotyczących zatrudnienia, badań i rozwoju, klimatu i energii, edukacji oraz walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym, które każde państwo członkowskie uwzględnia w swoich celach krajowych. Realizacja i monitorowanie strategii odbywają się w ramach europejskiego semestru. „Europa 2020” stanowi ponadto nadrzędne ramy dla szeregu działań politycznych na szczeblu krajowym i unijnym. Była ona w szczególności punktem odniesienia podczas opracowywania i programowania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na lata 2014–2020.

Strategia „Europa 2020” jest już wdrażana od kilku lat. Na półmetku realizacji do 2020 r. Komisja rozpoczęła zatem konsultacje publiczne, aby podsumować dotychczasowe postępy w osiąganiu celów strategii. Znaczny wpływ na rzeczone postępy miał fakt, że pierwsze lata wdrażania strategii przypadły na okres głębokiego kryzysu finansowego i gospodarczego. Często oznaczało to, że czynniki polityczne o charakterze krótkoterminowym w nieunikniony sposób brały górę nad podejściem dalekowzrocznym. Ustalenia z najnowszego badania Eurobarometru dotyczącego strategii „Europa 2020”[1] pokazują, że obywatele UE popierają ogólny kierunek unijnej reakcji na kryzys. Prawie dwa razy więcej respondentów uważa, że UE zmierza w dobrym kierunku, aby wyjść z kryzysu i sprostać wyzwaniom niż liczba osób, które są przeciwnego zdania.

W niniejszym komunikacie przedstawiono pięć głównych ustaleń z konsultacji publicznych zorganizowanych w okresie od maja do października 2014 r. w celu poznania opinii zainteresowanych stron na temat koncepcji i wyników strategii „Europa 2020”. Uzupełnieniem komunikatu jest aktualne sprawozdanie dotyczące stanu prac nad osiągnięciem celów strategii „Europa 2020”[2].

Streszczenie

Konsultacje publiczne w sprawie strategii „Europa 2020” odbyły się w dniach od 5 maja 2014 r. do 31 października 2014 r. Ich celem było poznanie doświadczeń zainteresowanych stron, wyciągnięcie wniosków z pierwszych lat wdrażania strategii i zebranie informacji do uwzględnienia w przeglądzie.

Łącznie otrzymano 755 odpowiedzi pochodzących z 29 państw. Najwięcej odpowiedzi otrzymano od partnerów społecznych, grup interesu i organizacji pozarządowych, a w dalszej kolejności od rządów państw członkowskich i organów publicznych, osób prywatnych, ośrodków analitycznych, przedstawicieli środowisk akademickich i fundacji oraz przedsiębiorstw.

Główne wnioski z konsultacji publicznych można przedstawić następująco:

- strategia „Europa 2020” jest postrzegana jako istotne nadrzędne ramy dla działań na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia na szczeblu krajowym i unijnym. Jej cele i priorytety są ważne z punktu widzenia obecnych i przyszłych wyzwań;

- pięć głównych celów strategii to katalizatory zatrudnienia i wzrostu gospodarczego, które umożliwiają właściwe ukierunkowanie działań w ramach strategii;

- większość inicjatyw przewodnich spełniła swoje zadanie, ale ich widoczność była niewielka;

- istnieje możliwość – i konieczność – polepszenia realizacji strategii poprzez zwiększenie zaangażowania w terenie.

1. Kontekst konsultacji publicznych w sprawie strategii „Europa 2020”

W marcu 2014 r. Komisja Europejska opublikowała komunikat pt. „Podsumowanie realizacji strategii »Europa 2020« na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu”[3]. Jego celem była ocena postępów UE i państw członkowskich we wdrażaniu strategii w cztery lata po jej ogłoszeniu oraz przygotowanie gruntu pod jej przegląd.

