UZASADNIENIE

1.           KONTEKST WNIOSKU

We wniosku Komisji dotyczącym wieloletnich ram finansowych (MFF) na lata 2014-2020, przyjętym dnia 29 czerwca, określono ramy budżetowe i główne kierunki finansowania wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) oraz zintegrowanej polityki morskiej (IMP).

Ponadto dnia 13 lipca 2011 r. Komisja przyjęła pakiet rozporządzeń ustanawiający nowe ramy legislacyjne WPRyb. W latach 2008-2010 zintegrowaną politykę morską (IMP) finansowano poprzez szereg projektów pilotażowych oraz działań przygotowawczych. Komisja zaproponowała utworzenie nowego instrumentu finansowego dla okresu od 2012 r. do 2013 r. W związku z wprowadzeniem nowych MFF zaistniała konieczność przyjęcia długoterminowego instrumentu, który zapewniłby wsparcie finansowe dla IMP.

Dnia 6 października 2011 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów, w którym określono wspólne zasady dla funduszy podlegających zarządzaniu dzielonemu, a którego nadrzędnym celem jest uproszczenie realizacji polityki. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny, Fundusz Spójności, Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich i przyszły Europejski Fundusz Morski i Rybacki (fundusze objęte zakresem wspólnych ram strategicznych) mają komplementarne cele i podlegają takiemu samemu trybowi zarządzania. Rozporządzenie w sprawie przepisów wspólnych określa szereg przepisów wspólnych dla tych funduszy. Przepisy te dotyczą ogólnych zasad, takich jak partnerstwo, wielopoziomowe sprawowanie rządów, równość kobiet i mężczyzn, zrównoważony charakter i zgodność z obowiązującym prawem unijnym i krajowym. Wniosek zawiera również wspólne elementy planowania i programowania strategicznego, w tym wykaz tematycznych celów opartych na strategii „Europa 2020”, a także przepisy dotyczące wspólnych ram strategicznych na szczeblu unijnym oraz dotyczące umów partnerskich, które mają zostać zawarte z każdym państwem członkowskim. Wniosek wprowadza również uwarunkowania makroekonomiczne i określa wspólne podejście, w ramach którego nacisk kładzie się na wyniki uzyskiwane dzięki funduszom objętym zakresem wspólnych ram strategicznych. Dlatego też zawiera on uwarunkowania ex-ante i przegląd wyników, ale także ustalenia dotyczące monitorowania, sprawozdawczości i oceny. Określono również wspólne przepisy dotyczące zasad kwalifikowalności oraz zdefiniowano specjalne uzgodnienia dla instrumentów finansowych i rozwoju lokalnego kierowanego przez lokalną społeczność. Niektóre uzgodnienia dotyczące zarządzania i kontroli są również takie same dla wszystkich funduszy objętych zakresem wspólnych ram strategicznych.

Poprzez niniejszy wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR) dąży się do osiągnięcia celów zreformowanej WPRyb i celów IMP. Wniosek oparto na następujących celach, które sformułowano ponownie pod kątem finansowania:

1)           promowanie zrównoważonego i konkurencyjnego rybołówstwa i akwakultury;

2)           wspieranie procesu opracowywania i wdrażania zintegrowanej polityki morskiej UE, w sposób uzupełniający politykę spójności i WPRyb;

3)           promowanie zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu rozwoju terytorialnego obszarów rybackich (włącznie z akwakulturą i rybołówstwem śródlądowym);

4)           przyczynianie się do wdrażania WPRyb.

Trwają negocjacje Światowej Organizacji Handlu dotyczące nowych zasad w zakresie dotacji dla sektora rybołówstwa. Ich wstępny charakter nie pozwala przesądzać o wyniku. Jeżeli jednak negocjacje miałyby skutkować nowymi zobowiązaniami dla UE, należy zapewnić zgodność wniosku dotyczącego EFMR. W tym celu konieczne może się okazać zbadanie zgodności odnośnych środków EFMR.

2.           WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

Na podstawie oceny ex post IFOR i śródokresowej oceny obecnego Europejskiego Funduszu Rybackiego (EFR), a także z wykorzystaniem oceny skutków reformy WPRyb w ocenie skutków EFMR dokonano oceny trzech alternatywnych wariantów: (i) wariant „EFR+”, który jest kontynuacją obecnego EFR, z pominięciem większości bezpośrednich dotacji dla flot, i wsparcia ukierunkowanego na realizację celów reformy WPRyb, (ii) wariant „EFR+integracja”, w ramach którego pozostałe instrumenty finansowania WPRyb połączono w ramach jednego funduszu zastępującego EFR, lecz z zachowaniem obecnego modelu zarządzania oraz (iii) wariant „EFR+konwergencja”, w ramach którego wsparcie dla IMP również włączono do nowego jednego funduszu, a wszystkie instrumenty objęto – w najszerszym możliwym zakresie – zarządzaniem dzielonym.

Te trzy scenariusze polityczne dostosowano do scenariusza dla reformy WPRyb wskazanego jako preferowany i dokonano ich oceny na podstawie tego samego scenariusza odniesienia. Uwzględniono również wyniki konsultacji rozpoczętych wraz z przyjęciem zielonej księgi w kwietniu 2009 r. Wynik tych konsultacji podsumowano poniżej:

– W wielu zgłaszanych uwagach wnioskowano o kontynuowanie finansowania rybołówstwa ze środków publicznych, choć kilka państw członkowskich i większość organizacji pozarządowych dowodziło, że takie finansowanie powoduje zachowanie nieopłacalnych struktur, przyczynia się do nadmiernej zdolności połowowej i sprawia, że sektor jest uzależniony od dotacji.

– Wszystkie zainteresowane strony były zgodne, że jakiekolwiek przyszłe wsparcie powinno iść w parze z wdrażaniem reformy WPRyb i obniżyć koszty dostosowania ponoszone przez podmioty z tego sektora.

– Finansowanie unijne powinno być ukierunkowane głównie na badania i innowacje, tym samym zwiększając ochronę obszarów morskich, a także wspierając organizacje rybaków i rozwój lokalny.

– Za istotne uważa się powiązanie z IMP: strategie polityczne dotyczące obszarów morskich nie mogą dłużej funkcjonować niezależnie od siebie, a ponadto należy zwiększyć spójność pomiędzy WPRyb a IMP.

– Należy zwiększyć zależność między finansowaniem unijnym a realizacją celów WPRyb. Przestrzeganie przepisów/realizacja celów powinny przekładać się na dostępność środków.

– Grupa państw członkowskich silnie popiera bardziej sektorowe podejście do przyznawania środków (powiązane z wielkością sektora rybołówstwa, a nie z poziomem rozwoju gospodarczego, jak to ma miejsce obecnie), podczas gdy Parlament Europejski jest przeciwny takiej zmianie.

– Panuje ogólna zgoda w kwestii dużego znaczenia flot łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, które w społecznościach obszarów przybrzeżnych nadal pozostają ważnym źródłem miejsc pracy. Niektóre państwa członkowskie popierają koncepcję uprzywilejowanego dostępu do finansowania dla tego rodzaju flot, jednak pozostałe są przeciwne takiemu szczególnemu traktowaniu.

– Przeważająca większość sektora oraz państw członkowskich uważa, że wspólne usługi (takie jak kontrola i gromadzenie danych) powinno się nadal finansować ze środków unijnych.

Oprócz konsultacji publicznych zorganizowano około 200 spotkań z zainteresowanymi stronami. Także w 2010 r. i 2011 r. odbyły się spotkania, podczas których omawiano reformę i finansowanie WPRyb. W szczególności: (i) dnia 13 kwietnia 2010 r. w Brukseli odbyło się specjalne seminarium poświęcone przyszłemu EFR, z udziałem zainteresowanych stron z sektora, związków zawodowych, PE i państw członkowskich, (ii) odbyły się dwa spotkania z państwami członkowskimi, w Gand (12-14 września 2010 r.) i Noordwijk (9-11 marca 2011 r.), (iii) w dniach 12-13 kwietnia 2011 r. w Brukseli odbyła się konferencja na temat przyszłości lokalnego rozwoju na obszarach rybackich. Komisja, Rada i PE potwierdziły zasadność stosowania zintegrowanego podejścia do zagadnień związanych z obszarami morskimi i konieczność finansowania IMP.

Z oceny skutków wynika, że wariant „EFR+konwergencja” osiąga lepsze rezultaty niż pozostałe dwa warianty pod względem trzech głównych wskaźników skutków wybranych do analizy: zmniejszenie oddziaływania rybołówstwa na środowisko naturalne, wypełnienie luki innowacyjnej w sektorze rybołówstwa i akwakultury oraz liczba miejsc pracy utworzonych w społecznościach zależnych od rybołówstwa.

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Proponuje się, aby połączyć większość instrumentów finansowych obecnej WPRyb i IMP w ramach jednego funduszu, z wyjątkiem porozumień w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem (SFA) oraz obowiązkowego wkładu na rzecz regionalnych organizacji ds. rybołówstwa (RFMO). Europejski Fundusz Morski i Rybacki oparto na 4 filarach:

· Inteligentne, ekologiczne rybołówstwo (zarządzanie dzielone) – aby wspierać przejście na zrównoważone połowy, które są bardziej selektywne, nie powodują odrzutów oraz są mniej szkodliwe dla morskich ekosystemów, przez co przyczyniają się do zrównoważonego zarządzania takimi ekosystemami; a także aby zapewnić wsparcie ukierunkowane na innowacje i generowanie wartości dodanej, dzięki czemu sektor rybołówstwa będzie rentowny i odporny na zewnętrzne wstrząsy oraz konkurencję z państw trzecich.

· Inteligentna, ekologiczna akwakultura (zarządzanie dzielone) – aby osiągnąć rentowną, konkurencyjną i ekologiczną akwakulturę, zdolną do konkurowania na globalnym rynku oraz dostarczającą konsumentom z UE zdrowe produkty o wysokiej wartości odżywczej.

· Zrównoważony rozwój terytorialny sprzyjający włączeniu społecznemu (zarządzanie dzielone) – aby powstrzymać podupadanie wielu zależnych od połowów społeczności zamieszkujących obszary przybrzeżne i obszary w głębi lądu, poprzez podnoszenie wartości połowów i działań związanych z połowami oraz poprzez różnicowanie takiej działalności w kierunku innych sektorów gospodarki morskiej.

· Zintegrowana polityka morska (bezpośrednie zarządzanie scentralizowane) – aby wspierać te przekrojowe priorytety, które generują oszczędności i wzrost, ale których państwa członkowskie nie podejmą samodzielnie – takie jak wiedza o morzu, planowanie przestrzenne obszarów morskich, zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną, zintegrowany nadzór morski, ochrona środowiska, a zwłaszcza jej różnorodności biologicznej oraz dostosowanie do niekorzystnych skutków zmiany klimatu na obszarach przybrzeżnych.

Oprócz powyższych czterech filarów EFMR będzie obejmować środki wspomagające: gromadzenie danych oraz doradztwo naukowe, kontrolę, sprawowanie rządów, rynki rybne (w tym w regionach najbardziej oddalonych), dobrowolne płatności na rzecz regionalnych organizacji ds. rybołówstwa oraz wsparcie techniczne.

Wniosek jest zgodny z zasadą pomocniczości. Ogólnym celem EFMR jest wspieranie realizacji celów WPRyb, polityki podlegającej wyłącznej kompetencji UE, a także dalszy rozwój zintegrowanej polityki morskiej UE. Państwa członkowskie nie są w stanie osiągnąć tych celów w drodze samodzielnych działań. Proces realizacji tych celów będzie przebiegał sprawniej na szczeblu UE dzięki wieloletniemu finansowaniu ukierunkowanemu na odpowiednie priorytety.

4. Wyciągnięte wnioski i nowe aspekty EFMR

Wkład w realizację strategii „Europa 2020”

EFMR przyczyni się do osiągnięcia celów strategii „Europa 2020” w ramach jej trzech inicjatyw przewodnich: i) Europa efektywnie korzystająca z zasobów, ii) Unia innowacji oraz iii) Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia.

Kluczowym wkładem EFMR w realizację inicjatywy „Europa efektywnie korzystająca z zasobów” będzie wsparcie przejścia na zrównoważone połowy, w oparciu o maksymalne podtrzymywalne połowy, eliminowanie odrzutów i zmniejszenie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie, promowanie akwakultury o wysokim poziomie ochrony środowiska i zwiększona koordynacja polityki dotyczącej obszarów morskich, co skutkować będzie bardziej zrównoważonym gospodarowaniem zasobami.

W ramach „Programu na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia” priorytetem EFMR będzie zwiększenie zatrudnienia, spójności terytorialnej i włączenia społecznego w społecznościach zależnych od rybołówstwa. Różnicowanie lokalnej gospodarki, w szczególności w kierunku sektorów spoza gospodarki morskiej, spowoduje powstanie na obszarach przybrzeżnych nowych miejsc pracy i możliwości wzrostu gospodarczego.

EFMR będzie się również przyczyniać do realizacji inicjatywy „Unia innowacji” przez wspieranie innowacji dotyczących produktów i procesów na wszystkich etapach produkcji, wprowadzania do obrotu i sieci dystrybucji w sektorze rybołówstwa i akwakultury, poprzez podnoszenie wartości produktów rybołówstwa i akwakultury, wsparcie dla ekoinnowacji oraz dalszy rozwój nowych, innowacyjnych i przekrojowych narzędzi polityki, takich jak wiedza o morzu, planowanie przestrzenne obszarów morskich i zintegrowany nadzór morski.

Większy nacisk na wymiar społeczny

EFMR będzie wspierać spójność społeczną i tworzenie nowych miejsc pracy w społecznościach zależnych od rybołówstwa przez zwiększanie wartości rybołówstwa i różnicowanie działalności gospodarczej w kierunku innych sektorów gospodarki morskiej. Wzmocnione zostanie również oparte na społeczności podejście do zrównoważonego rozwoju obszarów rybackich. Ponadto w ramach EFMR po raz pierwszy doceniono rolę, jaką często w rodzinnych przedsiębiorstwach rybackich odgrywają małżonkowie – a zwłaszcza kobiety – w wielu przypadkach bez jakiegokolwiek prawnego uznania. mogą oni korzystać, między innymi, ze wsparcia przyznawanego w ramach EFMR dla szkoleń, zwłaszcza na potrzeby nabywania umiejętności zawodowych związanych z innowacjami i przedsiębiorczością.

W ramach EFMR będzie się także promować kapitał ludzki i wspierać różnicowanie działalności przez umożliwianie lokalnym społecznościom nabywania umiejętności koniecznych do rozpoczęcia nowych rodzajów działalności pojawiających się w innych sektorach gospodarki morskiej. W ramach takiego podejścia wykorzystane zostanie również dziedzictwo naturalne i kulturowe jako istotne zalety umożliwiające rozwój lokalny.

W obliczu dużego znaczenia flot łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego dla społeczności obszarów przybrzeżnych w ramach EFMR proponuje się zastosowanie dla tego rodzaju flot wyższego wskaźnika intensywności pomocy i wprowadzenie pewnych specjalnych środków, do których kwalifikowałyby się tylko takie floty. Środki te obejmują profesjonalne doradztwo dotyczące strategii biznesowych i wprowadzania do obrotu, nowo powstające przedsiębiorstwa poza sektorem połowów oraz specjalne wsparcie dla innowacji, które jest szczególnie istotne, zważywszy że większość flot łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego to mikroprzedsiębiorstwa z ograniczonym dostępem do finansowania.

Jako priorytetowe traktowane będą rozwiązania oparte na podejściu zbiorowym, między innymi te stosowane przez organizacje producentów, ponieważ takie rozwiązania opierają się na kapitale społecznym i pozwalają na osiągnięcie masy krytycznej inwestycji. W ramach takich rozwiązań zbiorowych również możliwe będzie korzystanie z wyższego wskaźnika intensywności pomocy.

Zasada równowagi środowiskowej

Obowiązujące obecnie środki usprawniono i poddano przeglądowi w celu ich ścisłego powiązania z zasadą zrównoważenia środowiskowego. Nadmierna zdolność połowowa wciąż pozostaje istotnym problemem WPRyb i jednym z kluczowych czynników powodujących przełowienie. Rozwiązanie problemu nadmiernej zdolności połowowej przy użyciu pomocy publicznej, między innymi poprzez złomowanie, okazało się nieskuteczne. Mimo iż od 1994 r. przeznaczono na ten cel 1,7 mld EUR, rzeczywista zdolność połowowa większości flot UE nie uległa zmniejszeniu. W związku z powyższym w ramach EFMR nie będzie się już udzielać wsparcia dla złomowania, a zaoszczędzone w ten sposób zasoby przeznaczone zostaną na bardziej skuteczne formy pomocy na rzecz zrównoważonego rybołówstwa.

W ramach EFMR wspierane będzie przejście na maksymalny podtrzymywalny połów oraz ułatwianie stopniowego wprowadzania zakazu odrzutów w drodze zintegrowanego podejścia, obejmującego takie środki jak wsparcie dla bardziej selektywnych narzędzi oraz technik połowowych, inwestycje w sprzęt na statkach rybackich i obiekty portowe konieczne do wykorzystania niechcianych połowów, a także środki dotyczące wprowadzania do obrotu i przetwarzanie produktów. W tym samym celu znacznie zwiększono środki finansowe przeznaczone na gromadzenie danych i doradztwo naukowe (w celu zwiększenia liczby stad, dla których dostępne jest doradztwo naukowe) oraz na potrzeby wydatków związanych z kontrolą (w celu zapewnienia ściślejszego przestrzegania przepisów).

Położony zostanie również nacisk na rozwój akwakultury o wysokim stopniu ochrony środowiska i wsparcie dla akwakultury, która w pozytywny sposób oddziałuje na ekosystemy.

Globalny sektor rybołówstwa odpowiada za około 1,2 % ogólnoświatowego zużycia paliwa. Konieczne jest bardziej oszczędne gospodarowanie zasobami i zmniejszenie emisji w sektorze połowowym oraz, choć w mniejszym stopniu, również w akwakulturze, by przyczynić się do realizacji głównego celu strategii „Europa 2020” dotyczącego zmiany klimatu. Dlatego też w ramach EFMR wsparcie otrzymają środki mające na celu łagodzenie zmiany klimatu.

Ukierunkowanie na innowacyjne, rentowne i konkurencyjne rybołówstwo i akwakulturę

Zarówno sektor rybołówstwa, jak i akwakultury borykają się z trudnościami w dziedzinie innowacji. Dostawy, wprowadzanie do obrotu i sprzedaż organizuje się obecnie w taki sposób, że przedsiębiorstwa rybackie i przedsiębiorstwa z sektora akwakultury w większości przypadków nie biorą udziału w sprzedaży swoich produktów i wprowadzaniu ich do obrotu.

1.           EFMR obejmuje nowe środki silnie ukierunkowane na innowacje, mające na celu wspieranie rozwoju nowych lub ulepszonych produktów, procesów, systemów zarządzania i organizacji w ramach całego łańcucha wartości. Taki rozwój pomoże przedsiębiorstwom z sektora rybołówstwa i akwakultury zwiększyć wartość swoich produktów, zmniejszyć wpływ swojej działalności na środowisko i obniżyć koszty produkcji. Wsparcie dla innowacji zapewniać będą również środki mające na celu stymulowanie współpracy między naukowcami i rybakami. W ramach wsparcia dla rozwoju kierowanego przez lokalną społeczność innowacje upowszechniać będzie się również na szczeblu lokalnym, mając na względzie, że takie innowacje są często wpisane w lokalny kontekst oraz mogą dotyczyć technologii lub innych dziedzin oraz opierać się na nowych lub też tradycyjnych praktykach.

2.           W ramach EFMR dążyć się będzie również, po raz pierwszy, do promowania nowych form akwakultury o dużym potencjale wzrostu, takich jak akwakultura prowadzona na morzu lub akwakultura niezwiązana z żywnością. Ten nowy aspekt obejmuje również wsparcie dla akwakultury wielofunkcyjnej, umożliwiającej różnicowanie dochodów przedsiębiorstw z sektora akwakultury dzięki takiej działalności jak wędkarstwo, sprzedaż bezpośrednia, ekoturystyka lub działania edukacyjne związane z akwakulturą. Proponuje się także wsparcie zwiększające korzystanie z usług doradczych wśród przedsiębiorstw z sektora akwakultury oraz środki zwiększające potencjał terenów hodowli w ramach akwakultury (przez, między innymi, finansowanie planowania przestrzennego obszarów morskich i poprawę infrastruktury).

Zachęcać się będzie również do działań o charakterze uzupełniającym w stosunku do programów dotyczących badań i innowacji przewidzianych w nowym, przygotowywanym programie ramowym w zakresie badań naukowych (Horyzont 2020) oraz do działań umożliwiających synergię z takimi programami.

Nowy bodziec dla rozwoju zintegrowanej polityki morskiej (IMP)

IMP zainicjowano w 2007 r. w celu ułatwienia koordynacji kwestii związanych z obszarami morskimi podejmowanych przez różne państwa członkowskie oraz należących do różnych sektorów (z dziedziny transportu morskiego, przemysłu, regionów przybrzeżnych, energii morskiej, rybołówstwa czy też środowiska morskiego). Skutkiem skoordynowania obszarów polityki – które wcześniej należały do różnych sektorów – jest zmniejszenie kosztów oraz większa efektywność.

Środki dla IMP z EFMR przeznaczone będę głównie na rozwój międzysektorowych narzędzi polityki: inicjatyw, które przynoszą korzyści różnym sektorom, a które nie mogłyby zostać zrealizowane w ramach poszczególnych obszarów polityki. Planowanie przestrzenne obszarów morskich zapewnia stabilne ramy prawne do zarządzania w zrównoważony sposób obszarami i zasobami morskimi oraz morskimi usługami ekosystemowymi. Wykazano, że takie planowanie przestrzenne przyśpiesza realizację inwestycji na obszarach morskich oraz obniża prawne i administracyjne koszty ponoszone przez przedsiębiorstwa. Z kolei zintegrowany nadzór morski umożliwia podmiotom z sektora publicznego wymianę danych w celu efektywnego radzenia sobie z wydarzeniami mającymi miejsce na morzu w czasie rzeczywistym. Dzięki temu unika się powielania kosztownych działań związanych z nadzorem morskim, które wymagają dużych nakładów zasobów. Zintegrowany nadzór oznacza synergie przynoszące oszczędności, a co za tym idzie – lepsze wykorzystanie publicznych środków. „Wiedza o morzu 2020” ma na celu zgromadzenie rozproszonej wiedzy o morzach europejskich w ramach jednego zasobu, który będzie publicznie i łatwo dostępny. W ramach dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej, która stanowi filar IMP pod względem ochrony środowiska, nadal będzie określać się granice zrównoważonego rozwoju działalności człowieka, która oddziałuje na środowisko morskie.

Zarządzanie kwestiami związanymi z obszarami morskimi w zintegrowany sposób oznacza lepsze wydatkowanie publicznych środków i zmaksymalizowanie oddziaływania różnych strategii politycznych mających wpływ na morze. Co za tym idzie, środki finansowe przeznaczane będą również na rozwój zintegrowanego zarządzania obszarami morskimi na poziomie basenu morskiego. Koordynacja na poziomie basenu morskiego gwarantuje, że środki finansowe są wydatkowane w ramach różnych strategii politycznych w spójny sposób, z zastosowaniem różnych źródeł finansowania. Włączenie IMP do EFMR wiąże się również ze wsparciem dla uwzględniania celów związanych z obszarami morskimi w ramach pozostałych funduszy, co umożliwi polityce dotyczącej obszarów morskich w większym stopniu przyczynić się do realizacji celów strategii „Europa 2020”.

Uproszczenie i zmniejszenie obciążenia administracyjnego

Połączenie w ramach jednego funduszu różnych instrumentów finansowych wspierających WPRyb i IMP wprowadzi duże uproszczenia wynikające z ulepszonych i ujednoliconych przepisów i procedur. Ponadto gromadzenie danych, kontrola oraz środki rynkowe, w tym wyrównanie kosztów ponoszonych przez podmioty z regionów najbardziej oddalonych, wraz ze środkami z dawnego EFR podlegać będą zarządzaniu dzielonemu. Oznacza to, że cztery zestawy procedur – dotyczących decyzji finansowych, sprawozdawczości, monitorowania i oceny – zastąpi jeden zestaw.

Ponadto w ocenie śródokresowej EFR wykazano, że głównym obciążeniem administracyjnym było ustanowienie systemu zarządzania i kontroli. We wniosku dotyczącym rozporządzania w sprawie przepisów wspólnych przewidziano system zarządzania i kontroli podobny dla wszystkich funduszy objętych zakresem wspólnych ram strategicznych i oparty na wspólnych zasadach. Wprowadzono również system krajowej akredytacji celem wzmocnienia zobowiązania państw członkowskich do należytego zarządzania finansami. Zharmonizowano uzgodnienia stanowiące podstawę pewności Komisji co do prawidłowości wydatków oraz wprowadzono nowe wspólne elementy, takie jak poświadczenia wiarygodności dotyczące zarządzania i roczne rozliczenia rachunków. Takie podejście sprawi, że ustanowienie systemu kontroli i zarządzania będzie trwało znacznie krócej oraz przyśpieszy jego wdrożenie. Dzięki dostosowaniu mechanizmu realizacji do mechanizmu realizacji dla funduszu rozwoju obszarów wiejskich państwa członkowskie będą miały możliwość wykorzystania tych samych organów do zarządzania programami operacyjnymi zarówno w ramach EFRROW, jak i EFMR. Przyczyni się to dalszego zmniejszenia kosztów administracyjnych w wyniku ujednoliconego podejścia do zarządzania i kontroli, w tym do sprawozdawczości, oceny i monitorowania.

Wspólne przepisy dotyczące wykorzystania instrumentów finansowych zapewniają dokładniejsze ramy dla ich działania i wyraźnie stanowią, że instrumenty finansowe można wykorzystywać dla wszystkich rodzajów inwestycji i beneficjentów. Umożliwia to dołączenie wkładu z EFMR do już istniejących mechanizmów finansowych, w której to dziedzinie opracowano już porozumienia dotyczące innych funduszy UE, dzięki czemu unika się obciążenia administracyjnego i powielania instytucji, a ponadto inżynieria finansowa staje się atrakcyjniejszą alternatywą dla współfinansowania w postaci dotacji.

Zintegrowane podejście do rozwoju kierowanego przez lokalną społeczność (obecna oś 4) ułatwia realizację wspólnych przedsięwzięć finansowanych przez fundusze objęte zakresem wspólnych ram strategicznych, dzięki wspólnej ocenie i zatwierdzeniu lokalnych strategii rozwoju, finansowaniu kosztów zarządzania przez tylko jedno źródło oraz braku wymogu powiadamiania różnych organów o takich poniesionych kosztach.

Zastosowanie wspólnych wskaźników ułatwi sprawozdawczość ze strony państw członkowskich, z uwagi na nacisk na wymierne dane dotyczące postępów i ograniczenie elementów opisowych.

W ramach EFMR sprecyzowano również zasady dotyczące zgodności z WPRyb, zwłaszcza z przepisami ramowymi w zakresie gromadzenia danych, a także z przepisami rozporządzeń dotyczących kontroli i nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów, tym samym zapewniając państwom członkowskim i beneficjentom większą pewność prawa.

W celu uproszczenia procesu wdrażania EFMR zharmonizowano zasady kwalifikowalności z innymi funduszami unijnymi. Ułatwi to obsługę projektów zarówno z punktu widzenia beneficjentów, jak i organów krajowych, a także usprawni wdrażanie projektów zintegrowanych. Szersze zastosowanie wariantów zakładających uproszczone koszty będzie dostępne dla części EFMR podlegającej zarządzaniu dzielonemu (koszty standardowe, płatności ryczałtowe i dotacje według stawki ryczałtowej), tym samym zmniejszając koszty związane z kontrolą i poziomem błędu.

Podejście strategiczne:

Wspólne ramy strategiczne i umowy partnerskie obejmują pięć funduszy podlegających zarządzaniu dzielonemu na podstawie rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów. Te ramy pozwalają na lepsze strategiczne dopasowanie tych funduszy na szczeblu unijnym. Wspólne ramy strategiczne zostaną wdrożone za pomocą umowy partnerskiej, co zapewni koordynację funduszy objętych zakresem wspólnych ram strategicznych na szczeblu krajowym.

Obecnie koordynacja EFR z innymi elementami finansowania UE odbywa się zgodnie z zasadą wytyczania granic między funduszami, co w przeszłości prowadziło do częściowego pokrywania się obszarów polityki, a także do powstawania luk między nimi. Konieczny jest więc lepszy mechanizm koordynacji, a nowy mechanizm realizacji, który kładzie większy nacisk na podejście strategiczne, powinien rozwiązać te problemy. Wspólne ramy strategiczne i umowy partnerskie zastąpią podejście strategiczne (krajowe plany strategiczne) wprowadzone w ramach obecnego EFR, które wiąże się z poważnymi ograniczeniami i wymaga nieproporcjonalnego wysiłku od państw członkowskich otrzymujących z EFR ograniczone środki.

Programowanie strategiczne

W EFMR położono nacisk na długoterminowe cele strategiczne WPRyb i IMP, w tym zrównoważone i konkurencyjne rybołówstwo i akwakulturę, spójne ramy polityczne umożliwiające dalszy rozwój IMP, a także zrównoważony i sprzyjający włączeniu społecznemu rozwój terytorialny obszarów rybackich. Zgodnie ze strategią „Europa 2020” te ogólne cele na lata 2014-2020 przekładają się na następujących sześć unijnych priorytetów EFMR:

– zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej;

– wspieranie innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy rybołówstwa;

– wspieranie innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy akwakultury;

– promowanie zrównoważonego i zasobooszczędnego rybołówstwa;

– promowanie zrównoważonej i zasobooszczędnej akwakultury;

– ułatwianie wdrażania WPRyb.

Priorytety te staną się podstawą programowania finansowego, w tym również podstawą dla określenia wskaźników celu dotyczących każdego z tych priorytetów.

Uwarunkowania

W rozporządzeniu w sprawie wspólnych przepisów wprowadzono nowe przepisy dotyczące uwarunkowań, by zagwarantować, że dzięki finansowaniu unijnemu tworzy się silne zachęty dla państw członkowskich do realizacji założeń i celów strategii „Europa 2020”. Uwarunkowania te mieć będą formę zarówno warunków ex ante, które należy spełnić przed wydatkowaniem środków, jak i warunków ex post, dzięki którym uruchomienie 5 % środków finansowych w ramach EFMR będzie uzależnione od wyników. Uwarunkowania ex post będą oparte na realizacji kluczowych etapów związanych z osiąganiem celów w zakresie produktów i wyników dotyczących założeń strategii „Europa 2020”, które to cele określono dla programów w umowach partnerskich.

Unijna pomoc finansowa w ramach EFMR będzie uzależniona od zgodności działań państw członkowskich i podmiotów gospodarczych z celami i przepisami WPRyb, zwłaszcza od wypełniania zobowiązań dotyczących kontroli i gromadzenia danych oraz przestrzegania przepisów rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Ponadto uwarunkowanie ex ante dotyczyć będzie akwakultury i w ramach tego uwarunkowania państwa członkowskie będą zobowiązane opracować na podstawie unijnych strategicznych wytycznych wieloletnie krajowe plany strategiczne. Jak stanowi rozporządzenie w sprawie WPRyb, celem tych planów, opartych na unijnych strategicznych wytycznych, będzie przyczynienie się do zrównoważonego rozwoju akwakultury w odniesieniu do prowadzenia bezpiecznej działalności gospodarczej, dostępu do wód i przestrzeni, oraz uproszczenie administracyjnych procedur związanych z wydawaniem licencji. Takie uwarunkowania zwiększą przestrzeganie przepisów WPRyb, a także spójność całej polityki.

Monitorowanie i ocena

Z oceny śródokresowej EFR wynika, że obowiązujące wskaźniki kładą nacisk na produkty i są zbyt liczne. Co więcej, brakuje im wspólnego podejścia i wspólnej definicji jednostek do pomiaru.

Dlatego też w EFMR proponuje się wspólne strategiczne ramy monitorowania i oceny, które będą obejmować zestaw wspólnych wskaźników produktów, wyników i oddziaływania, opracowanych we współpracy z państwami członkowskimi i przyjętych na mocy aktu wykonawczego. Wskaźniki te będą powiązane z priorytetami EFMR, pozwalając tym samym na agregację danych na szczeblu unijnym i ocenę postępów, efektywności i skuteczności procesu wdrażania polityki, która jest konieczna, między innymi, na potrzeby alokacji na rzecz rezerwy na wykonanie. Ocena ex ante zostanie wykorzystana do określenia wartości odniesienia, etapów kluczowych i wskaźników celu, które następnie zostaną włączone do umów partnerskich i programów operacyjnych. W dwóch specjalnych rocznych sprawozdaniach sporządzonych w 2017 i 2019 r. zamieszczone zostaną dane dotyczące stanu realizacji polityki oraz wnioski dla kolejnego okresu programowania.

4.           WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek w sprawie wieloletnich ram finansowych zawiera przepis stanowiący, że znaczną część unijnego budżetu powinno się nadal przeznaczać na politykę dotyczącą rybołówstwa i obszarów morskich. Środki finansowe na lata 2014-2020, według cen bieżących, określono na poziomie 7 535 mld EUR, wraz z porozumieniami w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem oraz obowiązkowymi płatnościami na rzecz regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, które są finansowane na podstawie odrębnego instrumentu. Budżet EFMR wynosi, według cen bieżących, 6 567 mln EUR. Szczegóły finansowego wpływu wniosku w sprawie EFMR określono w sprawozdaniu finansowym stanowiącym załącznik do wniosku.

2011/0380 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego [uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 i rozporządzenie Rady (WE) nr 861/2006 oraz rozporządzenie Rady nr XXX/2011 w sprawie zintegrowanej polityki morskiej]

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42, art. 43 ust. 2, art. 91 ust. 1,art. 100 ust. 2, art. 173 ust. 3, art. 175, art. 188, art. 192 ust. 1, art. 194 ust. 2 oraz art. 195 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[1],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[2],

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W komunikacie Komisji „Reforma wspólnej polityki rybołówstwa” (zwanym dalej „komunikatem w sprawie WPRyb”) skierowanym do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów przedstawiono potencjalne wyzwania, cele i kierunki wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPRyb”) po 2013 r. W świetle debaty w sprawie tego komunikatu należy zreformować WPRyb ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. Reforma ta powinna objąć wszystkie główne elementy WPRyb, w tym jej aspekty finansowe. Aby uwzględnić cele reformy, należy uchylić rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego[3], rozporządzenie (WE) nr 861/2006 ustanawiające wspólnotowe środki finansowe na rzecz wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa oraz w obszarze prawa morza[4], przepisy rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 w sprawie funduszu gwarancyjnego dotyczące produktów rybołówstwa i akwakultury[5], rozporządzenie (WE) nr 791/2007 wprowadzające system wyrównania dodatkowych kosztów poniesionych przy wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów rybołówstwa z Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich i oraz Gujany Francuskiej i Reunion, z powodu oddalenia tych regionów[6], oraz zastąpić je nowym rozporządzeniem w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR). W związku z tym, że wszelkie kwestie dotyczące europejskich oceanów i mórz są wzajemnie powiązane, nowe rozporządzenie powinno również wspierać dalszy rozwój zintegrowanej polityki morskiej (IMP) zdefiniowanej w [rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającym Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej].

(2) Zakres EFMR powinien obejmować wsparcie dla WPRyb, czyli wsparcie w takich dziedzinach jak ochrona żywych zasobów morza, żywych zasobów słodkowodnych i akwakultury, zarządzanie nimi i ich eksploatacja, a także w dziedzinie przetwarzania i wprowadzenia do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, jeśli taka działalność jest prowadzona na terytorium państw członkowskich lub na wodach Unii, w tym przez statki rybackie pływające pod banderą i zarejestrowane w państwach trzecich lub unijne statki rybackie bądź przez obywateli państw członkowskich, bez uszczerbku dla głównej odpowiedzialności państwa bandery, z uwzględnieniem przepisów art. 117 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza.

(3) Sukces wspólnej polityki rybołówstwa wymaga efektywnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania prawa, a także wiarygodnych i kompletnych danych, dostępnych zarówno na potrzeby opinii naukowych, jak i procesu wdrażania oraz kontroli, w związku z czym EFMR powinien zapewniać wsparcie dla tych obszarów polityki.

(4) Zakres EFMR powinien obejmować wsparcie dla IMP, czyli wsparcie w takich dziedzinach jak przygotowywanie i wdrażanie skoordynowanych operacji i procesów decyzyjnych związanych z oceanami, morzami, regionami przybrzeżnymi i sektorami gospodarki morskiej, uzupełniających różne obszary polityki UE, które dotyczą tych dziedzin, zwłaszcza wspólną politykę rybołówstwa, politykę dotyczącą transportu, przemysłu, spójności terytorialnej, środowiska, energii i turystyki. Należy zapewnić spójność i integrację w zarządzaniu poszczególnymi rodzajami polityki sektorowej w obrębie basenów Morza Bałtyckiego, Morza Północnego, Morza Celtyckiego, Zatoki Biskajskiej i wybrzeża Półwyspu Iberyjskiego, Morza Śródziemnego i Morza Czarnego.

(5) Zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z dnia 17 czerwca 2010 r., na podstawie których przyjęto strategię „Europa 2020”, Unia Europejska i państwa członkowskie powinny dążyć do inteligentnego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu, jednocześnie wspierając harmonijny rozwój Unii. W szczególności należy dążyć do koncentracji zasobów w celu realizacji założeń i celów strategii „Europa 2020” oraz do poprawy skuteczności polityki przy jednoczesnym zwiększonym nacisku na wyniki. Włączenie IMP do nowego EFMR przyczynia się również do realizacji głównych celów polityki określonych w komunikacie Komisji z dnia 3 marca 2010 r. „EUROPA 2020 Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu”[7] (strategia „Europa 2020”) oraz jest zgodne z określonymi w Traktacie ogólnymi celami dotyczącymi zwiększenia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej.

(6) Aby zagwarantować, że EFMR przyczynia się do realizacji celów WPRyb, IMP i strategii „Europa 2020”, należy określić niewielką liczbę kluczowych priorytetów związanych ze wspieraniem rybołówstwa oraz akwakultury opartych na innowacyjności i wiedzy, promowaniem zrównoważonych i zasobooszczędnych połowów i akwakultury, zwiększaniem zatrudnienia i spójności terytorialnej przez uwalnianie potencjału społeczności zależnych od rybołówstwa przybrzeżnego i śródlądowego do generowania wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, oraz z promowaniem różnicowania działalności związanej z rybołówstwem w kierunku innych sektorów gospodarki morskiej.

(7) Unia powinna na wszystkich etapach wdrażania funduszu dążyć do zniesienia nierówności i wspierania równości kobiet i mężczyzn, jak również zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

(8) Ogólnym celem wspólnej polityki rybołówstwa jest zagwarantowanie, że połowy i akwakultura w długiej perspektywie przyczyniają się do tworzenia zrównoważonych warunków środowiskowych niezbędnych dla rozwoju gospodarczego i społecznego. Ponadto WPRyb powinna przyczyniać się do wiekszej wydajności, odpowiedniego poziomu życia w sektorze gospodarki rybnej, stabilnych rynków, zapewniać dostępność zasobów oraz zaopatrywanie konsumentów w żywność po przystępnych cenach.

(9) Kluczowe znaczenie ma też szersze uwzględnianie w WPRyb problemów związanych z ochroną środowiska, jako że WPRyb powinna realizować cele i założenia polityki środowiskowej Unii oraz strategii „Europa 2020”. Celem WPRyb jest taka eksploatacja żywych zasobów morza, która odbudowuje i zachowuje zasoby rybne na poziomach umożliwiających uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu, najpóźniej w 2015 r. WPRyb powinna stosować podejście ostrożnościowe i podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem. Dlatego też EFMR powinien przyczyniać się do ochrony środowiska morskiego zgodnie z założeniami określonymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej)[8].

(10) Cele zawarte w niniejszym rozporządzeniu nie mogą zostać w pełni osiągnięte przez państwa członkowskie z uwagi na znaczenie i skutki operacji finansowanych w ramach programów operacyjnych oraz problemy strukturalne związane z rozwojem rybołówstwa i sektorów gospodarki morskiej, jak również ograniczone środki finansowe państw członkowskich, a tymczasem cele te można osiągnąć w większym stopniu na szczeblu Unii przez zapewnienie pomocy przyznawanej w wieloletnich ramach finansowania i ukierunkowanej na odpowiednie priorytety. Unia może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 tego Traktatu niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(11) Finansowanie wydatków ponoszonych w ramach wspólnej polityki rybołówstwa i zintegrowanej polityki morskiej z jednego funduszu – EFMR – powinno uwzględniać potrzebę uproszczeń oraz zwiększania zintegrowania obu obszarów polityki. Objęcie zarządzaniem dzielonym wspólnych organizacji rynku, w tym wyrównania kosztów ponoszonych przez podmioty z regionów najbardziej oddalonych, oraz działań związanych z kontrolą i gromadzeniem danych powinno w dalszym ciągu przyczyniać się do upraszczania procedur administracyjnych i zmniejszania obciążenia administracyjnego w przypadku zarówno Komisji, jak i państw członkowskich, a także powinno wiązać się z większą spójnością i efektywnością przyznawanego wsparcia.

(12) Wydatki ponoszone w ramach wspólnej polityki rybołówstwa i zintegrowanej polityki morskiej powinny być finansowane z budżetu unijnego w ramach jednego funduszu – EFMR – w sposób bezpośredni lub też na zasadzie zarządzania dzielonego z państwami członkowskimi. Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi powinno się stosować nie tylko w odniesieniu do środków wspierających rybołówstwo, akwakulturę i rozwój kierowany przez lokalną społeczność, ale również w odniesieniu do wspólnych organizacji rynku, wyrównania kosztów ponoszonych przez podmioty z regionów najbardziej oddalonych, a także działań związanych z kontrolą i gromadzeniem danych. Zarządzanie bezpośrednie powinno się stosować w odniesieniu do doradztwa naukowego, dobrowolnych wkładów na rzecz regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, komitetów doradczych i operacji na rzecz wdrożenia zintegrowanej polityki morskiej. Należy określić rodzaje środków, które mogą być finansowane w ramach EFMR.

(13) Konieczne jest rozróżnienie kategorii środków kontroli i egzekwowania, które są współfinansowane w ramach zarządzania dzielonego i tych, które otrzymują finansowanie w ramach zarządzania bezpośredniego. Kluczowe jest wyodrębnienie zasobów, które mają zostać przydzielone na potrzeby kontroli przeprowadzanych w ramach zarządzania dzielonego.

(14) Zgodnie z art. 50 i 51 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa] (zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie WPRyb”) przyznawanie unijnej pomocy finansowej w ramach EFMR powinno być uzależnione od przestrzegania przepisów WPRyb przez państwa członkowskie i podmioty gospodarcze. Uwarunkowanie to ma na celu odzwierciedlenie obowiązku Unii do zagwarantowania w ramach WPRyb, w interesie publicznym, ochrony żywych zasobów morza, jak zostało określone w art. 3 TFUE.

(15) Realizacja celów WPRyb byłaby zagrożona, jeśli unijną pomoc finansową w ramach EFMR otrzymywałyby podmioty gospodarcze, które ex-ante nie spełniają wymogów związanych z interesem publicznym dotyczącym ochrony żywych zasobów morza. W związku z powyższym do takiej pomocy dopuszczone powinny zostać tylko te podmioty, które, w ciągu konkretnego okresu czasu przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy, nie uczestniczyły w działalności statków rybackich znajdujących się we wspólnotowym wykazie statków NNN zawartym w art. 40 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiającego wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylającego rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999[9], a także nie dokonały poważnego naruszenia w rozumieniu art. 42 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 lub art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającego rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylającego rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006[10] oraz nie dopuściły się naruszenia przepisów WPRyb w inny sposób, który szczególnie naraża trwałość takich zasobów i stanowi poważne zagrożenie dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morskich, która odbudowuje i zachowuje populacje poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających wytworzyć maksymalny podtrzymywalny połów (zwany dalej „MSY”).

