This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52013PC0014
Proposal for a COUNCIL IMPLEMENTING REGULATION imposing a definitive anti-dumping duty on imports of bioethanol originating in the United States of America
Wniosek ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz bioetanolu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki
Wniosek ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz bioetanolu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki
/* COM/2013/014 final - 2013/0009 (NLE) */
Wniosek ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz bioetanolu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki /* COM/2013/014 final - 2013/0009 (NLE) */
UZASADNIENIE
1.
KONTEKST WNIOSKU
Podstawa i cele wniosku Niniejszy wniosek dotyczy stosowania
rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie
ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących
członkami Wspólnoty Europejskiej („rozporządzenie podstawowe”) w postępowaniu
antydumpingowym dotyczącym przywozu bioetanolu pochodzącego ze Stanów
Zjednoczonych Ameryki. Kontekst ogólny Niniejszy wniosek zostaje przedstawiony w
kontekście wykonania rozporządzenia podstawowego i jest wynikiem dochodzenia
przeprowadzonego zgodnie z wymogami merytorycznymi i proceduralnymi określonymi
w rozporządzeniu podstawowym. Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której
dotyczy wniosek Środki tymczasowe nie zostały w tym przypadku
wprowadzone. Spójność z pozostałymi obszarami polityki i
celami Unii Nie dotyczy.
2.
WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ
OCENY SKUTKÓW
Konsultacje z zainteresowanymi stronami Zainteresowane strony objęte postępowaniem
miały możliwość obrony swoich interesów podczas dochodzenia, zgodnie z
przepisami rozporządzenia podstawowego. Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy
specjalistycznej Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy
ekspertów zewnętrznych. Ocena skutków Niniejszy wniosek wynika z wykonania
rozporządzenia podstawowego. Rozporządzenie podstawowe nie przewiduje
ogólnej oceny skutków, ale zawiera wyczerpujący wykaz wymogów, które muszą
zostać ocenione.
3.
ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU
Krótki opis proponowanych działań Załączony wniosek dotyczący rozporządzenia
Rady jest oparty na ostatecznych ustaleniach w sprawie dumpingu, szkody,
związku przyczynowego i interesu Unii. Występuje się zatem
do Rady o przyjęcie załączonego wniosku dotyczącego rozporządzenia, które
powinno zostać opublikowane najpóźniej dnia 22 lutego 2013 r. Podstawa prawna Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30
listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach
dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej. Zasada pomocniczości Niniejszy wniosek wchodzi w zakres wyłącznych
kompetencji Unii Europejskiej. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania. Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności
z następujących względów: Formę działania opisano w wyżej wspomnianym
rozporządzeniu podstawowym; wyklucza ona podejmowanie
decyzji na poziomie krajowym. Wskazówki dotyczące zminimalizowania
obciążenia finansowego i administracyjnego Unii, rządów krajowych, władz
regionalnych i lokalnych, podmiotów gospodarczych i obywateli oraz uczynienia
go proporcjonalnym do celów wniosku nie mają zastosowania. Wybór instrumentów Proponowane instrumenty: rozporządzenie. Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z
następującego względu: inne instrumenty byłyby niewłaściwe, ponieważ
w rozporządzeniu podstawowym nie przewiduje się innych możliwości.
4.
WPŁYW NA BUDŻET
Wniosek nie ma wpływu na budżet Unii. 2013/0009 (NLE) Wniosek ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY nakładające ostateczne cło antydumpingowe na
przywóz bioetanolu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie
Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed
przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami
Wspólnoty Europejskiej[1]
(„rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9 ust. 4, uwzględniając wniosek
przedstawiony przez Komisję Europejską („Komisję”) po konsultacji z Komitetem
Doradczym, a także mając na uwadze, co następuje: 1.
PROCEDURA 1.1.
Wszczęcie postępowania (1)
W dniu 25 listopada 2011 r. Komisja Europejska
(„Komisja”) ogłosiła w zawiadomieniu („zawiadomienie o wszczęciu”)
opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej[2] wszczęcie postępowania
antydumpingowego („postępowanie AD” lub „postępowanie”) dotyczącego przywozu do
Unii bioetanolu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA” lub
„państwo, którego dotyczy postępowanie”). (2)
W tym samym dniu Komisja ogłosiła w zawiadomieniu
opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej[3] wszczęcie postępowania
antysubsydyjnego w odniesieniu do przywozu do Unii bioetanolu pochodzącego ze
Stanów Zjednoczonych i wszczęła odrębne dochodzenie („postępowanie AS”). Postępowanie to zostanie zakończone w dniu 21 grudnia 2012 r. bez
nałożenia środków wyrównawczych. (3)
Postępowanie AD wszczęto w wyniku skargi złożonej w
dniu 12 października 2011 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów
Odnawialnego Etanolu (ePURE) („skarżący”) w imieniu producentów
reprezentujących ponad 25 % ogólnej unijnej produkcji bioetanolu. Skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na dumping
wymienionego produktu i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za
wystarczające uzasadnienie wszczęcia dochodzenia. 1.2.
Strony zainteresowane postępowaniem (4)
Komisja oficjalnie zawiadomiła skarżącego, innych
znanych producentów unijnych, eksporterów/producentów w USA, importerów i inne
zainteresowane strony, a także władze USA o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie
oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o
wszczęciu. (5)
Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o
przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać
wysłuchane, uzyskały taką możliwość. 1.2.1.
Kontrola wyrywkowa eksporterów/producentów w
USA (6)
Ze względu na potencjalnie dużą liczbę
eksporterów/producentów w USA w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania
przewidziano kontrolę wyrywkową zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. (7)
Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji, czy
potrzebna jest kontrola wyrywkowa, a w razie stwierdzenia takiej konieczności,
aby umożliwić jej dobór próby eksporterów/producentów w USA, zwrócono się do
nich o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od daty wszczęcia dochodzenia
oraz dostarczenie w wypełnionym formularzu dotyczącym kontroli wyrywkowej, jak
określono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, podstawowych informacji o
ich działalności związanej z produkcją i sprzedażą bioetanolu w okresie od dnia
1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r. („okres objęty dochodzeniem”
lub „OD”). (8)
Przy doborze reprezentatywnej próby skonsultowano
się również z właściwymi organami w USA. (9)
Zgłosiło się ponad 60 eksporterów/producentów,
którzy dostarczyli wymagane informacje w terminie 15 dni. (10)
Zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego
Komisja dokonała doboru próby na podstawie największej reprezentatywnej
wielkości wywozu bioetanolu do Unii, którą można było zbadać w dostępnym
czasie. Na wybraną próbę składało się sześciu producentów
bioetanolu z USA (próba z USA). (11)
Podczas dochodzenia stwierdzono, że produkcja
jednego z producentów objętych próbą nie była przedmiotem wywozu do Unii w
trakcie OD. Przedsiębiorstwo to zostało w związku z tym wyłączone z próby. (12)
Pomimo faktu, że inni objęci próbą producenci
zgłosili wywóz bioetanolu do Unii w swoich formularzach dotyczących kontroli
wyrywkowej, dochodzenie wykazało, że żaden z nich nie wywoził bioetanolu na
rynek unijny. W rzeczywistości sprzedawali go oni
niepowiązanym przedsiębiorstwom handlowym/przedsiębiorstwom zajmującym się
mieszaniem, które następnie mieszały go z benzyną i odsprzedawały na rynku
krajowym oraz na wywóz, w szczególności do Unii. W trakcie dochodzenia na
miejscu okazało się, że w rzeczywistości, w przeciwieństwie do konkluzji, które
można było wysnuć z informacji podanych przez objętych próbą producentów w USA
w kwestionariuszach, producenci ci nie byli zawsze świadomi, czy ich produkcja
przeznaczona była na rynek unijny, czy jakikolwiek inny, w tym na rynek USA. Nie
posiadali oni również wiedzy na temat cen sprzedaży przedsiębiorstw
handlowych/przedsiębiorstw zajmujących się mieszaniem. W rzeczywistości oznacza
to, że producenci bioetanolu z USA nie są eksporterami produktu objętego
postępowaniem do Unii. Eksporterami są w rzeczywistości przedsiębiorstwa
handlowe/przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem. Dlatego też dane zebrane i
zweryfikowane w związku z badaną próbą z USA na etapie tymczasowym nie
umożliwiły ustalenia, czy bioetanol z USA był w OD wysyłany do Unii po cenach
dumpingowych. (13)
Nie można więc było w owym czasie nałożyć środków
antydumpingowych. (14)
W celu ustalenia wielkości wywozu bioetanolu do
Unii, badanie wyrywkowe w USA oparte było głównie na danych otrzymanych od
niepowiązanych przedsiębiorstw zajmujących się mieszaniem lub handlem, które na
etapie tymczasowym nie były objęte dochodzeniem. Chociaż
jedno z tych przedsiębiorstw handlowych współpracowało na etapie tymczasowym w
dochodzeniu i dostarczyło dodatkowe dane, nie były one jednak wystarczające do
dokładnego i wiarygodnego ustalenia danych niezbędnych do obliczenia marginesu
dumpingu. (15)
W związku z powyższym stwierdzono, że aby
przeprowadzić dochodzenie, niezbędne jest raczej oparcie się na danych
przedsiębiorstw zajmujących się handlem lub mieszaniem, które rzeczywiście
wywoziły produkt do Unii. (16)
Kwestionariusze dotyczące dumpingu zostały zatem
wysłane do ośmiu zajmujących się handlem lub mieszaniem przedsiębiorstw w USA,
które podczas badania dobranej próby zidentyfikowano jako największe. Przedsiębiorstwa te odpowiadają za ponad 90 % wywozu bioetanolu
do Unii. Dwa spośród nich wyraziły zgodę na współpracę w dochodzeniu. Odpowiadają
one za około 51 % wywozu do Unii w OD. 1.2.2.
