UZASADNIENIE

1. Kontekst wniosku

Kontekst ogólny, podstawa i cele wniosku

Podstawą do przedstawienia niniejszego wniosku jest wdrożenie pakietu towarowego, który został przyjęty w 2008 r. Stanowi on element pakietu wniosków w sprawie dostosowania dziesięciu dyrektyw „produktowych” do decyzji nr 768/2008/WE ustanawiającej wspólne ramy wprowadzania produktów do obrotu.

Prawodawstwo harmonizacyjne UE, zapewniające swobodny przepływ produktów, wnosi istotny wkład w urzeczywistnienie i funkcjonowanie jednolitego rynku. U jego założeń leży wysoki stopień ochrony, a podmiotom gospodarczym daje do dyspozycji środek umożliwiający wykazanie zgodności, zapewniając w ten sposób swobodny przepływ oparty na zaufaniu do produktów.

Dyrektywa Rady 93/15/EWG w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zapewniająca swobodny przepływ materiałów wybuchowych, jest przykładem unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego. Określono w niej zasadnicze wymagania bezpieczeństwa, które muszą być spełnione przez materiały wybuchowe przed udostępnieniem ich na rynku UE. Obowiązkiem producenta jest wykazanie, że pod względem projektu i wykonania dany materiał wybuchowy spełnia zasadnicze wymagania bezpieczeństwa, a także umieszczenie na niej oznakowania CE.

Jak pokazują doświadczenia z wdrażania unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego w różnych sektorach, jego wdrożenie i wprowadzenie w życie nie obyło się bez usterek i niespójności, o następstwach takich jak:

– obecność na rynku niezgodnych lub niebezpiecznych produktów, przekładająca się na pewien brak zaufania do oznakowania CE;

– osłabienie konkurencyjności podmiotów gospodarczych przestrzegających przedmiotowych przepisów w stosunku do podmiotów przepisy te obchodzących;

– nierówne traktowanie w przypadku produktów niezgodnych oraz zakłócenie konkurencji między podmiotami gospodarczymi w związku z różną praktyką w zakresie egzekwowania przepisów;

– niejednolita praktyka organów krajowych w zakresie wyznaczania jednostek oceniających zgodność;

– problemy dotyczące jakości niektórych jednostek notyfikowanych.

Oprócz tego wzrosła złożoność otoczenia regulacyjnego, co wynika z tego, że niejednokrotnie do pojedynczego produktu zastosowanie ma kilka różnych aktów prawnych. Niespójności poszczególnych aktów prawnych w coraz większym stopniu utrudniają podmiotom gospodarczym i władzom dokonanie prawidłowej wykładni i stosowanie przepisów.

W celu wyeliminowania takich „horyzontalnych” braków w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym, odnotowanych w różnych sektorach przemysłu, w 2008 r., w ramach pakietu towarowego, przyjęto nowe ramy prawne (New Legislative Framework – NLF). Mają one na celu wzmocnienie i uzupełnienie obowiązujących przepisów oraz osiągnięcie poprawy w zakresie praktycznych aspektów ich stosowania i egzekwowania. Nowe ramy prawne obejmują dwa wzajemnie uzupełniające się akty: rozporządzenie (WE) nr 765/2008 w sprawie akredytacji i nadzoru rynku (rozporządzenie NLF) oraz decyzję nr 768/2008 w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu (decyzja NLF).

Rozporządzeniem NLF ustanowiono reguły akredytacji (która stanowi środek oceny kompetencji jednostek oceniających zgodność) i wymagania dotyczące organizacji i wykonywania nadzoru rynku oraz kontroli produktów z państw trzecich. Od dnia 1 stycznia 2010 r. reguły te stosuje się bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich.

W decyzji NLF określono wspólne ramy legislacyjne w zakresie harmonizacji produktów w UE. Ramy te obejmują przepisy powszechnie stosowane w unijnym prawodawstwie dotyczącym produktów (np. definicje, obowiązki podmiotów gospodarczych, jednostki notyfikowane, mechanizmy ochronne itp.). Owe wspólne przepisy wzmocniono w celu zwiększenia skuteczności stosowania i egzekwowania odnośnych dyrektyw w praktyce. Dodano także pewne nowe elementy, np. obowiązki importerów, mające zasadnicze znaczenie pod względem poprawy bezpieczeństwa produktów na rynku.

Przepisy decyzji NLF i rozporządzenia NLF wzajemnie się uzupełniają i są ściśle ze sobą powiązane. W decyzji NLF określono odpowiadające sobie obowiązki podmiotów gospodarczych i jednostek notyfikowanych, umożliwiając organom nadzoru rynku i organom odpowiedzialnym za jednostki notyfikowane prawidłowe wykonywanie obowiązków ciążących na nich na mocy rozporządzenia NLF oraz zapewnienie skutecznego i konsekwentnego egzekwowania unijnych przepisów dotyczących produktów.

W odróżnieniu jednak od przepisów rozporządzenia NLF przepisy decyzji NLF nie są bezpośrednio stosowane. Jeżeli usprawnienia wprowadzone nowymi ramami prawnymi mają być korzystne dla wszystkich sektorów gospodarki, które podlegają unijnemu prawodawstwu harmonizacyjnemu, konieczne jest włączenie przepisów decyzji NLF w ramy obowiązującego prawodawstwa dotyczącego produktów.

Z badania przeprowadzonego po przyjęciu pakietu towarowego w 2008 r. wynikało, że większość przepisów harmonizacyjnych UE w dziedzinie produktów miała podlegać rewizji w ciągu kolejnych 3 lat, nie tylko z uwagi na konieczność rozwiązania problemów stwierdzonych we wszystkich sektorach, lecz również z przyczyn specyficznych dla konkretnych sektorów. Każda taka rewizja odpowiednich przepisów miała obejmować ich automatyczne dostosowanie do decyzji NLF, ponieważ Parlament, Rada i Komisja zobowiązały się do wykorzystania przepisów decyzji w jak największym zakresie w przyjmowanym w przyszłości prawodawstwie dotyczącym produktów, w celu zapewnienia maksymalnej spójności ram prawnych.

W przypadku kilku pozostałych unijnych dyrektyw harmonizacyjnych, np. dyrektywy Rady 93/15/EWG w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, nie przewidywano we wspomnianym terminie rewizji pod kątem rozwiązania specyficznych problemów sektorowych. Aby jednak nie pozostawiać bez odpowiedzi problemów dotyczących braku zgodności i jednostek notyfikowanych w tych sektorach, a także z uwagi na potrzebę zapewnienia spójności całego otoczenia regulacyjnego w dziedzinie produktów, postanowiono o dostosowaniu tych dyrektyw w ramach pakietu do przepisów decyzji NLF.

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Inicjatywa ta jest zgodna z Aktem o jednolitym rynku[1], w którym zwrócono uwagę na potrzebę przywrócenia zaufania konsumentów do jakości produktów obecnych na rynku oraz na znaczenie wzmocnienia nadzoru rynku.

Oprócz tego wspiera ona politykę Komisji w zakresie poprawy i uproszczenia otoczenia regulacyjnego.

2. Konsultacje z zainteresowanymi stronami oraz ocena skutków

Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Dostosowanie dyrektywy Rady 93/15/EWG w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego do decyzji NLF było omawiane z ekspertami krajowymi odpowiedzialnymi za jej wdrożenie w ramach grupy roboczej ds. materiałów wybuchowych, na forum jednostek notyfikowanych, a także w ramach dwustronnych spotkań z przedstawicielami stowarzyszeń branżowych.

W okresie od czerwca do października 2010 r. prowadzono konsultacje publiczne z udziałem przedstawicieli wszystkich sektorów uczestniczących w przedmiotowej inicjatywie. W ich efekcie do Komisji wpłynęło 300 odpowiedzi na pytania zamieszczone w czterech rodzajach kwestionariuszy, przeznaczonych odpowiednio dla podmiotów gospodarczych, władz, jednostek notyfikowanych oraz użytkowników. Z wynikami konsultacji można zapoznać się na stronie:

http://ec.europa.eu/enterprise/policies/single-market-goods/regulatory-policies-common-rules-for-products/new-legislative-framework/index_en.htm

Oprócz konsultacji ogólnych przeprowadzono także konsultacje ukierunkowane konkretnie na MŚP. W ramach Europejskiej Sieci Przedsiębiorczości na przełomie maja i czerwca 2010 r. zasięgnięto opinii 603 MŚP. Wyniki tych konsultacji udostępniono pod adresem http://ec.europa.eu/enterprise/policies/single-market-goods/files/new-legislative-framework/smes_statistics_en.pdf

Proces konsultacji dowiódł, że inicjatywa cieszy się powszechnym poparciem. Panuje jednomyślność co do potrzeby udoskonalenia nadzoru rynku oraz systemu oceny i monitorowania jednostek notyfikowanych. Pełne poparcie ze strony władz wynika z tego, że dzięki podjętym działaniom obecny system zostanie wzmocniony oraz nastąpi poprawa współpracy na poziomie UE. Przemysł liczy na większe wyrównanie reguł gry dzięki poprawie skuteczności interwencji w przypadku produktów niespełniających przepisów, a także na efekt w postaci uproszczenia, osiągniętego poprzez dostosowania prawodawstwa. Pojawiły się pewne wątpliwości co do niektórych obowiązków. Te jednak są niezbędne dla poprawy skuteczności nadzoru rynku. Z podjęciem tych środków nie będą wiązać się istotne koszty dla przemysłu, a korzyści płynące z lepszego nadzoru rynku powinny istotnie przeważać nad kosztami.

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej

W przypadku tego pakietu wdrożeniowego ocena skutków bazowała w dużej mierze na ocenie skutków przeprowadzonej w odniesieniu do nowych ram prawnych. Oprócz zgromadzenia i przeanalizowania w tym kontekście wiedzy specjalistycznej przeprowadzono dodatkowo konsultacje z ekspertami i grupami interesu z poszczególnych sektorów, a także z ekspertami zajmującymi się zagadnieniami horyzontalnymi, z zakresu harmonizacji technicznej, oceny zgodności, akredytacji i nadzoru rynku.

Ocena skutków

Na podstawie zgromadzonych informacji Komisja przeprowadziła ocenę skutków, obejmującą analizę i porównanie trzech wariantów.

Wariant 1. Pozostawienie obecnego stanu rzeczy bez zmian

W ramach tego wariantu przewiduje się, że aktualnie obowiązująca dyrektywa pozostanie bez zmian, a pewnej poprawy sytuacji można oczekiwać wyłącznie dzięki rozporządzeniu NLF.

Wariant 2. Dostosowanie do decyzji NLF poprzez środki o charakterze nieprawodawczym

Wariant 2 zakłada możliwość propagowania dobrowolnego dostosowania do przepisów zawartych w decyzji NLF, np. poprzez przedstawianie ich jako najlepszych praktyk w różnych wytycznych i wskazówkach.

Wariant 3. Dostosowanie do decyzji NLF poprzez środki o charakterze prawodawczym

Ostatni wariant polega na włączeniu przepisów decyzji NLF do aktualnie obowiązujących dyrektyw.

Wariant 3 uznano za optymalny, ponieważ:

– przyczyni się do podniesienia konkurencyjności poważnie traktujących swe obowiązki przedsiębiorstw i jednostek notyfikowanych w stosunku do tych, które obchodzą przepisy;

– poprawi funkcjonowanie rynku wewnętrznego dzięki zapewnieniu równego traktowania wszystkich podmiotów gospodarczych, ze szczególnym uwzględnieniem importerów i dystrybutorów, a także jednostek notyfikowanych;

– nie generuje istotnych kosztów dla podmiotów gospodarczych i jednostek notyfikowanych; oznacza, że te podmioty, które już postępują w sposób odpowiedzialny, nie poniosą żadnych dodatkowych kosztów lub koszty takie będą nieistotne;

– uważany jest za skuteczniejszy od wariantu 2: ze względu na brak możliwości wyegzekwowania wariantu 2, kwestia jego skuteczności w praktyce jest dyskusyjna;

– warianty 1 i 2 nie dają żadnej odpowiedzi na problem niespójności w obrębie ram prawnych, w związku z czym nie przyczyniają się w ogóle do uproszczenia otoczenia regulacyjnego.

3. Główne elementy wniosku

Definicje horyzontalne

Ponieważ we wniosku wprowadza się zharmonizowane definicje terminów wspólnych dla poszczególnych przepisów unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego, należy zapewnić spójność znaczeniową takich terminów we wszystkich tych przepisach.

3.1. Obowiązki podmiotów gospodarczych i wymagania w zakresie identyfikowalności

Niniejszym wnioskiem uściślone zostają obowiązki producentów i upoważnionych przedstawicieli oraz wprowadzone obowiązki dla importerów i dystrybutorów. Importerzy zostają zobowiązani do sprawdzenia, czy producent dokonał oceny zgodności z zastosowaniem wymaganej procedury i sporządził dokumentację techniczną. Odpowiadają oni ponadto za to, by na żądanie władz producent zapewnił im dostępność takiej dokumentacji technicznej do wglądu. Oprócz tego obowiązkiem importera jest sprawdzenie poprawności oznakowania materiałów wybuchowych oraz ustalenie, czy dołączono do nich wymagane instrukcje i informacje z zakresu bezpieczeństwa. Importer zachowuje kopię deklaracji zgodności oraz dopilnowuje, by materiały wybuchowe opatrzone były jednoznacznym oznaczeniem zgodnie z dyrektywą 2008/43/WE w postaci niepowtarzalnego identyfikatora. Z kolei na dystrybutorach spoczywa obowiązek sprawdzenia, czy na materiale wybuchowym umieszczone jest oznakowanie CE i taki niepowtarzalny identyfikator oraz czy dołączona jest do niego wymagana dokumentacja i instrukcje

Importerzy i dystrybutorzy muszą współpracować z organami nadzoru rynku i podejmować odpowiednie działania w przypadku dostarczenia materiałów wybuchowych niezgodnych z wymaganiami.

3.2. Normy zharmonizowane

Zgodność z normami zharmonizowanymi zakłada domniemanie zgodności z zasadniczymi wymaganiami. W dniu 1 czerwca 2011 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie normalizacji europejskiej[2] ustanawiającego horyzontalne ramy prawne normalizacji europejskiej. Wniosek dotyczący tego rozporządzenia zawiera m.in. przepisy dotyczące wniosków o normalizację kierowanych przez Komisję do europejskich organizacji normalizacyjnych, procedury zgłaszania sprzeciwów wobec norm zharmonizowanych oraz udziału zainteresowanych stron w procesie normalizacji. W związku z tym, dla zapewnienia pewności prawa, w ramach niniejszego wniosku skreślono te przepisy dyrektywy 93/15/EWG, które dotyczą tych samych zagadnień.

Przepis dotyczący domniemania zgodności z normami zharmonizowanymi został zmodyfikowany w celu doprecyzowania zakresu takiego domniemania zgodności w przypadku gdy zakres norm tylko częściowo obejmuje zasadnicze wymagania.

3.3. Ocena zgodności i oznakowanie CE

W ramach dyrektywy Rady 93/15/EWG w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego wybrano odpowiednie procedury oceny zgodności, które producenci zobowiązani są stosować w celu wykazania, że ich materiały wybuchowe spełniają zasadnicze wymagania bezpieczeństwa. We wniosku dostosowuje się te procedury do ich aktualnych wersji określonych w decyzji NLF.

Ogólne zasady oznakowania CE określono w art. 30 rozporządzenia 765/2008, a przepisy szczegółowe dotyczące umieszczania oznakowania CE na materiałach wybuchowych to nowy element wprowadzony w niniejszym wniosku.

3.4. Jednostki notyfikowane

We wniosku zaostrzone są kryteria notyfikacji jednostek notyfikowanych. Uściślone jest, że również spółki zależne i podwykonawcy mają obowiązek przestrzegać wymagań dotyczących notyfikacji. Wprowadzone zostają szczegółowe wymagania dotyczące organów notyfikujących, a procedura notyfikacji jednostek notyfikowanych ulega zmianie. Kompetencje jednostek notyfikowanych muszą być wykazane przy pomocy certyfikatu akredytacji. Jeżeli oceny kompetencji jednostki notyfikowanej nie dokonano na podstawie akredytacji, notyfikacja musi zawierać dokumenty ukazujące sposób, w jaki dokonano takiej oceny kompetencji. Państwa członkowskie będą miały możliwość wniesienia zastrzeżenia do notyfikacji.

3.5. Nadzór rynku i procedura klauzuli ochronnej

We wniosku zrewidowano obowiązującą procedurę klauzuli ochronnej. Wprowadzony zostaje etap wymiany informacji między państwami członkowskimi oraz określone jest, jakie działania podejmują właściwe organy w przypadku stwierdzenia niezgodności materiału wybuchowego. Faktyczna procedura klauzuli ochronnej – taka, która skutkuje decyzją na poziomie Komisji określającą, czy dany środek jest uzasadniony – zostaje zainicjowana wyłącznie w przypadku, gdy inne państwo członkowskie zakwestionuje zastosowanie określonego środka przeciw materiałowi wybuchowemu. Jeżeli nie ma różnic zdania co do wprowadzonego środka ograniczającego, wszystkie państwa członkowskie muszą podjąć stosowne działania na swoim terytorium.

3.6. Procedura komitetowa

Przepisy dotyczące funkcjonowania Komitetu ds. Materiałów Wybuchowych zostały dostosowane do nowych przepisów w sprawie aktów wykonawczych, określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję[3].

4. Aspekty prawne wniosku

Podstawa prawna

Podstawą wniosku jest art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Zasada pomocniczości

Kompetencję w zakresie rynku wewnętrznego posiadają wspólnie Unia i państwa członkowskie. Zasada pomocniczości ma zastosowanie w szczególności w przypadku nowych przepisów, dodanych z myślą o poprawie skuteczności egzekwowania dyrektywy Rady 93/15/EWG w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, dotyczących obowiązków importera i dystrybutora, identyfikowalności, oceny i notyfikacji jednostek notyfikowanych, a także wzmocnionych obowiązków w zakresie współpracy w kontekście zmienionych zasad nadzoru rynku i procedur ochronnych.

Doświadczenia z egzekwowania przepisów prawodawstwa pokazują, że środki wprowadzane na poziomie krajowym skutkują rozbieżnościami w stosowanym podejściu oraz różnym traktowaniem podmiotów gospodarczych w UE, co jest sprzeczne z celem przyświecającym niniejszej dyrektywie. Jeżeli w celu rozwiązania zaistniałych problemów podejmowane są działania na szczeblu krajowym, pojawia się ryzyko powstania przeszkód dla swobodnego przepływu towarów. Zasięg działań na poziomie krajowym jest ponadto ograniczony do właściwości terytorialnej danego państwa członkowskiego. W związku z rozwojem międzynarodowego wymiaru handlu stale rośnie liczba spraw o charakterze transgranicznym. Założone cele, w szczególności poprawę skuteczności nadzoru rynku, można znacznie lepiej zrealizować w ramach skoordynowanych działań na poziomie UE. Dlatego bardziej wskazane jest podjęcie działań na poziomie UE.

Z kolei problem niespójności dyrektyw może być rozwiązany wyłącznie przez prawodawcę UE.

Proporcjonalność

Zgodnie z zasadą proporcjonalności niniejsze proponowane zmiany nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia wyznaczonych celów.

Nowe ani zmienione obowiązki nie powodują nałożenia zbędnych obciążeń i kosztów ani na administrację, ani na przemysł, zwłaszcza na małe i średnie przedsiębiorstwa. W przypadku ustalenia, że zmiany pociągają za sobą negatywne skutki, analiza skutków danego wariantu ma na celu dostarczenie najbardziej proporcjonalnej odpowiedzi na zidentyfikowany problem. Wiele modyfikacji dotyczy zwiększenia jasności obowiązującej dyrektywy bez wprowadzania nowych wymogów mających konsekwencje w postaci dodatkowych kosztów.

Zastosowana technika legislacyjna

Dostosowanie do decyzji NLF wymaga szeregu zasadniczych zmian w przepisach dyrektywy Rady 93/15/EWG. W celu zapewnienia czytelności zmienionego tekstu zastosowano technikę przekształcenia zgodną z Porozumieniem międzyinstytucjonalnym z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych[4].

Zmiany w przepisach dyrektywy Rady 93/15/EWG dotyczą: definicji, obowiązków podmiotów gospodarczych, domniemania zgodności wynikającego z norm zharmonizowanych, deklaracji zgodności, oznakowania CE, jednostek notyfikowanych, procedury klauzuli ochronnej oraz procedur oceny zgodności.

Wniosek nie zmienia zakresu dyrektywy Rady 93/15/EWG i zasadniczych wymagań bezpieczeństwa.

5. Wpływ na budżet

Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet UE.

6. Informacje dodatkowe

Uchylenie obowiązujących przepisów

Przyjęcie niniejszego wniosku będzie wiązać się z uchyleniem dyrektywy Rady 93/15/EWG w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

Europejski Obszar Gospodarczy

Proponowany akt prawny dotyczy EOG i w związku z tym jego zakres powinien być rozszerzony na Europejski Obszar Gospodarczy.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

PAKIET DOSTOSOWAWCZY DO NOWYCH RAM PRAWNYCH (Wdrożenie pakietu towarowego)

2011/0349 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie harmonizacji Ö ustawodawstw państw członkowskich Õ przepisów dotyczących Ö odnoszących się do Õ wprowadzania do obrotu ð udostępniania na rynku ï i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

(Wersja przekształcona)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat Ö o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Õ ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. Ö 114 Õ 100a,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[5],

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

ò nowy

(1) Dyrektywa Rady 93/15/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego[6] została kilkakrotnie znacząco zmieniona. Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, dyrektywę należy przekształcić.

(2) Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 339/93[7] ustanowiono zasady akredytacji jednostek oceniających zgodność, ramy nadzoru rynkowego produktów i kontroli produktów pochodzących z państw trzecich, a także ogólne zasady dotyczące oznakowania CE.

(3) Decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 768/2008/WE z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, uchylającą decyzję Rady 93/465/EWG[8] ustanowiono wspólne zasady i przepisy odniesienia, które mają być w zamierzeniu stosowane w całym prawodawstwie harmonizującym warunki wprowadzania do obrotu produktów w celu zapewnienia spójnej podstawy dla rewizji lub przekształcania tego prawodawstwa. Dyrektywę 93/15/EWG należy dostosować do tej decyzji.

ê 93/15/EWG motyw 1 (dostosowany)

artykuł 8a Traktatu przewiduje, że rynek wewnętrzny musi zostać ustanowiony do dnia 31 grudnia 1992 r.; rynek wewnętrzny ma obejmować obszar bez granic wewnętrznych, na którym, zgodnie z postanowieniami Traktatu, zapewniony będzie swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału;

ê 93/15/EWG motyw 2 (dostosowany)

artykuł 100a ust. 3 Traktatu stanowi, że Komisja w swoich wnioskach dotyczących bezpieczeństwa przyjmie za podstawę wysoki poziom ochrony;

ê 93/15/EWG motyw 9 (dostosowany)

ð nowy

(4) ð Bezpieczeństwo podczas składowania jest objęte dyrektywą Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi[9], która określa wymagania bezpieczeństwa w odniesieniu do zakładów, w których występują materiały wybuchowe. ïjeśli chodzi o Bbezpieczeństwo, zasady dotyczące transportu materiałów wybuchowych Ö podczas transportu jest uregulowane Õ ujęte są w międzynarodowymich konwencjamich i umowamich,; Ö w tym Õ na szczeblu międzynarodowym istnieją zaleceniami Narodów Zjednoczonych dotyczącymie transportu przewozu towarów niebezpiecznych. Ö Kwestie te nie powinny zatem wchodzić w zakres niniejszej dyrektywy. Õ (obejmujących materiały wybuchowe), których zakres przekracza ramy Wspólnoty; w związku z tym niniejsza dyrektywa nie dotyczy zasad transportu;

ê 93/15/EWG motyw 12 (dostosowany)

(5) Zzakres stosowania niniejszej dyrektywy obejmuje Ö powinien obejmować Õ amunicję, ale tylko w odniesieniu do zasad dotyczących kontroli jej przemieszczania i związanych z tym ustaleń.; Ww związku z faktem, że amunicja i broń są przemieszczane na podobnych warunkach, przemieszczanie amunicji powinno być regulowane przepisami podobnymi do tych stosowanych do przemieszczania broni, jak stanowi dyrektywa Rady 91/477/EWG z dnia 18 czerwca 1991 r. w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni[10].