Na półmetku realizacji strategii „Europa 2020” cele dotyczące wzrostu gospodarczego i zatrudnienia osiągnięto w różnym stopniu – głównie ze względu na skutki kryzysu. Wpływ kryzysu nadal jest bardzo widoczny, w szczególności na rynku pracy – stopa bezrobocia na szczeblu UE utrzymuje się na bardzo wysokim poziomie, choć sytuacja w państwach członkowskich jest bardzo zróżnicowana. Zaniepokojenie budzą przede wszystkim: stopa bezrobocia osób młodych, która utrzymuje się na wysokim poziomie w kilku państwach członkowskich, i rosnąca stopa bezrobocia długotrwałego. W sferze społecznej kryzys zwiększył ryzyko popadnięcia w ubóstwo i wykluczenie społeczne oraz nierówności. Sytuacja jest szczególnie trudna w niektórych państwach członkowskich, w których pogłębiła się deprywacja materialna i wzrosła liczba gospodarstw domowych dotkniętych bezrobociem. W szczytowym momencie kryzysu konieczność ograniczenia wydatków publicznych doprowadziła do zmniejszenia nakładów na badania i rozwój w szeregu państw członkowskich. Obecnie, kiedy uwagę stopniowo przenosi się z rozwiązywania kryzysowych sytuacji nadzwyczajnych na budowanie solidnych fundamentów zatrudnienia i wzrostu gospodarczego, państwa członkowskie powinny priorytetowo traktować wydatki pobudzające wzrost gospodarczy, na przykład inwestycje w badania i rozwój. Ale na wzrost gospodarczy wpływ ma też nadal szereg długoterminowych tendencji, takich jak zmiany demograficzne, globalizacja i konkurencja ze strony partnerów międzynarodowych, wyzwania związane z wydajnością i cyfryzacją oraz presja wywierana na zasoby i obawy dotyczące stanu środowiska naturalnego.

Postępy na drodze do osiągnięcia głównych celów strategii „Europa 2020” również zostały naznaczone przez kryzys. Miał on wyraźnie negatywny wpływ na zatrudnienie i poziom ubóstwa oraz ograniczył postępy w osiąganiu niektórych innych celów – choć wyjątkiem był tu skutek uboczny kryzysu, czyli zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych. Pomimo kryzysu zaobserwowano więcej pozytywnych tendencji strukturalnych, na przykład w poziomie wykształcenia, budowaniu bardziej zrównoważonego koszyka energetycznego i obniżeniu intensywności emisji dwutlenku węgla. W rezultacie, w ujęciu ogólnym, UE jest na dobrej drodze do osiągnięcia swoich celów lub zbliżenia się do nich w dziedzinach edukacji, klimatu i energii. Sytuacja przedstawia się jednak odmiennie w przypadku zatrudnienia, badań i rozwoju oraz ograniczania ubóstwa – obszarów, w których wpływ kryzysu był największy. We wszystkich dziedzinach należy kontynuować wysiłki na rzecz skonsolidowania osiągnięć i dokonania dalszych postępów.

Cele strategii „Europa 2020” to zobowiązania polityczne[4]. Polityczny charakter celów strategii wynika z jej natury i odzwierciedla zasadniczą rolę rządów krajowych w jej wdrażaniu zgodnie z zasadą pomocniczości. Jednak w większości obszarów cele krajowe nie są wystarczająco ambitne, by w sumie umożliwić zrealizowanie ambicji na poziomie UE. Na przykład, nawet gdyby wszystkie państwa członkowskie osiągnęły swoje cele krajowe, to łączne inwestycje w badania i rozwój na szczeblu UE osiągnęłyby do 2020 r. poziom 2,6 % PKB – podczas gdy celem UE jest 3 %. Zróżnicowany poziom zaangażowania przekłada się również na zróżnicowane działania polityczne i ambicje w poszczególnych państwach UE.

