(1)

Do dyrektywy 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) mają być wprowadzone zasadnicze zmiany (4). Dla zachowania przejrzystości, dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.

(2)

Cele unijnej polityki ochrony środowiska naturalnego to, w szczególności, zachowanie, ochrona i poprawienie jakości środowiska naturalnego, ochrona zdrowia ludzkiego oraz rozważne i racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych. Polityka ta opiera się na zasadzie ostrożności oraz na zasadach działania zapobiegawczego, usuwania szkody w pierwszym rzędzie u źródła i na zasadzie zanieczyszczający płaci.

(3)

Wspólnotowy Program Polityki i Działań w Odniesieniu do Środowiska Naturalnego i Stałego Rozwoju (piąty program działań w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego) (5) głosi, iż osiągnięcie zrównoważonego rozwoju wymaga znaczących zmian w bieżących wzorcach rozwoju, produkcji, zużycia oraz zachowania i zaleceń, między innymi, ograniczenia konsumpcyjnego marnotrawienia zasobów naturalnych oraz zapobiegania zanieczyszczeniom. Wymienia zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny (WEEE) jako jeden z obszarów docelowych, wymagających uregulowania w świetle stosowania zasad zapobiegania, odzysku oraz bezpiecznego unieszkodliwiania odpadów.

(4)

Niniejsza dyrektywa stanowi uzupełnienie podstawowego unijnego prawodawstwa w dziedzinie gospodarowania odpadami, takiego jak dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów (6). Odnosi się ona do definicji tej dyrektywy, w tym definicji odpadów oraz ogólnych czynności związanych z gospodarowaniem odpadami. Zgodnie z dyrektywą 2008/98/WE definicja zbierania obejmuje wstępne sortowanie i wstępne magazynowanie odpadów do celów ich transportu do zakładu przetwarzania. Dyrektywa 2009/125/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7) ustanawia ramy dla określania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią i umożliwia przyjęcie specjalnych wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią, które mogą być również objęte niniejszą dyrektywą. Dyrektywa 2009/125/WE i przyjęte na jej mocy środki wykonawcze nie naruszają unijnego prawodawstwa w dziedzinie gospodarowania odpadami. Dyrektywa 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (8) wymaga zastąpienia zabronionych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (EEE) objętym jej zakresem.

(5)

Dyrektywa 2008/98/WE przewiduje, iż w drodze odrębnych dyrektyw można ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące konkretnych przypadków lub uzupełniające przepisy tej dyrektywy w odniesieniu do gospodarowania poszczególnymi kategoriami odpadów.

(6)

Wraz z powiększaniem się rynku i skracaniem się cyklów innowacyjnych sprzęt jest wymieniany coraz częściej, tak że WEEE staje się szybko rosnącym strumieniem odpadów. Dyrektywa 2002/95/WE wprawdzie przyczynia się skutecznie do ograniczenia substancji niebezpiecznych w nowym EEE, jednak substancje niebezpieczne takie jak rtęć, kadm, ołów, sześciowartościowy chrom bądź polichlorowane bifenyle (PCB) oraz substancje zubożające warstwę ozonową będą w dalszym ciągu przez wiele lat obecne w WEEE. Zawartość niebezpiecznych części składowych w EEE jest głównym problemem tam, gdzie faza gospodarowania odpadami oraz faza recyklingu WEEE jest realizowana w niewystarczającym zakresie. Zrezygnowanie z recyklingu spowodowałoby utratę cennych zasobów.

(7)

Celem niniejszej dyrektywy jest przyczynianie się do zrównoważonej produkcji i konsumpcji poprzez – w pierwszej kolejności – ograniczenie WEEE, a ponadto poprzez ponowne użycie, recykling oraz inne formy odzysku WEEE tak, aby ograniczyć ilość unieszkodliwianych odpadów i wnieść wkład w wydajne wykorzystywanie zasobów oraz odzyskiwanie surowców strategicznych . Jest nim również dążenie do poprawy ekologicznego charakteru działalności wszystkich podmiotów zaangażowanych w cykl życia EEE, takich jak producenci, dystrybutorzy i konsumenci, w szczególności podmioty bezpośrednio zaangażowane w zbieranie i przetwarzanie WEEE. W szczególności realizowane w różny sposób w poszczególnych krajach zasady odpowiedzialności producenta mogą prowadzić do znacznych rozbieżności w obciążeniu finansowym podmiotów gospodarczych. Zróżnicowana polityka w dziedzinie gospodarowania WEEE w poszczególnych krajach niekorzystnie wpływa na skuteczność realizacji strategii recyklingu. Z tego powodu najważniejsze kryteria należy ustanowić na poziomie unijnym , należy też opracować zharmonizowane normy dotyczące zbierania i obróbki WEEE .

(8)

Ponieważ cele działania, które należy podjąć, nie mogą zostać osiągnięte w stopniu wystarczającym przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na zakres problemu cele te mogą zostać lepiej osiągnięte na poziomie unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tych celów.

