1.   

przyjmuje do wiadomości, że w celu zastosowania tych samych zasad przejrzystości i rozliczalności, które Trybunał stosuje do jednostek przez siebie kontrolowanych, kontroli rocznego sprawozdania finansowego Trybunału Obrachunkowego dokonuje niezależny audytor zewnętrzny – PricewaterhouseCoopers SARL; przyjmuje do wiadomości opinię audytora, że „sprawozdanie finansowe prawidłowo i rzetelnie przedstawia sytuację finansową Trybunału”;

2.   

podkreśla, że w roku 2013 Trybunał Obrachunkowy dysponował ostateczną kwotą środków w wysokości 142 761 000 EUR (142 477 000 EUR w 2012 r.) oraz że ogólny wskaźnik wykonania budżetu wyniósł 92 %; wyraża ubolewanie z powodu niższego wskaźnika wykorzystania środków w 2013 r. w porównaniu z wartością 96 % w 2012 r.;

3.   

podkreśla jednak, że budżet Trybunału Obrachunkowego jest czysto administracyjny, a znaczną jego część przeznacza się na wydatki na pracowników tej instytucji; przyjmuje do wiadomości uzasadnienie spadku wskaźnika wykorzystania środków, jakie podano w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego z zarządzania budżetem i finansami za 2013 r.;

4.   

odnotowuje nową strategię Trybunału Obrachunkowego na lata 2013–2017 mającą na celu maksymalizację jego roli jako zewnętrznego kontrolera Unii; popiera plan ustanowiony na 2013 r. oraz zawarty w nim zamiar zwiększenia ilości oraz podniesienia jakości sprawozdań z kontroli wykonania dzięki zwiększeniu wydajności i lepszemu wykorzystaniu środków przeznaczonych na ich sporządzanie; przyjmuje ponadto do wiadomości, że liczba tych sprawozdań wzrosła od 2008 r. o 60 %, i podkreśla, że ilość powinna iść w parze z jakością;

5.   

przypomina Trybunałowi Obrachunkowemu, że Parlament, Rada i Komisja uzgodniły w ust. 54 wspólnego podejścia do agencji zdecentralizowanych z 2012 r., że „za wszystkie aspekty audytów zewnętrznych przeprowadzanych przez podmioty zewnętrzne jest odpowiedzialny Trybunał Obrachunkowy, który nadzoruje konieczne procedury administracyjne i postępowania o udzielenie zamówienia, finansuje je, a także z własnego budżetu pokrywa wszelkie inne koszty związane z tym rodzajem audytu”; oczekuje, że Trybunał Obrachunkowy zastosuje się do tego wspólnego podejścia i zawrze umowy z audytorami zewnętrznymi agencji oraz zapłaci za ich usługi;

6.   

zwraca się do Trybunału Obrachunkowego o przeprowadzenie kontroli dotyczącej skutków połączenia rejestrów Trybunału Sprawiedliwości w jeden rejestr w celu zapewnienia lepszej koordynacji czynności proceduralnych między sądami;

7.   

z zadowoleniem przyjmuje plan wewnętrznej reformy Trybunału Obrachunkowego zawarty w jego strategii na lata 2013–2017, oparty na sprawozdaniu z oceny wzajemnej z 2014 r., na sprawozdaniu w sprawie przyszłości Trybunału Obrachunkowego sporządzonym przez Parlament oraz na wewnętrznej analizie sporządzonej przez sam Trybunał Obrachunkowy; zwraca się do Trybunału Obrachunkowego, aby informował Parlament na bieżąco o przebiegu reformy i jej wdrażaniu;

8.   

jest zdania, że potrzebny jest pewien stopień elastyczności w programie prac Trybunału Obrachunkowego, aby zapewnić możliwość szybkiego reagowania na ważne nieprzewidziane kwestie, które mogą wymagać kontroli lub szczególnej uwagi, oraz pominięcie zaplanowanych spraw, które mogły się zdezaktualizować; uważa, że równie ważne jest, aby Trybunał Obrachunkowy dążył do pewnej dywersyfikacji i równowagi oraz aby nie koncentrował się zbytnio i zbyt często na niektórych dziedzinach działalności; zwraca uwagę Trybunału Obrachunkowego na priorytety polityczne prawodawców oraz na kwestie leżące w największym interesie obywateli Unii, zgodnie z komunikatem Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego;