ê 93/15/EWG motyw 10 (dostosowany)

(6) Ö Wyroby Õ artykuły pirotechniczne wymagają odpowiednich środków celem zapewnienia ochrony konsumentów i bezpieczeństwa publicznego.; w tej dziedzinie planowana jest dodatkowa dyrektywa; Ö Wyroby pirotechniczne wchodzą w zakres dyrektywy 2007/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie wprowadzania do obrotu wyrobów pirotechnicznych[11]. Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć zatem zastosowania do wyrobów pirotechnicznych. Õ

ê 93/15/EWG motyw 11 (dostosowany)

(7) Ddefinicja Ö materiałów wybuchowych Õ produktów objętych niniejszą dyrektywą powinna być oparta na definicji takich produktów ujętej w wyżej wymienionych zaleceniach Ö Narodów Zjednoczonych dotyczących transportu towarów niebezpiecznych Õ.;

ê 93/15/EWG motyw 3 (dostosowany)

ð nowy

(8) Ö W celu zapewnienia Õ swobodny przepływ towarów zakłada spełnienie pewnych podstawowych warunków; w szczególności swobodnegoy przepływu materiałów wybuchowych Ö konieczna jest harmonizacja Õ zakłada harmonizację przepisów prawnych dotyczących wprowadzania ð udostępniania ï materiałów wybuchowych do obrotu; ð na rynku ï.

ê 93/15/EWG motyw 4

materiały wybuchowe do użytku cywilnego objęte są szczegółowymi uregulowaniami krajowymi, głównie w odniesieniu do wymogów bezpieczeństwa i ochrony; takie uregulowania krajowe stanowią w szczególności, że zezwolenia na obrót mogą być udzielane tylko wtedy, gdy materiały wybuchowe przejdą pomyślnie szereg badań;

ê 93/15/EWG motyw 5 (dostosowany)

harmonizacja przepisów dotyczących wprowadzania takich materiałów wybuchowych do obrotu zakłada harmonizację rozbieżnych przepisów krajowych celem zapewnienia swobodnego przepływu tych produktów bez obniżania optymalnych poziomów bezpieczeństwa i ochrony;

ê 93/15/EWG motyw 6 (dostosowany)

niniejsza dyrektywa określa jedynie wymagania zasadnicze, które muszą zostać spełnione przez badania zgodności materiałów wybuchowych; w celu ułatwienia procedury wykazywania zgodności z wymaganiami zasadniczymi, użyteczne byłoby przyjęcie zharmonizowanych na szczeblu europejskim norm dotyczących w szczególności metod badania materiałów wybuchowych; takie normy aktualnie nie istnieją;

ê 93/15/EWG motyw 7 (dostosowany)

normy zharmonizowane na szczeblu europejskim są opracowywane przez instytucje prywatne i muszą zachować swój niezobowiązujący status; w związku z tym Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) został uznany za jeden z dwóch organów właściwych do przyjęcia zharmonizowanych norm zgodnie z ogólnymi wytycznymi współpracy między Komisją, CEN i CENELEC, które zostały ratyfikowane dnia 13 listopada 1984 r.; do celów niniejszej dyrektywy „zharmonizowana norma” oznacza tekst ustalający specyfikację techniczną przyjętą przez CEN na podstawie pełnomocnictwa udzielonego mu przez Komisję, zgodnie z dyrektywą Rady 83/189/EWG z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i uregulowań technicznych[12] oraz stosujący się do określonych powyżej ogólnych wytycznych;

ê 93/15/EWG motyw 13

musi być zapewniona ochrona zdrowia i bezpieczeństwo pracowników produkujących lub wykorzystujących materiały wybuchowe; trwa opracowywanie dodatkowej dyrektywy obejmującej, między innymi, zdrowie i bezpieczeństwo pracowników zaangażowanych w działalność związaną z wytwarzaniem, składowaniem i wykorzystaniem materiałów wybuchowych;

ò nowy

(9) Podmioty gospodarcze powinny być odpowiedzialne za zgodność materiałów wybuchowych, stosownie do roli odgrywanej przez nie w łańcuchu dostaw, tak aby zapewnić wysoki poziom ochrony interesów publicznych, takich jak zdrowie i bezpieczeństwo osób oraz bezpieczeństwo publiczne , a także zagwarantować uczciwą konkurencję na rynku unijnym.

(10) Wszystkie podmioty gospodarcze uczestniczące w łańcuchu dostaw i dystrybucji powinny wprowadzić właściwe środki w celu zapewnienia, by materiały wybuchowe wprowadzane przez nie na rynek były wyłącznie produktami zgodnymi z niniejszą dyrektywą. Konieczne jest określenie wyraźnego i proporcjonalnego podziału obowiązków stosownie do ról pełnionych przez poszczególne podmioty w procesie dostaw i dystrybucji.

(11) Zważywszy, że producent posiada dokładną wiedzę o procesie projektowania i produkcji, jest on najbardziej kompetentny do przeprowadzenia kompletnej procedury oceny zgodności. W związku z tym ocena zgodności powinna pozostać obowiązkiem wyłącznie producenta.

(12) Niezbędne jest zapewnienie zgodności wprowadzanych na rynek Unii materiałów wybuchowych z państw trzecich z wymogami niniejszej dyrektywy, w szczególności zapewnienie poddania tych produktów przez producentów odpowiednim procedurom oceny. Dlatego też należy wprowadzić przepis, zgodnie z którym importerzy upewniają się co do zgodności wprowadzanych przez nich do obrotu materiałów wybuchowych z wymogami niniejszej dyrektywy i nie wprowadzają do obrotu materiałów wybuchowych niespełniających tych wymagań lub stwarzających zagrożenie. Należy również wprowadzić przepis, zgodnie z którym importerzy upewniają się co do przeprowadzenia procedur oceny zgodności oraz dostępności oznakowania i dokumentacji materiałów wybuchowych sporządzonej przez producentów dla prowadzących inspekcję organów nadzoru.

(13) Dystrybutor udostępnia materiał wybuchowy na rynku po jego wprowadzeniu do obrotu przez producenta lub importera i powinien działać z odpowiednią ostrożnością, tak obchodząc się z materiałem wybuchowym, by nie miało to negatywnego wpływu na jego zgodność.

(14) Każdy podmiot gospodarczy wprowadzający materiał wybuchowy do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym bądź modyfikujący materiał wybuchowy w sposób, który może wpłynąć na jego zgodność z wymogami niniejszej dyrektywy, powinien być uznany za producenta i przejąć jego obowiązki z tego tytułu.

(15) Z uwagi na ścisły związek dystrybutorów i importerów z rynkiem, podmioty te powinny być zaangażowane w zadania związane z nadzorem rynku, realizowane przez właściwe organy krajowe, oraz powinny być gotowe do aktywnego udziału w wykonywaniu tych zadań poprzez przedstawianie tym organom wszystkich koniecznych informacji dotyczących danego materiału wybuchowego.

(16) Niepowtarzalny identyfikator dla materiałów wybuchowych jest konieczny dla zachowania dokładnych i pełnych danych dotyczących materiałów wybuchowych na wszystkich etapach łańcucha dostaw. Powinno to umożliwić identyfikację i identyfikowalność materiału wybuchowego od jego miejsca produkcji i wprowadzenia do obrotu aż do użytkownika ostatecznego i wykorzystania, mając na względzie zapobieganie niewłaściwemu wykorzystaniu i kradzieży oraz wspieranie organów ścigania w śledzeniu pochodzenia zgubionych lub skradzionych materiałów wybuchowych. Skuteczny system identyfikowalności ułatwia również organom odpowiedzialnym za nadzór rynku realizację zadania identyfikacji podmiotów gospodarczych udostępniających na rynku produkty niezgodne z wymaganiami.

(17) Przepisy niniejszej dyrektywy odnoszące się do udostępniania na rynku powinny opierać się na określeniu zasadniczych wymagań bezpieczeństwa w odniesieniu do materiałów wybuchowych w celu ochrony użytkowników i zapobiegania wypadkom. Dla ułatwienia oceny zgodności z tymi wymaganiami należy przewidzieć domniemanie zgodności w przypadku materiałów wybuchowych zgodnych z normami zharmonizowanymi przyjmowanymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [../..] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia [.....] w sprawie normalizacji europejskiej oraz zmiany dyrektyw Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektyw 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/105/WE i 2009/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w celu określenia szczegółowych specyfikacji technicznych dla projektowania, produkcji i testowania materiałów wybuchowych[13].

(18) (UE) nr [../..] [rozporządzenie w sprawie normalizacji] określa procedurę sprzeciwu wobec norm zharmonizowanych w przypadku, gdy normy takie nie spełniają w całości wymogów niniejszej dyrektywy.

ê 93/15/EWG motyw 8 (nowy)

Rada w swojej decyzji 90/683/EWG z dnia 13 grudnia 1990 r. dotyczącej modułów dla różnych faz procedur oceny zgodności przeznaczonych do wykorzystania w dyrektywach harmonizacji technicznej[14] wprowadziła zharmonizowane środki stosowania procedur oceny zgodności; zastosowanie tych modułów do materiałów wybuchowych umożliwi ustalenie odpowiedzialności wytwórców oraz instytucji odpowiedzialnych za stosowanie procedur oceny zgodności przez uwzględnienie rodzaju danych materiałów wybuchowych;

ò nowy

(19) Aby podmioty gospodarcze mogły wykazać, a właściwe organy zapewnić spełnienie przez materiały wybuchowe udostępniane na rynku zasadniczych wymagań bezpieczeństwa, należy ustanowić procedury oceny zgodności. Decyzją nr 768/2008/WE ustanowiono moduły procedur oceny zgodności, obejmujące procedury od najmniej do najbardziej surowej, proporcjonalnie do poziomu występującego zagrożenia oraz wymaganego poziomu bezpieczeństwa. W celu zapewnienia spójności między sektorami oraz dla uniknięcia wariantów doraźnych, procedury oceny zgodności powinny być wybierane spośród tych modułów. Ze względu na specyficzne cechy materiałów wybuchowych oraz wiążące się z nimi niebezpieczeństwo materiały wybuchowe powinny być zawsze poddane weryfikacji strony trzeciej – badaniu typu UE. Producenci powinni sporządzić deklarację zgodności UE, zawierającą szczegółowe informacje na temat spełnienia przez dany materiał wybuchowy wymogów właściwych przepisów unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego.

(20) Oznakowanie CE, wykazujące zgodność produktu, jest widoczną konsekwencją całego procesu obejmującego ocenę zgodności w szerokim znaczeniu. Ogólne zasady dotyczące oznakowania CE określono w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008. Zasady dotyczące umieszczania oznakowania CE należy określić w niniejszej dyrektywie.

(21) Procedury oceny zgodności określone w niniejszej dyrektywie wymagają interwencji jednostek oceniających zgodność, notyfikowanych Komisji przez państwa członkowskie.

(22) Doświadczenie pokazało, że kryteria określone w dyrektywie 93/15/EWG, które to kryteria muszą spełniać jednostki oceniające zgodność przed notyfikowaniem ich Komisji, są niewystarczające do zapewnienia jednakowo wysokiego poziomu realizacji zadań przez wszystkie jednostki notyfikowane w Unii. Niezmiernie ważne jednak jest, by wszystkie jednostki notyfikowane realizowały swe zadania na takim samym poziomie oraz zgodnie z warunkami uczciwej konkurencji. Wymaga to ustanowienia obowiązkowych wymagań dla jednostek oceniających zgodność, które chciałyby być notyfikowane jako podmioty świadczące usługi w zakresie oceny zgodności.

(23) W celu zapewnienia spójnego poziomu jakości oceny zgodności należy także ustanowić wymagania mające zastosowane do organów notyfikujących i innych organów uczestniczących w ocenie, notyfikacji i monitorowaniu jednostek notyfikowanych.

(24) Jeżeli jednostka oceniająca zgodność wykaże spełnienie kryteriów określonych w normach zharmonizowanych, powinno się ją uznać za zgodną z odpowiednimi wymaganiami określonymi w niniejszej dyrektywie.

(25) System określony w niniejszej dyrektywie powinien być uzupełniony systemem akredytacji przewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008. Ponieważ akredytacja stanowi podstawowy środek weryfikacji kompetencji jednostek oceniających zgodność, zaleca się jej stosowanie również dla celów notyfikacji.

(26) Za preferowaną metodę wykazania kompetencji technicznych jednostek oceniających zgodność krajowe władze publiczne w całej Unii powinny uznać przejrzystą akredytację zgodną z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008, zapewniającą niezbędny poziom zaufania do certyfikatów zgodności. Organy krajowe mogą jednak uznać, że dysponują odpowiednimi środkami do samodzielnego przeprowadzenia takiej oceny. W takim przypadku, w celu zapewnienia odpowiedniego stopnia wiarygodności oceny przeprowadzanej przez inne organy krajowe, powinny one udostępnić Komisji i pozostałym państwom członkowskim niezbędne dokumenty wykazujące, że oceniane jednostki oceniające zgodność spełniają właściwe wymagania prawne.

(27) Jednostki oceniające zgodność często zlecają realizację części swoich zadań związanych z oceną zgodności podwykonawcom lub korzystają z usług spółek zależnych. W celu zagwarantowania poziomu bezpieczeństwa wymaganego od produktów wprowadzanych na rynek unijny zasadnicze znaczenie ma, aby w ramach wykonywania zadań oceny zgodności podwykonawcy i spółki zależne spełniały te same wymagania, co jednostki notyfikowane. W związku z tym ważne jest, aby ocena kompetencji i działalności jednostek, które mają być notyfikowane, oraz monitorowanie jednostek już notyfikowanych obejmowały również działania prowadzone przez podwykonawców i spółki zależne.

(28) Należy zwiększyć efektywność i przejrzystość procedury notyfikacji, a w szczególności należy ją dostosować do nowych technologii, umożliwiając tym samym notyfikację on-line.

(29) Ponieważ jednostki notyfikowane mają możliwość oferowania swoich usług w całej Unii, należy zapewnić pozostałym państwom członkowskim i Komisji możliwość wnoszenia sprzeciwu wobec jednostek notyfikowanych. Ważne jest zatem ustalenie terminu, w jakim możliwe będzie wyjaśnienie wszelkich wątpliwości lub obaw co do kompetencji jednostek oceniających zgodność, zanim zaczną one prowadzić działalność jako jednostki notyfikowane.

(30) W interesie konkurencyjności niezmiernie istotne jest, by jednostki notyfikowane stosowały procedury oceny zgodności bez zbędnego obciążania podmiotów gospodarczych. Z tego samego powodu, oraz w celu zagwarantowania równego traktowania podmiotów gospodarczych, należy zapewnić spójność stosowania procedur oceny zgodności pod względem technicznym. Cel ten można zrealizować w drodze odpowiedniej koordynacji jednostek notyfikowanych i ich współpracy.

(31) Dla zapewnienia pewności prawa konieczne jest jasne określenie, że przepisy dotyczące nadzoru rynku unijnego i kontroli produktów wprowadzanych do obrotu w Unii, ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 765/2008, mają zastosowanie do materiałów wybuchowych. Niniejsza dyrektywa nie powinna uniemożliwiać państwom członkowskim wyboru organów właściwych do wykonania tych zadań.

(32) Istniejący system powinien zostać uzupełniony procedurą zapewniającą przekazywanie zainteresowanym stronom informacji na temat środków przewidzianych w odniesieniu do produktów stwarzających zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa osób lub innych kwestii związanych z ochroną interesów publicznych. Powinien on również umożliwiać organom nadzoru rynku podejmowanie – we współpracy z odnośnymi podmiotami gospodarczymi – działań w odniesieniu do takich produktów na wcześniejszym etapie.

(33) W przypadku gdy państwa członkowskie i Komisja osiągną porozumienie co do zasadności określonego środka przyjętego przez dane państwo członkowskie, dalsze zaangażowanie Komisji nie jest wymagane z wyjątkiem przypadków, gdy niezgodność można przypisać niedostatkom w normach zharmonizowanych.

ê 93/15/EWG motyw 14 (dostosowany)

(34) Ww przypadku poważnego zagrożenia lub zamachu na bezpieczeństwo publiczne wskutek nielegalnego posiadania lub wykorzystania materiałów wybuchowych lub amunicji objętych zakresem niniejszej dyrektywy stosowne jest, aby pPaństwa cCzłonkowskie Ö powinny mieć Õ miały możliwość odstąpienia, na określonych warunkach, od przepisów niniejszej dyrektywy w odniesieniu do przemieszczania Ö materiałów wybuchowych i amunicji w celu zapobieżenia takiemu nielegalnemu posiadaniu lub wykorzystaniu Õ.;

ê 93/15/EWG motyw 15 (dostosowany)

(35) podsumowując, Iistotne jest stworzenie mechanizmów współpracy administracyjnej Ö między właściwymi organami państw członkowskich Õ.; Ww związku z tym właściwe władze Ö organy Õ powinny opierać się na rozporządzeniu Rady (EWG) nr 1468/81 z dnia 19 maja 1981 r. (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między Ö organami Õ władzami administracyjnymi Państw Członkowskich ioraz współpracy między Ö Państwami Członkowskimi Õ nimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania Ö przepisów Õ prawa Ö celnego i rolnego Õ dotyczącego spraw celnych lub rolnych [15].

ê 93/15/EWG motyw 16 (dostosowany)

(36) Nniniejsza dyrektywa nie ma Ö powinna mieć Õ wpływu na uprawnienia pPaństw cCzłonkowskich do podejmowania Ö wprowadzania Õ środków w celu zapobiegania nielegalnemu obrotowi materiałami wybuchowymi i amunicją.,

ò nowy

(37) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej dyrektywy należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję[16].

(38) Procedurę sprawdzającą należy stosować w przypadku przyjmowania aktów wykonawczych w celu określenia warunków dla systemu identyfikacji i śledzenia materiałów wybuchowych.

(39) Aby osiągnąć cele niniejszej dyrektywy należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do przyjmowania środków unijnych dotyczących dostosowania niniejszej dyrektywy do zaleceń Narodów Zjednoczonych dotyczących transportu towarów niebezpiecznych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów.

(40) Przygotowując i sporządzając akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(41) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące kar mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów krajowych przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy oraz zapewnić ich stosowanie. Kary takie powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(42) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienie, aby znajdujące się w obrocie materiały wybuchowe spełniały wymogi w zakresie wysokiego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa oraz innych interesów publicznych, przy jednoczesnym zagwarantowaniu funkcjonowania rynku wewnętrznego, nie może być zrealizowany przez państwa członkowskie i ponieważ w związku z tym może on – ze względu na skalę i skutki – być lepiej realizowany na poziomie unijnym, Unia może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, ujętą w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.

(43) Należy ustanowić przepisy przejściowe umożliwiające udostępnienie na rynku materiałów wybuchowych, które zostały już wprowadzone do obrotu zgodnie z dyrektywą 93/15/EWG.

(44) Zobowiązanie do transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego należy ograniczyć do tych przepisów, które stanowią merytoryczną zmianę w porównaniu z dyrektywą 93/15/EWG. Zobowiązanie do transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z dyrektywy 93/15/EWG.

(45) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i rozpoczęcia stosowania dyrektywy 93/15/EWG,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

PRZYJMUJE Ö PRZYJMUJĄ Õ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ 1I

Przepisy ogólne

Artykuł 1  Ö Zakres Õ

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do: materiałów wybuchowych w rozumieniu ust. 2.

ò nowy

(a) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego;

(b) przemieszczania amunicji oraz wymiany informacji na temat takiego przemieszczania, o którym mowa jest w art. 12, 13 i 14.

ê 93/15/EWG

32. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

ê 93/15/EWG (dostosowany)

a)           materiałów wybuchowych Ö oraz Õ, łącznie z amunicjią, przeznaczonych do wykorzystania zgodnie z prawem krajowym przez siły zbrojne lub policję;,

b)           Ö wyrobów Õ artykułów pirotechnicznych Ö wchodzących w zakres dyrektywy 2007/23/WE. Õ

ê 93/15/EWG

– - amunicji, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 10–13 i 17–19.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

53.         Niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody dla klasyfikowania przez pPaństwa cCzłonkowskie niektórych substancji, nieobjętych niniejszą dyrektywą, jako materiałów wybuchowych zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi lub wykonawczymi.

Artykuł 2 [artykuł R1 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Definicje Õ

4. Do celów niniejszej dyrektywy Ö stosuje się następujące definicje Õ:

1)           2. „mMateriały wybuchowe” oznaczają materiały i artykuły uznane za takie w zaleceniach Narodów Zjednoczonych dotyczących transportu towarów niebezpiecznych i należące do klasy 1 określonej w tych zaleceniach;.

2)           „zalecenia Narodów Zjednoczonych” oznaczają zalecenia ustanowione przez Komitet Ekspertów Narodów Zjednoczonych ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych, opublikowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych (pPomarańczowa kKsięga) wraz ze zmianami wprowadzonymi do daty przyjęcia niniejszej dyrektywy;,

3)           „bezpieczeństwo” oznacza zapobieganie wypadkom i jeśli mają one miejsce – ograniczanie ich skutków;,

4)           „zabezpieczenie” oznacza zapobieganie wykorzystaniu sprzecznemu z prawem i porządkiem publicznym;,

5)           „osoba handlująca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, której całość lub część działalności polega na wytwarzaniu, handlu, wymianie, wypożyczaniu, naprawie lub przetwarzaniu broni palnej i amunicji;,

6)           „zgoda” oznacza decyzję podjętą w celu umożliwienia planowanego przemieszczenia materiałów wybuchowych na terenie Ö Unii Õ Wspólnoty;,

7)           „przedsiębiorstwo w sektorze materiałów wybuchowych” ð „podmioty gospodarcze” ï oznaczają ð producentów, upoważnionych przedstawicieli, importerów, dystrybutorów oraz ï każdą osobę fizyczną lub prawną, posiadającą licencję lub zezwolenie uprawniające do Ö która zajmuje się Õ wytwarzania, składowaniema, wykorzystywaniema, przemieszczaniema lub ð wywozem ï materiałów wybuchowych lub handlemu nimi materiałami wybuchowymi;,

8)           „przemieszczanie” oznacza wszelki fizyczny ruch materiałów wybuchowych w ramach Ö Unii Õ terytorium Wspólnoty, z wyjątkiem ruchu w obrębie jednej i tej samej lokalizacji;.

