17.10.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 349/95

—

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0336 – C8-0250/2015),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 (1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (2), w szczególności jego art. 12,

—

uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

—

uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0272/2015),

A.

mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu lub skutkami światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.

mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwolnionych pracowników powinna mieć charakter dynamiczny i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjmowania decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C.

mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę w sprawie ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, poprawy skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzania, w sprawie rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz w sprawie finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej;

D.

mając na uwadze, że Belgia złożyła wniosek EGF/2015/003 BE/Ford Genk dotyczący wkładu finansowego z EFG w związku z 5 111 zwolnieniami, do których doszło w przedsiębiorstwie Ford Genk (3 701 zwolnień), prowadzącym działalność w dziale 29 klasyfikacji NACE Rev. 2 („Produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep”) (4), i u 11 dostawców i producentów niższego szczebla (1 180 zwolnień), przy czym szacowana liczba zwolnionych pracowników, co do których zakłada się, że skorzystają ze środków pomocy, wynosi 4 500;

E.

mając na uwadze, że złożony wniosek spełnia kryteria kwalifikowalności przewidziane w rozporządzeniu w sprawie EFG;

1.

zgadza się z Komisją, że warunki określone w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym na mocy tego rozporządzenia Belgia ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 6 268 564 EUR, przy czym łączne koszty wynoszą 10 447 607 EUR;

2.

zauważa, że władze Belgii przedłożyły wniosek o wkład finansowy z EFG w dniu 24 marca 2015 r., a dnia 14 lipca 2015 r. Komisja sfinalizowała ocenę wniosku i przekazała ją Parlamentowi dnia 1 września 2015 r.; z zadowoleniem przyjmuje krótki okres oceny wynoszący niecałe pięć miesięcy;

3.

odnotowuje, że w latach 2007–2012 produkcja samochodów osobowych w UE-27 zmniejszyła się o 14,6 % oraz że w tym samym okresie Chiny ponad dwukrotnie zwiększyły swój udział w rynku produkcji samochodów osobowych; stwierdza, że wydarzenia te są bezpośrednio związane z istotnymi zmianami w strukturze światowego handlu spowodowanymi globalizacją;

4.

przypomina, że pierwsza fala zwolnień w Ford Genk w 2013 r. doprowadziła do złożenia pierwszego wniosku o wsparcie z EFG, który również umotywowany był globalizacją i który jest obecnie wdrażany (5), jak również że niniejszy drugi wniosek dotyczy zwolnień, które rozpoczęły się w Ford Genk w 2014 r. i trwały do ostatecznego zamknięcia fabryki w grudniu 2014 r.;

5.

zauważa, że belgijski przemysł samochodowy odnotował spadek produkcji o 15,58 %, natomiast produkcja światowa wzrosła o 18,9 %;

6.

przypomina, że Ford Genk był największym pracodawcą w prowincji Limburgia; zauważa, że zwolnienia wyrządziły znaczne szkody dla gospodarki Limburgii, powodując utratę ponad 8 000 miejsc pracy (w tym pośrednią utratę miejsc pracy), przy czym większość zwolnionych osób to obywatele Unii w wieku od 30 do 54 lat, wzrost stopy bezrobocia na poziomie od 1,8 do 2 punktów procentowych (wzrost stopy bezrobocia w regionie o 29,4 %, z 6,8 % do 8,8 %), spadek PKB o 2,6–2,9 % oraz potencjalny spadek wydajności pracy o 10,9 % ze względu na duże znaczenie przemysłu samochodowego dla wydajności pracy w regionie;

7.

zwraca uwagę, że dotychczas działu 29 klasyfikacji NACE Rev. 2 („Produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep”) dotyczyły 22 wnioski o wsparcie z EFG, z czego 12 zostało złożonych na podstawie kryterium globalizacji handlu, a 10 — na podstawie kryterium światowego kryzysu finansowego i gospodarczego; proponuje zatem, aby Komisja opracowała analizę dotyczącą rynków w Azji i Ameryce Południowej, aby unijni producenci mogli dowiedzieć się więcej o nowych wymogach dotyczących pozwoleń na przywóz i nauczyć, jak zwiększyć obecność i konkurencyjność na tych rynkach;

