52013PC0185

UZASADNIENIE

1.           KONTEKST WNIOSKU

Unia jest jedną z umawiających się stron Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego (konwencja ICCAT) od dnia 14 listopada 1997 r. w następstwie przyjęcia decyzji Rady 86/238/EWG[1].

Konwencja ICCAT stanowi ramy dla współpracy regionalnej w zakresie ochrony tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych oraz zarządzania nimi na Oceanie Atlantyckim i przylegających morzach poprzez ustanowienie Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (zwanej dalej „ICCAT”) i przyjęcia przez ten organ środków dotyczących ochrony i zarządzania, które stają wiążące dla umawiających się stron.

W 1998 r. ICCAT przyjęła rezolucję 98-18 dotyczącą nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów tuńczyka na dużą skalę przez statki poławiające taklami na obszarze objętym konwencją. We wspomnianej rezolucji ustanowiono procedury służące identyfikacji państw, których statki poławiały tuńczyka i gatunki tuńczykopodobne w sposób obniżający skuteczność środków dotyczących ochrony i zarządzania przyjętych przez ICCAT. W rezolucji określono również środki, które należy przyjąć, w tym, w razie konieczności, niedyskryminujące środki ograniczające handel, w celu uniemożliwienia statkom pochodzącym z omawianych państw kontynuowania tego rodzaju praktyk połowowych.

Po przyjęciu rezolucji 98-18 ICCAT zidentyfikowała Boliwię, Kambodżę, Gwineę Równikową, Gruzję i Sierra Leone jako państwa, których statki poławiają opastuna (Thunnus obesus) w sposób obniżający skuteczność przyjętych przez nią środków dotyczących ochrony i zarządzania, i poparła swoje ustalenia danymi dotyczącymi połowów, handlu oraz aktywności statków. W związku z powyższym ICCAT zaleciła, aby umawiające się strony podjęły odpowiednie środki, spójne z postanowieniami rezolucji z 1998 r., tak aby przywóz opastuna i produktów z niego w jakiejkolwiek formie z wyżej wymienionych krajów był zakazany.

W związku z powyższym przywóz do Unii Europejskiej opastuna pochodzącego z Boliwii, Kambodży, Gwinei Równikowej, Gruzji i Sierra Leone został zakazany rozporządzeniem (WE) nr 827/2004[2].

Podczas 14. nadzwyczajnego posiedzenia w 2004 r. ICCAT przyjęła do wiadomości wysiłki poczynione przez Kambodżę, Gwineę Równikową i Sierra Leone w celu rozwiązania problematycznych kwestii i przyjęła zalecenia znoszące środki ograniczające handel nałożone na te trzy państwa.

W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 827/2004 zostało zmienione rozporządzeniem (WE) nr 919/2005[3] w celu utrzymania zakazu tego rodzaju przywozu jedynie z Boliwii i Gruzji i ponownego zezwolenia na przywóz z Kambodży, Gwinei Równikowej i Sierra Leone.

Ponadto na 22. regularnym corocznym posiedzeniu ICCAT przyjęła do wiadomości poczynione wysiłki i działania podjęte przez Boliwię i Gruzję i przyjęła zalecenie 11-19 znoszące zakazy przywozu opastuna i produktów z niego, które zostały nałożone na te dwa państwa.

Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 827/2004 zmienione rozporządzeniem (WE) nr 919/2005.

2.           WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

nie dotyczy

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Zniesienie zakazu przywozu opastuna i produktów z niego nałożonego na Boliwię i Gruzję zostało przyjęte przez ICCAT, międzynarodowy organ, w stosunku do którego Unia Europejska jest umawiającą się stroną. W celu wywiązania się ze swoich międzynarodowych zobowiązań Unia Europejska powinna uwzględnić taką decyzję w prawie Unii i w związku z tym uchylić rozporządzenie (WE) nr 827/2004. Jako że niniejszy wniosek dotyczy wspólnej polityki handlowej, jego podstawę prawną powinien stanowić art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

4.           WPŁYW NA BUDŻET

nie dotyczy

5.           ELEMENTY FAKULTATYWNE

nie dotyczy

2013/0097 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 827/2004 zakazujące przywozu opastuna (Thunnus obesus) pochodzącego z Boliwii, Kambodży, Gwinei Równikowej, Gruzji i Sierra Leone oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1036/2001

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       Unia jest jedną z umawiających się stron Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego (konwencja ICCAT) od dnia 14 listopada 1997 r. w następstwie przyjęcia decyzji Rady 86/238/EWG[4].