Kontrola wyrywkowa producentów unijnych (17)
Ze względu na potencjalnie dużą liczbę producentów
unijnych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrolę
wyrywkową zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. (18)
W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że
dokonała tymczasowego doboru próby producentów unijnych (próba z UE). Próba składała się z pięciu przedsiębiorstw i grup przedsiębiorstw
wybranych spośród 19 producentów unijnych, którzy byli znani przed wszczęciem
dochodzenia. Doboru próby dokonano na podstawie reprezentatywnej wielkości
produkcji bioetanolu w okresie objętym dochodzeniem oraz na podstawie
lokalizacji znanych producentów. Próba reprezentowała 48 % łącznej szacowanej
produkcji unijnej w OD. (19)
Dochodzenie wykazało jednak, że grupy włączone do
próby w UE składały się z dużej liczby przedsiębiorstw lub pojedynczych
podmiotów produkujących i sprzedających produkt podobny. Oznaczałoby
to objęcie dochodzeniem wszystkich 13 przedsiębiorstw, co, biorąc pod uwagę
czas dostępny na dochodzenie, nie było możliwe. Podjęto w związku z tym decyzję
o ponownym zbadaniu dostępnych danych w celu dobrania reprezentatywnej próby. Stwierdzono,
że w grupie powinni znaleźć się przede wszystkim najwięksi indywidualni
producenci w Unii, a w przypadku doboru grup należy również uwzględnić
określone rozmieszczenie geograficzne tych producentów. (20)
Dlatego też dokonano wyboru ostatecznej próby z UE
składającej się z sześciu indywidualnych producentów, na podstawie
reprezentatywności pod względem wielkości produkcji i sprzedaży bioetanolu
podczas OD oraz lokalizacji geograficznej. Producenci ci,
zlokalizowani w Belgii, Niderlandach, Francji, Zjednoczonym Królestwie, Szwecji
i Niemczech, reprezentują 36 % łącznej szacowanej produkcji unijnej i 44 %
łącznej produkcji zgłoszonej przez przedsiębiorstwa, które dostarczyły dane do
doboru próby. Próba ta została uznana za reprezentatywną do zbadania
ewentualnej szkody dla przemysłu unijnego. (21)
Zainteresowanym stronom umożliwiono zgłaszanie uwag
w sprawie stosowności doboru próby. (22)
Niektóre strony twierdziły, że próba z UE jest
mniej reprezentatywna niż próba wybrana pierwotnie, obejmująca kompletne grupy
przedsiębiorstw. Ich zdaniem obiektywną analizę sytuacji
przemysłu unijnego można przeprowadzić jedynie poprzez włączenie do próby
wszystkich przedsiębiorstw należących do grup. W szczególności stawiały one
zarzut, że koszty i przychody mogły zostać przydzielone pewnym należącym do
danej grupy przedsiębiorstwom, w których nie przeprowadza się wizyt i które w
związku z tym mogą nie zostać uwzględnione w analizie szkody. (23)
W tej kwestii należy zauważyć, że Komisja należycie
uwzględniła i zbadała dane dostarczone przez wszystkie objęte i nieobjęte próbą
przedsiębiorstwa, a w szczególności przedsiębiorstwa należące do grup
przedsiębiorstw, aby mieć pewność, że wszelkie koszty i przychody związane z
produkcją i sprzedażą wybranych do próby przedsiębiorstw zostały w pełni i
prawidłowo odzwierciedlone w analizie szkody. (24)
Niektóre strony kwestionowały włączenie do próby z
UE producentów unijnych, którzy byli w fazie rozruchu. Strony
te twierdziły również, że jedno przedsiębiorstwo o istotnej niewykorzystanej
mocy produkcyjnej w 2011 r., znajdujące się w państwie członkowskim, które nie
wdrożyło dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii, nie powinno zostać
włączone do próby. Twierdzono również, że w przypadku, gdyby te
przedsiębiorstwa zostały ostatecznie włączone do próby, Komisja powinna
skorygować dotyczące ich dane w celu uwzględnienia tych nadzwyczajnych
okoliczności. (25)
Uważa się, że fakt, że przedsiębiorstwa niedawno
rozpoczęły lub wznowiły działalność, nie stanowi przeszkody dla włączenia ich
do próby. Włączenie tych przedsiębiorstw do próby nie
narusza kryteriów doboru próby w rozumieniu art. 17 rozporządzenia
podstawowego. W odniesieniu do korekty danych tych przedsiębiorstw strony nie przedstawiły
żadnych specyficznych kwestii ani uzasadnionych dowodów na poparcie swojego
twierdzenia, ani też informacji, w jaki sposób należałoby tę korektę
przeprowadzić. (26)
Ponadto dochodzenie nie ujawniło żadnych kosztów,
takich jak np. przyspieszona amortyzacja, które powinny zostać dostosowane, aby
skorygować wszelkie zniekształcenia związane z rozpoczęciem działalności. Stąd też powyższe twierdzenie zostaje odrzucone. (27)
Niektóre strony kwestionowały również wyłączenie z
próby UE jednego przedsiębiorstwa, które zostało nią wstępnie objęte i było
zlokalizowane w państwie członkowskim o wysokim zużyciu i produkcji bioetanolu. Twierdziły one, że przedsiębiorstwo to miało dobre wyniki, i
sugerowały, że to właśnie było przyczyną wyłączenia go z próby. Twierdziły
dalej, że dobór próby był ukierunkowany na wykrycie szkody. Zdaniem tych stron
Komisja powinna była wysłać do wszystkich producentów tzw. minikwestionariusze
w celu zebrania istotnych danych, aby dokonać doboru próby. (28)
W odniesieniu do wysyłania minikwestionariuszy
należy zauważyć, że przed dokonaniem doboru próby Komisja zwróciła się o
przedstawienie informacji do wszystkich znanych zainteresowanych producentów
unijnych w celu zebrania istotnych danych, aby móc dokonać doboru próby. Jak wspomniano w punkcie 5.2.1 zawiadomienia o wszczęciu, informacja
ta była dostępna od daty wszczęcia dochodzenia w dokumentacji do wglądu
zainteresowanych stron i nie umożliwiała wglądu w sytuację ekonomiczną
respondentów. W rezultacie Komisja miała do dyspozycji wystarczającą ilość
istotnych informacji, aby dobrać reprezentatywną próbę zgodnie z kryteriami
zawartymi w art. 17 rozporządzenia podstawowego, nie mogła jednak dokonać
selekcji przedsiębiorstw w oparciu o ich wyniki. W związku z tym powyższe
twierdzenia zostały odrzucone. (29)
Twierdzono ponadto, że próba powinna obejmować
przedsiębiorstwa produkujące bioetanol z buraka cukrowego, ponieważ produkcja z
tego surowca może być znacznie bardziej opłacalna niż np. z pszenicy. Chociaż argumentu tego nie uzasadniono, dostępne informacje wykazują,
że bioetanol produkowany z buraka cukrowego stanowi jedynie małą część ogólnej
produkcji unijnej – ok. 12 % w 2011 r. – oraz, że dwa z przedsiębiorstw
włączonych do próby częściowo wykorzystują buraki cukrowe jako surowiec do
produkcji bioetanolu. Argumentacja ta została zatem odrzucona. (30)
W oparciu o powyższe fakty uważa się, że próba
dobrana do celów zbadania szkody w taki sposób, jak to wyjaśniono powyżej, jest
reprezentatywna dla przemysłu unijnego. 1.2.3.
Kontrola wyrywkowa importerów niepowiązanych (31)
Ze względu na potencjalnie dużą liczbę importerów
uczestniczących w postępowaniu, w zawiadomieniu o wszczęciu przewidziano
możliwość zastosowania kontroli wyrywkowej odnośnie do importerów zgodnie z
art. 17 rozporządzenia podstawowego. (32)
W terminie wyznaczonym w zawiadomieniu o wszczęciu
postępowania tylko trzech importerów przedstawiło wymagane informacje i
zgodziło się na włączenie ich do próby. Ze względu na
ograniczoną liczbę współpracujących importerów nie uznano kontroli wyrywkowej
za konieczną. 1.2.4.
Odpowiedzi na pytania zawarte w
kwestionariuszu i weryfikacja (33)
Komisja wysłała kwestionariusze do wszystkich
znanych zainteresowanych stron. Kwestionariusze przesłano
więc do objętych próbą eksporterów/producentów w USA, do producentów unijnych
objętych próbą, do trzech współpracujących importerów niepowiązanych w Unii
oraz do wszystkich znanych użytkowników zainteresowanych dochodzeniem. (34)
Odpowiedzi otrzymano od objętych próbą
eksporterów/producentów w USA, objętych próbą unijnych producentów, dwóch niepowiązanych
importerów i czterech użytkowników. (35)
Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie
informacje przedłożone przez zainteresowane strony i uznane za niezbędne do
ostatecznego stwierdzenia dumpingu, ustalenia wynikającej z niego szkody i
oceny interesu Unii. (36)
Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie
następujących przedsiębiorstw: Eksporterzy/producenci w USA · - Marquis Energy LLC, Hennepin, Illinois ·
- Patriot Renewable Fuels LLC, Annawan, Illinois · - Platinum Ethanol LLC, Arthur, Iowa · - Plymouth Energy Company LLC, Merrill, Iowa · - POET LLC, Wichita, Kansas i Sioux Falls, Dakota Południowa Niepowiązane przedsiębiorstwa handlowe w
USA · - Bio Urja Trading LLC, Houston, Teksas Powiązane przedsiębiorstwo handlowe w
Szwajcarii · - Cargill International SA, Genewa Producenci w Unii · - Abengoa Energy Netherlands B.V., Rotterdam, Niderlandy · - BioWanze, S.A., Wanze, Belgia · - Crop Energies Bioethanol GmbH, Mannheim, Niemcy · - Ensus, Yarm, Zjednoczone Królestwo · - Lantmännen Energi / Agroetanol, Norrköping, Szwecja · - Tereos BENP, Lillebonne, Francja Niepowiązani importerzy w Unii · - Shell Trading Rotterdam B.V., Rotterdam, Niderlandy · - Greenergy Fuels Limited, Londyn, Zjednoczone Królestwo Użytkownicy w Unii · - Shell Nederland Verkoopmaatschappij B.V., Rotterdam, Niderlandy 1.3.
Okres objęty dochodzeniem i okres badany (37)
Dochodzenie dotyczące dumpingu i szkody objęło
okres od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r. Analiza
tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od stycznia 2008 r.
do końca OD („okres badany”). 2.
PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT
PODOBNY 2.1.
Produkt objęty postępowaniem (38)
Produktem, którego dotyczy postępowanie, jest
bioetanol, nazywany czasem „etanolem paliwowym”, tj. alkohol etylowy
produkowany z produktów rolnych (wymienionych w załączniku I do Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej), skażony lub nieskażony, z wyjątkiem
produktów zawierających ponad 0,3 % (m/m) wody mierzonej zgodnie z normą EN 15376,
jak również alkohol etylowy produkowany z produktów rolnych (wymienionych w
załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) w mieszankach z
benzyną o zawartości alkoholu etylowego ponad 10 % (v/v), pochodzący z USA,
obecnie objęty kodami CN ex 2207 10 00, ex 2207 20 00, ex 2208 90 99, ex 2710 12
21, ex 2710 12 25, ex 2710 12 31, ex 2710 12 41, ex 2710 12 45, ex 2710 12 49,
ex 2710 12 51, ex 2710 12 59, ex 2710 12 70, ex 2710 12 90, ex 3814 00 10, ex 3814
00 90, ex 3820 00 00 oraz ex 3824 90 97. (39)
Bioetanol może być produkowany z różnych surowców
rolnych, takich jak trzcina cukrowa, burak cukrowy, ziemniaki, maniok i
kukurydza. W USA dokonuje się rozróżnienia na podstawie
różnych surowców, zgodnie z poniższym opisem: a) biopaliwo konwencjonalne (produkowane
głównie z kukurydzy i powszechnie nazywane etanolem kukurydzianym), które
zdefiniowano jako odnawialne paliwo otrzymywane ze skrobi kukurydzianej,
produkowane w zakładach, których budowę rozpoczęto po dacie uchwalenia w
grudniu 2007 r. ustawy o niezależności i bezpieczeństwie energetycznym (Energy
Independence and Security Act)[4]
i które w przyszłości muszą doprowadzić do redukcji emisji gazów cieplarnianych
o 20 % w stosunku do referencyjnej emisji gazów cieplarnianych w cyklu
życia benzyny i diesla; b) biopaliwo zaawansowane, które zdefiniowano
jako odnawialne paliwo inne niż etanol otrzymywany ze skrobi kukurydzianej i
które otrzymuje się z odnawialnej biomasy, charakteryzujące się emisją gazów
cieplarnianych w cyklu życia biopaliwa o co najmniej 50 % niższą niż
referencyjna emisja gazów cieplarnianych, zgodnie z ustaleniami administratora
ustawy o polityce energetycznej (Energy Policy Act, EPA). Termin
ten obejmuje „biopaliwa celulozowe” takie jak bioetanol i „diesel z biomasy”. Program
dla zaawansowanych biopaliw obejmuje program dla biopaliw celulozowych, diesla
z biomasy i niezróżnicowanych zaawansowanych biopaliw. (40)
Biopaliwo celulozowe[5]
definiowane jest bardziej szczegółowo jako odnawialne paliwo otrzymane z
dowolnej celulozy, hemicelulozy lub ligniny otrzymywanej z odnawialnej biomasy,
charakteryzujące się emisją gazów cieplarnianych w cyklu życia biopaliwa,
ustaloną przez administratora EPA, o co najmniej 60 % niższą niż referencyjna
emisja gazów cieplarnianych w cyklu życia. Do biopaliw
celulozowych zalicza się bioetanol celulozowy. Prowadzone są badania i projekty
pilotażowe w dużym stopniu wspierane przez rząd federalny USA, mające na celu
produkcję zaawansowanych biopaliw, zwłaszcza bioetanolu celulozowego
produkowanego w szczególności z odpadów rolnych i leśnych. Według urzędników
USA i publicznie dostępnych danych[6]
produkcja tego typu bioetanolu osiągnie około 4 mld litrów w 2014 r. i ponad 50
mld litrów do 2021 r. Produkcja bioetanolu celulozowego podczas OD była
znikoma. (41)
W trakcie okresu objętego dochodzeniem aż do chwili
obecnej głównym surowcem wykorzystywanym w USA była kukurydza, natomiast
głównym surowcem wykorzystywanym w Unii jest pszenica. (42)
Dochodzenie wykazało, że bioetanol jest zasadniczo
sprzedawany w czystej postaci przedsiębiorstwom zajmującym się
mieszaniem/przedsiębiorstwom handlowym, które mieszają go[7] z benzyną w szczególności w celu uzyskania wysokoprocentowych
mieszanek, które są eksportowane lub sprzedawane na rynku krajowym w celu
dalszego mieszania i wykorzystania jako paliwo. Mieszanie
nie jest bardzo złożonym procesem i może być prowadzone w drodze mieszania
produktów w specjalnych zbiornikach z dodaniem pożądanej procentowej ilości
bioetanolu i benzyny. (43)
Aby zidentyfikować różne rodzaje bioetanolu,
mieszanin lub mieszanek bioetanolu wykorzystywanych na świecie, mieszanki
paliwowe zawierające etanol są oznaczane liczbą „E” opisującą procentową
zawartość etanolu paliwowego w objętości mieszanki. Na
przykład E85 zawiera 85 % bezwodnego etanolu i 15 % benzyny. Niskoprocentowe
mieszanki etanolu, od E5 do E25, są znane także jako gazohol, chociaż w
międzynarodowej terminologii zastosowanie terminu gazohol odnosi się
najczęściej do mieszanki E10. Mieszanek E10 lub o niższej liczbie E do roku 2011
używano w ponad dwudziestu krajach na całym świecie, na czele z USA, gdzie
prawie całość detalicznej benzyny sprzedanej w 2010 r. była zmieszana z 10 %
bioetanolu. (44)
Dochodzenie wykazało, że wszystkie rodzaje
bioetanolu uznaje się za biopaliwa na podstawie obecnego programu National
Renewable Fuel Standard (RFS1) ustanowionego na mocy ustawy Energy Policy Act z
2005 r., którą zmieniono ustawę Clean Air Act poprzez ustanowienie pierwszej
krajowej normy paliw odnawialnych. Kongres Stanów
Zjednoczonych nałożył na Agencję Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych (EPA)
obowiązek koordynacji działań z Departamentem Energii Stanów Zjednoczonych,
Departamentem Rolnictwa Stanów Zjednoczonych i zainteresowanymi stronami w celu
opracowania oraz wdrożenia tego programu. (45)
W wyniku prowadzonej polityki energetycznej, USA
jest od 2005 r. największym na świecie producentem bioetanolu, z udziałem
w światowej produkcji wynoszącym 57,5 %. Ustalone
przez EPA wymogi zapewniły w 2009 r. produkcję przynajmniej 11 mld galonów
amerykańskich odnawialnych paliw, co miało w szczególności na celu dotrzymanie
wartości docelowych ustanowionych przez ustawę o niezależności i
bezpieczeństwie energetycznym z 2007 r. Produkcja na dużą skalę umożliwiła
również producentom w USA wywóz bioetanolu na inne rynki, w tym do Unii. (46)
W oparciu o oficjalne źródła, dane rynkowe i
publicznie dostępne informacje[8]
wszystkie rodzaje bioetanolu i bioetanolu w mieszankach, mianowicie mieszanki
bioetanolu z benzyną mineralną, jak to objaśniono powyżej w motywie 43,
produkowane w USA i sprzedawane tam na rynku krajowym lub wywożone, są uznawane
za paliwa bioetanolowe i wchodzą w zakres pakietu prawodawczego dotyczącego
efektywności energetycznej oraz energii odnawialnej i paliw alternatywnych w
USA. (47)
Stwierdzono, że wszystkie rodzaje bioetanolu i
bioetanolu w mieszankach, objęte niniejszym dochodzeniem, pomimo możliwych
różnic pod względem surowca wykorzystanego do produkcji lub różnic w procesie
produkcji, mają takie same lub bardzo podobne podstawowe właściwości fizyczne,
chemiczne i techniczne oraz są wykorzystywane do takich samych celów. Ewentualne różnice dotyczące produktu objętego postępowaniem nie mają
wpływu na jego podstawową definicję, właściwości lub postrzeganie tego produktu
przez różne podmioty. (48)
Niektóre strony twierdziły, że definicja produktu
objętego postępowaniem nie była jasna, w szczególności dlatego, że nie
pozwalała odróżnić bioetanolu przeznaczonego do zastosowań jako paliwo od
bioetanolu przeznaczonego do innych celów. Strony te
twierdziły więc, że dochodzenie powinno obejmować etanol przeznaczony do
wszystkich zastosowań i pochodzący ze wszystkich źródeł, włącznie z etanolem
syntetycznym konkurującym z bioetanolem w wykorzystaniu do celów przemysłowych.
