52009PC0427

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 18.8.2009

KOM(2009) 427 wersja ostateczna

2009/0118 (CNS)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej

(Przekształcenie)

UZASADNIENIE

KONTEKST WNIOSKU |

Podstawa i cele wniosku Rada UE wielokrotnie podkreślała palącą potrzebę skonsolidowania wspólnej strategii w walce z oszustwami podatkowymi, a w szczególności związanymi z podatkiem od wartości dodanej, w celu uzupełnienia i wsparcia wysiłków krajowych na tym polu. Organizacyjny zasięg oszustw dotyczących podatku VAT jest często transgraniczny – stąd bezwzględna konieczność współpracy między państwami członkowskimi, które wyrażają wolę ich skutecznego zwalczania. W konkluzjach z dnia 4 grudnia 2007 r. Rada wezwała Komisję do przedłożenia wniosków prawodawczych zmierzających do poprawy zarządzania systemem podatku VAT obowiązującym w UE za pośrednictwem państw członkowskich. Następnie, w konkluzjach z dnia 7 października 2008 r., Rada wezwała Komisję do ujęcia w swych wnioskach przepisów umożliwiających ustanowienie w krótkim terminie Eurofisc zgodnie z określonymi wytycznymi. Celem niniejszego wniosku w sprawie przekształcenia rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003 jest zatem uzbrojenie państw członkowskich w narzędzia pozwalające na skuteczniejsze zwalczanie przestępczości transgranicznej związanej z podatkiem VAT. |

Kontekst ogólny W maju 2006 r. Komisja przyjęła komunikat w sprawie konieczności opracowania skoordynowanej strategii mającej na celu poprawę walki z oszustwami podatkowymi. W odniesieniu do oszustw związanych z VAT, w szczególności wewnątrzwspólnotowych „oszustw karuzelowych”, wspomniany komunikat odróżniał środki konwencjonalne, mające na celu wzmocnienie systemu VAT bez zmiany jego zasad, od środków dalej idących, które zmieniłyby same zasady pobierania podatku VAT. Dyskusje przeprowadzone w Radzie w następstwie komunikatu wykazały, że środki określone jako dalej idące nie będą mogły być wprowadzone w pespektywie krótkoterminowej. Z tego względu Komisja zdecydowała się skupić swoje wysiłki na wprowadzeniu szeregu konwencjonalnych, wzajemnie uzupełniających się środków. W tym celu w wydanym 1 grudnia 2008 r. komunikacie w sprawie skoordynowanej strategii mającej na celu poprawę walki z oszustwami związanymi z podatkiem od wartości dodanej w Unii Europejskiej (COM(2008) 807 z dnia 1 grudnia 2008 r.) Komisja przedstawiła krótkoterminowy plan działania. Kluczowym elementem tego planu jest poprawa skuteczności współpracy łączącej organy podatkowe. Wiele spośród zaproponowanych w tym planie środków znalazło odzwierciedlenie w niniejszym wniosku. Należałoby również zauważyć, że Europejski Trybunał Obrachunkowy w swoim sprawozdaniu specjalnym nr 8/2007 dotyczącym współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od towarów i usług sformułował pewne zalecenia w sprawie konieczności usprawnienia wymiany informacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych. Parlament Europejski w swej rezolucji z dnia 2 września 2008 r. w sprawie skoordynowanej strategii w celu poprawy walki z oszustwami podatkowymi (2008/2033(INI)) podkreśla, że państwa członkowskie nie mogą zwalczać nadużyć podatkowych o wymiarze transgranicznym samodzielnie, jednocześnie wzywając Komisję, żeby zaproponowała ewentualne mechanizmy na rzecz wsparcia takiej współpracy między państwami członkowskimi. W szczególności Parlament zwraca się do Komisji, żeby przedstawiła kolejne wnioski w sprawie wzajemnego, zautomatyzowanego dostępu wszystkich pozostałych państw członkowskich do niektórych niesensytywnych danych znajdujących się w posiadaniu państw członkowskich, dotyczących podmiotów podlegających opodatkowaniu (sektor biznesu, niektóre dane dotyczące obrotu itp.), oraz w sprawie harmonizacji procedur rejestracji i wykreślenia z rejestru przedsiębiorców podlegających opodatkowaniu VAT, żeby zapewnić szybkie wykrycie i wykreślenie z rejestru podatników dokonujących oszustw. Parlament podkreśla przy tym, że państwa członkowskie muszą ponosić odpowiedzialność za uaktualnianie swoich danych, w szczególności w odniesieniu do wykreślania z rejestru i wykrywania przypadków fałszywej rejestracji. Wymienione kwestie zostały ujęte w niniejszym wniosku. |

Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 stanowi prawodawczy punkt odniesienia w sferze współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej. Niniejszy wniosek ma na celu uzupełnienie tego aktu prawnego przez dodanie całego szeregu przepisów służących skuteczniejszemu zwalczaniu oszustw o wymiarze transgranicznym oraz pewniejszemu zagwarantowaniu poboru podatku w przypadkach, gdy miejsce opodatkowania nie jest tożsame z siedzibą podmiotu dostarczającego towar lub świadczącego usługi. Przekształcenie ma również na celu udoskonalenie spójności rozporządzenia w oparciu o sprawozdanie z funkcjonowania współpracy administracyjnej, przyjęte przez Komisję w dniu XXXX r[1]. |

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii Zwalczanie oszustw podatkowych jest częścią strategii lizbońskiej. W komunikacie z dnia 25 października 2005 r. dotyczącym wkładu polityki podatkowej i celnej do strategii lizbońskiej Komisja podkreśliła, że uchylanie się od płacenia podatków powoduje znaczące zakłócenia w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, stanowi barierę dla uczciwej konkurencji oraz pociąga za sobą zmniejszanie dochodów służących do finansowania usług użyteczności publicznej na poziomie krajowym. Jako że organy władzy publicznej są zobowiązane do pokrycia niedoborów w dochodach, zwiększenie przypadków uchylania się od płacenia podatków powoduje zwiększenie obciążeń podatkowych nałożonych na przedsiębiorstwa, które przestrzegają przepisów podatkowych. |

KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW |

Konsultacje z zainteresowanymi stronami |

Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów Stronami zainteresowanymi są w pierwszym rzędzie krajowe organy podatkowe, zważywszy na fakt, iż rozporządzenie dotyczy stosunków pomiędzy organami administracji podatkowej państw członkowskich. Opinii zainteresowanych organów zasięgano za pomocą powołanej przy Komisji grupy ekspertów ds. strategii zwalczania oszustw podatkowych (tzw. grupy ATFS, od ang. Anti Tax Fraud Strategy), jak również na forum Stałego Komitetu Współpracy Administracyjnej, o którym mowa w art. 44 rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003. Grupa ATFS, powołana przez Komisję w nawiązaniu do wspomnianego komunikatu z maja 2006 r., ma w swoim składzie ekspertów reprezentujących państwa członkowskie, a jej celem jest analizowanie rozwiązań i strategii zwalczania oszustw podatkowych na szczeblu wspólnotowym. Co do aspektów mogących mieć bezpośredni wpływ na działalność podmiotów gospodarczych, a w szczególności wdrożenia wspólnotowych przepisów dotyczących gromadzenia informacji i prowadzenia stosownych weryfikacji przy wprowadzaniu numeru identyfikacyjnego VAT do bazy danych VIES, wypada nadmienić, że organizacje reprezentujące przemysł i handel przekazały Komisji swoje wyrazy poparcia dla obranej przez nią drogi. Niniejszy środek prawny zmierza w istocie do zagwarantowania jakości informacji znajdujących się w bazach danych, z których korzystają podmioty prowadzące działalność w handlu wewnątrzwspólnotowym. |

Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia Zebrane odpowiedzi podmiotów gospodarczych oraz organów administracji krajowych poddane analizie na forum grupy ATFS stanowiły jednocześnie przedmiot wystosowanych do Rady sprawozdań i komunikatów. |

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej |

Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych. |

Ocena skutków Niniejszy wniosek dotyczy wymiany informacji między organami podatkowymi, toteż nie wywiera on bezpośredniego wpływu na podmioty gospodarcze. Z tego względu nie objęto go formalną oceną skutków. Skutki niniejszego wniosku dotyczą organów podatkowych państw członkowskich. Z tego powodu to właśnie państwa członkowskie, w odróżnieniu od Komisji, są w stanie dokonać oceny faktycznych skutków regulacji objętych wnioskiem. |

ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU |

Krótki opis proponowanych działań Niniejszy wniosek uzupełnia i zmienia rozporządzenie Rady (WE) 1798/2003. Najistotniejsze są następujące z proponowanych zmian: - zwiększenie zakresu odpowiedzialności państw członkowskich w sferze współpracy administracyjnej służącej ochronie przychodów ogółu państw członkowskich płynących z podatku VAT; - ścisłe zdefiniowanie informacji, które państwa członkowskie zobowiązane są gromadzić i udostępniać pozostałym państwom członkowskim za pomocą systemu elektronicznych baz danych. Rozporządzenie określa ponadto prawa dostępu do tych informacji w zależności od osoby i sytuacji; - Ustanowienie ram umożliwiających zagwarantowanie jakości informacji zawartych w bazach danych poprzez określenie wspólnych reguł w odniesieniu do gromadzonych informacji oraz przeprowadzanej weryfikacji w trakcie wprowadzania numeru identyfikacyjnego płatnika VAT do bazy danych. Rozporządzenie określa ponadto przypadki, w których należy usuwać określone elementy z baz danych. Poza tym rozporządzenie ustanawia system podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi w przypadkach, gdy informacje zawarte w bazach danych są błędne lub nie zostały na czas aktualizowane; - Zobowiązanie państw członkowskich do weryfikowania drogą elektroniczną nazwiska (lub nazwy) i adresu podmiotu, któremu nadano konkretny numer płatnika VAT. Niezależnie, podatnikom zapewnia się określone gwarancje w odniesieniu do wiarygodności i warunków wykorzystywania tych informacji; - utworzenie podstaw prawnych dla ustanowienia organu umożliwiającego ukierunkowaną współpracę w celu zwalczania oszustw. Działanie organu polegałoby na wspólnie przeprowadzanej analizie ryzyka, a umożliwiłoby wielostronną, szybką i ukierunkowaną wymianę informacji w celu zapewnienia dostatecznej wielostroności, szybkości i koordynacji reagowania państw członkowskich w walce z nowymi odmianami nadużyć i oszustw. Niezależnie od powyższego, ogólnym celem wniosku jest poprawa wymiany informacji między państwami członkowskimi przy jednoczesnym zdefiniowaniu przypadków, w których nie mogą one odmawiać odpowiedzi na zapytanie o informacje lub o przeprowadzenie postępowania administracyjnego, z wyszczególnieniem przypadków, w których powinny one samorzutnie wymieniać określone informacje, jak również przypadków, w których wymagane jest przekazanie informacji zwrotnej, jak również trybu jej przekazywania. Wniosek ten ma ponadto na celu uściślenie, w jakich przypadkach państwa członkowskie mogą i mają obowiązek prowadzić kontrole wielostronne. Co więcej, wniosek przewiduje ponadto wprowadzenie konkretnych celów w odniesieniu do dostępności i procedur funkcjonowania systemu baz danych umożliwiających wymianę informacji. Niniejszy wniosek pozostawia bez zmian następujące elementy rozporządzenia Rady (WE) nr 1798/2003: - organizacja organów odpowiedzialnych za współpracę administracyjną w ramach poszczególnych państw członkowskich; - tryb składania wniosków o udzielenie informacji oraz o przeprowadzenie postępowania administracyjnego w konkretnej sprawie; - wniosek o powiadomienie administracyjne; - zasada obecności urzędników w służbach administracyjnych innego państwa członkowskiego oraz kontroli równoległych. - przepisy dotyczące usług świadczonych drogą elektroniczną oraz usług telekomunikacyjnych i nadawczych; - przepisy dotyczące zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom z siedzibą w innym państwie członkowskim; - zasada przepisów dotyczących stosunków z krajami trzecimi; - ograniczenie pewnych praw i obowiązków wypływających z dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych. Ograniczenie to jest konieczne i proporcjonalne, zważywszy na potencjalną utratę przychodów przez państwa członkowskie oraz na żywotne znaczenie przedmiotowych informacji dla skutecznego zwalczania oszustw. |

310 | Podstawa prawna Artykuł 93 Traktatu WE. |

320 | Zasada pomocniczości Zasada pomocniczości ma zastosowanie, o ile wniosek nie podlega wyłącznym kompetencjom Wspólnoty. |

Cele wniosku nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie z następujących względów. |

321 | W szczególności celem wniosku jest podniesienie jakości i zwiekszenie zakresu wymiany informacji między państwami członkowskimi dotyczącej transakcji transgranicznych, a w szczególności takich, w których miejsce opodatkowania jest różne od miejsca, w którym podmiot dostarczający towary lub świadczący usługi ma stałą siedzibę. Mając na względzie skuteczną kontrolę tych transakcji, konieczna jest ścisła i sprawna współpraca między państwami członkowskimi, prowadzona w szczególności za pośrednictwem elektronicznych baz danych. Ramy wspólnotowe regulujące tę współpracę są znacznie bardziej efektywne aniżeli ustalenia dwustronne łączące wszystkie państwa członkowskie, z uwagi na ryzyko pozbawienia niektórych z państw członkowskich pełnego i szybkiego dostępu do pewnych informacji. Analogicznie, zważywszy na rozwój transgranicznych oszustw związanych z podatkiem VAT, skoordynowane działania w celu zwalczania oszustw na szczeblu unijnym górują nad koncepcją krajową czy nawet wielostronną, której realizacja mogłaby przynieść szkody niektórym z państw członkowskich, sprzyjając dokonywaniu oszustw na ich terytorium. |

327 | Wniosek nakreśla jedynie ramy współpracy między państwami członkowskimi, pozostawiając środki operacyjne służące kontroli oraz wdrażaniu w gestii państw członkowskich. Celem wniosku jest natomiast uzupełnienie i uwiarygodnienie informacji dostarczanych wspólnotowym podmiotom gospodarczym, a dotyczących ich partnerów handlowych. Pełne informacje o wysokiej jakości są niezbędnym warunkiem prawidłowego stosowania przepisów o podatku VAT, zwłaszcza w odniesieniu do wyznaczania właściwej terytorialności oraz właściwego podmiotu zobowiązanego do zapłaty podatku. Każdy podmiot powinien móc bez trudu uzyskać informacje tego rodzaju, niezależnie od miejsca, w którym ma swoją siedzibę lub miejsce zarejestrowania działalności gospodarczej. |

Wniosek jest zatem zgodny z zasadą pomocniczości. |

Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów. |

331 | Wniosek opiera się w bardzo dużej części na istniejących ramach regulacyjnych, uzupełniając je wyłącznie w punktach wymagających zaostrzenia przepisów – jak to zostało dowiedzione w trakcie prac grupy ekspertów ds. strategii zwalczania oszustw podatkowych i wykazane w sprawozdaniu na temat funkcjonowania współpracy administracyjnej. Niniejszy wniosek utrzymuje ograniczenie pewnych praw i obowiązków określonych dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych, które przewidywało już rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003. Ograniczenie to jest nieodzowne do zwalczania wewnątrzwspólnotowych oszustw związanych z podatkiem VAT i proporcjonalne, zważywszy na rozmiary potencjalnej utraty przychodów przez państwa członkowskie w przypadku, gdyby zostało ono zlikwidowane. |

332 | W efekcie nowe przepisy nie wykraczają poza poziom uregulowania konieczny dla umocnienia współpracy administracyjnej na rzecz zwalczania oszustw transgranicznych związanych z podatkiem VAT. |

