52008DC0011

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 23.1.2008

KOM(2008) 11 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY I PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

DOTYCZĄCY PIERWSZEJ OCENY KRAJOWYCH PLANÓW DZIAŁANIA NA RZECZ RACJONALIZACJI ZUŻYCIA ENERGII, WYMAGANYCH NA MOCY DYREKTYWY 2006/32/WE W SPRAWIE EFEKTYWNOŚCI KOŃCOWEGO WYKORZYSTANIA ENERGII I USŁUG ENERGETYCZNYCH WSPÓLNE POSTĘPY W RACJONALIZACJI ZUŻYCIA ENERGII

SPIS TREŚCI

1. RACJONALIZACJA ZUŻYCIA ENERGII ORAZ DYREKTYWA W SPRAWIE USŁUG ENERGETYCZNYCH JAKO ELEMENTY ZINTEGROWANEJ POLITYKI UE W ZAKRESIE ENERGII ORAZ ZMIAN KLIMATU 3

2. DYREKTYWA W SPRAWIE USŁUG ENERGETYCZNYCH – DOTYCHCZASOWY PROCES WDROŻENIA 5

3. KRAJOWE PLANY DZIAŁANIA NA RZECZ RACJONALIZACJI ZUŻYCIA ENERGII – PIERWSZA OCENA 6

4. WSPÓLNE POSTĘPY – PROGRAM DZIAŁAŃ 13

5. WNIOSKI 14

ZAŁĄCZNIK 1: Calculation of CO2 benefits from the achievement of the saving targets set by Energy Services Directive 16

ZAŁĄCZNIK 2: New Commission initiatives 17

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY I PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

DOTYCZĄCY PIERWSZEJ OCENY KRAJOWYCH PLANÓW DZIAŁANIA NA RZECZ RACJONALIZACJI ZUŻYCIA ENERGII, WYMAGANYCH NA MOCY DYREKTYWY 2006/32/WE W SPRAWIE EFEKTYWNOŚCI KOŃCOWEGO WYKORZYSTANIA ENERGII I USŁUG ENERGETYCZNYCH WSPÓLNE POSTĘPY W RACJONALIZACJI ZUŻYCIA ENERGII

1. RACJONALIZACJA ZUŻYCIA ENERGII ORAZ DYREKTYWA W SPRAWIE USŁUG ENERGETYCZNYCH JAKO ELEMENTY ZINTEGROWANEJ POLITYKI UE W ZAKRESIE ENERGII ORAZ ZMIAN KLIMATU

W swoich konkluzjach z marca 2007 r.[1] Rada Europejska określiła racjonalizację zużycia energii jako zasadniczy element kompleksowej strategii w zakresie energii oraz zmian klimatu i podkreśliła konieczność 20 %-owej redukcji zużycia energii w UE do roku 2020[2]. Rada stwierdziła również, że w tym celu należy właściwie wykorzystać krajowe plany działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii[3]. Również Parlament Europejski wskazał na tę kwestię, i to już w roku 2005[4].

Oszczędzanie energii oraz zwiększenie sprawności energetycznej zyskują coraz większe znaczenie w ramach koncepcji na rzecz zrównoważenia i bezpieczeństwa zaopatrzenia w energię oraz starań o zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych. Krajowe plany działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii (National Energy Efficiency Action Plan, NEEAP) stanowią praktyczne potwierdzenie zaangażowania państw członkowskich. Co istotne, plany te stanowią narzędzie upowszechniania najlepszych rozwiązań wśród licznych podmiotów aktywnych na wszystkich płaszczyznach racjonalizacji zużycia energii, a także rozwijania synergii między przyjętymi strategiami i środkami.

Osiągnięta dotychczas poprawa przyczyniła się do zmniejszenia energochłonności[5] gospodarki UE. Mimo tego całkowite zużycie energii w Europie nadal rośnie, czego skutkiem jest wzrost emisji CO2 oraz rosnące uzależnienie od importu paliw kopalnych.

Publikując niniejsze sprawozdanie Komisja wypełnia, spoczywający na niej na mocy dyrektywy w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych[6]obowiązek oceny krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii oraz złożenia sprawozdania na ten temat. Na obecnym etapie oceny tej można dokonać jedynie częściowo, ponieważ nie wszystkie państwa członkowskie przedłożyły swoje krajowe plany działania[7] i tylko niektóre z nich uczyniły to na tyle wcześnie, by możliwa była ich staranna ocena. Bardziej szczegółowe sprawozdania poświęcone poszczególnym krajowym planom działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii Komisja przedstawi więc po ich zgłoszeniu przez państwa członkowskie.

W niniejszym sprawozdaniu, opartym na 17 krajowych planach przekazanych do dnia 1 grudnia 2007 r.[8], Komisja dokonuje pierwszej oceny strategii przyjętych przez państwa członkowskie, koncentrując się na tych środkach, które wydają się stanowić przykłady skutecznych rozwiązań ze szczególnym uwzględnieniem wzorcowej roli sektora publicznego oraz udostępniania informacji, które na mocy dyrektywy państwa członkowskie były zobowiązane przekazać w swoich pierwszych krajowych planach działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii. Należy zwiększyć dynamikę tych strategii oraz inicjatyw. Ze swej strony Komisja ułatwi wzajemne wsparcie w zakresie ich wdrożenia oraz uruchomi szereg nowych inicjatyw służących wzmocnieniu unijnych ram prawnych na rzecz racjonalizacji zużycia energii w różnych sektorach końcowego jej wykorzystania.

Nie sposób przecenić znaczenia skutecznych strategii na rzecz energooszczędności dla zintegrowanej polityki UE w zakresie energii oraz zmian klimatu. Techniczny i ekonomiczny potencjał opłacalnych usprawnień w zakresie energooszczędności został gruntownie potwierdzony przez badania naukowe i jest powszechnie uznawany, podobnie jak trudności, jakie należy przezwyciężyć[9]. Jeśli strategie służące pokonaniu tych trudności zostaną skutecznie wdrożone, poprawa w zakresie racjonalizacji zużycia energii może w znacznym stopniu przyczynić się do osiągnięcia celów UE. Dla przykładu, jeżeli udałoby się osiągnąć zmniejszenie zużycia energii przez odbiorców końcowych, którego dotyczy dyrektywa w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych, zmniejszenie emisji CO2 w 2020 r. wyniosłoby 393 mln ton w porównaniu ze scenariuszem zakładającym utrzymanie się obecnych tendencji (więcej szczegółów w załączniku 1). Odpowiada to niemal 10 % emisji UE w roku 1990[10]. Jednocześnie wraz ze znacznym spadkiem popytu na energię zmniejszyłaby się konieczność importu paliw kopalnych, a tym samym odpowiednio spadłyby koszty związane z importem energii, podobnie jak koszty ponoszone przez konsumentów.