(9)

Przepisy niniejszej dyrektywy stosuje się do produktów oraz producentów, bez względu na technikę sprzedaży, w tym także sprzedaż na odległość i elektroniczna. W związku z tym, o ile jest to wykonalne, obowiązki producentów oraz dystrybutorów korzystających z kanałów sprzedaży na odległość oraz elektronicznej przyjmują tożsamą formę oraz należy je wprowadzać w życie w sposób jednolity w celu uniknięcia sytuacji, w której koszty wynikające z niniejszej dyrektywy dotyczącej WEEE, w których ramach sprzęt sprzedano drogą sprzedaży na odległość lub elektronicznej, ponosiły inne kanały dystrybucji.

(10)

Niniejsza dyrektywa obejmuje wszelkiego rodzaju EEE używany przez konsumentów oraz EEE przeznaczony do użytku profesjonalnego. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla prawodawstwa unijnego w sprawie bezpieczeństwa oraz wymogów zdrowotnych chroniących wszystkie podmioty mające styczność z WEEE, a także dla specyficznego prawodawstwa unijnego w sprawie gospodarowania odpadami, w szczególności dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów (9) oraz dla unijnego prawodawstwa w dziedzinie projektowania produktu, w szczególności dla dyrektywy 2005/32/WE. Z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy należy wyłączyć wielkogabarytowe instalacje stacjonarne, ponieważ są one zainstalowane na stałe i trwale eksploatowane w określonym miejscu, montowane i demontowane przez fachowców i w związku z tym stanowią uregulowany strumień odpadów. Z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy należy również wyłączyć wielkogabarytowe stacjonarne narzędzia przemysłowe, instalowane w celu eksploatacji w określonym miejscu. Z zakresu stosowania należy wyłączyć również obsługiwane wyłącznie przez profesjonalnych użytkowników maszyny ruchome, ponieważ one także są demontowane i usuwane przez fachowców i w związku z tym stanowią uregulowany strumień odpadów. Z zakresu stosowania należy także wyłączyć moduły fotowoltaiczne, które również są instalowane i demontowane przez fachowców i które w znaczącym stopniu przyczyniają się do osiągnięcia celów w zakresie odnawialnych źródeł energii, a co za tym idzie do ograniczenia emisji CO2. Ponadto sektor energetyki słonecznej zawarł dobrowolne porozumienie środowiskowe, którego celem jest recykling 85 % modułów fotowoltaicznych. Komisja powinna ocenić, czy porozumienie to przynosi efekty co najmniej porównywalne z niniejszą dyrektywą oraz czy obejmuje wszystkie moduły fotowoltaiczne wprowadzone do obrotu i powinna – w razie potrzeby – na podstawie sprawozdania przedstawić wniosek dotyczący włączenia modułów fotowoltaicznych do zakresu stosowania dyrektywy.

(11)

Na mocy niniejszej dyrektywy ustanowienie odpowiedzialności producenta jest jednym ze środków zachęcających do projektowania oraz produkcji EEE w sposób w pełni uwzględniający oraz umożliwiający jego naprawę, prawdopodobną aktualizację, ponowne użycie, demontaż oraz recykling.

(12)

Aby zagwarantować bezpieczeństwo oraz zdrowie personelowi dystrybutora zaangażowanego w zwrot i obróbkę WEEE, stosownie do ustawodawstwa krajowego i prawodawstwa unijnego w sprawie wymogów bezpieczeństwa i zdrowia, państwa członkowskie muszą ustalić warunki, na których dystrybutorzy mogą odmówić przyjęcia zwrotu produktu.

(13)

Selektywna zbiórka stanowi warunek konieczny do zagwarantowania specyficznego przetwarzania oraz recyklingu WEEE i jest niezbędna do osiągnięcia wybranego w Unii poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska naturalnego. Konsumenci muszą się aktywnie przyczyniać do pomyślnej realizacji takiej zbiórki oraz należy ich zachęcać do zwrotu WEEE. W tym celu należy ustanowić dogodną infrastrukturę zwrotu WEEE, w tym publiczne punkty zbierania, gdzie gospodarstwa domowe mogą co najmniej nieodpłatnie zwracać swoje odpady. W przyczynianiu się do skutecznego zbierania i przetwarzania WEEE istotną rolę odgrywają dystrybutorzy , władze samorządowe i zakłady recyklingu, dlatego wszystkie te podmioty powinny podlegać wymogom niniejszej dyrektywy .

(14)