Wybór instrumentów |

341 | Proponowane instrumenty: rozporządzenie. |

342 | Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następujących względów. Dotychczasowe ramy regulacyjne mają formę rozporządzenia, nie mogą zatem zostać zmienione inaczej niż za pomocą rozporządzenia. |

WPłYW NA BUDżET |

409 | Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Wspólnoty. |

INFORMACJE DODATKOWE |

520 | Uchylenie obowiązującego prawodawstwa Przyjęcie niniejszego wniosku spowoduje uchylenie niektórych przepisów prawnych. |

540 | Przekształcenie Wniosek obejmuje przekształcenie przepisów obowiązującego prawodawstwa. |

570 | Szczegółowe wyjaśnienie wniosku w podziale na rozdziały i artykuły Rozdział pierwszy przekształconego rozporządzenia określa jego zakres stosowania, ustanawia definicje i przepisy odnoszące się do organizacji organów właściwych na mocy rozporządzenia. Rozdział ten został zmieniony przede wszystkim przez rozszerzenie zakresu stosowania o ustanowienie wspólnych procedur w przypadkach, gdzie zachodzi konieczność wspólnej strategii zapewniającej prawidłowe wdrożenie wspólnego systemu VAT oraz o nałożenie na państwa członkowskie obowiązku współpracy na rzecz ochrony przychodów podatkowych pozostałych państw członkowskich. Rozdział drugi odnosi się do wymiany informacji na żądanie; główną zmianą wprowadzoną w tym rozdziale jest ograniczenie przypadków, w których państwo członkowskie ma prawo odmówić dostarczenia informacji lub przeprowadzenia dochodzenia. Wprowadzone przepisy przyjęły kształt nadany im rozporządzeniem Rady (WE) nr 143/2008, które wejdzie w życie w roku 2015. Rozdział trzeci traktuje o wymianie informacji bez uprzedniego wniosku. W rozdziale tym wprowadzono zmiany precyzując, że w każdym przypadku, gdy zachodzą określone kryteria, wymiana ta musi bezwzględnie dojść do skutku. Ustanowione są również praktyczne uzgodnienia dotyczące wymiany pewnych informacji spełniających określone kryteria. Rozdział czwarty ustanawia zobowiązanie do informacji zwrotnej, co do której szczegółowe zasady zostaną ustalone w trybie procedury komitetowej. Państwa członkowskie wskazywały uprzednio na brak informacji zwrotnej jako słaby punkt łączącej je wymiany informacji. Rozdział piąty poświęcono zagadnieniom przechowywania oraz wymiany informacji dotyczących transakcji i podatników. Uległ on zmianom służącym zwiększeniu liczby wymienianych informacji oraz poprawie ich jakości. W szczególności przewiduje się udzielenie właściwym organom dostępu do określonej liczby informacji, jakimi dysponują władze państw członkowskich. Wniosek przewiduje zarazem utworzenie wspólnych procedur w odniesieniu do informacji gromadzonych w trakcie rejestrowania podatnika w bazie danych oraz do aktualizowania systemu baz danych. Rozdział szósty, dotyczący wniosków o powiadomienie administracyjne, nie uległ żadnej zmianie. Rozdział siódmy rozporządzenia odnosi się do obecności w urzędach administracji oraz udziału w postępowaniach administracyjnych. Wprowadzono jedynie pewne wyjaśnienia dotyczące otwartego charakteru przepisów tego rozdziału. Rozdział ósmy odnosi się do kontroli wielostronnych. Wprowadzone w nim zmiany mają na celu uściślenie, w jakich przypadkach państwa członkowskie mają obowiązek prowadzić kontrole tego typu. Rozdział dziewiąty odnosi się do informacji udostępnianych podatnikom, w szczególności do możliwości otrzymania przez nich potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego wskazanej osoby, jak również prawidłowości przypisanych jej nazwy lub nazwiska i adresu. Ponadto obowiązujące przepisy każdego z państw członkowskich w dziedzinie fakturowania obowiązujące podatników z siedzibą poza jego terytorium zostaną ogłoszone na stronie internetowej Komisji. Rozdział dziesiąty dotyczy wspólnego organu (Eurofisc), stanowiącego mechanizm przyspieszonej współpracy w odpowiedzi na wyróżniające się nowatorstwem lub szczególnie wielką skalą metody oszustw podatkowych. W rozdziałach jedenastym i dwunastym nie wprowadzono żadnych zmian. Rozdział trzynasty, poświęcony stosunkom z Komisją, zmieniono w celu doprecyzowania, że państwa członkowskie zobowiązane są do prowadzenia regularnego audytu funkcjonowania współpracy administracyjnej. Rozdział czternasty, poświęcony stosunkom z krajami trzecimi, uległ nieznacznym zmianom polegającym na rozszerzeniu zakresu stosowania. Rozdział piętnasty, definiujący warunki wymiany informacji został zmieniony w celu ustalenia szczegółowych celów w odniesieniu do poziomu usług w ramach wymiany informacji drogą elektroniczną. Rozdział szesnasty obejmuje przepisy ogólne i końcowe. Włączono doń również przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 143/2008, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. Do rozporządzenia dodano załącznik zawierający dokładny wykaz dostaw towarów i świadczonych usług, objętych przepisami art. 7 ust. 3, przyjmując za wzór treść rozporządzenia Rady (WE) nr 143/2008. |

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

2009/0118 (CNS)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

w sprawie współpracy administracyjnej ð oraz zwalczania oszustw ï w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1798/2003

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 93,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[2],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[3],

a także mając na uwadze, co następuje:

ònowy

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 z dnia 7 października 2003 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 218/92[4] zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to należy przekształcić. Dla zachowania przejrzystości i czytelności przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2014 r. powinno się oddzielić od tych obowiązujących od dnia 1 stycznia 2015 r.

ê1798/2003 motyw 1

(2) Uchylanie się od podatków i unikanie płacenia podatków mające miejsce ponad granicami państw członkowskich prowadzą do strat budżetowych oraz naruszenia zasady sprawiedliwego opodatkowania oraz są odpowiedzialne za powodowanie zakłóceń w przepływie kapitału oraz warunków konkurencji. Dlatego właśnie wpływają one na funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

ê1798/2003 motyw 3 (dostosowany)

(3)(4) Środki harmonizujące podatek podjęte w celu zakończenia tworzenia rynku wewnętrznego powinny zatem obejmować ustanowienie wspólnego systemu wymiany informacji między państwami członkowskimi, za pomocą którego organy administracyjne państw członkowskich pomagałyby sobie wzajemnie oraz współpracowały z Komisją w celu zapewnienia właściwego stosowania √ podatku od wartości dodanej Õ (VAT) od dostaw towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz przywozu towarów.

ònowy

(4) W komunikacie Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Spo³ecznego w sprawie skoordynowanej strategii mającej na celu poprawę walki z oszustwami związanymi z podatkiem od wartości dodanej w Unii Europejskiej z dnia 1 grudnia 2008 r.[5] Komisja przedstawiła zbiór konwencjonalnych środków do szybkiego wprowadzenia w życie służących zwalczaniu oszustw podatkowych.

(5) W swoich konkluzjach z dnia 4 grudnia 2007 r., a następnie z dnia 7 października 2008 r. Rada wezwała Komisję do przedłożenia wniosków prawodawczych zmierzających do poprawy zarządzania systemem podatku VAT obowiązującym we Wspólnocie Europejskiej za pośrednictwem państw członkowskich, a następnie do ujęcia w swych wnioskach przepisów umożliwiających ustanowienie w krótkim terminie struktury Eurofisc, przy zachowaniu instrumentów współpracy administracyjnej przewidzianych w tym rozporządzeniu.

(6) Zważywszy na sprawozdanie z funkcjonowania współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku od wartości dodanej [6] wydane zgodnie z art. 45 tegoż rozporządzenia i przyjęte przez Komisję Europejską w dniu XXXXX 2009 r., konieczne jest wprowadzenie do tekstu obowiązującego rozporządzenia pewnych uproszczeń natury redakcyjnej lub praktycznej.

ê143/2008 motyw 4

ðnowy

(7)(4) Dyrektywa Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określająca szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim[7] upraszcza procedurę zwrotu VAT w państwie członkowskim, w którym zainteresowany podatnik nie jest zidentyfikowany do celów VAT ðwymaga określonych zasad w dziedzinie wymiany informacji między państwami członkowskimi oraz przechowywania tych informacjiï.

ê143/2008 motyw 5 (dostosowany)

ðnowy

(8)(5) Rozszerzenie zakresu zastosowania procedury szczególnej oraz zmiany dotyczące ð W konsekwencji wdrożenia systemu jednego okienka („procedury szczególnej w odniesieniu do usług elektronicznych świadczonych przez podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty”), wprowadzonego dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej[8] w brzmieniu nadanym dyrektywą 2008/8/WE[9] i ï procedury zwrotu w odniesieniu do podatników niemających siedziby w państwie członkowskim zwrotu √ , o której mowa w dyrektywie 2008/9/WE, Õ oznaczają, że zainteresowane państwa członkowskie będą musiały wymieniać √ wielką liczbę Õ znacznie więcej informacji. Wymagana wymiana informacji nie powinna powodować nadmiernych obciążeń administracyjnych dla zainteresowanych państw członkowskich. Taka wymiana informacji powinna zatem odbywać się drogą elektroniczną przy zastosowaniu istniejących systemów wymiany informacji.

ònowy

(9) W celu umożliwienia skutecznej kontroli transakcji podlegających opodatkowaniu w państwie członkowskim innym niż to, w którym mają siedzibę podmioty dostarczające towary lub świadczące usługi, państwo członkowskie, w którym podmiot ten ma siedzibę, powinno gromadzić lub mieć możność gromadzenia określonych informacji dotyczących pewnych transakcji transgranicznych.

(10) W trosce o skuteczność, szybkość i koszty, nieodzowne jest przekazywanie informacji żądanych na mocy niniejszego rozporządzenia w miarę możliwości drogą elektroniczną.

(11) W celu poboru należnego podatku państwa członkowskie muszą wspólnie gwarantować dokonywanie właściwego wymiaru podatku VAT w każdym z nich. W konsekwencji obowiązkiem państw członkowskich jest kontrola prawidłowości stosowania podatku należnego na terytorium własnym, ale również podatku należnego w związku z działalnością na ich terytorium w każdym z pozostałych państw członkowskich.

ê1798/2003 motyw 2

ðnowy

(12)(3) Zwalczanie uchylania się od podatku od wartości dodanej (VAT) wymaga ścisłej współpracy między organami administracyjnymi każdego państwa członkowskiego właściwymi do stosowania przepisów w tej dziedzinie. ðOrgany krajowe są ponadto zobowiązane do współpracy z organem powołanym do celów wyspecjalizowanego i sprawnego zwalczania konkretnych form nadużyć. ï

ònowy

(13) W przypadku wielu transakcji transgranicznych kontrola prawidłowego stosowania podatku przez państwo członkowskie nakładające podatek uzależniona jest od informacji będących w posiadaniu państwa członkowskiego, w którym podatnik ma siedzibę, lub też które można uzyskać znacznie prościej za pośrednictwem tego ostatniego.

(14) Mając na celu umożliwienie sprawniejszego rozpatrywania wniosków o udzielenie informacji, zważywszy na powtarzalność pewnych wniosków oraz na różnorodność językową Wspólnoty, istotne znaczenie ma upowszechnienie stosowania wzorów formularzy w ramach wymiany informacji.

(15) W przypadku uzgodnienia przez państwa członkowskie odmiennych terminów udzielania odpowiedzi niż przewidziane niniejszym rozporządzeniem, terminy takie muszą być bezwzględnie krótsze od ustalonych w niniejszym rozporządzeniu.

ê1798/2003 motyw 4 (dostosowany)

ðnowy

(16)(4) Aby system podatku VAT mógł sprawnie funkcjonować ð oraz dla ułatwienia zwalczania oszustw ï niezbędne jest elektroniczne przechowywanie i przesyłanie niektórych danych do celów kontroli podatku od wartości dodanej VAT ð , zwłaszcza w odniesieniu do określonych transakcji transgranicznych, w przypadku których podatek jest należny w państwie członkowskim nabywcy towarów lub usług ï .

ònowy

(17) W takich przypadkach istotne znaczenie ma uściślenie zobowiązań każdego z państw członkowskich w celu umożliwienia skutecznej kontroli podatkowej w państwie członkowskim, w którym podatek jest należny.

(18) Niezależnie od zasady obowiązkowego przekazywania informacji, należy w szczególności określić, w których przypadkach przekazanie jest obowiązkowe oraz kategorie informacji, wymagających wprowadzenia systematycznej procedury służącej ułatwieniu ich przekazywania.

(19) Zgodnie z wnioskami ze sprawozdania na temat funkcjonowania współpracy administracyjnej przyjętego przez Komisję Europejską w dniu XXXXX 2009 r.[10] oraz mając na względzie umożliwienie ustawicznego doskonalenia jakości wymienianych informacji, należy ustanowić obowiązek systematycznego stosowania zasady udzielania informacji zwrotnej.

ê1798/2003 motyw 5 (dostosowany)

ðnowy

(20)(5) Należy jasno określić warunki wymiany danych przechowywanych elektronicznie w każdym państwie członkowskim oraz bezpośredniegodo nich ð zautomatyzowanego ï dostępu państw członkowskich do tych danych. Podmioty gospodarcze powinny mieć dostęp do niektórych z tych danych tam, gdzie jest do wymagane dla spełnienia przez nie ciążących na nich obowiązków.

ònowy

(21) W celu zwalczania oszustw podatkowych konieczne jest umożliwienie państwom członkowskim błyskawicznej wymiany określonych, wiarygodnych informacji, będących w ich posiadaniu, a dotyczących podatników mających siedziby na ich terytoriach. Wymianę taką umożliwi rozbudowa baz danych podatników VAT i ich działalności wewnątrzwspólnotowej tak, by zawierały również szereg informacji dotyczących podatników i dokonywanych przez nich transakcji, przy jednoczesnym ustanowieniu procedur umożliwiających wzmocnienie wiarygodności informacji zawartych w tychże bazach danych.

(22) Rozszerzony dostęp do informacji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i świadczenia usług, których nabywca jest obłożony podatkiem, zawartych w tym systemie baz danych będzie cennym ułatwieniem w walce z oszustwami podatkowymi.

(23) Bazy danych podatników VAT i ich działalności wewnątrzwspólnotowej stanowią istotny element systemu zwalczania oszustw podatkowych w dziedzinie VAT. Z tego względu informacje zawarte w tych bazach danych muszą być aktualne i wiarygodne. W celu łatwego wykorzystywania informacji zawartych w bazach danych przez państwa członkowskie należy wprowadzić wspólne procedury służące zapewnieniu porównywalności i jakości tych informacji.

(24) Dodatkową gwarancją wiarygodności informacji dostępnych państwom członkowskim byłoby wprowadzenie mechanizmów analizy ryzyka w odniesieniu do informacji umieszczanych w bazach danych oraz tych, które już się w nich znajdują.

(25) W świetle sprawozdania na temat funkcjonowania współpracy administracyjnej przyjętego przez Komisję Europejską w dniu XXXXX 2009 r.[11] należy wyjaśnić, że dopuszczona na mocy rozporządzenia możliwość obecności urzędników w s³u¿bach administracyjnych ma charakter otwarty.

(26) Zważywszy na zintensyfikowanie wymiany transgranicznej na rynku wewnętrznym, ułatwiającym zgodną z prawem działalność w równym stopniu, co działalność przestępczą, zachodzi konieczność doprecyzowania i poszerzenia zakresu stosowania oraz uproszczenia wdrażania oraz prowadzenia kontroli wielostronnych.