(16) Ponadto beneficjenci powinni spełniać wymogi związane z interesem publicznym dotyczącym ochrony żywych zasobów morskich również po złożeniu wniosku o przyznanie pomocy, przez cały okres realizacji operacji oraz, dla pewnych rodzajów operacji, również przez określony okres czasu po otrzymaniu ostatniej płatności. Wsparcie wypłacone beneficjentom lub zatrzymane przez beneficjentów, którzy nie spełniają tych wymogów, mogłoby ewentualnie być powiązane z popełnionymi naruszeniami i zagrażać osiągnięciu celów WPRyb.

(17) W przypadku nieprzestrzegania przepisów WPRyb przez beneficjentów zastosowanie powinny mieć konsekwencje określone dla przypadków niespełniania warunków kwalifikowalności. W celu określenia kwoty wydatku niekwalifikowalnego uwzględnić należy wagę przepisów WPRyb naruszonych przez beneficjentów, korzyść ekonomiczną wynikającą z takiego naruszenia przepisów WPRyb lub znaczenie wkładu z EFMR na rzecz działalności gospodarczej beneficjenta.

(18) Osiągnięcie celów WPRyb byłoby również zagrożone, gdyby unijną pomoc finansową w ramach EFMR wypłacano państwo członkowskim, które nie wypełniają swoich zobowiązań wynikających z przepisów WPRyb związanych z interesem publicznym dotyczącym ochrony żywych zasobów morskich, takich jak gromadzenie danych i realizacja zobowiązań dotyczących kontroli. Ponadto niewypełnianie takich zobowiązań niesie ze sobą ryzyko, że państwa członkowskie nie wykryją beneficjentów, którzy nie powinni zostać dopuszczeni do wsparcia lub też niekawlifikowalnych operacji.

(19) W ramach środka zapobiegawczego stosowanego w celu uniknięcia płatności na rzecz beneficjentów lub operacji niekwalifikowalnych a także aby zachęcić państwa członkowskie do przestrzegania przepisów WPRyb lub wymagania przestrzegania takich przepisów przez beneficjenta, należy stosować wstrzymanie biegu terminu płatności i zawieszenie płatności, które to środki są nieodwracalne. W celu przestrzegania zasady proporcjonalności korekty finansowe, które mają określone i nieodwracalne konsekwencje, powinny mieć zastosowanie wyłącznie do wydatków bezpośrednio powiązanych z operacjami, podczas których realizacji dopuszczono się naruszenia przepisów WPRyb.

(20) Aby proces wdrażania funduszy zapewniających wsparcie w ramach polityki spójności, czyli Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) i Funduszu Spójności, był lepiej skoordynowany i zharmonizowany z funduszem na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, czyli Europejskim Funduszem Rolnym na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFFROW), oraz z funduszem w sektorze morskim i rybołówstwa, czyli Europejskim Funduszem Morskim i Rybackim (EFMR), dla wszystkich tych funduszy („fundusze objęte zakresem wspólnych ram strategicznych”) przyjęto wspólne przepisy na podstawie [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów][11]. Oprócz tego rozporządzania EFMR dotyczą przepisy szczegółowe związane ze szczególnymi cechami WPRyb i IMP.

(21) Z uwagi na rozmiar przyszłego EFMR oraz w świetle zasady proporcjonalności przepisy związane z planowaniem strategicznym zostały wyłączone z rozporządzenia [w sprawie wspólnych przepisów], w związku z czym konsultacje z zainteresowanymi stronami powinny odbywać się co najmniej dwa razy w ciągu okresu programowania, jednak nie wymaga się ich organizowania każdego roku, jako że stanowiłoby to nadmierne obciążenie administracyjne i finansowe zarówno dla Komisji, jak i państw członkowskich.

(22) Działania podejmowane przez Unię powinny mieć charakter uzupełniający w stosunku do działań podejmowanych przez państwa członkowskie lub powinny starać się wspierać takie działania. Aby zapewnić istotną wartość dodaną, partnerstwo między Komisją a państwami członkowskimi powinno zostać wzmocnione poprzez rozwiązania na rzecz udziału różnego typu partnerów, z pełnym poszanowaniem kompetencji instytucjonalnych państw członkowskich. Szczególną uwagę należy zwrócić na zapewnienie wystarczającej reprezentacji kobiet i grup mniejszości. Partnerstwo to dotyczy organów regionalnych, lokalnych i innych organów publicznych, jak również odpowiednich organów, w tym organów odpowiedzialnych za ochronę środowiska i promowanie równości kobiet i mężczyzn, jak również partnerów gospodarczych i społecznych oraz innych odpowiednich organów. Przedmiotowi partnerzy powinni brać udział w procesie opracowywania umów partnerskich, jak również w przygotowaniu, monitorowaniu i ocenie programowania.

(23) Zgodnie z zasadą proporcjonalności środki stosowane przez Komisję i państwa członkowskie mogą różnić się w zależności od łącznej kwoty wydatków publicznych alokowanych dla danego programu operacyjnego. Różnice te powinny zostać uwzględnione szczególnie w odniesieniu do środków w zakresie oceny, kontroli i sprawozdawczości związanej z wdrażaniem programów operacyjnych.

(24) Komisja powinna dokonać rocznego podziału dostępnych środków na zobowiązania rozdzielonych między państwa członkowskie, przy zastosowaniu obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Kryteria te powinny uwzględniać środki finansowe przydzielone w przeszłości na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 oraz poprzednie wykorzystanie środków na podstawie rozporządzenia Rady nr 861/2006.

(25) W kontekście WPRyb spełnienie pewnych uwarunkowań ex ante ma kluczowe znaczenie, zwłaszcza w odniesieniu do przedłożenia wieloletniego krajowego planu strategicznego dotyczącego akwakultury oraz sprawdzonego potencjału administracyjnego do spełnienia wymogów w zakresie danych dotyczących zarządzania rybołówstwem oraz do wprowadzenia w życie unijnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania.

(26) Zgodnie z celem zakładającym uproszczenie wszystkie działania w ramach EFMR, które podlegają zarządzaniu dzielonemu, w tym gromadzenie danych i kontrola, powinny mieć formę jednego pojedynczego programu operacyjnego dla każdego państwa członkowskiego, zgodnie z jego strukturą krajową. Programowanie obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. Każde państwo członkowskie powinno opracować jeden program operacyjny. W każdym programie należy określić strategię osiągania celów w odniesieniu do priorytetów Unii związanych z EFMR oraz zestaw środków. Programowanie powinno być zgodne z priorytetami unijnymi, a jednocześnie dostosowane do kontekstu krajowego, oraz uzupełniać inne obszary polityki unijnej, w szczególności politykę rozwoju obszarów wiejskich i politykę spójności.

(27) Aby przyczynić się do realizacji celu uproszczenia procesu wdrażania EFMR oraz by zmniejszyć koszty kontroli i poziomu błędu, państwa członkowskie powinny jak najpełniej wykorzystać oferowane przez [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów] możliwości stosowania płatności ryczałtowych i innych uproszczonych form dotacji.

(28) W celu egzekwowania zobowiązań dotyczących kontroli w ramach WPRyb państwa członkowskie powinny sporządzić w ramach programu operacyjnego część dotyczącą kontroli, zgodnie z priorytetami Unii przyjętymi przez Komisję dla tego obszaru polityki. W celu dostosowania programu operacyjnego do zmieniających się potrzeb pod względem kontroli i egzekwowania część programu operacyjnego dotycząca kontroli może podlegać regularnym przeglądom, by odzwierciedlić zmiany w priorytetach Unii dotyczących polityki kontroli i egzekwowania w ramach WPRyb. Takie zmiany wymagają zatwierdzenia przez Komisję.

(29) Aby zachować elastyczność podczas programowania działań z dziedziny kontroli, przegląd części programu operacyjnego dotyczącej kontroli powinien odbywać się zgodnie z procedurą uproszczoną.

(30) Państwa członkowskie powinny opracować część programu operacyjnego dotyczącą gromadzenia danych, zgodnie z wieloletnim programem Unii. Aby uwzględnić konkretne potrzeby związane z działaniami w obszarze gromadzenia danych, państwa członkowskie powinny również opracować roczny plan prac, który należy co roku dostosowywać na podstawie wytycznych Komisji i który podlega zatwierdzeniu przez Komisję.

(31) Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działalności połowowej, konieczne jest stymulowanie innowacyjności i przedsiębiorczości. W związku z powyższym w ramach EFMR należy wspierać innowacyjne operacje i rozwój działalności.

(32) Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działalności połowowej i morskiej, konieczne jest także inwestowanie w kapitał ludzki. Dlatego też w ramach EFMR należy wspierać uczenie się przez całe życie, współpracę między naukowcami a rybakami stymulującą upowszechnianie wiedzy, a także usługi doradcze pomagające poprawić ogólne wyniki i konkurencyjność podmiotów gospodarczych.

(33) W związku z ważną rolą, jaką w łodziowym rybołówstwie przybrzeżnym odgrywają małżonki lub małżonkowie pracujących na własny rachunek rybaków, w ramach EFMR należy wspierać szkolenia i tworzenie sieci kontaktów, jeśli takie działania przyczyniają się do rozwoju zawodowego małżonków lub małżonek rybaków i umożliwiają im lepsze wykonywanie tradycyjnych zadań o charakterze wspomagającym.

(34) Ze względu na niewielkie zaangażowanie rybaków zajmujących się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym w dialog społeczny, w ramach EFMR należy wspierać organizacje promujące taki dialog na odpowiednich forach.

(35) Ze względu na potencjał, jaki rybakom zajmującym się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym oferuje różnicowanie działalności, oraz w związku z kluczową rolą, jaką tacy rybacy odgrywają w społecznościach obszarów przybrzeżnych w ramach EFMR należy pomagać w różnicowaniu działalności poprzez obejmowanie wsparciem nowo powstających firm i inwestycji w doposażenie statków takich rybaków, a także w drodze odpowiednich szkoleń umożliwiających nabycie umiejętności zawodowych w odpowiednim obszarze poza działalnością połowową.

(36) Aby uwzględnić potrzeby związane ze zdrowiem i bezpieczeństwem na statkach rybackich, w ramach EFMR należy wspierać inwestycje dotyczące zachowania bezpieczeństwa i higieny na statkach rybackich.

(37) W wyniku ustanowienia systemów przekazywalnych koncesji połowowych określonych w art. 27 [rozporządzenia w sprawie WPRyb] oraz w celu wspierania państw członkowskich w procesie wdrażania takich nowych systemów w ramach EFMR należy przyznawać wsparcie mające na celu budowanie potencjału i wymianę najlepszych praktyk.

(38) Wprowadzenie systemów przekazywalnych koncesji połowowych powinno sprawić, że sektor ten będzie bardziej konkurencyjny. W konsekwencji może pojawić się zapotrzebowanie na nowe profesjonalne możliwości poza działalnością połowową. Dlatego też w ramach EFMR należy wspierać różnicowanie działalności i tworzenie nowych miejsc pracy w społecznościach zależnych od połowów, zwłaszcza w drodze wspierania nowo powstających firm oraz zmiany przeznaczenia statków, tak by można je było wykorzystywać do działalności morskiej innej niż działalność połowowa z użyciem statków stosowanych w łodziowym rybołówstwie przybrzeżnym. Ta ostatnia operacja wydaje się odpowiednia, jako że statki stosowane w łodziowym rybołówstwie przybrzeżnym nie są objęte systemami przekazywalnych koncesji połowowych.

(39) Celem wspólnej polityki rybołówstwa jest zapewnienie zrównoważonej eksploatacji stad ryb. Wskazano, że nadmierna zdolność połowowa jest głównym powodem przełowienia. Konieczne jest więc dostosowanie flot rybackich Unii do dostępnych zasobów. Rozwiązanie problemu nadmiernej zdolności połowowej przy użyciu pomocy publicznej w postaci tymczasowego lub trwałego zaprzestania działalności połowowej i programów złomowania statków okazało się nieskuteczne. Dlatego też wsparcie w ramach EFMR będzie kierowane na ustanowienie systemów przekazywalnych koncesji połowowych i zarządzanie nimi, w celu ograniczenia nadmiernej zdolności połowowej i poprawy wyników gospodarczych oraz opłacalności zaangażowanych w taką działalność podmiotów gospodarczych.

(40) Jako że jednym z głównych powodów przełowienia jest nadmierna zdolność połowowa, należy podjąć środki w celu dostosowania flot rybackich Unii do dostępnych zasobów. W związku z tym wsparcie w ramach EFMR należy kierować na ustanowienie i modyfikację systemów przekazywalnych koncesji połowowych wprowadzonych w ramach WPRyb oraz zarządzanie nimi, ponieważ systemy te stanowią metody zarządzania, które umożliwią zmniejszenie nadmiernej zdolności połowowej.

(41) Istotnym jest, by włączyć do EFMR kwestie związane z ochroną środowiska oraz w ramach WPRyb wspierać wdrażanie środków ochrony, z uwzględnieniem różnych uwarunkowań wód unijnych. W tym celu konieczne jest opracowanie regionalnego podejścia do środków ochrony.

(42) Dlatego też w ramach EFMR należy wspierać zmniejszanie oddziaływania połowów na środowisko morskie, zwłaszcza przez promowanie innowacji ekologicznych, bardziej selektywnych narzędzi i sprzętu, a także poprzez środki mające na celu ochronę i odbudowę morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich oraz usług, jakie takie ekosystemy zapewniają, zgodnie ze wspólnotową strategią ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r.

(43) Zgodnie z zakazem odrzutów, wprowadzonym przez WPRyb, w ramach EFMR należy wspierać inwestycje na statkach rybackich mające na celu jak najlepsze wykorzystanie przypadkowo złowionych ryb i waloryzowanie niedostatecznie wykorzystywanych elementów złowionych ryb. Ze względu na niewielką ilość zasobów oraz aby zmaksymalizować wartość złowionych ryb, w ramach EFMR należy wspierać inwestycje na statkach rybackich mające na celu zwiększenie wartości handlowej złowionych ryb.

(44) Ze względu na znaczenie portów rybackich, miejsc wyładunku i przystani w ramach EFMR należy wspierać odpowiednie inwestycje mające na celu zwłaszcza zwiększenie efektywności energetycznej i ochrony środowiska, podniesienie jakości wyładowanego produktu, a także poprawę bezpieczeństwa i warunków pracy.

(45) Kluczowe znaczenie ma dla Unii osiągnięcie trwałej równowagi między zasobami słodkowodnymi a ich eksploatacją. Dlatego też odpowiednie przepisy powinny wspierać rybołówstwo śródlądowe, z należytym uwzględnieniem jego oddziaływania na środowisko naturalne i jednocześnie gwarantując, że sektory związane z rybołówstwem śródlądowym zachowają efektywność gospodarczą.

(46) Zgodnie ze strategią zrównoważonego rozwoju europejskiej akwakultury[12] przyjętą przez Komisję, a także celami WPRyb i strategią „Europa 2020” w ramach EFMR należy wspierać ekologicznie, gospodarczo i społecznie zrównoważony rozwój sektora akwakultury.

(47) Akwakultura przyczynia się do wzrostu gospodarczego i powstawania miejsc pracy w regionach przybrzeżnych i wiejskich. W związku z powyższym kluczowe jest, by EFMR był dostępny dla przedsiębiorstw z sektora akwakultury, zwłaszcza dla MŚP, oraz przyczyniał się do przyciągania do sektora akwakultury nowych rolników. Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działań w dziedzinie akwakultury, konieczne jest stymulowanie innowacyjności i przedsiębiorczości. W związku z powyższym w ramach EFMR należy wspierać innowacyjne operacje i rozwój działalności, zwłaszcza akwakulturę niezwiązaną z żywnością i prowadzoną na morzu.

(48) Wykazano, że nowe formy dochodu powiązane z działaniami w obszarze akwakultury niosą ze sobą wartość dodaną dla rozwoju działalności. W związku z powyższym w ramach EFMR należy wspierać takie uzupełniające działania wykraczające poza akwakulturę, jak na przykład turystykę wędkarską, działania edukacyjne lub na rzecz środowiska naturalnego.

(49) Inną istotną formą zwiększania dochodów przedsiębiorstw z sektora akwakultury jest podnoszenie wartości ich produktów przez ich przetwarzanie oraz wprowadzanie do obrotu własnych produktów, a także wprowadzanie na rynek nowych gatunków o dobrych perspektywach rynkowych, tym samym różnicując własną produkcję.

(50) W związku z koniecznością zidentyfikowania obszarów najbardziej odpowiednich dla rozwijania akwakultury pod względem dostępu do wody i przestrzeni w ramach EFMR należy wspierać organy państw członkowskich w ich strategicznych wyborach na szczeblu krajowym.

(51) Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działań w dziedzinie akwakultury, konieczne jest także inwestowanie w kapitał ludzki. Dlatego też w ramach EFMR należy wspierać uczenie się przez całe życie i tworzenie sieci kontaktów w celu stymulowania procesu upowszechniania wiedzy, a także usługi doradcze pomagające poprawić ogólne wyniki i konkurencyjność podmiotów gospodarczych.

(52) W celu promowania zrównoważonego ekologicznie rozwoju akwakultury w ramach EFMR należy wspierać działania z obszaru akwakultury, które są bardzo przyjazne dla środowiska naturalnego, przekształcanie przedsiębiorstw z sektora akwakultury na przedsiębiorstwa oparte na koncepcji ekozarządzania, wykorzystywanie systemów audytu, a także przechodzenie na akwakulturę ekologiczną. Z tych samych powodów w ramach EFMR należy również wspierać akwakulturę zapewniającą szczególne usługi w zakresie ochrony środowiska.

(53) Ze względu na znaczenie ochrony konsumentów, w ramach EFMR należy zapewnić odpowiednie wsparcie dla rolników celem zapobiegania zagrożeniom dla zdrowia ludzi i zwierząt, jakie mogą wiązać się z akwakulturą, oraz celem łagodzenia takich zagrożeń.

(54) W odpowiedzi na ryzyko związane z inwestycjami w działania z obszaru akwakultury EFMR powinien przyczyniać się do bezpiecznej działalności gospodarczej przez objęcie wsparciem dostępu do ubezpieczeń gospodarstw hodowlanych, tym samym chroniąc dochód producentów w razie nadzwyczajnych strat w produkcji wynikających w szczególności z klęsk żywiołowych, niekorzystnych zjawisk pogodowych, nagłych zmian jakości wody, chorób lub epidemii szkodników lub też zniszczenia obiektów produkcyjnych.

(55) Zważywszy że w ciągu kilku ostatnich lat podejście do rozwoju oparte na lokalnej społeczności udowodniło swoją użyteczność we wspieraniu rozwoju rybołówstwa i obszarów wiejskich poprzez całkowite uwzględnienie wielosektorowych potrzeb w zakresie endogenicznego rozwoju, należy w przyszłości kontynuować i zwiększyć takie wsparcie.

(56) W ramach rozwoju kierowanego przez lokalną społeczność obszarów rybackich należy zachęcać do innowacyjnego podejścia do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, zwłaszcza przez zwiększanie wartości produktów rybołówstwa i różnicowanie lokalnej gospodarki w kierunku nowych rodzajów działalności gospodarczej, w tym działalności oferowanej przez „błękitny wzrost” oraz szersze sektory gospodarki morskiej.

(57) Zrównoważony rozwój obszarów rybackich powinien przyczyniać się do realizacji celów strategii „Europa 2020” w zakresie wspierania włączenia społecznego i ograniczania ubóstwa oraz do wspierania innowacyjności na szczeblu lokalnym i do spójności terytorialnej, która stanowi główny priorytet traktatu lizbońskiego.

(58) Rozwój kierowany przez lokalną społeczność należy realizować w drodze oddolnych metod stosowanych przez lokalne partnerstwa złożone z przedstawicieli sektora publicznego i prywatnego oraz społeczeństwa obywatelskiego i wiernie odzwierciedlające lokalną społeczność. Takie lokalny podmioty są najlepiej przygotowane do opracowania i wdrożenia zintegrowanych wielosektorowych strategii rozwoju lokalnego mających na celu zaspokojenie potrzeb lokalnych obszarów rybackich. Aby zapewnić reprezentatywność lokalnych grup działania, należy dopilnować, by żadna z grup interesów nie posiadała więcej niż 49 % praw głosu w organach decyzyjnych.

(59) Istotną cechą tego podejścia jest tworzenie sieci kontaktów między lokalnymi partnerstwami. Współpraca między takimi lokalnymi partnerstwami stanowi ważne narzędzie rozwoju, które należy udostępnić w ramach EFMR.

(60) Wsparcie dla obszarów rybackich przyznawane w ramach EFMR powinno być skoordynowane ze wsparciem dla lokalnego rozwoju oferowanym w ramach pozostałych unijnych funduszy oraz powinno obejmować wszystkie aspekty przygotowania i wdrażania lokalnych strategii rozwoju i operacje lokalnych grup działań, a także koszty zachęcania mieszkańców obszaru do działania i koszty prowadzenia lokalnego partnerstwa.

(61) Aby zapewnić rentowność rybołówstwa i akwakultury na wysoce konkurencyjnym rynku, konieczne jest ustanowienie przepisów umożliwiających przyznawanie wsparcia dla wdrażania [rozporządzenie (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury][13] oraz dla prowadzonych przez podmioty gospodarcze działań związanych z wprowadzaniem na rynek i przetwarzaniem produktów w celu zmaksymalizowania wartości produktów rybołówstwa i akwakultury. Szczególny nacisk należy położyć na wspieranie operacji, które integrują działania łańcucha dostaw związane z produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem na rynek. Aby dostosować nową politykę dotyczącą zakazu odrzutów, w ramach EFMR należy wspierać również przetwarzanie niechcianych połowów.

(62) Organizacje producentów i stowarzyszenia zrzeszające organizacje producentów należy traktować w sposób priorytetowy przez przyznawanie im wsparcia. Należy stopniowo znosić dopłaty do przechowywania i pomoc dla planów produkcji i wprowadzania na rynek, ponieważ wsparcie tego rodzaju straciło swoje znaczenie w obliczu zmieniającej się struktury rynku tego rodzaju produktów w UE oraz rosnącego znaczenia silnych organizacji producentów.

(63) W odpowiedzi na rosnącą konkurencję, z jaką zmagają się rybacy zajmujący się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym, w ramach EFMR należy wspierać inicjatywy przedsiębiorcze rybaków zajmujących się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym zwiększające wartość złowionych przez nich ryb, zwłaszcza w drodze przetwarzania złowionych ryb lub ich bezpośredniego wprowadzania na rynek.

(64) Działalność połowowa prowadzona w najbardziej oddalonych regionach Unii Europejskiej natrafia na trudności, zwłaszcza z powodu dodatkowych kosztów ponoszonych przy wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów rybołówstwa, wynikających ze szczególnych utrudnień określonych w art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(65) Aby utrzymać konkurencyjność niektórych produktów rybołówstwa pochodzących z najbardziej oddalonych regionów Unii Europejskiej względem podobnych produktów z innych regionów Unii Europejskiej, w 1992 r. Unia Europejska wprowadziła środki w celu wyrównania takich dodatkowych kosztów ponoszonych przez sektor rybołówstwa. Środki mające zastosowanie w latach 2007-2013 określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 791/2007[14]. Należy kontynuować przyznawanie wsparcia w celu zrównoważenia dodatkowych kosztów wprowadzania do obrotu niektórych produktów rybołówstwa w okresie po dniu 1 stycznia 2014 r.

(66) W obliczu innych warunków wprowadzania produktów do obrotu w takich najbardziej oddalonych regionach oraz ze względu na wahania połowów i stad a także popytu określenie produktów rybołówstwa kwalifikujących się do wyrównania kosztów powinno leżeć w gestii zainteresowanych państw członkowskich, podobnie jak określenie odpowiednich maksymalnych ilości oraz kwot takiego wyrównywania kosztów w ramach całkowitej kwoty środków finansowych przyznanych danemu państwu członkowskiego.

(67) Należy upoważnić państwa członkowskie do różnicowania wykazu i ilości takich produktów rybołówstwa oraz kwoty dla wyrównania kosztów w ramach całkowitej kwoty środków finansowych przyznanych danemu państwu członkowskiego. Ponadto należy upoważnić państwa członkowskie do dostosowywania planów wyrównania kosztów, jeśli uzasadniają to zmieniające się warunki.

(68) Państwa członkowskie powinny ustalić kwotę wyrównania kosztów na poziomie, który pozwala na odpowiednie zrównoważenie dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień w regionach najbardziej oddalonych, a zwłaszcza kosztów transportu produktów na kontynent europejski. Aby uniknąć zbyt wysokich kwot w ramach wyrównywania kosztów, kwota ta powinna być proporcjonalna do dodatkowych kosztów, jakie taka pomoc ma zrównoważyć, i w żadnym wypadku nie może przekraczać 100 % kosztów transportu produktów do Europy kontynentalnej i innych związanych z tym kosztów. W tym celu należy również wziąć pod uwagę inne rodzaje interwencji publicznej, które mają wpływ na poziom dodatkowych kosztów.

(69) Istotne jest, by państwa członkowskie i podmioty gospodarcze były tak wyposażone, aby móc zapewnić wysoki poziom przeprowadzanych kontroli, a tym samym przestrzeganie przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, jednocześnie umożliwiając zrównoważoną eksploatację żywych zasobów wodnych. Dlatego też w ramach EFMR należy wspierać państwa członkowskie i podmioty gospodarcze w przestrzeganiu przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009. Takie wspieranie tworzenia kultury przestrzegania prawa powinno przyczynić się do zrównoważonego wzrostu.

(70) W ramach EFMR należy kontynuować przyznawanie państwom członkowskim wsparcia na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006 w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku wdrażania unijnego systemu kontroli, zgodnie z koncepcją jednego funduszu.

(71) Zgodnie z celami unijnej polityki dotyczącej kontroli i egzekwowania należy poświęcić minimalny czas na kontrolę rybołówstwa pod względem wykorzystywania statków patrolowych, statków powietrznych i śmigłowców; ten minimalny czas należy dokładnie określić, by zapewnić podstawę przyznawania wsparcia w ramach EFMR.

(72) Zważywszy na znaczenie współpracy między państwami członkowskimi w obszarze kontroli, w ramach EFMR należy zapewnić wsparcie dla tego celu.

(73) Należy ustanowić przepisy umożliwiające wsparcie gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa, zarządzania takimi danymi i wykorzystywania ich, zgodnie z wieloletnim programem Unii, zwłaszcza w celu wspierania programów krajowych, zarządzania takimi danymi i wykorzystywania ich do analiz naukowych i wdrażania WPRyb. W ramach EFMR należy kontynuować przyznawanie państwom członkowskim wsparcia na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006 w związku z wydatkami ponoszonymi w wyniku gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa, zarządzania takimi danymi i ich wykorzystywania, zgodnie z koncepcją jednego funduszu.

(74) Konieczne jest również wspieranie współpracy między państwami członkowskimi, a także z państwami trzecimi, jeśli zachodzi taka potrzeba, w zakresie gromadzenia danych dotyczących tego samego basenu morza, a także współpracy między odpowiednimi międzynarodowymi organizacjami naukowymi.

(75) Celem IMP jest wspieranie zrównoważonego wykorzystywania mórz i oceanów oraz rozwijanie skoordynowanego, spójnego i przejrzystego procesu decyzyjnego w tych obszarach polityki, które mają wpływ na oceany, morza, wyspy, regiony przybrzeżne i najbardziej oddalone oraz sektory gospodarki morskiej, zgodnie z komunikatem Komisji „Zintegrowana polityka morska Unii Europejskiej”[15].

(76) Konieczne jest trwałe finansowanie wdrażania i dalszego rozwijania zintegrowanej polityki morskiej Unii Europejskiej, co znajduje swoje odzwierciedlenie w oświadczeniach Rady, Parlamentu Europejskiego i Komitetu Regionów[16].

(77) W ramach EFMR należy wspierać promowanie zintegrowanego zarządzania obszarami morskimi na wszystkich szczeblach, zwłaszcza w drodze wymiany najlepszych praktyk i dalszego rozwijania i wdrażania strategii na rzecz basenów morskich. Strategie te mają na celu ustanowienie zintegrowanych ram umożliwiających podjęcie wspólnych wyzwań związanych z basenami morskimi w Europie oraz zacieśnienie współpracy między zainteresowanymi stronami w celu maksymalnego wykorzystania instrumentów finansowych oraz środków, a także przyczynienia się do większej gospodarczej, społecznej i terytorialnej spójności Unii.

(78) W ramach EFMR należy również wspierać dalszy rozwój narzędzi w celu tworzenia synergii między inicjatywami realizowanymi w różnych sektorach i mających wpływ na morza, oceany i wybrzeża. Zastosowanie znajduje tu zintegrowany nadzór morski, którego celem jest poprawienie aktualnego obrazu sytuacji na morzu dzięki zintensyfikowanej i bezpiecznej wymianie informacji między sektorami. W ramach EFMR nie należy jednak finansować operacji związanych z nadzorem morskim wchodzących w zakres tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(79) Wzajemne powiązanie niektórych systemów informacji prowadzonych przez podmioty z tych sektorów może wymagać spójnego zmobilizowania ich własnych mechanizmów finansowania, z zachowaniem zgodności z postanowieniami traktatu. Planowanie przestrzenne obszarów morskich i zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną mają kluczowe znaczenie dla zrównoważonego rozwoju obszarów morskich i regionów przybrzeżnych oraz przyczyniają się do realizacji celów dotyczących zarządzania opartego na ekosystemie i rozwoju powiązań między lądem a morzem. Narzędzie te są również ważne dla zarządzania różnymi sposobami wykorzystywania wybrzeży, mórz i oceanów w celu umożliwienia ich zrównoważonego rozwoju ekonomicznego oraz stymulowania inwestycji transgranicznych, zaś wdrożenie dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej zapewni jeszcze ściślejsze określenie granic zrównoważonego rozwoju działalności człowieka, która oddziałuje na środowisko morskie. Ponadto konieczne jest poszerzenie wiedzy na temat świata morskiego oraz stymulowanie innowacji przez ułatwianie gromadzenia, wymiany, wielokrotnego wykorzystywania i upowszechniania danych dotyczących oceanów i mórz.

(80) W ramach EFMR należy również wspierać trwały wzrost gospodarczy, zatrudnienie i innowacje w sektorach gospodarki morskiej oraz regionach przybrzeżnych, a także konkurencyjność takich sektorów i regionów. Szczególnie ważne jest zidentyfikowanie barier prawnych i braków w umiejętnościach, które utrudniają wzrost w powstających i potencjalnych sektorach gospodarki morskiej, jak również zidentyfikowanie operacji mających na celu wspieranie inwestycji w technologiczne innowacje niezbędne do zwiększenia potencjału przedsiębiorstw do działania na obszarach morskich i w sektorach gospodarki morskiej.

(81) EFMR powinien mieć funkcję uzupełniającą wobec istniejących i przyszłych instrumentów finansowych udostępnianych przez Unię i państwa członkowskie na poziomie krajowym i niższym niż krajowy oraz zachować spójność z takimi instrumentami, aby wspierać ochronę oceanów, mórz i wybrzeży oraz zrównoważone gospodarowanie ich zasobami, jednocześnie pomagając wspierać skuteczniejszą współpracę między państwami członkowskimi a ich regionami przybrzeżnymi, wyspami i regionami najbardziej oddalonymi, a także z uwzględnieniem priorytetów i postępów w realizacji projektów krajowych i lokalnych. Fundusz zostanie połączony z innymi obszarami polityki UE, które mogą obejmować wymiar morski, zwłaszcza z Europejskim Funduszem Rozwoju Regionalnego, Funduszem Spójności i Europejskim Funduszem Społecznym, jak również programem w zakresie badań naukowych „Horyzont 2020” i polityką energetyczną.

(82) Aby osiągnąć cele WPRyb na szczeblu globalnym, Unia bierze aktywny udział w pracach organizacji międzynarodowych. Dlatego też Unia powinna przyczyniać się do powodzenia działań tych organizacji, które pomagają zapewnić ochronę i zrównoważoną eksploatację zasobów rybnych na otwartym morzu i wodach państw trzecich. W ramach EFMR należy kontynuować przyznawanie wsparcia organizacjom międzynarodowym na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006, zgodnie z koncepcją jednego funduszu.

(83) Aby usprawnić zarządzanie w ramach WPRyb i zapewnić skuteczne działanie komitetów doradczych, komitety te powinny otrzymywać odpowiednie i stałe finansowanie, tak by mogły nadal skutecznie pełnić swoją rolę doradczą w ramach WPRyb. Zgodnie z koncepcją jednego funduszu wsparcie przyznawane komitetom doradczym w ramach EFMR powinno zastąpić wsparcie przyznawane regionalnym komitetom doradczym na podstawie rozporządzenia (WE) nr 861/2006.

(84) W ramach EFMR należy zapewniać pomoc techniczną w postaci wsparcia przygotowawczego, administracyjnego i technicznego, a także wsparcie dla działań informacyjnych, tworzenia sieci kontaktów, ocen, audytów, badań i wymiany doświadczeń, które mają na celu ułatwienie wdrażania programu operacyjnego i promowanie innowacyjnego podejścia i praktyk przyczyniających się do prostego i przejrzystego procesu wdrażania. Pomoc techniczna powinna również obejmować ustanowienie europejskiej sieci lokalnych grup działania w sektorze rybołówstwa, których celem jest budowanie potencjału, upowszechnianie informacji, wymiana doświadczeń i wspieranie współpracy między lokalnymi partnerstwami.

(85) W odniesieniu do wszystkich operacji finansowanych na podstawie tego rozporządzenia, zarówno w ramach zarządzania dzielonego, jak i bezpośredniego, konieczne jest zapewnienie ochrony interesów finansowych Unii w drodze prawidłowego stosowania prawodawstwa dotyczącego ochrony tych interesów, a także dopilnowanie, by państwa członkowskie i Komisja przeprowadzały odpowiednie kontrole.

(86) [Rozporządzenie (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] i przepisy przyjęte zgodnie z tym rozporządzeniem powinny mieć zastosowanie do przepisów niniejszego rozporządzenia, które podlegają zarządzaniu dzielonemu. [Rozporządzenie (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów][17] określa przepisy związane z zarządzaniem dzielonym funduszami unijnymi wraz z państwami członkowskimi w oparciu o zasadę należytego zarządzania finansami, przejrzystości i niedyskryminacji, a także przepisy dotyczące funkcji organów akredytowanych, zasad budżetowych i przepisów, których należy przestrzegać w ramach niniejszego rozporządzenia.

(87) Zważywszy jednak na specyfikę EFMR, a w szczególności jego wielkość, rodzaje finansowanych operacji, silne powiązanie z WPRyb i inne istotne czynniki, niektóre ze wspólnych przepisów związanych z zarządzaniem dzielonym powinny zostać dostosowane lub uzupełnione w niniejszym rozporządzeniu lub też należy ustanowić możliwość odstępstwa od nich. W przypadkach, w których wymaga tego [rozporządzenie (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] przepisy dotyczące EFMR powinny uzupełniać takie wspólne przepisy.

(88) Ze względu na znaczenie zapewnienia ochrony żywych zasobów morza i ochrony stad ryb, zwłaszcza przed nielegalnymi połowami, oraz w duchu wniosków zawartych w zielonej księdze w sprawie reformy WPRyb[18], ze wsparcia w ramach EFMR należy wykluczyć te podmioty gospodarcze, które nie przestrzegają przepisów WPRyb i szczególnie zagrażają trwałości takich zasobów oraz stanowią poważne zagrożenie dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morskich, która odbudowuje i zachowuje populacje poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających wytworzyć maksymalny podtrzymywalny połów (MSY), a także te podmioty, które uczestniczą w połowach NNN. Na żadnym etapie operacji, począwszy od jej wyboru aż do jej realizacji, unijnych środków finansowych nie należy wykorzystywać w sposób, który narusza interes publiczny dotyczący ochrony żywych zasobów morskich, określony w celach rozporządzenia w sprawie WPRyb.

(89) Państwa członkowskie powinny przyjąć właściwe środki w celu zagwarantowania odpowiedniego funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli. W tym celu dla każdego programu operacyjnego należy wyznaczyć instytucję zarządzającą, agencję płatniczą i jednostkę certyfikującą oraz określić ich obowiązki. Obowiązki te dotyczyć powinny przede wszystkim należytego zarządzania finansami, organizacji oceny, certyfikacji wydatków, audytu i przestrzegania prawa unijnego. W celu monitorowania pomocy należy ustanowić wymóg dotyczący regularnych spotkań z udziałem Komisji i danych organów krajowych. W odniesieniu do zarządzania i kontroli konieczne jest zwłaszcza ustanowienie sposobów umożliwiających państwom członkowskim wykazanie, że systemy te zostały wdrożone i działają w sposób zadowalający.

(90) Należy chronić interesy finansowe Unii Europejskiej z zastosowaniem proporcjonalnych środków w całym cyklu wydatkowania, w tym prewencji, wykrywania i analizy nieprawidłowości, odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania kar.

(91) Kwoty odzyskane przez państwa członkowskie w wyniku nieprawidłowości powinny pozostać dostępne w ramach programów operacyjnych danych państw członkowskich. W związku z tym, że nie wszystkie kwoty powstałe w wyniku nieprawidłowości są odzyskiwane, należy opracować system odpowiedzialności finansowej państw członkowskich, zaś Komisja powinna mieć możliwość ochrony interesów budżetu unijnego w drodze obciążania państw członkowskich kwotami utraconymi w wyniku nieprawidłowości i nieodzyskanymi w rozsądnym terminie.

(92) W interesie dobrze funkcjonującego partnerstwa i właściwego propagowania pomocy wspólnotowej należy prowadzić jak najszerszą działalność informacyjną i reklamową na jej temat. Odpowiedzialne za ten aspekt powinny być organy zarządzające pomocą, które powinny również powiadamiać Komisję o środkach podjętych w tym względzie.

(93) Należy uprościć przepisy i procedury dotyczące zobowiązań i płatności, by zapewnić regularne przepływy środków pieniężnych. Płatności zaliczkowe w wysokości 4 % wkładu EFMR powinny pomóc w przyśpieszeniu procesu wdrażania programu operacyjnego.

(94) W celu zapewnienia właściwego zarządzania środkami unijnymi należy udoskonalić proces prognozowania i realizacji wydatków. W tym celu państwa członkowskie powinny regularnie przesyłać Komisji prognozy dotyczące stopnia wykorzystania unijnych środków finansowych, a wszelkie opóźnienia w realizacji finansowej powinny skutkować zwrotem zaliczki i automatycznym anulowaniem zobowiązań.

(95) W celu uwzględnienia szczególnych kwestii związanych z WPRyb, o których mowa w w art. 50 i 51 [rozporządzenia w sprawie WPRyb], i przyczynienia się do przestrzegania przepisów WPRyb, należy ustanowić dodatkowe przepisy dotyczące wstrzymania biegu terminu płatności [rozporządzenie (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów]. Jeśli państwo członkowskie lub podmiot gospodarczy nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań wynikających z WPRyb lub jeśli Komisja posiada dowody świadczące o takim nieprzestrzeganiu przepisów, Komisja powinna mieć możliwość, w ramach środka zapobiegawczego, wstrzymania płatności.

(96) Oprócz możliwości wstrzymania płatności, w celu uniknięcia realnego ryzyka dokonania płatności w związku z wydatkiem niekwalifikowalnym, Komisja powinna mieć możliwość zawieszenia płatności związanych z nieprzestrzeganiem przepisów WPRyb, zgodnie z art. 50 i 51 [rozporządzenia w sprawie WPRyb].

(97) W celu ustanowienia finansowego powiązania między akredytowanymi agencjami płatniczymi a budżetem unijnym Komisja powinna przeprowadzać coroczne rozliczenie rachunków tych agencji. Decyzja o rozliczaniu rachunków powinna dotyczyć kompletności, dokładności i prawdziwości przekazanych rozliczeń, natomiast nie powinna dotyczyć zgodności wydatków z prawodawstwem unijnym.

(98) Program operacyjny powinien podlegać monitorowaniu i ocenie w celu poprawy jego jakości oraz wykazania osiągnięć. Komisja powinna ustanowić ramy wspólnego monitorowania i oceny, gwarantując między innymi dostępność odpowiednich danych w stosownym terminie. W tym kontekście Komisja powinna ustanowić wykaz wskaźników i ocenić oddziaływanie EFMR w odniesieniu do poszczególnych celów.

(99) Odpowiedzialność za monitorowanie programu należy podzielić między instytucję zarządzającą i komitet monitorujący utworzony w tym celu. W tym celu należy określić zakres obowiązków tych organów. Monitorowanie programu powinno obejmować sporządzenie rocznego sprawozdania z realizacji, które jest przesyłane Komisji.

(100) W celu zwiększenia dostępności i przejrzystości informacji o możliwościach finansowania i beneficjentach projektu należy w każdym państwie członkowskim uruchomić jedną stronę internetową lub portal internetowy zawierający informacje na temat programu operacyjnego, w tym wykaz operacji wspieranych w ramach każdego programu operacyjnego. Takie informacje powinny przekazywać szerokiemu kręgowi odbiorców, a w szczególności podatnikom w Unii, rozsądny, rzeczywisty i konkretny obraz tego, jak w ramach EFMR wydatkuje się unijne środki finansowe. W tym celu również publikacje odpowiednich danych powinny służyć upowszechnianiu informacji na temat możliwości finansowania oferowanych przez Unię. Jednak w celu pełnego poszanowania podstawowych praw w zakresie ochrony danych oraz zgodnie z wyrokiem Trybunału w połączonych sprawach Schecke[19], nie należy wymagać publikowania imion i nazwisk osób fizycznych.

(101) W celu uzupełnienia i zmiany elementów niniejszego rozporządzenia innych niż istotne należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do kodeksu postępowania w zakresie identyfikowania przypadków nieprzestrzegania przepisów WPRyb, które mogą prowadzić do niedopuszczalności wniosku lub ram czasowych wniosku, w celu zapewnienia uwarunkowania ex ante w proporcjonalny sposób; określenia inwestycji kwalifikowalnych na statkach rybackich, by uniknąć inwestycji, które mogłyby prowadzić do zwiększenia zdolności połowowej statku; określenia metody obliczania dochodów netto w przypadku innowacji ekologicznych; określenia kwalifikowalnych operacji i kosztów związanych z ochroną i odbudową morskich obszarów chronionych; określenia kwalifikowalnych kosztów inwestycji w akwakulturę prowadzoną na morzu i niezwiązaną z żywnością; określenia treści planu działań w ramach lokalnych strategii rozwoju; określenia kosztów kwalifikowalnych w ramach wsparcia przygotowawczego dla lokalnej strategii rozwoju; określenia kosztów kwalifikowalnych w odniesieniu do kosztów bieżących i kosztów aktywizacji związanych z lokalnymi strategiami rozwoju; sprecyzowania obowiązków agencji płatniczych; określenia zadań jednostek certyfikujących; dokładniejszego określenia procedur właściwego przeprowadzania audytów; dokładniejszego określenia obowiązków państw członkowskich w przypadku zwrotów nienależnych płatności; określenia przypadków nieprzestrzegania przepisów WPRyb, które mogą prowadzić do zawieszenia płatności; ustanowienia kryteriów i metodologii, jakie należy zastosować w przypadku ryczałtowanej lub ekstrapolowanej wartości korekt finansowych, oraz wykazu istotnych przypadków nieprzestrzegania przepisów WPRyb, które mogą prowadzić do zastosowania korekt finansowych; oraz określenia zawartości i konstrukcji systemu monitorowania i oceny.

(102) Podczas przygotowywania i sporządzania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i właściwe przekazywanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(103) Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania, w drodze aktów wykonawczych, decyzji dotyczących rocznego podziału przyznanych środków, decyzji zatwierdzających programy operacyjne i wprowadzane do nich zmiany, decyzji w sprawie priorytetu Unii w odniesieniu do polityki kontroli i egzekwowania, decyzji zatwierdzającej roczne plany prac dotyczące gromadzenia danych, decyzji ustalających dowody potwierdzające nieprzestrzeganie przepisów WPRyb prowadzące potencjalnie do wstrzymania biegu terminu płatności, decyzji w sprawie nieprzestrzegania przepisów WPRyb prowadzącego potencjalnie do zawieszenia płatności, decyzji zawieszających płatności i znoszących zawieszenie płatności, decyzji dotyczących korekt finansowych i decyzji w sprawie rozliczania rachunków.