(49)
Inna strona twierdziła coś przeciwnego, a
mianowicie, że dochodzenie powinno obejmować jedynie bioetanol przeznaczony do
zastosowań jako paliwo, a więc bioetanol przeznaczony do celów przemysłowych
powinien zostać wykluczony. (50)
W tym kontekście zauważa się, że produkt objęty
postępowaniem należy definiować przede wszystkim na podstawie jego podstawowych
właściwości fizycznych, technicznych i chemicznych, a nie na podstawie sposobów
jego wykorzystania i zastosowań. Produkt posiadający różne
zastosowania może mieć takie same lub podobne podstawowe właściwości bez
względu na jego późniejsze wykorzystanie i w pewnych okolicznościach może być
konieczne pogłębienie analizy definicji produktu i zakresu produktu w świetle
specyficzności sektora przemysłu i rynku. (51)
W omawianym przypadku było jasne, że w
zawiadomieniu o wszczęciu postępowania nie zamierzano uwzględniać etanolu
syntetycznego w definicji produktu. Etanol syntetyczny ma
inne właściwości niż bioetanol i nie odpowiada powyższym kryteriom związanym z
definicją produktu objętego postępowaniem. Żaden producent koncentrujący się na
wytwarzaniu tego produktu nie uczestniczył w niniejszym dochodzeniu. Dlatego
etanolu syntetycznego nie można uwzględnić w definicji produktu objętego
postępowaniem i nie jest on objęty zakresem dochodzenia. Wbrew poczynionym
przez niektóre strony sugestiom, wyjaśnienie to nie doprowadziło do zmiany
zakresu dochodzenia ani definicji produktu objętego postępowaniem, nie miało
ono też żadnych konsekwencji dla jakości wykorzystywanych danych. (52)
Bioetanol przeznaczony do zastosowania jako paliwo
i bioetanol przeznaczony do innych celów mogą mieć podobne cechy. W trakcie dochodzenia badano jednak występowanie dumpingu na poziomie
przedsiębiorstw w USA produkujących lub mieszających bioetanol do zastosowania
jako paliwo, mianowicie bioetanol przeznaczony do mieszanek paliwowych. Podobnie
dochodzenie prowadzone u producentów unijnych skupione było na bioetanolu
przeznaczonym do zastosowania jako paliwo, a nie do innych celów. Dlatego też
bioetanol przeznaczony do innych zastosowań niż jako paliwo nie powinien być
objęty zakresem tego dochodzenia. (53)
Importerzy, którzy nie będą stosować przywożonego z
USA bioetanolu jako paliwo, mają możliwość złożenia oświadczenia zgodnie z
przepisami dotyczącymi końcowego przeznaczenia określonymi w art. 291 do 300
unijnego kodeksu celnego[9]. 2.2.
Produkt podobny (54)
Ustalono, że bioetanol produkowany przez przemysł
unijny i sprzedawany na rynku unijnym ma podobne podstawowe właściwości
fizyczne, chemiczne i techniczne jak bioetanol wywożony z USA do Unii. (55)
Jak opisano powyżej w motywie 39, bioetanol można
produkować z różnych surowców. Z dochodzenia nie wynika
jednak, że rodzaj wykorzystanego surowca prowadzi do różnic w cechach produktu
końcowego. Ustalono, że produkt objęty postępowaniem produkowany w USA głównie
z kukurydzy i wywożony do Unii jest zamienny z produktem wytwarzanym głównie z
pszenicy i sprzedawanym na terenie Unii przez unijnych producentów. Poza tym,
nawet gdyby występowały jakiekolwiek różnice w zastosowaniu i postrzeganiu
produktu przez operatorów i użytkowników na rynku bioetanolu, nie są one
znaczące. (56)
W związku z tym potwierdza się, że bioetanol
produkowany i sprzedawany na terenie Unii oraz wywożony z USA produkt objęty
postępowaniem należy traktować jako podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4
rozporządzenia podstawowego. (57)
Niektórzy objęci próbą producenci z USA twierdzili,
że bioetanol produkowany i sprzedawany na rynku USA nie jest podobny do
produktu objętego postępowaniem, jako że nie odpowiada ściśle opisowi produktu
zawartemu w zawiadomieniu o wszczęciu. Rzeczywiście, typy
bioetanolu sprzedawane na rynku USA mają zawartość wody powyżej progu 0,3 %
i odpowiadają raczej amerykańskiej normie ASTM, a nie EN 15376. (58)
Dochodzenie wykazało jednak, że bioetanol
produkowany do sprzedaży na rynku USA w dużej mierze posiada te same podstawowe
fizyczne, chemiczne i techniczne cechy, co produkt objęty postępowaniem. Artykuł 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego stanowi, że produkt
podobny niekoniecznie powinien przypominać pod wszystkimi względami produkt
objęty postępowaniem, ale może to być produkt, który wprawdzie nie przypomina
go pod każdym względem, ale którego właściwości ściśle odpowiadają
właściwościom produktu objętego postępowaniem. Właśnie tak jest w przypadku
bioetanolu sprzedawanego na rynku USA i bioetanolu wywożonego do Unii. Istnieją
precedensy traktowania produktów jako podobne do produktu objętego
postępowaniem, mimo występowania pewnych różnic[10]. (59)
Dlatego podjęto decyzję o zmianie tymczasowego
ustalenia i uznaniu, że odpowiadający normie ASTM bioetanol sprzedawany na
rynku USA jest produktem podobnym do produktu objętego postępowaniem w
rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. 3.
DUMPING 3.1.
Wprowadzenie (60)
Jak wyjaśniono w motywach 6–16 powyżej, w celu
ustalenia ewentualnego występowania dumpingu, dochodzeniem objęto z jednej
strony producentów bioetanolu, a z drugiej przedsiębiorstwa
handlowe/przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem, które wywoziły produkt
objęty postępowaniem na rynek unijny. (61)
Zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia
podstawowego, rozporządzenie nakładające cło określa cło dla każdego dostawcy
lub, jeżeli jest to niewykonalne, dla danego państwa dostawcy. (62)
Niektórzy producenci twierdzili, że możliwa była
identyfikacja i śledzenie ich produktów sprzedawanych przedsiębiorstwom w USA
na wywóz, w szczególności do Unii. Powoływali się oni na
proces certyfikacji przewidziany w dyrektywie w sprawie odnawialnych źródeł
energii, ale nie byli w stanie wskazać związku pomiędzy swoją sprzedażą na
rynku USA i wywozem do UE dokonanym przez inne przedsiębiorstwa. Jak wspomniano
w motywach 12 i 63, producenci ci nie znali również poziomu cen eksportowych do
Unii. (63)
W tym przypadku ustalono, że w związku ze strukturą
sektora bioetanolu i sposobem, w jaki produkt objęty postępowaniem był
produkowany, sprzedawany na rynku USA i wywożony do Unii, ustalenie
indywidualnych marginesów dumpingu dla producentów w USA jest niewykonalne. Dokładniej rzecz ujmując, producenci ujęci w próbie z USA nie wywozili
produktu objętego postępowaniem do Unii, a objęte dochodzeniem przedsiębiorstwa
handlowe/przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem zaopatrywały się w bioetanol
u różnych producentów, mieszały go i sprzedawały w szczególności na wywóz do
Unii, w związku z czym, wbrew temu, co twierdziły wspomniane wyżej strony, nie
było możliwe indywidualne ustalenie wszystkich zakupów i porównanie normalnych
wartości z odnośnymi cenami eksportowymi, nie było też możliwe ustalenie
producenta w momencie wywozu do Unii. Ujmując to inaczej, każda wysyłka do Unii
zawierała bioetanol wyprodukowany przez różnych producentów w USA, a nie tylko
przez tych, którzy zostali ujęci w próbie. Ponadto dochodzenie wykazało też, że
poziom cenowy stosowany przez producentów z USA ujętych w próbie w stosunku do
ich klientów w USA nie był zgodny z ceną faktycznie płaconą lub należną za
produkt objęty postępowaniem przy wywozie do Unii. (64)
Dlatego uważa się, że należy ustalić margines
dumpingu dla całego kraju. 3.2.
Wartość normalna (65)
Dla celów określenia wartości normalnej, zgodnie z
art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja ustaliła najpierw, czy
wielkość krajowej sprzedaży niezależnym klientom produktu objętego
postępowaniem przez dwa współpracujące przedsiębiorstwa
handlowe/przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem była reprezentatywna, tj.
czy całkowita wielkość takiej sprzedaży stanowiła co najmniej 5 %
całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej do Unii w OD. (66)
Ponieważ sprzedaż produktu podobnego na rynku
krajowym występowała w wystarczających ilościach, wartość normalna została
ustalona na podstawie ceny płaconej lub należnej dwóm wspomnianym wcześniej
przedsiębiorstwom handlowym/przedsiębiorstwom zajmującym się mieszaniem w
zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych odbiorców w USA. 3.3.
