52007PC0747

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 28.11.2007

KOM(2007) 747 wersja ostateczna

2007/0267 (CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych

(przedstawiona przez Komisję) {SEK(2007) 1554}{SEK(2007) 1555}

UZASADNIENIE KONTEKST WNIOSKU |

110 | Podstawa i cele wniosku Cel wniosku jest dwojaki: - zwiększenie pewności prawnej dla podmiotów gospodarczych oraz krajowych administracji podatkowych, zmniejszenie ciężaru administracyjnego związanego z prawidłowym stosowaniem przepisów dotyczących zwolnienia z podatku VAT usług ubezpieczeniowych i finansowych; - zmniejszenie wpływu ukrytego VAT-u na koszty podmiotów świadczących usługi ubezpieczeniowe i finansowe. Cele te zostaną osiągnięte przez zastosowanie trzech środków przedstawionych we wniosku: - sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych - rozszerzenie istniejącego prawa wyboru opodatkowania poprzez przeniesienie tego prawa z państw członkowskich na podmioty gospodarcze; - wprowadzenie grupy podziału kosztów, która pozwoli podmiotom gospodarczym na wspólne realizowanie inwestycji, a następnie podział zwolnionych z VAT kosztów tych inwestycji pomiędzy jej członków. Sprecyzowanie przepisów Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych ma na celu zapewnienie bardziej jednolitego stosowania zwolnienia z VAT, zwiększając pewność prawną dla podmiotów gospodarczych i zmniejszając ciężar administracyjny spoczywający na podmiotach gospodarczych w związku z koniecznością przestrzegania tych przepisów. Sprecyzowanie to obejmuje następujące elementy: - warunki stosowania zwolnienia z VAT opierają się na obiektywnych kryteriach ekonomicznych oddzielających je od interpretacji opierających się na pojęciach krajowego prawa prywatnego, które są jednym z głównych powodów różnic w interpretacjach i stosowaniu zwolnienia w państwach członkowskich (np. ubezpieczenie musi pokrywać ryzyko i zapewniać odszkodowanie lub świadczenie); te obiektywne kryteria ekonomiczne gwarantują, że również nowe usługi, które będą rozwijane w przyszłości, będą objęte zwolnieniem z VAT jeśli wypełnią te kryteria; - nowe przepisy wprowadzają pojęcie, zgodnie z którym zwolnienie będzie obejmować świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania; - wprowadza się wspólne, zharmonizowane pojęcie pośrednictwa dla usług ubezpieczeniowych i finansowych; - tam, gdzie było to możliwe, nowe definicje zapewniają większą zgodność z przepisami rynku wewnętrznego (np. w przypadku funduszy inwestycyjnych). Wnioskowi dotyczącemu dyrektywy towarzyszy wniosek dotyczący rozporządzenia, które zawiera otwarty wykaz usług ubezpieczeniowych oraz usług finansowych, które są lub nie są objęte zwolnieniem z VAT. Wybór opodatkowania W ramach rozszerzonego prawa wyboru opodatkowania, to podmiot gospodarczy będzie decydował, czy będzie podlegał pełnemu opodatkowaniu; jeśli skorzysta z tego prawa, będzie mógł odliczyć VAT nałożony na jego inwestycje jak każdy inny podmiot gospodarczy. Zapewni to jednakowe reguły gry dla sektora finansowego, co nie miało miejsca do tej pory, ze względu na to, że jedynie nieliczne państwa członkowskie zapewniały możliwość wyboru podmiotom gospodarczym i to na różnych warunkach. Jednocześnie państwom członkowskim przyznano elastyczność konieczną do samodzielnego określenia zasad, na jakich to prawo wyboru ma być stosowane, dostosowując je do ich krajowych struktur nadzoru podatkowego. Tam, gdzie pojawi się taka potrzeba, można rozważyć również przyjęcie przepisów wykonawczych na poziomie Wspólnoty na podstawie art. 397 dyrektywy. Podział kosztów W ramach proponowanego modelu podziału kosztów, podmioty gospodarcze, a w szczególności mniejsze z nich, będą mogły dokonywać inwestycji wspólnie (np. technologie komputerowe dla wyspecjalizowanego personelu) w ramach grup, które będą mogły nabyć te inwestycje na lepszych warunkach rynkowych i rozdzielić ich koszty zwolnione z VAT wśród członków grupy. |

