This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52014DC0429
Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on the United Kingdom's 2014 national reform programme and delivering a Council opinion on the United Kingdom's 2014 convergence programme
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Zjednoczonego Królestwa na 2014 r. oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Zjednoczone Królestwo programu konwergencji na 2014 r._x000b_
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Zjednoczonego Królestwa na 2014 r. oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Zjednoczone Królestwo programu konwergencji na 2014 r._x000b_
/* COM/2014/0429 final */
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Zjednoczonego Królestwa na 2014 r._x000b__x000b_oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Zjednoczone Królestwo programu konwergencji na 2014 r._x000b_ /* COM/2014/0429 final - 2014/ () */
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform
Zjednoczonego Królestwa na 2014 r.
oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez
Zjednoczone Królestwo programu konwergencji na 2014 r.
RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i
art. 148 ust. 4, uwzględniając rozporządzenie
Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru
pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1], w szczególności
jego art. 9 ust. 2, uwzględniając rozporządzenie
Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w
sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich
korygowania[2],
w szczególności jego art. 6 ust. 1, uwzględniając zalecenie Komisji
Europejskiej[3], uwzględniając rezolucje Parlamentu
Europejskiego[4], uwzględniając konkluzje Rady
Europejskiej, uwzględniając opinię Komitetu
Zatrudnienia, uwzględniając opinię Komitetu
Ekonomiczno-Finansowego, uwzględniając opinię Komitetu
Ochrony Socjalnej, uwzględniając opinię Komitetu
Polityki Gospodarczej, a także mając na uwadze, co
następuje: (1)
W dniu 26 marca 2010 r. Rada Europejska
przyjęła wniosek Komisji dotyczący wprowadzenia nowej strategii
na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego, zatytułowanej „Europa 2020”,
opartej na ściślejszej koordynacji polityki gospodarczej, która
skupia się na najważniejszych obszarach wymagających
podjęcia działań służących pobudzeniu
europejskiego potencjału w dziedzinie zrównoważonego rozwoju i
konkurencyjności. (2)
W dniu 13 lipca 2010 r., na podstawie wniosków
Komisji, Rada przyjęła zalecenie w sprawie ogólnych wytycznych
polityk gospodarczych państw członkowskich i Unii (na lata 2010–2014),
a w dniu 21 października 2010 r. – decyzję dotyczącą
wytycznych w sprawie polityki zatrudnienia państw członkowskich,
które razem stanowią „zintegrowane wytyczne”. Państwa
członkowskie zostały poproszone o uwzględnienie zintegrowanych
wytycznych w swojej krajowej polityce gospodarczej i polityce zatrudnienia. (3)
W dniu 29 czerwca 2012 r. szefowie państw lub
rządów przyjęli Pakt na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia,
nakreślający spójne ramy działania na poziomie krajowym, unijnym
i w strefie euro z wykorzystaniem wszelkich możliwych dźwigni,
instrumentów i obszarów polityki. Podjęli oni decyzję w sprawie
działań, które należy przedsięwziąć w
państwach członkowskich, i wyrazili pełną
gotowość do realizacji celów strategii „Europa 2020” oraz
wdrożenia zaleceń dla poszczególnych krajów. (4)
W dniu 9 lipca 2013 r. Rada przyjęła
zalecenie w sprawie krajowego programu reform Zjednoczonego Królestwa na 2013
r. oraz wydała opinię na temat przedstawionego przez Zjednoczone
Królestwo zaktualizowanego programu konwergencji na okres od 2012–2013 do 2017–2018.
(5)
W dniu 13 listopada 2013 r. Komisja
przyjęła roczną analizę wzrostu gospodarczego[5], rozpoczynając tym
samym europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej w 2014 r.