9)           „wprowadzanie do obrotu ð udostępnienie na rynku” ï oznacza Ö każde Õ pierwsze odpłatne lub nieodpłatne rozporządzenie ð dostarczenie ï Ö materiału wybuchowego Õ materiałami wybuchowymi objętymi niniejszą dyrektywą Ö do celów Õ w związku z ich dystrybucjią lub wykorzystaniem Ö używania Õ na rynku wspólnotowym Ö unijnym Õ ð w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie; ï ,

ò nowy

10)         „wprowadzenie do obrotu” oznacza udostępnienie materiału wybuchowego na rynku unijnym po raz pierwszy;

11)         „producent” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która wytwarza materiał wybuchowy lub która zleca zaprojektowanie lub wytworzenie materiału wybuchowego i oferuje materiały wybuchowe pod własną nazwą lub znakiem towarowym;

12)         „upoważniony przedstawiciel” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, mającą siedzibę w Unii, posiadającą pisemne pełnomocnictwo od producenta do działania w jego imieniu w odniesieniu do określonych zadań;

13)         „importer” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, mającą siedzibę w Unii, wprowadzającą na rynek unijny materiały wybuchowe z państwa trzeciego;

14)         „dystrybutor” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną w łańcuchu dostaw, inną niż producent lub importer, która udostępnia materiały wybuchowe na rynku;

15)         „specyfikacja techniczna” oznacza dokument określający wymagania techniczne, które muszą być spełnione przez materiał wybuchowy;

16)         „norma zharmonizowana” oznacza normę zharmonizowaną w rozumieniu definicji w art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr [../..] [rozporządzenia w sprawie normalizacji];

17)         „akredytacja” oznacza akredytację w rozumieniu definicji w art. 2 pkt 10 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

18)         „krajowa jednostka akredytująca” oznacza krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu definicji w art. 2 pkt 11 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

19)         „ocena zgodności” oznacza proces wykazujący, czy zostały spełnione zasadnicze wymagania bezpieczeństwa dotyczące materiału wybuchowego;

20)         „jednostka oceniająca zgodność” oznacza jednostkę, która wykonuje czynności z zakresu oceny zgodności, w tym wzorcowanie, badania, certyfikację i inspekcję;

21)         „odzyskanie” oznacza dowolny środek mający na celu doprowadzenie do zwrotu materiału wybuchowego, który już został udostępniony użytkownikowi końcowemu;

22)         „wycofanie z obrotu” oznacza dowolny środek, którego celem jest zapobieżenie udostępnieniu na rynku materiału wybuchowego w danym łańcuchu dostaw;

23)         „oznakowanie CE” oznacza oznakowanie, poprzez które producent wskazuje, że materiał wybuchowy spełnia mające zastosowanie wymagania określone w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym przewidującym jego umieszczanie;

24)         „unijne prawodawstwo harmonizacyjne” oznacza każdy akt prawny Unii harmonizujący warunki wprowadzania produktów do obrotu.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

ROZDZIAŁ II

Harmonizacja przepisów odnoszących się do materiałów wybuchowych

Artykuł 32 Ö Swobodny przepływ Õ

1. Państwa cCzłonkowskie nie mogą zakazywać, ograniczać lub Ö ani Õ utrudniać wprowadzania do obrotu ð udostępniania na rynku ï materiałów wybuchowych objętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy i spełniających wymagania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 4 Ö Udostępnienie na rynku Õ

2. Państwa cCzłonkowskie podejmują wprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia Ö dopilnowania Õ, aby materiały wybuchowe ð były udostępniane na rynku ï objęte niniejszą dyrektywą mogły być wprowadzane do obrotu tylko gdy są zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy, są opatrzone oznakowaniem WE opisanym w art. 7 oraz ich zgodność została oceniona zgodnie z procedurami określonymi w załączniku II.

3. Jeżeli materiały wybuchowe objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy są przedmiotem innych dyrektyw, które dotyczą innych aspektów i przewidują umieszczanie oznakowania WE, oznakowanie to będzie oznaczało, że wyżej wymienione produkty z założenia spełniają przepisy tych innych dyrektyw mających do nich zastosowanie.

Artykuł 3

Materiały wybuchowe objęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy muszą spełniająć one zasadnicze ð wszystkie ï wymagania bezpieczeństwa, Ö niniejszej dyrektywy Õ które mają do nich zastosowanie i są wymienione w załączniku I.

ROZDZIAŁ 2

Ö Obowiązki podmiotów gospodarczych Õ

Artykuł 514  Ö Licencja i zezwolenie Õ

Państwa Członkowskie zachowują do dyspozycji pozostałych Państw Członkowskich i Komisji uaktualnione informacje dotyczące przedsiębiorstw z sektora materiałów wybuchowych posiadających licencje i zezwolenia określone w art. 1 ust. 4.

ò nowy

Podmioty gospodarcze posiadają licencję lub zezwolenie uprawniające do wytwarzania, składowania, używania, przemieszczania materiałów wybuchowych lub handlu nimi.

Pierwszy akapit nie ma zastosowania do osób zatrudnionych przez podmiot gospodarczy posiadający licencję lub zezwolenie.

Artykuł 6 [artykuł R2 decyzji nr 768/2008/WE] Obowiązki producentów

1. Producenci wprowadzający materiały wybuchowe do obrotu lub używający je gwarantują, że zostały one zaprojektowane i wyprodukowane zgodnie z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

2. Producenci sporządzają dokumentację techniczną, o której mowa w załączniku II, oraz przeprowadzają lub zlecają przeprowadzenie procedury oceny zgodności, o której mowa w art. 19.

W przypadku wykazania zgodności materiału wybuchowego z obowiązującymi wymaganiami w wyniku przeprowadzenia tej procedury, producenci sporządzają deklarację zgodności UE i umieszczają oznakowanie CE.

Oznakowanie CE nie musi być umieszczone na materiałach wybuchowych wyprodukowanych na własny użytek, materiałach wybuchowych przemieszczanych i dostarczanych bez opakowania lub w ciężarówkach z zamontowanymi pompami w celu bezpośredniego wyładowania do otworu wybuchowego oraz materiałów wybuchowych wyprodukowanych w miejscu wykonywania prac z użyciem materiałów wybuchowych i ładowanych bezpośrednio po wyprodukowaniu (tzw. produkcja in situ).

3. Producenci przechowują dokumentację techniczną oraz deklarację zgodności UE przez okres co najmniej 10 lat od momentu wprowadzenia materiału wybuchowego do obrotu.

4. Producenci są zobowiązani zapewnić stosowanie procedur mających na celu zapewnienie zgodności produkcji seryjnej. Należy odpowiednio uwzględnić zmiany w projekcie i cechach charakterystycznych materiału wybuchowego oraz zmiany w normach zharmonizowanych lub specyfikacjach technicznych stanowiących odniesienie dla stwierdzenia zgodności materiału wybuchowego.

5. Producenci dopilnowują, by ich materiały wybuchowe opatrzone były niepowtarzalnym identyfikatorem zgodnie z dyrektywą Komisji 2008/43/WE[17].

6. Producenci zapewniają dołączenie do swoich materiałów wybuchowych instrukcji obsługi oraz dostarczenie informacji na temat bezpieczeństwa w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, określonym przez zainteresowane państwo członkowskie.

7. Producenci, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu materiał wybuchowy nie jest zgodny z niniejszą dyrektywą, są zobowiązani natychmiast wprowadzić konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności materiału wybuchowego, jego wycofania lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto jeżeli materiał wybuchowy stwarza zagrożenie, niezwłocznie informują oni o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których materiał wybuchowy został udostępniony, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz wprowadzonych środków naprawczych.

8. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego producenci udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację konieczną do ustalenia zgodności materiału wybuchowego z wymaganiami, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają materiały wybuchowe wprowadzone przez nich do obrotu.

Artykuł 7 [artykuł R3 decyzji nr 768/2008/WE] Upoważnieni przedstawiciele

1. Na podstawie pisemnego pełnomocnictwa producenci mogą wyznaczyć upoważnionego przedstawiciela.

Obowiązki określone w art. 6 ust. 1 oraz sporządzanie dokumentacji technicznej nie wchodzi w zakres pełnomocnictwa upoważnionego przedstawiciela.

2. Upoważnieni przedstawiciele wykonują zadania określone w pełnomocnictwie otrzymanym od producenta. Pełnomocnictwo musi umożliwiać upoważnionemu przedstawicielowi wykonywanie co najmniej następujących obowiązków:

(a) a)          przechowywanie deklaracji zgodności UE i dokumentacji technicznej do dyspozycji krajowych organów nadzoru przez okres 10 lat od momentu wprowadzenia materiału wybuchowego do obrotu;

(b) b)         na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego udzielanie mu wszelkich informacji i udostępnianie dokumentacji koniecznej do wykazania zgodności materiału wybuchowego z wymaganiami;

(c) c)          na żądanie właściwego krajowego organu podejmowanie z nim współpracy w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają materiały wybuchowe objęte pełnomocnictwem upoważnionego przedstawiciela.

Artykuł 8 [artykuł R4 decyzji nr 768/2008/WE] Obowiązki importerów

1. Importerzy są zobowiązani do wprowadzania do obrotu wyłącznie materiałów wybuchowych zgodnych z wymaganiami.

2. Przed wprowadzeniem materiału wybuchowego do obrotu importerzy gwarantują, że producent przeprowadził odpowiednią procedurę oceny zgodności. Gwarantują oni, że producent sporządził dokumentację techniczną, że materiał wybuchowy jest opatrzony oznakowaniem CE i że dołączono do niego wymagane dokumenty.

Jeżeli importer uznaje lub ma powody, by uważać, że materiał wybuchowy nie jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w załączniku I, nie wolno mu wprowadzać materiału wybuchowego do obrotu, dopóki nie zostanie zapewniona jego zgodność. Jeżeli materiał wybuchowy stwarza zagrożenie, importer informuje o tym producenta oraz organy odpowiedzialne za nadzór rynku.

3. Importerzy dopilnowują, by przywożone przez nich materiały wybuchowe opatrzone były niepowtarzalnym identyfikatorem zgodnie z dyrektywą 2008/43/WE.

4. Importerzy zapewniają dołączenie do materiału wybuchowego instrukcji obsługi oraz informacji na temat bezpieczeństwa w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, określonym przez zainteresowane państwo członkowskie.

5. Importerzy są zobowiązani dopilnować, aby w czasie, gdy ponoszą odpowiedzialność za materiał wybuchowy, warunki jego składowania i przewożenia nie wpływały ujemnie na jego zgodność z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

6. Importerzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu materiał wybuchowy nie jest zgodny z wymogami niniejszej dyrektywy, są zobowiązani natychmiast wprowadzić konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności materiału wybuchowego, jego wycofania lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto jeżeli materiał wybuchowy stwarza zagrożenie, niezwłocznie informują oni o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których materiał wybuchowy został udostępniony, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz wprowadzonych środków naprawczych.

7. Importerzy są zobowiązani przechowywać kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów nadzoru rynku przez okres co najmniej 10 lat od momentu wprowadzenia materiału wybuchowego do obrotu i zapewnić dostępność dokumentacji technicznej dla tych organów na ich żądanie.

8. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego importerzy udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację konieczną do wykazania zgodności materiału wybuchowego z wymaganiami, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają materiały wybuchowe wprowadzone przez nich do obrotu.

Artykuł 9 [artykuł R5 decyzji nr 768/2008/WE] Obowiązki dystrybutorów

1. Dystrybutorzy zobowiązani są zachować w swoich działaniach ostrożność, by upewnić się, czy materiał wybuchowy, który udostępniają na rynku, jest zgodny z wymaganiami niniejszej dyrektywy.

2. Przed udostępnieniem materiału wybuchowego na rynku dystrybutorzy sprawdzają, czy materiał wybuchowy jest opatrzony oznakowaniem CE, czy towarzyszą mu wymagane dokumenty oraz instrukcje i informacje dotyczące bezpieczeństwa w języku zrozumiałym dla użytkowników końcowych w państwie członkowskim, w którym materiał wybuchowy jest udostępniany na rynku, a także czy producent i importer spełnili wymagania określone w dyrektywie 2008/43/WE.

Jeżeli dystrybutor uznaje lub ma powody, by uważać, że materiał wybuchowy nie jest zgodny z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w załączniku I, nie wolno mu udostępniać materiału wybuchowego na rynku, dopóki nie zostanie zapewniona jego zgodność. Jeżeli materiał wybuchowy stwarza zagrożenie, dystrybutor informuje o tym producenta lub importera oraz organy odpowiedzialne za nadzór rynku.

3. Dystrybutorzy są zobowiązani zapewnić, aby w czasie, gdy ponoszą odpowiedzialność za materiał wybuchowy, warunki jego składowania i przewożenia nie wpływały ujemnie na jego zgodność z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

4. Dystrybutorzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że udostępniony przez nich na rynku materiał wybuchowy nie jest zgodny z niniejszą dyrektywą, zapewniają wprowadzenie koniecznych środków naprawczych w celu zapewnienia zgodności materiału wybuchowego, jego wycofania lub odzyskania, stosownie do okoliczności. Ponadto jeżeli materiał wybuchowy stwarza zagrożenie, niezwłocznie informują oni o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których materiał wybuchowy został udostępniony, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz wprowadzonych środków naprawczych.

5. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego dystrybutorzy udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację konieczną do wykazania zgodności materiału wybuchowego z wymaganiami. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę w działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają materiały wybuchowe udostępnione przez nich na rynku.

Artykuł 10 Przypadki, w których obowiązki producentów dotyczą importerów i dystrybutorów

Importera lub dystrybutora uważa się za producenta do celów niniejszej dyrektywy i w konsekwencji podlegają oni obowiązkom producenta określonym w art. 6, jeżeli wprowadzają oni materiał wybuchowy do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym albo modyfikują materiał wybuchowy już znajdujący się w obrocie w taki sposób, że może to mieć wpływ na zgodność z niniejszą dyrektywą.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ROZDZIAŁ 3III

Przepisy dotyczące Ö zabezpieczenia Õ nadzoru nad przemieszczaniem we Wspólnocie

Artykuł 119  Ö Przemieszczanie materiałów wybuchowych Õ

1.           Materiały wybuchowe objęte niniejszą dyrektywą mogą być przemieszczane jedynie zgodnie z następującymi ust.ępami Ö 2 do 8 Õ.

ê 93/15/EWG

2. Kontrole wykonywane zgodnie z prawem wspólnotowym lub prawem krajowym w przypadku przemieszczania materiałów wybuchowych objęte niniejszym artykułem nie są już wykonywane jako wewnętrzne kontrole graniczne, ale wyłącznie jako część zwykłych procedur kontrolnych stosowanych w sposób niedyskryminacyjny na całym terytorium Wspólnoty.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

23.         Odbiorca musi uzyskać zgodę na przemieszczenie materiałów wybuchowych od właściwego organu w miejscu Ö w państwie członkowskim Õ przeznaczenia. Właściwy organ sprawdza, czy odbiorca jest zgodnie z prawem upoważniony do nabywania materiałów wybuchowych oraz czy posiada on niezbędne licencje Ö lub Õ i zezwolenia. Osoba odpowiedzialna za przewóz Ö przemieszczenie Õ musi powiadomić właściwe władze Ö organy Õ tranzytowego pPaństwa lub pPaństw Cczłonkowskich tranzytu, że Ö o każdym przewozie materiałów wybuchowych Õ przez terytorium tego pPaństwa lub tych pPaństw będą przewożone materiały wybuchowe; wymagana jest ich zgoda Ö , i zobowiązana jest uzyskać wcześniejszą zgodę od danych państw członkowskich tranzytu Õ.

34.         Jeżeli pPaństwo cCzłonkowskie uzna, że istnieje problem dotyczący weryfikacji uprawnień do nabywania materiałów wybuchowych określonych w ust. 23, pPaństwo to bezzwłocznie przesyła wszelkie dostępne informacje na ten temat Komisji, która ð informuje o tym pozostałe państwa członkowskie ï przedstawi sprawę komitetowi przewidzianemu w art. 13.

45.         Jeżeli właściwy organ w miejscu Ö państwie członkowskim Õ przeznaczenia wyda zgodę na przemieszczenie, wyśle odbiorcy dokument zawierający wszelkie informacje określone w ust. 57. Ten dokument musi towarzyszyć materiałom wybuchowym aż do ich przybycia na miejsce przeznaczenia. Musi być on być okazany na żądanie właściwych władz Ö organów Õ. Kopię tego dokumentu przechowuje odbiorca, który okazuje go do wglądu na żądanie właściwegoych władz Ö organu Õ miejsca Ö w państwie członkowskim Õ przeznaczenia.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

57.         W przypadku gdy przemieszczenie materiałów wybuchowych musi być specjalnie nadzorowane celem spełnienia szczególnych wymagań bezpieczeństwa Ö dotyczących zabezpieczenia Õ na terytorium lub części terytorium pPaństwa cCzłonkowskiego, to przed jego rozpoczęciem odbiorca dostarczy właściwemu organowi w miejscu Ö w państwie członkowskim Õ przeznaczenia następujące informacje:

ê 93/15/EWG (dostosowany)

a)      nazwiska Ö nazwy Õ i adresy zainteresowanych podmiotów gospodarczych; informacje te muszą być wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić kontakt z podmiotami gospodarczymi i uzyskanie potwierdzenia, że dane osoby są zgodnie z prawem upoważnione do otrzymania przesyłki,

ê 93/15/EWG

b)      liczba i ilość przemieszczanych materiałów wybuchowych;,

c)      pełny opis danych materiałów wybuchowych i środków pozwalających na ich identyfikację, łącznie z numerem identyfikacyjnym Narodów Zjednoczonych;,

d)      jeżeli materiały wybuchowe mają zostać wprowadzone do obrotu, informacje na temat zgodności z warunkami wprowadzania do obrotu;,

e)      środki transportu i trasa przemieszczania;,

f)       przewidywane daty wyjazdu i przybycia;,

g)      w stosownych przypadkach miarę potrzeby, dokładnie określone punkty wjazdu do pPaństw cCzłonkowskich i wyjazdu z pPaństw cCzłonkowskich.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

Ö Informacje, o których mowa w lit. a) pierwszego akapitu muszą być wystarczająco szczegółowe, aby umożliwić kontakt z podmiotami gospodarczymi i uzyskanie potwierdzenia, że dane osoby są upoważnione do otrzymania przesyłki. Õ

Właściwye Ö organ Õ władze w Ö państwie członkowskim Õ miejscu przeznaczenia badają warunki, na jakich może odbywać się przemieszczanie, ze szczególnym uwzględnieniem szczególnych wymagań Ö dotyczących zabezpieczenia Õ bezpieczeństwa. Jeżeli szczególne wymagania Ö dotyczące zabezpieczenia Õ bezpieczeństwa są spełnione, udziela się zgody na przemieszczenie. W przypadku tranzytu przez terytorium innych pPaństw cCzłonkowskich, pPaństwa te w podobny sposób sprawdzają i zatwierdzają, na jednakowych warunkach, szczegóły dotyczące przemieszczenia.

6.           Jeżeli właściwy organ pPaństwa cCzłonkowskiego uzna, że szczególne wymagania Ö dotyczące zabezpieczenia Õ bezpieczeństwa wymienione w ust. 45 ð i 5 ï nie są niezbędne, materiały wybuchowe mogą być przemieszczane na terytorium tego pPaństwa lub jego części bez wcześniejszego Ö dostarczenia informacji Õ powiadamiania w rozumieniu ust. 57. Właściwy organ Ö w państwie członkowskim Õ miejsca przeznaczenia udziela zgody na czas określony z możliwością jejgo zawieszenia lub wycofania w każdym momencie na podstawie uzasadnionych przyczyn. Dokument określony w ust. 45, który musi towarzyszyć materiałom wybuchowym do ich przybycia na miejsce przeznaczenia, odnosi się jedynie do Ö tej Õ wyżej wymienionej zgody.

78.         Bez uszczerbku dla zwykłych kontroli, które pPaństwo cCzłonkowskie wysyłki przeprowadza na swoim terytorium, na wniosek zainteresowanych właściwych Ö organów Õ władz, odbiorcy i Ö zainteresowane Õ podmioty gospodarcze zaangażowane w sektorze materiałów wybuchowych przekazują Ö organom Õ władzom pPaństwa cCzłonkowskiego wysyłki oraz pPaństwa cCzłonkowskiego tranzytu wszystkie posiadane istotne informacje na temat przemieszczenia materiałów wybuchowych.

89.         Żaden dostawca nie może przemieszczać materiałów wybuchowych, o ile odbiorca nie uzyska niezbędnych zezwoleń na przemieszczenie zgodnie z przepisami ust. 23, 45, 56 i 67.

Artykuł 1210  Ö Przemieszczanie amunicji Õ

1. Amunicję można przemieszczać z jednego pPaństwa cCzłonkowskiego do drugiego tylko zgodnie z procedurą przewidzianą w następujących ust.ępach Ö 2 do 5 Õ. Przepisy Ö Ustępy Õ te mają również zastosowanie do przemieszczeaniań amunicji w sprzedaży wysyłkowej.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

2. Jeżeli ma mieć miejsce przemieszczenie amunicji z jednego pPaństwa cCzłonkowskiego do drugiego, przed dokonaniem wysyłki zainteresowana osoba przekazujże pPaństwu cCzłonkowskiemu, w którym znajduje się ta amunicja, następujące informacje:

a)      nazwiska i adresy osoby sprzedającej lub przemieszczającej amunicję, osoby kupującej lub nabywającej amunicję oraz, jeżeli to konieczne Ö w stosownych przypadkach Õ , właściciela;,

b)      adres, pod jaki amunicja ma być wysłana lub przetransportowana;,

c)      ilość amunicji, jaka ma zostać wysłana lub przetransportowana;,

d)      dane umożliwiające identyfikację amunicji oraz wskazaniea, że amunicja została poddana kontroli zgodnie z Konwencją z dnia 1 lipca 1969 r. o wzajemnym uznawaniu oznakowania broni krótkiej;,

e)      środki transportu;,

f)       data wysyłki i przewidywana data przybycia.

ê 93/15/EEC (dostosowany)

Informacje wymienione w dwóch ostatnich tiret lit. e) i f) pierwszego akapitu nie muszą być przekazywane w przypadku Ö przemieszczenia Õ przesyłki między osobami handlującymi. Państwo cCzłonkowskie bada warunki, na jakich ma się odbyć przemieszczenie, szczególnie w odniesieniu do Ö zabezpieczenia Õ bezpieczeństwa. Jeżeli pPaństwo cCzłonkowskie wyraża zgodę na takie przemieszczenie, wydaje ono licencję zawierającą wszystkie dane szczegółowe wskazane w pierwszym akapicie. Licencja ta towarzyszy amunicji aż do jej przybycia na miejsce przeznaczenia.; Jjest onao okazywanae na każde żądanie właściwych Ö organów Õ władz pPaństw cCzłonkowskich.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

3. Każde pPaństwo cCzłonkowskie może przyznać osobom handlującym prawo do przemieszczania amunicji z jego terytorium do osoby handlującej mającej siedzibę w innym pPaństwie cCzłonkowskim bez uprzedniego zezwolenia określonego w ust. 2. W tym celu wydaje ono zezwolenie ważne przez 3 trzy lata, które może być w każdej chwili zawieszone lub anulowane uzasadnioną decyzją. Dokument odnoszący się do tego zezwolenia musi towarzyszyć amunicji aż do jej przybycia na miejsce przeznaczenia. Musi być ono okazywanye w każdym przypadku, gdy zażądają tego właściwe Ö organy Õ władze pPaństw cCzłonkowskich.

Przed realizacją przemieszczenia osoba handlująca przekazuje władzom Ö organom Õ pPaństwa cCzłonkowskiego, z którego ma się odbyć przemieszczenie, wszystkie dane szczegółowe wymienione w ust. 2 akapit pierwszy.