Istnieje najwyraźniej mocne wsparcie dla dalszego, intensywnego skupienia się na problemie racjonalizacji zużycia energii. Przyjęte przez UE w odniesieniu do roku 2020 zobowiązania w zakresie emisji gazów cieplarnianych, odnawialnych źródeł energii oraz energooszczędności powinny stanowić mocną podstawę stabilnej polityki na każdym szczeblu oraz źródło zachęty dla inwestorów, konsumentów i innych podmiotów działających w różnych sektorach związanych z zaopatrzeniem w energię i jej zużyciem. Wewnętrzny rynek energii powinien w najbliższych latach polepszyć dostęp do rynku i poszerzyć ofertę dla konsumentów, a nawet doprowadzić do powstania zupełnie nowych rynków[11]. Ramy regulacyjne dla światowych rynków energooszczędnych produktów i usług oraz dla współpracy technicznej będą ulegały dalszym zmianom w związku z nasileniem na całym świecie wymiany handlowej i inwestycji oraz wypracowaniem globalnego porozumienia w zakresie zmian klimatu.

W chwili obecnej należy położyć nacisk na skuteczne wdrożenie strategii i środków, w tym opracowanie najlepszych rozwiązań i wykorzystanie efektów synergii.

2. DYREKTYWA W SPRAWIE USŁUG ENERGETYCZNYCH – DOTYCHCZASOWY PROCES WDROŻENIA

Na mocy dyrektywy państwa członkowskie zobowiązane są do przyjęcia krajowego celu indykatywnego w zakresie oszczędności końcowego zużycia energii[12] w wysokości 9 % w roku 2016, a także do ustanowienia ram prawnych i instytucjonalnych oraz środków niezbędnych do usunięcia przeszkód utrudniających racjonalizację końcowego wykorzystania energii. Dyrektywa ma umożliwiać nowe i bardziej ambitne inicjatywy na rzecz racjonalizacji zużycia energii na wszystkich szczeblach europejskiego społeczeństwa – lokalnym, regionalnym, krajowym i wspólnotowym. Powinna ona stworzyć warunki dla rozwoju i wspierania rynku usług energetycznych oraz innych działań służących oszczędzaniu energii, przynoszących korzyści odbiorcom końcowym.

Każde państwo członkowskie zostało zobowiązane do przygotowania krajowego planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii i przekazania go Komisji do dnia 30 czerwca 2007 r. W planie tym należało przedstawić krajową strategię i nakreślić przyszły sposób postępowania; nie powinien on być traktowany jako biurokratyczna formalność. Następujące potem wdrożenie, monitorowanie i ocena strategii oraz wskazanych środków, uzupełnione przez analizę porównawczą ( benchmarking ) i wzajemną weryfikację ( peer review ) na szczeblu europejskim, powinny umożliwić państwom członkowskim wyciągnięcie wniosków z sukcesów i błędów innych oraz ułatwić rozpowszechnianie najlepszych praktyk na terenie całej UE.

Do celów pierwszego planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii każde państwo członkowskie miało przyjąć ogólny krajowy cel indykatywny w zakresie oszczędności energii w wysokości co najmniej 9 %, który należało osiągnąć do końca roku 2016, a także pośredni krajowy cel indykatywny na rok 2010[13]. W swoim pierwszym planie działania powinno ono również wskazać, w jaki sposób zamierza osiągnąć wyznaczone cele w zakresie oszczędności energii, przedstawiając strategię oraz środki, które zostały zastosowane celem ich realizacji. Każde państwo członkowskie powinno w szczególności wskazać, w jaki sposób zamierza spełnić wymogi przepisów dotyczących wzorcowej roli sektora publicznego oraz udostępniania odbiorcom końcowym informacji i porad w zakresie oszczędzania energii[14].

Zgłoszenie przez państwa członkowskie pierwszych krajowych planów działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii

W wyznaczonym terminie Komisja otrzymała krajowe plany jedynie od dwóch państw członkowskich: Finlandii oraz Zjednoczonego Królestwa. Po upływie terminu plany przekazało kolejnych piętnaście państw członkowskich – Austria, Bułgaria, Republika Czeska, Cypr, Dania, Estonia, Niemcy, Irlandia, Włochy, Litwa, Malta, Niderlandy, Polska, Rumunia i Hiszpania. W dniu 17 października 2007 r. wobec pozostałych dziesięciu państw, które nie przekazały Komisji swoich krajowych planów, wszczęte zostały postępowania w sprawie naruszenia przepisów. Belgia i Słowacja przekazały odpowiednie krajowe plany z końcem grudnia 2007 r., zbyt późno, by mogły zostać uwzględnione w niniejszej ocenie.

3. KRAJOWE PLANY DZIAŁANIA NA RZECZ RACJONALIZACJI ZUŻYCIA ENERGII – PIERWSZA OCENA

Ta pierwsza ocena nie jest w żadnym stopniu wyczerpująca i nie opiera się na metodzie naukowej. Przedstawia w ogólnym zarysie szereg strategii i środków przewidzianych przez państwa członkowskie oraz wstępne zestawienie przykładów dobrych praktyk zasługujących na głębszą analizę. Komisja skoncentrowała się na przeanalizowaniu tej części strategii, która dotyczy wzorcowej roli sektora publicznego i udostępniania informacji. Stosowność danego środka lub koncepcja konkretnego mechanizmu będą zależeć, między innymi, od kontekstu w jakim zostaną one zastosowane, od rodzaju ram prawnych, a także od problemów politycznych, organizacyjnych i społeczno-kulturalnych.

Poziom ambicji

Pierwszy przegląd siedemnastu krajowych planów przedłożonych przez państwa członkowskie, o których mowa powyżej[15], wykazuje, że pięć z nich postawiło sobie za cel oszczędności energii przekraczające minimalny cel indykatywny wynoszący 9 %; są to Cypr (10 %), Litwa (11 %), Włochy (9,6 %), Rumunia (13,5 %) i Hiszpania (11 % do 2012 r.).

Kilka państw członkowskich, w szczególności Irlandia, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo, zadeklarowało zamiar osiągnięcia jeszcze wyższego poziomu oszczędności energii. Komisja wyraża zadowolenie z ambitnych celów tych państw. Jednak brak jasnego, formalnego zobowiązania może osłabić mocny sygnał na rzecz racjonalizacji zużycia energii wysyłany w stronę podmiotów działających na rynku. Podmioty te oczekują bowiem od swoich rządów większego zaangażowania politycznego, poprzez podejmowanie ambitnych inicjatyw zmierzających do stworzenia sprzyjającego otoczenia biznesowego oraz przewidywalnych w perspektywie długoterminowej warunków inwestowania, co pozwoliłoby powszechnie przyjąć cel racjonalizacji zużycia energii.

