This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52013SC0048
COMMISSION STAFF WORKING DOCUMENT EXECUTIVE SUMMARY OF THE IMPACT ASSESSMENT Accompanying the document PROPOSAL FOR A REGULATION OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL establishing an Entry/Exit system (EES) to register entry and exit data of third-country nationals crossing the external borders of the Member States of the European Union
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW towarzyszący dokumentowi WNIOSEK DOTYCZĄCY ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie utworzenia systemu wjazdu/wyjazdu w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich Unii Europejskiej
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW towarzyszący dokumentowi WNIOSEK DOTYCZĄCY ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie utworzenia systemu wjazdu/wyjazdu w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich Unii Europejskiej
/* SWD/2013/048 final */
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW towarzyszący dokumentowi WNIOSEK DOTYCZĄCY ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie utworzenia systemu wjazdu/wyjazdu w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne państw członkowskich Unii Europejskiej /* SWD/2013/048 final */
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI STRESZCZENIE OCENY SKUTKÓW towarzyszący dokumentowi WNIOSEK DOTYCZĄCY
ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie utworzenia systemu
wjazdu/wyjazdu w celu rejestrowania danych dotyczących wjazdu i wyjazdu
obywateli państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne
państw członkowskich Unii Europejskiej
1. Określenie problemu 1.1. Przebieg procedury W swoim komunikacie z dnia 13 lutego 2008 r.
„Przygotowanie kolejnych etapów rozwoju zarządzania granicami w Unii
Europejskiej”[1]
Komisja zaproponowała stworzenie systemu wjazdu/wyjazdu (EES). Taki system
przewidywałby rejestrację danych osobowych wraz z danymi
dotyczącymi wjazdu i wyjazdu każdego obywatela państwa
trzeciego, któremu w momencie przekraczania przez niego granicy
zewnętrznej pozwolono na pobyt krótkoterminowy. Komunikatowi z 2008 r.
towarzyszyło sprawozdanie z oceny skutków[2]. W konkluzjach Rady Europejskiej z dnia 23 i 24
czerwca 2011 r. wezwano do sprawnej kontynuacji prac nad „inteligentnymi
granicami”. W odpowiedzi Komisja przyjęła w dniu 25 października
2011 r. nowy komunikat w sprawie różnych wariantów oraz kierunków
działania w przyszłości[3].
Stwierdzono w nim, że wdrożenie EES zapewniłoby Unii
dokładne dane na temat przepływów podróżnych wjeżdżających
do strefy Schengen oraz z niej wyjeżdżających przez wszystkie
granice zewnętrzne strefy, jak również na temat osób nadmiernie
przedłużających swój pobyt. 1.2. Przyczyny sprawdzenia
możliwości stworzenia EES W ocenie skutków z 2008 r. zidentyfikowano i
poddano analizie kwestię nielegalnej imigracji, w tym braku danych
umożliwiających identyfikowanie osób nadmiernie
przedłużających swój pobyt, a także kwestię terroryzmu
i poważnych przestępstw, które stanowią podstawowe problemy i
którym zaradzić można dzięki stworzeniu EES. Jak wyjaśniono
w komunikacie z 2011 r.: „System
wjazdu/wyjazdu umożliwiałby odpowiednie i rzetelne obliczanie
długości dozwolonego pobytu, a także weryfikację
indywidualnej historii podróży tak posiadaczy wizy, jak i podróżnych
zwolnionych z obowiązku wizowego, jako istotny element pierwszej oceny
ryzyka. Odbywałoby się to poprzez zastąpienie obecnego systemu
wstawiania pieczątek do paszportów elektroniczną rejestracją dat
i miejsc przebywania obywatela państwa trzeciego, któremu zezwolono na
krótkotrwały pobyt. Chociaż głównym celem tego systemu
byłoby monitorowanie respektowania długości dozwolonego pobytu
obywateli państw trzecich, system przyczyniałby się także
do optymalizacji procedur odprawy granicznej oraz zwiększenia bezpieczeństwa
w momencie przekraczania granic zewnętrznych.”[4] W ocenie skutków z 2008 r. oszacowano szeroki
zakres wariantów strategicznych; za wariant preferowany przyjęto
utworzenie systemu wjazdu/wyjazdu. W niniejszej ocenie skutków ponownie
rozpatrzono ogólną problematykę, która miała znaczenie dla
przyjętych wniosków, również w świetle rozwoju sytuacji po 2008
r., przy uwzględnieniu aspektów kontroli granicznej, nielegalnej imigracji
oraz rozwoju technologicznego – zarówno na szczeblu europejskim jak i krajowym.