(104) W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia wykonawcze związane z formatem programu operacyjnego oraz procedurami umożliwiającymi przyjęcie programu operacyjnego, procedurami dotyczącymi przyjęcia rocznego planu prac dla gromadzenia danych, konkretnym zastosowaniem punktów procentowych intensywności pomocy zgodnie z załącznikiem I, okresem czasu na przesłanie pośredniej deklaracji wydatków, zasadami dotyczącymi obowiązków agencji płatniczych w zakresie zarządzania i kontroli, poszczególnymi zadaniami jednostek certyfikujących, zasadami efektywnego zarządzania i kontroli, zasadami określenia płatności do zawieszenia, procedurami wstrzymywania biegu terminu płatności lub zawieszania płatności, procedurą dotyczącą dodatkowych kontroli na miejscu przeprowadzanych przez Komisję, formatem rocznych sprawozdań z wykonania zadań, elementami, jakie należy uwzględnić w ocenie ex ante i ex post oraz określeniem technicznych elementów działań promocyjnych. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję[20].

(105) Z uwagi na proceduralny charakter przepisów, jakie Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych na podstawie art. 24, art. 98, art. 120 i art. 143, przy ich przyjmowaniu należy stosować procedurę doradczą.

(106) W celu ułatwienia sprawnego przejścia z systemu ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 1198/2006 na system ustanowiony niniejszym rozporządzeniem należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do ustanawiania przepisów przejściowych.

(107) Nowy program wsparcia określony w niniejszym rozporządzeniu zastępuje program wsparcia ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 1198/2006, rozporządzeniem (WE) nr 861/2006, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającym Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej, rozporządzeniem (WE) nr 1290/2005 w sprawie funduszu gwarancyjnego, rozporządzeniem (WE) nr 791/2007 i art. 103 rozporządzenia 1224/2009. W związku z powyższym wymienione rozporządzenia i przepisy należy uchylić z dniem 1 stycznia 2014 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I CELE

ROZDZIAŁ I Zakres i definicje

Artykuł 1 Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa unijne środki finansowe na rzecz wdrażania:

a)           wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb),

b)           odpowiednich środków związanych z prawem morza,

c)           zrównoważonego rozwoju obszarów rybackich i rybołówstwa śródlądowego,

d)           zintegrowanej polityki morskiej (IMP).

Artykuł 2 Zakres geograficzny

Niniejsze rozporządzenie dotyczy operacji przeprowadzanych na terytorium Unii, chyba że niniejsze rozporządzenie wyraźnie stanowi inaczej.

Artykuł 3 Definicje

1.           Do celów niniejszego rozporządzenia oraz nie naruszając przepisów ust. 2, stosuje się definicje, o których mowa w art. 5 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa][21], art. 5 [rozporządzenia w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury] i art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 oraz art. 2 rozporządzenia nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów][22].

2.           Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się również następujące definicje:

1)      „wspólny mechanizm wymiany informacji” oznacza sieć systemów o zdecentralizowanej strukturze stworzonych na potrzeby wymiany informacji między użytkownikami różnych sektorów celem poprawy dysponowania aktualnym obrazem sytuacji w zakresie działań na morzu;

2)      „operacje międzysektorowe” oznaczają inicjatywy przynoszące wzajemne korzyści różnym sektorom lub rodzajom polityki sektorowej, o których mowa w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz których nie można w pełni zrealizować za pomocą środków w ramach odpowiedniego obszaru polityki;

3)      „system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania” oznacza system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania danych, o którym mowa w art. 15, 24 i 63 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009;

4)      „europejska sieć informacji i obserwacji środowiska morskiego” oznacza sieć, która łączy krajowe programy dotyczące informacji i obserwacji środowiska morskiego w ramach wspólnego i dostępnego zasobu UE;

5)      „obszar rybacki” oznacza obszar obejmujący brzeg morza lub jeziora lub obejmujący stawy lub estuarium rzeczne i charakteryzujący się wysokim poziomem zatrudnienia w sektorze rybołówstwa lub akwakultury oraz określony w ten sposób przez dane państwo członkowskie;

6)      „rybak” oznacza osobę, której zajęciem – uznanym przez państwo członkowskie – jest zawodowe rybołówstwo na pokładzie czynnego statku rybackiego lub zbieranie organizmów morskich – uznane przez państwo członkowskie – bez użycia statku rybackiego;

7)      „zintegrowana polityka morska” (IMP) oznacza politykę Unii, której celem jest wspieranie skoordynowanego i spójnego procesu decyzyjnego, by zmaksymalizować zrównoważony rozwój, wzrost gospodarczy i spójność społeczną państw członkowskich, a zwłaszcza unijnych regionów przybrzeżnych, wyspiarskich i najbardziej oddalonych, jak również sektory gospodarki morskiej, poprzez spójną politykę dotyczącą kwestii związanych z obszarami morskimi oraz odpowiednią współpracę międzynarodową;

8)      „zintegrowany nadzór morski” to inicjatywa UE mająca na celu podniesienie skuteczności i efektywności działań w dziedzinie nadzoru europejskich mórz w drodze wymiany informacji i współpracy podmiotów z różnych sektorów i państw członkowskich;

9)      „nieprawidłowość” oznacza nieprawidłowość zdefiniowaną w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2988/95;

10)    „rybołówstwo śródlądowe” oznacza połowy dokonywane w celach zarobkowych przez statki prowadzące działalność wyłącznie na wodach śródlądowych lub przy użyciu innych urządzeń stosowanych do połowów pod lodem;

11)    „zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną” oznacza strategie i środki określone w zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady (2002/413/WE) z dnia 30 maja 2002 r. dotyczącym wdrożenia zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną w Europie[23];

12)    „zintegrowane zarządzanie gospodarką morską” oznacza skoordynowane zarządzanie wszystkimi rodzajami polityki sektorowej UE mającymi wpływ na oceany, morza i regiony przybrzeżne;

13)    „regiony morskie” oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku I do decyzji Rady 2004/585/WE i obszary wytyczone przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa;

14)    „planowanie przestrzenne obszarów morskich” oznacza proces realizowany przez organy publiczne, polegający na analizie działalności ludzkiej na obszarach morskich w celu zapewnienia jej podziału w wymiarze przestrzennym i czasowym, służący osiągnięciu celów ekologicznych, gospodarczych i społecznych;

15)    „środek” oznacza zestaw operacji;

16)    „wydatki publiczne” oznaczają wkład w finansowanie operacji pochodzący z budżetu państwa członkowskiego lub też budżetu samorządów regionalnych i lokalnych lub budżetu Unii oraz inne wydatki o podobnym charakterze. Za wkład publiczny uważany jest każdy wkład w finansowanie operacji pochodzący z budżetu podmiotu prawa publicznego lub stowarzyszeń bądź związków utworzonych przez jeden lub więcej samorządów regionalnych lub lokalnych lub podmiotów prawa publicznego działających zgodnie z dyrektywą 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi[24];

17)    „strategia na rzecz basenu morskiego” oznacza ustrukturyzowane ramy współpracy dotyczącej określonego obszaru geograficznego, opracowane przez instytucje Unii Europejskiej, państwa członkowskie, ich regiony oraz – jeśli znajduje to zastosowanie – państwa trzecie dzielące basen morski; strategia ta uwzględnia geograficzne, klimatyczne, gospodarcze i polityczne uwarunkowania takiego basenu morskiego;

18)    „łodziowe rybołówstwo przybrzeżne” oznacza połowy prowadzone przez statki rybackie o długości całkowitej poniżej 12 metrów i niekorzystające z narzędzi połowowych ciągnionych, które są wyszczególnione w tabeli 3 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczącego rejestru statków rybackich Wspólnoty[25];

19)    „statki wykorzystywane w żegludze śródlądowej” oznaczają statki wykorzystywane do połowów prowadzonych w celach handlowych na wodach śródlądowych i nieuwzględnione w rejestrze statków rybackich Unii.

TYTUŁ II RAMY OGÓLNE

ROZDZIAŁ I Ustanowienie i cele Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego

Artykuł 4 Ustanowienie

Niniejszym ustanawia się Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR).

Artykuł 5 Cele

EFMR przyczynia się do następujących celów przez:

a)           promowanie zrównoważonego i konkurencyjnego rybołówstwa i akwakultury;

b)           wspieranie procesu opracowywania i wdrażania zintegrowanej polityki morskiej UE w sposób uzupełniający politykę spójności i wspólną politykę rybołówstwa;

c)           promowanie zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu rozwoju terytorialnego obszarów rybackich;

d)           wspieranie procesu wdrażania WPRyb.

Artykuł 6 Priorytety Unii

Osiągnięcie celów EFMR przyczynia się do realizacji strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu. Odbywa się ono w ramach sześciu następujących priorytetów Unii, które stanowią odzwierciedlenie odpowiednich celów tematycznych wspólnych ram strategicznych (zwanych dalej „wspólnymi ramami strategicznymi”):

1)           Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej przez realizację następujących celów:

a)      wspieranie wzrostu gospodarczego, włączenia społecznego, tworzenia miejsc pracy i mobilności na rynku pracy w społecznościach obszarów przybrzeżnych i śródlądowych zależnych od rybołówstwa i akwakultury;

b)      różnicowanie działalności związanej z rybołówstwem w kierunku innych sektorów gospodarki morskiej oraz rozwój gospodarki morskiej, w tym łagodzenie zmiany klimatu.

2)           Wspieranie innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy rybołówstwa przez ukierunkowanie na następujące obszary:

a)      wspieranie rozwoju technologicznego, innowacji i transferu wiedzy;

b)      podnoszenie konkurencyjności i rentowności rybołówstwa, a w szczególności floty łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, oraz poprawa bezpieczeństwa lub warunków pracy;

c)      rozwój nowych umiejętności zawodowych i uczenie się przez całe życie;

d)      lepsza organizacja rynku rybnego.

3)           Wspieranie innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy akwakultury przez ukierunkowanie na następujące obszary:

a)      wspieranie rozwoju technologicznego, innowacji i transferu wiedzy;

b)      podnoszenie konkurencyjności i rentowności przedsiębiorstw z sektora akwakultury, a zwłaszcza MŚP;

c)      rozwój nowych umiejętności zawodowych i uczenie się przez całe życie;

d)      lepsza organizacja rynku produktów akwakultury.

4)           Promowanie zrównoważonego i zasobooszczędnego rybołówstwa przez ukierunkowanie na następujące obszary:

a)      zmniejszenie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie;

b)      ochrona i odbudowa morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich, w tym usług, jakie zapewniają.

5)           Promowanie zrównoważonej i zasobooszczędnej akwakultury przez ukierunkowanie na następujące obszary:

a)      wspieranie ekosystemów związanych z akwakulturą i promowanie akwakultury zasobooszczędnej;

b)      promowanie akwakultury o wysokim poziomie ochrony środowiska oraz o wysokim poziomie zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz promowanie zdrowia i bezpieczeństwa publicznego.

6)           Wspieranie procesu wdrażania WPRyb przez:

a)      dostarczanie wiedzy naukowej i gromadzenie danych;

b)      wspieranie kontroli i egzekwowania, zwiększanie potencjału instytucjonalnego oraz skuteczności administracji publicznej.

ROZDZIAŁ II Zarządzanie dzielone i bezpośrednie

Artykuł 7 Zarządzanie dzielone i bezpośrednie

1.           Środki wymienione w tytule V i pomoc techniczną przyznawaną na podstawie art. 92 finansuje się w ramach EFMR zgodnie z zasadą zarządzania dzielonego między państwa członkowskie a Unię oraz zgodnie z przepisami wspólnymi ustanowionymi [rozporządzeniem (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów][26] .

2.           Środki wymienione w tytule VI, z wyłączeniem pomocy technicznej przyznawanej na podstawie art. 92, finansuje się w ramach EFMR zgodnie z zasadą zarządzania bezpośredniego.

ROZDZIAŁ III Ogólne zasady pomocy w ramach zarządzania dzielonego

Artykuł 8 Pomoc państwa

1.           Nie naruszając ust. 2 niniejszego artykułu, art. 107, 108 i 109 Traktatu mają zastosowanie do pomocy przyznawanej przez państwa członkowskie przedsiębiorstwom z sektora rybołówstwa i akwakultury.

2.           Artykuły 107, 108 i 109 Traktatu nie mają zastosowania do płatności dokonywanych przez państwa członkowskie na podstawie niniejszego rozporządzenia i zgodnie z nim, w ramach zakresu stosowania art. 42 Traktatu.

3.           Przepisy krajowe przewidujące finansowanie ze środków publicznych w szerszym zakresie niż wynika to z przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących wkładów finansowych, o których mowa w ust. 2, podlegają w całości ust. 1.

Artykuł 9 Partnerstwo

Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 5 ust. 4 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] Komisja – co najmniej dwa razy w ciągu okresu programowania – konsultuje się z organizacjami, które reprezentują partnerów na szczeblu unijnym w sprawie realizacji wsparcia w ramach EFMR.

Artykuł 10 Koordynacja

Jako uzupełnienie zasad zawartych w art. 4 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] Komisja i państwa członkowskie zapewniają koordynację i komplementarność wsparcia w ramach EFMR ze wsparciem przyznawanym w ramach innych unijnych strategii politycznych i instrumentów finansowych, w tym rozporządzenia (WE) nr [ustanawiającego ramowy program działań na rzecz ochrony środowiska i łagodzenia zmiany klimatu (program ramowy LIFE)][27] i instrumentów ustanowionych w ramach zewnętrznych działań Unii. Koordynację pomocy w ramach EFMR i programu ramowego LIFE osiąga się zwłaszcza przez wspieranie finansowania działań stanowiących uzupełnienie zintegrowanych projektów finansowanych w ramach programu ramowego LIFE, a także przez promowanie stosowania podejścia, metod i rozwiązań zatwierdzonych na podstawie programu ramowego LIFE+.

Artykuł 11 Uwarunkowania ex ante

W odniesieniu do EFMR stosuje się uwarunkowania ex ante, o których mowa w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ IV Dopuszczalność wniosków i operacje niekwalifikowalne

Artykuł 12 Dopuszczalność wniosków

1.           Na określony okres czasu ze wsparcia w ramach EFMR wyłącza się wnioski składane przez następujące podmioty gospodarcze:

a)      podmioty gospodarcze, które dopuściły się poważnego naruszenia na podstawie art. 42 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 lub art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

b)      podmioty gospodarcze, które uczestniczą w działalności statków rybackich znajdujących się we wspólnotowym unijnym wykazie statków NNN zawartym w art. 40 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, zarządzają takimi statkami rybackimi lub posiadają takie statki rybackie;

c)      podmioty gospodarcze, które w inny sposób naruszyły przepisy WPRyb, tym samym powodując poważne zagrożenie dla trwałości odnośnych zasobów.

2.           Wnioski złożone przez podmioty gospodarcze, które dopuściły się nieprawidłowości dotyczących EFR lub EFMR, wyłącza się ze wsparcia na określony okres czasu.

3.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 dotyczących:

a)      określenia okresu czasu, o którym mowa w ust. 1 i 2, który to okres jest proporcjonalny do charakteru lub nagminności naruszenia lub niezgodności;

b)      odpowiednich dat rozpoczęcia lub zakończenia okresu, o którym mowa w ust. 1;

c)      określenia innych przypadków naruszania przepisów WPRyb, o których mowa w ust. 1 lit. c), które powodują poważne zagrożenie dla trwałości odnośnych zasobów.

4.           Państwa członkowskie wymagają, by podmioty gospodarcze składające wniosek o wsparcie w ramach EFMR dostarczyły instytucji zarządzającej podpisane oświadczenie potwierdzające, że spełniają one kryteria wymienione w ust. 1 i nie dopuściły się nieprawidłowości dotyczących EFR lub EFMR, o których mowa w ust. 2. Państwa członkowskie sprawdzają prawdziwość oświadczeń przed zatwierdzeniem operacji.

5.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w odniesieniu do przekazywania uprawnień dotyczących ustanowienia systemu wymiany informacji na temat takich naruszeń między państwami członkowskimi.

Artykuł 13 Operacje niekwalifikowalne

Do wsparcia z EFMR nie kwalifikują się następujące operacje:

a)           operacje zwiększające zdolność połowową statku;

b)           budowa nowych statków rybackich, wycofywanie z eksploatacji lub przywóz statków rybackich;

c)           tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej;

d)           połowy eksperymentalne;

e)           przeniesienia własności przedsiębiorstwa;

f)            bezpośrednie zarybianie, o ile nie zostało wyraźnie określone w unijnym akcie prawnym jako środek ochrony lub w przypadku zarybiania eksperymentalnego.

TYTUŁ III RAMY FINANSOWE

Artykuł 14 Wykonanie budżetu

1.           Budżet unijny przeznaczony na EFMR na podstawie tytułu V wykonuje się w ramach zarządzania dzielonego i zgodnie z art. 4 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów].

2.           Budżet unijny przeznaczony na EFMR na podstawie tytułu VI wykonuje bezpośrednio Komisja zgodnie z art. 55 ust. 1 lit. a) [nowego rozporządzenia finansowego].

3.           Komisja anuluje wszystkie zobowiązania budżetowe w ramach zarządzania bezpośredniego lub ich część, zgodnie z [nowym rozporządzeniem finansowym] i zgodnie z art. 147 niniejszego rozporządzenia.

4.           Zasada należytego zarządzania finansami ma zastosowanie zgodnie z art. 27 i 50 [nowego rozporządzenia finansowego].

Artykuł 15 Zasoby budżetowe w ramach zarządzania dzielonego

1.           Zasoby dostępne dla zobowiązań w ramach EFMR na okres od 2014 r. do 2020 r. podlegające zarządzaniu dzielonemu wynoszą 5 520 000 000 EUR, według cen bieżących, zgodnie z rocznym podziałem przedstawionym w załączniku II.

2.           Kwotę w wysokości 4 535 000 000 EUR z zasobów, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na zrównoważony rozwój rybołówstwa, akwakultury i obszarów rybackich zgodnie z pprzepisami tytułu V rozdział I, II i III.

3.           Kwotę w wysokości 477 000 000 EUR z zasobów, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na środki kontroli i egzekwowania, o których mowa w art. 78.

4.           Kwotę w wysokości 358 000 000 EUR z zasobów, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na środki związane z gromadzeniem danych, o których mowa w art. 79.

5.           Zasoby przeznaczone na wyrównania kosztów dla podmiotów z regionów najbardziej oddalonych zgodnie z przepisami tytułu V rozdział V nie mogą w ciągu roku przekroczyć:

– kwoty 4 300 000 EUR dla Azorów i Madery;

– kwoty 5 800 000 EUR dla Wysp Kanaryjskich;

– kwoty 4 900 000 EUR dla Gujany Francuskiej i Reunion.

6.           Kwotę w wysokości 45 000 000 EUR z zasobów, o których mowa w ust. 1, przeznacza się na dopłaty do przechowywania, o których mowa w art. 70, na okres od 2014 r. do 2018 r. włącznie.

Artykuł 16 Zasoby budżetowe w ramach zarządzania bezpośredniego

W ramach EFMR kwotę w wysokości 1 047 000 000 EUR przeznacza się na środki podlegające zarządzaniu bezpośredniemu, zgodnie z przepisami tytułu VI rozdział I i II. Kwota ta obejmuje pomoc techniczną przyznawaną zgodnie z przepisami art. 91.

Artykuł 17 Podział zasobów w ramach zarządzania dzielonego

1.           Zasoby dostępne dla zobowiązań podjętych przez państwa członkowskie, o których mowa w art. 15 ust. 2-6, na okres od 2014 r. do 2020 r., jak określono w tabeli w załączniku II, ustala się na podstawie następujących kryteriów obiektywnych:

a)      w odniesieniu do tytułu V:

(i)      poziom zatrudnienia w sektorze rybołówstwa i akwakultury;

(ii)      poziom produkcji w sektorze rybołówstwa i akwakultury; oraz

(iii)     udział floty łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w ogólnej flocie rybackiej;

b)      w odniesieniu do art. 78 i 79:

(i)      zakres zadań z obszaru kontroli wykonywanych przez zainteresowane państwo członkowskie, podany w przybliżeniu na podstawie wielkości krajowej floty rybackiej, ilości wyładunków i wartości towarów przywożonych z państw trzecich; oraz

(ii)      dostępne środki kontroli związane z zakresem zadań z obszaru kontroli wykonywanych przez państwo członkowskie, przy czym takie dostępne środki podaje się w przybliżeniu na podstawie liczby kontroli przeprowadzonych na morzu i inspekcji wyładunków;

(iii)     zasięg zadań dotyczących gromadzenia danych wykonywanych przez zainteresowane państwo członkowskie, podany w przybliżeniu w zależności od wielkości krajowej floty rybackiej, ilości wyładunków, liczby działań w zakresie naukowego monitorowania przeprowadzanych na morzu oraz liczby sondaży, w których uczestniczy państwo członkowskie; oraz

(iv)     dostępne zasoby w zakresie gromadzenia danych w porównaniu z zasięgiem zadań dotyczących gromadzenia danych wykonywanych przez państwo członkowskie, w przypadku gdy dostępne środki podane są w przybliżeniu w zależności od liczby obserwatorów na morzu oraz ilości zasobów ludzkich i środków technicznych niezbędnych do wdrożenia krajowego programu pobierania próbek w zakresie gromadzenia danych.

c)      W odniesieniu do wszystkich środków – środki przyznane w przeszłości na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 i środki wykorzystane w przeszłości na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 861/2006.

2.           Komisja, w drodze aktów wykonawczych, przyjmuje decyzję określającą podział ogólnounijnych zasobów między państwa członkowskie.

TYTUŁ IV PROGRAMOWANIE

ROZDZIAŁ I Programowanie środków finansowanych w ramach zarządzania dzielonego

Artykuł 18 Opracowanie programów operacyjnych

1.           Każde państwo członkowskie sporządza pojedynczy program operacyjny w celu wdrożenia priorytetów unijnych, których współfinansowanie zakłada EFMR.

2.           Państwo członkowskie ustanawia program operacyjny na podstawie ścisłej współpracy z partnerami, o których mowa w art. 5 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisyów]. Organizacja konsultacji z partnerami w sprawie dokumentów przygotowawczych powinna umożliwiać takim partnerom zapoznanie się tymi dokumentami.

3.           W odniesieniu do części programu operacyjnego, o której mowa w art. 20 ust. 1 lit. n), przyjęcie przez Komisję, w drodze aktu wykonawczego, priorytetów Unii dotyczących polityki egzekwowania i kontroli następuje najpóźniej w dniu 31 maja 2013 r.

4.           Przekazanie części programu operacyjnego, o której mowa w art. 20 ust. 1 lit. o), obejmującej część wieloletniego programu, o którym mowa w art. 37 ust. 5 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa], na rok 2014 następuje najpóźniej w dniu 31 października 2013 r.

Artykuł 19 Wytyczne dla programu operacyjnego

Podczas opracowywania programu operacyjnego państwa członkowskie biorą pod uwagę następujące wytyczne:

a)           w odniesieniu do każdego z priorytetów Unii w programie uwzględniono odpowiednie kombinacje środków w sposób logiczny wynikające z oceny ex ante oraz analizy mocnych i słabych stron, szans i zagrożeń (zwanej dalej „analizą SWOT”);

b)           program zawiera odpowiednie podejście do innowacji oraz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej;

c)           program określa odpowiednie działanie mające na celu uproszczenie i ułatwienie jego realizacji;

d)           w stosownych przypadkach środki podejmowane w celu realizacji priorytetów Unii dla EFMR, o których mowa w art. 6 ust. 3 i 5 niniejszego rozporządzenia, są spójne z wieloletnim krajowym planem strategicznym dla akwakultury, o którym mowa w art. 43 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa].

Artykuł 20 Treść programu operacyjnego

1.           Oprócz elementów, o których mowa w art. 24 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], program operacyjny zawiera:

a)      ocenę ex ante, o której mowa w art. 48 [rozporządzenia (UE) nr […]w sprawie wspólnych przepisów];

b)      analizę sytuacji pod względem analizy SWOT oraz określenie potrzeb obszaru geograficznego objętego programem, jakie należy uwzględnić;

Wspomnianą analizę przeprowadza się w oparciu o priorytety Unii. W odniesieniu do wszystkich priorytetów Unii dokonuje się oceny potrzeb związanych z łagodzeniem zmiany klimatu i przystosowywaniem się do niej oraz promowaniem innowacji, aby określić odpowiednie rozwiązania dotyczące tych dwóch obszarów, jakie można wprowadzić na poziomie każdego priorytetu; synteza sytuacji w obszarach polityki kwalifikowalnych do wsparcia wskazująca mocne i słabe strony;

c)      wykazanie stosowania w ramach programu adekwatnego podejścia do innowacji, środowiska, w tym szczególnych potrzeb obszarów sieci Natura 2000 oraz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej;

d)      ocenę uwarunkowań ex ante oraz, – tam gdzie to konieczne – działań, o których mowa w art. 17 ust. 4 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], a także decydujących etapów określonych do celów art. 19 [rozporządzenia (UE) nr [...]w sprawie wspólnych przepisów];

e)      wykaz wybranych środków z rozbiciem na priorytety Unii;

f)       opis kryteriów wyboru projektów;

g)      opis kryteriów wyboru lokalnych strategii rozwoju przewidzianych w tytule V rozdział III;

h)      wyraźne wskazanie operacji, przewidzianych w tytule V rozdział III, które można podejmować zbiorowo, dzięki czemu korzysta się z pomocy o większej intensywności, zgodnie z art. 95 ust. 3;

i)       analizę potrzeb związanych z wymogami w zakresie monitorowania i oceny oraz plan oceny, o którym mowa w art. 49 [rozporządzenia (UE) nr […]w sprawie wspólnych przepisów]; państwa członkowskie zapewniają wystarczające zasoby i działania w dziedzinie budowania potencjału w celu zaspokojenia zidentyfikowanych potrzeb;

(j)      plan finansowania opracowany z uwzględnieniem przepisów art. 18 i 20 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] oraz – zgodnie z decyzją Komisji, o której mowa w art. 17 ust. 3 – zawierający:

(i)      tabelę określającą całkowity wkład w ramach EFMR planowany na każdy rok;

(ii)      tabelę określającą obowiązujące zasoby i poziom współfinansowania w ramach EFMR dla celów realizowanych w ramach priorytetów Unii określonych w art. 6 i dla pomocy technicznej. W stosownych przypadkach tabela ta wskazuje osobno zasoby i poziomy współfinansowania w ramach EFMR, które mają zastosowanie w drodze odstępstwa od ogólnej zasady określonej w art. 94 ust. 1 dla wsparcia, o którym mowa w art. 72, art. 73, art. 78 ust. 2 lit. a)-d) i f)-j), art. 78 ust. 2 lit. e) i art. 79.

k)      informacje na temat komplementarności ze środkami finansowanymi w ramach innych funduszy objętych zakresem wspólnych ram strategicznych lub w ramach programu ramowego LIFE;

l)       rozwiązania dotyczące wdrażania programu, w tym:

(i)      wyznaczenie przez państwo członkowskie wszystkich organów, o których mowa w art. 107, oraz, w celach informacyjnych, skrócony opis struktury zarządzania i kontroli;

(ii)      opis procedur monitorowania i oceny, jak również skład komitetu monitorującego;

(iii)     przepisy zapewniające upowszechnienie programu zgodnie z art. 143.

m)     wyznaczenie partnerów, o których mowa w art. 5 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], oraz wyniki konsultacji przeprowadzonych z partnerami;

n)      w celu lepszego przestrzegania przepisów dzięki kontroli, o której mowa w art. 6 ust. 6, i zgodnie z art. 18 ust. 3:

(i)      wykaz organów wdrażających system kontroli, inspekcji i egzekwowania oraz krótki opis ich zasobów ludzkich i finansowych dostępnych na potrzeby kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów w odniesieniu do rybołówstwa, sprzętu, którym dysponują w celu wykonania tych zadań, a zwłaszcza liczbę statków, statków powietrznych i śmigłowców;

(ii)      ogólne cele środków kontroli realizowanych z wykorzystaniem wspólnych wskaźników, które należy określić zgodnie z art. 133;

(iii)     szczegółowe cele, które należy osiągnąć, uwzględniając priorytety Unii wymienione w art. 6, i określając – dla każdej kategorii wydatków – ilość pozycji nabywanych podczas całego okresu programowania;

o)      w celu gromadzenia danych na potrzeby zrównoważonego zarządzania rybołówstwem, o którym mowa w art. 6 ust. 6 i art. 18 ust. 4, oraz zgodnie z wieloletnim programem Unii, o którym mowa w art. 37 ust. 5 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa]:

(i)      opis działań dotyczących gromadzenia danych, które mają zostać przeprowadzone, by umożliwić:

– ocenę sektora rybołówstwa (zmienne biologiczne, gospodarcze i przekrojowe, a także badania na morzu),

– ocenę sytuacji gospodarczej sektora akwakultury i przetwarzania,

– ocenę oddziaływania sektora rybołówstwa na ekosystem.

(ii)      opis dotyczący metod przechowywania danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania,

(iii)     wykazanie potencjału do zapewnienia należytego zarządzania zgromadzonymi danymi pod względem finansowym i administracyjnym.

Tę część programu operacyjnego uzupełnia art. 23.

2.           Program operacyjny zawiera ponadto metody obliczania kosztów uproszczonych, kosztów dodatkowych lub utraty dochodów zgodnie z art. 103 lub metodę obliczania wyrównania zgodnie z odpowiednimi kryteriami określonymi dla każdego z działań przewidzianych art. 38 ust. 1.

3.           Ponadto program operacyjny zawiera opis szczegółowych działań mających na celu promowanie równości szans i zwalczanie wszelkich form dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, w tym ustalenia mające na celu uwzględnienie kwestii związanych z płcią na poziomie programu operacyjnego i na poziomie operacji.

4.           Komisja ustanawia – w drodze aktów wykonawczych – przepisy dotyczące przedstawiania elementów opisanych w ust. 1, 2 i 3. Wspomniane akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 151 ust. 2.

Artykuł 21 Zatwierdzenie programu operacyjnego

1.           W uzupełnieniu przepisów art. 25 [rozporządzenia (UE) […] w sprawie wspólnych przepisów] Komisja ocenia spójność programów operacyjnych z niniejszym rozporządzeniem i ich faktyczny wkład w realizację priorytetów Unii dla EFMR, o których mowa w art. 6, z uwzględnieniem oceny ex ante.

2.           Komisja, w drodze aktu wykonawczego, zatwierdza program operacyjny.

Artykuł 22 Wprowadzanie zmian do programu operacyjnego

1.           Komisja, w drodze aktów wykonawczych, zatwierdza zmiany wprowadzone do programu operacyjnego.

2.           Aby zapewnić dostosowanie do zmieniających się potrzeb technicznych dotyczących działań w zakresie kontroli, część programu operacyjnego, o której mowa w art. 20 ust. 1 lit. n), może być dostosowywana co dwa lata, przy czym po raz pierwszy ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2015 r.

W tym celu Komisja przyjmuje decyzję, w drodze aktu wykonawczego, określającą zmiany w priorytetach Unii dotyczących polityki egzekwowania i kontroli, o których mowa w art. 18 ust. 3, oraz odpowiednie operacje kwalifikowalne uznane za priorytetowe.

Mając na uwadze nowe priorytety określone w decyzji, o której mowa w drugim akapicie niniejszego ustępu, państwa członkowskie przedkładają Komisji – do dnia 31 października roku poprzedzającego rok danego wdrożenia – zmiany wprowadzone do programu operacyjnego.

3.           Uwzględniając zasadę proporcjonalności, zmiany, o których mowa w ust. 2, wprowadza się do programów w ramach procedury uproszczonej zgodnie z art. 24.

Artykuł 23 Roczny plan prac dotyczący gromadzenia danych

1.           Do celów stosowania art. 20 ust. 1 lit. o) państwa członkowskie przedkładają Komisji roczny plan prac do dnia 31 października każdego roku. Roczne plany prac zawierają opis procedur i metod, które zostaną zastosowane do gromadzenia i analizy danych oraz szacowania ich prawidłowości i dokładności.

2.           Państwa członkowskie przedkładają każdy roczny plan prac drogą elektroniczną.

3.           Komisja, w drodze aktu wykonawczego, zatwierdza roczny plan prac na każdy rok do dnia 31 grudnia każdego roku.

4.           Pierwszy roczny plan prac opisuje działania na rok 2014 i musi zostać dostarczony Komisji do dnia 31 października 2013 r.

Artykuł 24 Przepisy dotyczące procedur i harmonogramów

1.           Komisja, w drodze aktów wykonawczych, może przyjąć przepisy dotyczące procedur i harmonogramów odnoszących się do:

– zatwierdzania programów operacyjnych;

– składania i zatwierdzania wniosków w sprawie zmian w programach operacyjnych, w tym ich wejścia w życie i częstotliwości składania tych wniosków w trakcie okresu programowania;

– składania i zatwierdzania wniosków dotyczących wprowadzenia zmian, o których mowa w art. 22 ust. 2;

– przedkładania rocznych planów prac dotyczących gromadzenia danych.

Procedury i harmonogramy upraszcza się w przypadku zmian wprowadzanych do programów operacyjnych dotyczących:

a)      transferu środków finansowych między priorytetami Unii;

b)      wprowadzenia lub wycofania środków lub rodzajów operacji;

c)      zmian w opisie środków, w tym zmian warunków kwalifikowalności;

d)      zmian, o których mowa w art. 22 ust. 2, a także dalszych zmian wprowadzanych do części programu, o której mowa w art. 20 ust. 1 lit. n).

Aby można było skorzystać z wymienionej procedury uproszczonej, zmiany, o których mowa w lit. a) i b), nie mogą przekraczać 5 % kwoty przeznaczonej na priorytet Unii i 10 % kwoty przeznaczonej na każdy ze środków.

2.           Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 151 ust. 2.

ROZDZIAŁ II Programowanie środków finansowanych w ramach zarządzania bezpośredniego

Artykuł 25 Roczny program prac

1.           W celu wdrożenia przepisów tytułu VI rozdział I i II oraz art. 92 Komisja, w drodze aktów wykonawczych, przyjmuje roczny program prac zgodne z celami określonymi w tych rozdziałach. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

2.           Roczny program prac szczegółowo określa cele, które należy zrealizować, oczekiwane wyniki, metodę wdrożenia oraz całkowitą kwotę środków. Zawiera on także opis działań podlegających finansowaniu, wskazanie kwoty przeznaczonej na poszczególne działania, indykatywny harmonogram realizacji działań jak również informacje na temat ich realizacji. W odniesieniu do dotacji obejmuje informacje na temat priorytetów, głównych kryteriów oceny oraz maksymalną stopę współfinansowania.

TYTUŁ V ŚRODKI FINANSOWANE W RAMACH ZARZĄDZANIA DZIELONEGO

ROZDZIAŁ I Zrównoważony rozwój rybołówstwa

Artykuł 26 Cele szczegółowe

Wsparcie przyznawane na podstawie niniejszego rozdziału przyczynia się do osiągnięcia celów Unii określonych w art. 6 ust. 2 i 4.

Artykuł 27 Warunki ogólne

1.           Po otrzymaniu wsparcia przewidzianego w art. 32 ust. 1 lit. b), art. 36, art. 39 ust. 1 lit. a) lub art. 40 ust. 2 niniejszego rozporządzenia właściciel statku rybackiego nie może przenieść statku do państwa trzeciego poza Unią przez co najmniej 5 lat od daty dokonania płatności na rzecz beneficjenta.

2.           Koszty operacyjne nie są kwalifikowalne, o ile przepisy niniejszego rozdziału wyraźnie nie stanowią inaczej.

Artykuł 28 Innowacje

1.           W celu motywowania do innowacji w sektorze rybołówstwa w ramach EFMR wsparcie mogą otrzymać projekty mające na celu rozwijanie lub wprowadzanie nowych produktów lub produktów znacznie ulepszonych w porównaniu z aktualną sytuacją w tym sektorze, nowych lub ulepszonych procesów oraz nowych lub ulepszonych systemów zarządzania i organizacji.

2.           Operacje finansowane na podstawie niniejszego artykułu należy przeprowadzać we współpracy z organem naukowym lub technicznym uznanym w państwie członkowskim, który zatwierdzi wyniki takich operacji.

3.           Wyniki operacji finansowanych na podstawie niniejszego artykułu podlegają odpowiedniemu obowiązkowi upowszechnienia przez państwo członkowskie zgodnie z art. 143.

Artykuł 29 Usługi doradcze

1.           W celu poprawy ogólnych wyników i konkurencyjności podmiotów gospodarczych w ramach EFMR można przyznawać wsparcie:

a)      dla studiów wykonalności oceniających rentowność projektów potencjalnie kwalifikowalnych do wsparcia na podstawie niniejszego rozdziału;

b)      w celu zapewnienia profesjonalnego doradztwa dotyczącego strategii biznesowych i wprowadzania do obrotu.

2.           Studia wykonalności i doradztwo, o których mowa odpowiednio w ust. 1 lit. a) i b), zapewnią uznane organy naukowe lub techniczne o kompetencjach w zakresie usług doradczych wymaganych w świetle prawa krajowego każdego z państw członkowskich.

3.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się podmiotom gospodarczym lub organizacjom rybaków uznanym przez państwo członkowskie, które zlecają wykonanie studium wykonalności, o którym mowa w ust. 1.

4.           Państwa członkowskie dopilnowują, by operacje finansowane na podstawie niniejszego artykułu wybierano w drodze procedury przyśpieszonej.

5.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, ma formę płatności ryczałtowych nieprzekraczających kwoty 3 000 EUR. Ograniczenia tego nie stosuje się w przypadku, gdy beneficjentem jest organizacja rybaków.

Artykuł 30 Partnerstwa między naukowcami a rybakami

1.           W celu wspierania transferu wiedzy między naukowcami a rybakami EFMR może wspierać:

a)      tworzenie sieci złożonych z jednego lub większej liczby niezależnych organów naukowych i rybaków lub też jednej lub większej liczby organizacji rybaków;

b)      działania wykonywane w ramach takiej sieci, o której mowa w lit. a).

2.           Działania, o których mowa w ust. 1 lit. b), mogą obejmować działania dotyczące gromadzenia danych, badań, upowszechniania wiedzy i najlepszych praktyk.

3.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się podmiotom prawa publicznego, rybakom, organizacjom rybaków i organizacjom pozarządowym uznanym przez państwo członkowskie lub lokalnym grupom działania w sektorze rybołówstwa, zgodnie z definicją zawartą w art. 62.

Artykuł 31 Promowanie kapitału ludzkiego i dialogu społecznego

1.           W celu promowania kapitału ludzkiego i dialogu społecznego EFMR może wspierać:

a)      uczenie się przez całe życie, upowszechnianie wiedzy naukowej i innowacyjnych praktyk, nabywanie nowych umiejętności zawodowych, zwłaszcza związanych ze zrównoważonym zarządzaniem ekosystemami morskimi, działaniami w sektorze gospodarki morskiej, innowacjami i przedsiębiorczością;

b)      tworzenie sieci kontaktów i wymianę doświadczeń oraz najlepszych praktyk między zainteresowanymi stronami, w tym między organizacjami promującymi równość szans dla mężczyzn i kobiet;

c)      promowanie dialogu społecznego na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, z udziałem rybaków i innych odpowiednich zainteresowanych stron.

2.           Wsparcia, o którym mowa w ust. 1, udziela się również małżonkom samozatrudnionych rybaków lub – w przypadkach i zakresie przewidzianym w prawie krajowym – partnerom życiowym samozatrudnionych rybaków, którzy nie są pracownikami ani partnerami biznesowymi, jeśli w sposób zwyczajowy i zgodnie z przepisami prawa krajowego uczestniczą w działalności samozatrudnionych rybaków lub wykonują zadania pomocnicze.

Artykuł 32 Ułatwianie różnicowania działalności i tworzenia miejsc pracy

1.           W celu ułatwienia różnicowania działalności i tworzenia miejsc pracy poza sektorem rybołówstwa EFMR może wspierać:

a)      nowo powstające firmy nieprowadzące działalności połowowej;

b)      doposażenie statków floty łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w celu zmiany ich przeznaczenia na potrzeby działalności innej niż połowowa.

2.           Wsparcia na podstawie ust. 1 lit. a) udziela się rybakom, którzy:

a)      przedkładają plan biznesowy dotyczący rozwoju swojej nowej działalności;

b)      posiadają odpowiednie umiejętności zawodowe, które mogą zostać nabyte dzięki operacjom finansowanym na podstawie art. 31 ust. 1 lit. a).

3.           Wsparcia na podstawie ust. 1 lit. b) udziela się rybakom zajmującym się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym i posiadającym unijny statek rybacki zarejestrowany jako aktywny statek oraz którzy prowadzili działalność połowową na morzu przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat poprzedzających datę złożenia wniosku. W przypadku takiego statku rybackiego na stałe anuluje się koncesję połowową.

4.           Beneficjenci wsparcia, o którym mowa w ust. 1, nie prowadzą profesjonalnej działalności połowowej przez pięć lat po otrzymaniu ostatniej płatności w ramach wsparcia.

5.           Koszty kwalifikowalne na podstawie ust. 1 lit. b) ograniczają się do kosztów modyfikacji statku poniesionych na potrzeby zmiany jego przeznaczenia.

6.           Kwota pomocy finansowej przyznawanej na podstawie ust. 1 lit. a) nie przekracza 50 % budżetu przewidzianego w planie operacyjnym dla każdej operacji i jest nie przekracza maksymalnej kwoty wynoszącej 50 000 EUR dla każdej operacji.

Artykuł 33 Zdrowie i bezpieczeństwo na statkach rybackich

1.           W celu poprawy warunków pracy rybaków na statkach EFMR może wspierać inwestycje na statkach rybackich lub inwestycje w indywidualny sprzęt, pod warunkiem że takie inwestycje wychodzą poza standardowy zakres wymagany na podstawie prawa krajowego lub unijnego.

2.           Wsparcie przyznaje się rybakom lub właścicielom statków rybackich.

3.           Jeśli operacja polega na inwestycji na statku rybackim, wsparcie dla danego statku rybackiego przyznaje się tylko raz w trakcie okresu programowania. Jeśli operacja polega na inwestycji w indywidualny sprzęt, wsparcie dla danego beneficjenta przyznaje się tylko raz w trakcie okresu programowania.

4.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w celu określenia rodzajów operacji kwalifikujących się do wsparcia na mocy ust. 1.

Artykuł 34 Wsparcie dla systemów przekazywalnych koncesji połowowych w ramach WPRyb

1.           W celu ustanowienia lub zmiany systemów przekazywalnych koncesji połowowych na podstawie art. 27 [rozporządzenia w sprawie WPRyb] EFMR może wspierać:

a)      opracowywanie i rozwijanie technicznych i administracyjnych środków koniecznych do stworzenia lub funkcjonowania systemu przekazywalnych koncesji połowowych;

b)      udział zainteresowanych stron w opracowywaniu i rozwijaniu systemów przekazywalnych koncesji połowowych;

c)      monitorowanie i ocenę systemów przekazywalnych koncesji połowowych;

d)      zarządzanie systemami przekazywalnych koncesji połowowych.

2.           Wsparcie na podstawie ust. 1 lit. a), b) i c) przyznaje się wyłącznie organom publicznym. Wsparcie na podstawie ust. 1 lit. d) niniejszego artykułu przyznaje się organom publicznym, osobom prawnym lub fizycznym lub też uznanym organizacjom producentów uczestniczącym w zbiorowym zarządzaniu zbiorczymi przekazywalnymi koncesjami połowowymi zgodnie z art. 28 ust. 4 rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa.

Artykuł 35 Wsparcie dla wdrażania środków ochrony w ramach WPRyb

1.           W celu zapewnienia skutecznego wdrażania środków ochronnych na podstawie art. 17 i 21 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa] EFMR może wspierać:

a)      opracowywanie i rozwijanie technicznych oraz administracyjnych środków koniecznych do wdrożenia środków ochronnych w rozumieniu art. 17 i 21 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa];

b)      udział zainteresowanych stron w opracowywaniu i wdrażaniu środków ochronnych w rozumieniu art. 17 i 21 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa].

2.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się wyłącznie organom publicznym.

Artykuł 36 Zmniejszanie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie

1.           W celu zmniejszania oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie, wspierania eliminacji odrzutów i ułatwiania przejścia na model eksploatacji żywych zasobów morskich, która odbudowuje i zachowuje populacje poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających wytworzyć MSY, EFMR może wspierać inwestycje w sprzęt, które:

a)      poprawiają selektywność narzędzi połowowych pod względem wielkości lub pod względem gatunków;

b)      ograniczają niechciane połowy stad handlowych i inne przyłowy;

c)      ograniczają fizyczne i biologiczne oddziaływanie połowów na ekosystem lub dno morskie.