W kilku planach krajowych zakłada się, że znaczna część oszczędności energii uzyskanych podczas dziewięcioletniego okresu będzie pochodziła z działań nazywanych istniejącymi lub wcześniej wdrożonymi [16].

Sześć planów krajowych[17] nie obejmuje całego okresu dziewięciu lat wymaganego przez dyrektywę[18]. Wobec braku założeń dotyczących metod, jakie zostaną przyjęte w przyszłości, trudno jest ocenić czy strategie te osiągną w roku 2016 wyznaczone przez siebie cele w zakresie oszczędności energii.

Wzorcowa rola sektora publicznego

W dyrektywie wzywa się sektor publiczny do odegrania wzorcowej roli, poprzez zachęcanie innych podmiotów do podejmowania działań w zakresie racjonalizacji zużycia energii we wszystkich sektorach gospodarki. Kilka państw członkowskich opracowało wyczerpujące plany działania w tym zakresie, udowadniając tym samym swoją gotowość do podjęcia wyzwania i spełnienia roli wzorcowej.

W porównaniu z scenariuszem zakładającym utrzymanie się obecnych tendencji Irlandia założyła osiągnięcie do 2010 r. ambitnego celu 33 % oszczędności energii w sektorze publicznym, a Niemcy zobowiązały się do zmniejszenia o 30 %, w porównaniu z poziomem emisji w 1990 r., emisji CO2 w sektorze publicznym. Celem Zjednoczonego Królestwa jest doprowadzenie do tego, by w 2012 r. budynki administracji centralnej stały się neutralne pod względem emisji dwutlenku węgla.

W tym celu Irlandia wprowadza w życie wszechstronny program środków, a w czasie kampanii krajowej zatytułowanej „Power of One campaign”[19] ma zamiar przedstawić swoją wzorcową rolę. Zostanie wprowadzony mechanizm mający na celu promowanie wymiany najlepszych praktyk i powielanie udanych pomysłów przez instytucje sektora publicznego, zarówno na poziomie lokalnym, krajowym, jak i międzynarodowym.

Niemcy wdrażają szeroko zakrojony program dostosowania do obecnych norm istniejących budynków władzy federalnej, przeznaczając na to 120 mln EUR rocznie w czteroletnim okresie od 2008 do 2012 r. Niemcy wprowadzają również pilotażowy projekt umowy o poprawę efektywności energetycznej, zamierzając upowszechnić jej stosowanie w całym sektorze publicznym.

W Danii obowiązkowe staną się audyty energetyczne, jako jeden ze środków mających zastosowanie do sektora publicznego. Obowiązkowe będzie również wprowadzenie w życie wszystkich wynikających z tych audytów zaleceń[20] w okresie nieprzekraczającym 5 lat. Uczynienie z sektora publicznego siły napędowej jest również przedmiotem działań na Malcie – jeden z nowatorskich aspektów jej strategii polega na mianowaniu Green Leader'ów w każdym ministerstwie. Będą oni wspierać racjonalizację zużycia energii i inicjatywy dotyczące energii ze źródeł odnawialnych, co z pewnością w znacznym stopniu przyczyni się do postępu i zwiększenie sprawności energetycznej.

Zjednoczone Królestwo również podjęło starania, aby udowodnić, że rola sektora publicznego w tej dziedzinie może być wiodąca i wzorcowa. Będzie na przykład stosować kodeks zrównoważonego budownictwa mieszkaniowego do wszystkich projektów mieszkaniowych, wymagając, aby wszystkie nowe mieszkania zbudowane z funduszy publicznych przestrzegały poziomu 3 określonego w kodeksie, co oznacza polepszenie o 25 % charakterystyki w porównaniu z kodeksem budownictwa z 2006 r. Austria pragnie, aby budynki należące do sektora publicznego stały się obiektami modelowymi, w których charakterystyka energetyczna zawsze przewyższa wielkości prawnie wymagane.

Finlandia planuje rozszerzyć stosowanie dobrowolnych umów i obowiązkowych działań informacyjnych, dotyczących obecnie budynków gminnych, tak aby miały one również zastosowanie do budynków i działań na poziomie krajowym sektora publicznego.

Hiszpania wdroży programy mające na celu zastąpienie przestarzałego systemu oświetlenia ulic nowocześniejszym i sprawniejszym wyposażeniem oraz zapowiada uzyskanie poprawy sprawności energetycznej w procesie uzdatniania i dostarczania wody pitnej.

Poprzez swój „Program racjonalnego zarządzania energią” Polska zobowiązuje sektor publiczny do stosowania środków niezbędnych do realizacji oszczędności energii na poziomie co najmniej takim jak docelowy poziom krajowy.

Niderlandy zamierzają natomiast stać się pionierem w dziedzinie zrównoważonych zamówień publicznych. Do roku 2010 100 % krajowych zamówień publicznych i 50 % zamówień udzielanych przez władze lokalne i regionalne będzie uwzględniać kryteria zrównoważonego rozwoju. Niderlandy zamierzają również wykorzystać swoją siłę nabywczą we wspieraniu rozwoju innowacyjnych koncepcji, produktów i usług w sektorze mieszkalnym i transportowym.

Z planów krajowych wynika, że niektóre państwa członkowskie nie uwzględniły jeszcze wszystkich możliwości, jakie otwierają się przed sektorem publicznym w odegraniu przez niego roli wzorcowej. Kilka państw członkowskich oświadczyło, że będzie dostosowywać się do przepisów dyrektywy, nie wchodząc w szczegóły co do sposobu realizacji. Jasne jest, że posiadanie precyzyjnych informacji, jako dowodu na zaangażowanie rządu w racjonalizację zużycia energii, jest niezmiernie ważne. Zaangażowanie takie stanowiłoby prawdziwą zachętę dla przedsiębiorstw do inwestowania w racjonalizację zużycia energii i rozwijania przyszłych rynków energooszczędnych produktów i usług energetycznych.