4. Każde pPaństwo cCzłonkowskie dostarczay innym Ö pozostałym Õ pPaństwom cCzłonkowskim wykaz amunicji, na której przemieszczenie na jego terytorium może być wydane zezwolenie bez uprzedniej zgody tego państwa.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

Takie wykazy amunicji są przekazywane osobom handlującym, które uzyskały zgodę na przemieszczanie amunicji bez wcześniejszego zezwolenia Ö zgodnie z Õ na mocy procedurąy przewidzianąej w ust. 3.

ê 93/15/EWG

5. Każde pPaństwo cCzłonkowskie przekazujże wszystkie użyteczne znajdujące się w jego dyspozycji informacje, którymi dysponuje, dotyczące ostatecznych przemieszczeń amunicji pPaństwu cCzłonkowskiemu, na którego terytorium dokonano takiego przemieszczenia.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

Wszelkie informacje, które pPaństwa cCzłonkowskie otrzymują Ö zgodnie z ust. 2 i 3 Õ w drodze procedur ustanowionych w niniejszym artykule, są przekazywane pPaństwom cCzłonkowskim miejsca przeznaczenia nie później niż w momencie odpowiednich przemieszczeń Ö oraz Õ lub, gdy właściwe Ö w stosownych przypadkach Õ , pPaństwom cCzłonkowskim tranzytu nie później niż w momencie przemieszczenia Ö do państw członkowskich tranzytu Õ.

Artykuł 1311  Ö Odstępstwa dotyczące zabezpieczenia Õ

W drodze odstępstwa od przepisów art. 119 ust. 3, art. 9 ust. 5, art. 9 ust. 6 i art. 9 ust. 7 oraz art. 1210 w przypadku poważnych zagrożeń lub zamachów na bezpieczeństwo publiczne Ö na skutek Õ poprzez nielegalnego posiadaniae lub zastosowaniae materiałów wybuchowych lub amunicji objętych niniejszą dyrektywą pPaństwo cCzłonkowskie może podjąć Ö wprowadzić Õ wszelkie niezbędne środki dotyczące przemieszczania materiałów wybuchowych lub amunicji w celu zapobiegania takiemu nielegalnemu posiadaniu lub użyciu.

Działania te Ö Środki, o których mowa w akapicie pierwszym, muszą respektować Õ respektują zasadę proporcjonalności Nie mogą one stanowić ani środków arbitralnej dyskryminacji, ani ukrytych ograniczeń w handlu między pPaństwami cCzłonkowskimi.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

Każde pPaństwo cCzłonkowskie, które przyjmuje takie środki, powiadamia o nich niezwłocznie Komisję. Komisja powiadamia o tym Ö pozostałe Õ inne pPaństwa cCzłonkowskie.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ROZDZIAŁ IV

Pozostałe przepisy

Artykuł 1412  Ö Wymiana informacji Õ

1. Państwa cCzłonkowskie utworzą sieci wymiany informacji w celu wprowadzenia w życie art. 119 i 1210. PoiInformują one pozostałe pPaństwa cCzłonkowskie oraz Komisję na temat krajowych organów odpowiedzialnych za przekazywanie i odbiór informacji oraz za stosowanie procedur określonych we Ö tych Õ wspomnianych artykułach. 9 i 10.

ò nowy

Państwa członkowskie zachowują do dyspozycji pozostałych państw członkowskich i Komisji uaktualnione informacje dotyczące podmiotów gospodarczych posiadających licencje lub zezwolenia określone w art. 5.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

2. Do celów wykonania niniejszej dyrektywy stosuje się Ö odpowiednio Õ mutatis mutandis przepisy rozporządzeniea (WE) nr 515/97 (EWG) nr 1468/81, w szczególności Ö wymagania Õ dotyczące poufności.

ê (WE) 219/2009 (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 15 Ö Identyfikacja i identyfikowalność materiałów wybuchowych Õ

Państwa członkowskie upewniają się, Ö że Õ czy takie przedsiębiorstwa ð podmioty gospodarcze ï posiadają system rejestracji materiałów wybuchowych umożliwiający w każdym momencie identyfikację posiadacza materiałów wybuchowych.

ê (WE) 219/2009 (dostosowany)

ð nowy

Komisja może przyjąć środki Ö akty wykonawcze Õ określające Ö warunki stosowania Õ przepisy wykonawcze do niniejszego Ö pierwszego Õ akapitu ð w celu ustanowienia systemu niepowtarzalnej identyfikacji i identyfikowalności na poziomie unijnym ï. ð Wspomniane akty wykonawcze ï Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez uzupełnienie jej, przyjmuje się zgodnie z procedurą ð sprawdzającą ï regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 47 ust. 2 13 ust. 4.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

Przedsiębiorstwa w sektorze materiałów wybuchowych ð Podmioty gospodarcze ï prowadzą takie rejestry swoich transakcji, jakie potrzebne są do spełnienia obowiązków wymienionych w akapicie pierwszym niniejszym artykule.

Dokumenty określone w akapicie pierwszym i drugim niniejszym artykule muszą być przechowywane co najmniej przez trzy lata ð dziesięć lat ï od końca roku kalendarzowego, w którym miała miejsce zarejestrowana transakcja, nawet jeżeli przedsiębiorstwo ð podmiot gospodarczy ï zaprzestało działalności handlowej. Dokumenty te muszą być niezwłocznie udostępniane do inspekcji Ö wglądu Õ na żądanie właściwych władz Ö organów Õ.

Artykuł 15

Państwa Członkowskie zapewniają właściwe oznakowanie materiałów wybuchowych.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

Artykuł 16  Ö Wydawanie zezwoleń na działalność produkcyjną Õ

Jeżeli pPaństwo cCzłonkowskie wydaje licencję lub zezwolenie Ö , o którym mowa w art. 5, na Õ w celu umożliwienia prowadzenia działalności związanej z wytwarzaniem materiałów wybuchowych, sprawdza ono w szczególności, czy odpowiedzialne osoby są w stanie spełnić zobowiązania techniczne, jakie na siebie przyjmują.

Artykuł 1718  Ö Zajęcie Õ

Każde pPaństwo cCzłonkowskie w ramach prawa krajowego przyjmuje niezbędne środki w celu umożliwienia właściwym Ö organom Õ władzom konfiskaty Ö zajęcia Õ wszelkich Ö materiałów wybuchowych Õ produktów objętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, jeżeli istnieją wystarczające dowody, że produkt ten będązie Ö one Õ nielegalnie nabytey, użytkowaney lub odsprzedawaney.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

Rozdział 4

Ö Zgodność materiału wybuchowego z wymaganiami Õ

Artykuł 184 [artykuł R8 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Domniemanie zgodności Õ

1. Ö Przyjmuje się, że Õ mMateriały wybuchowe objęte zakresem niniejszej dyrektywy, zgodne z odpowiednimi normami krajowymi transponującymi normamiy zharmonizowanymie Ö lub ich częściami Õ, do których odniesienia zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ö Unii Õ Wspólnot Europejskiejch, są uznawane przez Państwa Członkowskie za zgodne z zasadniczymi wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w art. 3. Państwa Członkowskie opublikują odniesienia do krajowych norm transponujących Ö ujętymi w Õ tyche zharmonizowane normachy Ö lub ich częściach, określonymi w załączniku I Õ.

ò nowy

Jeżeli dana norma zharmonizowana spełnia wymagania, które obejmuje i które określono w załączniku I lub w art. 27, Komisja publikuje odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ê 93/15/EWG

2. Komisja przedstawi szczegółowe informacje dotyczące prac przeprowadzonych w dziedzinie norm zharmonizowanych w ramach sprawozdania przedstawianego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ze stosowania dyrektywy 83/189/EWG i przewidzianego w art. 11 ust. 2 tej dyrektywy.

Artykuł 5

Jeżeli Państwo Członkowskie lub Komisja uznają, że zharmonizowane normy określone w art. 4 nie spełniają w pełni zasadniczych wymagań określonych w art. 3, Komisja lub dane Państwo Członkowskie przekazuje sprawę Stałemu Komitetowi ustanowionemu dyrektywą 83/189/EWG, podając powody. Komitet niezwłocznie wydaje opinię.

W świetle opinii Komitetu Komisja powiadamia Państwa Członkowskie o środkach, jakie mają zostać podjęte w odniesieniu do norm i publikacji określonych w art. 4.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 196  Ö Procedury oceny zgodności Õ

1.Procedury badania Ö oceny Õ zgodności materiałów wybuchowych obejmują Ö dowolną z poniższych procedur Õ :

(a) badanie typu WE Ö UE Õ (moduł B) określone w załączniku II pkt 1 oraz zależnie od wyboru Ö producenta Õ wytwórcy jednąo z następujących Ö procedur Õ:

(i)      badanie zgodności z typem ð w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz nadzorowana kontrola produktów w losowych odstępach czasu ï moduł C2) określone w załączniku II pkt 2,

(ii)     Ö badanie zgodności z typem w oparciu o Õ procedura zapewnieniea jakości Ö procesu Õ produkcji (moduł D) określonea w załączniku II pkt 3,

(iii)     Ö badanie zgodności z typem w oparciu o Õ procedura zapewnieniea jakości Ö produktu Õ produkcji (moduł E) określonea w załączniku II pkt 4,

(iv)    Ö badanie zgodności z typem w oparciu o weryfikację Õ sprawdzanie produktu (moduł F) określone w załączniku II pkt 5,; lub

(b) Ö badanie zgodności w oparciu o weryfikację Õ sprawdzanie jednostkowąe (moduł G) określone w załączniku II pkt 6.

ò nowy

Artykuł 20 [artykuł R10 decyzji nr 768/2008/WE] Deklaracja zgodności UE

1. Deklaracja zgodności UE musi stwierdzać, że wykazano spełnienie zasadniczych wymagań bezpieczeństwa określonych w załączniku I.

2. Deklaracja zgodności UE ma wzorcowy układ określony w załączniku III do decyzji nr 768/2008/WE, zawiera elementy określone w odpowiednich modułach opisanych w załączniku II do niniejszej dyrektywy oraz jest systematycznie aktualizowana. Musi ona zostać przetłumaczona na język lub języki wymagane przez państwo członkowskie, w którym materiał wybuchowy wprowadza się do obrotu lub udostępnia na rynku.

3. Jeżeli materiał wybuchowy podlega więcej niż jednemu aktowi prawa unijnego wymagającemu deklaracji zgodności UE, sporządzana jest jedna deklaracja zgodności UE odnosząca się do wszystkich takich aktów prawa unijnego. W deklaracji takiej muszą być wskazane odpowiednie akty prawne, włącznie z odniesieniem do publikacji.

4. Poprzez sporządzenie deklaracji zgodności UE producent przyjmuje na siebie odpowiedzialność za zgodność materiału wybuchowego.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

ZAŁĄCZNIK IV

OZNAKOWANIE ZGODNOŚCI

Artykuł 21 [artykuł R11 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Ogólne zasady dotyczące oznakowania CE Õ

Oznakowanie zgodności WE Ö CE Õ ð podlega ogólnym zasadom określonym w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008. ï składa się z liter „CE” w następującej formie:

Jeżeli oznakowanie WE zostanie zmniejszone lub powiększone, muszą być zachowane proporcje powyższego rysunku.

Artykuł 227 [artykuł R12 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Reguły i warunki umieszczania oznakowania CE Õ

1.           Oznakowanie zgodności WE Ö CE Õ jest umieszczane się Ö na materiale wybuchowym. Õ w taki, sposób, aby było widoczne, Ö czytelne Õ łatwe do odczytania i Ö niemożliwe do usunięcia. Õ trwałe na samych materiałach wybuchowych lub, Jjeżeli nie Ö ma takiej możliwości Õ jest to możliwe ð lub gwarancji z uwagi na charakter materiału wybuchowego załącza się je do ï , na przymocowanej do nich tabliczce znamionowej albo, jeśli dwie pierwsze metody nie są możliwe do zastosowania, na opakowaniau ð oraz do dokumentów towarzyszących ï. Tabliczka znamionowa musi być tak zaprojektowana, aby uniemożliwić jej ponowne użycie.

ò nowy

2.           Oznakowanie CE umieszcza się przed wprowadzeniem materiału wybuchowego do obrotu.

3.           Za oznakowaniem CE podaje się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, jeżeli jednostka taka jest zaangażowana na etapie kontroli produkcji.

4.           Numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej umieszcza sama jednostka, lub producent albo jego upoważniony przedstawiciel, według wskazówek jednostki notyfikowanej.

5.           Za oznakowaniem CE oraz, w stosownych przypadkach, numerem identyfikacyjnym, o którym mowa w ust. 3, można umieścić piktogram lub innego rodzaju znak wskazujący na szczególne zagrożenie lub zastosowanie.

ê 93/15/EWG (nowy)

Wzór oznakowania WE, jaki należy stosować, jest przedstawiony w załączniku IV.

2. Zakazane jest umieszczanie na materiałach wybuchowych jakichkolwiek znaków lub napisów, których znaczenie i styl pisma osoby trzecie mogłyby mylić z oznakowaniem WE. Wszelkie inne znaki mogą być umieszczane na materiałach wybuchowych, pod warunkiem że nie pogorszy to widoczności i czytelności oznakowania WE.

3. Bez uszczerbku dla przepisów art. 8:

a)           jeżeli Państwo Członkowskie ustali, że oznakowanie WE zostało umieszczone bezprawnie, wytwórca, jego przedstawiciel lub, w przypadku ich braku, osoba odpowiedzialna za wprowadzenie przedmiotowego produktu do obrotu wspólnotowego będzie zobowiązana do przywrócenia zgodności produktu z przepisami dotyczącymi znakowania oraz zaprzestanie naruszeń na warunkach nałożonych przez Państwa Członkowskie;

b)           jeżeli niezgodność nadal się utrzymuje, Państwo Członkowskie musi podjąć wszelkie właściwe środki w celu ograniczenia lub zakazania wprowadzania do obrotu danego produktu lub zapewnienia jego wycofania z obrotu zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 8.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

ROZDZIAŁ 5

Ö Notyfikowanie jednostek oceniających zgodność Õ

Artykuł 23 [artykuł R13 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Notyfikacja Õ

2. Państwa cCzłonkowskie notyfikują Komisji i Ö pozostałym Õ innym pPaństwom cCzłonkowskim wyznaczone przez siebie jednostki ð upoważnione do ï Ö wykonywania Õ , które będą przeprowadzać wyżej wymienione procedury oceny zgodności, jak również wyznaczone dla nich szczególne zadańnia, a także nadane im wcześniej przez Komisję numery identyfikacyjne ð w zakresie oceny zgodności w charakterze stron trzecich na podstawie niniejszej dyrektywy ï.

ò nowy

Artykuł 24 [artykuł R14 decyzji nr 768/2008/WE] Organy notyfikujące

1. Państwa członkowskie wyznaczają organ notyfikujący, który odpowiada za opracowanie i stosowanie procedur koniecznych do oceny i notyfikowania jednostek oceniających zgodność oraz za monitorowanie jednostek notyfikowanych, w tym za zgodność z art. 29.

2. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że ocena oraz monitorowanie, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane przez krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 765/2008 oraz zgodnie z nimi.

Artykuł 25 [artykuł R15 decyzji nr 768/2008/WE] Wymagania dotyczące organów notyfikujących

1. Organ notyfikujący musi być ustanowiony w sposób niepowodujący konfliktu interesów między organem notyfikującym a jednostkami oceniającymi zgodność.

2. Sposób organizacji i funkcjonowania organu notyfikującego musi zapewniać obiektywność i bezstronność jego działalności.

3. Sposób organizacji organu notyfikującego musi zapewniać podejmowanie każdej decyzji dotyczącej notyfikowania jednostki oceniającej zgodność przez kompetentne osoby spoza grona osób przeprowadzających ocenę.

4. Organ notyfikujący nie może oferować ani realizować żadnych działań pozostających w gestii jednostek oceniających zgodność, ani nie może świadczyć usług w zakresie konsultacji na zasadach komercyjnych, konkurując z innymi podmiotami.

5. Organ notyfikujący zapewnia poufność informacji, które otrzymuje.

6. Organ notyfikujący musi dysponować odpowiednią liczbą pracowników posiadających kompetencje do właściwego wykonywania swoich zadań.

Artykuł 26 [artykuł R16 decyzji nr 768/2008/WE] Obowiązki organów notyfikujących w zakresie informowania

Państwa członkowskie informują Komisję o swoich procedurach oceny i notyfikowania jednostek oceniających zgodność i monitorowania jednostek notyfikowanych oraz o wszelkich zmianach w tym zakresie.

Komisja udostępnia te informacje do wiadomości publicznej.

ê 93/15/EWG (nowy)

Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich wykaz jednostek notyfikowanych wraz z ich numerami identyfikacyjnymi oraz zadaniami, które zostały im przydzielone. Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

Podczas oceny jednostek, które mają zostać notyfikowane Komisji, Państwa Członkowskie stosują minimalne kryteria wymienione w załączniku III. Jednostki spełniające kryteria oceny ustanowione w odpowiednich normach zharmonizowanych uważa się za spełniające odpowiednie kryteria minimalne.

Państwo Członkowskie, które notyfikowało Komisji określoną jednostkę, wycofuje notyfikację, jeżeli odkryje, że jednostka ta przestała spełniać kryteria określone w akapicie drugim. Państwo to niezwłocznie powiadamia o tym inne Państwa Członkowskie i Komisję.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK III

MINIMALNE KRYTERIA, KTÓRE POWINNY BYĆ UWZGLĘDNIANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE PRZY NOTYFIKACJI JEDNOSTEK

Artykuł 27 [artykuł R17 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Wymagania dotyczące jednostek notyfikowanych Õ

ò nowy

1. Do celów notyfikacji jednostka oceniająca zgodność musi spełniać wymagania określone w ust. 2–11.

2. Jednostka oceniająca zgodność musi być powołana na podstawie prawa krajowego i posiadać osobowość prawną.

3. Jednostka oceniająca zgodność musi być stroną trzecią, niezależną od organizacji lub materiału wybuchowego, który ocenia.

Jednostkę należącą do stowarzyszenia przedsiębiorców lub zrzeszenia zawodowego reprezentującego przedsiębiorstwa zaangażowane w projektowanie, produkcję, dostarczanie, montowanie, wykorzystywanie lub konserwację materiałów wybuchowych, które ocenia, można uważać za taką jednostkę, pod warunkiem że wykazana została jej niezależność i brak konfliktu interesów.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

41.         Jednostka Ö oceniająca zgodność Õ, jej Ö ścisłe kierownictwo Õ dyrektor i personel Ö oraz pracownicy Õ odpowiedzialniy za przeprowadzanie testów sprawdzających Ö realizację zadań związanych z oceną zgodności Õ nie mogą być projektantami, Ö producentami Õ wytwórcami, dostawcami ani, instalatorami ð , nabywcami, właścicielami, użytkownikami czy konserwatorami ï materiałów wybuchowych, które są przez nich kontrolowane, ani też upoważnionymi przedstawicielami Ö wymienionych Õ żadnej z tych stron. ð Nie wyklucza to wykorzystywania materiałów wybuchowych, które są niezbędne do prowadzenia działalności jednostki oceniającej zgodność, lub wykorzystywania tych produktów do celów osobistych. ï

Ö Jednostka oceniająca zgodność, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności Õ nNie mogą też oni być bezpośrednio lub jako upoważnieni przedstawiciele zaangażowani w projektowanie, ð wytwarzanie czy ï konstruowanie, Ö wprowadzanie do obrotu Õ sprzedaż ð , instalację, użytkowanie ï lub czy konserwację tyakich materiałów wybuchowych ð ani reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność ï. Nie wyklucza to możliwości wymiany informacji technicznych między wytwórcą i jednostką. ð Nie angażują się w działalność, która może zagrozić niezależności ich osądów i wiarygodności w związku z działalnością w zakresie oceny zgodności, w odniesieniu do której podlegają notyfikacji. Dotyczy to w szczególności usług konsultingowych. ï

ð Jednostka oceniająca zgodność zobowiązana jest dopilnować, by działalność jej podwykonawców lub spółek zależnych nie wpływała na poufność, obiektywizm ani bezstronność jej działalności związanej z oceną zgodności. ï

52.         Jednostka Ö oceniająca zgodność Õ i jej personel przeprowadzają testy weryfikacyjne Ö pracownicy zobowiązani są do Õ z najwyższejym stopniem zawodowej rzetelności Ö w realizacji zadań związanych z oceną zgodności, muszą posiadać konieczne kwalifikacje Õ i technicznej kompetencji Ö w danej dziedzinie Õ i nie podlegają Ö mogą być poddawani Õ żadnym naciskom lub wpływom, Ö czy motywacji, zwłaszcza Õ szczególnie finansowejym, które mogłyby Ö mogącym wpływać Õ oddziaływać na ich Ö opinię Õ ocenę lub wyniki Ö oceny zgodności Õ inspekcji, szczególnie ze strony osób lub grup osób zainteresowanych wynikami weryfikacji Ö posiadających interes w wynikach danej działalności Õ.

ò nowy

6.           Jednostka oceniająca zgodność musi być zdolna do realizacji wszystkich zadań związanych z oceną zgodności, przydzielonych jej na mocy art. 19, do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy dana jednostka oceniająca zgodność wykonuje wspomniane zadania samodzielnie, czy są one realizowane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

Przez cały czas, dla każdej procedury oceny zgodności oraz dla każdego rodzaju lub każdej kategorii materiałów wybuchowych, w odniesieniu do których została notyfikowana, dana jednostka oceniająca zgodność musi dysponować niezbędnymi:

(a) pracownikami posiadającymi wiedzę techniczną oraz wystarczające i odpowiednie doświadczenie do realizacji zadań związanych z oceną zgodności;

(b) opisami procedur, zgodnie z którymi przeprowadza się ocenę zgodności, w celu zagwarantowania przejrzystości i powtarzalności tych procedur; jednostka prowadzi odpowiednią politykę i posiada stosowne procedury, dzięki którym możliwe jest odróżnienie zadań wykonywanych w ramach notyfikacji od wszelkiej innej działalności;

(c) procedurami służącymi prowadzeniu działalności przy uwzględnieniu wielkości, sektora i struktury przedsiębiorstw, stopnia złożoności technologii danego produktu oraz masowego lub seryjnego charakteru procesu produkcji.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

3.Jednostka ma do dyspozycji niezbędny personel i Ö Musi Õ posiadać niezbędne Ö środki konieczne do Õ wyposażenie umożliwiające jej prawidłową Ö prawidłowej Õ realizacjię zadań administracyjnych i o charakterze technicznymch Ö i administracyjnym Õ związanych z Ö oceną zgodności Õ weryfikacją; ma Ö , musi mieć Õ również dostęp do Ö wszystkich niezbędnych urządzeń lub obiektów Õ sprzętu wymaganego do szczególnej weryfikacji.

74.         Ö Pracownicy Õ Personel odpowiedzialniy za Ö działania z zakresu oceny zgodności Õ kontrolę posiada Ö muszą posiadać Õ :

a)      gruntowne przeszkolenie techniczne i zawodowe, ð obejmujące całą działalność związaną z oceną zgodności w zakresie będącym przedmiotem notyfikacji; ï

b)      zadowalającą znajomość wymagań związanych z przeprowadzanymi przez nich Ö ocenami Õ testami i odpowiednie Ö uprawnienia do ich przeprowadzania; Õ doświadczenie w ich przeprowadzaniu,

ò nowy

c)      odpowiednią znajomość i zrozumienie zasadniczych wymagań bezpieczeństwa określonych w załączniku I, mających zastosowanie norm zharmonizowanych oraz stosownych przepisów odpowiedniego unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego i przepisów krajowych;

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

d)      umiejętnośćci Ö wymagane do Õ sporządzania Ö certyfikatów, zapisów Õ świadectw, protokołów i sprawozdań Ö dokumentujących wykonanie ocen Õ wymaganych w celu uwierzytelnienia przeprowadzonych testów.

