12.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 294/2

—

uwzględniając projekt rozporządzenia Komisji (D034120/02),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE, w szczególności jej art. 6 ust. 2 (1),

—

uwzględniając dyrektywę 2006/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie minimalnych warunków wykonania rozporządzeń Rady (EWG) nr 3820/85 i (EWG) nr 3821/85 dotyczących przepisów socjalnych odnoszących się do działalności w transporcie drogowym oraz uchylającą dyrektywę Rady 88/599/EWG (2), w szczególności jej art. 9 ust. 3,

—

uwzględniając opinię wydaną dnia 30 czerwca 2014 r. przez komitet, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 (3),

—

uwzględniając art. 5a ust. 3 lit. b) decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4),

—

uwzględniając art. 106 ust. 2 i 3 oraz art. 106 ust. 4 lit. c) Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że celem rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 jest zakończenie tworzenia wewnętrznego rynku transportu drogowego, na którym obowiązują uczciwe warunki konkurencji, co wymaga jednolitego stosowania wspólnych zasad dostępu do zawodu przewoźnika drogowego rzeczy lub osób;

B.

mając na uwadze, że takie wspólne zasady przyczynią się do podniesienia poziomu kwalifikacji zawodowych przewoźników drogowych, racjonalizacji rynku i poprawy jakości usług z korzyścią dla przewoźników drogowych, ich klientów i całej gospodarki, a także do zwiększenia bezpieczeństwa drogowego;

C.

mając na uwadze, że art. 6 zawiera niewyczerpujący wykaz przepisów UE dotyczących oceny dobrej reputacji, do których należą: czas prowadzenia pojazdu i odpoczynku kierowców; używanie urządzeń kontrolnych; maksymalna masa i maksymalne wymiary pojazdów użytkowych w ruchu międzynarodowym; kwalifikacje i kształcenie kierowców; przydatność do ruchu drogowego pojazdów użytkowych; dostęp do rynku międzynarodowych przewozów drogowych rzeczy lub, w odpowiednim przypadku, dostęp do rynku przewozu drogowego osób; bezpieczeństwo w drogowym przewozie towarów niebezpiecznych; instalacja i używanie ograniczników prędkości; prawa jazdy; dostęp do zawodu; transport zwierząt;

D.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 Komisja ma obowiązek sporządzenia wykazu kategorii, rodzajów i wagi poważnych naruszeń tych przepisów wspólnotowych, które – poza naruszeniami wymienionymi w załączniku IV – mogą doprowadzić do utraty dobrej reputacji;

E.

mając na uwadze, że, ustalając priorytety kontroli zgodnie z art. 12 ust. 1, państwa członkowskie muszą brać pod uwagę informacje o tych naruszeniach, w tym informacje otrzymane od innych państw członkowskich;

F.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 Komisja, opracowując te środki, ma obowiązek określenia kategorii i rodzajów najczęściej popełnianych naruszeń;

G.

mając na uwadze, że – uwzględniając podstawowy akt prawny – środek podjęty przez Komisję miał obejmować pełną listę zarówno zharmonizowanych naruszeń, jak i ich zharmonizowanego stopnia, który może prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego;

H.

mając na uwadze, że Komisja, opracowując te środki, musi określić stopień wagi naruszeń w zależności od ryzyka spowodowania śmierci lub ciężkich obrażeń ciała;

I.

mając na uwadze, że wykaz przygotowany przez Komisję może uwzględniać wyłącznie te naruszenia, które mogą spowodować ryzyko doprowadzenia do śmierci lub ciężkich obrażeń ciała, podczas gdy poważne naruszenia, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącym wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych (5), mają istotny wpływ na warunki pracy i życia, które mogą oczywiście przyczynić się w znacznym stopniu do ryzyka spowodowania śmierci lub ciężkich obrażeń ciała;

J.

mając na uwadze, że Komisja nie ujęła w wykazie wszystkich poważnych naruszeń, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1072/2009, ponieważ pkt 10 załącznika 1 do wniosku Komisji w sprawie rozporządzenia nie uwzględnia nielegalnego kabotażu, który z uwagi na niekorzystne skutki dla kierowców, należy uznać za poważne naruszenie;

K.

mając na uwadze, że inne przepisy dotyczące nielegalnego kabotażu, np. odnoszące się do przewozów kabotażowych w formie niezgodnej z międzynarodowymi wymogami związanymi z przepisami socjalnymi obowiązującymi w odniesieniu do umowy, należy uwzględnić w wykazie poważnych naruszeń z uwagi na możliwość spowodowania śmierci lub ciężkich obrażeń ciała;

L.

mając na uwadze, że w dodanym wykazie kategorii, rodzajów i wagi poważnych naruszeń użyto bardzo zwyczajnych słów, takich jak „zgodnie z” czy „ważny”, a to dodatkowo utrudnia właściwym organom interpretację rodzajów i wagi poważnych naruszeń;

M.

mając na uwadze, że obowiązujące rozporządzenia zawierają już jasne przepisy dotyczące odpowiedzialności przewoźników, kierowców i przedsiębiorstwa odpowiadającego za transport towarów niebezpiecznych;

N.

mając na uwadze, że możliwe jest podważenie odpowiedzialności i obowiązków poszczególnych podmiotów w zakresie transportu towarów niebezpiecznych w odniesieniu do grup naruszeń postanowień dyrektywy 2008/68/WE zgodnie z pkt 9 załącznika 1 do zaproponowanego tekstu;

O.

mając zatem na uwadze, że projekt dokumentu przedłożonego przez Komisję nie powinien zostać uznany za zgodny z celem i treścią podstawowego aktu ustawodawczego;

1.

sprzeciwia się przyjęciu projektu rozporządzenia Komisji;

2.

uważa, że projekt rozporządzenia Komisji jest niezgodny z celem i treścią rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009;

3.

wzywa Komisję Europejską do wycofania projektu rozporządzenia i do przedłożenia komisji nowego wykazu poważnych naruszeń przepisów unijnych, które mogą prowadzić do utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego;

4.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.