(2)       Konwencja ICCAT stanowi ramy dla współpracy regionalnej w zakresie ochrony tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych oraz zarządzania nimi na Oceanie Atlantyckim i przylegających morzach poprzez ustanowienie Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (zwanej dalej „ICCAT”) i przyjęcia przez ten organ środków dotyczących ochrony i zarządzania, które stają wiążące dla umawiających się stron.

(3)       W 1998 r. ICCAT przyjęła rezolucję 98-18 dotyczącą nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów tuńczyka na dużą skalę przez statki poławiające taklami na obszarze objętym konwencją. Wspomniana rezolucja ustanowiła procedury służące identyfikacji państw, których statki poławiały tuńczyka i gatunki tuńczykopodobne w sposób obniżający skuteczność środków dotyczących ochrony i zarządzania przyjętych przez ICCAT. Rezolucja określiła również środki, które należy przyjąć, w tym, w razie konieczności, niedyskryminujące środki ograniczające handel, w celu uniemożliwienia statkom pochodzącym z omawianych państw kontynuowania tego rodzaju praktyk połowowych.

(4)       Po przyjęciu rezolucji 98-18 ICCAT zidentyfikowała Boliwię, Kambodżę, Gwineę Równikową, Gruzję i Sierra Leone jako państwa, których statki poławiają opastuna (Thunnus obesus) w sposób obniżający skuteczność przyjętych przez nią środków dotyczących ochrony i zarządzania, i poparła swoje ustalenia danymi dotyczącymi połowów, handlu i aktywności statków.

(5)       W związku z powyższym ICCAT zaleciła, aby umawiające się strony podjęły odpowiednie środki, spójne z postanowieniami rezolucji z 1998 r., tak aby przywóz opastuna i produktów z niego w jakiejkolwiek formie z wyżej wymienionych krajów był zakazany.

(6)       Przywóz do Unii Europejskiej opastuna pochodzącego z Boliwii, Kambodży, Gwinei Równikowej, Gruzji i Sierra Leone został zakazany rozporządzeniem Rady (WE) nr 827/2004[5].

(7)       Podczas 14. nadzwyczajnego posiedzenia w 2004 r. ICCAT przyjęła do wiadomości wysiłki poczynione przez Kambodżę, Gwineę Równikową i Sierra Leone w celu rozwiązania problematycznych kwestii i przyjęła zalecenia znoszące środki ograniczające handel nałożone na te trzy państwa.

(8)       W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 827/2004 zostało zmienione rozporządzeniem (WE) nr 919/2005[6] w celu utrzymania zakazu tego rodzaju przywozu jedynie z Boliwii i Gruzji i ponownego zezwolenia na przywóz z Kambodży, Gwinei Równikowej i Sierra Leone.

(9)       Ponadto na 22. regularnym corocznym posiedzeniu ICCAT przyjęła do wiadomości działania podjęte przez Boliwię i Gruzję i przyjęła zalecenie 11-19 znoszące zakazy przywozu opastuna i produktów z niego, które zostały nałożone na te dwa pozostałe państwa.

(10)     W związku z powyższym należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 827/2004,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Rozporządzenie (WE) nr 827/2004 traci moc.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego           W imieniu Rady

Przewodniczący                                             Przewodniczący

[1]               Dz.U. L 162 z 18.6.1986, s. 33.

[2]               Dz.U. L 127 z 29.4.2004, s. 21.

[3]               Dz.U. L 156 z 18.6.2005, s. 1.

[4]               Dz.U. L 162 z 18.6.1986, s. 33.

[5]               Dz.U. L 127 z 29.4.2004, s. 21.

[6]               Dz.U. L 156 z 18.6.2005, s. 1.