52013PC0348

UZASADNIENIE

1.           KONTEKST WNIOSKU

1.           W ostatnich latach wyzwania dotyczące oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania uległy znacznemu zwiększeniu oraz budzą duże obawy w Unii Europejskiej i na całym świecie. Wiąże się to z utratą miliardów euro. Dzięki zmniejszeniu liczby zjawisk oszustw i uchylania się od opodatkowania państwa członkowskie mogą zwiększyć dochody podatkowe, co umożliwi im także przeprowadzenie restrukturyzacji systemów podatkowych w sposób korzystny dla wzrostu gospodarczego, jak opisano w rocznej analizie wzrostu gospodarczego na 2013 r. Ponadto ze względu na skalę tego wyzwania zwiększenie wysiłków w zakresie zwalczania oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania staje się nie tylko kwestią dochodów, ale i sprawiedliwości. Szczególnie w obecnym trudnym okresie uczciwi podatnicy nie powinni ponosić dodatkowego ciężaru większych podatków, aby wyrównać straty dochodów powstałe z winy oszustów podatkowych i podmiotów uchylających się od opodatkowania.

2.           Unia Europejska („UE”) od lat podejmuje aktywne działania dotyczące tych problemów, w szczególności poprzez przyjmowanie szczegółowych instrumentów prawnych w celu wdrożenia automatycznej wymiany informacji („AWI”) w Unii. W dyrektywie UE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności zapewniono AWI na temat dochodów z odsetek, a wniosek dotyczący rozszerzenia zakresu tego aktu prawnego jest obecnie przedmiotem dyskusji w Radzie. W dyrektywie w sprawie współpracy administracyjnej dopilnowano, aby od 2015 r. państwa członkowskie automatycznie wymieniały dostępne informacje odnoszące się do pięciu kategorii dochodu i kapitału: z zatrudnienia, wynagrodzeń dyrektorów, produktów ubezpieczenia na życie nieobjętych innymi dyrektywami, świadczeń emerytalnych i rentowych oraz własności nieruchomości i dochodów z tego tytułu.

3.           Obecnie państwa członkowskie wyraziły wolę dalszego pogłębiania tej współpracy. Rada Europejska na posiedzeniu w dniu 2 marca 2012 r. wezwała Radę i Komisję do szybkiego opracowania konkretnych sposobów zwalczania oszustw podatkowych. W dniu 6 grudnia 2012 r. Komisja przedstawiła plan działania zakładający poprawę skuteczności walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania[1]. W planie działania podkreślono potrzebę promowania AWI jako europejskiego i międzynarodowego standardu przejrzystości i wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania. W dniu 14 maja 2013 r. Rada do Spraw Gospodarczych i Finansowych przyjęła konkluzje, w których wyrażono zadowolenie z prac Komisji w zakresie opracowania środków zwalczania oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego oraz uznano przydatną rolę, jaką plan działania Komisji może odegrać w tym względzie[2].

4.           Podczas posiedzenia Rady Europejskiej w dniu 22 maja 2013 r. wezwano nawet do rozszerzenia zakresu AWI na poziomie UE i globalnym w celu zwalczania oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego. Przy tej okazji Komisja zobowiązała się do zaproponowania zmian do dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej w czerwcu 2013 r., przed dokonaniem przeglądu tej dyrektywy przewidzianego na 2017 r., w celu rozszerzenia zakresu AWI.

5.           Celem niniejszego wniosku jest zatem rozszerzenie zakresu AWI w UE poza zakres przewidziany w obowiązujących unijnych uzgodnieniach przewidujących automatyczną wymianę informacji. Działanie to sprawi, że zakresem AWI zostaną objęte następujące inne pozycje: dywidendy, zyski kapitałowe, pozostałe dochody finansowe i salda na rachunkach. Utrzymany zostanie zapis o przeglądzie i rozszerzeniu dyrektywy o współpracy administracyjnej w 2017 r. Jednak zgodnie z celem zwiększania AWI, usunięcie warunku dostępności zostanie wtedy rozważone w odniesieniu do wszystkich pięciu istniejących kategorii, tak by dyrektywa w sprawie współpracy administracyjnej objęła pełen zakres dochodów. Ponadto kategorie, które miałyby wtedy zostać objęte zakresem, zostałyby zmienione w świetle przepisów niniejszego wniosku (zob. poniżej). Rozszerzenie zakresu AWI przyczyniłoby się do zapewnienia równego traktowania różnego rodzaju aktywów oraz do unikania niepożądanych realokacji portfeli inwestycyjnych.