Wspieranie racjonalizacji zużycia energii: podnoszenie świadomości, edukacja i szkolenia

Państwa członkowskie mogą zachęcać do oszczędzania energii we wszystkich sektorach, uczulając na konieczność działania i możliwości istniejące w praktyce. Dyrektywa wymaga od państw członkowskich zapewnienia wszystkim zainteresowanym podmiotom działającym na rynku przejrzystości i powszechnej dostępności informacji na temat mechanizmów i ram finansowych i prawnych w zakresie racjonalizacji zużycia energii oraz promowania efektywności końcowego wykorzystania energii. Muszą one również zapewnić jak najszerszą dostępność informacji dotyczących najlepszych praktyk w zakresie oszczędzania energii. Takie środki informacyjne, w połączeniu z jasnym sygnałem dotyczącym cen, taryfami sprzyjającymi oszczędnościom energii i lepszą informacją na temat jej rzeczywistego zużycia, otrzymaną dzięki doskonalszemu fakturowaniu i inteligentnym licznikom, powinny pozwolić użytkownikom końcowym na podjęcie bardziej świadomych decyzji co do ich zużycia energii i podejmowanych działań energooszczędnych.

Z planów krajowych wynika, że większość państw członkowskich przeprowadzi ogólne kampanie informacyjne zalecające racjonalizację zużycia energii i/lub działania ukierunkowane na rozwiązania motywujące. Irlandzka kampania „Power of One” jest przykładem niezwykle wszechstronnej kampanii medialnej, dotyczącej różnych rodzajów energii i różnych źródeł energii; skutków nieracjonalnego zużycia energii wyrażonych w kosztach ponoszonych przez użytkowników, gospodarkę i środowisko; najlepszych praktyk w domu i w pracy. Wykorzystano w niej szeroki wachlarz kanałów informacyjnych – reklama w prasie, strona internetowa, obwoźne wystawy, mailing, reklama na fakturach dotyczących usług użyteczności publicznej, programy edukacyjne dla szkół, seminaria, sponsoring, programy telewizyjne, oraz systemy homologacji, zatwierdzania i certyfikacji.

Informacje, jakie docierają do konsumenta są pełniejsze, dzięki zastosowaniu inteligentnych liczników, doskonalszemu fakturowaniu zużycia energii i różnego rodzaju kalkulatorom. W Zjednoczonym Królestwie kalkulator do pomiaru wytwarzanej przez konsumenta ilości dwutlenku węgla pozwoli mu uświadomić sobie, w jaki sposób jego zużycie energii wpływa na środowisko, jak również dostarczy mu pomysłów w jaki sposób to zużycie zmniejszyć. Estonia ma zamiar poszerzyć informacje umieszczone na fakturze, przedstawiając dane porównawcze zużycia energii, w zależności od rodzaju paliwa i źródła energii, różnym grupom konsumentów. Może to zarówno podnieść świadomość konsumentów, jak i zachęcić ich do działania.

Wspieranie racjonalizacji zużycia energii: działania motywujące i mechanizmy

Zachęty finansowe i podatkowe

Zachęty finansowe i podatkowe stanowią istotny sposób ograniczenia kosztów transakcji i możliwego ryzyka związanego z przyjęciem nowych technologii i praktyk. Krajowe plany przedstawiają serię programów motywujących[21]. Wiele z nich ma charakter przekrojowy i dotyczy więcej niż jednego sektora. Niemcy na przykład rozszerzą swój program dostosowania istniejących budynków do norm emisji CO2, zamierzając do roku 2016 podwoić w skali rocznej procent budynków dostosowanych do norm cieplnych, zwiększając go z 1,3 % do 2,6 %. Upowszechnienie budynków pasywnych i niskoenergetycznych jest przedmiotem działań promocyjnych w sektorze prywatnym, zarówno na poziomie rządowym, jak i federalnym, regionalnym czy gminnym. Wziąwszy pod uwagę, że budynki pochłaniają 40 % całkowitego końcowego wykorzystania energii, skuteczna promocja standardowych budynków pasywnych mogłaby pozwolić na znaczne oszczędności energii w tym największym sektorze końcowego wykorzystywania energii.

Austria dysponuje także podobnym programem skierowanym zarówno do sektora publicznego, jak i państwowego. Powinien on przyczynić się do osiągnięcia przez Austrię zmniejszenia zużycia energii o 5 % do 2010 r. i o 20 % do 2020 r., w porównaniu ze scenariuszem zakładającym utrzymanie się obecnych tendencji.

Litwa proponuje stosowanie VAT w wysokości 9 % - zamiast normalnie stosowanego 18 %-ego podatku VAT – w odniesieniu do usługodawców działających w sektorze budowlanym, remontowym i sektorze izolacji domów mieszkalnych, opłacanych z budżetu państwa lub gminy, bądź z kredytów preferencyjnych przyznanych przez państwo lub specjalne fundusze publiczne na rzecz sektora budowlanego. Niderlandy wprowadzą w życie odliczenie podatkowe z tytułu inwestycji energetycznych, będące rodzajem mechanizmu ulgi podatkowej, przeznaczonej dla przedsiębiorstw prywatnych, która miałaby zastosowanie do zakupu lub produkcji sprzętu energooszczędnego lub zrównoważonej energii. W 2007 r. Włochy wprowadziły system obniżki podatku brutto, wynoszącej maksymalnie 55 % kwoty podatku, w odniesieniu do szerokiej gamy sprzętu energooszczędnego, takiego jak kondensacyjne piece grzewcze, lodówki klasy A+, silniki elektryczne, sprzęt oświetleniowy, oraz w odniesieniu do modernizacji energetycznej budynków.

Dobrowolne umowy

W Finlandii dobrowolne umowy pomiędzy rządem a podmiotami sektora publicznego lub prywatnego są bardzo rozpowszechnione. Obejmują one obecnie około 60 % całkowitego końcowego wykorzystania energii w ośmiu sektorach, do których się odnoszą. Zgodnie z wyznaczonym celem proporcja ta ma wynosić 90 % w 2016 r. Przeprowadzane są audyty energetyczne finansowane przez państwo, zmierzające do określenia potencjału i wyznaczenia celów do osiągnięcia. Kontrola i ocena zapewniają przekazywanie wyżej informacji o zrealizowanych oszczędnościach energii. Niderlandy również stosują podobne umowy dobrowolne[22] w trosce o wzrost racjonalizacji zużycia energii w przemyśle, sektorze usług i rolnictwie. Przykładem mniej skomplikowanej umowy dobrowolnej może być umowa opracowana przez duński „A-club”, w ramach której instytucje publiczne i prywatne zobowiązują się do udzielania zamówień publicznych ukierunkowanych na efektywność energetyczną.

Hiszpania i Polska również zamierzają wprowadzić umowy dobrowolne jako instrument dokonywania oszczędności energii w sektorze przemysłowym. W 2008 r. Rumunia przewiduje podpisanie umów dobrowolnych z podmiotami działającymi w sektorze przemysłowym. Zjednoczone Królestwo będzie nadal stosować „Umowy w sprawie zmian klimatycznych”. W Irlandii umowy narzucają ścisły obowiązek wprowadzenia racjonalnego zarządzania energią.

