52011PC0560

UZASADNIENIE

KONTEKST WNIOSKU

Ład Schengen – wzmocnienie obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych

Kontekst i konieczność wniesienia zmian zawartych w niniejszym wniosku oraz ich przyszłe zastosowanie w praktyce zostały szczegółowo opisane w komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowanym „Ład Schengen – wzmocnienie obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych”, który zostaje przyjęty wraz z niniejszym wnioskiem.

Zmiany ustawodawcze

W celu zapewnienia niezbędnych ram prawnych w odpowiedzi na wezwanie Rady Europejskiej z 23-24 czerwca do stworzenia mechanizmu pozwalającego reagować na sytuacje prawdziwie krytyczne, należy wprowadzić zmiany do kodeksu granicznego Schengen, ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 562/2006, które określa, z jednej strony, przepisy dotyczące kontroli granicznej na granicach zewnętrznych oraz, z drugiej strony, przewiduje zniesienie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych oraz możliwość jej przywrócenia w ograniczonych przypadkach.

Swobodny przepływ osób na obszarze bez granic wewnętrznych jest jednym z osiągnięć Unii, z którego korzystają wszystkie osoby mieszkające na jej terytorium. Konieczne jest zatem podejmowanie decyzji na poziomie Unii, jeśli istnieje ryzyko, że swobodne przemieszczanie się mogłoby zostać ograniczone w wyniku jednostronnych i niekiedy nieprzejrzystych decyzji krajowych.

W związku z tym, co do zasady, przywrócenie kontroli na granicach wewnętrznych powinno opierać się na decyzji proponowanej i przyjmowanej przez Komisję w akcie wykonawczym po wyrażeniu opinii przez państwa członkowskie w ramach procedury sprawdzającej ustanowionej w rozporządzeniu (UE) nr 182/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję[1]. Decyzja ta określa w jakich przypadkach kontrola graniczna na granicach wewnętrznych może wyjątkowo zostać przywrócona i obejmuje odnawialne okresy 30 dni, które w sumie nie mogą przekroczyć sześciu miesięcy. Okres ten może zostać przedłużony jedynie w przypadkach, gdy przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych wynika z negatywnych ustaleń w ramach mechanizmu oceny stosowania dorobku Schengen w związku z utrzymującymi się niedociągnięciami ze strony danego państwa członkowskiego dotyczącymi odpowiedniej ochrony jego odcinka granicy zewnętrznej.

Państwa członkowskie zachowują jednak możliwość jednostronnego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych na wypadek zaistnienia nieprzewidzianych okoliczności, jeżeli konieczne jest natychmiastowe działanie. Taka decyzja wchodzi w życie niezwłocznie i jest notyfikowana Komisji, Parlamentowi Europejskiemu oraz innym państwom członkowskim. Przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych w takich okolicznościach jest jednak ograniczone do pięciu dni. W takim przypadku Komisja może przeprowadzić konsultacje ze wszystkimi państwami członkowskimi w celu oceny stosowności podjętych środków. Takie konsultacje nie zawieszają decyzji podjętej przez państwo członkowskie. W razie konieczności przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych może zostać przedłużone, ale musi opierać się na decyzji Komisji przyjętej jako środek wykonawczy w trybie pilnym określonym w art. 8 wspomnianego rozporządzenia nr 182/2011.

Taka skoordynowana reakcja na centralnym poziomie UE umożliwi uwzględnienie wszystkich interesów europejskich. Reakcja taka będzie dotyczyć zarówno sytuacji, gdy państwo członkowskie stoi w obliczu poważnego krótkookresowego głównie lokalnego zagrożenia porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego, jak i sytuacji o szerszych i długoterminowych skutkach. W obu przypadkach, skoordynowana reakcja na poziomie UE jest uzasadniona, ponieważ każda decyzja o przywróceniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych – nawet na ograniczony okres czasu i na ograniczonym obszarze – w oczywisty sposób wywiera skutki społeczne i gospodarcze, odczuwalne również poza państwem członkowskim, które odwołało się do tego typu środków. Skoordynowane europejskie podejście jest tym bardziej słuszne w przypadku, gdy pewien odcinek granicy zewnętrznej znajdzie się pod nieoczekiwaną i dużą presją lub w przypadku gdy państwo członkowskie regularnie nie dopełnia obowiązku kontroli swojego odcinka granicy zewnętrznej, oraz gdy zaistniałe okoliczności stanowią poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym. Wszelkie decyzje w sprawie przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych mają bezpośredni wpływ na wszystkich podróżnych i na wspólne interesy wszystkich państwach członkowskich.

Kontrola graniczna na granicach wewnętrznych może zostać przywrócona jedynie po wyczerpaniu wszelkich innych środków, do czasu podjęcia innych środków w celu ustabilizowania sytuacji na odpowiednim odcinku granicy zewnętrznej, na szczeblu europejskim, w duchu solidarności, lub na szczeblu krajowym, aby zapewnić ściślejsze przestrzeganie wspólnych zasad.

2. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW

W swoim komunikacie na temat migracji[2] Komisja zaproponowała wprowadzenie mechanizmu umożliwiającego podejmowanie na poziomie europejskim decyzji w sprawie tego, które państwa członkowskie mają wyjątkowo wznowić kontrole graniczne na granicach wewnętrznych i na jak długo. W komunikacie zawarto propozycje dotyczące możliwego wprowadzenia mechanizmu reagowania w wyjątkowych okolicznościach, w tym przez ewentualne skoordynowane na poziomie UE i stosowane po wyczerpaniu wszelkich innych środków - tymczasowe przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych.

Rozwiązania te zostały pozytywnie przyjęte przez Radę ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych w dniu 12 maja 2011 r. oraz przez Radę Europejską na posiedzeniu w dniach 23-24 czerwca 2011 r., na którym wezwała ona do ustanowienia mechanizmu, który miałby być „wprowadzony w celu umożliwienia reagowania, bez podważania zasady swobodnego przepływu osób, na wyjątkowe okoliczności zagrażające funkcjonowaniu współpracy w ramach Schengen”.

3. Aspekty prawne wniosku

Postawę prawną wniosku stanowi art. 77 ust. 1 i 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Wniosek wprowadza zmiany do rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen), które zostało oparte na równoważnych postanowieniach Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, tj. odpowiednio art. 62 ust. 1 (granice wewnętrzne) i art. 62 ust. 2 lit. a) (granice zewnętrzne).

4. WPŁYW NA BUDŻET

Wnioskowana zmiana nie ma wpływu finansowego na budżet UE.

2011/0242 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 562/2006 w celu ustanowienia wspólnych zasad dotyczących tymczasowego przywrócenia w wyjątkowych okolicznościach kontroli granicznej na granicach wewnętrznych

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 1 i 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Utworzenie obszaru, na którym zapewniony jest swobodny przepływ osób przez granice wewnętrzne, jest jednym z głównych osiągnięć Unii Europejskiej. Na takim obszarze bez kontroli na granicach wewnętrznych konieczne jest wspólne reagowanie na sytuacje, które w znacznym stopniu wpływają na porządek publiczny lub bezpieczeństwo wewnętrzne Unii Europejskiej albo jednego lub więcej państw członkowskich, poprzez ustanowienie możliwości przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych w wyjątkowych okolicznościach, lecz bez uszczerbku dla zasady swobodnego przepływu osób. Ze względu na skutki, jakie tego rodzaju działania o charakterze ostatecznym mogą wywrzeć na sytuację wszystkich osób korzystających z prawa do poruszania się na tym obszarze bez kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, wymagane są wspólne decyzje na poziomie Unii.

(2) Swobodne przemieszczanie się w obrębie obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych jest jednym z największych osiągnięć Unii. Ponieważ tymczasowe przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych ogranicza swobodę przemieszczania się, wszystkie decyzje w tym względzie powinny być podejmowane na poziomie Unii. Niezależnie od tego, przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych powinno mieć miejsce jedynie po wyczerpaniu wszelkich innych środków, mieć ściśle ograniczony zakres oraz być przyjmowane na określony okres w oparciu o określone kryteria obiektywne i po przeprowadzeniu na poziomie Unii oceny konieczności zastosowania tego środka. W przypadkach gdy poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego wymaga natychmiastowego działania, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych na okres nie dłuższy niż pięć dni, ale ewentualne przedłużenie takiego środka musi podlegać decyzji na poziomie Unii.

(3) Przy podejmowaniu decyzji o przywróceniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych należy uwzględnić zasady konieczności i proporcjonalności w stosunku do zagrożenia dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego, które jest przyczyną wniosku o przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych. Należy również rozważyć wykorzystanie alternatywnych środków na poziomie krajowym lub unijnym, jak również wpływ proponowanego środka na swobodne przemieszczanie się w obrębie obszaru bez granic wewnętrznych.

(4) Przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych może wyjątkowo być konieczne w przypadku poważnego zagrożenia porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym, w szczególności w następstwie ataków terrorystycznych lub groźby takich ataków, jak również zagrożenia stwarzanego przez przestępczość zorganizowaną.

(5) Taka sytuacja może zaistnieć, gdy duża liczba obywateli państw trzecich przekroczy granicę zewnętrzną jednego lub więcej państw członkowskich. Może to doprowadzić do nieoczekiwanego i znaczącego nasilenia się zjawiska wtórnego przemieszczania się obywateli państw trzecich, co do których stwierdzono, że przebywają nielegalnie na terytorium innego państwa członkowskiego lub innych państw członkowskich. Po uwzględnieniu liczby państw członkowskich dotkniętych takim nieoczekiwanym i znaczącym nasileniem się zjawiska wtórnego przemieszczania się takich osób, oraz po rozważeniu ogólnego wpływu tego nasilenia na sytuację migracyjną w Unii lub w danym państwie członkowskim, konieczne może okazać się tymczasowe przywrócenie kontroli granicznej na granicach wewnętrznych w przypadku, kiedy okoliczności te stanowią poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym. Przekraczanie granicy zewnętrznej przez dużą liczbę obywateli państw trzecich może, w wyjątkowych okolicznościach, uzasadniać natychmiastowe przywrócenie niektórych kontroli na granicach wewnętrznych, jeśli ma to na celu ochronę porządku publicznego i bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym przed poważnym i natychmiastowym zagrożeniem.

(6) Tymczasowe przywrócenie niektórych kontroli na granicach wewnętrznych może również stanowić odpowiedź na poważne braki wskazane w ocenie stosowania dorobku Schengen zgodnie z art. 15 rozporządzenia w sprawie utworzenia mechanizmu oceny i monitorowania w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen w przypadku, gdy okoliczności będą stanowić poważne zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym.

(7) Przed podjęciem decyzji w sprawie tymczasowego przywrócenia niektórych kontroli na granicach wewnętrznych należy dokładnie zbadać możliwość zastosowania innych środków w celu rozwiązania zaistniałych problemów, w tym pomocy takich organów Unii, jak Europol i Frontex, oraz wykorzystania technicznych lub finansowych środków wsparcia na szczeblu krajowym lub unijnym. Ponadto każda decyzja o przywróceniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych powinna opierać się na uzasadnionych informacjach, które mogą być dostarczone przez państwo członkowskie występujące z wnioskiem o ponowne wprowadzenie kontroli, lub pochodzić z innych źródeł, w tym być wynikiem wizyt kontrolnych przeprowadzanych przez ekspertów.

(8) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję[3]. Z wyjątkiem pilnych przypadków, a także mając na uwadze art. 2 ust. 2 lit. b) ppkt (iii) tego rozporządzenia, ma zastosowanie procedura sprawdzająca.

(9) Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, gdy we właściwie uzasadnionych przypadkach wymaga tego bezpośrednie zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym, lub szczególnie pilny charakter sprawy.

(10) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, dlatego też nie jest nim związana, ani nie ma ono do niej zastosowania. Biorąc pod uwagę, że niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu postanowień części trzeciej tytuł V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejską Dania powinna, zgodnie z art. 4 tego protokołu, w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia niniejszego rozporządzenia, podjąć decyzję o jego ewentualnej transpozycji do swojego prawa krajowego.

(11) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen[4]. Dlatego też Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane ani nie ma ono do niego zastosowania.

(12) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy, zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen[5]. Irlandia nie bierze zatem udziału w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana, ani nie ma ono do niej zastosowania.

(13) W odniesieniu do Norwegii i Islandii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen[6].

(14) W odniesieniu do Szwajcarii, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską i Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen[7].

(15) W odniesieniu do Lichtensteinu, niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen[8].

(16) W odniesieniu do Cypru, niniejsze rozporządzenie stanowi akt rozwijający dorobek Schengen lub w inny sposób powiązany z tym dorobkiem w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(17) W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii, niniejsze rozporządzenie stanowi akt rozwijający dorobek Schengen lub w inny sposób powiązany z tym dorobkiem w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r.

(18) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym z prawem do przemieszczania się i pobytu. Niniejsze rozporządzenie należy stosować zgodnie z tymi prawami i zasadami.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 562/2006 wprowadza się następujące zmiany:

(1) artykuły 23-26 otrzymują brzmienie:

„ Artykuł 23

Ogólne ramy tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych

1. Gdy na obszarze bez kontroli granicznej na granicach wewnętrznych zaistnieje poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym, kontrola graniczna na granicach wewnętrznych może w drodze wyjątku zostać przywrócona na wszystkich lub poszczególnych odcinkach granic wewnętrznych jednego lub kilku państw członkowskich na ograniczony okres, nie dłuższy niż 30 dni, lub na okres przewidywalnego istnienia tego poważnego zagrożenia, jeśli przekracza on 30 dni. Zakres i czas trwania tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych nie przekraczają tego, co jest ściśle niezbędne dla reakcji na poważne zagrożenie.

2. Kontrola graniczna na granicach wewnętrznych może zostać przywrócona jedynie zgodnie z procedurami przewidzianymi w art. 24, 25 i 26 niniejszego rozporządzenia. W każdym przypadku, gdy rozważana jest decyzja w sprawie przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, muszą zostać uwzględnione kryteria wymienione w art. 23a.

3. Jeżeli poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym utrzymuje się przez okres dłuższy niż okres, o którym mowa w ust. 1, kontrola graniczna na granicach wewnętrznych może, po uwzględnieniu kryteriów wymienionych w art. 23a, być przedłużana w oparciu o te same przesłanki, jak te, o których mowa w ust. 1, i przy uwzględnieniu wszelkich nowych elementów, na odnawialne okresy nie dłuższe niż 30 dni.

4. Całość okresu przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, obejmująca okres początkowy, o którym mowa w ust. 1 i kolejne przedłużenia, o których mowa w ust. 3, nie przekracza sześciu miesięcy. W przypadku powtarzających się poważnych niedociągnięć w odniesieniu do kontroli na granicach zewnętrznych lub procedur powrotu, wskazanych zgodnie z art. 15 rozporządzenia w sprawie utworzenia mechanizmu oceny i monitorowania w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen, Komisja może podjąć decyzję o przedłużeniu tego okresu.

Artykuł 23a

Kryteria dotyczące tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych

1. Przy podejmowaniu decyzji w sprawie tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na jednej lub więcej granic wewnętrznych lub ich odcinkach, Komisja lub dane państwo członkowskie w przypadkach, o których mowa w art. 25 ust. 1, ocenia, w jakim stopniu środek ten może przyczynić się do usunięcia zagrożenia porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym oraz poddaje ocenie proporcjonalność tego środka w stosunku do zagrożenia. Ocena ta opiera się na szczegółowych informacjach dostarczonych przez dane państwo członkowskie lub państwa członkowskie oraz wszelkie inne istotne informacje, w tym informacje uzyskane zgodnie z ust. 2. Dokonując takiej oceny, w szczególności należy uwzględnić następujące elementy:

a) prawdopodobne skutki zagrożenia porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym, w szczególności zagrożenia wynikającego z ataków terrorystycznych lub groźby takich ataków, jak również zagrożenia stwarzanego przez przestępczość zorganizowaną;

b) dostępność technicznych i finansowych środków wsparcia, do jakich odwołano się lub można się odwołać na szczeblu krajowym lub europejskim, w tym wsparcia przez organy Unii takie jak Frontex, Europejski Urząd Wsparcia w Dziedzinie Azylu lub Europol, oraz zakres, w jakim środki te mogą właściwie przyczynić się do usunięcia zagrożenia porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym;

c) bieżące i przyszłe skutki poważnych niedociągnięć w odniesieniu do kontroli na granicach zewnętrznych lub procedur powrotu, stwierdzonych w ramach oceny stosowania dorobku Schengen zgodnie z rozporządzeniem w sprawie ustanowienia mechanizmu oceny i monitorowania w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen;

d) prawdopodobne konsekwencje takiego środka dla swobodnego przemieszczania się w obrębie obszaru bez kontroli na granicach wewnętrznych.

2. Przed podjęciem decyzji Komisja może:

a) wezwać państwa członkowskie, Frontex, Europol, Eurojust, Europejską Agencję Praw Podstawowych lub wszelkie inne organy Unii, do dostarczenia dalszych informacji;

b) przeprowadzić wizyty kontrolne przy wsparciu ekspertów z państw członkowskich i agencji Frontex, Europolu i wszelkich innych właściwych organów europejskich, aby uzyskać lub sprawdzić informacje mające znaczenie z punktu widzenia decyzji o tymczasowym przywróceniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych.

Artykuł 24

Procedura tymczasowego przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych

1. W przypadku gdy państwo członkowskie uzna, że kontrola graniczna na granicach wewnętrznych powinna zostać przywrócona na mocy art. 23 ust. 1, przedkłada ono wniosek Komisji najpóźniej sześć tygodni przed planowanym przywróceniem kontroli, lub w krótszym terminie, jeżeli okoliczności, które spowodowały konieczność przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych objawią się później niż sześć tygodni przed planowanym przywróceniem, i we wniosku dostarcza następujących informacji:

a) przesłanki proponowanego przywrócenia, w tym wszystkie istotne dane szczegółowo opisujące zdarzenia stanowiące poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego na poziomie unijnym lub krajowym;

b) zakres proponowanego przywrócenia kontroli, wraz ze wskazaniem którego odcinka lub których odcinków granic wewnętrznych ma dotyczyć przywrócenie kontroli granicznej;

c) nazwy dozwolonych przejść granicznych;

d) data i czas trwania proponowanego przywrócenia;

e) w stosownych przypadkach środki, jakie mają zostać podjęte przez inne państwa członkowskie.

Wniosek taki może również zostać złożony wspólnie przez dwa lub więcej państw członkowskich.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są również przekazywane państwom członkowskim i Parlamentowi Europejskiemu w tym samym czasie, w którym przedkładany jest wniosek.

3. Po złożeniu wniosku przez państwo członkowskie zgodnie z ust. 1 lub z własnej inicjatywy na podstawie informacji określonych w ust. 1 lit. a) – e), Komisja podejmuje decyzję w sprawie przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33a ust. 2.

4. Komisja podejmuje decyzję w sprawie przedłużenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33a ust. 2.

5. Jeśli należycie uzasadnia to pilny charakter sprawy, w sytuacjach, w których okoliczności, które spowodowały konieczność przedłużenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, zgodnie z ust. 4, nie ujawnią się na mniej niż 10 dni przed planowanym przedłużeniem, Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33a ust. 3, przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.

Artykuł 25

Szczególne postępowanie w przypadkach wymagających natychmiastowego działania

1. Jeśli poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa wewnętrznego w państwie członkowskim wymaga podjęcia natychmiastowego działania, państwo członkowskie może wyjątkowo i w trybie natychmiastowym przywrócić kontrolę graniczną na granicach wewnętrznych, na ograniczony okres czasu, nieprzekraczający pięciu dni.

2. Państwo członkowskie przywracające kontrolę graniczną na granicach wewnętrznych niezwłocznie powiadamia o tym odpowiednio pozostałe państwa członkowskie i Komisję oraz dostarcza informacji, o których mowa w art. 24 ust. 1, oraz przedstawia przesłanki uzasadniające zastosowanie tej procedury. Komisja może natychmiast po otrzymaniu powiadomienia zasięgać opinii pozostałych państw członkowskich.

3. Jeżeli poważne zagrożenie porządku publicznego lub wewnętrznego bezpieczeństwa narodowego nadal utrzymuje się po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, Komisja podejmuje decyzję w sprawie przedłużenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych. Jeśli po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1, wystąpi konieczność podjęcia natychmiastowego działania wynikającego ze szczególnie pilnego charakteru sprawy, Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33a ust. 3, przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.

Artykuł 26

Szczególne postępowanie na wypadek utrzymywania się poważnych uchybień

1. Jeśli Komisja uzna, że istnieją utrzymujące się poważne niedociągnięcia dotyczące kontroli na granicach zewnętrznych lub procedur powrotu, wskazane zgodnie z art. 15 rozporządzenia w sprawie utworzenia mechanizmu oceny i monitorowania w celu weryfikacji stosowania dorobku Schengen, i w takim zakresie, w jakim te niedociągnięcia stanowią poważne zagrożenie porządku publicznego lub bezpieczeństwa na poziomie unijnym lub krajowym, kontrola graniczna na granicach wewnętrznych może zostać przywrócona na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Okres ten może być przedłużony o kolejny okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, jeśli poważne niedociągnięcia nie zostaną usunięte. Okres ten może być przedłużony nie więcej niż trzy razy.

2. Komisja podejmuje decyzję w sprawie przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33a ust. 2.

3. Komisja podejmuje decyzję w sprawie przedłużenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 33a ust. 2.

4. Jeśli należycie uzasadnia to pilny charakter sprawy, w sytuacjach, w których okoliczności, które spowodowały konieczność przedłużenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, zgodnie z ust. 3, nie ujawnią się na mniej niż 10 dni przed planowanym przedłużeniem, Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33a ust. 3 przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie.”;

(2) artykuł 27 otrzymuje brzmienie:

„ Artykuł 27

Informowanie prawodawców

Komisja i dane państwo członkowskie lub państwa członkowskie jak najszybciej informują Parlament Europejski i Radę o zaistnieniu wszelkich względów, które mogą doprowadzić do stosowania art. 23 – 26.”;

(3) artykuły 29 i 30 otrzymują brzmienie:

„ Artykuł 29

Sprawozdanie z przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych

Najpóźniej cztery tygodnie po zniesieniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, państwo członkowskie, które przeprowadzało kontrolę graniczną na granicach wewnętrznych przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie na temat przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, opisujące w szczególności sposób prowadzenia kontroli oraz skuteczność przywrócenia kontroli granicznej na granicach wewnętrznych.

Artykuł 30

Informowanie opinii publicznej

Komisja informuje opinię publiczną o decyzji o przywróceniu kontroli granicznej na granicach wewnętrznych, wskazując w szczególności datę rozpoczęcia i zakończenia stosowanie tego środka, o ile nie istnieją nadrzędne powody związane z bezpieczeństwem, aby tego nie robić.”;

(4) wprowadza się nowy art. 33a w brzmieniu:

„ Artykuł 33a

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

[1] Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

[2] COM(2011) 248 z 4.5.2011.

[3] Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

[4] Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

[5] Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

[6] Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

[7] Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

[8] Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 19.