Aby osiągnąć docelowy poziom bezpieczeństwa oraz zharmonizowane, unijne cele w zakresie środowiska naturalnego, państwa członkowskie muszą przyjąć właściwe środki mające na celu zminimalizowanie unieszkodliwiania WEEE jako nieposortowanych odpadów komunalnych oraz osiągnięcie wysokiego poziomu selektywnej zbiórki WEEE. Aby zagwarantować, iż państwa członkowskie podejmą wysiłki na rzecz ustanowienia efektywnych systemów zbierania odpadów, niezbędne jest osiągnięcie wysokiego poziomu zbierania WEEE, w szczególności urządzeń chłodzących i zamrażających zawierających gazy fluorowane ze względu na ich znaczny wpływ na środowisko oraz w związku ze zobowiązaniami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 1005/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (10) i rozporządzeniu (WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektorych fluorowanych gazów cieplarnianych (11). Dane zawarte w ocenie skutków wskazują, że 65 % EEE wprowadzonego do obrotu jest już obecnie zbierane selektywnie, jednak ponad połowa tej ilości jest prawdopodobnie poddawana przetwarzaniu niezgodnemu z normami i nielegalnie eksportowana lub jest przetwarzana właściwie, jednak przetwarzane ilości nie są objęte sprawozdawczością . Prowadzi to do utraty cennych surowców wtórnych , do degradacji środowiska i do podawania niespójnych danych . By zapobiec tej sytuacji konieczne jest ustalenie wysokiego celu dotyczącego zbierania , zobowiązanie wszystkich podmiotów zajmujących się zbiórką WEEE, aby zadbały o jego przyjazne dla środowiska przetwarzanie, oraz wymaganie od nich prowadzenia sprawozdawczości dotyczącej zbieranych, poddawanych obróbce i przetwarzanych ilości. Niezwykle ważne jest, aby państwa członkowskie zapewniły skuteczne wdrożenie niniejszej dyrektywy, w szczególności w zakresie kontroli używanego EEE przemieszczanego poza Unię.

(15)

Aby zapobiec przenikaniu zanieczyszczeń do materiału pochodzącego z recyklingu lub do strumienia odpadów, niezbędne jest specjalne przetwarzanie WEEE. Przetwarzanie takie jest najbardziej skutecznym środkiem zapewnienia zgodności z wybranym, unijnym poziomem ochrony środowiska naturalnego. Każdy zakład lub przedsiębiorstwo przeprowadzające zbieranie, recykling oraz czynności związane z przetwarzaniem muszą spełniać minimalne normy zapobiegania ujemnemu wpływowi przetwarzania WEEE na środowisko naturalne. Należy stosować możliwie najlepsze dostępne techniki przetwarzania, odzysku oraz recyklingu, pod warunkiem że gwarantują one zdrowie ludzi oraz wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego. Definicje możliwie najlepszych technik przetwarzania, odzysku i recyklingu można rozszerzać stosownie z procedurami dyrektywy 2008/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (12).

(16)

Komitet Naukowy ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia, w swojej opinii z dnia 19 stycznia 2009 r. dotyczącej oceny zagrożeń ze strony produktów opartych na nanotechnologii, stwierdził, że narażenie na nanomateriały, które są trwale umocowane w dużych strukturach, np. w obwodach elektronicznych, może wystąpić w fazie odpadu i podczas recyklingu. Aby kontrolować ewentualne zagrożenia dla zdrowia ludzkiego i dla środowiska naturalnego wynikające z przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zawierającego nanomateriały, niezbędne może okazać się ich selektywne przetwarzanie. Komisja powinna ocenić, czy w odniesieniu do danych nanomateriałów należy zastosować przetwarzanie selektywne.

(17)

Tam, gdzie sytuacja tego wymaga, ponowne użycie WEEE oraz jego części składowych, podzespołów i elementów zaopatrzenia należy traktować na podstawie zasady pierwszeństwa. Tam, gdzie ponowne użycie nie jest właściwe, cały zebrany selektywnie WEEE należy przekazać do odzysku, który umożliwia osiągnięcie wysokiego poziomu recyklingu i odzysku. Ponadto producentów należy zachęcać do stosowania materiału pochodzącego z recyklingu w nowym sprzęcie.

(18)

Odzysk, przygotowanie do ponownego użycia i recykling sprzętu można zaliczyć do realizacji celów określonych w niniejszej dyrektywie tylko, jeśli wspomniane procesy odzysku, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu nie są sprzeczne z pozostałymi unijnymi lub krajowymi przepisami dotyczącymi sprzętu. Zapewnienie właściwego odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu sprzętu jest istotne dla racjonalnego zarządzania zasobami i zoptymalizuje dostawy surowców.

(19)

Na poziomie unijnym należy ustanowić podstawowe zasady dotyczące finansowania gospodarowania WEEE, a plany finansowania muszą przyczyniać się do osiągania wysokich wskaźników zbiórki odpadów, a także do realizowania zasady odpowiedzialności producenta.

(20)

Użytkownicy EEE, pochodzącego z gospodarstw domowych muszą mieć możliwość zwrotu WEEE co najmniej nieodpłatnie. Producenci muszą zatem finansować zbieranie oraz przetwarzanie, odzysk i unieszkodliwianie WEEE. Państwa członkowskie powinny zachęcać wszystkie podmioty zaangażowane w obróbkę WEEE do realizacji celu niniejszej dyrektywy , w celu zapobieżenia sytuacji, w której selektywnie zebrany WEEE jest przetwarzany w sposób niezgodny z normami i nielegalnie eksportowany . W celu przesunięcia opłat związanych ze zbieraniem tego rodzaju odpadów z ogólnego podatnika na użytkowników EEE zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci” , państwa członkowskie powinny zachęcać producentów do przetwarzania wszystkich zebranych WEEE . Konsumenci powinni być odpowiedzialni za dostarczenie wycofanego z eksploatacji EEE do punktów zbiórki w celu umożliwienia właściwego przetwarzania. Aby możliwie najskuteczniej zastosować ideę odpowiedzialności producenta, każdy producent powinien odpowiadać za finansowanie gospodarowania odpadami powstałymi z jego produktów. Producent musi mieć możliwość podjęcia decyzji w sprawie wypełnienia tego obowiązku indywidualnie lub przystępując do zbiorowego programu. Wprowadzając produkt do obrotu, każdy producent lub strona trzecia działająca w jego imieniu musi przedłożyć gwarancję finansową zapobiegającą ponoszeniu kosztów gospodarowania WEEE, pochodzącym z produktów porzuconych, przez społeczeństwo lub innych producentów. W ramach zbiorowego programu finansowania, do którego wszyscy producenci obecni na rynku w chwili wystąpienia kosztów wnoszą proporcjonalny wkład, wszyscy obecni producenci ponoszą wspólną odpowiedzialność za finansowanie gospodarowania odpadami historycznymi. Zbiorowe programy finansowania nie skutkują wykluczeniem producentów drobnych i niskodochodowych, importerów oraz nowych podmiotów wchodzących na rynek.