Tego samego dnia Komisja, na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1176/2011,
przyjęła sprawozdanie w ramach mechanizmu ostrzegania[6], w którym wskazała
Zjednoczone Królestwo jako jedno z państw członkowskich, w przypadku
których przeprowadzona zostanie szczegółowa ocena sytuacji. (6)
W dniu 20 grudnia 2013 r. Rada Europejska
zatwierdziła priorytety dotyczące zapewnienia stabilności
finansowej, konsolidacji budżetowej i działań wspierających
wzrost gospodarczy. Podkreśliła potrzebę dążenia do
zróżnicowanej konsolidacji budżetowej sprzyjającej wzrostowi
gospodarczemu, przywrócenia gospodarce normalnych warunków udzielania
pożyczek, wspierania wzrostu i konkurencyjności, rozwiązania
problemu bezrobocia i społecznych skutków kryzysu, jak również
modernizacji administracji publicznej. (7)
Dnia 5 marca 2014 r. Komisja opublikowała
wyniki szczegółowej oceny sytuacji dotyczącej Zjednoczonego Królestwa[7], na podstawie art. 5
rozporządzenia (UE) nr 1176/2011. W wyniku analizy Komisja doszła do
wniosku, że w Zjednoczonym Królestwie nadal występują
zakłócenia równowagi makroekonomicznej, które wymagają monitorowania
i działań politycznych. Nadal należy zwracać uwagę
zwłaszcza na zadłużenie gospodarstw domowych związane z
wysokim poziomem długów hipotecznych i charakterystyką strukturalną
rynku nieruchomości mieszkaniowych, a także na niekorzystne zmiany
pod względem udziału w rynkach eksportowych. Ryzyko w sektorze
mieszkalnictwa wynika z utrzymywania się niewystarczającej
podaży strukturalnej domów i mieszkań; niezmienne ograniczenia
podaży, w szczególności w Londynie, oraz stosunkowo powolna reakcja
podaży na wzrost popytu w dalszym ciągu powodują wzrost cen
nieruchomości mieszkaniowych, w szczególności w Londynie i na
południowym wschodzie kraju, oraz popychają kupujących do
zaciągania wysokich kredytów hipotecznych. Mimo że jest mało prawdopodobne,
by spadek udziału w rynkach eksportowych stanowił ryzyko w
perspektywie krótkookresowej, to jednak w połączeniu z deficytem na
rachunku obrotów bieżących stanowi wyzwanie strukturalne. Wyzwanie to
jest związane z niedoborem wykwalifikowanej kadry oraz z brakami w
zakresie infrastruktury. Jeżeli chodzi o finanse publiczne, to Zjednoczone
Królestwo nie osiągnęło ani celów dotyczących deficytu
nominalnego, ani celów dotyczących korekty strukturalnej. (8)
Dnia 30 kwietnia 2014 r. Zjednoczone Królestwo
przedłożyło swój krajowy program reform na 2014 r. oraz program
konwergencji na 2014 r. W celu uwzględnienia powiązań
między tymi dwoma programami poddano je jednoczesnej ocenie. (9)
Zgodnie z pkt 4 protokołu (nr 15) w sprawie
niektórych postanowień dotyczących Zjednoczonego Królestwa Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej wynikający z art. 126 ust. 1 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej obowiązek unikania nadmiernego deficytu
budżetowego nie ma zastosowania do Zjednoczonego Królestwa. Zgodnie z pkt 5
protokołu Zjednoczone Królestwo podejmuje wysiłki w celu
uniknięcia nadmiernego deficytu budżetowego. Dnia 8 lipca 2008 r.
Rada stwierdziła, zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu ustanawiającego
Wspólnotę Europejską, że w Zjednoczonym Królestwie
występuje nadmierny deficyt. (10)
Celem strategii budżetowej nakreślonej w
programie konwergencji na 2014 r. jest zrównoważenie dostosowanego
cyklicznie salda budżetu bieżącego przed końcem
obejmującego kolejnych pięć lat okresu, który obecnie
kończy się w latach 2018–2019. Program konwergencji nie obejmuje celu
średniookresowego przewidzianego w pakcie stabilności i wzrostu.
Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych szacuje się
na 5,0 % PKB w latach 2014–2015, co stanowi spadek z rekordowych 11,4 % PKB w
latach 2009–2010. Oznacza to niedotrzymanie wyznaczonego przez Radę
terminu korekty nadmiernego deficytu. Zgodnie z programem nadmierny deficyt
zostanie skorygowany do poziomu 2,4 % PKB w latach 2016–2017, a więc dwa
lata po terminie wyznaczonym przez Radę. Z programu wynika, że
(ponownie obliczona) nadwyżka strukturalna w sektorze instytucji
rządowych i samorządowych poprawi się w ciągu jednego roku
o 0,3 p.p. do 4,4 % PKB w latach 2014–2015. Plany budżetowe nie są
wystarczające do osiągnięcia średniego rocznego wysiłku
fiskalnego zalecanego, by skorygować nadmierny deficyt. W programie
przewidziano w związku z tym, że roczna poprawa (ponownie
obliczonego) salda strukturalnego wyniesie 0,8 p.p. w latach 2015–2016 i 1,3
p.p. w latach 2016–2017. Zasadniczo program jest tylko częściowo
zgodny z wymogami paktu stabilności i wzrostu. Jak dotąd w ramach
konsolidacji skupiano się przede wszystkim na cięciach wydatków,
można więc rozważyć możliwość uzyskania
dochodów poprzez zwiększenie bazy podatkowej. W Zjednoczonym Królestwie
zrezygnowano z dużej części potencjalnych wpływów
podatkowych, w szczególności w przypadku podatków pośrednich. Zgodnie
z programem konwergencji prognozuje się, że relacja długu do PKB
wzrośnie do 93,1 % w latach 2015–2016, a następnie spadnie do 86,6 %
w latach 2018–2019. Scenariusz makroekonomiczny Zjednoczonego Królestwa, na
którym oparto prognozy budżetowe we wspomnianym programie, jest wykonalny.