85.         Zagwarantowana jest bezstronność personelu przeprowadzającego inspekcje Ö Należy zagwarantować bezstronność jednostki oceniającej zgodność, jej ścisłego kierownictwa i pracowników wykonujących ocenę Õ.

Jego wWynagrodzenie Ö ścisłego kierownictwa jednostki oceniającej zgodność oraz jej pracowników wykonujących ocenę Õ nie zależy Ö może zależeć Õ od liczby Ö wykonanych ocen Õ przeprowadzonych testów ani od wyników Ö tych ocen Õ takich testów.

96.         Jednostka Ö oceniająca zgodność musi wykupić ubezpieczenie Õ jest ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej, chyba że Ö na mocy prawa krajowego Õ odpowiedzialność ponosi państwo, zgodnie z przepisami prawa krajowego, Ö spoczywa na państwie Õ lub Państwo Członkowskie jest bezpośrednio odpowiedzialne za testy Ö za ocenę zgodności bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie Õ.

107.       Personel Ö Pracownicy Õ jednostki Ö oceniającej zgodność Õ jest zobowiązany do zachowania Ö są zobowiązani dochować Õ tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania swych zadań (z wyjątkiem udzielania ich właściwym władzom administracyjnym państwa, w którym jednostka ta prowadzi swoją działalność) w ramach niniejszej dyrektywy Ö na podstawie załącznika II Õ lub wszelkich innych przepisów prawa krajowego, które ją wykonują Ö w danym zakresie Õ ð , są jednak zwolnieni z tego obowiązku w stosunku do właściwych organów państwa członkowskiego, w którym realizowane są zadania. Prawa własności podlegają ochronie ï.

ò nowy

11.         Jednostka oceniająca zgodność bierze udział w stosownej działalności normalizacyjnej i w działalności grupy koordynującej jednostki notyfikowane, powołanej na podstawie odpowiedniego unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego lub zapewnia informowanie o tej działalności swoich pracowników dokonujących oceny, natomiast decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac takiej grupy zobowiązana jest traktować jak ogólne wytyczne.

Artykuł 28 [artykuł R18 decyzji nr 768/2008/WE] Domniemanie zgodności

Jeżeli jednostka oceniająca zgodność może wykazać, że spełnia kryteria ustanowione w odpowiednich normach zharmonizowanych lub ich częściach, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, to jednostka ta spełnia wymagania określone w art. 27 na zasadzie domniemania, jeżeli odpowiednie normy zharmonizowane obejmują te wymagania.

Artykuł 29 [artykuł R20 decyzji nr 768/2008/WE] Spółki zależne i podwykonawstwo na zlecenie jednostek notyfikowanych

1. W przypadku gdy jednostka notyfikowana zleca podwykonanie określonych zadań związanych z oceną zgodności lub korzysta z usług spółki zależnej, jest ona zobowiązana dopilnować, aby podwykonawca lub spółka zależna spełniała wymagania określone w art. 27, oraz odpowiednio poinformować organ notyfikujący.

2. Jednostka notyfikowana ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub spółki zależne, niezależnie od tego, gdzie posiadają one siedzibę.

3. Może być zlecane podwykonanie działalności lub może być ona wykonywana przez spółkę zależną wyłącznie za zgodą klienta.

4. Jednostka notyfikowana jest zobowiązana przechowywać do dyspozycji organu notyfikującego odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kwalifikacji podwykonawcy lub spółki zależnej oraz prac wykonywanych przez podwykonawcę lub spółkę zależną na mocy załącznika II.

Artykuł 30 [artykuł R22 decyzji nr 768/2008/WE] Wniosek o notyfikację

1. Jednostka oceniająca zgodność przedkłada wniosek o notyfikację organowi notyfikującemu państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę.

2. Do wniosku załącza się opis działań związanych z oceną zgodności, modułu lub modułów oceny zgodności oraz materiału lub materiałów wybuchowych, w odniesieniu do których dana jednostka uważa się za kompetentną, jak również certyfikat akredytacji, jeżeli jest w posiadaniu, wydany przez krajową jednostkę akredytującą, potwierdzający, że dana jednostka oceniająca zgodność spełnia wymagania ustanowione w art. 27.

3. Jeżeli jednostka oceniająca zgodność nie może dostarczyć certyfikatu akredytacji, zobowiązana jest przedłożyć organowi notyfikującemu wszystkie dowody w formie dokumentów, konieczne do sprawdzenia, uznania i regularnego monitorowania jej zgodności z wymaganiami ustanowionymi w art. 27.

Artykuł 31 [artykuł R23 decyzji nr 768/2008/WE] Procedura notyfikacji

1. Organ notyfikujący może notyfikować wyłącznie jednostki oceniające zgodność, które spełniają wymagania ustanowione w art. 27.

2. Jednostki te notyfikuje on Komisji i pozostałym państwom członkowskim z wykorzystaniem systemu notyfikacji elektronicznej, opracowanego i zarządzanego przez Komisję.

3. Do notyfikacji załącza się wszystkie szczegółowe informacje dotyczące działalności związanej z oceną zgodności, modułu lub modułów oceny zgodności, materiału lub materiałów wybuchowych, których to dotyczy, oraz stosowne poświadczenie kompetencji.

4. W przypadku gdy podstawy notyfikacji nie stanowi certyfikat akredytacji określony w art. 30 ust. 2, organ notyfikujący przedkłada Komisji i pozostałym państwom członkowskim dokumenty potwierdzające kompetencje jednostki oceniającej zgodność oraz wprowadzone ustalenia gwarantujące, że jednostka ta będzie systematycznie monitorowana i będzie nadal spełniać wymagania określone w art. 27.

5. Dana jednostka może wykonywać działania jednostki notyfikowanej wyłącznie pod warunkiem, że Komisja i pozostałe państwa członkowskie nie zgłosiły zastrzeżeń w terminie dwóch tygodni od notyfikacji w przypadku korzystania z certyfikatu akredytacji, a w terminie dwóch miesięcy od notyfikacji w przypadku niekorzystania z akredytacji.

Wyłącznie taka jednostka może być uznana za jednostkę notyfikowaną dla celów niniejszej dyrektywy.

6. Wszelkie kolejne zmiany w notyfikacji należy notyfikować Komisji i pozostałym państwom członkowskim.

Artykuł 32 [artykuł R24 decyzji nr 768/2008/WE] Numery identyfikacyjne i wykaz jednostek notyfikowanych

1. Komisja przydziela jednostce notyfikowanej numer identyfikacyjny.

Przydziela ona jeden taki numer, nawet w przypadku gdy dana jednostka jest notyfikowana na mocy różnych unijnych aktów prawnych.

2. Komisja udostępnia do wiadomości publicznej wykaz jednostek notyfikowanych na podstawie niniejszej dyrektywy, włącznie z numerami identyfikacyjnymi, które im przydzielono, oraz informacją na temat rodzaju działalności będącej przedmiotem notyfikacji.

Komisja zapewnia stałą aktualizację tego wykazu.

Artykuł 33 [artykuł R25 decyzji nr 768/2008/WE] Zmiany w notyfikacji

1. W przypadku gdy organ notyfikujący stwierdza lub otrzymuje informację, że jednostka notyfikowana przestała spełniać wymagania określone w art. 27 lub nie wypełnia swoich obowiązków, organ notyfikujący ogranicza, zawiesza lub wycofuje notyfikację, zależnie od sytuacji oraz w zależności od wagi niespełnienia wymagań lub niewypełnienia obowiązków. Niezwłocznie informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

2. W razie ograniczenia, zawieszenia lub wycofania notyfikacji, albo w przypadku zaprzestania działalności przez jednostkę notyfikowaną, notyfikujące państwo członkowskie wprowadza właściwe środki w celu dopilnowania, by aktami tego podmiotu zajęła się inna jednostka notyfikowana lub żeby były one dostępne na żądanie odpowiedzialnych organów notyfikujących i organów nadzoru rynku.

Artykuł 34 [artykuł R26 decyzji nr 768/2008/WE] Kwestionowanie kompetencji jednostek notyfikowanych

1. Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informację o wątpliwościach co do kompetencji jednostki notyfikowanej albo dalszego wywiązywania się przez tę jednostkę z nałożonych na nią obowiązków i zachowania zgodności z wymaganiami.

2. Na żądanie Komisji, notyfikujące państwo członkowskie udziela jej wszelkich informacji dotyczących podstawy notyfikacji lub utrzymania kompetencji danej jednostki.

3. Komisja zapewnia utrzymanie w tajemnicy wszystkich informacji wrażliwych uzyskanych w trakcie dochodzenia.

4. W przypadku gdy Komisja stwierdza, że jednostka notyfikowana nie spełnia wymagań notyfikacji lub przestała je spełniać, informuje o tym fakcie notyfikujące państwo członkowskie i zwraca się do niego o wprowadzenie koniecznych środków naprawczych, włącznie z wycofaniem notyfikacji, jeżeli zachodzi taka potrzeba.

Artykuł 35 [artykuł R27 decyzji nr 768/2008/WE] Obowiązki jednostek notyfikowanych w zakresie dotyczącym ich działalności

1. Jednostki notyfikowane przeprowadzają oceny zgodności według procedur oceny zgodności określonych w załączniku II.

2. Oceny zgodności dokonuje się z zachowaniem odpowiednich proporcji, unikając przy tym zbędnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Jednostki oceniające zgodność wykonują swe zadania, uwzględniając wielkość, sektor i strukturę zaangażowanych przedsiębiorstw, stopień złożoności technologii wykorzystywanych przy produkcji oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcji.

Przestrzega się przy tym jednak stopnia rygoryzmu i poziomu ochrony wymaganych dla zgodności materiału wybuchowego z przepisami niniejszej dyrektywy.

3. Jeżeli jednostka notyfikowana stwierdza, że producent nie spełnił zasadniczych wymagań bezpieczeństwa ustanowionych w załączniku I lub w odpowiednich normach zharmonizowanych czy specyfikacjach technicznych, zobowiązuje ona producenta do wprowadzenia stosownych środków naprawczych i nie wydaje mu certyfikatu zgodności.

4. W przypadku gdy w trakcie monitorowania zgodności w następstwie wydania certyfikatu jednostka notyfikowana stwierdza, że materiał wybuchowy przestał spełniać wymagania, zobowiązuje ona producenta do wprowadzenia stosownych środków naprawczych i zawiesza lub cofa wydany certyfikat, jeżeli zachodzi taka konieczność.

5. W razie niewprowadzenia środków naprawczych, lub jeżeli środki te nie przynoszą wymaganych skutków, jednostka notyfikowana ogranicza, zawiesza lub cofa wszystkie certyfikaty, stosownie do sytuacji.

Artykuł 36 Odwołanie się od decyzji jednostek notyfikowanych

Państwa członkowskie zapewniają dostępność procedury odwoławczej od decyzji jednostek notyfikowanych.

Artykuł 37 [artykuł R28 decyzji nr 768/2008/WE] Obowiązki jednostek notyfikowanych w zakresie informowania

1. Jednostki notyfikowane informują organ notyfikujący:

(a) o odmowie, ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu certyfikatów;

(b) o wszelkich okolicznościach, które mogą mieć wpływ na zakres i warunki notyfikacji;

(c) o każdym przypadku żądania informacji, które otrzymały one od organów nadzoru rynku, o działaniach związanych z oceną zgodności;

(d) na żądanie, o podejmowanych działaniach związanych z oceną zgodności będących przedmiotem ich notyfikacji oraz o innych prowadzonych działaniach, w tym o działalności transgranicznej i podwykonawstwie.

2. Jednostki notyfikowane przekazują pozostałym jednostkom notyfikowanym na podstawie niniejszej dyrektywy prowadzącym podobną działalność w zakresie oceny zgodności i zajmującym się tymi samymi produktami informacje na temat kwestii, w których przypadku wyniki oceny zgodności były negatywne, a na żądanie, również tych, w których przypadku były one pozytywne.

Artykuł 38 [artykuł R29 decyzji nr 768/2008/WE] Wymiana doświadczeń

Komisja zobowiązana jest zorganizować wymianę doświadczeń między krajowymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za politykę w obszarze notyfikowania.

Artykuł 39 [artykuł R30 decyzji nr 768/2008/WE] Koordynacja jednostek notyfikowanych

Komisja zapewnia wprowadzenie i realizację właściwej koordynacji i współpracy jednostek notyfikowanych na podstawie niniejszej dyrektywy, w formie sektorowej grupy jednostek notyfikowanych.

Państwa członkowskie dopilnowują, by notyfikowane przez nie jednostki uczestniczyły w pracach tej grupy bezpośrednio lub poprzez wyznaczonych przedstawicieli.

ROZDZIAŁ 6

Nadzór rynku unijnego, kontrola produktów wprowadzanych na rynek Unii oraz procedury ochronne

Artykuł 40 Nadzór rynku unijnego i kontrola produktów wprowadzanych na rynek Unii

Artykuł 15 ust. 3 i art. 16–29 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mają zastosowanie do materiałów wybuchowych.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

Artykuł 418 [artykuł R31 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Procedura postępowania w przypadku materiałów wybuchowych stwarzających zagrożenie na poziomie krajowym Õ

ê 93/15/EWG

1. Jeżeli Państwo Członkowskie stwierdzi, że materiał wybuchowy posiadający oznakowanie zgodności WE i używany zgodnie z jego przeznaczeniem może zagrażać bezpieczeństwu podejmuje ono wszelkie środki tymczasowe niezbędne do wycofania materiału wybuchowego z obrotu lub zakazania wprowadzania go do obrotu lub jego swobodnego przepływu.

Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o takich środkach, wskazując powody ich zastosowania w szczególności, czy niezgodność jest spowodowana:

– niezgodnością z wymaganiami zasadniczymi,

– niewłaściwym stosowaniem norm, lub

– brakami w samych normach.

ò nowy

1.           W przypadku gdy organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego podjęły działania na podstawie art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 lub maja wystarczające powody, by sądzić, że dany materiał wybuchowy stwarza zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub dla bezpieczeństwa publicznego, dokonują one oceny obejmującej dany materiał wybuchowy pod kątem spełnienia wszystkich wymagań określonych w niniejszej dyrektywie. Odpowiednie podmioty gospodarcze współpracują na wszelkie konieczne sposoby z organami nadzoru rynku.

2.           Jeśli w toku tej oceny organy nadzoru rynku stwierdzą, że materiał wybuchowy nie spełnia wymagań określonych w niniejszej dyrektywie, żądają niezwłocznie od odnośnego podmiotu gospodarczego podjęcia wszelkich odpowiednich działań naprawczych w celu doprowadzenia materiału wybuchowego do zgodności z tymi wymaganiami, wycofania materiału wybuchowego z obrotu lub jego odzyskania w wyznaczonym przez siebie rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.

Organy nadzoru rynku informują o tym odpowiednią jednostkę notyfikowaną.

Artykuł 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 ma zastosowanie do środków, o których mowa w akapicie drugim.

3.           W przypadku gdy organy nadzoru rynku uznają, że niezgodność nie ogranicza się wyłącznie do terytorium państwa, w którym prowadzą nadzór, informują one Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz działaniach, których podjęcia zażądały od danego podmiotu gospodarczego.

4.           Dany podmiot gospodarczy jest zobowiązany dopilnować, by wszystkie właściwe działania naprawcze zostały podjęte w odniesieniu do wszystkich odnośnych materiałów wybuchowych, które ten podmiot udostępnił na rynku w Unii.

5.           W przypadku gdy odnośny podmiot gospodarczy nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, organy nadzoru rynku są zobowiązane wprowadzić wszelkie odpowiednie środki tymczasowe w celu zakazania lub ograniczenia udostępniania materiału wybuchowego na rynku krajowym lub wycofania materiału wybuchowego z obrotu lub jego odzyskania.

Organy nadzoru rynku przekazują niezwłocznie Komisji i pozostałym państwom członkowskim informacje na temat tych środków.

6.           Informacje, o których mowa w ust. 4, obejmują wszelkie dostępne szczegóły, przede wszystkim dane konieczne do identyfikacji materiału wybuchowego niezgodnego z wymaganiami, informacje na temat pochodzenia materiału wybuchowego, charakteru występującej niezgodności i związanego z tym zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania przyjętych środków krajowych, a także stanowisko przedstawione przez odnośny podmiot gospodarczy. W szczególności organy nadzoru rynku są zobowiązane wskazać, czy brak zgodności wynika z którejkolwiek z następujących przyczyn:

(a) niespełnienia przez materiał wybuchowy wymagań związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem osób lub innymi kwestiami ważnymi z punktu widzenia ochrony interesów publicznych określonych w niniejszej dyrektywie;

(b) niedostatków w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 18, powodującym powstanie domniemania zgodności.

7.           Państwa członkowskie inne niż państwo członkowskie, które wszczęło procedurę, niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich przyjętych środkach i przekazują wszystkie informacje dotyczące niezgodności materiału wybuchowego, którymi dysponują, a w przypadku gdy wyrażają sprzeciw wobec notyfikowanego środka krajowego, przedstawiają swoje zastrzeżenia.

8.           W przypadku gdy w terminie 6 miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 4, ani żadne państwo członkowskie, ani Komisja nie zgłosiły sprzeciwu wobec środka tymczasowego przyjętego przez dane państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony.

9.           Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne przyjęcie właściwych środków ograniczających w odniesieniu do danego materiału wybuchowego.

ê 93/15/EWG

2. Komisja jak najszybciej przeprowadza konsultacje z zainteresowanymi stronami. Jeżeli po konsultacji Komisja uzna, że środki te są uzasadnione, niezwłocznie powiadamia o tym Państwo Członkowskie, które wystąpiło z inicjatywą, jak również pozostałe Państwa Członkowskie. Jeżeli po konsultacji Komisja uzna, że środki te są nieuzasadnione, niezwłocznie powiadamia o tym Państwo Członkowskie, które podjęło tę decyzję.

W przypadku szczególnym, kiedy środki określone w ust. 1 są uzasadnione brakami w samych normach, Komisja zasięga najpierw opinii zainteresowanych stron, a następnie w terminie dwóch miesięcy przedstawia sprawę Stałemu Komitetowi ustanowionemu dyrektywą 83/189/EWG, o ile Państwo Członkowskie, które podjęło środki, zamierza je utrzymać i rozpocznie procedury określone w art. 5.

ò nowy

Artykuł 42 [artykuł R32 decyzji nr 768/2008/WE]  Procedura ochronna na poziomie Unii

1. W przypadku gdy po ukończeniu procedury określonej w art. 41 ust. 3 i 4 zgłaszane są zastrzeżenia wobec środka wprowadzonego przez państwo członkowskie lub jeżeli Komisja stwierdza sprzeczność krajowego środka z prawodawstwem unijnym, Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i odnośnym podmiotem gospodarczym (odnośnymi podmiotami gospodarczymi) oraz dokonuje oceny tego środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja podejmuje decyzję, czy dany środek jest uzasadniony, czy nie.

Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i dany podmiot gospodarczy (dane podmioty gospodarcze).

2. W razie uznania krajowego środka za uzasadniony, wszystkie państwa członkowskie wprowadzają środki konieczne do zapewnienia wycofania z ich rynku materiału wybuchowego niezgodnego z wymaganiami oraz informują o tych środkach Komisję. W przypadku uznania krajowego środka za nieuzasadniony, państwo członkowskie zobowiązane jest uchylić ten środek.

3. W razie uznania krajowego środka za uzasadniony i stwierdzenia, że niezgodność materiału wybuchowego wynika z niedostatków w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 18 niniejszej dyrektywy, Komisja stosuje procedurę przewidzianą w art. 8 (UE) nr [../..] [rozporządzenie w sprawie normalizacji].

Artykuł 43 [artykuł R33 decyzji nr 768/2008/WE] Materiały wybuchowe spełniające wymagania, które mimo to stwarzają zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa

1. W przypadku gdy państwo członkowskie stwierdza, po przeprowadzeniu oceny na podstawie art. 41 ust. 1, że materiał wybuchowy spełniający wymagania niniejszej dyrektywy mimo to stwarza zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa osób lub dla innych kwestii ważnych z punktu widzenia ochrony interesów publicznych, zobowiązane jest ono zażądać od odnośnego podmiotu gospodarczego wprowadzenia wszelkich odpowiednich środków w celu dopilnowania, aby wprowadzany do obrotu materiał wybuchowy nie stwarzał zagrożenia, lub w celu wycofania materiału wybuchowego z obrotu, bądź jego odzyskania, w wyznaczonym rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.

2. Dany podmiot gospodarczy jest zobowiązany dopilnować, by działania naprawcze zostały podjęte w odniesieniu do wszystkich odnośnych materiałów wybuchowych, które ten podmiot udostępnił na rynku w Unii.

3. Państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie. Informacje te obejmują wszelkie dostępne szczegóły, przede wszystkim dane konieczne do identyfikacji danego materiału wybuchowego, informacje na temat jego pochodzenia i łańcucha dostaw, charakteru występującego zagrożenia oraz rodzaju i okresu obowiązywania wprowadzonych środków krajowych.

4. Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i danym podmiotem gospodarczym (danymi podmiotami gospodarczymi), oraz przeprowadza ocenę tego środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja podejmuje decyzję, czy dany środek jest uzasadniony, czy nie, oraz proponuje odpowiednie środki, o ile są one konieczne.

5. Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i dany podmiot gospodarczy (dane podmioty gospodarcze).

ê 93/15/EWG (dostosowany)

Artykuł 44 [artykuł R34 decyzji nr 768/2008/WE]  Ö Brak zgodności pod względem formalnym Õ

3. Jeżeli oznakowanie zgodności WE jest umieszczone na materiale wybuchowym, który nie spełnia tych wymagań, właściwe Państwo Członkowskie podejmuje właściwe środki odnośnie do osoby, która umieściła to oznakowanie, i powiadamia Komisję oraz pozostałe Państwa Członkowskie.

ò nowy

1. Nie naruszając przepisów art. 41, w przypadku gdy państwo członkowskie dokona jednego z poniższych ustaleń, zobowiązuje ono właściwy podmiot gospodarczy do usunięcia występującej niezgodności:

(a) oznakowanie zgodności zostało umieszczone z pogwałceniem art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 lub art. 22 niniejszej dyrektywy;

(b) nie umieszczono oznakowania zgodności;

(c) nie sporządzono deklaracji zgodności UE;

(d) deklaracja zgodności UE nie została sporządzona w prawidłowy sposób;

(e) dokumentacja techniczna jest niedostępna albo niekompletna.

2. W przypadku gdy niezgodność, o której mowa w ust. 1, nadal trwa, dane państwo członkowskie wprowadza wszelkie odpowiednie środki w celu ograniczenia lub zakazania udostępniania materiału wybuchowego na rynku lub zapewnia wycofanie z obrotu lub odzyskanie tego materiału wybuchowego.

ROZDZIAŁ 7

Przekazane uprawnienia i Komitet

Artykuł 45 Przekazane uprawnienia

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 46, dotyczących identyfikacji wyrobów pirotechnicznych, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b), oraz niektórych rodzajów amunicji, o której mowa w art. 1 ust. 1 lit. b) na podstawie zaleceń Narodów Zjednoczonych dotyczących transportu towarów niebezpiecznych.