2            Wsparcie to przyznaje się dla statku rybackiego Unii i rodzaju sprzętu tylko raz w trakcie okresu programowania.

3.           Wsparcie to przyznaje się tylko wtedy, jeśli narzędzia lub inny sprzęt, o którym mowa w ust. 1, charakteryzuje się wyraźnie lepszą selektywnością pod względem wielkości lub oddziałuje na gatunki niedocelowe w mniejszym stopniu niż standardowe narzędzia lub inny sprzęt dozwolony przez prawo unijne lub odpowiednie prawo krajowe przyjęte przez państwa członkowskie w kontekście regionalizacji, o której mowa w [rozporządzeniu w sprawie WPRyb].

4.           Wsparcie przyznaje się:

a)      właścicielom statków rybackich Unii Europejskiej zarejestrowanych jako aktywne statki oraz którzy prowadzili działalność połowową na morzu przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat poprzedzających datę złożenia wniosku;

b)      rybakom posiadającym narzędzie podlegające wymianie, którzy pracowali na pokładzie statku rybackiego Unii Europejskiej przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat poprzedzających datę złożenia wniosku;

c)      organizacjom rybaków uznanym przez państwo członkowskie.

Artykuł 37 Innowacje związane z ochroną morskich zasobów biologicznych

1.           W celu przyczyniania się do eliminacji odrzutów i przyłowów oraz ułatwiania przejścia na model eksploatacji żywych zasobów morskich, która odbudowuje i zachowuje populacje poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających wytworzyć MSY, EFMR może wspierać projekty mające na celu rozwój lub wprowadzanie nowej wiedzy technicznej lub organizacyjnej, która prowadzi do zmniejszenia oddziaływania działalności połowowej na środowisko lub do bardziej zrównoważonego wykorzystywania morskich zasobów biologicznych.

2.           Operacje finansowane na podstawie niniejszego artykułu należy przeprowadzać we współpracy z organem naukowym lub technicznym uznanym w świetle prawa danego państwa członkowskiego, który zatwierdzi wyniki takich operacji.

3.           Wyniki operacji finansowanych na podstawie niniejszego artykułu podlegają odpowiedniemu obowiązkowi upowszechnienia przez państwo członkowskie zgodnie z art. 143.

4.           Statki rybackie uczestniczące w projektach finansowanych na podstawie niniejszego artykułu nie mogą stanowić więcej niż 5 % statków floty krajowej lub 5 % pojemności brutto floty krajowej, według stanu w chwili złożenia wniosku.

5.           Operacje polegające na testowaniu nowych narzędzi lub technik połowowych przeprowadza się z uwzględnieniem ograniczeń wyznaczonych przez uprawnienia do połowów przyznane państwu członkowskiemu.

6.           Dochody netto wygenerowane w związku z udziałem statku rybackiego w operacji odejmuje się od wydatków kwalifikowalnych operacji.

7.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w celu określenia sposobu obliczania dochodów netto, o których mowa w ust. 6, uzyskanych w odpowiednim okresie czasu.

Artykuł 38 Ochrona i odbudowa morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich w ramach zrównoważonej działalności połowowej

1.           W celu zachęcania rybaków do uczestniczenia w ochronie i odbudowie morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich, w tym usług, jakie takie ekosystemy zapewniają w ramach zrównoważonej działalności połowowej, EFMR może wspierać następujące operacje:

a)      zbieranie odpadów z morza, na przykład usuwanie porzuconych narzędzi połowowych i innych odpadów znajdujących się w wodzie morskiej;

b)      budowę lub instalację urządzeń stałych lub ruchomych służących ochronie i rozwojowi fauny i flory wodnej;

c)      przyczynianie się do lepszego zarządzania zasobami lub do ich lepszej ochrony;

d)      zarządzanie chronionymi obszarami morskimi, ich odbudowę i monitorowanie, na przykład w odniesieniu do obszarów sieci NATURA 2000, zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory[28] oraz dyrektywą Rady i Parlamentu Europejskiego 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa[29], zgodnie z traktowanymi priorytetowo ramowymi programami ustalonymi na podstawie dyrektywy Rady 92/43/EWG;

e)      zarządzanie chronionymi obszarami morskimi, ich odbudowę i monitorowanie w świetle wdrażania środków ochrony przestrzennej, o których mowa w art. 13 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE;

f)       udział w innych działaniach mających na celu zachowanie i zwiększenie różnorodności biologicznej oraz usług ekosystemowych, takich jak odbudowa szczególnych siedlisk morskich i przybrzeżnych w celu wspierania zrównoważonych stad ryb.

2.           Operacje przewidziane w niniejszym artykule wdrażają podmioty prawa publicznego, a udział w nich biorą rybacy lub organizacje rybaków uznane przez państwo członkowskie, organizacje pozarządowe wspólnie z organizacjami rybaków lub też lokalne grupy działania w sektorze rybołówstwa, zgodnie z ich definicją zawartą w art. 62.

3.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w celu:

a)      określenia rodzajów operacji kwalifikowalnych na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu;

b)      określenia kosztów kwalifikowalnych na podstawie ust. 1.

Artykuł 39 Łagodzenie zmiany klimatu

1.           W celu łagodzenia skutków zmiany klimatu EFMR może wspierać:

a)      inwestycje na statkach rybackich mające na celu zmniejszanie emisji substancji zanieczyszczających lub gazów cieplarnianych oraz zwiększanie efektywności energetycznej statków rybackich;

b)      audyty i programy związane z efektywnością energetyczną.

2.           Wsparcie nie obejmuje wymiany ani modernizacji głównych lub dodatkowych silników. Wsparcie przyznaje się wyłącznie właścicielom statków rybackich oraz tylko raz w trakcie okresu programowania dla danego statku rybackiego.

3.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w celu określenia inwestycji kwalifikujących się do wsparcia na podstawie ust. 1 lit. a).

Artykuł 40 Jakość produktów i wykorzystanie niechcianych połowów

1.           W celu poprawy jakości złowionych ryb EFMR może wspierać inwestycje w statki rybackie w tym względzie.

2.           Zgodnie z art. 15 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa] i art. 8 lit. b) [rozporządzenia (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury] w celu lepszego wykorzystania niechcianych połowów EFMR może wspierać inwestycje na statkach rybackich mające na celu jak najlepsze wykorzystanie niechcianych połowów stad handlowych i waloryzację niewykorzystanych elementów złowionych ryb.

3.           Wsparcie przewidziane w niniejszym artykule przyznaje się dla danego statku rybackiego lub beneficjenta tylko raz w trakcie okresu programowania.

4.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się wyłącznie właścicielom statków rybackich Unii Europejskiej, którzy prowadzili działalność połowową na morzu przez co najmniej 60 dni w ciągu dwóch lat poprzedzających datę złożenia wniosku.

Artykuł 41 Porty rybackie, miejsca wyładunku i przystanie

1.           W celu podnoszenia jakości wyładowanych produktów, zwiększania efektywności energetycznej, przyczyniania się do ochrony środowiska lub poprawy bezpieczeństwa i warunków pracy EFMR może wspierać inwestycje mające na celu poprawę infrastruktury portów rybackich lub miejsc wyładunku, w tym inwestycje w obiekty do zbiórki odpadów, a w szczególności odpadów wyrzucanych do morza.

2.           Zgodnie z art. 15 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa] i art. 8 lit. b) [rozporządzenia (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury] w celu ułatwienia wykorzystania niechcianych połowów EFMR może wspierać inwestycje w portach rybackich i miejscach wyładunku mające na celu jak najlepsze wykorzystanie niechcianych połowów stad handlowych i waloryzację niewykorzystanych elementów złowionych ryb.

3.           W celu poprawy bezpieczeństwa rybaków EFMR może również wspierać inwestycje związane z budową lub modernizacją przystani.

4.           Wsparcie nie obejmuje budowy nowych portów, nowych miejsc wyładunku lub nowych miejsc do sprzedaży ryb.

Artykuł 42 Rybołówstwo śródlądowe

1.           W celu zmniejszenia oddziaływania rybołówstwa śródlądowego na środowisko, zwiększenia efektywności energetycznej, poprawy jakości wyładowanych ryb bądź bezpieczeństwa lub warunków pracy EFMR może wspierać następujące inwestycje:

a)      inwestycje na statkach rybackich lub w indywidualny sprzęt, o których mowa w art. 33, i zgodnie z warunkami określonymi w wymienionym artykule;

b)      inwestycje w sprzęt, o których mowa w art. 36, i zgodnie z warunkami określonymi w wymienionym artykule;

c)      inwestycje na statkach rybackich i w audyty oraz programy związane z efektywnością energetyczną, zgodnie z przepisami art. 39 i warunkami określonymi w wymienionym artykule;

d)      inwestycje w istniejące porty i miejsca wyładunku, o których mowa w art. 41, i zgodnie z warunkami określonymi w wymienionym artykule.

2            Do celów ust. 1:

a)      odniesienia do statków rybackich zawarte w art. 33, 36 i 39 uznaje się za odniesienia do statków rybackich działających wyłącznie na wodach śródlądowych;

b)      odniesienia do środowiska morskiego zawarte w art. 36 uznaje się za odniesienia do środowiska, w którym działają statki rybackie wykorzystywane do rybołówstwa śródlądowego.

3.           W celu zachęcania do prowadzenia zróżnicowanej działalności przez rybaków zajmujących się rybołówstwem śródlądowym EFMR może wspierać zmianę przeznaczenia statków wykorzystywanych do rybołówstwa śródlądowego na potrzeby ich wykorzystywania do działalności innej niż połowy, zgodnie z warunkami określonymi w art. 32 niniejszego rozporządzenia.

4.           Do celów ust. 3 odniesienia do statków rybackich zawarte w art. 32 uznaje się za odniesienia do statków działających wyłącznie na wodach śródlądowych.

5.           W celu ochrony oraz rozwoju fauny i flory wodnej EFMR może wspierać udział rybaków zajmujących się rybołówstwem śródlądowym w zarządzaniu obszarami sieci NATURA 2000, ich odbudowie i monitorowaniu, w obszarach, których bezpośrednio dotyczą kwestie związane z działalnością połowową oraz rekultywacją wód śródlądowych, w tym na tarliskach i szlakach migracyjnych gatunków migrujących, nie naruszając przepisów art. 38 ust. 1 lit. d).

6.           Państwa członkowskie dopilnowują, by statki otrzymujące wsparcie przewidziane w niniejszym artykule nadal działały wyłącznie na wodach śródlądowych.

ROZDZIAŁ II Zrównoważony rozwój akwakultury

Artykuł 43 Cele szczegółowe

Wsparcie przyznawane na podstawie niniejszego rozdziału przyczynia się do realizacji priorytetów Unii określonych w art. 6 ust. 2 i 4.

Artykuł 44 Warunki ogólne

1.           Wsparcie przyznawane na podstawie niniejszego rozdziału ogranicza się do przedsiębiorstw z sektora akwakultury, o ile wyraźnie nie wskazano inaczej.

2.           Jeśli operacje polegają na inwestycjach w sprzęt lub infrastrukturę zapewniające spełnianie wymogów dotyczących ochrony środowiska, zdrowia ludzi lub zwierząt, higieny lub dobrostanu zwierząt przewidzianych prawem unijnym oraz wchodzących w życie po 2014 r., wsparcie można przyznawać do daty, w której takie normy staną się obowiązkowe dla przedsiębiorstw.

Artykuł 45 Innowacje

1.           W celu motywowania do innowacji w sektorze akwakultury EFMR może wspierać operacje mające na celu:

a)      wprowadzanie do gospodarstw akwakultury nowej wiedzy technicznej lub organizacyjnej, która prowadzi do zmniejszenia ich oddziaływania na środowisko lub wspierania bardziej zrównoważonego gospodarowania zasobami w sektorze akwakultury;

b)      rozwój lub wprowadzanie do obrotu nowych produktów lub produktów znacznie ulepszonych w porównaniu z aktualną sytuacją w tym sektorze, nowych lub ulepszonych procesów, nowych lub ulepszonych metod zarządzania oraz systemów organizacji.

2.           Operacje finansowane na podstawie niniejszego artykułu należy przeprowadzać we współpracy z organem naukowym lub technicznym uznanym w świetle prawa danego państwa członkowskiego, który zatwierdzi wyniki takich operacji.

3.           Wyniki finansowanych operacji podlegają odpowiedniemu obowiązkowi upowszechnienia przez państwo członkowskie zgodnie z art. 143.

Artykuł 46 Inwestycje w akwakulturę prowadzoną na morzu i niezwiązaną z żywnością

1.           W celu wspierania form akwakultury o wysokim potencjale wzrostu EFMR może wspierać inwestycje w rozwój akwakultury prowadzonej na morzu lub niezwiązanej z żywnością.

2.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w celu określenia rodzaju operacji oraz kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 47 Nowe formy dochodów i wartość dodana

1.           W celu wspierania przedsiębiorczości w sektorze EFMR może wspierać inwestycje, które przyczyniają się do:

a)      podnoszenia wartości produktów akwakultury, zwłaszcza przez umożliwianie przedsiębiorstwom z sektora akwakultury przetwarzania, wprowadzania do obrotu i bezpośredniej sprzedaży własnych produktów akwakultury;

b)      różnicowania dochodów przedsiębiorstw z sektora akwakultury przez rozwój nowych gatunków akwakultury o dobrych perspektywach rynkowych;

c)      różnicowania dochodów przedsiębiorstw z sektora akwakultury przez rozwój działalności dodatkowej spoza sektora akwakultury.

2.           Wsparcia przewidziane w ust. 1 lit. c) przyznaje się wyłącznie przedsiębiorstwom z sektora akwakultury, pod warunkiem że taka działalność dodatkowa spoza sektora akwakultury wiąże się z podstawową działalnością przedsiębiorstwa dotyczącą akwakultury, tak jak w przypadku turystyki wędkarskiej, usług w zakresie ochrony środowiska świadczonych w ramach akwakultury lub działań edukacyjnych dotyczących akwakultury.

Artykuł 48 Usługi z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla gospodarstw akwakultury

1.           W celu poprawy ogólnych wyników i konkurencyjności gospodarstw akwakultury EFMR może wspierać:

a)      zapewnianie usług z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla gospodarstw akwakultury;

b)      zapewnianie usług doradczych o charakterze technicznym, naukowym, prawnym lub gospodarczym, związanych z prowadzeniem gospodarstwa.

2.           Usługi doradcze wspomniane w ust. 1 lit. b) obejmują:

a)      potrzeby związane z zarządzaniem akwakulturą w celu spełniania wymogów zawartych w prawie unijnym i krajowym dotyczącym ochrony środowiska, a także wymogów wynikających z planowania przestrzennego obszarów morskich;

b)      ocenę oddziaływania na środowisko;

c)      potrzeby związane z zarządzaniem akwakulturą w celu spełniania wymogów prawodawstwa unijnego w obszarze zdrowia i dobrostanu zwierząt wodnych lub zdrowia publicznego;

d)      normy bezpieczeństwa i higieny pracy wynikające z prawa unijnego lub krajowego;

e)      strategie dotyczące wprowadzania produktów do obrotu lub zarządzania przedsiębiorstwem.

3.           Wsparcie przewidziane w ust. 1 lit. a) przyznaje się wyłącznie podmiotom prawa publicznego wyznaczonym do zapewnienia usług doradczych dla gospodarstw akwakultury. Wsparcie przewidziane w ust. 1 lit. b) przyznaje się wyłącznie MŚP z sektora akwakultury lub organizacjom producentów z sektora akwakultury.

4.           W trakcie okresu programowania gospodarstwa akwakultury mogą otrzymać wsparcie przeznaczone na usługi doradcze tylko jeden raz w przypadku każdej kategorii usług określonej w ust. 2 lit. a)-e).

Artykuł 49 Promowanie kapitału ludzkiego i tworzenia sieci kontaktów

1.           W celu promowania kapitału ludzkiego i tworzenia sieci kontaktów w sektorze akwakultury EFMR może wspierać:

a)      uczenie się przez całe życie, upowszechnianie wiedzy naukowej i innowacyjnych praktyk oraz nabywanie nowych umiejętności zawodowych związanych z sektorem akwakultury;

b)      tworzenie sieci kontaktów i wymianę doświadczeń oraz najlepszych praktyk między przedsiębiorstwami lub organizacjami branżowymi z sektora akwakultury lub też innymi zainteresowanymi stronami, w tym organami naukowymi lub organami promującymi równość szans dla mężczyzn i kobiet.

2.           Wsparcia, o którym mowa w ust. 1 lit. a), nie przyznaje się dużym przedsiębiorstwom z sektora akwakultury.

Artykuł 50 Zwiększanie potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury

1.           W celu przyczyniania się do rozwoju terenów hodowli i infrastruktury w ramach akwakultury EFMR może wspierać:

a)      identyfikowanie i tworzenie map terenów o warunkach najlepiej dopasowanych do rozwoju akwakultury oraz, w stosowanych przypadkach, uwzględnianie procesów związanych z planowaniem przestrzennym obszarów morskich;

b)      poprawę infrastruktury terenów hodowli akwakultury, w tym przez scalanie gruntów, dostawy energii oraz gospodarkę wodną;

c)      działania podejmowane i wdrażane przez właściwe organy na podstawie art. 9 ust. 1 dyrektywy 2009/147/WE lub art. 16 ust. 1 dyrektywy 92/43/WE w celu zapobiegania poważnemu szkodliwemu oddziaływaniu na akwakulturę.

2.           Beneficjentami wsparcia przyznawanego na podstawie niniejszego artykułu są wyłącznie podmioty prawa publicznego.

Artykuł 51 Zachęcanie rolników do podjęcia działalności w sektorze akwakultury

1.           W celu wspierania przedsiębiorczości w sektorze akwakultury EFMR może wspierać zakładanie przedsiębiorstw w sektorze akwakultury przez rolników rozpoczynających działalność.

2.           Wsparcie przyznaje się rolnikom rozpoczynającym działalność w sektorze akwakultury, pod warunkiem że:

a)      posiadają oni odpowiednie umiejętności i kompetencje zawodowe;

b)      po raz pierwszy zakładają w sektorze akwakultury mikroprzedsiębiorstwo lub małe przedsiębiorstwo w charakterze osoby zarządzającej takim przedsiębiorstwem;

c)      przedkładają plan biznesowy dotyczący rozwoju swojej działalności w sektorze akwakultury.

3.           Aby nabyć odpowiednie umiejętności i kompetencje zawodowe, rolnicy rozpoczynający działalność w sektorze akwakultury mogą korzystać ze wsparcia oferowanego na podstawie art. 49 ust. 1 lit. a).

Artykuł 52 Promowanie akwakultury oferującej wysoki poziom ochrony środowiska

W celu znacznego zmniejszenia oddziaływania akwakultury na środowisko EFMR może wspierać inwestycje:

a)           pozwalające na znaczne zmniejszenie oddziaływania przedsiębiorstw z sektora akwakultury na wodę, zwłaszcza przez zmniejszanie ilości wykorzystywanej wody lub poprawę jakości wody wyjściowej, w tym przez zakładanie multitroficznych systemów dla akwakultury;

b)           ograniczające negatywne oddziaływanie przedsiębiorstw z sektora akwakultury na przyrodę i różnorodność biologiczną;

c)           na zakup sprzętu chroniącego gospodarstwa akwakultury przed dzikim drapieżnikami pozostającymi pod ścisłą ochroną na podstawie dyrektywy Rady i Parlamentu 2009/147/EWG i dyrektywy Rady 92/43/WE;

d)           zwiększające efektywność energetyczną i promujące przejście przedsiębiorstw z sektora akwakultury na korzystanie z odnawialnych źródeł energii;

e)           umożliwiające odbudowę istniejących stawów i zalewów przez usuwanie mułu lub dzięki dostępnym środkom mającym na celu zapobieganie odkładaniu się mułu.

Artykuł 53 Przejście na systemy ekozarządzania i audytu oraz na akwakulturę ekologiczną

1.           W celu promowania rozwoju akwakultury ekologicznej lub energooszczędnej EFMR może wspierać:

a)      porzucenie tradycyjnych metod produkcji stosowanych w akwakulturze na rzecz akwakultury ekologicznej w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91[30] oraz zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 710/2009 z dnia 5 sierpnia 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 889/2008 ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007 w odniesieniu do ustanawiania szczegółowych zasad dotyczących ekologicznej produkcji zwierzęcej w sektorze akwakultury i ekologicznej produkcji wodorostów morskich[31];

b)      udział w unijnych systemach ekozarządzania i audytu ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczającym dobrowolny udział organizacji w systemie zarządzania środowiskiem i audytu środowiskowego we Wspólnocie (EMAS) [32].

2.           Wsparcie przyznaje się wyłącznie beneficjentom, którzy zobowiązują się, że przez co najmniej 3 lata będą uczestniczyć w systemie EMAS lub że przez co najmniej 5 lat będą spełniać wymogi produkcji ekologicznej.

3.           Wsparcie ma formę wyrównania przez maksymalny okres dwóch lat podczas okresu, w którym przedsiębiorstwo przechodzi na produkcję ekologiczną lub podczas okresu udziału w systemie EMAS.

4.           Państwa członkowskie obliczają kwoty wyrównania na podstawie:

a)      utraty dochodu lub dodatkowych kosztów poniesionych w trakcie okresu porzucania tradycyjnej produkcji na rzecz produkcji ekologicznej w przypadku operacji kwalifikowalnych na podstawie ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu;

b)      dodatkowych kosztów wynikających z zastosowania systemu EMAS i przygotowania się do udziału w systemie EMAS w przypadku operacji kwalifikowalnych na podstawie ust. 1 lit. b).

Artykuł 54 Akwakultura świadcząca usługi w zakresie ochrony środowiska

1.           W celu promowania rozwoju akwakultury świadczącej usługi w zakresie ochrony środowiska EFMR może wspierać:

a)      metody akwakultury zgodne ze szczególnymi potrzebami środowiskowymi i podlegające szczególnym wymogom w zakresie zarządzania, wynikającym z wyznaczenia obszarów sieci NATURA 2000, zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG oraz dyrektywą Rady i Parlamentu Europejskiego 2009/147/WE;

b)      udział w ochronie i rozmnażaniu ex-situ zwierząt wodnych w ramach programów ochrony środowiska i odbudowy różnorodności biologicznej, opracowanych przez organy publiczne lub prowadzone pod ich nadzorem;

c)      formy ekstensywnej akwakultury, w tym ochronę i poprawę środowiska, różnorodności biologicznej i zarządzania krajobrazem oraz tradycyjnymi cechami terenów akwakultury.

2.           Wsparcie przewidziane w ust. 1 lit. a) ma formę wypłacanego rocznie wyrównania poniesionych kosztów dodatkowych lub dochodów utraconych w wyniku wymogów dotyczących zarządzania na danych obszarach, w związku z wdrażaniem dyrektywy 92/43/EWG lub dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego 2009/147/WE.

3.           Wsparcie przewidziane w ust. 1 lit. c) przyznaje się tylko tym beneficjentom, którzy zobowiązują się do spełniania przez co najmniej pięć lat wymogów związanych ze środowiskiem wodnym, które mają szerszy zakres niż zwykłe stosowanie prawa unijnego i krajowego. Korzyści płynące z operacji dla środowiska są wykazywane w ocenie przeprowadzonej uprzednio przez właściwe organy wyznaczone przez państwo członkowskie, o ile takie korzyści płynące z danej operacji dla środowiska nie zostały już wcześniej uznane.

4.           Wsparcie przewidziane w ust. 1 lit. c) ma formę rocznego wyrównania poniesionych kosztów dodatkowych.

5.           Wyniki operacji finansowanych na podstawie niniejszego artykułu podlegają odpowiedniemu obowiązkowi upowszechnienia przez państwo członkowskie zgodnie z art. 143.

Artykuł 55 Środki zdrowia publicznego

1.           EFMR wspiera wyrównanie kosztów ponoszonych przez rolników hodujących mięczaki w związku z czasowym zawieszeniem zbiorów hodowanych mięczaków wyłącznie z powodu kwestii związanych ze zdrowiem publicznym.

2.           Wsparcie można przyznać tylko w przypadku, gdy zawieszenie zbiorów spowodowane zanieczyszczeniem mięczaków wynika z rozprzestrzenienia się planktonu wytwarzającego toksyny lub obecności planktonu zawierającego biotoksyny oraz jeśli:

a)      takie zawieszenie trwa dłużej niż cztery miesiące pod rząd; lub

b)      strata poniesiona w wyniku zawieszenia zbiorów wynosi więcej niż 35 % rocznego obrotu takiego przedsiębiorstwa, obliczanego na podstawie średniego obrotu danego przedsiębiorstwa z okresu trzech lat poprzedzających taką sytuację.

3.           Maksymalny okres, w odniesieniu do którego można przyznać wyrównanie, wynosi 12 miesięcy w trakcie całego okresu programowania.

Artykuł 56 Środki dotyczące zdrowia i dobrostanu zwierząt

1.           W celu wspierania zdrowia i dobrostanu zwierząt w przedsiębiorstwach z sektora akwakultury, zwłaszcza w kontekście profilaktyki i bezpieczeństwa biologicznego, EFMR może wspierać:

a)      kontrolę i zwalczanie chorób w sektorze akwakultury zgodnie z warunkami decyzji Rady 2009/470/WE w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii;

b)      rozwój ogólnych i zorientowanych na poszczególne gatunki najlepszych praktyk lub kodeksów postępowania dotyczących bezpieczeństwa biologicznego lub potrzeb w zakresie dobrostanu zwierząt w akwakulturze;

c)      większą dostępność leków weterynaryjnych wykorzystywanych w akwakulturze i promowanie odpowiedniego wykorzystywania takich leków przez zlecanie badań farmaceutycznych oraz upowszechnianie i wymianę informacji.

2.           Wsparcie przyznawane na podstawie ust. 1 lit. c) nie obejmuje zakupu leków weterynaryjnych.

3.           Wyniki badań finansowanych na podstawie ust. 1 lit. c) podlegają odpowiednim wymogom dotyczącym sprawozdawczości i upowszechniania przez państwo członkowskie zgodnie z art. 143.

4.           Wsparcie można również przyznawać podmiotom prawa publicznego.

Artykuł 57 Ubezpieczenie zasobów akwakultury

1.           W celu ochrony dochodów producentów z sektora akwakultury EFMR może wspierać składki na ubezpieczenie zasobów akwakultury, które pokrywa straty powstałe w wyniku:

a)      klęsk żywiołowych;

b)      niekorzystnych zjawisk klimatycznych;

c)      nagłych zmian jakości wody;

d)      chorób w akwakulturze lub zniszczenia obiektów produkcyjnych.

2.           Wystąpienie niekorzystnych zjawisk klimatycznych lub choroby w akwakulturze w sposób formalny uznaje zainteresowane państwo członkowskie.

W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą z wyprzedzeniem ustanowić kryteria, na podstawie których będzie można uważać, że wystąpienie wymienionych okoliczności zostało formalnie uznane.

3.           Wsparcie przyznaje się wyłącznie dla umów ubezpieczenia dotyczących zasobów akwakultury, które obejmują straty ekonomiczne wymienione w ust. 1 przekraczające 30 % średniej rocznej produkcji danego rolnika z sektora akwakultury.

ROZDZIAŁ III Zrównoważony rozwój obszarów rybackich

Sekcja 1 Zakres i cele

Artykuł 58 Zakres

W ramach EFMR wspiera się zrównoważony rozwój obszarów rybackich z zastosowaniem podejścia do rozwoju kierowanego przez lokalną społeczność określonego w art. 28 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów].

Artykuł 59 Cele szczegółowe

Wsparcie finansowe przyznawane na podstawie niniejszego rozdziału powinno przyczyniać się do realizacji priorytetów Unii Europejskiej określonych w art. 6 ust. 1.

sekcja 2 obszary rybackie, lokalne partnerstwa i lokalne strategie rozwoju

Artykuł 60 Obszary rybackie

1.           Obszarem rybackim, który kwalifikuje się do wsparcia, jest:

a)      obszar o ograniczonej wielkości i co do zasady mniejszy niż NUTS poziom 3 wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS)[33]; oraz

b)      obszar odpowiednio spójny pod względem geograficznym, gospodarczym i społecznym, przy szczególnym uwzględnieniu sektora rybołówstwa i akwakultury, oraz oferujący wystarczające zasoby ludzkie, finansowe i gospodarcze w celu wspierania wykonalnej lokalnej strategii rozwoju.

2.           W programie operacyjnym państwa członkowskie ustanawiają procedurę wyboru obszarów, w tym stosowane kryteria.

Artykuł 61 Zintegrowane lokalne strategie rozwoju

1.           Na potrzeby EFMR zintegrowana strategia rozwoju lokalnego, o której mowa w art. 28 ust. 1 lit. c) [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] opiera się na interakcji między podmiotami i projektami z różnych sektorów lokalnej gospodarki, w szczególności z sektorów rybołówstwa i akwakultury;

2.           Aby przyczynić się do osiągnięcia celów, o których mowa w art. 59, w ramach lokalnej strategii rozwoju dąży się do:

a)      maksymalizowania udziału sektorów rybołówstwa i akwakultury w zrównoważonym rozwoju przybrzeżnych i położonych w głębi lądu obszarów rybackich;

b)      zagwarantowania, że lokalne społeczności w pełni wykorzystują możliwości oferowane przez rozwój gospodarki morskiej i obszarów przybrzeżnych oraz czerpią z tych możliwości korzyści.

3.           Strategia musi być spójna z szansami i potrzebami określonymi dla danego obszaru oraz priorytetami Unii dotyczącymi EFMR. Strategie mogą być różne – od takich, które ukierunkowane są na rybołówstwo do strategii o szerszym zakresie, ukierunkowanych na różnicowanie działalności na obszarach rybackich. Strategia taka ma zakres szerszy niż zwykły zbiór operacji lub zestawienie środków sektorowych.

4.           W celu kwalifikowania się do finansowania w ramach EFMR zintegrowana lokalna strategia rozwoju, o której mowa w art. 29 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], zawiera również co najmniej następujące elementy:

a)      opis i uzasadnienie członkowstwa w lokalnej grupie działania w sektorze rybołówstwa;

b)      uzasadnienie proponowanego budżetu w ramach EFMR i podziału zasobów między określone lokalne priorytety.

5.           Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 dotyczących treści planów działania, o których mowa w Art. 29 ust. 1 lit. e) [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów].

6.           Państwa członkowskie określają w programie operacyjnym kryteria wyboru lokalnych strategii rozwoju, które odzwierciedlają wartość dodaną podejścia do rozwoju opartego na lokalnej społeczności.

Artykuł 62 Lokalne grupy działania w sektorze rybołówstwa

1.           Na potrzeby EFMR lokalne grupy działania, o których mowa w art. 28 ust. 1 lit. b) [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie przepisów wspólnych], nazywane są lokalnymi grupami działania w sektorze rybołówstwa (zwanymi dalej „LGD w sektorze rybołówstwa”).

2.           LGD w sektorze rybołówstwa oferują zintegrowaną lokalną strategię rozwoju opartą przynajmniej na elementach określonych w art. 61 i odpowiadają za jej realizację.

3.           LGD w sektorze rybołówstwa:

a)      w szerokim ujęciu odzwierciedlają główny nacisk ich strategii i społeczno-gospodarczy układ obszaru przez zrównoważoną reprezentację głównych zainteresowanych stron, w tym stron z sektora prywatnego, sektora publicznego i społeczeństwa obywatelskiego;

b)      zapewniają znaczną reprezentację sektorów rybołówstwa i akwakultury.

4.           Jeśli oprócz wsparcia z EFMR lokalna strategia rozwoju otrzymuje wsparcie z innego funduszu, ustanawia się specjalny organ ds. wyboru projektów wspieranych w ramach EFMR, zgodnie z kryteriami określonymi w ust. 3.

5.           Wymagane zadania LGD w sektorze rybołówstwa określono w art. 30 ust. 3 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów].

6.           LGD w sektorze rybołówstwa mogą również wykonywać dodatkowe zadania powierzone im przez instytucję zarządzającą lub agencję płatniczą.

7.           Odpowiednie funkcje LGD w sektorze rybołówstwa, instytucji zarządzającej i agencji płatniczej w odniesieniu do wszystkich zadań związanych z realizacją strategii określa się w jednoznaczny sposób w programie operacyjnym.

sekcja 3 OPERACJE KWALIFIKOWALNE

Artykuł 63 Wsparcie z EFMR na rzecz zintegrowanego rozwoju lokalnego

1.           Operacje kwalifikowalne na podstawie tej sekcji określono w art. 31 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów].

2.           Lokalne grupy działania mogą złożyć wniosek do właściwej agencji płatniczej o wypłatę zaliczki, jeśli taka możliwość określona jest w programie operacyjnym. Kwota zaliczki nie przekracza 50 % wsparcia publicznego związanego z kosztami bieżącymi.

Artykuł 64 Wsparcie przygotowawcze

1.           Wsparcie przygotowawcze obejmuje budowanie potencjału, szkolenie i tworzenie sieci kontaktów w celu przygotowania i wdrożenia lokalnej strategii rozwoju.

2.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 dotyczących określenia kwalifikowalnych kosztów działań na podstawie ust. 1.

Artykuł 65 Realizacja lokalnych strategii rozwoju

1.           Wsparcie na rzecz realizacji lokalnych strategii rozwoju można przyznawać dla następujących priorytetów:

a)      podnoszenie wartości produktów, tworzenie miejsc pracy i promowanie innowacji na wszystkich etapach łańcucha dostaw w sektorze rybołówstwa i akwakultury;

b)      wspieranie różnicowania działalności i tworzenia miejsc pracy na obszarach rybackich, zwłaszcza w innych sektorach gospodarki morskiej;

c)      wspieranie i wykorzystywanie atutów środowiska naturalnego na obszarach rybackich, w tym operacji na rzecz łagodzenia zmiany klimatu;

d)      promowanie dobrostanu społecznego i dziedzictwa kulturowego na obszarach rybackich, w tym morskiego dziedzictwa kulturowego;

e)      powierzenie społecznościom rybackim ważniejszej roli w rozwoju lokalnym i zarządzaniu lokalnymi zasobami rybołówstwa i działalnością morską.

2.           Przyznawane wsparcie może obejmować środki przewidziane w rozdziałach I i II niniejszego tytułu, pod warunkiem że istnieje wyraźne uzasadnienie dla zarządzania nimi na szczeblu lokalnym. Do wsparcia przyznawanego dla operacji odpowiadających tym środkom stosuje się odpowiednie warunki i stawki udziału na operację określone w rozdziałach I i II niniejszego tytułu.

Artykuł 66 Działania prowadzone w ramach współpracy

1.           Wsparcia, o którym mowa w art. 31 lit. c) [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], można udzielać:

a)      na projekty współpracy międzyterytorialnej lub transnarodowej;

b)      na techniczne wsparcie przygotowawcze dla projektów współpracy międzyterytorialnej i transnarodowej, pod warunkiem że lokalne grupy działania mogą wykazać, iż planują realizację konkretnego projektu.

„Współpraca międzyterytorialna” oznacza współpracę w ramach państwa członkowskiego. „Współpraca transnarodowa” oznacza współpracę między terytoriami w kilku państwach członkowskich oraz z terytoriami w państwach trzecich.

2.           Poza innymi LGD w sektorze rybołówstwa partnerem LGD w sektorze rybołówstwa w ramach EFMR może być, lokalne partnerstwo publiczno-prywatne, które realizuje lokalną strategię rozwoju na terytorium Unii lub poza nim.

3.           W przypadku gdy projekty współpracy nie są wybierane przez LGD w sektorze rybołówstwa, państwa członkowskie ustanawiają system ciągłego naboru wniosków w sprawie projektów współpracy. Najpóźniej w terminie dwóch lat od daty zatwierdzenia ich programu operacyjnego państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej krajowe lub regionalne procedury administracyjne dotyczące wyboru projektów współpracy transnarodowej oraz wykaz kosztów kwalifikowalnych.

4.           Zatwierdzenie projektów współpracy następuje nie później niż cztery miesiące od daty złożenia projektu.

5.           Państwa członkowskie informują Komisję o zatwierdzonych projektach współpracy transnarodowej.

Artykuł 67 Koszty bieżące i aktywizacja

1.           Koszty bieżące, o których mowa w art. 31 lit. d) [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], są związane z zarządzaniem realizacją lokalnej strategii rozwoju przez LGD w sektorze rybołówstwa.

2.           Koszty aktywizacji obszaru rybackiego, o których mowa w art. 31 lit. d) [rozporządzenia (UE) nr […]w sprawie wspólnych przepisów] obejmują operacje mające na celu informowanie o lokalnej strategii rozwoju, a także zadania związane z opracowaniem projektu.

3.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 dotyczących określenia kosztów kwalifikowalnych operacji, o których mowa w ust. 1 i 2.

ROZDZIAŁ IV Środki dotyczące wprowadzania do obrotu i przetwarzania

Artykuł 68 Cele szczegółowe

Wsparcie przyznawane na podstawie niniejszego rozdziału przyczynia się do realizacji szczegółowych celów określonych w rozdziałach I i II niniejszego tytułu.

Artykuł 69 Plany produkcji i wprowadzania do obrotu

1.           EFMR może wspierać opracowywanie i realizację planów produkcji i wprowadzania do obrotu, o których mowa w art. 32 [rozporządzenia (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury].

2.           Wydatki związane z planami produkcji i wprowadzania do obrotu kwalifikują się do uzyskania wkładu z EFMR wyłącznie po zatwierdzeniu przez właściwe organy w każdym państwie członkowskim rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 32 ust. 4 [rozporządzenia (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury].

3.           Wsparcie przyznawane rocznie na podstawie niniejszego artykułu nie przekracza 3 % średniej rocznej wartości produkcji sprzedanej przy pierwszej sprzedaży przez każdą organizację producentów w okresie 2009-2011. Dla nowo uznanych organizacji producentów wsparcie przyznawane rocznie nie przekracza 3 % średniej rocznej wartości produkcji sprzedanej przy pierwszej sprzedaży przez jej członków w okresie 2009-2011.

4.           Zainteresowane państwo członkowskie może udzielić zaliczki w wysokości 50 % pomocy finansowej po zatwierdzeniu planu produkcji i wprowadzania do obrotu zgodnie z art. 32 ust. 2 [rozporządzenia (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury].

5.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów.

Artykuł 70 Dopłaty do przechowywania

1.           EFMR może wspierać wyrównanie kosztów przyznawane uznanym organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów, które przechowują produkty rybołówstwa wymienione w załączniku II do rozporządzania nr [ w sprawie wspólnej organizacji rynku produktów rybołówstwa i akwakultury], pod warunkiem że produkty przechowuje się zgodnie z art. 35 i 36 rozporządzania nr … [ w sprawie wspólnej organizacji rynku produktów rybołówstwa i akwakultury]:

a)      kwota dopłat do przechowywania nie przekracza kwoty technicznych i finansowanych kosztów działań koniecznych do stabilizacji i przechowywania danych produktów;

b)      ilości kwalifikowalne do dopłat do przechowywania nie przekraczają 15 % rocznych ilości danych produktów przeznaczonych do sprzedaży przez organizację producentów;

c)      pomoc finansowa przyznawana rocznie nie przekracza następujących wielkości procentowych w odniesieniu do średniej rocznej wartości produkcji sprzedanej przy pierwszej sprzedaży przez członków organizacji producentów w okresie 2009-2011. Jeśli członkowie organizacji producentów nie sprzedali żadnych produktów w okresie 2009-2011, pod uwagę bierze się średnią roczną wartość produkcji sprzedanej w ciągu pierwszych trzech lat produkcji prowadzonej przez takiego członka:

– 1 % w 2014 r.

– 0,8 % w 2015 r.

– 0,6 % w 2016 r.

– 0,4 % w 2017 r.

– 0,2 % w 2018 r.

2.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, znosi się stopniowo aż do jego całkowitego zniesienia w 2019 r.

3.           Wsparcie przyznaje się wyłącznie po przekazaniu produktów do spożycia przez ludzi.

4.           Państwa członkowskie ustalają kwotę technicznych i finansowanych kosztów obowiązujących na ich terytoriach w następujących sposób:

a)      koszty techniczne oblicza się każdego roku na podstawie bezpośrednich kosztów związanych z działaniami wymaganymi do stabilizacji i przechowywania produktów;

b)      koszty finansowe oblicza się każdego roku na podstawie stopy procentowej określanej co roku w każdym państwie członkowskim;

c)      koszty techniczne i finansowe podaje się do wiadomości publicznej.

5.           Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole w celu dopilnowania, by produkty objęte dopłatami do przechowywania spełniały warunki określone w niniejszym artykule. Na potrzeby takich systemów kontroli beneficjenci dopłat do przechowywania prowadzą ewidencję towarową dla każdej kategorii produktów przyjętych do przechowywania, a następnie ponownie wprowadzonych do obrotu celem ich spożycia przez ludzi.

Artykuł 71 Środki dotyczące wprowadzania do obrotu

1.           EFMR może wspierać środki dotyczące wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, których celem jest:

a)      poprawa warunków wprowadzania do obrotu:

(i)      gatunków zbyt rozpowszechnionych lub niedostatecznie eksploatowanych;

(ii)      niechcianych połowów wyładowanych zgodnie z art. 15 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa] i art. 8 lit. b) tiret drugi [rozporządzenia (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury];

(iii)     produktów uzyskanych za pomocą metod o niewielkim oddziaływaniu na środowisko naturalne lub produktów akwakultury ekologicznej zgodnie z definicjami zawartymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 w sprawie produkcji ekologicznej.

b)      promowanie jakości poprzez ułatwianie:

(i)      składania wniosków o rejestrację danego produktu zgodnie z warunkami rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych[34];

(ii)      certyfikacji i promowania, zwłaszcza produktów rybołówstwa i akwakultury prowadzonych w sposób zrównoważony oraz metod przetwarzania przyjaznych dla środowiska;

(iii)     bezpośredniego wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa przez rybaków zajmujących się łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym.

c)      przyczynianie się do przejrzystości zagadnień związanych z produkcją i obrotem oraz przeprowadzanie badań rynku;

d)      sporządzenia znormalizowanych umów zgodnych z prawem Unii;

e)      tworzenie organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów lub organizacji międzysektorowych, uznanych na podstawie sekcji III rozdział II rozporządzenia [w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury];

f)       prowadzenie kampanii promujących produkty rybołówstwa i akwakultury o wymiarze regionalnym, krajowym lub transnarodowym.

2.           Operacje wymienione w ust. 1 lit. b) mogą obejmować integrację działań związanych z produkcją, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu prowadzonych w ramach łańcucha dostaw.

Artykuł 72 Przetwarzanie produktów rybołówstwa i akwakultury

1.           EFMR może wspierać inwestycje związane z przetwarzaniem produktów rybołówstwa i akwakultury mające na celu:

a)      przyczynianie się do oszczędzania energii lub zmniejszania oddziaływania na środowisko naturalne, w tym unieszkodliwianie odpadów;

b)      przetwarzanie gatunków o ograniczonym znaczeniu komercyjnym lub bez znaczenia komercyjnego;

c)      przetwarzanie produktów ubocznych powstałych na skutek głównej działalności związanej z przetwarzaniem;

d)      przetwarzanie produktów akwakultury ekologicznej zgodnie z przepisami art. 6 i 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 834/2007.

2.           Wsparcie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się wyłącznie za pośrednictwem instrumentów finansowych przewidzianych w tytule IV [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów].

ROZDZIAŁ V Wyrównanie dodatkowych kosztów związanych z produktami rybołówstwa i akwakultury z regionów najbardziej oddalonych

Artykuł 73 System wyrównania kosztów

1.           EFMR może wspierać system wprowadzony rozporządzeniem Rady (WE) nr 791/2007 w celu wyrównania dodatkowych kosztów ponoszonych przez podmioty gospodarcze zajmujące się połowami, uprawą i wprowadzaniem do obrotu niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury z Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich, Gujany Francuskiej i Reunion.

2.           Każde zainteresowane państwo członkowskie określa dla regionów, o których mowa w ust. 1, wykaz produktów rybołówstwa i akwakultury oraz ilości tych produktów, które kwalifikują się do wyrównania.