6.           Komisja proponuje usunąć odesłanie w art. 8 ust. 3 dyrektywy do progu, poniżej którego państwo członkowskie może nie życzyć sobie otrzymywać informacji od innych państw członkowskich. W toku dyskusji ustalono, że określenie takiego progu nie jest praktycznym rozwiązaniem dla państw członkowskich zobowiązanych do przedkładania informacji. Państwo członkowskie mogłoby jednak wskazać konkretne kategorie dochodu, na temat których nie chce otrzymywać informacji.

7.           Inicjatywa UE jest niezbędna zarówno z perspektywy rynku wewnętrznego jak i pod względem efektywności i skuteczności:

– inicjatywa UE zapewnia spójne, zgodne i kompleksowe podejście w całej UE do AWI w ramach rynku wewnętrznego. Oznacza jednolite podejście do sprawozdawczości we wszystkich państwach członkowskich, które doprowadzi do oszczędności dla administracji podatkowych oraz podmiotów gospodarczych (zob. także poniższy pkt 11).

– instrument prawny UE zapewniłby również pewność administracjom podatkowym i podmiotom gospodarczym w UE.

– instrument prawny UE sprawiłby, że AWI stałaby się międzynarodowym standardem.

– instrument prawny oparty na dyrektywie w sprawie współpracy administracyjnej wiązałby się z wykorzystaniem istniejących lub powstających systemów informatycznych w celu ułatwienia sprawozdawczości w ramach dyrektywy w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności oraz dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej. Na podstawie tych dyrektyw państwa członkowskie UE korzystają ze specjalnego formatu, wymieniając informacje przy zastosowaniu specjalnych kanałów komunikacji (system CCN/CSI). Format ten może zostać łatwo rozszerzony, tak by nadawał się dla dodatkowych pozycji, które mają być objęte rozszerzonym zakresem. Jako że państwa członkowskie poświęciły sporo czasu i środków finansowych na opracowanie tych formatów, ich wykorzystanie przez państwa członkowskie do wymiany informacji na temat nowych pozycji przyniosłoby korzyści skali.

– ponadto Rada juz zobowiązała się w art. 8 ust. 5 dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej do rozważanie w odpowiednim czasie konieczności rozszerzenia AWI, na podstawie ogólnounijnego instrumentu prawnego w celu objęcia wszystkich kategorii dochodu takich jak dywidendy i zyski kapitałowe. Niniejszy wniosek stanowi zatem tylko przyśpieszenie prac zgodnych z wymienionym zobowiązaniem.

8.           Umowy, które wiele rządów zawarło lub zawrze z USA w odniesieniu do ustawy o ujawnianiu informacji o rachunkach zagranicznych dla celów podatkowych (FACTA)[3], stanowią nowy bodziec dla AWI, będącej sposobem zwalczania oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania

9.           W dniu 9 kwietnia 2013 r. Francja, Niemcy, Zjednoczone Królestwo, Włochy i Hiszpania ogłosiły plany działania pilotażowego dotyczącego AWI, przy wykorzystaniu uzgodnionego z USA modelu FATCA jako podstawy. Wspomniane państwa członkowskie wezwały również Europę do przejęcia inicjatywy promującej AWI na świecie oraz wyraziły wolę przedyskutowania sposobów usprawnienia w UE wymiany informacji podatkowych między państwami członkowskimi.

10.         W art. 19 dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej wskazano, że państwo członkowskie, które zapewnia szerszą współpracę państwu trzeciemu, nie może odmówić takiej szerszej współpracy innemu państwu członkowskiemu, pragnącemu nawiązać taką szerszą współpracę z tym państwem członkowskim. Fakt, że państwa członkowskie zawarły lub zawrą umowy z USA w odniesieniu do FATCA oznacza, iż zapewnią one szerszą współpracę w rozumieniu tego przepisu.