Artykuł 46 Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych powierza się Komisji z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule.

2. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 45, powierza się na czas nieokreślony od dnia [insert a date - the date of entry into force of this Directive].

3. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 45, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 45 wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie 2 miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin przedłuża się o 2 miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

ê (WE) 219/2009 (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 4713  Ö Procedura komitetowa Õ

1.           Komisja jest wspierana przez kKomitet Ö ds. Materiałów Wybuchowych Przeznaczonych do Użytku Cywilnego Õ. ð Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011. ï

ê (WE) 219/2009 (dostosowany)

ð nowy

2. Komitet bada wszelkie zagadnienia dotyczące stosowania niniejszejdyrektywy.

23.         W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. ð 5 ï 4 i 7 decyzji 1999/468/WE ð rozporządzenia (UE) nr 182/2011 ï , z uwzględnieniem jej art. 8.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1–4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

5. Zgodnie z procedurą, o której mowa w ust. 3, Komisja przyjmuje środki wykonawcze, w szczególności w celu uwzględnienia wszelkich przyszłych zmian zaleceń Narodów Zjednoczonych.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ROZDZIAŁ V 8

Przepisy Ö przejściowe i Õ końcowe

Artykuł 4817 Ö Kary Õ

Każde Państwao cCzłonkowskie określa Ö ustanawiają przepisy dotyczące Õ sankcje Ö kar Õ za naruszenie przepisów Ö krajowych Õ przyjętych Ö na podstawie Õ w związku z wykonywaniem niniejszej dyrektywy Ö oraz wprowadzają wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić ich wykonanie Õ. Sankcje będą wystarczające, aby wspierać zachowanie zgodności z tymi przepisami.

Ö Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Õ

ò nowy

Najpóźniej do dnia [insert the date specified in Article 50(1)] państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach, a następnie niezwłocznie powiadamiają ją o wszelkich zmianach mających wpływ na te przepisy.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 4919  Ö Przepisy przejściowe Õ

1. Państwa cCzłonkowskie ð nie utrudniają udostępniania na rynku materiałów wybuchowych objętych dyrektywą 93/15/WE, które są zgodne z tą dyrektywą i które zostały wprowadzone do obrotu przed dniem [Insert date - date referred to in the second subparagraph of Article 48(1)] ï wprowadzą w życie przepisy niezbędne do wykonania art. 9–14 przed dniem 30 września 1993 r.

ð Certyfikaty zgodności wydane na podstawie dyrektywy 93/15/EWG zachowują ważność na podstawie niniejszej dyrektywy. ï

Artykuł 50  Ö Transpozycja Õ

12.         Państwa cCzłonkowskie przyjmują i opublikują, najpóźniej do dnia Ö [insert date – 2 years after adoption] Õ 30 czerwca 1994 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania Ö art. 2 ust. 7, art. 2 ust. 9–24, art. 3–10, art. 14 ust. 1, art. 19 ust. 1 lit. a) pkt (i), art. 20–26, art. 27 ust. 1–4, art. 27 ust. 6–7, art. 27 ust. 10–11, art. 28–44, art. 48, 49 oraz załącznika II. Õ przepisów innych niż wymienione w ust. 1 i nNiezwłocznie powiadomią o tym Komisję Ö przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą Õ.

Państwa cCzłonkowskie będą stosować Ö stosują Õ te przepisy od dnia Ö [day after the date mentioned in the first subparagraph] Õ 1 stycznia 1995 r.

3. Przepisy określone w ust. 1 i 2, przyjęte przez pPaństwa cCzłonkowskie, zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Ö Przepisy te zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odniesienia do dyrektyw uchylonych niniejszą dyrektywą odczytuje się jako odniesienia do niniejszej dyrektywy. Õ Metody dokonywania takiego odniesienia Ö i formułowania takiego wskazania Õ określane są przez pPaństwa cCzłonkowskie.

4. Jednakże w okresie do dnia 31 grudnia 2002 r. Państwa Członkowskie zezwalają na wprowadzanie do obrotu materiałów wybuchowych spełniających przepisy krajowe obowiązujące na ich terytorium przed dniem 31 grudnia 1994 r.

25.         Państwa cCzłonkowskie przekazujżą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinachie objętychej niniejszą dyrektywą.

ê

Artykuł 51 Uchylenie

Dyrektywa 93/15/EWG zmieniona aktami prawnymi wymienionymi w załączniku III traci moc od dnia [day after the date set out in the second subparagraph of Article 48(1) of this Directive].

Odesłania do dyrektywy 93/15/EWG odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IV.

Artykuł 52 Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1, art. 2 ust. 1–6, art. 2 ust. 8, art. 11, 12, 13, art. 14 ust. 2, art. 15, 16, 17, 18, art. 19 ust. 1 lit. a) pkt (ii)–(iv), art. 19 ust. 1 lit. b), art. 27 ust. 5, 8, 9, art. 45–47 oraz załączniki I, III i IV stosuje się od dnia [day after the date set out in the second subparagraph of Article 48 (1)].

ê 93/15/EWG

Artykuł 5320

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do pPaństw cCzłonkowskich.

Sporządzono w […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego           W imieniu Rady

Przewodniczący                                             Przewodniczący

ê 93/15/EEC

ZAŁĄCZNIK I

ZASADNICZE WYMAGANIA BEZPIECZEŃSTWA

I. Wymagania ogólne

ê 93/15/EWG

1. Wszystkie materiały wybuchowe muszą być zaprojektowane, wytworzone i dostarczone w taki sposób, aby stwarzały jak najmniejsze zagrożenie dla ludzkiego życia i zdrowia oraz nie powodowały szkód materialnych i środowiskowych w normalnych, przewidywalnych warunkach, szczególnie w odniesieniu do przepisów bezpieczeństwa i standardowych praktyk do momentu ich wykorzystania.

ê 93/15/EWG

2. Wszystkie materiały wybuchowe muszą osiągnąć właściwości funkcjonowania określone przez producenta w celu zapewnienia jak najwyższego poziomu bezpieczeństwa i niezawodności.

3. Wszystkie materiały wybuchowe muszą być zaprojektowane i wytworzone w taki sposób, żeby przy zastosowaniu odpowiedniej techniki można było pozbyć się ich w sposób minimalnie uciążliwy dla środowiska.

II. Wymagania szczególne

ê 93/15/EWG (dostosowany)

1.           Muszą być wzięte pod uwagę lub zbadane , gdzie sytuacja tego wymaga Ö w stosownych przypadkach Õ , co najmniej poniższe informacje i właściwości:. Wszystkie materiały wybuchowe powinny być badane w rzeczywistych warunkach. Jeżeli nie jest to możliwe w laboratorium, badania powinny zostać przeprowadzone w warunkach, w jakich materiał wybuchowy ma być użyty.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

a)           pProjekt i właściwości charakterystyczne, łącznie ze składem chemicznym, stanem homogeniczności oraz, gdzie stosowne Ö w stosownych przypadkach Õ , wymiary i rozkład wielkości ziaren;.

b)           sStabilność fizyczna i chemiczna materiału wybuchowego we wszystkich warunkach środowiskowych, na jakie może być narażony;.

c)           wWrażliwość na uderzenie i tarcie;.

d)           kKompatybilność wszystkich składników w odniesieniu do ich fizycznej i chemicznej stabilności;.

e)           cChemiczna czystość materiału wybuchowego;.

f)            oOdporność materiału wybuchowego na działanie wody, jeżeli jest on przewidziany do stosowania w wilgotnych lub mokrych warunkach i jeżeli woda może mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo lub niezawodność;.

g)           oOdporność na niskie i wysokie temperatury, jeżeli przewiduje się przechowywanie lub używanie materiału wybuchowego w takich temperaturach, a chłodzenie lub ogrzewanie komponentu lub całego materiału wybuchowego może mieć negatywny wpływ na jego bezpieczeństwo i lub niezawodność;.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

h)           pPrzydatność materiału wybuchowego do użycia w warunkach niebezpiecznych (np. zagrożenie metanem, gorącymi masami itd.) , jeżeli jest przeznaczony do użycia w takich warunkach;.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

i)            cCechy bezpieczeństwa polegające na zapobieganiu przedwczesnemu lub niezamierzonemu zapłonowi lub wybuchowi;.

j)            pPrawidłowe ładowanie i działanie materiału wybuchowego używanego zgodnie z przeznaczeniem;.

k)           wWłaściwe instrukcje i, w stosownych przypadkach miarę potrzeby, oznaczeniań dotycząceych bezpiecznego obchodzenia się, składowania, użytkowania i pozbywania się materiału wybuchowego w języku lub językach urzędowych przyjmującego pPaństwa cCzłonkowskiego Ö przeznaczenia Õ;.

l)            oOdporność materiału wybuchowego, jego pokrycia lub innych części składowych na pogorszenie się jakości podczas składowania do daty upływu jego przydatności określonej przez wytwórcę Ö producenta Õ ;.

m)          wWyszczególnienie wszystkich urządzeń i akcesoriów potrzebnych do niezawodnego i bezpiecznego działania materiału wybuchowego.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

2.           Ö Wszystkie materiały wybuchowe muszą być badane w rzeczywistych warunkach. Jeżeli nie jest to możliwe w laboratorium, badania muszą zostać przeprowadzone w warunkach, w jakich materiał wybuchowy ma być użyty. Õ

32.         Poszczególne Ö Wymagania w odniesieniu do Õ grupy materiałów wybuchowych muszą również spełniać przynajmniej następujące wymagania:

3.1A.      Kruszące materiały wybuchowe Ö muszą również spełniać następujące wymagania: Õ

ê 93/15/EWG

a)           pPrzewidziany sposób inicjowania wybuchu musi zapewniać bezpieczną, niezawodną i pełną detonację lub, w razie potrzeby, deflagrację kruszącego materiału wybuchowego. W szczególnym przypadku prochu dymnego sprawdzana jest zdolność deflagracji;.

b)           kKruszące materiały wybuchowe w postaci naboi muszą w bezpieczny i niezawodny sposób przenosić detonację z jednego do drugiego końca kolumny naboijów;.

c)           dDymy wytwarzane przez kruszące materiały wybuchowe przeznaczone do użytku podziemnego mogą zawierać jedynie takie ilości tleneku węgla, gazyów azotoweych, inneych gazyów, pary lub stałeych pozostałości unosząceych się w powietrzu jedynie w ilościach nie wpływających ujemnie na zdrowie w normalnych warunkach eksploatacji działalności.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

3.2B.      Lonty detonujące, prochowe i inne lonty oraz rurki detonujące Ö muszą również spełniać następujące wymagania: Õ

ê 93/15/EWG (dostosowany)

a)           pPowłoka lontów detonujących, prochowych i innych lontów musi być posiadać odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i odpowiednio zabezpieczać rdzeń materiału wybuchowego przed normalnymi naprężeniami mechanicznymi;.

b)           pParametry dotyczące szybkości palenia się lontów Ö prochowych Õ muszą być podane i niezawodnie dotrzymywane;.

c)           lLonty detonujące muszą być zdolne do pewnego zapłonu, posiadać wystarczającą zdolność inicjowania wybuchu oraz spełniać wymagania dotyczące składowania nawet w szczególnych warunkach klimatycznych.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

3.3C.      Zapalniki (łącznie z zapalnikami zwłocznymi) oraz przekaźniki Ö muszą również spełniać następujące wymagania: Õ

ê 93/15/EWG (dostosowany)

a)           zZapalniki muszą w pewny sposób inicjować detonację kruszących materiałów wybuchowych, dla których są przeznaczone, we wszystkich przewidywanych warunkach stosowania;.

b)           oOpóźniacze do lontów muszą być zdolne do pewnego zapłonu;.

c)           wWilgoć nie może mieć ujemnego wpływu na zdolność Ö inicjowania wybuchu Õ zapłonu;.

d)           cCzasy opóźnień zapalników zwłocznych muszą być wystarczająco jednolite w celu zapewnienia, aby prawdopodobieństwo zachodzenia na siebie czasów opóźnień sąsiednich stopni czasowych było nieistotne;.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

e)           cCharakterystyka elektryczna zapalników elektrycznych musi być wskazana na opakowaniu (np. prąd nie powodujący zapłonu, opór itd.);.

ê 93/15/EWG

f)            pPrzewody zapalników elektrycznych muszą posiadać wystarczającą izolację oraz odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, włączając niezawodność połączeniae z zapalnikiem, mając na uwadze przewidywane zastosowanie.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

3.4D.      Materiały napędowe i paliwo rakietowe Ö muszą również spełniać następujące wymagania: Õ

ê 93/15/EWG

a)           mMateriały te nie mogą detonować podczas ich stosowania zgodnie z przeznaczeniem;.

b)           mMateriały napędowe w stosownych przypadkach miarę potrzeby (np. te na bazie nitrocelulozy) muszą być stabilizowane w ochronie przed samorozkładem;.

c)           sStałe paliwa rakietowe w formie sprasowanej lub odlewanej nie mogą zawierać żadnych niepożądanych pęknięć lub pęcherzyków gazowych, które mają niebezpieczny wpływ na ich działanie.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

ZAŁĄCZNIK II

Ö PROCEDURY OCENY ZGODNOŚCI Õ

1. MODUŁ B:

Badanie typu WE Ö UE Õ

1. Moduł ten opisuje tę część procedury, przez którą notyfikowana jednostka upewnia się i stwierdza, że egzemplarz-wzór reprezentatywny dla danej produkcji spełnia odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy.

ò nowy

1. Badanie typu UE to ta część procedury oceny zgodności, według której jednostka notyfikowana bada projekt techniczny materiału wybuchowego oraz weryfikuje i poświadcza spełnienie przez projekt techniczny materiału wybuchowego mających do niego zastosowanie wymagań niniejszej dyrektywy.

2. Badanie typu UE wykonuje się w formie badania egzemplarza kompletnego produktu, reprezentatywnego dla przewidywanej produkcji (typ produkcji).

ê 93/15/EWG (dostosowany)

3.2. Ö Producent składa Õ wWniosek o Ö badanie typu UE Õ przeprowadzenie badania typu WE składany jest przez wytwórcę lub jego upoważnionego przedstawiciela mającego siedzibę na obszarze Wspólnoty w Ö jednej, Õ wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej.

Wniosek musi zawierać Ö taki zawiera Õ:

a)           nazwisko Ö nazwę Õ i adres wytwórcy i Ö producenta oraz Õ, jeśli wniosek jest składany przez jego upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwisko Ö nazwę Õ i adres;,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

b)           pisemnąe oświadczenie Ö deklarację Õ , że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej notyfikowanej jednostce notyfikowanej;,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

c)           dokumentację techniczną opisaną w pkt 3. Wnioskodawca musi udostępnić notyfikowanej jednostce egzemplarz-wzór reprezentatywny dla danej produkcji, zwany dalej „typem”. Notyfikowana jednostka może zażądać kolejnych egzemplarzy-wzorów, jeżeli są one potrzebne do przeprowadzenia programu badań.3. Dokumentacja techniczna musi pozwalać na dokonanie Ö umożliwia Õ ocenęy Ö materiału wybuchowego pod względem jego Õ zgodności urządzenia z Ö odnośnymi Õ wymaganiami niniejszej dyrektywy Ö oraz obejmuje odpowiednią analizę i ocenę ryzyka. Õ Musi ona, ð Dokumentacja techniczna określa odnośne wymagania i obejmuje, ï w Ö stopniu odpowiednim Õ zakresie istotnym dla dokonania Ö takiej Õ oceny, obejmować projekt, wytworzenie oraz działanie Ö materiału wybuchowego. Õ Ö Dokumentacja techniczna Õ urządzenia oraz, w zakresie istotnym dla dokonania oceny, zawierać Ö jako minimum, w stosownych przypadkach, następujące elementy Õ:

(i)      ogólny opis typu Ö materiału wybuchowego Õ;,

(ii)     projekt koncepcyjny oraz rysunki techniczne i schematy Ö np. Õ części, podzespołów, obwodów; itd.,

(iii)     opisy i objaśnienia niezbędne do zrozumienia tych rysunków i schematów oraz działania Ö materiału wybuchowego Õ; produktu,

(iv)    wykaz norm Ö zharmonizowanych lub innych właściwych specyfikacji technicznych, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Õ określonych w art. 4, stosowanych w całości lub częściowo, oraz opisy rozwiązań zastosowanych w celu spełnienia zasadniczych wymagań niniejszej dyrektywy, jeżeli Ö takie Õ normy Ö zharmonizowane Õ określone w art. 5 nie zostały zastosowane.,ð W przypadku częściowego zastosowania norm zharmonizowanych w dokumentacji technicznej określa się, które części zostały zastosowane; ï

ê 93/15/EWG (dostosowany)

(v)     wyniki dowykonanych obliczeń Ö projektowych Õ konstrukcyjnych, przeprowadzonych badań itp.;,

(vi)    sprawozdania z badań;.

ò nowy

d)           egzemplarze reprezentatywne dla przewidywanej produkcji. Jednostka notyfikowana może zażądać dostarczenia dalszych egzemplarzy, jeśli jest to niezbędne do przeprowadzenia programu badań;

e)           dowody potwierdzające adekwatność technicznego rozwiązania projektowego. W dowodach tych wymienia się wszelkie odnośne dokumenty, które zastosowano, zwłaszcza jeżeli nie zastosowano w całości odnośnych norm zharmonizowanych lub specyfikacji technicznych. Dowody potwierdzające obejmują, w stosownych przypadkach, wyniki badań przeprowadzonych przez odpowiednie laboratorium producenta lub przez inne laboratorium badawcze w jego imieniu i na jego odpowiedzialność.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

4.           Jednostka notyfikowana musi:

Ö w odniesieniu do materiału wybuchowego: Õ

4.1.        zbadać dokumentację techniczną ð i dowody potwierdzające w celu oceny adekwatności projektu technicznego materiału wybuchowego. ï,

Ö w odniesieniu do egzemplarza (egzemplarzy): Õ

4.2.        zweryfikujeować, czy Ö egzemplarz lub egzemplarze Õ typ zostały wytworzoney zgodnie z tą dokumentacją Ö techniczną Õ, i rozpoznać Ö identyfikuje Õ elementy, które zostały zaprojektowane zgodnie z odpowiednimi Ö mającymi zastosowanie Õ przepisami Ö odpowiednich Õ norm Ö zharmonizowanych lub specyfikacji technicznych Õ określonych w art. 4, jak również te części Ö elementy Õ, które zostały zaprojektowane bez stosowania odpowiednich przepisów tych norm;

4.3.4.2.  wykonać lub zlecić wykonanie Ö przeprowadza lub zleca przeprowadzenie Õ odpowiednich badań i testów niezbędnych do Ö w celu Õ skontrolowania, czy Ö w przypadku, gdy producent zdecydował się na zastosowanie Õ rozwiązańnia Ö określonych w odnośnych normach zharmonizowanych lub specyfikacjach technicznych, rozwiązania te zastosowano prawidłowo Õ przyjęte przez wytwórcę spełniają zasadnicze wymagania niniejszej dyrektywy, w przypadku kiedy normy określone w art. 4 nie zostały zastosowane;

4.4.4.3.  wykonać lub zlecić wykonanie Ö przeprowadza lub zleca przeprowadzenie Õ odpowiednich badań i testów niezbędnych do Ö w celu Õ skontrolowania, czy jeżeli Ö rozwiązania określone w Õ wytwórca wybrał stosowanie odpowiednich odnośnych normach Ö zharmonizowanych lub specyfikacjach technicznych nie Õ, zostały one rzeczywiście zastosowane, ð rozwiązania przyjęte przez producenta spełniają odnośne zasadnicze wymagania bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy ï;

4.5.4.4.  uzgadniaodnić z wnioskodawcą Ö producentem Õ miejsce przeprowadzenia koniecznych badań i testów.

ò nowy

5.           Jednostka notyfikowana sporządza sprawozdanie z oceny, w którym odnotowuje działania podjęte zgodnie z pkt 4 i ich rezultaty. Bez uszczerbku dla swoich zobowiązań wobec organów notyfikujących jednostka notyfikowana udostępnia treść takiego sprawozdania, w całości lub w części, wyłącznie za zgodą producenta.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

65.         Jeżeli typ spełnia Ö wymogi Õ odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy, jednostka notyfikowana jednostka wydaje Ö producentowi Õ wnioskodawcy świadectwo Ö certyfikat Õ badania typu WE Ö UE Õ. Ö Certyfikat Õ Świadectwo zawiera nazwę i adres Ö producenta Õ wytwórcy, Ö wnioski z Õ podsumowanie badań, Ö warunki (o ile występują) jego ważności oraz dane Õ i informacje niezbędne dla identyfikacji zatwierdzonego typu. ð Do certyfikatu dołączony może być jeden załącznik lub więcej załączników. ï

ò nowy

Certyfikat i jego załączniki zawierają wszelkie istotne informacje umożliwiające ocenę zgodności wytwarzanych produktów w odniesieniu do badanego typu oraz kontrolę w trakcie eksploatacji.

Jeżeli typ nie spełnia odnośnych wymagań niniejszej dyrektywy, jednostka notyfikowana odmawia wydania certyfikatu badania typu UE oraz informuje o tym wnioskodawcę, podając szczegółowe uzasadnienie odmowy.

ê 93/15/EWG

Do świadectwa załączony zostaje wykaz odpowiednich części dokumentacji technicznej, a kopię zachowuje jednostka notyfikowana.

Jeżeli wytwórcy lub jego upoważnionemu przedstawicielowi mającemu siedzibę na terenie Wspólnoty odmawia się wydania świadectwa, jednostka notyfikowana musi przedstawić szczegółowe uzasadnienie takiej odmowy.

Musi być przewidziana procedura odwoławcza.

ò nowy

7.           Jednostka notyfikowana na bieżąco śledzi wszelkie zmiany w powszechnie uznanym stanie wiedzy technicznej wskazujące, że zatwierdzony typ może nie spełniać już odnośnych wymagań niniejszej dyrektywy oraz ustala, czy zmiany takie wymagają dalszego badania. Jeżeli wymagają, jednostka notyfikowana informuje o tym producenta.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

6. Ö Producent informuje Õ Wnioskodawca powiadamia jednostkę notyfikowaną, która Ö przechowuje Õ posiada dokumentacje techniczną dotyczącą Ö certyfikatu Õ świadectwa badania typu WE Ö UE Õ, o wszelkich modyfikacjach wszystkich zmianach zatwierdzonego Ö typu Õ urządzenia, które musi uzyskać dodatkowe zatwierdzenie, jeżeli takie zmiany mogą mieć mogących wpływać na zgodność Ö materiału wybuchowego Õ z zasadniczymi wymaganiami Ö bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy Õ lub Ö warunki ważności certyfikatu Õ zalecanymi warunkami używania produktu. To Ö Takie modyfikacje wymagają Õ dodatkowego zatwierdzeniae wydawane jest w formie uzupełnienia oryginalnego świadectwa Ö dodatku do pierwotnego certyfikatu Õ badania typu WE Ö UE Õ.

ò nowy

8.           Każda jednostka notyfikowana informuje odnośne organy notyfikujące o certyfikatach badania typu UE lub wszelkich dodatkach do nich, które wydała lub cofnęła oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnym organom notyfikującym wykaz certyfikatów lub wszelkich dodatków do nich, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

7. Każda jednostka notyfikowana Ö informuje pozostałe Õ musi przekazać innym jednostkiom notyfikowaneym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i wycofanych świadectw Ö o certyfikatach Õ badania typu WE oraz ich uzupełnień Ö UE lub wszelkich dodatkach Õ ð do nich, których wydania odmówiła, które cofnęła, zawiesiła lub poddała innym ograniczeniom oraz, na żądanie, o certyfikatach lub wszelkich dodatkach do nich, które wydała ï.