(27) Potwierdzanie ważności numeru identyfikacyjnego VAT za pośrednictwem internetu stanowi coraz częściej wykorzystywane przez podmioty gospodarcze narzędzie. Jednakże zważywszy na zróżnicowanie procedur w odniesieniu do rejestracji i aktualizacji danych podatników w krajowych bazach danych oraz na proces potwierdzania informacji, konkretne informacje mogą wprowadzać w błąd podmioty składające zapytania, a w konsekwencji stanowić podstawę do sporów prawnych. Skądinąd, z punktu widzenia systemów analizy ryzyka państw członkowskich zidentyfikowanie podmiotów składających zapytania o potwierdzenie ważności danego numeru identyfikacyjnego VAT byłoby bardzo cenną możliwością. Dlatego też system potwierdzania ważności numerów identyfikacyjnych VAT należy dostosować tak, aby umożliwiał podmiotom gospodarczym zautomatyzowane potwierdzanie większej liczby informacji. Czyniąc tę informację wiążącą dla każdego z państw członkowskich, podnosi się w znacznym stopniu poziom pewności prawnej postrzeganej przez podmioty gospodarcze.

(28) Niektórzy z podatników mogą podlegać szczególnym obowiązkom, różnym od tych obowiązujących w państwie członkowskim, w którym mają siedzibę, w szczególności w dziedzinie fakturowania, tylko dlatego, że dostarczają towary lub świadczą usługi klientom posiadającym siedzibę w innym państwie członkowskim. Należy uruchomić odpowiedni mechanizm umożliwiający tym podatnikom uzyskanie wiedzy o spadających na nich obowiązkach.

(29) Praktyczne doświadczenie z ostatniego czasu, obejmujące stosowanie rozporządzenia (WE) nr 1798/2003 w ramach zwalczania „oszustw karuzelowych” wykazuje, że w niektórych przypadkach wprowadzenie mechanizmu znacznie przyspieszającego wymianę informacji, rozszerzającego jej zakres i zwiększającego jej ukierunkowanie jest nieodzowne dla skutecznego zwalczania oszustw, a mechanizm ten powinien się wpisywać w ramy niniejszego rozporządzenia, zachowując jednocześnie dostateczną elastyczność pozwalającą na dostosowanie go do nowych form oszustw. Utworzona z inicjatywy Belgii, wspomagana przez Komisję sieć EUROCANET (z ang. European Carrousel Network ) to przykład tego rodzaju współpracy.

ê1798/2003 motyw 6

(30)(6) Państwo członkowskie konsumpcji jest w pierwszym rzędzie odpowiedzialne za zapewnienie wypełniania swoich zobowiązań przez dostawców niemających siedziby w tym państwie. W tym celu stosowanie tymczasowych procedur szczególnych dla usług świadczonych drogą elektroniczną przewidzianych w tytule XII rozdział 6 dyrektywy 2006/112/WEw art. 26c szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, wspólny system podatku od wartości dodanej: jednolita podstawa opodatkowania[12], wymaga określenia zasad dotyczących dostarczania informacji oraz przekazywania pieniędzy między państwem członkowskim identyfikacji i państwem członkowskim konsumpcji.

ònowy

(31) Informacje otrzymane od krajów trzecich mogą być nadzwyczaj użyteczne dla pozostałych państw członkowskich w kontekście zwalczania oszustw w dziedzinie podatku VAT. Obieg tych informacji należy rozszerzyć, jak tylko to możliwe.

(32) Obowiązujące przepisy krajowe w dziedzinie tajemnicy bankowej nie mogą stać na przeszkodzie stosowaniu niniejszego rozporządzenia.

(33) Zważywszy na rozszerzenie zakresu stosowania współpracy administracyjnej w dziedzinie podatku VAT, wskazane byłoby wzmocnienie reguł ochrony informacji podlegających wymianie i gromadzeniu.

ê1798/2003 motyw 7

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 218/92 z dnia 27 stycznia 1992 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie podatków pośrednich (VAT) [13] ustanowiło w tym zakresie system ścisłej współpracy między organami administracyjnymi państw członkowskich oraz między tymi organami i Komisją.

ê1798/2003 motyw 8

Rozporządzenie (EWG) nr 218/92 uzupełnia dyrektywę Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącą udzielania wzajemnej pomocy przez właściwe organy Państw Członkowskich w dziedzinie podatków pośrednich i bezpośrednich[14].

ê1798/2003 motyw 9

Wspomniane dwa instrumenty prawne okazały się skuteczne, lecz nie są w stanie wypełniać nowych wymagań współpracy administracyjnej wynikających z coraz ściślejszej integracji gospodarek w ramach rynku wewnętrznego.

ê1798/2003 motyw 10

Ponadto istnienie dwóch osobnych instrumentów współpracy w dziedzinie podatku VAT krępuje skuteczną współpracę między administracjami podatkowymi.

ê1798/2003 motyw 11

Prawa i obowiązki wszystkich zainteresowanych stron są obecnie niewłaściwie określone. Dlatego konieczne jest ustalenie bardziej przejrzystych i wiążących zasad współpracy między Państwami Członkowskimi.

ê1798/2003 motyw 12

Brakuje bezpośredniego kontaktu między lokalnymi lub krajowymi urzędami zwalczającymi nadużycia finansowe, a regułą jest komunikacja między centralnymi biurami łącznikowymi. Prowadzi to do nieefektywności, niewystarczającego wykorzystania uzgodnień dotyczących współpracy administracyjnej oraz opóźnień w komunikacji. Należy zatem przewidzieć powstanie bardziej bezpośrednich kontaktów między służbami w celu zwiększenia efektywności i sprawności współpracy.

ê1798/2003 motyw 13

Współpraca nie jest wystarczająco intensywna, ponieważ, poza Systemem Wymiany Informacji o VAT (VIES), automatyczna lub spontaniczna wymiana informacji między Państwami Członkowskimi nie jest wystarczająca. Należy zintensyfikować i usprawnić wymianę informacji między odpowiednimi organami administracyjnymi oraz między tymi organami i Komisją w celu efektywniejszego zwalczania nadużyć finansowych.

ê1798/2003 motyw 14

W związku z tym należy połączyć i wzmocnić przepisy w sprawie współpracy administracyjnej w zakresie podatku VAT z rozporządzenia (EWG) nr 218/92 oraz dyrektywy 77/799/EWG. W celu osiągnięcia przejrzystości należy dokonać tego w jednym nowym instrumencie zastępującym rozporządzenie (EWG) nr 218/92.

ê1798/2003 motyw 15

(34)(16) Rozporządzenie niniejsze nie powinno wpływać na inne środki wspólnotowe przyczyniające się do zwalczania nadużyć finansowych w dziedzinie podatku VAT.

ê1798/2003/WE motyw 16

ðnowy

(35)(17) Do celów niniejszego rozporządzenia właściwe staje się rozważenie ograniczeń niektórych praw i obowiązków ustanowionych w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych oraz swobodnego przepływu tych danych[15] w celu zabezpieczenia interesów określonych w art. 13 ust. 1 lit. e) wspomnianej dyrektywy. ðOgraniczenie to jest konieczne i proporcjonalne, zważywszy na potencjalną utratę przychodów przez państwa członkowskie oraz na żywotne znaczenie przedmiotowych informacji dla skutecznego zwalczania oszustw. ï

ònowy

(36) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia są środkami o ogólnym zasięgu w rozumieniu art. 2 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[16], toteż powinny zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną ustanowioną w art. 5 tej decyzji.

ê1798/2003 motyw 17

Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[17].

ê1798/2003 motyw 18 (dostosowany)

(37) Niniejsze rozporządzenie przestrzega praw podstawowych i stosuje się do zasad uznanych w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie określa warunki współpracy pomiędzy organami administracyjnymi państw członkowskich właściwymi dla stosowania przepisów ustawowych dotyczących podatku od wartości dodanej (VAT) od dostaw towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i przywozu towarów oraz współpracy tych organów z Komisją w celu zapewnienia przestrzegania tych przepisów ustawowych.

W tym celu określa ono zasady i procedury umożliwiające właściwym organom Państw Członkowskich współpracę oraz wymianę między sobą informacji, które mogą pomóc im w dokonaniu właściwego wymiaru podatku VAT ð , kontrolowaniu prawidłowego stosowania VAT, w szczególności w odniesieniu do transakcji wewnątrzwspólnotowych, oraz w zwalczaniu oszustw w dziedzinie podatku VAT. Definiuje ono mianowicie przepisy i procedury umożliwiające państwom członkowskim gromadzenie i wymianę przedmiotowych informacji drogą elektroniczną ï .

Niniejsze rozporządzenie ustanawia także zasady i procedury wymiany pewnych informacji drogą elektroniczną, w szczególności odnoszących się do podatku VAT od transakcji wewnątrzwspólnotowych.

ònowy

2. Niniejsze rozporządzenie określa warunki działania organów, o których mowa w ust. 1, na rzecz zapewnienia ochrony przychodów ogółu państw członkowskich płynących z podatku VAT.

⎢ 1798/2003

3.2. Niniejsze rozporządzenie nie ma wpływu na stosowanie w państwach członkowskich zasad dotyczących wzajemnej pomocy w sprawach karnych.

ê143/2008 art. 1 ust. 1 (dostosowany)

4. W okresie przewidzianym w art. 357 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej [18] n √ Niniejsze Õ rozporządzenie ustanawia także zasady i procedury wymiany drogą elektroniczną informacji odnoszących się do podatku VATod wartości dodanej od usług świadczonych drogą elektroniczną zgodnie z procedurą szczególną przewidzianą w tytule XII rozdział 6 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a także każdej późniejszej wymiany informacji oraz, w takim zakresie, w jakim dotyczy to usług objętych wspomnianą procedurą szczególną, dla przekazów pieniężnych między właściwymi organami państw członkowskich.

ê143/2008 art. 2 ust. 1 (dostosowany)

Niniejsze rozporządzenie ustanawia także zasady i procedury wymiany drogą elektroniczną informacji odnoszących się do podatku od wartości dodanej od usług zgodnie z procedurami szczególnymi przewidzianymi w tytule XII rozdział 6 dyrektywy 2006/112/WE, a także każdej późniejszej wymiany informacji oraz, w takim zakresie, w jakim dotyczy to usług objętych tymi procedurami szczególnymi, dla przekazów pieniężnych między właściwymi organami państw członkowskich.

ê1798/2003 (dostosowany)

è1 143/2008 art. 2 ust. 2

Artykuł 2

è1 1. ⎜ Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)„właściwy organ Państwa Członkowskiego” oznacza:

- w Belgii:

le ministre des finances

de Minister van financiën,

ê 1791/2006 art. 1 ust. 1 oraz załącznik, pkt 7

- w Bułgarii:

Изпълнителният директор на Националната агенция за приходите

ê 885/2004 art. 1 oraz załącznik, pkt 5

- w Republice Czeskiej:

Ministerstvo financí,

⎢ 1798/2003

- w Danii:

Skatteministeriet,

- w Niemczech:

Bundesministerium der Finanzen,

ê 885/2004 art. 1 oraz załącznik, pkt 6

- w Estonii:

Maksuamet,

⎢ 1798/2003

- w Grecji:

Yπουργείο Oικονομίας και Οικονομικών,

- w Hiszpanii:

el Secretario de Estado de Hacienda,

- we Francji:

le ministre de l'économie, des finances et de l'industrie,

- w Irlandii:

the Revenue Commissioners,

- we Włoszech:

il Capo del Dipartimento delle Politiche Fiscali,

ê 885/2004 art. 1 oraz załącznik, pkt 6

- na Cyprze:

Υπουργός Οικονομικών ή εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος του,

- na Łotwie:

Valsts ieņēmumu dienests,

- na Litwie:

Valstybinė mokesčių inspekcija prie Finansų ministerijos,

⎢ 1798/2003

- w Luksemburgu:

l'administration de l'enregistrement et des domaines,

ê 885/2004 art. 1 oraz załącznik, pkt 6

- na Węgrzech:

Adó- és Pénzügyi Ellenőrzési Hivatal Központi Kapcsolattartó Irodája,

- na Malcie:

Dipartiment tat-Taxxa fuq il-Valur Miżjud fil-Ministeru tal-Finanzi u Affarijiet Ekonomiċi,

⎢ 1798/2003

- w Niderlandach:

de minister van Financiën,

- w Austrii:

Bundesminister für Finanzen,

ê 885/2004 art. 1 oraz załącznik, pkt 6

- w Polsce:

Minister Finansów,

⎢ 1798/2003

- w Portugalii:

o Ministro das Finanças,

ê 1791/2006 art. 1 ust. 1 oraz załącznik, pkt 7

- w Rumunii:

Agenția Națională de Administrare Fiscală

ê 885/2004 art. 1 oraz załącznik, pkt 6

- w Słowenii:

Ministrstvo za finance,

- na Słowacji:

Ministerstvo financií,

⎢ 1798/2003

- w Finlandii:

Valtiovarainministeriö

Finansministeriet,

- w Szwecji:

Chefen för Finansdepartementet,

- w Zjednoczonym Krσlestwie:

the Commissioners of Customs and Excise;

21) „centralne biuro łącznikowe” oznacza biuro wyznaczone na mocy art. 43 ust. 12, na którym spoczywa główna odpowiedzialność jako główny odpowiedzialny za kontakty z innymi państwami członkowskimi w dziedzinie współpracy administracyjnej;

32) „łącznikowy organ administracyjny” oznacza każde biuro inne niż centralne biuro łącznikowe posiadające szczególną właściwość terytorialną lub wyspecjalizowaną właściwość rzeczową wyznaczone przez właściwy organ na podstawie art. 43 ust. 23 do bezpośredniej wymiany informacji na podstawie niniejszego rozporządzenia;

43) „właściwy urzędnik” oznacza każdego urzędnika, który dokonuje bezpośredniej wymiany informacji na podstawie niniejszego rozporządzenia, do której to wymiany został upoważniony na podstawie art. 43 ust. 34;

54) „organ wnioskujący” oznacza centralne biuro łącznikowe, łącznikowy organ administracyjny lub właściwego urzędnika państwao członkowskiego, który składa wniosek o udzielenie pomocy w imieniu właściwego organu;

65) „organ współpracujący” oznacza centralne biuro łącznikowe, łącznikowy organ administracyjny lub właściwego urzędnika państwao członkowskiego, który otrzymuje wniosek o udzielenie pomocy w imieniu właściwego organu;

76) „transakcje wewnątrzwspólnotowe” oznaczają wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług;

ê143/2008 art. 1 ust. 2

87) „wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów” oznacza każdą dostawę towarów, która musi być zadeklarowana w informacji podsumowującej przewidzianej w art. 262 dyrektywy 2006/112/WE;

98) „wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług” oznacza każde świadczenie usług, które musi być zadeklarowane w informacji podsumowującej przewidzianej w art. 262 dyrektywy 2006/112/WE;

109 „wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów” oznacza nabycie na mocy art. 20 dyrektywy 2006/112/WE prawa do rozporządzania jak właściciel rzeczowym majątkiem ruchomym;

1110) „numer identyfikacyjny VAT” oznacza numer przewidziany w art. 214, 215 i 216 dyrektywy 2006/112/WE;

ê1798/2003 (dostosowany)

1211) „postępowanie administracyjne” oznacza wszelkie kontrole i postępowania wyjaśniające oraz inne działania podejmowane przez państwa członkowskie w wykonywaniu swoich funkcji w związku z zapewnieniem właściwego stosowania ustawodawstwa dotyczącego podatku VAT;

1312) „wymiana automatyczna” oznacza systematyczne przekazywanie określonych z góry informacji do innego państwa członkowskiego, bez uprzedniego wniosku, w z góry ustalonych, regularnych odstępach czasu;

14)„ustrukturyzowana wymiana automatyczna” oznacza systematyczne przekazywanie z góry określonych informacji do innego Państwa Członkowskiego, bez uprzedniego wniosku, z chwilą gdy informacja taka staje się dostępna;

15)„wymiana spontaniczna” oznacza nieregularne przekazywanie informacji do innego Państwa Członkowskiego, bez uprzedniego wniosku.