Cena eksportowa (67)
Współpracujące przedsiębiorstwa
handlowe/przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem dostarczyły dane, które
umożliwiły ustalenie ceny eksportowej na podstawie ich cen, które obecnie są
płacone lub należne, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. Dla transakcji, w przypadku których przywóz dokonywany był za
pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego, cena eksportowa została
ustalona na podstawie ceny pierwszej odsprzedaży dokonanej przez powiązane
przedsiębiorstwo handlowe niezależnym klientom w Unii, zgodnie z art. 2 ust. 9
rozporządzenia podstawowego. (68)
W odniesieniu do sprzedaży dokonywanej poprzez
powiązane przedsiębiorstwo handlowe w Szwajcarii, koszty sprzedaży, koszty
ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) i zysk nie były odejmowane od ceny
eksportowej, jako że nie były uważane za koszty pomiędzy przywozem a
odsprzedażą w Unii. W dochodzeniu ustalono, że główna
działalność powiązanego przedsiębiorstwa handlowego polegała na zarządzaniu
płynnością działu handlu cukrem, do którego należą biopaliwa, i zabezpieczaniu
przed nieodłącznym ryzykiem związanym z handlem produktami rolnymi poprzez
stosowanie instrumentów pochodnych zarówno na rynku pozagiełdowym, jak i na
regulowanych rynkach finansowych. (69)
Niektórzy producenci z USA twierdzili, że stałą
praktyką instytucji jest stosowanie ceny stosowanej przez eksportera w stosunku
do pierwszego niezależnego klienta jako ceny eksportowej do celów obliczania
dumpingu. W niniejszym przypadku ceną tą byłaby cena
sprzedaży stosowana przez producentów z USA w odniesieniu do niepowiązanych
przedsiębiorstw handlowych/przedsiębiorstw zajmujących się mieszaniem w USA. Jak
wspomniano w motywach 62 i 63 powyżej, żaden z producentów bioetanolu w USA nie
wywoził jednak produktu objętego postępowaniem do Unii. Nie byli oni również
świadomi poziomu cen wywozu do UE. Dlatego nie można użyć ich ceny krajowej,
ponieważ nie jest ceną eksportową płaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem
w Unii. W związku z tym przytoczone twierdzenia wspomnianych producentów nie
mogą zostać uwzględnione. 3.4.
Porównanie (70)
Porównanie pomiędzy średnią ważoną wartością
normalną a średnią ważoną ceną eksportową dla poszczególnych typów produktów,
ustalonymi dla współpracujących przedsiębiorstw handlowych/przedsiębiorstw
zajmujących się mieszaniem dokonane zostało na podstawie ceny ex-works, z
uwzględnieniem, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnic
spowodowanych czynnikami, co do których wykazano, że wpływają one na ceny i
porównywalność cen. Jedno przedsiębiorstwo
handlowe/przedsiębiorstwo zajmujące się mieszaniem twierdzi, że dane dotyczące
sprzedaży krajowej nie były reprezentatywne. Ponieważ przedsiębiorstwa
handlowe/przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem nie dostarczyły danych
obejmujących całą sprzedaż krajową, wyliczenie opiera się na danych
dostarczonych w kwestionariuszu i uzyskanych podczas wizyty na miejscu. (71)
Jedno przedsiębiorstwo handlowe/przedsiębiorstwo
zajmujące się mieszaniem twierdzi, że obliczenie ceny sprzedaży krajowej
powinno opierać się na danych rynku kasowego z giełdy NYMEX. Zdaniem Komisji bardziej wiarygodne są sprawdzone dane uzyskane od
dwóch przedsiębiorstw handlowych/przedsiębiorstw zajmujących się mieszaniem. (72)
Poczyniono w tym celu odpowiednie korekty
uwzględniające w uzasadnionych przypadkach różnice w kosztach transportu,
ubezpieczenia, ładowania, przeładunku i w kosztach dodatkowych (73)
Produkt objęty postępowaniem i produkt podobny mają
ten szczególny charakter, że przedsiębiorstwa handlowe/przedsiębiorstwa
zajmujące się mieszaniem otrzymały w OD dotację na sprzedaż swoich mieszanek
zawierających bioetanol, głównie w formie obniżek podatku akcyzowego. Metoda stosowana do ustalenia wartości normalnej i ceny eksportowej
jest metodą, w której rzeczywiste ceny sprzedaży na rynku krajowym i na wywóz,
stosowane przez wspomniane przedsiębiorstwa, są w pełni uwzględniane. Dlatego
porównanie sprzedaży dokonanej przez przedsiębiorstwa handlowe/przedsiębiorstwa
zajmujące się mieszaniem na rynku USA i cen eksportowych w celu obliczenia
poziomu dumpingu dla produktu objętego postępowaniem eliminuje wszelki
ewentualny wpływ dotacji na cenę, jako że dotacja ta dotyczyła w OD zarówno
sprzedaży krajowej, jak i eksportowej. Jedno przedsiębiorstwo
handlowe/przedsiębiorstwo zajmujące się mieszaniem twierdziło, iż nie otrzymało
dotacji na swoją sprzedaż krajową. Nie przedstawia ono jednak na to dowodów; twierdzenie
to trudno również pogodzić z informacjami dotyczącymi stosowania subwencji
dostarczonymi przez władze USA. 3.5.
Dumping (74)
Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia
podstawowego średnią ważoną wartość normalną poszczególnych rodzajów produktu
porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego rodzaju produktu
objętego postępowaniem. W oparciu o to porównanie
stwierdzono, że współpracujące niepowiązane przedsiębiorstwa
handlowe/przedsiębiorstwa zajmujące się mieszaniem praktykowały dumping. (75)
W oparciu o zagregowane dane współpracujących
niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych/przedsiębiorstw zajmujących się
mieszaniem ustalono średni ważony margines dumpingu w wysokości 9,5 %,
który stanowi ogólnokrajowy margines dumpingu dla USA. (76)
Niektórzy z objętych próbą producentów w USA
oświadczyli, że w przypadku nałożenia środków antydumpingowych oczekują
ustalenia dla nich indywidualnego marginesu stawki celnej.
W świetle faktów opisanych w motywach 6–16 oraz argumentacji zawartej w
motywach 60–64 powyżej, twierdzenia tego nie można przyjąć, jako że dochodzenie
potwierdziło, że dla przedsiębiorstw tych, szczególnie ponieważ nie dokonywały
one w OD wywozu do Unii, nie było możliwe śledzenie ich produktów przy wywozie
do Unii i nie miały one w zasadzie wiedzy na temat czasu wywozu ani ceny
płaconej bądź należnej od importerów unijnych. Dlatego nie można było dla tych
producentów wiarygodnie ustalić ceny eksportowej ani marginesu dumpingu. (77)
Niektórzy producenci poprosili o więcej informacji
na temat obliczania dumpingu dla dwóch przedsiębiorstw
handlowych/przedsiębiorstw zajmujących się mieszaniem. Powinno
się jednak wziąć pod uwagę, że z jednej strony dane, o które poproszono,
zawierają tajemnice handlowe i z tego powodu nie mogą być ujawniane innym
podmiotom niż zainteresowana strona. Z drugiej strony do stałych praktyk
instytucji należy ujawnianie wszystkim stronom ogólnej metody stosowanej do
ustalania dumpingu, bez wykorzystanych w obliczeniach indywidualnych danych. Metoda
ta opisana została w informacji o ostatecznych ustaleniach rozesłanej do
wszystkich stron. 4.
SZKODA 4.1.
Produkcja unijna i przemysł unijny (78)
Poziom produkcji unijnej ustalony został na
podstawie raportu rynkowego dostarczonego w trakcie dochodzenia przez
skarżącego. Określoną w tym raporcie całkowitą produkcję
unijną produktu podobnego porównano z informacjami dostarczonymi przez 17
współpracujących producentów unijnych. Pomiędzy danymi z obu źródeł stwierdzono
niewielką różnicę, która wynosiła około 5 %. Różnicę tę uzasadnia się
brakiem dostarczenia danych przez niektórych względnie niewielkich
niewspółpracujących producentów unijnych. Na tej podstawie oszacowano całkowitą
produkcję unijną w OD na 3,42 mln ton. Producenci unijni, reprezentujący łączną
produkcję unijną, stanowią przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5
ust. 4 rozporządzenia podstawowego i będą oni zwani dalej „przemysłem unijnym”. 4.2.
Zużycie w Unii (79)
Poziom zużycia w Unii ustalony został na podstawie
całkowitej produkcji przemysłu unijnego, z dodaniem wielkości przywozu z państw
trzecich, ustalonej w oparciu o najlepsze dostępne statystyki i z pomniejszeniem
o różnicę w poziomie zapasów i zgłoszoną przez przemysł unijny wielkość wywozu. Niektóre strony twierdziły, że statystyki użyte do ustalenia poziomu
zużycia nie były kompletne, ponieważ znaczący przywóz bioetanolu z państw
trzecich, szczególnie w OD, nie został uwzględniony. Strony te uważały również,
że wielkość przywozu z USA została przez Komisję zawyżona i dane dotyczące
wielkości zużycia i udziału w rynku były w związku z tym niewiarygodne. (80)
Uwagi te zostały poddane analizie i porównane z
dostępnymi danymi. Odnośnie przywozu z innych państw,
strony nie przedstawiły żadnych dowodów na wielkość przywozu produktu objętego
postępowaniem. Przywóz z innych państw został niemniej jednak uwzględniony przy
ustalaniu wielkości przywozu. W odniesieniu do przywozu z USA stwierdzono błąd
pisarski w obliczeniach dotyczących OD. Wielkość przywozu została w związku z
tym ponownie zbadana i w razie potrzeby skorygowana. Nie miało to jednak wpływu
na dokonane ustalenia co do wystąpienia szkody i oceny związku przyczynowo-skutkowego. (81)
Odnośnie przywozu produktu objętego postępowaniem
należy podkreślić, że dla produktu objętego postępowaniem nie ma odrębnych
kodów Nomenklatury scalonej. Ponadto w przypadkach, w
których produkt objęty postępowaniem może być zgłaszany organom celnym, kody
Nomenklatury scalonej obejmują dodatkowo inne produkty niż ten objęty
postępowaniem. (82)
W odniesieniu do przywozu mieszanek bioetanolu, ze
zweryfikowanych odpowiedzi niepowiązanych importerów na pytania zawarte w
kwestionariuszu wynika, że większość przywozu zgłoszona została z kodem TARIC 3824
90 97 99. Nie można jednak uzyskać z Eurostatu danych na
temat wielkości przywozu, ponieważ ten kod TARIC obejmuje dodatkowo inne
produkty chemiczne niż ten objęty postępowaniem. (83)
Odnośnie przywozu zgłoszonego z kodami Nomenklatury
scalonej 2207 10 00 i 2207 20 00 nie było możliwe rozróżnienie pomiędzy
produktem objętym postępowaniem a produktami nieobjętymi nim ze względu na brak
wystarczających informacji o przywożonym produkcie. (84)
Dlatego też, wobec braku dostępnych w Eurostacie
pełnych danych na temat przywozu, podjęto decyzję o wykorzystaniu również
innych źródeł informacji w celu ustalenia wielkości przywozu produktu objętego
postępowaniem na rynek unijny. (85)
Uznano, że do celów najlepszego oszacowania przywozu
pochodzącego z USA produktu objętego postępowaniem najbardziej wiarygodną
podstawą będą statystyki dostarczone przez Komisję Handlu Międzynarodowego USA. Zgłoszone wielkości wywozu odpowiadają amerykańskim kodom taryfowym 2207
10 60 oraz 2207 20 00. (86)
Aby oszacować wielkość tego przywozu, przyjęto
racjonalne podejście i do ustalenia wielkości przywozu na rynek unijny z USA
uwzględniono wszystkie ilości zgłoszone przez Komisję Handlu Międzynarodowego
USA. (87)
Ustalenia dotyczące przywozu do Unii produktu pochodzącego
z Brazylii oparte były na następujących źródłach informacji: raporty sporządzone przez Agencję Zjednoczonego Królestwa ds. Paliw
Odnawialnych – w odniesieniu do przywozu do Zjednoczonego Królestwa; dane ze
szczegółowych celnych baz danych dotyczących przywozu, otrzymane od
Niderlandów, Szwecji, Finlandii i od Eurostatu. Dla Niderlandów, Szwecji i
Finlandii wielkość przywozu ustalono na podstawie nazw importerów i eksporterów
i, jeśli było to możliwe, na podstawie opisu produktu. Aby ustalić wielkość
przywozu, przyjęto konserwatywne podejście. Przy przeprowadzaniu obliczeń
uwzględniono wszystkie zgłoszone ilości. (88)
Do oszacowania wielkości pozostałego przywozu do
Unii, w odniesieniu do innych państw członkowskich, niż wymienione w motywie 87,
wykorzystano dane Eurostatu. Dokonano korekty wielkości
przywozu na podstawie procentowego udziału bioetanolu wykorzystywanego w Unii
jako paliwo. Źródło tej korekty podane zostało w skardze. Udział procentowy
otrzymano z rocznego bilansu alkoholu etylowego, opublikowanego przez Komisję
Europejską[11].