8. ð Komisja, państwa członkowskie i pozostałe ï Inne jednostki notyfikowane mogąÖ , na żądanie, otrzymać Õ otrzymywać kopięe świadectw Ö certyfikatu Õ badania typu WE Ö UE lub dodatków do niego Õ lub ich uzupełnień. Załączniki do świadectw muszą być przechowywane do dyspozycji innych notyfikowanych jednostek. ð Na żądanie Komisja i państwa członkowskie mogą otrzymać kopię dokumentacji technicznej oraz wyniki badań przeprowadzonych przez jednostkę notyfikowaną. Jednostka notyfikowana przechowuje kopię certyfikatu badania typu UE, załączników i dodatków do niego, a także dokumentów technicznych, w tym dokumentacji przedstawionej przez producenta, przez okres do wygaśnięcia ważności certyfikatu. ï

9.           Ö Producent Õ Wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę na obszarze Wspólnoty muszą przechowujeywać wraz z dokumentacją techniczną kopięe świadectw Ö certyfikatu Õ badania typu Ö UE, oraz załączników i dodatków do niego do dyspozycji organów krajowych Õ WE i ich uzupełnień przez okres przynajmniej 10 lat ð po wprowadzeniu do obrotu materiału wybuchowego ï od daty wytworzenia danego produktu.

ò nowy

10.         Upoważniony przedstawiciel producenta może złożyć wniosek, o którym mowa w pkt 3, oraz wypełniać zobowiązania określone w pkt 7 i 9, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ê 93/15/EWG

ð nowy

Jeżeli ani wytwórca, ani jego upoważniony przedstawiciel nie mają siedziby na terytorium Wspólnoty, obowiązek udostępniania deklaracji zgodności spoczywa na osobie, która wprowadza dany produkt do obrotu wspólnotowego.

2. MODUŁ C 2:

Zgodność z typem ð w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz nadzorowana kontrola produktów w losowych odstępach czasu ï

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

1.           Moduł ten opisuje tę część ð Zgodność z typem w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz nadzorowana kontrola produktów w losowych odstępach czasu to ta część ï procedury ð oceny zgodności, według której producent wywiązuje się ze zobowiązań przedstawionych w pkt 2, 3 i 4 oraz ï przez którą wytwórca lub jego autoryzowany przedstawiciel mający siedzibę na obszarze Wspólnoty Ö na swoją wyłączną odpowiedzialność Õ zapewnia i Ö deklaruje Õ oświadcza, że dane materiały wybuchowe są zgodne z typem opisanym w świadectwie Ö certyfikacie Õ badania typu WE Ö UE Õ i spełniają wymagania niniejszej dyrektywy, która ma Ö mające Õ do nich zastosowanie. Wytwórca musi umieścić oznakowania WE na każdym materiale wybuchowym i sporządzić pisemną deklarację zgodności.

2.           Ö Produkcja Õ

Wytwórca musi podjąć wszelkie konieczne Ö Producent wprowadza wszelkie niezbędne Õ środki, aby zapewnić, że proces Ö produkcji i jego monitorowanie zapewniały Õ wytwarzania gwarantuje zgodność wytworzonego produktu z typem opisanym w świadectwie Ö certyfikacie Õ badania typu WE Ö UE Õ oraz z zasadniczymi wymaganiami niniejszej dyrektywy Ö mającymi do niego zastosowanie Õ.

ò nowy

3.           Kontrola produktów

W celu weryfikacji jakości wewnętrznej kontroli materiału wybuchowego jednostka notyfikowana wybrana przez producenta przeprowadza badania produktów, bądź zleca ich przeprowadzanie, w losowych odstępach czasu określonych przez taką jednostkę, z uwzględnieniem m.in. złożoności technicznej materiałów wybuchowych oraz skali produkcji. W celu kontroli zgodności materiału wybuchowego z typem opisanym w certyfikacie badania typu UE oraz odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy bada się odpowiednią próbkę gotowych produktów, pobraną przez jednostkę notyfikowaną na miejscu przed wprowadzeniem produktów do obrotu oraz przeprowadza się odpowiednie testy określone w odnośnych częściach norm zharmonizowanych lub specyfikacji technicznych bądź testy równoważne. W przypadku gdy próbka nie odpowiada dopuszczalnemu poziomowi jakości, jednostka ta wprowadza odpowiednie środki.

Stosowana akceptacyjna procedura pobierania próbek ma na celu ustalenie, czy parametry procesu produkcji danego materiału wybuchowego mieszczą się w dopuszczalnych granicach, mając na uwadze zapewnienie zgodności tego materiału wybuchowego.

Jeżeli badania są przeprowadzane przez jednostkę notyfikowaną, producent, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, umieszcza podczas procesu produkcji numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej.

4.           Oznakowanie zgodności i deklaracja zgodności

4.1.        Producent umieszcza wymagane oznakowanie zgodności określone w niniejszej dyrektywie na każdym egzemplarzu produktu zgodnym z typem opisanym w certyfikacie badania typu UE oraz spełniającym odnośne wymagania niniejszej dyrektywy.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

4.2.3.     Wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę na obszarze Wspólnoty muszą przechowywać Ö Producent Õ ð sporządza pisemną deklarację zgodności dla danego materiału wybuchowego i przechowuje ją do dyspozycji organów krajowych ï kopię deklaracji zgodności przez okres przynajmniej 10 lat od ð po wprowadzeniu materiału wybuchowego do obrotu. Deklaracja zgodności identyfikuje materiał wybuchowy, dla którego została sporządzona ï daty wytworzenia danego wyrobu.

ò nowy

5.           Upoważniony przedstawiciel

Zobowiązania producenta określone w pkt 4 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ê 93/15/EWG (nowy)

Jeżeli ani wytwórca, ani jego upoważniony przedstawiciel nie mają siedziby na terytorium Wspólnoty, obowiązek udostępniania deklaracji zgodności spoczywa na osobie, która wprowadza dany produkt doobrotu wspólnotowego.

4. Jednostka notyfikowana wybrana przez wytwórcę musi wykonać lub zlecić wykonanie badań produktu w przypadkowych odstępach czasu. Odpowiednia próbka gotowych produktów pobrana na miejscu przez notyfikowaną jednostkę jest poddawana odpowiednim badaniomi testom, określonym w odpowiedniej normie lub normach określonych w art. 4, lub równoważnym testom w celu sprawdzenia zgodności produktu z wymaganiami odpowiedniej dyrektywy. W przypadku jednej lub większej liczby zbadanych próbek wyrobu, niespełniających wymagań, notyfikowana jednostka musi podjąć odpowiednie działania.

Na odpowiedzialność notyfikowanej jednostki, w czasie procesu wytwarzania wytwórca umieszcza symbol identyfikacyjny tej jednostki.

3. MODUŁ D:

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

Ö Zgodność z typem w oparciu o Õ zZapewnienie jakości Ö procesu Õ produkcji

1.           Moduł ten opisuje ð Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji to ta część procedury oceny zgodności, ï Ö według której producent wywiązuje się ze zobowiązań przedstawionych w pkt 2 i 5 oraz na swoją wyłączną odpowiedzialność Õ procedurę, przez którą wytwórca spełniający zobowiązania określone w pkt 2 zapewnia i oświadcza Ö deklaruje Õ, że dane materiały wybuchowe są zgodne z typem opisanym w świadectwie Ö certyfikacie Õ badania typu WE Ö UE Õ i spełniają wymagania niniejszej dyrektywy Ö mające do nich zastosowanie Õ. Wytwórca umieszcza oznakowanie WE na każdym materiale wybuchowym i sporządza pisemną deklarację zgodności. Oznakowaniu WE towarzyszy symbol identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrole określone w pkt 4.

2.           Ö Produkcja Õ

Wytwórca Ö Producent Õ musi stosować Ö posiada Õ zatwierdzony system zapewnienia jakości produkcji, inspekcji produktu końcowego i badań Ö danych materiałów wybuchowych, określony Õ, o którym mowa w pkt 3. Ö , oraz Õ pPodlega on Ö nadzorowi określonemu Õ kontrolom określonym w pkt 4.

3.           System zapewniania jakości

3.1.        Wytwórca Ö Producent Õ składa do wybranej przez siebie notyfikowanej jednostki notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie ocenęy Ö swojego Õ systemu zapewniania jakości dla określonych w odniesieniu do danych materiałów wybuchowych.

Wniosek musi zawierać Ö taki zawiera Õ:

ò nowy

(a) nazwę i adres producenta oraz, w przypadku wniosku składanego przez upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę i adres;

(b) pisemną deklarację, że ten sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej;

ê 93/15/EWG (dostosowany)

c)      wszystkie odpowiednie informacje na temat Ö istotne dla przewidzianej Õ danej kategorii materiałów wybuchowych Ö produktu Õ;,

d)      dokumentację dotyczącą systemu zapewniania jakości;,

e)      dokumentację techniczną dotyczącą zatwierdzonego typu oraz kopię świadectwa Ö certyfikatu Õ badania typu WE Ö UE Õ.

3.2.        System zapewniania jakości musi zapewniać zgodność materiałów wybuchowych z typem opisanym w świadectwie Ö certyfikacie Õ badania typu WE Ö UE Õ oraz wymaganiami niniejszej dyrektywy, Ö które mają Õ która ma do nich zastosowanie.

Wszystkie elementy, wymagania i przepisy zastosowane przyjęte przez wytwórcę Ö producenta Õ muszą być Ö są Õ udokumentowane w systematyczny i uporządkowany sposób w formie Ö pisemnych Õ spisanych zasad postępowania, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu zapewniania jakości musi pozwalać na Ö musi umożliwiać Õ spójną interpretację programów zapewniania jakości, planów, Ö ksiąg Õ instrukcji i zapisów związanych z systemem zapewniania Ö dotyczących Õ jakości.

Musi ona zawierać Ö Dokumentacja ta Õ w szczególności Ö zawiera stosowny Õ odpowiedni opis:

a)      celów jakości oraz struktury organizacyjnej, obowiązków i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości Ö produktu, jakim są Õ materiałyów wybuchoweych;,

b)      procesu wytwarzania Ö odpowiednich technik produkcyjnych Õ, technik kontroli Ö jakości Õ i zapewniaenia jakości, procesów i systematycznych działań, które jakie będą podejmowane stosowane;,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

c)      badań i testów, które będą przeprowadzane przed, podczas i po procesie wytwarzania Ö zakończeniu produkcji Õ, a także częstotliwości, z jaką będą one przeprowadzane;,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

d)      zapisówy związane z systemem Ö dotyczących Õ jakości, takiche jak sprawozdania z inspekcji, Ö kontroli i Õ dane uzyskane podczas testów Ö z badań Õ, dane dotyczące kalibracji urządzeń Ö wzorcowania Õ, dane Ö sprawozdania Õ dotyczące kwalifikacji pracowników przeprowadzających badania i testy Ö odpowiedniego personelu; Õ itd.,

e)      środków monitorowania osiągania żądanej wymaganej jakości Ö produktu Õ materiału wybuchowego oraz skutecznegoości działania funkcjonowania systemu zapewniania jakości.

3.3.        Jednostka notyfikowana musi ocenić Ö ocenia Õ system zapewniania jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania określoneÖ , o których mowa Õ w pkt 3.2.

Musi ona zakładać, że systemy zapewniania jakości, które stosują odpowiednie zharmonizowane normy, są zgodne Ö Zakłada ona zgodność Õ z tymi wymaganiami Ö w odniesieniu do elementów systemu jakości Õ ð zgodnych z odpowiednimi specyfikacjami normy krajowej ï Ö wdrażającej odnośną normę zharmonizowaną lub specyfikacje techniczne Õ.

ð Oprócz doświadczenia w zakresie systemów zarządzania jakością ï W skład zespołu audytorów musi wchodzić przynajmniej jeden członek z Ö zespół audytowy ma co najmniej jednego członka dysponującego Õ doświadczeniem w ocenie Ö z zakresu oceny w dziedzinie Õ technologii danego produktu Ö i danej technologii produktu, Õ ð a także znajomością odpowiednich wymagań niniejszej dyrektywy ï. Procedura oceny Ö Audyt Õ obejmuje wizytę Ö oceniającą w zakładzie producenta Õ inspekcyjną u wytwórcy. ð Zespół audytowy dokonuje przeglądu dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 3.1 tiret piąte w celu weryfikacji zdolności producenta do zidentyfikowania odnośnych wymagań niniejszej dyrektywy oraz do przeprowadzenia koniecznych badań zapewniających zgodność materiału wybuchowego z tymi wymaganiami. ï

Wytwórca zostaje powiadomiony o decyzji Ö O decyzji zawiadamia się producenta Õ. ZaPowiadomienie musi zawierać Ö zawiera wnioski z Õ wyniki badania Ö audytu Õ i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

3.4.        Ö Producent Õ Wytwórca musi zobowiązać Ö podejmuje Õ się do wypełnieania zobowiązań wynikających z tak zatwierdzonego systemu zapewniania jakości oraz utrzymywaniae Ö go w taki sposób, aby pozostawał odpowiedni oraz skuteczny Õ go na właściwym i skutecznym poziomie.

3.5.        Ö Producent na bieżąco informuje jednostkę notyfikowaną Õ Wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel muszą informować notyfikowana jednostkę, która zatwierdziła system zapewniania jakości, o każdej Ö zamierzonej Õ proponowanej zmianie Ö w Õ systemieu zapewniania jakości.

Notyfikowana jJednostka notyfikowana Ö ocenia Õ musi ocenić proponowane zmiany i Ö decyduje Õ zadecydować, czy Ö zmodyfikowany Õ zmieniony system zapewniania jakości będzie nadal wciąż spełniać wymagania określone w ppkt 3.2 lub czy Ö konieczna Õ wymagana jest jego ponowna ocena.

Ö Powiadamia ona producenta Õ Musi ona powiadomić wytwórcę o swojej decyzji. Powiadomienie musi zawierać Ö zawiera wnioski z Õ wyniki badania i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

4.           Ö Nadzór na Õ Monitorowanie w ramach odpowiedzialność jednostki notyfikowanej jednostki

4.1.        Celem monitorowania Ö nadzoru Õ jest upewnienie się, że Ö producent Õ wytwórca należycie wypełnia zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu zapewniania jakości.

4.2.        Ö Do celów oceny producent umożliwia jednostce Õ Wytwórca musi umożliwić dostęp notyfikowanej jednostce w celach inspekcyjnych Ö dostęp Õ do Ö miejsc produkcji, kontroli, badania i składowania Õ pomieszczeń wytwórczych, inspekcyjnych, badawczych i magazynowych oraz Ö zapewnia Õ przekazać jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

a)      dokumentację systemu zapewniania jakości;,

b)      zapisy dotyczące sytemu jakości, takie jak sprawozdania z Ö kontroli Õ inspekcji oraz dane Ö z badań, Õ uzyskane podczas testów i dane dotyczące Ö wzorcowania Õ kalibracji urządzeń, dane Ö sprawozdania Õ dotyczące kwalifikacji Ö odpowiedniego personelu Õ pracowników przeprowadzających badania i testy itd.

4.3.        Notyfikowana jJednostka notyfikowana musi przeprowadzać Ö przeprowadza Õ okresowe audyty w celu upewnienia się, że wytwórca Ö producent Õ utrzymuje i stosuje system zapewniania jakości oraz Ö przekazuje producentowi Õ przekazać wytwórcy sprawozdanie z audytu. Notyfikowana jJednostka notyfikowana może dodatkowo składać

4.4         Ö producentowi Õ wytwórcy niezapowiedziane wizyty Ö bez zapowiedzi Õ . Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może Ö , w razie konieczności, Õ przeprowadziać badania Ö produktu Õ lub zleciać ich przeprowadzenie w celu zweryfikowania, czy system zapewniania jakości funkcjonuje prawidłowo.; jeżeli to konieczne, jJednostka notyfikowana Ö przekazuje producentowi Õ musi przekazać wytwórcy sprawozdanie z wizyty i, Ö w przypadku przeprowadzenia badań, sprawozdanie z badań Õ jeżeli miało miejsce badanie, raport z badania.

ò nowy

5.           Oznakowanie zgodności i deklaracja zgodności

5.1.        Producent umieszcza wymagane oznakowanie zgodności określone w niniejszej dyrektywie oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny na każdym egzemplarzu produktu zgodnym z typem opisanym w certyfikacie badania typu UE oraz spełniającym odnośne wymagania niniejszej dyrektywy.

5.2.        Producent sporządza pisemną deklarację zgodności dla każdego modelu produktu i przechowuje ją do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat od wprowadzenia do obrotu materiału wybuchowego. Deklaracja zgodności identyfikuje materiał wybuchowy, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności zostaje udostępniona na żądanie właściwych organów.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

65.         Przez okres co najmniej 10 lat od ð wprowadzenia do obrotu materiału wybuchowego ï daty wytworzenia ostatniego produktu wytwórca musi przechowywać Ö producent przechowuje Õ do dyspozycji władz Ö organów Õ krajowych:

a)      dokumentację Ö , o której mowa Õ określoną w ppkt 3.1 tiret drugie,;

b)      uaktualnienia określone Ö zatwierdzoną zmianę, o której mowa Õ w ppkt 3.4 3.5 akapit drugi,

c)      decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, określone Ö o których mowa Õ w ppkt 3.4 akapit ostatni Ö pkt 3.5, Õ oraz w ppkt 4.3 i 4.4.

ò nowy

7.           Każda jednostka notyfikowana informuje odnośne organy notyfikujące o wydanych lub cofniętych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnym organom notyfikującym wykaz zatwierdzeń systemów jakości, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

6. Każda jednostka notyfikowana Ö informuje Õ musi przekazać pozostałeym jednostkiom notyfikowaneym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i cofniętych o zatwierdzeniachń systemów zapewniania jakości Ö , których wydania Õ ð odmówiła, które zawiesiła, ï Ö cofnęła Õ ð lub poddała innym ograniczeniom oraz, na żądanie, o zatwierdzeniach systemów jakości, które wydała ï.

ò nowy

8.           Upoważniony przedstawiciel

Zobowiązania producenta określone w pkt 3.1, 3.5, 5 i 6 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

4. MODUŁ E:

Ö Zgodność z typem w oparciu o Õ Zzapewnienie jakości produktu

1.           Moduł ten opisuje ð Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produktu to ta część procedury oceny zgodności, ï Ö według której producent wywiązuje się ze zobowiązań przedstawionych w pkt 2 i 5 oraz na swoją wyłączną odpowiedzialność Õ procedurę, przez którą wytwórca wypełnia zobowiązania określone w pkt 2, zapewnia i oświadcza Ö deklaruje Õ, że dane materiały wybuchowe są zgodne z typem opisanym w świadectwie Ö certyfikacie Õ badania typu WE Ö UE Õ ð i spełniają wymagania niniejszej dyrektywy mające do nich zastosowanie ï. Wytwórca musi umieścić oznakowania WE na każdym materiale wybuchowym i sporządzić pisemną deklarację zgodności. Oznakowaniu WE towarzyszy symbol identyfikacyjny jednostki notyfikowanej odpowiedzialnej za kontrole określone w pkt 4.

2.           Ö Produkcja Õ

Wytwórca Ö Producent Õ musi stosować Ö posiada Õ zatwierdzony system jakości inspekcji Ö kontroli i badań Õ gotowego Ö produktu w odniesieniu do danych materiałów wybuchowych zgodnie z Õ materiału wybuchowego i badań określonych w pkt 3. Ö , a także Õ pPodlega on kontrolom Ö nadzorowi zgodnie z Õ określonym w pkt 4.

3.           System zapewniania jakości

3.1.        Ö Producent Õ Wytwórca składa do wybranej przez siebie notyfikowanej jednostki notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie ocenęy jego systemu zapewniania jakości dla określonych Ö w odniesieniu do danych Õ materiałów wybuchowych.

Wniosek musi zawierać :

ò nowy

(a) nazwę i adres producenta oraz, w przypadku wniosku składanego przez upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę i adres;

(b) pisemną deklarację, że ten sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej;

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

c)      wszystkie odpowiednie informacje na temat Ö istotne dla przewidzianej Õ danej kategorii materiałów wybuchowych Ö produktu Õ;,

d)      dokumentację dotyczącą systemu zapewniania jakości;,

e)      dokumentację techniczną dotyczącą zatwierdzonego typu oraz kopię świadectwa Ö certyfikatu Õ badania typu WE Ö UE Õ.

3.2.        W ramach sSystemu zapewniania jakości każdy materiał wybuchowy jest badany i przeprowadzane są odpowiednie testy zgodnie ze stosowną normą (normami) określonymi w art. 4 lub przeprowadzane są równoważne testy w celu zweryfikowania jego zgodności ð zapewnia zgodność materiałów wybuchowych z typem opisanym w certyfikacie badania typu UE oraz ï z Ö odnośnymi Õ odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy.

Wszystkie elementy, wymagania i przepisy zastosowane przyjęte przez wytwórcę Ö producenta Õ muszą być Ö są Õ udokumentowane w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanych Ö pisemnych Õ zasad postępowania, procedur i wskazań Ö instrukcji Õ. Dokumentacja systemu zapewniania jakości musi pozwalać na spójną interpretację programów zapewniania jakości, planów, Ö ksiąg Õ instrukcji i zapisów związanych z systemem zapewniania Ö dotyczących Õ jakości.

Musi ona zawierać Ö Dokumentacja ta Õ w szczególności Ö zawiera Õ stosowny opis:

ê 93/15/EWG (dostosowany)

a)      celów jakości oraz struktury organizacyjnej, obowiązków i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości Ö produktu Õ materiałów wybuchowych;,

b)      badań i testów, które będą przeprowadzane po zakończeniu procesu wytwarzania Ö produkcji Õ ;,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

c)      zapisów związanych z systemem Ö dotyczących Õ jakości, takich jak sprawozdania z inspekcji, Ö kontroli Õ i dane uzyskane podczas testów Ö z badań Õ , dane dotyczące Ö wzorcowania Õ kalibracji urządzeń, dane Ö sprawozdania Õ dotyczące kwalifikacji Ö odpowiedniego personelu Õ pracowników przeprowadzających badania i testy itd.;

ê 93/15/EWG

d)      środków monitorowania skuteczności działania systemu kontroli jakości.,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

3.3.        Jednostka notyfikowana musi ocenić Ö ocenia Õ system zapewniania jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania określoneÖ , o których mowa Õ w ppkt 3.2.

Musi ona zakładać, że systemy zapewniania jakości, które stosują odpowiednią zharmonizowane normę, są zgodne Ö Zakłada ona zgodność Õ z tymi wymaganiami Ö w odniesieniu do elementów systemu jakości Õ ð zgodnych z odpowiednimi specyfikacjami normy krajowej ï Ö wdrażającej odnośną normę zharmonizowaną lub specyfikację techniczną Õ.