8.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że aby szybko zapewnić wsparcie pracownikom, władze belgijskie postanowiły rozpocząć świadczenie zwalnianym pracownikom zindywidualizowanych usług w dniu 1 stycznia 2015 r., a więc na długo przed zapadnięciem decyzji o przyznaniu z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet, a nawet przed złożeniem odpowiedniego wniosku;

9.

zauważa, że Belgia planuje trzy rodzaje środków dla zwalnianych pracowników, których dotyczy wniosek: (i) indywidualna pomoc w poszukiwaniu pracy, zarządzanie sprawami oraz ogólne usługi informacyjne, (ii) szkolenia i przekwalifikowanie oraz (iii) dodatki i zachęty;

10.

z zadowoleniem przyjmuje, że zwolnieni pracownicy mogą korzystać z dużej różnorodności proponowanych środków obejmujących liczne działania związane z indywidualną pomocą w poszukiwaniu pracy, zarządzaniem sprawami i ogólnymi usługami informacyjnymi oraz szkolenia i przekwalifikowanie, które zapewnia również były pracodawca;

11.

zauważa, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług sporządzono w porozumieniu z objętymi pomocą beneficjentami, ich przedstawicielami, partnerami społecznymi, lokalnymi, regionalnymi i krajowymi organami publicznymi odpowiedzialnymi za zatrudnienie, instytucjami szkoleniowymi, a także zainteresowanym przedsiębiorstwem;

12.

przypomina, jak ważne jest zwiększenie szans wszystkich pracowników na zatrudnienie poprzez odpowiednie szkolenia oraz uznanie umiejętności i kompetencji zdobytych przez pracowników w trakcie kariery zawodowej; oczekuje, że szkolenia oferowane w ramach skoordynowanego pakietu będą dostosowane nie tylko do potrzeb zwolnionych pracowników, lecz także do faktycznej sytuacji gospodarczej;

13.

podkreśla, że celem środków w zakresie szkolenia zawodowego powinno być zwiększenie szans pracowników na zatrudnienie i powinny one być dostosowane do faktycznego zapotrzebowania na rynku pracy; zauważa jednocześnie, że środki w zakresie szkolenia i przekwalifikowania powinny uznawać i rozwijać konkretne umiejętności i kompetencje, które zwolnieni pracownicy zdobyli, pracując w branży motoryzacyjnej i w przedsiębiorstwach będących jej dostawcami;

14.

przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać rozwój sytuacji na rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien ponadto wpisywać się w strategię przechodzenia na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę;

15.

odnotowuje, że informacje na temat skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, które mają być finansowane z EFG, obejmują dane na temat komplementarności z działaniami finansowanymi z funduszy strukturalnych; podkreśla, że władze belgijskie potwierdzają, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą w ramach innych instrumentów finansowych UE; ponownie wzywa Komisję do przedstawiania w sprawozdaniach rocznych analizy porównawczej tych danych w celu zapewnienia pełnego przestrzegania obowiązujących przepisów i zapobiegania powielaniu usług finansowanych przez Unię;

16.

z zadowoleniem przyjmuje, że władze planują wykorzystać większość dostępnych funduszy na zindywidualizowane usługi, a tylko 4,94 % łącznych środków skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług zostanie wykorzystane na dodatki i zachęty, czyli dużo poniżej maksymalnego dozwolonego poziomu wynoszącego 35 %;

17.

docenia udoskonaloną procedurę wprowadzoną przez Komisję w następstwie wniosku Parlamentu o przyspieszone udzielanie dotacji; zwraca uwagę na presję czasu wynikającą z nowego harmonogramu oraz na potencjalne skutki dla skuteczności rozpatrywania spraw;

18.

zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

19.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

20.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.