Zróżnicowane postępy na drodze do osiągnięcia celów strategii „Europa 2020” częściowo można też wyjaśnić opóźnieniem czasowym, z jakim reformy strukturalne przynoszą swoje zamierzone efekty w gospodarce. Wprawdzie tempo i jakość reform strukturalnych w poszczególnych państwach członkowskich były różne, jednak większość państw członkowskich rozpoczęła istotne reformy strukturalne swoich rynków pracy – by były one w przyszłości bardziej odporne, rynków produktów i usług – aby poprawić ich funkcjonowanie i promować efektywną alokację zasobów, oraz administracji publicznej – aby zwiększyć jej wydajność. Jednak reformy te przynoszą widoczne rezultaty dopiero po jakimś czasie, stąd tak ważne jest sprawne i dokładne wdrożenie ich.

Rosnące rozbieżności między państwami członkowskimi – a często nawet wewnątrz państw członkowskich – hamowały postępy na drodze do osiągnięcia celów strategii. W wyniku kryzysu zwiększył się rozdźwięk pomiędzy państwami członkowskimi osiągającymi najlepsze i najgorsze wyniki, nie osiągnięto natomiast pożądanej konwergencji naszych gospodarek. Pogłębiały się też różnice pomiędzy regionami wewnątrz państw członkowskich i poza ich granicami. Na przykład w 2013 r. różnica pomiędzy najwyższym i najniższym wskaźnikiem zatrudnienia wśród osób w wieku 20–64 lat wynosiła 26,9 punktów procentowych – gdy w Grecji wskaźnik ten wynosił 52,9 %, to w Szwecji osiągnął 79,8 %. Przypomina to sytuację z 2000 r., kiedy najwyższy i najniższy wskaźnik zatrudnienia dzieliło 22,7 punktów procentowych: wynosił on 55,3 % w Bułgarii i 78,0 % w Danii.

CELE STRATEGII „EUROPA 2020” NA SZCZEBLU UE || NAJNOWSZE DANE

Podniesienie do co najmniej 75 % wskaźnika zatrudnienia osób w wieku 20–64 lat || 68,4 % (2013)

Zwiększenie do 3 % PKB inwestycji w badania i rozwój || 2,02 % (2013)

Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 20 % w stosunku do poziomów z 1990 r. || Ograniczenie o 17,9 % (2012)

Zwiększenie do 20% udziału energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii końcowej || 14,1 % (2012)

Dążenie do 20 % wzrostu efektywności energetycznej (mierzonego w ujęciu zużyciu energii pierwotnej i zużyciu energii końcowej) || Zużycie energii pierwotnej: wzrost o 11,9 % efektywności energetycznej (2013) Zużycie energii końcowej: wzrost o 12,8 % efektywności energetycznej (2013)

Zmniejszenie do poniżej 10 % odsetka osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia || 12,0 % (2013)

Podniesienie do co najmniej 40 % odsetka osób w wieku 30–34 lat z wyższym wykształceniem || 36,9 % (2013)

Zmniejszenie o co najmniej 20 mln liczby osób dotkniętych ryzykiem ubóstwa lub wykluczenia społecznego (równoważne docelowej liczbie 96,6 mln osób) || 121,6 mln osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społeczny (2013)[5]

Źródło: Komisja Europejska.

W tym kontekście jednym z celów konsultacji publicznych w sprawie strategii „Europa 2020” było lepsze zrozumienie wyników realizacji strategii w terenie. „Europa 2020” stanowi partnerstwo między UE i jej państwami członkowskimi, w związku z czym powodzenie strategii jest uzależnione przede wszystkim od zaangażowania rządów krajowych, parlamentów, władz lokalnych i regionalnych, partnerów społecznych, innych zainteresowanych stron i społeczeństwa obywatelskiego. Dlatego też należało zapoznać się z opiniami wszystkich podmiotów zaangażowanych we wdrażanie strategii oraz wyciągnąć wnioski z ich doświadczeń i najlepszych praktyk.