120 | Kontekst ogólny Definicje zwolnionych usług ubezpieczeniowych i finansowych są przestarzałe i doprowadziły do niejednolitej interpretacji i stosowania tych zwolnień przez państwa członkowskie. Zainteresowane podmioty muszą stawić czoła skomplikowanym przepisom prawnym, dotyczącym rozmaitych praktyk administracyjnych, powodującym poczucie niepewności prawnej wśród podmiotów gospodarczych i administracji podatkowych. Ta niepewność prawna prowadzi do wzrostu liczby spraw sądowych i kosztów administracyjnych podmiotów gospodarczych i administracji w związku ze stosowaniem tych zwolnień. Konieczne jest więc doprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych w celu zwiększenia pewności prawnej i zmniejszenia kosztów administracyjnych podmiotów i administracji. Publiczne konsultacje ze stronami zainteresowanymi przeprowadzone w 2006 r. oraz niezależne „Badanie mające na celu pogłębienie zrozumienia skutków gospodarczych zwolnienia z VAT dla usług ubezpieczeniowych i finansowych” („Study to increase the Understanding of the Economic Effects of the VAT Exemption for Financial and Insurance Services”) potwierdzają to twierdzenie. Drugi problem stanowi VAT ukryty w strukturze kosztów usług ubezpieczeniowych i finansowych. W usługach finansowych i usługach ubezpieczeniowych wszystkie podmioty gospodarcze dążą do poprawy swojej konkurencyjności w związku z rosnącą konkurencją wewnętrzną wynikającą z tendencji do stworzenia jednolitego rynku ogólnoeuropejskiego, jak również z konkurencją ze strony podmiotów gospodarczych mających siedzibę poza UE. Przyczyną konsolidacji sektora była w dużej mierze potrzeba wzrostu wydajności, jednak strategie redukcji kosztów mogą przyjąć różną postać. Zmiany te są potęgowane powstawaniem szerszych ram prawnych dla zintegrowanego europejskiego rynku usług finansowych, określonego w planie działania w zakresie usług finansowych. Te ramy prawne potęgują konkurencję między podmiotami świadczącymi usługi ubezpieczeniowe oraz usługi finansowe poprzez stopniowe ujednolicanie warunków działania na rynku. W tym otoczeniu podmioty gospodarcze wykształciły rozmaite techniki zwiększenia konkurencyjności. Najczęściej stosowane podstawowe techniki polegają na: - outsourcingu działalności (w celu obniżenia kosztów administracyjnych i kosztów pracy, np.: prowadzenie depozytu akcji, zadania administracyjne itp.); - łączeniu działalności (w celu podziału kosztów, np.: wspólne opracowywanie systemów komputerowych i oprogramowania komputerowego dla kilku banków, tworzenie systemów do automatycznego zarządzania kredytami („credit factories”), które może następować w związku z konsolidacją lub też na jej bazie): - podwykonawstwie (wprowadzenie dodatkowego poziomu dystrybucji produktów finansowych lub ubezpieczeń). Techniki te powodują, że wartość jest tworzona w mniejszym stopniu wewnątrz firmy, a za to świadczona w formie usług na rzecz podmiotów oferujących ubezpieczenia i produkty finansowe przez niezależne osoby trzecie. Pociąga to za sobą problem wynikający z faktu, iż usługi tego typu nie mogą już podlegać zwolnieniu przyznanemu usługom finansowym i ubezpieczeniowym, a co za tym idzie musi być na nie zafakturowany VAT. VAT ten nie może często być odliczony przez klienta, gdyż ten nie ma prawa do odliczania podatku VAT, jako że sam świadczy usługi ubezpieczeniowe i usługi finansowe zwolnione z tego podatku. Tego rodzaju VAT nie podlegający odliczeniu staje się częścią kosztów. Wniosek zawiera elementy, które zredukują jego wpływ na koszty. |