Instrumenty rynkowe

Kilka państw członkowskich wskazało, że w dużym stopniu wypełni swoje zobowiązanie realizowania oszczędności energii, zachowując lub rozwijając rynkowe instrumenty wspierania racjonalnego zużycia energii.

W Zjednoczonym Królestwie ważność programu Zobowiązanie do racjonalizacji zużycia energii (EEC), które zmusza podmioty zaopatrujące w energię do praktycznego wprowadzenia w życie racjonalnego zużycia energii w sektorze mieszkaniowym, zostanie przedłużona do 2020 r. Program nosi obecnie tytuł Cel zmniejszenia emisji dwutlenku węgla , a jego ambicją będzie podwojenie niemal, w okresie 2008-2011 r., oszczędności energii w stosunku do poprzedniej wersji programu. Zostanie ponadto wprowadzony w życie dobrowolny system zakładający ustalenie limitu emisji i handlu nimi, zwany Zobowiązaniem do redukcji emisji dwutlenku węgla , który obejmie sektory energooszczędne, a także sektor prywatny i publiczny.

We Włoszech, system białych certyfikatów zostanie utrzymany do roku 2014[23]. Włoski system umożliwił rozwój sektora lokalnych usług energetycznych. Polska również proponuje wprowadzenie systemu białych certyfikatów w celu zwiększenia oszczędności energii, łącząc go z zobowiązaniem wobec odbiorców końcowych podmiotów zaopatrujących w energię elektryczną, ogrzewanie i paliwa gazowe.

Dania narzuca dystrybutorom energii obowiązek osiągnięcia każdego roku oszczędności energii w ustalonej wielkości.

Przedsiębiorstwa usług energetycznych (ESCO)

Kilka państw członkowskich (Włochy, Hiszpania, Irlandia, Austria, Polska i Niemcy) wskazało na znaczenie wspierania przedsiębiorstw ESCO i stosowania umów o poprawę efektywności energetycznej dla rozwoju rynku racjonalizacji zużycia energii i rynku usług energetycznych. Dostarczanie handlowych usług energetycznych i istnienie rynku racjonalizacji zużycia energii to istotne cele dyrektywy.

Fundusze i mechanizmy finansowania

Bułgaria wprowadziła instrumenty kredytowe przeznaczone odpowiednio dla sektora handlowego i sektora mieszkaniowego.

Rumunia uruchomiła krajowy program poprawy izolacji cieplnej wielopiętrowych budynków mieszkalnych, finansowany w 34 % z budżetu krajowego, w 33 % przez władze gminne i 33 % z funduszy remontowych stowarzyszeń lokatorów. Rumunia wprowadzi również programy pomocy oparte na premiach za wysokowydajną kogenerację.

Zjednoczone Królestwo, za pośrednictwem Carbon Trust , ustanowiło szereg mechanizmów finansowych i funduszy odnawialnych. Trust przyznaje kredyty instytucjom, które zapewniają odpowiednie finansowanie i otwierają fundusz wydzielony na rzecz racjonalizacji zużycia energii. Oszczędności powstałe z energii odpadowej są rozdzielane między fundusze odnawialne a usługi pierwszego szczebla. Fundusze te są zorientowane przede wszystkim na małe i średnie przedsiębiorstwa i przemysł. Dla sektora publicznego stworzono fundusz odnawialny Salix.

Wspieranie racjonalizacji zużycia energii: zapewnianie niezbędnych struktur instytucjonalnych

Zapewnienie informacji, kształcenia i szkolenia wymaga dysponowania pewną strukturą instytucjonalną i środkami - często sieć instytucji publicznych i państwowych opracowuje wspólnie rozwiązania w zakresie racjonalizacji zużycia energii.

Większość państw członkowskich posiada agencje ds. energii. Odgrywają one istotną rolę we wdrażaniu polityki i programów w dziedzinie racjonalizacji zużycia energii. Jednak ich kompetencje i zakres działania różnią się. Na przykład działający w Danii Electricity Saving Trust (fundusz oszczędzania energii elektrycznej), dotyczący sektora mieszkaniowego i publicznego, koncentruje się głównie na urządzeniach i zachowaniu użytkowników, poprzez kampanie informacyjne i obniżanie podatku. Tworzone jest właśnie nowe centrum, którego zadaniem będzie w szczególności kwestia oszczędzania energii w budynkach. Gminne komitety ds. oszczędzania energii będą koordynowały wszystkie inicjatywy lokalne, w tym inicjatywy zaproponowane przez dystrybutorów energii. We Włoszech regionalne i gminne agencje ds. energii prowadzą działania informacyjne w imieniu krajowych organów władzy. Jest to podejście zorientowane na decentralizację, pozwalające na zbliżenie się do grup docelowych. Ponieważ w Unii Europejskiej działa ponad 350 agencji na szczeblu gminnym i regionalnym, podejście to można by rozpowszechnić w innych państwach członkowskich, tak aby pełniej wykorzystać zasoby, jakimi dysponują agencje.

Transport i planowanie przestrzenne

Większość państw członkowskich stoi w obliczu poważnych wyzwań związanych z transportem, wiele z nich, będąc świadkiem szybkiego i znacznego wzrostu liczby prywatnych samochodów, przyznaje, że prawdopodobnie konieczne będzie podjęcie radykalnych kroków mających na celu odwrócenie tej tendencji. Irlandia i Austria proponują działania w zakresie planowania przestrzennego zmierzające, między innymi, do zmniejszenia zużycia energii i redukcji emisji zanieczyszczeń oraz do poprawy jakości infrastruktury transportowej i zwiększenia objętych nią obszarów. W ramach inicjatywy Transport 21 Irlandia stara się wspierać rezygnację z transportu prywatnego na rzecz transportu publicznego, dokonując znaczących inwestycji w dziedzinie usług i infrastruktury transportu publicznego. Jej celem jest wzmocnienie powiązań między zagospodarowaniem przestrzennym a transportem, tak aby poprawić sprawność energetyczną i zrównoważenie sektora. Irlandia realizuje również strategię zarządzania zapotrzebowaniem na energię, polegającą w szczególności na konkretnym doradztwie w zakresie zużycia energii i jego racjonalizacji, skierowanym do kadry zarządzającej parkiem samochodowym, jak również proponuje narzędzia pomocne nabywcom w wyborze samochodu najbardziej paliwooszczędnego.