3.           Przy ustanawianiu wykazu i ilości, o których mowa w ust. 2, państwa członkowskie uwzględniają wszystkie istotne czynniki, a zwłaszcza konieczność zagwarantowania, by wyrównanie było w pełni zgodne z przepisami WPRyb.

4.           Wyrównania nie przyznaje się dla produktów rybołówstwa i akwakultury:

a)      złowionych przez statki państw trzecich z wyjątkiem statków rybackich pływających pod banderą Wenezueli i prowadzących działalność na wodach Unii;

b)      złowionych przez statki rybackie Unii Europejskiej, które nie są zarejestrowane w jednym z portów znajdujących się w regionach, o których mowa w ust. 1;

c)      przywiezionych z państw trzecich.

5.           Ust. 4 lit. b) niniejszego artykułu nie stosuje się, w przypadku gdy potencjał przemysłu przetwórczego w danym regionie najbardziej oddalonym jest większy niż ilość surowca dostarczonego zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym artykule.

Artykuł 74 Obliczanie wyrównania

Wyrównanie jest wypłacane podmiotom gospodarczym, które prowadzą działalność w danych regionach, i uwzględnia:

a)           dla każdego produktu rybołówstwa lub akwakultury – dodatkowe koszty wynikające ze szczególnych utrudnień występujących w danych regionach; oraz

b)           wszelkie inne rodzaje interwencji publicznej mające wpływ na poziom dodatkowych kosztów.

Artykuł 75 Plan wyrównania

1.           Zainteresowane państwa członkowskie przedkładają Komisji plan wyrównania dla każdego z danych regionów, w tym wykaz i ilości, o których mowa w art. 73, poziom wyrównania, o którym mowa w art. 74, ze wskazaniem właściwego organu zgodnie z przepisami art. 108.

2.           Komisja jest upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w celu określenia zawartości planu wyrównania, w tym kryteriów obliczania dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w danych regionach.

ROZDZIAŁ VI Środki towarzyszące wspólnej polityce rybołówstwa w ramach zarządzania dzielonego

Artykuł 76 Zakres geograficzny

Na zasadzie odstępstwa od art. 2 niniejszego rozporządzenia przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie również dla operacji prowadzonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Artykuł 77 Cele szczegółowe

Środki przewidziane w niniejszym rozdziale wspierają realizację przepisów art. 37 i 46 [rozporządzenia w sprawie WPRyb].

Artykuł 78 Kontrola i egzekwowanie

1.           EFMR może wspierać wdrażanie unijnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania, zgodnie z przepisami art. 46 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa] oraz szczegółowo określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającym wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa ([35]).

2.           Do wsparcia kwalifikują się w szczególności następujące rodzaje operacji:

a)      zakup lub opracowywanie technologii, w tym sprzętu i oprogramowania, systemów wykrywania statków (VDS), systemów telewizji przemysłowej (CCTV) oraz sieci informatycznych umożliwiających gromadzenie danych dotyczących rybołówstwa, administrowanie nimi, ich zatwierdzanie, analizowanie i wymianę, a także rozwój metod pobierania próbek takich danych i połączenia między międzysektorowymi systemami wymiany danych;

b)      zakup i instalacja podzespołów niezbędnych do zapewnienia przesyłu danych od podmiotów zajmujących się działalnością połowową i wprowadzaniem do obrotu produktów rybołówstwa do odpowiednich organów państw członkowskich i UE, w tym niezbędnych podzespołów do systemów elektronicznej rejestracji i raportowania (ERS), systemów monitorowania statków (VMS) oraz systemów automatycznej identyfikacji (AIS) stosowanych na potrzeby kontroli;

c)      zakup i instalacja podzespołów koniecznych do zapewnienia identyfikowalności produktów rybołówstwa i akwakultury, zgodnie z definicjami określonymi w art. 58 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009;

d)      wdrażanie programów służących analizie danych i ich wymianie między państwami członkowskimi;

e)      modernizacja i zakup patrolowych statków rybackich, statków powietrznych i śmigłowców, pod warunkiem że przez co najmniej 60 % czasu używa się ich na potrzeby kontroli rybołówstwa;

f)       zakup innych środków kontroli, w tym urządzeń umożliwiających pomiar mocy silnika i sprzętu ważącego;

g)      wdrażanie pilotażowych projektów dotyczących kontroli rybołówstwa, w tym analizę DNA ryb lub tworzenie stron internetowych dotyczących kontroli;

h)      szkolenia i programy wymiany, w tym pomiędzy państwami członkowskimi, pracowników odpowiedzialnych za zadania polegające na monitorowaniu oraz sprawowaniu kontroli i nadzoru w obszarze rybołówstwa;

i)       analiza kosztów i korzyści, a także ocena poniesionych wydatków i audytów dokonanych przez właściwe organy w ramach monitorowania, kontroli i nadzoru;

j)       inicjatywy, łącznie z seminariami i narzędziami medialnymi, skierowane zarówno do rybaków, jak i innych uczestników, takich jak inspektorzy, prokuratura i sędziowie, ale także ogółu społeczeństwa, prowadzonych w celu większego uświadomienia im konieczności zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów oraz stosowania zasad WPRyb.

3.           Środki wymienione w ust. 2 lit. h), i) oraz j) niniejszego artykułu kwalifikują się do wsparcia tylko, jeśli dotyczą działań w zakresie kontroli prowadzonych przez organ publiczny.

4.           W przypadku środków wymienionych w ust. 2 lit. d) oraz h) niniejszego artykułu rolę agencji płatniczej powierza się tylko jednemu spośród zaangażowanych państw członkowskich.

Artykuł 79 Gromadzenie danych

1.           EFMR wspiera gromadzenie pierwotnych danych biologicznych, technicznych, środowiskowych i społeczno-gospodarczych, zarządzanie nimi oraz ich wykorzystywanie, zgodnie z wieloletnim programem Unii, o którym mowa w art. 37 ust. 5 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa].

2.           Do wsparcia kwalifikują się w szczególności następujące rodzaje operacji:

a)      zarządzanie danymi i ich wykorzystywanie na potrzeby analizy naukowej i wdrażania WPRyb;

b)      krajowe wieloletnie programy pobierania próbek;

c)      prowadzone na morzu monitorowanie rybołówstwa przemysłowego i połowów rekreacyjnych;

d)      prowadzenie badań na morzu;

e)      udział państw członkowskich w regionalnych posiedzeniach koordynujących, o których mowa w art. 37 ust. 4 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa], posiedzeniach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, w których Unia jest umawiającą się stroną lub ma status obserwatora, a także w posiedzeniach międzynarodowych gremiów naukowych odpowiedzialnych za zapewnianie doradztwa naukowego.

TYTUŁ VI ŚRODKI FINANSOWANE W RAMACH ZARZĄDZANIA BEZPOŚREDNIEGO

ROZDZIAŁ I Zintegrowana polityka morska

Artykuł 80 Zasięg geograficzny

Na zasadzie odstępstwa od art. 2 niniejszego rozporządzenia przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie również dla operacji prowadzonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Artykuł 81 Zakres i cele

Wsparcie przyznawane na podstawie niniejszego rozdziału przyczynia się do rozwoju i wdrażania zintegrowanej polityki morskiej Unii. W ramach wsparcia:

a)           promuje się rozwój i realizację zintegrowanego zarządzania kwestiami dotyczącymi obszarów morskich i przybrzeżnych na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym, na poziomie basenu morskiego oraz na szczeblu UE i międzynarodowym, zwłaszcza przez:

(i)      wspieranie działań służących zachęcaniu państw członkowskich i regionów UE do rozwijania, wprowadzania lub wdrażania zintegrowanego zarządzania obszarami morskimi;

(ii)     promowanie dialogu i współpracy między państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami w odniesieniu do kwestii związanych z obszarami morskimi i gospodarką morską, w tym w drodze opracowywania strategii na rzecz basenów morskich;

(iii)     wspieranie międzysektorowych platform i sieci współpracy, z udziałem przedstawicieli organów publicznych, samorządów regionalnych i lokalnych, przemysłu, sektora turystyki, zainteresowanych stron reprezentujących sektor badań naukowych, obywateli, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych;

(iv)    promowanie wymiany najlepszych praktyk i dialogu na szczeblu międzynarodowym, w tym dwustronnego dialogu z państwami trzecimi, nie naruszając innych ewentualnych porozumień lub ustaleń między UE a zainteresowanymi państwami trzecimi;

(v)     lepsze eksponowanie zintegrowanego podejścia do kwestii związanych z obszarami morskimi oraz zwiększanie świadomości w tym zakresie wśród organów publicznych, sektora prywatnego i ogółu społeczeństwa;

b)           rozwija się międzysektorowe inicjatywy przynoszące wzajemne korzyści różnym sektorom gospodarki morskiej lub rodzajom polityki sektorowej, z uwzględnieniem i wykorzystaniem istniejących narzędzi i inicjatyw, takich jak:

(i)      zintegrowany nadzór morski mający na celu podniesienie skuteczności i efektywności w drodze wymiany informacji między różnymi sektorami i ponad granicami, przy uwzględnieniu obecnych i przyszłych systemów;

(ii)     planowanie przestrzenne obszarów morskich i zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną;

(iii)     ciągły rozwój obszernej i powszechnie dostępnej bazy wiedzy o morzu wysokiej jakości, która umożliwi wymianę, wielokrotne wykorzystywanie i rozpowszechnianie tych danych i wiedzy między różnymi grupami użytkowników;

c)           wspiera się trwały wzrost, zatrudnienie, innowacje i nowe technologie w powstających i potencjalnych sektorach gospodarki morskiej w regionach przybrzeżnych, uzupełniając ustalone działania sektorowe i krajowe.

d)           wspiera się ochronę środowiska morskiego, w szczególności jego różnorodności biologicznej i chronionych obszarów morskich, takich jak obszary Natura 2000, oraz zrównoważoną eksploatację zasobów morskich i przybrzeżnych a także w sposób bardziej szczegółowy określa się granice zrównoważonego charakteru działań prowadzonych przez ludzi, które mają wpływ na środowisko morskie, w szczególności w ramach dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej.

Artykuł 82 Operacje kwalifikowalne

1.           EFMR może wspierać operacje zgodne z celami określonymi w art. 81, takie jak:

a)      badania;

b)      projekty, w tym projekty testowe i projekty współpracy, powszechne udostępnianie informacji i wymiana najlepszych praktyk, podnoszenie świadomości i pokrewne działania w zakresie komunikacji i upowszechniania informacji, w tym kampanie reklamowe, jak również imprezy oraz opracowywanie i prowadzenie stron internetowych; platformy zainteresowanych stron, w tym informowanie o priorytetach politycznych Unii, o ile są one związane z ogólnymi celami niniejszego rozporządzenia;

c)      konferencje, seminaria i warsztaty;

d)      wymiana najlepszych praktyk, działania w zakresie koordynacji, w tym sieci umożliwiające wymianę informacji i mechanizmy sterowania dla strategii na rzecz basenu morskiego;

e)      rozwój, działanie i utrzymanie systemów i sieci informatycznych umożliwiających gromadzenie danych dotyczących rybołówstwa, administrowanie nimi, ich zatwierdzanie, analizowanie i wymianę, a także rozwój metod pobierania próbek takich danych i połączenia między międzysektorowymi systemami wymiany danych;

f)       ustanowienie programu mającego na celu budowanie potencjału państw członkowskich w zakresie wdrażania planowania przestrzennego obszarów morskich;

2.           W celu osiągnięcia szczegółowego celu zakładającego rozwijanie operacji międzysektorowych określonych w art. 81 lit. b) EFMR może wspierać:

a)      rozwój i wdrażanie narzędzi technicznych służących zintegrowanemu nadzorowi morskiemu, w szczególności w celu wspierania uruchomienia, funkcjonowania i zachowania zdecentralizowanych systemów wymiany informacji w dziedzinie działań związanych z obszarami morskimi (CISE), zwłaszcza poprzez łączenie ze sobą istniejących lub przyszłych systemów;

b)      działania związane z koordynacją i współpracą między państwami członkowskimi służące rozwojowi planowania przestrzennego obszarów morskich i zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną, w tym wydatki związane z systemami i praktykami w dziedzinie wymiany i monitorowania danych, działania związane z oceną, zakładanie i obsługa sieci ekspertów, oraz ustanawianie programu mającego na celu budowanie potencjału państw członkowskich w zakresie wdrażania planowania przestrzennego obszarów morskich;

c)      narzędzia techniczne służące ustanowieniu i obsłudze operacyjnej europejskiej sieci informacji i obserwacji środowiska morskiego mającej na celu ułatwianie gromadzenia, zbierania, kontroli jakości, wielokrotnego wykorzystania i dystrybucji danych morskich w drodze współpracy między instytucjami państw członkowskich należącymi do sieci.

ROZDZIAŁ II Środki towarzyszące wspólnej polityce rybołówstwa i zintegrowanej polityce morskiej podlegające zarządzaniu bezpośredniemu

Artykuł 83 Zakres geograficzny

Na zasadzie odstępstwa od art. 2 niniejszego rozporządzenia przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie również dla operacji prowadzonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Artykuł 84 Cele szczegółowe

Środki przewidziane w niniejszym rozdziale ułatwiają wdrażanie WPRyb i IMP w szczególności w odniesieniu do:

a)           doradztwa naukowego w ramach WPRyb;

b)           szczególnych środków kontroli i egzekwowania w ramach WPRyb;

c)           dobrowolnych wkładów na rzecz organizacji międzynarodowych;

d)           komitetów doradczych;

e)           rozpoznania rynku;

f)            działań komunikacyjnych dotyczących wspólnej polityki rybołówstwa i zintegrowanej polityki morskiej.

Artykuł 85 Doradztwo naukowe i wiedza

1.           EFMR może wspierać zapewnianie rezultatów naukowych, w szczególności projektów badań stosowanych związanych bezpośrednio z zapewnieniem procesów doradztwa naukowego oraz opinii i ekspertyz naukowych, na potrzeby podejmowania rzetelnych i efektywnych decyzji dotyczących zarządzania rybołówstwem w ramach WPRyb.

2.           Do wsparcia kwalifikują się w szczególności następujące rodzaje operacji:

a)      badania i projekty pilotażowe konieczne do wdrożenia i rozwoju WPRyb, w tym alternatywne rodzaje zrównoważonych technik zarządzania rybołówstwem;

b)      przygotowanie i zapewnienie opinii i ekspertyz naukowych przez organy naukowe, w tym międzynarodowe organy doradcze odpowiedzialne za sporządzanie ocen zasobów, przez ekspertów niezależnych i instytucje badawcze;

c)      udział ekspertów w posiedzeniach dotyczących kwestii naukowych i technicznych w zakresie rybołówstwa oraz w eksperckich grupach roboczych, jak również w międzynarodowych organach doradczych oraz w posiedzeniach, podczas których wymagać się będzie wkładu ekspertów w dziedzinie rybołówstwa;

d)      wydatki ponoszone przez Komisję w zakresie usług związanych z gromadzeniem danych, zarządzaniem nimi i ich wykorzystywaniem, organizowania i zarządzania posiedzeniami ekspertów w dziedzinie rybołówstwa i zarządzania rocznymi programami prac związanymi z wiedzą naukową i techniczną w zakresie rybołówstwa, przetwarzania połączeń w celu transmisji danych i przetwarzania zbiorów danych oraz prac przygotowawczych mających na celu dostarczenie opinii i ekspertyz naukowych;

e)      działania w zakresie współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie gromadzenia danych, w tym ustanawianie i obsługa regionalnych baz danych do przechowywania danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania, które przyniosą korzyści dla współpracy regionalnej i poprawią skuteczność działań z zakresu gromadzenia danych i zarządzania nimi, jak również ekspertyzy naukowe wspierające zarządzanie rybołówstwem.

Artykuł 86 Kontrola i egzekwowanie

1.           EFMR może wspierać wdrażanie unijnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania przewidzianego w art. 46 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa] i szczegółowo określonego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającym wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa.

2.           Do wsparcia kwalifikują się w szczególności następujące rodzaje operacji:

a)      wspólny zakup przez kilka państw członkowskich o terytoriach znajdujących się na tym samym obszarze geograficznym patrolowych statków rybackich, statków powietrznych i śmigłowców, pod warunkiem że przez co najmniej 60 % czasu używa się ich na potrzeby kontroli rybołówstwa;

b)      wydatki związane z oceną i rozwojem nowych technologii kontroli;

c)      wszystkie wydatki operacyjne związane z inspekcjami przeprowadzanymi przez inspektorów Komisji dotyczącymi wdrażania WPRyb przez państwa członkowskie, a w szczególności z misjami kontrolnymi, wyposażeniem ochronnym i szkoleniami inspektorów, organizacją spotkań lub udziałem w nich oraz z wynajmem lub nabyciem przez Komisję środków służących do przeprowadzania inspekcji określonych w tytule X rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r.

3.           W przypadku środków wymienionych w ust. 2 lit. a) jako beneficjenta wyznacza się tylko jedno z państw członkowskich.

Artykuł 87 Dobrowolne wkłady na rzecz organizacji międzynarodowych

EFMR może wspierać następujące rodzaje operacji w dziedzinie stosunków międzynarodowych:

a)      dobrowolne finansowanie w ramach organizacji ONZ, jak również dobrowolne finansowanie członkowstwa w dowolnej organizacji międzynarodowej aktywnie działającej w dziedzinie prawa morza;

b)      dobrowolne wkłady finansowe na przygotowanie powstania nowych organizacji międzynarodowych lub sporządzania traktatów międzynarodowych będących przedmiotem zainteresowania Unii Europejskiej;

c)      dobrowolne wkłady finansowe na rzecz prac lub programów przeprowadzanych przez organizacje międzynarodowe i będących przedmiotem szczególnego zainteresowania Unii Europejskiej;

d)      wkłady finansowe na dowolne działania (w tym spotkania robocze, nieformalne i nadzwyczajne posiedzenia zainteresowanych stron), które wspierają interesy Unii Europejskiej w organizacjach międzynarodowych i wzmacniają współpracę z jej partnerami w ramach tych organizacji. W związku z tym jeśli uczestnictwo przedstawicieli z państw trzecich w negocjacjach i posiedzeniach forów i organizacji międzynarodowych jest niezbędne w interesie Unii Europejskiej, koszty takiego uczestnictwa pokrywa się ze środków EFMR.

Artykuł 88 Komitety doradcze

1.           EFMR może wspierać koszty operacyjne funkcjonowania komitetów doradczych ustanawianych na podstawie art. 52 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa].

2.           Komitet doradczy posiadający osobowość prawną może ubiegać się o wsparcie unijne jako organ dążący do osiągnięcia celu leżącego w ogólnym interesie europejskim.

Artykuł 89 Rozpoznanie rynku

EFMR może wspierać opracowywanie i upowszechnianie przez Komisję informacji o rynku produktów rybołówstwa i akwakultury zgodnie z art. 49 [rozporządzenia (UE) nr w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury].

Artykuł 90 Działania komunikacyjne dotyczące wspólnej polityki rybołówstwa i zintegrowanej polityki morskiej

EFMR może wspierać:

a)      koszty działań informacyjnych i komunikacyjnych związanych ze wspólną polityką rybołówstwa i zintegrowaną polityką morską, w tym:

b)      koszty wyprodukowania, przetłumaczenia i upowszechniania materiałów opracowanych specjalnie, by spełnić określone potrzeby różnych grup docelowych, sporządzonych w formie pisemnej, audiowizualnej lub elektronicznej;

c)      koszty przygotowania i organizacji wydarzeń i spotkań mających na celu upowszechnianie informacji i poznawanie opinii różnych stron, których dotyczy wspólna polityka rybołówstwa i zintegrowana polityka morska;

d)      koszty podróży i zakwaterowania ekspertów i przedstawicieli zainteresowanych stron zaproszonych przez Komisję na spotkania;

e)      koszty komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii Europejskiej, o ile są one związane z ogólnymi celami niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ III Pomoc techniczna

Artykuł 91 Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji

EFMR może wspierać, z inicjatywy Komisji, z zastrzeżeniem pułapu1,1 % tego funduszu:

a)           środki pomocy technicznej, o których mowa w art. 51 ust. 1 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisówy], służące wdrażaniu niniejszego rozporządzenia;

b)           realizację porozumień w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem i uczestnictwo Unii w regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa;

c)           ustanowienie europejskiej sieci LGD w sektorze rybołówstwa , których celem jest budowanie potencjału, upowszechnianie informacji, wymiana doświadczeń i najlepszych praktyk oraz wspieranie współpracy między lokalnymi partnerstwami. Sieć współpracuje z podmiotami zaangażowanymi w tworzenie sieci kontaktów i pomoc techniczną w dziedzinie rozwoju lokalnego, utworzonymi przez EFRR, EFS i EFRROW w odniesieniu do ich działań w zakresie rozwoju lokalnego i współpracy transnarodowej.

Artykuł 92 Pomoc techniczna z inicjatywy państw członkowskich

1.           EFMR może wspierać, z inicjatywy państw członkowskich, z zastrzeżeniem pułapu w wysokości 5 % całkowitej kwoty przewidzianej w ramach programu operacyjnego:

a)      środki pomocy technicznej, o których mowa w art. 52 ust. 1 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów];

b)      ustanowienie krajowych sieci, których celem jest upowszechnianie informacji, budowanie potencjału, wymiana najlepszych praktyk i wspieranie współpracy między LGD w sektorze rybołówstwa na ich terytorium.

2.           W wyjątkowych i odpowiednio uzasadnionych przypadkach próg, o którym mowa w ust. 1, może zostać przekroczony.

3.           Koszty jednostki certyfikującej nie są kosztami kwalifikowalnymi na podstawie ust. 1.

4.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w odniesieniu do definicji działań, które mają przeprowadzić krajowe sieci wspomniane w ust. 1.

TYTUŁ VII WDRAŻANIE W RAMACH ZARZĄDZANIA DZIELONEGO

ROZDZIAŁ I Przepisy ogólne

Artykuł 93 Zakres

Niniejszy tytuł stosuje się do środków finansowanych w ramach zarządzania dzielonego określonych w tytule V.

ROZDZIAŁ II Mechanizm realizacji

sekcja 1 Wsparcie z EFMR

Artykuł 94 Określenie stopy współfinansowania

1.           Podczas zatwierdzania programu operacyjnego Komisja ustanawia maksymalny wkład z EFMR dla tego programu.

2.           Wkład z EFMR oblicza się na podstawie kwoty kwalifikowalnych wydatków publicznych.

W programie operacyjnym ustanawia się stawkę wkładu z EFMR obowiązującą dla każdego z celów określonych zgodnie z priorytetami Unii dla EFMR, o których mowa w art. 6. Maksymalna stawka wkładu z EFMR wynosi 75 % kwalifikowalnych wydatków publicznych.

Minimalna stawka wkładu z EFMR wynosi 20 %.

3.           Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2 wkład z EFMR wynosi:

a)      100 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia w ramach dopłat do przechowywania, o którym mowa w art. 70;

b)      100 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku systemu wyrównania, o którym mowa w art. 73;

c)      50 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 78 ust. 2 lit. e);

d)      80 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 78 ust. 2 lit. a)-d) oraz f)-j);

e)      65 % kwalifikowalnych wydatków publicznych w przypadku wsparcia, o którym mowa w art. 79.

Artykuł 95 Intensywność pomocy publicznej

1.           Państwa członkowskie stosują maksymalną intensywność pomocy publicznej w wysokości 50 % całkowitych kwalifikowalnych wydatków związanych z operacją.

2.           Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 państwa członkowskie stosują intensywność pomocy publicznej w wysokości 100 % całkowitych kwalifikowalnych wydatków związanych z operacją, jeśli:

a)      beneficjent jest podmiotem prawa publicznego;

b)      operacja dotyczy dopłat do przechowywania, o których mowa w art. 70;

c)      operacja dotyczy systemu wyrównania, o którym mowa w art. 73;

d)      operacja dotyczy gromadzenia danych, o którym mowa w art. 79.

3.           Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 państwa członkowskie mogą stosować intensywność pomocy publicznej w wysokości między 50 % a maksymalnie 100 % całkowitych wydatków kwalifikowalnych, jeśli operację przeprowadza się na podstawie tytułu V rozdział III i jeśli spełnia ona jedno z poniższych kryteriów:

a)      interes zbiorowy;

b)      beneficjent zbiorowy;

c)      publiczny dostęp do wyników operacji;

d)      innowacyjne właściwości projektu na szczeblu lokalnym.

4.           Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 stosuje się dodatkowe punkty procentowe intensywności pomocy publicznej określone w załączniku I.

5.           Minimalna intensywność pomocy publicznej wynosi 20 % całkowitych kwalifikowalnych wydatków związanych z operacją.

6.           Komisja ustala, w drodze aktów wykonawczych przyjmowanych zgodnie z procedura sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3, jak różne punkty procentowe intensywności pomocy publicznej stosuje się w przypadkach spełniania kilku warunków określonych w załączniku I.

sekcja 2 Zarządzanie finansami i stosowanie euro

Artykuł 96 Ustalenia dotyczące płatności zaliczkowych

1.           Oprócz ogólnych zasad określonych w art. 72 [rozporządzenia (UE) nr [...] w sprawie wspólnych przepisów] oraz w następstwie decyzji Komisi zatwierdzającej program operacyjny, pierwsze płatności zaliczkowe dla całego okresu programowania wypłacane są przez Komisję. Stanowią one 4 % wkładu z budżetu Unii Europejskiej na rzecz danego programu operacyjnego. Płatności te mogą zostać rozłożone na dwie transze w zależności od dostępności środków w budżecie.

2.           Odsetki od płatności zaliczkowych księguje się na koncie danego programu operacyjnego i odejmuje od kwoty wydatków publicznych wskazanej w deklaracji końcowej wydatków.

Artykuł 97 Rok obrotowy

Rok obrotowy obejmuje poniesione wydatki i uzyskane dochody zaksięgowane w budżecie EFMR przez agencję płatniczą w odniesieniu do roku «N», rozpoczynającego się dnia 16 października roku «N-1» oraz kończącego się dnia 15 października roku «N».

Artykuł 98 Płatności okresowe

1.           Płatności okresowych dokonuje się w ramach każdego programu operacyjnego. Ich wyliczenie następuje przez zastosowanie stopy współfinansowania dla każdego priorytetu Unii do wydatków publicznych poniesionych w ramach danego priorytetu.

2.           Komisja dokonuje płatności okresowych, z zastrzeżeniem dostępności środków w budżecie, w celu zwrotu wydatków poniesionych przez akredytowane agencje płatnicze na realizację programów.

3.           Komisja dokonuje każdej płatności okresowej pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

a)      przekazania Komisji deklaracji wydatków, podpisanej przez akredytowaną agencję płatniczą, zgodnie z art. 124 ust. 1 lit. c);

b)      przestrzegania całkowitej kwoty wkładu EFMR przyznanej dla każdego z priorytetów Unii dla całego okresu objętego danym programem;

c)      przekazania Komisji ostatniego rocznego sprawozdania z postępu prac w ramach danego programu operacyjnego.

4.           Komisja powiadamia niezwłocznie akredytowaną agencję płatniczą o niespełnieniu jednego z wymogów ustanowionych w ust. 3. Jeżeli nie został spełniony jeden z wymogów ustanowionych w ust. 3 lit. a) lub lit. c), deklaracja wydatków jest niedopuszczalna.

5.           Komisja dokonuje płatności okresowych w terminie nieprzekraczającym 45 dni od daty rejestracji deklaracji wydatków spełniającej wymogi określone w ust. 3, nie naruszając przepisów art. 123 i 127.

6.           Akredytowane agencje płatnicze sporządzają i przekazują Komisji deklaracje wydatków pośrednich odnoszących się do programów operacyjnych, w terminach określonych przez Komisję w drodze aktów wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 151 ust. 2.

Deklaracje wydatków pośrednich dotyczące wydatków poniesionych po dniu 16 października księgowane są w budżecie na rok następny.

Artykuł 99 Płatność salda i zakończenie programu

1.           Z zastrzeżeniem dostępności środków w budżecie, Komisja dokonuje płatności salda po otrzymaniu ostatniego rocznego sprawozdania z postępu prac w ramach odpowiedniego programu operacyjnego, na podstawie: obowiązującego planu finansowego, rocznego sprawozdania finansowego z ostatniego roku realizacji danego programu operacyjnego oraz związanej z nim decyzji w sprawie rozliczeń. Wspomniane sprawozdania przedstawiane są Komisji nie później niż w ciągu 6 miesięcy po ostatecznym terminie kwalifikowalności wydatków i obejmują wydatki poniesione przez agencję płatniczą aż do ostatniego terminu kwalifikowalności wydatków.

2.           Płatność salda następuje najpóźniej w terminie sześciu miesięcy od uznania informacji oraz dokumentów, o których mowa w ust. 1, przez Komisję za dopuszczalne oraz od rozliczenia ostatniego sprawozdania rocznego. Pozostające po dokonaniu płatności salda przyznane kwoty Komisja anuluje najpóźniej w terminie sześciu miesięcy, nie naruszając przepisów art. 100.

3.           Nieprzekazanie Komisji najpóźniej w terminie określonym w ust. 1 ostatniego rocznego sprawozdania z postępu prac wraz dokumentami niezbędnymi do dokonania rozliczenia rachunków z ostatniego roku realizacji programu pociąga za sobą umorzenie salda zgodnie z art. 100.

Artykuł 100 Umorzenie zobowiązań

Komisja automatycznie umarza każdą część zobowiązania budżetowego dotyczącego programu niewykorzystaną na prefinansowanie lub płatności okresowe lub dla której najpóźniej w dniu 31 grudnia drugiego roku następującego po roku, w którym podjęto zobowiązanie budżetowe, do Komisji nie wpłynęła żadna deklaracja wydatków spełniająca wymogi określone w art. 98 ust. 3.

Artykuł 101 Stosowanie euro

1.           Kwoty określone w programach operacyjnych przedstawianych przez państwa członkowskie, poświadczonych deklaracjach wydatków, wnioskach o płatność oraz wydatkach wymienionych w rocznych i końcowych sprawozdaniach z realizacji są denominowane w euro.

2.           Państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojego środka płatniczego w chwili składania wniosku o płatność, przeliczają na euro kwoty wydatków poniesionych w walucie krajowej.

Kwoty te są przeliczane na euro z wykorzystaniem miesięcznego obrachunkowego kursu wymiany stosowanego przez Komisję w miesiącu, w którym wydatki zostały zaksięgowane przez agencję płatniczą danego programu operacyjnego. Kurs ten jest publikowany co miesiąc przez Komisję w mediach elektronicznych.

3.           Kwoty odzyskane w walucie krajowej przez państwa członkowskie, które nie przyjęły euro jako swojego środka płatniczego, w chwili odzyskania są przeliczane na euro według kursu wymiany, o którym mowa w ust. 2.

4.           Kiedy dane państwo członkowskie przyjmuje euro jako swój środek płatniczy, procedurę przeliczania określoną w ust. 3 stosuje się nadal do wszystkich wydatków zaksięgowanych przez agencję płatniczą przed datą wejścia w życie stałego kursu wymiany waluty krajowej na euro.

sekcja 3 Kwalifikowalność wydatków i trwałość

Artykuł 102 Wydatki kwalifikowalne

1.           W uzupełnieniu ogólnych zasad określonych w art. 55 ust. 1 [rozporządzenia (UE) nr [...] w sprawie wspólnych przepisów], płatności dokonywane przez beneficjentów udokumentowane są fakturami i dokumentami potwierdzającymi zapłatę.

2.           Do wkładu z EFMR kwalifikują się wyłącznie koszty pośrednie określone w tytule V rozdział III.

3.           Na zasadzie odstępstwa od postanowień art. 55 ust. 7 [rozporządzenia (UE) nr [...] w sprawie wspólnych przepisów] wydatki, które stają się kwalifikowalne w wyniku zmian wprowadzonych do programu na podstawie art. 22 ust. 2, są kwalifikowalne dopiero od dnia 1 stycznia roku następującego po przedłożeniu takich zmian.

Artykuł 103 Obliczenie uproszczonych kosztów, kosztów dodatkowych i utraconych dochodów

W przypadku gdy pomocy udziela się na podstawie uproszczonych kosztów, kosztów dodatkowych lub utraconych dochodów, państwa członkowskie dopilnowują, aby odpowiednie obliczenia były właściwe i dokładne oraz ustalone z wyprzedzeniem na podstawie rzetelnej, sprawiedliwej i weryfikowalnej kalkulacji.

Artykuł 104 Zaliczki

1.           Wypłacenie zaliczki podlega ustanowieniu gwarancji bankowej lub równoważnej gwarancji odpowiadającej 100 % kwoty zaliczki.

2.           W przypadku beneficjentów publicznych zaliczki wypłaca się gminom, samorządom regionalnym i ich stowarzyszeniom, a także podmiotom prawa publicznego.

3.           Instrument przedłożony jako gwarancja przez organ publiczny uznaje się za równoważny gwarancji, o której mowa w ust. 1, pod warunkiem że organ zobowiązuje się do zapłaty kwoty objętej udzieloną gwarancją w przypadku braku uprawnienia do otrzymania wypłaconej zaliczki.

4.           Gwarancja może być zwolniona, jeżeli właściwa agencja płatnicza stwierdzi, że kwota rzeczywistych wydatków odpowiadających wkładowi publicznemu związanemu z operacją przekracza kwotę zaliczki.

Artykuł 105 Trwałość kryteriów dopuszczalności operacji

1.           Beneficjent spełnia wymogi związane z dopuszczalnością, o której mowa w art. 12 ust. 1, również po złożeniu wniosku i przez cały okres realizacji operacji oraz, dla pewnych rodzajów operacji, również przez określony okres czasu po otrzymaniu ostatniej płatności.

2.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 dotyczących określenia:

a)      rodzajów operacji, dla których warunki dopuszczalności należy spełniać po otrzymaniu ostatniej płatności oraz

b)      okresu czasu, o którym mowa w ust. 1.

Komisja korzysta z tego uprawnienia z pełnym poszanowaniem zasady proporcjonalności i uwzględniając, że nieprzestrzeganie odpowiednich przepisów WPRyb stanowić może poważne zagrożenie dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morskich, która odbudowuje i zachowuje populacje poławianych gatunków powyżej poziomów pozwalających wytworzyć maksymalny podtrzymywalny połów na poziomie MSY, trwałości odpowiednich stad oraz ochrony środowiska morskiego.

ROZDZIAŁ III Systemy zarządzania i kontroli

Artykuł 106 Obowiązki państw członkowskich

Państwa członkowskie zapewniają dla każdego programu operacyjnego ustanowienie odpowiedniego systemu zarządzania i kontroli zapewniającego przejrzysty przydział i rozdział funkcji pomiędzy instytucją zarządzającą, agencją płatniczą a jednostką certyfikującą. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za zapewnienie skutecznego funkcjonowania systemów przez cały okres programu.

Artykuł 107 Właściwe organy

1.           Państwa członkowskie wyznaczają dla każdego programu operacyjnego następujące organy:

a)      instytucję zarządzającą odpowiedzialną za zarządzanie danym programem, którą może być publiczny lub prywatny podmiot działający na poziomie krajowym lub regionalnym, albo samo państwo członkowskie, jeżeli wykonuje to zadanie;

b)      akredytowaną agencję płatniczą w rozumieniu art. 109;

c)      jednostkę certyfikującą w rozumieniu art. 112;

2.           Państwa członkowskie wyraźnie określają zadania instytucji zarządzającej, agencji płatniczej oraz, w ramach zrównoważonego rozwoju lokalnego, lokalnych grup działania, o których mowa w art. 62, w odniesieniu do stosowania kryteriów kwalifikowalności i wyboru oraz procedury wyboru projektu.

Artykuł 108 Instytucja zarządzająca

1.           Instytucja zarządzająca odpowiada za zarządzanie programem i za wdrażanie go w efektywny, skuteczny i prawidłowy sposób, w szczególności za:

a)      zagwarantowanie, że istnieje odpowiedni bezpieczny elektroniczny system do rejestrowania, przechowywania i zgłaszania informacji statystycznych na temat programu i jego realizacji, niezbędnych do celów monitorowania i oceny, a w szczególności informacji potrzebnych do monitorowania postępów w osiąganiu określonych celów i priorytetów Unii;

b)      przekazywanie co kwartał Komisji odpowiednich danych dotyczących operacji wybranych do finansowania, w tym najważniejszych cech beneficjenta i operacji;

c)      zagwarantowanie, że beneficjenci oraz inne podmioty zaangażowane w realizację operacji:

(i)      są poinformowani o swoich obowiązkach wynikających z udzielonej pomocy oraz prowadzą oddzielny system rachunkowości albo korzystają z odpowiedniego kodu rachunkowego dla wszystkich transakcji związanych z operacją;

(ii)      są świadomi wymogów dotyczących dostarczania danych instytucji zarządzającej oraz zapisywania danych dotyczących produktów i rezultatów;

d)      zagwarantowanie, że ocena ex ante, o której mowa w art. 48 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], jest zgodna z systemem oceny i monitorowania, o którym mowa w art. 131, jak również za przyjęcie jej i przedłożenie Komisji;

e)      zagwarantowanie, że istnieje plan oceny, o którym mowa w art. 49 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], oraz że ocena ex post, o której mowa w art. 140, jest przeprowadzana w terminach ustanowionych we wspomnianym artykule i że oceny te są zgodne z systemem monitorowania i oceny, o którym mowa w art. 131, jak również za przedkładanie ich komitetowi monitorującemu, o którym mowa w art. 136, i Komisji;

f)       przekazywanie komitetowi monitorującemu, o którym mowa w art. 136, informacji i dokumentów potrzebnych do monitorowania realizacji programu w świetle jego szczegółowych celów i priorytetów;

g)      sporządzenie rocznego sprawozdania z postępu prac, o którym mowa w art. 138, wraz z zagregowanymi zestawieniami monitorującymi, oraz, po zatwierdzeniu przez komitet monitorujący, o którym mowa w art. 136, przedłożenie go Komisji;

h)      zagwarantowanie, że agencja płatnicza otrzymuje wszystkie niezbędne informacje, w szczególności dotyczące stosowanych procedur oraz wszelkich przeprowadzanych kontroli w odniesieniu do operacji wybranych do finansowania, przed zezwoleniem na płatność;

i)       zapewnienie reklamy i promocji programu poprzez informowanie potencjalnych beneficjentów, organizacji zawodowych, partnerów gospodarczych i społecznych, podmiotów zaangażowanych we wspieranie równości kobiet i mężczyzn oraz organizacji pozarządowych, w tym organizacji zajmujących się kwestiami środowiska naturalnego, o możliwościach oferowanych przez program i zasadach uzyskania dostępu do finansowania w ramach programu, a także poprzez informowanie beneficjentów wkładu Unii i ogółu społeczeństwa o roli odgrywanej przez Unię w programie.

2.           Państwo członkowskie lub instytucja zarządzająca może wyznaczyć co najmniej jedną instytucję pośredniczącą, w tym samorządy regionalne lub lokalne lub organizacje pozarządowe, do zarządzania operacjami w ramach programu operacyjnego i ich realizacji.

3.           W przypadku gdy część jej zadań zostanie powierzona innemu podmiotowi, instytucja zarządzająca zachowuje pełną odpowiedzialność za skuteczność i prawidłowość zarządzania i wykonywania tych zadań. Instytucja zarządzająca zapewnia istnienie odpowiednich przepisów umożliwiających innemu podmiotowi uzyskanie wszystkich danych i informacji potrzebnych do wykonania tych zadań.

Artykuł 109 Akredytacja i cofnięcie akredytacji agencji płatniczej

1.           Agencje płatnicze to służby lub organy państw członkowskich odpowiedzialne za zarządzanie wydatkami oraz za ich kontrolę. Za wyjątkiem dokonywania płatności, wykonanie tych zadań może być delegowane.

2.           Państwa członkowskie akredytują jako agencje płatnicze służby lub organy, które spełniają kryteria akredytacji, które zostaną ustanowione przez Komisję na podstawie art. 111 ust. 2.

3.           Osoba kierująca akredytowaną agencją płatniczą sporządza informacje, o których mowa w art. 75 ust 1 lit. a), b) oraz c) [rozporządzenia (UE) nr […]w sprawie wspólnych przepisów].

4.           W przypadku gdy agencja płatnicza nie spełnia już jednego lub większej ilości kryteriów akredytacji, o których mowa w ust. 2, państwo członkowskie cofa akredytację, chyba że agencja płatnicza przeprowadzi, w terminie wyznaczonym w zależności od wagi problemu, konieczne działania dostosowujące.

5.           Agencje płatnicze zarządzają operacjami związanymi z interwencją publiczną, za które są odpowiedzialne, i zapewniają kontrolę tych operacji; spoczywa na nich również całkowita odpowiedzialność w tej dziedzinie.

Artykuł 110 Płatność w pełnej wysokości na rzecz beneficjentów

O ile przepisy Unii nie stanowią wyraźnie inaczej, płatności odnoszące się do finansowania określonego w niniejszym rozporządzeniu zostają w całości wypłacone beneficjentom.

Artykuł 111 Uprawnienia Komisji

Aby zapewnić właściwe funkcjonowanie systemu określonego w art. 106, Komisja posiada uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 dotyczących:

a)           minimalnych wymogów w zakresie akredytacji agencji płatniczych, dotyczących otoczenia wewnętrznego, działań kontrolnych, informacji i komunikacji, monitorowania oraz zasad dotyczących procedury przyznawania i cofania akredytacji;

b)           zasad dotyczących nadzoru i procedury zmiany akredytacji agencji płatniczych;

c)           obowiązków agencji płatniczych w odniesieniu do ich zobowiązań w dziedzinie zarządzania i kontroli.

Artykuł 112 Jednostki certyfikujące

1.           Jednostka certyfikująca to prywatny lub publiczny organ audytowy wyznaczony przez państwo członkowskie, który przedstawia opinię na temat poświadczenia wiarygodności dotyczącego zarządzania w zakresie kompletności, dokładności oraz prawdziwości rocznych sprawozdań finansowych agencji płatniczej, właściwego funkcjonowania systemu kontroli wewnętrznej oraz legalności i prawidłowości transakcji stanowiących ich podstawę, jak również przestrzegania zasady należytego zarządzania finansami. Jest ona niezależna operacyjnie zarówno od danej agencji płatniczej, instytucji zarządzającej, jak również od organów, które akredytowały tę agencję płatniczą.

2.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 ustanawiających szczegółowe przepisy w sprawie statusu jednostek certyfikujących, poszczególnych zadań, w tym kontroli, które mają one obowiązek przeprowadzać, a także świadectw i sprawozdań oraz odpowiednich dokumentów towarzyszących, sporządzanych przez przedmiotowe jednostki.

Artykuł 113 Dopuszczalność płatności dokonywanych przez agencje płatnicze

Wydatki podlegające zarządzaniu dzielonemu, o których mowa tytule V, oraz wydatki w ramach pomocy technicznej, o których mowa w art. 92, mogą podlegać finansowaniu unijnemu, wyłącznie jeżeli dokonały ich akredytowane agencje płatnicze.

ROZDZIAŁ IV Kontrola sprawowana przez państwa członkowskie

Artykuł 114 Obowiązki państw członkowskich

1.           Państwa członkowskie przyjmują, w ramach EFMR, wszystkie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, jak również podejmują wszelkie inne środki konieczne do zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Unii, w szczególności w celu:

a)      upewnienia się co do legalności i prawidłowości finansowanych operacji, w tym upewnienia się, że współfinansowane produkty i usługi zostały dostarczone oraz że wydatki zadeklarowane przez beneficjenrów zostały przez nich faktycznie poniesione oraz że operacje te są zgodne z odpowiednimi przepisami prawa krajowego i prawa Unii Europejskiej, programem operacyjnym oraz warunkami udzielania wsparcia na działania;

b)      zapewnienia, że beneficjenci uczestniczący w realizacji operacji, których koszty zwracane są na podstawie faktycznie poniesionych kosztów kwalifikowalnych, prowadzą oddzielny system rachunkowości albo korzystają z odpowiedniego kodu rachunkowego dla wszystkich transakcji związanych z operacją;

c)      ustanowienia procedur gwarantujących, że wszystkie dokumenty dotyczące wydatków i kontroli wymaganych dla zapewniania właściwej ścieżki audytu są prowadzone zgodnie z przepisami art. 62 lit. g) [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów];

d)      stworzenia skutecznej ochrony przed nadużyciami finansowymi przede wszystkim w odniesieniu do obszarów o zwiększonym poziomie ryzyka, przez podejmowanie środków o charakterze odstraszającym, z uwzględnieniem kosztów i korzyści, jak również proporcjonalności takich środków;

e)      zapobiegania, wykrywania i usuwania nieprawidłowości i nadużyć finansowych;

f)       stosowania skutecznych, odstraszających oraz proporcjonalnych korekt finansowych zgodnie z przepisami Unii oraz prawem krajowym;

g)      odzyskiwania nienależnych płatności wraz z odsetkami, oraz w razie takiej konieczności, wszczynania postępowań sądowych w tym celu.