130 | Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek Artykuł 135 ust. 1 lit. a)-g) oraz art. 137 ust. 1 lit. a) i ust. 2 |

140 | Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii Tam gdzie było to możliwe, nowe definicje zapewniają większą zgodność z przepisami rynku wewnętrznego (np. w przypadku funduszy inwestycyjnych, oceny zdolności kredytowej, instrumentów pochodnych). Wniosek jest częścią strategii Komisji na rzecz uproszczenia otoczenia regulacyjnego (sekcja 66 dokumentu KOM(2006) 690). Zarówno podmioty gospodarcze jak i organy podatkowe państw członkowskich odniosą korzyści z tych uproszczeń. Tym niemniej, niemożliwa jest wycena tych korzyści. Wniosek zwiększy pewność prawną i zmniejszy obciążenia administracyjne spoczywające na podmiotach gospodarczych oraz krajowych organach podatkowych. W związku z tym, że będzie on miał pozytywny wpływ na koszty, nie powinien mieć negatywnych skutków dla poziomu cen detalicznych usług ubezpieczeniowych i finansowych. |

KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW |

Konsultacje z zainteresowanymi stronami |

211 | Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów Seminarium Fiscalis w Dublinie z udziałem przedstawicieli sektora ubezpieczeń i usług finansowych oraz organów podatkowych państw członkowskich, w grudniu 2004 r. Konferencja poświęcona podatkom w Brukseli z udziałem przedstawicieli sektora ubezpieczeń i usług finansowych oraz organów podatkowych państw członkowskich, 11 maja 2006 r. Publiczne konsultacje z zainteresowanymi stronami w czerwcu 2006 r. Seminarium Fiscalis w marcu 2007 r. Publikacja dokumentów roboczych zawierających pierwsze projekty aktów prawnych na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej w czerwcu 2007 r. Okrągły stół z udziałem zainteresowanych stron w czerwcu 2007 r. |

212 | Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia Na seminarium Fiscalis w grudniu 2004 r. w Dublinie poddano analizie rozmaite obszary problematyczne dla podmiotów gospodarczych, w szczególności zjawisko outsourcingu, i zarówno podmioty gospodarcze jak i państwa członkowskie doszły do wniosku, że wymagana jest inicjatywa prawodawcza Komisji. W następstwie seminarium służby DG TAXUD zamówiły u niezależnego eksperta badanie mające na celu pogłębienie zrozumienia skutków gospodarczych zwolnienia z VAT dla usług ubezpieczeniowych i finansowych oraz podjęły serię rozmów dwustronnych z krajami członkowskimi oraz DG MARKT, które zaowocowały opracowaniem dokumentu podstawowego (dokument roboczy Taxud 1802/06) przedstawiającego w skrócie główne zidentyfikowane problemy, jak również możliwe środki techniczne w celu ich rozwiązania. Dokument ten został przedyskutowany ze stronami zainteresowanymi oraz państwami członkowskimi podczas konferencji poświęconej podatkom w Brukseli w maju 2006 r. Drugie seminarium Fiscalis, które miało miejsce w marcu 2007 r., miało na celu zaznajomienie się urzędników krajowych administracji podatkowych z koncepcjami zmian w ramach prawnych, jak również czynnikami gospodarczymi potęgującymi integrację europejskich rynków finansowych. Program seminarium obejmował również praktyczne zagadnienia związane ze stosowaniem obecnego prawodawstwa. Projekt przepisów prawnych był obszernie dyskutowany ze wszystkimi stronami zainteresowanymi. |

213 | Otwarte konsultacje prowadzono za pośrednictwem Internetu od 9.5.2006 r. do 9.6.2006 r. Komisja otrzymała 82 odpowiedzi. Wyniki tych konsultacji są dostępne na stronie internetowej http://ec.europa.eu/taxation_customs/common/consultations/tax/article_2447_en.htm. |