9.   

wspiera Trybunał Obrachunkowy w jego staraniach na rzecz przeznaczenia większych zasobów na kontrole wykonania zadań; przypomina, że Trybunał Obrachunkowy powinien dopilnować, by kontrolerzy wyznaczeni do przeprowadzenia konkretnych kontroli posiadali niezbędną wiedzę techniczną i umiejętności metodyczne;

10.   

przypomina Trybunałowi Obrachunkowemu o konieczności udoskonalenia harmonogramów, zwłaszcza w przypadku sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego, bez szkody dla jakości tych sprawozdań; ubolewa, że terminowość ustaleń pokontrolnych nadal odbiega od celu długoterminowego; zaleca Trybunałowi Obrachunkowemu ustanowienie celu ograniczenia czasu trwania każdego etapu planu kontroli wykonania zadań;

11.   

przyjmuje do wiadomości, że metodyka Trybunału Obrachunkowego musi być spójna i musi być stosowana do wszystkich dziedzin zarządzania; rozumie, że dalsze dostosowania mogą spowodować niespójności w definicjach Trybunału Obrachunkowego określających nielegalne transakcje w zarządzaniu bezpośrednim i dzielonym;

12.   

zauważa, że sporządzenie sprawozdania specjalnego nadal trwa średnio 20 miesięcy, jak miało to miejsce w 2012 r.; ubolewa, że Trybunał Obrachunkowy nie osiągnął strategicznego celu zakładającego średni czas 18 miesięcy na opracowywanie sprawozdań specjalnych; wzywa Trybunał Obrachunkowy, aby do każdego sprawozdania specjalnego dołączał historię powstawania tekstu na kolejnych etapach;

13.   

stwierdza, że zalecenia zawarte w sprawozdaniach specjalnych powinny być klarowniejsze i powinny konsekwentnie uwzględniać pozytywne i negatywne działania danych państw;

14.   

zauważa, że ostatnie zmiany w Regulaminie Parlamentu mające na celu zwiększenie udziału komisji parlamentarnych w różnych działaniach związanych ze sprawozdaniami specjalnymi nie spełniły oczekiwań; podejmuje się zbadać formuły umożliwiające ulepszenie procedur parlamentarnych związanych ze sprawozdaniami specjalnymi Trybunału Obrachunkowego;

15.   

popiera stałe zwiększanie liczby stanowisk kontrolerów w 2013 r.; odnotowuje pomyślne zatrudnienie nowych pracowników na stanowiska kontrolerów i zmniejszenie wakatów na koniec 2013 r. w porównaniu z 2012 r.;

16.   

przyjmuje do wiadomości, że Trybunał Obrachunkowy przyznaje, iż nie bierze pod uwagę kryteriów geograficznych przy mianowaniu pracowników na stanowiska kierownicze; w związku z tym zwraca się do Trybunału Obrachunkowego o dołożenie wszelkich starań, aby uniknąć w przyszłości dużej nierównowagi, jaka istnieje w tym zakresie w tej instytucji, w szczególności, jeżeli chodzi o stanowiska kierownicze;

17.   

żałuje, że plan na rzecz równości szans, uruchomiony przez Trybunał Obrachunkowy w 2012 r. w celu zapewnienia równowagi płci, nie przyniósł oczekiwanych wyników, szczególnie w zakresie stanowisk kierowniczych; przyjmuje do wiadomości, że na 70 stanowisk dyrektorów i kierowników działów, zaledwie 21 jest zajmowanych przez kobiety, a ponadto większość z nich znajduje się w Dyrekcji ds. Tłumaczeń Pisemnych i w Dyrekcji ds. Administracji; podkreśla i z zadowoleniem przyjmuje wzrost liczby kobiet wśród audytorów, co z pewnością przyczyni się do zwiększenia obecności kobiet na stanowiskach kierowniczych w dziedzinie audytu; przyjmuje do wiadomości zobowiązanie Trybunału Obrachunkowego do niezwłocznego przeglądu planu na rzecz równości szans, aby wskazać skuteczne rozwiązania, które umożliwią jak najszybsze osiągnięcie celów wyznaczonych w tej dziedzinie;