1316) „osoba” oznacza:

a) osobę fizyczną;

b) osobę prawną, lub

c) jeżeli przewidują to obowiązujące przepisy prawne – stowarzyszenie osób uznane za mające zdolność do czynności prawnych, lecz nie posiadające prawnego statusu osoby prawnej;

17) „udostępniać” oznacza przyznać dostęp do odpowiedniej elektronicznej bazy danych oraz uzyskać dane drogą elektroniczną;

ònowy

14) „zautomatyzowany dostęp” oznacza możliwość uzyskania w dowolnej chwili dostępu do bazy danych w celu konsultowania określonych informacji drogą elektroniczną;

⎢ 1798/2003

1518) „drogą elektroniczną” oznacza przy użyciu sprzętu elektronicznego do przetwarzania, (wraz z kompresją cyfrową), oraz przechowywania danych, z wykorzystaniem transmisji kablowej, radiowej, technologii optycznych oraz innych środków elektromagnetycznych;

1619) „sieć CCN/CSI” oznacza wspólną platformę opartą na wspólnej sieci łączności (CCN) oraz wspólnym systemie połączeń (CSI), opracowaną przez Wspólnotę do zapewnienia wszystkich transmisji drogą elektroniczną między właściwymi organami w obszarze ceł i podatków;

ònowy

17) „kontrola wielostronna” oznacza skoordynowaną kontrolę stanu sytuacji podatkowej jednego lub więcej podatników organizowaną przez przynajmniej dwa państwa członkowskie, posiadające wspólne lub uzupełniające się interesy;

18) „analiza strategiczna” oznacza badanie i wykazywanie ogólnych trendów w dziedzinie działalności niezgodnej z prawem podatkowym dotyczącym podatku od wartości dodanej za pomocą oceny zagrożeń, skali i skutków takiej działalności, a następnie dążenie do określenia priorytetów, sformułowania hipotez i zaleceń oraz doskonalszego ujęcia zjawiska lub zagrożenia, właściwego zorientowania działań w zakresie prewencji lub wykrywania oszustw.

ê143/2008 art. 2 ust. 2 (dostosowany)

2. √ Od dnia 1 stycznia 2015 r. Õ Ddefinicje zawarte w art. 358, 358a i 369a dyrektywy 2006/112/WE mają zastosowanie również na użytek niniejszego rozporządzenia.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

Artykuł 3

1. Właściwymi organami, o których mowa w art. 2 ust. 1, są następujące organy, w imieniu których stosuje się niniejsze rozporządzenie, bez względu na to, czy bezpośrednio, czy na drodze delegacji.:

- w Belgii:

le ministre des finances

de Minister van financiën,

- w Bułgarii:

Изпълнителният директор на Националната агенция за приходите,

- w Republice Czeskiej:

Ministerstvo financí,

- w Danii:

Skatteministeriet,

- w Niemczech:

Bundesministerium der Finanzen,

- w Estonii:

Maksuamet,

- w Grecji:

Yπουργείο Oικονομίας και Οικονομικών,

- w Hiszpanii:

el Secretario de Estado de Hacienda,

- we Francji:

le ministre de l'économie, des finances et de l'industrie,

- w Irlandii:

the Revenue Commissioners,

- we Włoszech:

il Capo del Dipartimento delle Politiche Fiscali,

- na Cyprze:

Υπουργός Οικονομικών ή εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος του,

- na Łotwie:

Valsts ieņēmumu dienests,

- na Litwie:

Valstybinė mokesčių inspekcija prie Finansų ministerijos,

- w Luksemburgu:

l'administration de l'enregistrement et des domaines,

- na Węgrzech:

Adó- és Pénzügyi Ellenőrzési Hivatal Központi Kapcsolattartó Irodája,

- na Malcie:

Dipartiment tat-Taxxa fuq il-Valur Miżjud fil-Ministeru tal-Finanzi u Affarijiet Ekonomiċi,

- w Niderlandach:

de minister van Financiën,

- w Austrii:

Bundesminister für Finanzen,

- w Polsce:

Minister Finansów,

- w Portugalii:

o Ministro das Finanças,

- w Rumunii:

Agenția Națională de Administrare Fiscală,

- w Słowenii:

Ministrstvo za finance,

- na Słowacji:

Ministerstvo financií,

- w Finlandii:

Valtiovarainministeriö

Finansministeriet,

- w Szwecji:

Chefen för Finansdepartementet,

- w Zjednoczonym Krσlestwie:

the Commissioners of Customs and Excise.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

Artykuł 4

1. 2. Każde państwo członkowskie wyznacza jedno centralne biuro łącznikowe, na które deleguje główne zobowiązanie do kontaktów z innymi państwami członkowskimi w dziedzinie współpracy administracyjnej. Każde państwo członkowskie informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

2.3. Właściwy organ każdego państwa członkowskiego może wyznaczyć łącznikowe organy administracyjne. Centralne biuro łącznikowe jest odpowiedzialne za uaktualnianie wykazu tych organów oraz udostępnianie go centralnym biurom łącznikowym zainteresowanych państw członkowskich.

3.4. Właściwy organ każdego państwa członkowskiego może dodatkowo wyznaczyć, na warunkach przez siebie określonych, właściwych urzędników, którzy mogą dokonywać bezpośredniej wymiany informacji na podstawie niniejszego rozporządzenia. Może przy tym ograniczyć zakres takiego wyznaczenia. Centralne biuro łącznikowe jest odpowiedzialne za uaktualnianie wykazu takich urzędników oraz udostępnianie go centralnym biurom łącznikowym zainteresowanych państw członkowskich.

4.5. Uważa się, że urzędnicy dokonujący wymiany informacji na mocy art. 11 i 1329, 30 i 31 są w każdym przypadku upoważnieni w tym celu, zgodnie z warunkami przewidzianymi przez właściwe organy.

Artykuł 5

6. Gdy łącznikowy organ administracyjny lub właściwy urzędnik wysyła lub otrzymuje wniosek lub odpowiedź na wniosek o udzielenie pomocy, informuje centralne biuro łącznikowe swojego państwa członkowskiego na warunkach przez niego określonych.

Artykuł 6

7. Gdy łącznikowy organ administracyjny lub właściwy urzędnik otrzymuje wniosek o udzielenie pomocy wymagający działania poza jego właściwością terytorialną lub rzeczową, przesyła bezzwłocznie taki wniosek do centralnego biurao łącznikowego swojego państwa członkowskiego oraz informuje o tym organ wnioskujący. W takim przypadku okres ustanowiony w art. 108 rozpoczyna się z dniem następującym po dniu, w którym wniosek o udzielenie pomocy został przekazany do centralnego biura łącznikowego.

Artykuł 4

1. Obowiązek udzielenia pomocy przewidziany w niniejszym rozporządzeniu nie obejmuje udzielania informacji lub dokumentów uzyskanych przez organy administracyjne określone w art. 1, działające z upoważnienia lub na wniosek organu sądowego.

2. Jednakże jeżeli właściwy organ posiada zgodnie z prawem krajowym kompetencje do przekazywania informacji określonych w ust. 1, mogą być one przekazywane jako element współpracy administracyjnej przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu. Każde takie przekazanie musi być poprzedzone upoważnieniem wydanym przez organ sądowy, jeżeli wymagają tego przepisy prawa krajowego.

ROZDZIAŁ II

WYMIANA INFORMACJI NA WNIOSEK

SEKCJA 1

WNIOSEK O UDZIELENIE INFORMACJI ORAZ O PRZEPROWADZENIE POSTęPOWANIA ADMINISTRACYJNEGO

Artykuł 75

1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący przekazuje informacje określone w art. 1, wraz z wszelkimi informacjami odnoszącymi się do konkretnego przypadku lub przypadków.

2. Do celów przesyłania informacji określonych w ust. 1, organ współpracujący organizuje przeprowadzenie postępowania administracyjnego niezbędnego do uzyskania takich informacji.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może zawierać uzasadniony wniosek o przeprowadzenie szczególnego postępowania administracyjnego. Jeżeli państwo członkowskie zadecyduje, że żadne postępowanie administracyjne nie jest konieczne, niezwłocznie informuje organ wnioskujący o przyczynach swojej decyzji.

ònowy

Niezależnie od akapitu pierwszego niniejszego ustępu i nie naruszając przepisów art. 56, organ współpracujący może odmówić przeprowadzenia postępowania administracyjnego dotyczącego wymienionych w załączniku transakcji dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika z siedzibą w państwie członkowskim organu współpracującego, podlegających opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma organ wnioskujący, jedynie w przypadku gdy informacje na temat tego samego podatnika otrzymane w drodze postępowania administracyjnego prowadzonego nie dawniej niż dwa lata wcześniej zostały już przekazane organowi wnioskującemu.

Niemniej jednak, w odniesieniu do wniosków, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, złożonych przez organ wnioskujący i ocenionych przez organ współpracujący zgodnie z oświadczeniem na temat najlepszych praktyk dotyczącym związku niniejszego ustępu z art. 56 ust. 1, przyjmowanym zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 60 ust. 2, państwo członkowskie, które odmówi przeprowadzenia postępowania administracyjnego na podstawie art. 56, przekazuje organowi wnioskującemu daty i wartości wszelkich transakcji dostaw towarów i świadczenia usług zrealizowanych w ciągu ostatnich dwóch lat przez podatnika w państwie członkowskim organu wnioskującego.

ê143/2008 art. 2 ust. 3 (dostosowany)

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może zawierać uzasadniony wniosek o przeprowadzenie szczególnego postępowania administracyjnego. Jeżeli państwo członkowskie zadecyduje, że żadne postępowanie administracyjne nie jest konieczne, niezwłocznie informuje organ wnioskujący o przyczynach swojej decyzji.

Niezależnie od akapitu pierwszego i bez uszczerbku dla art. 40 niniejszego rozporządzenia, organ współpracujący może odmówić przeprowadzenia postępowania dotyczącego kwot zadeklarowanych przez podatnika w związku ze świadczeniem usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych oraz usług świadczonych drogą elektroniczną, które są opodatkowane w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma organ wnioskujący i w związku z którymi podatnik korzysta z procedury szczególnej przewidzianej w tytule XII rozdział 6 sekcja 3 dyrektywy 2006/112/WE lub wybiera możliwość niestosowania tej procedury, jedynie w przypadku gdy informacje na temat tego samego podatnika otrzymane w drodze postępowania administracyjnego prowadzonego nie dawniej niż dwa lata wcześniej zostały już przekazane organowi wnioskującemu.

Niemniej jednak, w odniesieniu do wniosków, o których mowa w akapicie drugim, złożonych przez organ wnioskujący i ocenionych przez organ współpracujący zgodnie z oświadczeniem na temat najlepszych praktyk dotyczącym związku niniejszego ustępu z art. 40 ust. 1, przyjmowanym zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 44 ust. 2, państwo członkowskie, które odmówi przeprowadzenia postępowania administracyjnego na podstawie art. 40, przekazuje organowi wnioskującemu daty i wartości wszelkich stosownych dostaw i świadczenia usług zrealizowanych w ciągu ostatnich dwóch lat przez podatnika w państwie członkowskim organu wnioskującego.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

4. W celu uzyskania poszukiwanych informacji lub przeprowadzenia wnioskowanego postępowania administracyjnego organ współpracujący lub organ administracyjny, do którego organ ten może się zwrócić, postępuje tak, jakby działał we własnym imieniu lub na żądanie innego organu w swoim państwie członkowskim.

Artykuł 8 6

Wnioski o udzielenie informacji oraz o przeprowadzenie postępowania administracyjnego składane na podstawie art. 7 5 przesyła się, w najszerszym możliwym zakresie, ð wyjąwszy przypadki, o których mowa w art. 52, lub należycie uzasadnione wyjątki ï przy użyciu standardowego formularza przyjętego zgodnie z procedurą określoną w art. 60 44 ust. 2.

Artykuł 97

1. Na wniosek organu wnioskującego organ współpracujący przekazuje wszelkie stosowne informacje uzyskane lub posiadane, a także wyniki postępowania administracyjnego, w postaci sprawozdań, oświadczeń i innych dokumentów lub poświadczonych kopii dokumentów albo wyciągów z nich.

2. Oryginały dostarcza się wyłącznie wtedy, gdy nie jest to sprzeczne z prawem obowiązującym w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę organ współpracujący.

SEKCJA 2

TERMIN DOSTARCZANIA INFORMACJI

Artykuł 108

Organ współpracujący udziela informacji określonych w art. 5 i 7 7 i 9 najszybciej jak to możliwe i nie później niż w ciągu trzech miesięcy od daty otrzymania wniosku.

Jednakże jeżeli organ współpracujący posiada już te informacje, termin ich udzielenia ulega skróceniu do najdłużej jednego miesiąca.

Artykuł 119

W niektórych szczególnych kategoriach przypadków oOrgan wnioskujący i organ współpracujący mogą uzgodnić inne, terminy inne ð krótsze ï niż przewidziane w art. 108 terminy.

ònowy

Artykuł 12

Organ współpracujący niezwłocznie, a najpóźniej w terminie pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku, potwierdza drogą elektroniczną organowi wnioskującemu otrzymanie wniosku.

ê1798/2003 (dostosowany)

Artykuł 1310

Jeżeli organ współpracujący nie jest w stanie odpowiedzieć na wniosek w terminie, informuje niezwłocznie organ wnioskujący na piśmie o przyczynach niemożności dotrzymania terminu oraz o możliwym terminie udzielenia odpowiedzi.

ROZDZIAŁ IIIIV

WYMIANA INFORMACJI BEZ UPRZEDNIEGO WNIOSKU

Artykuł 1417

1. Bez uszczerbku dla przepisów rozdz. V i VI wWłaściwy organ każdego państwa członkowskiego przesyła, drogą wymiany automatycznej lub ustrukturyzowanej wymiany automatycznej właściwemu organowi każdego z pozostałych zainteresowanychego państwa członkowskichego informacje określone w art. 1 w następujących przypadkach:

1) jeżeli zakładuważa się, że opodatkowanie ma miejsce w państwie członkowskim przeznaczenia, a √ informacje dostarczone przez państwo członkowskie pochodzenia są nieodzowne dla Õ skutecznościć systemu kontroli √ państwa członkowskiego przeznaczenia Õ bezpośrednio zależy od informacji dostarczonej przez państwo członkowskie pochodzenia;

2) jeżeli państwo członkowskie ma podstawy, aby sądzić, że w innym państwie członkowskim popełniono naruszenie prawodawstwa dotyczącego podatku VAT lub popełnienie takiego naruszenia jest prawdopodobne;

3) jeżeli istnieje ryzyko strat podatkowych w innym państwie członkowskim.

ê143/2008 art. 2 ust. 4 (dostosowany)

ðnowy

2. Do celów akapitu pierwszego każde państwo członkowskie siedziby współpracuje z każdym państwem członkowskim konsumpcji, tak, aby umożliwić √ Począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r. Õ ð właściwe organy każdego z państw członkowskich prowadzą w szczególności wymianę automatyczną danych, umożliwiając każdemu państwu członkowskiemu konsumpcji ï ustalenie, czy podatnicy mający siedzibę na jego terytorium prawidłowo deklarują i odprowadzają VAT należny w odniesieniu do usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług świadczonych drogą elektroniczną, w związku z którymi podatnik korzysta z procedury szczególnej przewidzianej w tytule XII rozdział 6 sekcja 3 dyrektywy 2006/112/WE lub wybiera możliwość niestosowania tej procedury. Państwo członkowskie siedziby informuje państwo członkowskie konsumpcji o wszelkich rozbieżnościach, o jakich się dowiaduje.

ònowy

Artykuł 15

Właściwe organy państw członkowskich spontanicznie przekazują właściwym organom pozostałych państw członkowskich znane sobie informacje, o których mowa w art. 1, a które mogą być tym ostatnim organom użyteczne.