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej |

221 | Dziedziny nauki i wiedzy specjalistycznej, których dotyczy wniosek Badanie mające na celu pogłębienie zrozumienia skutków gospodarczych zwolnienia z VAT dla usług ubezpieczeniowych i finansowych (oferta przetargowa nr taxud/2005/AO-006) |

222 | Zastosowana metodyka Niezależne badanie zewnętrzne |

223 | Główne organizacje/eksperci, z którymi przeprowadzono konsultacje Price Waterhouse Coopers |

2249 | Streszczenie otrzymanych i wykorzystanych opinii Nie wskazano potencjalnych poważnych zagrożeń o nieodwracalnych skutkach. |

225 | Istniała wyraźna zbieżność między wnioskami badania, analizą przeprowadzoną przez samą Komisję, przedstawioną w dokumencie roboczym Taxud 1802/06, jak również reakcją stron zainteresowanych w ramach konsultacji publicznych, co pozwoliło Dyrekcji Generalnej ds. Podatków i Unii Celnej określić niezbędne priorytety i skoncentrować prace na najwłaściwszych rozwiązaniach. |

226 | Sposoby udostępnienia opinii ekspertów Publikacje na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej http://ec.europa.eu/taxation_customs/common/publications/studies/index_en.htm |

230 | Ocena skutków Rozważane warianty zostały dokładnie opisane w ocenie skutków. Zastosowanie stawki zerowej na stronie 31 Rozszerzenie zakresu usług zwolnionych z opodatkowania na stronie 32 Jednolite ograniczone odliczanie podatku naliczonego na stronie 33 Możliwość wyboru opodatkowania na stronie 34 Transgraniczne formy organizacyjne do celów VAT na stronie 37 Odrębne podmioty prawne i transakcje transgraniczne na stronie 37 Grupa do celów VAT na stronie 38 Porozumienia dotyczące podziału kosztów na stronie 41 Obniżona stawka VAT na zakupione usługi na stronie 44 Inne możliwości na stronie 44 |

231 | Komisja przeprowadziła ocenę skutków ujętą w programie prac, z której sprawozdanie przedstawiono w dokumencie Taxud 15570. |

ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU |

305 | Krótki opis proponowanych działań Wniosek obejmuje trzy środki: - sprecyzowanie przepisów dotyczących zwolnienia z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych; - rozszerzenie istniejącego prawa wyboru opodatkowania przez przeniesienie tego prawa z państw członkowskich na podmioty gospodarcze; - wprowadzenie grupy podziału kosztów, która pozwoli podmiotom gospodarczym na wspólne dokonywanie inwestycji a następnie podział zwolnionych z VAT kosztów tych inwestycji pomiędzy jej członków. |

310 | Podstawa prawna Artykuł 93 Traktatu |

329 | Zasada pomocniczości Niniejszy wniosek wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji Wspólnoty. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania. |

Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów. |

331 | Proponowane przepisy zawierają się w projekcie dyrektywy; możliwa jest jedynie jedna właściwa interpretacja przepisów dotyczących zwolnienia z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych, stosowana na terenie Wspólnoty; cel ten może zostać osiągnięty jedynie przez zmianę starych przepisów dyrektywy 2006/112/WE. Umożliwienie podmiotom świadczącym usługi ubezpieczeniowe oraz usługi finansowe łączenia ich inwestycji, a następnie podział ich kosztów zwolnionych z VAT pomiędzy członków grupy wymaga właściwego narzędzia, które będzie mieć również zastosowanie w transakcjach o charakterze transgranicznym; stworzenie tego typu narzędzia może być osiągnięte jedynie poprzez zmianę dyrektywy 2006/112/WE. |

332 | Jasne przepisy, opierające się na kryteriach ekonomicznych, zmniejszają pole do potencjalnych sporów i tworzą tym samym środowisko pewności prawnej, w ramach którego koszty administracyjne związane z ustaleniem niejednokrotnie z kilkoma państwami członkowskimi właściwego sposobu interpretacji przepisów ulegają znacznemu zmniejszeniu. |