Potencjalnym zagrożeniem dla prognoz budżetowych są niższy
od oczekiwanego wzrost wynikający z ograniczenia konsumpcji prywatnej w
wyniku obniżenia płac oraz utrudniająca inwestycje
niepewność. Prognozy są jednak zgodne z prognozą Komisji z
wiosny 2014 r., w której również nie przewidziano korekty nadmiernego
deficytu w terminie określonym przez Radę. Ponadto zgodnie z
prognozą Komisji (skorygowana) zmiana salda strukturalnego w latach 2010–2014
jest niższa o średnio 0,6 % PKB rocznie od wymaganej; prognozuje
się, że w 2015 r. również będzie ona niewystarczająca.
Na podstawie oceny programu i prognoz Komisji, zgodnie z rozporządzeniem
Rady (WE) nr 1466/97, Rada jest zdania, że niezbędne są
dodatkowe środki, by zapewnić zgodność z zaleceniem wydanym
w ramach procedury nadmiernego deficytu. (11)
Zjednoczone Królestwo podjęło środki
zarówno po stronie popytu, jak i podaży na rynku nieruchomości
mieszkaniowych. Chociaż podaż nowych nieruchomości wzrosła,
to nadal utrzymuje się na niskim poziomie i znacznie odbiega od popytu. W
połączeniu z niskimi stopami procentowymi i mniej restrykcyjnymi
warunkami uzyskania kredytu hipotecznego (np. podwyższeniem odsetka
dochodów, jaki można przeznaczać na spłatę kredytu)
doprowadziło to do wzrostu cen nieruchomości mieszkaniowych w
niektórych częściach Zjednoczonego Królestwa, w szczególności w
Londynie. Niewystarczająca podaż od dawna jest zjawiskiem
strukturalnym i prawdopodobnie będzie nadal występować w
perspektywie średniookresowej. Należy podjąć
działania, aby zwiększyć podaż nieruchomości
mieszkaniowych – tworząc odpowiednie zachęty do zwiększania
podaży na poziomie lokalnym. Władze powinny nadal monitorować
ceny nieruchomości mieszkaniowych i poziom zadłużenia
hipotetycznego; powinny też być przygotowane do zastosowania
odpowiednich środków, w tym do dostosowania w razie konieczności
programu gwarancji kredytowych Help to Buy 2. Istnieje konieczność
zwiększenia przejrzystości wykorzystania i wpływu
makroostrożnościowych regulacji sektora mieszkalnictwa, które
mógłby wprowadzić Komitet Polityki Finansowej w odpowiedzi na wzrost
cen nieruchomości mieszkaniowych i zadłużenia hipotecznego.
Należy rozważyć reformę opodatkowania gruntów i
nieruchomości, aby złagodzić zakłócenia na rynku
nieruchomości mieszkaniowych. W chwili obecnej wzrost wartości
nieruchomości nie przekłada się na wyższe podatki od
nieruchomości, gdyż lista wartości nieruchomości nie była
aktualizowana od 1991 r. Podatki od droższych nieruchomości są
względnie niższe niż podatki od nieruchomości tańszych
ze względu na regresywny charakter obecnych stawek i progów podatkowych w
systemie podatków lokalnych. (12)
Zjednoczone Królestwo nadal walczy z problemem
bezrobocia i niepełnego zatrudnienia oraz ze szczególnymi problemami
związanymi z bezrobociem młodzieży. Wyraźnym problemem jest
wyposażenie młodych ludzi w umiejętności i
doświadczenie zawodowe wymagane przez rynek pracy, a także
zwiększenie dostępności przyuczania do zawodu. Pomaga to
zrozumieć, dlaczego wykorzystanie subsydiowania wynagrodzeń
oferowanego przez program „Youth Contract” utrzymuje się na poziomie
niższym od prognozowanego. Problemem dla rynku pracy jest niedopasowanie
umiejętności osób poszukujących pracy do potrzeb rynku.