1.3. Podsumowanie ogólnych
problemów związanych z kontrolą graniczną i nielegalną
migracją · brak jakichkolwiek środków elektronicznych służących do rejestrowania przemieszczania się podróżnych z państw trzecich, którym zezwolono na pobyt krótkoterminowy; · bardzo ograniczona wartość utworzonych do tych celów systemów krajowych na terytorium obejmującym 26 państw i pozbawionym wewnętrznych kontroli granicznych; · brak środków umożliwiających identyfikację osób wykrytych na terytorium bez dokumentów podróży, które to osoby nie mogą zostać zidentyfikowane za pomocą VIS; · brak jakichkolwiek informacji odnośnie do tego, kto znajduje się na terytorium UE i kto przestrzega maksymalnego dozwolonego okresu pobytu krótkoterminowego, który wynosi trzy miesiące w ciągu sześciu miesięcy; · złożoność i powolność obecnego obowiązku stemplowania, który nie gwarantuje, że funkcjonariusz straży granicznej jest podczas kontroli granicznej podróżnego w stanie ocenić długość dozwolonego pobytu; · brak informacji dotyczących narodowości i grup podróżnych (zwolnionych/niezwolnionych z obowiązku posiadania wizy) nadmiernie przedłużających pobyt; · brak informacji, które mogłyby być pomocne w przeprowadzaniu wyrywkowych kontroli na terytorium w celu identyfikowania osób nielegalnie na tym terytorium przebywających. 1.4. Podsumowanie ogólnych
problemów związanych z kwestiami ochrony porządku publicznego · brak informacji dotyczących podróżowania i przekraczania granicy przez osoby podejrzane; · trudności w wykrywaniu osób objętych wpisem zawierającym ostrzeżenie, które korzystają z różnych tożsamości w celu przekroczenia granicy; · trudności w identyfikowaniu podejrzanych, którzy zniszczyli swoje dokumenty podróży. 1.5. Kwestie dotyczące praw
podstawowych EES miałby –
ze względu na zawarte w nim dane osobowe – przede wszystkim wpływ na
prawo do ochrony danych osobowych, zapisane w art. 8 Karty praw podstawowych
Unii Europejskiej. EES musiałby gwarantować prawo do skutecznego
środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu (art. 47 karty) w
celu zakwestionowania powiadomienia o nadmiernym przedłużaniu pobytu,
na przykład w sytuacji gdy przedłużenie pobytu było
wymuszone, w przypadku błędu lub w sytuacji, w której migrant posiada
prawo pobytu. Dyrektywa 95/46/WE
w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i
swobodnego przepływu tych danych[5]
oraz rozporządzenie (WE) 45/2001 miałyby zastosowanie do
przetwarzania danych osobowych realizowanego na potrzeby EES odpowiednio przez
państwa członkowskie oraz przez zaangażowane unijne instytucje,
organy i agencje. Negatywne skutki udostępniania danych osobowych
należy zminimalizować przez odpowiednie zabezpieczenia techniczne
przed ich nadużywaniem, jednoznaczne prawne ograniczenia dostępu, w
tym ograniczenia związane z celowością oraz okresy zatrzymywania
danych, które powinny być możliwie krótkie. Zgodnie z
komunikatem Komisji z lipca 2010 r. w sprawie zarządzania informacjami[6] każdy nowy akt
opierający się na wykorzystaniu technologii informacyjnych powinien
zawierać przepisy dotyczące ochrony danych. Narzuca to
uwzględnienie stosownych przepisów ograniczających przetwarzanie
danych do tego, co jest niezbędne dla określonego celu danego aktu i
umożliwiających podmiotom dostęp do danych jedynie na zasadzie
ograniczonego dostępu. Narzuca to również wybór ograniczonych okresów
zatrzymywania danych, które zależą jedynie od celu aktu oraz
przyjęcia mechanizmów gwarantujących dokładne zarządzanie
ryzykiem i skuteczną ochronę praw osób, których dane dotyczą. System musiałby być zgodny z zasadami
ochrony danych oraz z wymogami konieczności, proporcjonalności, z
zasadą celowości i z wymogami w zakresie jakości danych.
Należałoby wprowadzić wszystkie zabezpieczenia i mechanizmy
służące skutecznej ochronie praw podstawowych podróżnych,
zwłaszcza ochrony ich życia prywatnego i ich danych osobowych.