ê 1798/2003

Artykuł 1618

ònowy

1. Informacje podlegające wymianie na mocy przepisów niniejszego rozdziału przekazywane są za pomocą standardowych formularzy lub standardowych plików przyjętych zgodnie z procedurą określoną w art. 60 ust. 2.

2. Częstotliwość i szczegółowe zasady wymiany pewnych kategorii informacji spełniających kryteria z art. 14 są określane według procedury opisanej w art. 60 ust. 2.

ê1798/2003 (dostosowany)

Zgodnie z procedurą określoną w art. 44 ust. 2 ustala się następujące elementy:

1) dokładną kategorię wymienianych informacji;

2) częstotliwość wymiany;

3) praktyczne uzgodnienia dotyczące wymiany informacji.

Każde państwo członkowskie ustala, czy weźmie udział w wymianie poszczególnych kategorii informacji, a także czy tej wymiany będzie dokonywać w drodze wymiany automatycznej czy też ustrukturyzowanej wymiany automatycznej.

ê143/2008 art. 2 ust. 5

Każde państwo członkowskie określa, czy weźmie udział w wymianie określonej kategorii informacji, a także czy tej wymiany będzie dokonywać w drodze wymiany automatycznej czy ustrukturyzowanej wymiany automatycznej. Niemniej jednak każde państwo członkowskie uczestniczy w wymianie informacji dostępnych mu na temat usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług świadczonych elektronicznie, w związku z którymi podatnik korzysta z procedury szczególnej przewidzianej w tytule XII rozdział 6 sekcja 3 dyrektywy 2006/112/WE lub wybiera możliwość niestosowania tej procedury.

⎢ 1798/2003

Artykuł 19

Właściwe organy państw członkowskich mogą, w przypadku wymiany spontanicznej, przesyłać wzajemnie wszelkie znane sobie informacje określone w art. 1.

Artykuł 20

Państwa Członkowskie podejmą środki administracyjne i organizacyjne niezbędne dla ułatwienia wymiany przewidzianej w niniejszym rozdziale.

Artykuł 21

Państwo Członkowskie nie może zostać zobowiązane, do celów wykonania przepisów niniejszego rozdziału, do nakładania nowych obowiązków na podatników podatku VAT w związku ze zbieraniem informacji ani do ponoszenia nieproporcjonalnych obciążeń administracyjnych.

ònowy

ROZDZIAŁ IV

INFORMACJE ZWROTNE

Artykuł 17

Informacje wymieniane z tytułu rozdziałów II i III podlegają przesyłaniu organom współpracującym lub właściwym organom, dostarczającym je zgodnie z trybem i częstotliwością wymiany określonymi w art. 60 ust. 2, informacji zwrotnej.

ê1798/2003 (dostosowany)

ROZDZIAŁ V

√ BAZY DANYCH Õ PRZECHOWYWANIE I WYMIANA INFORMACJI CHARAKTERYSTYCZNYCH DLA TRANSAKCJI WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWYCH

Artykuł 18 22

ê143/2008 art. 1 ust. 3 (dostosowany)

ðnowy

1. Każde państwo członkowskie utrzymuje ð system ï elektronicznychą bazę √ baz Õ danych, w której √ których Õ przechowuje i przetwarza ð następujące ï informacje:

√a) informacje Õ zgromadzone zgodnie z tytułem XI rozdział 6 dyrektywy 2006/112/WE;

ònowy

b) dane dotyczące tożsamości, działalności lub organizacji osób, którym nadano numer identyfikacyjny VAT w tym państwie członkowskim, zebrane w trybie art. 213 dyrektywy 2006/112/WE;

c) dane dotyczące obrotu uzyskanego przez osoby, o których mowa w lit. b), w szczególności zebrane w trybie art. 250 dyrektywy 2006/112/WE;

d) dane dotyczące przebiegu wymiany informacji, o których mowa w rozdziałach II i III, w odniesieniu do osób wskazanych w lit. b) niniejszego ustępu;

e) informacje zebrane zgodnie z przepisami art. 360, 361, 364 i 365 dyrektywy 2006/112/WE.

2. Począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r. każde z państw członkowskich uzupełnia dane, o których mowa w ust. 1 lit. e), informacjami zebranymi zgodnie z art. 369c, 369f oraz 369g dyrektywy 2006/112/WE.

3. Począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r., lub wcześniej – pod warunkiem podjęcia stosownej, formalnej decyzji – każde państwo członkowskie wprowadza do systemu baz danych, o którym mowa w ust. 1, nastepujące informacje:

a) dane uzupełniające dotyczące tożsamości, działalności lub organizacji osób, którym nadano numer identyfikacyjny VAT w tym państwie członkowskim;

c) bardziej szczegółowe dane dotyczące obrotu uzyskanego przez osoby, o których mowa w ust. 1 lit. b), w szczególności zebrane w trybie art. 250 dyrektywy 2006/112/WE;

c) dane o przestrzeganiu zobowiązań podatkowych przez osoby wskazane w ust. 1 lit. b), w rodzaju opóźnień w składaniu deklaracji podatkowych i ewentualnych zaległości w uiszczaniu podatków;

d) dane szczegółowe odnoszące się do transakcji obejmujących konkretne towary, umożliwiające zidentyfikowanie przedmiotowych towarów.

3. Wykaz oraz treść danych określonych w ust. 1 lit. b), c) i d) oraz w ust. 2 niniejszego artykułu ustala się zgodnie z procedurą wskazaną w art. 60 ust. 2.

ê1798/2003 (dostosowany)

Artykuł 19

W celu umożliwienia użycia tych informacji √ wymienionych w art. 18 Õ w ramach procedur przewidzianych niniejszym rozporządzeniem informacje te przechowuje się przez okres co najmniej pięciu lat, licząc od końca √ pierwszego Õ roku kalendarzowego, w którym należy udostępniać przyznano dostęp do informacjei.

Artykuł 20

2. Państwa członkowskie zapewniaczuwają nad uaktualnianiem baz danych, √ zapewniając Õ ich kompletność i dokładność.

Zgodnie z procedurą określoną w art. 60 44 ust. 2 zostaną określone kryteria ustalania, która z modyfikacji wymiana informacji nie jest stosowna, istotna lub użyteczna i dlatego nie powinna zostać musi być dokonywana.

ònowy

Artykuł 21

1. Wszystkie informacje, o których mowa w art. 18, umieszcza się bez zwłoki w systemie baz danych.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu, informacje, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. a), wprowadza się do wskazanego tamże systemu baz danych najpóźniej przed upływem jednego miesiąca od zakończenia okresu, do którego odnoszą się wprowadzane informacje.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, w przypadku gdy informacje koryguje się lub dodaje się je do bazy danych w trybie przewidzianym w art. 20, informacje te muszą zostać wprowadzone najpóźniej przed upływem miesiąca następującego po okresie, w którym informacje te zostały zebrane.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

Artykuł 2223

Na podstawie danych przechowywanych zgodnie z przepisami art. 2322 właściwy organ Państwa Członkowskiego otrzymuje automatycznie i bezzwłocznie od innego Państwa Członkowskie Każde z państw członkowskich udziela właściwym organom każdego innego państwa członkowskiego zautomatyzowanego dostępu do następujące informacjie ð przechowywanych w bazach danych, o których mowa w art. 18. W odniesieniu do informacji , o których mowa w ust. 1 lit. a) wspomnianego artykułu, udostępniane są przynajmniej następujące szczegóły ï :

1) numery identyfikacyjne dla potrzeb podatku VAT nadane przez państwo członkowskie otrzymujące informację;

ê143/2008 art. 1 ust. 4

è2 Sprostowanie

2) całkowita wartość wszystkich wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i całkowita wartość wszystkich transakcji wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług na rzecz osób posiadających numer identyfikacyjny VATè1 , o którym mowa w pkt 1), ⎜ dokonanych przez wszystkie podmioty gospodarcze zidentyfikowane do celów VAT w państwie członkowskim dostarczającym informacje;.

ònowy

3) numery identyfikacyjne VAT osób, które dokonywały transakcji dostaw towarów i świadczenia usług, o których mowa w pkt 2);

4) całkowita wartość dostaw towarów i świadczonych usług, o których mowa w pkt 2), przez każdą z osób, o których mowa w pkt 3), na rzecz każdej osoby posiadającej numer identyfikacyjny VAT, o którym mowa w pkt 1).

5) całkowita wartość dostaw towarów i świadczonych usług, o których mowa w pkt 2), przez każdą z osób, o których mowa w pkt 3), na rzecz każdej osoby posiadającej numer identyfikacyjny VAT nadany przez inne państwo członkowskie.

ê37/2009 art. 1 ust. 1 (dostosowany)

ðnowy

Wartości określone w pkt 2 ð , 4 i 5 ï akapit pierwszy wyraża się w walucie państwa członkowskiego dostarczającego informacje i odnoszą się one do określonych zgodnie z art. 263 dyrektywy 2006/112/WE okresów, za które poszczególni podatnicy składają informacje podsumowujące.

Artykuł 24

ê143/2008 art. 1 ust. 5 (dostosowany)

Na podstawie danych przechowywanych zgodnie z przepisami art. 22 i wyłącznie w celu zapobiegania naruszeniom ustawodawstwa w zakresie VAT, właściwy organ państwa członkowskiego, w każdym przypadku, w którym uzna to za niezbędne dla kontroli wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu na terytorium tego państwa, uzyskuje bezpośrednio i bezzwłocznie następujące informacje lub posiada do nich bezpośredni dostęp drogą elektroniczną::

1) numery identyfikacyjne VAT osób, które dokonywały transakcji dostaw towarów i świadczenia usług, o których mowa w art. 23 akapit pierwszy pkt 2;

całkowitą wartość takich transakcji dostaw towarów i świadczenia usług przez każdą taką osobę na rzecz każdej osoby posiadającej numer identyfikacyjny VAT, o którym mowa w art. 23 akapit pierwszy pkt 1.

ê 37/2009 art. 1 ust. 2

Wartości określone w pkt 2 akapit pierwszy wyraża się w walucie państwa członkowskiego dostarczającego informacje i odnoszą się one do określonych zgodnie z art. 263 dyrektywy 2006/112/WE okresów, za które poszczególni podatnicy składają informacje podsumowujące.

ê 1798/2003

Artykuł 25

ê 37/2009 art. 1 ust. 3

1. Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego jest zobowiązany do przyznania dostępu do informacji na podstawie art. 23 i 24, czyni to możliwie najszybciej, a najpóźniej w terminie jednego miesiąca od końca okresu, do którego odnoszą się dane informacje.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, jeżeli informacje dodaje się do bazy danych w okolicznościach przewidzianych w art. 22, dostęp do takich dodatkowych informacji przyznaje się możliwie najszybciej, a najpóźniej w miesiącu następującym po okresie, w którym informacje te zostały zgromadzone.

⎢ 1798/2003

3. Warunki przyznawania dostępu do poprawionych informacji ustanawia się zgodnie z procedurą określoną w art. 44 ust. 2.

ònowy

Artykuł 23

1. Celem zagwarantowania jakości i wiarygodności informacji zawartych w systemie baz danych, o którym mowa w art. 18, państwa członkowskie weryfikują informacje przedkładane w ramach identyfikacji do celów podatku VAT płatników oraz osób prawnych niebędących podatnikami, ustanowionej na mocy art. 214 dyrektywy 2006/112/WE. Upewniają się przy tym, że informacje dotyczące płatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem nie są dostępne w systemie baz danych, o którym mowa w art. 18, dopóki informacje te nie są w pełni poprawne i kompletne.

2. Zestaw zbieranych informacji oraz weryfikacje do przeprowadzenia w przypadkach objętych stosowaniem przepisów ust. 1 niniejszego artykułu ustanawiane są zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 60 ust. 2. Przedmiotowe informacje i weryfikacje odnoszą się zarówno do działalności podatnika, jak i do tożsamości podmiotu będącego podatnikiem oraz osób nim zarządzających.

3. W oparciu o informacje i weryfikacje, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, oraz na podstawie informacji zawartych w systemie baz danych, o którym mowa w art. 18, najpóźniej w ciągu roku następującego po identyfikacji podatników oraz osób prawnych niebędących podatnikami do celów VAT zainteresowane państwa członkowskie przeprowadzają analizę ryzyka w odniesieniu do tych osób.

4. Państwa członkowskie powiadamiają komitet wskazany w art. 60 o środkach wdrażanych przez nie na szczeblu krajowym w celu przeprowadzenia analizy ryzyka wspomnianej w ust. 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 24

1. Państwa członkowskie odnotowują bez zwłoki w systemie baz danych, o którym mowa w art. 18, następujące sytuacje:

a) osoby figurujące w bazie danych, które nie prowadzą już działalności gospodarczej, a zatem nie powinny pozostawać w ewidencji płatników VAT;

b) osoby, które oświadczają, że zaprzestają działalności gospodarczej na określony okres;

c) występowanie określonych czynników ryzyka, wykrytych w trakcie analizy ryzyka, o której mowa w art. 23 ust. 3.

2. W razie braku oznak jakiejkolwiek działalności gospodarczej w ciągu jednego roku, państwa członkowskie potwierdzają, czy informacje wskazane w art. 23 ust. 1 są wciąż zgodne ze stanem faktycznym, a w stosownych przypadkach przystępują do wpisów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Szczegółowe przepisy wykonawcze do ust. 1 i 2 niniejszego artykułu ustanawia się zgodnie z procedurą określoną w art. 60 ust. 2.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

Artykuł 2526

Jeżeli do celów artykułów 22–25 od 18 do 22 właściwe organy państw członkowskich przechowują informacje w elektronicznych bazach danych i dokonują wymiany takich informacji drogą elektroniczną, to podejmują one wszelkie środki niezbędne do zapewnienia zgodności z art. 5741.

ROZDZIAŁ VIIII

WNIOSEK O POWIADOMIENIE ADMINISTRACYJNE

Artykuł 2614

Organ współpracujący na żądanie organu wnioskującego oraz zgodnie z zasadami dotyczącymi zawiadomienia o podobnych instrumentach w państwie członkowskim, w którym organ ten ma siedzibę, powiadamia adresata o wszelkich instrumentach i decyzjach pochodzących od organów administracyjnych, a dotyczących stosowania ustawodawstwa w zakresie podatku VAT na terytorium państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę organ wnioskujący.

Artykuł 2715

Wnioski o zawiadomienie, zawierające informację o przedmiocie instrumentu lub decyzji, które mają podlegać zawiadomieniu, wskazują nazwę, adres oraz wszelkie inne istotne informacje konieczprzydatne dla identyfikacji adresata.

Artykuł 2816

Organ współpracujący informuje niezwłocznie organ wnioskujący o swojej odpowiedzi na wniosek o powiadomienie i informuje go w szczególności o dacie powiadomienia adresata o decyzji lub instrumencie.

SEKCJA 3ROZDZIAŁ VII

OBECNOŚĆ W URZĘDACH ADMINISTRACYJNYCH ORAZ UDZIAŁ W POSTĘPOWANIU ADMINISTRACYJNYM

Artykuł 2911

1. Na mocy umowy między organem wnioskującym oraz organem współpracującym oraz zgodnie z ustaleniami przyjętymi przez organ współpracujący ð właściwi ï urzędnicy upoważnieni przez organ wnioskujący organu wnioskującego mogą, w związku z wymianą informacji określoną w art. 1, być obecni w urzędach ð i wszelkich innych miejscach ï , w których wykonują swoje obowiązki organy administracyjne państwa członkowskiego, w którym organ współpracujący ma swoją siedzibę. Jeżeli informacja, której dotyczy wniosek, zawarta jest w dokumentach, do których mają dostęp urzędnicy organu współpracującego, urzędnicy organu wnioskującego otrzymują kopie dokumentów zawierających tę informację.