2. Główne dane dotyczące konsultacji publicznych w sprawie strategii „Europa 2020”

Konsultacje publiczne w sprawie strategii „Europa 2020” odbyły się w dniach od 5 maja 2014 r. do 31 października 2014 r. Aby przyciągnąć jak najwięcej uwagi i zachęcić zainteresowane podmioty do udziału, wykorzystano szereg narzędzi. Oprócz komunikatu o konsultacjach publicznych na portalu Twój głos w Europie, za pośrednictwem specjalnej strony internetowej[6] można było wypełnić kwestionariusz albo przesłać dokument ze swoimi komentarzami. Na stronie tej znalazły się też linki do najważniejszych dokumentów dotyczących strategii „Europa 2020” Komisja opracowała niniejszy kwestionariusz, aby zgromadzić opinie o pierwszych latach wdrażania strategii i zebrać pomysły na jej dalszy rozwój. Strona internetowa zawiera sekcję, w której opublikowano otrzymane odpowiedzi[7].

W konsultacjach publicznych wzięło udział 755 respondentów. Wyraźnie zarysowuje się przewaga liczebna respondentów belgijskich – w tym kraju swoje siedziby mają europejskie grupy interesu. Niewiele odpowiedzi otrzymano natomiast z krajów Europy Środkowo-Wschodniej. W konsultacjach wzięli udział również respondenci z państw trzecich: Norwegii, Szwajcarii, Kanady i Stanów Zjednoczonych. Respondenci reprezentowali szerokie spektrum stron zainteresowanych realizacją strategii „Europa 2020”. Największą kategorię stanowili partnerzy społeczni, grupy interesu i organizacje pozarządowe (41 %), a w dalszej kolejności znalazły się: rządy państw członkowskich i organy publiczne, obejmujące władze lokalne i regionalne (20 %), osoby prywatne (19 %) oraz ośrodki analityczne, przedstawiciele środowisk akademickich i fundacji (14 %). Przedsiębiorstwa stanowiły 6 % respondentów – stosunkowo niewiele, jednak przeciwwagę stanowi tu wysoka liczba odpowiedzi otrzymanych od reprezentujących przedsiębiorstwa grup interesu.

Podział odpowiedzi według kategorii respondentów

Źródło: Komisja Europejska.

Dane dotyczące podziału odpowiedzi według dziedzin pokazują inkluzywny charakter strategii „Europa 2020”. Większość respondentów odniosła się w swoich odpowiedziach do wszystkich dziedzin, których dotyczy strategia „Europa 2020”, w tym do spraw gospodarczych i finansowych, konkurencyjności, przemysłu, jednolitego rynku, zatrudnienia, badań, rozwoju i innowacji, gospodarki cyfrowej, klimatu, energii i efektywnej gospodarki zasobami, edukacji i szkoleń oraz ubóstwa i wykluczenia społecznego. Podział odpowiedzi pod względem liczbowym w odniesieniu do poszczególnych dziedzin był zasadniczo równomierny.

Oprócz oficjalnych odpowiedzi nadsyłanych w ramach konsultacji publicznych, instytucje UE i organy krajowe miały także swój wkład w rozmowy na temat przeglądu strategii. Z inicjatywy włoskiej prezydencji Rady przegląd strategii omówiono w większości sektorowych składów Rady. Prezydencja przedstawiła podsumowanie wyników tych rozmów na posiedzeniu Rady do Spraw Ogólnych w grudniu 2014 r.[8]. Parlament Europejski od początku realizacji strategii odgrywał ważną rolę, między innymi mobilizując do podejmowania stosownych działań parlamenty narodowe. W ostatnich miesiącach miała miejsce regularna wymiana poglądów z parlamentami narodowymi na temat strategii „Europa 2020” i jej dalszego rozwoju.