Dzięki inicjatywom w zakresie ekologicznego prowadzenia pojazdów państwa członkowskie zamierzają poprawić wydajność energetyczną samochodów, co doprowadzi do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, poprawy bezpieczeństwa drogowego i spadku liczby wypadków samochodowych. Irlandia, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo wykorzystują tego rodzaju inicjatywy, aby stymulować zmianę zachowania kierowców.

Wnioski na przyszłość:

Wiele przeanalizowanych przez Komisję planów krajowych proponuje kompleksowe strategie i plany, które pozwolą prawdopodobnie dokonać oszczędności energii przekraczających wymagane 9 %. Niektóre z nich, charakteryzujące się podejściem stopniowym i ukierunkowaniem na przyszłość, przyznają, że w chwili obecnej nie znają jeszcze wszystkich nowych działań, ani formy jaką one przybiorą. Jednak większość z nich wydaje się wychodzić od scenariusza zakładającego utrzymanie się obecnych tendencji, nie przyjmując ambitnych i wizjonerskich strategii. Mimo że niniejsza pierwsza ocena dotycząca krajowych planów jest raczej pozytywna, to wykazuje również, w odniesieniu do kilku państw członkowskich, znaczną rozbieżność pomiędzy, z jednej strony, politycznym zaangażowaniem na rzecz racjonalizacji zużycia energii a, z drugiej strony, przyjętymi lub planowanymi działaniami przedstawionymi w tych planach i przydzielonymi na nie środkami.

4. WSPÓLNE POSTĘPY – PROGRAM DZIAŁAŃ

Wdrażanie, wzajemna pomoc, zaangażowanie zainteresowanych stron

Monitorowanie transpozycji

W ciągu najbliższych miesięcy przedstawione Komisji plany krajowe będą przedmiotem analizy, mającej na celu określenie czy rzeczywiście pozwolą na osiągnięcie celów oszczędności energii, jakie sobie postawiły. Komisja przeprowadzi konsultację z państwami członkowskimi w sprawie przeglądu planów krajowych, zanim opublikuje ich ocenę. Postępowanie w sprawie naruszenia przepisów, wszczęte wobec niektórych państw członkowskich, które muszą jeszcze zgłosić swoje plany krajowe, jest tymczasem kontynuowana a Komisja będzie uważnie śledziła przyszłą transpozycję dyrektywy.

Ułatwienie wdrożenia

Dyrektywa w sprawie usług energetycznych jest rodzajem wyzwania, ale może stać się bardzo pożyteczna dla państw członkowskich. Dlatego też Komisja zaproponowała, aby państwa członkowskie podjęły, w ramach programu roboczego Inteligentna Energia dla Europy na rok 2008 , wspólne działanie dotyczące dyrektywy. Jego celem byłoby ułatwienie wymiany doświadczeń między państwami członkowskimi i jak najszybsze przyjęcie najlepszych we Wspólnocie praktyk. Komisja pragnie budować potencjał i wspierać przekazywanie wiedzy w tej dziedzinie, tak aby skorzystać z doświadczeń innych państw członkowskich i przygotować opracowanie drugiej edycji programów krajowych.

Zaangażowanie zainteresowanych stron

Komisja uruchomi internetową platformę dla zainteresowanych stron, której zadaniem będzie gromadzenie i przedstawianie ich wkładu. Przedsiębiorstwa i ich organizacje parasolowe, podmioty lokalne i regionalne, a także organizacje pozarządowe reprezentujące konsumentów i obrońców środowiska odgrywają ważną rolę we wdrożeniu dyrektywy. Projekt monitorowania prac w zakresie energooszczędności (Energy Efficiency Watch project)[24], współfinansowany z budżetu Programu Inteligentnej Energii dla Europy i wspierany przez członków Parlamentu Europejskiego, pozwoli również ocenić krajowe plany. Wnioski z oceny mogą także okazać się przydatne dla państw członkowskich. Poprzez swój wkład oparty na wiedzy zainteresowane strony mogą owocnie uczestniczyć w opracowywaniu i wyborze działań państw członkowskich i zagwarantować w ten sposób, że żadna istotna możliwość podjęcia działań na rzecz racjonalizacji zużycia energii nie została pominięta. Równocześnie działanie te powinny pozytywnie przyczyniać się do łatwiejszej transpozycji dyrektywy i realizowania planów krajowych poszczególnych państw członkowskich. Wreszcie powinny także przygotować teren do wstępnego opracowania drugiej edycji planów krajowych, które należy przedstawić Komisji do dnia 30 czerwca 2011 r.

Przedstawione ogólnie inne inicjatywy Komisji związane z racjonalizacją zużycia energii zamieszczono w załączniku 2.

5. WNIOSKI

Krajowych plany działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii dały możliwość skoncentrowania się na kwestii efektywności energetycznej, która ma strategiczne znaczenie dla celów UE. Wyniki pierwszego przeglądu tych planów są dosyć pozytywne. Jednak wykazuje on również, w odniesieniu do kilku państw członkowskich, znaczną rozbieżność pomiędzy politycznym zaangażowaniem na rzecz racjonalizacji zużycia energii a przyjętymi lub planowanymi działaniami przedstawionymi w tych planach i przydzielonymi na nie środkami.

Kilka planów krajowych, spośród z siedemnastu przeanalizowanych przez Komisję, proponuje kompleksowe strategie i plany, które pozwolą prawdopodobnie dokonać oszczędności energii przekraczających wymagane 9 %. Jednak wiele z nich wydaje się wychodzić od scenariusza zakładającego utrzymanie się obecnych tendencji. Komisja oczekuje z niecierpliwością na nowe plany oraz wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk. Komisja wniesie swój wkład we wsparciu państw członkowskich w realizacji tych planów.

Priorytetowe podejście do kwestii racjonalizacji zużycia energii w polityce energetycznej Unii Europejskiej jest uzasadnione. Wobec wyzwań globalnych, jakie stanowią zmiany klimatu, bezpieczeństwo zaopatrzenia i rozwoju, dokonanie znaczącego postępu w zakresie racjonalizacji zużycia energii ma podstawowe znaczenie.

Światowe rynki energooszczędnych produktów i usług staną się coraz ważniejsze, a podmioty działające na rynkach wiodących, tworzonych przez UE i państwa członkowskie poprzez różnorodne działania polityczne, zajmą na nich korzystną pozycję. Podobnie współpraca w zakresie racjonalizacji zużycia energii może stać się pozytywnym elementem w stosunkach międzynarodowych. Inicjatywa Komisji dotycząca międzynarodowej platformy w dziedzinie racjonalizacji zużycia energii ma za zadanie wspieranie opracowywania standardów, wymiany i transferu technologii.