2. Na mocy umowy między organem wnioskującym i organem współpracującym oraz zgodnie z ustaleniami przyjętymi przez organ ð właściwi ï współpracujący urzędnicy wyznaczeni przez organ wnioskujący organu wnioskującego mogą, w związku z wymianą informacji określoną w art. 1, być obecni podczas postępowania administracyjnego. Postępowania administracyjne prowadzone są wyłącznie przez urzędników organu współpracującego. Urzędnicy organu wnioskującego nie wykonują uprawnień dochodzeniowych przysługujących urzędnikom organu współpracującego. Mogą oni jednakże uzyskać dostęp do tych samych pomieszczeń i dokumentów, co urzędnicy organu współpracującego, za ich pośrednictwem oraz wyłącznie do celów prowadzonego postępowania administracyjnego.

3. Urzędnicy organu wnioskującego obecni w innym państwie członkowskim zgodnie z ust. 1 i 2 muszą być w stanie w dowolnym czasie przedstawić pisemne upoważnienie stwierdzające ich tożsamość oraz zakres uprawnień.

SEKCJA 4 ROZDZIAŁ VIII

KONTROLE RÓWNOLEGłE √ WIELOSTRONNNE Õ

Artykuł 30 12

W związku z wymianą informacji określoną w art. 1 dwa lub więcej Państwa Członkowskie mogą uzgodnić prowadzenie kontroli równoległych, na swoim własnym terytorium, w sprawie sytuacji podatkowej jednego lub więcej podatników będących przedmiotem wspólnego lub uzupełniającego się zainteresowania, ð Państwa członkowskie prowadzą kontrole wielostronne ï w każdym przypadku, gdy kontrola taka wydaje się bardziej efektywna niż kontrole prowadzone przez tylko jedno państwo członkowskie.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

Artykuł 3113

1. Państwo członkowskie samodzielnie określa, których podatników zamierza zaproponować jako podlegających kontroli równoległej √ wielostronnej Õ . Właściwy organ tego państwa członkowskiego zawiadamia właściwe organy innych zainteresowanych państw członkowskich o przypadkach proponowanych do kontroli równoległej √ wielostronnej Õ. Podaje przy tym przyczyny swojego wyboru, w najszerszym możliwym zakresie, dostarczając informacje leżące u podstaw takiej decyzji. Organ Państwo członkowskie określa również okres, podczas którego taka kontrola powinna zostać przeprowadzona.

2. Zainteresowane Państwa Członkowskie decydują następnie, czy chcą brać udział w kontroli równoległej. Z ð W ciągu dwóch tygodni ï od otrzymaniaem propozycji kontroli równoległej √ wielostronnej Õ właściwy organ państwa członkowskiego potwierdza swoją zgodę lub przekazuje uzasadnioną odmowę swojemu odpowiednikowi w państwie członkowskim, które z taką propozycją wystąpiło.

3. Każdy właściwy organ zainteresowanego państwa członkowskiego mianuje przedstawiciela odpowiedzialnego za nadzór i koordynację działań kontrolnych.

ònowy

4. Wszelkie zgromadzone informacje są spontanicznie wymieniane między zainteresowanymi krajami.

ê1798/2003 (dostosowany)

ROZDZIAŁ IX

√ INFORMOWANIE PODATNIKÓW Õ

Artykuł 3227

1. Każde Państwo Członkowskie prowadzi elektroniczną bazę danych zawierającą ewidencję osób, którym nadano numer identyfikacyjny dla potrzeb podatku VAT w tym Państwie Członkowskim.

2. W dowolnym momencie właściwe organy Państwa Członkowskiego mogą bezpośrednio uzyskać lub otrzymać, z danych przechowywanych zgodnie z przepisami art. 22, potwierdzenie ważności numeru identyfikacyjnego dla potrzeb podatku VAT, na podstawie którego dana osoba dokonała wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub usług lub taką dostawę otrzymała.

Na szczególne żądanie organ współpracujący przekazuje także datę wydania oraz, gdzie to właściwe, datę ważności numeru identyfikacyjnego dla potrzeb podatku VAT.

3. Na wniosek właściwy organ dostarcza bezzwłocznie nazwę (nazwisko) i adres osoby zidentyfikowanej dla potrzeb podatku VAT, pod warunkiem że taka informacja nie jest przechowywana przez organ wnioskujący z zamiarem użycia jej w przyszłości.

ê143/2008 art. 1 ust. 6 (dostosowany)

4. Właściwe organy każdego państwa członkowskiego zapewniają osobom uczestniczącym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub świadczeniu usług i – w okresie przewidzianym w art. 357 dyrektywy 2006/112/WE – podatnikom niemającym siedziby świadczącym usługi świadczone drogą elektroniczną, w szczególności usługi, o których mowa w załączniku II do tej dyrektywy, możliwość uzyskania potwierdzenia ważności numeru identyfikacyjnego VAT każdej określonej osoby.

W okresie przewidzianym w art. 357 dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie przekazują takie potwierdzenie drogą elektroniczną zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 50 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

ê143/2008 art. 2 ust. 6 (dostosowany)

ðnowy

41. Właściwe organy każdego państwa członkowskiego zapewniają osobom uczestniczącym w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów lub wewnątrzwspólnotowemu świadczeniu usług i podatnikom niemającym siedziby, a świadczącym usługi telekomunikacyjne, usługi nadawcze i usługi świadczone drogą elektroniczną, w szczególności usługi, o których mowa w załączniku II do dyrektywy 2006/112/WE, możliwość uzyskania ð do celów transakcji tego typu ï potwierdzenia √ drogą elektroniczną Õ ważności numeru identyfikacyjnego VAT każdej określonej osoby ð wraz z odpowiednim nazwiskiem i adresem. Przekazywane dane muszą odpowiadać danym określonym w art. 18 ust. 1 lit. b) oraz uwzględniać sytuacje, które państwa członkowskie zobowiązane są bezzwłocznie odnotowywać w systemach baz danych zgodnie z art. 24 niniejszego rozporządzenia. ï

√W toku okresu, o którym mowa w art. 357 dyrektywy 2006/112/WE, pierwszy akapit nie ma zastosowania do podatników niemających siedziby świadczących usługi telekomunikacyjne, usługi nadawcze i usługi świadczone drogą elektroniczną. Õ

Państwa członkowskie przekazują takie potwierdzenie drogą elektroniczną zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 44 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

ònowy

2. Występując przed organami administracji i wymiaru sprawiedliwości wszystkich państw członkowskich podatnik może posługiwać się potwierdzeniem uzyskanym zgodnie z ust. 1, pod warunkiem, że w swoim wniosku podał nadany mu numer identyfikacyjny VAT.

ê 1798/2003

5. Jeżeli do celów ust. 1–4 właściwe organy Państw Członkowskich przechowują informacje w elektronicznych bazach danych i dokonują wymiany takich informacji drogą elektroniczną, podejmują one wszelki środki niezbędne do zapewnienia zgodności z art. 41.

ònowy

Artykuł 33

1. Każde z państw członkowskich przekazuje Komisji, w celu ogłoszenia na jej stronie internetowej, szczegółowe przepisy wdrażające przepisy tytułu XI rozdział trzeci dyrektywy 2006/112/WE, mające zastosowanie do podatników niemających siedziby na jego terytorium. Informacje te przekazywane są Komisji najpóźniej do dnia 1 marca każdego roku lub z dniem ich wejścia w życie.

2. Szczegółowy wykaz informacji do przekazania oraz wymagany format przekazu ustala się zgodnie z procedurą wskazaną w art. 60 ust. 2.

ROZDZIAŁ X

WSPÓłPRACA WIELOSTRONNA

Artykuł 34

1. Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się wspólny organ do spraw zwalczania oszustw i uchylania się od podatku VAT. Organ ten pełni w szczególności następujące zadania:

a) organizowanie szybkiej i wielostronnej wymiany informacji – na wcześniejsze żądanie lub bez;

b) propagowanie wymiany informacji w oparciu o prowadzone analizy ryzyka;

c) propagowanie wymiany informacji w oparciu o prowadzone analizy strategiczne.

2. Właściwe organy państw członkowskich ustalają dziedziny, w których organ ustanowiony w ust. 1 prowadzi dochodzenia.

3. Dla każdej z dziedzin dochodzenia właściwe organy państw członkowskich wyznaczają w ramach organu przynajmniej jedno z państw członkowskich odpowiedzialne za nadzorowanie realizacji zadań wymienionych w ust. 1 oraz kierowanie nimi.

Artykuł 35

W skład organu ustanowionego w art. 34 wchodzą właściwi urzędnicy wyznaczeni przez właściwe organy państw członkowskich. Organ ten korzysta ze wsparcia technicznego, administracyjego i operacyjnego Komisji.

Artykuł 36

1. Organ ustanowiony w art. 34 uprawniony jest do posługiwania się wszelkimi narzędziami współpracy administracyjnej przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu.

2. Szczegółowe warunki wymiany informacji z udziałem organu ustanowionego w art. 34 określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 60 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 37

Właściwe organy każdego państwa członkowskiego mogą udzielić ustanowionemu w art. 34 organowi swoich pełnomocnictw do prowadzenia wspólnej analizy ryzyka lub analizy strategicznej.

Artykuł 38

3. Organ ustanowiony w art. 34 przetwarza powierzone mu informacje, przekazując uzyskane wyniki wszystkim państwom członkowskim, dla których mogą one być użyteczne.

4. W razie potrzeby adresaci informacji przetwarzają następnie otrzymane informacje i przekazują wyniki tej obróbki organowi ustanowionemu w art. 34.

Artykuł 39

Organ ustanowiony w art. 34 przedkłada coroczne podsumowanie ze swojej działalności komitetowi wskazanemu w art. 60.

⎢ 1798/2003

ROZDZIAŁ XIVI

ê143/2008 art. 1 ust. 7 (dostosowany)

PRZEPISY DOTYCZĄCE PROCEDURY SZCZEGÓLNEJ Z TYTUŁU XII ROZDZIAŁ 6 DYREKTYWY 2006/112/WE

ê143/2008 art. 2 ust. 7 (dostosowany)

PRZEPISY DOTYCZĄCE PROCEDUR SZCZEGÓLNYCH Z TYTUŁU XII ROZDZIAŁ 6 DYREKTYWY 2006/112/WE

√ SEKCJA 1 Õ

√ PRZEPISY OBOWIąZUJąCE DO DNIA 31 GRUDNIA 2014 R. Õ

ê 143/2008 art. 1 ust. 8

Artykuł 4028

Zastosowanie mają następujące przepisy dotyczące procedury szczególnej przewidzianej w tytule XII rozdział 6 dyrektywy 2006/112/WE. Do celów niniejszego rozdziału stosuje się również definicje zawarte w art. 358 tejże dyrektywy.

ê 1798/2003

Artykuł 4129

ê 143/2008 art. 1 ust. 9

1. Informacje dostarczane państwu członkowskiemu identyfikacji przez podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty w chwili rozpoczęcia przez niego działalności, określone w art. 361 dyrektywy 2006/112/WE, przekazuje się drogą w formie elektroniczną.ej. Szczegóły techniczne, w tym jednolitą wiadomość elektroniczną, określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6044 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

⎢ 1798/2003

2. Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje drogą elektroniczną informacje, o których mowa w ust. 1, właściwym organom pozostałych państw członkowskich w terminie 10 dni od końca miesiąca, w którym dane państwo otrzymało te informacje od podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty. W ten sam sposób właściwe organy pozostałych państw członkowskich otrzymują informacje o przyznanym numerze identyfikacyjnym. Szczegóły techniczne, wraz ze jednolitą wiadomością elektroniczną służącą do przekazywania informacji, ustala się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6044 ust. 2.

3. Państwo członkowskie identyfikacji bezzwłocznie informuje drogą elektroniczną właściwe organy innych państw członkowskich w przypadku wykluczenia podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju z ewidencji podatników zidentyfikowanych dla potrzeb podatku VAT.

Artykuł 4230

ê 143/2008 art. 1. ust. 10

Deklarację zawierającą szczegółowe dane przedstawione w art. 365 dyrektywy 2006/112/WE należy przedłożyć drogą elektroniczną. Szczegóły techniczne, w tym jednolitą wiadomość elektroniczną, określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6044 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

⎢ 1798/2003

Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje tę informację drogą elektroniczną właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego najpóźniej do dziesięciu dni licząc od końca miesiąca, w którym otrzymano zeznanie. Państwa członkowskie wymagające, aby zeznanie podatkowe było sporządzone w walucie krajowej innej niż euro, przeliczają podane kwoty na euro przy użyciu kursu walutowego obowiązującego w ostatnim dniu okresu sprawozdawczego. Przeliczenia dokonuje się poprzez zastosowanie kursów wymiany opublikowanych przez Europejski Bank Centralny na dany dzień lub, jeżeli w tym dniu kurs wymiany nie został opublikowany, poprzez zastosowanie kursu wymiany opublikowanego następnego dnia. Szczegóły techniczne przekazywania tych informacji ustala się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6044 ust. 2.

Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje drogą elektroniczną państwu członkowskiemu konsumpcji informacje niezbędne do powiązania każdej płatności z odpowiednim kwartalnym zeznaniem podatkowym.

ê143/2008 art. 1 ust. 11 (dostosowany)

Artykuł 31

Przepisy art. 22 niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie także do informacji zebranych przez państwo członkowskie identyfikacji zgodnie z art. 360, 361, 364 i 365 dyrektywy 2006/112/WE.

ê143/2008 art. 2 ust. 11 (dostosowany)

Artykuł 31

Przepisy art. 22 niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie także do informacji zebranych przez państwo członkowskie identyfikacji zgodnie z art. 360, 361, 364, 365, 369c, 369f i 369g dyrektywy 2006/112/WE.

ê 1798/2003

Artykuł 4332

Państwo członkowskie identyfikacji zapewnia przekazanie kwoty zapłaconej przez podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju na rachunek bankowy denominowany w euro wyznaczony przez państwo członkowskie konsumpcji, w którym podatek jest należny. Państwa członkowskie wymagające płatności w walucie krajowej innej niż euro przeliczają podane kwoty na euro przy użyciu kursu walutowego obowiązującego w ostatnim dniu okresu sprawozdawczego. Przeliczenia dokonuje się poprzez zastosowanie kursów wymiany opublikowanych przez Europejski Bank Centralny na dany dzień lub, jeżeli w tym dniu kurs wymiany nie został opublikowany, poprzez zastosowanie kursu wymiany opublikowanego następnego dnia. Przekazu dokonuje się najpóźniej w ciągu pierwszych 10 dni, licząc od końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano płatność.

Jeżeli podatnik nieposiadający siedziby na terytorium kraju nie zapłacił całości należnego podatku, państwo członkowskie identyfikacji zapewnia przekazanie płatności do państw członkowskich konsumpcji proporcjonalnie do podatku należnego w każdym państwie członkowskim. Państwo członkowskie identyfikacji informuje o tym drogą elektroniczną właściwe organy państw członkowskich konsumpcji.

Artykuł 4433

Państwa członkowskie powiadamiają drogą elektroniczną właściwe organy innych państw członkowskich o odpowiednich rachunkach bankowych, na które mają być przekazywane płatności zgodnie z art. 4332.

Państwa członkowskie bezzwłocznie powiadamiają drogą elektroniczną właściwe organy innych państw członkowskich oraz Komisję o zmianach w standardowych stawkach podatku.

ê143/2008 art. 1 ust. 12 (dostosowany)

Artykuł 34

Artykuły 28–33 niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie w okresie przewidzianym w art. 357 dyrektywy 2006/112/WE.”;»

ê143/2008 art. 2 ust. 8 (dostosowany)

√ SEKCJA 2 Õ

√ PRZEPISY OBOWIąZUJąCE OD DNIA 1 STYCZNIA 2015 R. Õ

Artykuł 4528

Zastosowanie mają następujące przepisy dotyczące procedur szczególnych przewidzianych w tytule XII rozdział 6 dyrektywy 2006/112/WE.

