EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52011SC0823
Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on the National Reform Programme 2011 of Lithuaniaand delivering a Council opinionon the updated Convergence Programme of Lithuania, 2011-2014
Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on the National Reform Programme 2011 of Lithuaniaand delivering a Council opinionon the updated Convergence Programme of Lithuania, 2011-2014
Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on the National Reform Programme 2011 of Lithuaniaand delivering a Council opinionon the updated Convergence Programme of Lithuania, 2011-2014
Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on the National Reform Programme 2011 of Lithuaniaand delivering a Council opinionon the updated Convergence Programme of Lithuania, 2011-2014
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Litwy z
2011 r.
oraz zawierające opinię Rady
na temat zaktualizowanego programu konwergencji na lata 2011-2014
przedstawionego przez Litwę RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i art. 148 ust. 4, uwzględniając rozporządzenie
Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru
pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1],
w szczególności jego art. 9 ust. 3, uwzględniając zalecenie Komisji
Europejskiej[2], uwzględniając konkluzje Rady
Europejskiej, uwzględniając opinię Komitetu
Zatrudnienia, po konsultacji z Komitetem
Ekonomiczno-Finansowym, a także mając na uwadze, co następuje: (1)
W dniu 26 marca 2010 r. Rada Europejska
przyjęła wniosek Komisji Europejskiej dotyczący wprowadzenia
nowej strategii na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego,
zatytułowanej „Europa 2020”, opartej na ściślejszej koordynacji
polityki gospodarczej, która skupiać się będzie na
najważniejszych obszarach wymagających podjęcia
działań służących pobudzeniu europejskiego
potencjału w dziedzinie zrównoważonego rozwoju i konkurencyjności. (2)
W dniu 13 lipca 2010 r. Rada przyjęła
zalecenie w sprawie ogólnych wytycznych polityk gospodarczych państw
członkowskich i Unii (na lata 2010–2014), a w dniu 21 października
2010 r. decyzję dotyczącą wytycznych w sprawie polityki
zatrudnienia państw członkowskich[3], które razem
stanowią „zintegrowane wytyczne”. Państwa członkowskie
zostały poproszone o uwzględnienie zintegrowanych wytycznych w swojej
krajowej polityce gospodarczej i polityce zatrudnienia. (3)
Dnia 12 stycznia 2011 r. Komisja przyjęła
pierwszą roczną analizę wzrostu gospodarczego,
rozpoczynając w ten sposób nowy cykl zarządzania gospodarczego w UE i
pierwszy europejski semestr zintegrowanej i prowadzonej ex ante
koordynacji polityki, który ma swoje umocowanie w strategii „Europa 2020”. (4)
Dnia 25 marca 2011 r. Rada Europejska
zatwierdziła priorytety dotyczące konsolidacji budżetowej i
reform strukturalnych (zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 15 lutego i 7 marca
2011 r. i w związku z przedstawioną przez Komisję roczną analizą
wzrostu gospodarczego). Podkreśliła ona również priorytetowe
znaczenie przywrócenia dobrej sytuacji budżetowej i stabilności
finansów publicznych, zmniejszenia bezrobocia w drodze reform rynku pracy oraz
podjęcia nowych działań służących
zwiększeniu tempa wzrostu. Rada zwróciła się do państw
członkowskich, aby przekształciły te priorytety w konkretne
środki, które zostaną włączone do ich programów
stabilności lub programów konwergencji oraz do ich krajowych programów
reform. (5)
Dnia 25 marca 2011 r. Rada Europejska wezwała
także państwa członkowskie uczestniczące w pakcie euro
plus, by przedstawiły swoje zobowiązania w ramach tego paktu
odpowiednio wcześnie, tak by mogły zostać włączone do
ich programów stabilności lub konwergencji oraz krajowych programów
reform. (6)
Dnia 28 kwietnia 2011 r. Litwa przedstawiła
zaktualizowany w 2011 r. program konwergencji dotyczący lat 2011–2014 oraz
krajowy program reform z 2011 r. W celu uwzględnienia wewnętrznych
powiązań, te dwa programy zostały ocenione w tym samym czasie. (7)
Gospodarka Litwy jest na etapie
przezwyciężania poważnego kryzysu gospodarczego, w czasie którego
PKB spadł łącznie o 17 %, ponieważ spadek popytu krajowego
został spotęgowany przez załamanie światowego handlu. Rynek
pracy natychmiast zareagował na kryzys: nastąpił gwałtowny
wzrost bezrobocia, które z bardzo niskiego poziomu 4,2 % na początku 2008
r. osiągnęło rekordowy poziom 18,3 % w połowie 2010 r.