Władze podejmują próby przekwalifikowania siły roboczej, aby
rozwiązać zarówno problem bezrobocia, jak i problem braku pracowników
o wysokich kwalifikacjach zawodowych i technicznych. Podjęto już
próbę podniesienia jakości programów przyuczania do zawodu, jednak
niezbędne są dalsze wysiłki. Ponadto system kwalifikacji w
dalszym ciągu jest bardzo złożony. Należy go
zoptymalizować, aby ułatwić powszechne uznawanie kwalifikacji i
podnieść poziom zaangażowania pracodawców. (13)
Władze podejmują działania w celu
rozwiązania problemu słabych zachęt do podejmowania pracy,
przede wszystkim w przypadku odbiorców świadczeń społecznych –
wprowadzono program „Universal Credit”, który umożliwia osobom
rozpoczynającym pracę zatrzymanie większej części
otrzymywanych świadczeń. Program ten może wywrzeć pozytywny
wpływ na zatrudnienie pod warunkiem zapewnienia skutecznej realizacji i
odpowiednich usług wsparcia, również w zakresie interakcji z innymi
świadczeniami. Skupienie uwagi na powrocie do pracy znalazło też
odzwierciedlenie w ograniczeniu rocznego dostosowania wielu świadczeń
dla osób w wieku produkcyjnym i ulg podatkowych do 1 % rocznie do 2016 r. (14)
Zjednoczone Królestwo w dalszym ciągu
podejmuje działania w celu zwiększenia stopy zatrudnienia rodziców
poprzez poprawienie dostępu do wysokiej jakości i przystępnej
cenowo opieki nad dziećmi. Stale wprowadza programy, które mają
zwiększyć przystępność cenową opieki nad dziećmi
zarówno dla rodziców pracujących w pełnym, jak i niepełnym
wymiarze czasu pracy, uwzględniając różne poziomy dochodów.
Jednak koszt opieki nad dziećmi w dalszym ciągu należy do
najwyższych w UE i stanowi problem przede wszystkim dla drugich
żywicieli rodziny i osób samotnie wychowujących dzieci. (15)
Pod względem dostępu do finansowania w 2013
r. warunki na rynkach kredytowych poprawiły się, jednak wzrost akcji
kredytowej nadal jest słaby i potrzeba więcej czasu, aby
przekonać się, czy dotychczasowa polityka okaże się
skuteczna. Utrzymują się szczególne problemy związane z
dostępem do kredytowania dla MŚP. Podczas gdy duże
przedsiębiorstwa mogą uzyskać finansowanie bezpośrednio na
rynkach hurtowych i skorzystać z dobrze rozwiniętej w Zjednoczonym
Królestwie oferty usług finansowych, MŚP, które chcą
uzyskać finansowanie zewnętrzne, są w znacznym stopniu
uzależnione od banków. Zrobiono należyte postępy w zakresie
realizacji ubiegłorocznego zalecenia dotyczącego konkurencji w
bankowości poprzez tworzenie nowych banków, nazywanych bankami
konkurencyjnymi (za przykład może posłużyć TSB, który
jednak nie jest jeszcze w pełni niezależny). (16)
W grudniu 2013 r. Zjednoczone Królestwo
opublikowało zaktualizowany krajowy plan infrastruktury:
długoterminowe i strategiczne podejście do planowania,
zakładania, finansowania i tworzenia infrastruktury. Nakreślono w nim
sięgające 2020 r. plan realizacji perspektywicznych inwestycji
kapitałowych o łącznej wysokości przekraczającej 375
mld GBP (ok. 460 mld EUR). Znaczna część planów (340 mld GBP,
tj. ok. 420 mld EUR) dotyczy inwestycji w sektory energii i transportu. Planuje
się, że około 3/4 finansowania ma pochodzić ze
źródeł prywatnych, a pozostała część – ze
środków publicznych. Choć plan ten jest stosowną
inicjatywą, to pozostają wątpliwości dotyczące
finansowania przez sektor prywatny, pewności regulacyjnej i terminowego
wydawania zezwoleń na budowę. Istnieje potrzeba wzmocnienia
mechanizmów ograniczenia ryzyka związanego z finansowaniem i wykonaniem
planów przy jednoczesnym zapewnieniu przejrzystości planowanych i
faktycznych wydatków na infrastrukturę. (17)
W ramach europejskiego semestru Komisja
przeprowadziła wszechstronną analizę polityki gospodarczej
Zjednoczonego Królestwa. Oceniła program konwergencji i krajowy program
reform. Wzięła pod uwagę nie tylko ich znaczenie dla
zrównoważonego charakteru polityki fiskalnej i polityki
społeczno-gospodarczej w Zjednoczonym Królestwie, ale także
stopień przestrzegania przepisów i wytycznych UE, ze względu na