2.           Państwa członkowskie ustanawiają skuteczne systemy zarządzania i kontroli w celu zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

3.           W celu spełnienia wymogów, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), systemy utworzone przez państwa członkowskie powinny obejmować:

a)      kontrole administracyjne dotyczące każdego wniosku o zwrot składanego przez beneficjentów;

b)      kontrole operacji na miejscu.

W odniesieniu do kontroli na miejscu, organ odpowiedzialny pobiera próbę kontrolną spośród wszystkich wnioskodawców, składającą się, w stosownych przypadkach, z próby losowej oraz próby wybranej na podstawie analizy ryzyka w celu otrzymania reprezentatywnego wskaźnika błędu, dążąc jednocześnie do wykrycia największych błędów.

4.           Weryfikacje poszczególnych operacji na miejscu na podstawie ust. 3 lit. b) mogą być przeprowadzane metodą badania próby.

5.           W przypadkach gdy instytucja zarządzająca jest również beneficjentem w ramach programu operacyjnego, uzgodnienia dotyczące weryfikacji, o których mowa w ust. 1 lit. a), zapewniają odpowiednie rozdzielenie funkcji.

6.           Państwa członkowskie informują Komisję o przyjętych przepisach i środkach podjętych na podstawie ust. 1, 2, 3 i 5. Wszelkie wymogi, jakie państwa członkowskie ustanowią w celu uzupełnienia warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu, są możliwe do zweryfikowania.

7.           Komisja może – w drodze aktów wykonawczych – przyjąć przepisy mające na celu jednolite stosowanie ust. 1, 2, 3 i 4. Wspomniane akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

8.           Komisja przyjmie akty delegowane zgodnie z art. 150 ustanawiające przepisy dotyczące ustaleń w sprawie zasad ścieżki audytu, o której mowa w ust. 1 lit. c).

Artykuł 115 Odzyskiwanie nienależnych płatności

1.           W przypadku, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lit. g), państwa członkowskie odzyskują nienależnie wypłacone kwoty, wraz z odsetkami z tytułu opóźnienia w płatnościach. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takich przypadkach i informują ją o przebiegu powiązanych postępowań administracyjnych i sądowych.

2.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 ustanawiających szczegółowe przepisy dotyczące zobowiązań państw członkowskich określonych w ust. 1.

Artykuł 116 Nieprawidłowości

1.           W przypadku wszelkich nienależnych płatności wynikających z nieprawidłowości lub innych przypadków braku zgodności, państwa członkowskie zwracają się do beneficjenta o odzyskanie przedmiotowej kwoty w ciągu jednego roku od pierwszego stwierdzenia nieprawidłowości i zapisują odpowiednie kwoty w księdze dłużników agencji płatniczej.

2.           Jeśli odzyskanie nie nastąpi w ciągu czterech lat od daty złożenia wniosku o odzyskanie należności lub w ciągu ośmiu lat, w przypadku gdy odzyskanie jest przedmiotem postępowania przed sądami krajowymi, konsekwencje finansowe wynikające z nieodzyskania należności ponosi dane państwo członkowskie, co nie zwalnia go z obowiązku kontynuowania procedur odzyskiwania należności zgodnie z art. 115.

Jeśli, w ramach procedury odzyskiwania, prawomocną decyzją administracyjną lub orzeczeniem sądowym stwierdzony zostanie brak nieprawidłowości,, obciążenia finansowe poniesione przez państwo członkowskie zgodnie z akapitem pierwszym deklarowane są wobec danego funduszu jako wydatek.

3.           W należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą podejmować decyzje o zaprzestaniu odzyskiwania. Decyzja taka może zostać podjęta jedynie w następujących przypadkach:

a)      gdy poniesione lub prawdopodobne koszty odzyskania przekraczają kwotę odzyskiwanej płatności, lub

b)      gdy odzyskanie okazuje się niemożliwe w związku z niewypłacalnością dłużnika lub osób odpowiedzialnych prawnie za nieprawidłowości, stwierdzoną i uznaną zgodnie z prawem krajowym.

Jeśli decyzja, o której mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy podejmowana jest zanim pozostająca kwota należna podlegała przepisom, o których mowa w ust. 2, skutki finansowe nieodzyskania kwot ponosi budżet Unii.

4.           Państwa członkowskie wprowadzają do rocznych sprawozdań finansowych wysyłanych do Komisji Europejskiej zgodnie z art. 125 lit. c) pkt (iii) kwoty ponoszone przez te państwa członkowskie zgodnie z ust. 2. Komisja weryfikuje i, jeśli to konieczne, podejmuje decyzję o zmianie rocznych sprawozdań finansowych w drosze aktu wykonawczego.

5.           Komisja może – w drodze aktów wykonawczych – podjąć decyzję o wyłączeniu z finansowania unijnego kwot pokrywanych z budżetu Unii w następujących przypadkach:

a)      jeżeli państwo członkowskie nie przestrzega terminów, o których mowa w ust. 1;

b)      jeżeli Komisja stwierdza, że decyzja państwa członkowskiego o zaprzestaniu odzyskiwania, podjęta na podstawie ust. 3, jest nieuzasadniona;

c)      jeśli Komisja stwierdza, że nieprawidłowości lub jego brak wynikają z nieprawidłowości lub zaniedbań organów administracyjnych lub innych organów urzędowych państwa członkowskiego.

6.           Przed przyjęciem decyzji w drodze aktów wykonawczych, o których mowa w niniejszym artykule, stosuje się procedurę, o której mowa w art. 129 ust. 6.

Artykuł 117 Korekty finansowe dokonywane przez państwa członkowskie

1.           Odpowiedzialność za badanie nieprawidłowości lub innych przypadków niezgodności, dokonywanie wymaganych korekt finansowych oraz odzyskiwanie kwot spoczywa przede wszystkim na państwach członkowskich. W przypadku nieprawidłowości systemowej państwo członkowskie rozszerza zakres swego dochodzenia w celu objęcia nim wszelkich operacji, których nieprawidłowości te mogą dotyczyć.

2.           Państwo członkowskie dokonuje korekt finansowych wymaganych w związku z pojedynczymi lub systemowymi nieprawidłowościami lub też innymi przypadkami niezgodności stwierdzonymi w operacjach lub programach operacyjnych. Korekty dokonywane przez państwo członkowskie polegają na anulowaniu całości lub części wkładu publicznego w ramach operacji lub programu operacyjnego. Państwo członkowskie bierze pod uwagę charakter i wagę nieprawidłowości oraz straty finansowe poniesione przez EFMR i stosuje proporcjonalną korektę. Agencjaę płatnicza odnotowuje w rocznym sprawozdaniu finansowym korekty finansowe dla roku obrotowego, w którym podjęto decyzję o anulowaniu.

3.           W przypadku korekt finansowych zastosowanych do wydatków bezpośrednio związanych z nieprzestrzeganiem przepisów art. 105 państwa członkowskie podejmują decyzję o kwocie korekty, uwzględniając wagę przepisów WPRyb naruszonych przez beneficjenta, korzyść ekonomiczną wynikającą z takiego nieprzestrzegania przepisów WPRyb lub znaczenie wkładu z EFMR na rzecz działalności gospodarczej beneficjenta.

4.           Wkład z EFMR anulowany zgodnie z ust. 1 może być ponownie wykorzystany w ramach danego programu operacyjnego, z zastrzeżeniem ust 5.

5.           Wkład anulowany zgodnie z ust. 2 nie może być ponownie wykorzystany na operacje, które były przedmiotem korekty, lub, w przypadku gdy korekta finansowa dotyczy nieprawidłowości systemowej lub innych przypadków niezgodności, na jakiekolwiek operacje, których dotyczy nieprawidłowość systemowa lub inne przypadki niezgodności.

ROZDZIAŁ V Kontrola sprawowana przez Komisję

Sekcja 1 Wstrzymanie i zawieszenie

Artykuł 118 Wstrzymanie biegu terminu płatności

Oprócz elementów pozwalających na wstrzymanie wymienionych w art. 74 ust. 1 lit. a)-c) [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] termin płatności dla wniosku o płatność okresową może zostać wstrzymany przez urzędnika zatwierdzającego w rozumieniu [rozporządzenia finansowego] na okres nieprzekraczający dziewięciu miesięcy, jeżeli Komisja podejmie decyzję, w drodze aktów wykonawczych, w której stwierdzi, że istnieją dowody wskazujące na niespełnianie przez państwo członkowskie zobowiązań w ramach wspólnej polityki rybołówstwa, które mają wpływ na wydatki zawarte w poświadczonej deklaracji wydatków, w związku z którymi wnioskowano o płatność okresową.

Artykuł 119 Zawieszenie płatności

1.           Komisja może zawiesić, w drodze aktu wykonawczego, całość lub część płatności okresowych programu operacyjnego, w przypadku gdy:

a)      w systemie zarządzania i kontroli programu operacyjnego istnieje poważna wada, w odniesieniu do której nie podjęto środków naprawczych;

b)      wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków związany jest z poważną nieprawidłowością lub innymi przypadkami niezgodności, które nie zostały skorygowane;

c)      państwo członkowskie nie podjęło niezbędnych działań w celu naprawy sytuacji, co doprowadziło do wstrzymania płatności na podstawie art. 118;

d)      występują poważne niedociągnięcia w jakości i wiarygodności systemu monitorowania;

e)      Komisja – w drodze aktu wykonawczego – przyjęła decyzję, w której stwierdzono, że państwo członkowskie nie spełniło zobowiązań w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Taka niezgodność może mieć wpływ na wydatki zawarte w poświadczonej deklaracji wydatków, w związku z którymi wnioskowano o płatność okresową;

f)       warunki, o których mowa w art. 17 ust. 5 i art. 20 ust. 3 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie przepisów wspólnych] są spełnione.

2.           Komisja może podjąć decyzję – w drodze aktu wykonawczego – o zawieszeniu całości lub części płatności okresowych po umożliwieniu państwu członkowskiemu zgłoszenia uwag w terminie dwóch miesięcy. Komisja może ustanowić, w drodze aktów wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3, szczegółowe przepisy w sprawie części płatności, która może zostać zawieszona. Kwoty te są proporcjonalne do charakteru i znaczenia uchybienia, nieprawidłowości lub naruszenia zobowiązań przez państwo członkowskie.

3.           Komisja podejmuję decyzję – w drodze aktu wykonawczego – o zniesieniu zawieszenia całości lub części płatności okresowych, w przypadku gdy państwo członkowskie podjęło niezbędne środki umożliwiające zniesienie zawieszenia. W przypadku gdy państwo członkowskie nie podejmie niezbędnych środków, Komisja może przyjąć decyzję, w drodze aktu wykonawczego, o zastosowaniu korekt finansowych poprzez anulowanie całości lub części wkładu Unii na rzecz programu operacyjnego zgodnie z art. 128 oraz zgodnie z procedurą opisaną w art. 129.

Artykuł 120 Uprawnienia Komisji

1.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 określających przypadki naruszeń, o których mowa w art. 118 i art. 119 ust. 1 lit. e, w tym w celu utworzenia wykazu odpowiednich przepisów WPRyb, które mają kluczowe znaczenie dla ochrony żywych zasobów morskich.

2.           Komisja może określić, w drodze aktów wykonawczych, szczegółowe zasady dotyczące procedury wstrzymywania i zawieszania. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

sekcja 2 Rozliczenie rachunków i korekty finansowe

Artykuł 121 Kontrole na miejscu przeprowadzane przez Komisję

1.           Nie naruszając kontroli przeprowadzanych przez państwa członkowskie zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi, a także nie naruszając postanowień art. 287 Traktatu lub wszelkich kontroli przeprowadzanych na podstawie art. 322 Traktatu, Komisja może organizować kontrole na miejscu w państwach członkowskich w celu sprawdzenia w szczególności:

a)      zgodności praktyk administracyjnych z przepisami Unii;

b)      istnienia niezbędnych dokumentów uzupełniających i ich zgodności z operacjami finansowanymi z EFMR;

c)      warunków, w jakich operacje finansowane przez EFMR są przeprowadzane i kontrolowane.

2.           Osoby upoważnione przez Komisję do przeprowadzania kontroli na miejscu lub przedstawiciele Komisji działający w ramach udzielonych im kompetencji mają dostęp do ksiąg i wszystkich innych dokumentów, w tym dokumentów i ich metadanych, związanych z wydatkami finansowanymi przez EFMR, łącznie z informacjami sporządzonymi lub otrzymanymi i przechowywanymi w postaci elektronicznej.

3.           Uprawnienia do przeprowadzania kontroli na miejscu nie naruszają stosowania przepisów krajowych, które zastrzegają dostęp do niektórych aktów dla osób specjalnie wyznaczonych na podstawie prawodawstwa krajowego. Osoby upoważnione przez Komisję nie uczestniczą między innymi w rewizjach domowych ani w formalnych przesłuchaniach osób przeprowadzanych na podstawie przepisów krajowych danego państwa członkowskiego. Mają one jednak dostęp do uzyskanych w ten sposób informacji.

4.           W odpowiednim czasie przed przeprowadzeniem kontroli na miejscu Komisja powiadamia o niej dane państwo członkowskie lub państwo członkowskie, na którego terenie kontrola ma się odbyć. Przedstawiciele danego państwa członkowskiego mogą brać udział w tych kontrolach.

5.           Na żądanie Komisji i za zgodą państwa członkowskiego kontrole dodatkowe lub dochodzenia dotyczące operacji określonych w niniejszym rozporządzeniu są przeprowadzane przez właściwe organy tego państwa członkowskiego. Przedstawiciele Komisji lub osoby upoważnione przez Komisję mogą uczestniczyć w tego rodzaju kontrolach.

6.           W celu ulepszenia kontroli Komisja może, za zgodą danych państw członkowskich, poprosić o wsparcie organy wymienionych państw członkowskich w odniesieniu do niektórych kontroli lub niektórych dochodzeń.

7.           Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przyjętych zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 151 ust. 2, ustanowić przepisy dotyczące szczególnych procedur, których państwa członkowskie muszą przestrzegać podczas przeprowadzanych dodatkowych kontroli, o których mowa w ust. 5 i 6.

Artykuł 122 Dostęp do informacji

1.           Państwa członkowskie udostępniają Komisji wszystkie informacje niezbędne dla właściwego funkcjonowania EFMR oraz podejmują wszelkie właściwe środki w celu ułatwienia kontroli, które Komisja może uznać za konieczne w ramach zarządzania finansowaniem unijnym, łącznie z kontrolami na miejscu.

2.           Na żądanie Komisji, państwa członkowskie przekazują jej przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, które zostały przyjęte w celu zastosowania aktów prawnych Unii dotyczących wspólnej polityki rybołówstwa, w takim stopniu, w jakim akty te mają konsekwencje finansowe dla EFMR.

3.           Państwa członkowskie udostępniają Komisji wszelkie informacje o wykrytych nieprawidłowościach lub przypadkach podejrzeń nadużyć finansowych oraz o krokach podjętych w celu odzyskania nienależnych płatności związanych z wspomnianymi nieprawidłowościami lub nadużyciami zgodnie z art. 116.

Artykuł 123 Dostęp do dokumentów

Akredytowane agencje płatnicze przechowują dokumenty potwierdzające dokonane płatności oraz dokumenty związane z przeprowadzeniem kontroli administracyjnych i kontroli bezpośrednich wymaganych przepisami Unii oraz udostępniają Komisji powyższe dokumenty i informacje.

W przypadku gdy dokumenty te są przechowywane przez organ działający w imieniu agencji płatniczej, odpowiedzialny za zatwierdzanie wydatków, organ ten przekazuje akredytowanej agencji płatniczej sprawozdania dotyczące liczby przeprowadzonych kontroli, ich przedmiotu oraz środków podjętych na podstawie ich wyników.

Artykuł 124 Rozliczenie rachunków

1.           Przed dniem 30 kwietnia roku następującego po danym roku budżetowym oraz na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 125 lit. c) Komisja – w drodze aktów wykonawczych – podejmuje decyzję o rozliczeniu rachunków akredytowanych agencji płatniczych.

2.           Decyzja w sprawie rozliczenia rachunków, o której mowa w ust. 1, dotyczy kompletności, dokładności i prawdziwości przedłożonych rocznych sprawozdań finansowych. Decyzja ta podejmowana jest bez uszczerbku dla decyzji przyjętych w późniejszym terminie na podstawie art. 128.

Artykuł 125 Przekazywanie informacji

Państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje, oświadczenia i dokumenty:

a)           w przypadku akredytowanej agencji płatniczej:

(i)      dokument jej akredytacji;

(ii)     jej funkcję;

(iii)     w stosownym przypadku — cofnięcie jej akredytacji,

b)           w przypadku jednostki certyfikującej:

(i)      jej nazwę;

(ii)     jej dane adresowe,

c)           w przypadku środków związanych z finansowanymi operacjami:

(i)      deklaracje wydatków, które mają także charakter wniosku o płatność, poświadczone przez akredytowaną agencję płatniczą, wraz z wymaganymi informacjami;

(ii)     aktualizację szacowanych deklaracji wydatków, które będą przedstawione w trakcie roku, oraz szacowane deklaracje wydatków dotyczące następnego roku budżetowego;

(iii)     poświadczenia wiarygodności dotyczące zarządzania oraz roczne sprawozdania finansowe agencji płatniczych;

(iv)    podsumowanie wyników wszystkich dostępnych przeprowadzonych audytów i kontroli.

Artykuł 126 Poufność

Państwa członkowskie i Komisja podejmują wszelkie działania niezbędne w celu zapewnienia poufności informacji przekazywanych lub otrzymywanych podczas kontroli na miejscu lub w ramach rozliczania rachunków, prowadzonych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Do wyżej wymienionych informacji stosuje się zasady określone w art. 8 rozporządzenia Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami[36].

Artykuł 127 Uprawnienia Komisji

Komisja może – w drodze aktów wykonawczych – przyjmować przepisy odnoszące się do:

a)           formy, treści, częstotliwości, terminów i warunków przekazywania Komisji lub udostępniania Komisji:

(i)      deklaracji wydatków oraz preliminarzy wydatków, jak również ich aktualizacji, w tym dochodów przeznaczonych na określony cel;

(ii)     poświadczenia wiarygodności dotyczącego zarządzania oraz rocznych sprawozdań finansowych agencji płatniczych, jak również dostępnych wyników wszelkich przeprowadzonych audytów i kontroli;

(iii)     sprawozdań certyfikacyjnych rachunków;

(iv)    nazw i danych identyfikacyjnych akredytowanych agencji płatniczych i jednostek certyfikujących;

(v)     warunków przyjmowania i dokonywania płatności wydatków finansowanych przez EFMR;

(vi)    zawiadomień o dostosowaniach finansowych dokonywanych przez państwa członkowskie w ramach operacji lub programów operacyjnych oraz skróconych sprawozdań na temat procedur odzyskiwania środków wszczętych przez państwa członkowskie na skutek nieprawidłowości;

(vii)    informacji dotyczących środków podjętych w celu ochrony interesów finansowych Komisji.

b)           warunków wymiany informacji i dokumentów między Komisją a państwami członkowskimi oraz wprowadzenia systemów informacyjnych, w tym rodzaju, formy, zawartości danych przetwarzanych przez te systemy i zasad ich przechowywania;

c)           przekazywania Komisji przez państwa członkowskie informacji, dokumentów, statystyk oraz sprawozdań, jak również terminów oraz sposobów ich przekazywania;

d)           zobowiązań dotyczących współpracy, których państwa członkowskie muszą przestrzegać w związku z wdrożeniem art. 121 i 122.

Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

Artykuł 128 Korekty finansowe dokonywane przez Komisję i kryteria korekt finansowych

1.           Oprócz przypadków określonych w art. 20 ust. 4 i art. 77 rozporządzenia [w sprawie wspólnych przepisów] Komisja dokonuje – w drodze aktów wykonawczych – korekt finansowych, anulując całość lub część wkładu unijnego na rzecz programu operacyjnego, jeżeli w wyniku niezbędnych analiz stwierdzi, że:

a)      w systemie zarządzania i kontroli programu operacyjnego istnieje poważna wada stanowiąca zagrożenie dla już wypłaconego wkładu Unii na rzecz programu operacyjnego;

b)      wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków jest nieprawidłowy lub związany z innym przypadkiem nieprzestrzegania przepisów i nie został skorygowany przez państwo członkowskie przed wszczęciem procedury korekty na podstawie niniejszego ustępu;

c)      państwo członkowskie nie wywiązało się ze swoich zobowiązań zawartych w art. 117 przed wszczęciem procedury korekty na podstawie niniejszego ustępu;

d)      wydatek ujęty w poświadczonej deklaracji wydatków jest związany z innym przypadkiem nieprzestrzegania przez państwo członkowskie przepisów WPRyb, które są kluczowe dla ochrony żywych zasobów morskich.

2.           W przypadku sytuacji przewidzianych w ust. 1 lit. a), b) i c) Komisja dokonuje korekt finansowych na podstawie indywidualnych przypadków stwierdzonych nieprawidłowości lub innych przypadków nieprzestrzegania przepisów oraz bierze pod uwagę, czy nieprawidłowość lub przypadek nieprzestrzegania przepisów ma charakter systemowy. Jeżeli nie jest możliwe precyzyjne określenie kwoty nieprawidłowych wydatków poniesionych przez EFMR, Komisja przyjmuje za podstawę korekty finansowej wartość zryczałtowaną lub ekstrapolowaną.

3.           W przypadku sytuacji przewidzianych w ust. 1 lit. b), dla przypadków nieprzestrzegania postanowień art. 105, oraz w ust. 1 lit. d) Komisja dokonuje korekt finansowych na podstawie wyłącznie wydatków bezpośrednio związanych z nieprzestrzeganiem przepisów WPRyb. Komisja podejmuje decyzję o kwocie korekty, uwzględniając wagę przepisów WPRyb naruszonych przez państwo członkowskie lub beneficjenta, korzyść ekonomiczną wynikającą z takiego nieprzestrzegania przepisów WPRyb lub znaczenie wkładu z EFMR na rzecz działalności gospodarczej beneficjenta.

4.           Jeżeli nie jest możliwe precyzyjne określenie kwoty wydatków związanych z nieprzestrzeganiem przepisów WPRyb, Komisja przyjmuje za podstawę korekty finansowej wartość zryczałtowaną lub ekstrapolowaną zgodnie z ust. 6 lit. a).

5.           W przypadku gdy Komisja opiera swoje stanowisko na faktach stwierdzonych przez audytorów spoza swoich służb, wyciąga własne wnioski dotyczące konsekwencji finansowych po przeanalizowaniu środków podjętych przez dane państwo członkowskie na podstawie art. 117, powiadomień wysłanych na podstawie art. 125 lit. c) oraz wszelkich odpowiedzi udzielonych przez państwo członkowskie.

6.           Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w celu:

a)      ustanowienia kryteriów stosowanych do ustalenia poziomu korekty finansowej, który ma być zastosowany w przypadku korekt finansowych na podstawie wartości zryczałtowanej lub ekstrapolowanej.

b)      sporządzenia wykazu odpowiednich przepisów WPRyb, o których mowa w ust. 1 lit. d), które mają kluczowe znaczenie dla ochrony żywych zasobów morskich.

Artykuł 129 Procedura

1.           Przed podjęciem decyzji, w drodze aktów wykonawczych, o dokonaniu korekty finansowej Komisja wszczyna procedurę, informując państwo członkowskie o swych tymczasowych wnioskach i wzywa je do zgłoszenia uwag w terminie dwóch miesięcy.

2.           W przypadku gdy Komisja zaproponuje korektę finansową na podstawie wartości zryczałtowanej lub ekstrapolowanej, państwo członkowskie otrzymuje możliwość wykazania, poprzez analizę odnośnych dokumentów, że rzeczywisty zakres nieprawidłowości lub innego przypadku nieprzestrzegania przepisów, w tym przepisów WPRyb, jest mniejszy niż w ocenie Komisji. W porozumieniu z Komisją państwo członkowskie może ograniczyć zakres takiej analizy do stosownej części odnośnych dokumentów lub ich próby. Z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków, czas przeznaczony na te analizy nie przekracza okresu kolejnych dwóch miesięcy po dwumiesięcznym okresie, o którym mowa w ust. 1.

3.           Komisja uwzględnia wszelkie dowody przedstawione przez państwo członkowskie w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2.

4.           W przypadku gdy państwo członkowskie nie akceptuje tymczasowych wniosków Komisji, wzywane jest do wzięcia udziału w przesłuchaniu przez Komisję w celu dopilnowania, że dostępne są wszystkie odpowiednie informacje i uwagi umożliwiające Komisji sformułowanie wniosków dotyczących zastosowania korekty finansowej.

5.           Komisja podejmuje decyzję, w drodze aktów wykonawczych, w celu zastosowania korekt finansowych w terminie sześciu miesięcy od daty przesłuchania lub od daty otrzymania dodatkowych informacji, jeżeli dane państwo członkowskie zgadza się na przedłożenie takich dodatkowych informacji w następstwie przesłuchania. Komisja bierze pod uwagę wszystkie informacje i uwagi przedłożone w trakcie trwania procedury. Jeśli przesłuchanie nie ma miejsca, sześciomiesięczny okres rozpoczyna się dwa miesiące po dacie wezwania na przesłuchanie wysłanego przez Komisję.

6.           Jeżeli nieprawidłowości dotyczące rocznych sprawozdań finansowych przesłanych Komisji zostały wykryte przez Komisję lub Trybunał Obrachunkowy, wynikające z tego korekty finansowe zmniejszają wsparcie z EFMR dla programu operacyjnego.

Artykuł 130 Obowiązki państw członkowskich

Korekta finansowa dokonana przez Komisję nie narusza obowiązku państwa członkowskiego przeprowadzania procedury odzyskiwania środków na podstawie art. 117 ust. 2 oraz odzyskiwania pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu i na podstawie art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999[37].

ROZDZIAŁ VI Monitorowanie, ocena, informacje i komunikacja

Sekcja 1 USTANOWIENIE I CELE SYSTEMU MONITOROWANIA I OCENY

Artykuł 131 System monitorowania i oceny

1.           Ustanawia się wspólny system monitorowania i oceny dla operacji finansowanych przez EFMR w ramach zarządzania dzielonego, w celu pomiaru skuteczności EFMR. Aby zapewnić skuteczną ocenę wyników, Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 150 w odniesieniu do treści i struktury przedmiotowych ram monitorowania i oceny.

2.           Oddziaływanie EFMR mierzy się w odniesieniu do priorytetów Unii, o których mowa w art. 6.

Komisja określa – w drodze aktów wykonawczych – zestaw wskaźników właściwych dla tych priorytetów Unii. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

3.           Państwa członkowskie dostarczają Komisji wszelkich informacji koniecznych do oceny i monitorowania przedmiotowych środków. Komisja bierze pod uwagę zapotrzebowanie na dane oraz synergie pomiędzy potencjalnymi źródłami danych, w szczególności w odniesieniu do ich wykorzystania w celach statystycznych w razie takiej potrzeby. Komisja przyjmuje – w drodze aktów wykonawczych – przepisy dotyczące informacji przekazywanych przez państwa członkowskie, jak również przepisy dotyczące zapotrzebowania na dane oraz przepisy dotyczące synergii między potencjalnymi źródłami danych. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

4.           Co cztery lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszego artykułu. Pierwsze sprawozdanie musi zostać przedstawione nie później niż dnia 31 grudnia 2017 r.

Artykuł 132 Cele

System monitorowania i oceny ma na celu:

a)           zaprezentowanie postępów i osiągnięć w dziedzinie polityki morskiej i rybołówstwa oraz dokonanie oceny wpływu, efektywności, skuteczności i znaczenia operacji EFMR;

b)           przyczynianie się do lepszego ukierunkowania wsparcia na rzecz polityki morskiej i rybołówstwa;

c)           wspieranie wspólnego procesu uczenia się w odniesieniu do monitorowania i oceny;

d)           zapewnienie solidnych, opartych na dowodach ocen operacji w ramach EFMR, które zostaną wzięte pod uwagę podczas procesu decyzyjnego.

Sekcja 2 PRZEPISY TECHNICZNE

Artykuł 133 Wspólne wskaźniki

1.           Aby umożliwić gromadzenie danych na poziomie Unii, w systemie monitorowania i oceny określonym w art. 131 ustala się wykaz wspólnych wskaźników dotyczących sytuacji wyjściowej, jak również realizacji finansowej, produktów, wyników i wpływu programu, mający zastosowanie do każdego programu.

2.           Wspólne wskaźniki połączone są z celami pośrednimi i końcowymi, określonymi w programach operacyjnych zgodnie z priorytetami Unii określonymi w art. 6. Takich wspólnych wskaźników używa się do podstawy wykonania, o której mowa w art. 19 ust. 1 [rozporządzenia (UE) nr [...] w sprawie wspólnych przepisów] oraz umożliwiają one ocenę postępów, skuteczności i efektywności w zakresie realizacji polityki w stosunku do założeń i celów na poziomie unijnym, krajowym i na poziomie programu.

Artykuł 134 System informacji elektronicznej

1.           Najważniejsze informacje na temat realizacji programu, każdej operacji wybranej do finansowania, a także na temat ukończonych operacji, potrzebne do celów monitorowania i oceny, w tym najważniejsze cechy beneficjenta i projektu, są rejestrowane i zachowywane w wersji elektronicznej.

2.           Komisja zapewnia istnienie odpowiedniego bezpiecznego systemu elektronicznego do rejestrowania i przechowywania najważniejszych informacji oraz zarządzania nimi, a także do celów sprawozdawczości w zakresie monitorowani i oceny.

Artykuł 135 Przekazywanie informacji

Beneficjenci wsparcia w ramach EFMR, w tym lokalne grupy działania, przekazują instytucji zarządzającej lub wyznaczonym ewaluatorom, lub też innym podmiotom wyznaczonym do pełnienia funkcji w ich imieniu, wszystkie dane i informacje niezbędne do umożliwienia monitorowania i oceny programu, szczególnie w odniesieniu do osiągnięcia określonych celów i priorytetów.

sekcja 3 Monitorowanie

Artykuł 136 Procedury monitorowania

1.           Instytucja zarządzająca, o której mowa w art. 108, oraz komitet monitorujący, o którym mowa w art. 41 [rozporządzenia (UE) nr [...] w sprawie wspólnych przepisów] monitorują jakość realizacji programu.

2.           Instytucja zarządzająca oraz komitet monitorujący prowadzą monitorowanie każdego programu operacyjnego poprzez wskaźniki finansowe oraz wskaźniki dotyczące produktów i celów.

Artykuł 137 Obowiązki komitetu monitorującego

Poza obowiązkami zawartymi w art. 43 [rozporządzenia (UE) nr [...] w sprawie wspólnych przepisów] komitet monitorujący upewnia się co do wykonania programu operacyjnego i skuteczności jego realizacji. W tym celu komitet monitorujący:

a)           uczestniczy w konsultacjach i wydaje opinię, w terminie czterech miesięcy od wydania decyzji zatwierdzającej program, na temat kryteriów wyboru finansowanych operacji; kryteria wyboru podlegają przeglądowi zgodnie z potrzebami programowania;

b)           bada działania i produkty związane z planem oceny programu;

c)           bada działania w ramach programu związane ze spełnieniem uwarunkowań ex ante;

d)           analizuje i zatwierdza roczne sprawozdania z realizacji przed wysłaniem ich do Komisji;

e)           analizuje działania mające na celu propagowanie równouprawnienia mężczyzn i kobiet, równych szans i niedyskryminacji, w tym dostępności dla osób niepełnosprawnych;

f)            nie uczestniczy w konsultacjach na temat rocznego planu prac dotyczącego gromadzenia danych, o którym mowa w art. 23.

Artykuł 138 Roczne sprawozdanie z realizacji

1.           Do dnia 31 maja 2016 r. i do dnia 31 maja każdego kolejnego roku do 2023 r. włącznie państwa członkowskie przedstawiają Komisji roczne sprawozdania z realizacji dotyczące wdrażania programu operacyjnego w poprzednim roku kalendarzowym. Sprawozdanie przedłożone w 2016 r. obejmuje lata kalendarzowe 2014 i 2015.

2.           Oprócz elementów, o których mowa w art. 44 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], roczne sprawozdanie z realizacji zawiera:

a)      informacje na temat zobowiązań finansowych i wydatków w podziale na środki;

b)      podsumowanie działań podjętych w odniesieniu do planu oceny;

c)      informacje dotyczące warunków trwałości określonych w art. 105 i działań zapobiegawczych podjętych przez państwa członkowskie, w tym – w koniecznych przypadkach – korekt finansowych dokonanych zgodnie z art. 117 ust. 2.

3.           Poza tym, co określono w art. 44 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], roczne sprawozdania z realizacji złożone w 2017 r. i 2019 r. zawierają również ocenę postępów w zapewnianiu zintegrowanego podejścia do wykorzystywania EFMR i innych instrumentów finansowych UE w celu wspierania rozwoju terytorialnego, w tym poprzez lokalne strategie rozwoju, oraz obejmują ustalenia dotyczące realizacji celów w odniesieniu do każdego priorytetu zawartego w programie operacyjnym.

4.           Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje przepisy dotyczące formy i prezentacji rocznych sprawozdań z realizacji. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

Sekcja 4 Ocena

Artykuł 139 Przepisy ogólne

1.           Komisja – w drodze aktów wykonawczych – określa elementy, które należy zawrzeć w ocenach ex ante i ex post, o których mowa w art. 48 i 50 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów], oraz ustanawia minimalne wymogi dotyczące planu oceny, o którym mowa w art. 49 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów]. Wspomniane akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 3.

2.           Państwa członkowskie dopilnowują, aby oceny były zgodne ze wspólnym podejściem do oceny, uzgodnionym zgodnie z art. 131, organizują wytwarzanie i gromadzenie koniecznych danych oraz udostępniają ewaluatorom różne informacje dostarczane przez system monitorowania.

3.           Państwa członkowskie udostępniają sprawozdania dotyczące oceny w internecie, a Komisja udostępnia je na stronie internetowej Unii Europejskiej.

Artykuł 140 Ocena ex ante

Państwa członkowskie dopilnowują, aby przeprowadzający ocenę ex ante był od wczesnego etapu zaangażowany w proces opracowywania programu w ramach EFMR, w tym w opracowywanie analizy, o której mowa w art. 20 ust. 1 lit. b), projektowanie logiki interwencji programu i ustalanie celów programu.

Artykuł 141 Ocena ex post

Zgodnie z art. 50 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów] państwa członkowskie przygotowują sprawozdanie dotyczące oceny ex post programu operacyjnego. Sprawozdanie to przedkłada się Komisji najpóźniej do dnia 31 grudnia 2023 r.

Artykuł 142 Syntezy ocen

Na poziomie Unii podejmowana jest, w ramach odpowiedzialności Komisji, synteza sprawozdań dotyczących ocen ex ante i ex post. Syntezy sprawozdań dotyczących oceny należy zakończyć najpóźniej do dnia 31 grudnia roku przypadającego po roku przedłożenia odpowiednich ocen.

Sekcja 5 Działania informacyjne i promocyjne

Artykuł 143 Działania informacyjne i promocyjne

1.           Zgodnie z art. 108 ust. 1 lit. i) agencja płatnicza, wspólnie z instytucją zarządzającą, jest odpowiedzialna za:

a)      zapewnienie stworzenia jednej strony internetowej lub jednego portalu internetowego zawierającego informacje na temat wszystkich programów operacyjnych w każdym państwie członkowskim i dostęp do nich;

b)      informowanie potencjalnych beneficjentów o możliwościach finansowania w ramach programów operacyjnych;

c)      upowszechnianie wśród obywateli Unii roli i osiągnięć EFMR przez działania informacyjne i komunikacyjne na temat rezultatów i skutków umów partnerskich, programów operacyjnych i operacji.

2.           W celu zapewnienia przejrzystości dotyczącej wsparcia z EFMR państwa członkowskie prowadzą wykaz operacji w formacie CSV lub XML, który jest dostępny za pośrednictwem strony internetowej lub portalu internetowego przedstawiających wykaz oraz krótki opis wszystkich programów operacyjnych.

Wykaz operacji jest aktualizowany co najmniej raz na trzy miesiące.

Minimum informacji, jakie mają być zawarte w wykazie operacji, w tym szczegółowe informacje dotyczące operacji prowadzonych na podstawie art. 28, 37, 45, 54 i 56 określono w załączniku IV.

3.           Szczegółowe zasady dotyczące działań informacyjnych i promocyjnych dla ogółu społeczeństwa oraz działań informacyjnych dla wnioskodawców i beneficjentów określono w załączniku IV.

4.           Charakterystyka techniczna działań informacyjnych i promocyjnych w odniesieniu do operacji, wytyczne dotyczące stworzenia godła oraz określenie standardowej kolorystyki zostają przyjęte przez Komisję w drodze aktów wykonawczych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 151 ust. 2.

TYTUŁ VIII WDRAŻANIE W RAMACH ZARZĄDZANIA BEZPOŚREDNIEGO

ROZDZIAŁ I Przepisy ogólne

Artykuł 144 Zakres

Niniejszy tytuł stosuje się do środków finansowanych w ramach zarządzania bezpośredniego określonych w tytule VI.

ROZDZIAŁ II Kontrola

Artykuł 145 Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej

1.           Komisja przyjmuje odpowiednie środki zapewniające, w trakcie realizacji działań finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, ochronę interesów finansowych Unii przez stosowanie środków zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i innym nielegalnym działaniom, poprzez skuteczne kontrole oraz, w razie wykrycia nieprawidłowości, przez odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych a także, w stosownych przypadkach, przez skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95, rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady.

2.           Komisja lub jej przedstawiciele oraz Trybunał Obrachunkowy mają uprawnienia do audytu, na podstawie dokumentów i na miejscu, wobec wszystkich beneficjentów dotacji, wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymują od Unii środki.

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może przeprowadzać kontrole i inspekcje na miejscu u podmiotów gospodarczych, których takie finansowanie bezpośrednio lub pośrednio dotyczy, zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu (Euratom, WE) nr 2185/96, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie, naruszające interesy finansowe Unii, w związku z umową o udzielenie dotacji, decyzją o udzieleniu dotacji lub zamówieniem dotyczącym finansowania przez Unię.

Nie naruszając przepisów akapitu pierwszego i drugiego, w umowach dotyczących współpracy z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, umowach o udzielenie dotacji, decyzjach o udzieleniu dotacji i zamówieniach wynikających z wdrożenia niniejszego rozporządzenia wyraźne upoważnienia się Komisję, Trybunał Obrachunkowy i OLAF do prowadzenia takich audytów, kontroli i inspekcji na miejscu.

Artykuł 146 Audyty

1.           Urzędnicy Komisji i Trybunału Obrachunkowego, lub też ich przedstawiciele, mogą w okresie do trzech lat po dokonaniu przez Komisję końcowej płatności, w każdej chwili przeprowadzić audyt na miejscu w zakresie operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia po uprzednim zawiadomieniu, z wyjątkiem pilnych przypadków, na co najmniej 10 dni roboczych wcześniej.

2.           Urzędnicy Komisji i Trybunału Obrachunkowego, lub też ich przedstawiciele, posiadający odpowiednie uprawnienia do przeprowadzania audytów na miejscu, mają dostęp do ksiąg i wszelkich innych dokumentów, w tym dokumentów i metadanych sporządzonych lub otrzymanych i zapisanych na nośnikach elektronicznych, dotyczących wydatków finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

3.           Uprawnienia do przeprowadzania audytów, o których mowa w ust. 2, nie naruszają stosowania przepisów krajowych, które zastrzegają dostęp do niektórych aktów dla osób specjalnie wyznaczonych na podstawie prawodawstwa krajowego. Urzędnicy Komisji i Trybunału Obrachunkowego, lub też ich przedstawiciele, nie uczestniczą, między innymi, w rewizjach domowych ani w formalnych przesłuchaniach osób przeprowadzanych w ramach prawa krajowego danego państwa członkowskiego. Mają one jednak dostęp do uzyskanych w ten sposób informacji.

4.           Jeżeli jakakolwiek pomoc finansowa Unii przyznana na podstawie niniejszego rozporządzenia jest następnie przyznana stronie trzeciej jako beneficjentowi końcowemu, beneficjent pierwotny otrzymujący pomoc finansową Unii przekazuje Komisji wszystkie istotne informacje dotyczące tożsamości tego beneficjenta końcowego.

5.           Beneficjenci udostępniają w tym celu wszystkie odpowiednie dokumenty w okresie do trzech lat od dokonania przez Komisję końcowej płatności.

Artykuł 147 Zawieszenie płatności, zmniejszenie lub wycofanie wkładu finansowego

1.           Jeżeli Komisja uzna, że fundusze nie zostały wykorzystane zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu lub w jakimkolwiek innym akcie prawnym Unii, powiadamia beneficjentów, którzy w terminie jednego miesiąca od daty takiego powiadomienia przekazują swoje uwagi Komisji.

2.           Jeżeli beneficjenci nie odpowiedzą w określonym terminie lub jeżeli uwagi nie wpłyną na zmianę opinii Komisji, Komisja zmniejsza lub cofa przyznany wkład finansowy lub zawiesza płatności. Wszelkie nienależycie wypłacone kwoty są zwracane Komisji. Do wszelkich kwot, które nie zostaną zwrócone we właściwym czasie, dolicza się odsetki zgodnie z warunkami określonymi w [rozporządzeniu finansowym].

ROZDZIAŁ III Ocena i sprawozdawczość

Artykuł 148 Ocena

1.           Operacje finansowane w ramach niniejszego rozporządzenia monitoruje się regularnie w celu śledzenia ich realizacji.

2.           Komisja zapewnia regularną, niezależną i zewnętrzną ocenę finansowanych operacji.

Artykuł 149 Sprawozdawczość

Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie:

a)           sprawozdanie z oceny okresowej dotyczące uzyskanych wyników oraz jakościowych i ilościowych aspektów realizacji operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie później niż do dnia 31 marca 2017 r.;

b)           komunikat na temat kontynuacji operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie później niż do dnia 30 sierpnia 2018 r.;

c)           sprawozdanie z oceny ex post, nie później niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

TYTUŁ IX PRZEPISY PROCEDURALNE

Artykuł 150 Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.           Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.           Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 12, 33, 37, 38, 39, 46, 61, 64, 67, 75, 92, 105, 111, 112, 114, 115, 119, 127, 131 oraz 153, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2014 r.

3.           Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 12, 33, 37, 38, 39, 46, 61, 64, 67, 75, 92, 105, 111, 112, 114, 115, 119, 127, 131 oraz 153, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.           Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.           Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 12, 33, 37, 38, 39, 46, 61, 64, 67, 75, 92, 105, 111, 112, 114, 115, 119, 127, 131 oraz 153 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeżeli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 151 Procedura komitetowa

1.           We wdrażaniu przepisów Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego Komisję wspomaga Komitet ds. Funduszu Morskiego i Rybackiego. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.           W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.           W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

TYTUŁ X PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 152 Uchylenie

1.           Rozporządzenie (WE) nr 1198/2006, (WE) nr 861/2006, (WE) [nr /2011 ustanawiające Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej], (WE) nr 791/2007, (WE) nr 2328/2003 i art. 103 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 tracą moc z dniem 1 stycznia 2014 r.

2.           Odesłania do uchylonych rozporządzeń traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 153 Przepisy przejściowe

1.           W celu ułatwienia przejścia z systemu ustanowionego rozporządzeniami (WE) nr 1198/2006, (WE) nr 861/2006, (WE) [nr /2011 ustanawiającym Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej] i (WE) nr 791/2007 na system ustanowiony niniejszym rozporządzeniem Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 150 dotyczących warunków, na jakich wsparcie zatwierdzone przez Komisję na podstawie wspomnianych rozporządzeń może być połączone ze wsparciem udzielonym na podstawie niniejszego rozporządzenia, w tym w odniesieniu do pomocy technicznej i oceny ex post.