Zdecydowane podtrzymanie systemu zarządu walutą, wspomagane przez
znaczną konsolidację budżetową z jednoczesną
korektą wynagrodzeń w sektorze prywatnym i środkami
mającymi na celu wzmocnienie stabilności systemu finansowego,
pomogło w stabilizacji gospodarki. Gdy nastąpiło ożywienie
gospodarki światowej i gospodarka litewska zaczęła czerpać
korzyści z odzyskanej konkurencyjności, w 2010 r. odnotowano znaczne
zwiększenie eksportu i ponowny wzrost gospodarczy. W 2011 r., wraz ze
wzrostem popytu wewnętrznego, ożywienie gospodarcze nabiera tempa.
Niemniej, mimo że przewiduje się szybki spadek bezrobocia, pozostanie
ono nadal na poziomie dwucyfrowym. (8)
Na podstawie oceny zaktualizowanego programu
konwergencji na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1466/97 Rada jest zdania,
że scenariusz makroekonomiczny będący podstawą programu
konwergencji z 2011 r. jest realny. Jest on wprawdzie oparty na nieco bardziej
optymistycznych założeniach dotyczących wzrostu gospodarczego w
2011 r., ale jest zasadniczo zgodny z najnowszą prognozą Komisji na
rok 2012. W programie zaplanowano sprowadzenie deficytu do poziomu poniżej
wartości referencyjnej wynoszącej 3 % do 2012 r., czyli w terminie
wyznaczonym przez Radę, ale nie towarzyszą temu wystarczająco
sprecyzowane środki na rok 2012. Coraz większe tempo rozwoju
gospodarki może prowadzić do lepszych wyników budżetowych w 2011
r. niż zakładano w programie. Jeśli jednak tymczasowe środki
konsolidacji, które wygasną z końcem 2011 r., nie zostaną
odnowione i uzupełnione o znaczne środki o charakterze stałym,
zawarte w programie cele budżetowe na rok 2012 mogą nie zostać
zrealizowane, mimo coraz lepszych perspektyw makroekonomicznych. Średnia
roczna konsolidacja budżetu w latach 2010–2012 utrzymuje się znacznie
poniżej poziomu 2,25 % PKB, zaleconego przez Radę w ramach
procedury nadmiernego deficytu w dniu 16 lutego 2010 r. Ponieważ wzrost
gospodarczy i dochody podatkowe są znacznie wyższe niż przewidywano
w czasie wydawania przez Radę zalecenia w sprawie likwidacji nadmiernego
deficytu, realizacja wymaganej konsolidacji budżetowej powinna
umożliwić zmniejszenie deficytu i postęp w realizacji celu
średniookresowego w terminie wcześniejszym niż zakładano w
programie. Przewiduje się, że cel średniookresowy w postaci
nadwyżki strukturalnej wynoszącej 0,5 % PKB nie zostanie
osiągnięty w okresie objętym programem. (9)
Określenie dalszych środków konsolidacji
będzie stanowiło wyzwanie z uwagi na wymóg dokonania znacznej
korekty, aby zrealizować cel na 2012 r. określony w ramach procedury
nadmiernego deficytu i dokonać postępu w realizacji celu
średniookresowego, a także uwzględniając potrzebę
zapewnienia koniecznego współfinansowania w celu przyspieszenia absorpcji
funduszy strukturalnych UE i zwiększenia w gospodarce produktywnych
inwestycji. Poprawa wydajności sektora publicznego może stworzyć
dodatkowe możliwości korekty wydatków, bez uszczerbku dla
jakości usług publicznych. Jeśli nie zostaną przeprowadzone
dalsze reformy, w ciągu kilku najbliższych dziesięcioleci
wydatki związane ze starzeniem się społeczeństwa
będą wzrastać w tempie przekraczającym średnią
UE. W czerwcu 2010 r. rząd zatwierdził ogólne założenia
kompleksowej reformy systemu zabezpieczeń społecznych i systemu
emerytalnego. Wniosek obejmował znaczne podniesienie wieku emerytalnego,
zmiany w sposobie obliczania emerytur oraz włączenie emerytur
państwowych do ogólnego systemu ubezpieczenia społecznego.