Postęp, jakiego dokonano w osiągnięciu celów strategicznych uzgodnionych w marcu 2007 r., zostanie przeanalizowany w ramach drugiego przeglądu strategii energetycznej. Przegląd ten pomoże sformułować zalecenia dotyczące przyszłego rozwoju tej polityki, jak również umożliwi kontynuację prac nad polityką energetyczną UE dla Europy. Racjonalizacja zużycia energii będzie tam z pewnością zajmować istotne miejsce.

ZAŁĄCZNIK 1: Calculation of CO 2 benefits from the achievement of the saving targets set by Energy Services Directive

This annex provides an estimate of the CO2 benefits from the achievement of the saving targets set by the Directive with a perspective towards the 2020 objectives. The calculation assumes that all Member States use 9% less of the current final energy consumption in 2016 compared with what they would do under business-as-usual. The reference development used is the PRIMES[25] baseline of 2007. It includes energy and climate policies implemented in the Member States up to the end of 2006. As the fuel mix of the actual savings in 2016 cannot be known in advance, a saving of 9% is assumed for each fuel, i.e. the structure of final energy demand does not change. It is assumed that the transformation sectors develop as in the baseline.

The calculations exclude energy intensive sectors, as the Energy Services Directive does not cover the undertakings in the European Emission Trading Scheme (ETS). Statistics on energy intensive industries also include energy consumption from small installations in energy intensive sectors that do not fall under the ETS. This effect is (partly) compensated for by not deducting the energy consumption from armed forces (which are also excluded from the ESD).

With these assumptions, the CO2 benefits of achieving the 9% savings target in 2016 can be estimated at 275 Mt CO2 for EU-27. Assuming that energy efficiency policies along the lines of ESD will not cease in 2016 but continue for a few more years with roughly one additional percentage point saving per year gives cumulative savings of 13% for 2020. This would lead to CO2 savings of 393 Mt CO2 in 2020. The following table gives an overview of effects.

Effects of end-use energy efficiency improvements through ESD

2016 | 2020 |

Reduction below baseline: Final energy demand (Mtoe) CO2 emissions (Mt CO2) CO2 reduction as % of 1990 emissions * | 86 275 6.8% | 124 393 9.7% |

CO2 reduction below 1990 | 3.6% | 4.6% |

* This number also includes the avoided CO2 emissions increase inherent in the baseline up to 2020 (e.g. 5.1% from 1990 level in 2020).

It is important to note that the CO2 reduction below the 1990 level is a maximum estimate given that a lot of previous action can count towards the savings target in the Directive; for this calculation this point is relevant for the period up to the end of 2006 (the cut-off point for including policies in the baseline). Moreover, the baseline has rising energy prices and the effects of market forces bringing about some energy efficiency improvements. This CO2 reduction is also brought about by the effects of renewables policies in place, which together with market forces are expected to increase the penetration of renewables achieved so far.

ZAŁĄCZNIK 2: New Commission initiatives

The implementation of the Energy Efficiency Action Plan adopted in October 2006[26] will continue in 2008. Notable actions already adopted in 2007 were the amended Energy Star Regulation[27], introducing for the first time an obligation to use energy efficiency criteria at least as demanding as the Energy Star efficiency levels in public procurement of office equipment; and a Green Paper on urban mobility[28], including a proposal on financing for market introduction of efficient vehicles. The 3rd internal energy market package reinforces the requirements placed on energy regulators concerning energy efficiency. The Strategic Energy Technology Plan aims at accelerating the development of promising energy technologies and creating the conditions to bring such technologies to market. On 19 December 2007, the Commission adopted a proposal for a Regulation on emission performance standards for new passenger cars[29].

In 2008 and 2009 the Commission intends adopting a number of initiatives of importance to energy efficiency.

A Communication on Sustainable Production and Consumption and Sustainable Industrial Policy will present an integrated strategy to help the EU economy become more environmentally sustainable and competitive. In 2008, the Commission intends to adopt energy performance requirements and/or labelling measures for the following product groups: public street lighting and office lighting equipment, s tand-by and off-mode electricity losses, external power supplies, s imple set top boxes for digital reception. In 2009 it also intends submitting for vote in the regulatory committee televisions, domestic refrigeration and freezers, washing machines, dishwashers, boilers and water heaters, personal computers, imagining equipment, commercial refrigeration, electric motors, pumps and fans. A measure on domestic lighting (incandescent bulbs) is scheduled for adoption in early 2009.

The Commission Communication entitled "Addressing the challenge of Energy Efficiency through Information and Communication Technologies" showing how ICT can be an enabler in improving energy efficiency in a number of sectors will be issued in early 2008.

Measures addressing vehicles will include a revision of the Directive on car labelling[30], legislative initiatives regarding minimum efficiency requirements for mobile air-conditioning systems, the compulsory fitting of tyre pressure monitoring systems, setting maximum rolling resistance limits for tyres, and the use of gear shift indicators.

A proposal for a recast of the Directive on the Energy Performance of Buildings[31] will aim at strengthening and specifying some of its requirements (e.g. performance certificates and minimum energy performance requirements for new and existing buildings which undergo major renovation) while taking account of feasibility of implementation by the Member States.

A Commission Decision on detailed guidelines for Directive 2004/08/EC on the promotion of cogeneration and a Communication on the implementation of Directive 2004/08/EC on the promotion of cogeneration will be issued.

The Commission will review the Energy Taxation Directive to facilitate more targeted and coherent use of energy taxation by integrating notably energy efficiency considerations and environmental aspects. It will also consider costs and benefits of tax credits as incentives for enterprises to produce more energy-efficient appliances and for consumers to promote the purchase of such appliances and equipment.

To improve energy efficiency in industrial installations , a Reference document on Best Available Techniques regarding Energy Efficiency will be adopted in 2008 under the IPPC Directive[32]. The Commission will also revise its Community eco-management and audit scheme (EMAS). This voluntarily management tool requires reporting on and continuous improvement of environmental performance, including energy consumption in public and private organisations.

The Commission foresees the adoption of a Communication on green public procurement setting targets and the establishment of a process for identifying environmental specifications to be used in tender documents. It will include energy efficiency related criteria.

The Covenant of Mayors will bring together mayors of pioneering EU cities with the aim of exchanging and applying good practices improving energy efficiency significantly in the urban environment, where local action is essential. Many more initiatives promoting energy efficiency and sustainable transport, including changing energy behaviour will be supported by the Intelligent Energy-Europe programme as part of the CIP.

In contrast to action at the local level, the l aunch of the International Platform on Energy Efficiency will focus and contribute to strengthening energy efficiency world-wide, by facilitating closer co-operation between both developed and developing countries on energy efficiency measurement, standards and evaluation, labelling and certification, energy audits, stand-by losses, codes of conduct, and more.