Udział procentowy bioetanolu użytego w Unii jako paliwo wyniósł 54 % w 2008 r.,
66 % w 2009 r. i 68 % w 2010 r. Udział procentowy w 2010 r.
użyty został do celów ustalenia odnośnego przywozu w OD. (89)
Do oszacowania przywozu z innych źródeł
wykorzystano dane Eurostatu i dane ze szczegółowych celnych baz danych
dotyczących przywozu, otrzymane od Niderlandów, Szwecji i Finlandii. Wykorzystano tę samą metodologię, co przy ustalaniu wielkości przywozu
z Brazylii. (90)
Do obliczania średniej ceny jednostkowej CIF dla
przywozu z USA i z Brazylii jako źródło informacji wykorzystano dane ze
szczegółowych celnych baz danych dotyczących przywozu, otrzymane od
Niderlandów, Szwecji i Finlandii. Dla USA wykorzystano
także dane ze zweryfikowanego kwestionariusza niepowiązanego importera. Średnie
ceny CIF dla USA w latach 2008 i 2009 ustalono na podstawie zgłoszonych dla
tych lat przez Komisję Handlu Międzynarodowego USA średnich cen, wyrażonych w
stosunku do średniej ceny jednostkowej CIF otrzymanej dla 2010 r.. (91)
Różnice w stanie zapasów ustalono na podstawie
informacji przemysłu unijnego dostarczonych przez skarżącego. (92)
Na tej podstawie stwierdzono, że konsumpcja w Unii
kształtowała się następująco: || 2008 || 2009 || 2010 || OD Produkcja unijna ogółem(w tonach) (A) || 2 153 118 || 2 797 948 || 3 274 665 || 3 389 503 Całkowity przywóz z państw trzecich, w tym z państwa, którego dotyczy postępowanie (w tonach) (B) || 1 252.705 || 1 130 703 || 859 605 || 1 031 226 Całkowity wywóz przemysłu unijnego do państw spoza UE (w tonach) (C) || 26 263 || 41 023 || 53 085 || 59 633 Różnice stanu zapasów[12] (w tonach) (C) || 0 || 4 730 || -8 415 || -5 458 Zużycie w Unii (w tonach) || 3 379 559 || 3 882 897 || 4 089 600 || 4 366 554 Indeks: 2008=100 || 100 || 115 || 121 || 129 Źródło: (A) raport
rynkowy, (B) Eurostat, Komisja Handlu Międzynarodowego USA, Agencja
Zjednoczonego Królestwa ds. Paliw Odnawialnych oraz celne bazy danych
dotyczących przywozu otrzymane od Niderlandów, Szwecji i Finlandii; (C) skarga,
odpowiedzi na kwestionariusz objętych próbą producentów unijnych, dostarczone w
skardze informacje przemysłu unijnego. (93)
W okresie badanym zużycie unijne wzrosło znacząco –
o 29 %. Do wzrostu tego przyczyniło się wdrożenie w
państwach członkowskich dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii, w
której ustanowiono cele wzrostu dla wykorzystania energii odnawialnych. 4.3.
Przywóz do Unii z państw, których dotyczy
postępowanie 4.3.1.
Wielkość, udział w rynku i cena przywozu z
państwa, którego dotyczy postępowanie (94)
Pod względem ilości, udziału w rynku i ceny,
przywóz do Unii z USA kształtował się w okresie badanym w następujący sposób: || 2008 || 2009 || 2010 || OD Wielkość przywozu z USA (w tonach) (A) || 63 406 || 53 332 || 348 868 || 686 185 Indeks: 2008=100 || 100 || 84 || 550 || 1082 Udział w rynku (%) || 1,9% || 1,4% || 8,5% || 15,7% Indeks: 2008=100 || 100 || 73 || 454 || 837 Średnia cena w EUR/tonę (B) || 590,6 || 552,5 || 542,5 || 626,7 Indeks: 2008=100 || 100 || 94 || 92 || 106 Źródło: (A)
wielkość wywozu zgłoszona przez Komisję Handlu Międzynarodowego USA, (B) Celne
bazy danych dotyczących przywozu otrzymane od Niderlandów, Szwecji I Finlandii
oraz zweryfikowane odpowiedzi na kwestionariusz niepowiązanego importera. (95)
Przywóz z USA znacząco wzrósł w okresie badanym pod
względem wielkości, z 63 406 ton do 686 185 ton. Podobnie
znacząco wzrósł w tym okresie udział eksporterów z USA w rynku unijnym, z 1,9 %
do 15,7 %. (96)
Chociaż średnie ceny przywozu z USA wzrosły w
okresie badanym o 6 %, jak to wyjaśniono w motywie 117 poniżej, ceny
eksporterów z USA były stale niższe od średnich cen producentów unijnych. To systematyczne podcięcie cenowe praktykowane przez eksporterów z USA
tłumaczy znaczący wzrost udziału w rynku, jaki osiągnęli oni w okresie badanym.
4.3.2.
Podcięcie cenowe przywozu z państwa, którego
dotyczy postępowanie (97)
W celu oceny podcięcia cenowego w OD porównano
średnie ważone ceny sprzedaży dla poszczególnych rodzajów produktów objętych
próbą producentów unijnych na rzecz niepowiązanych klientów na rynku unijnym,
dostosowane do poziomu cen ex-works, z odpowiadającymi im średnimi ważonymi
cenami poszczególnych typów danego produktu eksporterów z USA dla pierwszego
niezależnego nabywcy na rynku unijnym, ustalonymi na bazie CIF. Aby umożliwić uczciwe porównanie cen, na amerykańskie ceny naniesiono
odpowiednie korekty odpowiadające aktualnym opłatom celnym i kosztom ponoszonym
po przywozie. (98)
Wyniki tego porównania, wyrażone jako odsetek cen
sprzedaży objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem,
wykazały istnienie trwałego podcięcia cenowego średnio o 5,6 %. To podcięcie cenowe pokazuje presję cenową, jaka spowodowana była
przywozem z państwa objętego postępowaniem na rynek unijny, w szczególności w
OD. 4.4.
Sytuacja gospodarcza przemysłu unijnego 4.4.1.
Uwagi wstępne (99)
Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia
podstawowego, badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na
przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych użytych do
oceny stanu przemysłu unijnego w okresie badanym. (100)
Analiza szkody w odniesieniu do danych
makroekonomicznych, takich jak produkcja, zdolność produkcyjna, wykorzystanie
mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zapasy,
zatrudnienie, wydajność i wielkość marginesu dumpingu, oparta jest na danych
dla całego przemysłu unijnego ze stowarzyszenia ePURE. (101) Analiza szkody w odniesieniu do danych mikroekonomicznych, takich jak
ceny, rentowność, przepływ środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji,
zdolność pozyskiwania kapitału, płace oraz zapasy, dokonana została w oparciu o
dane dostarczone przez objętych próbą producentów unijnych w sprawdzonych
odpowiedziach na kwestionariusz. (102) Produkcja bioetanolu jest w Unii nadal w fazie rozruchu. Aby odpowiedzieć na wzrastający w Unii popyt, przedsiębiorstwa
dokonały ostatnio inwestycji w nowe instalacje produkcyjne lub zwiększyły
dostępne moce produkcyjne. Fakt, że w okresie badanym produkcję podjęły nowe
przedsiębiorstwa, doprowadził do pozytywnej ewolucji takich wskaźników, jak
produkcja, zdolność produkcyjna, wielkość sprzedaży i zatrudnienie. (103) Dochodzenie wykazało również, że aby osiągnąć normalny poziom
produkcji, ten typ działalności przemysłowej wymaga pewnego czasu, od dwóch do
trzech lat od momentu rozpoczęcia. 4.4.2.
Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie
mocy produkcyjnych || 2008 || 2009 || 2010 || OD Wielkość produkcji (w tonach) || 2 153 118 || 2 797 948 || 3 274 665 || 3 389 503 Indeks: 2008=100 || 100 || 130 || 152 || 157 Moce produkcyjne (w tonach) || 3 443 766 || 3 992 640 || 4 670 076 || 4 734 915 Indeks: 2008=100 || 100 || 116 || 136 || 137 Wykorzystanie mocy produkcyjnych || 63% || 70% || 70% || 72% Indeks: 2008=100 || 100 || 112 || 112 || 114 Źródło: na
podstawie danych od przemysłu unijnego dostarczonych przez skarżącego. (104)
W rezultacie dyrektywy w sprawie odnawialnych
źródeł energii produkcja unijna wzrosła znaczne w okresie badanym o około 57 %. W latach 2008–2010 produkcja unijna wzrosła o 36 %, ale później
wskaźnik wzrostu znacznie się obniżył i w OD wynosił jedynie 3,5 % w
porównaniu z rokiem 2010. (105)
Moce produkcyjne wzrosły w okresie badanym o 37 %
i podlegały tym samym trendom co produkcja. (106) Wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło w okresie badanym o 14 %,
a wzrost ten osiągnięty został na początku okresu badanego. Ze względu na fazę rozruchu niektórych producentów unijnych w 2009 r.
oczekiwano, że wykorzystanie mocy produkcyjnych powinno jeszcze bardziej
wzrosnąć, jako że producenci potrzebują normalnie od dwóch do trzech lat od
fazy rozruchu, aby osiągnąć normalny poziom produkcji, tak jak to wyjaśniono w
motywie 103 powyżej. Tak się jednak nie stało. (107)
Dochodzenie potwierdziło zatem, że kilka
przedsiębiorstw w UE podjęło produkcję na początku lub w trakcie okresu
badanego ze względu na oczekiwaną publikację dyrektywy w sprawie odnawialnych
źródeł energii. Spowodowało to pozytywne zmiany,
szczególnie w odniesieniu do wyżej wspomnianych czynników szkody, zwłaszcza w
okresie do 2010 r. Sytuacja na rynku unijnym uległa jednak zmianie, która
zbiegła się w czasie z nagłym pojawieniem się przywozu po cenach dumpingowych z
USA w 2010 r. i spodziewany w OD wzrost działalności nie nastąpił. 4.4.3.
Wielkość sprzedaży i udział w rynku || 2008 || 2009 || 2010 || OD Wielkość sprzedaży (w tonach) || 2 035 367 || 2 650 526 || 3 117 410 || 3 229 326 Indeks: 2008=100 || 100 || 130 || 152 || 159 Udział w rynku || 60,2% || 68,3% || 76,2% || 74,0% Indeks: 2008=100 || 100 || 113 || 126 || 122 Źródło: na
podstawie danych od przemysłu unijnego dostarczonych przez skarżącego. (108)
Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego wzrosła o 59 %
i w okresie badanym zyskano 13,8 punktu procentowego udziału w rynku. Wielkość sprzedaży stale rosła między 2008 r. i 2010 r., ale
między 2010 r. i OD rosła ona mniej niż zużycie, które w tym okresie
wzrosło o 6,8 %. (109)
Podobnie udział w rynku przemysłu unijnego wzrastał
do 2010 r., lecz później zmniejszył się w OD. W okresie między 2010 r.
a OD, podczas gdy prawie podwoił się udział w rynku przywozu z USA, zyskując 7,2
punktu procentowego, przemysł unijny stracił 2,2 punktu procentowego. 4.4.4.
Wzrost (110)
W okresie badanym zużycie unijne wzrosło znacząco –
o 29,2 %. Pomimo iż wielkość sprzedaży i udział w rynku
również wzrosły w tym okresie, przemysł unijny nie skorzystał w pełni z tego
wzrostu zużycia, zwłaszcza od 2010 r. Od 2010 r. do OD przemysł
unijny dotknęło spowolnienie tempa wzrostu wielkości sprzedaży i udział w rynku
zmniejszył się w porównaniu z poprzednimi latami. (111)
Niektóre strony twierdziły, że tendencja wzrostowa
pokazywana przez niektóre wskaźniki w okresie badanym nie odzwierciedla
sytuacji przemysłu, który poniósł szkodę. Jak to
wyjaśniono powyżej, dochodzenie wykazało jednak, że spowolnienie wzrostu
przemysłu unijnego w 2010 r. i w OD zbiegło się w czasie z nagłym wzrostem
taniego dumpingowego przywozu z USA. 4.4.5.