2.           Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na kontynuację ani modyfikację, w tym całkowite lub częściowe wycofanie, takich projektów, do czasu ich zamknięcia, lub pomocy zatwierdzonej przez Komisję na podstawie rozporządzeń (WE) nr 1198/2006, (WE) nr 861/2006, (WE) [nr /2011 ustanawiającym Program na rzecz dalszego rozwoju zintegrowanej polityki morskiej] i (WE) nr 791/2007 oraz art. 103 rozporządzenia 1224/2009 lub jakichkolwiek przepisów mających zastosowanie do takiej pomocy w dniu 31 grudnia 2013 r.

3.           Wnioski złożone na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 zachowują ważność.

Artykuł 154 Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego           W imieniu Rady

Przewodniczący                                             Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

Szczegółowa intensywność pomocy

Rodzaj operacji || Punkty procentowe

Związane z łodziowym rybołówstwem przybrzeżnym, mogą skorzystać ze wzrostu o: || 25

Zlokalizowane na odległych wyspach greckich, mogą skorzystać ze wzrostu o: || 35

Zlokalizowane w regionach najbardziej oddalonych, mogą skorzystać ze wzrostu o: || 35

Wdrażane przez organizacje rybaków lub innych beneficjentów zbiorowych nieobjętych zakresem tytułu V rozdział III, mogą skorzystać ze wzrostu o: || 10

Wdrażane przez organizacje producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, mogą skorzystać ze wzrostu o: || 20

Wdrażane w ramach art. 78 dotyczącego kontroli i egzekwowania, mogą skorzystać ze wzrostu o: || 30

Wdrażane w ramach art. 78 dotyczącego kontroli i egzekwowania w odniesieniu do łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, mogą skorzystać ze wzrostuo: || 40

Wdrażane przez przedsiębiorstwa niespełniające definicji MŚP nakłady, będą zmniejszone o: || 20

ZAŁĄCZNIK II

[Roczny podział środków na zobowiązania w latach 2014 – 2020]

ZAŁĄCZNIK III

Ogólne uwarunkowania ex ante

Obszar || Uwarunkowania ex ante || Kryteria, które należy spełnić

1. Zapobieganie dyskryminacji || Istnienie mechanizmu, który zapewnia skuteczne wdrożenie i stosowanie dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy[38] oraz dyrektywy Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne[39]. || – Skuteczne wdrożenie i stosowanie dyrektywy Rady 2000/78/WE oraz dyrektywy Rady 2000/43/WE są zapewnione przez: – instytucjonalne ustalenia dotyczące wdrożenia, stosowania i nadzoru wyżej wymienionych dyrektyw; – strategię w zakresie szkoleń i rozpowszechniania informacji wśród pracowników zaangażowanych we wdrażanie funduszy; – środki mające na celu zwiększenie potencjału administracyjnego w celu wdrożenia i stosowania wyżej wymienionych dyrektyw.

2. Równouprawnienie płci || Istnienie strategii na rzecz promowania równouprawnienia płci i mechanizmu gwarantującego jej skuteczną realizację. || – Skuteczna realizacja i stosowanie jasno sprecyzowanej strategii promowania równouprawnienia płci są zapewnione przez: – system gromadzenia i analizowania danych i wskaźników w podziale na płeć oraz opracowywania opartej na dowodach polityki równouprawnienia płci; – plan i kryteria ex ante włączenia celów dotyczących równouprawnienia płci poprzez normy i wytyczne; – mechanizmy wdrażania, w tym zaangażowanie organu do spraw równouprawnienia płci i odpowiedniej wiedzy specjalistycznej do przygotowywania, monitorowania i oceny interwencji.

3. Niepełnosprawność || Istnienie mechanizmu, który zapewnia skuteczne wdrożenie i stosowanie konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. || – Skuteczne wdrożenie i stosowanie Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych są zapewnione przez: – wdrożenie środków zgodnie z art. 9 Konwencji ONZ w celu zapobiegania przeszkodom i barierom w dostępie dla osób niepełnosprawnych oraz identyfikowania i eliminowania takich przeszkód i barier; – uregulowania instytucjonalne dotyczące wdrożenia i kontroli Konwencji ONZ zgodnie z art. 33 Konwencji; – plan w zakresie szkoleń i rozpowszechniania informacji wśród pracowników zaangażowanych we wdrażanie funduszy; – środki mające na celu zwiększenie potencjału administracyjnego w celu wdrożenia i stosowania Konwencji ONZ, w tym odpowiednie ustalenia dotyczące monitorowania zgodności z wymogami dotyczącymi dostępności.

4.. Zamówienia publiczne || Istnienie mechanizmu, który zapewnia skuteczne wdrożenie i stosowanie dyrektyw 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych[40], oraz odpowiedni nad tym nadzór i kontrolę. || – Skuteczne wdrażanie i stosowanie dyrektyw 2004/18/WE i 2004/17/WE są zapewnione przez: – pełną transpozycję dyrektyw 2004/18/WE i 2004/17/WE; – uregulowania instytucjonalne dotyczące wdrożenia, stosowania i kontroli unijnych przepisów w zakresie zamówień publicznych; – środki zapewniające odpowiedni nadzór i kontrolę nad przejrzystością procedury zawierania umów oraz odpowiednie informacje na ten temat; – strategię w zakresie szkoleń i rozpowszechniania informacji wśród pracowników zaangażowanych we wdrażanie funduszy; – środki mające na celu zwiększanie potencjału administracyjnego w celu wdrożenia i stosowania unijnych przepisów w zakresie zamówień publicznych.

5. Pomoc państwa || Istnienie mechanizmu, który zapewnia skuteczne wdrożenie i stosowanie unijnych przepisów w zakresie pomocy państwa. || – Skuteczne wdrożenie i stosowanie unijnych przepisów w zakresie pomocy państwa są zapewnione przez: – uregulowania instytucjonalne dotyczące wdrożenia, stosowania i kontroli unijnych przepisów w zakresie pomocy państwa; – strategię w zakresie szkoleń i rozpowszechniania informacji wśród pracowników zaangażowanych we wdrażanie funduszy; – środki mające na celu zwiększanie potencjału administracyjnego w celu wdrożenia i stosowania unijnych przepisów w zakresie pomocy państwa.

6. Prawodawstwo w dziedzinie ochrony środowiska w zakresie ocen oddziaływania na środowisko (EIA) oraz strategicznych ocen oddziaływania na środowisko (SEA) || Istnienie mechanizmu, który zapewnia skuteczne wdrożenie i stosowanie unijnego prawodawstwa w dziedzinie środowiska w zakresie EIA i SEA, zgodnie z dyrektywą Rady (85/337/EWG) z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne[41] oraz dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko[42]. || – Skuteczne wdrożenie i stosowanie unijnego prawodawstwa w dziedzinie ochrony środowiska są zapewnione przez: – pełną i prawidłową transpozycję dyrektyw dotyczących EIA i SEA; – uregulowania instytucjonalne dotyczące wdrożenia, stosowania i kontroli unijnych dyrektyw dotyczących EIA i SEA; – strategię w zakresie szkoleń i rozpowszechniania informacji wśród pracowników zaangażowanych we wdrażanie dyrektyw EIA i SEA; – środki mające na celu zapewnienie odpowiedniego potencjału administracyjnego.

7. Systemy statystyczne i wskaźniki rezultatu || Istnienie systemu statystycznego niezbędnego do przeprowadzenia ocen skuteczności i ocen skutków programów. Istnienie skutecznego systemu wskaźników rezultatu niezbędnych do monitorowania postępów w osiąganiu rezultatów oraz do podejmowania oceny skutków. || – Gotowy jest wieloletni plan terminowego gromadzenia i agregowania danych, który obejmuje: – identyfikację źródeł i mechanizmów mających na celu zagwarantowanie walidacji statystycznej; – ustalenia dotyczące publikacji i dostępności publicznej. – skuteczny system wskaźników rezultatu, obejmujący: – wybór wskaźników rezultatu dla każdego programu, dostarczających informacji na temat tych aspektów dobrobytu i postępów ludzi, które motywują działania polityczne finansowane przez ten program; – ustanowienie celów dla tych wskaźników; – spełnienie w odniesieniu do każdego wskaźnika następujących wymogów: odporność oraz walidacja statystyczna, jasność interpretacji normatywnej, reagowanie na politykę, terminowe gromadzenie i publiczna dostępność danych; gotowe są odpowiednie procedury gwarantujące, że wszystkie operacje finansowane z programu stosują skuteczny system wskaźników.

Szczególne uwarunkowania ex ante

1. UWARUNKOWANIA ZWIĄZANE Z PRIORYTETAMI

Priorytet UE w odniesieniu do EFMR / Cel tematyczny (CT) wspólnych ram strategicznych || Uwarunkowanie ex ante || Kryteria, które należy spełnić

Priorytet EFMR: 2. Wspieranie innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy rybołówstwa 3. Wspieranie innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy akwakultury CT 3: zwiększanie konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw || Tworzenie przedsiębiorstw: Przeprowadzono określone działania w celu efektywnego wdrożenia programu „Small Business Act” (SBA) i jego przeglądu z dnia 23 lutego 2011 r., w tym zasady „najpierw myśl na małą skalę” || Konkretne działania obejmują: – środki mające na celu skrócenie do trzech dni roboczych czasu koniecznego do założenia przedsiębiorstwa i zmniejszenie kosztów do 100 EUR; – środki mające na celu skrócenie do trzech miesięcy czasu koniecznego do uzyskania licencji i pozwoleń na podjęcie i prowadzenie konkretnej działalności przedsiębiorstwa; – mechanizm systematycznej oceny wpływu prawodawstwa na MŚP z wykorzystaniem „testu MŚP”, przy uwzględnieniu jednocześnie w stosownych przypadkach różnic w rozmiarach przedsiębiorstw

Priorytet EFMR: 3. Wspieranie innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy akwakultury 5. Promowanie zrównoważonej i zasobooszczędnej akwakultury CT 6: ochrona środowiska naturalnego i wspieranie efektywności wykorzystania zasobów || Stworzenie do 2014 r. wieloletniego krajowego planu strategicznego dla akwakultury, o którym mowa w art. 43 [rozporządzenia w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa]; || – Wieloletni krajowy plan strategiczny dla akwakultury przesyłany jest do Komisji najpóźniej w dniu przesłania PO. – PO zawiera informacje na temat komplementarności z wieloletnim krajowym planem strategicznym dla akwakultury

Priorytet EFMR: 6 Przyczynianie się do wdrażania WPRyb CT 6: ochrona środowiska naturalnego i wspieranie efektywności wykorzystania zasobów || Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający wypełnienie wymogów w odniesieniu do danych dotyczących zarządzania rybołówstwem określonych w art. 37 [rozporządzenia w sprawie WPRyb]; || – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający przygotowanie i zastosowanie wieloletniego programu dotyczącego gromadzenia danych do przeglądu przez STECF i zatwierdzenia przez Komisję – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający przygotowanie i realizację rocznego planu prac dotyczącego gromadzenia danych do przeglądu przez STECF i zatwierdzenia przez Komisję – Zdolność przydziału zasobów ludzkich wystarczająca do realizacji dwustronnych lub wielostronnych porozumień z innymi państwami członkowskimi w przypadku dzielonej pracy przy wypełnianiu zobowiązań związanych z gromadzeniem danych

Priorytet EFMR: 6 Przyczynianie się do wdrażania WPRyb CT 6: ochrona środowiska naturalnego i wspieranie efektywności wykorzystania zasobów || Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający wypełnienie wymogów unijnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania, zgodnie z przepisami art. 46 [rozporządzenia w sprawie WPRyb] i dalszymi przepisami zawartymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009. || Konkretne działania obejmują: – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający przygotowanie i realizację krajowego programu kontroli na lata 2014-2020, o którym mowa w art. 19 ust. 1 – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający przygotowanie i realizację krajowego programu kontroli w odniesieniu do planów wieloletnich (art. 46 rozporządzenia w sprawie kontroli) – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający przygotowanie i realizację wspólnego programu kontroli, który można rozwijać we współpracy z innymi państwami członkowskimi (art. 94 rozporządzenia w sprawie kontroli) – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający przygotowanie i realizację indywidualnych programów kontroli i inspekcji (art. 95 rozporządzenia w sprawie kontroli) – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający zastosowanie systemu skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar za poważne naruszenia przepisów (art. 90 rozporządzenia w sprawie kontroli) – Udowodniony potencjał administracyjny umożliwiający zastosowanie systemu punktów za poważne naruszenia przepisów (art. 92 rozporządzenia w sprawie kontroli) Zdolność przydziału zasobów ludzkich wystarczająca do realizacji rozporządzenia w sprawie kontroli

ZAŁĄCZNIK IV Informowanie i komunikacja na temat wsparcia z EFMR

1. Wykaz operacji

Wykaz operacji, o których mowa w art. 143, zawiera – przynajmniej w jednym języku urzędowym państwa członkowskiego – następujące pola danych:

– nazwa beneficjenta (jedynie osoby prawne; osób fizycznych nie należy wymieniać),

– numer rejestru wspólnotowej floty rybackiej (CFR) statków rybackich, o którym mowa w art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r[43]. (wypełniać tylko w przypadku, gdy dana operacja jest związana ze statkiem rybackim),

– nazwa operacji,

– skrócony opis operacji,

– data rozpoczęcia operacji,

– data zakończenia operacji (oczekiwana data fizycznego zakończenia lub pełnej realizacji operacji),

– wydatki kwalifikowalne ogółem,

– kwota wkładu UE,

– kod pocztowy operacji,

– państwo,

– nazwa priorytetu UE,

– data ostatniej aktualizacji wykazu operacji.

Nagłówki pól danych i nazwy operacji należy również podać w co najmniej jeszcze jednym innym języku urzędowym Unii Europejskiej.

2. Działania informacyjne i promocyjne dla ogółu społeczeństwa 2.1. Obowiązki państwa członkowskiego

1.           Państwo członkowskie dopilnowuje, aby działania informacyjne i promocyjne miały możliwie jak największe nagłośnienie w mediach, przy wykorzystaniu różnych form i metod komunikacji na odpowiednim poziomie.

2.           Do obowiązków państwa członkowskiego należy organizowanie przynajmniej następujących działań informacyjnych i promocyjnych:

a)      szeroko zakrojone działania informacyjne promujące uruchomienie programu operacyjnego;

b)      w okresie programowania przynajmniej dwa szeroko zakrojone działania informacyjne promujące możliwości finansowania i realizowane strategie oraz przedstawiające osiągnięcia programu operacyjnego;

c)      wywieszanie flagi Unii Europejskiej przed siedzibą każdej instytucji zarządzającej lub w jej siedzibie w miejscu widocznym dla ogółu społeczeństwa;

d)      publikowanie elektronicznego wykazu operacji zgodnie z sekcją 1;

e)      podawanie przykładów operacji, w podziale na programy operacyjne, na jednej stronie internetowej lub na stronie internetowej programu dostępnej za pośrednictwem jednego portalu internetowego; przykłady te powinny być w jednym z powszechnie używanych języków urzędowych Unii Europejskiej innym niż język lub języki urzędowe danego państwa członkowskiego;

f)       specjalna sekcja tej strony internetowej powinna być poświęcona krótkiemu podsumowaniu operacji innowacyjnych i ekoinnowacyjnych;

g)      aktualizowanie informacji na temat realizacji programu operacyjnego, obejmujących jego główne osiągnięcia, na jednej stronie internetowej lub stronie internetowej programu operacyjnego dostępnej za pośrednictwem jednego portalu internetowego.

3.           Instytucja zarządzająca angażuje w działania informacyjne i promocyjne, zgodnie z krajowymi przepisami i praktykami, następujące podmioty:

h)      partnerów, o których mowa w art. 5 [rozporządzenia (UE) nr […] w sprawie wspólnych przepisów];

i)       centra informacji europejskiej, jak również przedstawicielstwa Komisji w państwach członkowskich,

j)       instytucje edukacyjne i badawcze.

Podmioty te powinny szeroko rozpowszechniać informacje określone w art. 143 ust. 1 lit. a) i b).

3. Działania informacyjne skierowane do potencjalnych beneficjentów i do beneficjentów 3.1. Działania informacyjne skierowane do potencjalnych beneficjentów

1.           Instytucja zarządzająca dopilnowuje, aby informacje dotyczące celów programu operacyjnego i możliwości finansowania oferowanych w ramach EFMR były szeroko rozpowszechniane wśród potencjalnych beneficjentów i wszystkich zainteresowanych stron.

2.           Instytucja zarządzająca dopilnowuje, aby potencjalni beneficjenci otrzymywali informacje dotyczące przynajmniej następujących kwestii:

k)      warunki kwalifikowalności wydatków, które należy spełnić, aby kwalifikować się do otrzymania finansowania w ramach programu operacyjnego;

l)       opis warunków dopuszczalności składania wniosków, procedur rozpatrywania wniosków o finansowanie i odnośne terminy;

m)     kryteria wyboru operacji, które będą finansowane;

n)      osoby przewidziane do kontaktów na poziomie krajowym, regionalnym lub lokalnym, które są w stanie dostarczyć informacji na temat programów operacyjnych;

o)      wnioski powinny zawierać propozycję działań komunikacyjnych, proporcjonalnych do rozmiaru operacji, mających na celu informowanie opinii publicznej o celach operacji i wsparciu UE dla operacji.

3.2. Działania informacyjne skierowane do beneficjentów

Instytucja zarządzająca informuje beneficjentów o tym, że wyrażenie zgody na finansowanie oznacza zgodę na umieszczenie ich w wykazie operacji publikowanym zgodnie z art. 143 ust. 2.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.           STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

              1.1.    Tytuł wniosku/inicjatywy

              1.2.    Dziedzina(-y) polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

              1.3.    Charakter wniosku/inicjatywy

              1.4.    Cel/cele

              1.5.    Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

              1.6.    Czas trwania działania i jego wpływu finansowego

              1.7.    Przewidywany(-e) tryb(-y) zarządzania

2.           ŚRODKI ZARZĄDZANIA

              2.1.    Zasady nadzoru i sprawozdawczości

              2.2.    System zarządzania i kontroli

              2.3.    Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

3.           SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

              3.1.    Dział(y) wieloletnich ram finansowych i pozycja(-e) wydatków w budżecie, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

              3.2.    Szacunkowy wpływ na wydatki

              3.2.1. Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

              3.2.2. Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

              3.2.3. Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

              3.2.4. Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

              3.2.5. Udział osób trzecich w finansowaniu

              3.3.    Szacunkowy wpływ na dochody

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

4. STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 4.1. Tytuł wniosku/inicjatywy

[Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego [uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 i rozporządzenie Rady (WE) nr 861/2006 oraz rozporządzenie Rady nr XXX/2011 w sprawie zintegrowanej polityki morskiej

4.2. Dziedzina(-y) polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa[44]

[Obszar polityki Tytuł 11 „Gospodarka morska i rybołówstwo” w dziale 2...]

podać aktualne pozycje w budżecie włączone do nowego:

Pozycje w budżecie po 2013 r.:

4.3. Charakter wniosku/inicjatywy

¨ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania (w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego [uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1198/2006 i rozporządzenie Rady (WE) nr 861/2006 oraz rozporządzenie Rady nr XXX/2011 w sprawie zintegrowanej polityki morskiej] na następny okres finansowania 2014-2020)

¨ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego[45]

¨ Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania

¨ Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania

4.4. Cele 4.4.1. Wieloletni(e) cel(e) strategiczny(-e) Komisji wskazany(-e) we wniosku/inicjatywie

Nowy instrument finansowy wniesie wkład głównie do 3 inicjatyw przewodnich strategii „Europa 2020”: 1) Efektywne gospodarowanie zasobami, 2) Unia innowacji oraz 3) Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia. Zgodnie ze strategią „Europa 2020” cele ogólne przyszłego instrumentu finansowego są następujące:

- Wsparcie dla celów zreformowanej wspólnej polityki rybołówstwa poprzez promocję zrównoważonego i opłacalnego rybołówstwa i akwakultury

- Wsparcie dla dalszego rozwoju i wdrażania zintegrowanej polityki morskiej

- Wsparcie zrównoważonego rozwoju terytorialnego obszarów rybackich.

4.4.2. Cel(e) szczegółowy(-e) i działanie(-a) ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

Cel szczegółowy w ramach zarządzania dzielonego

||

Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej || – wspieranie wzrostu gospodarczego, włączenia społecznego, tworzenia miejsc pracy i mobilności na rynku pracy w społecznościach obszarów przybrzeżnych i śródlądowych zależnych od połowów i akwakultury

– różnicowanie działalności związanej z rybołówstwem w kierunku innych sektorów gospodarki morskiej oraz rozwój gospodarki morskiej, w tym łagodzenie zmiany klimatu

Wspieranie innowacyjnego, konkurencyjnego i opartego na wiedzy rybołówstwa || – wspieranie rozwoju technologicznego, innowacji i transferu wiedzy

– podnoszenie konkurencyjności i opłacalności rybołówstwa, a w szczególności floty łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, oraz poprawa bezpieczeństwa i warunków pracy w rybołówstwie

– rozwój nowych umiejętności zawodowych i uczenie się przez całe życie

– lepsza organizacja rynku rybnego

Wspieranie innowacyjnej, konkurencyjnej i opartej na wiedzy akwakultury || – wspieranie rozwoju technologicznego, innowacji i transferu wiedzy

– zwiększenie konkurencyjności i rentowności przedsiębiorstw z sektora akwakultury, zwłaszcza MŚP

– rozwój nowych umiejętności zawodowych i uczenie się przez całe życie

– lepsza organizacja rynku produktów akwakultury

Promowanie zrównoważonego i zasobooszczędnego rybołówstwa || – zmniejszenie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie

– ochrona i odbudowa morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich, w tym zapewnianych przez nie usług

Promowanie zrównoważonej i zasobooszczędnej akwakultury || – wspieranie ekosystemów związanych z akwakulturą i promowanie akwakultury zasobooszczędnej

– promowanie akwakultury o wysokim poziomie ochrony środowiska, zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz zdrowia i bezpieczeństwa obywateli

Wspieranie wdrażania przepisów WPRyb || – dostarczanie wiedzy naukowej i gromadzenie danych

– wspieranie kontroli i egzekwowania, zwiększanie potencjału instytucjonalnego oraz wspieranie efektywnej administracji publicznej

Cel szczegółowy w ramach zarządzania bezpośredniego

||

Rybołówstwo innowacyjne i oparte na wiedzy || – lepsza organizacja rynku rybnego (Obserwatorium)

Zrównoważone i zasobooszczędne rybołówstwo || – zwiększona podaż wiedzy naukowej i gromadzenie danych na potrzeby zrównoważonego zarządzania rybołówstwem – lepsze przestrzeganie przepisów dzięki kontrolom

Rozwój i wdrażanie IMP || – rozwijanie instrumentów międzysektorowych w celu tworzenia lepszej polityki (planowanie przestrzenne obszarów morskich, zintegrowany nadzór morski, wiedza o morzu) – promocja integracji polityk umożliwiająca zrównoważone i transgraniczne / oparte na ekosystemie zarządzanie europejskimi basenami morskimi.

Zarządzanie WPRyb i IMP || – promocja zintegrowanego zarządzania WPRyb oraz obszarami morskimi i przybrzeżnymi. – dalsze wzmacnianie i usprawnianie zaangażowania zainteresowanych stron w zarządzanie rybołówstwem i akwakulturą poprzez unijną pomoc finansową dla komitetów doradczych – wsparcie mające na celu pokrycie kosztów działań informacyjnych i komunikacyjnych związanych z WPRyb i IMP oraz kosztów udziału ekspertów i przedstawicieli zainteresowanych stron w posiedzeniach Komisji w sprawach związanych z WPRyb i IMP

Działanie(-a) ABM/ABB, którego(-ych) dotyczy wniosek/inicjatywa

11 01 WYDATKI ADMINISTRACYJNE W OBSZARZE POLITYKI „GOSPODARKA MORSKA I RYBOŁÓWSTWO”

11 02 RYNKI RYBNE

11 03 RYBOŁÓWSTWO MIĘDZYNARODOWE I PRAWO MORSKIE (w części)

11 04 ZARZĄDZANIE WSPÓLNĄ POLITYKĄ RYBOŁÓWSTWA

11 06 EUROPEJSKI FUNDUSZ RYBACKI (EFR)

11 07 OCHRONA I WYKORZYSTANIE ŻYWYCH ZASOBÓW WODNYCH ORAZ ZARZĄDZANIE NIMI

11 08 KONTROLA I EGZEKWOWANIE WSPÓLNEJ POLITYKI RYBOŁÓWSTWA

11 09 POLITYKA MORSKA

4.4.3. Oczekiwany(-e) wynik(i) i wpływ w ramach zarządzania dzielonego i bezpośredniego

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

Wniosek dotyczący okresu po 2013 r. będzie głównym instrumentem finansowym w odniesieniu do realizacji zreformowanej wspólnej polityki rybołówstwa. Realizacja ta zakłada zaprzestanie wypłacania kosztownych i nieefektywnych dotacji na rzecz flot oraz skupienie się na ograniczonej liczbie celów środowiskowych, ekonomicznych i społecznych wspólnej polityki rybołówstwa, zgodnie ze strategią „Europa 2020” oraz koncentrując się na wspieraniu zrównoważonego rybołówstwa, zachęcaniu do zielonych innowacji, nakłanianie do szybszego przechodzenia na nowe sposoby zarządzania rybołówstwem poprzez tworzenie wzrostu i miejsc pracy w społecznościach zależnych od rybołówstwa, które odegrają kluczową rolę w tej zmianie.

Oczekiwane wyniki i wpływ będą zależały od programów operacyjnych, które państwa członkowskie przedłożą Komisji. Państwa członkowskie zostaną poproszone o wyznaczenie celów w swoich programach.

Zainteresowana strona || Opis zainteresowanej strony || Kluczowe zainteresowania / efekty

Beneficjenci || Sektor połowowy w UE || – Właściciele, operatorzy i załoga statków rybackich Unii Europejskiej. || – Rentowność przedsiębiorstw. – Większa odporność na wstrząsy gospodarcze, długoterminowe planowanie w biznesie. – Nowe umiejętności, poprawa wprowadzania do obrotu i promocji. Zrównoważone rybołówstwo z mniejszą ilością odrzutów.

Sektor akwakultury w UE || – Właściciele, operatorzy i personel przedsiębiorstw sektora akwakultury. || – Rentowność przedsiębiorstw. – Zwiększone zachęty rynkowe dla zrównoważonej / ekstensywnej akwakultury, w tym w obszarach sieci NATURA 2000. – Pokrywanie kosztów wymogów ochrony środowiska. – Nowe umiejętności, poprawa wprowadzania do obrotu i promocji.

Społeczności zależne od rybołówstwa || – Społeczności utrzymujące się z rybołówstwa lub akwakultury || – Rentowne społeczności obszarów przybrzeżnych i śródlądowych zależne od rybołówstwa.

Sektor przetwórstwa || – Podmioty przetwarzające surowce, zarówno importowane, jak i złowione w wodach UE || – Zwiększona konkurencyjność i wartość dodana, stałe dostawy produktów wysokiej jakości.

Sektor badań naukowych || – Instytucje naukowo-badawcze oraz społeczność naukowa, dostarczający danych dotyczących WPRyb oraz na temat morza. || – Dostarczanie aktualnych, wysokiej jakości, solidnych i wyczerpujących danych na temat rybołówstwa, co umożliwia politykę opartą na wiedzy. Wzrost wiedzy o morzu, integracja danych.

Administracje i organy || – Krajowe, regionalne i lokalne organy zaangażowane w gromadzenie danych, gwarantujące egzekwowanie i kontrolę WPRyb – Komitety doradcze, regionalne organizacje ds. rybołówstwa || – Wsparcie mające na celu skuteczniejszą, wydajniejszą i bardziej praktyczną realizację ich zadań

– Krajowe, regionalne i lokalne organy zajmujące się ochroną wybrzeża, monitorowaniem środowiska morskiego, gwarantowaniem kontroli granic i bezpieczeństwa morskiego. || – Wsparcie mające na celu skuteczniejszą, wydajniejszą i bardziej praktyczną realizację ich zadań. – Lepsza widoczność problemów i potrzeb finansowych regionów przybrzeżnych obejmująca lepszą koordynację i bardziej strategiczne wykorzystanie funduszy UE.

Inne || Sektory morskie w UE || – Operatorzy wykonujący działalność gospodarczą w strefie przybrzeżnej lub na morzu (flota handlowa, turystyka, porty etc.) || – Lepsza ochrona i bezpieczeństwo – Mniejsze obciążenia administracyjne w obszarach morskich dzięki stabilnym i zintegrowanym strukturom zarządzania obszarami morskimi (w tym planowania przestrzennego). – Lepsza komunikacja między branżami przemysłu morskiego (klastry morskie w basenach mórz)

Konsumenci || – Konsumenci produktów rybołówstwa i akwakultury || – Dostępność wysokiej jakości produktów rybołówstwa i akwakultury o dużych wartościach odżywczych.

Państwa trzecie || – Sektor rybołówstwa konkurujący z flotami unijnymiUE – Producenci akwakultury eksportujący do UE – Administracja || – Dostęp do rynku unijnego – Rozwój potencjału sektora poprzez dostęp do wsparcia unijnego

Organizacje pozarządowe, społeczeństwo obywatelskie i obywatele UE || – Organizacje pozarządowe zajmujące się ochroną środowiska – Szerszy krąg odbiorców zainteresowanych problemami IMP, sektorów rybołówstwa i środowiska morskiego || – Zrównoważone zarządzanie morzami i obszarami przybrzeżnymi, w tym zarządzanie populacjami ryb, morską różnorodnością biologiczną i użytecznością publiczną oceanów, rzek i jezior. – Rozwijanie wspólnej, międzysektorowej odpowiedzialności za zrównoważone środowisko naturalne

4.4.4. Wskaźniki wyników i wpływu w ramach zarządzania dzielonego

Należy określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji wniosku/inicjatywy.

Wniosek obejmuje utworzenie wspólnych ram monitorowania i oceny w celu mierzenia wyników WPRyb. Ramy te mają obejmować wszystkie instrumenty związane z monitorowaniem i oceną.

Wpływ tych środków WPRyb jest mierzony poprzez następujące wskaźniki (orientacyjne):

– Wzrost wartości dodanej brutto na osobę zatrudnioną we flocie rybackiej i w sektorze akwakultury

– Efektywność paliwowa połowów ryb

– Koszty energii w sektorze akwakultury

– Wzrost wartości lub ilości produktów przechodzących przez organizacje producenckie

– Procent odrzutów dla gatunków wykorzystywanych komercyjnie

– Stopień zgodności z wymogami przekazywania danych

– Liczba stad ocenionych względem liczby wszystkich wykorzystywanych stad

– Liczba wykrytych poważnych naruszeń

– Liczba utworzonych miejsc pracy i stanowisk utrzymywanych przez partnerstwa lokalne

Komisja – w drodze aktów wykonawczych – określa zestaw wskaźników właściwych dla tych celów.

4.5. Uzasadnienie wniosku/inicjatywy 4.5.1. Potrzeba(-y), która(-e) ma(ją) zostać zaspokojona(-e) w perspektywie krótko- lub długoterminowej

Aby osiągnąć cele wieloletnie WPRyb oraz aby spełnić odpowiednie wymogi Traktatu, wnioski mają na celu utworzenie ram prawnych dla WPRyb dla okresu po roku 2013.

4.5.2. Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej

Zgodnie z TFUE Unia ma wyłączne kompetencje w dziedzinie zachowania żywych zasobów morza, a w pozostałych kwestiach dotyczących WPRyb kompetencje są dzielone. Ponadto WPRyb dotyczy zarządzania zasobami wspólnymi dla państw członkowskich i ściśle związanymi z ekosystemami morskimi, które nie respektują granic państwowych.

Zdolność UE do przejścia na zrównoważone rybołówstwo – biorąc pod uwagę ograniczone, jak dotąd, sukcesy WPRyb i postęp w tej dziedzinie poczyniony przez partnerów UE – będzie krytycznym sprawdzianem przy przejmowaniu przywództwa w realizacji programu zrównoważonego rozwoju i jednym z kluczowych elementów inicjatywy przewodniej strategii „Europa 2020” dotyczącej efektywności wykorzystania z zasobów.

4.5.3. Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań w przeszłości

Na podstawie oceny bieżących ram politycznych, szeroko zakrojonych konsultacji z zainteresowanymi stronami oraz analizy przyszłych wyzwań i potrzeb dokonano wyczerpującej oceny skutków. Więcej szczegółów można znaleźć w ocenie skutków i uzasadnieniu towarzyszącym wnioskom legislacyjnym.

4.5.4. Spójność z ewentualnymi innymi instrumentami finansowymi oraz możliwa synergia w ramach zarządzania dzielonego

Wnioski ustawodawcze dotyczące niniejszej oceny skutków finansowych należy postrzegać w szerszym kontekście wniosku dotyczącego jednego ramowego rozporządzenia zawierającego wspólne przepisy w odniesieniu do wspólnych strategicznych funduszy ramowych (EFMR, EFRR, EFS, Fundusz Spójności i EFRROW). To rozporządzenie ramowe w istotny sposób przyczyni się do redukcji obciążenia administracyjnego, do wydatkowania środków UE w sposób efektywny i do wprowadzenia uproszczenia w praktyce. To podkreśla także nowe koncepcje wspólnych ram strategicznych dla wszystkich wymienionych funduszy i przyszłych umów o partnerstwie, które również obejmą te fundusze.

We wspólnych ramach strategicznych, które zostaną określone, cele i priorytety strategii „Europa 2020” zostaną przełożone na priorytety dla EFMR oraz EFRR, EFS, Funduszu Spójności i EFFROW, co zapewni zintegrowane wykorzystanie funduszy do osiągnięcia wspólnych celów.

Wspólne ramy strategiczne ustanowią także mechanizmy koordynacji z innymi właściwymi politykami i instrumentami Unii.

4.6. Czas trwania działania i jego wpływ finansowy

¨ Wniosek/inicjatywa o określonym czasie trwania

– ¨        Czas trwania wniosku/inicjatywy: od 01.01.2014 do 31.12.2020

– ¨        Czas trwania wpływu finansowego: od 2014 r. do 2023 r.

¨ Wniosek/inicjatywa o nieokreślonym czasie trwania

– Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od RRRR r. do RRRR r.,

– po którym następuje faza operacyjna.

4.7. Przewidywany(-e) tryb(y) zarządzania[46]

¨ Bezpośrednie zarządzanie scentralizowane przez Komisję

¨ Pośrednie zarządzanie scentralizowane poprzez przekazanie zadań wykonawczych:

– ¨agencjom wykonawczym

– ¨organom utworzonym przez Wspólnoty[47]

– ¨krajowym organom publicznym/organom mającym obowiązek świadczenia usługi publicznej

– ¨osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań na podstawie tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej, określonym we właściwym prawnym akcie podstawowym w rozumieniu art. 49 rozporządzenia finansowego

¨ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

¨ Zarządzanie zdecentralizowane z państwami trzecimi

¨ Zarządzanie wspólne z organizacjami międzynarodowymi (należy wyszczególnić)

W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu zarządzania należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi:

Zarządzanie dzielone: Tytuł III, IV i V

Zarządzanie bezpośrednie: Tytuł VI i VII

5. ŚRODKI ZARZĄDZANIA 5.1. Zasady dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w ramach zarządzania dzielonego

Należy określić częstotliwość i warunki.

Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR) jest jednym z funduszy, które podlegają wspólnym ramom strategicznym. Choć duża część wydatków w ramach tego instrumentu podlegać będzie zarządzaniu dzielonemu, niewielką ich częścią zarządzać będzie bezpośrednio Komisja.

I. ZARZĄDZANIE DZIELONE

Komitety monitorujące ustanowione dla każdego programu operacyjnego oraz roczne sprawozdania z realizacji dla każdego programu operacyjnego będą stanowić zasadniczy element tego podejścia. Komitety monitorujące będą odbywać co najmniej jedno posiedzenie w roku. Roczne posiedzenia przeglądowe między Komisją i państwami członkowskimi uzupełniają ten system.

Oprócz sprawozdań z realizacji w odniesieniu do każdego programu operacyjnego także sprawozdania z postępu prac przedkładane przez państwa członkowskie w 2017 r. i 2019 r. (obejmujące realizację umów partnerskich) zostaną podsumowane w sprawozdaniach strategicznych sporządzonych przez Komisję i przedłożonych instytucjom UE. W 2018 r. i w 2020 r. Komisja umieszcza w swoim rocznym sprawozdaniu z postępu prac na wiosenne posiedzenie Rady Europejskiej część poświęconą podsumowaniu sprawozdania strategicznego, w szczególności w odniesieniu do postępów w realizacji priorytetów Unii. Państwa członkowskie przygotowują sprawozdanie z oceny ex post w odniesieniu do swojego programu w ramach EFMR. Sprawozdanie to przedkłada się Komisji najpóźniej dnia 31 grudnia 2023 r.

System monitorowania i sprawozdawczości będzie oparty na informacjach ilościowych i jakościowych. Narzędzia ilościowe obejmują zarówno informacje finansowe, jak i informacje na temat stanu faktycznego. Informacje na temat stanu faktycznego obejmują informacje dotyczące wskaźników realizacji oraz opracowanie wskaźników wyniku. Komisja ustanowiła zestaw wskaźników realizacji, które będą wykorzystywane do agregowania informacji na szczeblu UE. W kluczowych momentach okresu realizacji (2017 r. i 2019 r.) dodatkowe wymogi dotyczące analiz na temat postępów programów stanowią część rocznych sprawozdań z realizacji. System monitorowania i sprawozdawczości w pełni wykorzystuje potencjał elektronicznego przekazywania danych.

Należy zauważyć, że środki, które uprzednio podlegały zarządzaniu bezpośredniemu, obecnie finansuje się w ramach zarządzania dzielonego:

- środki związane z wprowadzaniem produktów do obrotu i ich przetwarzaniem, a także środki wspierające organizację rynków rybnych i wyrównanie dodatkowych kosztów związanych z produktami rybołówstwa z regionów najbardziej oddalonych; oraz

- środki wspierające system kontroli, inspekcji i egzekwowania, jak również środki wspierające gromadzenie danych.

II. ZARZĄDZANIE BEZPOŚREDNIE

W ramach EFMR finansuje się następujące wydatki w ramach zarządzania bezpośredniego:

- środki wspierające rozwój i wdrażanie zintegrowanej polityki morskiej (IMP);

- środki wspierające wiedzę i doradztwo naukowe, komitety doradcze, dobrowolne wkłady na rzecz organizacji międzynarodowych, wdrażanie niektórych środków związanych z systemem kontroli, inspekcji i egzekwowania, jak również działania komunikacyjne, oraz

- pomoc techniczną.

Dla pierwszych dwóch systemów Komisja – w drodze aktów wykonawczych – przyjmuje roczne programy prac. Prawodawstwo dotyczące EFMR określa, jakie informacje muszą znaleźć się w takich programach w odniesieniu do dotacji i zamówień publicznych. Prawodawstwo to określa również przepisy dotyczące regularnego monitorowania i okresowej sprawozdawczości, na podstawie których Komisja ma obowiązek przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie:

- sprawozdanie z oceny okresowej dotyczące uzyskanych wyników oraz jakościowych i ilościowych aspektów realizacji operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie później niż w dniu 31 marca 2017 r.;

- komunikat w sprawie kontynuacji operacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie później niż w dniu 30 sierpnia 2018 r.;

- sprawozdanie z oceny ex-post, nie później niż w dniu 31 grudnia 2021 r.

5.2. System zarządzania i kontroli w ramach zarządzania dzielonego 5.2.1. Zidentyfikowane ryzyko

Od 2008 r. Europejski Trybunał Obrachunkowy w swoim rocznym sprawozdaniu podaje szacowany poziom błędu dla obszaru polityki „Rolnictwo i zasoby naturalne” jako całości dla każdego roku budżetowego (lata budżetowe 2007-2010), w oparciu o niezależną, roczną, losowo dobraną próbę transakcji. Najbardziej prawdopodobny poziom błędu szacowany przez Trybunał wynosi między 2 % a 5 % (rok budżetowy 2007 i 2009) i poniżej 2 % dla roku budżetowego 2008. W przypadku roku budżetowego 2010 podany poziom błędu wyniósł 2,3 %. Na tej podstawie Trybunał stwierdza, że systemy nadzoru i kontroli są jedynie częściowo skuteczne pod względem zapewnienia prawidłowości płatności.

Próbka transakcji badana przez Trybunał w ramach jego prac nad rocznym audytem (DAS) jest zazwyczaj niewielka (w przypadku roku budżetowego 2010, badaniu poddano 12 płatności, z obszaru środowiska, gospodarki morskiej i rybołówstwa oraz zdrowia i ochrony konsumentów). W odniesieniu do IFOR i EFR odnotowano nieliczne błędy. IFOR nie wszedł w zakres próbki badanej przez Trybunał dla roku budżetowego 2006 i 2007.

W zakresie, w jakim można wyróżnić pewne tendencje w błędach, najczęściej wykrywane błędy w ciągu ostatnich 3 lat związane były z nieprzestrzeganiem zasad dotyczących promocji (41 % - jednak we wszystkich przypadkach bez skutków finansowych), oraz finansowaniem kosztów z niekwalifikowalnych (30 %) kategorii, które zawierały, między innymi, niekwalifikowalne koszty podwykonawstwa, a także z niezrealizowaniem projektu w kwalifikowalnym terminie. Pozostałe błędy (niewymierne) dotyczyły innych kwestii związanych ze zgodnością.

Wszystkie wymierne błędy były związane z kwalifikowalnością.

I. ZARZĄDZANIE DZIELONE

1. Okres programowania 1994-1999 (zamknięty)

Ogólny poziom błędu dla tego okresu programowania można oszacować na podstawie łącznej kwoty korekt finansowych nałożonych do końca 2010 r., kiedy to wszystkie programy zostały zamknięte (99 mln EUR lub 3,88 % przydzielonej kwoty).

2. Okres programowania 2000-2006 (IFOR)

Zamykanie programów nadal trwa; ogólny poziom błędu dla tego okresu programowania najlepiej oszacować na podstawie tych lat, kiedy program był na poziomie pełnej operacyjności, tj. od roku 2005 wzwyż. Szacowny na tej podstawie roczny poziom błędu dla IFOR (obliczany jako suma błędów wykrytych podczas szczegółowych testów projektów, funkcjonowania systemów audytów i potencjalnych korekt według stawek ryczałtowych) wynosi zazwyczaj około 1 % płatności dokonanych w każdym roku.

Zważywszy na powyższe, ogólny poziom błędu dla tego okresu programowania szacuje się na ok. 2 %.

3. Okres programowania 2007-2013 (EFR)

Na podstawie wszystkich dostępnych obecnie dowodów uzyskanych w drodze audytów uważa się, że poziom błędu wynosi poniżej 2 %. Z analizy rocznych sprawozdań z kontroli i sprawozdań dotyczących programów w ramach kategorii 2b i 3 sporządzonych przez państwa członkowskie oraz DG wynika, że maksymalna kwota narażona na błąd w 2009 r. wyniosła 1,18 % całkowitej kwoty płatności dokonanych w ciągu tego roku. Dla roku 2010 poziom ten wynosi 1,44 %.

II. ZARZĄDZANIE BEZPOŚREDNIE

Poziomy błędu powinny zostać również przeanalizowane w kontekście wieloletnim, ponieważ w danym roku DG MARE dokonuje audytów zadeklarowanych i poniesionych wydatków z kilku lat. Uwzględniając poziomy błędu dla poprzednich lat ujawnione przez kontrole ex-post z roku 2006, 2007, 2008 i 2009, wieloletnie wskaźniki błędu ustalone na podstawie próbek programów dotyczących gromadzenia danych oraz nadzoru i kontroli wynoszą odpowiednio 1,89 % oraz 4,33 % (suma niekwalifikowalnych kwot wykazanych przez kontrole ex-post w porównaniu do kwoty transakcji finansowych objętych faktycznie kontrolą ex-post).

W przypadku programu „Rynki i regiony najbardziej oddalone” w 2010 r. ani w latach poprzednich nie wykryto żadnych niekwalifikowalnych wydatków.

5.2.2. Przewidywane metody kontroli

I. ZARZĄDZANIE DZIELONE

Mechanizmy kontroli stanowiące podstawę instrumentu EFMR zostaną znacznie zmienione po 2013 r. Przede wszystkim państwa członkowskie będą zobowiązane do wyznaczenia trzech organów.