Należy uświadamiać obywateli państw trzecich o istnieniu
tych praw. 1.6. Zasada pomocniczości Zgodnie z art. 74 i 77 ust. 2 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Unia ma prawo do przyjmowania
środków dotyczących przekraczania granic zewnętrznych
państw członkowskich. Zgodnie z art. 82 ust. 1 lit d) oraz art. 87
ust. 2 lit. a) TFUE Unia ma również prawo do przyjmowania środków na
rzecz wzmacniania współpracy policyjnej i sądowej w drodze gromadzenia,
przechowywania, przetwarzania, analizowania i wymiany istotnych informacji. Żadne z państw członkowskich
nie jest w stanie samo poradzić sobie z nielegalną imigracją
oraz zwalczaniem międzynarodowego terroryzmu i poważnych
przestępstw. Dana osoba może wjechać na terytorium strefy
Schengen na przejściu granicznym w państwie członkowskim, w
którym stosowany jest krajowy rejestr danych dotyczących wjazdu/wyjazdu,
natomiast wyjechać przez przejście graniczne, na którym taki system
nie jest stosowany. Dlatego monitorowanie zgodności z przepisami UE
dotyczącymi dozwolonego pobytu nie może być wykonywane przez
państwa członkowskie działające samodzielnie. Obywatele
państw trzecich, którzy wjeżdżają na terytorium strefy
Schengen są w stanie swobodnie się na nim poruszać. Zasadniczo
na obszarze pozbawionym granic wewnętrznych należy podejmować
działania skierowane przeciwko nielegalnej imigracji na wspólnej
podstawie. Uwzględniając wszystkie te aspekty, UE jest w lepszej
pozycji niż państwa członkowskie, aby podjąć stosowne
działania. 2. Cele systemu wjazdu/wyjazdu Ogólne cele polityki, w kolejności ich
znaczenia, są następujące: ·
zwalczanie nielegalnej imigracji; ·
wkład w walkę z terroryzmem i
poważnymi przestępstwami oraz zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa
wewnętrznego. Cele szczegółowe są
następujące: ·
zwiększenie skuteczności kontroli
granicznych poprzez monitorowanie prawa do dozwolonego pobytu w momencie wjazdu
i wyjazdu, a także poprawa oceny ryzyka nadmiernego przedłużania
pobytu; ·
monitorowanie przestrzegania czasu dozwolonego
pobytu poszczególnych osób na terytorium; ·
generowanie wiarygodnych informacji
pozwalających UE oraz państwom członkowskim na dokonywanie
świadomych wyborów politycznych dotyczących wiz oraz migracji; ·
identyfikowanie i wykrywanie nielegalnych
imigrantów, zwłaszcza osób nadmiernie przedłużających
pobyt, również w obrębie terytorium, a także zwiększenie
możliwości powrotów; ·
identyfikowanie i zatrzymywanie terrorystów oraz
osób podejrzanych o popełnienie przestępstw, które przekraczają
granice zewnętrzne; ·
generowanie informacji, które zmniejszyłyby
luki w identyfikowaniu i weryfikowaniu obywateli państw trzecich
nieobjętych wizowym systemem informacyjnym (VIS), oraz które
przyczyniłyby się do zatrzymywania terrorystów oraz osób podejrzanych
o popełnienie przestępstw karnych. Cele operacyjne są następujące: ·
stworzenie wpisów wjazdów i wyjazdów obywateli
państw trzecich przekraczających granice zewnętrzne; ·
automatyczne obliczanie czasu dozwolonego pobytu i
generowanie ostrzeżenia w przypadku braku wpisu dotyczącego wyjazdu
obywatela państwa trzeciego, dla którego czas dozwolonego pobytu
upłynął; ·
usunięcie danych EES z chwilą upływu
okresu zatrzymywania danych; ·
generowanie informacji dotyczących skali i
tendencji przepływów przez granice zewnętrzne, zwłaszcza w
odniesieniu do nielegalnej imigracji; ·
informowanie obywateli państw trzecich o ich
prawach oraz wdrażanie skutecznych procedur odwoławczych. 3. Warianty strategiczne Definicja problemu i konsultacje z
zainteresowanymi stronami wskazują, że zasadnicze kwestie,
odnośnie do których należy podjąć decyzję,
dotyczą rodzaju danych, jakie należy przetwarzać w systemie oraz
szczegółowego celu tego przetwarzania. Okresy zatrzymywania danych
muszą być wybrane jako wypadkowa wyborów dokonanych w odniesieniu do
tych dwóch kwestii, co oznacza, że okres zatrzymywania danych powinien
być możliwie najkrótszym okresem niezbędnym do realizacji celu.