Zatrudnienie i wydajność || 2008 || 2009 || 2010 || OD Liczba pracowników || 2 331 || 2 419 || 2 523 || 2 552 Indeks: 2008=100 || 100 || 104 || 108 || 109 Wydajność (jednostka/pracownik) || 924 || 1 157 || 1 298 || 1 328 Indeks: 2008=100 || 100 || 125 || 141 || 144 Źródło: na podstawie danych od przemysłu unijnego
dostarczonych przez skarżącego. (112)
Zatrudnienie wzrosło w okresie badanym o 9 %. Dokładniej rzecz ujmując, wzrosło ono o 8 % od 2008 r. do 2010 r.,
lecz w OD zwiększyło się jedynie marginalnie o 1 %. Odzwierciedla to
tendencję wzrostu zdolności produkcyjnej i produkcji w Unii. (113)
Wydajność siły roboczej przemysłu unijnego mierzona
była jako wielkość produkcji na osobę zatrudnioną w ciągu jednego roku. Zwiększyła się ona znacznie w okresie badanym o 44 %, co
odzwierciedla zdobyte doświadczenie i wzrost efektywności w fazie rozruchu i po
niej. 4.4.6.
Wielkość rzeczywistego marginesu dumpingu (114)
Jeżeli uwzględni się wielkość, udział w rynku oraz
ceny przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie,
wpływu ustalonych w OD marginesów dumpingu na przemysł unijny nie można uznać
za nieistotny. 4.4.7.
Poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu (115)
Zagadnienie to nie jest w tym przypadku istotne ze
względu na brak skutków wcześniejszego dumpingu. 4.4.8.
Średnie ceny jednostkowe przemysłu unijnego || 2008 || 2009 || 2010 || OD Ceny jednostkowe (EUR/kg) || 702,59 || 634,88 || 657,41 || 768,59 Indeks: 2008=100 || 100 || 90 || 94 || 109 Źródło: odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez
producentów unijnych objętych próbą. (116) W okresie badanym ceny przemysłu unijnego wzrosły ogólnie o 9 %. Obniżyły się one w 2009 r. w porównaniu do 2008 r., lecz
następnie stale wzrastały do końca OD. Dochodzenie wykazało jednak, że podwyżki
cen nie były wystarczające, aby przemysł unijny mógł pokryć swoje koszty. Różnica
pomiędzy cenami sprzedaży i kosztami dalej wzrastała, szczególnie w OD.
Sytuacja ta zbiegła się w czasie ze zwiększonym tanim, dumpingowym przywozem z
USA na rynek unijny. (117)
Dochodzenie wykazało, że ceny przemysłu unijnego
pozostawały w okresie badanym wyższe (nawet o 23 %) niż ceny dumpingowego
przywozu z USA. 4.4.9.
Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje,
zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału || 2008 || 2009 || 2010 || OD Zysk netto przed opodatkowaniem (EUR) || -33 305 225 || 1 343 823 || -33 932 738 || -82 070 168 Indeks: 2008= -100 || -100 || 4 || -102 || -246 Rentowność sprzedaży unijnej (% sprzedaży netto) || -11,65% || 0,33% || -5,72% || -9,74% Indeks: 2008= -100 || -100 || 3 || -49 || -84 Przepływy środków pieniężnych (EUR) || -2 528 061 || 34 783 260 || 48 733 697 || 36 832 646 Indeks: 2008=-100 || -100 || 1 376 || 1 928 || 1 457 Przepływ środków pieniężnych w % sprzedaży unijnej niepowiązanym stronom || -0,9% || 8,7% || 8,2% || 4,4% Indeks: 2008=-100 || -100 || 980 || 930 || 494 Inwestycje (w EUR) || 330 441 830 || 86 279 988 || 38 710 739 || 23 018 175 Indeks: 2008=100 || 100 || 26 || 12 || 7 Zwrot z inwestycji || -10% || 2% || -88% || -357% Indeks: 2008=100 || -100 || 15 || -870 || -3 538 Źródło: odpowiedzi
na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych
objętych próbą
(118)
Rentowność przemysłu unijnego ustalono zarówno w
kwotach bezwzględnych (zysk netto przed opodatkowaniem), jak i przedstawiając
zysk lub stratę netto jako odsetek obrotów ze sprzedaży produktu podobnego. Rentowność przemysłu unijnego była w okresie badanym ujemna, z
wyjątkiem 2009 r., kiedy to przedsiębiorstwom objętym próbą udało się
osiągnąć równowagę. (119)
Zwrot z inwestycji podlegał tym samym trendom,
wyraźnie nie osiągając poziomu, który umożliwiłby przemysłowi unijnemu
przetrwanie. (120)
Przepływ środków pieniężnych był ujemny w 2008 r.
i poprawił się w latach 2009 i 2010. Podczas OD przepływ
środków pieniężnych zaczął jednak ponownie maleć, co odzwierciedlało zmniejszającą
się zdolność samofinansowania przez przemysł unijny swojej działalności. (121)
Zmiany rentowności, przepływu środków pieniężnych i
stopy zwrotu z inwestycji w okresie badanym ograniczyły zdolność przemysłu
unijnego do inwestycji w swoją działalność i jej rozwój, co wyraźnie wykazane
zostało przez wynoszący 93 % spadek inwestycji w tym okresie. 4.4.10.
Płace || 2008 || 2009 || 2010 || OD Płace (w EUR) || 45 066 253 || 57 253 228 || 68 711 959 || 76 030 008 Średnie koszty pracy na pracownika (EUR) || 75 691 || 81 233 || 88 638 || 99 646 Indeks: 2008=100 || 100 || 107 || 117 || 132 Źródło: odpowiedzi
na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych
objętych próbą (122)
Płace wzrosły w okresie badanym o 32 %, co
odzwierciedla wzrost wydajności pracowników. 4.4.11.
Zapasy || 2008 || 2009 || 2010 || OD Zapasy na koniec okresu sprawozdawczego (w tonach) || 34 585 || 24 022 || 38 649 || 31 408 Indeks: 2008=100 || 100 || 69 || 112 || 91 Zapasy w stosunku do produkcji || 8,3% || 3,5% || 3,8% || 2,5% Źródło: odpowiedzi
na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych
objętych próbą (123) W okresie badanym poziom zapasów zmniejszył się nieznacznie. 4.5.
Wnioski dotyczące szkody (124)
W toku dochodzenia wykazano, że gwałtowny wzrost
przywozu po niskich, dumpingowych cenach na rynek unijny nastąpił w 2010 r.,
a szczególnie w OD. W okresie tym niektóre wskaźniki szkody dotyczące sytuacji
gospodarczej przemysłu unijnego poprawiły się, lecz wzrost nie odpowiadał
zwiększonemu zużyciu w badanym okresie i poprawa nie była w związku z tym
wystarczająca, by pozwolić przemysłowi unijnemu na rozwijanie działalności. (125)
Tak jak to zazwyczaj ma miejsce w przypadku nowej i
rozwijanej działalności, niektóre wskaźniki, takie jak wielkość sprzedaży,
produkcja i wykorzystanie mocy produkcyjnych, wykazały w okresie badanym
tendencję wzrostową. Tłumaczy się to wejściem w tym
okresie nowych producentów unijnych na rynek. Niemniej jednak dochodzenie
wykazało, że od 2010 r., kiedy nastąpił nagły tani przywóz, sytuacja na
rynku unijnym nie umożliwiła producentom unijnym osiągnięcia wystarczającego
poziomu produkcji oraz poziomu cen, aby rozwinąć i utrzymać ważne inwestycje
poczynione w okresie badanym. (126)
Stwierdzono, że tani przywóz spowodował dla
przemysłu unijnego trwałe podcięcie cenowe. Poziom cen nie
umożliwił przemysłowi unijnemu pokrycia kosztów i osiągnięcia niezbędnego
przepływu środków pieniężnych i zysków, koniecznych do rozwijania działalności. (127)
W istocie wskaźniki szkody związane z wynikami
finansowymi przemysłu unijnego, takie jak rentowność, przepływ środków
pieniężnych i zwrot z inwestycji, pogorszyły się lub pozostały znacznie poniżej
normalnego poziomu. Pogorszyło to znacznie zdolność
przemysłu unijnego do pozyskania kapitału i dalszego inwestowania w
działalność. (128)
W związku z powyższym uznano, że przemysł unijny
poniósł w OD znaczącą szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia
podstawowego. 5.
ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY 5.1.
Wprowadzenie (129)
Zgodnie z art. 3 ust. 5 i 6 rozporządzenia
podstawowego zbadano, czy przywóz po cenach dumpingowych produktu objętego
postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował
szkodę dla przemysłu unijnego. Zbadano znane czynniki,
inne niż przywóz towarów po cenach dumpingowych, które mogły w tym samym czasie
powodować szkodę dla przemysłu unijnego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu
przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami. 5.2.
Wpływ przywozu towarów po cenach
dumpingowych (130)
Jak wspomniano wyżej, w badanym okresie zużycie
unijne wzrosło znacząco o 29 %. Przywóz po cenach
dumpingowych z państwa objętego postępowaniem wzrósł jednak znacząco pod
względem wielkości, tj. z 1,9 % udziału w rynku unijnym na początku okresu
badanego do 15,7 % w OD. Spowodowało to wyraźną presję na przemysł unijny,
szczególnie od 2010 r. do końca OD, kiedy przywóz ten zwiększył się
ponaddwukrotnie. Od 2010 r., a w szczególności w OD, występował na rynku
unijnym tani przywóz w wielkich ilościach z USA, który podcinał ceny stosowane
przez przemysł unijny. Sytuacja ta uniemożliwiła w OD przemysłowi unijnemu
planowany rozwój. (131)
Niektóre strony twierdziły, że sytuacja przemysłu
unijnego właśnie od 2010 r. poprawiła się, co zbiegło się w czasie z
podwojeniem przywozu z USA. Jak to wyjaśniono powyżej w
motywach 102 i 107, fakt, że wielu producentów unijnych rozpoczęło wchodzenie
na rynek w okresie badanym, spowodował wystąpienie pozytywnych tendencji w
odniesieniu do niektórych czynników szkody, takich jak produkcja i wielkość
sprzedaży. Przemysł unijny stracił jednak w OD udziały w rynku w porównaniu z 2010 r.,
a w tym samym czasie na rynku unijnym nastąpił największy przyrost przywozu z
USA po cenach dumpingowych. Występowanie podcięcia cenowego i presja cenowa
spowodowały pogorszenie ogólnej sytuacji finansowej przemysłu unijnego, a
szczególnie rentowności. (132)
Tani przywóz odegrał więc znaczącą rolę w istotnej
szkodzie, jaką poniósł przemysł unijny w OD. 5.3.
Wpływ innych czynników (133)
Zbadano następujące znane czynniki, inne niż
przywóz po cenach dumpingowych, które mogły działać na szkodę przemysłu
unijnego, aby upewnić się, że żadna szkoda wynikająca z tych innych czynników
nie została przypisana przywozowi po cenach dumpingowych: przywóz
z innych państw, wyniki eksportowe przemysłu unijnego, wpływ kryzysu
gospodarczego oraz inne czynniki, takie jak wahania cen surowców, kształtowanie
się popytu i domniemane wewnętrzne problemy unijnych przedsiębiorstw. 5.3.1.
Przywóz z innych państw (Brazylia) (134)
Według dostępnych informacji, poza Brazylią nie
było innych państw wywożących do Unii w okresie badanym produkt objęty
postępowaniem w znaczących ilościach. Ceny przywozu z
Brazylii utrzymały się na wyraźnie niższym poziomie niż ceny producentów
unijnych. Przywóz z Brazylii wykazywał jednak w okresie badanym wyraźną
tendencję spadkową pod względem wielkości (-81 %) i udziału w rynku (-25,8 %).
W rezultacie, jako że wielkość przywozu zmalała w OD do tak niskiego poziomu,
nie można uważać, że zerwał on związek przyczynowy między tanim przywozem z USA
i szkodą poniesioną w OD przez przemysł unijny. || 2008 || 2009 || 2010 || OD Wielkość przywozu z Brazylii (w tonach) || 1 022 980 || 884 020 || 396 249 || 195 342 Indeks: 2008=100 || 100 || 86 || 39 || 19 Udział w rynku przywozu z Brazylii (%) || 30,3% || 22,8% || 9,7% || 4,5% Średnia cena jednostkowa CIF przywozu (EUR/tona) || 560,8 || 496,2 || 580,8 || 622,4 Indeks: 2008=100 || 100 || 88 || 104 || 111 Źródło: Eurostat, Agencja Zjednoczonego Królestwa ds.