The new initiatives for 2008-2009 are included in the list below.

Commission energy efficiency related actions for 2008 - 2009[33] |

Proposal for a recast of the Directive on the Energy Performance of Buildings[34] Proposal for a revision of the framework Energy Labelling Directive[35]: Eco-design[36] implementing measures (Commission Regulations) setting minimum energy performance requirements for 6 product groups, including a horizontal measure on the standby and off-mode consumption of electrical appliances. Working Plan setting out for the following 3 years the list of product groups which will be considered as priorities for Eco-design implementing measures Review of the Energy Taxation Directive to facilitate more targeted and coherent use of energy taxation by integrating notably energy efficiency considerations and environmental aspects. An examination, in the framework of the debate launched on VAT reduced rates, of the effectiveness of VAT reduced rates in some circumstances. Launch of the International Platform on Energy Efficiency. Launch of the Covenant of Mayors. Commission Decision on detailed guidelines for Directive 2004/08/EC on the promotion of cogeneration Commission Communication on the implementation of Directive 2004/08/EC on the promotion of cogeneration Proposal aiming at the reduction of CO2 emission from light-duty vehicles. Revision of the Directive on car labelling[37] Proposal for a Regulation regarding minimum efficiency requirements for mobile air-conditioning systems, the compulsory fitting of tyre pressure monitoring systems, setting maximum rolling resistance limits for tyres, and the use of gear shift indicators. Commission Communication on Sustainable Production and Consumption and Sustainable Industrial Policy (SCP-SIP) Commission Communication "Addressing the challenge of Energy Efficiency through Information and Communication Technologies Commission Decision establishing the 2008 Intelligent Energy-Europe Work Programme Reference Document on Best Available Techniques regarding energy efficiency for industrial installations under the IPPC Directive[38] Commission Communication on green public procurement Revision of the EMAS Regulation[39] 2nd Strategic Energy Review |

[1] Dokument Rady 7224/07 REV 1.

[2] 20 %-owe zmniejszenie zużycia w porównaniu do prognozowanego poziomu zużycia w roku 2020. Zob. „Plan działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii: sposoby wykorzystania potencjału”, COM(2006) 545 wersja ostateczna.

[3] Dyrektywa 2006/32/WE w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych, art. 14.

[4] Sprawozdanie Vidal-Quadras, INI 2005/2010.

[5] Energochłonność gospodarki wyrażana jest w całkowitym zużyciu energii pierwotnej na jednostkę PKB.

[6] Dyrektywa 2006/32/WE, art. 14 ust. 5.

[7] Przeciwko 10 państwom członkowskim wszczęto postępowanie w sprawie naruszenia przepisów (stan na grudzień 2007 r.).

[8] http://ec.europa.eu/energy/demand/legislation/end_use_en.htm#efficiency

[9] Zob. ocenę skutków dla planu działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii, SEC(2006) 1174.

[10] Jak wyjaśniono w załączniku 1, są to maksymalne szacunki możliwego wpływu; redukcja odpowiada wprawdzie blisko 10 % emisji CO2 w UE w 1990 r., ale nie oznacza to 10 % redukcji względem poziomu emisji CO2 w roku 1990, ponieważ najpierw konieczne jest uniknięcie wzrostu emisji CO2 zakładanych w scenariuszu zakładającym utrzymanie się obecnych tendencji.

[11] Zob. trzeci pakiet na rzecz wewnętrznego rynku energii z września 2007 r. (COM(2007) 528, COM (2007) 529, COM (2007) 530, COM (2007) 531, COM (2007) 532).

[12] Sektor handlu uprawnieniami do emisji nie jest objęty zakresem dyrektywy2006/32/WE.

[13] Zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy, krajowe oszczędności energii są mierzone począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r.

[14] Art. 14 ust. 2 dyrektywy.

[15] Przegląd dotyczy wszystkich planów krajowych zgłoszonych Komisji do dnia 1 grudnia 2007 r.

[16] Zob. pkt 3 załącznika 4 do dyrektywy 2006/32/WE

[17] Bułgaria – lata 2008-2010; Dania lata - 2005-2012; Estonia – lata 2008-2013; Litwa - lata 2007-2010; Rumunia – lata 2007-2010; i Hiszpania – lata 2004-2012.

[18] Artykuł 4 ust. 2

[19] http://www.powerofone.ie/

[20] Lit. e) w załączniku VI do dyrektywy. Co najmniej 2 z wymienionych środków muszą być zastosowane.

[21] Zgodnie z komunikatem „Plan działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii: Sposoby wykorzystania potencjału” (COM(2006) 545), zachęty podatkowe są istotnym ale nie jedynym instrumentem, jaki może być stosowany we wspieraniu racjonalizacji zużycia energii: sygnały dotyczące cen i odzwierciedlające koszty są równie ważne w zwiększaniu oszczędności energii i ogólnej skuteczności gospodarki.

[22] W Niderlandach i Rumunii nazwane są one „Umowami długoterminowymi”.

[23] Ostatni cel roczny dotyczy roku 2009, ale rząd włoski, w swoim krajowym programie, zapowiedział chęć przedłużenia obowiązywania systemu w ramach nowego etapu także po 2009 r.

[24] http://www.energy-efficiency-watch.org/

[25] European Energy and Transport – Trends to 2030: update 2007 (forthcoming); will be available on Europa at: http://ec.europa.eu/energy/index_en.html

[26] Action Plan for Energy Efficiency: Realising the Potential COM(2006)545 Final

[27] Regulation No 2422/2001 on a Community energy efficiency labelling programme for office equipment

[28] COM (2007) 551

[29] COM (2007) 856

[30] Directive 1999/94/EC

[31] Directive 2002/91/EC of the EP and Council on the Energy Performance of Buildings, OJ L 1, 4.1.2003, p.65

[32] Council Directive 96/61/EC on Integrated Pollution Prevention and Control

[33] The order of the actions does not reflect priority.

[34] Directive 2002/91/EC of the EP and Council on the Energy Performance of Buildings, OJ L 1, 4.1.2003, p.65

[35] Council Directive 92/75/EEC on the indication by labelling and standard product information of the consumption of energy and other resources by household appliances, OJ L 297, 13.10.1992, p.16

[36] Directive 2005/32/EC of the EP and Council establishing a framework for the setting of eco-design requirements for Energy-using products, OJ L191, 22.7.2005, p.29

[37] Directive 1999/94/EC

[38] Council Directive 96/61/EC on Integrated Pollution Prevention and Control

[39] Regulation EC No761/2001 allowing voluntary participation by organisations in a Community eco-management and audit scheme (EMAS)