11.         Rozszerzona AWI na podstawie ogólnounijnego instrumentu prawnego usunęłaby potrzebę i zachętę dla państw członkowskich do powoływania się na art. 19 dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej w celu zawarcia dwustronnych lub wielostronnych umów, które mogą być uważana za właściwe w tej samej sprawie wobec braku odpowiedniego prawodawstwa unijnego. Scenariusze różnych umów zawartych na podstawie tego przepisu nie są w rzeczywistości tak korzystne jak rozwiązania zaproponowane w inicjatywie UE:

– równe warunki działania między państwami członkowskimi mogłyby zostać zagrożone, jeżeli państwa członkowskie zgodziłyby się na zróżnicowaną współpracę w zakresie AWI. Mogłoby to doprowadzić do zakłóceń i fikcyjnych przepływów kapitału na rynku wewnętrznym.

– jeżeli umowy między państwami członkowskimi nie byłyby identyczne, mogłoby to spowodować trudności dla podmiotów gospodarczych, które prowadzą działalność w kilku państwach członkowskich, ponieważ zostałyby one objęte różnymi wymogami zgodności w rożnych państwach członkowskich.

– mogłoby to również oznaczać, że państwa członkowskie nie byłyby w stanie wykorzystać informatycznych systemów sprawozdawczości, które opracowano w UE (zob. powyżej).

12.         Terminowe przyjęcie i wdrożenie mają kluczowe znaczenie dla jak najszybszego osiągnięcia korzyści. Aby zapewnić spójność z terminem zastosowania AWI do kategorii dochodu i kapitału, które są już objęte dyrektywą w sprawie współpracy administracyjnej, terminami proponowanymi dla transpozycji i stosowania nowych zasad są odpowiednio 31 grudnia 2014 r. i 1 stycznia 2015 r.

2.           WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

Oprócz dyskusji prowadzonych w ramach Rady Ministrów od kwietnia 2013 r. (zob. pkt 1 powyżej), Komisja przeprowadziła spotkanie techniczne z państwami członkowskimi w dniu 21 maja 2013 r., aby potwierdzić potrzebę przedłożenia wniosku ustawodawczego oraz omówić praktyczne procedury i jego treść.

W toku dyskusji ustalono, że państwa członkowskie ogólnie popierają potrzebę zwiększania AWI oraz przyspieszenia rozszerzenia zakresu art. 8 dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej przewidzianego w art. 8 ust. 5.

Większość państw członkowskich chciałaby podjąć szybkie działania, aby zwiększyć AWI, ale takie nieskoordynowane działanie w tej dziedzinie mogłoby doprowadzić do potencjalnej trwałej fragmentacji na rynku wewnętrznym. W związku z powyższym zaistniała wyjątkowo pilna potrzeba zapewnienia zgodnych i spójnych ram prawnych UE. Z tego też powodu nieprzygotowano oceny skutków.

W dniu 21 maja 2013 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję[4], w której wyrażono zadowolenie z planu działania Komisji i jej zaleceń, wezwano pilnie państwa członkowskie do wypełniania zobowiązań oraz do przyjęcia planu działania Komisji, a także podkreślono, że UE powinna przejąć inicjatywę w dyskusjach na temat zwalczania oszustw podatkowych, unikania opodatkowania oraz rajów podatkowych, w szczególności w odniesieniu do promowania AWI.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny przyjął opinię[5]. Komitet zatwierdził plan działania Komisji oraz poparł jej starania zmierzające do określenia praktycznych rozwiązań w zakresie ograniczania oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania. W szczególności w pkt 4.6 i 4.7 poparto inicjatywę Komisji w zakresie usprawnień dotyczących AWI.

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Wniosek ma na celu zmianę art. 8 obecnej dyrektywy w sprawie współpracy administracyjnej. Zmiany są zawarte w art. 1 niniejszego wniosku.