▐

(21)

Do celów skutecznego zbierania WEEE niezbędne jest przekazanie użytkownikom informacji w sprawie wymogu zaniechania unieszkodliwiania WEEE jako nieposortowanych odpadów komunalnych oraz wymogu selektywnej zbiórki WEEE, a także systemów zbierania i ich znaczenia dla gospodarowania WEEE. Informacje te wiążą się z właściwym oznaczaniem EEE, który mógłby skończyć w koszach na śmieci lub podobnych punktach zbiórki odpadów komunalnych.

(22)

Informacje przekazywane przez producentów w sprawie identyfikacji materiałów i części składowych mają istotne znaczenie dla ułatwienia gospodarowania, w szczególności przetwarzania i odzysku lub recyklingu WEEE.

(23)

Państwa członkowskie powinny zagwarantować, że infrastruktura kontroli i nadzoru umożliwia sprawdzenie właściwego wykonywania niniejszej dyrektywy, uwzględniając, między innymi, zalecenie 2001/331/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 kwietnia 2001 r. wprowadzające minimalne kryteria kontroli środowiskowej w państwach członkowskich (13).

(24)

Informacje w sprawie wagi EEE wprowadzanego do obrotu w Unii, a także wskaźniki zbiórki, ponownego użycia (w tym, o ile to możliwe, ponownego użycia całych urządzeń), odzysku lub recyklingu oraz wywozu WEEE zebranego stosownie z niniejszą dyrektywą są niezbędne w celu monitorowania osiągania celów niniejszej dyrektywy.

(25)

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wykonaniu niektórych przepisów niniejszej dyrektywy na mocy umów zawieranych między właściwymi organami a zainteresowanymi sektorami gospodarki pod warunkiem spełnienia poszczególnych wymogów.

▐

(26)

Aby zmniejszyć bariery utrudniające prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego, należy ograniczyć obciążenia administracyjne, ujednolicając rejestrowanie i procedury sprawozdawcze oraz zapobiegając wielokrotnemu ponoszeniu opłat za wielokrotną rejestrację w poszczególnych państwach członkowskich. W szczególności nie należy już wymagać od producenta posiadania siedziby prawnej w danym państwie członkowskim, aby móc wprowadzić do obrotu sprzęt elektryczny i elektroniczny w tym państwie członkowskim. Zamiast tego powinno wystarczyć ustanowienie przedstawiciela prawnego w tym państwie. W celu praktycznego stosowania niniejszego aktu prawnego państwa członkowskie muszą mieć możliwość określania producenta odpowiedzialnego za produkt oraz możliwość prześledzenia łańcucha dostaw, począwszy od dystrybutora końcowego. Państwa członkowskie powinny zapewniać o to, aby dystrybutorzy po raz pierwszy udostępniający EEE na terytorium państwa członkowskiego (handel wewnątrzunijny) albo zawierali umowy z producentem, albo byli odpowiedzialni za rejestrację i finansowanie zarządzania odpadami po tym sprzęcie.

(27)

Aby dostosować przepisy niniejszej dyrektywy do zmian wynikających z postępu naukowo-technicznego oraz przyjąć inne konieczne środki, Komisję należy upoważnić do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie uzgodnień tymczasowych, dostosowywania załączników, szczegółowych zasad sprawdzania i monitorowania zgodności, minimalnych wymogów i metodologii obliczania poziomu gwarancji finansowych, definicji „małogabarytowych WEEE” i „mikroprzedsiębiorstw działających na małej powierzchni”, formatu rejestrowania i sprawozdawczości, częstotliwości w zakresie sprawozdawczości, a także zmian w przepisach dotyczących sprawozdań w sprawie wykonania niniejszej dyrektywy .

(28)

Zobowiązanie do przeniesienia niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu z wcześniejszymi dyrektywami. Zobowiązanie do przeniesienia przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.