Istnieją zatem cztery warianty strategiczne: 1) system wjazdu/wyjazdu zawierający dane alfanumeryczne
na potrzeby kontroli granic i zarządzania migracją; 2) taki sam jak wariant strategiczny 1, uzupełniony o
dane biometryczne; 3) taki sam jak wariant strategiczny 1, przy czym celem
byłby system rozszerzony w taki sposób, aby swoim zasięgiem
objął również walkę z terroryzmem i poważnymi
przestępstwami; 4) taki sam jak wariant strategiczny 1, uzupełniony o
dane biometryczne, przy czym celem byłby system rozszerzony w taki sposób,
aby swoim zasięgiem objął również walkę z terroryzmem
i poważnymi przestępstwami (czyli połączenie wariantu
strategicznego 2 i 3). Gdy zostanie określony preferowany
wariant strategiczny – innymi słowy to, co system będzie robił –
należy dokonać wyboru sposobów wdrożenia systemu od strony
technicznej. Okres zatrzymywania danych w odniesieniu do
wariantów strategicznych byłby następujący: ·
w przypadku systemu wjazdu/wyjazdu utworzonego na
podstawie wariantu strategicznego 1 lub 2 przyjmuje się ogólną
zasadę 6 miesięcy, przy czym w przypadku podróżnych, którzy nie
opuścili terytorium przed upływem dozwolonego okresu pobytu, okres
ten wynosiłby 5 lata, zaś dla podróżnych uczestniczących w
RTP – okres równy okresowi, na jaki przyznano im dostęp do systemu; ·
w przypadku systemu wjazdu/wyjazdu utworzonego na
podstawie wariantu strategicznego 3 lub 4 okres przechowywania
wynosiłby pięć lat dla wszystkich podróżnych. 4. Porównanie wariantów i określenie
preferowanego wariantu strategicznego 4.1. Porównanie wariantów Tabela 1 – Ocena porównawcza wariantów
strategicznych Cel/wariant strategiczny || Scenariusz odniesienia (Wariant strategiczny 0) || Wariant strategiczny 1 || Wariant strategiczny 2 || Wariant strategiczny 3 || Wariant strategiczny 4 Cel strategiczny: przeciwdziałanie nielegalnej migracji || 0 || √√ || √√√ || √√ || √√√ Cel strategiczny: zwalczanie terroryzmu i poważnych przestępstw || 0 || 0 || 0 || √√ || √√√ Wpływ na prawa podstawowe || 0 || -√ || -√√ || -√√ || -√√√√ Wpływ na zarządzanie granicami || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 W tabeli 1 podsumowano ocenę skutków. W
poniższym porównaniu i ustaleniach dotyczących preferowanego wariantu
strategicznego uwzględniono również następujące kryteria: ·
skuteczność – stopień, w jakim
warianty umożliwiają realizację celów wniosku; ·
efektywność – stopień, w jakim cele
mogą zostać osiągnięte przy najniższych kosztach; ·
spójność – stopień spójności
wariantów z przekrojowymi celami polityki UE. Trudnością, jaką ujawniła
ocena skutków każdego wariantu strategicznego, jest brak dostępnych
danych, co przede wszystkim wpływa na możliwość porównania
skuteczności wariantów strategicznych 1–4. Na założenie, że
system funkcjonujący w oparciu o dane biometryczne będzie w
większym stopniu przeciwdziałać nielegalnej migracji, oraz
że w konsekwencji skuteczniejsze będą warianty strategiczne 2 i
4, wpływ ma odsetek osób niepodlegających obowiązkowi wizowemu,
które nadmiernie przedłużają pobyt; dokładna liczba takich
osób nie jest znana. Negatywne oddziaływanie weryfikowania danych
biometrycznych tej grupy podróżnych na proces zarządzani granicami
może zostać w pełni oceniony dopiero po całkowitym
wdrożeniu VIS. Podobnie brak jest obszernych danych, które
umożliwiałyby ocenę wpływu udzielenia dostępu na
potrzeby ochrony porządku publicznego, jako że dane udostępnione
dotychczas przez ekspertów z państw członkowskich są w
dużej mierze ogólne, zaś doświadczenia w zakresie dostępu
do VIS na potrzeby ochrony porządku publicznego nie są jeszcze
dostępne. Można zauważyć, że dane dotyczące
wjazdu/wyjazdu mogą być niezbędne do celów prewencji, wykrywania
lub ścigania przestępstw terrorystycznych lub innych poważnych
przestępstw w sytuacji, w której przestępstwa te wiążą