Wybór instrumentów |

341 | Proponowane instrumenty: dyrektywa. |

342 | Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następujących względów Istniejąca dyrektywa Rady 2006/112/WE może być zmieniona jedynie inną dyrektywą. |

WPłYW NA BUDżET |

409 | Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Wspólnoty |

INFORMACJE DODATKOWE |

510 | Uproszczenie |

511 | Wniosek przewiduje uproszczenie prawodawstwa. |

512 | Niniejszy wniosek zawiera następujące elementy uproszczenia: - warunki stosowania zwolnienia z VAT zostają oparte na obiektywnych kryteriach ekonomicznych, które powodują, że system zwolnienia z VAT staje się łatwiejszy w zarządzaniu; - wyjaśnienie, iż zwolnienie obejmuje świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania; zmniejsza to możliwość powstawania sporów; - wprowadzone zostaje wspólne, zharmonizowane pojęcie pośrednictwa w usługach ubezpieczeniowych i finansowych; te same zasady stosują się do usług ubezpieczeniowych i finansowych. |

550 | Tabela korelacji Państwa członkowskie zobowiązane są do przesłania Komisji tekstu przepisów krajowych transponujących dyrektywę do ich ustawodawstwa oraz tabeli korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą. |

1. 2007/0267 (CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 93,

uwzględniając wniosek Komisji[1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[2],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[3],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Sektor usług finansowych przyczynia się w znacznej mierze do wzrostu gospodarczego, konkurencyjności oraz tworzenia nowych miejsc pracy, lecz może spełniać swoją rolę jedynie w warunkach neutralnej konkurencji w ramach rynku wewnętrznego. Należy zapewnić ramy gwarantujące pewność prawną w zakresie opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) produktów finansowych, ich sprzedaży oraz zarządzania nimi.

(2) Istniejące przepisy dotyczące zwolnienia z VAT usług finansowych i ubezpieczeniowych zawarte w dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej[4] są przestarzałe i doprowadziły do niejednolitej interpretacji i stosowania tych przepisów. Złożoność tych przepisów oraz różnice w praktykach administracyjnych powodują niepewność prawną wśród podmiotów gospodarczych i organów podatkowych. Niepewność ta doprowadziła do wielu sporów i spowodowała wzrost obciążeń administracyjnych. Należy więc wyjaśnić, które usługi ubezpieczeniowe i finansowe są zwolnione z podatku VAT i zwiększyć dzięki temu pewność prawną oraz zmniejszyć obciążenia administracyjne podmiotów gospodarczych oraz organów podatkowych.

(3) W celu zapewnienia neutralności podatkowej, zwolnienia powinny być powiązane z charakterem przedmiotowych usług na bazie obiektywnych kryteriów ekonomicznych, nie zaś z osobami, które je świadczą.

(4) Szczególna niepewność powstaje wówczas, gdy podmioty gospodarcze zlecają wykonanie określonych czynności niezależnym osobom lub łączą obszary działalności między podmiotami. W celu uniknięcia niepewności w tych przypadkach należy wyjaśnić, że działalności, które są częścią składową usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiące odrębną całość i posiadające specyficzne oraz istotne cechy danej zwolnionej usługi podlegają zwolnieniu na warunkach stosowanych dla danej usługi.

(5) Usługi ubezpieczeniowe oraz usługi finansowe wymagają podobnych form pośrednictwa. Właściwe jest zatem, by pośrednictwo ubezpieczeniowe i pośrednictwo związane z usługami finansowymi było traktowane w ten sam sposób.

(6) Modernizacja zasad zwolnienia z VAT stosowanych do usług ubezpieczeniowych i finansowych zmierza również w kierunku zapewnienia zgodności z przepisami rynku wewnętrznego, w szczególności z planem działania w zakresie usług finansowych[5] oraz przepisami dotyczącymi przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe. Tym niemniej, w celu przestrzegania wymogów ścisłej interpretacji zasad zwolnienia z VAT, w niektórych przypadkach konieczne jest, by definicje usług ubezpieczeniowych i finansowych zwolnionych z VAT były węższe niż definicje przewidziane w przepisach rynku wewnętrznego.