(29)

Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w załączniku VI część B,

a)

EEE niezbędnego dla ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa państw członkowskich, w tym broni, amunicji oraz materiałów wojskowych przeznaczonego wyłącznie do celów wojskowych;

b)

EEE, który jest zaprojektowany specjalnie jako część innego rodzaju sprzętu niepodlegającego pod zakres niniejszej dyrektywy, i który może spełniać swoją funkcję tylko jako część tego sprzętu;

▐

c)

wielkogabarytowych instalacji stacjonarnych;

d)

wielkogabarytowych stacjonarnych narzędzi przemysłowych;

e)

maszyn ruchomych nieporuszających się po drogach, przeznaczonych wyłącznie dla profesjonalnych użytkowników;

f)

środków transportu osób lub towarów;

g)

modułów fotowoltaicznych;

h)

żarówek żarnikowych;

i)

zaimplantowanych i zainfekowanych wyrobów medycznych.

a)

„sprzęt elektryczny i elektroniczny” lub „EEE” oznacza urządzenia, których prawidłowe działanie jest uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pola elektromagnetycznego, oraz urządzenia do wytwarzania, przesyłu oraz pomiaru prądu i pól ▐, przeznaczone do użycia przy napięciu znamionowym nieprzekraczającym 1000 woltów dla prądu zmiennego i 1500 woltów dla prądu stałego;

b)

„zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny” lub „WEEE” oznacza urządzenia elektryczne lub elektroniczne, które są odpadami w rozumieniu art. 3 pkt 1 dyrektywy 2008/98/WE, w tym wszystkie części składowe, podzespoły i produkty zaopatrzenia stanowiące część produktu w momencie jego usuwania;

c)

„wyrób medyczny” oznacza EEE objęty zakresem stosowania dyrektywy Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącej wyrobów medycznych (16) lub dyrektywy 98/79/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wyrobów medycznych używanych do diagnozy in vitro (17);

d)

„zapobieganie” oznacza zapobieganie w rozumieniu art. 3 pkt 12 dyrektywy 2008/98/WE;

e)

„ponowne użycie” oznacza ponowne użycie w rozumieniu art. 3 pkt 13 dyrektywy 2008/98/WE;

f)

„przygotowanie do ponownego użycia” oznacza przygotowanie do ponownego użycia w rozumieniu art. 3 pkt 16 dyrektywy 2008/98/WE;

g)

„recykling” oznacza recykling w rozumieniu art. 3 pkt 17 dyrektywy 2008/98/WE;

h)

„odzysk” oznacza odzysk w rozumieniu art. 3 pkt 15 dyrektywy 2008/98/WE;

i)

„unieszkodliwianie” oznacza unieszkodliwianie w rozumieniu art. 3 pkt 19 dyrektywy 2008/98/WE;

j)

„przetwarzanie” oznacza przetwarzanie w rozumieniu art. 3 pkt 14 dyrektywy 2008/98/WE;

k)

„producent” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, bez względu na wykorzystaną technikę sprzedaży, w tym środki komunikacji na odległość, stosownie do dyrektywy 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie ochrony konsumentów w przypadku umów zawieranych na odległość (18), która:

Za „producenta” nie uznaje się nikogo, kto realizuje finansowanie na zasadzie wyłączności w ramach oraz zgodnie z umową finansowania, chyba że jednocześnie działa jako producent w rozumieniu ppkt (i)-(iii);

l)

„dystrybutor” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną w łańcuchu dostaw, która udostępnia EEE na rynku;

m)

„WEEE pochodzący z gospodarstw domowych” oznacza WEEE pochodzący z gospodarstw domowych ▐ , ze źródeł komercyjnych, przemysłowych, instytucjonalnych lub innych, który, z uwagi na jego charakter i ilość, jest podobny do WEEE pochodzącego z gospodarstw domowych oraz WEEE, który mógł być używany jako sprzęt elektryczny i elektroniczny zarówno w gospodarstwach domowych, jak i przez innych użytkowników ;

n)

„odpady niebezpieczne” oznaczają odpady niebezpieczne w rozumieniu art. 3 pkt 2 dyrektywy 2008/98/WE;

o)

„umowa finansowania” oznacza każdą pożyczkę, dzierżawę, najem lub umowę sprzedaży odroczonej lub ustalenia odnoszące się do każdego sprzętu, bez względu na to, czy warunki tej umowy lub ustaleń, albo każdej umowy dodatkowej, przewidują przeniesienie lub możliwość przeniesienia prawa własności do tego sprzętu;

p)

„udostępnianie na rynku” oznacza dostarczanie produktu w celu jego dystrybucji, konsumpcji lub używania na rynku unijnym w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

q)

„wprowadzenie do obrotu” oznacza udostępnienie produktu po raz pierwszy na rynku unijnym;

r)

„usunięcie” oznacza ręczną, mechaniczną, chemiczną lub metalurgiczną obróbkę, w wyniku której na końcu procesu obróbki niebezpieczne substancje, preparaty i części składowe zostają związane w postaci zróżnicowanego strumienia lub zróżnicowanej części strumienia. Substancja, preparat lub część składowa są zróżnicowane jeśli możliwe jest ich monitorowanie w celu udowodnienia przetwarzania bezpiecznego dla środowiska;

s)

„zbieranie” oznacza zbieranie w rozumieniu art. 3 pkt 10 dyrektywy 2008/98/WE;

t)

„selektywna zbiórka” oznacza selektywną zbiórkę w rozumieniu art. 3 pkt 11 dyrektywy 2008/98/WE;

(u)