ê 143/2008 art. 2 ust. 9

Artykuł 4629

1. Informacje dostarczane państwu członkowskiemu identyfikacji przez podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty w chwili rozpoczęcia przez niego działalności, określone w art. 361 dyrektywy 2006/112/WE, przekazuje się drogą w formie elektronicznąej. Szczegóły techniczne, w tym jednolitą wiadomość elektroniczną, określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 44 60 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje drogą elektroniczną informacje, o których mowa w ust. 1, właściwym organom pozostałych państw członkowskich w terminie 10 dni od końca miesiąca, w którym dane państwo otrzymało te informacje od podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty. Podobne dane dotyczące identyfikacji podatnika korzystającego z procedury szczególnej na mocy art. 369b dyrektywy 2006/112/WE przekazuje się drogą elektroniczną w terminie 10 dni od końca miesiąca, w którym podatnik złożył oświadczenie o rozpoczęciu podlegającej opodatkowaniu działalności w ramach tej procedury. W ten sam sposób właściwe organy pozostałych państw członkowskich otrzymują informacje o przyznanym numerze identyfikacyjnym.

Szczegóły techniczne, w tym jednolitą wiadomość elektroniczną, za pomocą której takie informacje mają być przekazywane, określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 60 44 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

3. Państwo członkowskie identyfikacji bezzwłocznie informuje drogą elektroniczną właściwe organy pozostałych państw członkowskich o wykluczeniu ze stosowania procedury szczególnej podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty lub podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim konsumpcji.

ê 1798/2003

Artykuł 47

ê 143/2008 art. 2 ust. 10

Deklarację zawierającą szczegółowe dane przedstawione w art. 365 i 369g dyrektywy 2006/112/WE należy przedłożyć drogą elektroniczną. Szczegóły techniczne, w tym jednolitą wiadomość elektroniczną, określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 44 60 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje tę informację drogą elektroniczną właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego konsumpcji nie później niż 10 dni po zakończeniu miesiąca, w którym otrzymano deklarację. Informacje przewidziane w art. 369g akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE są również przekazywane właściwemu organowi zainteresowanego państwa członkowskiego siedziby. Państwa członkowskie wymagające, aby deklaracja podatkowa była sporządzona w walucie krajowej innej niż EUR, przeliczają podane kwoty na EUR przy użyciu kursu walutowego obowiązującego w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego. Przeliczeń dokonuje się zgodnie z kursami wymiany opublikowanymi przez Europejski Bank Centralny na dany dzień lub, jeżeli w tym dniu kurs wymiany nie został opublikowany, stosując kurs wymiany z następnego dnia publikacji. Szczegóły techniczne dotyczące przekazywania takich informacji określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 44 60 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

ê 1798/2003

Państwo członkowskie identyfikacji przekazuje drogą elektroniczną państwu członkowskiemu konsumpcji informacje niezbędne do powiązania każdej płatności z odpowiednim kwartalnym zeznaniem podatkowym.

Artykuł 48

Państwo członkowskie identyfikacji zapewnia przekazanie kwoty zapłaconej przez podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju na rachunek bankowy denominowany w euro wyznaczony przez państwo członkowskie konsumpcji, w którym podatek jest należny. Państwa członkowskie wymagające płatności w walucie krajowej innej niż euro przeliczają podane kwoty na euro przy użyciu kursu walutowego obowiązującego w ostatnim dniu okresu sprawozdawczego. Przeliczenia dokonuje się poprzez zastosowanie kursów wymiany opublikowanych przez Europejski Bank Centralny na dany dzień lub, jeżeli w tym dniu kurs wymiany nie został opublikowany, poprzez zastosowanie kursu wymiany opublikowanego następnego dnia. Przekazu dokonuje się najpóźniej w ciągu pierwszych 10 dni, licząc od końca kolejnego miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano płatność.

Jeżeli podatnik nieposiadający siedziby na terytorium kraju nie zapłacił całości należnego podatku, państwo członkowskie identyfikacji zapewnia przekazanie płatności do państw członkowskich konsumpcji proporcjonalnie do podatku należnego w każdym państwie członkowskim. Państwo członkowskie identyfikacji informuje o tym drogą elektroniczną właściwe organy państw członkowskich konsumpcji.

ê 143/2008 art. 2 ust. 12

W odniesieniu do płatności przekazywanych państwu członkowskiemu konsumpcji zgodnie z procedurą szczególną przewidzianą w tytule XII rozdział 6 sekcja 3 dyrektywy 2006/112/WE państwo członkowskie identyfikacji zatrzymuje następujący odsetek kwot, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim:

a) od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r.: — 30 %;

b) od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r.: — 15 %;

c) począwszy od 1 stycznia 2019 r.: — 0 %.

⎢ 1798/2003

Artykuł 49

Państwa członkowskie powiadamiają drogą elektroniczną właściwe organy innych państw członkowskich o odpowiednich rachunkach bankowych, na które mają być przekazywane płatności zgodnie z art. 48.

Państwa członkowskie bezzwłocznie powiadamiają drogą elektroniczną właściwe organy innych państw członkowskich oraz Komisję o zmianach w standardowych stawkach podatku.

ê143/2008 art. 1 ust. 13 (dostosowany)

ROZDZIAŁ XIIVIA

PRZEPISY DOTYCZĄCEWYMIANAY I PRZECHOWYWANIEA INFORMACJI W KONTEKŚCIE PROCEDURY ZWROTU VAT PODATNIKOM NIEMAJąCYM SIEDZIBY W PAńSTWIE CZłONKOWSKIM ZWROTU, LECZ MAJąCYM SIEDZIBę W INNYM PAńSTWIE CZłONKOWSKIM PRZEWIDZIANEJ W DYREKTYWIE 2008/9/WE

Artykuł 5034a

1. Kiedy właściwy organ państwa członkowskiego siedziby otrzymuje wniosek o zwrot podatku od wartości dodanej na mocy art. 5 dyrektywy 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim, a art. 18 tejże dyrektywy nie ma zastosowania, w ciągu piętnastu dni kalendarzowych od daty jego otrzymania przekazuje on drogą elektroniczną wniosek właściwym organom każdego zainteresowanego państwa członkowskiego zwrotu wraz z potwierdzeniem, że wnioskodawca, zgodnie z definicją w art. 2 lipkt. 5) dyrektywy 2008/9/WE, jest podatnikiem do celów podatku VATod wartości dodanej i że numer identyfikacyjny lub numer rejestracji podany przez tę osobę jest ważny w danym okresie zwrotu.

2. Właściwe organy każdego państwa członkowskiego zwrotu powiadamiają drogą elektroniczną właściwe organy pozostałych państw członkowskich o wszelkich informacjach, jakich zażądały na mocy art. 9 ust. 2 dyrektywy 2008/9/WE. Szczegóły techniczne, w tym jednolitą wiadomość elektroniczną, za pomocą której takie informacje mają być przekazywane, określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6044 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

3. Właściwe organy każdego państwa członkowskiego zwrotu powiadamiają drogą elektroniczną właściwe organy pozostałych państw członkowskich, jeśli chcą skorzystać z możliwości, o której mowa w art. 11 dyrektywy 2008/9/WE, zażądania od wnioskodawcy przedstawienia opisu prowadzonej działalności gospodarczej za pomocą zharmonizowanych kodów.

Zharmonizowane kody, o których mowa w akapicie pierwszym, określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6044 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na podstawie klasyfikacji NACE ustanowionej w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90[19]1893/2006[20].

⎢ 1798/2003

ðnowy

ROZDZIAŁ XIIVII

STOSUNKI Z KOMISJĄ

Artykuł 5135

1. Państwa członkowskie i Komisja badają i oceniają funkcjonowanie uzgodnień dotyczących współpracy administracyjnej przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. ð W szczególności państwa członkowskie prowadzą audyt ich funkcjonowania. ï Komisja zbiera doświadczenia państw członkowskich w celu usprawnienia funkcjonowania tych uzgodnień.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji wszelkie dostępne informacje dotyczące stosowania przez nie niniejszego rozporządzenia.

ònowy

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zawieranych między sobą dwustronnych lub wielostronnych porozumieniach o wymianie informacji na warunkach wykraczających poza przepisy niniejszego rozporządzenia.

ê 1798/2003

43. Wykaz danych statystycznych niezbędnych do oceny niniejszego rozporządzenia ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 6044 ust. 2. Państwa członkowskie przekazują te dane Komisji gdy tylko są one dostępne, a przekazanie ich nie będzie oznaczać nieuzasadnionych obciążeń administracyjnych.

54. W celu oceny skuteczności niniejszego systemu współpracy administracyjnej w zwalczaniu uchylania się od podatków i unikania płacenia podatków państwa członkowskie mogą przekazywać Komisji wszelkie inne informacje określone w art. 1.

65. Komisja przesyła informacje określone w ust. 2, 3 i 4 do 5 innym zainteresowanym państwom członkowskim.

ònowy

7. W razie konieczności, w ramach uzupełnienia przepisów niniejszego rozporządzenia, gdy tylko Komisja pozyska informacje o charakterze umożliwiającym zwalczanie oszustw w dziedzinie VAT, przekazuje je niezwłocznie właściwym organom każdego z państw członkowskich.

8. Państwa członkowskie i Komisja mogą przekazywać sobie nawzajem wyniki analiz strategicznych przeprowadzonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

9. Komisja może służyć państwom członkowskim wiedzą ekspercką, pomocą techniczną lub logistyczną, działaniami komunikacyjnymi lub wszelką inną pomocą operacyjną w dążeniu do realizacji celów niniejszego rozporządzenia.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

ROZDZIAŁ XIVVIII

STOSUNKI Z PAŃSTWAMI TRZECIMI

Artykuł 5236

1. Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego otrzymuje informacje od państwa trzeciego, może przekazać te informacje właściwemuym organowiom państw członkowskich, które mogą być tymi informacjami zainteresowane oraz, w każdym przypadku, wszystkim, którzy tego zażądają, tak dalece, jak umożliwiają to ð na ile nie wykluczają tego ï porozumienia o pomocy wzajemnej z danym państwem trzecim.

2. Pod warunkiem że zainteresowane państwo trzecie zobowiązało się do udzielenia żądanej pomocy w zbieraniu dowodów nieprawidłowego charakteru transakcji, co do których istnieje podejrzenie, że stoją w sprzeczności z prawodawstwem dotyczących podatku VAT, można przekazać temu państwu trzeciemu informacje uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia, za zgodą właściwych organów dostarczających informacje, zgodnie z ich wewnętrznymi przepisami dotyczącymi przekazywania danych osobowych do państw trzecich.

ROZDZIAŁ XVIX

ZASADY REGULUJĄCE WYMIANĘ INFORMACJI

Artykuł 5337

1. Informacje przekazywane na mocy niniejszego rozporządzenia dostarczane są, najdalej jak to możliwe, drogą elektroniczną, zgodnie z porozumieniami zawartymi zgodnie z procedurą określoną w art. 6044 ust. 2.

ònowy

2. Poziom usług w ramach wymiany informacji drogą elektroniczną ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 60 ust. 2.

⎢ 1798/2003

Artykuł 5438

Wnioski o udzielenie pomocy, łącznie z wnioskami o powiadomienie, oraz załączone dokumenty mogą być sporządzone w jakimkolwiek języku uzgodnionym przez organ wnioskujący i organ współpracujący. Wspomnianym wnioskom towarzyszy tłumaczenie na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę organ współpracujący, wyłącznie w przypadku gdy organ współpracujący składa uzasadniony wniosek o takie tłumaczenie.

Artykuł 5539

ê143/2008 art. 1 ust. 14 (dostosowany)

W okresie przewidzianym w art. 357 dyrektywy 2006/112/WE Komisja i państwa członkowskie zapewniają funkcjonowanie takich istniejących lub nowych systemów przekazywania i wymiany informacji, jakie są niezbędne do umożliwienia wymiany informacji opisanejych w art. 2941 i 3042 niniejszego rozporządzenia. Komisja będzie odpowiedzialna za rozwijanie wspólnej sieci łączności/wspólnego systemu połączeń (CCN/CSI) niezbędnego do umożliwienia wymiany informacji między państwami członkowskimi. Państwa członkowskie będsą odpowiedzialne za rozwijanie ich własnych systemów niezbędnych do umożliwienia wymiany informacji przy użyciu CCN/CSI.

ê143/2008 art. 2 ust. 14 (dostosowany)

Komisja i państwa członkowskie zapewniają funkcjonowanie takich istniejących lub nowych systemów przekazywania i wymiany informacji, jakie są niezbędne do umożliwienia wymiany informacji opisanej w art. 29 i 30. Komisja będzie odpowiedzialna za rozwijanie wspólnej sieci łączności/wspólnego systemu połączeń (CCN/CSI) niezbędnego do umożliwienia wymiany informacji między państwami członkowskimi. Państwa członkowskie będsą odpowiedzialne za rozwijanie ich własnych systemów niezbędnych do umożliwienia wymiany informacji przy użyciu CCN/CSI.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

Państwa członkowskie zrzekają się wszelkich roszczeń o zwrot wydatków poniesionych przy stosowaniu niniejszego rozporządzenia oprócz, gdy jest to właściwe, wynagrodzeń ekspertów.

Artykuł 56 40

1. Organ współpracujący w jednym państwie członkowskim udziela organowi wnioskującemu w innym państwie członkowskim informacji określonych w art. 1, pod warunkiem że:

a) liczba oraz charakter wniosków o udzielenie informacji złożonych przez organ wnioskujący w określonym czasie nie nakłada nieproporcjonalnych obciążeń administracyjnych na organ współpracujący;

b) organ wnioskujący wyczerpał zwyczajne źródła informacji, których mógł użyć w danych okolicznościach do uzyskania informacji, których wniosek dotyczy, bez podejmowania ryzyka narażenia się na niepowodzenie w osiąganiu pożądanego rezultatu.

2. Niniejsze rozporządzenie nie nakłada zobowiązań do przeprowadzenia postępowania lub udzielenia informacji ð w konkretnym przypadku ï , jeżeli prawo lub praktyka administracyjna państwa członkowskiego, które miałoby udzielić informacji, nie upoważnia państwa członkowskiego do prowadzenia takiego postępowania lub zbierania albo używania takich informacji dla własnych celów tego państwa członkowskiego.

3. Właściwy organ √ współpracującego Õ państwa członkowskiego może odmówić udzielenia informacji, jeżeli √ wnioskujące Õ dane państwo członkowskie nie jest w stanie, z przyczyn prawnych, udzielić podobnych informacji. O przyczynach odmowy przez państwo członkowskie, do którego kierowany jest wniosek, informuje się Komisję.

4. Można odmówić udzielenia informacji, jeżeli prowadziłoby to do ujawnienia tajemnicy handlowej, przemysłowej lub zawodowej albo procesu produkcyjnego bądź jeżeli rozpowszechnianie tej informacji naruszyłoby porządek publiczny.

ònowy

5. Przepisów ustępów od 2 do 4 nie można w żadnym wypadku interpretować jako umożliwiających organowi współpracującemu państwa członkowskiego odmowę udzielenia informacji dotyczących podatnika posiadającego numer identyfikacyjny VAT w państwie członkowskim organu wnioskującego z tego tylko względu, że informacje te znajdują się w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, pełnomocnika lub osoby działającej w charakterze agenta lub powiernika ani też dlatego, że dotyczą one udziału kapitałowego jakiejkolwiek osoby.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

56. Organ współpracujący informuje organ wnioskujący o przyczynach udzielenia odmowy na wniosek o udzielenie pomocy.

67. Minimalny próg uprawniający do złożenia wniosku o udzielenie pomocy można ustalić zgodnie z procedurą określoną w art. 6044 ust. 2.