(7) Podmioty świadczące usługi ubezpieczeniowe oraz usługi finansowe są coraz częściej w stanie przypisywać podatek VAT, naliczany w przypadku ponoszonych przez nie kosztów, dokładnie do świadczonych usług podlegających opodatkowaniu. Gdy usługi, które świadczą, są wynagradzane na bazie honorariów, mogą one z łatwością ustalić kwotę podlegającą opodatkowaniu dla tych usług. Właściwe jest zatem rozszerzenie możliwości wyboru opodatkowania na tego typu podmioty.

(8) Przez wzmocnienie współpracy transgranicznej, podmioty świadczące usługi ubezpieczeniowe i usługi finansowe mogą zwiększyć swoją konkurencyjność i przyczynić się do urzeczywistnienia rynku wewnętrznego. Z zastrzeżeniem zachowania zgodności z zasadą neutralności podatkowej, podmioty gospodarcze powinny więc otrzymać prawo do wyboru opodatkowania i do współpracy na bazie podziału kosztów.

(9) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2006/112/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 2006/112/WE wprowadza się następujące zmiany:

(1) W art. 135 wprowadza się następujące zmiany:

(a) W ust. 1 lit. (a)-(g) otrzymują brzmienie:

„(a) ubezpieczenia i reasekuracji;

(b) udzielania kredytów oraz gwarantowania długów wynikających z udzielania kredytów;

(c) transakcje dotyczące depozytów finansowych oraz prowadzenia kont;

(d) wymiany walut i dostarczania środków pieniężnych;

(e) dostawy papierów wartościowych;

(f) pośrednictwa w transakcjach ubezpieczeniowych i finansowych określonych w lit. a)-e);

(g) zarządzania funduszami inwestycyjnymi;”

(b) Dodaje się ust. 1a, 1b i 1c w brzmieniu:

„1a. Zwolnienie przewidziane w ust 1 lit. (a)-(e) obejmuje świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania.

1b. Jeżeli złożona transakcja zawiera w sobie określony osobno element ubezpieczenia, ubezpieczenie to jest traktowane jako oddzielna usługa zwolniona na mocy ust. 1 lit. (a).

1c. Jeżeli dostawa towarów lub usług obejmuje udzielenie kredytu, które nie jest osobno określone, udzielenie kredytu nie jest traktowane jako oddzielna usługa zwolniona na mocy ust. 1 lit. b).”

(2) Dodaje się art. 135a w brzemieniu:

„Artykuł 135a

Do celów zastosowania zwolnień przewidzianych w art. 135 ust. 1 lit a)-g) stosuje się następujące definicje:

(1) „ubezpieczenie i reasekuracja” oznacza zobowiązanie, w ramach którego dana osoba jest zobowiązana do dostarczenia innej osobie, w zamian za opłatę, odszkodowania lub świadczenia określonego w zobowiązaniu, w przypadku urzeczywistnienia się ryzyka;

(2) „udzielanie kredytu” oznacza pożyczanie pieniędzy lub promesę udzielenia pożyczki pieniężnej;

(3) „gwarantowanie długów” oznacza przejęcie odpowiedzialności za dług innej osoby;

(4) „depozyt finansowy” oznacza depozyt pieniężny prowadzony w imieniu depozytariusza, utrzymującego prawa do depozytu, który musi zostać zwrócony zgodnie z obowiązującymi warunkami prawnymi i umownymi;

(5) „prowadzenie konta” oznacza prowadzenie rachunku pieniężnego dla klienta;

(6) „wymiana waluty” oznacza świadczenie usług, w ramach których dana osoba wymienia, na podstawie ustalonego kursu wymiany między walutami krajów, walutę wyrażoną w banknotach lub monetach, używanych zwykle jako prawny środek płatniczy, w formie depozytu lub w formie pieniądza na rachunku pieniężnym;

(7) „środki pieniężne” oznacza banknoty lub monety używane zwykle jako prawny środek płatniczy lub zbywalne środki płatnicze;