Pierwsza zmiana dotyczy art. 8 ust. 3. Komisja proponuje usunąć odesłanie do progu, poniżej którego państwo członkowskie może nie chcieć otrzymywać informacji od innych państw członkowskich. W toku dyskusji ustalono, że określenie takiego progu nie jest praktycznym rozwiązaniem dla państw członkowskich. Ponadto zaproponowano wprowadzenie wyrażenia „jednej lub większej liczby” przed słowem „kategorii”. Umożliwiłoby to uniknięcie nieporozumień w przypadku gdy państwo członkowskie wskaże, że nie chce otrzymywać informacji na temat jednej lub wielu kategorii dochodu lub kapitału, o których mowa w ust. 1, nawet jeżeli chce otrzymywać informacje na temat innych kategorii.

W ramach nowego ustępu 3a w art. 8 zaproponowano wprowadzenie automatycznej wymiany informacji na temat dywidend, zysków kapitałowych, pozostałych dochodów wygenerowanych w odniesieniu do aktywów na rachunku finansowym, jakiejkolwiek kwoty, w odniesieniu do której instytucja finansowa jest stroną zobowiązania (tj. jest prawnie lub umownie zobowiązana do zapłaty) lub dłużnikiem, włącznie z płatnościami z tytułu amortyzacji zadłużenia, oraz sald na rachunkach. Te dodatkowe pozycje odnoszą się do dochodu wypłaconego bezpośrednio lub pośrednio właścicielom rzeczywistym, którzy są osobami fizycznymi, jak wskazano w art. 3 ust. 11 lit. a) dyrektywy 2011/16/UE, lub do kapitału będącego w bezpośrednim lub pośrednim posiadaniu takich osób. Nie proponuje się rozszerzania na nowe pozycje obowiązującego warunku, określonego w art. 8 ust. 1 w odniesieniu do dochodu obecnie objętego dyrektywą, na mocy którego informacje mają być przedmiotem wymiany tylko jeżeli są dostępne. Informacje o tych nowych pozycjach będą z pewnością dostępne, ponieważ pośrednicy finansowi będą zobowiązani do przedkładania ich administracjom podatkowym w ramach umów, które państwa członkowskie zawarły lub zawrą z USA w odniesieniu do FATCA.

W odniesieniu do art. 8 ust. 5 proponowane są następujące zmiany:

– w pierwszym akapicie wprowadza się odesłanie do nowego ust. 3a, a przegląd warunku dostępności będzie dotyczyć wszystkich pięciu kategorii wskazanych w ust. 1 (zamiast tylko trzech kategorii);

– w drugim akapicie lit. b) odesłanie do „dywidendy, zyski kapitałowe” jako do pozycji, które mają być w przyszłości dodane do dyrektywy, zostaje usunięte, ponieważ te kategorie są obecnie wymienione w nowym ust. 3a; „inne kategorie i pozycje, włącznie z opłatami licencyjnymi” (opłaty licencyjne są już wskazane w istniejącym tekście) zostają wprowadzone, aby zakres nowego wniosku w 2017 r. pozostał bardziej otwarty.

Artykuł 2 zawiera zwyczajowe przepisy zobowiązujące państwa członkowskie do transpozycji dyrektywy. Terminy zaproponowane dla transpozycji i stosowania nowych przepisów to odpowiednio 31 grudnia 2014 r. i 1 stycznia 2015 r.; zostały one ujednolicone z terminami mającymi zastosowanie do kategorii dochodu i kapitału zawartymi w art. 8 ust. 1 obowiązującej dyrektywy.

4.           WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek nie ma wpływu na budżet. Ma to zastosowanie w szczególności do wykorzystania narzędzi informatycznych, ponieważ narzędzia, które są opracowywane, zostaną również wykorzystane do wdrożenia tej dyrektywy.

2013/0188 (CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 115,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[6],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[7],

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       W ostatnich latach wyzwania związane z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania znacznie wzrosły oraz budzą duże obawy w Unii i na całym świecie. Niezgłoszony i nieopodatkowany dochód znacznie uszczupla krajowe dochody podatkowe. Istnieje zatem pilna potrzeba zwiększenia wydajności i skuteczności poboru podatków. Automatyczna wymiana informacji stanowi ważne narzędzie w tym względzie, a Komisja w swoim komunikacie z dnia 6 grudnia 2012 r. zawierającym plan działania zakładający poprawę skuteczności walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania[8] podkreśliła potrzebę zdecydowanego promowania automatycznej wymiany informacji jako przyszłego europejskiego i międzynarodowego standardu przejrzystości i wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania. Podczas posiedzenia Rady Europejskiej w dniu 22 maja 2013 wezwano do rozszerzenia automatycznej wymiany informacji na poziomie UE i globalnym w celu zwalczania oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego.

(2)       W dyrektywie Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylającej dyrektywę 77/799/EWG[9] przewidziano już obowiązkową automatyczną wymianę informacji między państwami członkowskimi w zakresie niektórych kategorii dochodu i kapitału. Ustanowiono tam również podejście stopniowe do wzmacniania automatycznej wymiany informacji poprzez jej progresywne rozszerzanie na nowe kategorie dochodu i kapitału oraz usunięcie warunku, na mocy którego informacje mają być przedmiotem wymiany tylko jeżeli są dostępne.

(3)       Jak wskazano we wniosku Rady Europejskiej, należy zaproponować rozszerzenie automatycznej wymiany informacji, która była już przewidziana w art. 8 ust. 5 dyrektywy 2011/16/UE. Inicjatywa Unii zapewnia spójne, zgodne i kompleksowe podejście w całej UE do automatycznej wymiany informacji w ramach rynku wewnętrznego, które doprowadzi do oszczędności dla administracji podatkowych oraz podmiotów gospodarczych.

(4)       Fakt, że państwa członkowskie zawarły lub mają zamiar zawrzeć umowy ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki odnoszące się do ustawy o ujawnianiu informacji o rachunkach zagranicznych dla celów podatkowych (powszechnie zwanej „FACTA”), oznacza, iż państwa te zapewniają lub zapewnią szerszą współpracę w rozumieniu art. 19 dyrektywy 2011/16/UE oraz są lub będą zobowiązane do zapewniania takiej szerszej współpracy innym państwom członkowskim.

(5)       Zawarcie równoległych i nieskoordynowanych umów przez państwa członkowskie na podstawie art. 19 dyrektywy 2011/16/UE doprowadziłoby do zakłóceń niekorzystnych dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Rozszerzona AWI na podstawie ogólnounijnego instrumentu prawnego usunęłaby potrzebę i zachętę dla państw członkowskich do powoływania się na wymieniony wyżej artykuł w celu zawarcia dwustronnych lub wielostronnych umów, które mogą być uważane za właściwe w tej samej sprawie wobec braku odpowiedniego prawodawstwa unijnego.

(6)       Zakres art. 8 dyrektywy 2011/16/UE powinien zostać rozszerzony, aby objąć następujące pozycje objęte FATCA i powiązanymi umowami zawartymi przez państwa członkowskie: dywidendy, zyski kapitałowe, pozostałe dochody finansowe i salda na rachunkach, które są wypłacone, zabezpieczone przez instytucję finansową lub znajdują się w jej posiadaniu z bezpośrednią lub pośrednią korzyścią dla właściciela rzeczywistego, który jest osobą fizyczną zamieszkałą w innym państwie członkowskim.

(7)       Warunek, na mocy którego automatyczna wymiana informacji może być uzależniona od dostępności wymaganych informacji jak wskazano w art. 8 ust. 1 dyrektywy 2011/16/UE, nie powinien mieć zastosowania do nowych pozycji, ponieważ informacje o tych pozycjach muszą być koniecznie udostępniane przez pośredników finansowych administracjom podatkowym na mocy umów z USA odnoszących się do FATCA.

(8)       Odesłanie do progu w art. 8 ust. 3 dyrektywy 2011/16/UE powinno zostać usunięte, ponieważ określenie takiego progu nie jest praktycznym rozwiązaniem.

(9)       Analiza warunku dostępności, która ma zostać przeprowadzona w 2017 r., powinna zostać rozszerzona na wszystkie pięć kategorii określone w art. 8 ust. 1 dyrektywy 2011/16/UE, tak by możliwe było zbadanie argumentów przemawiających za wymianą informacji przez państwa członkowskie obejmującą wszystkie kategorie.

(10)     Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(11)     Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie skuteczna współpraca administracyjna pomiędzy państwami członkowskimi na warunkach zgodnych z prawidłowym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą jednolitość i skuteczność możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(12)     Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/16/UE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W art. 8 dyrektywy 2011/16/UE wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3.     Właściwy organ państwa członkowskiego może poinformować właściwy organ któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich o tym, że nie chce otrzymywać informacji na temat jednej lub większej liczby kategorii dochodu lub kapitału, o których mowa w ust. 1. Informuje o tym również Komisję.

Można uznać, że państwo członkowskie nie chce otrzymywać informacji zgodnie z ust. 1, jeżeli nie poinformuje Komisji o żadnej konkretnej kategorii, w odniesieniu do której dysponuje informacjami.”.

b) po ust. 3 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„3a.    Właściwy organ każdego z państw członkowskich przekazuje w drodze automatycznej wymiany właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich informacje obejmujące okresy rozliczeniowe, począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczące następujących pozycji które są wypłacone, zabezpieczone przez instytucję finansową lub znajdują się w jej posiadaniu z bezpośrednią lub pośrednią korzyścią dla właściciela rzeczywistego, który jest osobą fizyczną zamieszkałą w tym innym państwie członkowskim:

a)       dywidend;

b)      dochodów z kapitału;

c)       pozostałych dochodów wygenerowanych w odniesieniu do aktywów na rachunku finansowym;

d)      jakiejkolwiek kwoty, w odniesieniu do której instytucja finansowa jest stroną zobowiązania lub dłużnikiem, włącznie z płatnościami z tytułu amortyzacji zadłużenia;

e)       sald na rachunkach.

Pierwszy akapit nie ma zastosowania w zakresie, w jakim wymiana omawianych informacji jest zapewniana na mocy ust. 1 lub jakiegokolwiek innego unijnego instrumentu prawnego.”.

c) ustęp 5 otrzymuje brzmienie:

“5.     Przed dniem 1 lipca 2017 r. Komisja przedłoży sprawozdanie, w którym przedstawi ogólny zarys i ocenę otrzymanych statystyk i informacji, dotyczące takich kwestii, jak koszty administracyjne oraz inne istotne koszty i korzyści wynikające z funkcjonowania automatycznej wymiany informacji, jak również praktyczne aspekty z tym związane. Stosownie do sytuacji Komisja przedłoży Radzie wniosek dotyczący kategorii i warunków określonych w ust. 1, uwzględniając warunek, zgodnie z którym informacje na temat osób zamieszkałych w innych państwach członkowskich muszą być dostępne, lub dotyczący pozycji określonych w ust. 3a lub obu tych elementów.

Podczas analizy wniosku przedstawionego przez Komisję Rada dokonuje oceny dalszego zwiększenia skuteczności i usprawnienia funkcjonowania automatycznej wymiany informacji oraz podwyższenia standardu tej wymiany, aby dopilnować, by:

a) właściwy organ każdego z państw członkowskich przekazywał w drodze automatycznej wymiany właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich informacje obejmujące okresy rozliczeniowe, począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r., dotyczące wszystkich kategorii dochodu i kapitału wymienionych w ust. 1, zgodnie z ich interpretacją na mocy krajowych przepisów państwa członkowskiego przekazującego informacje;

b) wykaz kategorii i pozycji ustanowiony w ust. 1 i 3a został rozszerzony na inne kategorie i pozycje, obejmujące opłaty licencyjne.”.

Artykuł 2

1.           Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2014 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2015 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.           Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

[1]               COM(2012) 722 final.

[2]               Konkluzje Rady w sprawie uchylania się od opodatkowania i oszustw podatkowych z dnia 14 maja 2013 r. (dok. 9549/13 – FISC 94 – ECOFIN 353).

[3]               http://www.treasury.gov/resource-center/tax-policy/treaties/Pages/FATCA.aspx

[4]               Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie walki z oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i rajami podatkowymi (Sprawozdanie Klevy) – 2013/2025(INI).

[5]               Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 kwietnia 2013 r. w sprawie komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady - Plan działania zakładający poprawę skuteczności walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania COM(2012) 722 final (Sprawozdanie Dandea) – CESE 101/2013.

[6]               Dz.U. C … z …, s. …

[7]               Dz.U. C … z …, s. …

[8]               COM(2012) 722 final.

[9]               Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1.