Zatwierdzenie i skuteczne wdrożenie wszystkich aspektów tych propozycji
będzie miało decydujące znaczenie dla długoterminowej
stabilności finansów publicznych Litwy i może pomóc w
zwiększeniu podaży pracy poprzez stworzenie silniejszych zachęt
do podejmowania pracy przez starszych pracowników, zapewniając
jednocześnie adekwatny poziom emerytur. Ponadto długoterminowa
stabilność finansów publicznych wymaga także wzmocnienia ram
budżetowych. W szczególności w okresie poprzedzającym kryzys
ramy budżetowe nie zapobiegły częstym, znacznym korektom celów
związanych z wydatkami oraz procyklicznemu wzrostowi wydatków finansowanych
z dochodów nadzwyczajnych. Nadmierny wzrost wydatków finansowanych z dochodów
uzyskanych w okresie wysokiej koniunktury był źródłem silnych
zaburzeń równowagi budżetowej, które pojawiły się w czasie
kryzysu. Przyczyniły się one również do przegrzania gospodarki. (10)
Stopa bezrobocia na Litwie należy do
najwyższych w Unii Europejskiej. Bezpośrednim zagrożeniem jest to,
że szybko rosnące bezrobocie nabierze charakteru strukturalnego,
czemu należy zapobiec. Bardzo rygorystyczne przepisy prawa pracy i
czynniki zniechęcające do podejmowania zatrudnienia, jakie
istnieją w ramach systemu pomocy społecznej, utrudniają
prawidłowe funkcjonowanie rynku pracy. W połączeniu z
odpowiednio finansowaną aktywną polityką rynku pracy środki
podejmowane w tych dziedzinach mogą pomóc w ograniczaniu ryzyka, że
wysokie bezrobocie nabierze charakteru strukturalnego, a także w
zmniejszeniu znacznej szarej strefy. (11)
Litewskie przedsiębiorstwa państwowe
stanowią ok. 18 % PKB. W dalszym ciągu utrzymuje się wśród
nich tendencja do stosowania mało wydajnych rozwiązań, co
prowadzi do niezadowalających zysków finansowych. Właściwa
reforma przedsiębiorstw państwowych może także
prowadzić do zwiększenia konkurencji i poprawy otoczenia
działalności gospodarczej. W 2010 r. Litwa rozpoczęła
reformę w pięciu głównych sektorach. Reforma określa
wytyczne dla przedsiębiorstw państwowych w zakresie
przejrzystości, stanowiąc tym samym podstawę rozliczalności
organów administracji. Rządowa uchwała w sprawie zwiększenia
wydajności z grudnia 2010 r. dodatkowo ugruntowała
wiarygodność ram reformy. Niemniej jednak są to jedynie ramy i
wytyczne, a uchwała nie przewiduje wielu kluczowych środków, które
pierwotnie proponowano i które gwarantowałyby rozdział między
funkcjami regulacyjnymi a funkcjami związanymi z
własnością. (12)
Energochłonność litewskiej
gospodarki należy do najwyższych w UE. Jest to w znacznym stopniu
związane z kwestią ogrzewania budynków mieszkalnych. Główną
przyczyną problemu jest zły stan budynków wielomieszkaniowych. Mimo
że już w 2004 r. uchwalono strategię rozwiązania tego
problemu, to w rzeczywistości dokonano niewielu inwestycji. Ponadto
nastąpił szybki wzrost liczby zarejestrowanych samochodów, podczas
gdy dochody z podatków od energii i transportu spadły w stosunku do PKB
oraz w stosunku do podatków od dochodów z pracy (dużo wyższych
niż średnia w UE). Rozwiązanie kwestii niskich stawek