18.   

apeluje do Trybunału Obrachunkowego o włączenie do rocznego sprawozdania z działalności wykazu pracowników zajmujących stanowiska kierownicze w rozbiciu na narodowość, płeć i rodzaj stanowiska;

19.   

z zadowoleniem odnotowuje ukończenie budynku K3 w terminie i w granicach budżetu;

20.   

domaga się, aby polityka Trybunału Obrachunkowego w dziedzinie nieruchomości była uwzględniana w rocznym sprawozdaniu z działalności, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że istotne jest, aby koszty takiej polityki były odpowiednio uzasadnione i niewygórowane;

21.   

odnotowuje znaczne zróżnicowanie kosztów tłumaczeń pisemnych w zależności od języka (różnice wynoszą nawet ponad 100 EUR za stronę w zależności od języka) w Trybunale Obrachunkowym; uważa, że tak duża rozbieżność kosztów, w tym nawet kosztów pośrednich, powinna zostać przeanalizowana i skorygowana;

22.   

z zaniepokojeniem zauważa ogromne różnice w kosztach tłumaczeń pisemnych między poszczególnymi instytucjami unijnymi; w związku z tym wzywa międzyinstytucjonalną grupę roboczą ds. tłumaczeń pisemnych, by wskazała przyczyny tych rozbieżności i zaproponowała rozwiązanie tego problemu braku równowagi wraz ze sposobami osiągnięcia harmonizacji kosztów tłumaczeń, przy pełnym poszanowaniu jakości i różnorodności językowej; w związku z tym zauważa, że grupa robocza powinna ożywić współpracę między instytucjami w celu wymiany najlepszych praktyk i wyników oraz określenia obszarów, w których można wzmocnić współpracę lub umowy między instytucjami; zauważa, że celem grupy roboczej powinno być również ustanowienie jednolitej metodyki przedstawiania kosztów tłumaczeń pisemnych dla wszystkich instytucji, aby uprościć analizę i porównywanie kosztów; zauważa, że grupa robocza powinna przedstawić odnośne wyniki przed końcem 2015 r.; wzywa wszystkie instytucje unijne do aktywnego udziału w pracach międzyinstytucjonalnej grupy roboczej; w tym kontekście przypomina o fundamentalnym znaczeniu poszanowania wielojęzyczności w instytucjach unijnych, aby zagwarantować równe traktowanie i równe szanse wszystkim obywatelom Unii;

23.   

uważa, że w czasach kryzysu i ogólnych cięć budżetowych koszty posiedzeń wyjazdowych pracowników instytucji unijnych powinny zostać zmniejszone oraz posiedzenia te powinny być w miarę możliwości organizowane w siedzibach instytucji, ponieważ wartość dodana tworzona przez takie wyjazdy nie uzasadnia tak wysokich kosztów;

24.   

przyznaje, że Trybunał Obrachunkowy dokonał postępów, jeżeli chodzi o określenie i wyjaśnienie kompetencji i obowiązków Izby ds. Koordynacji, Oceny, Zapewnienia Jakości i Rozwoju; zachęca Trybunał Obrachunkowy do kontynuacji prac w tym zakresie i zwraca się o poinformowanie Parlamentu Europejskiego o środkach podjętych w celu poprawy wyników tej izby;

25.   

przyjmuje do wiadomości, że w 2013 r. Trybunał Obrachunkowy zgłosił do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) ogółem 14 przypadków podejrzeń nadużycia stwierdzonych w wyniku prac kontrolnych Trybunału oraz 10 przypadków stwierdzonych w wyniku doniesień; zauważa, że OLAF postanowił wszcząć dochodzenie w siedmiu z 14 przypadków, a w pozostałych przypadkach przesłano informacje innemu organowi w celu podjęcia dalszych działań;

26.   