„wielkogabarytowa instalacja stacjonarna” oznacza szczególną kombinację kilku rodzajów aparatury oraz, w stosownych przypadkach, innych urządzeń, które są montowane i instalowane na stałe w określonym miejscu. Nie obejmuje ona produktów oświetleniowych;

v)

„wielkogabarytowe stacjonarne narzędzia przemysłowe” oznaczają zespół maszyn, urządzeń i/lub części składowych, przeznaczonych do wspólnego zastosowania w przemyśle w celu wykonywania określonego zadania, instalowanych przez fachowców na stałe na czas użytkowania;

w)

„maszyna ruchoma nieporuszająca się po drogach” oznacza maszynę, która musi się poruszać w trakcie pracy lub którą trzeba przemieszczać w sposób ciągły lub półciągły do następujących po sobie miejsc pracy, lub której nie przemieszcza się w czasie pracy, ale którą można wyposażyć w urządzenia pozwalające na łatwiejsze przemieszczenie w inne miejsce;

x)

„środki transportu” oznaczają pojazdy stosowane do przewozu osób lub towaru, takie jak samochody, autobusy, ciężarówki, tramwaje, pociągi, statki i samoloty;

y)

„moduły fotowoltaiczne” oznaczają wyłącznie moduły przeznaczone do trwałego zastosowania w określonym miejscu w systemie zaprojektowanym, zamontowanym i zainstalowanym z myślą o produkcji energii elektrycznej do celów publicznych, komercyjnych i prywatnych.

a)

zostają ustanowione systemy umożliwiające posiadaczom końcowym oraz dystrybutorom zwrócenie takich odpadów co najmniej nieodpłatnie. Państwa członkowskie zapewniają dostępność wymaganych punktów zbiórki odpadów, w szczególności uwzględniając gęstość zaludnienia;

b)

dostarczając nowy produkt, dystrybutorzy odpowiadają za zagwarantowanie, że odpady te można zwrócić do dystrybutora, co najmniej nieodpłatnie, opierając się na zasadzie bezpośredniej wzajemnej relacji, o ile sprzęt jest właściwego rodzaju i pełni te same funkcje, co sprzęt dostarczony. Państwa członkowskie mogą odstąpić od wykonywania tego obowiązku, pod warunkiem że gwarantują posiadaczowi końcowemu, że zwrot WEEE nie będzie przez to bardziej skomplikowany, i gwarantują, że ten system dla posiadacza końcowego pozostanie wolny od opłat. Państwa członkowskie stosujące ten przepis powiadomią o tym Komisję;

c)

bez uszczerbku dla przepisów lit. a) i b) producenci mogą ustanowić i działać indywidualnie i/lub w zbiorowych systemach zwrotu towaru dla WEEE pochodzącego z gospodarstw domowych pod warunkiem jego zgodności z celami niniejszej dyrektywy;

d)

uwzględniając krajowe i unijne normy bezpieczeństwa i zdrowia, na mocy lit. a) i b) można odmówić przyjęcia zwrotu WEEE zagrażającego zdrowiu i bezpieczeństwu personelu z uwagi na jego zanieczyszczenie. Państwa członkowskie wprowadzają przepisy szczególne dotyczące takiego WEEE.

a)

przygotowany do ponownego użycia lub przesłany do zakładów przetwarzania przez którykolwiek podmiot,

b)

dostarczony do punktów zbiórki zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. a),

c)

dostarczony do dystrybutorów zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. b),

d)

zebrany selektywnie przez producentów lub przez strony trzecie działające w ich imieniu, lub

e)

zebrany selektywnie w inny sposób.

a)

rodzaju i ilości odpadów, które mają być poddane przetworzeniu;

b)

ogólnych wymogów technicznych, które mają być spełnione;

c)

środków ostrożności, które należy przedsięwziąć.

a)

dla WEEE ujętego w kategorii 1 i 4 załącznika -IA ,

b)

dla WEEE ujętego w kategorii 2 załącznika IA ,

c)

dla WEEE ujętego w kategorii 3 załącznika IA,

d)

dla WEEE ujętego w kategorii ▐ 5 ▐ załącznika IA ,

e)

dla WEEE ujętego w kategorii 6 załącznika IA,

f)

dla gazowych lamp wyładowczych, 80 % jest ▐ poddawane procesowi recyklingu.

a)

gwarancje prowadziły do internalizacji rzeczywistych kosztów związanych z końcem cyklu życia produktu, z uwzględnieniem norm w zakresie przetwarzania i recyklingu,

b)

kosztów związanych z obowiązkami producenta nie ponosiły inne podmioty, oraz

c)

by w przyszłości istniały gwarancje i mogły być wykorzystywane w celu dopełnienia dodatkowych wymogów w zakresie recyklingu spoczywających na producencie w przypadku jego niewypłacalności.