opodatkowania energii, w tym stawek dotyczących rejestracji i
własności środków transportu, stanowiłoby wsparcie
konsolidacji budżetowej w perspektywie krótkoterminowej, ale także
zachęcało do bardziej oszczędnego wykorzystania energii. (13)
Choć Litwa ma ogólnie przyjazne ramy
regulacyjne w zakresie działalności gospodarczej, to jednak
odnotowuje dość słabe wyniki jeśli chodzi o warunki
rozpoczynania działalności, terminy i koszty wydawania pozwoleń
budowlanych oraz ochronę inwestorów. Ulepszenie przepisów w tych obszarach
ułatwiłoby tworzenie nowych miejsc pracy oraz stymulowało wzrost
gospodarczy. Reforma polityki konkurencji może dodatkowo poprawić
otoczenie biznesowe, ale postęp w tym zakresie jest powolny, szczególnie w
sektorze energetyki i handlu detalicznego żywnością. Pełna
realizacja zmienionej krajowej strategii na rzecz niezależności
energetycznej pomoże w rozwiązaniu problemów dotyczących
bezpieczeństwa dostaw oraz osiągnięciu większej konkurencji
na rynku produkcji energii elektrycznej. Wdrożenie trzeciego unijnego
pakietu środków prawnych dotyczących rynku energii elektrycznej i
gazu zwiększyłoby konkurencję na rynku sprzedaży
detalicznej energii. W 2009 r. w sektorze handlu detalicznego
żywnością Litwa uchwaliła ustawę o zakazie
nieuczciwych działań przedsiębiorstw zajmujących się
handlem detalicznym. Mimo to w sektorze handlu detalicznego żywnością
nadal panuje niewystarczająca konkurencja, częściowo ze
względu na jego strukturę i niewydolne rozwiązania w zakresie
regulacji rynku. Koncentracja sieci handlu detalicznego
żywnością charakteryzuje się tendencją wzrostową:
w 2008 r. udział czterech największych sprzedawców detalicznych
osiągnął 72 % całkowitej sprzedaży. (14)
Litwa podjęła szereg zobowiązań
w ramach paktu euro plus[4]. W celu wzmocnienia
stabilności budżetowej Litwa przyjmie ustawy ułatwiające
gromadzenie środków finansowych w rezerwie Skarbu Państwa
przewidzianej na trudne okresy gospodarcze oraz wspierające
odpowiedzialną, antyinflacyjną politykę budżetową.
Zapowiedziano również szereg istotnych środków mających na celu
reformę systemu emerytalnego i systemu zabezpieczeń społecznych.
Środki w obszarze zatrudnienia koncentrują się na pobudzaniu
zatrudnienia, zwalczaniu zatrudnienia nielegalnego i nierejestrowanego oraz
wspieraniu elastycznych warunków zatrudnienia. Aby poprawić warunki
prowadzenia działalności gospodarczej przyjęto szereg
zobowiązań w celu usprawnienia funkcjonowania inspektoratów ds.
działalności gospodarczej, zwiększenia przejrzystości i
zmniejszenia obciążeń administracyjnych podmiotów gospodarczych.
Zobowiązania te dotyczą wszystkich czterech obszarów paktu. Ogólnie rzecz
biorąc, odzwierciedlają one program reform zawarty w programie
konwergencji i krajowym programie reform. Środki w obszarze zatrudnienia,
jeśli zostałyby wdrożone, stanowiłyby cenny wkład w
zwiększanie popytu na pracę. Zobowiązania w ramach paktu euro
plus zostały ocenione i uwzględnione w zaleceniach. (15)
Komisja dokonała oceny programu konwergencji i
krajowego programu reform, w tym zobowiązań w ramach paktu euro plus[5].