wzywa Trybunał Obrachunkowy, aby w rocznych sprawozdaniach z działalności uwzględniał, zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi poufności i ochrony danych, wyniki i konsekwencje spraw zamkniętych przez OLAF, w których przedmiotem dochodzenia była ta instytucja lub jakakolwiek z pracujących dla niej osób;

27.   

zatwierdza przegląd działań następczych z 2013 r. sporządzony przez audytora wewnętrznego oraz postępy poczynione w identyfikowaniu i szeregowaniu pod względem ważności rodzajów ryzyka finansowego i operacyjnego oraz w opracowywaniu odpowiednich kontroli ograniczających ryzyko;

28.   

zauważa, że politykę w dziedzinie bezpieczeństwa informacji należy uzupełnić o skoordynowaną i zharmonizowaną strategię bezpieczeństwa wewnętrznego; wskazuje, że w głównych dziedzinach zarządzania Trybunału Obrachunkowego można udoskonalić skuteczność zarządzania i kontrole wewnętrzne;

29.   

przyjmuje do wiadomości wprowadzenie przez Trybunał Obrachunkowy nowego systemu wspierania kontroli (ASSYST) jako wewnętrznego narzędzia wspomagającego kontrolę; zwraca się o poinformowanie Parlamentu Europejskiego o ustanowionych dla tej aplikacji celach w zakresie wyników;

30.   

odnotowuje zapewnienia Trybunału Obrachunkowego, iż podejmuje on wszystkie możliwe działania, aby środki na podróże służbowe były wykorzystywane w sposób ściśle zgodny z zasadami oszczędności, wydajności i skuteczności;

31.   

odnotowuje ponadto wprowadzenie nowych aplikacji informatycznych w celu poprawy zarządzania szkoleniami językowymi; oczekuje, że narzędzia te jeszcze bardziej usprawnią zarządzanie szkoleniami językowymi;

32.   

rozumie, że Trybunałowi Obrachunkowemu zależy na pomiarze swojej obecności w mediach; jest jednak zdania, że powinien on zwiększyć klarowność swoich komunikatów; sugeruje zatem, aby jakość wszystkich tekstów publikowanych przez Trybunał Obrachunkowy była kontrolowana w pod względem ich redakcji w zcentralizowanym procesie;

33.   

docenia współpracę Trybunału Obrachunkowego i Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego oraz z zadowoleniem przyjmuje regularne przekazywanie informacji zwrotnych w odpowiedzi na wnioski Parlamentu; zwraca się do Trybunału Obrachunkowego, aby w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności zawarł osobny ustęp dotyczący działań w związku z zaleceniami Parlamentu dotyczącymi udzielenia Trybunałowi Obrachunkowemu absolutorium za poprzedni rok budżetowy, podobnie jak robi to większość pozostałych instytucji; zwraca się jednak do Trybunału Obrachunkowego i organu udzielającego absolutorium o dalsze pogłębienie współpracy, tak aby ich praca była bardziej wydajna i skuteczna;

34.   

jest zdania, że sprawozdania Trybunału Obrachunkowego, a w szczególności sprawozdania specjalne, w istotny sposób przyczyniają się do podniesienia jakości wydatkowania środków unijnych; uważa, że sprawozdania Trybunału Obrachunkowego miałyby jeszcze większą wartość dodaną, gdyby towarzyszył im szereg środków naprawczych podejmowanych przez Unię wraz z planowanym terminem ich wdrożenia, tak aby osiągnąć cele określone w danym programie, funduszu lub strategii politycznej Unii; w związku z tym jest zdania, że taki zwiększony nacisk na wyniki, a w szczególności na długoterminowe rezultaty, zgodnie z zasadą wydajności i skuteczności, usprawniłby konieczne działania następcze podejmowane przez Trybunał Obrachunkowy, polegające na monitorowaniu skutków proponowanych zaleceń;

35.   

wzywa Trybunał Obrachunkowy do przeanalizowania, czy możliwie byłoby wcześniejsze przedstawianie jego sprawozdania rocznego zgodnie z kryteriami przewidzianymi w rozporządzeniu finansowym Unii.