się z podróżami międzynarodowymi. Ponadto pozytywne
oddziaływanie na cel, jakim jest wykrywanie i identyfikowanie podejrzanych
terrorystów i przestępców, jest wyższe w przypadku systemu
funkcjonującego w oparciu o dane biometryczne. Ocena preferowanego wariantu strategicznego w
odniesieniu do uwzględnienia danych biometrycznych musi
rozpocząć się od samego celu systemu w powiązaniu z
kontrolą granic i zarządzaniem migracją. Na tej podstawie
wariant 2 ma największy pozytywny wpływ na przeciwdziałanie
nielegalnej migracji. Potencjalnemu negatywnemu wpływowi na proces
zarządzania granicami można zaradzić, wprowadzając okres
przejściowy, w którym system operowałby w oparciu o dane
alfanumeryczne przez pierwsze trzy lata, a następnie w oparciu o dane
alfanumeryczne i biometryczne. Na tej podstawie i w odniesieniu do
dostępu na potrzeby egzekwowania prawa, całkowity negatywny
wpływ wariantu 4 na prawa podstawowe mógłby być postrzegany jako
potencjalnie nieproporcjonalny, również przy uwzględnieniu potrzeby
znacznie dłuższego okresu przechowywania danych. Na powrót do kwestii dostępu na potrzeby
egzekwowania prawa na podstawie pełniejszych danych i informacji w celu
dokonania bardziej szczegółowej oceny skutków pozwoliłoby
przeprowadzenie oceny po upływie 2 lat, z uwzględnieniem
doświadczeń związanych z wdrażaniem VIS w zakresie
dostępu do systemu na potrzeby ochrony porządku publicznego oraz
ogólnych doświadczeń związanych z działaniem EES. A zatem w momencie dokonywania po 2 latach
oceny systemu wjazdu/wyjazdu można ponownie rozważyć
potrzebę udzielenia dostępu na potrzeby ochrony porządku
publicznego, jak również ocenić okresy zatrzymywania danych.
Podsumowując, preferowanym wariantem jest zatem wariant strategiczny 2, w
przypadku którego po dwóch latach działalności przewidywana jest
ocena, po której zostanie stwierdzone, czy można przejść do
wariantu strategicznego 4. Każda taka zmiana (tzn. przejście do
wariantu strategicznego 4) w odniesieniu do celów ochrony porządku
publicznego lub zmiana okresów zatrzymywania danych będzie wymagała
złożenia przez Komisję nowego wniosku legislacyjnego. 4.2. Realizacja techniczna Ogólnie rzecz biorąc, rozwiązaniem
najskuteczniejszym i najbardziej efektywnym pod względem kosztów jest
podejście scentralizowane. Jest ono również spójne z rozwojem innych
systemów informatycznych w obszarze migracji, to znaczy z systemami Eurodac,
VIS oraz SIS/SIS II, a także z zarządzaniem nimi. 4.3. Wariant preferowany Preferowanym rozwiązaniem dla EES jest
rozpoczęcie działania od systemu opartego na wariancie strategicznym
2 i dokonanie oceny potrzeby przejścia do wariantu strategicznego 4 po dwóch
latach działalności. · System EES działałby najpierw jako scentralizowana baza danych zawierająca jedynie dane alfanumeryczne, do której organy ścigania nie miałyby dostępu. Okres zatrzymywania danych w zwykłych przypadkach wynosiłby 6 miesięcy, a w przypadku nadmiernego przedłużenia pobytu – 5 lat. · Po trzech latach działalności EES funkcjonowałby w oparciu o dane alfanumeryczne i biometryczne (te ostatnie w odniesieniu do osób niepodlegających obowiązkowi wizowemu). · Po dwóch latach funkcjonowania EES zostałby poddany ocenie. W tym czasie ponownie rozważona zostałaby kwestia dostępu na potrzeby ochrony porządku publicznego, jak również ocenione okresy zatrzymywania danych. · Jednak w celu udzielenia dostępu organom ścigania do danych generowanych przez system wjazdu/wyjazdu w drugiej fazie, konieczne byłoby wyraźne dowiedzenie konieczności i proporcjonalności korzystania z tych danych w oparciu o solidne dowody; dostęp musiałby być powiązany ze stosownymi zabezpieczeniami i ograniczeniami. 4.4. Koszty preferowanego wariantu Tabela 2 – koszty preferowanego wariantu || Jednorazowe koszty opracowania na szczeblu centralnym i krajowym (trzy lata rozwoju) (w mln EUR) || Roczne koszty operacyjne na szczeblu centralnym i krajowym (pięć lat funkcjonowania) (w mln EUR) || Łączne koszty na szczeblu centralnym i krajowym (w mln EUR) System scentralizowany, dane biometryczne wprowadzone później || 183 (państwa członkowskie – 146 UE – 37) || 88 (państwa członkowskie – 74 UE – 14) || 623 Wniosek Komisji