Rozważania na temat przeglądu strategii „Europa 2020” wzbudziły duże zainteresowanie i zmobilizowały zainteresowane podmioty zaangażowane w jej wdrażanie. Komitet Regionów, poprzez prace swojej platformy monitorowania, oraz Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny były szczególnie aktywne i zorganizowały wymiany poglądów i dyskusje dotyczące tematów strategii „Europa 2020”. Wiele spotkań zorganizowano także w państwach członkowskich przy wsparciu urzędników Komisji Europejskiej odpowiedzialnych za europejski semestr. Dotyczyły one strategii „Europa 2020” ogólnie lub tylko niektórych jej aspektów i wzbogaciły dialog ze wszystkimi zainteresowanymi podmiotami. Pomogły znaleźć porozumienie między rozmaitymi sieciami zainteresowanych stron, wymienić doświadczenia i najlepsze stosowane w terenie praktyki oraz zgromadzić pomysły do wykorzystania w rozmowach na temat przeglądu strategii.

3. Najważniejsze wnioski z konsultacji publicznych w sprawie strategii „Europa 2020”

3.1 Zakres i cele strategii „Europa 2020” nie straciły na aktualności

Przytłaczająca większość popiera unijną strategię na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Znaczna większość respondentów (86 %) uważa, że Europa w nadchodzących latach będzie potrzebować spójnej i nadrzędnej średnioterminowej strategii na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Tylko nieliczni (14 %) mają do takiej strategii podejście negatywne lub nie jest pewnych swojego zdania. W skład tej 14-procentowej grupy wchodzą głównie osoby prywatne, które uważają, że UE powinna skupić się na wdrażaniu istniejących instrumentów, albo że rozwój społeczny, gospodarczy i środowiskowy jest ważniejszy niż wzrost gospodarczy sam w sobie, albo że decydenci powinni wreszcie porzucić ideę niekończącego się wzrostu. Znaczna większość respondentów widzi związek strategii ze swoim zakresem działalności i docenia nadrzędny charakter strategii. Doceniana jest również aktualność trójczłonowego hasła „inteligentny i trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu”.

Strategia „Europa 2020” odpowiada na wyzwania teraźniejszości i przyszłości. Odpowiedzi na konsultacje społeczne pokazują silną korelację pomiędzy obszarami określanymi przez respondentów jako priorytetowe i obszarami objętymi strategią „Europa 2020”.

3.2 Pięć obecnych głównych celów nie straciło na aktualności i wzajemnie się uzupełnia i wzmacnia

Respondenci w znacznym stopniu uważają, że cele te są przydatnym instrumentem służącym realizacji strategii. Większość (87 %) uważa, że cele są użytecznym narzędziem we wdrażaniu i monitorowaniu strategii „Europa 2020”, gdyż stanowią poziomy odniesienia, pomagając skupić uwagę na najważniejszych dziedzinach. Niektórzy respondenci (10 %) wskazywali możliwości wprowadzenia ulepszeń, przyznając jednocześnie, że cele są cennym instrumentem. Wielu respondentów podkreślało, jak istotne jest uniknięcie mnożenia celów i tym samym zagwarantowanie ukierunkowanego podejścia. Niewielu respondentów jest zdania, że cele są nieprzydatne (3 %). Niektórzy respondenci podkreślali ponadto, że bardzo istotne jest uzupełnienie wszelkich ocen ilościowych postępów w realizacji celów strategii analizą jakościową. Komisja zgadza się, że jakościowa analiza i ocena ma zasadnicze znaczenie. Przeprowadza się ją przede wszystkim w ramach europejskiego semestru.