1. Instytucja zarządzająca

Instytucja zarządzająca odpowiadać będzie przede wszystkim za nadzorowanie procesu wdrażania programu. To państwa członkowskie zadecydują, czy oszczędności może przynieść wykorzystanie organów, które obecnie pełnią taką rolę w ramach EFR, czy też przydzielenie tych zadań instytucji zarządzającej w ramach innego funduszu. Niezależnie od charakteru i zakresu inspekcji i kontroli, które instytucja zarządzająca może przeprowadzać (każde z państw członkowskich ustala te kwestie we własnym zakresie), głównym zadaniem instytucji zarządzającej – pod względem kontroli – jest zagwarantowanie, że agencja płatnicza (która ponosi ostateczną odpowiedzialność za płatność) otrzymuje wszystkie niezbędne informacje, w szczególności dotyczące stosowanych procedur oraz kontroli przeprowadzanych w odniesieniu do operacji wybranych do finansowania, przed wydaniem zezwolenia na dokonanie płatności.

2. Agencja płatnicza

Agencja płatnicza musi spełniać pewne kryteria akredytacyjne (załącznik I do rozporządzenia Komisji 885/2006 określa elementy skutecznego systemu zarządzania i kontroli). Niespełnianie takich kryteriów może skutkować wycofaniem akredytacji przez państwo członkowskie i w związku z tym uniemożliwienie składania wniosków o zwrot środków UE przez Komisję. Agencja płatnicza może przekazać swoje zadania, z wyjątkiem płatności, pozostaje jednak odpowiedzialna za prawidłowe wykonanie tych zadań.

Agencja płatnicza odpowiada, na potrzeby rozliczenia, za sporządzenie informacji na temat rocznych sprawozdań finansowych. Powinny one zawierać poświadczenie wiarygodności dotyczące zarządzania w odniesieniu do kompletności, rzetelności i prawdziwości rocznych sprawozdań finansowych, prawidłowości funkcjonowania systemów kontroli wewnętrznej, a także legalności i prawidłowości transakcji stanowiących podstawę takich sprawozdań oraz przestrzegania zasady należytego zarządzania finansami. Ponadto powinny zawierać streszczenie wyników wszelkich dostępnych audytów i kontroli, które zostały przeprowadzone, wraz z analizą systematycznie występujących lub powtarzających się niedociągnięć, jak również podjętych lub planowanych działań naprawczych.

3. Jednostka certyfikująca

Jednostka certyfikująca powinna być operacyjnie niezależna od agencji płatniczej i organów udzielających akredytacji oraz posiadać techniczne kompetencje (oczekuje się, że powinna kierować się międzynarodowymi standardami audytu). Tak jak ma to miejsce obecnie w przypadku wspólnej polityki rolnej (WPR), jednostka certyfikująca będzie odpowiedzialna za roczne badanie sprawozdań każdej agencji płatniczej. Jednostka certyfikująca ma obowiązek sporządzić sprawozdanie w sprawie swoich ustaleń oraz (w drodze zaświadczenia) wystawić opinię w sprawie prawdziwości, kompletności i rzetelności sprawozdań agencji płatniczej, jak również opinię na temat poświadczenia wiarygodności dotyczącego zarządzania, obejmującego obszary wymienione w poprzednim akapicie.

Wprowadzenie systemu rocznego rozliczania rachunków powinno zmotywować organy krajowe i regionalne do przeprowadzenia kontroli jakości w sposób terminowy w celu rocznej certyfikacji rachunków przez Komisję. System ten stanowi uzupełnienie obecnych zasad zarządzania finansami i w większym stopniu gwarantuje, że nieprawidłowe wydatki są wyłączane z rachunków co roku, a nie dopiero na koniec okresu programowania.

Niemniej jednak szacunki podlegają kompetencji Komisji i państw członkowskich do wzięcia pod uwagę głównych rodzajów ryzyka wymienionych powyżej.

II. METODY W RAMACH KONTROLI SPRAWOWANEJ PRZEZ KOMISJĘ MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO ZARZĄDZANIA DZIELONEGO

Wstrzymanie i zawieszenie płatności

Jeśli państwo członkowskie nie przestrzega przepisów prawa UE, subdelegowany urzędnik zatwierdzający może przerwać bieg terminu płatności dla wniosku o płatność okresową na okres nieprzekraczający dziewięciu miesięcy. Poważniejsze przypadki naruszeń popełnianych przez państwa członkowskie skutkują zawieszeniem płatności, które zostanie zniesione, gdy państwo członkowskie udowodni, że podjęło odpowiednie działania naprawcze. W skrajnych przypadkach może dojść do anulowania wkładu wspólnotowego na rzecz programu.

Korekty finansowe

Choć to przede wszystkim państwo członkowskie jest odpowiedzialne za identyfikację i odzyskiwanie kwot powstałych w wyniku nieprawidłowości, a także dokonywanie korekt finansowych, Komisja ma prawo zażądać korekt, zarówno szczegółowo określonych, jak i według stawki ryczałtowej. Oczekuje się, że Komisja uwzględni odpowiednio charakter i wagę każdej nieprawidłowości oraz oceni stratę finansową poniesioną na skutek niedociągnięć.

III. METODY W RAMACH KONTROLI SPRAWOWANEJ PRZEZ KOMISJĘ MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO ZARZĄDZANIA BEZPOŚREDNIEGO

Wszystkie programy są sprawdzane przed zatwierdzeniem celem zapewnienia zgodności z obowiązującym prawem i kwalifikowalności proponowanych wydatków.

Wszystkie deklaracje wydatków sprawdzają służby operacyjne pod względem ich zgodności z decyzją w sprawie finansowania wydaną przez Komisję oraz pod względem kwalifikowalności i zgodności w ramach odpowiedniego programu.

W celu zapewnienia kwalifikowalności wniosków o zwrot kosztów przed zatwierdzeniem środków na zobowiązania lub płatności przeprowadza się kontrolę transakcji ex-ante, na podstawie kontroli przekazanych danych oraz dowodu płatności.

W celu zapobiegania nieprawidłowościom Komisja przeprowadza misje monitorujące w formie kontroli na miejscu, aby sprawdzić, czy programy są w rzeczywistości wdrażane oraz by zweryfikować kwalifikowalność kosztów przed dokonaniem płatności.

Oprócz kontroli ex ante transakcji finansowych Dyrekcja Generalna zapewnia również 100 % kontrolę ex ante dokumentów i procedur związanych z zamówieniami publicznymi i dotacjami.

Procedurami związanymi z przetargami i dotacjami zarządzają różne jednostki operacyjne Dyrekcji Generalnej, które odpowiadają za kontrolę operacyjną. Dodatkową niezależną kontrolę przeprowadza w sposób centralny Dział ds. Budżetu, który dokonuje kontroli podczas całego okresu trwania procedury, tj. dokonuje przeglądu projektów specyfikacji przetargowych/zaproszeń do składania wniosków, zaproszeń do przetargów/składania wniosków, ogłoszeń o zamówieniu, sprawozdań z oceny i z udzielenia zamówienia, decyzji o udzieleniu zamówienia oraz umów dotyczących udzielania zamówień. Ponadto działa również niezależny komitet doradczy (grupa ds. analizy zamówień publicznych), który bada wszystkie procedury związane z zamówieniami publicznymi powyżej progu powodującego obowiązek publikacji oraz który doradza subdelegowanym urzędnikom zatwierdzającym w zakresie legalności i prawidłowości procedur.

IV. METODY W RAMACH KONTROLI SPRAWOWANEJ PRZEZ KOMISJĘ MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO WSZYSTKICH WYDATKÓW W RAMACH EFMR

Wszystkie transakcje finansowe Dyrekcji Generalnej podlegają kontroli operacyjnej i finansowej ex ante.

Audyty Komisji

Przez cały okres wdrażania dział ds. audytu ex-post DG MARE przeprowadza audyty systemów obejmujące znaczne liczby testów w celu upewnienia się, że systemy te funkcjonują skutecznie, a także wymaga od państw członkowskich korekty jakichkolwiek stwierdzonych niedoskonałości systemowych i nieprawidłowych wydatków. W celu upewnienia się w tym zakresie Komisja wykorzystuje wyniki swoich własnych audytów oraz wyniki uzyskane przez krajową instytucję audytową. Audyty wybiera się na podstawie analizy ryzyka.

V. KOSZT KONTROLI I ICH OPŁACALNOŚĆ

DG MARE dążyła do uzyskania bezpośrednich i aktualnych informacji na ten temat i w tym celu skontaktowała się z 15 państwami członkowskimi, które łącznie odpowiadają za 93 % wydatków w ramach EFR. Państwa członkowskie poproszono o oszacowanie kosztów kontroli środków finansowanych z EFR w 2010 r. Wzór obejmuje ilustrację zakresu kontroli, zgodnie z sugestiami DG BUDG.

W trakcie sporządzania niniejszego dokumentu otrzymane jak dotąd informacje są analizowane, a niektóre państwa członkowskie nadal nie przekazały takich informacji. Jest za wcześnie, żeby stwierdzić, czy koszty kontroli w ramach EFR ponoszone przez państwa członkowskie są zgodne z wynikami uzyskanymi przez DG REGIO: „Szacuje się, że koszty zadań związanych z kontrolą (na poziomie krajowym i regionalnym, z wyłączeniem kosztów ponoszonych przez Komisję) wyniosą 2 % całkowitego finansowania na lata 2007-2013[48]”.

Istnieje więc prawdopodobieństwo, że poziomy błędu i koszty kontroli podczas następnego okresu programowania pozostaną zbliżone do tych w ramach EFR. Następujące kwestie mogą prowadzić do zwiększenia kosztów kontroli:

- Zniesienie premii z tytułu złomowania statków i tymczasowego zaprzestania działalności: Te środki są stosunkowo proste pod względem zarządzania i kontroli oraz stanowią niewielkie obciążenie dla beneficjentów. W nowym okresie programowania nie ma ich odpowiedników; koszty kontroli i poziomy błędów związane z nowymi środkami mogą być początkowo wyższe, ponieważ państwa członkowskie i beneficjenci będą się uczyć nowych zasad.

Następujące kwestie mogą prowadzić do zmniejszenia kosztów kontroli:

- Koszty ryczałtowe/ koszty uproszczone: Brak wymogu przedłożenia dokumentów potwierdzających poniesione koszty, w związku z czym:

•        Są one mniej wymagające pod względem kontroli

•        Zlikwidowano problemy związane z udowodnienia kwalifikowalności, co oznacza niższy poziom błędu

•        Beneficjenci nie muszą przechowywać obszernych dokumentów, co wiąże się z mniejszym obciążeniem (potencjalnie mniejsza liczba audytów);

- Uproszczone systemy dotyczące poziomów współfinansowania i intensywności pomocy: ich stosowanie i weryfikacja będą prostsze.

•        Jeden poziom współfinansowania w wysokości 75 % obowiązujący dla wszystkich regionów[49]; obecnie stosuje się 3 takie poziomy;

•        Jeden stały poziom intensywności pomocy w wysokości 50 % całkowitych kwalifikowalnych wydatków[50], obecnie stosuje się 24 takie poziomy.

Ponadto, jeśli państwa członkowskie postanowią wykorzystać agencje płatnicze, które posiadają już akredytację w odniesieniu do płatności z EFRG i EFRROW w ramach WPR, a także istniejące jednostki certyfikujące, taka decyzja powinna wiązać się z korzyścią w postaci zmniejszonych kosztów administracyjnych związanych ze wspólnym systemem. Zniesienie takich środków jak złomowanie statków lub zaprzestanie połowów (z powodu możliwości ich bezpośredniego kontrolowania) wywrze jednak presję wzrostową na poziomy błędu i koszty kontroli.

5.3. Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom w ramach zarządzania dzielonego

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony.

Służby funduszy strukturalnych wraz z Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) wprowadziły wspólną strategię zapobiegania nadużyciom finansowym, która przewiduje szereg działań, jakie mają być realizowane zarówno wewnętrznie przez Komisję, jak i z udziałem państw członkowskich w celu zapobiegania nadużyciom w działaniach strukturalnych w ramach zarządzania dzielonego.

W komunikacie Komisji dotyczącym strategii zwalczania nadużyć finansowych (COM(2011)376 wersja ostateczna z 24.6.2011) wyrażono zadowolenie z powodu przyjęcia obecnej strategii jako inicjatywy najlepszej praktyki oraz przewidziano działania uzupełniające w stosunku do tej strategii, z których najważniejsze to zawarty we wniosku Komisji w sprawie rozporządzenia na lata 2014-2020 postulat, aby państwa członkowskie wprowadziły środki zapobiegania nadużyciom finansowym, które są skuteczne i proporcjonalne do zidentyfikowanego ryzyka nadużyć.

Obecny wniosek Komisji zawiera wyraźny wymóg, aby wprowadzić takie środki w życie zgodnie z art. 86 ust. 4 lit. c). Powinno to wzmocnić świadomość występowania nadużyć finansowych w państwach członkowskich wśród wszystkich organów zaangażowanych w zarządzanie funduszami i kontrolę nad nimi, a tym samym zmniejszyć ryzyko wystąpienia nadużyć. Proponowane rozporządzenie wprowadzałoby wymóg, zgodnie z którym państwa członkowskie zobowiązane są do wprowadzenia skutecznych i proporcjonalnnych środków zwalczania nadużyć finansowych, uwzględniając stwierdzone rodzaje ryzyka.

6. SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY 6.1. Dział(y) wieloletnich ram finansowych i pozycja(-e) wydatków w budżecie, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

· Istniejące pozycje w budżecie

Według działów wieloletnich ram finansowych i pozycji w budżecie.

W ramach zarządzania dzielonego

Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład

Numer [Treść………………………………………..] || Zróżnicowane/niezróżnicowane([51]) || państw EFTA[52] || krajów kandydujących[53] || państw trzecich || w rozumieniu art. 18 ust. 1 lit. aa) rozporządzenia finansowego

DZIAŁ 2 Zrównoważony wzrost – zasoby naturalne || 11.02: Rynki rybne 11.06: Europejski Fundusz Rybacki (EFR) 11.07 01: Ochrona i wykorzystanie żywych zasobów wodnych oraz zarządzanie nimi 11.08: Kontrola i egzekwowanie wspólnej polityki rybołówstwa || Zróżnicowane || NIE || NIE || NIE || NIE

W ramach zarządzania bezpośredniego

Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład

Numer [Treść………………………………………..] || Zróżnicowane/niezróżnicowane([54]) || państw EFTA[55] || krajów kandydujących[56] || państw trzecich || w rozumieniu art. 18 ust. 1 lit. aa) rozporządzenia finansowego

DZIAŁ 2 Zrównoważony wzrost – zasoby naturalne || 11.01: Wydatki administracyjne w obszarze polityki „Gospodarka morska i rybołówstwo” 11.02: Rynki rybne 11.03 03: Prace przygotowawcze związane z ustanowieniem nowych międzynarodowych organizacji ds. rybołówstwa oraz inne nieobowiązkowe wkłady na rzecz organizacji międzynarodowych 11.04: Zarządzanie wspólną polityką rybołówstwa 11.06 11: Europejski Fundusz Rybacki (EFR) Pomoc techniczna 11.07 02: Ochrona i wykorzystanie żywych zasobów wodnych oraz zarządzanie nimi 11.08: Kontrola i egzekwowanie wspólnej polityki rybołówstwa 11.09: Polityka morska || Zróżnicowane || NIE || NIE || NIE || NIE

6.2. Szacunkowy wpływ na wydatki 6.2.1. Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Dział wieloletnich ram finansowych: || Numer 2 || Zrównoważony wzrost gospodarczy – zasoby naturalne

DG: MARE || || || 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || 2021 || 2022 || 2023 lub później || OGÓŁEM

Ÿ Środki operacyjne || || || || || || || || || || ||

Numer pozycji w budżecie Zarządzanie dzielone || Środki na zobowiązania || (1) || 732 || 748 || 768 || 787 || 812 || 828 || 845 || || || || 5 520

Środki na płatności (indykatywne) || (2) || 220,8 || 441,6 || 662,4 || 662,4 || 662,4 || 662,4 || 662,4 || 662,4 || 607,2 || 276 || 5 520

Numer pozycji w budżecie Zarządzanie bezpośrednie || Środki na zobowiązania || (1a) || 115 || 129 || 140 || 142 || 145 || 149 || 155 || || || || 975

Środki na płatności (indykatywne) || (2a) || 28,75 || 89,75 || 128,25 || 137,75 || 142,25 || 145,25 || 149,5 || 114,75 || 38,75 || || 975

Środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne [57] POMOC TECHNICZNA || || || || || || || || || || ||

Numer pozycji w budżecie 11 01 04 01 - 11 01 04 02 – 11 01 04 03 - 11 01 04 04 - 11 01 04 05 - 11 01 04 06 – 11 01 04 07 - 11 01 04 08 - 11 06 11 || || (3) || 10 || 10 || 10 || 10 || 10 || 11 || 11 || || || || 72

Środki OGÓŁEM || Środki na zobowiązania || =1+1a +3 || 857 || 887 || 918 || 939 || 967 || 988 || 1 011 || || || || 6567

Środki na płatności (indykatywne) || =2+2a +3 || 259,55 || 541,35 || 800,65 || 810,15 || 814,65 || 818,65 || 822,9 || 777,15 || 645,95 || 276 || 6 567

Ÿ Środki operacyjne OGÓŁEM || Środki na zobowiązania || (4) || 847 || 877 || 908 || 929 || 957 || 977 || 1000 || || || || 6 495

Środki na płatności (indykatywne) || (5) || 249,55 || 531,35 || 790,65 || 800,15 || 804,65 || 807,65 || 811,9 || 777,15 || 645,95 || 276 || 6 495

Ÿ OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne || (6) || 10 || 10 || 10 || 10 || 10 || 11 || 11 || || || || 72

Środki dla EFMR OGÓŁEM || Środki na zobowiązania || =4+ 6 || 857 || 887 || 918 || 939 || 967 || 988 || 1011 || || || || 6 567*

Środki na płatności (indykatywne) || =5+ 6 || 259,99 || 541,35 || 800,65 || 810,15 || 814,65 || 818,65 || 822,9 || 777,15 || 645,95 || 276 || 6 567*

* Oprócz kwoty przewidzianych dla EFMR przewidziano środki w wysokości 968 mln EUR na pokrycie porozumień w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem i członkowstwa UE w organizacjach międzynarodowych i regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa, które posiadają swoje własne indywidualne akty podstawowe. Środki dla obu działań wynoszą 968 mln EUR i są rozłożone w następujący sposób:

2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || TOTAL

146 || 141 || 136 || 136 || 136 || 137 || 136 || 968

Dział wieloletnich ram finansowych: || 5 || „Wydatki administracyjne”

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || Rok 2021 || Rok 2022 ||  2023 lub później || OGÓŁEM

DG: MARE ||

Ÿ Zasoby ludzkie || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || || || || 80,024

Ÿ Pozostałe wydatki administracyjne || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || || || || 22,820

DG MARE OGÓŁEM || Środki || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || || || || 102,844

OGÓŁEM środki na DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych || (Środki na obowiązania ogółem = środki na płatności ogółem) || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || || || || 102,844

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || Rok 2021 || Rok 2022 || 2023 lub później || OGÓŁEM

OGÓŁEM środki na DZIAŁY 1 do 5 wieloletnich ram finansowych || Środki na zobowiązania || 871,692 || 901,692 || 932,692 || 953,692 || 981,692 || 1 002,692 || 1 025,692 || || || || 6 669.844

Środki na płatności || 274,242 || 556,042 || 815,342 || 824,842 || 829,342 || 833,342 || 837,592 || 777,15 || 645,95 || 276 || 6 669.844

6.2.2. Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

– ¨        Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

– ¨        Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

Strategiczne priorytety określono na szczeblu UE, zaś wspólne wskaźniki realizacji zostaną określone wspólnie z państwami członkowskimi. Wymierne cele związane z takimi wskaźnikami zostaną podane wraz z przyjęciem przez Komisję programów operacyjnych przedłożonych przez państwa członkowskie. Dlatego też niemożliwe jest wskazanie celów dla produktów przed 2013/2014.

Cel szczegółowy w ramach zarządzania dzielonego

Środki na zobowiązania w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Określić cele i realizacje ò || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM

REALIZACJA

Rodzaj[58] || Średni koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt całkowity

CEL SZCZEGÓŁOWY:[59]… •               Wspieranie innowacji i transferu wiedzy. •               Podnoszenie konkurencyjności i rentowności rybołówstwa, a w szczególności łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego. •               Rozwój nowych umiejętności zawodowych. •               Lepsza organizacja rynku rybnego. •               Wspieranie innowacji i transferu wiedzy. •               Zwiększenie konkurencyjności i rentowności przedsiębiorstw z sektora akwakultury, zwłaszcza MŚP. •               Rozwój nowych umiejętności zawodowych. •               Lepsza organizacja rynku rybnego. •               Zmniejszenie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie. •               Ochrona i odbudowa biologicznej różnorodności morskiej i ekosystemów morskich w ramach zrównoważonej działalności połowowej. •               Zwiększona podaż w odniesieniu do wiedzy naukowej i gromadzenia danych na potrzeby zrównoważonego zarządzania rybołówstwem. •               Lepsze przestrzeganie przepisów dzięki kontrolom. •               Wspieranie ekosystemów zależnych od akwakultury i promowanie akwakultury zasobooszczędnej. •               Zmniejszenie oddziaływania akwakultury na środowisko morskie. •               Wspieranie wzrostu gospodarczego, włączenia społecznego i tworzenia nowych miejsc pracy w społecznościach obszarów przybrzeżnych i śródlądowych zależnych od rybołówstwa i akwakultury. •               Różnicowanie działalności związanej z rybołówstwem w kierunku innych sektorów gospodarki morskiej oraz rozwój gospodarki morskiej.

- Realizacja Do określenia w późniejszym terminie || || || || 731 || || 746 || || 766 || || 785 || || 809 || || 826 || || 843 || || 5 506

Cel szczegółowy - suma cząstkowa || || 731 || || 746 || || 766 || || 785 || || 809 || || 826 || || 843 || || 5 506

KOSZT OGÓŁEM || || 731 || || 746 || || 766 || || 785 || || 809 || || 826 || || 843 || || 5 506

Cel szczegółowy w ramach zarządzania bezpośredniego

Kontrola

|| Określić cele i realizacje ò || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM

|| REALIZACJA

|| Rodzaj[60] || Średni || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt całkowity

|| CEL SZCZEGÓŁOWY[61]… || Lepsze przestrzeganie przepisów dzięki kontrolom.

|| W celu wspierania wspólnej (tj. wielonarodowej) kontroli statków na danym obszarze geograficznym || Liczba statków zakupionych wspólnie przez państwa członkowskie || 6,25 (80 % ceny całkowitej w wysokości 7,812) || 4 || 25 || 2 || 12,5 || 4 || 25 || 2 || 12,5 || 2 || 12,5 || 2 || 12.5 || 2 || 12,5 || 18 || 112,5

|| W celu wspierania wspólnej (tj. wielonarodowej) kontroli statków na danym obszarze geograficznym || Liczba śmigłowców zakupionych wspólnie przez państwa członkowskie || 12,5 (80 % ceny całkowitej w wysokości 15,625) || || || 1 || 12,5 || || || 1 || 12.5 || 1 || 12,5 || || || || || 3 || 37,5

W celu wspierania wspólnej (tj. wielonarodowej) kontroli statków na danym obszarze geograficznym || Liczba statków powietrznych zakupionych wspólnie przez państwa członkowskie || 13,5 (80 % ceny całkowitej w wysokości 16,875) || || || || || || || || || || || 1 || 13.5 || 1 || 13.5 || 2 || 27 ||

- Realizacja || Liczba inspekcji przeprowadzonych wspólnie przez państwa członkowskie || nie dotyczy || || || || || || || || || || || || || || || || ||

Misje mające na celu zagwarantowanie wdrażania przepisów WPRyb. || Liczba inspekcji, audytów i weryfikacji przeprowadzonych przez inspektorów Komisji. || 6,667 || 150 || 1 || 150 || 1 || 150 || 1 || 150 || 1 || 150 || 1 || 150 || 1 || 150 || 1 || 1050 || 7 ||

Posiedzenia, jeśli grupy ekspertów ds. rybołówstwa spotykają się między sobą w celu zagwarantowania wdrażania przepisów WPRyb. || Liczba wspólnych posiedzeń grup ekspertów ds. rybołówstwa. || 0,017 || 30 || 0,5 || 30 || 0,5 || 30 || 0,5 || 30 || 0,5 || 30 || 0,5 || 30 || 0,5 || 30 || 0,5 || 210 || 3,5 ||

- Realizacja || Rozwój programów komputerowych w celu wspierania inspekcji i kontroli || nie dotyczy || || 1,5 || || 1,5 || || 1,5 || || 1,5 || || 1,5 || || 1,5 || || 1,5 || || 10,5 ||

Cel szczegółowy - suma || || 28 || || 28 || || 28 || || 28 || || 28 || || 29 || || 29 || || 198 ||

Rynek rybny

Środki na zobowiązania w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Określić cele i realizacje ò || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM

REALIZACJA

Rodzaj[62] || Średni || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt całkowity

CEL SZCZEGÓŁOWY W celu wsparcia podmiotów z sektora w lepszym planowaniu produkcji i wprowadzania do obrotu, a także wsparcia organów publicznych w lepszym zrozumieniu sytuacji na rynku i prowadzeniu odpowiedniej polityki na podstawie bieżących, wiarygodnych i łatwo dostępnych informacji na temat rynków[63].…

- Realizacja || Informacje dla decydentów || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 35

Cel szczegółowy - suma cząstkowa || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 35

KOSZT OGÓŁEM || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 5 || || 35

Doradztwo naukowe

Określić cele i realizacje ò || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || Ogółem

REALIZACJA

Rodzaj[64] || Średni koszt realizacji || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || || Koszt całkowity

CEL SZCZEGÓŁOWY W celu uzyskania doradztwa opartego na nauce i ekonomii, aby na jego podstawie opracowywać wnioski dotyczące rozporządzeń w ramach WPRyb i powiązane działania prowadzone przez państwa członkowskie || || || || || || || || || || || || || || || ||

Badania związane z WPRyb || Sprawozdania z badań nauko nauk i sprawozdania doradców || || * || 1,688 || * || 1,739 || * || 1,791 || * || 1,845 || * || 1,9 || * || 1,957 || * || 2,016 || * || 12,936

Wsparcie posiedzeń STECF przez JRC || wsparcie logistyczne || || 27 || 1 126 || 27 || 1 159 || 27 || 1 194 || 27 || 1 23 || 27 || 1 267 || 27 || 1 305 || 27 || 1 344 || 189 || 8 625

operacje prowadzone przez STECF || wynagrodzenia dla ekspertów || || * || 1 013 || * || 1 043 || * || 1 075 || * || 1 107 || * || 1 14 || * || 1 174 || * || 1 21 || * || 7 762

Doradztwo dotyczące stad ryb i ekosystemów || bazy danych i wiedza specjalistyczna || || * || 1 688 || * || 1 739 || * || 1 791 || * || 1 845 || * || 1 9 || * || 1 957 || * || 2 016 || * || 12 936

Partnerstwa naukowe || projekty badawcze || || * || 2 251 || * || 2 319 || * || 2 388 || * || 2 46 || * || 2 534 || * || 2 61 || * || 2 688 || * || 17 25

Doradztwo dotyczące ekosystemów i gospodarki || sprawozdania doradców || || * || 1 234 || * || 5 001 || * || 4 761 || * || 6 513 || * || 6 259 || * || 5 997 || * || 6 726 || * || 36 491

Cel szczegółowy - suma cząstkowa || || 9 || || 13 || || 13 || || 15 || || 15 || || 15 || || 16 || || 96

KOSZT OGÓŁEM || || 9 || || 13 || || 13 || || 15 || || 15 || || 15 || || 16 || || 96

Gromadzenie danych na szczeblu regionalnym, badania i doradztwo naukowe

Określić cele i realizacje ò || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM

REALIZACJA

Rodzaj[65] || Średni koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt całkowity

CEL SZCZEGÓŁOWY[66] Gromadzenie danych Współpraca regionalna || || || || || || || || || || || || || || || ||

- Realizacja || Regionalne bazy danych || 0,5 || 2 || 1 || 2 || 1 || 2 || 1 || 2 || 1 || 2 || 1 || 2 || 1 || 2 || 1 || 14 || 7

- Realizacja || Regionalne projekty dotyczące koordynacji || 0.5 || 2 || 1 || 6 || 3 || 6 || 3 || 6 || 3 || 4 || 2 || 4 || 2 || 8 || 4 || 36 || 18

Cel szczegółowy - suma cząstkowa || 4 || 2 || 8 || 4 || 8 || 4 || 8 || 4 || 6 || 3 || 6 || 3 || 10 || 5 || 50 || 25

CEL SZCZEGÓŁOWY Badania || || || || || || || || || || || || || || || ||

- Realizacja || Badania || 0.5 || 10 || 5 || 10 || 5 || 10 || 5 || 10 || 5 || 12 || 6 || 12 || 6 || 14 || 7 || 78 || 39

Cel szczegółowy - suma cząstkowa || 10 || 5 || 10 || 5 || 10 || 5 || 10 || 5 || 12 || 6 || 12 || 6 || 14 || 7 || 78 || 39

|| || || || || || || || || || || || || || || ||

KOSZT OGÓŁEM || || 7 || || 9 || || 9 || || 9 || || 9 || || 9 || || 12 || || 64

Zarządzanie

Określić cele i realizacje ò || || || 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || OGÓŁEM

REALIZACJA

Rodzaj[67] || Średni koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt całkowity

CEL SZCZEGÓŁOWY[68] Zarządzanie WPRyb || || || || || || || || || || || || || || || ||

- Realizacja: Komitety doradcze || Usługi || 0.33 || 9 || 3 || 9 || 3 || 9 || 3 || 9 || 3 || 9 || 3 || 9 || 3 || 9 || 3 || 9 || 21

- Realizacja: przekazywanie informacji, komunikacja i spotkania Komisji z ekspertami/zainteresowanymi stronami || Produkty || 0.1 || 40 || 4 || 40 || 4 || 50 || 5 || 50 || 5 || 50 || 5 || 60 || 6 || 60 || 6 || 350 || 35

|| || || || || || || || || || || || || || || || || ||

Cel szczegółowy - suma cząstkowa || 49 || 7 || 49 || 7 || 59 || 8 || 59 || 8 || 59 || 8 || 69 || 9 || 69 || 9 || 359 || 56

KOSZT OGÓŁEM || 49 || 7 || 49 || 7 || 59 || 8 || 59 || 8 || 59 || 8 || 69 || 9 || 69 || 9 || 359 || 56

Zintegrowana polityka morska

Określić cele i realizacje || || || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || Rok || OGÓŁEM

|| 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020

 || REALIZACJA

|| Rodzaj realizacji [1] || Średni koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt

|| || || || || || || || całkowity

CEL SZCZEGÓŁOWY nr 1: Promowanie zintegrowanego zarządzania obszarami morskimi na szczeblu lokalnym, regionalnym, krajowym, na poziomie basenu morskiego oraz na szczeblu UE i międzynarodowym || || || || || || || || || || || || || || || ||

Realizacja: działania wspierające integrację kwestii dotyczących obszarów morskich w państwach członkowskich i basenów morskich w Europie || ||  3,01 || ||  3,33 || ||  3,93 || ||  3,93 || ||  4,06 || ||  4,06 || ||  4,25 || ||  26,57

Realizacja: liczba dwustronnych i regionalnych ram, a także spotkania z kluczowymi partnerami, w celu usprawnionej międzynarodowej współpracy w zakresie kwestii dotyczących obszarów morskich || ||  0,16 || ||  0,17 || ||  0,21 || ||  0,21 || ||  0,21 || ||  0,21 || ||  0,22 || ||  1,39

Cel szczegółowy nr 1 - suma cząstkowa || ||  3,17 || ||  3,50 || ||  4,14 || ||  4,14 || ||  4,27 || ||  4,27 || ||  4,47 || ||  27,96

CEL SZCZEGÓŁOWY nr 2: Opracowywanie międzysektorowych działań, które przynoszą wzajemne korzyści różnym sektorom gospodarki morskiej lub różnym obszarom polityki sektorowej || || || || || || || || || || || || || || || ||

Realizacja: Działania wspierające wdrażanie zintegrowanego planowania przestrzennego obszarów morskich w państwach członkowskich oraz na poziomie basenów morskich w Europie || ||  1,76 || ||  2,50 || ||  3,99 || ||  3,99 || ||  4,28 || ||  4,28 || ||  4,73 || ||  25,53

Realizacja: liczba zestawów danych dotyczących nadzoru wymienionych między sektorami || ||  11,34 || ||  12,50 || ||  14,81 || ||  14,81 || ||  15,28 || ||  15,28 || ||  15,98 || ||  100,00

Realizacja: Liczba pobrań danych zgromadzonych przez europejską sieć informacji i obserwacji środowiska morskiego || ||  23,82 || ||  26,25 || ||  31,11 || ||  31,11 || ||  32,09 || ||  32,09 || ||  33,54 || ||  210,01

Cel szczegółowy nr 2 - suma cząstkowa || ||  36,92 || ||  41,25 || ||  49,91 || ||  49,91 || ||  51,65 || ||  51,65 || ||  54,25 || ||  335,54

CEL SZCZEGÓŁOWY nr 3: Wsparcie zrównoważonego wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i innowacji w sektorach gospodarki morskiej || || || || || || || || || || || || || || || ||

Realizacja: liczba wybranych projektów korzystających z bezpośredniego wsparcia dla innowacji || ||  2,27 || ||  2,51 || ||  2,96 || ||  2,96 || ||  3,05 || ||  3,05 || ||  3,20 || ||  20,00

Realizacja: liczba działań mających na celu zwiększanie świadomości oraz działań upowszechniających na szczeblu UE, krajowym i regionalnym || ||  1,13 || ||  1,25 || ||  1,48 || ||  1,48 || ||  1,53 || ||  1,53 || ||  1,60 || ||  10,00

Cel szczegółowy nr 3 - suma cząstkowa || ||  3,40 || ||  3,76 || ||  4,44 || ||  4,44 || ||  4,58 || ||  4,58 || ||  4,80 || ||  30,00

CEL SZCZEGÓŁOWY NR 4: Ochrona środowiska morskiego i zrównoważone wykorzystanie zasobów morskich i przybrzeżnych || || || || || || || || || || || || ||

Realizacja: Działania wspierające wdrażanie dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej || || ||  5,50 || ||  5,50 || ||  5,50 || ||  5,50 || ||  5,50 || ||  5,50 || ||  5,50 || ||  38,50

KOSZT OGÓŁEM || ||  49 || || 54 || || 64 || || 64 || || 66 || || 66 || || 69 || || 432

Regionalne organizacje ds. rybołówstwa - dobrowolne

Określić cele i realizacje ò || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM

REALIZACJA

Rodzaj[69] || Średni koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba || Koszt || Liczba całkowita || Koszt całkowity

CEL SZCZEGÓŁOWY[70]… || || || || || || || || || || || || || || || ||

- Realizacja || Prace przygotowawcze mające na celu ustanowienie nowych organizacji ds. rybołówstwa oraz pozostałe nieobowiązkowe wkłady na rzecz organizacji międzynarodowych || || 18 || 10 || 18 || 13 || 18 || 13 || 18 || 13 || 18 || 14 || 18 || 16 || 18 || 15 || 126 || 94

KOSZT OGÓŁEM || || 18 || 10 || 18 || 13 || 18 || 13 || 18 || 13 || 18 || 14 || 18 || 16 || 18 || 15 || 126 || 94

6.2.3. Szacunkowy wpływ na środki administracyjne 6.2.3.1. Streszczenie

– ¨        Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

– ¨        Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM

DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych || || || || || || || ||

Zasoby ludzkie || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 11,432 || 80,024

Pozostałe wydatki administracyjne || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 3,260 || 22,820

DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || 14,69 2 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 14,692 || 102,844

Poza DZIAŁEM 5[71] wieloletnich ram finansowych || || || || || || || ||

Zasoby ludzkie || 1,724 || 1,724 || 1,724 || 1,724 || 1,724 || 1,724 || 1,724 || 12,068

Pozostałe wydatki administracyjne || 8,276 || 8,276 || 8,276 || 8,276 || 8,276 || 9,276 || 9,276 || 59,932

Poza DZIAŁEM 5 wieloletnich ram finansowych – suma cząstkowa || 10 || 10 || 10 || 10 || 10 || 11 || 11 || 72

OGÓŁEM || 24,692 || 24,692 || 24,692 || 24,692 || 24,692 || 25,692 || 25,692 || 174,844

 Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

– ¨        Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich

– ¨        Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy określić w pełnych kwotach (lub najwyżej z dokładnością do jednego miejsca po przecinku)

|| Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 ||

|| Ÿ Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony) ||

|| 11 01 01 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji) || 82 || 82 || 82 || 82 || 82 || 82 || 82

|| XX 01 01 02 (w delegaturach) || 1 || 1 || 1 || 1 || 1 || 1 || 1

|| XX 01 05 01 (pośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

|| 10 01 05 01 (bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

|| Ÿ Personel zewnętrzny (w ekwiwalentach pełnego czasu pracy: EPC)[72] ||

|| 11 01 02 01 (AC, END, INT z globalnej koperty finansowej) || 12 || 12 || 12 || 12 || 12 || 12 || 12

|| XX 01 02 02 (AC, INT, JED, AL i END w delegaturach) || || || || || || ||

|| 11 01 04 || - w centrali[73] || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16

|| - w delegaturach || 7 || 7 || 7 || 7 || 7 || 7 || 7

|| XX 01 05 02 (AC, END, INT – pośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

|| 10 01 05 02 (AC, END, INT – bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

|| Inna pozycja w budżecie (określić) || || || || || || ||

|| OGÓŁEM || 118 || 118 || 118 || 118 || 118 || 118 || 118

XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony ||

Personel zewnętrzny ||

6.2.4. Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

– ¨        Wniosek/inicjatywa jest zgodny/zgodna z kolejnymi wieloletnimi ramami finansowymi.

– ¨        Wniosek/inicjatywa wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu wieloletnich ramach finansowych.

Należy wyjaśnić, na czym ma polegać przeprogramowanie, określając pozycje w budżecie, których ma ono dotyczyć, oraz podając odpowiednie kwoty.

– ¨        Wniosek/inicjatywa wymaga zastosowania instrumentu elastyczności lub zmiany wieloletnich ram finansowych[74].

Należy wyjaśnić, który wariant jest konieczny, określając pozycje w budżecie, których ma on dotyczyć, oraz podając odpowiednie kwoty.

6.2.5. Udział osób trzecich w finansowaniu w ramach zarządzania dzielonego

– Wniosek/inicjatywa nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

– ¨ Wniosek przewiduje współfinansowanie środków europejskich przez państwa członkowskie. Dokładna kwota może zostać podana dopiero wraz z przyjęciem programów operacyjnych:

Środki w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| Rok N || Rok N+1 || Rok N+2 || Rok N+3 || … wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (por. pkt 1.6) || Ogółem

Określić organ współfinansujący || || || || || || || ||

OGÓŁEM środki objęte współfinansowaniem || || || || || || || ||

6.3. Szacunkowy wpływ na dochody

– ¨        Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.

– ¨        Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

· ¨         wpływ na zasoby własne

· ¨         wpływ na dochody różne

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Pozycja w budżecie dotycząca dochodów: || Środki zapisane w budżecie na bieżący rok budżetowy || Wpływ wniosku/inicjatywy[75]

Rok N || Rok N+1 || Rok N+2 || Rok N+3 || … wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (zob. pkt 1.6)

Artykuł ………… || || || || || || || ||

W przypadku wpływu na dochody różne należy wskazać pozycję(-e) wydatków w budżecie, którą(-e) ten wpływ obejmie.

Należy określić metodę obliczania wpływu na dochody.

[1]               Dz.U. C z , s. .

[2]               Dz.U. C z , s. .

[3]               Dz.U. L 223 z 15.8.2006, s. 1.

[4]               Dz.U. L 160 z 14.6.2006, s. 1.

[5]               Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s.. 1.

[6]               Dz.U. L 176 z 6.7.2007, s. 1.

[7]               COM(2010) 2020 wersja ostateczna, 3.3.2010.

[8]           Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19.

[9]               Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1.

[10]             Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

[11]             COM(2011) 615 wersja ostateczna.

[12]             COM(2002) 511 wersja ostateczna.

[13]             Dz.U. L[..] z […], s.;

[14]             Dz.U. L 176 z 6.7.2007, s. 1.

[15]             COM(2007)575 wersja ostateczna z 10.10.2007.

[16]             Konkluzje Rady do Spraw Ogólnych z dnia 14 czerwca 2010 r., Rezolucja PE z dnia 21 października 2010 r. w sprawie zintegrowanej polityki morskiej – ocena dokonanych postępów i nowe wyzwania; opinia Komitetu Regionów „Rozwój zintegrowanej polityki morskiej oraz »Wiedza o morzu 2020«”.

[17]             Dz.U. L […] z[…], s.

[18]             COM(2009)163 wersja ostateczna z 22.4.2009.

[19]             Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 9.11.2010 r. w sprawach połączonych C-92/09 i C-93/09, Schecke.

[20]             Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

[21]             COM(2011) 425 wersja ostateczna.

[22]             COM(2011) 615 wersja ostateczna.

[23]             Dz.U. L 148 z 6.6.2002.

[24]             Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.

[25]             Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 25.

[26]             Dz.U. L […] z […], s..

[27]             Dz.U. L[..] z [...], s.

[28]             Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7.

[29]             Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7.

[30]             Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1.

[31]             Dz.U. L 204 z 6.8.2009, s. 15.

[32]             Dz.U. L 114 z 24.4.2001, s. 1.

[33]             Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1

[34]             Dz.U. L 93, 31.3.2006, str. 12; Dz.U. L 335M z 13.12.2008, s. 213 (MT).

[35]             Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

[36]             Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2

[37]             Dz.U. L 83 z 27.3.1999, s. 1.

[38]             Dz.U. L 303 z 2.12.2000, s. 16.

[39]             Dz.U. L 180 z 19.07.2000, s. 22.

[40]             Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 1

[41]             Dz.U. L 175 z 5.7.1985, s. 40

[42]             Dz.U. L 197 z 21.7.2001, s. 30

[43]             Dz.U. L 5 z 9.1.2004, s. 25.

[44]             ABM: Activity Based Management: zarządzanie kosztami działań - ABB: Activity Based Budgeting: budżet zadaniowy.

[45]             O którym mowa w art. 49 ust. 6 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

[46]             Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html

[47]             O którym mowa w art. 185 rozporządzenia finansowego.

[48]             Badanie „Zarządzanie na szczeblu regionalnym w kontekście globalizacji: przegląd mechanizmów zarządzania i kosztów administracyjnych. Obciążenia administracyjne i koszty dla organów publicznych państw członkowskich przy realizacji EFRR i Funduszu Spójności” (Study „Regional governance in the context of globalisation: reviewing governance mechanisms & administrative costs. Administrative workload and costs for Member State public authorities of the implementation of ERDF and Cohesion Fund”), 2010 r.

[49]             Z wyjątkiem środków z zakresu gromadzenia danych i kontroli

[50]             Wyjątki są wyraźnie wskazane i umotywowane w kontekście polityki (rybołówstwo łodziowe, działania zbiorowe, oddalone wyspy greckie, regiony najbardziej oddalone).

[51]             Środki zróżnicowane/ środki niezróżnicowane

[52]             EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu.

[53]             Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

[54]             Środki zróżnicowane/ środki niezróżnicowane

[55]             EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu.

[56]             Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

[57]             Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne pozycje „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

[58]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itd.).

[59]             Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[60]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itd.).

[61]             Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[62]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itd.).

[63]             Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[64]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itd.).

[65]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itd.).

[66]             Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[67]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itd.).

[68]             Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[69]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itd.).

[70]             Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[71]             Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne pozycje „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

[72]             AC = pracownik kontraktowy; INT = pracownik tymczasowy; JED = młodszy oddelegowany ekspert; AL = członek personelu miejscowego; END = oddelegowany ekspert krajowy;

[73]             Przede wszystkim fundusze strukturalne, Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz Europejski Fundusz Rybacki.

[74]             Zob. pkt 19 i 24 porozumienia międzyinstytucjonalnego.

[75]             W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.