ð Oprócz doświadczenia w zakresie systemów zarządzania jakością ï W skład zespołu audytorów musi wchodzić przynajmniej jeden członek z Ö zespół audytowy ma co najmniej jednego członka dysponującego Õ doświadczeniem w ocenie Ö z zakresu oceny w dziedzinie Õ technologii danego produktu Ö i danej technologii produktu, Õ ð a także znajomością odpowiednich wymagań niniejszej dyrektywy ï. Procedura oceny Ö Audyt Õ obejmuje wizytę Ö oceniającą w zakładzie producenta Õ inspekcyjną u wytwórcy. ð Zespół audytowy dokonuje przeglądu dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 3.1 lit. e) w celu weryfikacji zdolności producenta do zidentyfikowania odnośnych wymagań niniejszej dyrektywy oraz do przeprowadzenia koniecznych badań zapewniających zgodność materiału wybuchowego z tymi wymaganiami. ï

Wytwórca zostaje powiadomiony o decyzji Ö Decyzja jest przekazywana producentowi Õ. Powiadomienie musi zawierać Ö zawiera Õ wyniki badania Ö wnioski z audytu Õ i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

3.4.        Ö Producent Õ Wytwórca musi zobowiązać Ö podejmuje Õ się do wypełnieania zobowiązań wynikających z tak zatwierdzonego systemu zapewniania jakości oraz utrzymywania go Ö w taki sposób, aby pozostawał odpowiedni oraz skuteczny Õ na właściwym i skutecznym poziomie.

3.5.        Ö Producent na bieżąco informuje jednostkę notyfikowaną Õ Wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel musi informować notyfikowana jednostkę, która zatwierdziła system zapewniania jakości, o każdej Ö zamierzonej Õ proponowanej zmianie Ö w Õ systemieu zapewniania jakości.

Notyfikowana jJednostka notyfikowana Ö ocenia Õ musi ocenić proponowane zmiany i Ö decyduje Õ zadecydować, czy Ö zmodyfikowany Õ zmieniony system zapewniania jakości będzie nadal wciąż spełniać wymagania określone w ppkt 3.2 lub czy Ö konieczna Õ wymagana jest jego ponowna ocena.

Ö Powiadamia ona producenta Õ Musi ona powiadomić wytwórcę o swojej decyzji. Powiadomienie musi zawierać Ö zawiera wnioski z Õ wyniki badania i należycie uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

4.           Ö Nadzór na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej Õ Monitorowanie w ramach odpowiedzialności notyfikowanej jednostki

4.1.        Celem monitorowania Ö nadzoru Õ jest upewnienie się, że Ö producent Õ wytwórca należycie wypełnia zobowiązania wynikające z zatwierdzonego systemu zapewniania jakości.

4.2.        Ö Do celów oceny producent umożliwia jednostce Õ Wytwórca musi umożliwić dostęp notyfikowanej jednostce w celach inspekcyjnych Ö dostęp Õ do Ö miejsc Õ ð produkcji, ï Ö kontroli, badania i składowania Õ pomieszczeń wytwórczych, inspekcyjnych, badawczych i magazynowych oraz Ö zapewnia Õ przekazać jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

ê 93/15/EWG (dostosowany)

a)      dokumentację systemu zapewniania jakości;,

– dokumentację techniczną,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

b)      zapisy dotyczące sytemu jakości, takie jak sprawozdania z Ö kontroli Õ inspekcji oraz dane Ö z badań, Õ uzyskane podczas testów i dane dotyczące Ö wzorcowania, Õ kalibracji urządzeń, dane Ö sprawozdania Õ dotyczące kwalifikacji Ö odpowiedniego personelu Õ pracowników przeprowadzających badania i testy itd.

4.3.        Notyfikowana jJednostka notyfikowana musi przeprowadzać okresowe audyty w celu upewnienia się, że Ö producent Õ wytwórca utrzymuje i stosuje system zapewniania jakości oraz przekazujeać Ö producentowi Õ wytwórcy sprawozdanie z audytu.

4.4.        Notyfikowana jJednostka notyfikowana może dodatkowo Ö ponadto Õ składać Ö producentowi Õ wytwórcy niezapowiedziane wizyty Ö bez zapowiedzi Õ . Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może Ö , w razie konieczności, Õ przeprowadziać badania Ö produktu Õ lub zleciać ich przeprowadzenie w celu zweryfikowania, czy system zapewniania jakości funkcjonuje prawidłowo.; jeżeli to konieczne, jJednostka notyfikowana Ö przekazuje producentowi Õ musi przekazać wytwórcy sprawozdanie z wizyty i, Ö w przypadku przeprowadzenia badań, sprawozdanie Õ jeżeli miały miejsce badania, raport z badań .

ò nowy

5.           Oznakowanie zgodności i deklaracja zgodności

5.1.        Producent umieszcza wymagane oznakowanie zgodności określone w niniejszej dyrektywie oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny na każdym egzemplarzu produktu zgodnym z typem opisanym w certyfikacie badania typu UE oraz spełniającym odnośne wymagania niniejszej dyrektywy.

5.2.        Producent sporządza pisemną deklarację zgodności dla każdego modelu produktu i przechowuje ją do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat od wprowadzenia do obrotu materiału wybuchowego. Deklaracja zgodności identyfikuje materiał wybuchowy, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności zostaje udostępniona na żądanie właściwych organów.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

65.         Przez okres przynajmniej 10 lat od ð wprowadzenia do obrotu materiału wybuchowego ï daty wytworzenia ostatniego produktu wytwórca musi przechowywać Ö producent przechowuje Õ do dyspozycji władz Ö organów Õ krajowych:

a)      dokumentację Ö , o której mowa Õ określoną w ppkt 3.1 tiret drugie;,

b)      Ö zatwierdzoną zmianę, o której mowa Õ uaktualnienia określone w ppkt 3.53.4 akapit drugi;,

c)      decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, określone Ö o których mowa Õ w ppkt 3.4 3.5, akapit ostatni oraz w ppkt 4.3 i 4.4.

ò nowy

7.           Każda jednostka notyfikowana informuje odnośne organy notyfikujące o wydanych lub cofniętych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnym organom notyfikującym wykaz zatwierdzeń systemów jakości, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

6. Każda jednostka notyfikowana Ö informuje Õ musi przekazać pozostałeym jednostkiom notyfikowaneym odpowiednie informacje dotyczące wydanych i cofniętych o zatwierdzeniachń systemów zapewniania jakości Ö , których wydania Õ ð odmówiła, które zawiesiła, ï Ö cofnęła Õ ð oraz, na żądanie, o zatwierdzeniach systemów jakości, które wydała ï.

ò nowy

8.           Upoważniony przedstawiciel

Zobowiązania producenta określone w pkt 3.1, 3.5, 5 i 6 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

5. MODUŁ F:

ÖZgodność z typem w oparciu o weryfikację produktu Õ Sprawdzanie produktu

1. Moduł ten opisuje ð Zgodność z typem w oparciu o weryfikację produktu to ta część procedury oceny zgodności, ï procedurę, przez którą wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel mający siedzibę na obszarze Wspólnoty kontroluje i zaświadcza, Ö według której producent Õ ð wywiązuje się ze zobowiązań określonych w pkt 2, 5.1 i 6 oraz na swoją wyłączną odpowiedzialność zapewnia i deklaruje, ï że materiały wybuchowe Ö , wobec których zastosowano wymagania Õ będące przedmiotem przepisów pkt 3, są zgodne z typem opisanym w Ö certyfikacie Õ świadectwie badania typu WE Ö UE Õ i spełniają Ö mające do nich zastosowanie Õ odpowiednie wymagania niniejszej dyrektywy.

2. Ö Produkcja Õ

Ö Producent wprowadza Õ Wytwórca podejmuje wszystkie niezbędne środki, aby proces wytwarzania Ö produkcji i jego monitorowanie Õ zapewniały zgodność Ö wytworzonych produktów Õ materiałów wybuchowych z Ö zatwierdzonym Õ typem opisanym w Ö certyfikacie Õ świadectwie badania typu WE Ö UE Õ oraz z odpowiednimi wymaganiami Ö niniejszej Õ dyrektywy, która ma Ö mającymi Õ do nich zastosowanie. Umieszcza on oznakowanie WE na każdym materiale wybuchowym i sporządza pisemną deklarację zgodności.

3. Ö Wybrana przez producenta Õ Notyfikowana jednostka notyfikowana przeprowadza odpowiednie badania i testy w celu skontrolowania zgodności materiału wybuchowego Ö materiałów wybuchowych Õ z ð zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE oraz z odnośnymi wymaganiami niniejszej dyrektywy ï.

ð Zależnie od wyboru producenta, badania i testy sprawdzające zgodność materiałów wybuchowych z odnośnymi ï odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy, przeprowadzając ð przeprowadzane są w drodze ï badania i testowaniay Ö każdego produktu zgodnie z Õ wyszczególnione w pkt 4 ð lub statystycznego badania i testowania materiałów wybuchowych zgodnie z pkt 5 ï.

ê 93/15/EWG

Wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel przechowuje kopię deklaracji zgodności przez okres co najmniej 10 lat od daty wytworzenia ostatniego materiału wybuchowego.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

4. Sprawdzanie Ö Weryfikacja zgodności Õ poprzez badanie i testowanie każdego Ö produktu Õ materiału wybuchowego

4.1. Wszystkie Ö produkty Õ materiały wybuchowe są indywidualnie badane i przeprowadzane są Ö poddawane Õ właściwyme testomy Ö określonym Õ ustalone w odpowiedniej normie Ö zharmonizowanej Õ (normach Ö zharmonizowanych Õ) Ö lub specyfikacjach technicznych Õ określonych w art. 4 lub przeprowadzane są testomy równoważnyme w celu sprawdzenia ich zgodności z odpowiednim Ö zatwierdzonym Õ typem Ö opisanym w certyfikacie badania typu UE Õ i Ö odnośnymi Õ wymaganiami niniejszej dyrektywy. ð W razie braku takiej normy zharmonizowanej dana jednostka notyfikowana określa, jakie badania należy przeprowadzić. ï

4.2. Notyfikowana jJednostka notyfikowana Ö wydaje certyfikat zgodności w odniesieniu do przeprowadzonych badań i testów oraz Õ umieszcza lub spowoduje umieszczenie swóojego symbolu Ö numer Õ identyfikacyjnyego na każdym zatwierdzonym Ö produkcie Õ materiale wybuchowym Ö lub zleca jego umieszczenie na swoją odpowiedzialność Õ i sporządzi pisemne świadectwo zgodności odnoszące się do przeprowadzonych testów.

ò nowy

Producent przechowuje certyfikaty zgodności do dyspozycji organów krajowych przez okres co najmniej 10 lat po wprowadzeniu do obrotu materiału wybuchowego.

ê 93/15/EWG

4.3. Wytwórca lub jego upoważniony przedstawiciel zapewnia, że jest w stanie dostarczyć świadectwa zgodności notyfikowanej jednostki na żądanie.

ò nowy

5. Statystyczna weryfikacja zgodności

5.1. Producent wprowadza wszelkie środki niezbędne, aby proces produkcji i jego monitorowanie zapewniały jednolitość każdej wytworzonej partii produktów oraz przedstawia swoje produkty do weryfikacji w formie jednolitych partii.

5.2. Zgodnie z wymaganiami niniejszej dyrektywy z każdej partii pobiera się losowo próbkę produktów. W celu zweryfikowania zgodności z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE, zapewnienia zgodności produktów z odnośnymi wymaganiami niniejszej dyrektywy oraz ustalenia, czy daną partię należy przyjąć, czy odrzucić, przeprowadza się indywidualne badania i właściwe testy wszystkich produktów z próbki określone w odnośnej normie zharmonizowanej (normach zharmonizowanych) i/lub specyfikacjach technicznych bądź testy równoważne. W razie braku takiej normy zharmonizowanej dana jednostka notyfikowana określa, jakie testy należy przeprowadzić.

5.3. W przypadku przyjęcia partii, wszystkie produkty w partii uznaje się za zatwierdzone, z wyjątkiem tych produktów z próbki, które nie przeszły pomyślnie badań.

Jednostka notyfikowana wydaje certyfikat zgodności w odniesieniu do przeprowadzonych badań i testów oraz umieszcza swój numer identyfikacyjny na każdym zatwierdzonym produkcie lub zleca jego umieszczenie na swoją odpowiedzialność.

Producent przechowuje certyfikaty zgodności do dyspozycji organów krajowych przez okres co najmniej 10 lat po wprowadzeniu do obrotu materiału wybuchowego.

5.4. W przypadku odrzucenia partii produktów, jednostka notyfikowana lub właściwy organ wprowadzają odpowiednie środki zapobiegające wprowadzeniu tej partii do obrotu. W przypadku częstego odrzucania partii produktów jednostka notyfikowana może zawiesić weryfikację statystyczną i wprowadzić odpowiednie środki.

6. Oznakowanie zgodności i deklaracja zgodności

6.1. Producent umieszcza wymagane oznakowanie zgodności określone w niniejszej dyrektywie oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3, jej numer identyfikacyjny na każdym egzemplarzu produktu zgodnym z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE oraz spełniającym odnośne wymagania niniejszej dyrektywy.

6.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności dla każdego modelu produktu i przechowuje ją do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat od wprowadzenia do obrotu materiału wybuchowego. Deklaracja zgodności identyfikuje materiał wybuchowy, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności zostaje udostępniona na żądanie właściwych organów.

Za zgodą i na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3, producent może również umieścić na materiałach wybuchowych numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej.

7. W uzgodnieniu z jednostką notyfikowaną i na jej odpowiedzialność producent może umieszczać jej numer identyfikacyjny na materiałach wybuchowych podczas procesu produkcji.

8. Upoważniony przedstawiciel

Zobowiązania producenta mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie. Upoważniony przedstawiciel nie może wykonać zobowiązań producenta określonych w pkt 2 i 5.1.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

6. MODUŁ G:

Ö Zgodność w oparciu o weryfikację Õ Sprawdzanie jednostkoweą

1.           Moduł ten opisuje ð Zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową to ï proceduraę, ð oceny zgodności, ï przez którą wytwórca Ö według której producent Õ ð wywiązuje się ze zobowiązań określonych w pkt 2, 3 i 5 oraz ï zapewnia i oświadcza, Ö deklaruje, na swoją wyłączną odpowiedzialność, Õ że materiał wybuchowy, Ö wobec którego zastosowano wymagania pkt 4, Õ dla którego wydano świadectwo określone w pkt 2, jest zgodny z odpowiednimi Ö mającymi do niego zastosowanie Õ wymaganiami niniejszej dyrektywy. Wytwórca musi umieścić oznakowania WE na materiale wybuchowym i sporządzić deklarację zgodności.

ê 93/15/EWG (nowy)

2. Notyfikowana jednostka musi zbadać materiał wybuchowy i przeprowadzić właściwe testy wymienione w odpowiedniej normie (normach) określonych w art. 4 lub równoważne testy w celu zapewnienia jego zgodności z odpowiednimi wymaganiami niniejszej dyrektywy.

Notyfikowana jednostka musi umieścić lub spowodować umieszczenie swojego symbolu identyfikacyjnego na zatwierdzonym materiale wybuchowym i sporządzić świadectwo zgodności odnoszące się do przeprowadzonych testów.

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

2.           Ö Dokumentacja techniczna Õ

3. Celem ð Producent sporządza ï dokumentacjię techniczneją ð i udostępnia ją jednostce notyfikowanej, o której mowa w pkt 4. Dokumentacja umożliwia ocenę materiału wybuchowego pod względem jego ï jest umożliwienie oceny zgodności z Ö odnośnymi Õ wymaganiami ð oraz obejmuje odpowiednią analizę i ocenę ryzyka. Dokumentacja techniczna określa odnośne wymagania i obejmuje, w stopniu odpowiednim dla takiej oceny, ï niniejszej dyrektywy i zrozumienia projektu, procesu wytwarzania i Ö projekt, wytwarzanie i Õ działaniea materiału wybuchowego. Dokumentacja Ö techniczna zawiera w stosownych przypadkach co najmniej następujące elementy Õ musi zawierać, w zakresie niezbędnym dla dokonania takiej oceny:

a)      ogólny opis typu Ö materiałów wybuchowych Õ;,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

b)      projekt koncepcyjny i rysunki techniczne Ö dotyczące produkcji Õ oraz schematy części Ö elementów Õ, podzespołów, obwodów itp.;,

ê 93/15/EWG (dostosowany)

ð nowy

c)      opisy i objaśnienia konieczne dla zrozumienia wspomnianych rysunków i schematów oraz działania materiału wybuchowego lub systemu zabezpieczającego,;

d)      wykaz norm Ö zharmonizowanych Õ ð lub innych właściwych specyfikacji technicznych, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej ï określonych w art. 4, zastosowanych w całości lub częściowo, oraz opisy rozwiązań przyjętych w celu spełnienia zasadniczych wymagań niniejszej dyrektywy, jeżeli Ö takie Õ normy Ö zharmonizowane Õ określone w art. 4 nie zostały zastosowane.,ð W przypadku częściowego zastosowania norm zharmonizowanych w dokumentacji technicznej określa się, które części zostały zastosowane; ï

e)      wyniki wykonanych obliczeń Ö projektowych Õ konstrukcyjnych, przeprowadzonych badań itd.;, Ö oraz Õ

f)       sprawozdania z testów Ö badań Õ.

ò nowy

Producent przechowuje dokumentację techniczną do dyspozycji odnośnych organów krajowych przez okres 10 lat od wprowadzenia do obrotu materiału wybuchowego.

3.           Produkcja

Producent podejmuje wszelkie niezbędne środki, aby proces produkcji i jego monitorowanie zapewniały zgodność wytworzonego produktu z odnośnymi wymaganiami niniejszej dyrektywy.

4.           Weryfikacja

W celu sprawdzenia zgodności materiału wybuchowego z odnośnymi wymaganiami niniejszej dyrektywy wybrana przez producenta jednostka notyfikowana przeprowadza lub zleca przeprowadzenie odpowiednich badań i testów określonych w odnośnych normach zharmonizowanych lub specyfikacjach technicznych, bądź testów równoważnych. W razie braku takiej normy zharmonizowanej lub specyfikacji technicznej dana jednostka notyfikowana określa, jakie testy należy przeprowadzić.

Jednostka notyfikowana wydaje certyfikat zgodności w odniesieniu do przeprowadzonych badań i testów oraz umieszcza swój numer identyfikacyjny na zatwierdzonym produkcie lub zleca jego umieszczenie na swoją odpowiedzialność.

Producent przechowuje certyfikaty zgodności do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu do obrotu materiału wybuchowego.

5.           Oznakowanie zgodności i deklaracja zgodności

5.1.        Producent umieszcza wymagane oznakowanie zgodności określone w niniejszej dyrektywie i, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 4, jej numer identyfikacyjny na każdym egzemplarzu produktu spełniającym odnośne wymagania niniejszej dyrektywy.

5.2.        Producent sporządza pisemną deklarację zgodności i przechowuje ją do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat od wprowadzenia do obrotu materiału wybuchowego. Deklaracja zgodności identyfikuje materiał wybuchowy, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności zostaje udostępniona na żądanie właściwych organów.

6.           Upoważniony przedstawiciel

Zobowiązania producenta określone w pkt 2 i 5 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

é

ZAŁĄCZNIK III

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian (o których mowa w art. 51)

Dyrektywa Rady 93/15/EWG || (Dz.U. L 121 z 15.5.1993, s. 20)

Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1.) || Jedynie załącznik II pkt 13)

Rozporządzenie (WE) nr 219/2009 (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 109.) || Jedynie załącznik pkt 2.2

ZAŁĄCZNIK IV

Tabela korelacji

Dyrektywa 93/15/EWG || Niniejsza dyrektywa

Art. 1 ust. 1 || Art. 1 ust. 1

Art. 1 ust. 2 || Art. 2 ust. 1

Art. 1 ust. 3 || Art. 1 ust. 2

Art. 1 ust. 4 || Art. 2 ust. 2–10

Art. 1 ust. 5 || Art. 1 ust. 3

Art. 2 ust. 1 || Art. 3

Art. 2 ust. 2 || Art. 4

- || Art. 21

- || Art. 21

Art. 2 ust. 3 || Art. 21

- || Art. 21

Art. 3 || Art. 4, art. 6 ust. 1

- || Art. 6 ust. 2–8

- || Art. 7

- || Art. 8

- || Art. 9

- || Art. 10

Art. 4 ust. 1 || Art. 18

Art. 4 ust. 2 || -

Art. 5 || Art. 19

Art. 6 ust. 1 || Art. 19

Art. 6 ust. 2 || Art. 23–26

- || Art. 28–39

Art. 7 ust. 1 || Art. 21–22

Art. 7 ust. 2 || Art. 21

Art. 7 ust. 3 || Art. 21

- || Art. 40

Art. 8 ust. 1 || Art. 41, 43

Art. 8 ust. 2 || Art. 42

Art. 8 ust. 3 || Art. 44

Art. 9 ust. 1 || Art. 11 ust. 1

Art. 9 ust. 2 || -

Art. 9 ust. 3 || Art. 11 ust. 2

Art. 9 ust. 4 || Art. 11 ust. 3

Art. 9 ust. 5 || Art. 11 ust. 4

Art. 9 ust. 6 || Art. 11 ust. 6

Art. 9 ust. 7 || Art. 11 ust. 5

Art. 9 ust. 8 || Art. 11 ust. 7

Art. 9 ust. 9 || Art. 11 ust. 8

Art. 10 ust. 1 || Art. 12 ust. 1

Art. 10 ust. 2 || Art. 12 ust. 2

Art. 10 ust. 3 || Art. 12 ust. 3

Art. 10 ust. 4 || Art. 12 ust. 4

Art. 10 ust. 5 || Art. 12 ust. 5

Art. 11 || Art. 13

Art. 12 ust. 1 || Art. 14 ust. 1

Art. 12 ust. 2 || Art. 14 ust. 2

Art. 13 ust. 1 || Art. 47 ust. 1

Art. 13 ust. 2 || -

Art. 13 ust. 3 || Art. 45, 46

Art. 13 ust. 4 || Art. 47 ust. 2

Art. 13 ust. 5 || Art. 45–46

Art. 14 akapit pierwszy || Art. 5

Art. 14 akapit drugi || Art. 15 akapit pierwszy

Art. 14 akapit trzeci || Art. 15 akapit drugi

Art. 14 akapit czwarty || Art. 15 akapit trzeci

Art. 15 || -

Art. 16 || Art. 16

Art. 17 || Art. 48

Art. 18 || Art. 17

Art. 19 || Art. 49–50

- || Art. 51

- || Art. 52

Art. 20 || Art. 53

Załącznik I || Załącznik I

Załącznik II || Załącznik II

Załącznik III || Art. 27

Załącznik IV || Art. 21

- || Załącznik III

- || Załącznik IV

[1]               Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM(2011) 206 wersja ostateczna.

[2]               COM(2011) 315 wersja ostateczna – wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie normalizacji europejskiej oraz zmiany dyrektyw Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektyw 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/105/WE i 2009/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

[3]               Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s.13).

[4]               Dz.U. C 77 z 28.3.2002, s. 1.

[5]               Dz.U. C [ ] z [ ], s. [ ].

[6]               Dz.U. L 121 z 15.5.1993, s. 20.

[7]               Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.

[8]               Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 82.

[9]               Dz.U. L 10 z 14.1.1997, s. 13.

[10]             Dz.U. L 256 z 13.9.1991, sstr. 51.

[11]             Dz.U. L 154 z 14.6.2007, s. 1.

[12]             Dz.U. L 109 z 26.4.1983, str. 8. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 90/230/EWG (Dz.U. L 128 z 18.5. 1990, str. 15).

[13]             Dz.U. C [ ] z [ ], s. [ ].

[14]             Dz.U. L 380 z 31.12.1990, str. 13.

[15]             Dz.U. L 144 z 2.6.198182 z 22.3.1997, str. 1.

[16]             Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

[17]             Dz.U. L 94 z 5.4.2008, s. 8.