52010PC0540

[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 4.10.2010

KOM(2010) 540 wersja ostateczna

2010/0269 (NLE)

Wniosek

DECYZJA WYKONAWCZA RADY

zmieniająca decyzję 2007/441/WE upoważniająca Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

UZASADNIENIE

KONTEKST WNIOSKU |

Podstawa i cele wniosku Zgodnie z art. 395 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwanej dalej „dyrektywą VAT”), Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, może upoważnić każde państwo członkowskie do wprowadzenia szczególnych środków stanowiących odstępstwo od przepisów wspomnianej dyrektywy w celu uproszczenia procedury poboru podatku VAT lub zapobiegania niektórym formom uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji dnia 18 lutego 2010 r. Republika Włoska wniosła o upoważnienie jej do dalszego stosowania środka stanowiącego odstępstwo w zakresie prawa do odliczania podatku VAT naliczanego od niektórych rodzajów środków transportu. Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE, pismem z dnia 13 lipca 2010 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Republikę Włoską. Pismem z dnia 15 lipca 2010 r. Komisja zawiadomiła Republikę Włoską, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku. |

Kontekst ogólny Artykuł 168 dyrektywy VAT stanowi, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT nałożonego na towary lub usługi zakupione na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Równocześnie art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy VAT stanowi, że wykorzystywanie dóbr, będących składnikami majątku przedsiębiorstwa, do celów prywatnych uznawane jest za odpłatne świadczenie usług, jeśli VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu. W związku z tym system gwarantuje, że konsumpcja końcowa jest opodatkowana, gdy naliczony VAT został pierwotnie odliczony. W odniesieniu do pojazdów silnikowych czasami trudne i kłopotliwe dla podatnika jest dokonanie i zarejestrowanie podziału na wykorzystanie do celów działalności gospodarczej i do celów prywatnych, a także dla administracji podatkowej zweryfikowanie rzeczywistego podziału użytkowania. Ze względu na liczbę pojazdów wykorzystywanych do różnych celów, uchylanie się od opodatkowania mogłoby mieć znaczny zakres. W celu uproszczenia poboru podatku VAT i zwalczania uchylania się od opodatkowania Republika Włoska złożyła wniosek i uzyskała od Rady indywidualne odstępstwo umożliwiające jej ograniczenie prawa do odliczeń do wysokości 40 % dla pojazdów silnikowych (używanych z reguły do przewozu osób lub rzeczy po drogach, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3 500 kg i które, oprócz siedzenia kierowcy, mają nie więcej niż osiem miejsc siedzących, z wyjątkiem ciągników rolniczych lub leśnych)[1]. Należy jednak zwrócić uwagę, że niektóre kategorie pojazdów, takie jak pojazdy stanowiące narzędzie pracy, wykorzystywane do celów szkoleniowych w szkołach nauki jazdy, przeznaczone na wynajem lub do leasingu, używane przez przedstawicieli handlowych i jako taksówki, były wyłączone z tego ograniczenia. Równocześnie przedsiębiorcy zwolnieni są z obowiązku rozliczania się z podatku VAT od celów prywatnych. Zgodnie z art. 6 powyższej decyzji Republika Włoska przedstawiła sprawozdanie obejmujące pierwsze dwa lata stosowania decyzji, w tym przegląd ograniczenia procentowego. Z przedstawionych przez Republikę Włoską w sprawozdaniu informacji wynika, że, zwłaszcza ze względu na wysoką liczbę małych przedsiębiorstw w Republice Włoskiej, ograniczenie do 40% nadal odpowiadałoby rzeczywistości i byłoby właściwe. Przedłużenie powinno być jednak ograniczone w czasie, aby można było ocenić, czy warunki, na których opiera się odstępstwo, nadal istnieją. Dlatego też proponuje się przedłużenie odstępstwa do końca 2013 r. i wystąpienie do Republiki Włoskiej o przedstawienie nowego sprawozdania w przypadku, gdyby miał być złożony nowy wniosek o przedłużenie wykraczające poza ten termin. Decyzja wygasłaby jednak, w przypadku gdy wcześniej weszłyby w życie przepisy UE dotyczące ograniczenia prawa do odliczeń w tym zakresie. |

Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek Artykuł 176 dyrektywy VAT stanowi, że Rada określa wydatki, które nie dają prawa do odliczenia podatku VAT. Do czasu wejścia w życie odpowiednich przepisów państwa członkowskie mają prawo utrzymania wszystkich wyłączeń obowiązujących w dniu 1 stycznia 1979 r. W związku z tym istnieje pewna liczba przepisów „wstrzymujących”, które ograniczają prawo do odliczenia związanego z pojazdami silnikowymi. Ponadto podobne ograniczenia w zakresie odliczeń zostały narzucone innym państwom członkowskim na podstawie art. 395 dyrektywy VAT. W 2004 r. Komisja przedstawiła wniosek[2] zawierający przepisy dotyczące form wydatków, które mogą podlegać ograniczeniom w zakresie prawa do odliczania, lecz Rada nie zdołała do tej pory uzyskać porozumienia w sprawie tego wniosku. |

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii Nie dotyczy. |

KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW |

Konsultacje z zainteresowanymi stronami |

Nie dotyczy. |

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej |

Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych. |

Ocena skutków Celem wniosku jest zwalczanie uchylania się od płacenia podatku VAT i uproszczenie procedury poboru podatku, w związku z czym wniosek powinien mieć pozytywne skutki. W każdym przypadku skutki będą ograniczone ze względu na wąski zakres odstępstwa i ograniczony czas jego stosowania. |

ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU |

Krótki opis proponowanych działań Upoważnienie Republiki Włoskiej do dalszego stosowania środka stanowiącego odstępstwo od dyrektywy VAT w celu ograniczenia do 40% prawa podatnika do odliczenia VAT od wydatków związanych z silnikowymi pojazdami drogowymi, jeśli pojazd nie jest używany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. W przypadku ograniczenia prawa do odliczenia podatnik zwolniony jest z obowiązku rozliczania się z podatku VAT od wykorzystywania do celów prywatnych. Do wszelkich wniosków o przedłużenie środka powinny być załączone sprawozdanie ze stosowania odstępstwa. |

Podstawa prawna Artykuł 395 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. |

Zasada pomocniczości Niniejszy wniosek wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji instytucji UE. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania. |

Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów. |

Decyzja dotyczy upoważnienia udzielonego państwu członkowskiemu w odpowiedzi na jego własny wniosek i nie stanowi jakiegokolwiek zobowiązania. |

Biorąc pod uwagę ograniczony zakres odstępstwa, szczególny środek jest proporcjonalny do wyznaczonego celu. |

Wybór instrumentów |

Proponowane instrumenty: decyzja. |

Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następujących względów. Zgodnie z art. 395 dyrektywy VAT odstępstwo od wspólnych zasad dotyczących podatku VAT jest możliwe jedynie po uzyskaniu upoważnienia Rady, stanowiącej jednomyślnie na wniosek Komisji. Decyzja wykonawcza Rady jest najbardziej właściwym instrumentem, ponieważ może być skierowana do poszczególnych państw członkowskich. |

WPłYW NA BUDżET |

Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Unii. |

INFORMACJE DODATKOWE |

Klauzula przeglądu/rewizji/wygaśnięcia |

Wniosek zawiera klauzule przeglądu i wygaśnięcia. |

2010/0269 (NLE)

Wniosek

DECYZJA WYKONAWCZA RADY

zmieniająca decyzję 2007/441/WE upoważniająca Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej[3], w szczególności jej art. 395 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji dnia 18 lutego 2010 r. Włochy wniosły o upoważnienie do przedłużenia środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w celu dalszego ograniczania prawa do odliczania podatku VAT w związku z wydatkami na niektóre silnikowe pojazdy drogowe, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

2. Pismem z dnia 13 lipca 2010 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Włochy. Pismem z dnia 15 lipca 2010 r. Komisja zawiadomiła Włochy, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.

3. Decyzją Rady 2007/441/WE z dnia 18 czerwca 2007 r., upoważniającą Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej[4], upoważniono Włochy do ograniczenia do 40% prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) od wydatków na silnikowe pojazdy drogowe, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Decyzja 2007/441/WE stanowiła także, że korzystanie do celów prywatnych z pojazdów podlegających ograniczeniu prawa do odliczenia zgodnie z powyższą decyzją nie jest traktowane jako odpłatne świadczenie usług. Decyzja 2007/441/WE zawiera także definicje pojazdów i wydatków wchodzących w zakres tej decyzji, a także wykaz pojazdów, które są jednoznacznie wyłączone z zakresu tej decyzji.

4. Zgodnie z art. 6 decyzji 2007/441/WE Włochy przedstawiły Komisji sprawozdanie obejmujące pierwsze dwa lata stosowania decyzji, w tym przegląd ograniczenia procentowego. Informacje przekazane przez Włochy pokazują, że ograniczenie do 40% prawa do odliczenia odpowiada rzeczywistości, jeśli chodzi o wykorzystanie przedmiotowych pojazdów do celów działalności gospodarczej i innych celów. Należy zatem upoważnić Włochy do stosowania środka w kolejnym określonym przedziale czasowym, do dnia 31 grudnia 2013 r.

5. W przypadku uznania przez Włochy za konieczne przedłużenia środka poza rok 2013, należy przedłożyć Komisji nowe sprawozdanie wraz z wnioskiem o przedłużenie, najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2013 r.

6. Dnia 29 października 2004 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w celu uproszczenia zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej[5]. Ustanowiony niniejszą decyzją środek stanowiący odstępstwo powinien wygasnąć w dniu wejścia w życie dyrektywy zmieniającej, jeśli data ta będzie wcześniejsza niż data wygaśnięcia środka określona niniejszą decyzją.

7. Odstępstwo nie ma wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku od wartości dodanej.

8. Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/441/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 2007/441/WE wprowadza się następujące zmiany:

1) Artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Wniosek o przedłużenie środka określonego niniejszą decyzją przedkłada się Komisji najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2013 r.

Do wniosku o przedłużenie tych środków załącza się sprawozdanie obejmujące przegląd stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT nakładanego na wydatki związane z silnikowymi pojazdami drogowymi, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.”

2) Artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Niniejsza decyzja wygasa z dniem wejścia w życie przepisów UE określających rodzaj wydatków związanych z pojazdami silnikowymi, w przypadku których odliczenie podatku od wartości dodanej podlega ograniczeniom, a najpóźniej z dniem 31 grudnia 2013 r.”

Artykuł 2

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Włoskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia

W imieniu Rady

Przewodniczący

[1] Decyzja Rady 2007/441/WE z dnia 18 czerwca 2007 r. upoważniająca Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 165 z 27.6.2007, s. 33).

[2] COM(2004) 728 wersja ostateczna (Dz.U. C 24 z 29.1.2005, s. 10).

[3] Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

[4] Dz.U. L 165 z 27.6.2007, s. 33.

[5] COM(2004) 728 wersja ostateczna.