Paliw Odnawialnych, dane z celnych baz danych dotyczących przywozu, otrzymane
od Niderlandów, Szwecji, Finlandii i od skarżącego. (135)
Strony twierdziły, że przywóz z Brazylii utrzymywał
się w całym OD powyżej poziomu de minimis i że był on dokonywany na
rynek unijny po cenach dumpingowych. Strony twierdziły
również, że przywóz z USA przejął jedynie udział w rynku przywozu z Brazylii. Z
powyższego powodu, zdaniem tych stron, nie można uważać przywozu z USA za
przyczynę istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny. (136)
Jak to wyjaśniono powyżej, przywóz z Brazylii w
okresie badanym znacząco spadł. Jego udział w rynku zmalał
z 30,3 % do 4,5 % w czasie, gdy znacząco wzrosło zużycie. Z uwagi na
poziom cenowy stosowany przez brazylijskich eksporterów na rynku unijnym nie
można wykluczyć, że obecność bioetanolu z Brazylii przyczyniła się w pewnym
stopniu do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Uważa się jednak, iż
przywóz ten zredukowany został w OD do takiego poziomu, że nie można go
traktować jako głównej przyczyny tej szkody. W istocie bowiem, w okresie między
2010 r. a OD, podczas gdy przywóz z Brazylii spadł o 200 000 ton, przywóz
po cenach dumpingowych z USA wzrósł o ponad 330 000 ton. Uznaje się w związku z
tym, iż obecność na rynku unijnym bioetanolu z Brazylii, szczególnie w OD, nie
może być wystarczająca, aby zerwać związek przyczynowy ustalony między
przywozem po cenach dumpingowych z USA i szkodliwą sytuacją dla przemysłu
unijnego w tym okresie. 5.3.2.
Wyniki eksportowe przemysłu unijnego || 2008 || 2009 || 2010 || OD Wielkość sprzedaży eksportowej (w tonach) || 26 263 || 41 023 || 53 085 || 59 633 Źródło: skarga
oraz odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez
producentów unijnych objętych próbą (137)
Dochodzenie wykazało, iż w OD wywożone były przez
przemysł unijny małe ilości bioetanolu po cenach znacznie wyższych niż
praktykowane na rynku unijnym. W związku z tym
stwierdzono, że wyniki eksportowe nie są czynnikiem, który mógłby zanegować
związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł unijny i przywozem
po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. 5.3.3.
Wpływ kryzysu gospodarczego (138)
Nie stwierdzono, że kryzys gospodarczy miał
negatywny wpływ na przemysł unijny. Największy wzrost
zużycia bioetanolu w Unii nastąpił w 2009 r., który ogólnie uważa się za
najgorszy rok kryzysu gospodarczego. W tym samym okresie producenci unijni
odnotowali również wzrost produkcji i sprzedaży. (139)
Ze względu na przytoczone powyżej fakty uważa się,
iż kryzys gospodarczy nie zerwał związku przyczynowego między tanim przywozem z
państwa objętego postępowaniem i istotną szkodą poniesioną przez przemysł
unijny. 5.3.4.
Pozostałe czynniki (140)
Strony przedstawiły również inne czynniki, które
mogły zerwać ten związek przyczynowy, takie jak wahania cen surowców,
kształtowanie się popytu, który był niższy niż oczekiwano, unijne ramy prawne,
rzekomo niekorzystne dla producentów unijnych, oraz pewne domniemane wewnętrzne
problemy producentów unijnych. (141)
Odnośnie wahań cen surowców stwierdzono, że zarówno
ceny kukurydzy, jak i pszenicy były w okresie badanym niestabilne. Dochodzenie wykazało, iż większość producentów zabezpiecza się jednak
przed takim ryzykiem poprzez szczególne mechanizmy ustalania cen u dostawców
lub za pośrednictwem rynków finansowych. W związku z powyższym, nawet jeśli
ceny surowców wahały się, szczególnie od 2008 r. do 2010 r., kiedy to cena
kukurydzy była niższa od ceny pszenicy, ceny surowców były w drugiej połowie OD
mniej więcej te same. Oznacza to, że wszelkie różnice cenowe zredukowane są do
minimum i nie mają trwałego charakteru. (142)
Niektóre strony twierdziły, że wdrożenie dyrektywy
w sprawie odnawialnych źródeł energii w państwach członkowskich było zbyt
powolne i że zużycie nie dorównywało wyznaczonym w tej dyrektywie celom. Nawet jednak jeśli początkowe cele nie zostały w okresie badanym w
pełni osiągnięte, fakt, że zużycie znacząco wzrosło o 29,2 %, stanowi
pozytywny czynnik, którego nie można pominąć w analizie. Domniemane powolne
wdrożenie dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii nie może w każdym
razie być uzasadnieniem obecności na rynku unijnym dużych ilości taniego
przywozu po cenach dumpingowych, podcinającego ceny przemysłu unijnego i
będącego przyczyną poniesionej przez ten przemysł szkody. Dlatego też powyższe
twierdzenie zostaje odrzucone. (143)
Strony twierdziły również, że sam przemysł unijny,
ze względu na niepewność prawną, nie mógł zaspokoić unijnego popytu, a system
certyfikacji jest bardzo powolny i osłabia korzyści posiadających certyfikat
producentów unijnych. Na koniec niektóre strony
twierdziły, że fakt, iż wielu producentów unijnych borykało się z okresie
badanym z wewnętrznymi problemami, stanowi wyjaśnienie wszelkich poniesionych
przez nich szkód. Twierdzenia te nie zostały jednak poparte argumentami, a
dochodzenie nie potwierdziło ich zasadności. Należy niemniej jednak zaznaczyć,
że dochodzenie wykazało, iż domniemany obniżony poziom produkcji unijnej był
głównie uzasadniony niskim poziomem cen sprzedaży na rynku unijnym, który to
poziom był spowodowany głównie gwałtownym wzrostem taniego przywozu z USA
podcinającego ceny producentów unijnych, szczególnie w OD. Wydaje się, że
producenci unijni nie mieli innego wyboru niż zatrzymanie produkcji, jako że
ceny nie pozwalały im nawet na pokrycie kosztów surowca, szczególnie w OD.
Dlatego też wspomniane wyżej nieuzasadnione twierdzenia nie mogą zanegować
związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych i szkodliwą
sytuacją dla przemysłu unijnego w OD. (144)
Stwierdzono w związku z tym, że wspomniane wyżej
czynniki nie mogły zerwać związku przyczynowego między szkodą poniesioną przez
przemysł unijny i przywozem po cenach dumpingowych z USA. (145)
Strony zwracają poza tym uwagę na fakt, iż znaczna
ilość przywozu w OD zgłaszana była pod pozycją CN 3824, która objęta jest niską
stawką celną. Po zakończeniu OD poziom odpowiednich stawek
celnych został podniesiony. Strony te uważają, że szkoda spowodowana była nie
przez dumping, lecz przez niską stawkę celną. W tym względzie wystarczy
stwierdzić, że stawki celne mogą zawsze ulec zmianie, dlatego argumentu tego
nie można użyć do zakwestionowania zaistnienia szkody w okresie objętym
dochodzeniem. 5.4.
Wnioski w sprawie związku przyczynowego (146)
Z powyższej analizy wynika, że w okresie badanym
wystąpił znaczny wzrost wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach
dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. Ponadto
ustalono, że ceny tego przywozu były niższe niż ceny stosowane przez przemysł
unijny na rynku unijnym. (147)
Ten wzrost pod względem wielkości i udziału w rynku
taniego przywozu z państwa objętego postępowaniem zbiegł się w czasie z ogólnym
ciągłym wzrostem zużycia w Unii, a także z negatywnymi wynikami przemysłu
unijnego w okresie badanym. Eksporterom z państwa objętego
postępowaniem udało się zwiększyć swój udział w rynku poprzez systematyczne
podcinanie cen przemysłu unijnego. Jednocześnie przemysł unijny, pomimo
zwiększenia swojej produkcji, nie był w stanie osiągnąć dodatniego poziomu
rentowności. (148)
Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły
spowodować szkodę poniesioną przez przemysł unijny, wykazała, że czynniki te najprawdopodobniej
nie mogły zerwać ustalonego związku przyczynowego między przywozem po cenach
dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, a szkodą poniesioną przez
przemysł unijny. (149)
W oparciu o powyższą analizę, w której we właściwy
sposób wyodrębniono i oddzielono skutki wszystkich znanych czynników mających
wpływ na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu po cenach
dumpingowych, uznano, że przywóz po cenach dumpingowych z USA spowodował
istotną szkodę poniesioną przez przemysł unijny w rozumieniu art. 3 ust. 5
rozporządzenia podstawowego. 6.
INTERES UNII 6.1.
Uwaga wstępna (150)
Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego
sprawdzono, czy pomimo stwierdzenia zaistnienia szkody spowodowanej przywozem
po cenach dumpingowych z państwa objętego postępowaniem istnieją przekonujące
powody dla stwierdzenia, że wprowadzenie środków antydumpingowych w tym
szczególnym przypadku nie leży w interesie Unii. Analiza
interesu Unii oparta została na ocenie wszystkich wchodzących w grę interesów,
w tym interesu przemysłu unijnego, importerów i użytkowników produktu objętego
postępowaniem. 6.2.
Interes przemysłu unijnego (151)
Dochodzenie wykazało, że przemysł unijny poniósł
istotną szkodę spowodowaną przez przywóz z USA towarów po cenach dumpingowych. Jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki korygujące zakłócający
wpływ tego przywozu na handel, dalsze pogarszanie się sytuacji ekonomicznej
przemysłu unijnego wydaje się bardzo prawdopodobne. (152)
Oczekuje się, że nałożenie ceł antydumpingowych
przywróci efektywne warunki handlu na rynku unijnym, dzięki czemu ceny
przemysłu unijnego będą mogły odzwierciedlać koszty produkcji. Można się również spodziewać, że nałożenie środków umożliwi
przemysłowi unijnemu zwiększenie wielkości sprzedaży i odzyskanie w ten sposób
udziału w rynku utraconego na skutek przywozu po cenach dumpingowych. Będzie to
z kolei miało dalszy pozytywny wpływ na jego sytuację finansową i rentowność. (153)
Stwierdzono zatem, że wprowadzenie tymczasowych
środków antydumpingowych na przywóz produktu objętego postępowaniem
pochodzącego z USA, nie będzie niezgodne z interesem przemysłu unijnego. 6.3.
Interes importerów (154)
Dwa przedsiębiorstwa nadesłały odpowiedzi na
kwestionariusz przeznaczony dla niepowiązanych importerów w Unii. Na terenie tych współpracujących importerów odbyły się wizyty
weryfikacyjne. Dla obu przedsiębiorstw, w których przeprowadzono wizyty, handel
etanolem stanowi jedynie małą część całkowitego obrotu (poniżej 5 %). Dodatkowo
oba przedsiębiorstwa oświadczyły, że będą w stanie przenieść ciężar każdej
ewentualnej podwyżki cen na swoich klientów – użytkowników. (155)
W oparciu o dostępne informacje stwierdzono, że
nałożenie środków nie spowoduje negatywnych skutków dla importerów. 6.4.
Interes użytkowników (156)
Cztery przedsiębiorstwa nadesłały odpowiedzi na
kwestionariusz przeznaczony dla użytkowników w Unii. Na
terenie jednego z nich odbyły się wizyty weryfikacyjne. (157)
Dla przedsiębiorstwa, w którym przeprowadzono
wizytę, działalność związana z etanolem stanowi małą część obrotu (poniżej 5
%). Przedsiębiorstwo sporządziło ocenę skutków w
odniesieniu do mieszanki E5 i obliczyło, że cło w wysokości 100 EUR/m3
spowoduje podwyżkę ceny o 0,5 centa za litr na stacji benzynowej. (158)
Odnośnie trzech pozostałych użytkowników, z danych
zawartych w ich odpowiedziach na kwestionariusz jasno wynika, że również dla
nich skutki będą ograniczone. W przypadku jednego
przedsiębiorstwa ilość kupowana w państwie objętym postępowaniem jest bardzo
ograniczona i nałożenie środków będzie miało jedynie minimalne skutki dla jego
rentowności. (159)
Dwaj pozostali współpracujący użytkownicy są
powiązani i oświadczyli, że mogą obciążyć ewentualnym nałożonym cłem swoich
klientów. Wyjaśnili oni również, że mają wystarczający
wybór źródeł zaopatrzenia i nie są zależni od przywozu z USA. (160)
Strony twierdziły, że w Unii nie ma wystarczających
mocy produkcyjnych do zaspokojenia całkowitego popytu i że aby zabezpieczyć
swoje zapotrzebowanie na bioetanol Unia potrzebować będzie przywozu. Sprawdzone dane liczbowe dotyczące mocy produkcyjnych pokazują, że w
Unii są niewykorzystane moce produkcyjne, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę
niski poziom cen sprzedaży. W związku z tym producenci unijni powinni być w
stanie zwiększyć swoją produkcję, aby zaspokoić rosnący popyt, szczególnie gdy
na rynku usunięte zostaną zakłócenia w handlu. Ponadto oczekuje się, że
wybudowane zostaną i rozpoczną w bliskiej przyszłości działalność nowe zakłady,
zmniejszając ewentualne ryzyko wystąpienia w Unii braków. (161)
W świetle powyższych faktów stwierdzono, że
nałożenie środków antydumpingowych na przywóz bioetanolu z USA nie będzie miało
dla użytkowników Unii negatywnych skutków. 6.5.
Wnioski dotyczące interesu Unii (162)
Uwzględniając powyższe ustalenia stwierdzono, że w
ujęciu ogólnym, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii,
nie ma decydujących przesłanek przemawiających przeciwko wprowadzeniu środków
antydumpingowych wobec przywozu bioetanolu pochodzącego z USA. 7.
OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE 7.1.
Poziom usuwający szkodę (163)
Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu,
wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy
wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu
szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz towarów po cenach dumpingowych. (164)
W celu ustalenia poziomu takich środków wzięto pod
uwagę marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do likwidacji szkody
ponoszonej przez przemysł unijny, jednak bez przekroczenia ustalonych
marginesów dumpingu. (165)
Przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do
usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny
umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze
sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki
byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych
warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz towarów po cenach
dumpingowych. (166)
W tym przypadku, w związku z uwagami zawartymi w
szczególności w motywach 102 i 103 powyżej, uważa się, że docelowy zysk
przemysłu unijnego powinien być ustalony w oparciu o zysk uzyskiwany w okresie,
gdy przywóz z USA był znikomy, tj. o średnią marżę zysku przed opodatkowaniem w
latach 2008 i 2009 jednego z ujętych w próbie producentów unijnych, którego
produkcja nie znajdowała się w tym czasie w fazie rozruchu. Uważa się wobec tego, że marżę w wysokości 6,8 % obrotów uznać
można za rozsądną i dającą właściwe minimum zysku, którego przemysł unijny
mógłby się spodziewać w normalnych warunkach handlu, przy braku dumpingu
wyrządzającego w OD szkodę. (167)
Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego
niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę
niewyrządzającą szkody ustalono przez dostosowanie cen sprzedaży objętych próbą
producentów unijnych, uwzględniając rzeczywistą stratę poniesioną lub
rzeczywisty zysk odnotowany w OD oraz poprzez dodanie wspomnianej wyżej marży
zysku. (168)
Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na
podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej współpracujących
producentów eksportujących w USA, ustalonej dla obliczenia podcięcia cenowego,
z niewyrządzającą szkody ceną produktów sprzedawanych w OD przez przemysł
unijny na rynku unijnym. Wszelkie różnice wynikające z
tego porównania zostały wyrażone w formie wartości procentowej średniej
całkowitej wartości importowej CIF. 7.2.
Forma i poziom ceł (169)
W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art.
9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego ostateczne środki antydumpingowe powinny
zostać nałożone na przywóz produktu objętego postępowaniem na poziomie niższego
z marginesów dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą niższego cła. W związku z tym wszystkie stawki celne powinny być ustalane na
poziomie stwierdzonych marginesów dumpingu. (170)
Proponuje się następujące ostateczne cła
antydumpingowe: || Margines dumpingu || Margines szkody || Cło ostateczne (%) Ogólnokrajowy margines dumpingu || 9,5% || 31,1% || 9,5% (171)
Zważywszy na to, że cło antydumpingowe będzie miało
zastosowanie również do mieszanek zawierających objętościowo ponad 10 % (v/v)
bioetanolu, w stosunku do ich zawartości bioetanolu, uznano za właściwe, w celu
skutecznego wdrożenia środka przez organy celne państw członkowskich, by
określić cło jako stałą kwotę na podstawie zawartości czystego bioetanolu. (172)
Określona w niniejszym rozporządzeniu stawka cła
antydumpingowego została ustalona na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Dlatego odzwierciedla ona sytuację istniejącą podczas tego
dochodzenia. To ogólnokrajowe cło dotyczące wszystkich przedsiębiorstw stosuje
się do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z USA. (173)
Chociaż początkowo przewidywano ograniczenie
trwania środków do 3 lat ze względu na dynamiczną sytuację na rynku w
odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, kwestię tę rozważono ponownie
po komentarzach otrzymanych od zainteresowanych stron. W
szczególności skarżący twierdzili, że za wcześnie byłoby zakładać na tym etapie
poważne zmiany tendencji rynkowych, jako że przejście na nową generację
bioetanolu może zająć znaczny okres czasu i nie powinno być uwzględniane w
obecnym wniosku. Podobnie byłoby przedwczesne zakładać, jakie będą dla
wszystkich działających na rynku podmiotów skutki niektórych omawianych obecnie
wniosków legislacyjnych. Po zbadaniu tych argumentów uznano, że nie było
właściwe odejście od normalnego okresu trwania środków określonego w art. 11
ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Nie narusza to możliwości żadnej z
zainteresowanych stron złożenia zgodnie z art. 11 ust. 3 wniosku o dokonanie
przeglądu, jeżli będą to uzasadniać okoliczności. 8.
REJESTRACJA (174)
Komisja otrzymała od skarżącego wnioski o
rejestrowanie przywozu bioetanolu pochodzącego z USA. Zgodnie
z art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja, po konsultacji z
Komitetem Doradczym, może zlecić organom celnym podjęcie właściwych kroków w
celu rejestracji przywozu, tak by można było następnie zastosować środki wobec
tego przywozu od daty takiej rejestracji. Przywóz może podlegać rejestracji w
wyniku wniosku przedstawionego przez przemysł unijny, zawierającego dostateczne
dowody uzasadniające takie działanie. Skarżący twierdził, że ponieważ
rejestracja została zlecona w równoległym postępowaniu antysubsydyjnym
dotyczącym przywozu bioetanolu pochodzącego z USA[13], warunki takie były
automatycznie spełnione. (175)
Należy jednak zwrócić uwagę, że rejestracja w
równoległym postępowaniu antysubsydyjnym wprowadzona została w zupełnie innych
warunkach. Jak to opisano w motywie 10 rozporządzenia 771/2012,
pomimo ustaleń potwierdzających subsydiowanie stanowiące podstawę środków
wyrównawczych, które wyrządziło istotną szkodę przemysłowi unijnemu w okresie
objętym dochodzeniem, Komisja postanowiła nie wprowadzać tymczasowych ceł
wyrównawczych, ponieważ tymczasowo ustalono, że główny mechanizm subsydiowania
obowiązujący w OD wygasł w tym sensie, że nie przynosiłby już korzyści w
momencie, w którym zostałyby wprowadzone środki tymczasowe. Były natomiast
dowody na to, że w nadchodzących miesiącach Stany Zjednoczone mogą przywrócić z
mocą wsteczną główny mechanizm subsydiowania stanowiący podstawę dla środków
wyrównawczych. Komisja uznała, że w takim przypadku byłaby uprawniona, w toku
obecnego dochodzenia, do wprowadzenia (a ostatecznie pobrania) tymczasowych ceł
wyrównawczych. W związku z tym, w celu zachowania praw Unii Europejskiej w tych
szczególnych okolicznościach, Komisja zdecydowała zlecić organom celnym
rejestrowanie przywozu. Te specyficzne okoliczności nie dotyczą obecnego
postępowania antydumpingowego, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 1.
Niniejszym nakłada się cło antydumpingowe na
przywóz bioetanolu nazywanego „etanolem paliwowym”; tj.
alkoholu etylowego produkowanego z produktów rolnych (wymienionych w załączniku
I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), skażonego lub nieskażonego,
z wyjątkiem produktów zawierających ponad 0,3 % (m/m) wody mierzonej zgodnie z
normą EN 15376, lecz włącznie z alkoholem etylowym produkowanym z produktów rolnych
(wymienionych w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) w
mieszankach z benzyną, z zawartością alkoholu etylowego ponad 10 % (v/v),
przeznaczonego do użycia jako paliwo, obecnie objętego kodami CN ex 2207 10 00,
ex 2207 20 00, ex 2208 90 99, ex 2710 12 21, ex 2710 12 25, ex 2710 12 31, ex 2710
12 41, ex 2710 12 45, ex 2710 12 49, ex 2710 12 51, ex 2710 12 59, ex 2710 12 70,
ex 2710 12 90, ex 3814 00 10, ex 3814 00 90, ex 3820 00 00 i ex 3824 90 97
(kody TARIC 2207 10 00 12, 2207 20 00 12, 2208 90 99 12, 2710 12 21 11, 2710 12
25 92, 2710 12 31 11, 2710 12 41 11, 2710 12 45 11, 2710 12 49 11, 2710 12 51 11,
2710 12 59 11, 2710 12 70 11, 2710 12 90 11, 3814 00 10 11, 3814 00 90 71, 3820
00 00 11 i 3824 90 97 67), pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. 9.
Stawkę ostatecznego cła antydumpingowego mającą
zastosowanie do produktu opisanego w ust. 1 ustala się na 62,3 EUR za tonę
netto. Cło antydumpingowe stosowane jest proporcjonalnie
według udziału wagowego w mieszance całkowitej zawartości czystego alkoholu
etylowego produkowanego z produktów rolnych (wymienionych w załączniku I do
Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) (zawartość bioetanolu). 10.
Produkty opisane w ust. 1 zwolnione są z cła
antydumpingowego, jeśli mają inne przeznaczenie niż użycie jako paliwo. Zwolnienie to podlega warunkom określonym w odpowiednich przepisach
Unii Europejskiej w celu prowadzenia kontroli celnej użycia takich towarów
(zob. art. 291 do 300 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93). 11.
W przypadkach, gdy towary zostały uszkodzone przed
wprowadzeniem do swobodnego obrotu i z tego powodu cena rzeczywiście zapłacona
lub należna jest przeliczana proporcjonalnie w celu określenia wartości celnej,
zgodnie z art. 145 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r.
ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92
ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny[14],
kwota cła antydumpingowego wyliczona na podstawie kwot określonych powyżej jest
pomniejszona o odsetek, który odpowiada proporcjonalnemu przeliczeniu ceny
rzeczywiście zapłaconej lub należnej. 12.
O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają
obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych. Artykuł 2 Niniejsze
rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w
całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51. [2] Dz.U. C 345 z 25.11.2011, s. 7. [3] Dz.U. C 345 z 25.11.2011, s. 13. [4] Zob. www.ethanol.org
– RFS (Renewable fuels standard) na podstawie ustawy Energy Independence and
Security Act z 2007 r. [5] Zob. US Internal Revenue Code (IRC) – sekcja 40 lit.
b) pkt 4 ppkt. E. [6] Zob. www.ethanol.org – RFS (Renewable fuels standard) na podstawie ustawy Energy
Independence and Security Act z 2007 r. [7] Dochodzenie wykazało, że aby skorzystać z ulgi
podatkowej dotyczącej mieszanek alkoholu, zgodnie z definicją w sekcji 40 lit.
b) pkt 3 IRC w USA, wystarczyło zmieszać czysty bioetanol jedynie z 0,1 %
benzyny. [8] Na przykład: a) informacje publikowane w sieci przez
American Coalition for Ethanol (ACE), b) ustawa Energy Policy Act (EPA) z 2005
r., w szczególności P.L. nr 109–58, c) ustawa Energy Independence and Security
Act z 2007 r. (P.L. nr 110–140, H.R. nr 6), którą zmieniono i podwyższono normę
Renewable Fuels Standard (RFS), stawiając wymóg wykorzystania 9 mld galonów
paliw odnawialnych w 2008 r. i 13,9 mld w 2011 r., d) broszury informacyjne
wydawane przez Departament Energii Stanów Zjednoczonych w ramach działań Clean
cities actions itd. [9] Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r.
[10] Na przykład rozporządzenie Rady w sprawie nadsiarczanów, w
którym uznano, że chiński produkt był „podobny” do unijnego pomimo różnic
jakościowych co do czystości i zawartości żelaza. Dz.U. L 308 z 21.12.1995 r.,
s. 61, motyw 10. Zob. także wyrok Sądu pierwszej instancji w sprawie T-2/95,
Industrie des Poudres Sphériques przeciwko Radzie Unii Europejskiej, w którym
Sąd orzekł, że instytucje miały prawo uznać, że chiński i rosyjski wapń
metaliczny były „podobne” do wapnia metalicznego z UE, mimo różnic w zawartości
tlenu, które czyniły produkt z UE niezdatnym do pewnego szczególnego
zastosowania odpowiadającego za 11 % konsumpcji w Unii (T-2/95 punkty 202-221).
Punkt ten nie został zakwestionowany w postępowaniu odwoławczym (C-458/98 P). [11] Dz.U. C 225 z 18.9.2009, s. 13, Dz.U. C 176 z 2.7.2010, s.
6, Dz.U. C 236 z 12.8.2011, s. 16. [12] Przyjmuje się, że w 2008 r. stan zapasów nie ulegał
zmianom. [13] Rozporządzenie Komisji (UE) nr 771/2012 z 23.8.2012,
Dz.U.L 229, s. 20. [14] Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.