a)

umożliwiają użytkownikom końcowym pozostawianie małogabarytowych WEEE w dostępnych i widocznych punktach zbiórki w punktach sprzedaży detalicznej;

b)

wymagają od sprzedawców detalicznych, by dostarczając małogabarytowy EEE, nieodpłatnie odbierali małogabarytowy WEEE;

c)

nie obciążają żadnymi opłatami użytkowników końcowych, którzy pozbywają się małogabarytowych WEEE, ani nie nakładają na nich żadnych zobowiązań do zakupu nowego produktu tego samego typu;

a)

wymogu zaniechania unieszkodliwiania WEEE jako nieposortowanych odpadów komunalnych oraz selektywnej zbiórki takiego WEEE;

b)

udostępnionych im systemów zwrotu i zbierania , wspierając koordynację informacji służących identyfikacji wszystkich dostępnych punktów zbiórki, bez względu na to, który producent je ustanowił ;

c)

ich roli w przyczynianiu się do ponownego użycia, recyklingu i innych form odzysku WEEE;

d)

potencjalnych skutków dla środowiska naturalnego i zdrowia ludzkiego, wynikających z obecności substancji niebezpiecznych w EEE;

e)

znaczenia symbolu podanego w załączniku V.

a)

ilości EEE wprowadzonego do obrotu na rynku krajowym;

b)

rodzaju sprzętu;

c)

marek;

d)

kategorii;

e)

gwarancji, jeśli dotyczy.

a)

każdego podmiotu gospodarczego, który dostarczył im EEE;

b)

każdego podmiotu gospodarczego, któremu dostarczyli EEE.

a)

umowy podlegają wykonaniu;

b)

w umowach określa się cele, wraz z podaniem ostatecznych terminów ich realizacji;

c)

umowy publikuje się w krajowych dziennikach urzędowych lub w dokumentach krajowych, które są w równym stopniu dostępne dla opinii publicznej i przekazane Komisji;

d)

wyniki osiągane w ramach tych umów są regularnie nadzorowane, a odpowiednie sprawozdania przesyłane do właściwych organów i do Komisji oraz podane do publicznej wiadomości na warunkach podanych w umowie;

e)

właściwe organy gwarantują, że zbadano postęp osiągnięty w ramach umowy;

f)

w przypadku niedopełnienia umowy państwa członkowskie muszą zastosować odpowiednie przepisy niniejszej dyrektywy, na drodze środków ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych.

(1)

(2)

(3)

(4)

(5)

(6)

—

Chłodziarki

—

Zamrażarki

—

Automaty wydające zimne produkty

—

Urządzenia klimatyzacyjne

—

Urządzenia grzewcze zawierające olej i inne urządzenia do wymiany ciepła zawierające nośniki ciepła inne niż woda (np. pompy ciepła i urządzenia osuszające)

—

Ekrany

—

Odbiorniki telewizyjne

—

Cyfrowe ramki do zdjęć

—

Monitory

—

Zwykłe lampy fluorescencyjne

—

Kompaktowe lampy fluorescencyjne

—

Wysokowydajne lampy wyładowcze, w tym ciśnieniowe lampy sodowe oraz lampy halogenowe

—

Niskociśnieniowe lampy sodowe

—

Lampy LED

—

Urządzenia wielkogabarytowe używane do gotowania i innego typu przetwarzania żywności (takie jak płyty grzejne, piekarniki, kuchenki, kuchenki mikrofalowe, stacjonarne ekspresy do kawy)

—

Wyciągi kuchenne

—

Wielkogabarytowe urządzenia czyszczące (takie jak pralki, suszarki do ubrań, zmywarki)

—

Wielkogabarytowe urządzenia grzewcze (takie jak wielkogabarytowe dmuchawy układu ogrzewania, kominki elektryczne, grzejniki marmurowe i kamienne oraz pozostałe wielkogabarytowe urządzenia grzewcze używane do ogrzewania pomieszczeń, łóżek, mebli wypoczynkowych)

—

Wielkogabarytowe urządzenia do pielęgnacji ciała (takie jak solaria, sauny, fotele do masażu)

—

Wielkogabarytowe urządzenia informatyczne i telekomunikacyjne (takie jak płyty główne, serwery, instalacje i urządzenia sieciowe, drukarki, urządzenia kopiujące, automaty telefoniczne)

—

Wielkogabarytowy sprzęt rekreacyjny i sportowy (taki jak sprzęt sportowy zawierający części elektryczne lub elektroniczne, automaty wrzutowe)

—

Wielkogabarytowe oprawy oświetleniowe oraz pozostałe urządzenia do celów rozpraszania i emitowania światła

—

Wielkogabarytowe elektryczne i elektroniczne narzędzia i urządzenia przemysłowe z wyjątkiem wielkogabarytowych stacjonarnych narzędzi przemysłowych i maszyn ruchomych nieporuszających się po drogach, przeznaczonych wyłącznie dla profesjonalnych użytkowników

—

Wielkogabarytowe urządzenia do wytwarzania i przesyłu prądu (takie jak generatory, transformatory, zasilacze awaryjne (UPS), falowniki)

—

Wielkogabarytowe urządzenia medyczne

—

Wielkogabarytowe przyrządy do nadzoru i kontroli

—

Wielkogabarytowe urządzenia pomiarowe (takie jak wagi i maszyny stacjonarne)

—

Wielkogabarytowe automaty wydające wszelkiego typu produkty oraz świadczące proste usługi (automaty sprzedające, bankomaty, samoobsługowe urządzenia do zwrotu opakowań, automaty do robienia zdjęć)

—

Urządzenia małogabarytowe używane do gotowania i innego typu przetwarzania żywności (takie jak tostery, płyty grzewcze, noże elektryczne, grzałki, krajalnice)

—

Małogabarytowe urządzenia czyszczące (takie jak odkurzacze, żelazka itp.)