Istnieje silne poparcie dla utrzymania obecnych pięciu celów głównych bez zmian. Znaczna większość respondentów (78 %) jest zdania, że obecne cele są wystarczające. Niektórzy respondenci zaproponowali dodanie nowych celów; inni zakwestionowali przydatność celu związanego ze szkolnictwem wyższym i podkreślali znaczenie dostosowania umiejętności do potrzeb rynku pracy w celu uniknięcia braku symetrii. Należy tutaj przypomnieć, że cele nie mają odzwierciedlać całości unijnych działań politycznych i ambicji; reprezentują one raczej rodzaj zmian, które ma przynieść strategia „Europa 2020”. Niektóre cele zasugerowane przez respondentów, na przykład orientacyjne docelowe poziomy w zakresie efektywnej gospodarki zasobami i udziału przemysłu w PKB, włączono już do innych działań politycznych UE. Z konsultacji publicznych wynika też, że nie istnieje wyraźna hierarchia celów. Mniej więcej połowa respondentów uważa, że poszczególne cele są jednakowo ważne i współzależne, że wzajemnie się uzupełniają i wzmacniają oraz że razem przyczyniają się do pobudzenia wzrostu gospodarczego i zatrudnienia.

3.3 Inicjatywy przewodnie osiągnęły swoje cele

Ogólnie rzecz biorąc, inicjatywy przewodnie spełniły swoje zadanie i działania w odpowiednich obszarach należy kontynuować w innej formie. Generalnie rzecz biorąc, respondenci uważają, że inicjatywy przewodnie mają przyczynić się do usprawnienia działań UE, aby osiągnąć cele strategii „Europa 2020”. Jednak znaczna liczba uczestników (32 %), w tym rządy i organizacje przedstawicielskie, była niezdecydowana w swojej ocenie: uznali, że inicjatywy przewodnie osiągnęły swoje cele, dając impuls do rozpoczęcia szeregu działań priorytetowych, jednak ich wartość dodaną przyćmił brak widoczności oraz pokrywające się z nimi działania polityczne, które z kolei sprawiły, że inicjatywy te stały się nieprzydatne. Niektórzy respondenci byli zdania, że inicjatywy przewodnie są oderwane od odnośnych obszarów polityki. Inni zwracali uwagę na brak jasnego obrazu wynikający z pokrywania się zakresów inicjatyw przewodnich oraz nieokreślenia ich hierarchii. Respondenci przekonują w związku z tym, że inicjatywy przewodnie należy obecnie zastąpić bardziej spójnymi i nadrzędnymi programami politycznymi.

3.4 Poprawa realizacji i wdrażania strategii byłaby ważna i pożądana

Istnieją możliwości poprawy realizacji strategii „Europa 2020” Na pytanie, czy strategia „Europa 2020” osiągnęła założone cele, większość respondentów (60 %) odpowiedziała twierdząco. Jednak aż 40 % było odmiennego zdania i zwróciło uwagę na szereg luk we wdrażaniu strategii, sugerując jednocześnie sposoby na ich usunięcie.

W pomyślnym wdrożeniu strategii przeszkodziły niedociągnięcia pod względem widoczności, zaangażowania i egzekwowania. Odpowiedzi otrzymane w ramach konsultacji publicznych wskazują przede wszystkim na brak wiedzy o strategii – albo bezpośrednio, kiedy respondenci stwierdzają, że nie są w stanie udzielić odpowiedzi na niektóre pytania, albo pośrednio, kiedy to odpowiedzi pokazują, że respondenci nie rozumieją zawartości lub celów strategii. Ponadto mniej niż połowa respondentów (46 %) stwierdziła, że jest zaangażowana w realizację strategii; trzy czwarte (77 %) wyraziło gotowość do zwiększenia swojego zaangażowania. Z odpowiedzi wyłaniają się też przydatne najlepsze praktyki – na przykład duński rząd powołał komitet zainteresowanych stron, który skupia około 30 organizacji i stowarzyszeń, od stowarzyszeń przedsiębiorców i związków zawodowych po gminy i organizacje pozarządowe. Respondenci popierają wzmocnienie ram realizacji strategii, aby zapewnić, że dzięki odpowiedniemu poziomowi ambicji i narzędziom egzekucyjnym przyniesie ona rezultaty. Ponad połowa respondentów (58 %) uważa, że określanie celów krajowych jest istotne i właściwe; jednocześnie prawie jedna trzecia (28 %) podkreśla, że cele krajowe powinny być wystarczająco ambitne i że UE powinna zwiększyć zaangażowanie państw członkowskich poprzez wzmocnienie procesu monitorowania.