(8) „dostawa papierów wartościowych” oznacza dostawę instrumentów zbywalnych innych niż instrumenty ustanawiające prawo własności do towarów lub do praw określonych w art. 15 ust. 2, przedstawiające wartość finansową i odzwierciedlające jedno lub więcej z poniższych praw:

(a) prawo własności do udziałów w spółce lub innym stowarzyszeniu;

(b) posiadanie wierzytelności;

(c) prawo własności do jednostek udziałowych w funduszach zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe określone w art. 135 ust. 1 lit. (a)-(b), w innych zwolnionych instrumentach finansowych określonych w art. 135 ust. 1 lit. (a)-(d) lub w innych funduszach zbiorowego inwestowania;

(9) „pośrednictwo w transakcjach ubezpieczeniowych i finansowych” oznacza świadczenie przez osobę trzecią, będącą pośrednikiem, usług na rzecz, oraz wynagradzanych przez stronę umowy, stanowiących osobny akt pośrednictwa w związku z transakcjami ubezpieczeniowymi i finansowymi określonymi w art. 135 ust. 1 lit. (a)-(e);

(10) „fundusze inwestycyjne” oznaczają fundusze zbiorowego inwestowania w zwolnione instrumenty finansowe określone w art. 135 ust. 1 lit. a)-e) oraz w nieruchomości;

(11) „zarządzanie funduszami inwestycyjnymi” oznacza działalność mającą na celu zrealizowanie celów inwestycyjnych danego funduszu inwestycyjnego.”

(3) W art. 137 ust. 1, skreśla się lit. a).

(4) Dodaje się art. 137a i art.137b w brzmieniu:

„Artykuł 137a

1. Od dnia 1 stycznia 2012 r. państwa członkowskie przyznają podatnikom prawo wyboru opodatkowania w stosunku do usług określonych w art. 135 ust. 1 lit.( a)-(g).

2. Rada przyjmuje środki niezbędne do wprowadzenia w życie ust. 1 zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 397. Do czasu przyjęcia tych środków przez Radę państwa członkowskie mogą określać szczegółowe zasady dotyczące korzystania z prawa wyboru stosownie do ust. 1.

Artykuł 137b

Państwa członkowskie zwalniają usługi świadczone przez grupę podatników na rzecz jej członków, gdy spełnione są następujące warunki:

(1) grupa sama w sobie oraz wszyscy jej członkowie mają swoje siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty;

(2) grupa prowadzi działalność autonomiczną i działa jako niezależna jednostka w stosunku do swoich członków;

(3) członkowie grupy świadczą usługi, które są zwolnione na mocy art. 135 ust. 1 lit. a)-g) lub inne usługi, z tytułu których nie podlegają opodatkowaniu;

(4) usługi są świadczone przez grupę jedynie na rzecz jej członków i są konieczne w celu umożliwienia członkom grupy świadczenie usług zwolnionych na mocy art. 135 ust. 1 lit. a)-g);

(5) grupa żąda od swoich członków zwrotu wyłącznie ich udziału we wspólnych wydatkach, z wyłączeniem wszelkich korekt cen transferowych dokonanych dla celów bezpośredniego opodatkowania.”

(5) Artykuł 174 ust. 2 lit. c) otrzymuje następujące brzmienie:

„(c) wysokości obrotu uzyskanego z transakcji finansowych określonych w art. 135 ust. 1 lit (b)-g), jeżeli są to transakcje pomocnicze.”

Artykuł 2 Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2009 r. Niezwłocznie przekażą one Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przyjmując odnośne przepisy, państwa członkowskie zapewnią, by zawierały one odesłanie do niniejszej dyrektywy lub by odesłanie to towarzyszyło ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie […] dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

[…]

[1] Dz.U. C […] z […], str. […].

[2] Dz.U. C […] z […], str. […].

[3] Dz.U. C […] z […], str. […].

[4] Dz.U. L 347 z 11.12.2006, str.1. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 2006/138/WE (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, str. 92).

[5] COM(1999)232.