Artykuł 5741

1. Informacje przekazane ð lub zebrane ï w jakiejkolwiek formie na mocy niniejszego rozporządzenia ð , w tym również takie, do których urzędnik uzyskał dostęp w okolicznościach przewidzianych w rozdziale VII, VIII lub X, jak również w przypadkach, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu ï objęte są obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej i cieszą się taką ochroną, jaką objęte są informacje o podobnym charakterze na mocy zarówno prawa wewnętrznego państwa członkowskiego, które informacje otrzymuje, jak i odpowiednich przepisów mających zastosowanie do władz wspólnotowych ð. Informacje te mogą być wykorzystywane wyłącznie zgodnie z warunkami, jakie określa niniejsze rozporządzenie ï.

Można używać takich informacji do celów ustalenia podstawy wymiaru podatku lub poboru podatku, bądź też kontroli administracyjnej podatku do celów ustalenia podstawy wymiaru podatku.

Można używać takich informacji do ustalenia innych opłat wyrównawczych, ceł i podatków objętych art. 2 dyrektywy Rady 76/308/EWG 2008/55/WE z dnia 15 marca 1976 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy zwrocie wierzytelności dotyczących niektórych opłat, ceł, podatków i innych obciążeń[21].

Ponadto można ich używać w związku z postępowaniem sądowym, które może prowadzić do kar pieniężnych, wszczętym jako skutek naruszeń prawa podatkowego, bez uszczerbku dla ogólnych zasad i przepisów prawnych dotyczących praw oskarżonych i świadków w takim postępowaniu sądowym.

2. Osoby należycie akredytowane przez organ akredytacji bezpieczeństwa Komisji Europejskiej mogą mieć dostęp do takich informacji wyłącznie w stopniu niezbędnymtak dalece, jak jest to niezbędne do nadzoru, konserwacji oraz rozwijania sieci CCN/CSI.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 właściwy organ państwa członkowskiego udzielający informacji zezwala na użycie jej do innych celów w państwie członkowskim organu wnioskującego, jeżeli na mocy ustawodawstwa państwa członkowskiego organu współpracującego dana informacja może być użyta do podobnych celów.

4. Jeżeli organ wnioskujący uzna, że informacja, którą otrzymał od organu współpracującego, może być użyteczna dla właściwego organu trzeciego państwa członkowskiego, może przekazać ją temu organowi. Informuje o tym z wyprzedzeniem organ współpracujący. Organ współpracujący może zażądać, aby przekazanie tej informacji stronie trzeciej było uzależnione od uprzedniej zgody.

5. ðKwestie przechowywania i wymiany informacji, do których odnosi się niniejsze rozporządzenie, regulują przepisy wykonawcze towarzyszące dyrektywie 95/46/WE. Niemniej jednak ï państwa członkowskie do celów właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia ograniczają zakres praw i obowiązków przewidzianych w art. 10, art. 11 ust. 1 oraz w art. 12 i 21 dyrektywy 95/46/WE w takim stopniu, w jakim jest to konieczne do zabezpieczenia interesów określonych w art. 13 lit. e) wspomnianej dyrektywy.

Artykuł 5842

Sprawozdania, oświadczenia oraz wszelkie inne dokumenty lub potwierdzone kopie dokumentów albo wyciągi z nich, otrzymane przez personel organu współpracującego oraz przekazane organowi wnioskującemu w ramach pomocy przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu, mogą być użyte jako dowody przez właściwe organy państwa członkowskiego organu wnioskującego na takiej samej podstawie, na jakiej mogą być używane podobne dokumenty dostarczone przez inny organ w tym państwie.

Artykuł 5943

1. W celu stosowania niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki, aby:

a) zapewnić efektywną koordynację wewnętrzną między właściwymi organami określonymi w art. 3;

b) ustanowić bezpośrednią współpracę między organami upoważnionymi do celów takiej koordynacji;

c) zapewnić sprawne funkcjonowanie uzgodnień dotyczących wymiany informacji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

2. Komisja przekazuje każdemu państwu członkowskiemu, najszybciej jak to możliwe, każdą otrzymaną informację, której jest w stanie udzielić.

ROZDZIAŁ XVIX PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 6044

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet Współpracy Administracyjnej (zwany dalej Komitetem).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem postanowień jej art. 8.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 6145

1. ðPo trzech latach ï Co trzy lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia ð , a następnie regularnie co pięć lat ï Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa członkowskie przekazujążą Komisji teksty wszelkich przepisów prawa krajowego przyjętych przez nie w dziedzinach objętych niniejszym rozporządzeniem

Artykuł 6246

1. Przepisy niniejszego rozporządzenia nie naruszają wypełniania żadnych szerszych zobowiązań w związku z pomocą wzajemną wynikających z innych aktów prawnych, wraz z umowami dwustronnymi lub wielostronnymi.

2. Jeżeli państwa członkowskie podejmą uzgodnienia dwustronne w sprawach objętych niniejszym rozporządzeniem ð , w szczególności jego art. 11, ï inne niż dotyczące postępowania w przypadkach indywidualnych, powiadaomiają o tym bezzwłocznie Komisję. Komisja informuje o tym z kolei pozostałe państwa członkowskie.

ê1798/2003 (dostosowany)

ðnowy

Artykuł 6347

Rozporządzenie (WEWG) nr 218/92 √ nr 1798/2003 Õ traci moc.

ê1798/2003 (dostosowany)

Odesłania do uchylonego rozporządzenia rozumie się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6448

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r. √ dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Õ.

√Przepisy art. 40 do 44 mają zastosowanie do dnia 31 grudnia 2014 r. Õ√ Przepisy art. 45 do 49 mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2015 r. Õ

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

ònowy

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz dostaw towarów i świadczonych usług objętych przepisami art. 7 ust. 3:

1) sprzedaż wysyłkowa (art. 33 i 34 dyrektywy 2006/112/WE);

2) dostawy towarów, które są instalowane lub montowane (art. 36 dyrektywy 2006/112/WE);

3) usługi związane z nieruchomością (art. 45 dyrektywy 2006/112/WE);

4) usługi obejmujące działalność kulturalną, artystyczną, sportową, naukową, edukacyjną, rozrywkową lub podobną oraz usługi pomocnicze do takiej działalności (art. 52 dyrektywy 2006/112/WE);

5) czynności pomocnicze do usług transportu (art. 52 dyrektywy 2006/112/WE);

6) wycena rzeczowego majątku ruchomego lub prace na tym majątku (art. 52 dyrektywy 2006/112/WE);

7) usługi telekomunikacyjne, nadawcze i świadczone drogą elektroniczną, świadczone po 1 stycznia 2015 r.

⎡

ZAŁĄCZNIK II

Uchylone rozporządzenie wraz z kolejnymi zmianami

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1798/2003 | Dz.U. L 264 z 15.10.2003, s. 1. |

Rozporządzenie Rady (WE) nr 885/2004 | Dz.U. L 168 z 1.5.2004, s. 1. |

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1791/2006 | Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1. |

Rozporządzenie Rady (WE) nr 143/2008 | Dz.U. L 44 z 20.2.2008, s. 1. |

Rozporządzenie Rady (WE) nr 37/2009 | Dz.U. L 14 z 20.1.2009, s. 1. |

_____________

ZAŁĄCZNIK III

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (WE) nr 1798/2003 | Niniejsze rozporządzenie |

Artykuł 1 ust. 1 akapit pierwszy i drugi | Artykuł 1 ust. 1 akapit pierwszy i drugi |

Artykuł 1 ust. 1 akapit trzeci | - |

Artykuł 1 ust. 1 akapit czwarty | Artykuł 1 ust. 4 |

Artykuł 1 ust. 2 | Artykuł 1 ust. 3 |

art. 2 ust. 1 pkt 1 | Artykuł 3 |

art. 2 ust. 1 pkt 2 | art. 2 ust. 1 pkt 1 |

art. 2 ust. 1 pkt 3 | art. 2 ust. 1 pkt 2 |

art. 2 ust. 1 pkt 4 | art. 2 ust. 1 pkt 3 |

art. 2 ust. 1 pkt 5 | art. 2 ust. 1 pkt 4 |

art. 2 ust. 1 pkt 6 | art. 2 ust. 1 pkt 5 |

art. 2 ust. 1 pkt 7 | art. 2 ust. 1 pkt 6 |

art. 2 ust. 1 pkt 8 | art. 2 ust. 1 pkt 7 |

art. 2 ust. 1 pkt 9 | art. 2 ust. 1 pkt 8 |

art. 2 ust. 1 pkt 10 | art. 2 ust. 1 pkt 9 |

art. 2 ust. 1 pkt 11 | art. 2 ust. 1 pkt 10 |

art. 2 ust. 1 pkt 12 | art. 2 ust. 1 pkt 11 |

art. 2 ust. 1 pkt 13 | art. 2 ust. 1 pkt 12 |

art. 2 ust. 1 pkt 14 | - |

art. 2 ust. 1 pkt 15 | - |

art. 2 ust. 1 pkt 16 | art. 2 ust. 1 pkt 13 |

art. 2 ust. 1 pkt 17 | - |

art. 2 ust. 1 pkt 18 | art. 2 ust. 1 pkt 15 |

art. 2 ust. 1 pkt 19 | art. 2 ust. 1 pkt 16 |

Artykuł 3 ust. 1 | Artykuł 3 |

Artykuł 3 ust. 2 | Artykuł 4 ust. 1 |

Artykuł 3 ust. 3 | Artykuł 4 ust. 2 |

Artykuł 3 ust. 4 | Artykuł 4 ust. 3 |

Artykuł 3 ust. 5 | Artykuł 4 ust. 4 |

Artykuł 3 ust. 6 | Artykuł 5 |

Artykuł 3 ust. 7 | Artykuł 6 |

Artykuł 5 ust. 1 | Artykuł 7 ust. 1 |

Artykuł 5 ust. 2 | Artykuł 7 ust. 2 |

Artykuł 5 ust. 3 | Artykuł 7 ustęp 3 akapit pierwszy |

Artykuł 5 ust. 4 | Artykuł 7 ust. 4 |

Artykuł 6 | Artykuł 8 |

Artykuł 7 | Artykuł 9 |

Artykuł 8 | Artykuł 10 |

Artykuł 9 | Artykuł 11 |

Artykuł 10 | Artykuł 13 |

Artykuł 11 | Artykuł 29 |

Artykuł 12 | Artykuł 30 |

Artykuł 13 ust. 1 | Artykuł 31 ust. 1 |

Artykuł 13 ust. 2 | Artykuł 31 ust. 2 |

Artykuł 13 ust. 3 | Artykuł 31 ust. 3 |

Artykuł 14 | Artykuł 26 |

Artykuł 15 | Artykuł 27 |

Artykuł 16 | Artykuł 28 |

Artykuł 17 | Artykuł 14 |

Artykuł 18 | Artykuł 16 |

Artykuł 19 | - |

Artykuł 20 | - |

Artykuł 21 | - |

Artykuł 22 ust. 1 akapit pierwszy | Artykuł 18 ust. 1 lit. a) |

Artykuł 22 ust. 1 akapit drugi | Artykuł 19 |

Artykuł 22 ust. 2 | Artykuł 20 |

Artykuł 23 akapit 1 | Artykuł 22 akapit pierwszy pkt 1) i 2) |

Artykuł 23 akapit 2 | Artykuł 22 akapit 2 |

Artykuł 24 akapit pierwszy pkt 1) | Artykuł 22 akapit pierwszy pkt 3) |

Artykuł 24 akapit pierwszy pkt 1) | Artykuł 22 akapit pierwszy pkt 4) |

Artykuł 24 akapit 2 | Artykuł 22 akapit 2 |

Artykuł 25 ust. 1 | Artykuł 21 ust. 2 |

Artykuł 25 ust. 2 | Artykuł 21 ust. 3 |

Artykuł 25 ust. 3 | - |

Artykuł 26 | Artykuł 25 |

Artykuł 27 ust. 1 | Artykuł 18 ust. 1 lit. b) |

Artykuł 27 ust. 2 | Artykuł 18 ust. 1 lit. b) oraz art. 22 akapit 1 |

Artykuł 27 ust. 3 | Artykuł 18 ust. 1 lit. b) oraz art. 22 akapit 1 |

Artykuł 27 ust. 4 | Artykuł 32 ustęp 1 akapit pierwszy |

Artykuł 28 | do 31 grudnia 2014 – art. 40 od 1 stycznia 2015 r. – art. 45 |

Artykuł 29 | do 31 grudnia 2014 – art. 41 od 1 stycznia 2015 r. – art. 46 |

Artykuł 30 | do 31 grudnia 2014 – art. 42 od 1 stycznia 2015 r. – art. 47 |

Artykuł 31 | Artykuł 18 ust. 1 lit. e) i ust. 2 |

Artykuł 32 | do 31 grudnia 2014 – art. 43 od 1 stycznia 2015 r. – art. 48 |

Artykuł 33 | do 31 grudnia 2014 – art. 44 od 1 stycznia 2015 r. – art. 49 |

Artykuł 34 | - |

Artykuł 34a | Artykuł 50 |

Artykuł 35 ust. 1 | Artykuł 51 ust. 1 |

Artykuł 35 ust. 2 | Artykuł 51 ust. 2 |

Artykuł 35 ust. 3 | Artykuł 51 ust. 4 |

Artykuł 35 ust. 4 | Artykuł 51 ust. 5 |

Artykuł 35 ust. 5 | Artykuł 51 ust. 6 |

Artykuł 36 | Artykuł 52 |

Artykuł 37 | Artykuł 53 ust. 1 |

Artykuł 38 | Artykuł 54 |

Artykuł 39 | Artykuł 55 |

Artykuł 40 ust. 1 | Artykuł 56 ust. 1 |

Artykuł 40 ust. 2 | Artykuł 56 ust. 2 |

Artykuł 40 ust. 3 | Artykuł 56 ust. 3 |

Artykuł 40 ust. 4 | Artykuł 56 ust. 4 |

Artykuł 40 ust. 5 | Artykuł 56 ust. 6 |

Artykuł 40 ust. 6 | Artykuł 56 ust. 7 |

Artykuł 41 | Artykuł 57 |

Artykuł 42 | Artykuł 58 |

Artykuł 43 | Artykuł 59 |

Artykuł 44 | Artykuł 60 |

Artykuł 45 | Artykuł 61 |

Artykuł 46 | Artykuł 62 |

Artykuł 47 | Artykuł 63 |

Artykuł 48 | Artykuł 64 |

- | Załącznik I |

- | Załącznik II |

- | Załącznik III |

[1] xxxxx

[2] Dz.U. C […] z […], s. […].

[3] Dz.U. C […] z […], s. […].

[4] Dz.U. L 264 z 15.10.2003, s. 1.

[5] COM(2008) 807 wersja ostateczna.

[6] Dz.U. C […] z […], s. […].

[7] Dz.U. L 44 z 20.2.2008, s. 23.

[8] Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

[9] Dz.U. L 44 z 20.2.2008, s. 11.

[10] x

[11] x

[12] Dz.U. L 145 z 13.06.1977, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Rady 2002/92/WE (Dz.U. L 331 z 7.12.2002, str. 27).

[13] Dz.U. L 24 z 01.02.1992, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 792/2002 (Dz. U. L 128 z 15.5.2002, s. 1).

[14] Dz.U. L 336 z 27.12.1977, s. 15. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.

[15] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

[16] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

[17] Dz.U. L 184 z 17.07.1999, s. 23.

[18] Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

[19] Dz.U. L 293 z 24.10.1990, s. 1.

[20] Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1.

[21] Dz.U. L 150 z 10.6.2008, s. 28.