—

Wentylatory, odświeżacze powietrza

—

Małogabarytowe urządzenia grzewcze (takie jak koce elektryczne)

—

Zegary, zegarki i pozostałe urządzenia do odmierzania czasu

—

Małogabarytowe urządzenia do pielęgnacji ciała (takie jak maszynki do golenia, szczoteczki do zębów, suszarki do włosów, urządzenia do masażu)

—

Kamery

—

Sprzęt elektroniczny domowego użytku (np. odbiorniki radiowe, wzmacniacze akustyczne, radia samochodowe, odtwarzacze DVD)

—

Sprzęt i instrumenty muzyczne (np. wzmacniacze, stoły mikserskie, słuchawki i głośniki, mikrofony)

—

Małogabarytowe oprawy oświetleniowe oraz pozostałe urządzenia do celów rozpraszania i emitowania światła

—

Zabawki (takie jak kolejki, modele samolotów itp.)

—

Małogabarytowy sprzęt sportowy (taki jak komputerowo sterowane urządzenia do uprawiania sportów rowerowych, nurkowania, biegania, wiosłowania itp.)

—

Małogabarytowy sprzęt rekreacyjny (taki jak gry wideo, sprzęt do łowienia ryb i gry w golfa itp.)

—

Narzędzia elektryczne i elektroniczne włącznie z narzędziami do pracy w ogrodzie (takie jak wiertarki, piły, pompy, kosiarki do trawy)

—

Małogabarytowe urządzenia do wytwarzania i przesyłu prądu (takie jak generatory, ładowarki, zasilacze awaryjne (UPS), konwertery)

—

Małogabarytowe urządzenia medyczne włącznie z urządzeniami weterynaryjnymi

—

Małogabarytowe przyrządy do nadzoru i kontroli (takie jak czujniki dymu, regulatory ciepła, termostaty, czujniki ruchu, instalacje i urządzenia monitorujące, piloty/urządzenia zdalnego sterowania)

—

Małogabarytowe urządzenia pomiarowe (takie jak wagi, urządzenia wskazujące, odległościomierze, termometry)

—

Małogabarytowe automaty wydające wszelkiego typu produkty

—

Laptopy

—

Notebooki

—

Małogabarytowe urządzenia informatyczne i telekomunikacyjne (takie jak komputery osobiste, drukarki, kalkulatory, telefony, telefony komórkowe, routery, urządzenia radiowe, elektroniczne nianie, rzutniki).

1.

W celu dokonania rozróżnienia między EEE a WEEE w przypadku gdy posiadacz danego przedmiotu deklaruje zamiar lub fakt przemieszczania używanego EEE, a nie WEEE, organy państwa członkowskiego żądają tytułem poparcia tej deklaracji jak następuje:

Litery a) i b) nie mają zastosowania w przypadku, gdy używany sprzęt elektryczny i elektroniczny jest odsyłany do producenta jako wadliwa przesyłka zbiorcza w celu dokonania naprawy w ramach gwarancji z zamiarem ponownego użycia.

2.

W celu udowodnienia, że przemieszczane przedmioty są używanym EEE, a nie WEEE, państwa członkowskie żądają przeprowadzenia działań związanych z badaniem i prowadzeniem dokumentacji w odniesieniu do używanego EEE w następujących etapach:

3.

W uzupełnieniu do dokumentów wymaganych w pkt 1 każdy ładunek (np. pojemnik transportowy, ciężarówka) używanego EEE musi posiadać:

4.

W przypadku braku odpowiedniej dokumentacji wymaganej w pkt 1 i 3 lub braku odpowiedniego opakowania lub też odseparowania ładunku, których zapewnienie wchodzi w zakres obowiązków posiadacza urządzenia przeznaczonego do przemieszczenia, organy państwa członkowskiego zakładają, że dany produkt jest niebezpiecznym WEEE oraz, że ładunek zawiera nielegalną przesyłkę. W takich okolicznościach poinformowane zostaną odpowiednie właściwe organy, zaś ładunek zostanie potraktowany zgodnie z art. 24 i 25 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006.▐

1.

Z selektywnie zebranego WEEE należy usunąć przynajmniej następujące substancje, preparaty oraz części składowe:

Te substancje, preparaty i części składowe unieszkodliwia się lub odzyskuje zgodnie z art. 4 dyrektywy Rady 75/442/EWG.

2.

Podane poniżej części składowe WEEE, zebrane selektywnie, należy przetwarzać stosownie do wskazań:

3.

Uwzględniając aspekty środowiska naturalnego oraz celowość ponownego użycia i recyklingu, ust. 1 i 2 stosuje się w sposób umożliwiający przyjazne dla środowiska naturalnego ponowne użycie i recykling części składowych lub całych urządzeń.

1.

Miejsca przeznaczone do składowania (w tym składowania czasowego) WEEE przed ich przetworzeniem (bez uszczerbku dla wymogów dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (1)):

2.

Miejsca przeznaczone do przetwarzania WEEE: