(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) przyjętym w następstwie katastrofy tankowca Erika i niezwykle poważnego wycieku ropy naftowej , jakie ona spowodowała ustanowiono Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu (zwaną dalej „Agencją”) w celu zapewnienia wysokiego, jednolitego i skutecznego poziomu bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki. [Popr. 1]

(1a)

Po katastrofie tankowca Prestige w 2002 r. zmieniono rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 w celu zwiększenia uprawnień Agencji w zakresie zwalczania zanieczyszczeń. [Popr. 2]

(2)

Zgodnie z art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1406/2002 Rada Administracyjna Agencji zleciła w 2007 r. niezależną zewnętrzną ocenę wykonania tego rozporządzenia. Na podstawie tej oceny Rada Administracyjna wydała w czerwcu 2008 r. zalecenia dotyczące zmian w rozporządzeniu (WE) nr 1406/2002, w Agencji, w obszarach jej kompetencji i w jej metodach pracy. [Popr. 3]

(3)

Należy doprecyzować i zaktualizować niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 1406/2002 na podstawie wniosków zawartych w zewnętrznej ocenie, zaleceń Rady Administracyjnej oraz wieloletniej strategii przyjętej przez Radę Administracyjną w marcu 2010 r . Agencja koncentruje się na swoich priorytetowych zadaniach dotyczących bezpieczeństwa na morzu, lecz Ponadto Agencja powinna ona ponadto otrzymać szereg dodatkowych zadań odzwierciedlających rozwój polityki bezpieczeństwa na morzu na szczeblu unijnym i międzynarodowym. Zważywszy na ograniczenia budżetowe w Unii, Aby zagwarantować efektywność pod względem kosztów i budżetu, należy podjąć znaczące działania w zakresie przeglądu i reorganizacji zatrudnienia, aby zagwarantować efektywność pod względem kosztów i budżetu oraz aby uniknąć powielania działań . Potrzeby w zakresie personelu wykonującego nowe zadania powinny być zaspokajane w miarę możliwości w formie Dokonanie wewnętrznych przesunięć w ramach Agencji pozwoli na zaspokojenie jednej trzeciej potrzeb w zakresie dodatkowego personelu. [Popr. 4]

(3a)

Przesunięciom tym powinna towarzyszyć niezbędna koordynacja z działaniami agencji w państwach członkowskich. [Popr. 5]

(3b)

Agencja wykazała już, że niektóre działania, takie jak np. kontrola satelitarna, mogą być skuteczniejsze, jeśli są podejmowane na poziomie europejskim. W przypadkach, gdy systemy te mogą być stosowane w celu wsparcia innych celów politycznych, pozwala to państwom członkowskim na poczynienie oszczędności w ich budżetach krajowych i stanowi autentyczną europejską wartość dodaną. [Popr. 6]

(3c)

W celu prawidłowego wypełnienia nowych zadań powierzonych Agencji na mocy niniejszego rozporządzenia, niezbędne jest zwiększenie, chociażby w ograniczonym stopniu, jej zasobów. Kwestia ta będzie wymagała szczególnej uwagi podczas procedury budżetowej. [Popr. 7]

(4)

Należy doprecyzować niektóre przepisy dotyczące szczegółowych kwestii związanych z zarządzaniem Agencją. Biorąc pod uwagę szczególną odpowiedzialność Komisji za realizację polityk Unii przewidzianych w traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Komisja powinna zapewnić wytyczne polityczne na potrzeby wykonywania przez Agencję jej zadań przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu statusu prawnego Agencji oraz niezależności dyrektora zarządzającego zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1406/2002.

(4a)

Mianowanie członków Rady Administracyjnej musi w pełni uwzględniać znaczenie zapewnienia zrównoważonej reprezentacji płci. Należy również kierować się tym celem przy wyborze przewodniczącego, wiceprzewodniczącego oraz przedstawicieli państw trzecich. [Popr. 8]

(5)

Agencja powinna działać w interesie Unii i w zgodzie z wytycznymi Komisji . Należy przy tym przewidzieć możliwość podejmowania przez Agencję działań poza terytorium UE w obszarach jej kompetencji na rzecz unijnej polityki bezpieczeństwa morskiego poprzez współpracę naukową i techniczną z państwami trzecimi . [Popr. 9]

(5a)

Na wniosek państwa członkowskiego Agencja powinna zastosować dodatkowe, opłacalne środki wspierające zwalczanie zanieczyszczenia morza, w tym zanieczyszczenia pochodzącego z instalacji wydobycia gazu i ropy naftowej na morzu. W przypadku zanieczyszczenia morza w kraju trzecim wniosek powinien być skierowany przez Komisję. [Popr. 10]

(6)

Agencja powinna wzmocnić pomoc udzielaną Komisji i państwom członkowskim w zakresie działań badawczych związanych z obszarem jej kompetencji. Należy jednakże unikać dublowania prac realizowanych w oparciu o istniejące ramy badawcze Unii. W szczególności nie należy powierzać Agencji zarządzania projektami badawczymi. Poszerzając zadania Agencji, należy skupić się na tym, aby były one jasno i precyzyjnie opisane oraz aby unikać ich dublowania i braku przejrzystości. [Popr. 11]

(6a)

Wobec opracowywania nowych innowacyjnych zastosowań i usług oraz ulepszenia już istniejących zastosowań i usług na rzecz europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier Agencja powinna w pełni wykorzystać możliwości, jakie oferują programy EGNOS, Galileo i GMES. [Popr. 12]

(7)

Po wygaśnięciu ram Unii dotyczących współpracy w kwestiach związanych z przypadkowym i umyślnym zanieczyszczeniem morza, ustanowionych decyzją nr 2850/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4), Agencja powinna kontynuować realizację części działań wykonywanych poprzednio w oparciu o wspomniane wyżej ramy, wykorzystując w szczególności wiedzę fachową doradczej grupy technicznej ds. gotowości do zwalczania zanieczyszczeń oraz do działania w odpowiedzi na zanieczyszczenie morza.

(7a)

Agencja dostarcza państwom członkowskim szczegółowych informacji o przypadkach zanieczyszczeń powodowanych przez statki, aby umożliwić im wypełnianie ich obowiązków wynikających z dyrektywy 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. sprawie zanieczyszczeń pochodzących ze statków oraz wprowadzenia sankcji, w tym sankcji karnych, za przestępstwa związane z zanieczyszczeniami (5). Jednak pomimo ryzyka, że takie zanieczyszczenia mogą znaleźć się w wodach terytorialnych innego państwa, istnieją znaczne różnice w zakresie skuteczności mechanizmów egzekwowania oraz kar. [Popr. 13]

(8)

Ostatnie wydarzenia uwypukliły zagrożenia dla transportu morskiego i środowiska morskiego związane z poszukiwaniem oraz wydobyciem ropy naftowej i gazu na morzu. Należy wyraźnie rozszerzyć możliwość wykorzystania potencjału EMSA w zakresie reagowania, aby uwzględnić działania w odpowiedzi na zanieczyszczenia, których źródłem jest tego rodzaju działalność. Ponadto Agencja powinna pomagać Komisji w zakresie analizy bezpieczeństwa ruchomych instalacji do wydobywania ropy naftowej i gazu na morzu, aby określić ewentualne słabe punkty, opierając swój wkład na wiedzy fachowej osiągniętej w zakresie bezpieczeństwa na morzu, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki oraz działania w odpowiedzi na zanieczyszczenie morza. Tej dodatkowej roli, zapewniającej europejską wartość dodaną poprzez wykorzystanie posiadanej wiedzy i doświadczenia Agencji, powinny towarzyszyć odpowiednie zasoby finansowe oraz kadrowe. [Popr. 14]

(8a)

W szczególności system Agencji CleanSeaNet, obecnie wykorzystywany w celu zapewnienia fotograficznych dowodów wycieków ropy ze statków, powinien być również stosowany do wykrywania i rejestrowania wycieków z instalacji przybrzeżnych oraz na morzu. [Popr. 15]

(8b)

By zakończyć tworzenie rynku wewnętrznego, należy zoptymalizować korzystanie z transportu morskiego na krótkie odległości i zredukować obciążenia administracyjne nakładane na statki. Projekt „błękitny pas” przyniesie korzyści w postaci zmniejszenia formalności sprawozdawczych wymaganych od statków handlowych przy wchodzeniu do portów państw członkowskich i przy wychodzeniu z nich. [Popr. 16]

(9)

Unia ustanowiła kompleksową strategię na rzecz transportu morskiego do roku 2018, która uwzględnia koncepcję e-maritime. Unia rozwija również obecnie sieć nadzoru morskiego. Agencja dysponuje systemami i aplikacjami morskimi, które mogą być interesujące w kontekście realizacji tych polityk a w szczególności w kontekście projektu „niebieski pas” . W związku z tym Agencja powinna udostępnić wspomniane systemy i dane zainteresowanym partnerom. [Popr. 17]

(9a)

Aby przyczynić się do ustanowienia wspólnego europejskiego obszaru transportu morskiego oraz aby wesprzeć zapobieganie zanieczyszczeniu mórz i zwalczanie go, należy stworzyć synergie między organami egzekwowania prawa, w tym między jednostkami straży przybrzeżnej. [Popr. 18]

(9b)

Agencja powinna wspierać Komisję i państwa członkowskie w opracowywaniu i wdrażaniu inicjatywy Unii zwanej „e-maritime”, mającej na celu poprawę wydajności sektora morskiego dzięki lepszemu wykorzystaniu technologii informatycznych, bez uszczerbku dla obszarów kompetencji właściwych organów. [Popr. 19]

(9c)

W związku z tym, że ważne jest, aby Europa nadal przyciągała nowych, dobrze wykwalifikowanych marynarzy, którzy zastąpią pokolenie przechodzące na emeryturę, Agencja powinna wspierać państwa członkowskie i Komisję w promowaniu kształcenia marynarzy. W szczególności powinna ona pracować nad wymianą najlepszych praktyk oraz ułatwianiem wymiany między morskimi ośrodkami kształcenia na wzór programu Erasmus. [Popr. 20]

(10)

Agencja przyjęła rolę urzędowego dostarczyciela danych o ruchu statków na szczeblu Unii, które mogą być interesujące i istotne dla innych działań Unii. Poprzez swoje działania, w szczególności w zakresie monitorowania ruchu statków oraz szlaków żeglugowych, jak również śledzenia potencjalnych sprawców zanieczyszczeń, Agencja powinna przyczyniać się do wzmocnienia efektów synergii na poziomie Unii w związku z niektórymi operacjami dotyczącymi zapobiegania zanieczyszczeniu morza i zwalczania go, przez zachęcanie do wymiany informacji i najlepszych praktyk między poszczególnymi jednostkami straży przybrzeżnej. Ponadto w ramach monitorowania i gromadzenia danych Agencja powinna również zbierać podstawowe dane dotyczące np. piractwa oraz potencjalnych zagrożeń dla transportu morskiego i środowiska morskiego związanych z poszukiwaniem oraz wydobyciem i przesyłem ropy naftowej i gazu na morzu. [Popr. 21]

(10a)

W celu lepszego zapobiegania rosnącemu zagrożeniu piractwem w Zatoce Adeńskiej i w zachodniej części Oceanu Indyjskiego konieczne jest, by Agencja przekazywała prowadzonej przez siły morskie UE operacji Atalanta szczegółowe informacje dotyczące pozycji statków pod banderą UE przepływających przez te uznawane za niezwykle niebezpieczne obszary. Jednak dotychczas nie wszystkie państwa członkowskie wyraziły zgodę na takie działania. Celem niniejszego rozporządzenia jest zobowiązanie ich do podjęcia takich działań celem zwiększenia znaczenia Agencji w zwalczaniu piractwa. [Popr. 22]

(11)

Systemy, aplikacje, wiedza fachowa i dane Agencji są również istotne dla wsparcia realizacji celu w zakresie osiągnięcia dobrego stanu środowiska zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (6), w szczególności jeśli chodzi o kwestie związane z żeglugą, takie jak woda balastowa, odpady wyrzucane do morza i podmorski hałas.

(11a)

W dziedzinie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu, Unia ściśle współpracuje z memorandum paryskim w sprawie kontroli państwa portu. Aby zapewnić maksymalną wydajność, Agencja i sekretariat memorandum paryskiego w sprawie kontroli państwa portu powinny możliwie najbliżej ze sobą współpracować, natomiast Komisja i państwa członkowskie powinny zbadać wszelkie możliwości dalszego zwiększania wydajności. [Popr. 23]

(11b)

Wiedza specjalistyczna Agencji w zakresie zanieczyszczenia i reagowania na wypadki w środowisku morskim byłaby również cenna przy opracowywaniu wytycznych dotyczących zezwoleń na poszukiwanie i wydobycie ropy naftowej i gazu. Agencja powinna zatem wspierać Komisję i państwa członkowskie w realizacji tego zadania.

(12)

Agencja przeprowadza inspekcje, aby pomóc Komisji w ocenie skuteczności wykonania prawa Unii. Należy jasno określić rolę Agencji, Komisji, państw członkowskich i Rady Administracyjnej.

(13)

Komisja i Agencja powinny ściśle współpracować w przygotowaniu celem jak najpilniejszego przygotowania operacyjnych metod pracy Agencji w zakresie inspekcji. Do czasu wejścia w życie środków dotyczących tych metod pracy Agencja powinna stosować obecne praktyki do celów przeprowadzania inspekcji. [Popr. 25]

(14)

W celu przyjęcia wymogów dotyczących Wymogi dotyczące operacyjnych metod pracy Agencji na potrzeby przeprowadzania inspekcji, uprawnienia do przyjmowania aktów, powinny zostać przyjęte zgodnie z art. 290 TFEU, powinny zostać przekazane decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą procedury dla wprowadzania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (7). [Popr. 26]

(14a)

Wszystkie te środki oraz wkład Agencji w koordynację działań państw członkowskich i Komisji powinny być ukierunkowane na tworzenie autentycznego europejskiego obszaru transportu morskiego. [Popr. 27]

(14b)

Należy wziąć pod uwagę rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (8) (rozporządzenie finansowe), w szczególności art. 185 tego rozporządzenia, a także Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami z dnia 17 maja 2006 r. (9), w szczególności punkt 47 tego porozumienia [Popr. 28].

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1406/2002,

1)

art. 1-3 otrzymują brzmienie:

‘Artykuł 1

Cele

1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu („Agencję”). Agencja działa w interesie Unii.

2.   Agencja zapewnia państwom członkowskim i Komisji potrzebną pomoc techniczną i naukową o wysokim poziomie wiedzy fachowej, aby pomagać im we właściwym stosowaniu prawodawstwa unijnego, w celu zapewnienia wysokiego, jednolitego i skutecznego poziomu w zakresie bezpieczeństwa na morzu, i ochrony na morzu, wykorzystania istniejących zdolności w zakresie udzielania wsparcia, zapobiegania zanieczyszczeniom zanieczyszczeniu morza i walki z zanieczyszczeniem morza w tym zanieczyszczeniom powodowanym przez statki, monitorowania instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu na morzu i w celu rozwijania europejskiego obszaru morskiego bez barier, oraz w monitorowaniu jego wykonania i dokonywaniu oceny skuteczności podejmowanych środków. [Popr. 29]

3.   Agencja zapewnia państwom członkowskim i Komisji pomoc techniczną i naukową w zakresie przypadkowego lub umyślnego zanieczyszczenia morza oraz wspiera, na wniosek, dodatkowymi środkami, w sposób efektywny pod względem kosztów, mechanizmy działania w odpowiedzi na zanieczyszczenia w państwach członkowskich, bez uszczerbku dla odpowiedzialności państw nadbrzeżnych w zakresie funkcjonujących w nich właściwych mechanizmów działania w odpowiedzi na zanieczyszczenia oraz z poszanowaniem istniejących zasad współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w tej dziedzinie. Agencja działa w celu wsparcia unijnego mechanizmu ochrony ludności ustanowionego decyzją Rady 2007/779/WE, Euratom z dnia 8 listopada 2007 r. ustanawiająca wspólnotowy mechanizm obrony ludności (10)  (11).

Artykuł 2

Zadania Agencji

1.   Aby zapewnić właściwą realizację Realizacja celów określonych w art. 1, Agencja wykonuje zadania wymienione jest podstawowym obowiązkiem Agencji , dlatego musi być traktowana priorytetowo. Przyznanie Agencji zadań wymienionych w ust. 2 niniejszego artykułu w obszarach zapewnia unikanie powielania podejmowanych wysiłków i jest uzależnione od prawidłowego wykonywania zadań dotyczących bezpieczeństwa na morzu i ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki zanieczyszczeniu morza oraz działania działań w odpowiedzi na zanieczyszczenie morza, prowadzonych na żądanie państw członkowskich lub Komisji . [Popr. 30]

2.   Agencja pomaga Komisji:

3.   Agencja współdziała z państwami członkowskimi w celu:

4.   Agencja pomaga państwom członkowskim i Komisji w następujących kwestiach:

4a.     W oparciu o dane przekazywane przez odpowiednie krajowe organy państw członkowskich, Agencja opracowuje roczny przegląd „incydentów morskich” obejmujący „incydenty przypadkowe” i „sytuacje niebezpieczne”. Przegląd ten jest co roku przekazywany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. [Popr. 91]

5.   Agencja zapewnia, na wniosek Komisji, pomoc techniczną w zakresie wdrożenia odpowiedniego prawodawstwa UE państwom ubiegającym się o przystąpienie do Unii, wszystkim krajom partnerskim objętym europejską polityką sąsiedztwa w stosownych przypadkach, oraz państwom, które przystąpiły do memorandum paryskiego w sprawie kontroli państwa portu. [Popr. 53]

Agencja zapewnia również, na wniosek Komisji, pomoc w razie przypadkowego lub umyślnego zanieczyszczenia morza, którego doświadczyły te państwa, za pośrednictwem unijnego mechanizmu ochrony ludności ustanowionego decyzją 2007/779/WE, Euratom, na warunkach analogicznych do warunków mających zastosowanie do państw członkowskich, o których mowa w ust. 3 lit. c) niniejszego artykułu.

Zadania te są koordynowane z istniejącymi regionalnymi programami współpracy i obejmują, w stosownych przypadkach, organizację odpowiednich szkoleń.

Artykuł 3

Inspekcje

1.   W celu realizacji powierzonych jej zadań oraz pomocy Komisji w wypełnieniu jej obowiązków wynikających z traktatów, w szczególności w ocenie skuteczności wykonania prawa unijnego, Agencja pomaga Komisji w rozpatrywaniu ocen wpływu na środowisko i przeprowadza na jej wniosek inspekcje w państwach członkowskich. [Popr. 54]

Organy krajowe państw członkowskich ułatwiają pracę pracownikom Agencji.

Agencja przeprowadza ponadto inspekcje w imieniu Komisji w państwach trzecich, zgodnie z wymogami prawodawstwa Unii, dotyczące w szczególności: organizacji uznanych przez Unię, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 391/2009, oraz szkolenia i certyfikacji marynarzy, zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/106/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (25)  (26).

2.   Operacyjne metody pracy Agencji na potrzeby przeprowadzania inspekcji, o których mowa w ust. 1, podlegają wymogom przyjmowanym zgodnie z procedurą określoną w art. 23 ust. 2. [Popr. 55]

3.   W stosownych przypadkach oraz po zakończeniu każdego cyklu inspekcji, Agencja dokonuje analizy sprawozdań z tego cyklu w celu określenia ustaleń o charakterze horyzontalnym oraz ogólnych konkluzji dotyczących skuteczności i opłacalności podejmowanych środków. Agencja przedstawia tę analizę Komisji na potrzeby dalszej dyskusji z państwami członkowskimi. i udostępnia ją do wiadomości publicznej w łatwo dostępnym formacie, w tym w formie elektronicznej . [Popr. 56]

2)

w art. 5 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3.   Na wniosek Komisji Rada Administracyjna może podjąć decyzję, za zgodą zainteresowanych państw członkowskich i we współpracy z nimi , o utworzeniu centrów regionalnych niezbędnych dla realizacji zadań Agencji w najbardziej skuteczny i efektywny sposób, zacieśniając współpracę z istniejącymi regionalnymi i krajowymi sieciami, które już się zajmują środkami zapobiegawczymi oraz określając dokładny zakres działań regionalnego centrum, przy jednoczesnym unikaniu niepotrzebnych kosztów finansowych . [Popr. 57]

4.   Agencję reprezentuje jej dyrektor zarządzający. Dyrektor zarządzający może zawierać porozumienia administracyjne w imieniu Agencji z innymi organami działającymi w tych samych obszarach po powiadomieniu o tym Rady Administracyjnej.”

3)

w art. 10 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

3a)

artykuł 11 otrzymuje brzmienie:

3b)

w art. 12 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„ 1a.     Przy wyborze przewodniczącego i wiceprzewodniczącego również należy stosować zasadę równouprawnienia płci.”

3c)

art. 14 ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„ 2.     75 % wszystkich głosów dzieli się po równo pośród przedstawicieli państw członkowskich. Pozostałe 25 % wszystkich głosów dzieli się po równo pośród przedstawicieli Komisji. Dyrektor zarządzający Agencji nie głosuje.”

4)

w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

5)

art. 16 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 16

Mianowanie dyrektora zarządzającego i kierowników departamentów

1.   Dyrektora zarządzającego mianuje i odwołuje Rada Administracyjna. Mianowania dokonuje się w drodze wyboru z listy kandydatów zaproponowanych przez Komisję, na okres pięciu lat, w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane umiejętności administracyjne i kierownicze, a także określone kompetencje i doświadczenie istotne dla obszarów bezpieczeństwa na morzu, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki oraz działania w odpowiedzi na zanieczyszczenie morza. Przed mianowaniem kandydat wybrany przez Radę Administracyjną może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwym komitetem Parlamentu Europejskiego i udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez członków tego komitetu. Przed mianowaniem uwzględnia się opinię komisji, o ile zostanie ona przedstawiona. Rada Administracyjna podejmuje decyzję większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania. [Popr. 71]

2.   Rada Administracyjna, działając na wniosek Komisji i uwzględniając sprawozdanie z oceny, może przedłużyć kadencję dyrektora zarządzającego o okres nie dłuższy niż trzy lata pięć lat . Rada Administracyjna podejmuje decyzję większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania. Rada Administracyjna informuje Parlament Europejski o swoim zamiarze przedłużenia kadencji dyrektora zarządzającego. W ciągu miesiąca poprzedzającego przedłużenie jego kadencji dyrektor zarządzający może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwym komitetem Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez członków tego komitetu. Przed ponownym mianowaniem uwzględnia się opinię komisji, o ile zostanie ona przedstawiona. W przypadku nieprzedłużenia kadencji dyrektor zarządzający pełni swoje funkcje do czasu mianowania następcy. [Popr. 72]

3.   Dyrektor zarządzający może korzystać z pomocy jednego lub więcej kierowników departamentów. Jeżeli dyrektor zarządzający jest nieobecny lub niedysponowany, jeden z kierowników departamentów zajmuje jego miejsce.

4.   Kierowników departamentów mianuje się, przy zachowaniu zasady równowagi płci, w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane umiejętności administracyjne i kierownicze, a także określone kompetencje i doświadczenie istotne dla obszarów bezpieczeństwa na morzu, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki oraz działania w odpowiedzi na zanieczyszczenie morza. Kierowników departamentów mianuje i odwołuje dyrektor zarządzający po uzyskaniu pozytywnej opinii Rady Administracyjnej.”;

6)

art. 18 otrzymuje brzmienie:

7)

art. 22 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   W regularnych odstępach czasu i przynajmniej raz na pięć lat, Rada Administracyjna zleca niezależną zewnętrzną ocenę wykonania niniejszego rozporządzenia, oceniając jego zasadność, skuteczność i opłacalność . Komisja udostępnia Agencji wszelkie informacje, jakie Agencja uważa za istotne dla tej oceny. [Popr. 77]

2.     Ocenie podlega użyteczność, zasadność, uzyskana wartość dodana, skuteczność Agencji oraz jej metody pracy. Przy ocenie bierze się pod uwagę opinie zainteresowanych stron, zarówno na szczeblu europejskim, jak i na szczeblu krajowym. Zawiera ona także ewentualną ocenę konieczności zmiany lub rozszerzenia zadań Agencji lub zakończenia jej działalności w sytuacji gdyby jej rola stała się zbędna.”

7a)

Dodaje się artykuły w brzmieniu

„Artykuł 22a

Studium wykonalności

W terminie … (29) Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie studium wykonalności systemu koordynacji działań krajowych jednostek straży przybrzeżnej, dokładnie określające koszty i korzyści.

W stosownych przypadkach sprawozdaniu towarzyszy wniosek ustawodawczy. [Popr. 79]

Artykuł 22b

Sprawozdanie z postępu prac

W terminie … (30) Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie wskazujące, jak Agencja wywiązała się z dodatkowych obowiązków powierzonych jej w niniejszym rozporządzeniu, oraz podające argumenty za dalszym rozszerzaniem jej celów lub zadań. Sprawozdanie to zawiera w szczególności:

W stosownych przypadkach sprawozdaniu towarzyszy wniosek ustawodawczy.

8)

art. 23 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 23

Komitet

1.   Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniom Morza przez Statki (COSS), utworzony na mocy upoważniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 23a dotyczącym operacyjnych metod pracy Agencji w zakresie przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 3 ust . 1 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (31) . [Popr. 81]

2.   W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów jej art. 8..

8a)

Dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 23a

Wykonanie przekazanych uprawnień

1.     Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule

2.     Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 23, przyznaje się Komisji na okres 5 lat od daty wejścia w życie. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż sześć miesięcy przed zakończeniem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień jest w sposób dorozumiany odnawiane na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu odnowieniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.     Parlament Europejski lub Rada mogą w dowolnym czasie odwołać przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 23. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Wchodzi ona w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie, który jest w niej określony. Nie wpływa ona na ważność żadnych już obowiązujących aktów delegowanych.

4.     Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5.     Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 23 wchodzi w życie tylko pod warunkiem, że w okresie [dwóch miesięcy] od powiadomienia o tym akcie Parlamentu Europejskiego i Rady ani Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą wobec niego sprzeciwu, lub pod warunkiem, że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten ulega przedłużeniu o dwa miesiące.”

+

++