konieczność wzmocnienia całościowego zarządzania
gospodarczego w Unii Europejskiej przez wnoszenie na poziomie UE wkładu w
przyszłe decyzje krajowe. Zalecenia Komisji w ramach
europejskiego semestru zostały przedstawione poniżej w zaleceniach 1–6. (18)
W świetle powyższej oceny Rada
przeanalizowała program konwergencji Zjednoczonego Królestwa, a jej opinia[8] znajduje
odzwierciedlenie w szczególności w zaleceniu 1 poniżej. (19)
W świetle dokonanej przez Komisję
szczegółowej oceny sytuacji i powyższej oceny Rada zbadała
krajowy program reform i program konwergencji Zjednoczonego Królestwa. Jej
zalecenia na podstawie art. 6 rozporządzenia (UE) nr 1176/2011
znajdują odzwierciedlenie w zaleceniach 2, 3, 5 i 6 poniżej, NINIEJSZYM ZALECA Zjednoczonemu
Królestwu podjęcie w latach 2014–2015 działań mających na
celu: 1. Wzmocnienie
strategii budżetowej oraz podjęcie próby trwałego skorygowania
nadmiernego deficytu zgodnie z zaleceniem Rady w ramach procedury nadmiernego
deficytu, Stosowanie zróżnicowanego, sprzyjającego wzrostowi
podejścia do restrykcyjnej polityki budżetowej poprzez priorytetowe
potraktowanie wydatków kapitałowych. Aby wspomóc konsolidację
budżetową, należy rozważyć podniesienie dochodów
poprzez poszerzenie bazy podatkowej. Usunięcie strukturalnych przeszkód
związanych z infrastrukturą, niedopasowaniem umiejętności i
dostępem MŚP do finansowania w celu pobudzenia wzrostu wywozu towarów
i usług. 2. Zwiększenie
przejrzystości wykorzystania i wpływu makroostrożnościowych
regulacji sektora mieszkalnictwa wprowadzanych przez Komitet Polityki
Finansowej Banku Anglii. Podjęcie odpowiednich środków w celu zareagowania
na szybki wzrost cen nieruchomości na obszarach odpowiadających za
znaczną część wzrostu gospodarczego w Zjednoczonym
Królestwie, w szczególności w Londynie, na przykład poprzez
dostosowanie programu Help to Buy 2 i ograniczenie ryzyka związanego z
wysokim zadłużeniem hipotecznym. Usunięcie zakłóceń
opodatkowania nieruchomości poprzez regularne uaktualnianie wycen
nieruchomości i ograniczenie regresywnego charakteru progów i stawek w
systemie podatków lokalnych. Kontynuowanie wysiłków na rzecz zwiększenia
podaży nieruchomości mieszkaniowych. 3. Utrzymanie zaangażowania
w program „Youth Contract”, w szczególności poprzez rozwijanie
umiejętności, których potrzebują pracodawcy. Zagwarantowanie
zaangażowania pracodawców poprzez położenie nacisku na rozwiązanie
problemu niedopasowania umiejętności w drodze zapewnienia
potencjalnym pracownikom bardziej zaawansowanych umiejętności i
wyższych kwalifikacji oraz poszerzenia oferty przyuczania do zawodu.
Zmniejszenie liczby młodych ludzi o bardzo niskich umiejętnościach.
4. Kontynuowanie wysiłków
na rzecz ograniczenia ubóstwa dzieci w gospodarstwach domowych o niskich
dochodach poprzez zapewnienie, by program „Universal Credit” i inne reformy
systemu opieki społecznej przynosiły odpowiednie świadczenia połączone
ze skutecznymi zachętami do podjęcia pracy i usługami wsparcia.
Zwiększenie dostępności przystępnej cenowo opieki nad
dziećmi. 5. Kontynuowanie wysiłków
na rzecz zwiększenia dostępu MŚP do finansowania bankowego i
pozabankowego. Zapewnienie skutecznego funkcjonowania Business Banku i
wspieranie zwiększonej obecności banków konkurencyjnych. 6. Podjęcie
działań następczych dotyczących krajowego planu
infrastruktury poprzez zwiększenie przewidywalności procesu
planowania oraz zagwarantowanie pewności w zakresie zobowiązań
do finansowania. Zapewnienie przejrzystości i rozliczalności poprzez
zapewnienie spójnych i terminowych informacji na temat realizacji planu. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W
imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1. [2] Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25. [3] COM(2014) 429 final. [4] P7_TA(2014)0128 i P7_TA(2014)0129. [5] COM(2013) 800 final. [6] COM(2013) 790 final. [7] SWD(2014) 91 final. [8] Na podstawie art. 9 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1466/97.