dotyczący kolejnych wieloletnich ram finansowych zawiera wniosek o 4,6 mld
EUR dla Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego na okres 2014–2020. We
wniosku kwota 1,1 mld EUR została przeznaczona jako orientacyjna kwota na
rzecz rozwoju systemu wjazdu/wyjazdu i programu rejestrowania podróżnych
przy założeniu, że koszty prac rozwojowych rozpoczną
się w 2015 r. i obejmą 4 lata działalności. Ponadto poza
zakresem Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego przeznaczono
dodatkową kwotę w wysokości 822 mln EUR na zarządzanie
istniejącymi systemami wielkoskalowymi systemami informatycznymi (system
informacyjny Schengen II, wizowy system informacyjny oraz Eurodac). Komisja przewiduje przekazanie zadań
związanych z wdrażaniem tych systemów Agencji ds. Zarządzania
Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni
Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości ustanowionej
rozporządzeniem (UE) nr 1077/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady[7]. Zapewnienie wsparcia
finansowego na krajowe koszty prac rozwojowych zagwarantowałoby, że
trudne warunki gospodarcze na szczeblu krajowym nie zagrożą projektom
lub ich nie opóźnią. Oszczędności kosztów można
osiągnąć również wtedy, gdy system wjazdu/wyjazdu
będzie tworzony wraz z programem rejestrowania podróżnych, w
przeciwieństwie do sytuacji, w której oba systemy byłyby tworzone
całkowicie niezależnie. Największe oszczędności
kosztowe pojawiają się na szczeblu centralnym (UE) z tytułu
ograniczonych kosztów sprzętu, oprogramowania i infrastruktury oraz na
szczeblu państw członkowskich – dzięki oszczędnościom
administracyjnym i związanym z przestrzenią biurową. 5. Monitorowanie i ocena Komisja dba o to, aby istniały systemy
monitorujące funkcjonowanie systemu wjazdu/wyjazdu oraz ocenia je pod
kątem najważniejszych celów strategicznych. Dwa lata po rozpoczęciu
funkcjonowania systemu, a następnie co dwa lata, organ
zarządzający przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie
i Komisji sprawozdanie dotyczące technicznego funkcjonowania systemu.
Ponadto dwa lata po rozpoczęciu funkcjonowania systemu wjazdu/wyjazdu, a
następnie co cztery lata, Komisja sporządza ogólną ocenę
systemu, w tym w odniesieniu do wpływu na prawa podstawowe oraz wyników
osiągniętych w porównaniu z przyjętymi celami, a także
oceniając aktualność uzasadnienia systemu i wszelkie implikacje
dla przyszłych wariantów. Pierwsza ocena powinna skupić się na
tym, czy należy przyznać dostęp na potrzeby ochrony
porządku publicznego oraz czy należy wydłużyć okresy
zatrzymywania danych; w razie potrzeby towarzyszyć jej będą
wnioski legislacyjne. Komisja przekazuje sprawozdania z oceny Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie. [1] COM(2008) 69 final. [2] SEC(2008) 153 oraz studium przygotowawcze dla oceny
skutków w powiązaniu ze stworzeniem systemu wjazdu/wyjazdu na granicach
zewnętrznych UE oraz wprowadzenie systemu przekraczania granic dla osób
podróżujących w dobrej wierze (program rejestrowania podróżnych)
sporządzone przez GHK oraz studium wykonalności technicznej systemu
wjazdu/wyjazdu sporządzone przez Unisys. Dokumenty te są opublikowane
pod następującym adresem internetowym:
http://ec.europa.eu/home-affairs/doc_centre/borders/borders_schengen_en.htm [3] COM(2011) 680 final. [4] COM(2011) 680 final. [5] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31. [6] COM(2010) 385 final. [7] Dz.U. L 286 z 1.11.2011, s. 1.