Komisja wzięła pod uwagę nie tylko ich znaczenie dla
zrównoważonego charakteru polityki budżetowej i polityki
społeczno-gospodarczej na Litwie, ale także stopień poszanowania
przepisów oraz wytycznych UE, ze względu na konieczność
wzmocnienia całościowego zarządzania gospodarczego w Unii Europejskiej
poprzez wnoszenie na poziomie UE wkładu w przyszłe decyzje krajowe. W
związku z powyższym Komisja jest zdania, że środki
zapewniające realizację celów budżetowych na rok 2012
będą musiały zostać doprecyzowane. Należy również
podjąć dalsze działania służące zreformowaniu
systemu emerytalnego w celu poprawy stabilności budżetowej i
zachęcania do wydłużania okresu aktywności zawodowej,
poprawie funkcjonowania rynku pracy, wdrożeniu pakietu reform
dotyczących przedsiębiorstw państwowych, zwiększeniu
efektywności energetycznej oraz rozwiązaniu problemu niskiego
opodatkowania energii, a także wzmocnienia konkurencji w niektórych
sektorach. (16)
W świetle powyższej oceny, a także
biorąc pod uwagę zalecenie Rady z dnia 2 czerwca 2010 r. wydane na
podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Rada
zbadała aktualizację z 2011 r. do programu konwergencji Litwy i jej
opinia[6] znajduje odzwierciedlenie
w szczególności w pkt 1) i 2) poniższego zalecenia.
Uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dnia 25 marca 2011 r.,
Rada zbadała krajowy program reform przedłożony przez
Litwę, NINIEJSZYM ZALECA Litwie podjęcie
następujących działań w latach 2011-2012: (1)
Przyjęcie dodatkowych środków
budżetowych o trwałym charakterze w ramach uchwalania budżetu na
2012 r. w celu skorygowania nadmiernego deficytu. Poprawę w zakresie
egzekwowania przepisów podatkowych i pełne wykorzystanie ożywienia
gospodarczego w celu przyspieszenia tempa zmniejszania deficytu
budżetowego oraz dokonania postępu w realizacji celu
średniookresowego na poziomie co najmniej 0,5 % PKB rocznie. Wzmocnienie
ram budżetowych, w szczególności poprzez wprowadzenie do
średniookresowych ram budżetowych egzekwowalnych i
wiążących pułapów wydatków. (2)
Przyjęcie proponowanych przepisów wykonawczych
w odniesieniu do reformy systemu emerytalnego. Usunięcie podatkowych
czynników zniechęcających do podejmowania pracy przez osoby
będące w wieku emerytalnym lub zbliżające się do tego
wieku w celu zwiększenia ich udziału w rynku pracy. (3)
Uelastycznienie rynku pracy poprzez zmianę
kodeksu pracy w celu zwiększenia jego elastyczności oraz stworzenia
możliwości lepszego wykorzystania umów na czas określony.
Zmianę odpowiednich przepisów, w szczególności ustawy o
pieniężnych świadczeniach z pomocy społecznej, w celu
wyeliminowania z systemu pomocy społecznej czynników
zniechęcających do podejmowania pracy. (4)
Wdrożenie wszystkich aspektów pakietu reform
dotyczących przedsiębiorstw państwowych do końca 2011 r.,
gwarantując rozdział między funkcjami regulacyjnymi a funkcjami
związanymi z własnością, jasne cele przedsiębiorstw,
zwiększoną przejrzystość i rozdział między
działalnością komercyjną i innymi rodzajami
działalności. (5)
Zwiększenie energooszczędności
budynków poprzez szybkie wdrożenie funduszu powierniczego, a także
podjęcie kroków w celu zmiany struktury opodatkowania poprzez większe
obciążenie podatkowe zużycia energii, poczynając od
podatków od rejestracji i własności pojazdów osobowych. (6)
Podjęcie działań na rzecz poprawy
warunków rozpoczynania działalności gospodarczej, wydawania
pozwoleń budowlanych, a także zwiększenia konkurencji w sektorze
energetycznym i sektorze handlu detalicznego. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1. [2] Dz.U. C […] z […], s. […]. [3] Utrzymane w mocy na 2011 r. decyzją Rady 2011/308/UE
z dnia 19 maja 2011 r. [4] Więcej informacji na temat zobowiązań
podjętych w ramach paktu euro plus można znaleźć w
SEC(2011) 723 [5] SEC(2011) 723. [6] Przewidziana w art. 5 ust. 3 rozporządzenia Rady
(WE) nr 1466/97.