Respondenci zwrócili uwagę na możliwości poprawy realizacji strategii „Europa 2020”. Propozycje, które pojawiały się najczęściej, to lepsze ukierunkowanie komunikacji i przepływu informacji, więcej wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk między państwami członkowskimi, zwiększenie zaangażowania zainteresowanych stron, dokładne monitorowanie postępów i wprowadzenie zachęt do angażowania się w osiągnięcie celów strategii.

3.5 Podsumowanie wyciągniętych wniosków

Na podstawie otrzymanych odpowiedzi Komisja określiła następujące mocne i słabe strony oraz szanse i zagrożenia związane ze strategią „Europa 2020”.

MOCNE STRONY • Poparcie dla unijnej strategii na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia jest prawie powszechne. • Obszary wchodzące w zakres strategii „Europa 2020” są spójne z wyzwaniami, którym należy stawić czoła. • Cele strategii są aktualne, wzajemnie się uzupełniają i wzmacniają. • Osiągnięto już namacalne wyniki: UE jest na dobrej drodze do osiągnięcia swoich celów lub do zbliżenia się do nich w dziedzinach edukacji, klimatu i energii. || SŁABE STRONY • Inicjatywy przewodnie są mało widoczne. • Istnieje konieczność polepszenia realizacji strategii. • Odpowiednie zainteresowane strony nie wykazują wystarczającego zaangażowania. • Dużo jeszcze brakuje do osiągnięcia celów dotyczących zatrudnienia, badań i rozwoju oraz ograniczania ubóstwa.

SZANSE • Zainteresowane podmioty wyrażają chęć wzięcia aktywnego udziału we wdrażaniu strategii. • Strategia jest dokładnie monitorowana w ramach europejskiego semestru. • „Europa 2020” jest zgodna z priorytetami Komisji (zatrudnienie, wzrost i inwestycje). || ZAGROŻENIA •  W wyniku kryzysu pogłębiły się rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi i wewnątrz państw członkowskich. •  Cele mają charakter polityczny, a państwom członkowskim brakuje ambicji.

Wniosek

Komisja uwzględni wyniki konsultacji publicznych podczas rozważań nad kierunkiem rozwoju strategii „Europa 2020”. Oprócz wyników konsultacji społecznych Komisja weźmie pod uwagę wkład ze strony Parlamentu Europejskiego, Rady, parlamentów narodowych, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. Komisja dopilnuje również, aby wszelkie przedstawiane propozycje i wnioski były w pełni zgodne z trwającymi pracami nad pogłębieniem unii gospodarczej i walutowej.

Zgodnie ze swoim programem prac na 2015 r. Komisja przedstawi wniosek w sprawie przeglądu strategii „Europa 2020” przed końcem roku.

[1] Standardowe badanie Eurobarometru nr 81 z wiosny 2014 r. – sprawozdanie na temat strategii „Europa 2020”.

[2] „Smarter, greener, more inclusive? Indicators to support the Europe 2020 strategy”, wydanie z 2015 r., Eurostat.

[3] COM(2014) 130 final.

[4] Wyjątkiem są tutaj cele dotyczące ograniczenia emisji gazów cieplarnianych i wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych, oparte na prawnie wiążących ramach na poziomie UE obejmujących wartości, które mają zostać osiągnięte na poziomie krajowym.

[5] Cel mierzy się w odniesieniu do UE27, gdyż w przypadku Chorwacji niedostępne są dane za 2008 r., tj. rok bazowy do obliczania celu.

[6] http://ec.europa.eu/europe2020/public-consultation/index_pl.htm, wchodząca w skład ogólnej strony internetowej strategii „Europa 2020”

[7] http://ec.europa.eu/europe2020/public-consultation/contributions/index_pl.htm

[8] http://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-16559-2014-INIT/pl/pdf